(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 45 TFUE - Swobodny przepływ pracowników - Równość traktowania - Przywileje socjalne - Rozporządzenie (UE) 492/2011 - Artykuł 7 ust. 2 - Dodatek rodzinny - Pracownik sprawujący pieczę nad dzieckiem umieszczonym u niego na mocy orzeczenia sądowego - Pracownik będący rezydentem i pracownik niebędący rezydentem - Odmienne traktowanie - Brak uzasadnienia)(C/2024/3885)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 1 lipca 2024 r.)
Sąd odsyłający
Cour de cassation du Grand-Duché de Luxembourg
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca w postępowaniu kasacyjnym: FV
Druga strona postępowania kasacyjnego: Caisse pour l'avenir des enfants
Sentencja
Artykuł 45 TFUE i art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii
należy interpretować w ten sposób, że:
stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego, zgodnie z którym pracownik niebędący rezydentem nie może pobierać dodatku rodzinnego związanego z wykonywaniem przez niego pracy najemnej w tym państwie członkowskim na dziecko umieszczone u niego na mocy orzeczenia sądowego i nad którym sprawuje on pieczę, podczas gdy dziecko umieszczone w pieczy zastępczej na mocy orzeczenia sądowego i zamieszkałe w rzeczonym państwie członkowskim jest uprawnione do otrzymywania tego dodatku wypłacanego osobie fizycznej lub prawnej, która sprawuje pieczę nad tym dzieckiem. Okoliczność, że pracownik niebędący rezydentem uczestniczy w utrzymaniu umieszczonego u niego dziecka, może zostać uwzględniona w ramach przyznania takiemu pracownikowi dodatku rodzinnego na dziecko umieszczone w jego gospodarstwie domowym tylko wtedy, gdy właściwe przepisy krajowe przewidują taki warunek przyznania tego dodatku pracownikowi będącemu rezydentem, który sprawuje pieczę nad umieszczonym w jego gospodarstwie domowym dzieckiem.
