a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 176 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ("TFUE") stanowi, że Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego ("EFRR") ma na celu przyczynianie się do korygowania podstawowych dysproporcji regionalnych w Unii. Zgodnie z tym artykułem oraz z art. 174 akapit drugi i trzeci TFUE, EFRR ma przyczyniać się do zmniejszania dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych, wśród których szczególną uwagę należy zwrócić na niektóre kategorie regionów, wśród których wyraźnie wymieniono regiony transgraniczne obszarów wiejskich, obszarów podlegających przemianom przemysłowym, obszarów o niskiej gęstości zaludnienia, wysp i regionów górskich. [Popr. 1]
(2) Rozporządzenie (UE) [nowe RWP] Parlamentu Europejskiego i Rady 4 określa przepisy wspólne dla Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i niektórych innych funduszy, a rozporządzenie (UE) [nowe rozporządzenie w sprawie EFRR] Parlamentu Europejskiego i Rady 5 określa przepisy dotyczące celów szczegółowych i zakresu wsparcia z EFRR. Obecnie konieczne jest przyjęcie przepisów szczegółowych w odniesieniu do celu "Europejska współpraca terytorialna" (Interreg), które będą miały zastosowanie do współpracy co najmniej jednego państwa członkowskiego i regionu ponad granicami i będą dotyczyły skutecznego programowania, w tym przepisów dotyczących pomocy technicznej, monitorowania, oceny, komunikacji, kwalifikowalności, zarządzania i kontroli oraz zarządzania finansami. [Popr. 2]
(3) W celu wspierania opartego na współpracy i harmonijnego rozwoju terytorium Unii na różnych poziomach oraz ograniczenia występujących nadal rozbieżności EFRR powinien wspierać współpracę transgraniczną, transnarodową i morską, a także współpracę regionów najbardziej oddalonych oraz współpracę międzyregionalną w ramach celu "Europejska współpraca terytorialna" (Interreg). W procesie tym należy uwzględnić zasady odnoszące się do wielopoziomowego sprawowania rządów i do partnerstwa, a także wzmocnić podejścia ukierunkowane na konkretne obszary. [Popr. 3]
(3a) Różne elementy Interreg powinny przyczynić się do realizacji celów zrównoważonego rozwoju opisanych w Agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 przyjętej we wrześniu 2015 r. [Popr. 4]
(4) W ramach komponentu "Współpraca transgraniczna" należy dążyć do rozwiązywania wspólnych problemów wspólnie zidentyfikowanych w regionach przygranicznych oraz uruchomienia niewykorzystanego potencjału wzrostu na obszarach przygranicznych, na co wskazano w komunikacie Komisji "Zwiększanie wzrostu gospodarczego i spójności w regionach przygranicznych UE" 6 ("komunikat w sprawie regionów przygranicznych"). W związku z tym komponent "Współpraca transgraniczna" powinien być ograniczony do współpracy na granicach lądowych, a współpraca transgraniczna na granicach morskich powinna zostać włączona do komponentu transnarodowego obejmować współpracę na granicach zarówno lądowych, jak i morskich, nie naruszając nowego komponentu dotyczącego współpracy regionów najbardziej oddalonych. [Popr. 5]
(5) Komponent "Współpraca transgraniczna" powinien również obejmować współpracę pomiędzy co najmniej jednym państwem członkowskim lub regionem a co najmniej jednym państwem lub regionem lub innym terytorium poza Unią. Dzięki objęciu wewnętrznej i zewnętrznej współpracy transgranicznej zakresem niniejszego rozporządzenia powinno nastąpić znaczne uproszczenie i ujednolicenie obowiązujących przepisów w porównaniu z okresem programowania 2014-2020, które będzie zauważalne dla instytucji programu w państwach członkowskich oraz dla organów partnerskich i beneficjentów spoza Unii. [Popr. 6]
(6) Komponent obejmujący współpracę transnarodową i morską powinien zmierzać do intensyfikacji współpracy za pomocą przedsięwzięć sprzyjających zintegrowanemu rozwojowi terytorialnemu, powiązanych z priorytetami unijnej polityki spójności oraz powinien także obejmować morską współpracę transgranicznąprzy pełnym poszanowaniu zasady pomocniczości. Współpraca transnarodowa powinna obejmować większe obszary w kontynentalnej części Unii, zważywszy że współpraca morska powinna obejmować transnarodowe oraz, w stosownych przypadkach, terytoria wokół basenów morskich oraz uwzględniać współpracę transgraniczną na granicach morskich w okresie programowania 2014 2020. Aby umożliwić kontynuowanie wcześniejszej morskiej współpracy transgranicznej na gruncie szerszych ram współpracy morskiej należy zapewnić maksymalną elastyczność, w szczególności poprzez określenie zasięgu terytorialnego, celów szczegółowych takiej współpracy, wymogów dotyczących projektu partnerstwa oraz tworzenie podprogramów oraz specjalnych komitetów sterujących których zasięg geograficzny wykracza poza zasięg programów transgranicznych. [Popr. 7]
(7) W oparciu o doświadczenia wyniesione z współpracy transgranicznej i transnarodowej w okresie programowania 2014-2020 w regionach najbardziej oddalonych, gdzie połączenie obydwu komponentów w ramach jednego programu na każdy obszar współpracy nie przyniosło dostatecznego uproszczenia dla organów odpowiedzialnych za program i beneficjentów programów, należy ustanowić specjalny, dodatkowy komponent "regiony najbardziej oddalone", aby umożliwić regionom najbardziej oddalonym współpracę z sąsiednimi państwami trzecimi, krajami i terytoriami zamorskimi lub z organizacjami integracji i współpracy regionalnej w jak najbardziej wydajny i prosty sposób, z uwzględnieniem ich specyfiki. [Popr. 8]
(8) W oparciu o pozytywne doświadczenia wyniesione z programów współpracy międzyregionalnej w ramach programu Interreg z jednej strony oraz, z drugiej strony, z uwagi na brak takiej współpracy w ramach celu "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu" w okresie programowania 2014-2020 komponent dotyczący współpracy międzyregionalnej należy tak ukierunkować, aby przede wszystkim służył zwiększaniu skuteczności polityki spójności. Komponent ten powinien zostać zatem ograniczony do dwóch programów: jeden będzie umożliwiał wszelkiego rodzaju doświadczenia, innowacyjne podejścia i budowanie współpraca międzyregionalna między miastami i regionami polegająca na wymianie doświadczeń, rozwijani zdolności na użytek programów w ramach obu celów, a także wspieranie europejskich ugrupowań współpracy terytorialnej ("EUWT"), utworzonych lub tworzonych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 7 , a drugi będzie służył doskonaleniu analizy tendencji rozwojowych. Współpraca oparta na projektach w całej Unii powinna zostać włączona do nowego komponentu dotyczącego międzyregionalnych innowacyjnych inwestycji i być ściśle związana z realizacją komunikatu Komisji "Zwiększanie innowacyjności europejskich regionów: Strategie na rzecz trwałego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu" 8 , w szczególności aby wesprzeć tematyczne platformy inteligentnej specjalizacji w takich dziedzinach, jak energia, modernizacja przemysłu czy branża rolno spożywcza. Wreszcie, zintegrowany rozwój terytorialny ukierunkowany w szczególności na miejskie obszary funkcjonalne lub obszary miejskie powinien być'głównie przedmiotem programów w ramach celu "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu" oraz jednego instrumentu towarzyszącego "Europejska inicjatywa miejska". Te dwa programy w ramach komponentu "Współpraca międzyregionalna" powinny obejmować całą Unię i być również otwarte na udział państw trzecich ("Europejska współpraca terytorialna" oraz "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu") jest ważnym elementem w procesie wypracowywania wspólnych rozwiązań w dziedzinie polityki spójności i budowania trwałych partnerstw. W związku z tym należy kontynuować istniejące programy, a w szczególności wspieranie współpracy opartej na projektach, w tym europejskich ugrupowań współpracy terytorialnej ("EUWT"), a także strategie współpracy makroregionalnej. [Popr. 9]
(8a) Nowa inicjatywa w zakresie międzyregionalnych innowacyjnych inwestycji powinna opierać się na inteligentnej specjalizacji i powinna być wykorzystywana, by wspierać tematyczne platformy inteligentnej specjalizacji w takich dziedzinach, jak energia, modernizacja przemysłu, gospodarka o obiegu zamkniętym, innowacje społeczne, środowisko naturalne lub sektor rolno-spożywczy, a także by ułatwić podmiotom zaangażowanym w realizację strategii inteligentnej specjalizacji ściślejszą współpracę w celu zwiększania skali innowacji oraz wprowadzania innowacyjnych produktów i procesów na rynek europejski. Dowody wskazują, że na etapie testowania i zatwierdzania nowych technologii (np. kluczowych technologii prorozwojowych) utrzymuje się stała niewydolność systemowa, zwłaszcza gdy innowacje są wynikiem integracji uzupełniających się specjalizacji regionalnych tworzących innowacyjne łańcuchy wartości. Taka niewydolność ma szczególnie krytyczne znaczenie w fazie między pilotażem a pełnym wprowadzeniem na rynek. W strategicznych obszarach technologicznych i przemysłowych MŚP nie mogą obecnie liczyć na doskonałą i otwartą ogólnoeuropejską połączoną infrastrukturę demonstracyjną. Programy w ramach inicjatywy współpracy międzyregionalnej powinny obejmować całą Unię Europejską i być również otwarte na udział krajów i terytoriów zamorskich, państw trzecich, ich regionów i organizacji integracji i współpracy regionalnej, w szczególności sąsiadujących z regionami najbardziej oddalonymi. Należy zachęcać do synergii między międzyregionalnym inwestowaniem w innowacje a innymi istotnymi programami UE, takimi jak programy w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, "Horyzont 2020", strategie rynku cyfrowego dla Europy i program na rzecz jednolitego rynku, gdyż zwiększą one wpływ inwestycji i zapewnią lepszą wartość dla obywateli. [Popr. 10]
(9) Należy ustalić obiektywne wspólne kryteria wyznaczania kwalifikujących się regionów i obszarów. W tym celu należy oprzeć identyfikację regionów i obszarów kwalifikujących się na poziomie Unii na wspólnym systemie klasyfikacji regionów ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1059/2003 9 . [Popr. 11]
(10) Należy nadal wspierać, lub odpowiednio, ustanowić, współpracę na wszystkich płaszczyznach z państwami trzecimi sąsiadującymi z Unią, gdyż taka współpraca jest ważnym narzędziem polityki rozwoju regionalnego i powinna zapewnić korzyści regionom państw członkowskich graniczącym z państwami trzecimi. W tym celu EFRR i instrumenty finansowania zewnętrznego Unii, IPA 10 , ISRWM 11 i PKTZ 12 powinny zapewniać wsparcie na programy współpracy transgranicznej, transnarodowej i morskiej, a także programy współpracy regionów najbardziej oddalonych i współpracy międzyregionalnej. Wsparcie z EFRR oraz z instrumentów finansowania zewnętrznego Unii powinno opierać się na zasadzie wzajemności i proporcjonalności. Jednakże w odniesieniu do IPA III-współpraca transgraniczna i ISRWM-współpraca transgraniczna wsparcie z EFRR powinno zostać uzupełnione co najmniej równoważnymi kwotami w ramach IPA III-współpraca transgraniczna i ISRWM-współ- praca transgraniczna, z zastrzeżeniem maksymalnej kwoty określonej w odpowiednim akcie prawnym, tzn. do 3 % puli środków finansowych w ramach IPA III oraz' do 4 % puli środków finansowych na program o określonym zasięgu geograficznym "Sąsiedztwo" na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a) ISRWM. [Popr. 12]
(10a) Należy zwrócić szczególną uwagę na regiony, które stają się nowymi granicami Unii, aby zapewnić odpowiednią ciągłość bieżących programów współpracy. [Popr. 13]
(11) Pomoc w ramach IPA III powinna skupiać się przede wszystkim na wspieraniu beneficjentów IPA we wzmacnianiu instytucji demokratycznych oraz praworządności, w reformie sądownictwa i administracji publicznej, w zapewnianiu poszanowania praw podstawowych oraz propagowaniu równości płci, tolerancji, włączenia społecznego i niedyskryminacji, a także rozwoju regionalnego i lokalnego. Pomoc w ramach IPA powinna nadal wspierać wysiłki beneficjentów IPA na rzecz zacieśniania regionalnej, makroregionalnej i transgranicznej współpracy, jak również stymulowania rozwoju terytorialnego, m.in. poprzez realizowanie unijnych strategii makroregionalnych. Ponadto pomoc w ramach IPA powinna uwzględniać kwestie bezpieczeństwa, migracji i zarządzania granicami, zapewnianie dostępu do ochrony międzynarodowej, dzielenie się odpowiednimi informacjami, wzmocnienie kontroli granic i podejmowanie wspólnych wysiłków w walce z migracją nieuregulowaną i przemytem migrantów. [Popr. 14]
(12) W odniesieniu do wsparcia z ISRWM Unia powinna rozwijać szczególne stosunki z państwami z nią sąsiadującymi, dążąc do utworzenia przestrzeni dobrobytu i dobrego sąsiedztwa, opartej na wartościach Unii i charakteryzującej się bliskimi i pokojowymi stosunkami opartymi na współpracy. Niniejsze rozporządzenie i ISRWM powinny zatem wspierać wewnętrzne i zewnętrzne aspekty odpowiednich strategii makroregionalnych. Wszystkie te inicjatywy mają strategiczne znaczenie i zapewniają ważne ramy polityki ukierunkowanej na zacieśnienie stosunków z krajami partnerskimi oraz stosunków między tymi krajami, w oparciu o zasady wzajemnej rozliczalności, współodpowiedzialności i poczucia obowiązku.
(12a) Rozwój synergii z unijnymi programami działań zewnętrznych i rozwoju powinien również przyczyniać się do zapewnienia maksymalnego oddziaływania przy jednoczesnym przestrzeganiu zasady spójności polityki na rzecz rozwoju, określonej w art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Osiągnięcie spójności we wszystkich obszarach polityki Unii ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju. [Popr. 15]
(13) Istotne jest, by nadal obserwować rolę Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych oraz Komisji w przygotowywaniu programowania strategicznego i programów Interreg wspieranych ze środków EFRR oraz ISRWM - określoną decyzją Rady 2010/427/UE 13 .
(14) W świetle specyfiki unijnych regionów najbardziej oddalonych niezbędne jest przyjęcie środków dotyczących poprawy warunków, na których podstawie regiony te mogą uzyskać dostęp do funduszy strukturalnych. W konsekwencji niektóre przepisy niniejszego rozporządzenia powinny zostać dostosowane do specyfiki regionów najbardziej oddalonych w celu uproszczenia i zacieśniania współpracy z ich państwami sąsiadującymi trzecimi i KTZ, przy jednoczesnym uwzględnieniu komunikatu Komisji "Silniejsze i odnowione partnerstwo strategiczne z regionami najbardziej oddalonymi UE" 14 . [Popr. 16]
(14a) Niniejsze rozporządzenie ustanawia możliwość uczestnictwa krajów i terytoriów zamorskich (KTZ) w programach Interreg. Należy uwzględnić specyfikę i wyzwania KTZ w celu ułatwienia im skutecznego dostępu i uczestnictwa. [Popr. 17]
(15) Należy określić środki przydzielone na poszczególne komponenty Interreg, w tym udział każdego państwa członkowskiego w całkowitej kwocie przeznaczonej na współpracę transgraniczną, transnarodową i morską, współpracę między regionami najbardziej oddalonymi i współpracę międzyregionalną oraz margines swobody między tym elementami do dyspozycji państw członkowskich. W porównaniu z okresem programowania na lata 2014 2020 udział przeznaczony na współpracę transgraniczną powinien zostać zmniejszony, podczas gdy udział na współpracę transnarodową i morską-zwiększony ze względu na włączenie współpracy morskiej, przy czym należy stworzyć nowy komponent dotyczący współpracy regionów najbardziej oddalonych tymi elementami do dyspozycji państw członkowskich. Z uwagi na globalizację współpraca w celu pobudzenia inwestycji zwiększających zatrudnienie i wzrost oraz wspólne inwestycje z innymi regionami powinna być jednak determinowana również przez wspólne cechy i ambicje regionów, a niekoniecznie przez granice, w związku z czym należy udostępnić wystarczające dodatkowe środki na nową inicjatywę na rzecz międzyregionalnych inwestycji w zakresie innowacji, aby móc reagować na sytuację na rynku światowym. [Popr. 18]
(16) Na potrzeby jak najbardziej efektywnego wsparcia ze strony EFRR i instrumentów finansowania zewnętrznego Unii należy stworzyć mechanizm umożliwiający zwrot takiego wsparcia, w przypadku gdy nie można przyjąć unijnych programów współpracy zewnętrznej lub istnieje konieczność ich zakończenia, w tym obejmujących państwa trzecie, które nie otrzymują wsparcia z żadnego instrumentu finansowego Unii. Celem tego mechanizmu powinno być osiągnięcie optymalnego funkcjonowania programu oraz możliwie jak największej koordynacji między tymi instrumentami.
(17) EFRR - w ramach Interreg - powinien przyczynić się do realizacji celów szczegółowych objętych celami polityki spójności. Wykaz celów szczegółowych w ramach różnych celów tematycznych powinien być jednak dostosowany do specyficznych potrzeb Interreg poprzez określenie dodatkowych celów szczegółowych w ramach celu polityki "Europa o silniejszym wymiarze społecznym przez wdrażanie Europejskiego filaru praw socjalnych", tak aby umożliwić interwencje w ramach Europejskiego Funduszu Socjalnego.
(18) W kontekście wyjątkowych i szczególnych okoliczności na wyspie Irlandii i w celu wsparcia współpracy Północ-Południe na podstawie porozumienia wielkopiątkowego należy kontynuować nowy program transgraniczny PEACE PLUS oraz oprzeć go na doświadczeniach poprzednich programów obejmujących hrabstwa graniczne Irlandii i Irlandii Północnej. Uwzględniając jego praktyczne znaczenie należy zapewnić, by w przypadku gdy program jest ukierunkowany na pokój i pojednanie, EFRR przyczyniał się w tych regionach także do wspierania stabilności społecznej, gospodarczej i regionalnej oraz współpracy, w szczególności poprzez działania na rzecz spójności między miejscowymi społecznościami. Zważywszy na specyfikę programu powinien być on zarządzany w sposób zintegrowany, przy uwzględnieniu wkładu Zjednoczonego Królestwa włączonego do programu jako zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel. Niektóre przepisy dotyczące wyboru operacji w niniejszym rozporządzeniu nie powinny mieć zastosowania do tego programu w odniesieniu do operacji na rzecz pokoju i pojednania. [Popr. 19]
(19) W niniejszym rozporządzeniu należy dodać dwa cele szczegółowe Interreg - jeden służący wzmocnieniu zdolności instytucjonalnej, współpracy prawnej i administracyjnej - w szczególności gdy występuje powiązanie z wdrażaniem komunikatu w sprawie regionów przygranicznych - intensyfikacji współpracy między obywatelami i instytucjami oraz opracowaniu i koordynacji strategii makroregionalnych i strategii na rzecz basenu morskiego oraz drugi służący zaradzeniu problemom związanym ze współpracą zewnętrzną takim jak bezpieczeństwo, zarządzanie granicami i bezpieczeństwo.
(20) W celu zmaksymalizowania wpływu Interreg zasadnicza część wsparcia unijnego powinna być przeznaczona na ograniczoną liczbę celów polityki. Należy wzmocnić synergię i komplementarność między komponentami INTERREG. [Popr. 20]
(21) Przepisy dotyczące przygotowania, zatwierdzenia i zmiany programów Interreg, jak również rozwoju terytorialnego, wyboru operacji, monitorowania i oceny, instytucji programu, audytu operacji, oraz przejrzystości i komunikacji należy dostosować do specyfiki programów Interreg względem przepisów określonych w rozporządzeniu (UE) [nowe RWP]. Te przepisy szczegółowe powinny być proste i jasne, aby uniknąć nadmiernie rygorystycznego wdrażania i dodatkowych obciążeń administracyjnych dla państw członkowskich i beneficjentów. [Popr. 21]
(22) Należy nadal stosować przepisy dotyczące kryteriów wyboru operacji pozwalających na uznania ich za rzeczywiście wspólne i służące współpracy, dotyczące partnerstwa w ramach operacji Interreg i obowiązków wiodącego partnera, określone dla okresu programowania 2014-2020. Partnerzy w ramach Interreg powinni jednak współpracować podczas opracowywania i realizacji, a także podczas zatrudniania personelu lub finansowania lub w obu obszarach, a w ramach współpracy regionów najbardziej oddalonych, w trzech z czterech wymiarów, ponieważ połączenie wsparcia ze środków EFRR i instrumentów finansowania zewnętrznego Unii powinno być prostsze, zarówno na poziomie programów, jak i operacji. [Popr. 22]
(22a) Ważnym i skutecznym narzędziem w programach współpracy transgranicznej są projekty oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty mające na celu usuwanie przeszkód stwarzanych przez granice i przeszkód transgranicznych, wspieranie kontaktów między lokalnymi mieszkańcami, a tym samym integrowanie regionów przygranicznych i ich obywateli. Projekty oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty są realizowane w wielu obszarach, takich jak kultura, sport, turystyka, kształcenie i szkolenie, gospodarka, nauka, ochrona środowiska i ekologia, opieka zdrowotna, transport i małe projekty infrastrukturalne, współpraca administracyjna i public relations. Jak stwierdzono również w opinii Europejskiego Komitetu Regionów pt. "Projekty oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty w programach współpracy transgranicznej" 15 , projekty oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty wnoszą wysoką europejską wartość dodaną i przyczyniają się znacząco do realizacji ogólnego celu programów współpracy transgranicznej. [Popr. 23]
(23) Konieczne jest wyjaśnienie przepisów dotyczących funduszy małych projektów, które to fundusze były wdrażane od Od początku istnienia Interreg, ale nigdy nie obejmowały ich przepisy szczegółowe. Jak określono w Opinii Europejskiego Komitetu Regionów "Projekty" oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty w programach współpracy transgranicznej" 16 , takie fundusze małych projektów odgrywają ważną rolę w budowaniu zaufania między obywatelami a instytucjami, przynoszą istotną wartość dodaną i przyczyniają się znacząco do realizacji ogólnego celu programów współpracy transgranicznej poprzez pokonywanie przeszkód stwarzanych przez granice oraz integrowanie stref przygranicznych i ich obywateli. projekty oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty uzyskują wsparcie głównie z funduszy małych projektów lub innych podobnych instrumentów, których jednak nigdy nie obejmowały przepisy szczegółowe, dlatego też konieczne jest wyjaśnienie przepisów dotyczących funduszy małych projektów. Aby utrzymać wartość dodaną i zalety projektów opartych na kontaktach międzyludzkich i małych projektów, również w odniesieniu do rozwoju lokalnego i regionalnego, oraz aby uprościć zarządzanie finansowaniem małych projektów przez ostatecznych odbiorców, którzy często nie są przyzwyczajeni do stosowania funduszy Unii, poniżej pewnego progu obowiązkowe powinno się stać wykorzystanie uproszczonych form kosztów oraz kwot ryczałtowych. [Popr. 24]
(24) Ze względu na udział więcej niż jednego państwa członkowskiego i związane z tym wyższe koszty administracyjne, między innymi w zakresie regionalnych punktów kontaktowych (zwanych również antenami), które są kluczowymi punktami kontaktowymi dla wnioskodawców i wykonawców projektów, a tym samym pełnią funkcję bezpośredniego łącznika z wspólnymi sekretariatami lub odpowiednimi organami, ale w szczególności także w zakresie kontroli i tłumaczeń, pułap wydatków na pomoc techniczną powinien być wyższy niż pułap wydatków w ramach celu "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu". W celu zrównoważenia wyższych kosztów administracyjnych należy zachęcać państwa członkowskie do zmniejszania, tam gdzie to możliwe, obciążeń administracyjnych związanych z wdrażaniem wspólnych projektów. Ponadto programy Interreg z ograniczonym wsparciem unijnym lub programy zewnętrznej współpracy transgranicznej powinny otrzymać pewną minimalną kwotę na pomoc techniczną, która zapewni wystarczające finansowanie skutecznych działań w ramach pomocy technicznej. [Popr.]
(25) Zgodnie z pkt 22 i 23 porozumienia międzyinstytucjonalnego na rzecz lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. zachodzi potrzeba oceny funduszy w oparciu o informacje zgromadzone w kontekście konkretnych wymogów dotyczących monitorowania, przy czym należy unikać nadmiernej regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich. Wymogi te mogą, w stosownych przypadkach, obejmować mierzalne wskaźniki jako podstawę oceny oddziaływania funduszy w terenie.
(25a) W ramach zmniejszania obciążeń administracyjnych Komisja, państwa członkowskie i regiony powinny ściśle współpracować, aby wykorzystać udoskonalone proporcjonalne rozwiązania dotyczące systemu zarządzania i kontroli danego programu Interreg, o których mowa w art. 77 rozporządzenia (UE) .../... [nowe RWP]. [Popr. 26]
(26) W oparciu o doświadczenia z okresu programowania 2014-2020 należy kontynuować stosowanie systemu o jasnej hierarchii zasad dotyczących kwalifikowalności wydatków, przy jednoczesnym utrzymaniu zasad dotyczących kwalifikowalności wydatków, które zostaną ustanowione na poziomie unijnym lub dla programów Interreg jako całości, w celu uniknięcia wszelkich możliwych sprzeczności lub niespójności między różnymi rozporządzeniami oraz między różnymi rozporządzeniami a przepisami krajowymi. Należy ograniczyć do niezbędnego minimum dodatkowe przepisy przyjęte przez jedno państwo członkowskie, które będą miały zastosowanie do beneficjentów w tym państwie członkowskim. W szczególności należy włączyć do niniejszego rozporządzenia rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 481/2014 17 przyjęte dla okresu programowania 2014-2020.
(27) Należy zachęcać państwa członkowskie do powierzania Państwa członkowskie powinny, w razie potrzeby, przekazywać nowemu lub, w stosownych przypadkach, istniejącemu EUWT funkcji funkcję instytucji zarządzającej lub do nakładania nakładać na takie ugrupowanie - lub inne transgraniczne podmioty prawne - odpowie dzialnościodpowiedzialność za zarządzanie podprogramem, lub zintegrowaną inwestycją terytorialną lub jednym funduszem małych projektów lub ich większą liczbą, lub działania jako jedyny partner działać jako jedyny partner. Państwa członkowskie powinny umożliwiać organom regionalnym i lokalnym oraz innym organom publicznym z poszczególnych państw członkowskich ustanawianie takich grup współpracy mających osobowość prawną oraz powinny angażować organy lokalne i regionalne w swoje działania. [Popr. 27]
(28) Aby kontynuować łańcuch płatności ustanowiony dla okresu programowania 2014-2020, tj. z Komisji do wiodącego partnera poprzez instytucję certyfikującą, należy nadal stosować ten łańcuch płatności w zadaniach w zakresie rachunkowości. Wsparcie unijne należy wypłacać wiodącym partnerom, o ile nie oznaczałoby to podwójnych opłat za przeliczenie na euro i z powrotem na inną walutę lub odwrotnie między wiodącym partnerem i innymi partnerami. Jeżeli nie przewidziano inaczej, partner wiodący powinien zapewniać, by pozostali partnerzy otrzymali całkowitą kwotę wkładu z danego funduszu Unii w całości oraz w terminie uzgodnionym przez wszystkich partnerów i zgodnie z tą samą procedurą, którą stosuje się w odniesieniu do partnera wiodącego. [Popr. 28]
(29) Zgodnie z art. [63 ust. 9] rozporządzenia (UE, Euratom) [FR-Omnibus] przepisy sektorowe mają uwzględniać potrzeby programów Europejskiej współpracy terytorialna (Interreg) zwłaszcza w odniesieniu do funkcji audytu. Przepisy dotyczące rocznej opinii z audytu, rocznego sprawozdania z kontroli i audytu operacji powinny być zatem uproszczone i dostosowane do tych programów, które obejmują więcej niż jedno państwo członkowskie.
(30) krajów i terytoriów zamorskich, w przypadku gdy odzyskiwanie od jedynego partnera lub innych partnerów lub wiodącego partnera nie jest zakończone sukcesem, co oznacza, że państwa członkowskie zwraca środki instytucji zarządzającej. W konsekwencji w ramach programów Interreg nie ma marginesu na nieściągalne należności na poziomie beneficjenta. Niezbędne jest jednak wyjaśnienie przepisów dotyczących sytuacji, w której państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub kraj i terytorium zamorskie nie zwróciłyby środków instytucji zarządzającej. Należy również wyjaśnić obowiązki wiodącego partnera w odniesieniu do odzyskiwania środków. Ponadto procedury związane z odzyskiwaniem środków powinny być ustanawiane i uzgadniane przez komitet monitorujący. Instytucji zarządzającej nie powinno się zwłaszczajednak zezwalać na nakładanie zobowiązania na wiodącego partnera polegającego na wszczęciu postępowania sądowego w innym państwie. [Popr. 30]
(30a) Właściwe jest zachęcanie do dyscypliny finansowej. Jednocześnie w rozwiązaniach dotyczących umarzania zobowiązań budżetowych należy uwzględniać złożoność programów Interreg i ich wdrażania. [Popr. 31]
(31) Aby stosować co do zasady wspólny zbiór przepisów w uczestniczących państwach członkowskich i państwach trzecich, krajach partnerskich lub krajach i terytoriach zamorskich, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do państw trzecich, krajów partnerskich lub krajów i terytoriów zamorskich, chyba że w konkretnym rozdziale niniejszego rozporządzenia określono przepisy szczegółowe. Instytucje programu Interreg mogą mieć odpowiedniki w porównywalnych instytucjach państw trzecich, krajów partnerskich lub krajów i terytoriów zamorskich. Należy powiązać punkt wyjścia dla kwalifikowalności wydatków z podpisaniem umowy w sprawie finansowania przez odpowiednie państwo trzecie, kraj partnerski lub kraj i terytorium zamorskie. Zamówienia publiczne w przypadku beneficjentów w państwie trzecim, kraju partnerskim lub krajach i terytoriach zamorskich powinny być zgodne z przepisami dotyczącymi zewnętrznych zamówień publicznych na podstawie rozporządzenia (UE, Euratom) [nowy FR-Omnibus] Parlamentu Europejskiego i Rady 18 . Należy określić procedury zawierania umów w sprawie finansowania z każdym z państw trzecich, krajów partnerskich lub krajów i terytoriów zamorskich, jak również umów między instytucją zarządzającą a każdym państwem trzecim, krajem partnerskim lub krajem i terytorium zamorskim w odniesieniu do wsparcia z instrumentów finansowania zewnętrznego Unii lub w przypadku przesunięcia dodatkowego wkładu z państwa trzeciego, kraju partnerskiego lub kraju i terytorium zamorskiego do programu Interreg, innego niż krajowe współfinansowanie.
(32) Chociaż programy Interreg z udziałem państw trzecich, krajów partnerskich lub krajów i terytoriów zamorskich należy wdrażać w ramach zarządzania dzielonego, współpracę między regionami najbardziej oddalonymi można realizować w ramach zarządzania pośredniego. Należy określić szczegółowe przepisy dotyczące sposobu wdrażania tych programów w całości lub w części w ramach zarządzania pośredniego.
(33) Należy uprościć przepisy w oparciu o doświadczenia wyniesione z okresu programowania 2014-2020 dotyczące dużych projektów infrastrukturalnych we współpracy transgranicznej w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa. Komisja powinna jednak zachować pewne prawa dotyczące wyboru takich projektów.
(34) Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze do celów przyjmowania i zmieniania wykazów programów Interreg, wykazu całościowych kwot wsparcia unijnego na każdy z programów Interreg i do przyjmowania decyzji zatwierdzających programy Interreg oraz zmiany do nich. Te uprawnienia wykonawcze należy wykonywać zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 19 . Mimo że akty te mają charakter ogólny, należy stosować procedurę doradczą, z uwagi na to, że wdrażają one przepisy jedynie w wymiarze technicznym.
(35) W celu zapewnienia jednolitych warunków przyjmowania lub zmiany programów Interreg należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. W stosownych przypadkach programy zewnętrznej współpracy transgranicznej powinny jednak przestrzegać, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do pierwszej decyzji zatwierdzającej te programy, procedury komitetowe ustanowione rozporządzeniem (UE) [IPA III] i [ISRWM]. [Popr. 33]
(36) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 290 TFUE Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjęcia aktów na potrzeby zmiany załącznika zawierającego wzór dla programów Interreg. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(36a) Wspieranie Europejskiej współpracy terytorialnej jest głównym priorytetem unijnej polityki spójności. Wsparcie dla MŚP na pokrycie kosztów projektów w ramach Europejskiej współpracy terytorialnej jest już objęte wyłączeniem grupowym na mocy rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 20 (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych - GBER). W wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014-2020 21 oraz w sekcji GBER dotyczącej pomocy regionalnej zawarto również przepisy szczególne dotyczące pomocy regionalnej na inwestycje dokonywane przez przedsiębiorstwa dowolnej wielkości. W świetle zdobytego doświadczenia pomoc na projekty w ramach Europejskiej współpracy terytorialnej powinna mieć jedynie ograniczony wpływ na konkurencję i wymianę handlową między państwami członkowskimi, w związku z czym Komisja powinna mieć możliwość stwierdzenia, że taka pomoc jest zgodna z rynkiem wewnętrznym, oraz że finansowanie udzielane w ramach projektów Europejskiej współpracy terytorialnej może podlegać wyłączeniu grupowemu.
(37) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zacieśnienie współpracy między państwami członkowskimi i między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, krajami partnerskimi lub krajami i terytoriami zamorskimi, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie i tym samym może być lepiej osiągnięty na poziomie Unii, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. C 440 z 6.12.2018, s. 116.
2 Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 137f.
3 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 26 marca 2019 r.
4 [Odniesienie]
5 [Odniesienie]
6 Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego "Zwiększanie wzrostu gospodarczego i spójności w regionach przygranicznych UE" COM(2017)0534 z 20.9.2017.
7 Rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT) (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 19).
8 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno Społecznego i Komitetu Regionów "Zwiększanie innowacyjności europejskich regionów: Strategie na rzecz trwałego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu" -COM(2017) 376 final z 18.7.2017.
9 Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1).
10 Rozporządzenie (UE) XXX ustanawiające Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (Dz.U. L xx, s. y).
11 Rozporządzenie (UE) XXX ustanawiające Instrument Sąsiedztwa, Rozwoju i Współpracy Międzynarodowej (Dz.U. L xx, s. y).
12 Decyzja Rady (UE) XXX w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich z Unią Europejską, w tym stosunków między Unią Europejską, z jednej strony, a Grenlandią i Królestwem Danii, z drugiej strony (Dz.U. I...., s.).
13 Decyzja Rady 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określająca organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (Dz.U. L 201 z 3.8.2010, s. 30).
14 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, "Silniejsze i odnowione partnerstwo strategiczne z regionami najbardziej oddalonymi UE", COM(2017)0623 z 24.10.2017.
15 Opinia Europejskiego Komitetu Regionów - Projekty oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty w programach współpracy transgranicznej z dnia 12 lipca 2017 r. (Dz.U. C 342 z 12.10.2017, s. 38).
16 Opinia Europejskiego Komitetu Regionów Projekty oparte na kontaktach międzyludzkich i małe projekty w programach współpracy transgranicznej z dnia 12 lipca 2017 r. (Dz.U. C 342 z 12.10.2017, s. 38).
17 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 481/2014 z dnia 4 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1299/2013 w odniesieniu do przepisów szczególnych dotyczących kwalifikowalności wydatków w ramach programów EWT (Dz.U. L 138 z 13.5.2014, s. 45).
18 [Odniesienie]
19 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
20 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1).
21 Wytyczne w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014-2020 (Dz.U. C 209 z 23.7.2013, s. 1).
22 Dyrektywa 2011/92/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1).
23 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2011/92/UE (Dz.U. L 124 z 25.4.2014, s. 1).
24 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1).