Przyjęte przez Radę w dniu 20 lipca 2020 r.(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2020/C 333/01)
(Dz.U.UE C z dnia 8 października 2020 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
po konsultacji z Europejskim Bankiem Centralnym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Finansowanie społecznościowe jest w coraz większym stopniu uznawaną formą alternatywnego finansowania dla przedsiębiorstw typu startup oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) i zazwyczaj opiera się na niewielkich inwestycjach. Finansowanie społecznościowe stanowi coraz ważniejszy rodzaj pośrednictwa, w ramach którego dostawca usług finansowania społecznościowego, bez przyjmowania na siebie ryzyka, obsługuje ogólnodostępną platformę cyfrową, aby kojarzyć lub ułatwiać kojarzenie potencjalnych inwestorów lub pożyczkodawców z przedsięwzięciami gospodarczymi ubiegającymi się o finansowanie. Takie finansowanie może przyjmować formę pożyczek lub nabycia zbywalnych papierów wartościowych, lub innych instrumentów dopuszczonych na potrzeby finansowania społecznościowego. Do zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy zatem włączyć zarówno finansowanie społecznościowe oparte na pożyczkach, jak i inwestycyjne modele finansowania społecznościowego ponieważ te rodzaje finansowania społecznościowego mogą być porównywalnymi sposobami alternatywnego finansowania.
(2) Świadczenie usług finansowania społecznościowego wiąże się na ogół z udziałem trzech rodzajów podmiotów: właściciela projektu, który przedstawia projekt do sfinansowania, inwestorów, którzy finansują przedstawiony projekt, oraz organizacji pośredniczącej w formie dostawcy usług finansowania społecznościowego, który łączy właścicieli projektów i inwestorów za pomocą platformy internetowej.
(3) Finansowanie społecznościowe może przyczynić się do zapewnienia MŚP dostępu do finansowania oraz do dokończenia budowy unii rynków kapitałowych. Brak dostępu do finansowania dla MŚP stanowi problem nawet w tych państwach członkowskich, w których dostęp do finansowania przez banki pozostawał stabilny przez cały okres kryzysu finansowego. Finansowanie społecznościowe pojawiło się i stało uznaną praktyką finansowania działalności gospodarczej osób fizycznych i prawnych. Takie finansowanie odbywa się za pośrednictwem platform internetowych, działalność gospodarcza jest zazwyczaj finansowana przez dużą liczbę osób lub organizacji, a przedsięwzięcia gospodarcze, w tym przedsiębiorstwa typu startup, pozyskują stosunkowo niewielkie kwoty pieniędzy.
(4) Oprócz zapewnienia alternatywnego źródła finansowania, w tym kapitału wysokiego ryzyka (venture capital), finansowanie społecznościowe może oferować przedsięwzięciom gospodarczym inne korzyści. Może stanowić sposób weryfikacji pomysłu przedsięwzięcia gospodarczego, dawać przedsiębiorcom dostęp do dużej liczby osób, które przekazują spostrzeżenia i informacje, a także być narzędziem marketingowym.
(5) Kilka państw członkowskich już wprowadziło dopasowane do swoich potrzeb systemy krajowe dotyczące finansowania społecznościowego. Systemy te są dostosowane do specyfiki i potrzeb lokalnych rynków i inwestorów. W rezultacie obowiązujące przepisy krajowe różnią się w całej Unii pod względem warunków funkcjonowania platform finansowania społecznościowego, zakresu dozwolonej działalności oraz wymogów w zakresie udzielania zezwoleń.
(6) Różnice w zakresie obowiązujących przepisów krajowych są takie, że utrudniają transgraniczne świadczenie usług finansowania społecznościowego, a przez to wywierają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego takich usług. W szczególności różnice pomiędzy ramami prawnymi w poszczególnych państwach członkowskich generują znaczne koszty prawne dla inwestorów detalicznych, którzy często zmagają się z trudnościami w określeniu przepisów mających zastosowanie do transgranicznych usług finansowania społecznościowego. W związku z tym tacy inwestorzy są często zniechęceni do transgranicznego inwestowania za pomocą platform finansowania społecznościowego. Z tych samych przyczyn dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy obsługują takie platformy, są zniechęcani do oferowania swoich usług w państwie członkowskim innym niż to, w którym mają siedzibę. W rezultacie usługi finansowania społecznościowego świadczone były dotychczas głównie na poziomie krajowym, ze szkodą dla ogólnounijnego rynku finansowania społecznościowego, pozbawiając tym samym przedsięwzięcia gospodarcze dostępu do usług finansowania społecznościowego, zwłaszcza w przypadkach, gdy te przedsięwzięcia gospodarcze prowadzone są na mniejszych rynkach krajowych.
(7) Aby wspierać transgraniczne usługi finansowania społecznościowego oraz ułatwić korzystanie ze swobody świadczenia i otrzymywania takich usług na rynku wewnętrznym, niezbędne jest usunięcie istniejących przeszkód dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego usług finansowania społecznościowego, a także zapewnienie wysokiego poziomu ochrony inwestorów poprzez ustanowienie ram regulacyjnych na poziomie Unii.
(8) Poprzez usunięcie przeszkód dla funkcjonowania rynku wewnętrznego usług finansowania społecznościowego niniejsze rozporządzenie zmierza do wspierania transgranicznego finansowania przedsięwzięć gospodarczych. Usługi finansowania społecznościowego związane z udzielaniem pożyczek konsumentom zdefiniowanym w art. 3 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE 3 , nie powinny zatem wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia.
(9) Aby uniknąć arbitrażu regulacyjnego oraz zapewnić skuteczny nadzór nad dostawcami usług finansowania społecznościowego, należy zakazać im przyjmowania od ludności depozytów lub innych środków finansowych podlegających zwrotowi, chyba że dostawcy ci otrzymali również zezwolenie na prowadzenie działalności jako instytucja kredytowa zgodnie z art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE 4 . Państwa członkowskie powinny jednak zapewnić, aby prawo krajowe nie wymagało zezwolenia na prowadzenie działalności jako instytucja kredytowa ani jakiegokolwiek innego indywidualnego zezwolenia, wyłączenia lub zwolnienia dla właścicieli projektów lub inwestorów, w przypadku gdy przyjmują oni środki finansowe lub udzielają pożyczek na potrzeby oferowania projektów opartych na finansowaniu społecznościowym lub inwestowania w takie projekty.
(10) Świadczenie usług finansowania społecznościowego ma na celu ułatwienie finansowania projektu przez pozyskiwanie kapitału od dużej liczby osób, z których każda inwestuje stosunkowo niewielkie kwoty za pośrednictwem publicznie dostępnego internetowego systemu informacyjnego. Usługi finansowania społecznościowego są zatem otwarte dla nieograniczonej puli inwestorów, którzy jednocześnie otrzymują propozycje inwestycyjne, oraz wiążą się z pozyskiwaniem środków finansowych w głównej mierze od osób fizycznych, w tym osób, które nie są zamożnymi klientami indywidualnymi. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do usług finansowania społecznościowego obejmujących łączne świadczenie usług przyjmowania i przekazywania zleceń klientów oraz subemisji zbywalnych papierów wartościowych lub instrumentów dopuszczonych na potrzeby finansowania społecznościowego bez gwarancji przejęcia emisji na platformie publicznej zapewniającej inwestorom nieograniczony dostęp. Łączne świadczenie tych usług to kluczowa cecha usług finansowania społecznościowego w porównaniu do określonych usług inwestycyjnych świadczonych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE 5 , nawet jeżeli rozpatrywane osobno, usługi te odpowiadają usługom objętym zakresem stosowania tej dyrektywy.
(11) W odniesieniu do finansowania społecznościowego opartego na pożyczkach, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do usług finansowania społecznościowego obejmujących ułatwianie udzielania pożyczek, w tym świadczenia usług takich jak przedstawianie ofert finansowania społecznościowego klientom oraz wycena lub ocena ryzyka kredytowego związanego z projektami opartymi na finansowaniu społecznościowym lub właścicielami projektów. Definicja usług finansowania społecznościowego powinna obejmować różne modele biznesowe umożliwiające zawarcie umowy pożyczki między co najmniej jednym inwestorem, a co najmniej jednym właścicielem projektu za pośrednictwem platformy finansowania społecznościowego. Pożyczki objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia powinny być pożyczkami zawierającymi bezwarunkowe zobowiązania do spłaty uzgodnionej kwoty pieniędzy na rzecz inwestora, przy czym platformy finansowania społecznościowego opartego na pożyczkach jedynie ułatwiają inwestorom i właścicielom projektów zawieranie umów pożyczki z wyłączeniem działania dostawcy usług finansowania społecznościowego w jakimkolwiek momencie w charakterze wierzyciela właściciela projektu. Ułatwianie udzielania pożyczek, które objęte jest zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, należy odróżnić od działalności instytucji kredytowej, która udziela kredytów na swój własny rachunek oraz przyjmuje od ludności depozyty lub inne środki finansowe podlegające zwrotowi.
(12) W celu świadczenia swoich usług dostawcy usług finansowania społecznościowego prowadzą publicznie dostępne internetowe systemy informacyjne, w tym systemy wymagające rejestracji użytkownika.
(13) W odniesieniu do inwestycyjnych modeli finansowania społecznościowego zbywalność stanowi ważny środek ochrony dla inwestorów, umożliwiające im wyjście z inwestycji, ponieważ daje im możliwość rozporządzenia swoimi udziałami na rynkach kapitałowych. W związku z tym niniejsze rozporządzenie obejmuje i dopuszcza usługi finansowania społecznościowego związane ze zbywalnymi papierami wartościowymi. Udziały określonych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowanych zgodnie z prawem krajowym państw członkowskich są również swobodnie zbywalne na rynkach kapitałowych i w związku z tym powinny być objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.
(14) Niektóre instrumenty dopuszczone na potrzeby finansowania społecznościowego podlegają w niektórych państwach członkowskich przepisom prawa krajowego regulującym ich zbywalność, na przykład wymogowi, zgodnie z którym zbycie musi zostać poświadczone notarialnie. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane bez uszczerbku dla prawa krajowego regulującego zbywanie takich instrumentów.
(15) Chociaż pierwsze oferty kryptoaktywów mają potencjał finansowania MŚP, innowacyjnych przedsiębiorstw typu startup i przedsiębiorstw scale-up oraz mogą przyspieszać transfer technologii, ich właściwości różnią się znacznie od usług finansowania społecznościowego regulowanych niniejszym rozporządzeniem.
(16) Ze względu na ryzyka związane z inwestycjami w zakresie finansowania społecznościowego, w interesie skutecznej ochrony inwestorów oraz w celu zapewnienia mechanizmu dyscypliny rynkowej, należy ustanowić próg łącznej wartości w odniesieniu do ofert finansowania społecznościowego przedstawianych przez konkretnego właściciela projektu. Próg ten należy w związku z tym ustalić na poziomie 5 000 000 EUR, co jest progiem stosowanym przez większość państw członkowskich na potrzeby zwolnienia publicznych ofert papierów wartościowych z obowiązku publikacji prospektu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 6 .
(17) Nakładające się ramy regulacyjne ustanowione niniejszym rozporządzeniem oraz rozporządzeniem (UE) 2017/1129, ze względu na próg w wysokości 5 000 000 EUR, mogłyby zwiększać ryzyko arbitrażu regulacyjnego oraz zakłócać dostęp do finansowania i rozwój rynków kapitałowych w niektórych państwach członkowskich. Ponadto do tej pory tylko niewielka liczba państw członkowskich wprowadziła szczególne ramy prawne regulujące platformy i usługi finansowania społecznościowego. Biorąc pod uwagę fakt, że w ramach wdrażania rozporządzenia (UE) 2017/1129 niektóre państwa członkowskie ustanowiły - w celu zwolnienia publicznych ofert papierów wartościowych z obowiązku publikacji prospektu - próg na poziomie poniżej 5 000 000 EUR, a także - biorąc pod uwagę szczególny wysiłek, jaki może być wymagany od tych państw członkowskich w zakresie dostosowania ich prawa krajowego oraz zapewnienia stosowania jednolitego progu na podstawie niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie powinno przewidywać nieodnawialne tymczasowe odstępstwo, aby umożliwić tym państwom członkowskim podjęcie tego znaczącego wysiłku. To tymczasowe odstępstwo powinno mieć zastosowanie przez jak najkrótszy okres, aby spowodować możliwie najmniejsze zakłócenia w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.
(18) W celu utrzymania wysokiego standardu ochrony inwestorów, ograniczenia ryzyk związanych z finansowaniem społecznościowym oraz zapewnienia sprawiedliwego traktowania wszystkich klientów, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni wprowadzić politykę mającą na celu zapewnienie, aby wybór projektów na ich platformach przebiegał w sposób profesjonalny, rzetelny i przejrzysty oraz aby usługi finansowania społecznościowego były świadczone w taki sam sposób.
(19) Aby podnieść jakość usług świadczonych na rzecz swoich klientów, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni mieć możliwość przedstawiania projektów opartych na finansowaniu społecznościowym inwestorom indywidualnym w oparciu o jeden lub większą liczbę określonych parametrów lub wskaźników ryzyka, takich jak rodzaj lub sektor działalności gospodarczej lub rating kredytowy, które to informacje dany inwestor z wyprzedzeniem przekazał dostawcy usług finansowania społecznościowego. Zezwolenie uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia nie powinno jednak przyznawać dostawcom usług finansowania społecznościowego prawa do świadczenia indywidualnych lub zbiorowych usług zarządzania aktywami. W celu zapewnienia oferowania potencjalnym inwestorom możliwości inwestycyjnych na bezstronnych zasadach, dostawcy usług finansowania społecznościowego nie powinni wypłacać ani przyjmować jakiegokolwiek wynagrodzenia, ani udzielać lub przyjmować jakiegokolwiek upustu lub jakiejkolwiek korzyści niepieniężnej za przekierowywanie zleceń inwestorów do konkretnej oferty oferowanej na swojej platformie lub na platformie osób trzecich.
(20) Modele biznesowe wykorzystujące zautomatyzowane procesy, w ramach których środki finansowe są automatycznie przydzielane przez dostawcę usług finansowania społecznościowego na projekty oparte na finansowaniu społecznościowym zgodnie z parametrami i wskaźnikami ryzyka określonymi z góry przez inwestora, tzw. auto- inwestycje, należy uznać za indywidualne zarządzanie portfelem pożyczek.
(21) Stosowanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem narzędzi filtrujących na platformie finansowania społecznościowego nie należy uznawać za doradztwo inwestycyjne w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE, o ile narzędzia te dostarczają klientom informacji w sposób bezstronny, który nie stanowi rekomendacji. Takie narzędzia powinny obejmować narzędzia, które wyświetlają wyniki w oparciu o kryteria odnoszące się do czysto obiektywnych cech produktu. Obiektywne cechy produktu w kontekście platformy finansowania społecznościowego mogą być z góry określonymi kryteriami projektu, takimi jak sektor gospodarki, stosowany instrument i wysokość oprocentowania lub kategoria ryzyka, w przypadku gdy ujawniono wystarczające informacje na temat metody obliczeń. Podobnie za obiektywne kryteria należy uznać również kluczowe finansowe dane liczbowe obliczone w sposób niepozostawiający jakiegokolwiek marginesu swobody.
(22) Celem niniejszego rozporządzenia jest ułatwienie inwestycji bezpośrednich oraz uniknięcie tworzenia możliwości arbitrażu regulacyjnego dla instytucji pośrednictwa finansowego regulowanych na podstawie innych aktów prawnych Unii, w szczególności aktów prawnych Unii regulujących podmioty zarządzające aktywami. W związku z tym wykorzystywanie struktur prawnych, w tym spółek celowych, które pośredniczą między projektem opartym na finansowaniu społecznościowym a inwestorami, powinno być ściśle regulowane i dozwolone jedynie w przypadku gdy jest to uzasadnione umożliwieniem inwestorowi nabycia udziału, na przykład w niepłynnym lub niepodzielnym składniku aktywów w drodze emisji zbywalnych papierów wartościowych przez spółkę celową.
(23) Zapewnienie skutecznego systemu zarządzania jest niezbędne do właściwego zarządzania ryzykiem i zapobiegania wszelkim konfliktom interesów. Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni zatem wprowadzić zasady zarządzania, które zapewnią skuteczne i ostrożne zarządzanie tymi dostawcami. Osoby fizyczne odpowiedzialne za zarządzanie nimi powinny cieszyć się dobrą opinią oraz posiadać wystarczającą wiedzę, umiejętności i doświadczenie. Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni również ustanowić procedury przyjmowania i rozpatrywania skarg klientów.
(24) Klienci narażeni są na potencjalne ryzyka związane z dostawcami usług finansowania społecznościowego, w szczególności ryzyka operacyjne. Aby chronić klientów przed takimi ryzykami, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni podlegać wymogom ostrożnościowym.
(25) Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni mieć obowiązek opracowywania planów ciągłości działania uwzględniających ryzyka związane z upadłością dostawcy usług finansowania społecznościowego. Takie plany ciągłości działania powinny obejmować postanowienia dotyczące wykonywania funkcji krytycznych, które mogłyby obejmować - w zależności od modelu biznesowego dostawcy usług finansowania społecznościowego - postanowienia dotyczące dalszej obsługi niespłaconych pożyczek i powiadamiania klientów oraz przekazywania informacji o zasadach przechowywania aktywów.
(26) Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni działać jako bezstronni pośrednicy pomiędzy klientami korzystającymi z ich platformy finansowania społecznościowego. Aby zapobiegać konfliktom interesów, należy ustanowić określone wymogi dotyczące dostawców usług finansowania społecznościowego, ich akcjonariuszy lub udziałowców, kadry kierowniczej i pracowników, a także wszelkich osób fizycznych lub prawnych ściśle z nimi związanych poprzez stosunek kontroli. W szczególności należy uniemożliwić dostawcom usług finansowania społecznościowego posiadanie jakiegokolwiek udziału w ofertach finansowania społecznościowego na ich platformach finansowania społecznościowego. Główni akcjonariusze lub udziałowcy, kadra kierownicza i pracownicy, a także wszelkie osoby fizyczne lub prawne ściśle z nimi związane poprzez stosunek kontroli, nie powinny działać w charakterze właścicieli projektów w odniesieniu do usług finansowania społecznościowego oferowanych na ich platformie finansowania społecznościowego. Wspomniani główni akcjonariusze lub udziałowcy, kadra kierownicza i pracownicy, a także osoby fizyczne lub prawne, nie powinni jednak mieć zakazu działania w charakterze inwestorów w projekty oferowane na ich platformie finansowania społecznościowego, pod warunkiem że istnieją odpowiednie środki ochrony przed konfliktami interesów.
(27) Mając na uwadze efektywne i sprawne świadczenie usług finansowania społecznościowego, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni mieć możliwość powierzania wszelkich funkcji operacyjnych, w całości lub w części, osobom trzecim, pod warunkiem że taki outsourcing nie pogarsza jakości środków kontroli wewnętrznej stosowanych przez dostawców usług finansowania społecznościowego ani skutecznego nadzoru nad dostawcami usług finansowania społecznościowego. Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni jednak pozostawać w pełni odpowiedzialni za zgodność z niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do działalności zleconej na zasadzie outsourcingu.
(28) Wymogi dotyczące przechowywania aktywów mają kluczowe znaczenie dla ochrony inwestorów, na rzecz których świadczone są usługi finansowania społecznościowego. Zbywalne papiery wartościowe lub instrumenty dopuszczone na potrzeby finansowania społecznościowego, które to papiery lub instrumenty mogą zostać zapisane na rachunku instrumentów finansowych lub które mogą zostać fizycznie dostarczone do depozytariusza, powinny być przechowywane przez kwalifikowanego depozytariusza, który uzyskał zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE lub 2014/65/UE. W zależności od rodzaju aktywów, które mają podlegać przechowywaniu, aktywa powinny być przechowywane, jak w przypadku zbywalnych papierów wartościowych, które mogą być zapisane na rachunku instrumentów finansowych lub które mogą zostać fizycznie dostarczone, albo powinny podlegać obowiązkowi weryfikacji tytułu własności i prowadzenia dokumentacji. Przechowywanie zbywalnych papierów wartościowych lub instrumentów dopuszczonych na potrzeby finansowania społecznościowego, które to papiery lub instrumenty są - zgodnie z prawem krajowym - zapisane wyłącznie przez właściciela lub jego agenta, takich jak inwestycje w spółki nienotowane na rynku regulowanym, lub są przechowywane na indywidualnie wyodrębnionym rachunku, który klient może otworzyć bezpośrednio w centralnym depozycie papierów wartościowych, uznaje się za równoważne przechowywaniu aktywów przez kwalifikowanych depozytariuszy.
(29) Ponieważ tylko dostawcy usług płatniczych mogą świadczyć usługi płatnicze zdefiniowane w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 7 , zezwolenie na świadczenie usług finansowania społecznościowego nie jest tożsame z zezwoleniem na świadczenie również usług płatniczych. W związku z tym należy sprecyzować, że w przypadku gdy dostawca usług finansowania społecznościowego świadczy takie usługi płatnicze w związku ze swoimi usługami finansowania społecznościowego, musi on być również dostawcą usług płatniczych zdefiniowanych w dyrektywie (UE) 2015/2366. Wymóg ten pozostaje bez uszczerbku dla podmiotów posiadających zezwolenie na podstawie dyrektywy 2014/65/UE, prowadzących działalność, o której mowa w art. 3 dyrektywy (UE) 2015/2366, i podlegających również wymogowi powiadomienia określonemu w art. 37 dyrektywy (UE) 2015/2366. Aby umożliwić odpowiedni nadzór nad taką działalnością, dostawca usług finansowania społecznościowego powinien informować właściwe organy czy zamierza sam świadczyć usługi płatnicze na podstawie odpowiedniego zezwolenia, czy też usługi takie zostaną zlecone na zasadzie outsourcingu posiadającej zezwolenie osobie trzeciej.
(30) Rozwój i sprawne funkcjonowanie transgranicznych usług finansowania społecznościowego wymagają odpowiedniej skali i zaufania publicznego do tych usług. Konieczne jest zatem ustanowienie jednolitych, proporcjonalnych i mających bezpośrednie zastosowanie wymogów dotyczących udzielania zezwoleń dostawcom usług finansowania społecznościowego. Wymogi dotyczące usług finansowania społecznościowego powinny zatem ułatwiać trans- graniczne świadczenie tych usług, ograniczać ryzyka operacyjne oraz zapewniać wysoki stopień przejrzystości i ochrony inwestorów.
(31) Aby zapewnić skuteczny nadzór nad dostawcami usług finansowania społecznościowego, możliwość ubiegania się o zezwolenie na prowadzenie działalności jako dostawca usług finansowania społecznościowego na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny mieć jedynie osoby prawne posiadające rzeczywistą i stałą siedzibę w Unii, w tym również niezbędne zasoby.
(32) Jak podkreślono w sprawozdaniu Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2017 r. w sprawie oceny ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, które ma wpływ na rynek wewnętrzny i dotyczy działalności transgranicznej, usługi finansowania społecznościowego mogą być narażone na ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Należy zatem przewidzieć środki ochrony przy określaniu warunków udzielania zezwoleń dostawcom usług finansowania społecznościowego oraz oceny dobrej opinii osób fizycznych odpowiedzialnych za zarządzanie nimi, a także poprzez ograniczenie świadczenia usług płatniczych do licencjonowanych podmiotów podlegających wymogom w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Z myślą o dalszym zapewnianiu integralności rynku poprzez zapobieganie ryzykom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, a także z uwzględnieniem kwoty środków finansowych, jakie można pozyskać w ramach oferty finansowania społecznościowego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Komisja powinna ocenić konieczność i proporcjonalność nałożenia na dostawców finansowania społecznościowego obowiązków w zakresie przestrzegania prawa krajowego wdrażającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 8 w odniesieniu do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz konieczność i proporcjonalność dodania takich dostawców usług finansowania społecznościowego do wykazu podmiotów zobowiązanych do celów tej dyrektywy.
(33) Aby umożliwić dostawcom usług finansowania społecznościowego prowadzenie działalności transgranicznej bez konieczności stosowania rozbieżnych przepisów, a tym samym ułatwić finansowanie projektów w całej Unii przez inwestorów z różnych państw członkowskich, państwa członkowskie nie powinny mieć możliwości nakładania dodatkowych wymogów na dostawców usług finansowania społecznościowego posiadających zezwolenie udzielone na podstawie niniejszego rozporządzenia.
(34) Procedura udzielania zezwoleń powinna umożliwiać właściwym organom uzyskiwanie informacji o usługach, jakie zamierzają świadczyć potencjalni dostawcy usług finansowania społecznościowego, w tym o platformach finansowania społecznościowego, które zamierzają oni obsługiwać, a także ocenę jakości ich zarządzania oraz ocenę ich wewnętrznej organizacji i procedur ustanowionych w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.
(35) Aby zapewnić właściwy nadzór oraz uniknąć nieproporcjonalnych obciążeń administracyjnych, podmiotom, które uzyskały zezwolenie na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE 9 lub dyrektyw 2013/36/UE, 2014/65/UE lub (UE) 2015/2366 i które zamierzają świadczyć usługi finansowania społecznościowego, powinno się umożliwić posiadanie zezwolenia udzielonego zarówno na podstawie jednej z tych dyrektyw, jak i na podstawie niniejszego rozporządzenia. W takich przypadkach zastosowanie powinna mieć uproszczona procedura udzielania zezwoleń, a właściwe organy nie powinny wymagać przedłożenia dokumentów ani dowodów, którymi już dysponują.
(36) Aby zwiększyć przejrzystość świadczenia usług finansowania społecznościowego z myślą o inwestorach, Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 10 (ESMA) powinien utworzyć publiczny i aktualny rejestr wszystkich dostawców usług finansowania społecznościowego posiadających zezwolenie udzielone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Rejestr ten powinien zawierać informacje dotyczące wszystkich platform finansowania społecznościowego działających w Unii.
(37) Zezwolenie udzielone na podstawie niniejszego rozporządzenia powinno zostać cofnięte w przypadku gdy dostawca usług finansowania społecznościowego nie spełnia już warunków jego udzielenia. Właściwe organy powinny być również uprawnione do cofnięcia zezwolenia udzielonego na podstawie niniejszego rozporządzenia za każdym razem, gdy dostawca usług finansowania społecznościowego, lub osoba trzecia działająca w jego imieniu, utracił zezwolenie umożliwiające świadczenie usług płatniczych na podstawie dyrektywy (UE) 2015/2366 lub usług inwestycyjnych na podstawie dyrektywy 2014/65/UE, lub za każdym razem, gdy stwierdzono, że dostawca usług finansowania społecznościowego będący również dostawcą usług płatniczych, lub jego kadra kierownicza, pracownicy lub osoba trzecia działająca w jego imieniu, naruszyli prawo krajowe wdrażające dyrektywę (UE) 2015/849.
(38) Aby zapewnić swoim klientom szeroką gamę usług, dostawca usług finansowania społecznościowego posiadający zezwolenie udzielone na podstawie niniejszego rozporządzenia, powinien mieć możliwość prowadzenia działalności innej niż świadczenie usług finansowania społecznościowego objętych zezwoleniem udzielonym na podstawie niniejszego rozporządzenia.
(39) Aby zapewnić pełne zrozumienie charakteru usług finansowania społecznościowego oraz związanych z nimi ryzyk, kosztów i opłat, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni udzielać swoim klientom rzetelnych, jasnych i niewprowadzających w błąd informacji.
(40) Dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy świadczą usługi finansowania społecznościowego polegające na ułatwianiu udzielania pożyczek, powinni udostępniać wszystkim klientom określone istotne informacje, takie jak współczynniki niewykonania zobowiązań z tytułu pożyczek.
(41) Dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy stosują punktowe oceny kredytowe względem projektów opartych na finansowaniu społecznościowym lub proponują wycenę ofert finansowania społecznościowego, powinni ujawniać kluczowe elementy swojej metodyki. Wymogów dotyczących ujawniania metod obliczania punktowej oceny kredytowej, lub określenia ceny lub wysokości oprocentowania, nie należy interpretować jako zobowiązujących do ujawniania szczególnie chronionych informacji handlowych lub w sposób, który utrudnia innowacje.
(42) Aby zapewnić odpowiednią ochronę inwestorów w odniesieniu do różnych kategorii inwestorów uczestniczących w projektach opartych na finansowaniu społecznościowym, przy jednoczesnym ułatwianiu przepływów inwestycyjnych, niniejsze rozporządzenie wprowadza rozróżnienie między inwestorami doświadczonymi a inwestorami niedoświadczonymi oraz wprowadza różne poziomy środków ochrony inwestorów odpowiednie dla każdej z tych kategorii. Rozróżnienie między inwestorami doświadczonymi a inwestorami niedoświadczonymi powinno opierać się na rozróżnieniu między klientami profesjonalnymi a klientami detalicznymi ustanowionym w dyrektywie 2014/65/UE. Rozróżnienie to powinno jednak także uwzględniać cechy rynku finansowania społecznościowego. W szczególności rozróżnienie między inwestorami doświadczonymi a inwestorami niedoświadczonymi w niniejszym rozporządzeniu powinno również uwzględniać doświadczenie i wiedzę potencjalnych inwestorów w zakresie finansowania społecznościowego, które to elementy powinny być poddawane ponownej ocenie co dwa lata.
(43) Produkty finansowe udostępniane na platformach finansowania społecznościowego nie są tym samym, co tradycyjne produkty inwestycyjne lub produkty oszczędnościowe i nie powinny być udostępniane jako takie produkty. W celu zapewnienia, aby potencjalni inwestorzy niedoświadczeni rozumieli poziom ryzyka związany z inwestycjami w zakresie finansowania społecznościowego, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni jednak być zobowiązani do przeprowadzenia wstępnego testu wiedzy potencjalnych inwestorów niedoświadczonych, aby upewnić się co do poziomu ich wiedzy na temat takich inwestycji. Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni wyraźnie ostrzegać potencjalnych inwestorów niedoświadczonych, którzy nie posiadają wystarczającej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, gdy świadczone usługi finansowania społecznościowego mogłyby być dla nich nieodpowiednie.
(44) Ze względu na to, że inwestorzy doświadczeni z definicji są świadomi ryzyk związanych z inwestycjami w projekty oparte na finansowaniu społecznościowym, nie ma podstaw do stosowania wobec nich wstępnego testu wiedzy. Podobnie, dostawcy usług finansowania społecznościowego nie powinni być zobowiązani do kierowania do inwestorów doświadczonych ostrzeżeń o ryzyku.
(45) W celu zapewnienia, aby inwestorzy niedoświadczeni zapoznawali się z wyraźnymi ostrzeżeniami o ryzyku skierowanymi do nich przez dostawcę usług finansowania społecznościowego i aby je zrozumieli, inwestorzy tacy powinni wyraźnie potwierdzać przyjęcie do wiadomości ryzyka, jakie podejmują inwestując w projekt oparty na finansowaniu społecznościowym. Aby utrzymać wysoki poziom ochrony inwestorów oraz biorąc pod uwagę, że brak takiego potwierdzenia wskazuje na potencjalny brak zrozumienia powiązanych ryzyk, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni przyjmować inwestycje wyłącznie od inwestorów niedoświadczonych, którzy wyraźnie potwierdzili, że otrzymali i zrozumieli te ostrzeżenia.
(46) Z uwagi na ryzyko związane z projektami opartymi na finansowaniu społecznościowym inwestorzy niedoświadczeni powinni unikać nadmiernej ekspozycji na to ryzyko. Istnieje znaczące ryzyko utraty dużych kwot z pierwotnie zainwestowanych sum lub nawet poniesienia całkowitej straty. W związku z tym właściwe jest określenie maksymalnej kwoty, jaką inwestorzy niedoświadczeni mogą - bez dalszych środków ochrony - zainwestować w pojedynczy projekt. Natomiast w stosunku do inwestorów doświadczonych, którzy posiadają niezbędne doświadczenie, wiedzę lub zdolność finansową, lub też kombinację tych cech, nie powinno się stosować takiego ograniczenia w postaci kwoty maksymalnej.
(47) Aby wzmocnić ochronę inwestorów niedoświadczonych, konieczne jest ustanowienie przepisów dotyczących okresu namysłu, w którym potencjalny inwestor niedoświadczony może wycofać ofertę inwestycyjną lub oświadczenie o wyrażeniu zainteresowania konkretną ofertą finansowania społecznościowego bez podawania powodu i bez ponoszenia kary. Jest to niezbędne w celu uniknięcia sytuacji, w której potencjalny inwestor niedoświadczony, poprzez przyjęcie oferty finansowania społecznościowego, przyjmuje również w ten sposób ofertę zawarcia prawnie wiążącej umowy bez jakiejkolwiek możliwości wycofania się w odpowiednim terminie. Okres namysłu nie jest konieczny, jeżeli potencjalny inwestor niedoświadczony może wyrazić zainteresowanie konkretną ofertą finansowania społecznościowego bez wiązania się również w ten sposób umową, z wyjątkiem sytuacji, gdy taka oferta inwestycyjna lub takie oświadczenie o wyrażeniu zainteresowania zostają złożone w momencie bliskim wyznaczonej daty wygaśnięcia oferty lub daty osiągnięcia docelowego poziomu finansowania. Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni zapewniać, aby żadne pieniądze nie zostały pobrane od inwestora ani przekazane właścicielowi projektu przed wygaśnięciem okresu namysłu.
(48) Biorąc pod uwagę potencjalne skutki, jakie prawo do wycofania oferty inwestycyjnej lub oświadczenia o wyrażeniu zainteresowania w okresie namysłu może wywrzeć na koszty pozyskiwania kapitału za pośrednictwem platform finansowania społecznościowego, Komisja powinna ocenić - w ramach swojego sprawozdania na podstawie niniejszego rozporządzenia - czy okres namysłu należy skrócić, aby umożliwić bardziej efektywny proces pozyskiwania kapitału bez szkody dla ochrony inwestorów.
(49) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 97/9/WE 11 obejmuje roszczenia wynikające z niemożności przedsiębiorstwa inwestycyjnego do wypłacenia inwestorom środków finansowych należnych im, bądź należących do nich i posiadanych w ich imieniu w związku z operacjami inwestycyjnymi, lub niemożności do zwrotu inwestorom należących do nich instrumentów posiadanych lub zarządzanych w ich imieniu w związku z operacjami inwestycyjnymi. Biorąc pod uwagę, że przechowywanie aktywów związanych z usługami finansowania społecznościowego świadczonymi przez firmę inwestycyjną, która posiada zezwolenie również na podstawie dyrektywy 2014/65/UE, nie obejmuje świadczenia usług inwestycyjnych w rozumieniu art. 4 pkt 2 tej dyrektywy, inwestorzy niedoświadczeni powinni być informowani - w arkuszu kluczowych informacji inwestycyjnych - o tym, że system rekompensat dla inwestorów nie ma zastosowania do zbywalnych papierów wartościowych lub instrumentów dopuszczonych na potrzeby finansowania społecznościowego nabytych za pośrednictwem platformy finansowania społecznościowego. Ponadto nie należy uznawać świadczenia usług finansowania społecznościowego przez dostawcę usług finansowania społecznościowego za przyjmowanie depozytów w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE 12 .
(50) Niniejsze rozporządzenie określa treść arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych, który dostawcy usług finansowania społecznościowego mają przekazać potencjalnym inwestorom w przypadku każdej oferty finansowania społecznościowego, aby umożliwić im podjęcie świadomej decyzji o inwestycji. Arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych powinien ostrzegać potencjalnych inwestorów o tym, że otoczenie, w którym inwestują, wiąże się z ryzykami, które nie są objęte systemami gwarancji depozytów ustanowionymi zgodnie z dyrektywą 2014/49/UE ani systemami rekompensat dla inwestorów ustanowionymi zgodnie z dyrektywą 97/9/WE.
(51) Arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych powinien odzwierciedlać specyficzne cechy finansowania społecznościowego opartego na pożyczkach oraz inwestycyjnych modeli finansowania społecznościowego. W tym celu powinny być wymagane szczegółowe i stosowne wskaźniki. W arkuszu kluczowych informacji inwestycyjnych należy również uwzględnić, o ile takie informacje są dostępne, szczególne cechy i ryzyka związane z właścicielami projektów oraz powinny one skoncentrować się na istotnych informacjach dotyczących właścicieli projektów, praw inwestorów i opłat ponoszonych przez inwestorów oraz rodzaju oferowanych zbywalnych papierów wartościowych, instrumentów dopuszczonych na potrzeby finansowania społecznościowego, a także pożyczek. Arkusze kluczowych informacji inwestycyjnych powinny być sporządzane przez właścicieli projektów, ponieważ właściciele projektów są najwłaściwszymi podmiotami, które mogłyby dostarczyć informacje, które muszą być w nich zawarte. Ponieważ jednak dostawcy usług finansowania społecznościowego są odpowiedzialni za przekazanie arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych potencjalnym inwestorom, to oni powinni zapewniać jasność, poprawność i kompletność arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych.
(52) Dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni mieć możliwość przedstawiania większej ilości informacji, niż wymaga tego arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych sporządzany przez właściciela projektu. Informacje takie powinny jednak mieć charakter uzupełniający i powinny być spójne z innymi informacjami zawartymi w arkuszu kluczowych informacji inwestycyjnych.
(53) Jeżeli dostawca usług finansowania społecznościowego wykryje pominięcie, błąd lub niedokładność w arkuszu kluczowych informacji inwestycyjnych, które mogłyby mieć istotny wpływ na oczekiwany zwrot z inwestycji, powinien on bezzwłocznie zasygnalizować takie pominięcie, błąd lub niedokładność właścicielowi projektu, który powinien uzupełnić lub skorygować te informacje. W przypadku braku takiego uzupełnienia lub korekty dostawca usług finansowania społecznościowego powinien, pod pewnymi warunkami, zawiesić lub nawet odwołać ofertę finansowania społecznościowego.
(54) Aby zapewnić przedsiębiorstwom typu startup oraz MŚP ciągły i wygodny dostęp do rynków kapitałowych, zmniejszyć ich koszty finansowania oraz uniknąć opóźnień i kosztów dla dostawców usług finansowania społecznościowego, nie należy wprowadzać wymogu zatwierdzania arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych przez właściwy organ.
(55) W przypadku gdy zezwala na to prawo krajowe, dostawca usług finansowania społecznościowego powinien mieć możliwość przeniesienia własności akcji lub udziałów w projekcie opartym na inwestycyjnym modelu finansowania społecznościowego w drodze aktualizacji swojego systemu informacyjnego. Dostawca usług finansowania społecznościowego powinien również, na potrzeby przejrzystości i przepływu informacji, mieć możliwość zezwolenia klientom, którzy dokonali inwestycji za pośrednictwem jego platformy finansowania społecznościowego, na ogłaszanie na tablicy ogłoszeń na jego platformie ich zainteresowania kupnem lub sprzedażą pożyczek, zbywalnych papierów wartościowych lub instrumentów dopuszczonych na potrzeby finansowania społecznościowego, które były pierwotnie oferowane na tej platformie finansowania społecznościowego, pod warunkiem że na tablicy ogłoszeń nie zestawia się zleceń kupna i sprzedaży przez osoby trzecie, w sposób, który skutkuje zawarciem umowy w odniesieniu do takich ogłoszeń. Tablica ogłoszeń zapewniana przez dostawcę usług finansowania społecznościowego nie powinna zatem polegać na wewnętrznym systemie kojarzenia zleceń klienta na zasadzie wielostronnej, chyba że - w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych - dostawca usług finansowania społecznościowego posiada również odrębne zezwolenie na prowadzenie działalności jako firma inwestycyjna zgodnie z art. 5 dyrektywy 2014/65/UE lub jako rynek regulowany zgodnie z art. 44 tej dyrektywy. Dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy nie posiadają takiego zezwolenia w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych, powinni wyraźnie informować inwestorów, że nie akceptują przyjmowania zleceń na potrzeby umów kupna lub sprzedaży w odniesieniu do inwestycji pierwotnie dokonanych na platformie finansowania społecznościowego, że wszelka działalność w zakresie kupna i sprzedaży na ich platformie finansowania społecznościowego pozostaje w gestii i w odpowiedzialności inwestora, oraz że nie obsługują systemu obrotu zgodnie z dyrektywą 2014/65/UE.
(56) Aby zwiększyć przejrzystość oraz zapewnić odpowiednią dokumentację komunikacji z klientem, dostawcy usług finansowania społecznościowego powinni prowadzić odpowiednią dokumentację swoich usług i transakcji.
(57) W celu zapewnienia sprawiedliwego i niedyskryminacyjnego traktowania klientów dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy promują swoje usługi poprzez komunikaty marketingowe, powinni zapewniać rzetelne, jasne i niewprowadzające w błąd informacje.
(58) W celu zapewnienia większej pewności prawa dostawcom usług finansowania społecznościowego działającym w całej Unii oraz w celu zapewnienia łatwiejszego dostępu do rynku, krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, które szczegółowo regulują komunikaty marketingowe dostawców usług finansowania społecznościowego i które mają zastosowanie w państwach członkowskich, powinny być publikowane w formie elektronicznej, a ich streszczenia - w języku zwyczajowo używanym w sferze finansów międzynarodowych. W tym celu ESMA i właściwe organy powinny aktualizować swoje strony internetowe.
(59) Aby umożliwić lepsze zrozumienie zakresu rozbieżności regulacyjnych między państwami członkowskimi w zakresie wymogów mających zastosowanie do komunikatów marketingowych, właściwe organy powinny co roku przedstawiać ESMA szczegółowe sprawozdanie dotyczące swoich działań w zakresie egzekwowania prawa w tym obszarze.
(60) Aby uniknąć niepotrzebnych kosztów i obciążeń administracyjnych związanych z transgranicznym świadczeniem usług finansowania społecznościowego, komunikaty marketingowe nie powinny podlegać wymogom tłumaczenia w przypadku gdy są one przedstawione w co najmniej jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym rozpowszechniane są komunikaty marketingowe, lub w języku dopuszczonym przez właściwe organy tego państwa członkowskiego.
(61) Aby zapewnić skuteczny nadzór oraz skuteczną procedurę udzielania zezwoleń, państwa członkowskie powinny określić obowiązki i funkcje, które mają być wykonywane przez właściwe organy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W celu ułatwienia skutecznej transgranicznej współpracy administracyjnej każde z państw członkowskich powinno wyznaczyć pojedynczy punkt kontaktowy do celów zarządzania komunikacją z ESMA i właściwymi organami w całej Unii.
(62) Ponieważ skuteczne narzędzia, uprawnienia i zasoby właściwych organów gwarantują skuteczność nadzoru, w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć minimalny zestaw uprawnień nadzorczych i uprawnień w zakresie prowadzenia postępowań wyjaśniających, które należy powierzyć właściwym organom zgodnie z prawem krajowym. W przypadku gdy wymaga tego prawo krajowe, uprawnienia te powinny być wykonywane poprzez zwrócenie się do właściwych organów sądowych. Korzystając ze swoich uprawnień na podstawie niniejszego rozporządzenia, ESMA i właściwe organy powinny działać obiektywnie i bezstronnie, a także powinny zachować niezależność decyzyjną.
(63) Do celów wykrywania naruszeń niniejszego rozporządzenia konieczne jest, aby właściwe organy miały dostęp do pomieszczeń, innych niż prywatne miejsca zamieszkania osób fizycznych, w celu zajęcia dokumentów. Dostęp do takich pomieszczeń jest konieczny, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że istnieją dokumenty i inne dane związane z przedmiotem kontroli lub postępowania wyjaśniającego i że mogłyby one być istotne dla udowodnienia naruszenia niniejszego rozporządzenia. Ponadto dostęp do takich pomieszczeń jest konieczny w przypadku gdy osoba fizyczna lub prawna, od której zażądano już informacji, nie spełniła tego żądania lub w przypadku gdy istnieją uzasadnione podstawy, aby sądzić, że w razie takiego żądania nie zostałoby ono spełnione lub że dokumenty lub informacje, których dotyczy wymóg informacyjny, zostałyby usunięte, zmienione lub zniszczone.
(64) W celu zapewnienia spełniania wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu istotne jest podejmowanie przez państwa członkowskie niezbędnych działań mających na celu zapewnienie, aby naruszenia niniejszego rozporządzenia podlegały odpowiednim karom administracyjnym i innym środkom administracyjnym. Te kary i środki powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające, a także powinny zapewniać wspólne podejście w państwach członkowskich oraz efekt odstraszający. Niniejsze rozporządzenie nie powinno ograniczać możliwości ustanawiania przez państwa członkowskie wyższych poziomów kar administracyjnych.
(65) W celu zapewnienia, aby decyzje o nałożeniu kar administracyjnych lub innych środków administracyjnych podejmowane przez właściwe organy miały efekt odstraszający dla całości społeczeństwa, decyzje te powinny być publikowane, chyba że właściwy organ uzna za konieczną publikację na zasadzie anonimowości, opóźnienie publikacji lub niepublikowanie decyzji.
(66) Chociaż państwa członkowskie mogą ustanawiać przepisy dotyczące kar administracyjnych i sankcji karnych za te same naruszenia, nie należy od nich wymagać ustanawiania przepisów dotyczących kar administracyjnych za te naruszenia niniejszego rozporządzenia, które podlegają krajowemu prawu karnemu. Utrzymanie sankcji karnych zamiast kar administracyjnych za naruszenia niniejszego rozporządzenia nie powinno jednak ograniczać ani w żaden inny sposób wpływać na zdolności właściwych organów w zakresie współpracy, udostępniania i wymiany w terminowy sposób informacji z właściwymi organami w innych państwach członkowskich do celów niniejszego rozporządzenia, w tym po przekazaniu spraw dotyczących odnośnych naruszeń do właściwych organów sądowych w ramach postępowania karnego.
(67) Ze względu na to, że arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych ma być dostosowany do specyfiki oferty finansowania społecznościowego oraz do potrzeb inwestorów w zakresie informacji, oferty finansowania społecznościowego na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny być zwolnione z obowiązku publikacji prospektu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1129, a rozporządzenie to powinno zostać odpowiednio zmienione.
(68) Sygnaliści mogą zwracać uwagę właściwych organów na nowe informacje, co pomaga tym organom w wykrywaniu przypadków naruszenia niniejszego rozporządzenia oraz w nakładaniu kar. Niniejsze rozporządzenie powinno więc zapewnić ustanowienie odpowiednich warunków umożliwiających sygnalistom ostrzeganie właściwych organów o faktycznych lub potencjalnych naruszeniach niniejszego rozporządzenia oraz chroniących te osoby przed środkami odwetowymi. Należy tego dokonać w drodze zmiany dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2019/1937 13 , tak aby miała zastosowanie do naruszeń niniejszego rozporządzenia.
(69) W celu doprecyzowania wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do przedłużenia okresu przejściowego w odniesieniu do usług finansowania społecznościowego świadczonych zgodnie z prawem krajowym. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 14 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(70) W celu promowania spójnego stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym odpowiedniej ochrony inwestorów i konsumentów w całej Unii, należy opracować standardy techniczne. Skuteczne i właściwe byłoby powierzenie ESMA i Europejskiemu Urzędowi Nadzoru (Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego) ustanowionemu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 15 (EUNB), jako organom dysponującym wysokim poziomem wiedzy specjalistycznej, opracowania projektów regulacyjnych standardów technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych, w celu przedłożenia Komisji.
(71) Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych opracowanych przez ESMA i EUNB w odniesieniu do indywidualnego zarządzania portfelem pożyczek, rozpatrywania skarg, konfliktów interesów, zezwoleń na prowadzenie działalności jako dostawca usług finansowania społecznościowego, informowania klientów, ujawniania informacji dotyczących współczynnika niewykonania zobowiązań, wstępnego testu wiedzy oraz symulacji zdolności do poniesienia straty, arkusza kluczowych informacji inwestycyjnych, a także współpracy między właściwymi organami. Komisja powinna przyjmować te regulacyjne standardy techniczne w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE oraz zgodnie z art. 10-14 rozporządzeń (UE) nr 1093/2010 oraz (UE) nr 1095/2010.
(72) Komisja powinna być również uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych opracowanych przez ESMA w odniesieniu do sprawozdawczości dostawców usług finansowania społecznościowego, publikacji przepisów krajowych dotyczących wymogów marketingowych, a także współpracy między właściwymi organami oraz ESMA. Komisja powinna przyjmować te wykonawcze standardy techniczne w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 291 TFUE oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
(73) Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych prowadzone w ramach niniejszego rozporządzenia, takie jak wymiana lub przekazywanie danych osobowych przez właściwe organy, powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 16 , a wszelka wymiana lub przekazywanie informacji przez ESMA powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 17 .
(74) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie rozwiązanie problemu różnic pomiędzy ramami prawnymi mającymi zastosowanie do usług finansowania społecznościowego, aby zapewnić należyte funkcjonowanie rynku wewnętrznego takich usług, przy jednoczesnym zwiększeniu ochrony inwestorów i efektywności rynku oraz przyczynieniu się do utworzenia unii rynków kapitałowych, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(75) Datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia należy odroczyć, aby dostosować ją do daty rozpoczęcia stosowania krajowych przepisów transponujących dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... 18 * , która wyłącza dostawców usług finansowania społecznościowego objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia ze stosowania dyrektywy 2014/65/UE.
(76) Mając na uwadze pewność prawa oraz z myślą o zastąpieniu przepisów krajowych przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu w zakresie, w jakim dotyczy to rodzajów usług finansowania społecznościowego, które są obecnie objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, należy wprowadzić przepisy przejściowe umożliwiające osobom świadczącym takie usługi finansowania społecznościowego zgodnie z prawem krajowym poprzedzającym niniejsze rozporządzenie, dostosowanie ich działalności gospodarczej do niniejszego rozporządzenia oraz zapewnienie im wystarczająco dużo czasu na złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na jego podstawie. W związku z tym osoby takie powinny mieć możliwość dalszego świadczenia usług finansowania społecznościowego, które są objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym do dnia. [24 miesiące po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. W tym okresie przejściowym państwa członkowskie mogą wprowadzić specjalne procedury dla osób prawnych posiadających zezwolenie na podstawie prawa krajowego na świadczenie usług finansowania społecznościowego, które są objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, umożliwiające przekształcenie ich krajowych zezwoleń w zezwolenia na podstawie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że dostawcy usług finansowania społecznościowego spełniają wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu.
(77) Dostawcy usług finansowania społecznościowego, którzy nie uzyskali zezwolenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do dnia. [24 miesiące po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia], nie powinni zamieszczać jakichkolwiek nowych ofert finansowania społecznościowego po tym dniu. Aby uniknąć sytuacji, w której pozyskiwanie kapitału docelowego w odniesieniu do konkretnego projektu opartego na finansowaniu społecznościowym nie zostało zakończone do dnia . [24 miesiące po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia], zaproszenia do finansowania powinny zostać zakończone do tego dnia. Jednakże po dniu. [24 miesiące po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] można kontynuować - zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym - obsługę istniejących umów, w tym pobieranie i przekazywanie należności, świadczenie usług w zakresie przechowywania aktywów lub podejmowanie działań korporacyjnych.
(78) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno być interpretowane i stosowane zgodnie z tymi prawami i zasadami.
(79) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. C 367 z 10.10.2018, s. 65.
2 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 27 marca 2019 (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz stanowisko Rady w pierwszym czytaniu z dnia 20 lipca 2020 r. Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ... (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).
3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.U. L 133 z 22.5.2008, s. 66).
4 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
5 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
6 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE (Dz.U. L 168 z 30.6.2017, s. 12).
7 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniająca dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylająca dyrektywę 2007/64/WE (Dz.U. L 337 z 23.12.2015, s. 35).
8 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).
9 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7).
10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).
11 Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz.U. L 84 z 26.3.1997, s. 22).
12 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 149).
13 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii (Dz.U. L 305 z 26.11.2019, s. 17).
14 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
15 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).
16 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).
18 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) ./. z dnia. zmieniająca dyrektywę 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych (Dz.U. L.. z ., s..).
* Dyrektywa zawarta w dokumencie ST 6799/20 (2018/0047/(COD)).
19 Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1075/2013 z dnia 18 października 2013 r. w sprawie danych statystycznych w zakresie aktywów i pasywów podmiotów sekurytyzacyjnych (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 107).
20 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).
21 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla firm inwestycyjnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, (UE) nr 575/2013, (UE) nr 600/2014 i (UE) nr 806/2014 (Dz.U. L 314 z 5.12.2019, s. 1).
* Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 149).
**) Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz.U. L 84 z 26.3.1997, s. 22).
22 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) (Dz.U. L 352 z 9.12.2014, s. 1).
23 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).
24 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).
* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) ../.(+) z dnia ..w sprawie europejskich dostawców usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1129 i dyrektywę (UE) 2019/1937 (Dz.U. L .).
