Regulamin dotyczący paczek pocztowych. Berno.2005.01.28.

REGULAMIN DOTYCZĄCY PACZEK POCZTOWYCH,

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY

sporządzony w Bernie dnia 28 stycznia 2005 r.

Regulamin dotyczący paczek pocztowych

Spis treści

Rozdział 1

Postanowienia ogólne

Art.

RC 101 Stosowanie pojęcia "paczka"

RC 102 Stosowanie wolności tranzytu

RC 103 Nieprzestrzeganie wolności tranzytu

RC 104 Jednostka monetarna

RC 105 Bezpieczeństwo pocztowe

RC 106 Wykonywanie usługi przez przedsiębiorstwa przewozowe

Rozdział 2

Warunki przyjmowania i nadawania. Opłaty. Zwolnienie od opłat pocztowych. Procedura doręczania

RC 107 Zwolnienie od opłat pocztowych dla paczek mających związek ze służbą pocztową

RC 108 Stosowanie zwolnień od opłat pocztowych wobec organów zajmujących się jeńcami wojennymi i internowanymi osobami cywilnymi

RC 109 Uiszczanie opłat

RC 110 Obliczanie dopłat lotniczych

RC 111 Opłaty specjalne

RC 112 Oznaczanie paczek zwolnionych od opłat pocztowych

RC 113 System wagowy. Funt avoirdupois

RC 114 Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

RC 115 Limity wymiarów

RC 116 Procedura doręczania

RC 117 Warunki przyjmowania paczek. Sposób pakowania i opakowanie. Adresowanie

RC 118 Opakowania specjalne

RC 119 Warunki przyjmowania i oznaczanie paczek zawierających substancje promieniotwórcze

RC 120 Oznaczenie sposobu kierowania

RC 121 Formalności, jakie ma wypełnić nadawca

RC 122 Wskazówki nadawcy w chwili nadania

RC 123 Formalności, jakie ma wypełnić urząd nadania

Rozdział 3

Usługi specjalne

RC 124 Paczki z zadeklarowaną wartością

RC 125 Paczki za pobraniem

RC 126 Paczki ekspresowe

RC 127 Paczki z potwierdzeniem odbioru

RC 128 Paczki wolne od opłat i należności

RC 129 Paczki łamliwe. Paczki utrudniające manipulacje

RC 130 Usługa ładunku zbiorowego "Consignment"

RC 131 Usługa zintegrowanej logistyki

Rozdział 4

Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w paczkach pocztowych jest zabronione. Wyjątki od zakazów. Paczki przyjęte niezgodnie z przepisami. Dosyłanie. Zwrot do nadawcy. Wycofanie z obrotu pocztowego. Reklamacje

RC 132 Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w paczkach pocztowych jest zabronione

RC 133 Wyjątki od zakazów

RC 134 Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RC 135 Warunki dosyłania paczek

RC 136 Terminy przechowywania

RC 137 Paczki zatrzymane z urzędu

RC 138 Zwrot do nadawcy niedoręczonych paczek

RC 139 Zwrot do nadawcy paczek przyjętych niezgodnie z przepisami

RC 140 Zwrot do nadawcy na skutek zawieszenia usługi

RC 141 Nieprzestrzeganie przez administrację udzielonych wskazówek

RC 142 Paczki zawierające przedmioty, co do których istnieje obawa ich szybkiego zepsucia lub zgnicia

RC 143 Postępowanie z żądaniami wycofania paczki z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu

RC 144 Reklamacje

Rozdział 5

Zagadnienia celne

RC 145 Deklaracja celna i odprawa celna paczek pocztowych

RC 146 Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

RC 147 Umarzanie opłat celnych i innych należności

Rozdział 6

Odpowiedzialność administracji pocztowych

RC 148 Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

RC 149 Doręczanie paczek ograbionych lub uszkodzonych

RC 150 Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

RC 151 Wypłata odszkodowania

RC 152 Termin wypłaty odszkodowania

RC 153 Wypłata odszkodowania z urzędu

RC 154 Ustalanie odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

RC 155 Sposoby ustalania odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

RC 156 Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przedsiębiorstw zajmujących się przewozem lotniczym

RC 157 Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

RC 158 Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

RC 159 Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za paczki

Rozdział 7

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania paczek

RC 160 Ogólne zasady wymiany paczek

RC 161 Umieszczanie kodów kreskowych na paczkach pocztowych

RC 162 Działania podejmowane w przypadku czasowego zawieszenia usług i ich wznowienia

RC 163 Różne sposoby przesyłania

RC 164 Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

RC 165 Stosowanie kodów kreskowych

RC 166 Karty paczkowe

RC 167 Sporządzanie karty paczkowej CP 87

RC 168 Przesyłanie dokumentów towarzyszących paczkom

RC 169 Kierowanie odsyłek

RC 170 Przeładunek odsyłek lotniczych i odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

RC 171 Działania podejmowane w przypadku, gdy bezpośredni przeładunek odsyłek lotniczych nie może odbyć się zgodnie z planem

RC 172 Sporządzanie i sprawdzanie wykazów zdawczych CN 37, CN 38 i CN 41

RC 173 Brak wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41

RC 174 Działania podejmowane w razie wypadku

RC 175 Działania podejmowane w razie przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania paczek lotniczych

RC 176 Działania podejmowane w razie przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania paczek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

RC 177 Sporządzanie zawiadomień próbnych

RC 178 Przekazywanie odsyłek

RC 179 Sprawdzanie odsyłek

RC 180 Stwierdzenie nieprawidłowości i postępowanie z zawiadomieniami o sprawdzeniu

RC 181 Rozbieżności dotyczące masy lub wymiarów paczek

RC 182 Otrzymanie przez urząd wymiany paczki uszkodzonej lub niedostatecznie opakowanej

RC 183 Stwierdzenie nieprawidłowości powodujących odpowiedzialność administracji

RC 184 Sprawdzanie odsyłek z paczkami przekazywanymi sumarycznie

RC 185 Dosyłanie paczki mylnie skierowanej

RC 186 Zwrot próżnych pojemników

Rozdział 8

Jakość usług

RC 187 Cele w zakresie jakości usług

Rozdział 9

Udziały i opłaty za przewóz lotniczy

RC 188 Poziom podstawowych końcowych udziałów lądowych oparty na świadczonych elementach usług

RC 189 Zmiany końcowych udziałów lądowych

RC 190 Tranzytowy udział lądowy

RC 191 Stosowanie tranzytowych udziałów lądowych

RC 192 Udział morski

RC 193 Stosowanie udziału morskiego

RC 194 Stosowanie nowych udziałów w wyniku nieprzewidzianych zmian w kierowaniu

RC 195 Masa odsyłek uwzględniana przy zapłacie administracjom

RC 196 Zaliczanie udziałów

RC 197 Udziały i opłaty zaliczane na dobro innych administracji przez administrację kraju pochodzenia odsyłki

RC 198 Zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności w przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania

RC 199 Obliczanie opłat za przewóz lotniczy

RC 200 Opłaty za przewóz lotniczy zaginionych lub zniszczonych paczek lotniczych

RC 201 Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lub worków, które zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane

RC 202 Płatności z tytułu przewozu lotniczego próżnych worków

Rozdział 10

Sporządzanie i regulowanie rachunków

RC 203 Sporządzanie rachunków

RC 204 Regulowanie rachunków

RC 205 Rozliczanie rachunków za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

RC 206 Płatności zaległych długów wynikających z regulowania rachunków dokonywanego poprzez system kompensaty Biura Międzynarodowego

RC 207 Płatności zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS). Postanowienia ogólne

RC 208 Zasady płatności rachunków, których regulowania nie dokonuje się za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

Rozdział 11

Postanowienia różne

RC 209 Informacje przekazywane przez administracje

RC 210 Publikacje Biura Międzynarodowego

RC 211 Adresy telegraficzne

RC 212 Termin przechowywania dokumentów

RC 213 Formularze

RC 214 Stosowanie norm

Rozdział 12

Postanowienia przejściowe i końcowe

RC 215 Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu

Protokół końcowy Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych

Art.

RC I Świadczenie usługi paczek pocztowych

RC II Szczegółowe dane dotyczące limitów masy paczek

RC III Procedura doręczania

RC IV Maksymalne limity dla przesyłek z zadeklarowaną wartością

RC V Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RC VI Paczki zatrzymane z urzędu

RC VII Postępowanie z reklamacjami

RC VIII Wypłata odszkodowania

RC IX Termin wypłaty odszkodowania

RC X Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

RC XI Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

RC XII Kierowanie odsyłek

RC XIII Wyznaczanie średnich udziałów

RC XIV Wyjątkowe tranzytowe udziały lądowe

RC XV Udziały morskie

RC XVI Udziały dodatkowe

RC XVII Sporządzanie rachunków

RC XVIII Opłaty za przewóz lotniczy

RC XIX Płatności zaległych długów wynikających z regulowania rachunków dokonywanego poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego obowiązujący przed 1 stycznia 2001 roku

RC XX Formularze

Spis formularzy

Numer	Nazwa lub rodzaj formularza	Odniesienie do artykułu
CP 71	Adres pomocniczy	art. RC 121.1
CP 72	Formularz - plik. Deklaracja celna/Adres pomocniczy	art. RC 121.1
CP 73	Nalepka na paczkę, z numerem paczki i nazwą urzędu nadania	art. RC 123.1
CP 74	Nalepka "V" dla paczek z zadeklarowaną wartością	art. RC 124.6.1
CP 75	Rachunek zbiorczy. Wykazy (formularz CP 94)	art. RC 128.8.3
CP 77	Wykaz opłat	art. RC 138.10
CP 78	Zawiadomienie o sprawdzeniu	art. RC 137.1
CP 81	Tablica. Paczki lądowo-morskie	art. RC 160.5
CP 82	Tablica. Paczki lotnicze	art. RC 160.5
CP 83	Chorągiewka paczkowej odsyłki lądowo-morskiej	art. RC 164.3.1
CP 84	Chorągiewka paczkowej odsyłki lotniczej	art. RC 164.3.1
CP 85	Chorągiewka paczkowej odsyłki S.A.L.	art. RC 164.3.1
CP 87	Karta paczkowa. Paczki lądowo-morskie, S.A.L. i paczki lotnicze	art. RC 166.1
CP 88	Specjalna karta paczkowa. Zaliczanie udziałów należnych za tranzyt paczek	art. RC 166.11
CP 91	Koperta do przesyłania adresu pomocniczego, dokumentów celnych itp.	art. RC 168.3
CP 92	Koperta do przesyłania adresu pomocniczego, dokumentów celnych itp.	art. RC 168.3
CP 94	Wykaz należnych sum. Paczki lądowo-morskie, paczki S.A.L. i paczki lotnicze	art. RC 203.1.2
CP 95	Nalepka "Pobranie"	art. RC 125.3.2.1

Regulamin dotyczący paczek pocztowych

Rozdział  1

Postanowienia ogólne

Artykuł RC  101

Stosowanie pojęcia "paczka"

1. Stosowanie pojęcia "paczka" w niniejszym Regulaminie i w jego Protokole końcowym odnosi się do wszystkich paczek.

2. Paczki przewożone drogą lotniczą z priorytetem nazywa się "paczkami lotniczymi".

Artykuł RC  102

Stosowanie wolności tranzytu

1. Kraje członkowskie, które nie zapewniają usługi paczek pocztowych z zadeklarowaną wartością lub które nie przyjmują odpowiedzialności za wartości przewożone przez ich służby morskie lub lotnicze, są jednak zobowiązane do kierowania najszybszymi połączeniami i najbezpieczniejszymi sposobami odsyłek zamkniętych, jakie są im dostarczane przez inne administracje.

Artykuł RC  103

Nieprzestrzeganie wolności tranzytu

1. O wstrzymaniu ruchu pocztowego z krajem, który nie przestrzega wolności tranzytu, należy wcześniej powiadomić zainteresowane administracje pocztą elektroniczną lub każdym innym środkiem łączności telekomunikacyjnej. O fakcie tym informuje się Biuro Międzynarodowe.

Artykuł RC  104

Jednostka monetarna

1. Jednostką monetarną przewidzianą w artykule 7 Konstytucji oraz stosowaną w Konwencji i innych aktach Związku jest Specjalne prawo ciągnienia /SDR/ (DTS).

2. Kraje członkowskie Związku mogą wybrać, za obopólną zgodą, inną jednostkę monetarną niż SDR (DTS) lub jedną ze swych walut narodowych do prowadzenia i rozliczania rachunków.

Artykuł RC  105

Bezpieczeństwo pocztowe

1. Strategia realizowana przez administracje pocztowe w zakresie bezpieczeństwa dąży do:

1.1 poprawy jakości usług w całości;

1.2 uczynienia pracowników bardziej świadomymi znaczenia bezpieczeństwa;

1.3 stworzenia lub wzmocnienia służb bezpieczeństwa;

1.4 zapewnienia, we właściwym czasie, rozpowszechniania informacji dotyczących eksploatacji, bezpieczeństwa i prowadzonych w tej dziedzinie dochodzeń;

1.5 poparcia propozycji dla ustawodawców przepisów, regulaminów i właściwych działań przygotowywanych z myślą o poprawie jakości i wzmocnieniu bezpieczeństwa usług pocztowych na świecie.

Artykuł RC  106

Wykonywanie usługi przez przedsiębiorstwa przewozowe

1. Administracja pocztowa, która zleciła wykonywanie usługi przedsiębiorstwom przewozowym, powinna porozumieć się z nimi, aby zapewnić całkowite wykonanie przez te ostatnie wszystkich postanowień Konwencji i Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych, szczególnie, aby zorganizować służbę wymiany. Administracja taka jest odpowiedzialna za wszystkie ich kontakty z administracjami innych umawiających się krajów i z Biurem Międzynarodowym.

Rozdział  2

Warunki przyjmowania i nadawania. Opłaty. Zwolnienie od opłat pocztowych. Procedura doręczania

Artykuł RC  107

Zwolnienie od opłat pocztowych dla paczek mających związek ze służbą pocztową

1. Zwolnione są od wszelkich opłat pocztowych paczki mające związek ze służbą pocztową wymieniane pomiędzy:

1.1 administracjami pocztowymi;

1.2 administracjami pocztowymi i Biurem Międzynarodowym;

1.3 urzędami pocztowymi krajów członkowskich;

1.4 urzędami pocztowymi i administracjami pocztowymi.

2. Paczki lotnicze, z wyjątkiem tych pochodzących z Biura Międzynarodowego, są zwolnione z dopłat lotniczych.

Artykuł RC  108

Stosowanie zwolnień od opłat pocztowych wobec organów zajmujących się jeńcami wojennymi i internowanymi osobami cywilnymi

1. W myśl artykułu 7 ustęp 2 Konwencji, ze zwolnień od opłat pocztowych korzystają:

1.1 biura informacyjne, przewidziane w artykule 122 Konwencji Genewskiej z dnia 12 sierpnia 1949 roku o traktowaniu jeńców wojennych;

1.2 Centralna Agencja Informacyjna o Jeńcach Wojennych, przewidziana w artykule 123 tej samej Konwencji;

1.3 biura informacyjne, przewidziane w artykule 136 Konwencji Genewskiej z dnia 12 sierpnia 1949 roku o ochronie osób cywilnych w czasie działań wojennych;

1.4 Centralna Agencja Informacyjna, przewidziana w artykule 140 tej ostatniej Konwencji.

Artykuł RC  109

Uiszczanie opłat

1. Paczki powinny być opłacone za pomocą znaczków pocztowych lub w każdy inny sposób dopuszczony przez przepisy administracji kraju nadania.

Artykuł RC  110

Obliczanie dopłat lotniczych

1. Administracje pocztowe ustalają dopłaty do pobrania za paczki lotnicze.

2. Dopłaty powinny być powiązane z kosztami lotniczego i być jednolite dla co najmniej całego terytorium każdego kraju przeznaczenia, niezależnie od wykorzystywanej drogi kierowania.

3. Administracje pocztowe mają prawo stosować, do obliczania dopłat lotniczych, przedziały wagowe mniejsze niż 1 kilogram.

Artykuł RC  111

Opłaty specjalne

1. Administracje pocztowe są upoważnione do pobierania takich samych opłat jak w obrocie krajowym w niżej wymienionych przypadkach.

1.1 Opłata za nadanie przesyłki poza normalnymi godzinami otwarcia okienek, pobierana od nadawcy.

1.2 Opłata za odbiór przesyłki z siedziby nadawcy, pobierana od nadawcy.

1.3 Opłata za wydanie przesyłki adresowanej "poste restante", pobierana od adresata; w przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania paczki adresowanej "poste restante", kwota wskaźnikowa wynosi 0,49 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 13 ustęp 6 Konwencji.

1.4 Opłata za składowanie każdej paczki, której adresat nie podjął w przepisowych terminach. Opłata ta jest pobierana przez administrację doręczającą na rzecz administracji, w służbach, w których paczka była składowana ponad przepisowe terminy. W przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania paczki obciążonej opłatą za składowanie, kwota wskaźnikowa wynosi 6,53 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 13 ustęp 6 Konwencji.

1.5 Administracje pocztowe gotowe do ponoszenia ryzyka związanego z działaniem siły wyższej są upoważnione do pobierania opłaty za ryzyko związane z działaniem siły wyższej. Dla paczek bez zadeklarowanej wartości ta opłata wskaźnikowa wynosi 0,20 SDR (DTS) za paczkę, zgodnie z artykułem 13 ustęp 6 punkt 9 Konwencji. Dla paczek z zadeklarowaną wartością kwotę wskaźnikową przewidziano w artykule RC 124.

1.6 Jeżeli paczkę doręcza się normalnie do miejsca zamieszkania (siedziby) adresata, nie można pobierać od niego żadnej opłaty za doręczenie. Jeżeli doręczanie do miejsca zamieszkania (siedziby) adresata nie jest normalnie zapewnione, to zawiadomienie o nadejściu paczki powinno być dostarczone bezpłatnie. W przypadku gdy doręczenie do miejsca zamieszkania (siedziby) adresata jest oferowane fakultatywnie w odpowiedzi na zawiadomienie o nadejściu, opłata za doręczanie może być pobierana od adresata. Opłata ta powinna być taka sama jak stosowana w obrocie krajowym.

Artykuł RC  112

Oznaczanie paczek zwolnionych od opłat pocztowych

1. Na każdej paczce służbowej obok wpisanego adresu i na jej adresie pomocniczym należy umieścić uwagę "Service des postes" ("Służba pocztowa") lub analogiczną uwagę; uwagę tę można uzupełnić tłumaczeniem w innym języku.

2. Na każdej paczce jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych obok wpisanego adresu i na jej adresie pomocniczym należy umieścić jedną z uwag: "Service des prisonniers de guerre" ("Usługa dla jeńców wojennych") lub "Service des internés civils" ("Usługa dla internowanych osób cywilnych"); uwagi te można uzupełnić tłumaczeniem w innym języku.

Artykuł RC  113

System wagowy. Funt avoirdupois

1. Masę paczek wyraża się w kilogramach.

2. Kraje, które ze względu na swój obrót wewnętrzny nie mogą przyjąć dziesiętnego systemu miar, mają prawo zastąpić masy wyrażone w kilogramach równowartościami w funtach avoirdupois.

Artykuł RC  114

Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

1. Wymiana paczek, których masa jednostkowa przekracza 20 kilogramów, jest fakultatywna, przy czym maksymalna masa jednostkowa nie przekracza 50 kilogramów.

2. Kraje ustalające masę niższą niż 50 kilogramów mają jednak możliwość przyjmowania paczek, które przewożone są tranzytem w workach lub innych zamkniętych pojemnikach i które ważą od 20 do 50 kilogramów.

3. Paczki mające związek ze służbą pocztową i wymienione w artykule RC 107 ustęp 1 i ustęp 2 mogą osiągać maksymalną masę 20 kilogramów. W obrocie między krajami, które ustaliły wyższy limit, paczki mające związek ze służbą pocztową mogą mieć masę większą niż 20 kilogramów, ale nie mogą przekraczać 50 kilogramów.

Artykuł RC  115

Limity wymiarów

1. Paczki nie powinny przekraczać 2 metrów w którymkolwiek z wymiarów ani 3 metrów dla sumy długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość.

2. Administracje, które nie są w stanie dopuścić wymiarów przewidzianych w ustępie 1, w odniesieniu do wszystkich paczek lub tylko do paczek lotniczych, mogą przyjąć w zastępstwie jeden z następujących wymiarów:

2.1 1,50 metra w którymkolwiek z wymiarów lub 3 metry dla sumy długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość;

2.2 1,05 metra w którymkolwiek z wymiarów lub 2 metry dla sumy długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość.

3. Paczki nie powinny mieć mniejszych wymiarów niż minimalne wymiary przewidziane dla listów.

Artykuł RC  116

Procedura doręczania

1. Ogólnie rzecz biorąc, paczki są doręczane adresatom w najkrótszym czasie i zgodnie z obowiązującymi przepisami w kraju przeznaczenia. Jeżeli paczki nie są doręczane do miejsca zamieszkania (siedziby) adresatów, powinni oni, chyba że jest to niemożliwe, zostać niezwłocznie zawiadomieni o ich nadejściu.

2. Podczas doręczania lub wydawania zwykłej paczki administracja kraju doręczającego winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza się przesyłkę lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

Artykuł RC  117

Warunki przyjmowania paczek. Sposób pakowania i opakowanie. Adresowanie

1. Ogólne warunki opakowania.

1.1 Każda paczka powinna być opakowana i zamknięta w sposób dostosowany do masy, kształtu i rodzaju zawartości, jak również do sposobu i czasu trwania przewozu. Opakowanie i zamknięcie powinny chronić zawartość tak, aby nie uległa ona uszkodzeniu ani przez nacisk, ani przez kolejne wykonywane czynności i aby nie było możliwe naruszenie zawartości bez pozostawienia widocznego śladu.

1.2 Każda paczka powinna być opakowana w sposób szczególnie mocny, jeśli ma być:

1.2.1 przewożona na dużych odległościach;

1.2.2 poddana wielu przeładunkom lub różnym czynnościom;

1.2.3 narażona na znaczne zmiany klimatu, temperatury lub w przypadku przewozu lotniczego na zmiany ciśnienia atmosferycznego.

1.3 Paczka powinna być opakowana i zamknięta w taki sposób, aby nie stanowiła zagrożenia dla zdrowia pracowników i pozwalała uniknąć jakiegokolwiek niebezpieczeństwa, jeśli zawiera przedmioty mogące zranić pracowników mających z nią do czynienia, zabrudzić lub uszkodzić inne paczki bądź urządzenia pocztowe.

1.4 Paczka powinna mieć, na opakowaniu lub na kopercie, powierzchnie wystarczające do wpisania wskazówek służbowych oraz umieszczenia stempli i nalepek.

1.5 Bez opakowania i ewentualnie z adresem adresata podanym na wierzchu przyjmuje się:

1.5.1 przedmioty, które mogą być umieszczone w pudełkach lub które mogą być zebrane i połączone mocnym wiązadłem zaopatrzonym w plomby lub pieczęcie w taki sposób, że tworzą jedną i tę samą paczkę niedającą się rozdzielić;

1.5.2 paczki składające się z jednej sztuki, takie jak kawałki drewna, metalu itp., których opakowanie nie jest praktykowane w handlu.

2. Adresy nadawcy i adresata.

2.1 Każda paczka, aby mogła zostać przyjęta do nadania, powinna posiadać napisane literami łacińskimi i cyframi arabskimi, na samej paczce lub na przymocowanej do niej w sposób trwały nalepce, dokładne adresy adresata i nadawcy. Jeżeli w kraju przeznaczenia używane są inne litery i cyfry, zaleca się podanie adresu również za pomocą tych liter i cyfr. Nie dopuszcza się adresów napisanych ołówkiem; przyjmuje się jednak paczki, których adresy napisane są za pomocą ołówka kopiowego na uprzednio zwilżonej powierzchni.

2.2 Jako adresata można podać tylko jedną osobę fizyczną lub prawną. Jednakże, adresy takie jak: "Pan A w ... dla Pana Z w ..." lub "Bank A w ... dla Pana Z w ..." mogą być dopuszczone, przyjmując, że jedynie osoba wymieniona jako A uważana jest przez administracje za adresata. Ponadto, adresy A i Z powinny znajdować się w tym samym kraju.

2.3 Poza tym, urząd nadania powinien zalecić nadawcy, aby w paczce umieścił kopię swego adresu i adresu adresata.

3. Dowód nadania.

3.1 Dowód nadania wydaje się bezpłatnie nadawcom paczek w chwili nadania.

Artykuł RC  118

Opakowania specjalne

1. Przedmioty wykonane ze szkła lub inne przedmioty łamliwe powinny być opakowane w pudełko o odpowiedniej wytrzymałości, wypełnione właściwym materiałem ochronnym. Należy uniemożliwić ocieranie się lub uderzanie przedmiotów o siebie lub o boki pudełka w czasie transportu.

2. Płyny i ciała łatwo przechodzące w stan płynny powinny być zamknięte w szczelnych pojemnikach. Każdy pojemnik powinien być umieszczony w pudełku o odpowiedniej wytrzymałości, zawierającym właściwy materiał ochronny, w wystarczającym stopniu pochłaniający płyn w przypadku pęknięcia pojemnika. Pokrywa pudełka powinna być przymocowana w taki sposób, aby nie mogła łatwo się odłączyć.

3. Tłuszcze trudno przechodzące w stan płynny, takie jak maści, miękkie mydło, żywice itp., a także kokony jedwabników, przysparzające mniejszych trudności przy przewozie, powinny być włożone do pierwszego opakowania (pudełko, worek wykonany z tkaniny lub tworzywa sztucznego, itp.), a następnie umieszczone w pojemniku o odpowiedniej wytrzymałości w celu zapobieżenia wydostawania się zawartości.

4. Suche proszki barwiące, takie jak błękit anilinowy, przyjmowane są tylko w szczelnych pojemnikach metalowych, umieszczonych z kolei w pojemnikach o odpowiedniej wytrzymałości, z pochłaniaczem i właściwym materiałem ochronnym między obydwoma pojemnikami.

5. Suche proszki niebarwiące powinny być umieszczone w solidnych pojemnikach (pudełko, worek). Pojemniki te powinny być zamknięte w pojemniku o odpowiedniej wytrzymałości.

6. Żywe pszczoły, pijawki i pasożyty powinny być zamknięte w pojemnikach wykonanych w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek niebezpieczeństwa.

7. Administracja pocztowa może zalecić swym klientom umieszczanie nalepki w kolorze jasnozielonym na przesyłkach zawierających pilnie potrzebne lekarstwa lub wzorcowe substancje chemiczne, na stronie, gdzie znajduje się adres adresata. Nalepka ta ma następujący tekst i symbol:

wzór

(Wymiary 62 x 44 mm)

tło jasnozielone (PANTONE® EURO DE 286-4 C)

8. Nie wymaga się opakowania dla przedmiotów stanowiących tylko jeden kawałek, takich jak drewno, metal itp., gdy nie ma zwyczaju pakowania ich w handlu. W tym przypadku adres adresata powinien być umieszczony na samym przedmiocie.

9. Ponadto powinny być przestrzegane następujące warunki:

9.1 Metale szlachetne powinny być opakowane albo w mocne pudełko z metalu, albo w drewnianą skrzynkę. Opakowanie drewniane powinno mieć minimalną grubość 1 centymetra dla paczek o masie do 10 kilogramów i 1,5 centymetra dla paczek o masie powyżej 10 kilogramów. Opakowanie mogą także stanowić dwa worki bez szwa tworzące podwójne opakowanie. Jeżeli używa się skrzynek wykonywanych ze sklejki, ich grubość może zostać zmniejszona do 5 milimetrów, pod warunkiem że krawędzie wzmocnione są kątownikami.

9.2 Opakowanie paczek zawierających żywe zwierzęta, jak również ich adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w nalepkę z dobrze widocznym napisem "Animaux vivants" ("Żywe zwierzęta").

Artykuł RC  119

Warunki przyjmowania i oznaczanie paczek zawierających substancje promieniotwórcze

1. Paczki zawierające substancje promieniotwórcze, których zawartość i opakowanie są zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, przewidującymi specjalne wyjątki dla niektórych rodzajów przesyłek, są dopuszczone do przewozu przez pocztę po uprzednim uzyskaniu zezwolenia kompetentnych organów kraju nadania.

2. Zawartość i opakowanie paczek, w których znajdują się substancje promieniotwórcze, powinny odpowiadać zaleceniom Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Opakowanie zewnętrzne paczek zawierających substancje promieniotwórcze powinno być zaopatrzone przez nadawcę w widoczny i trwały napis "Matières radioactives. Quantités admises au transport par la poste" /po angielsku: "Radioactive materials. Quantities permitted for movement by post"/ ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę"). Napis ten należy przekreślić z urzędu w przypadku zwrotu opakowania do miejsca pochodzenia. Paczki zawierające substancje promieniotwórcze powinny ponadto posiadać poza nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy widoczny napis żądający ich zwrotu w przypadku niedoręczenia. Nadawca powinien podać na wewnętrznym opakowaniu swoje nazwisko (nazwę) i adres oraz informacje o zawartości paczki.

3. Administracje mogą wyznaczyć urzędy pocztowe specjalnie powołane do przyjmowania paczek zawierających substancje promieniotwórcze.

Artykuł RC  120

Oznaczenie sposobu kierowania

1. Każda paczka lotnicza powinna być przy wysyłaniu zaopatrzona w specjalną nalepkę koloru niebieskiego z napisem "Par avion" ("Lotnicza"), z ewentualnym tłumaczeniem w języku kraju nadania. Sposób kierowania powinien także być wyraźnie podany na adresie pomocniczym paczki albo przez umieszczenie specjalnej nalepki "Par avion" ("Lotnicza"), albo przez zaznaczenie właściwego pola.

2. Jeśli adres pomocniczy umieszczony jest w samoprzylepnej kopercie, dobrze naklejonej na paczce i zaopatrzonej w niebieskie pole zaznaczone we właściwy sposób, nie jest konieczne umieszczanie wymienionej w ustępie 1 nalepki na kopercie zawierającej adres pomocniczy lub na paczce.

Artykuł RC  121

Formalności, jakie ma wypełnić nadawca

1. Do każdej paczki należy dołączyć adres pomocniczy CP 71 albo jako część formularza - pliku CP 72, albo jako pojedynczy formularz CP 71.

2. Deklarację celną CN 23 dołącza się do każdej paczki albo jako pojedynczy formularz, albo jako część formularza - pliku CP 72. Zawartość paczki powinna być podana szczegółowo na deklaracji; nie są dopuszczone uwagi o charakterze ogólnym. Deklaracja celna winna być mocno przytwierdzona do adresu pomocniczego.

3. Nadawca może również dołączyć do adresu pomocniczego każdy dokument (fakturę, pozwolenie wywozu, pozwolenie przywozu, świadectwo pochodzenia, świadectwo sanitarne itp.) niezbędny przy czynnościach celnych w kraju nadania i w kraju przeznaczenia.

4. Adresy nadawcy i adresata oraz wszelkie inne informacje dostarczane przez nadawcę powinny być identyczne na paczce i na adresie pomocniczym. W przypadku rozbieżności ważne są dane zamieszczone na paczce.

5. Z wyjątkiem przypadków dotyczących paczek z zadeklarowaną wartością, paczek wolnych od opłat i należności oraz paczek za pobraniem, jeden adres pomocniczy, z dołączonymi deklaracjami celnymi w ilości żądanej dla pojedynczej paczki, może służyć dla kilku paczek, jeśli są one nadane jednocześnie w tym samym urzędzie przez tego samego nadawcę, są kierowane tą samą drogą, podlegają takiej samej opłacie i są przeznaczone dla tej samej osoby. Nazwisko (nazwa) oraz pełny adres nadawcy i adresata powinny być wpisane poprawnie i kompletnie na każdej paczce. Każda administracja może jednak wymagać adresu pomocniczego i przepisowej ilości deklaracji celnych dla każdej paczki.

Artykuł RC  122

Wskazówki nadawcy w chwili nadania

1. W chwili nadania paczki nadawca zobowiązany jest podać, jak należy z nią postępować w przypadku niedoręczenia. W tym celu zakreśla on właściwe pole na adresie pomocniczym.

2. Może on podać tylko jedną z następujących wskazówek:

2.1 natychmiastowy zwrot do nadawcy, drogą najbardziej ekonomiczną lub drogą lotniczą;

2.2 zwrot do nadawcy, drogą najbardziej ekonomiczną lub drogą lotniczą, po upływie terminu, który nie może przekroczyć przepisowego terminu przechowywania w kraju przeznaczenia;

2.3 dosłanie paczki, drogą najbardziej ekonomiczną lub drogą lotniczą, w celu doręczenia adresatowi;

2.4 zrzeczenie się paczki przez nadawcę.

3. Administracje kraju pochodzenia mają prawo nie dopuścić wszystkich wskazówek wymienionych w ustępie 2. W tym przypadku ograniczają w konsekwencji liczbę pól. Jednakże powinny one zawsze wymieniać wskazówki podane w ustępie 2 punkt 1 i w ustępie 2 punkt 4. Nadawcy wolno wpisać lub wydrukować na adresie pomocniczym tylko jedną z dopuszczonych wskazówek. Wskazówka podana na adresie pomocniczym powinna być umieszczona na samej paczce albo za pomocą kopii adresu pomocniczego CP 71 lub kartki "Etiquette d'adresse" ("Nalepka adresowa") formularza CP 72, albo w inny sposób zachowujący wskazówkę podaną na tym formularzu. Wskazówka powinna być zredagowana po francusku lub w języku znanym w kraju przeznaczenia.

4. Jeżeli nadawca pragnie zakazać wszelkiego dosyłania, paczka i adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w napis "Ne pas réexpédier" ("Nie dosyłać") zredagowany po francusku lub w języku znanym w kraju przeznaczenia.

5. Paczki zwraca się bez zawiadomienia, jeśli nadawca nie udzielił wskazówek lub jeśli są one sprzeczne.

Artykuł RC  123

Formalności, jakie ma wypełnić urząd nadania

1. Urząd nadania lub wysyłający urząd wymiany zobowiązany jest do umieszczenia nalepki CP 73 na paczce obok adresu i na adresie pomocniczym. Nalepka ta powinna pokazywać, w sposób widoczny, numer seryjny paczki i nazwę urzędu nadania. Jeżeli administracja kraju nadania zezwala na to, część nalepki CP 73, która ma być umieszczona na adresie pomocniczym, może zostać zastąpiona wydrukowanym oznaczeniem mającym taki sam wygląd jak odpowiednia część nalepki.

2. Masa paczki, w kilogramach i setkach gramów, powinna być podana na paczce i na adresie pomocniczym. Każdą część setki gramów zaokrągla się do wyższej setki.

3. Odcisk datownika umieszcza się na adresie pomocniczym.

4. Znaczki pocztowe lub oznaczenia świadczące o uiszczeniu opłaty wykonane według każdego innego sposobu dopuszczonego przez przepisy administracji kraju nadania umieszcza się albo na paczce, albo na adresie pomocniczym.

5. Administracje mogą porozumieć się w sprawie niedopełniania formalności wymienionych w ustępach od 1 do 4.

6. Ten sam urząd nadania lub ten sam wysyłający urząd wymiany nie może stosować równocześnie dwóch lub kilku serii nalepek, chyba że serie te różnią się użyciem innego znaku.

Rozdział  3

Usługi specjalne

Artykuł RC  124

Paczki z zadeklarowaną wartością

1. Paczki mogą być wymieniane z ubezpieczeniem zawartości na wartość zadeklarowaną przez nadawcę. Wymiana ta jest ograniczona do administracji, które zgodziły się przyjmować takie przesyłki albo we wzajemnym obrocie, albo w jednym kierunku.

2. Deklarowana wartość.

2.1 Kwota deklarowanej wartości jest w zasadzie nieograniczona. Każda administracja ma prawo ograniczyć deklarowaną wartość, jeśli o nią chodzi, do kwoty niższej niż 4.000 SDR (DTS) lub do kwoty co najmniej równej tej przyjętej w obrocie krajowym, jeśli jest ona niższa niż 4.000 SDR (DTS). Limit deklarowanej wartości przyjęty w obrocie krajowym stosuje się tylko wtedy, gdy jest równy lub wyższy od wysokości odszkodowania ustalonego za zaginięcie paczki o masie 1 kilograma. O maksymalnej kwocie wyrażonej w SDR (DTS) powiadamia się kraje członkowskie Związku.

2.2 W obrocie między krajami, które przyjęły różne maksymalne kwoty deklarowanej wartości, obie strony są zobowiązane przyjąć najniższy limit wartości.

2.3 Deklarowana wartość nie może przekroczyć rzeczywistej wartości zawartości paczki, ale dozwolone jest podawanie tylko części tej wartości.

2.4 Każde oszukańcze deklarowanie wartości większej niż rzeczywista wartość zawartości paczki ścigane jest sądownie, zgodnie z ustawodawstwem kraju nadania.

2.5 Deklarowana wartość powinna być wyrażona w walucie kraju nadania i być wpisana przez nadawcę na paczce i na adresie pomocniczym. Dane te powinny być napisane słownie literami alfabetu łacińskiego oraz cyframi arabskimi, bez skreśleń i poprawek, nawet potwierdzonych. Nie można wpisywać kwoty deklarowanej wartości ani ołówkiem zwykłym, ani kopiowym.

2.6 Kwota deklarowanej wartości powinna zostać przeliczona na SDR (DTS) przez nadawcę lub przez urząd nadania. Wynik przeliczenia, zaokrąglony w danym przypadku w górę do najbliższej jednostki, powinien być napisany cyframi obok lub poniżej cyfr wyrażających wartość w walucie kraju nadania. Nie dokonuje się przeliczenia w obrocie bezpośrednim między krajami posiadającymi wspólną walutę.

2.7 Jeżeli jakiekolwiek okoliczności ujawnią oszukańcze zadeklarowanie wartości wyższej niż rzeczywista wartość zawartości paczki, zawiadamia się o tym w jak najkrótszym czasie administrację kraju nadania. W danym przypadku przesyła się jej dokumenty przeprowadzonego dochodzenia. Jeżeli paczka nie została jeszcze doręczona adresatowi, administracja kraju nadania może zażądać jej zwrotu.

3. Opłaty.

3.1 Opłata za paczki z zadeklarowaną wartością powinna być uiszczona z góry.

3.2 Składa się ona z opłaty podstawowej, opłaty za nadanie pobieranej fakultatywnie i zwykłej opłaty ubezpieczeniowej; dopłaty lotnicze i opłaty za usługi specjalne są ewentualnie dodawane do opłaty podstawowej; wskaźnikowa opłata za nadanie wynosi tyle samo co opłata za polecenie dla przesyłek listowych, to jest 1,31 SDR (DTS), albo odpowiednia opłata obowiązująca w obrocie krajowym, jeżeli jest ona wyższa, albo wyjątkowo opłata, której kwota wskaźnikowa wynosi 3,27 SDR (DTS).

3.3 Zwykła wskaźnikowa opłata ubezpieczeniowa wynosi 0,33 SDR (DTS) za każde zadeklarowane 65,34 SDR (DTS) lub część 65,34 SDR (DTS) albo 0,5% przedziału zadeklarowanej wartości.

3.4 Ewentualna opłata za ryzyko związane z działaniem siły wyższej dla paczek zostanie ustalona w taki sposób, aby suma tej opłaty i zwykłej opłaty ubezpieczeniowej nie przekraczała maksymalnej kwoty opłaty ubezpieczeniowej.

3.5 W przypadku gdy konieczne jest zastosowanie nadzwyczajnych środków bezpieczeństwa, administracje mogą pobierać od nadawców lub odbiorców, oprócz opłat wymienionych w ustępie 3 od punktu 2 do punktu 4, opłaty specjalne przewidziane w ich przepisach krajowych.

4. Administracje pocztowe mają prawo oferować swym klientom usługę przesyłek z zadeklarowaną wartością mającą specyfikacje inne niż te określone w niniejszym artykule.

5. Przyjmowanie.

5.1 Każda paczka z zadeklarowaną wartością podlega poniższym szczególnym przepisom dotyczącym opakowania.

5.1.1 Przesyłki z zadeklarowaną wartością powinny być opakowane w taki sposób, aby nie można ich było ograbić bez uszkodzenia koperty, opakowania lub pieczęci oraz powinny być zabezpieczone za pomocą skutecznych środków takich jak cienka taśma samoprzylepna, ze specjalnym jednakowym odciskiem lub znakiem nadawcy. Administracje mogą jednak uzgodnić, aby nie wymagać takiego odcisku lub znaku.

5.1.2 Bez względu na postanowienia przewidziane w ustępie 5 punkt 1.1, administracje mogą wymagać, aby przesyłki z zadeklarowaną wartością były zabezpieczone identycznymi pieczęciami lakowymi, plombami lub innymi skutecznymi środkami, ze specjalnym jednakowym odciskiem lub znakiem nadawcy.

5.1.3 Pieczęcie, wszelkiego rodzaju nalepki i w danym przypadku naklejone na tych paczkach znaczki pocztowe powinny być rozmieszczone w taki sposób, aby nie mogły zakryć naruszeń opakowania.

5.1.4 Nalepki i znaczki pocztowe nie powinny być zginane na dwie strony opakowania tak, aby zakrywały krawędź.

5.1.5 Nalepka adresowa może być naklejona na samym opakowaniu.

5.2 Każda administracja ma prawo ustalić maksymalną kwotę deklarowanej wartości, do wysokości, do której rezygnuje ze stosowania postanowień przewidzianych w ustępie 5 punkt 1.1 i w ustępie 5 punkt 1.2. W obrocie między krajami, których administracje ustaliły różne maksymalne kwoty, stosuje się najniższą z nich.

5.3 Nadawcy paczki z zadeklarowaną wartością należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

6. Oznaczenie paczek i postępowanie z nimi.

6.1 Każda paczka z zadeklarowaną wartością i jej adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w różową nalepkę CP 74. Na nalepce tej powinny znajdować się, wpisane literami alfabetu łacińskiego, litera "V", nazwa urzędu nadania oraz numer seryjny paczki. Nalepka powinna być naklejona na paczce, na stronie adresowej obok adresu.

6.2 Administracje mogą jednak stosować jednocześnie nalepkę CP 73 przewidzianą w artykule RC 123 ustęp 1 oraz różową nalepkę o małych wymiarach, z umieszczonym wyraźnie napisem "Valeur déclarée" ("Zadeklarowana wartość").

6.3 Masę paczki w kilogramach i w dziesiątkach gramów podaje się z jednej strony na paczce obok adresu, a z drugiej na adresie pomocniczym w miejscu do tego przeznaczonym. Każdą część dziesięciu gramów zaokrągla się do wyższej dziesiątki.

6.4 Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać żadnego numeru seryjnego na przedniej stronie paczek z zadeklarowaną wartością.

7. Procedura doręczenia.

7.1 Rola urzędu przeznaczenia.

7.1.1 Podczas doręczania lub wydawania paczki z zadeklarowaną wartością administracja kraju doręczającego winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza się przesyłkę, lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

Artykuł RC  125

Paczki za pobraniem

1. Paczki mogą być wysyłane za pobraniem. Wymiana paczek za pobraniem wymaga zawarcia wcześniejszej umowy między administracją kraju nadania i kraju przeznaczenia.

2. Przyjmowane paczki i opłaty.

2.1 Na podstawie dwustronnych umów mogą być wysyłane paczki, które spełniają warunki przewidziane w niniejszym Regulaminie.

2.2 Administracja kraju nadania paczki określa dowolnie opłatę, jaką ma zapłacić nadawca, oprócz opłat pocztowych stosowanych wobec rodzaju, do jakiego należy paczka.

3. Rola urzędu nadania.

3.1 Wskazówki, jakie mają być umieszczone na paczkach i na adresach pomocniczych.

3.1.1. Na obciążonych pobraniem paczkach i odpowiadających im adresach pomocniczych należy umieścić, w sposób bardzo wyraźny, na stronie adresowej, jeśli chodzi o paczki, napis "Remboursement" ("Pobranie"), po którym następuje informacja o kwocie pobrania, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykułach RF 201 ustęp 2 i RF 303 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

3.1.2 Nadawca powinien podać, na stronie adresowej paczki i na przedniej stronie adresu pomocniczego, swoje nazwisko i adres napisane literami łacińskimi.

3.2 Nalepka.

3.2.1 Adresy pomocnicze paczek za pobraniem są zaopatrzone w nalepkę koloru pomarańczowego zgodną ze wzorem CN 29. Jeśli adres pomocniczy umieszczony jest w kopercie samoprzylepnej i znajduje się na nim dokładne oznaczenie kwoty do zapłacenia przy doręczeniu, nalepka CN 29 nie jest obowiązkowa. Poza tym, paczki za pobraniem zaopatrzone są, na stronie adresowej, w dwie dodatkowe nalepki zgodne odpowiednio ze wzorami CN 29bis i CP 95.

3.3 Formularz, jaki ma być dołączony do paczek.

3.3.1 Każdej paczce za pobraniem powinien towarzyszyć formularz przekazowy, zgodnie z postanowieniami artykułu RF 201 ustęp 2 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

4. Rola urzędu przeznaczenia.

4.1 Paczki obciążone pobraniem doręczane są adresatom na warunkach ustalonych przez administrację kraju przeznaczenia. Zainkasowane sumy traktuje się zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykule RF 701 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

5. Dosyłanie.

5.1 Każda paczka obciążona pobraniem może być dosyłana, jeśli kraj nowego przeznaczenia zapewnia w obrocie z krajem nadania usługę przesyłek tego rodzaju.

6. Odszkodowania.

6.1 W przypadku doręczenia paczki za pobraniem bez zainkasowania kwoty pobrania, administracja kraju przeznaczenia wypłaca administracji kraju wysyłającego odszkodowanie odpowiadające kwocie pobrania.

6.2 Jeżeli przesyłka jest częściowo uszkodzona, odszkodowanie ustala się według rzeczywistej wartości szkody, w oparciu o kwotę pobrania.

6.3 W przypadku zaginięcia odszkodowanie ogranicza się do całkowitej kwoty pobrania.

Artykuł RC  126

Paczki ekspresowe

1. Oznaczenie paczek.

1.1 Każda paczka ekspresowa i jej adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w nalepkę koloru jasnoczerwonego z widocznym nadrukiem "Exprès". Nalepkę tę umieszcza się, o ile to możliwe, obok nazwy miejscowości przeznaczenia.

2. Opłaty.

2.1 Dodatkowa opłata wskaźnikowa, której podlegają paczki ekspresowe, wynosi 1,63 SDR (DTS). Opłatę tę należy uiścić w całości z góry. Opłatę pobiera się nawet wtedy, gdy nie może być doręczona sama paczka, a jedynie zawiadomienie o jej nadejściu.

2.2 Opłata uzupełniająca może być pobierana zgodnie z postanowieniami dotyczącymi przesyłek tego samego rodzaju w obrocie krajowym, jeżeli doręczanie ekspresowe związane jest ze szczególnymi utrudnieniami. Opłata ta jest pobierana nawet wtedy, gdy paczka zwracana jest do nadawcy lub jest dosyłana. W takim przypadku kwota wskaźnikowa opłaty uzupełniającej przewidzianej w ustępie 2 punkt 1 wynosi 1,63 SDR (DTS).

2.3 Adresaci mogą żądać w urzędzie przeznaczenia, z zastrzeżeniem postanowień ustalonych w ustępie 2 punkt 1, dostarczenia ekspresem przesyłek do nich adresowanych, jeżeli pozwalają na to przepisy administracji kraju przeznaczenia. W takim przypadku administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do pobierania w chwili doręczenia opłaty stosowanej w jej obrocie krajowym.

3. Postępowanie z paczkami.

3.1 W krajach, w których administracja pocztowa nie zapewnia doręczania do miejsca zamieszkania (siedziby), paczki ekspresowe dają podstawę do doręczenia przez specjalnego posłańca zawiadomienia o ich nadejściu. Zawiadomienie może być również przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej.

3.2 Jeżeli miejsce zamieszkania (siedziba) adresata znajduje się poza miejscowym obszarem doręczeń urzędu przeznaczenia, doręczenie przez specjalnego posłańca paczki ekspresowej lub zawiadomienia o jej nadejściu nie jest obowiązkowe.

3.3 Próba doręczenia przez specjalnego posłańca paczki ekspresowej lub zawiadomienia o jej nadejściu jest dokonywana przynajmniej jeden raz. Jeżeli pierwsza próba jest bezowocna, każda następna próba doręczenia paczki lub zawiadomienia o jej nadejściu przez specjalnego posłańca nie jest obowiązkowa.

3.4 Administracje uczestniczące w wymianie paczek ekspresowych podejmują wszelkie środki, aby przyspieszyć ich odprawę celną.

Artykuł RC  127

Paczki z potwierdzeniem odbioru

1. W przypadku administracji oferujących swoim klientom usługę potwierdzenia odbioru, nadawca paczki może zażądać w chwili nadania potwierdzenia odbioru, uiszczając opłatę, której kwota wskaźnikowa jest określona w ustępie 3 punkt 1. Potwierdzenie odbioru zwraca się do nadawcy najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Administracje mogą ograniczyć tę usługę do paczek z zadeklarowaną wartością, jeżeli takie ograniczenie jest przewidziane w ich obrocie krajowym.

2. Oznaczenie paczek.

2.1 Na każdej paczce, dla której nadawca zażąda potwierdzenia odbioru, należy umieścić, w bardzo widoczny sposób, odcisk stempla A.R. Taki sam zapis powinien znaleźć się również na adresie pomocniczym.

2.2 Do paczek z potwierdzeniem odbioru dołącza się jeden egzemplarz należycie wypełnionego formularza CN 07. Formularz dołącza się do adresu pomocniczego. Jeśli formularz CN 07 nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia, urząd ten sporządza z urzędu nowe potwierdzenie odbioru.

3. Opłata.

3.1 Wskaźnikowa kwota przewidzianej w ustępie 1 opłaty za potwierdzenie odbioru wynosi 0,98 SDR (DTS).

4. Postępowanie z potwierdzeniami odbioru.

4.1 Potwierdzenie odbioru powinno zostać podpisane w pierwszej kolejności przez adresata, a jeżeli nie jest to możliwe - przez inną upoważnioną osobę na mocy przepisów kraju przeznaczenia. Jeżeli przepisy te na to pozwalają, potwierdzenie odbioru może zostać podpisane przez pracownika urzędu przeznaczenia.

4.2 Natychmiast po doręczeniu paczki urząd przeznaczenia zwraca należycie wypełniony formularz CN 07 pod adres podany przez nadawcę. Formularz ten jest przesyłany bez koperty i bez pobierania opłaty pocztowej najszybszą drogą (lotniczą bądź lądowo-morską). Jeżeli potwierdzenie odbioru zostanie zwrócone nienależycie wypełnione, to nieprawidłowość sygnalizuje się za pomocą przewidzianego w artykule RC 144 formularza CN 08, do którego dołącza się potwierdzenie odbioru.

4.3 Jeżeli nadawca reklamuje nieotrzymanie potwierdzenia odbioru z powrotem w normalnym terminie, to żąda się bezpłatnie tego potwierdzenia za pomocą formularza CN 08. Duplikat potwierdzenia odbioru, mający na przedniej stronie bardzo widoczny napis "Duplicata" ("Duplikat"), dołącza się do reklamacji CN 08. Z reklamacją postępuje się zgodnie z artykułem RC 144.

Artykuł RC  128

Paczki wolne od opłat i należności

1. W relacjach między administracjami pocztowymi, które wyraziły na to zgodę, nadawcy mogą na podstawie oświadczenia złożonego w urzędzie nadania przyjąć na siebie uiszczenie całości opłat i należności, którymi obciążone są paczki przy doręczeniu.

2. Nadawca powinien zobowiązać do uiszczenia kwot, których mógłby zażądać urząd przeznaczenia. W takim przypadku powinien on wpłacić zaliczkę.

3. Administracja kraju nadania pobiera od nadawcy opłatę, której kwota wskaźnikowa jest określona w punkcie 6 ustęp 1 i którą zatrzymuje jako zapłatę za usługi świadczone w kraju nadania.

4. Administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do pobierania opłaty prowizyjnej, której kwota wskaźnikowa jest określona w punkcie 6 ustęp 2. Opłata ta jest niezależna od opłaty za przedstawienie do kontroli celnej. Pobiera się ją od nadawcy na rzecz administracji kraju przeznaczenia.

5. Oznaczenie paczek i postępowanie z nimi.

5.1 Na każdej paczce, która ma zostać doręczona adresatowi jako wolna od opłat i należności, oraz na jej adresie pomocniczym należy umieścić bardzo widoczny napis "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności") lub analogiczną uwagę w języku kraju nadania. Na paczce i adresie pomocniczym umieszcza się nalepkę koloru żółtego z również bardzo widocznym napisem "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności").

5.2 Każdej paczce wolnej od opłat i należności towarzyszy ceduła należnościowa CN 11 wykonana z żółtego papieru. Nadawca paczki uzupełnia na przedniej stronie ceduły należnościowej tekst zamieszczony po prawej stronie części A i B. Urząd wysyłający nanosi tutaj wpisy odnoszące się do służby pocztowej. Wpisy nadawcy mogą być wykonane za pomocą kalki. Tekst powinien zawierać zobowiązanie przewidziane w ustępie 2. Adres pomocniczy, deklaracje celne i ceduła należnościowa powinny być przytwierdzone ze sobą w sposób trwały.

6. Opłaty.

6.1 Kwota wskaźnikowa wymienionej w ustępie 3 opłaty wynosi 0,98 SDR (DTS) za paczkę.

6.2 Kwota wskaźnikowa przewidzianej w ustępie 4 opłaty prowizyjnej wynosi 0,98 SDR (DTS) za paczkę.

7. Zwrot ceduł należnościowych (część A). Odzyskiwanie opłat i należności.

7.1 Stosuje się postanowienia Regulaminu poczty listowej.

7.2 Jeżeli nadawca kwestionuje kwotę opłat wykazanych w części A ceduły należnościowej, administracja kraju przeznaczenia sprawdza wydatkowaną kwotę. W razie potrzeby podejmuje ona interwencję w służbach celnych swego kraju. Po dokonaniu ewentualnie stosownych poprawek zwraca część A danej ceduły do administracji kraju nadania. Podobnie gdy administracja kraju przeznaczenia stwierdzi błąd lub pominięcie dotyczące opłat związanych z paczką wolną od opłat i należności, której część A ceduły należnościowej zwrócono do administracji kraju nadania, sporządza ona duplikat prostujący. Przesyła ona część A do administracji kraju nadania w celu uregulowania należności.

8. Rozliczanie z administracją kraju nadania.

8.1 Rozliczanie związane z opłatami, opłatami celnymi i innymi należnościami wydatkowanymi przez każdą administrację na rachunek innej administracji odbywa się za pomocą rachunków szczegółowych CN 12, sporządzanych kwartalnie przez administrację wierzyciela. Dane z zachowanych przez nią części B ceduł należnościowych wpisuje się w porządku alfabetycznym urzędów, które zaliczkowo pokryły opłaty, i według nadanego im porządku liczbowego. Nie sporządza się rachunku zerowego.

8.2 Rachunek szczegółowy, z dołączonymi częściami B ceduł należnościowych, przesyła się do administracji dłużnika najpóźniej do końca drugiego miesiąca następującego po kwartale, którego on dotyczy.

8.3 Rozliczeń dokonuje się za pomocą wymienionego w artykule RC 203 rachunku CP 75.

8.4 O ile zainteresowane administracje nie uzgodniły inaczej, kwota z ostatniego wiersza rachunku CN 12 winna zostać włączona przez administrację wierzyciela do następnego rachunku CP 75 wysyłanego przez tę samą administrację, z zaznaczeniem w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

8.5 W przypadku gdy administracja nie używałaby rachunku CP 75 w swych relacjach z administracją dłużnikiem, wyjątkowo rachunek CN 51 będzie mógł zostać wykorzystany w podobny sposób.

Artykuł RC  129

Paczki łamliwe. Paczki utrudniające manipulacje

1. Każdą paczkę zawierającą przedmioty łatwo tłukące się i z którą należy obchodzić się ze szczególną ostrożnością nazywa się "paczką łamliwą" (po francusku: "colis fragile", po angielsku "fragile parcel").

2. "Paczką utrudniającą manipulacje" (po francusku: "colis encombrant", po angielsku: "cumbersome parcel") nazywa się każdą paczkę:

2.1 której wymiary przekraczają limity określone w niniejszym Regulaminie lub te, które administracje mogły ustalić między sobą;

2.2 która, ze względu na swój kształt lub strukturę nie daje się łatwo załadować z innymi paczkami lub która wymaga specjalnych środków ostrożności.

3. Paczki łamliwe i paczki utrudniające manipulacje podlegają opłacie dodatkowej, której kwota wskaźnikowa jest określona w ustępie 6 punkt 1. Jeżeli paczka jest (jednocześnie) łamliwa i utrudniająca manipulacje, opłata dodatkowa jest pobierana tylko jeden raz. Niemniej jednak dopłaty lotnicze dotyczące takich paczek nie podlegają żadnemu zwiększeniu.

4. Wymiana paczek łamliwych i paczek utrudniających manipulacje ograniczona jest do obrotu między administracjami, które przyjmują takie przesyłki.

5. Oznaczenie paczek łamliwych i paczek utrudniających manipulacje.

5.1 Każda paczka łamliwa, z zastrzeżeniem że odpowiada ogólnym przepisom dotyczącym przygotowania i opakowania, powinna być zaopatrzona albo przez nadawcę, albo przez urząd nadania w nalepkę z rysunkiem przedstawiającym kieliszek wydrukowany w kolorze czerwonym na białym tle.

5.2 Odpowiadający takiej przesyłce adres pomocniczy winien być na przedniej stronie zaopatrzony w dobrze widoczny napis "Colis fragile" ("Paczka łamliwa") wykonany odręcznie lub wydrukowany na nalepce.

5.3 Każdą paczkę, której kruchość zawartości zasygnalizowana jest za pomocą jakiegokolwiek zewnętrznego znaku umieszczonego przez nadawcę, urząd nadania zaopatruje obowiązkowo w przewidzianą w ustępie 5 punkt 1 nalepkę. Pobiera się odpowiednią dodatkową opłatę. Jeżeli nadawca nie życzy sobie, aby paczka była traktowana jako łamliwa, urząd nadania skreśla znak umieszczony przez nadawcę.

5.4 Każda paczka utrudniająca manipulacje i przednia strona odpowiadającego tej przesyłce adresu pomocniczego powinny być zaopatrzone w nalepkę z dobrze widocznym napisem "Encombrant" ("Utrudniająca manipulacje").

5.5 Administracje, które dopuszczają określone w artykule RC 115 ustęp 1 limity wymiarów, mają prawo ustalić opłatę za każdą paczkę utrudniającą manipulacje, jeśli jej wymiary przekraczają granice podane w artykule RC 115 ustęp 2, ale której masa jest mniejsza niż 10 kilogramów. W podobnym przypadku napis "Encombrant" ("Utrudniająca manipulacje") powinien zostać uzupełniony, tylko na adresie pomocniczym, słowami: "en vertu de l'article RC 129.5.5" ("zgodnie z artykułem RC 129 ustęp 5 punkt 5").

6. Opłaty.

6.1 Kwota wskaźnikowa wymienionej w ustępie 3 opłaty dodatkowej odpowiada 50% opłaty zasadniczej.

Artykuł RC  130

Usługa ładunku zbiorowego "Consignment"

1. Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą uczestniczenie w fakultatywnej usłudze ładunku zbiorowego nazwanej "Consignment" dotyczącej przesyłek grupowych przeznaczonych za granicę pochodzących od jednego nadawcy.

2. W miarę możliwości usługę tę identyfikuje się za pomocą logo określonego w ustępie 4.

3. Szczegóły tej usługi ustalane są dwustronnie między administracją kraju nadania i kraju przeznaczenia na podstawie postanowień określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

4. Identyfikacja usługi ładunku zbiorowego "Consignment".

4.1 Logo przeznaczone do identyfikowania usługi ładunku zbiorowego "Consignment" składa się z następujących elementów:

- słowa "CONSIGNMENT" w kolorze niebieskim;

- trzech poziomych pasków (czerwonego, niebieskiego i zielonego).

wzór

Artykuł RC  131

Usługa zintegrowanej logistyki

1. W ramach wymiany między administracjami, które zdecydowały się świadczyć tę usługę, usługa zintegrowanej logistyki może obejmować odbieranie, przyjmowanie, opracowywanie, magazynowanie, przeładowywanie, wysyłanie, transfer, przewóz i fizyczne doręczanie pojedynczych bądź zgrupowanych dokumentów lub towarów.

2. Szczegóły dotyczące usługi zintegrowanej logistyki obejmującej dwie administracje pocztowe lub więcej powinny opierać się na dwustronnych porozumieniach. Zagadnienia, które nie zostały wyraźnie uregulowane przez te porozumienia, podlegają odpowiednim postanowieniom aktów Związku.

3. Opłaty za daną usługę ustala administracja kraju pochodzenia, uwzględniając koszty i wymagania rynku.

Rozdział  4

Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w paczkach pocztowych jest zabronione. Wyjątki od zakazów. Paczki przyjęte niezgodnie z przepisami. Dosyłanie. Zwrot do nadawcy. Wycofanie z obrotu pocztowego. Reklamacje

Artykuł RC  132

Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w paczkach pocztowych jest zabronione

1. Przedmioty wymienione w Zaleceniach dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych, opracowanych przez Narody Zjednoczone, z wyjątkiem niektórych towarów niebezpiecznych, substancji promieniotwórczych i substancji wywołujących zakażenie przewidzianych w niniejszym Regulaminie, jak również wymienione w Instrukcjach technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (OACI) i w Regulaminie przewozu towarów niebezpiecznych Stowarzyszenia Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA) uważa się za materiały niebezpieczne zgodnie z postanowieniami artykułu 15 ustęp 3 Konwencji i ich umieszczanie w paczkach jest zabronione.

Artykuł RC  133

Wyjątki od zakazów

1. Zakaz dotyczący narkotyków i substancji psychotropowych nie ma zastosowania do przesyłek wysyłanych w celach medycznych lub naukowych do krajów, które przyjmują je pod tym warunkiem.

2. Jeżeli przepisy krajowe zainteresowanych administracji na to pozwalają, paczki mogą zawierać każdy dokument wymieniany między nadawcą a adresatem paczki lub osobami z nimi zamieszkującymi.

3. Nie stosuje się postanowień artykułu 15 ustęp 6 punkt 1.3 Konwencji, gdy wymiana paczek pomiędzy dwiema administracjami przyjmującymi paczki z zadeklarowaną wartością może odbywać się tylko w tranzycie otwartym za pośrednictwem administracji, która ich nie dopuszcza.

Artykuł RC  134

Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

1. Z paczkami zawierającymi przedmioty wymienione w artykule 15 ustęp 2, artykule 15 ustęp 4 punkt 3 i artykule 15 ustęp 5 Konwencji i przyjętymi do przewozu niezgodnie z przepisami postępuje się zgodnie z ustawodawstwem kraju administracji, która stwierdzi ich obecność.

2. W przypadku umieszczenia jedynie korespondencji niedozwolonej w myśl artykułu 15 ustęp 5 Konwencji jest ona traktowana jako nieopłacona przesyłka listowa. Paczka nie może zostać z tego powodu zwrócona do nadawcy.

3. Administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do doręczenia adresatowi, na warunkach określonych przez jej przepisy, paczki bez zadeklarowanej wartości pochodzącej z kraju przyjmującego deklarację wartości i zawierającej przedmioty wymienione w artykule 15 ustęp 6 punkt 1.2 i punkt 1.3 Konwencji. Jeżeli doręczenie nie jest dopuszczone, paczkę zwraca się do nadawcy.

4. Postanowienia ustępu 3 stosuje się do paczek, których masa lub wymiary znacznie przekraczają przyjęte limity. Jednakże paczka ta może być doręczona, w danym przypadku, adresatowi, jeśli uiścił on wcześniej ewentualne opłaty.

5. Jeżeli paczka przyjęta niezgodnie z przepisami lub część jej zawartości nie jest ani doręczona adresatowi, ani zwrócona do nadawcy, administracja kraju nadania powinna zostać niezwłocznie poinformowana o sposobie postępowania z taką paczką. Informacja taka powinna podawać w sposób precyzyjny, na podstawie jakiego zakazu zajęto paczkę lub przedmioty.

6. W przypadku zajęcia paczki przyjętej do przewozu niezgodnie z przepisami administracja kraju przeznaczenia lub administracji kraju tranzytowego powinna poinformować o tym administrację kraju nadania, przesyłając formularz CN 13.

Artykuł RC  135

Warunki dosyłania paczek

1. Dosłanie wewnątrz kraju przeznaczenia może być dokonane na żądanie nadawcy lub adresata albo z urzędu, jeżeli przepisy tego kraju na to zezwalają.

2. Dosłanie poza kraj przeznaczenia może być dokonane tylko na żądanie nadawcy lub adresata. W tym przypadku paczka powinna odpowiadać warunkom wymaganym przy nowym przesłaniu.

3. Na żądanie nadawcy lub adresata dosłanie może odbyć się drogą lotniczą. Należy zagwarantować uiszczenie dopłat lotniczych za nowe przesłanie.

4. Za pierwsze dosłanie lub za każde następne ewentualne dosłanie każdej paczki można pobrać:

4.1 opłaty należne za to dosłanie na podstawie przepisów zainteresowanej administracji, w przypadku dosyłania wewnątrz kraju przeznaczenia;

4.2 udziały i dopłaty lotnicze za nowe przesłanie, w przypadku dosyłania poza kraj przeznaczenia;

4.3 opłaty i należności, na których umorzenie nie zgadzają się poprzednie administracje krajów przeznaczenia.

5. Wymienione w ustępie 4 opłaty, udziały i należności pobierane są od adresata.

6. Jeżeli wymienione w ustępie 4 opłaty, udziały i należności uiszczone są w chwili dosyłania, paczkę traktuje się tak, jak gdyby pochodziła z kraju dosyłającego i była przeznaczona do kraju nowego przeznaczenia.

7. Jeżeli paczkę ekspresową, która ma być dosyłana, usiłowano bezskutecznie doręczyć do miejsca zamieszkania (siedziby) przez specjalnego posłańca, urząd dosyłający powinien przekreślić dwiema grubymi poprzecznymi kreskami nalepkę lub napis "Exprès".

Artykuł RC  136

Terminy przechowywania

1. Każdą paczkę, o której nadejściu poinformowano adresata, przechowuje się do jego dyspozycji przez piętnaście dni lub co najwyżej jeden miesiąc, licząc od dnia następnego po wysłaniu zawiadomienia. Termin ten może być wyjątkowo przedłużony do dwóch miesięcy, jeżeli zezwalają na to przepisy administracji kraju przeznaczenia.

2. Jeżeli adresat nie mógł zostać powiadomiony o nadejściu paczki, stosuje się termin przechowywania ustalony przepisami kraju przeznaczenia. Tak samo jest w przypadku paczek adresowanych "poste restante". Termin ten zaczyna się od następnego dnia po dniu, w którym paczkę zatrzymuje się do dyspozycji adresata. Termin ten nie może przekroczyć dwóch miesięcy. Zwrot paczki powinien nastąpić w krótszym terminie, jeżeli nadawca zażądał tego w języku znanym w kraju przeznaczenia.

3. Przewidziane w ustępach 1 i 2 terminy przechowywania stosuje się, w przypadku dosyłania, do paczki, która ma zostać doręczona przez nowy urząd przeznaczenia.

4. Jeżeli po zakończeniu kontroli celnej paczki upłynęło więcej niż trzy miesiące, administracja kraju przeznaczenia winna zażądać od administracji kraju nadania instrukcji dotyczących tej paczki.

5. Jeżeli administracja kraju przeznaczenia nie zastosuje się do postanowień przewidzianych w powyższych ustępach od 1 do 4, zobowiązana jest zapłacić należne udziały i opłaty za zwrot paczki do miejsca nadania.

Artykuł RC  137

Paczki zatrzymane z urzędu

1. Dla każdej paczki zatrzymanej z urzędu lub zalegającej z powodu ograbienia, uszkodzenia lub innej przyczyny tego samego rodzaju, administracja kraju przeznaczenia sporządza zawiadomienie o sprawdzeniu CP 78. Taki sposób postępowania nie jest jednak obowiązkowy w przypadkach działania siły wyższej lub gdy liczba paczek zatrzymanych z urzędu czyni fizycznie niemożliwym wysłanie zawiadomienia.

2. Zawiadomienie o sprawdzeniu CP 78 jest sporządzane przez daną administrację pośredniczącą na każdą przewożoną paczkę zatrzymaną z urzędu albo przez służby pocztowe (nieprzewidziane przerwanie obrotu) albo przez służby celne. Przewidziane w ustępie 1 zastrzeżenie ma zastosowanie również do tych przypadków.

3. W zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78 należy umieścić wszystkie dane znajdujące się na nalepkach CP 74 i CP 73, jak również datę nadania paczki. Zawiadomienie o sprawdzeniu CP 78 przesyła się najszybszą drogą do administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy.

4. Do zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 dołącza się kopię adresu pomocniczego. W przypadkach wymienionych w ustępie 1 i 2 formularz CP 78 powinien posiadać bardzo widoczny napis "Colis retenu d'office" ("Paczka zatrzymana z urzędu"). Jeżeli paczka zalega z powodu ograbienia lub uszkodzenia, stanowi ona przedmiot protokołu CN 24. Kopia protokołu informująca o rozmiarze szkody powinna zostać dołączona do formularza CP 78.

5. Kilka paczek nadanych jednocześnie przez tego samego nadawcę pod adresem tego samego adresata może stanowić przedmiot jednego zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, nawet jeżeli paczkom tym towarzyszyło kilka adresów pomocniczych. W tym przypadku wszystkie te adresy dołącza się do zawiadomienia CP 78.

6. W zasadzie zawiadomienie CP 78 wymienia się między urzędem przeznaczenia i urzędem wymiany kraju nadania. Jednak każda administracja może zażądać, aby zawiadomienia CP 78 dotyczące jej służby były przesyłane do jej jednostki centralnej lub do specjalnie wyznaczonego urzędu. Nazwa tego urzędu powinna być zakomunikowana administracjom za pośrednictwem Biura Międzynarodowego. Do administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy należy powiadomienie nadawcy. Wymiana zawiadomień o sprawdzeniu CP 78 powinna być przyspieszona w miarę możliwości przez wszystkie zainteresowane urzędy.

Artykuł RC  138

Zwrot do nadawcy niedoręczonych paczek

1. Z każdą paczką, której nie można doręczyć adresatowi lub która jest zatrzymana z urzędu, postępuje się według wskazówek podanych przez nadawcę w granicach określonych w artykule RC 122.

2. Zwrot paczki, której nie można było doręczyć, następuje natychmiast, jeżeli:

2.1 nadawca zażądał natychmiastowego zwrotu;

2.2 nadawca zgłosił niedozwolone żądanie;

2.3 wskazówki nadawcy, udzielone w chwili nadania, nie przyniosły pożądanego rezultatu.

3. Paczkę, której nie można było doręczyć, zwraca się w następujących przypadkach natychmiast po upływie:

3.1 terminu ewentualnie określonego przez nadawcę;

3.2 przewidzianych w artykule RC 136 terminów przechowywania, jeżeli nadawca nie zastosował się do postanowień artykułu RC 122; jednak, w tym przypadku, można wszystkimi właściwymi środkami zażądać od niego podania wskazówek;

3.3 terminu odpowiadającego stosowanemu w obrocie krajowym terminowi przechowywania nieopłaconych paczek za pobraniem.

4. Każdą paczkę zwraca się drogą normalnie wykorzystywaną do wysyłania odsyłek, których priorytet jest najmniejszy. Zwraca się ją drogą lotniczą tylko wtedy, gdy nadawca zapewnił uiszczenie dopłat lotniczych. Jednak jeżeli droga lądowo-morska nie jest już używana przez kraj dokonujący zwrotu, powinien on przesłać niedoręczalne przesyłki najwłaściwszą drogą, z której sam korzysta.

5. Urząd, który dokonuje zwrotu paczki, podaje powód niedoręczenia na paczce i na adresie pomocniczym. Stosuje do tego celu pieczątkę lub nalepkę CN 15. W przypadku braku adresu pomocniczego przyczynę zwrotu wpisuje się do karty paczkowej. Uwaga ta powinna być sformułowana w języku francuskim. Każda administracja ma prawo dodać tłumaczenie w swoim własnym języku i jakąkolwiek inną wskazówkę.

6. Urząd przeznaczenia powinien przekreślić dotyczące go fragmenty adresu oraz umieścić na stronie adresowej paczki i na adresie pomocniczym napis "Retour" ("Zwrot"). Powinien on przystawić obok tego napisu odcisk swego datownika.

7. Paczki zwraca się do nadawcy w ich pierwotnym opakowaniu. Dołącza się do nich adres pomocniczy sporządzony przez nadawcę. Jeżeli paczka musi być przepakowana lub musi być zastąpiony pierwotny adres pomocniczy, nazwa urzędu nadania paczki, pierwotny numer seryjny i, jeśli to możliwe, data nadania powinny znaleźć się na nowym opakowaniu i na adresie pomocniczym.

8. Jeżeli paczkę lotniczą zwraca się drogą lądowo-morską, należy przekreślić z urzędu nalepkę "Par avion" ("Lotnicza") i wszelkie uwagi dotyczące przesyłania drogą lotniczą.

9. Paczka zwracana do nadawcy podlega udziałom związanym z nowym przewozem. Paczka podlega również nieumorzonym opłatom i należnościom, które przypadają administracji kraju przeznaczenia w chwili zwrotu do nadawcy. Paczka ta jest traktowana przez administrację kraju przeznaczenia zgodnie z jej własnym ustawodawstwem. Jednak jeżeli nadawca zrzeka się paczki, która nie mogła zostać doręczona adresatowi, ani nadawca, ani administracje nie są zobowiązane do pokrywania opłat pocztowych, opłat celnych lub innych należności, którymi może być obciążona dana paczka.

10. Zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności, jakimi paczka jest obciążona, dokonywane jest w sposób określony w artykule RC 198. Powinno to być szczegółowo podane na wykazie opłat CP 77. Wykaz ten przykleja się brzegiem do adresu pomocniczego.

11. Przewidziane w ustępie 9 udziały, opłaty i należności pobiera się od nadawcy. Administracje mogą powstrzymać się od obliczania dokładnych kwot tych opłat oraz należności i zdecydować o ustaleniu standardowych opłat za paczki, które mają być zwrócone do nadawcy.

12. Paczki, które zwracane są do nadawcy i które nie mogą zostać doręczone, traktowane są przez daną administrację zgodnie z jej własnym ustawodawstwem.

Artykuł RC  139

Zwrot do nadawcy paczek przyjętych niezgodnie z przepisami

1. Każda paczka przyjęta niezgodnie z przepisami i zwracana do nadawcy podlega przewidzianym w artykule RC 138 ustęp 9 udziałom, opłatom i należnościom.

2. Te udziały, opłaty i należności pobiera się od nadawcy, jeżeli paczkę przyjęto niezgodnie z przepisami w wyniku popełnionego przez niego błędu lub jeżeli paczka podlega jednemu z zakazów podanych w artykule 15 Konwencji.

3. Te udziały, opłaty i należności pobiera się od administracji odpowiedzialnej za popełnienie błędu, jeżeli paczkę przyjęto niezgodnie z przepisami w wyniku pomyłki przypisanej służbie pocztowej. W takim przypadku nadawca ma prawo do zwrotu poniesionych opłat.

4. Jeżeli udziały zaliczone administracji, która zwraca paczkę, nie wystarczają na pokrycie wymienionych w ustępie 1 udziałów, opłat i należności, to pozostałą kwotę pobiera się od administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy.

5. W przypadku wystąpienia nadwyżki administracja, która zwraca paczkę, pokrywa administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy saldo udziałów w celu zwrócenia ich nadawcy.

Artykuł RC  140

Zwrot do nadawcy na skutek zawieszenia usługi

1. Zwrot paczki do nadawcy na skutek zawieszenia usługi jest bezpłatny. Pobrane za przewóz docelowy, a niezaliczone udziały wpisuje się na dobro administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy w celu zwrócenia ich nadawcy.

Artykuł RC  141

Nieprzestrzeganie przez administrację udzielonych wskazówek

1. Jeżeli administracja kraju przeznaczenia lub administracja pośrednicząca nie zastosowała się do wskazówek udzielonych w chwili nadania lub później, powinna ona pokryć koszty przewozu (tam i z powrotem) i inne opłaty lub należności, których nie umorzono. Jednak kosztami poniesionymi za przewóz w jedną stronę obciąża się nadawcę, jeżeli oświadczył w chwili nadania lub później, że zrzeka się paczki w przypadku niedoręczenia.

2. Administracja kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy upoważniona jest do obciążenia z urzędu wymienionymi w ustępie 1 kosztami administrację, która nie zastosowała się do udzielonych wskazówek i która, prawidłowo poinformowana o sprawie, pozwoliła, aby upłynęły trzy miesiące bez udzielenia ostatecznej odpowiedzi. Termin zaczyna się od dnia, gdy administracja została powiadomiona o sprawie.

3. Przewidziane w ustępie 2 postanowienie stosuje się również wtedy, gdy administracja kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy nie została poinformowana, że nieprzestrzeganie wskazówek było spowodowane działaniem siły wyższej lub że paczka została zatrzymana, zajęta lub skonfiskowana na mocy przepisów kraju przeznaczenia.

Artykuł RC  142

Paczki zawierające przedmioty, co do których istnieje obawa ich szybkiego zepsucia lub zgnicia

1. Tylko te przedmioty zawarte w paczce, co do których istnieje obawa ich szybkiego zepsucia lub zgnicia, mogą być sprzedane niezwłocznie, bez uprzedzenia i bez formalności prawnych. Sprzedaż odbywa się na rzecz prawowitego właściciela, nawet w czasie przewozu w jedną stronę lub z powrotem. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, przedmioty zepsute lub zgniłe są niszczone.

2. Jeżeli paczkę sprzedano lub zniszczono zgodnie z postanowieniami ustępu 1, sporządza się protokół sprzedaży lub zniszczenia. Kopię protokołu wraz z adresem pomocniczym przesyła się do urzędu nadania.

3. Suma uzyskana ze sprzedaży służy, po pierwsze, do pokrycia opłat ciążących na paczce. W danym przypadku nadwyżkę przesyła się do urzędu nadania w celu zwrócenia nadawcy. Nadawca pokrywa opłaty związane z przesłaniem.

Artykuł RC  143

Postępowanie z żądaniami wycofania paczki z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu

1. Nadawca paczki może zażądać jej zwrotu lub zlecić zmianę jej adresu. Powinien on zapewnić płatność należnych kwot za wszelki nowy przewóz.

2. Jednak administracje mają prawo nie przyjąć żądań wymienionych w ustępie 1, jeżeli nie przyjmują ich w swym obrocie krajowym.

3. Przygotowanie żądania.

3.1 Przy zgłaszaniu każdego żądania wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu, nadawca wypełnia formularz CN 17. Jeden formularz może być użyty dla kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę do tego samego adresata.

3.2 Zgłaszając takie żądanie w urzędzie pocztowym, nadawca powinien wykazać swą tożsamość i okazać dowód nadania, jeśli taki został wydany. Administracja kraju nadania jest odpowiedzialna za sprawdzenie tożsamości.

3.3 Nadawca może zgłosić żądanie drobnej korekty adresu (bez zmiany nazwiska (nazwy) lub określenia adresata) bezpośrednio w urzędzie przeznaczenia. W takim przypadku nie pobiera się opłaty przewidzianej w ustępie 4.

3.4 Każda administracja może domagać się, poprzez zawiadomienie skierowane do Biura Międzynarodowego, aby wymiana dotyczących jej żądań CN 17 odbywała się za pośrednictwem jej centralnego zarządu albo specjalnie wyznaczonego urzędu. Zawiadomienie to powinno zawierać nazwę tego urzędu.

3.5 Administracje, które korzystają z możliwości przewidzianej w ustępie 3 punkt 4, pokrywają wszystkie koszty, które mogą wyniknąć z przesyłania w ich służbie drogą pocztową lub telekomunikacyjną informacji wymienianych z urzędem przeznaczenia. Zastosowanie środka łączności telekomunikacyjnej lub podobnej usługi jest obowiązkowe, jeśli nadawca użył takiego środka, a nie można powiadomić urzędu przeznaczenia na czas drogą pocztową.

3.6 Jeśli przesyłka znajduje się jeszcze w kraju nadania, to żądanie jest traktowane zgodnie z przepisami tego kraju.

4. Opłaty.

4.1 Nadawca powinien uiścić, za każde żądanie, opłatę specjalną, której kwota wskaźnikowa wynosi 1,31 SDR (DTS).

4.2 Żądanie przesyła się drogą pocztową lub środkami łączności telekomunikacyjnej na koszt nadawcy. Warunki przekazania żądania i postanowienia dotyczące użycia środka łączności telekomunikacyjnej podane są poniżej w ustępie 6.

4.3 Za każde żądanie wycofania z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu dotyczących kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę do tego samego adresata, pobiera się tylko jeden raz opłaty przewidziane w ustępie 4 punkt 1 i w ustępie 4 punkt 2.

5. Przesyłanie żądania drogą pocztową.

5.1 Jeśli żądanie jest przeznaczone do przesłania drogą pocztową, do formularza CN 17 dołącza się w miarę możliwości dokładne faksymile koperty lub adresu figurującego na przesyłce i wysyła się bezpośrednio do urzędu przeznaczenia w przesyłce poleconej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

5.2 Jeśli wymiana żądań odbywa się za pośrednictwem centralnych zarządów, to w nagłych przypadkach urząd nadania może wysłać kopię żądania bezpośrednio do urzędu przeznaczenia. Urząd ten powinien uwzględnić żądania wysłane bezpośrednio. Dane przesyłki wyłącza się z doręczenia do czasu nadejścia żądania z centralnego zarządu.

5.3 Po otrzymaniu formularza CN 17, urząd przeznaczenia poszukuje zgłoszonej przesyłki i nadaje dalszy niezbędny bieg żądaniu.

5.4 Urząd przeznaczenia powiadamia bezzwłocznie urząd nadania o sposobie załatwienia każdego żądania wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu za pomocą kopii formularza CN 17, wypełnionego należycie w części "Rèponse du bureau de destination" ("Odpowiedź urzędu przeznaczenia") i wysłanego najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Urząd nadania informuje osobę, która zgłosiła żądanie. Podobnie postępuje się w następujących poniższych przypadkach:

5.4.1 poszukiwania pozostały bezowocne;

5.4.2 przesyłka została już doręczona adresatowi;

5.4.3 przesyłka została skonfiskowana, zniszczona lub zajęta.

5.5 Przesyłkę niepriorytetową lub lądowo-morską, zwracaną do miejsca nadania na skutek zgłoszenia żądania jej wycofania z obiegu pocztowego, wysyła się drogą priorytetową lub lotniczą tylko wtedy, gdy nadawca zobowiązuje się do uiszczenia odpowiedniej różnicy w opłacie pocztowej. Jeśli przesyłka w następstwie zgłoszenia żądania zmiany lub korekty adresu jest dosyłana drogą priorytetową lub lotniczą, to różnica w opłacie pocztowej odpowiadająca nowemu odcinkowi drogi jest pobierana od adresata i pozostaje w administracji kraju doręczenia.

6. Przesyłanie żądania środkami łączności telekomunikacyjnej.

6.1 Jeśli żądanie ma być przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej, formularz CN 17 składa się w odpowiedniej służbie zobowiązanej do przekazania szczegółów urzędowi pocztowemu przeznaczenia. Nadawca powinien uiścić odpowiednią opłatę za tę usługę.

6.2 Po otrzymaniu wiadomości przekazanych środkami łączności telekomunikacyjnej urząd przeznaczenia poszukuje zgłoszonej przesyłki i nadaje dalszy niezbędny bieg żądaniu.

6.3 Każde żądanie zmiany lub korekty adresu przesyłki z zadeklarowaną wartością przekazane środkami łączności telekomunikacyjnej wymaga potwierdzenia pocztowego, najbliższą pocztą, w sposób przewidziany w ustępie 5 punkt 1. Na formularzu CN 17 powinien zostać umieszczony w nagłówku widoczny napis "Confirmation de la demande transmise par voie des télécommunications du ..." ("Potwierdzenie żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej z dnia ..."). Czekając na to potwierdzenie, urząd przeznaczenia ogranicza się do zatrzymania przesyłki. Jednakże administracja kraju przeznaczenia może, na własną odpowiedzialność, nadać dalszy bieg żądaniu przekazanemu środkami łączności telekomunikacyjnej, nie czekając na potwierdzenie pocztowe.

6.4 W obrocie między dwoma krajami, które przyjęły taką procedurę, nadawca może zażądać, aby powiadomienie o dyspozycjach wydanych przez urząd przeznaczenia zostało mu przekazane środkami łączności telekomunikacyjnej. Nadawca winien uiścić odpowiednią opłatę. Jeśli korzysta się z telegramów, winien on uiścić opłatę obliczoną za 15 wyrazów. Jeśli korzysta się z teleksu, od nadawcy pobiera się, w zasadzie, opłatę w takiej samej kwocie, jaką uiszcza on za wysłanie żądania teleksem.

6.5 Jeśli nadawca żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej prosił o powiadomienie go podobnymi środkami łączności, to odpowiedź wysyła się taką drogą do urzędu nadania. Urząd nadania możliwie jak najszybciej powiadamia nadawcę. Tak samo postępuje się, jeśli żądanie przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej nie jest wystarczająco dokładne do niezawodnego zidentyfikowania przesyłki.

Artykuł RC  144

Reklamacje

1. Oddzielne reklamacje sporządza się dla paczek zwykłych i dla paczek z zadeklarowaną wartością.

2. Każda reklamacja dotycząca paczki jest opracowywana według poniższych postanowień.

3. Zasady.

3.1 W terminie podanym w artykule 17 Konwencji reklamacje zostają przyjęte natychmiast po zgłoszeniu problemu przez nadawcę lub przez adresata. Jednakże jeśli reklamacja nadawcy dotyczy niedoręczonej przesyłki, a nie upłynął jeszcze przewidziany termin jej przesłania, należy poinformować nadawcę o tym terminie.

4. Przygotowanie żądania.

4.1 Każda reklamacja wymaga sporządzenia formularza CN 08.

4.2 Do formularza CN 08 należy dołączyć, o ile to możliwe, faksymile adresu przesyłki. Formularz reklamacyjny winien być wypełniony z podaniem wszystkich wymaganych danych i w sposób bardzo czytelny. Pożądane jest pisanie wielkimi literami alfabetu łacińskiego i cyframi arabskimi lub jeszcze lepiej - pisanie na maszynie.

4.3 Jeśli reklamacja odnosi się do przesyłki za pobraniem, dołącza się poza tym duplikat przekazu TFP 3 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

4.4 Jeden formularz można wypełnić dla kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę i przesyłanych tą samą drogą do tego samego adresata.

4.5 Każda administracja może domagać się, poprzez zawiadomienie skierowane do Biura Międzynarodowego, aby dotyczące jej służby reklamacje CN 08 były kierowane do centralnego zarządu albo do specjalnie wyznaczonych jednego lub kilku urzędów.

4.6 Administracja, która jako pierwsza otrzymuje formularz CN 08 i dowody rzeczowe klienta, powinna bezwzględnie zakończyć swoje postępowanie w terminie dziesięciu dni i dosłać formularz CN 08 wraz z dowodami rzeczowymi do danej administracji. Formularz i dowody należy zwrócić do administracji, skąd pochodzi reklamacja, możliwie jak najszybciej, ale nie później niż w terminie dwóch miesięcy od daty pierwotnej reklamacji lub trzydziestu dni, licząc od tej daty, jeśli reklamacja została wysłana faksem lub innym środkiem elektronicznym. Jeżeli nadawca tego zażąda, będzie załączać się oświadczenie adresata, sporządzone na formularzu CN 18, potwierdzające nieotrzymanie poszukiwanej przesyłki. Po upływie ustalonego okresu przesyła się faksem, pocztą elektroniczną lub innym środkiem łączności telekomunikacyjnej odpowiedź do administracji kraju nadania na koszt administracji kraju przeznaczenia.

4.7 Odpowiedzi na reklamacje przesłane faksem lub pocztą elektroniczną powinny być przekazywane, w miarę możliwości, tą samą drogą.

5. Reklamacje dotyczące paczek zwykłych i paczek z zadeklarowaną wartością.

5.1 W celu poszukiwania paczek zwykłych wymienianych w systemie kartowania sumarycznego należy wpisać na formularzu reklamacyjnym CN 08 numer i datę wysłania odsyłki. Przesyłanie formularza odbywa się w miarę możliwości faksem lub pocztą elektroniczną, bez dodatkowych opłat dla klienta, a jeśli nie, to przesyłanie odbywa się drogą pocztową. W tym przypadku formularz wysyła się z urzędu bez pisma przewodniego i zawsze najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

5.2 Jeśli administracja kraju nadania lub administracja kraju przeznaczenia domaga się tego, reklamację przesyła się bezpośrednio z urzędu nadania do urzędu przeznaczenia.

5.3 Jeśli po otrzymaniu reklamacji centralny zarząd kraju przeznaczenia lub specjalnie wyznaczony właściwy urząd jest w stanie dostarczyć informacji o ostatecznym losie przesyłki, wypełnia on formularz CN 08 w części zatytułowanej "Renseignements a fournir par le service de destination" ("Informacje, jakich udziela służba przeznaczenia"). W przypadku opóźnionego doręczenia, przechowywania lub zwrotu do miejsca nadania na formularzu CN 08 podaje się krótką informację o przyczynie.

5.4 Administracja, która nie może udowodnić ani doręczenia przesyłki, ani prawidłowego przekazania jej innej administracji, nakazuje bezzwłocznie przeprowadzenie niezbędnego dochodzenia. Na formularzu CN 08 w części zatytułowanej "Réponse définitive" ("Ostateczna odpowiedź") przekazuje ona obowiązkowo swoją decyzję dotyczącą odpowiedzialności.

5.5 Formularz CN 08, należycie wypełniony w sposób opisany w ustępie 5 punkt 3 i ustępie 5 punkt 4, zwraca się w miarę możliwości faksem lub pocztą elektroniczną, a jeśli nie, to najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do urzędu, który go sporządził.

5.6 Z wyjątkiem przypadków przesyłek z zadeklarowaną wartością, reklamacje dotyczące przesyłek, które były przewożone w tranzycie przez jedną lub kilka administracji pośredniczących opracowuje się bezpośrednio między krajem nadania i krajem ostatecznego przeznaczenia, bez konsultowania kraju lub krajów pośredniczących. W przypadkach, gdy konsultacja ta powinna być utrzymana, administracja kraju pośredniczącego, przekazująca reklamację CN 08 następnej administracji, zobowiązana jest poinformować o tym administrację kraju nadania za pomocą formularza CN 21. Jeśli w terminie jednego miesiąca administracja kraju nadania nie otrzymała zawiadomienia CN 21, kieruje do danej administracji przypomnienie poparte kopią formularza CN 08.

5.7 Jeśli reklamacja nie została zwrócona w terminie jednego miesiąca, przesyła do centralnego zarządu kraju przeznaczenia duplikat formularza CN 08 zawierający dane o drodze kierowania. Na duplikacie należy wyraźnie umieścić napis "Duplicata" ("Duplikat") i podać także datę wysłania pierwotnej reklamacji.

6. Reklamacje dotyczące niezwrócenia do nadawcy potwierdzenia odbioru.

6.1 W przypadku przewidzianym w artykule RC 127 ustęp 4 punkt 3 i jeśli przesyłka została doręczona, administracja kraju przeznaczenia uzyskuje, na formularzu CN 07 "Potwierdzenie odbioru" z napisem "Duplicata" ("Duplikat"), podpis osoby, która przyjęła przesyłkę. Z zastrzeżeniem przepisów kraju wysyłającego potwierdzenie odbioru, zamiast uzyskiwania podpisu na duplikacie potwierdzenia odbioru, dozwolone jest także dołączenie do formularza CN 07 kopii dokumentu stosowanego w obrocie krajowym z podpisem osoby, która przyjęła przesyłkę lub kopii podpisu elektronicznego złożonego w chwili doręczania przesyłki. Formularz CN 07 pozostaje przytwierdzony do reklamacji CN 08 w celu późniejszego doręczenia osobie składającej reklamację.

7. Żądania przesłania reklamacji telegramem, teleksem lub przesyłką EMS.

7.1 Jeśli żąda się telegraficznego przesłania reklamacji, to zamiast formularza CN 08 wysyła się telegram albo do centralnego zarządu kraju przeznaczenia, albo do specjalnie wyznaczonego właściwego urzędu. Od osoby składającej reklamację pobiera się opłatę telegraficzną.

7.2 Jeśli zgłoszone zostało żądanie wysłania reklamacji przesyłką EMS, to od osoby składającej reklamację można pobrać opłaty obowiązujące normalnie dla tej usługi.

7.3 W obrocie między dwoma krajami, które przyjęły taką procedurę, nadawca może zażądać powiadomienia go telegramem o sposobie załatwienia jego reklamacji. W tym przypadku nadawca winien uiścić opłatę za telegram obliczoną za 15 wyrazów. Jeśli korzysta się z teleksu, od nadawcy pobiera się, w zasadzie, opłatę w takiej samej kwocie, jaką uiszcza on za wysłanie reklamacji teleksem. Na zasadzie wzajemności nie pobiera się opłaty za odpowiedź przesłaną innymi środkami łączności telekomunikacyjnej lub przesyłką EMS.

7.4 Jeśli reklamacja przesłana telegramem lub teleksem nie pozwala ustalić losu przesyłki poleconej lub przesyłki z zadeklarowaną wartością, reklamację należy przesłać ponownie drogą pocztową przed rozstrzygnięciem sprawy odszkodowania. Sporządza się wówczas formularz CN 08, z którym należy postępować zgodnie z procedurą przedstawioną od ustępu 5 punkt 1 do ustępu 5 punkt 7.

8. Jeżeli reklamacja dotyczy paczki nadanej w innym kraju, formularz CN 08 jest przesyłany do centralnego zarządu lub do specjalnie wyznaczonego urzędu administracji pochodzenia przesyłki. Powinien on tam dotrzeć w terminie przewidzianym na przechowywanie dokumentów. Dowód nadania powinien być przedstawiony, ale nie załącza się go do formularza CN 08. Powinien on zostać opatrzony napisem "Vu récépissé de dépôt n°... délivré le ... par le bureau de ...". ("Widziano dowód nadania nr ... wydany w dniu ... przez urząd ...").

Rozdział  5

Zagadnienia celne

Artykuł RC  145

Deklaracja celna i odprawa celna paczek pocztowych

1. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu deklaracji celnych. Wyłącznie nadawca ponosi odpowiedzialność za wypełnienie deklaracji celnych. Jednakże administracje powinny dołożyć wszelkich starań, aby poinformować swych klientów o sposobach dopełnienia formalności celnych, a w szczególności dokładnego wypełnienia deklaracji celnych CN 23, tak aby ułatwić szybką odprawę celną przesyłek.

2. Administracje podejmują wszelkie środki, aby w miarę możliwości przyspieszyć odprawę celną paczek lotniczych.

Artykuł RC  146

Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

1. Wskaźnikowa kwota wymienionej w artykule 18 ustęp 2 Konwencji opłaty za przedstawienie do kontroli celnej, którą mogą być obciążone paczki podlegające kontroli celnej w kraju nadania, wynosi 0,65 SDR (DTS) za paczkę.

2. Paczki podlegające kontroli celnej w kraju przeznaczenia mogą być obciążone opłatą, której wskaźnikowa kwota wynosi 3,27 SDR (DTS) za paczkę, zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 Konwencji.

3. W przypadku braku specjalnego porozumienia pobranie opłaty odbywa się w chwili doręczenia paczki adresatowi. Jednakże jeśli chodzi o paczki wolne od opłat i należności, opłata za przedstawienie do kontroli celnej pobierana jest przez administrację kraju nadania na rzecz administracji kraju przeznaczenia.

Artykuł RC  147

Umarzanie opłat celnych i innych należności

1. Administracje zobowiązują się występować do właściwych władz swego kraju, aby opłaty (w tym opłaty celne) były umarzane wtedy, gdy dotyczą paczki:

1.1 zwracanej do nadawcy;

1.2 dosyłanej do trzeciego kraju;

1.3 której zrzekł się nadawca;

1.4 zaginionej w ich służbie lub zniszczonej z powodu całkowitego uszkodzenia zawartości;

1.5 ograbionej lub uszkodzonej w ich służbie.

2. W przypadkach ograbienia lub uszkodzenia, umorzenia należności żąda się tylko od wartości brakującej zawartości lub od obniżenia wartości, któremu uległa zawartość.

Rozdział  6

Odpowiedzialność administracji pocztowych

Artykuł RC  148

Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

1. Zasady.

1.1 Odpowiedzialność administracji pocztowych dotyczy zarówno paczek przewożonych w tranzycie otwartym, jak i paczek wysyłanych w odsyłkach zamkniętych lub zwracanych bez podania na paczce przyczyny niedoręczenia.

1.2 Administracje pocztowe, które zobowiązują się do ponoszenia ryzyka związanego z działaniem siły wyższej, odpowiadają wobec nadawców paczek nadanych w ich kraju za zaginięcia, ograbienia i uszkodzenia spowodowane działaniem siły wyższej w czasie całego przewozu paczek. Zobowiązanie obejmuje ewentualnie drogę dosyłania lub zwrotu do nadawcy.

1.3 Administracja, w służbie której miało miejsce zaginięcie, ograbienie, uszkodzenie lub zwrot bez podania przyczyny, powinna zdecydować zgodnie z ustawodawstwem swego kraju, czy to zaginięcie, ograbienie, uszkodzenie lub zwrot bez podania przyczyny przypisuje się okolicznościom związanym z działaniem siły wyższej. O okolicznościach tych powiadamiana jest administracja kraju nadania, jeżeli sobie tego życzy.

1.4 Administracje, które uczestniczą w wymianie paczek za pobraniem, odpowiadają, do wysokości kwoty pobrania, za doręczenie paczek za pobraniem bez zainkasowania pieniędzy lub zainkasowania sumy niższej niż kwota pobrania. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu opóźnień, jakie mogą powstać w inkasowaniu i przesyłaniu pieniędzy.

1.5 Począwszy od 1 marca 2006 roku, każde żądanie zmierzające do ponoszenia odpowiedzialności administracji pocztowych może dotyczyć tylko paczek identyfikowanych za pomocą niepowtarzalnego identyfikatora zgodnego z normą S10 (Identyfikacja przesyłek pocztowych) opublikowaną w Zbiorze norm technicznych Światowego Związku Pocztowego.

2. Odszkodowania

2.1 Przewidziane w artykule 21 ustęp 4 punkt 1 Konwencji odszkodowanie nie może w żadnym przypadku przekroczyć, dla paczek zwykłych, kwot obliczonych poprzez połączenie stawki 40 SDR (DTS) i stawki 4,50 SDR (DTS) za kilogram.

2.2 Administracje mogą uzgodnić stosowanie we wzajemnym obrocie kwoty 130 SDR (DTS) za paczkę, bez względu na jej masę.

2.3 Kwota odszkodowania wypłacanego w przypadku zwrotu paczki bez podania przyczyny odpowiada kwocie opłat pobranych w chwili nadania paczki w kraju nadania i kosztów spowodowanych jej zwrotem.

Artykuł RC  149

Doręczanie paczek ograbionych lub uszkodzonych

1. Urząd, który doręcza ograbioną lub uszkodzoną paczkę, sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół CN 24 z komisyjnego sprawdzenia i przedstawia go, o ile to możliwe, adresatowi do podpisania. Jeden egzemplarz wręcza się adresatowi lub, w przypadku odmowy przyjęcia paczki albo dosyłania, dołącza się go do paczki. Drugi egzemplarz przechowuje administracja, która sporządziła protokół.

2. Jeżeli przepisy krajowe tego wymagają, paczkę, z którą postąpiono zgodnie z ustępem 1, zwraca się do nadawcy, jeżeli adresat odmawia podpisania protokołu CN 24.

3. Z egzemplarzem protokołu CN 24, sporządzonym przez wejściowy urząd wymiany zgodnie z artykułem RC 182 ustęp 2, postępuje się, w przypadku doręczania, zgodnie z przepisami kraju przeznaczenia. W przypadku odmowy przyjęcia paczki egzemplarz ten pozostaje dołączony do paczki.

4. Jeżeli odpowiedzialność ponoszona zgodnie z artykułem 22 ustęp 1 Konwencji powinna być dzielona z inną administracją, przesyła się jej w tym celu żądanie pisemne, któremu towarzyszy kopia lub tłumaczenie protokołu CN 24. W danym przypadku dołącza się również kopię zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 wymienionego w artykule RC 179 ustęp 4.

Artykuł RC  150

Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

1. Administracja, która stwierdza szkodę powstałą z winy nadawcy, informuje o tym administrację kraju nadania, do której należy wszczęcie, w danym przypadku, postępowania przeciwko nadawcy.

Artykuł RC  151

Wypłata odszkodowania

1. Administracja kraju pochodzenia lub kraju przeznaczenia, zależnie od okoliczności, jest upoważniona do wypłacenia odszkodowania uprawnionej osobie na rachunek administracji, która uczestnicząc w przewozie i będąc właściwie poinformowana, pozwoliła na upłynięcie dwu miesięcy, a jeśli sprawa została zgłoszona faksem lub jakimkolwiek innym środkiem elektronicznym pozwalającym potwierdzić odbiór reklamacji trzydziestu dni, bez podania ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, lub nie zawiadomiła:

1.1 że szkoda wyglądała na spowodowaną działaniem siły wyższej;

1.2 że przesyłka została zatrzymana, skonfiskowana lub zniszczona przez kompetentne władze z powodu jej zawartości lub zajęta na mocy ustawodawstwa kraju przeznaczenia.

2. Administracja kraju pochodzenia lub kraju przeznaczenia, zależnie od okoliczności, jest upoważniona do odroczenia wypłaty odszkodowania uprawnionej osobie w przypadku, gdy formularz reklamacyjny jest wypełniony nie w całości lub niekompletnie i musiał zostać zwrócony w celu uzupełnienia informacji lub poprawienia, co spowodowało przekroczenie terminu wymienionego w ustępie 1. Wypłata odszkodowania będzie mogła nastąpić w dodatkowym terminie dwu miesięcy, licząc od dnia uzupełnienia lub poprawienia formularza CN 08. W przypadku braku uzupełnienia informacji lub poprawienia reklamacji administracja, której to dotyczy, jest upoważniona do niewypłacenia odszkodowania uprawnionej osobie.

3. W przypadku reklamacji dotyczącej przesyłki za pobraniem administracja kraju pochodzenia jest upoważniona do wypłaty odszkodowania uprawnionej osobie do wysokości kwoty pobrania na rachunek administracji kraju przeznaczenia, która będąc właściwie poinformowana, pozwoliła na upłynięcie dwu miesięcy bez podania ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy.

Artykuł RC  152

Termin wypłaty odszkodowania

1. Wypłata odszkodowania powinna być dokonana możliwie jak najszybciej, a najpóźniej w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu złożenia reklamacji.

2. Jeżeli przesyłki są zaopatrzone w kod kreskowy i są przedmiotem śledzenia i lokalizacji w czasie całego przewozu, stosuje się następujące zasady:

2.1 Żądanie wszczęcia poszukiwania: administracja kraju nadania żąda po pierwsze od administracji kraju przeznaczenia przekazania informacji uzyskanych dzięki systemowi śledzenia; administracja kraju przeznaczenia przesyła je w ciągu trzydziestu sześciu godzin, jeśli dwie administracje mogą komunikować się za pomocą poczty elektronicznej.

2.2 Specjalne poszukiwanie: jeżeli żądanie wszczęcia poszukiwania nie przynosi żadnego rezultatu, administracja kraju nadania może zażądać od administracji kraju przeznaczenia, aby przeprowadziła poszukiwanie w urzędach i węzłach doręczających, przez które przesyłka prawdopodobnie przechodziła w czasie swej drogi kierowania; o uzyskanych informacjach należy powiadomić w ciągu siedemdziesięciu dwu godzin, jeśli dane administracje dysponują systemem poczty elektronicznej.

2.3 Uzupełniające poszukiwanie specjalne: jeśli przesyłka nie może zostać zlokalizowana w trakcie specjalnego poszukiwania, należy przeprowadzić bardziej pogłębione poszukiwanie trzy tygodnie później; po upływie tego okresu administracja kraju nadania może wypłacić odszkodowanie osobie uprawnionej na rachunek administracji kraju przeznaczenia.

Artykuł RC  153

Wypłata odszkodowania z urzędu

1. Zwrot formularza CN 08, którego części zatytułowane "Renseignements à fournir par les services intermédiaires" ("Informacje, jakich udzielają służby pośredniczące"), "Renseignements à fournir par le service de destination" ("Informacje, jakich udziela służba przeznaczenia") i "Réponse définitive" ("Odpowiedź ostateczna") nie zostały uzupełnione, nie może być uważany jako odpowiedź ostateczna w rozumieniu artykułu RC 151 ustęp 1.

2. Administracje pocztowe, które wniosły zastrzeżenia do Protokołu końcowego dotyczące stosowania artykułu RC 151 ustęp 1, powinny powiadomić o terminie, w jakim rozstrzygają sprawę w sposób ostateczny.

Artykuł RC  154

Ustalanie odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

1. Do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego odpowiedzialność spoczywa na administracji pocztowej, która przyjęła przesyłkę bez zastrzeżeń i mając do dyspozycji wszelkie przepisowe środki poszukiwania nie może udowodnić ani doręczenia adresatowi, ani, ewentualnie, właściwego przekazania innej administracji.

2. Jeśli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie miało miejsce w czasie przewozu, bez możliwości ustalenia na terytorium lub w służbie jakiego kraju miało to miejsce, administracje, których to dotyczy, pokrywają szkodę w równych częściach. Jednakże w przypadku paczki zwykłej, gdy kwota odszkodowania nie przekracza kwoty obliczonej zgodnie z postanowieniami artykułu 21 ustęp 4 punkt 1 Konwencji dla paczki o masie 1 kilograma, kwota ta jest pokrywana, w równych częściach, przez administracje kraju pochodzenia i kraju przeznaczenia, z wyłączeniem administracji pośredniczących.

3. Odnośnie do przesyłek z zadeklarowaną wartością odpowiedzialność jednej administracji wobec innych administracji w żadnym przypadku nie wykracza ponad maksymalne deklarowanie wartości, które ona przyjęła.

4. Administracje pocztowe, które nie świadczą usługi przesyłek z zadeklarowaną wartością, ponoszą, dla takich przesyłek przewożonych w odsyłkach zamkniętych, odpowiedzialność przewidzianą odpowiednio dla przesyłek poleconych lub zwykłych paczek. Postanowienie to ma również zastosowanie, gdy administracje pocztowe nie przyjmują odpowiedzialności za wartości przewożone na pokładach statków lub samolotów, które wykorzystują.

5. Jeśli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przesyłki z zadeklarowaną wartością miało miejsce na terytorium lub w służbie administracji pośredniczącej, która nie świadczy usługi przesyłek z zadeklarowaną wartością, to administracja kraju pochodzenia pokrywa szkodę nieobjętą przez administrację pośredniczącą. Ta sama zasada ma zastosowanie, gdy wartość szkody jest wyższa od maksymalnej zadeklarowanej wartości przyjętej przez administrację pośredniczącą.

6. Opłaty celne i inne, których nie można było umorzyć, są pokrywane przez administracje odpowiedzialne za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie.

7. Administracja, która dokonała wypłaty odszkodowania, przejmuje prawa osoby, która je otrzymała, do wysokości kwoty odszkodowania, w przypadku ewentualnego regresu w stosunku bądź do adresata, bądź nadawcy lub osób trzecich.

Artykuł RC  155

Sposoby ustalania odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

1. Administracja kraju pośredniczącego lub przeznaczenia jest, aż do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego i z zastrzeżeniem artykułu RC 154 ustęp 2, zwolniona od wszelkiej odpowiedzialności:

1.1 jeśli przestrzegała postanowień dotyczących sprawdzania odsyłek i paczek oraz stwierdzania nieprawidłowości;

1.2 jeśli może udowodnić, że została poinformowana o reklamacji po zniszczeniu dokumentów służbowych dotyczących poszukiwanej paczki, ponieważ upłynął przepisowy termin ich przechowywania; zastrzeżenie to nie narusza praw osoby zgłaszającej reklamację.

2. Jeżeli ograbienie lub uszkodzenie zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub w przypadku zwrotu do nadawcy w kraju jego zamieszkania (w kraju, w którym mieści się jego siedziba), do administracji tego kraju należy udowodnienie, że:

2.1 ani opakowanie, ani zamknięcie paczki nie nosiły widocznych śladów ograbienia lub uszkodzenia;

2.2 w przypadku paczki z zadeklarowaną wartością stwierdzona w czasie nadania masa nie uległa zmianie;

2.3 w odniesieniu do paczek przesyłanych w zamkniętych pojemnikach, pojemniki te tak samo jak i ich zamknięcie nie były naruszone.

3. Jeżeli wymieniony w ustępie 2 dowód został dostarczony, żadna z innych zainteresowanych administracji nie może uchylić się od swojej części odpowiedzialności, powołując się na fakt, że przekazała paczkę następnej administracji, a ta nie zgłosiła zastrzeżeń.

4. W przypadku paczek przesyłanych sumarycznie żadna z zainteresowanych administracji nie może, w celu uchylenia się od swojej części odpowiedzialności, powoływać się na fakt, że liczba paczek znajdujących się w odsyłce różni się od liczby wpisanej do karty paczkowej.

5. W przypadku przesyłania sumarycznego zainteresowane administracje mogą uzgodnić, aby odpowiedzialność była podzielona w przypadku zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia pewnych rodzajów paczek określonych we wspólnym porozumieniu.

6. Jeśli paczka zaginęła, została ograbiona lub uszkodzona w okolicznościach związanych z działaniem siły wyższej, administracja, na terytorium której lub w służbach której powstała szkoda, jest odpowiedzialna wobec administracji kraju nadania tylko wówczas, gdy obie administracje przyjmują na siebie ponoszenie ryzyka związanego z działaniem siły wyższej.

Artykuł RC  156

Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przedsiębiorstw zajmujących się przewozem lotniczym

1. Gdy zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie miało miejsce w służbie przedsiębiorstwa zajmującego się przewozem lotniczym, administracja kraju, która pobiera opłaty za transport, zobowiązana jest zwrócić administracji kraju nadania odszkodowanie wypłacone nadawcy. Do niej należy odzyskanie tych kwot od odpowiedzialnego przedsiębiorstwa zajmującego się przewozem lotniczym. Jeżeli administracja kraju nadania reguluje opłaty za przewóz bezpośrednio towarzystwu lotniczemu, sama powinna zażądać zwrotu tych kwot od tego towarzystwa.

Artykuł RC  157

Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

1. Administracja odpowiedzialna lub na rachunek której dokonano wypłaty powinna zwrócić administracji wypłacającej kwotę odszkodowania, opłat i należności przekazanych uprawnionej osobie. Zwrot ten powinien nastąpić w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty zawiadomienia o wypłacie.

2. Jeżeli odszkodowanie, opłaty i należności, które zostały wypłacone uprawnionej osobie, powinny zostać pokryte przez kilka administracji, całość odszkodowania, opłat i należności wypłaconych uprawnionej osobie powinna być przekazana administracji wypłacającej, w terminie podanym w ustępie 1, przez pierwszą administrację, która należycie przyjęła reklamowaną przesyłkę, ale nie może udowodnić jej prawidłowego przekazania następnej służbie. Do administracji tej należy dochodzenie od innych współodpowiedzialnych administracji zwrotu ewentualnego udziału każdej z nich w odszkodowaniu wypłaconym uprawnionej osobie.

3. Administracja, której odpowiedzialność została należycie ustalona i która początkowo uchyliła się od zapłacenia odszkodowania, powinna przyjąć na siebie pokrycie wszystkich dodatkowych kosztów wynikających z nieuzasadnionej zwłoki w płatności.

Artykuł RC  158

Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

1. Niezwłocznie po wypłaceniu odszkodowania administracja, która dokonała wypłaty, powinna poinformować odpowiedzialną administrację o dniu i kwocie dokonanej płatności. Jeśli rok po dniu wysłania upoważnienia do wypłaty odszkodowania administracja wypłacająca nie powiadomiła o dacie i kwocie wypłaty lub nie obciążyła rachunku odpowiedzialnej administracji, to upoważnienie traktuje się jako niebyłe. Administracja, która je otrzymała, nie ma już prawa domagać się zwrotu ewentualnie wypłaconego odszkodowania.

2. Jeżeli odpowiedzialność została uznana, a także w przypadku przewidzianym w artykule RC 151 ustęp 1, kwotę odszkodowania można również pobrać z urzędu od odpowiedzialnej administracji. Pobranie to ma miejsce drogą dowolnego rozliczenia, bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem administracji, która prowadzi regularnie rozliczenia z odpowiedzialną administracją.

3. Jeżeli dowód doręczenia dostarczono po upływie terminu przewidzianego w artykule RC 151 ustęp 1, wypłacone odszkodowanie obciąża administrację kraju pośredniczącego lub kraju przeznaczenia, jeśli wypłaconej kwoty nie można z jakiejkolwiek przyczyny odzyskać od nadawcy.

4. Jeżeli nadawca lub adresat odbierze odnalezioną przesyłkę po zwróceniu kwoty wypłaconego odszkodowania, kwotę tę przekazuje się administracji lub ewentualnie administracjom, które pokryły szkodę. Zwrot ten powinien nastąpić w terminie jednego roku, licząc od dnia oddania kwoty odszkodowania.

5. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą, aby całą kwotą odszkodowania obciążać tę administrację, która powinna dokonać wypłaty uprawnionej osobie.

6. Zwrotu kwoty odszkodowania administracji wierzycielowi dokonuje się zgodnie z zasadami płatności przewidzianymi w artykułach RC 207 i RC 208.

Artykuł RC  159

Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za paczki

1. Jeżeli należy obciążyć płatnościami odpowiedzialne administracje i chodzi o kilka kwot, zestawia się je na formularzu CN 48. Ogólną kwotę przenosi się do rachunku CP 75 wymienionego w artykule RC 203 ustęp 3.

Rozdział  7

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania paczek

Artykuł RC  160

Ogólne zasady wymiany paczek

1. Administracje mogą wysyłać sobie nawzajem, za pośrednictwem jednej lub kilku spośród nich, zarówno odsyłki zamknięte, jak i paczki kierowane w tranzycie otwartym, w zależności od potrzeb i wymogów usługi.

2. Jeżeli nadzwyczajne okoliczności zmuszają administrację pocztową do tymczasowego całkowitego lub częściowego zawieszenia świadczenia usług, powinna ona niezwłocznie zawiadomić o tym zainteresowane administracje.

3. Jeżeli przewóz paczek w tranzycie przez dany kraj odbywa się bez udziału administracji pocztowej tego kraju, powinna ona zostać o tym wcześniej poinformowana. Ta forma tranzytu nie pociąga odpowiedzialności administracji pocztowej kraju tranzytowego.

4. Administracje mogą wysyłać drogą lotniczą, ze zmniejszonym priorytetem, paczki lądowo-morskie. Administracja kraju przeznaczenia wskazuje, w ramach Oficjalnego zbioru informacji o charakterze ogólnym dotyczących wykonywania usługi paczek pocztowych, dane urzędu wymiany lub portu lotniczego przeznaczenia, który przyjmuje takie paczki.

5. Każda administracja podaje warunki, na jakich przyjmuje do przewozu w tranzycie paczki przeznaczone do krajów, do których może ona służyć jako pośrednik. Do tego celu wykorzystuje tablice CP 81 i CP 82. Tablice podają w szczególności udziały, jakie należy zaliczyć administracji.

6. Oficjalny zbiór informacji o charakterze ogólnym dotyczących wykonywania usługi paczek pocztowych dostarcza szczegółów na temat wymiany paczek.

7. Na podstawie tych informacji oraz tablic CP 81 i CP 82 administracji krajów pośredniczących, każda administracja określa drogi, jakimi mają być kierowane jej paczki. Dane te pozwalają jej również ustalić opłaty, jakie ma pobierać od nadawców.

8. Administracje przesyłają sobie wzajemnie, co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem ich stosowania, tablice CP 81 i CP 82. Przekazują ich kopie do Biura Międzynarodowego. O późniejszych zmianach wprowadzanych do tych tablic powiadamia się w taki sam sposób. Termin powiadomienia nie dotyczy przypadków wymienionych w artykule RC 194 ustęp 1.

9. Każda administracja jest zobowiązana kierować paczki przekazane jej przez inną administrację do przewozu w tranzycie przez jej terytorium, drogami i środkami, jakie ona wykorzystuje do przewozu własnych paczek.

10. W przypadku przerwania zaplanowanej drogi paczki przesyłane w tranzycie kierowane są najkorzystniejszą dostępną drogą.

11. Jeżeli wykorzystywanie nowej drogi kierowania powoduje wyższe koszty (dodatkowe udziały lądowe lub morskie), administracja kraju tranzytowego postępuje zgodnie z artykułem RC 194 ustęp 1.

12. Tranzyt powinien odbywać się na warunkach ustalonych przez Konwencję i niniejszy Regulamin, nawet jeżeli administracja kraju nadania lub kraju przeznaczenia paczek nie uczestniczy w usłudze paczek pocztowych.

13. W obrocie między krajami, które dzieli jedno lub kilka terytoriów pośrednich, paczki powinny być kierowane drogami uzgodnionymi przez zainteresowane administracje.

14. Każda administracja, która świadczy usługę paczek lotniczych, zobowiązana jest kierować paczki lotnicze przekazane jej przez inną administrację drogami lotniczymi wykorzystywanymi dla jej własnych przesyłek tego rodzaju. Jeżeli kierowanie paczek lotniczych inną drogą jest korzystniejsze od istniejącego połączenia lotniczego, paczki lotnicze powinny być kierowane tą drogą.

15. Administracje, które nie uczestniczą w usłudze paczek lotniczych, kierują je połączeniami lotniczymi wykorzystywanymi do przewozu ich korespondencji lotniczej. W przypadku braku połączenia lotniczego administracje te wysyłają paczki lotnicze drogą lądowo-morską wykorzystywaną zwykle dla innych paczek.

16. Wymiana odsyłek paczkowych odbywa się pomiędzy urzędami zwanymi "urzędami wymiany". Za każdym razem, gdy urząd wymiany powinien być wpisany na formularzu pocztowym, należy to zrobić zgodnie z zasadami podanymi w normie technicznej S34 Światowego Związku Pocztowego (Rejestracja węzłów opracowujących pocztę międzynarodową). Przewiduje ona umieszczenie:

16.1 nazwy urzędu wymiany;

16.2 nazwy operatora, któremu podlega urząd wymiany;

16.3 na identyfikatorach posiadających kod kreskowy kod S34 pozwalający zidentyfikować urząd wymiany.

17. Administracje, które wysyłają więcej niż 100 ton paczek rocznie, powinny stosować poniższe zalecenia, a wszystkie pozostałe administracje są zachęcane do tego samego:

17.1 oznaczanie pojemników przy użyciu standardowych identyfikatorów Światowego Związku Pocztowego dotyczących zawartości pojemników (norma S9);

17.2 umieszczanie identyfikatora S9 na chorągiewce pojemnika, zgodnie z normą S29;

17.3 powiadamianie z wyprzedzeniem, drogą elektroniczną, za pomocą komunikatów zgodnych z normami Światowego Związku Pocztowego o wszystkich wysyłanych odsyłkach, z podaniem identyfikatorów S9 pojemników zawartych w każdej odsyłce;

17.4 potwierdzanie, drogą elektroniczną, przyjęcia przychodzących pojemników, o których zostały powiadomione, z zastosowaniem komunikatów odpowiedzi i/lub zgłoszenia zdarzeń odpowiadających normom Światowego Związku Pocztowego.

18. Wszystkie urzędy wymiany powinny zostać zarejestrowane w wykazie kodów węzłów opracowujących pocztę międzynarodową przez operatora, któremu podlegają. Wykaz jest publikowany na stronie internetowej Światowego Związku Pocztowego.

19. Na wszystkich formularzach urząd wymiany jest oznaczony za pomocą jego nazwy i nazwy operatora, któremu podlega, w taki sposób, w jaki jest to publikowane w wyżej wymienionym wykazie kodów.

20. Na identyfikatorach posiadających kod kreskowy kod S34 służy identyfikacji każdego urzędu wymiany. Administracje powinny posiadać w swoich bazach danych wykaz operatorów, którym podlega każdy węzeł z przypisanym kodem.

Artykuł RC  161

Umieszczanie kodów kreskowych na paczkach pocztowych

1. Wszystkie administracje pocztowe powinny umieszczać kod kreskowy na wszystkich wysyłanych zagranicznych paczkach pocztowych (lotniczych, S.A.L. i lądowo-morskich). Specyfikacje są następujące:

1.1 Każda paczka powinna być identyfikowana przez niepowtarzalny identyfikator zgodny z normą S10 (Identyfikacja przesyłek pocztowych), tak jak opublikowano w Zbiorze norm technicznych Światowego Związku Pocztowego.

1.2 Identyfikator powinien być również przedstawiony w formie kodu kreskowego zgodnego z normą S10 (Identyfikacja przesyłek pocztowych), tak jak opublikowano w Zbiorze norm technicznych Światowego Związku Pocztowego.

1.3 Administracje mogą uzgodnić dwustronnie stosowanie niepowtarzalnych identyfikatorów i kodów kreskowych już używanych dla paczek zagranicznych.

1.4 Administracje mogą uzgodnić dwustronnie stosowanie kodów identyfikacyjnych dla jednostek transportowych zgodnych z normą S26 (Kody identyfikacyjne jednostek transportowych dla paczek), tak jak opublikowano w Zbiorze norm technicznych Światowego Związku Pocztowego.

2. Wszystkie administracje pocztowe zobowiązują się również do dostarczania informacji odnośnie do śledzenia i lokalizacji paczek pocztowych przychodzących i wychodzących na ich terytorium krajowym oraz do upewnienia się, że dysponują urządzeniami technicznymi potrzebnymi do wymiany pomiędzy sobą danych o śledzeniu dotyczących poniższych zdarzeń:

2.1	Obowiązkowe dane o śledzeniu dotyczące zdarzeń.
2.1.1	EMC - Wyjście z wysyłającego urzędu wymiany	Identyfikator wysyłającego urzędu wymiany
		Data i godzina zdarzenia
2.1.2	EMD - Wejście do urzędu wymiany przeznaczenia	Identyfikator urzędu wymiany przeznaczenia
		Data i godzina zdarzenia
2.1.3	EMH - Nieudana próba doręczenia	Identyfikator urzędu doręczającego lub kod pocztowy dla doręczenia
		Kod "Powód niedoręczenia"
		Data i godzina zdarzenia
2.1.4	EMI - Doręczenie ostateczne	Identyfikator urzędu doręczającego lub kod pocztowy dla doręczenia
		Nazwisko adresata (fakultatywnie)
		Data doręczenia
		Data i godzina zdarzenia
2.2	Fakultatywne dane o śledzeniu dotyczące zdarzeń
2.2.1	EMA - Nadanie	Identyfikator urzędu nadania
		Data i godzina zdarzenia
2.2.2	EME - Przekazanie służbom celnym	Identyfikator urzędu wymiany
		Powód zatrzymania na cle
		Data i godzina zdarzenia
2.2.3	EMF - Wyjście z urzędu wymiany	Identyfikator urzędu wymiany
	przeznaczenia	Podlega/nie podlega należnościom celnym
		Data i godzina zdarzenia

Artykuł RC  162

Działania podejmowane w przypadku czasowego zawieszenia usług i ich wznowienia

1. Jeśli usługi są czasowo zawieszone, należy powiadomić o tym zainteresowaną administrację lub zainteresowane administracje środkami łączności telekomunikacyjnej, podając w miarę możliwości przewidywany czas trwania zawieszenia usług. Taką samą procedurę należy zastosować w przypadku wznowienia zawieszonych usług.

2. Biuro Międzynarodowe powinno być powiadomione o zawieszeniu lub wznowieniu usług, jeśli powiadomienie ogólne uznaje się za potrzebne. W danym przypadku Biuro Międzynarodowe powinno powiadomić administracje środkami łączności telekomunikacyjnej.

3. Administracja kraju pochodzenia może zwrócić nadawcy opłaty pocztowe, opłaty specjalne i dopłaty lotnicze, jeśli na skutek zawieszenia usług świadczenie związane z przewozem jego przesyłki było wykonane tylko częściowo lub w ogóle nie zostało wykonane.

Artykuł RC  163

Różne sposoby przesyłania

1. Wymiana odsyłek paczkowych odbywa się, w zasadzie, przy użyciu pojemników. Administracje krajów sąsiadujących ze sobą mogą porozumieć się na temat przekazywania niektórych rodzajów paczek poza pojemnikami.

2. W obrocie między krajami niesąsiadującymi ze sobą wymiana odbywa się, w zasadzie, za pomocą odsyłek zamkniętych.

3. Administracje mogą porozumieć się, aby wprowadzić wymianę w tranzycie otwartym. Jednakże sporządzanie odsyłek zamkniętych jest obowiązkowe, gdy paczki przesyłane w tranzycie otwartym, według oświadczenia administracji kraju pośredniczącego, utrudniają jej wykonywanie czynności.

4. Paczki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.) wymieniane są na warunkach uzgodnionych przez zainteresowane administracje.

Artykuł RC  164

Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

1. W normalnych warunkach przesyłania w odsyłkach zamkniętych, pojemniki (worki, kosze, skrzynie itp.) powinny być oznaczone, zamknięte i zaopatrzone w chorągiewki w sposób opisany poniżej:

2. Formowanie worków

2.1 Odsyłki, łącznie z tymi, które składają się tylko z próżnych worków, umieszcza się w workach, których liczba powinna być ograniczona do niezbędnego minimum. Worki te powinny być w dobrym stanie zapewniającym ochronę ich zawartości. Każdy worek powinien być oznaczony chorągiewką.

2.2 Worki zamyka się najlepiej za pomocą ołowianych plomb. Zamknięcia mogą być wykonane także z lekkiego metalu lub tworzywa sztucznego. Zamknięcie powinno być tak wykonane, aby nie można go było otworzyć lub naruszyć bez pozostawienia śladów. Odciski umieszczane na zamknięciach powinny w sposób bardzo czytelny odtwarzać, literami alfabetu łacińskiego, nazwę urzędu pochodzenia lub oznaczenie wystarczające do zidentyfikowania tego urzędu. Jednak jeżeli administracja kraju pochodzenia sobie tego życzy, odciski umieszczane na zamknięciach mogą odtwarzać jedynie nazwę administracji kraju pochodzenia.

2.3 Do sporządzania odsyłek lotniczych używa się worków całkowicie niebieskich lub z szerokimi paskami w kolorze niebieskim. W przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami worki lotnicze mogą być także używane do odsyłek priorytetowych. Do sporządzania odsyłek lądowo-morskich lub odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą używa się worków lądowo-morskich w kolorze innym niż kolor worków lotniczych (np. w kolorze beżowym, brązowym, białym itp.). Administracje krajów przeznaczenia powinny jednak sprawdzać wszystkie chorągiewki worków w celu zagwarantowania właściwego opracowania przesyłek.

2.4 Na workach powinna być wyraźnie podana, literami alfabetu łacińskiego, nazwa urzędu lub kraju pochodzenia oraz powinien znaleźć się napis "Postes" ("Pocztowe") lub każdy inny podobny wyróżniający je jako odsyłki pocztowe.

3. Oznaczanie odsyłek chorągiewkami.

3.1 Chorągiewki worków powinny być wykonane z dość sztywnego płótna, tworzywa sztucznego, grubego kartonu, pergaminu lub papieru naklejonego na deseczkę. Należy je zaopatrzyć w otwór. Stosuje się chorągiewki CP 83, CP 84 i CP 85 koloru ochry. Ich kształt i rozmieszczenie tekstu powinno odpowiadać załączonym wzorom. Masę brutto każdego worka lub pojemnika wchodzących w skład odsyłki należy podać na każdej z tych chorągiewek. Masę zaokrągla się do najbliższych 100 gramów w górę, jeśli część hektogramu jest równa lub większa niż 50 gramów, a w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższych 100 gramów.

3.2 Na chorągiewkach lub adresach zamkniętych pojemników zawierających paczki lotnicze należy umieścić napis lub nalepkę "Par avion" ("Lotnicza").

3.3 Ponadto może zostać przyjęte specjalne zamknięcie dla pojemników innych niż worki, pod warunkiem że zawartość będzie wystarczająco chroniona.

4. Urzędy pośredniczące nie powinny wpisywać żadnego numeru porządkowego na chorągiewkach worków lub pakietów odsyłek zamkniętych przesyłanych w tranzycie.

5. Paczki z zadeklarowaną wartością wysyła się w odrębnych pojemnikach. W przypadku wysyłania w tym samym worku paczek bez zadeklarowanej wartości paczki z zadeklarowaną wartością umieszcza się w zapieczętowanym lub zaplombowanym pojemniku wewnętrznym. Worek zewnętrzny zawierający paczki z zadeklarowaną wartością powinien być w dobrym stanie. Jeżeli to możliwe, powinien on posiadać, na swym górnym brzegu, kołnierz uniemożliwiający niedozwolone otwarcie bez pozostawienia widocznych śladów. Pojemniki, które wyłącznie lub częściowo zawierają paczki z zadeklarowaną wartością, powinny być oznaczone literą "V".

6. Paczki łamliwe wysyła się również w odrębnych pojemnikach. Pojemniki te zaopatruje się w nalepkę przewidzianą w artykule RC 129 ustęp 5 punkt 1.

7. Paczki ekspresowe wysyła się w odrębnych pojemnikach, jeżeli ich liczba to uzasadnia. Na pojemnikach, które zawierają wyłącznie lub częściowo takie paczki, powinna zostać umieszczona nalepka lub napis "Exprès" ("Ekspres").

8. Paczki za pobraniem wysyła się w odrębnych pojemnikach, jeżeli ich liczba to uzasadnia. Na pojemnikach, które zawierają wyłącznie paczki za pobraniem, powinna zostać umieszczona nalepka lub napis "Remboursement" ("Pobranie").

9. Chorągiewka pojemnika zawierającego kartę paczkową jest zawsze zaopatrzona w literę "F", napisaną w sposób wyraźny. Po zawarciu specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami można na niej wpisywać liczbę worków tworzących odsyłkę oraz w danym przypadku liczbę paczek przesyłanych w tranzycie otwartym.

10. Paczki utrudniające manipulacje, łamliwe lub takie, których właściwości to uzasadniają, mogą być przewożone poza pojemnikami. W celu określenia odsyłki, do jakiej one należą, paczki takie powinny być zaopatrzone w chorągiewkę CP 83 lub CP 84. Chorągiewki paczek z zadeklarowaną wartością wysyłanych poza pojemnikami powinny być zaopatrzone w literę "V". Jednakże paczki przesyłane drogą morską, z wyjątkiem paczek utrudniających manipulacje, powinny być wysyłane w pojemnikach.

11. W zasadzie worki i inne pojemniki zawierające paczki nie powinny ważyć więcej niż 32 kilogramy.

12. Ze względu na przewóz, worki paczkowe i paczki przesyłane poza pojemnikami mogą być umieszczane w kontenerach. Warunki wykorzystania kontenerów stanowią przedmiot specjalnej umowy zawieranej między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RC  165

Stosowanie kodów kreskowych

1. Administracje mają prawo stosowania w międzynarodowym obrocie pocztowym kodów kreskowych tworzonych komputerowo i systemu niepowtarzalnej identyfikacji w celach śledzenia i poszukiwania lub innych potrzeb identyfikacyjnych. Specyfikacje są określone przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

2. Administracje, które decydują się stosować kody kreskowe w międzynarodowym obrocie pocztowym powinny przestrzegać specyfikacji technicznych określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

Artykuł RC  166

Karty paczkowe

1. Wszystkie paczki, które mają być przesłane drogą lądowo-morską, S.A.L lub lotniczą, wpisywane są przez wysyłający urząd wymiany do karty paczkowej zgodnej ze wzorem CP 87. Masa brutto odsyłki powinna być zawsze wpisana do karty paczkowej CP 87.

2. Karta paczkowa winna być umieszczona w jednym z pojemników tworzących odsyłkę. W danym przypadku karta ta będzie włożona do jednego z worków zawierających paczki z zadeklarowaną wartością lub paczki ekspresowe.

3. Karty paczkowe dotyczące odsyłek zawierających paczki z zadeklarowaną wartością powinny być włożone do koperty koloru różowego. Jeżeli paczki z zadeklarowaną wartością umieszczone są w zapieczętowanym lub zaplombowanym pojemniku wewnętrznym, różową kopertę należy przytwierdzić na zewnątrz tego pojemnika.

4. Kartę paczkową wypełnia się ze wszystkimi szczegółami, jakie zawiera układ formularza.

5. Przy paczkach służbowych, paczkach jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych wysyłanych drogą lotniczą opłaty za przewóz lotniczy wpisuje się na dobro zainteresowanych administracji.

6. W przypadku braku specjalnego porozumienia karty paczkowe lądowo-morskie i karty paczkowe S.A.L. powinny być numerowane oddzielnie według kolejności rocznej dla każdego wysyłającego urzędu wymiany i dla każdego urzędu wymiany przeznaczenia. Numerowanie będzie inne dla każdej drogi, jeżeli wykorzystuje się więcej niż jedną drogę. Ostatni numer roku powinien zostać podany na pierwszej karcie paczkowej roku następnego. Gdy zaprzestaje się wysyłania odsyłki, urząd wysyłający umieszcza na karcie paczkowej, obok numeru odsyłki, uwagę "Dernière dépêche" ("Ostatnia odsyłka"). W przypadku połączeń morskich oraz lotniczych wpisuje się do kart paczkowych, o ile to możliwe, nazwę statku przewożącego odsyłkę lub w danym przypadku wykorzystywaną służbę lotniczą.

7. Jeżeli paczki lotnicze są przesyłane z jednego kraju do drugiego drogą lądowo-morską jednocześnie z innymi paczkami, ich obecność podaje się w karcie paczkowej CP 87 za pomocą umieszczenia odpowiedniej uwagi.

8. Każdą paczkę z zadeklarowaną wartością wpisuje się do karty paczkowej z oznaczeniem "V" w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

9. Każdą paczkę dosyłaną lub zwracaną do nadawcy wpisuje się do karty paczkowej z oznaczeniem "Réexpédié" ("Dosyłana") lub "Retour" ("Zwrot") w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

10. Do karty paczkowej należy wpisać liczbę pojemników, z których składa się odsyłka, i jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między zainteresowanymi administracjami, liczbę pojemników, które mają zostać zwrócone. W przypadku braku specjalnego porozumienia administracje numerują pojemniki tworzące tę samą odsyłkę. Numer seryjny każdego pojemnika wpisuje się na chorągiewce CP 83 lub CP 84.

11. W przypadku wymiany odsyłek zamkniętych pomiędzy krajami niesąsiadującymi ze sobą wysyłający urząd wymiany sporządza, dla każdej z pośredniczących administracji, specjalną kartę paczkową CP 88. Urząd ten wpisuje w niej ogólną liczbę paczek i masę brutto odsyłki. Karta paczkowa CP 88 numerowana jest według kolejności rocznej dla każdego wysyłającego urzędu wymiany i dla każdej z pośredniczących administracji. Ponadto posiada ona numer seryjny odpowiedniej odsyłki. Ostatni numer roku powinien zostać podany na pierwszej karcie paczkowej roku następnego. W przypadku połączeń morskich karta paczkowa CP 88 powinna, o ile to możliwe, zostać uzupełniona o nazwę statku przewożącego odsyłkę.

12. Jeżeli paczki lotnicze kierowane są drogą lądowo-morską, wysyłający urząd wymiany sporządza specjalną kartę paczkową CP 88 dla zainteresowanych administracji tranzytowych.

13. Specjalną kartę paczkową CP 88 przesyła się luzem lub w każdy inny sposób uzgodniony między zainteresowanymi administracjami i dołącza się do niej, w danym przypadku, dokumenty wymagane przez kraje pośredniczące.

Artykuł RC  167

Sporządzanie karty paczkowej CP 87

1. Z wyjątkiem rodzajów paczek wymienionych poniżej w ustępach od 2 do 6, wszystkie paczki wysyłane do administracji kraju przeznaczenia są wpisywane sumarycznie w karcie paczkowej CP 87. Liczbę i masę tych paczek, obejmującą masę worków, podaje się w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej.

2. Paczki dosyłane, paczki zwracane do nadawcy lub paczki wysyłane w tranzycie otwartym są zawsze wpisywane indywidualnie z podaniem kwoty ciążących na nich opłat lub odpowiedniego udziału. Liczba i masa tych paczek nie powinny być ujęte w liczbie i masie brutto paczek podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej. Liczba i masa brutto paczek podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej dotyczy zawsze wszystkich paczek innych niż paczki dosyłane, zwracane do nadawcy lub wysyłane w tranzycie otwartym.

3. Paczki z zadeklarowaną wartością wpisuje się także indywidualnie, ale bez podawania odpowiedniego udziału. Ich liczba i masa powinny być ujęte w liczbie i ogólnej masie paczek podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej.

4. Jeśli dane administracje postanowiły, że będą wpisywać szczegółowo paczki w kartach paczkowych, powinny wpisywać w karcie paczkowej indywidualnie wszystkie paczki zwykłe wysyłane do administracji kraju przeznaczenia, ale bez podawania ich odpowiedniego udziału lądowego. Tak jak określono to w ustępie 2, liczbę i masę paczek, obejmującą masę worków, należy ująć w liczbie i ogólnej masie paczek podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej.

5. Obecność paczek za pobraniem powinna zostać zaznaczona w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") formularza.

6. Paczki służbowe oraz paczki jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych, które zgodnie z artykułem 7 ustęp 1 i 2 Konwencji nie dają podstawy do zaliczenia żadnego udziału, nie powinny być ujęte w liczbie i masie ogólnej paczek podanych w karcie paczkowej. Przy wysyłaniu paczek drogą lotniczą stosuje się artykuł RC 166 ustęp 5.

Artykuł RC  168

Przesyłanie dokumentów towarzyszących paczkom

1. Wymienione w artykule RC 121 ustęp 1 i 2 dokumenty towarzyszące powinny być przytwierdzone do odpowiedniej paczki.

2. Formularz - plik CP 72 - nakleja się na paczkę.

3. Jeżeli formularz - plik CP 72-nie może być naklejony na paczkę lub paczce powinny towarzyszyć inne dokumenty, które nie stanowią części wiązanki, dokumenty towarzyszące powinny być umieszczone w przezroczystej, samoprzylepnej kopercie CP 91 lub CP 92. Kopertę nalepia się na paczkę.

4. W danym przypadku formularze przekazów pobraniowych, ceduły należnościowe i potwierdzenia odbioru przesyła się w ten sam sposób.

5. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą porozumieć się, aby dołączać dokumenty towarzyszące do karty paczkowej.

6. W przypadku przewidzianym w ustępie 5 zainteresowane administracje mogą uzgodnić, aby kartę paczkową i dokumenty towarzyszące przesyłać drogą lotniczą do urzędu wymiany przeznaczenia.

7. W przypadku gdy z powodu wymiarów paczek lub rodzaju ich opakowania naklejenie formularza - pliku CP 72 - lub przezroczystej, samoprzylepnej koperty nie jest na nich możliwe, dokumenty towarzyszące przytwierdza się mocno do paczek.

8. Administracje, które nie są w stanie stosować przezroczystych, samoprzylepnych kopert, mają prawo dołączać dokumenty towarzyszące, przytwierdzając je mocno do paczek.

9. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą porozumieć się, aby dokumenty towarzyszące paczkom wymienianym w odsyłkach bezpośrednich były przekazywane zgodnie z każdym innym systemem, który im odpowiada.

Artykuł RC  169

Kierowanie odsyłek

1. Odsyłki zamknięte kierowane są możliwie najbardziej bezpośrednią drogą.

2. Jeśli odsyłka składa się z kilku worków, worki te należy, w miarę możliwości, zgromadzić razem i wysłać tym samym połączeniem.

3. Administracja kraju pochodzenia może podać drogę, jaką mają być przewożone odsyłki zamknięte, które ona wysyła, pod warunkiem że nie pociągnie to za sobą specjalnych kosztów dla administracji kraju pośredniczącego. Informacje o drodze kierowania wpisuje się do wykazów CN 37, CN 38 lub CN 41 i na chorągiewkach CP 83, CP 84 lub CP 85.

4. Zamknięte odsyłki lotnicze powinny być kierowane rejsem lotniczym, którego życzy sobie administracja kraju pochodzenia, o ile połączenie to jest wykorzystywane przez administrację kraju tranzytowego do przewozu jej własnych odsyłek. W przeciwnym przypadku lub gdy nie ma wystarczająco wiele czasu na przeładunek, należy o tym poinformować administrację kraju pochodzenia.

5. W przypadku zmiany dotyczącej wymiany odsyłek zamkniętych ustalonej między dwiema administracjami za pośrednictwem jednego lub kilku krajów trzecich administracja kraju pochodzenia odsyłki informuje administracje tych krajów o wprowadzanej zmianie.

6. W przypadku zmiany dotyczącej drogi kierowania odsyłek o nowej drodze przewozu należy poinformować administracje, które poprzednio pośredniczyły w tranzycie. Poprzednią drogę podaje się do wiadomości administracjom, które będą od tej pory zapewniać ten tranzyt.

Artykuł RC  170

Przeładunek odsyłek lotniczych i odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

1. W zasadzie przeładunek odsyłek w trakcie przewozu, w tym samym porcie lotniczym, zapewnia administracja kraju, na którego terenie odbywa się przeładunek.

2. Nie stosuje się tego, jeśli przeładunek odbywa się między samolotami tego samego przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz na dwóch kolejnych odcinkach drogi.

3. W przypadku wymienionym w ustępie 2 i jeśli administracja kraju pochodzenia, kraju przeznaczenia oraz dany przewoźnik lotniczy uzgodnią to wcześniej, przewoźnik lotniczy wykonujący przeładunek może sporządzić, jeśli potrzeba, specjalny wykaz ładunku, który zastąpi oryginalny wykaz CN 38 lub CN 41. Zainteresowane strony uzgadniają wzajemnie właściwe procedury i stosowany formularz.

4. Jeśli administracja kraju pochodzenia życzy sobie tego, jej odsyłki przeładowuje się bezpośrednio, w tranzytowym porcie lotniczym, między dwoma różnymi przewoźnikami lotniczymi. Zainteresowani przewoźnicy lotniczy powinni jednakże zaakceptować zapewnienie przeładunku, a administracja kraju tranzytowego powinna zostać uprzednio o tym poinformowana.

5. W przypadku wymienionym w ustępie 4 i jeśli administracja kraju pochodzenia, kraju przeznaczenia oraz zainteresowani przewoźnicy lotniczy uzgodnią to wcześniej, przewoźnicy lotniczy wykonujący przeładunek mogą sporządzić, jeśli potrzeba, specjalny wykaz ładunku, który zastąpi oryginalny wykaz CN 38 lub CN 41. Zainteresowane strony uzgadniają wzajemnie właściwe procedury i stosowany formularz.

6. W przypadkach wymienionych w ustępach 2 i 4 worki odsyłek można zaopatrzyć, oprócz chorągiewek przewidzianych do przewozu lotniczego poczty, także w chorągiewkę CN 42.

7. Jeśli odsyłki lądowo-morskie pochodzące z jednej administracji są dalej kierowane drogą lotniczą staraniem innej administracji, warunki tego dalszego kierowania stanowią przedmiot specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RC  171

Działania podejmowane w przypadku, gdy bezpośredni przeładunek odsyłek lotniczych nie może odbyć się zgodnie z planem

1. Jeśli w porcie lotniczym przeładunku odsyłki wpisane do dokumentów związanych z bezpośrednim przeładunkiem nie mogły być dalej wysłane planowanym rejsem, przewoźnik lotniczy przekazuje je bezzwłocznie pracownikom pocztowym w porcie lotniczym przeładunku, aby dalej skierować je najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Postanowień tych nie stosuje się, jeśli:

2.1 administracja wysyłająca odsyłki wydała niezbędne dyspozycje, aby zapewnić ich dalsze kierowanie późniejszym rejsem;

2.2 przy braku dyspozycji wymienionych w ustępie 2 punkt 1 przewoźnik lotniczy odpowiedzialny za przekazanie odsyłek jest w stanie skierować je w dalszą drogę w ciągu dwudziestu czterech godzin od chwili ich nadejścia do portu lotniczego przeładunku.

3. W przypadku wymienionym w ustępie 1 urząd, który dokonał dalszego kierowania, jest zobowiązany poinformować urząd pochodzenia o każdej odsyłce za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 i podać w szczególności nazwę służby lotniczej, która ją przekazała, i nazwę służb wykorzystanych do dalszego jej kierowania (drogą lotniczą lub lądowo-morską) aż do miejsca przeznaczenia.

Artykuł RC  172

Sporządzanie i sprawdzanie wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41

1. Wykazy zdawcze wypełnia się zgodnie z układem formularza na podstawie danych znajdujących się na chorągiewkach worków lub na adresach. Ogólną liczbę i ogólną masę worków oraz kopert każdej odsyłki wpisuje się zbiorczo w podziale na rodzaje przesyłek. Administracje krajów pochodzenia mogą wpisywać indywidualnie każdy worek, jeśli sobie tego życzą.

2. Każdy urząd pośredniczący lub przeznaczenia, który stwierdzi błędy we wpisach zamieszczonych na wykazie CN 38 lub CN 41, powinien bezzwłocznie je poprawić. Powiadamia on o tym, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, ostatni wysyłający urząd wymiany i urząd wymiany, który sporządził odsyłkę. Administracje mogą uzgodnić, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnej do powiadamiania o nieprawidłowościach.

3. Jeśli wysyłane odsyłki są umieszczane w kontenerach zapieczętowanych przez służbę pocztową, to numer porządkowy i numer pieczęci każdego kontenera wpisuje się w przeznaczonej do tego celu rubryce wykazu CN 37, CN 38 lub CN 41.

Artykuł RC  173

Brak wykazu zdawczego CN 37, CN 38 lub CN 41

1. W przypadku braku wykazu CN 37 urząd przyjmujący powinien sporządzić wykaz w trzech egzemplarzach, wpisując otrzymany ładunek. Dwa egzemplarze z dołączonym zawiadomieniem o sprawdzeniu CP 78 przesyła się do urzędu przekazującego, który zwraca jeden egzemplarz po jego sprawdzeniu i podpisaniu.

2. Jeśli odsyłka nadejdzie bez wykazu zdawczego CN 38 lub CN 41 do lotniczego portu przeznaczenia - lub do lotniczego portu pośredniczącego zobowiązanego do zapewnienia jej dalszego kierowania przez inne przedsiębiorstwo przewozowe - administracja, do której należy ten port lotniczy, sporządza z urzędu jeden taki dokument. Powinien on być należycie poświadczony przez pracownika przewoźnika, od którego otrzymano odsyłkę. O fakcie tym powiadamia się urząd odpowiedzialny za załadunek tej odsyłki za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 wraz z dołączonymi dwoma egzemplarzami w ten sposób sporządzonego wykazu CN 38. Urząd ten jest proszony o zwrócenie należycie poświadczonego jednego egzemplarza.

3. Jeśli brakuje oryginalnego wykazu CN 38 lub CN 41, administracja otrzymująca odsyłkę powinna przyjąć wykaz zastępczy CN 46 sporządzony przez przewoźnika lotniczego. O fakcie tym powiadamia się urząd pochodzenia za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 z dołączonymi dwoma egzemplarzami wykazu zastępczego CN 46.

4. Administracje mogą uzgodnić, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnego do regulowania spraw związanych z brakiem wykazu CN 38 lub CN 41.

5. Urząd wymiany w lotniczym porcie przeznaczenia - lub w lotniczym porcie pośredniczącym zobowiązanym do kierowania odsyłki przez innego przewoźnika - może, bez sporządzania zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, uznać wykaz CN 38 lub CN 41 dostarczony przez pierwszego przewoźnika i przekazany elektronicznie z jego urzędu w wysyłającym porcie lotniczym oraz należycie podpisany przez jego przedstawiciela w porcie lotniczym wyładunku odsyłki.

6. Jeśli nie można ustalić portu załadunku, zawiadomienie o sprawdzeniu kieruje się bezpośrednio do urzędu wysyłającego odsyłkę, który jest zobowiązany do skierowania zawiadomienia do tego urzędu, przez który odsyłka była tranzytowana.

Artykuł RC  174

Działania podejmowane w razie wypadku

1. Jeśli statek, pociąg, samolot albo każdy inny środek transportu uległ wypadkowi w czasie przewozu i nie może kontynuować podróży ani dostarczyć poczty do przewidzianych portów lub stacji, personel pokładowy powinien przekazać odsyłki do urzędu pocztowego znajdującego się najbliższej miejsca wypadku albo najbardziej odpowiedniego do dalszego kierowania poczty. Jeśli personel pokładowy nie może tego uczynić, to urząd ten, będąc poinformowany o wypadku, interweniuje bezzwłocznie, aby przejąć pocztę i dalej ją skierować najszybszą drogą do miejsca przeznaczenia, po sprawdzeniu jej stanu i ewentualnie poprawieniu stanu uszkodzonych przesyłek.

2. Administracja kraju, w którym zdarzył się wypadek, powinna powiadomić środkami łączności telekomunikacyjnej wszystkie administracje poprzednich portów lub stacji o losie ładunku pocztowego. Administracje te z kolei powiadamiają tą samą drogą wszystkie inne zainteresowane administracje.

3. Administracje krajów pochodzenia, których ładunek znajdował się w środkach transportu, które uległy wypadkowi, powinny przesłać kopię wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41 do administracji kraju, gdzie zdarzył się wypadek.

4. Następnie właściwy urząd powiadamia urzędy przeznaczenia o odsyłkach, które uległy wypadkowi, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, podając szczegóły okoliczności wypadku i stwierdzone fakty. Jeden egzemplarz każdego zawiadomienia o sprawdzeniu przesyła się do urzędów pochodzenia odpowiednich odsyłek, a drugi do administracji kraju, do którego należy przedsiębiorstwo przewozowe. Dokumenty te przesyła się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

Artykuł RC  175

Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania paczek lotniczych

1. Jeśli samolot przerywa swój lot na okres, który może spowodować opóźnienie poczty, lub jeśli z jakiejkolwiek przyczyny ładunek pocztowy jest wyładowany w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie zdawczym CN 38, przewoźnik lotniczy przekazuje niezwłocznie ten ładunek pracownikom administracji kraju, gdzie ma miejsce lądowanie. Pracownicy ci kierują go dalej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Administracja, która otrzymuje odsyłki lotnicze lub worki mylnie skierowane na skutek błędów w oznaczeniu chorągiewkami, powinna dołączyć nową chorągiewkę do odsyłki lub worka, podając urząd pochodzenia, i skierować dalej do właściwego miejsca przeznaczenia.

3. We wszystkich przypadkach urząd, który dokonał dalszego kierowania, jest zobowiązany poinformować urząd pochodzenia każdej odsyłki lub worka za pośrednictwem zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, i podać w nim w szczególności służbę lotniczą, od której przyjęto ładunek, służby (lotnicze lub lądowo-morskie), którym go przekazano do dalszego kierowania do miejsca przeznaczenia, i przyczynę mylnego skierowania, taką jak na przykład błąd w przewozie lub w oznaczeniu chorągiewką.

Artykuł RC  176

Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania paczek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

1. Jeśli poczta wchodząca w skład odsyłki lądowo-morskiej przewożonej drogą lotniczą (S.A.L.) znajduje się w samolocie przerywającym lot lub zostaje wyładowana w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie CN 41, postępuje się w następujący sposób.

1.1 Pracownicy administracji kraju, w którym ładunek pocztowy znajduje się w tranzycie, przejmują go i kierują drogą lądowo-morską, jeśli warunki dalszego kierowania umożliwiają wysłanie go w krótkim czasie do kraju przeznaczenia. Administrację kraju pochodzenia informuje się o tym pocztą elektroniczną lub wszelkim innym środkiem łączności telekomunikacyjnej.

1.2 Jeśli szybkie przekazanie ładunku pocztowego drogą lądowo-morską do kraju przeznaczenia nie może być zapewnione, administracja kraju tranzytowego porozumiewa się, pocztą elektroniczną lub wszelkim innym środkiem łączności telekomunikacyjnej, z administracją kraju pochodzenia tego ładunku w celu określenia sposobu, w jaki należy go dalej skierować do miejsca przeznaczenia, oraz jak powinna być obliczona i uregulowana ewentualna zapłata za nowe kierowanie.

1.3 Administracja kraju tranzytowego sporządza nowy wykaz zdawczy (CN 37, CN 38 lub CN 41, zależnie od okoliczności) i dosyła ładunek pocztowy zgodnie z instrukcjami otrzymanymi od administracji kraju pochodzenia.

Artykuł RC  177

Sporządzanie zawiadomień próbnych

1. W celu ustalenia najkorzystniejszego przebiegu odsyłek paczkowych, wysyłający urząd wymiany może skierować do urzędu wymiany przeznaczenia zawiadomienie próbne zgodne ze wzorem CN 44. Zawiadomienie to winno być dołączone do karty paczkowej, na której zaznacza się jego obecność. Jeżeli w chwili nadejścia odsyłki brakuje formularza CN 44, urząd przeznaczenia winien sporządzić jego duplikat. Zawiadomienie próbne należycie wypełnione przez urząd przeznaczenia zwraca się najszybszą drogą albo pod podany adres, albo, w przypadku braku takiej informacji do urzędu, który go sporządził.

Artykuł RC  178

Przekazywanie odsyłek

1. Paczki lądowo-morskie.

1.1 W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami przekazywanie paczkowych odsyłek lądowo-morskich odbywa się za pomocą wykazu zdawczego CN 37.

1.2 Wykaz ten sporządza się w dwu egzemplarzach. Pierwszy jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego, a drugi dla urzędu przekazującego. Urząd przyjmujący kwituje odbiór na drugim egzemplarzu, który niezwłocznie zwraca najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

1.3 Wykaz zdawczy CN 37 można sporządzić w trzech egzemplarzach, jeśli przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pośrednictwem służby przewozowej. W tym przypadku pierwszy egzemplarz jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego i dołącza się go do odsyłek. Drugi zostaje pokwitowany przez służbę przewozową i dostarczony jest do urzędu przekazującego. Trzeci po podpisaniu przez urząd przyjmujący jest przechowywany przez służbę przewozową.

1.4 Wykaz zdawczy CN 37 można także sporządzać w trzech egzemplarzach, jeśli przewóz odsyłek odbywa się środkiem transportu bez udziału osób towarzyszących. Dwa pierwsze egzemplarze przesyła się wraz z odsyłkami, a trzeci pozostaje w urzędzie przekazującym. Pierwszy egzemplarz jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego, a drugi, należycie podpisany przez ten urząd, zwraca się najszybszą drogą do urzędu przekazującego.

1.5 Ze względu na swą wewnętrzną organizację niektóre administracje mogą wymagać, aby wykazy CN 37 sporządzano oddzielnie dla odsyłek listowych i oddzielnie dla paczek pocztowych.

1.6 Jeśli przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pośrednictwem służby morskiej, przekazujący urząd wymiany może sporządzić czwarty egzemplarz wykazu zdawczego CN 37, który po potwierdzeniu przez przyjmujący urząd wymiany zostaje mu zwrócony. W tym przypadku egzemplarze trzeci i czwarty dołącza się do odsyłek. Jeden egzemplarz wykazu CN 37 należy wcześniej przesłać drogą lotniczą lub pocztą elektroniczną lub za pomocą każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnej albo do przyjmującego urzędu wymiany w porcie wyładunku, albo do centralnego zarządu.

2. Paczki lotnicze i paczki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.)

2.1 Do paczkowych odsyłek lotniczych przekazywanych w porcie lotniczym dołącza się wykazy zdawcze CN 38.

2.2 Do odsyłek przekazywanych w porcie lotniczym dołącza się, dla każdego portu przeładunkowego, po pięć egzemplarzy wykazu zdawczego CN 38, jeśli są to odsyłki lotnicze, lub wykazu zdawczego CN 41, jeśli są to odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.).

2.3 Jeden egzemplarz wykazu CN 38 lub CN 41, podpisany jako dowód przekazania odsyłek przez przewoźnika lotniczego lub organ odpowiedzialny za służbę naziemną, przechowuje urząd wysyłający.

2.4 Dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 przechowuje w porcie lotniczym przeładunku linia lotnicza przewożąca odsyłki.

2.5 Dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 wkłada się do koperty CN 45. Jest ona przewożona w teczce pokładowej samolotu lub w innej specjalnej torbie, gdzie przechowuje się dokumenty pokładowe. Po przylocie do portu lotniczego wyładunku odsyłek pierwszy egzemplarz wykazu, należycie podpisany przy wydaniu odsyłek, przechowuje linia lotnicza, która przewiozła odsyłki. Drugi egzemplarz towarzyszy odsyłkom do urzędu pocztowego, do którego jest adresowany wykaz CN 38 lub CN 41.

2.6 Wykazy zdawcze CN 38 lub CN 41 przesyłane elektronicznie przez przewoźnika lotniczego mogą być uznane przez przyjmujący urząd wymiany, jeśli dwa ich egzemplarze wymienione w ustępie 2 punkt 4 nie są natychmiast dostępne. W takim przypadku dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 są podpisane przez przedstawiciela przewoźnika lotniczego w docelowym porcie lotniczym przed przekazaniem ich administracji kraju przyjmującego. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w ustępie 2 punkt 6.1 i ustępie 2 punkt 6.2 jeden egzemplarz jest podpisany przez administrację kraju przyjmującego po otrzymaniu odsyłek i jest przechowywany przez przewoźnika lotniczego. Drugi egzemplarz, w każdym przypadku, towarzyszy odsyłkom do urzędu pocztowego, do którego jest adresowany wykaz CN 38 lub CN 41.

2.6.1 Administracje, które wprowadziły elektroniczny system przyjmowania odsyłek paczkowych przekazywanych im przez przewoźników lotniczych, mogą stosować dane z tego systemu zamiast wykazów zdawczych CN 38 lub CN 41, jak opisano w ustępie 2 punkt 6. Zamiast podpisanego egzemplarza formularzy CN 38 lub CN 41 administracja kraju przyjmującego może przekazać przewoźnikowi lotniczemu drukowaną wersję danych elektronicznych dotyczących przyjęcia odsyłki.

2.6.2 Administracje, które wymieniają komunikaty EDI dla odsyłek i wysyłania paczek, mogą również stosować komunikaty EDI dotyczące przyjęcia zamiast wykazów zdawczych CN 38 lub CN 41, jak opisano w ustępie 2 punkt 6. Zamiast podpisanego egzemplarza formularzy CN 38 lub CN 41 administracja kraju przyjmującego może przekazać komunikat EDI dotyczący przyjęcia.

2.7 Administracje mogą uzgodnić między sobą, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności elektronicznej do przesyłania wykazów CN 38 lub CN 41 z urzędu sporządzającego dokument do urzędu, który go otrzymuje.

2.8 Jeśli paczki są przesyłane drogą lądowo-morską do administracji pośredniczącej w celu dalszego skierowania ich drogą lotniczą, dołącza się do nich wykaz CN 38 lub CN 41 dla urzędu pośredniczącego. Wykaz zdawczy CN 38 lub CN 41 sporządza się również dla kraju przeznaczenia dla paczek lotniczych kierowanych dalej drogą lądowo-morską.

3. Jeśli wykazy zdawcze CN 37, CN 38 i CN 41 są generowane elektronicznie i przesyłane, bezpośrednio i bez udziału personelu administracji pocztowej, do przedsiębiorstwa przewozowego lub do przedstawiciela z nim współpracującego i wykazy te są tam drukowane, administracje lub przedsiębiorstwa uczestniczące w operacjach transportowych mogą uzgodnić, aby nie było konieczne podpisywanie wykazów zdawczych.

4. Administracje otrzymujące czuwają nad tym, aby służby przewozowe mogły je przekazywać właściwej służbie.

5. Odsyłki powinny być przekazywane w dobrym stanie. Jednakże nie można odmówić przyjęcia odsyłki z powodu uszkodzenia lub ograbienia.

6. Masa worków lub innych pojemników zawierających paczki lotnicze z zadeklarowaną wartością podawana jest indywidualnie na wykazie CN 38. Obok tego zapisu umieszcza się ponadto literę "V" w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

Artykuł RC  179

Sprawdzanie odsyłek

1. Każdy urząd, który otrzymuje odsyłkę, przystępuje natychmiast do sprawdzenia pojemników i ich zamknięcia. Sprawdza również pochodzenie i przeznaczenie worków tworzących odsyłkę i wpisanych do wykazu zdawczego, następnie sprawdza paczki i różne dokumenty im towarzyszące. Kontrole takie przeprowadza się komisyjnie za każdym razem, gdy jest to możliwe.

2. Urząd przeznaczenia ściśle kontroluje zgodność nadchodzenia odsyłek z kolejnością ich wysyłania, szczególnie w odniesieniu do odsyłek zawierających paczki z zadeklarowaną wartością.

3. Przy otwieraniu pojemników elementy stanowiące zamknięcie (sznurek, plomba, chorągiewka) powinny pozostać złączone; w tym celu sznurek przecina się tylko w jednym miejscu.

4. Stwierdzone nieprawidłowości sygnalizuje się bezzwłocznie za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78. Jeżeli urząd wymiany przeznaczenia nie prześle zawiadomienia CP 78 pierwszą możliwą pocztą, uważa się, aż do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego, że otrzymał w dobrym stanie wszystkie worki i paczki.

5. Jeżeli stwierdzenia dokonane przez urząd wymiany dopuszczają możliwość pociągnięcia za sobą odpowiedzialności przedsiębiorstwa przewozowego, powinny one być, o ile to możliwe, kontrasygnowane przez przedstawiciela tego przedsiębiorstwa. Poświadczenie to może być umieszczone albo na zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78, którego jeden egzemplarz przekazuje się przedsiębiorstwu, albo zależnie od okoliczności na wykazach CN 37, CN 41 lub CN 38, które towarzyszą odsyłce.

6. Stwierdzenie podczas sprawdzania jakiejkolwiek nieprawidłowości nie może w żadnym przypadku uzasadnić zwrotu paczki do nadawcy, z wyjątkiem zastosowania postanowień artykułu RC 134 ustępy 3 i 4.

Artykuł RC  180

Stwierdzenie nieprawidłowości i postępowanie z zawiadomieniami o sprawdzeniu

1. Jeśli urząd pośredniczący otrzymuje odsyłkę w złym stanie, powinien sprawdzić jej zawartość, o ile przypuszcza, że została ona naruszona; odsyłkę w stanie, w jakim ją otrzymał, powinien umieścić w nowym opakowaniu. Urząd ten powinien przenieść dane z oryginalnej chorągiewki na nową chorągiewkę i przystawić na niej odcisk swego datownika poprzedzony napisem "Remballé à ..." ("Przepakowano w ..."). Fakt ten sygnalizuje się zawiadomieniem o sprawdzeniu CP 78 sporządzonym w czterech lub w pięciu egzemplarzach, w zależności od potrzeby. Jeden egzemplarz zatrzymuje urząd, który go sporządził. Inne przesyła się:

1.1 do urzędu wymiany, z którego otrzymano odsyłkę (dwa egzemplarze);

1.2 do wysyłającego urzędu wymiany (jeżeli jest to inny urząd niż wymieniony powyżej);

1.3 do urzędu przeznaczenia (włożony do przepakowanej odsyłki).

2. W przypadku braku odsyłki lub jednego albo kilku worków wchodzących w jej skład lub wystąpienia każdej innej nieprawidłowości fakt ten sygnalizuje się w sposób opisany w ustępie 1. Jednakże pośredniczące urzędy wymiany nie mają obowiązku sprawdzania dokumentów towarzyszących karcie paczkowej.

3. Jeżeli urząd wymiany kraju przeznaczenia stwierdza błędy lub przeoczenia w karcie paczkowej, dokonuje natychmiast niezbędnych sprostowań. Stara się przekreślić błędne dane w sposób pozwalający odczytać pierwotne wpisy. Sprostowania te dokonywane są w obecności dwóch pracowników; uznaje się je za bardziej miarodajne od oryginalnych wpisów, o ile nie zaszła oczywista pomyłka. Urząd wymiany przystępuje także do przepisowych ustaleń, jeżeli pojemnik lub jego zamknięcie nasuwają przypuszczenie, że zawartość została naruszona lub że popełniono jakąkolwiek inną nieprawidłowość. Stwierdzone nieprawidłowości sygnalizuje się bezzwłocznie wysyłającemu urzędowi wymiany za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 sporządzonego w trzech lub czterech egzemplarzach. Jeden egzemplarz zatrzymuje urząd wymiany, który go sporządził. Inne przesyła się:

3.1 do wysyłającego urzędu wymiany (dwa egzemplarze);

3.2 do pośredniczącego urzędu wymiany, z którego otrzymano odsyłkę (jeżeli nie otrzymano odsyłki bezpośrednio).

4. Brak odsyłki, jednego lub kilku worków wchodzących w jej skład lub karty paczkowej sygnalizuje się w sposób opisany w ustępie 3. W przypadku braku karty paczkowej urząd wymiany przeznaczenia winien sporządzić zastępczą kartę paczkową.

5. Brak paczkowej odsyłki lądowo-morskiej lub lotniczej sygnalizuje się najpóźniej w chwili otrzymania pierwszej odsyłki nadesłanej po brakującej odsyłce. Tak samo brak jednego lub kilku worków albo paczek przesyłanych poza workiem w paczkowej odsyłce lądowo-morskiej lub lotniczej sygnalizuje się najpóźniej w chwili otrzymania pierwszej odsyłki nadesłanej po tej odsyłce.

6. Urząd wymiany kraju przeznaczenia ma prawo zrezygnować z dokonywania sprostowań i sporządzania zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, jeżeli błędy lub przeoczenia dotyczące należnych udziałów nie przekraczają 10 SDR (DTS) w jednej karcie paczkowej.

7. Zawiadomienia o sprawdzeniu przesyła się, najlepiej faksem lub każdym innym elektronicznym środkiem łączności lub, jeśli są wysyłane pocztą, najszybszą drogą, w kopertach oznaczonych wyraźnym napisem "Bulletin de vérification" ("Zawiadomienie o sprawdzeniu"). Koperty te mogą mieć ten napis bądź wcześniej wydrukowany, bądź wykonany wyraźnie za pomocą stempla. Nieprawidłowości dotyczące paczek z zadeklarowaną wartością, które pociągają za sobą odpowiedzialność administracji są zawsze sygnalizowane natychmiast drogą elektroniczną, jeśli pozostaje ona do dyspozycji.

8. Urzędy, do których wysyła się zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, zwracają je możliwie jak najszybciej po ich zbadaniu i ewentualnym naniesieniu swych uwag; zachowują one jeden egzemplarz. Zwrócone zawiadomienia dołącza się do właściwych kart paczkowych. Poprawki dokonane w karcie paczkowej, a niepoparte dowodami rzeczowymi uważa się za nieważne. Jeżeli zawiadomienia te nie są zwrócone do urzędu wymiany, z którego nadeszły, w ciągu jednego miesiąca, licząc od dnia ich wysłania, uważa się je, aż do przedstawienia dowodu przeciwnego, za należycie uznane.

Artykuł RC  181

Rozbieżności dotyczące masy lub wymiarów paczek

1. Punkt widzenia urzędu nadania jest decydujący, jeśli chodzi o określenie masy lub wymiarów paczek, z wyjątkiem wystąpienia oczywistego błędu.

2. Różnice masy mniejsze niż 1 kilogram dotyczące paczek zwykłych nie mogą być podstawą do sporządzania zawiadomień o sprawdzeniu lub do zwrotu paczek.

3. Różnice masy paczek z zadeklarowaną wartością do 10 gramów wzwyż lub w dół w stosunku do wykazanej masy nie mogą być podstawą do składania zastrzeżeń ze strony administracji pośredniczącej lub administracji kraju przeznaczenia, chyba że wymaga tego stan zewnętrzny paczki.

Artykuł RC  182

Otrzymanie przez urząd wymiany paczki uszkodzonej lub niedostatecznie opakowanej

1. Każdy urząd wymiany, który otrzymuje paczkę uszkodzoną lub niedostatecznie opakowaną, winien wysłać ją dalej po ewentualnym jej przepakowaniu. Należy zachować, w miarę możliwości, oryginalne opakowanie, adres i chorągiewki. Masę paczki przed przepakowaniem i po przepakowaniu należy podać na samym opakowaniu paczki. Po informacji tej umieszcza się napis "Remballé à ..." ("Przepakowano w ...") wraz z odciskiem datownika i podpisami pracowników, którzy dokonali przepakowania.

2. Jeżeli stan paczki wskazuje na to, że jej zawartość mogła być wyjęta lub uszkodzona, fakt ten sygnalizuje się do wysyłającego urzędu wymiany za pomocą wystarczająco precyzyjnej adnotacji umieszczonej w zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78. Przystępuje się ponadto do otwarcia paczki z urzędu i do sprawdzenia jej zawartości. Wynik tego sprawdzenia winien stanowić przedmiot protokołu CN 24. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz zatrzymuje urząd wymiany, który go sporządził, drugi dołącza się do paczki.

3. Procedurę opisaną w ustępie 2 stosuje się również wtedy, gdy paczka wykazała różnicę masy pozwalającą przypuszczać, że wyjęto z niej całą zawartość lub jej część.

Artykuł RC  183

Stwierdzenie nieprawidłowości powodujących odpowiedzialność administracji

1. Każdy urząd wymiany, który w chwili nadejścia odsyłki stwierdza brak, ograbienie lub uszkodzenie jednej lub kilku paczek, postępuje w następujący sposób.

1.1 W zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78 lub w protokole CN 24 podaje w sposób jak najbardziej szczegółowy stan, w jakim znalazł opakowanie zewnętrzne odsyłki. Oprócz przypadków gdy z uzasadnionych przyczyn jest to niemożliwe, pojemnik, sznurek, pieczęć lub plomba zamknięcia i chorągiewka przechowywane są w stanie nienaruszonym przez sześć tygodni, licząc od dnia sprawdzenia. Są one przesyłane do administracji kraju pochodzenia, jeżeli sobie tego życzy.

1.2 Przesyła duplikat zawiadomienia o sprawdzeniu do ostatniego pośredniczącego urzędu wymiany, ewentualnie tą samą pocztą co do wysyłającego urzędu wymiany.

2. Urząd wymiany przeznaczenia, jeżeli uzna to za wskazane, może na koszt swojej administracji poinformować środkami łączności telekomunikacyjnej wysyłający urząd wymiany o swoich stwierdzeniach.

3. Jeżeli chodzi o urzędy wymiany będące w bezpośrednim kontakcie, to administracje związane z tymi urzędami mogą porozumieć się na temat sposobu postępowania w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości pociągających za sobą ich odpowiedzialność.

Artykuł RC  184

Sprawdzanie odsyłek z paczkami przekazywanymi sumarycznie

1. Artykuły od RC 179 do RC 183 stosuje się tylko do paczek ograbionych i uszkodzonych, jak również do paczek wpisanych indywidualnie do kart paczkowych. Inne paczki są tylko potwierdzane liczbowo.

2. Administracja kraju pochodzenia może uzgodnić z administracją kraju przeznaczenia ograniczenie do pewnych rodzajów paczek szczegółowego sprawdzania, jak również sporządzania zawiadomień o sprawdzeniu CP 78 i protokołów CN 24. Takie samo uzgodnienie może być dokonane z administracjami pośredniczącymi.

3. Jeżeli liczba paczek znajdujących się w odsyłce różni się od liczby podanej w karcie paczkowej, zawiadomienie o sprawdzeniu ogranicza się do poprawienia ogólnej liczby paczek.

4. Jeżeli masa brutto odsyłki podana w karcie paczkowej nie odpowiada stwierdzonej masie brutto, zawiadomienie o sprawdzeniu ogranicza się do poprawienia masy brutto odsyłki.

Artykuł RC  185

Dosyłanie paczki mylnie skierowanej

1. Każdą paczkę mylnie skierowaną dosyła się do właściwego miejsca przeznaczenia najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Każda paczka dosyłana w myśl niniejszego artykułu podlega udziałom za przesłanie do właściwego miejsca przeznaczenia i opłatom oraz należnościom wymienionym w artykule RC 135 ustęp 4 punkt 3.

3. Administracja dosyłająca sygnalizuje ten fakt administracji, od której otrzymała paczkę, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78.

4. Administracja dosyłająca postępuje z paczką mylnie skierowaną tak, jak gdyby nadeszła ona w tranzycie otwartym. Jeżeli zaliczone jej udziały nie są wystarczające dla pokrycia kosztów dosłania, zalicza ona administracji właściwego kraju przeznaczenia i w danym przypadku administracjom pośredniczącym odpowiednie udziały za przewóz. Następnie zalicza ona sobie kwotę, jaką wydatkowała, odbierając ją od administracji, której podlega urząd wymiany, który mylnie skierował paczkę. Administracja ta pobiera kwotę od nadawcy, jeżeli można mu przypisać błąd. O zaliczeniu kwoty i przyczynie tego zaliczenia informuje się za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu.

5. Zamiast stosowania systemu opisanego w ustępie 4 administracje otrzymujące mogą żądać od administracji odpowiedzialnej za złe skierowanie paczki zapłacenia jedynie kosztów jej dosłania do właściwego kraju przeznaczenia.

Artykuł RC  186

Zwrot próżnych pojemników

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami próżne worki powinny być zwracane, najbliższą pocztą, w odsyłce do kraju, do którego one należą, i jeżeli to możliwe, z wykorzystaniem tej samej drogi, jaką nadeszły. Liczbę worków zwracanych w każdej odsyłce należy wpisać do karty paczkowej CP 87.

2. Administracje krajów pochodzenia mogą sporządzać specjalne odsyłki w celu dokonania zwrotu próżnych worków. Jednakże sporządzanie specjalnych odsyłek jest obowiązkowe, gdy zażądają tego administracje krajów tranzytowych lub krajów przeznaczenia. W przypadku worków zwracanych drogą lotniczą sporządzanie specjalnych odsyłek jest obowiązkowe. Odsyłki specjalne wpisuje się do wykazów CN 47. Jeśli nie sporządza się odsyłek specjalnych z próżnymi workami zwracanymi drogą lądowo-morską, liczbę i masę pakietów z próżnymi workami wpisuje się do właściwej kolumny wykazu CN 37.

3. Zwrot odbywa się pomiędzy wyznaczonymi do tego celu urzędami wymiany. Zainteresowane administracje mogą uzgodnić między sobą warunki zwrotu. W obrocie między odległymi krajami administracje powinny, w zasadzie, wyznaczyć tylko jeden urząd zobowiązany do zapewnienia przyjmowania zwracanych im próżnych worków.

4. Próżne worki powinny być zwinięte w odpowiednie pakiety. W danym przypadku deseczki z chorągiewkami, jak również chorągiewki wykonane z płótna, pergaminu lub z innego trwałego materiału powinny być umieszczone wewnątrz worków.

5. Jeżeli liczba próżnych worków zwracanych drogą lądowo-morską nie jest zbyt duża, można je umieścić w workach zawierających paczki pocztowe. We wszystkich innych przypadkach, w tym próżnych worków zwracanych drogą lotniczą, powinny być one umieszczone oddzielnie w workach oznaczonych chorągiewkami, na których znajduje się nazwa urzędów wymiany. Worki te mogłyby być zabezpieczone po uzgodnieniu między danymi administracjami. Na chorągiewkach powinno zostać umieszczone oznaczenie "Sacs vides" ("Próżne worki").

6. Jeżeli kontrola przeprowadzona przez administrację wykaże, że należące do niej worki nie zostały zwrócone jej służbom w terminie dłuższym od tego, jakiego wymaga czas przewozu (tam i z powrotem), ma ona prawo żądać zapłaty wartości worków przewidzianej w ustępie 7. Dana administracja może odmówić tej zapłaty tylko wtedy, gdy jest w stanie udowodnić zwrot brakujących worków.

7. Każda administracja ustala, okresowo i jednakowo dla wszystkich rodzajów worków używanych przez jej urzędy wymiany, wartość w SDR (DTS) i powiadamia o tym zainteresowane administracje za pośrednictwem Biura Międzynarodowego. Przy ustalaniu zapłaty bierze się pod uwagę koszt wymiany worków.

8. Po uprzednim uzgodnieniu administracja może używać do sporządzania swoich odsyłek lotniczych worków należących do administracji kraju przeznaczenia.

9. Odsyłki z próżnymi pojemnikami traktuje się tak jak odsyłki listowe niedające podstawy do płatności z tytułu opłat końcowych (kosztów końcowych), ale podlegające płatnościom w wysokości 30% opłat tranzytowych stosowanych wobec odsyłek listowych.

10. Administracja kraju wysyłającego ma prawo podać, czy życzy sobie, czy nie życzy, aby pojemniki użyte do sporządzenia danej odsyłki były do niej zwrócone. Umieszcza ona tę informację w karcie paczkowej sporządzanej dla odsyłki.

Rozdział  8

Jakość usług

Artykuł RC  187

Cele w zakresie jakości usług

1. Administracje pocztowe sprawdzają rzeczywiste wyniki w stosunku do celów, które ustaliły w zakresie jakości usług.

Rozdział  9

Udziały i opłaty za przewóz lotniczy

Artykuł RC  188

Poziom podstawowych końcowych udziałów lądowych oparty na świadczonych elementach usług

1. Poziom podstawowych udziałów.

1.1 Na lata 2006 do 2009 poziom udziałów podstawowych przewidzianych w artykule 34 ustęp 1 Konwencji jest podany poniżej:

1.1.1 Podstawowy udział odpowiada maksymalnej stawce za paczkę i maksymalnej stawce za kilogram, właściwych dla każdego kraju. Stawki te są obliczane na podstawie proporcji odpowiadającej 71,4% stawki określonej przez każdą administrację na 2004 rok.

1.1.2 Niemniej jednak, jeżeli wartość odpowiadająca 71,4% stawki określonej przez administrację na 2004 rok jest niższa niż 2,85 SDR (DTS) za paczkę i 0,28 SDR (DTS), stawka podstawowa stosowana dla wymienionej administracji zostanie ustalona na poziomie stawki stosowanej do obliczenia uniwersalnego podstawowego końcowego udziału lądowego odpowiadającego 2,85 SDR (DTS) za paczkę i 0,28 SDR (DTS) za kilogram.

2. Premie.

2.1 Każda administracja może podwyższyć udziały podstawowe wymienione w ustępie 1 punkt 1 poprzez świadczenie między jeden a pięć elementów usług jasno określonych poniżej, co da jej prawo do otrzymywania premii od 5 do 40% swojego udziału podstawowego. Możliwość otrzymywania premii jest oferowana każdej administracji, niezależnie od tego, czy ta administracja stosuje udział podstawowy właściwy dla każdego kraju, czy też uniwersalny udział podstawowy.

3. Definicja elementów usługi i wypłata premii.

3.1 Element usługi 1 - Śledzenie i lokalizacja.

3.1.1 Każda administracja pocztowa dostarczająca danych o śledzeniu i lokalizacji dla paczek wchodzących na jej terytorium krajowe (paczek ze znormalizowanymi nalepkami Światowego Związku Pocztowego z kodem kreskowym) i dysponująca urządzeniami technicznymi pozwalającymi jej wymieniać, ze wszystkimi uczestniczącymi administracjami, dane o śledzeniu dotyczące co najmniej poniższych zdarzeń, zgodnie z celami wskaźnikowymi wymienionymi poniżej, będzie miała prawo do premii odpowiadającej 15% udziałów podstawowych określonych w ustępie 1 punkt 1.

3.1.1.1 Minimalne dane o śledzeniu dotyczące zdarzeń.

3.1.1.1.1 EMD - Wejście do urzędu wymiany przeznaczenia: Dane do przekazania w terminie czterdziestu ośmiu godzin, licząc od daty i godziny zdarzenia.

3.1.1.1.2 EMH - Nieudana próba doręczenia: Dane do przekazania w terminie pięciu dni roboczych, licząc od daty i godziny zdarzenia.

3.1.1.1.3 EMI - Doręczenie ostateczne: Dane do przekazania w terminie pięciu dni roboczych, licząc od daty i godziny zdarzenia.

3.1.1.2 Cele wskaźnikowe określone dla przekazywania danych

3.1.1.2.1 Dla 90% paczek objętych zdarzeniem EMC (wyjście z wysyłającego urzędu wymiany) dane dotyczące zdarzenia EMD powinny być przekazane w terminie czterdziestu ośmiu godzin, licząc od daty i godziny zdarzenia.

3.1.1.2.2 Dla 90% paczek objętych zdarzeniem EMD dane dotyczące zdarzenia EMH i/lub EMI powinny być przekazane w terminie pięciu dni roboczych, licząc od daty i godziny zdarzenia.

3.2 Element usługi 2 - Doręczenie do miejsca zamieszkania (siedziby).

3.2.1 Administracja pocztowa, która dokonuje pierwszej próby doręczenia przesyłki jej adresatowi (z wyjątkiem dobrowolnych posiadaczy skrytek pocztowych) lub pozostawia zawiadomienie pod adresem adresata, jeżeli jest on nieobecny, i administracja, która dla przesyłek podlegających należnościom celnym i podatkowym oferuje odbiorcy możliwość opłacenia należności celnych i podatkowych bezpośrednio u niej i fizycznego odebrania przesyłki, będą miały prawo do premii odpowiadającej 10% udziałów podstawowych określonych w ustępie 1 punkt 1.

3.3 Element usługi 3 - Przyjęcie odpowiedzialności.

3.3.1 Administracja pocztowa kraju przeznaczenia, która przyjmuje odpowiedzialność za paczki zaginione, ograbione lub uszkodzone zgodnie z artykułem 21 Konwencji, będzie miała prawo do premii odpowiadającej 5% udziałów podstawowych określonych w ustępie 1 punkt 1.

3.4 Element usługi 4 - Podpis potwierdzający przyjęcie.

3.4.1 Administracja pocztowa, która uzyskuje podpis odbiorcy, potwierdzający przyjęcie, lub każdą inną formą potwierdzenia odbioru, w chwili doręczenia lub wydania paczki zwykłej, jak to przewiduje artykuł RC 116, będzie miała prawo do premii odpowiadającej 5% udziałów podstawowych określonych w ustępie 1 punkt 1.

3.5 Element usługi 5 - Normy doręczania.

3.5.1 Zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 i 2 Konwencji administracja pocztowa, która podaje wszystkie poniższe informacje w celu ich zawarcia w Zbiorze norm doręczania, będzie miała prawo do premii odpowiadającej 5% udziałów podstawowych określonych w ustępie 1 punkt 1.

3.5.1.1 Normy doręczania dotyczące paczek lotniczych lub priorytetowych i paczek lądowo-morskich lub ekonomicznych, jak określono w planie i tytułach Zbioru norm doręczania.

3.5.1.2 Wskazanie średnich czasów odprawy celnej paczek lotniczych lub priorytetowych i paczek lądowo-morskich lub ekonomicznych.

4. Ocena świadczonych elementów usług.

4.1 Element usługi 1 - Śledzenie i lokalizacja.

4.1.1 Biuro Międzynarodowe jest odpowiedzialne za wdrożenie systemu umożliwiającego sprawdzenie, czy dana administracja stosuje postanowienia podane w definicji elementu usługi 1, wyrażone w ustępie 3 punkt 1. Biuro Międzynarodowe jest również zobowiązane upewnić się, że system ten pozwala kontrolować wyniki przekazywania danych oraz wyniki dotyczące jakości usług. Wyniki nie będą jednak używane do określania wypłaty bądź premii 15%.

4.2 Element usługi 2 - Doręczenie do miejsca zamieszkania (siedziby).

4.2.1 Informacje dotyczące kwestii, czy dana administracja stosuje bądź nie postanowienia definicji elementu usługi 2, wyrażone w ustępie 3 punkt 2, zostaną podane w odpowiedniej części Zbioru paczek pocztowych. Administracja, która podaje w wymienionym Zbiorze, że nie świadczy określonego elementu, lub która nie podaje żadnej informacji na ten temat, nie będzie mogła korzystać z premii 10%.

4.2.1.1 Administracja, która z powodu ograniczeń narzuconych przez rząd lub ograniczeń prawnych ma ograniczoną możliwość wprowadzenia elementu usługi 2, ma mimo wszystko prawo do premii 10%, jeżeli opublikuje, w odpowiedniej części Zbioru paczek pocztowych, informacje o rodzaju napotkanego ograniczenia. Informacje podane przez kraje i zawarte w wymienionym Zbiorze mogą podlegać weryfikacji przez Biuro Międzynarodowe, jeżeli jedna z administracji wyrazi wątpliwość co do ich ścisłości. W tym przypadku możliwość otrzymania premii może również być przedmiotem weryfikacji.

4.3 Element usługi 3 - Przyjęcie odpowiedzialności.

4.3.1 Informacje dotyczące kwestii, czy dana administracja stosuje bądź nie postanowienia artykułu 21 Konwencji, zostaną podane w odpowiedniej części Zbioru paczek pocztowych. Administracja, która podaje w wymienionym Zbiorze, że nie stosuje tych postanowień lub która nie podaje żadnej informacji na ten temat, nie będzie mogła korzystać z premii 5%.

4.4 Element usługi 4 - Podpis potwierdzający przyjęcie.

4.4.1 Informacje dotyczące kwestii, czy dana administracja stosuje bądź nie postanowienia artykułu RC 116, zostaną podane w odpowiedniej części Zbioru paczek pocztowych. Administracja, która podaje w wymienionym Zbiorze, że nie stosuje tych postanowień, lub która nie podaje żadnej informacji na ten temat, nie będzie mogła korzystać z premii 5%.

4.4.1.1 Administracja, która z powodu ograniczeń narzuconych przez rząd lub ograniczeń prawnych ma ograniczoną możliwość wprowadzenia elementu usługi 4, ma mimo wszystko prawo do premii 5%, jeżeli opublikuje, w odpowiedniej części Zbioru paczek pocztowych, informacje o rodzaju napotkanego ograniczenia. Informacje podane przez administracje pocztowe i zawarte w wymienionym Zbiorze mogą podlegać weryfikacji przez Biuro Międzynarodowe, jeżeli jedna z administracji wyrazi wątpliwość co do ich ścisłości. W takim przypadku możliwość otrzymania premii 5% może również być przedmiotem weryfikacji.

4.5 Element usługi 5 - Normy doręczania.

4.5.1 Administracja pocztowa, która podaje wszystkie informacje wymienione w artykule 20 ustęp 1 i 2 Konwencji, zgodnie z definicją elementu usługi 5, i której informacje znajdują się w Zbiorze norm doręczania, będzie miała prawo do premii 5%. Administracja pocztowa, której wszystkie informacje nie znajdują się w wymienionym Zbiorze, nie będzie mogła korzystać z tej premii.

5. Odpowiedzialność w zakresie oceny świadczonych elementów usług.

5.1 Biuro Międzynarodowe jest odpowiedzialne za weryfikację, według kryteriów wymienionych w ustępie 4, czy dana administracja stosuje bądź nie postanowienia wymienione w definicjach znajdujących się w ustępie 3.

Artykuł RC  189

Zmiany końcowych udziałów lądowych

1. Podwyższenie końcowych udziałów lądowych, zgodnie z artykułem 34 ustęp 1 Konwencji, może wejść w życie wyłącznie od dnia 1 stycznia. Aby ten warunek był przestrzegany, każda administracja chcąca podwyższyć swój podstawowy końcowy udział lądowy, aby uwzględnić inflację, powinna przedstawić Biuru Międzynarodowemu, co najmniej cztery miesiące przed tą datą, dowody rzeczowe potwierdzające jej prośbę. Biuro Międzynarodowe informuje o tym zainteresowane administracje co najmniej trzy miesiące przed datą jego wejścia w życie. Jeżeli terminy te nie zostały zachowane, zmiany te wchodzą w życie dopiero 1 stycznia następnego roku.

2. Zmniejszenie końcowych udziałów lądowych może wejść w życie od dnia 1 stycznia, 1 kwietnia, 1 lipca lub 1 października. Biuro Międzynarodowe przekazuje bezzwłocznie te informacje administracjom pocztowym.

Artykuł RC  190

Tranzytowy udział lądowy

1. Stosowane przy obliczaniu tranzytowego udziału lądowego, zgodnie z artykułem 34 ustęp 2 Konwencji, stawki są następujące:

1.1 0,200 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za kilometr do 1.500 kilometrów;

1.2 0,140 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkowy kilometr do 5.000 kilometrów;

1.3 0,100 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkowy kilometr;

1.4 stawkę odległości oblicza się dla przedziału odległości 100 kilometrów, na podstawie mediany wartości.

2. Dla paczek przesyłanych w tranzycie otwartym administracje pośredniczące mają prawo do żądania udziału ryczałtowego w wysokości 0,40 SDR (DTS) za przesyłkę.

Artykuł RC  191

Stosowanie tranzytowych udziałów lądowych

1. Żaden tranzytowy udział lądowy nie należy się za:

1.1 przeładunek odsyłek lotniczych pomiędzy dwoma portami lotniczymi obsługującymi to samo miasto;

1.2 przewóz tych odsyłek pomiędzy portem lotniczym obsługującym miasto a magazynem znajdującym się w tym samym mieście i przewóz z powrotem tych samych odsyłek w celu ich dalszego kierowania.

2. Każdy z krajów uczestniczących w przewozie ma prawo żądać, za każdą paczkę, tranzytowych udziałów lądowych odpowiadających określonemu przedziałowi odległości. W przypadku gdy nie występuje przewóz lądowy, stosuje się tylko ryczałtowy udział wymieniony w artykule RC 190 ustęp 2.

3. Dalsze kierowanie, w danym przypadku po przechowaniu, przez służby pocztowe kraju pośredniczącego przesyłanych w tranzycie otwartym paczek nadchodzących i wychodzących przez ten sam port lub lotnisko (tranzyt bez przewozu lądowego) podlega ryczałtowemu udziałowi za paczkę, wymienionemu w artykule RC 190 ustęp 2, z wyłączeniem tranzytowych udziałów lądowych.

4. Jeżeli zagraniczna służba transportowa przewozi ładunki pocztowe przez terytorium kraju bez udziału jego służb, zgodnie z artykułem RC 160 ustęp 3, kierowane w ten sposób paczki nie podlegają tranzytowemu udziałowi lądowemu.

Artykuł RC  192

Udział morski

1. Stosowane przy obliczaniu udziału morskiego, zgodnie z artykułem 34 ustęp 3 Konwencji, stawki są następujące:

1.1 0,070 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za milę morską (1.852 metry) do 1.000 mil morskich;

1.2 0,040 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską do 2.000 mil morskich;

1.3 0,034 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską do 4.000 mil morskich;

1.4 0,022 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską do 10.000 mil morskich;

1.5 0,015 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską;

1.6 stawkę za odległości oblicza się dla przedziału odległości 100 mil morskich, na podstawie mediany wartości.

Artykuł RC  193

Stosowanie udziału morskiego

1. W danym przypadku przedziały odległości służące do określenia kwoty udziału morskiego, która ma być zastosowana między dwoma krajami, oblicza się na podstawie średniej ważonej odległości. Odległość ta określona jest w zależności od tonażu odsyłek przewiezionych między poszczególnymi portami obu krajów.

2. Przewóz morski między dwoma portami tego samego kraju nie może być podstawą do pobierania udziału morskiego, gdy administracja tego kraju otrzymuje już, za te same paczki, należność z tytułu przewozu lądowego.

3. Udział morski administracji lub służb pośredniczących stosuje się wobec paczek lotniczych tylko w przypadku, gdy paczka korzysta z pośredniego przewozu morskiego. Każdą służbę morską włączoną przez kraj nadania lub przeznaczenia do przewozu uważa się w tym przypadku za służbę pośredniczącą.

4. W przypadku wprowadzenia podwyżki powinna być ona także stosowana wobec paczek pochodzących z kraju, któremu podlegają służby wykonujące przewóz morski. Jednakże obowiązek ten nie dotyczy ani obrotu między krajem a terytoriami, których sprawy międzynarodowe prowadzi ten kraj, ani obrotu pomiędzy tymi terytoriami.

5. W przypadku zmiany udziału morskiego stosuje się postanowienia artykułu RC 189.

Artykuł RC  194

Stosowanie nowych udziałów w wyniku nieprzewidzianych zmian w kierowaniu

1. Okoliczności związane z działaniem siły wyższej lub inne nieprzewidziane wydarzenia mogą zmusić administrację do wykorzystania, do transportu swych własnych paczek, nowej drogi kierowania powodującej dodatkowe koszty przewozu lądowego lub morskiego. W takim przypadku administracja ta powinna bezzwłocznie poinformować o tym, środkami łączności telekomunikacyjnej, wszystkie administracje, których odsyłki paczkowe lub paczki przesyłane w tranzycie otwartym kierowane są w tranzycie przez jej kraj. Począwszy od piątego dnia następującego po wysłaniu tej informacji, administracja pośrednicząca upoważniona jest do obciążenia administracji kraju nadania udziałami lądowymi lub morskimi odpowiadającymi nowej trasie.

Artykuł RC  195

Masa odsyłek uwzględniana przy zapłacie administracjom

1. W celu dokonania zapłaty administracjom krajów przeznaczenia lub krajów tranzytowych do masy brutto odsyłek włącza się masę pojemników (worki pocztowe itp.), ale nie masę kontenerów przewożonych drogą morską lub lotniczą. Jednakże administracje kraju pochodzenia i przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą uwzględnianie mas netto, bez względu na sposób wpisywania stosowany przez nie przy wypełnianiu kart paczkowych CP 87 lub CP 88.

Artykuł RC  196

Zaliczanie udziałów

1. Zaliczanie udziałów zainteresowanym administracjom odbywa się, w zasadzie, za każdą paczkę.

Artykuł RC  197

Udziały i opłaty zaliczane na dobro innych administracji przez administrację kraju pochodzenia odsyłki

1. W przypadku wymiany odbywającej się w odsyłkach zamkniętych administracja kraju pochodzenia odsyłki wpisuje na dobro administracji kraju przeznaczenia i każdej administracji pośredniczącej jej udziały lądowe i morskie, w tym udziały wyjątkowe dopuszczone przez Konwencję lub jej Protokół końcowy.

2. W przypadku wymiany odbywającej się w tranzycie otwartym administracja kraju pochodzenia odsyłki wpisuje na dobro:

2.1 administracji kraju przeznaczenia odsyłki - jej udziały wymienione w ustępie 1, jak również udziały przypadające kolejnym administracjom pośredniczącym i administracji kraju przeznaczenia paczki;

2.2 administracji kraju przeznaczenia odsyłki - sumy odpowiadające opłatom przewozu lotniczego, do których ma ona prawo z tytułu dalszego kierowania paczek lotniczych;

2.3 administracji pośredniczących poprzedzających administrację kraju przeznaczenia odsyłki - udziały wymienione w ustępie 1.

3. Opłaty za opracowanie odsyłek zamkniętych w tranzycie pokrywa administracja kraju pochodzenia odsyłek. Stosowana stawka wynosi 0,195 SDR (DTS) za kilogram dla odsyłek lotniczych i odsyłek S.A.L., a dla odsyłek lądowo-morskich 0,170 SDR (DTS) za kilogram w 2006 r., 0,180 SDR (DTS) za kilogram w 2007 r., 0,190 SDR (DTS) za kilogram w 2008 r. i 0,195 SDR (DTS) za kilogram w 2009 r.

4. Przeładunek w trakcie przewozu, w tym samym porcie lotniczym, paczek lotniczych przechodzących kolejno przez kilka różnych służb lotniczych odbywa się bez wynagrodzenia.

Artykuł RC  198

Zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności w przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania

1. Jeżeli udziały, opłaty i należności nie zostały uiszczone przy zwrocie do nadawcy lub dosyłaniu, administracja zwracająca lub dosyłająca postępuje w podany niżej sposób.

2. W przypadku wymiany odbywającej się w odsyłkach zamkniętych, administracja, która zwraca lub dosyła paczkę, pobiera od administracji, do której przeznaczona jest odsyłka:

2.1 udziały przypadające jej, jak również administracjom pośredniczącym;

2.2 przypadające jej opłaty i należności, które nie zostały jej zapłacone.

3. Administracja, która zwraca lub dosyła paczkę w odsyłce zamkniętej, zalicza na dobro administracji pośredniczących przypadające im udziały.

4. W przypadku wymiany odbywającej się w tranzycie otwartym administracja pośrednicząca jest obciążona przez administrację, która zwraca lub dosyła paczkę, sumami wymienionymi w ustępie 2. Zalicza ona na swoje konto, obciążając administrację, której przekazuje paczkę, należną jej sumę oraz sumę, jaka przypada administracji zwracającej lub dosyłającej. Operacja taka jest powtarzana, w miarę potrzeby, przez każdą administrację pośredniczącą.

5. Opłaty związane z przewozem lotniczym paczek zwracanych do nadawcy lub dosyłanych drogą lotniczą pobierane są ewentualnie od administracji krajów, skąd pochodzi żądanie zwrotu lub dosłania.

6. W przypadku dosyłania mylnie skierowanych paczek zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności odbywa się zgodnie z artykułem RC 185 ustęp 4.

7. Opłaty związane z przewozem lotniczym paczkowych odsyłek lotniczych skierowanych w czasie przekazywania inną trasą reguluje się zgodnie z artykułami RC 199 i RC 201.

Artykuł RC  199

Obliczanie opłat za przewóz lotniczy

1. Opłaty za przewóz lotniczy paczkowych odsyłek lotniczych oblicza się z jednej strony według rzeczywistej stawki podstawowej i wyrażonych w kilometrach odległości podanych w "Wykazie odległości pocztowo-lotniczych", z drugiej według masy brutto odsyłek. Rzeczywista stawka podstawowa może być mniejsza lub co najwyżej równa stawce podanej w artykule 33 ustęp 1 Konwencji.

2. Należności dla administracji pośredniczącej z tytułu przewozu lotniczego paczek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym ustala się w zasadzie tak, jak podano to w ustępie 1, ale za pół kilograma dla każdego kraju przeznaczenia. Jednakże jeśli terytorium kraju przeznaczenia takich paczek obsługuje jedna linia lub kilka linii mających kilka międzylądowań na tym obszarze, opłaty za przewóz oblicza się na podstawie średniej stawki ważonej. Stawkę tę określa się w zależności od masy paczek wyładowywanych na każdym lotnisku, gdzie następuje międzylądowanie. Opłaty oblicza się za każdą paczkę, zaokrąglając masę każdej do pół kilograma wzwyż.

Artykuł RC  200

Opłaty za przewóz lotniczy zaginionych lub zniszczonych paczek lotniczych

1. Administracja kraju nadania zwolniona jest ze wszelkich opłat z tytułu przewozu lotniczego paczek lotniczych zaginionych lub zniszczonych w wyniku wypadku, któremu uległ samolot, albo z jakiegokolwiek powodu, za który odpowiedzialność ponosi przedsiębiorstwo zajmujące się przewozem lotniczym. Zwolnienie to stosuje się bez względu na to, jaki jest odcinek wykorzystywanej linii.

Artykuł RC  201

Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lub worków, które zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane

1. Administracja kraju pochodzenia odsyłki, która zboczyła z trasy w czasie przewozu, powinna uiścić opłaty za przewóz tej odsyłki na odcinkach rzeczywiście przebytych.

2. Uiszcza ona opłaty za przewóz do portu lotniczego wyładunku wskazanego pierwotnie w wykazie zdawczym CN 38, jeśli:

2.1 rzeczywista droga kierowania nie jest znana;

2.2 nie zażądano jeszcze opłat za odcinki rzeczywiście przebyte;

2.3 zmiana trasy jest spowodowana przez przedsiębiorstwo lotnicze zapewniające przewóz.

3. Dodatkowe opłaty wynikające z odcinków rzeczywiście przebytych przez odsyłkę, która zboczyła z trasy, uiszczane są następująco:

3.1 przez administrację, której służby popełniły błąd w kierowaniu;

3.2 przez administrację, która pobrała opłaty za przewóz przekazane przedsiębiorstwu lotniczemu, które dokonało przeładunku w innym miejscu niż podane w wykazie zdawczym CN 38.

4. Postanowienia, o których mowa w ustępach od 1 do 3, stosuje się przez analogię, jeśli tylko część odsyłki jest wyładowana w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie zdawczym CN 38.

5. Administracja kraju pochodzenia odsyłki lub worka mylnie skierowanego w wyniku błędu występującego na chorągiewce powinna uiścić opłaty za przewóz na całej trasie lotniczej, zgodnie z artykułem 33 ustęp 3 punkt 1 Konwencji.

Artykuł RC  202

Płatności z tytułu przewozu lotniczego próżnych worków

1. Opłaty za przewóz lotniczy próżnych worków uiszcza administracja właściciel worków.

2. Maksymalna stosowana stawka z tytułu przewozu lotniczego odsyłek z próżnymi workami odpowiada 30% stawki podstawowej ustalonej zgodnie z postanowieniami artykułu 33 ustęp 1 Konwencji.

Rozdział  10

Sporządzanie i regulowanie rachunków

Artykuł RC  203

Sporządzanie rachunków

1. Każda administracja poleca swoim urzędom wymiany sporządzanie bezzwłocznie wykazu CP 94, na koniec każdego miesiąca lub kwartału, dla wszystkich przesyłek otrzymanych z jednej i tej samej administracji, w podziale na urzędy wysyłające i na odsyłki.

2. W przypadku poprawiania kart paczkowych CP 88 lub CP 87 w kolumnie "Observations" ("Uwagi") wykazu CP 94 podaje się numer i datę zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 sporządzonego przez urząd wymiany przekazujący lub przejmujący.

3. Wykaz CP 94 zestawia się w rachunku CP 75.

4. Administracje, które w poprzednim roku miały saldo kredytowe netto, mogą dokonać wyboru, aby płacono im zgodnie z częstotliwością miesięczną, kwartalną, półroczną lub roczną. Dokonany wybór pozostaje w mocy przez rok kalendarzowy rozpoczynający się od dnia 1 stycznia.

5. Administracje mają prawo stosować system fakturowania bezpośredniego lub dwustronnej kompensaty.

6. W ramach systemu fakturowania bezpośredniego rachunki CP 75 służyłyby za faktury dla płatności bezpośrednich. Rachunek CP 75 z dołączonym wykazem CP 94, ale bez kart paczkowych, przesyła się najszybszą drogą do zainteresowanej administracji w celu uznania i dokonania zapłaty miesięcznej, kwartalnej, półrocznej lub rocznej. Przesyłka taka winna nastąpić w ciągu dwóch miesięcy od nadejścia ostatniej karty paczkowej okresu, którego rachunek ten dotyczy.

7. Administracja dłużnik winna dokonać zapłaty zafakturowanej kwoty w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli administracja, która wysłała rachunek, nie otrzymała żadnego prostującego zawiadomienia w terminie dwóch miesięcy, rachunek uważa się za przyjęty na mocy prawa. Jeżeli pojawi się różnica przekraczająca kwotę 9,80 SDR (DTS), należy poprawić wykaz CP 94 i dołączyć go jako dowód rzeczowy do poprawionego rachunku CP 75. Administracje będące dłużnikami mogą odmówić sprawdzania i uznania rachunków CP 75, które nie zostały im przedstawione przez administracje wierzycieli w terminie sześciu miesięcy po okresie, którego one dotyczą.

8. W ramach systemu dwustronnej kompensaty, administracja wierzyciel sporządza rachunki CP 75 oraz CN 52 i przedkłada je jednocześnie i najszybszą drogą administracji dłużnikowi zgodnie z częstotliwością miesięczną, kwartalną, półroczną lub roczną. Jednakże natychmiast po tym, gdy rachunki CP 75 między dwiema administracjami są uznane lub przyjęte na mocy prawa, mogą one zostać ujęte w rachunku ogólnym CN 52 sporządzonym według jednej z wyżej wymienionych częstotliwości.

9. Administracja dłużnik uznaje lub zmienia rachunki CP 75 oraz CN 52 i przesyła swą zapłatę do administracji wierzyciela w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli administracja, która wysłała rachunki, nie otrzymała żadnego prostującego zawiadomienia w terminie dwóch miesięcy, rachunki te uważa się za przyjęte na mocy prawa.

10. Gdy różnica przekraczająca kwotę 9,80 SDR (DTS) wykazana jest przez administrację dłużnika, wykaz CP 94 winien być poprawiony i dołączony do rachunku CP 75 jako dowód rzeczowy.

11. Jeżeli saldo rachunku CP 75 lub CN 52 nie przekracza kwoty 163,35 SDR (DTS), ujmuje się je w następnym rachunku CP 75 lub CN 52, gdy zainteresowane administracje uczestniczą w systemie kompensaty Biura Międzynarodowego.

Artykuł RC  204

Regulowanie rachunków

1. Regulowanie między administracjami pocztowymi rachunków międzynarodowych dotyczących obrotu pocztowego może być uważane za transakcje bieżące i dokonywane stosownie do bieżących zobowiązań międzynarodowych zainteresowanych krajów członkowskich, jeśli istnieją umowy w tej sprawie. W przypadku braku tego rodzaju umów rachunki są regulowane zgodnie z przewidzianymi poniżej postanowieniami.

2. Każda administracja sporządza swoje rachunki i przekazuje je w dwóch egzemplarzach innym zainteresowanym. Jeden z uznanych egzemplarzy, ewentualnie poprawiony lub z dołączonym stwierdzeniem różnic, zwraca się do administracji wierzyciela. Rachunek ten służy za podstawę do sporządzenia, w danym przypadku, końcowego rozrachunku między dwiema administracjami.

3. Administracje pocztowe mają prawo regulować swoje rachunki albo dwustronnie, albo poprzez wielostronny system kompensacyjny Biura Międzynarodowego, albo za pomocą każdego innego systemu rozliczania rachunków. Jedynie administracje pocztowe, które podpisały umowę o ich przystąpieniu do systemu, są uprawnione do uczestniczenia w wielostronnym rozliczaniu dokonywanym przez Biuro Międzynarodowe.

4. Administracja wierzyciel wybiera sposoby rozliczania, po konsultacji przeprowadzonej z administracją dłużnikiem. W przypadku braku porozumienia wybór dokonany przez administrację wierzyciela jest zawsze decydujący. W przypadku regulowania za pośrednictwem wielostronnego systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego administracja wierzyciel i administracja dłużnik powinny obie podpisać stosowną umowę o przystąpieniu i wspólnie uzgodnić włączenie danego rachunku do systemu.

5. Saldo każdego rachunku CP 75 sporządzanego przez administrację wierzyciela jest regulowane przez administrację dłużnika zgodnie z postanowieniami artykułów RC 205 i RC 208.

6. W przypadku dwustronnej kompensaty i fakturowania na podstawie nierównowagi obrotu:

6.1 sporządzanie i przesłanie rachunku ogólnego może nastąpić, bez czekania na ewentualne poprawienie rachunku CP 75, natychmiast, gdy jedna administracja posiadająca wszystkie rachunki dotyczące danego okresu uważa się za wierzyciela; sprawdzanie rachunku CN 52 przez administrację dłużnika i uregulowanie salda powinny być dokonane w terminie dwóch miesięcy po otrzymaniu rachunku ogólnego; administracja dłużnik nie jest zobowiązana do uznania rachunków, które nie zostały jej przesłane w terminie sześciu miesięcy po upływie roku, którego rachunki te dotyczą;

6.2 każda administracja, która w każdym miesiącu i w sposób ciągły stwierdza, że inna administracja jest jej dłużna kwotę wyższą niż 9.800,72 SDR (DTS), ma prawo do żądania miesięcznej zaliczki do wysokości trzech czwartych swej należności; żądanie jej winno być spełnione w terminie dwóch miesięcy.

Artykuł RC  205

Rozliczanie rachunków za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

1. Rozliczanie rachunków za pośrednictwem systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego odbywa się zgodnie z następującymi postanowieniami:

1.1 Udział w systemie kompensacyjnym Biura Międzynarodowego jest otwarty dla administracji pocztowych lub dla służb tych administracji, które podpisały umowę o przystąpieniu; zobowiązuje je ona do stosowania się do warunków wymienionych w karcie użytkowania systemu.

1.2 Biuro Międzynarodowe publikuje, w okólnikach, w regularnych odstępach czasu uaktualnioną listę uczestników.

1.3 Administracja wierzyciel, która zamierza, aby rachunek został uregulowany za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, przesyła do dłużnika egzemplarz tego rachunku z umieszczonym na nim oznaczeniem "Proposé pour inclusion dans UPU*Clearing" ("Proponowany do włączenia do UPU*Clearing"). Jeśli dłużnik nie proponuje poprawki, przesyła rachunek do Biura Międzynarodowego i do administracji wierzyciela z uwagą "Accepté pour inclusion dans UPU*Clearing" ("Uznany do włączenia do UPU*Clearing"). Jeśli dłużnik proponuje poprawkę, zwraca on rachunek do administracji wierzyciela, która przesyła rachunek do Biura Międzynarodowego, jeśli uznaje ona zaproponowaną zmianę. Do Biura Międzynarodowego należy przesyłać rachunki tylko wtedy, gdy administracja dłużnik i administracja wierzyciel uzgodnią je w całości.

1.4 Płatność zobowiązań powinna odbywać się zgodnie z warunkami zamieszczonymi w karcie użytkowania systemu.

1.5 Jeśli uczestnik nie wywiązuje się ze swoich obowiązków zamieszczonych w karcie użytkowania systemu lub jeśli popełnia błędy, Biuro Międzynarodowe podejmuje właściwe działania i informuje o tym wszystkich uczestników systemu.

Artykuł RC  206

Płatności zaległych długów wynikających z regulowania rachunków poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego

1. Jeśli w wyniku regulowania rachunków dokonywanego poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego okaże się, że jedna administracja zalega z należnościami, możliwe jest uregulowanie tych należności za pomocą zobowiązań, jakie wobec administracji dłużnika ma jakakolwiek inna administracja. Przed podjęciem takiego działania Biuro Międzynarodowe konsultuje się z daną administracją wierzycielem i wysyła przypomnienie do dłużnika. Jeśli żadna płatność nie została dokonana w ciągu miesiąca, który nastąpił po dniu przypomnienia, Biuro Międzynarodowe jest upoważnione do przeprowadzenia niezbędnych transferów rozliczeniowych po poinformowaniu o tym wszystkich zainteresowanych stron. Zgoda zalegającego dłużnika nie jest potrzebna.

2. W trakcie operacji rozliczeniowych Biuro Międzynarodowe dokonuje jedynie kompensacji rachunków, które zostały uznane zarówno przez zalegającego dłużnika, jak i przez administrację, która jest mu winna pieniądze.

3. Zalegający dłużnik nie ma prawa do żadnych roszczeń względem administracji, która jest mu winna pieniądze, odnośnie do należności zaliczonych wierzycielowi przez Biuro Międzynarodowe zgodnie z procedurą opisaną w ustępie 1.

Artykuł RC  207

Płatności zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS). Postanowienia ogólne

1. Poniżej przewidziane zasady płatności stosuje się do wszelkich zobowiązań powstałych z obrotu pocztowego i wyrażonych w SDR (DTS). Zobowiązania te mogą wynikać albo z rachunków ogólnych lub wykazów sporządzonych przez Biuro Międzynarodowe, albo z rozrachunków lub wykazów sporządzonych bez jego udziału. Niniejsze zasady dotyczą również regulowania różnic, odsetek lub w danym przypadku zaliczek.

2. Każda administracja może regulować swoje zobowiązania przez wpłacanie z góry zaliczek, o wysokość których jest zmniejszone jej zadłużenie w chwili jego ustalenia.

3. Każda administracja może regulować swoje zobowiązania pocztowe wyrażone w SDR (DTS) w formie kompensaty przychodu lub rozchodu w jej obrocie z inną administracją, z zastrzeżeniem przestrzegania terminów płatności. Kompensata może być rozszerzona, za obopólną zgodą, na zobowiązania z tytułu usług telekomunikacyjnych, jeśli obie administracje świadczą usługi pocztowe i telekomunikacyjne. Kompensata nie może być dokonana w odniesieniu do zobowiązań za transakcje zlecone innej instytucji lub przedsiębiorstwu będącemu pod kontrolą administracji pocztowej, jeśli ta administracja sprzeciwia się temu.

4. Włączenie rachunku za pocztę lotniczą do rachunku ogólnego, zawierającego różne zobowiązania, nie powinno powodować zwłoki w płatności za przewóz lotniczy na rzecz zainteresowanego przedsiębiorstwa lotniczego.

Artykuł RC  208

Zasady płatności rachunków, których regulowania nie dokonuje się za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

1. Zobowiązania płaci się w walucie wybranej przez administrację wierzyciela po konsultacji przeprowadzonej z administracją dłużnikiem. W razie braku porozumienia wybór dokonany przez administrację wierzyciela powinien być decydujący we wszystkich przypadkach. Jeśli administracja wierzyciel nie określi waluty, wybór należy do administracji dłużnika.

2. Kwota płatności, określona w wybranej walucie, powinna odpowiadać równowartości salda rachunku wyrażonego w SDR (DTS).

3. Z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępie 4 kwotę płatności w wybranej walucie określa się, przeliczając SDR (DTS) na walutę płatności zgodnie z poniższymi postanowieniami.

3.1 W przypadku walut, dla których kurs w stosunku do SDR (DTS) publikuje Międzynarodowy Fundusz Walutowy, stosuje się kurs wymiany obowiązujący w przeddzień płatności lub ostatnio opublikowany.

3.2 W przypadku innych walut przelicza się najpierw kwotę wyrażoną w SDR (DTS) na walutę pośrednią, której wartość w SDR (DTS) jest publikowana codziennie przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, stosując ostatnią opublikowaną wartość tego kursu. Następnie uzyskany wynik przelicza się na walutę płatności, stosując ostatni kurs notowany na rynku wymiany kraju dłużnika.

4. Jeśli za obopólną zgodą administracja wierzyciel i administracja dłużnik wybrały walutę kraju niebędącego członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego i którego prawo nie zezwala na zastosowanie postanowień przewidzianych w ustępie 3, zainteresowane administracje ustalają wzajemnie relację między SDR (DTS) a wartością wybranej waluty.

5. W celu określenia równowartości waluty należy odnieść się do kursu zamknięcia stosowanego w większości transakcji handlowych na oficjalnym rynku wymiany.

6. W dniu płatności administracja dłużnik powinna przekazać kwotę w wybranej walucie za pomocą przelewu pocztowego lub każdego innego sposobu przyjętego przez obie administracje.

7. Administracje wierzyciele powinny publikować, w okólnikach rozpowszechnianych przez Biuro Międzynarodowe, każdą zmianę dotyczącą danych stosowanych przy przekazywaniu czeków lub przelewów.

8. Opłaty związane z przekazywaniem płatności (należności, koszty rozliczeń, prowizje, opłaty manipulacyjne itp.) pobierane w kraju będącym dłużnikiem ponosi administracja dłużnik. Opłaty pobierane w kraju będącym wierzycielem, łącznie z opłatami pobieranymi przez banki pośredniczące w krajach trzecich, ponosi administracja wierzyciel. Jeśli stosuje się przelew pocztowy zwolniony od opłat, zwolnienie od opłat przyznawane jest także przez urząd wymiany kraju lub krajów trzecich pośredniczących między administracją dłużnikiem a administracją wierzycielem, jeśli nie ma między nimi wymiany bezpośredniej.

9. Jeśli w okresie między wysłaniem zlecenia przelewu lub płatności dokonanej za pomocą innych środków a otrzymaniem przez administrację wierzyciela wystąpi zmiana równowartości wybranej waluty, obliczonej w sposób opisany w ustępach 3, 4 lub 5, a różnica wynikająca z tej zmiany przekroczy 5% wartości należnej kwoty (według obliczeń dokonanych po zmianie), wówczas ogólną różnicę dzieli się po połowie między obie administracje.

10. Płatność powinna zostać dokonana możliwie jak najszybciej, ale najpóźniej przed upływem terminu sześciu tygodni, licząc od dnia uznania lub powiadomienia o przyjęciu na mocy prawa rozrachunków i rachunków podających kwoty lub salda do uregulowania. Po tym terminie należne kwoty zostają oprocentowane w wysokości 6% rocznie, licząc od dnia następnego po dniu wygaśnięcia powyższego terminu. Przez płatność rozumie się przesłanie środków płatniczych lub dokumentu płatniczego (czeku, weksla itp.) albo podpisanie zlecenia przelewu lub zapłaty przez organizację zobowiązaną do transferu w kraju dłużniku.

11. Po dokonaniu płatności do formularza płatności (czeku, weksla itp.) dołącza się informacje o tytule płatności, okresie i kwocie w SDR (DTS), przyjętym kursie wymiany i dacie stosowania tego kursu dla każdego rachunku składającego się na ogólną sumę płatności. Jeśli nie jest możliwe dołączenie niezbędnych szczegółów do przelewu lub dokumentu płatności, to w dniu dokonania płatności należy przesłać drogą elektroniczną lub najszybszą drogą pocztową (lotniczą lub lądowo-morską) pismo wyjaśniające. Szczegółowego wyjaśnienia należy udzielić po francusku lub w języku znanym w administracji, na rzecz której dokonano płatności.

Rozdział  11

Postanowienia różne

Artykuł RC  209

Informacje przekazywane przez administracje

1. Administracje powinny przekazać do Biura Międzynarodowego, na formularzach przez niego przesłanych, odpowiednie informacje dotyczące wykonywania usługi paczek pocztowych. Informacje te obejmują decyzje podjęte na temat stosowania lub niestosowania niektórych ogólnych postanowień Konwencji i jej Regulaminów.

2. Każda administracja powinna podać do wiadomości innym administracjom za pośrednictwem Biura Międzynarodowego:

2.1 końcowe udziały lądowe oraz w danym przypadku tranzytowe udziały lądowe i udziały morskie, jakie pobiera;

2.2 odpowiednie informacje dotyczące usług fakultatywnych, warunków przyjmowania, limitów masy, limitów wymiarów i innych szczegółów.

3. O każdej zmianie informacji wymienionych w ustępie 1 i 2 należy bezzwłocznie powiadomić tą samą drogą.

Artykuł RC  210

Publikacje Biura Międzynarodowego

1. Biuro Międzynarodowe publikuje, na podstawie informacji dostarczonych przez administracje pocztowe, oficjalny zbiór informacji o charakterze ogólnym dotyczących stosowania Konwencji i jej Regulaminów w każdym z krajów członkowskich. Publikuje także podobny zbiór o stosowaniu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych i jego Regulaminu, na podstawie informacji dostarczonych przez odpowiednie administracje w odniesieniu do postanowień Regulaminu tego Porozumienia.

2. Publikuje także, na podstawie informacji dostarczonych przez administracje i ewentualnie przez Związki Regionalne w odniesieniu do ustępu 2 punkt 1 lub Organizację Narodów Zjednoczonych w odniesieniu do ustępu 2 punkt 5:

2.1 spis adresów, nazwisk szefów i kadry kierowniczej administracji pocztowych i Związków Regionalnych;

2.2 międzynarodowy wykaz urzędów pocztowych;

2.3 zbiór informacji tranzytowych zawierający:

2.3.1 wykaz odległości wyrażonych w kilometrach związanych z przewozami lądowymi odsyłek tranzytowych;

2.3.2 wykaz usług tranzytowych świadczonych dla poczty lądowo-morskiej (w tym S.A.L.);

2.4 zbiór informacji o równowartościach;

2.5 wykaz przedmiotów zakazanych, w którym wymienia się także narkotyki objęte zakazami przewidzianymi w wielostronnych umowach o narkotykach, oraz definicje towarów niebezpiecznych określonych przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (OACI lub ICAO), zabronionych do przewozu przez pocztę;

2.6 zbiór informacji o opłatach stosowanych w obrocie krajowym administracji pocztowych;

2.7 dane statystyczne dotyczące usług pocztowych (krajowych i międzynarodowych);

2.8 studia, opinie, sprawozdania i inne opracowania dotyczące usług pocztowych;

2.9 następujące trzy katalogi:

2.9.1 katalog biblioteki Biura Międzynarodowego (zawierający spis prac nabytych przez bibliotekę);

2.9.2 katalog biblioteki czasopism Biura Międzynarodowego (zawierający spis czasopism otrzymanych przez Biuro Międzynarodowe);

2.9.3 katalog filmoteki Biura Międzynarodowego (zawierający spis filmów, które Biuro Międzynarodowe może wypożyczyć administracjom pocztowym);

2.10 katalog wyposażenia pocztowego;

2.11 "Listę générale des services aéropostaux" ("Wykaz ogólny usług pocztowo-lotniczych"), znany jako "Liste CN 68" ("Wykaz CN 68");

2.12 "Liste des distances aéropostales" ("Wykaz odległości pocztowo-lotniczych") sporządzony we współpracy z przewoźnikami lotniczymi.

3. Biuro Międzynarodowe publikuje także:

3.1 podręczniki Konwencji i Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych;

3.2 inne akta Światowego Związku Pocztowego opatrzone adnotacjami Biura Międzynarodowego;

3.3 wielojęzyczny słownik międzynarodowej służby pocztowej.

4. Zmiany dokonywane w różnych publikacjach wymienionych w ustępach od 1 do 3 ogłaszane są za pomocą okólników, biuletynów, dodatków lub w jakikolwiek inny odpowiedni sposób. Jednakże zmiany publikacji wymienionych w ustępie 2 punkt 11 i w ustępie 2 punkt 12 oraz daty wprowadzenia w życie tych zmian podaje się do wiadomości administracjom najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) w najkrótszym czasie i w najbardziej odpowiedniej formie.

5. Publikacje wydawane przez Biuro Międzynarodowe rozprowadza się wśród administracji według następujących zasad:

5.1 Wszystkie publikacje, z wyjątkiem wymienionych w ustępie 5 punkt 2, przekazuje się w trzech egzemplarzach, z których jeden jest w języku oficjalnym. Dwa pozostałe egzemplarze dostarcza się albo w języku oficjalnym, albo w języku, o który się prosi, stosownie do postanowień artykułu 110 Regulaminu ogólnego.

5.2 Czasopismo "Union Postale" rozprowadza się proporcjonalnie do liczby jednostek składki obowiązkowej, określonych dla każdej administracji zgodnie z postanowieniami artykułu 130 Regulaminu ogólnego.

5.3 Poza liczbą egzemplarzy dostarczonych bezpłatnie na zasadach określonych w ustępie 5 punkt 1, administracje mogą nabywać publikacje Biura Międzynarodowego po cenie pokrywającej koszty własne.

6. Publikacje wydawane przez Biuro Międzynarodowe są również przesyłane do Związków Regionalnych.

Artykuł RC  211

Adresy telegraficzne

1. W zawiadomieniach telegraficznych, wymienianych między administracjami, stosuje się następujące adresy telegraficzne:

1.1 "Postgen" dla telegramów przeznaczonych dla administracji centralnych;

1.2 "Postbur" dla telegramów przeznaczonych dla urzędów pocztowych;

1.3 "Postex" dla telegramów przeznaczonych dla urzędów wymiany.

2. Adresy telegraficzne uzupełnia się oznaczeniem miejsca przeznaczenia oraz, w miarę potrzeby, innymi szczegółami uznanymi za niezbędne.

3. Adres telegraficzny Biura Międzynarodowego brzmi: "UPU Berne".

4. Adresy telegraficzne wymienione w ustępach 1 i 3, uzupełnione w miarę potrzeby oznaczeniem urzędu wysyłającego, służą jako podpis w zawiadomieniach telegraficznych.

Artykuł RC  212

Termin przechowywania dokumentów

1. Dokumenty z zakresu usług międzynarodowych należy przechowywać przez okres co najmniej osiemnastu miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu, do którego się odnoszą. Jednakże jeśli dokumenty są przenoszone na mikrofilmy, mikrofisze lub podobne nośniki, mogą być zniszczone po upewnieniu się, że reprodukcja jest zadowalająca.

2. Dokumenty dotyczące sporu lub reklamacji powinny być przechowywane do chwili załatwienia sprawy. Jeśli administracja reklamująca, będąc prawidłowo poinformowana o wyniku dochodzenia, nie zgłosi zastrzeżeń w ciągu sześciu miesięcy, licząc od daty powiadomienia, sprawę uznaje się za zamkniętą.

Artykuł RC  213

Formularze

1. Formularze powinny odpowiadać załączonym wzorom.

2. Treść, kolory i wymiary formularzy, a także inne cechy charakterystyczne, jak miejsce wyznaczone na wprowadzenie kodu kreskowego, powinny być takie, jak opisane w niniejszym Regulaminie. Za każdym razem, gdy na formularzu ma być wymieniony urząd wymiany, stosuje się zasady wymienione w artykule RC 160 ustęp 16.

3. Formularze do użytku publicznego powinny mieć tłumaczenia między wierszami w języku francuskim, jeśli nie zostały wydrukowane w tym języku.

4. O ile zainteresowane administracje nie postanowiły inaczej w porozumieniach bezpośrednich, to formularze używane przez administracje pocztowe w ich wzajemnych relacjach powinny być zredagowane po francusku z tłumaczeniem między wierszami lub bez tego tłumaczenia.

5. Formularze i ich ewentualne kopie powinny być wypełnione w taki sposób, aby wpisy były w pełni czytelne. Oryginał formularza przesyła się właściwej administracji lub stronie najbardziej zainteresowanej.

6. Poniższe formularze uważa się za formularze przeznaczone do użytku publicznego:

CN 07 (Potwierdzenie odbioru/doręczenia/wypłaty/wpisu);

CN 08 (Reklamacja);

CN 11 (Ceduła należnościowa);

CN 17 (Żądanie wycofania, zmiany lub korekty adresu, anulowania lub zmiany kwoty pobrania);

CN 23 (Deklaracja celna);

CN 29 (Nalepka "Pobranie");

CN 30 (Nalepka "R" z nazwą urzędu nadania, numerem przesyłki i trójkątem zawierającym napis "Pobranie");

CP 71 (Adres pomocniczy);

CP 72 (formularz - plik) (Adres pomocniczy/Deklaracja celna);

CP 95 (Nalepka "Pobranie").

Artykuł RC  214

Stosowanie norm

1. Wykonanie niektórych postanowień Regulaminu może wymagać stosowania pewnych norm. Administracje powinny odnieść się do stosownych publikacji zawierających normy zaakceptowane przez Światowy Związek Pocztowy. Zaleca się przestrzeganie norm eksploatacyjnych w celu polepszenia kompatybilności systemów oraz procedur.

Rozdział  12

Postanowienia przejściowe i końcowe

Artykuł RC  215

Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu

1. Niniejszy Regulamin będzie obowiązywał z dniem wejścia w życie Konwencji.

2. Będzie on obowiązywał przez ten sam okres co Konwencja, o ile Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) nie postanowi inaczej.

Sporządzono w Bernie, dnia 28 stycznia 2005 roku.

W imieniu Rady Eksploatacji Pocztowej (Rady do spraw Operacji Pocztowych):

Protokół końcowy Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych

W chwili przystąpienia do zatwierdzania Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych, Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) uzgodniła, co następuje:

Artykuł RC  I

Świadczenie usługi paczek pocztowych

1. Związek Australijski, Republika Łotewska i Królestwo Norwegii zastrzegają sobie prawo świadczenia usługi paczek pocztowych albo zgodnie z postanowieniami Konwencji, albo, w przypadku paczek wychodzących i po zawarciu dwustronnego porozumienia, wykorzystując każdy inny sposób bardziej korzystny dla ich klientów.

Artykuł RC  II

Szczegółowe dane dotyczące limitów masy paczek

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 114 administracja pocztowa Kanady upoważniona jest do ograniczenia do 30 kg maksymalnej masy nadchodzących i wysyłanych paczek.

Artykuł RC  III

Procedura doręczania

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 124 ustęp 7 punkt 1.1 administracje pocztowe Związku Australijskiego, Kanady i Nowej Zelandii mają prawo podczas doręczania lub wydawania paczek z zadeklarowaną wartością nieposiadających kodu kreskowego zgodnego ze wszystkimi stosowanymi normami Światowego Związku Pocztowego nie uzyskiwać podpisu osoby, której dostarczają przesyłkę, ani żadnej innej formy poświadczenia odbioru.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 116 ustęp 2 administracje pocztowe Związku Autralijskiego, Kanady i Nowej Zelandii mają prawo podczas doręczania lub wydawania paczek zwykłych nieposiadających kodu kreskowego zgodnego ze wszystkimi stosowanymi normami Światowego Związku Pocztowego nie uzyskiwać podpisu osoby, której dostarczają przesyłkę, ani żadnej innej formy poświadczenia odbioru.

Artykuł RC  IV

Maksymalne limity dla przesyłek z zadeklarowaną wartością

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 124 ustęp 2 punkt 1 Królestwo Szwecji zastrzega sobie prawo ograniczenia wartości zawartości paczek zwykłych i paczek z zadeklarowaną wartością przeznaczonych w kierunku do Królestwa Szwecji w zależności od maksymalnych limitów podanych poniżej:

Paczki przychodzące	Maksymalna wartość handlowa zawartości	Maksymalna deklarowana wartość	Maksymalne odszkodowanie
Paczki bez zadeklarowanej wartości	1.000 SDR (DTS)	-	40 SDR (DTS) za paczkę + 4,50 SDR (DTS) za kg
Paczki z zadeklarowaną wartością	1.000 SDR (DTS)	1.000 SDR (DTS)	1.000 SDR (DTS)

Nie można obejść tych limitów, zawierając umowę o częściowym ubezpieczeniu dla wartości przekraczającej 1.000 SDR (DTS). Rodzaj zawartości przesyłek z zadeklarowaną wartością nie podlega żadnemu nowemu ograniczeniu. Przesyłki, których wartość przekracza limit, są zwracane do miejsca pochodzenia.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 124 ustęp 2 punkt 1 Dania zastrzega sobie prawo ograniczenia wartości zawartości przychodzących paczek z zadeklarowaną wartością zawierających pieniądze lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela w zależności od maksymalnych limitów podanych poniżej.

Przesyłki z zadeklarowaną wartością zawierające pieniądze lub walory płatne na okaziciela	Maksymalna wartość handlowa zawartości przesyłek	Maksymalna deklarowana wartość	Maksymalne odszkodowanie
Paczki pocztowe z zadeklarowaną wartością	4.000 SDR (DTS)	4.000 SDR (DTS)	4.000 SDR (DTS)

Nie można obejść tych limitów, zawierając umowę o częściowym ubezpieczeniu dla wartości przekraczającej 4.000 SDR (DTS).

Artykuł RC  V

Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

1. Związek Australijski, Republika Azerbejdżanu, Kanada, Gruzja, Republika Kazachstanu, Republika Kirgiska, Nowa Zelandia, Republika Uzbekistanu, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Republika Tadżykistanu, Ukraina i Socjalistyczna Republika Wietnamu zastrzegają sobie prawo do ograniczenia udzielania informacji na temat przyczyn zajęcia paczki lub części jej zawartości do informacji pochodzących od władz celnych, zgodnie z ich wewnętrznym ustawodawstwem.

Artykuł RC  VI

Paczki zatrzymane z urzędu

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 137 administracja pocztowa Kanady nie jest zobowiązana sporządzać zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 dotyczącego paczek zatrzymanych z urzędu w jej służbach.

Artykuł RC  VII

Postępowanie z reklamacjami

1. Działając w charakterze administracji pośredniczącej, Stany Zjednoczone Ameryki mają prawo do niewypłacania odszkodowania innym administracjom, które mylnie wysłały w tranzycie otwartym paczki z zadeklarowaną wartością lub paczki zwykłe, łamiąc tym samym zasadę, według której przesyłki w tranzycie są przyjmowane tylko w odsyłkach zamkniętych. Stany Zjednoczone Ameryki zastrzegają sobie prawo do nieprzyjmowania reklamacji CN 08 od administracji krajów pochodzenia paczek z zadeklarowaną wartością lub paczek zwykłych wysyłanych w tranzycie otwartym i nie przyjmują żadnej odpowiedzialności za ten rodzaj niedozwolonych przesyłek.

Artykuł RC  VIII

Wypłata odszkodowania

1. Administracje pocztowe Republiki Angoli, Królestwa Arabii Saudyjskiej, Republiki Kolumbii, Arabskiej Republiki Egiptu, Republiki Gwinei, Republiki Włoskiej, Państwa Kuwejt, Republiki Libańskiej, Demokratycznej Republiki Konga, Socjalistycznej Republiki Wietnamu i Republiki Zimbabwe nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień artykułu RC 151 ustęp 1 odnośnie do załatwienia ostatecznie reklamacji dotyczącej paczki w terminie dwóch miesięcy. Ponadto nie zgadzają się one na zaspokojenie roszczenia osoby uprawnionej na ich rachunek przez inną administrację.

2. Administracje pocztowe Republiki Kolumbii, Arabskiej Republiki Egiptu, Republiki Włoskiej, Państwa Kuwejt, Republiki Nigru, Demokratycznej Republiki Konga i Republiki Zimbabwe nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień artykułu RC 151 ustęp 1 odnośnie do załatwienia ostatecznie reklamacji w terminie trzydziestu dni, która została im przesłana faksem. Nie zgadają się one również, aby inna administracja po upływie wyżej wymienionego terminu wypłaciła odszkodowanie osobie uprawnionej w ich imieniu.

3. Pomimo postanowień artykułu RC 151 ustęp 1 administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki, Związku Australijskiego, Republiki Francuskiej, Republiki Indonezji, Państwa Izrael, Malezji, Republiki Filipin, Demokratycznej Republiki Konga, Królestwa Tajlandii, Ukrainy i Socjalistycznej Republiki Wietnamu zastrzegają sobie prawo załatwienia ostatecznie reklamacji w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia ich przedstawienia, niezależnie od wykorzystywanych sposobów ich przesłania.

4. Pomimo postanowień artykułu RC 151 ustęp 1 administracja pocztowa Indii zastrzega sobie prawo załatwienia ostatecznie reklamacji w terminie czterech miesięcy, licząc od dnia ich przedstawienia, niezależnie od wykorzystywanych sposobów ich przesłania.

Artykuł RC  IX

Termin wypłaty odszkodowania

1. Pomimo postanowień artykułu RC 152 ustęp 1 administracja pocztowa Republiki Tadżykistanu zastrzega sobie prawo wypłaty odszkodowania w terminie najpóźniej czterech miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu złożenia reklamacji.

Artykuł RC  X

Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 148 ustęp 2 punkt 3 administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady zastrzegają sobie prawo, aby w każdym przypadku, gdy paczka została rzekomo zwrócona do nadawcy bez podania przyczyny zwrotu, rozpatrywać reklamację CN 08, tylko jeśli zostanie do niej dołączone oryginalne opakowanie lub pojemnik w celu sprawdzenia.

Artykuł RC  XI

Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 164 ustęp 11 administracje pocztowe Wspólnoty Bahamów, Barbadosu i Kanady upoważnione są do ograniczenia do 30 kilogramów masy nadchodzących i wysyłanych worków i innych pojemników zawierających paczki.

Artykuł RC  XII

Kierowanie odsyłek

1. Mając na uwadze postanowienia artykułu RC 169 ustęp 1, administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki, Republiki Francuskiej, Republiki Greckiej, Republiki Włoskiej, Republiki Senegalu i Królestwa Tajlandii będą kierować zamknięte odsyłki lotnicze tylko na warunkach przewidzianych w artykule RC 169 ustęp 4.

Artykuł RC  XIII

Wyznaczanie średnich udziałów

1. Stany Zjednoczone Ameryki są upoważnione do wyznaczania średnich udziałów lądowych i morskich za kilogram w oparciu o wagowy podział paczek otrzymanych ze wszystkich administracji.

Artykuł RC  XIV

Wyjątkowe tranzytowe udziały lądowe

1. Tymczasowo administracje wymienione w poniższej tabeli mają prawo do pobierania wyjątkowych tranzytowych udziałów lądowych zamieszczonych w tej tabeli, które dodaje się do udziałów tranzytowych podanych w artykule RC 190 ustęp 1.

Lp.	Upoważnione administracje	Kwota wyjątkowego tranzytowego udziału lądowego
		Stawka za paczkę	Stawka za kilogram masy brutto odsyłki
1	2	3	4
		SDR (DTS)	SDR (DTS)
1	Islamskie Państwo Afganistanu	0,48	0,45
2	Stany Zjednoczone Ameryki		W zależności od przedziału odległości: Do 600 km 0,10 Powyżej 600 do 1.000 km 0,18 Powyżej 1.000 do 2.000 km 0,25 Powyżej 2.000 za każde 0,10 dodatkowe 1.000 km
3	Królestwo Bahrajnu	0,85	0,55
4	Republika Chile		0,21
5	Arabska Republika Egiptu		0,40
6	Republika Francuska	1,00	0,20
7	Republika Grecka	1,16	0,29
8	Hongkong, Chińska Republika Ludowa		0,12
9	Republika Indii	0,40	0,51
10	Malezja	0,39	0,05
11	Federacja Rosyjska	0,77	Dwa razy kwota za kg podana w kolumnie 3 artykułu RC 190 ustęp 1 dla danej odległości
12	Republika Singapuru	0,39	0,05
13	Republika Sudanu	1,61	0,65
14	Syryjska Republika Arabska		0,65
15	Królestwo Tajlandii		0,27

2. Administracje pocztowe Królestwa Danii i Republika Finlandii zastrzegają sobie prawo podwyższenia o 50% tranzytowych udziałów lądowych określonych w artykule RC 190.

Artykuł RC  XV

Udziały morskie

1. Niżej wymienione administracje zastrzegają sobie prawo do podwyższenia o maksymalnie 50% udziałów morskich przewidzianych w artykule RC 192: Republika Federalna Niemiec, Stany Zjednoczone Ameryki, Republika Argentyńska, Antigua i Barbuda, Związek Australijski, Wspólnota Bahamów, Królestwo Bahrajnu, Ludowa Republika Bangladeszu, Barbados, Królestwo Belgii, Belize, Federacyjna Republika Brazylii, Państwo Brunei Darussalam, Kanada, Republika Chile, Republika Cypryjska, Republika Kolumbii, Związek Komorów, Republika Konga, Królestwo Danii, Republika Dżibuti, Wspólnota Dominiki, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Królestwo Hiszpanii, Republika Finlandii, Republika Francuska, Republika Gabońska, Republika Gambii, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Terytoria Zamorskie zależne od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Republika Grecka, Grenada, Kooperacyjna Republika Gujany, Republika Indii, Republika Włoska, Jamajka, Japonia, Republika Kenii, Republika Kiribati, Republika Madagaskaru, Malezja, Republika Malty, Republika Mauritiusu, Federalna Republika Nigerii, Królestwo Norwegii, Sułtanat Omanu, Republika Ugandy, Islamska Republika Pakistanu, Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei, Królestwo Niderlandów, Republika Portugalska, Państwo Katar, Federacja Saint Christopher i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Wyspy Salomona, Republika Seszeli, Republika Sierra Leone, Republika Singapuru, Królestwo Szwecji, Zjednoczona Republika Tanzanii, Królestwo Tajlandii, Republika Trynidadu i Tobago, Tuvalu, Ukraina, Republika Vanuatu, Republika Jemeńska, Republika Zambii.

Artykuł RC  XVI

Udziały dodatkowe

1. Każda paczka kierowana drogą lądowo-morską lub lotniczą przeznaczona do zamorskich departamentów francuskich, zamorskich terytoriów francuskich i wspólnot Majotta oraz Świętego Piotra i Miquelon podlega końcowemu udziałowi lądowemu równemu maksymalnie odpowiedniemu udziałowi francuskiemu. Jeżeli paczka taka jest kierowana w tranzycie przez Francję kontynentalną, pobiera się za nią ponadto następujące udziały i dodatkowe opłaty:

1.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską:

1.1.1 francuski tranzytowy udział lądowy;

1.1.2 francuski udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej Francję kontynentalną od każdego z tych departamentów, terytoriów i wspólnot;

1.2 paczka lotnicza:

1.2.1 francuski tranzytowy udział lądowy za paczki przesyłane w tranzycie otwartym;

1.2.2 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający odległości pocztowo-lotniczej dzielącej Francję kontynentalną od każdego z tych departamentów, terytoriów i wspólnot.

2. Administracje pocztowe Arabskiej Republiki Egiptu i Republiki Sudanu mają prawo do pobierania dodatkowego udziału wynoszącego 1 SDR (DTS), oprócz tranzytowych udziałów lądowych przewidzianych w artykule RC 190, za każdą paczkę przesyłaną w tranzycie przez jezioro Nassera między Shallal (Arabska Republika Egiptu) i Wadi Halfa (Republika Sudanu).

3. Za każdą paczkę kierowaną w tranzycie między Danią a Wyspami Owczymi lub między Danią a Grenlandią pobiera się następujące dodatkowe udziały:

3.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską:

3.1.1 dla paczek w tranzycie otwartym, udział ryczałtowy wymieniony w artykule RC 190 ustęp 2;

3.1.2 duński tranzytowy udział lądowy;

3.1.3 duński udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej odpowiednio Danię i Wyspy Owcze lub Danię i Grenlandię;

3.2 paczka lotnicza i paczka S.A.L.:

3.2.1 dla paczek w tranzycie otwartym, udział ryczałtowy wymieniony w artykule RC 190 ustęp 2;

3.2.2 koszty opracowywania odsyłek lotniczych w tranzycie;

3.2.3 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający odległości pocztowo-lotniczej dzielącej odpowiednio Danię i Wyspy Owcze lub Danię i Grenlandię.

4. Administracja pocztowa Chile ma prawo do pobierania dodatkowego udziału w maksymalnej wysokości 2,61 SDR (DTS) za kilogram za przewóz paczek przeznaczonych na Wyspę Wielkanocną.

5. Za każdą paczkę kierowaną drogą lądowo-morską lub lotniczą, w tranzycie między Portugalią kontynentalną a autonomicznymi regionami Madera i Azory, pobiera się następujące dodatkowe udziały i opłaty:

5.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską:

5.1.1 portugalski tranzytowy udział lądowy;

5.1.2 portugalski udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej Portugalię kontynentalną od każdego z tych autonomicznych regionów;

5.2 paczka lotnicza:

5.2.1 portugalski tranzytowy udział lądowy;

5.2.2 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający odległości pocztowo-lotniczej dzielącej Portugalię kontynentalną od każdego z tych autonomicznych regionów.

6. Paczki adresowane na wyspy Alandzkie dają podstawę do pobierania, poza końcowym udziałem lądowym stosowanym dla Finlandii, następujących dodatkowych udziałów:

6.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską:

6.1.1 udział obliczony na podstawie stawki ryczałtowej za paczkę stosowanej wobec paczek wysyłanych w tranzycie otwartym, zgodnie z artykułem RC 190;

6.1.2 tranzytowy udział lądowy Finlandii;

6.1.3 fiński udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej wyspy Alandzkie od urzędu wymiany w Finlandii;

6.2 paczka lotnicza

6.2.1 wymieniony w artykule RC 190 udział obliczony na podstawie stawki ryczałtowej za paczkę;

6.2.2 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej wyspy Alandzkie od urzędu wymiany w Finlandii.

7. W uzupełnieniu do postanowień artykułu 34 ustęp 3 punkt 2 Konwencji administracja pocztowa Królestwa Tajlandii jest upoważniona do pobierania dodatkowego udziału morskiego w wysokości 0,28 SDR (DTS) za kilogram i za przedział odległości.

Artykuł RC  XVII

Sporządzanie rachunków

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 203 rachunki przedkładane administracjom pocztowym Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kanady i Chińskiej Republiki Ludowej nie są uważane za przyjęte na mocy prawa ani płatności jako należne, w okresie dwóch miesięcy po otrzymaniu tych rachunków, chyba że nadejdą one w ciągu siedmiu dni od dnia, w którym zostały wysłane przez administrację wierzyciela.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 203, rachunki przedkładane administracji pocztowej Królestwa Arabii Saudyjskiej są uważane jako przyjęte na mocy prawa, gdy administracja wierzyciel nie otrzyma żadnego prostującego zawiadomienia w terminie trzech miesięcy. W ten sam sposób administracja pocztowa Królestwa Arabii Saudyjskiej nie jest zobowiązana do wysyłania płatności do administracji wierzyciela, na mocy postanowień przewidzianych w ustępie 7, w terminie dwóch miesięcy, ale w terminie trzech miesięcy.

Artykuł RC  XVIII

Opłaty za przewóz lotniczy

1. Islamskie Państwo Afganistanu, Królestwo Arabii Saudyjskiej, Republika Argentyńska, Związek Australijski, Wspólnota Bahamów, Ludowa Republika Bangladeszu, Federacyjna Republika Brazylii, Republika Boliwii, Kanada, Republika Zielonego Przylądka, Republika Chile, Chińska Republika Ludowa, Republika Kolumbii, Republika Konga, Republika Kuby, Republika Salwadoru, Arabska Republika Egiptu, Republika Ekwadoru, Republika Gabońska, Kooperacyjna Republika Gujany, Republika Hondurasu, Republika Indii, Republika Indonezji, Islamska Republika Iranu, Wielka Arabska Libijska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna, Republika Kazachstanu, Meksykańskie Stany Zjednoczone, Mongolia, Republika Mozambiku, Związek Myanmar (Birma), Nowa Zelandia, Islamska Republika Pakistanu, Republika Paragwaju, Republika Peru, Republika Filipin, Rumunia, Federacja Rosyjska, Wyspy Salomona, Republika Sudanu, Republika Czadu, Królestwo Tajlandii, Republika Turcji, Boliwariańska Republika Wenezueli, Socjalistyczna Republika Wietnamu, Republika Jemeńska i Republika Zambii mają prawo do zwrócenia im dodatkowych wydatków spowodowanych przewozem lotniczym paczek lotniczych pochodzących z zagranicy wewnątrz ich kraju. Opłaty za przewóz lotniczy będą jednakowe dla wszystkich odsyłek pochodzących z zagranicy, bez względu na to, czy paczki lotnicze będą, czy nie będą dalej kierowane drogą lotniczą.

Artykuł RC  XIX

Płatności zaległych należności wynikających z regulowania rachunków dokonywanego poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego obowiązujący przed 1 stycznia 2001 roku

1. Jeśli w wyniku regulowania rachunków dokonywanego poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego przed 1 stycznia 2001 roku okaże się, że jedna administracja ma do uregulowania należności wobec innej administracji, której termin ustalono po zakończeniu 2000 roku, możliwe jest uregulowanie tych należności za pomocą zobowiązań, jakie wobec tej administracji dłużnika ma jakakolwiek inna administracja.

Przed podjęciem takiego działania Biuro Międzynarodowe konsultuje się z daną administracją wierzycielem i wysyła przypomnienie do dłużnika. Jeśli żadna płatność nie została dokonana w ciągu miesiąca, który nastąpił po dniu przypomnienia, Biuro Międzynarodowe jest upoważnione do przeprowadzenia niezbędnych transferów rozliczeniowych po poinformowaniu o tym wszystkich zainteresowanych stron.

2. W trakcie przeprowadzania tych operacji rozliczeniowych Biuro Międzynarodowe dokonuje jedynie kompensacji rachunków, które zostały uznane zarówno przez zalegającego dłużnika, jak i przez administrację, która jest mu winna pieniądze.

3. Zalegający dłużnik nie ma prawa do żadnych roszczeń względem administracji, która jest mu winna pieniądze, odnośnie do należności zaliczonych wierzycielowi przez Biuro Międzynarodowe zgodnie z procedurą opisaną w ustępie 1.

Artykuł RC  XX

Formularze

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RC 213 ustęp 2 administracje pocztowe Republiki Federalnej Niemiec, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Federacyjnej Republiki Brazylii, Republiki Węgierskiej i Wielkiego Księstwa Luksemburga mogą zmienić wymiary i format formularza CN 07.

Niniejszy Protokół będzie miał tę samą moc i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia były zamieszczone w samym tekście Regulaminu, którego dotyczy.

Sporządzono w Bernie, dnia 28 stycznia 2005 roku.

• Identyfikator: Dz.U.2007.108.745
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Regulamin dotyczący paczek pocztowych. Berno.2005.01.28.
• Data aktu: 28/01/2005
• Data ogłoszenia: 21/06/2007
• Data wejścia w życie: 01/01/2006