Europejska konwencja o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne. Strasburg.1978.06.28.

EUROPEJSKA KONWENCJA

o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne,

sporządzona w Strasburgu dnia 28 czerwca 1978 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 28 czerwca 1978 r. w Strasburgu została sporządzona Europejska Konwencja o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne, w następującym brzmieniu:

Przekład

EUROPEJSKA KONWENCJA

o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne

Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej konwencji,

- zważywszy że celem Rady Europy jest osiąganie większej jedności jej członków,

- zważywszy na zagrożenie, jakie stanowi coraz częstsze używanie broni palnej przy popełnianiu przestępstw,

- świadome faktu, że broń palną używaną do takich celów uzyskuje się często za granicą,

- pragnąc wprowadzenia w skali międzynarodowej efektywnych metod kontrolowania przewozu broni przez granice,

- świadome potrzeby unikania środków, które mogłyby tamować legalny obrót międzynarodowy albo powodować, że kontrola graniczna byłaby praktycznie niemożliwa lub nadmiernie uciążliwa, tak że byłoby to sprzeczne z nowoczesnymi celami, jakimi jest wolność przepływu towarów i osób,

uzgodniły, co następuje:

ROZDZIAŁ  I

Definicje terminów i postanowienia ogólne

Artykuł  1

W rozumieniu niniejszej konwencji:

a) termin "broń palna" ma znaczenie przypisane mu w treści załącznika I do niniejszej konwencji;

b) termin "osoba" oznacza także osobę prawną prowadzącą działalność na terytorium Umawiającej się Strony;

c) termin "przedsiębiorca" oznacza osobę prowadzącą handel lub działalność polegającą w całości lub w części na wytwarzaniu, sprzedawaniu, kupowaniu, wymienianiu lub wynajmowaniu broni palnej;

d) termin "rezydent" oznacza osobę korzystającą ze zwykłego pobytu na terytorium Umawiającej się Strony w rozumieniu zasady nr 9 aneksu do uchwały (72) 1 Komitetu Ministrów Rady Europy.

Artykuł 2

Umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania sobie wzajemnie pomocy, poprzez właściwe organy administracji, w zwalczaniu nielegalnego handlu bronią palną oraz w wykrywaniu i ustalaniu miejsc, w których znajduje się broń przewożona z terytorium jednego państwa na terytorium innego państwa.

Artykuł  3

Każda Umawiająca się Strona może dowolnie ustanawiać ustawy i akty normatywne niższego rzędu dotyczące broni palnej pod warunkiem, że przepisy takich ustaw i aktów nie są niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji.

Artykuł 4

Konwencji nie stosuje się do transakcji związanych z bronią palną, których wszystkimi stronami są państwa albo podmioty działające w imieniu państw.

ROZDZIAŁ  II

Powiadamianie o transakcjach

Artykuł  5

1. W razie sprzedawania, przekazywania lub zbywania w inny sposób broni palnej znajdującej się na terytorium Umawiającej się Strony na rzecz osoby będącej rezydentem na terytorium innej Umawiającej się Strony pierwsza z tych Stron powiadamia drugą w sposób określony w artykułach 8 i 9.

2. W związku ze stosowaniem postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, każda Umawiająca się Strona podejmuje działania niezbędne do zapewnienia, by każda osoba, która sprzedaje, przekazuje lub w inny sposób zbywa broń palną znajdującą się na jej terytorium, zgłaszała szczegółowe informacje o takiej transakcji właściwym organom tej Strony.

Artykuł  6

Jeśli broń palna znajdująca się na terytorium Umawiającej się Strony jest przekazywana stale oraz bez zmiany posiadania tej broni na terytorium innej Umawiającej się Strony, pierwsza Strona powiadamia o tym drugą w sposób określony w artykułach 8 i 9.

Artykuł 7

Powiadomienia, o których mowa w artykułach 5 i 6, wystosowuje się także do Umawiających się Stron, przez których terytoria broń palna jest przewożona tranzytem, jeśli Państwo, z którego terytorium broń jest wysyłana, uważa to za wskazane.

Artykuł  8

1. Powiadomienia, o których mowa w artykułach 5, 6 i 7, wystosowuje się możliwie najszybciej. Umawiające się Strony dokładają największych starań w celu zapewnienia, by powiadomienie poprzedzało transakcję lub przekazanie, którego dotyczy, przy czym, jeśli tak nie jest, powiadomienie wystosowuje się później możliwie najszybciej.

2. W treści powiadomień, o których mowa w artykułach 5, 6 i 7, wskazuje się w szczególności:

a) tożsamość, numer paszportu lub dowodu tożsamości oraz adres osoby, której broń jest sprzedawana, do której jest przekazywana lub na rzecz której zostaje w inny sposób zbyta, albo osoby przekazującej stale broń na terytorium innej Umawiającej się Strony bez zmiany posiadania;

b) rodzaj, markę i cechy broni palnej, a także jej numer lub inne oznaczenie.

Artykuł  9

1. Powiadomienia, o których mowa w artykułach 5, 6 i 7, wystosowuje się pomiędzy takimi organami krajowymi, jakie wyznaczą Umawiające się Strony.

2. Jeśli jest to stosowne, powiadomienia można przesyłać poprzez Międzynarodową Organizację Policji Kryminalnej (Interpol).

3. Każde Państwo, w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia kierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazuje organ, do którego należy kierować powiadomienia. Państwo informuje niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Europy o wszelkich późniejszych zmianach w tym zakresie.

ROZDZIAŁ  III

Podwójne zezwolenie

Artykuł  10

1. Każda Umawiająca się Strona podejmuje stosowne środki w celu zapewnienia, by żadna broń palna znajdująca się na jej terytorium nie została sprzedana, przekazana lub w inny sposób zbyta na rzecz osoby niebędącej rezydentem tego państwa, bez uprzedniego uzyskania zezwolenia od właściwych organów tej Umawiającej się Strony.

2. Takiego zezwolenia nie udziela się, jeśli właściwe organy nie upewnią się najpierw, że dana osoba otrzymała zezwolenie na dokonanie przedmiotowej transakcji od właściwych organów Umawiającej się Strony, w której jest ona rezydentem.

3. Jeśli osoba ta przejmuje posiadanie broni palnej na terytorium Umawiającej się Strony, na którym transakcja zostaje zawarta, zezwolenie, o którym mowa w ustępie 1, może zostać udzielone tylko na takich warunkach, na jakich zezwolenie zostałoby udzielone w wypadku transakcji z udziałem rezydentów danej Umawiającej się Strony. Jeśli broń palna zostaje niezwłocznie wywieziona z kraju, organy, o których mowa w ustępie 1, mają obowiązek tylko upewnienia się, że organy Umawiającej się Strony, w której dana osoba jest rezydentem, zezwoliły na dokonanie tej konkretnej transakcji lub, ogólnie, za zawieranie takich transakcji.

4. Zezwolenia, o których mowa w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu, mogą być zastąpione międzynarodową licencją.

Artykuł  11

Każde Państwo, w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, wskazuje, które z jego organów są właściwe do wydawania zezwoleń, o których mowa w artykule 10 ustęp 2. Państwo informuje niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Europy o wszelkich późniejszych zmianach w tym zakresie.

ROZDZIAŁ  IV

Postanowienia końcowe

Artykuł  12

1. Konwencja niniejsza jest otwarta do podpisu przez państwa członkowskie Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się u Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2. Konwencja niniejsza wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.

3. W odniesieniu do Państwa-Sygnatariusza ratyfikującego, przyjmującego lub zatwierdzającego ją później konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia przez to państwo dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Artykuł  13

1. Po wejściu konwencji w życie Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić dowolne państwo niebędące państwem członkowskim do przystąpienia do konwencji. Decyzję co do takiego zaproszenia podejmuje się zgodnie z artykułem 20 litera d Statutu Rady Europy oraz wymaga ona jednomyślnej zgody państw członkowskich Rady Europy będących Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji.

2. Przystąpienie zostaje dokonane poprzez złożenie u Sekretarza Generalnego Rady Europy dokumentu przystąpienia, ze skutkiem od chwili upłynięcia trzech miesięcy od złożenia dokumentu.

Artykuł  14

1. Każde Państwo może, w momencie podpisania albo złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, określić terytorium lub terytoria, do których konwencja ma zastosowanie.

2. Każde Państwo może, w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia albo w każdym czasie późniejszym, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozszerzyć zastosowanie niniejszej konwencji na inne terytorium lub terytoria wskazane w treści takiego oświadczenia, za którego stosunki międzynarodowe państwo to ponosi odpowiedzialność lub w którego imieniu może zaciągać zobowiązania.

3. Oświadczenie wydane zgodnie z poprzednim ustępem może zostać, w odniesieniu do dowolnego terytorium wskazanego w treści tego oświadczenia, wycofane w drodze powiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Takie wycofanie oświadczenia staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od otrzymania powiadomienia przez Sekretarza Generalnego Rady Europy.

Artykuł  15

1. Każde Państwo może, w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, oświadczyć, że korzysta z możliwości złożenia jednego lub większej liczby zastrzeżeń przewidzianych w załączniku II do niniejszej konwencji.

2. Każda Umawiająca się Strona może w całości lub w części wycofać zastrzeżenie złożone zgodnie z poprzednim ustępem w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, przy czym oświadczenie to staje się skuteczne z dniem jego otrzymania przez Sekretarza.

3. Umawiająca się Strona niniejszej konwencji, która złożyła zastrzeżenie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, nie może żądać od żadnej innej Strony stosowania postanowienia konwencji, którego dotyczyło to zastrzeżenie; może jednak, jeśli jej zastrzeżenie jest częściowe lub warunkowe, żądać stosowania tego postanowienia w zakresie, w jakim sama się nim związała.

Artykuł  16

1. Umawiające się Strony nie mogą zawierać ze sobą umów dwustronnych lub wielostronnych, które dotyczyłyby kwestii uregulowanych w niniejszej konwencji, z wyjątkiem umów mających na celu uzupełnienie postanowień konwencji albo ułatwienie realizacji zasad w niej wyrażonych.

2. Gdyby jednak dwie lub większa liczba Umawiających się Stron regulowała lub miała już uregulowane swe stosunki w zakresie, w którym ma zastosowanie konwencja, w formie jednolitego ustawodawstwa lub szczególnego własnego systemu nakładającego większe obowiązki, mogą one ustanawiać w taki sposób te stosunki niezależnie od postanowień niniejszej konwencji.

3. Umawiające się Strony, które zaprzestają, zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, stosować warunki niniejszej konwencji do ich wzajemnych stosunków w tym zakresie, powiadamiają o tym Sekretarza Generalnego Rady Europy.

Artykuł  17

1. Europejski Komitet Problematyki Przestępczości Rady Europy jest bieżąco informowany o stosowaniu konwencji i robi wszystko, co jest niezbędne do ułatwienia ugodowego załatwienia wszelkich trudności, jakie mogą wyniknąć w związku z jej wykonywaniem.

2. Europejski Komitet Problematyki Przestępczości może, w świetle przyszłych osiągnięć technicznych, społecznych i ekonomicznych, formułować i przedstawiać Komitetowi Ministrów Rady Europy propozycje zmian lub uzupełnień postanowień niniejszej konwencji, w szczególności propozycje zmian w załączniku I.

Artykuł  18

1. W razie wojny lub innych wyjątkowych okoliczności, jakakolwiek Umawiająca się Strona może wprowadzać rozwiązania stanowiące czasowe odejście od postanowień niniejszej konwencji i mające natychmiastowy skutek. Poinformuje ona niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Europy o każdym takim odejściu oraz o przywróceniu stosowania postanowień konwencji.

2. Jakakolwiek Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze powiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Takie wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania przez Sekretarza Generalnego takiego powiadomienia.

Artykuł  19

Sekretarz Generalny Rady Europy powiadamia Państwa członkowskie Rady oraz jakiekolwiek Państwo, które przystąpiło do niniejszej konwencji, o:

a) każdym podpisaniu;

b) każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;

c) każdej dacie wejścia niniejszej konwencji w życie zgodnie z artykułami 12 i 13;

d) każdym oświadczeniu lub powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 9 ustęp 3;

e) każdym oświadczeniu lub powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 11;

f) każdym oświadczeniu lub powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 14;

g) każdym zastrzeżeniu złożonym zgodnie z artykułem 15 ustęp 1;

h) każdym wycofaniu zastrzeżenia zgodnie z artykułem 15 ustęp 2;

i) każdym powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 16 ustęp 3 i dotyczącym jednolitego ustawodawstwa lub specjalnego systemu;

j) każdym powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 i o dacie odejścia od stosowania postanowień konwencji lub przywrócenia ich stosowania, w zależności od tego, które z nich ma miejsce;

k) każdym powiadomieniu otrzymanym zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 i o dacie wejścia w życie wypowiedzenia.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, prawidłowo upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.

SPORZĄDZONO w Strasburgu dnia 28 czerwca 1978 r., w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo obowiązujące, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelnione kopie każdemu z Państw-Sygnatariuszy i państw przystępujących.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK I

A. W rozumieniu niniejszej konwencji termin "broń palna" oznacza:

1. Każdy przedmiot: i) wykonany lub przerobiony tak, że stanowi broń, z którego można oddać strzał, wystrzelić nabój lub inny pocisk albo oszałamiający gaz, płyn lub inną substancję, za pomocą materiału wybuchowego, gazu lub sprężonego powietrza, albo korzystając z dowolnego innego środka napędowego, oraz ii) odpowiadający jednemu z zamieszczonych poniżej opisów, przy czym rozumie się, że w literze od a do f włącznie i w literze i chodzi wyłącznie o przedmioty, w których stosuje się materiał wybuchowy:

a) broń automatyczną;

b) broń krótką z mechanizmem półautomatycznym lub powtarzalnym lub umożliwiającą oddawanie pojedynczych strzałów;

c) broń długą z mechanizmem półautomatycznym lub powtarzalnym mającą co najmniej jedną gwintowaną lufę;

d) broń długą umożliwiającą oddawanie pojedynczych strzałów mającą co najmniej jedną gwintowaną lufę;

e) broń długą z mechanizmem półautomatycznym lub powtarzalnym posiadającą tylko gładką lufę lub lufy;

f) przenośną wyrzutnię rakiet;

g) jakąkolwiek broń lub podobne narzędzie przeznaczone do powodowania zagrożenia życia lub zdrowia osób, poprzez wyrzucanie substancji oszałamiających, toksycznych lub żrących;

h) miotacz płomieni przeznaczony do ataku lub do obrony;

i) jednostrzałową broń długą posiadającą tylko gładką lufę lub lufy;

j) broń długą z mechanizmem napędu gazowego;

k) broń krótką z mechanizmem napędu gazowego;

l) broń długą z mechanizmem napędu sprężonym powietrzem;

m) broń krótką z mechanizmem napędu sprężonym powietrzem;

n) broń wyrzucającą pociski tylko za pomocą sprężyny.

Z tym jednak, że wykaz zawarty w niniejszym ustępie 1 nie obejmuje przedmiotów, które obejmowałby w braku niniejszego postanowienia:

i. trwale niezdatnych do użytku;

ii. z uwagi na małą siłę rażenia niepodlegających kontroli w państwie, z którego są przekazywane;

iii. przeznaczonych do celów alarmowych, sygnalizacyjnych, ratowania życia, uboju zwierząt, polowania harpunem albo do celów przemysłowych lub technicznych, pod warunkiem że takie przedmioty są używane wyłącznie zgodnie ze swym przeznaczeniem;

iv. z uwagi na to, że są antykami, niepodlegającymi kontroli w państwie, z którego są przekazywane.

2. Mechanizm odpalania, komorę, cylinder lub lufę jakiegokolwiek przedmiotu wymienionego w ustępie 1.

3. Amunicję przeznaczoną do wystrzeliwania z przedmiotu wymienionego w ustępie 1 litera a do f włącznie, i, j, k lub n oraz każdą substancję lub materię przeznaczoną do wystrzeliwania z narzędzia wymienionego w ustępie 1 litera g.

4. Celownik teleskopowy z promieniem światła lub celownik teleskopowy z urządzeniem wzmacniającym elektronicznie światło lub urządzenie działające na podczerwień, pod warunkiem przeznaczenia go do mocowania na jakimkolwiek przedmiocie wymienionym w ustępie 1.

5. Tłumik przeznaczony do mocowania na jakimkolwiek przedmiocie wymienionym w ustępie 1.

6. Granat, bombę lub inny pocisk zawierający urządzenie wybuchowe lub zapalające.

B. W rozumieniu niniejszego załącznika:

a) termin "automatyczna" oznacza broń, z której można oddawać strzały seriami, trzymając naciśnięty spust;

b) termin "półautomatyczna" oznacza broń wyrzucającą pociski przy każdym naciśnięciu samego tylko spustu;

c) termin "mechanizm powtarzalny" oznacza broń, której mechanizm trzeba obsługiwać przed każdym strzałem, poza naciśnięciem spustu;

d) termin "jednostrzałowa" oznacza broń, której lufę lub lufy trzeba ładować przed każdym strzałem;

e) termin "krótka" oznacza broń o lufie o długości do 30 centymetrów albo której całkowita długość nie przekracza 60 centymetrów;

f) termin "długa" oznacza broń o lufie o długości powyżej 30 centymetrów albo której całkowita długość przekracza 60 centymetrów.

ZAŁĄCZNIK II

Każde Państwo może oświadczyć, że zastrzega sobie prawo:

a) do niestosowania rozdziału II niniejszej konwencji do jednego lub większej liczby przedmiotów wymienionych w ustępie 1 litera i do n włącznie lub w ustępach 2, 3, 4, 5 lub 6 załącznika I do niniejszej konwencji;

b) do niestosowania rozdziału III niniejszej konwencji;

c) do niestosowania rozdziału III niniejszej konwencji w odniesieniu do jakichkolwiek przedmiotów wymienionych w ustępie 1 litera i do n włącznie lub w ustępach 2, 3, 4, 5 lub 6 załącznika I do niniejszej konwencji;

d) do niestosowania rozdziału III niniejszej konwencji w odniesieniu do transakcji zawieranych przez przedsiębiorców będących rezydentami dwóch Umawiających się Stron.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona z zastrzeżeniami, złożonymi na podstawie artykułu 15 ustęp 3 powyższej konwencji do rozdziału II oraz III,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 11 marca 2005 r.

• Identyfikator: Dz.U.2005.189.1583
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Europejska konwencja o kontroli nabywania i posiadania broni palnej przez osoby fizyczne. Strasburg.1978.06.28.
• Data aktu: 28/06/1978
• Data ogłoszenia: 30/09/2005
• Data wejścia w życie: 01/10/2005