RFN-Polska. Umowa o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. Berlin.2003.07.17.

UMOWA

podpisana w Berlinie 17 lipca 2004 r.

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r.,

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 17 lipca 2003 r. została podpisana w Berlinie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r.

Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec,

zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",

pragnąc uzupełnić w stosunkach między dwoma Umawiającymi się Stronami Europejską konwencję o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., w brzmieniu określonym przez Protokół dodatkowy do Konwencji z dnia 17 marca 1978 r., zwaną dalej "Konwencją", oraz ułatwić stosowanie zawartych w niej zasad,

uzgodniły, co następuje:

Rozdział  I

Uzupełnienie uregulowań Konwencji

Artykuł  1

(do artykułu 1 Konwencji)

Pomoc prawna jest udzielana także w postępowaniach w sprawach o czyny, których ściganie należy w chwili wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej do właściwości organów sądowych wzywającej Umawiającej się Strony i należałoby na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony do właściwości organów sądowych lub administracyjnych.

Artykuł  2

(do artykułu 1 Konwencji)

Konwencję i niniejszą Umowę stosuje się także:

1) w sprawach o ułaskawienie,

2) w sprawach o prawo do odszkodowania za niesłuszne pozbawienie wolności, niesłuszne skazanie lub o naprawienie innych szkód powstałych w postępowaniu karnym, o ile nie należy stosować postanowień innych umów międzynarodowych.

Artykuł  3

(do artykułów 3 i 5 Konwencji)

1. Pomocy prawnej w formie przeszukania lub zabezpieczenia i przekazania przedmiotów udziela się tylko wtedy, jeżeli czyn stanowiący podstawę wniosku podlega karze zgodnie z prawem obu Umawiających się Stron. Do takiego wniosku załącza się oryginał lub poświadczony odpis:

1) postanowienia wydanego przez właściwy organ wzywającej Umawiającej się Strony, na mocy którego przedmioty podlegają urzędowemu przechowaniu, także wbrew woli faktycznego posiadacza, lub

2) oświadczenia takiego organu, z którego wynika, że przedmioty mogłyby podlegać urzędowemu przechowaniu, także wbrew woli faktycznego posiadacza, gdyby przedmioty te znajdowały się na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony.

2. Poza przedmiotami wymienionymi w artykule 3 ustęp 1 Konwencji będą przekazywane w celu wydania osobie uprawnionej także przedmioty pochodzące z przestępstwa lub uzyskane w zamian tych przedmiotów, jeżeli:

1) przedmioty nie są potrzebne na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony w postępowaniu karnym,

2) osoby trzecie nie zgłaszają do nich praw,

3) przekazaniu nie sprzeciwia się orzeczenie sądu lub prokuratora.

Nie jest wymagane przedstawienie postanowienia lub oświadczenia, o których mowa w ustępie 1 zdanie 2.

3. Przedstawienie postanowienia lub oświadczenia, o których mowa w ustępie 1 zdanie 2, nie jest wymagane także wówczas, jeżeli wnosi się o przekazanie dokumentów, włącznie z aktami lub ich kopiami, które znajdują się w posiadaniu organów wezwanej Umawiającej się Strony lub dobrowolnie przekazanych do ich dyspozycji przez osoby trzecie. Tego rodzaju wnioski będą traktowane jak wnioski o udzielenie informacji.

4. Prawa wezwanej Umawiającej się Strony i osób trzecich do przedmiotów i dokumentów, włącznie z aktami, które przekazywane są wzywającej Umawiającej się Stronie, pozostają nienaruszone.

5. Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona zrzekła się zwrotu przedmiotów, to wówczas przy ich przekazywaniu nie będzie korzystała z prawa zatrzymania lub zajęcia tych przedmiotów stosownie do przepisów prawa celnego lub podatkowego, chyba że samego pokrzywdzonego w wyniku przestępstwa właściciela tych przedmiotów obciążają takie opłaty.

6. Przy zachowaniu warunków przewidzianych w ustępach 1 i 4 przedmioty mogą być przekazywane także w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o konfiskacie lub przepadku mienia na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony.

Artykuł  4

(do artykułu 4 Konwencji)

Zezwala się przedstawicielom organów uczestniczącym w postępowaniu karnym i innym osobom uczestniczącym w postępowaniu oraz ich pełnomocnikom, z zastrzeżeniem artykułu 2 Konwencji, na wniosek wzywającej Umawiającej się Strony na obecność przy podejmowaniu czynności pomocy prawnej na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony. Mogą oni wnosić o zadanie uzupełniających pytań lub o zastosowanie środków. Do tych osób ma zastosowanie ochrona przewidziana w artykule 12 Konwencji.

Artykuł  5

(do artykułu 7 Konwencji)

1. Pisma wymienione w artykule 7 ustęp 1 Konwencji mogą być doręczane bezpośrednio drogą pocztową listami poleconymi za potwierdzeniem odbioru. Nie dotyczy to wypadku, gdy Umawiająca się Strona, na której terytorium powinno nastąpić doręczenie, mogłaby na podstawie Konwencji odmówić wykonania wniosku o doręczenie pism.

2. Doręczenie na podstawie ustępu 1 zdanie 1 jest równoznaczne pod względem skutków prawnych z doręczeniem przez organy sądowe Umawiającej się Strony, na której terytorium nastąpiło doręczenie.

3. Ustęp 1 zdanie 1 nie stanowi przeszkody, aby wzywająca Umawiająca się Strona mogła przekazać wniosek o doręczenie pism do organów sądowych drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli w danym wypadku uzna to za konieczne.

Artykuł  6

(do artykułu 10 Konwencji)

Artykuł 10 ustępy 2 i 3 Konwencji stosuje się we wszystkich wypadkach wezwania świadka lub biegłego. Z wnioskiem o przyznanie zaliczki może wystąpić także świadek lub biegły.

Artykuł  7

(do artykułów 11 i 12 Konwencji)

1. Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona wyrazi zgodę na obecność przy podejmowaniu czynności pomocy prawnej osoby pozbawionej wolności na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, to zobowiązana jest ona do przetrzymywania tej osoby w areszcie przez cały czas jej pobytu na swym terytorium, a po zakończeniu czynności pomocy prawnej - do niezwłocznego przekazania jej z powrotem wzywającej Umawiającej się Stronie, o ile nie żąda ona jej zwolnienia.

2. Przekazanie na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony na podstawie ustępu 1 może nastąpić jedynie za zgodą zainteresowanej osoby. Nie dotyczy to wypadków, gdy osoba taka jest oskarżona w postępowaniu, do którego odnosi się wniosek o udzielenie pomocy prawnej, i gdy obecność tej osoby jest niezbędna do podjęcia czynności pomocy prawnej.

3. Jeżeli państwo trzecie wyrazi zgodę na obecność przy podejmowaniu czynności pomocy prawnej osoby pozbawionej wolności na terytorium jednej z Umawiających się Stron, to do tranzytu tej osoby przez terytorium drugiej Umawiającej się Strony stosuje się odpowiednio artykuł 11 ustępy 2 i 3 Konwencji.

4. W wypadkach wymienionych w ustępach 1 i 3 stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 12 Konwencji.

Artykuł  8

(do artykułu 13 Konwencji)

1. Wezwana Umawiająca się Strona przekazuje dokumenty i informacje wymienione w artykule 13 ustęp 1 Konwencji także wówczas, jeżeli występują o nie, dla potrzeb spraw karnych, organy policji drugiej Umawiającej się Strony - w takim zakresie, w jakim organy policji wezwanej Umawiającej się Strony mogłyby otrzymywać je w podobnych wypadkach.

2. Dla potrzeb niedotyczących spraw karnych wezwana Umawiająca się Strona przekazuje takie dokumenty i informacje na wniosek organów drugiej Umawiającej się Strony w takim zakresie, w jakim organy wezwanej Umawiającej się Strony mogłyby otrzymywać je w podobnych wypadkach.

Artykuł  9

(do artykułu 14 Konwencji)

We wniosku o doręczenie oznacza się przy danych o przedmiocie i podstawie wniosku także rodzaj pisma, jakie ma być doręczone, oraz pozycję adresata w postępowaniu.

Artykuł  10

(do artykułu 15 Konwencji)

1. Jeżeli Umowa niniejsza nie stanowi inaczej, organy sądowe obu Umawiających się Stron porozumiewają się bezpośrednio. Nie wyłącza to możliwości pośrednictwa Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej z jednej strony i Federalnego Ministerstwa Sprawiedliwości lub ministerstw sprawiedliwości krajów związkowych Republiki Federalnej Niemiec z drugiej strony.

2. Wnioski o przekazanie lub tranzyt osób pozbawionych wolności przekazywane są za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej z jednej strony i Federalnego Ministerstwa Sprawiedliwości lub ministerstw sprawiedliwości krajów związkowych Republiki Federalnej Niemiec z drugiej strony. W pilnych wypadkach dopuszczalny jest bezpośredni tryb porozumiewania się pomiędzy organami sądowymi obu Umawiających się Stron.

3. Wnioski o przekazanie informacji lub dokumentów z rejestru skazanych dla potrzeb spraw karnych przekazywane są do Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej z jednej strony i do Federalnego Centralnego Rejestru Karnego Republiki Federalnej Niemiec z drugiej strony. Wnioski na podstawie artykułu 8 niniejszej Umowy mogą być przekazywane bezpośrednio przez organy wymienione w tym przepisie do organów wymienionych w zdaniu 1 niniejszego ustępu.

4. W celu realizacji i ułatwienia porozumiewania się w zakresie pomocy prawnej Umawiające się Strony przekażą sobie wzajemnie wykazy miejscowości lub inne stosowne wykazy, z których wynikać będzie właściwość miejscowa poszczególnych organów sądowych.

Artykuł  11

(do artykułu 16 Konwencji)

1. Do wniosku załącza się jego uwierzytelnione tłumaczenie na język wezwanej Umawiającej się Strony, chyba że używa się dwujęzycznych wzorów wniosku uzgodnionych pomiędzy Umawiającymi się Stronami. Poświadczenie zgodności podpisu tłumacza nie jest wymagane.

2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów dołączonych do wniosku.

3. Nie wymaga się dołączenia tłumaczenia pism podlegających doręczeniu, jeżeli odbiorca zna język, w którym pisma te są sporządzone.

4. Nie wymaga się tłumaczenia na język drugiej Umawiającej się Strony pism podlegających doręczeniu w wypadkach przewidzianych w artykule 5 ustęp 1 niniejszej Umowy. Jeżeli istnieją jednak podstawy do przyjęcia, że odbiorca nie zna języka, w którym sporządzone są pisma, należy te pisma lub przynajmniej ich istotne treści przetłumaczyć na język Umawiającej się Strony, na której terytorium przebywa odbiorca. Jeżeli organowi, który sporządził pisma podlegające doręczeniu, jest wiadome, że odbiorca zna jedynie inny język, pisma lub przynajmniej ich istotne treści należy przetłumaczyć na ten inny język.

Artykuł  12

(do artykułu 20 Konwencji)

1. Koszty powstałe w wyniku przekazania przedmiotów w celu wydania ich osobie uprawnionej (artykuł 3 ustęp 2 niniejszej Umowy) i w wyniku przekazania lub tranzytu osób pozbawionych wolności (artykuł 7 niniejszej Umowy) zwracane są przez wzywającą Umawiającą się Stronę.

2. Wezwana Umawiająca się Strona może żądać zwrotu kosztów kontroli i utrwalania informacji w telekomunikacji. W takim wypadku powiadamia ona niezwłocznie wzywającą Umawiającą się Stronę o przewidywanych kosztach. W razie zakończenia kontroli na podstawie artykułu 16 ustęp 3 niniejszej Umowy, wzywająca Umawiająca się Strona jest zobowiązana do poniesienia powstałych już kosztów.

Artykuł  13

(do artykułu 21 Konwencji)

1. Przesyłanie wniosków i wymiana pism na podstawie artykułu 21 Konwencji następuje w trybie przewidzianym w artykule 10 ustęp 1 niniejszej Umowy.

2. Na podstawie wniosku przekazanego stosownie do artykułu 21 Konwencji właściwe organy wezwanej Umawiającej się Strony wszczynają postępowanie karne lub administracyjne według prawa wewnętrznego.

3. Jeżeli przy ocenie stanu faktycznego należy na podstawie ustępu 2 uwzględnić przepisy o ruchu drogowym, wówczas za podstawę przyjmuje się przepisy o ruchu drogowym obowiązujące w miejscu zdarzenia.

4. Wniosek o ściganie lub inne oświadczenie niezbędne do wszczęcia postępowania karnego na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony są również skuteczne na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony; wniosek o ściganie lub inne oświadczenie - niezbędne tylko według prawa wezwanej Umawiającej się Strony - mogą być przekazane dodatkowo w terminie dwu miesięcy od chwili nadejścia zawiadomienia do właściwego do ścigania karnego organu wezwanej Umawiającej się Strony.

5. Wniosek powinien zawierać opis stanu faktycznego oraz możliwie dokładne dane dotyczące osoby podejrzanej, jej obywatelstwa, miejsca zamieszkania lub pobytu. Do wniosku dołącza się:

1) oryginał lub uwierzytelniony odpis akt karnych oraz wchodzące w rachubę dowody rzeczowe,

2) tekst przepisów odnoszących się do czynu i kary, mających zastosowanie w miejscu popełnienia czynu,

3) w wypadkach czynów naruszających przepisy o ruchu drogowym ponadto - tekst przepisów o ruchu drogowym mających zastosowanie w miejscu popełnienia czynu,

4) tłumaczenie na język wezwanej Umawiającej się Strony wniosku, opisu stanu faktycznego i tekstów wymienionych w punktach 2 i 3.

6. Oryginał akt oraz dowody rzeczowe, o których mowa w ustępie 5 punkt 1, zostaną zwrócone wzywającej Umawiającej się Stronie możliwie jak najszybciej, chyba że zrzekła się ona ich zwrotu. Ewentualne prawa wezwanej Umawiającej się Strony lub osób trzecich do przekazanych przedmiotów pozostają nienaruszone.

7. Po wszczęciu postępowania karnego na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony organy wzywającej Umawiającej się Strony nie podejmują dalszych środków ścigania lub wykonania orzeczenia wobec osoby ściganej z powodu tego samego czynu. Mogą one jednak kontynuować ściganie lub wykonanie kary albo podjąć je ponownie, jeżeli:

1) okaże się, że właściwy organ wezwanej Umawiającej się Strony nie może doprowadzić do końca postępowania karnego, w szczególności z powodu uchylania się osoby ściganej przed ściganiem karnym lub przed postępowaniem wykonawczym na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony lub że wprawdzie zakończył on postępowanie karne, ale nie wydał orzeczenia w sprawie przestępstwa będącego podstawą wniosku,

2) przed wydaniem na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony nakazu karnego, przed rozpoczęciem rozprawy głównej w pierwszej instancji lub przed wydaniem orzeczenia w postępowaniu administracyjnym organ wzywający wycofał swój wniosek z powodów, o których dowiedział się po wystąpieniu z wnioskiem.

8. Każda czynność postępowania karnego podjęta na terytorium jednej z Umawiających się Stron stosownie do obowiązujących tam przepisów i każda czynność przerywająca bieg przedawnienia ma takie samo znaczenie na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, tak jak gdyby była prawnie skutecznie podjęta na terytorium tej Strony.

9. Wzywająca Umawiająca się Strona będzie możliwie jak najszybciej powiadomiona o czynnościach podjętych na podstawie wniosku oraz w wypadkach, o których mowa w ustępie 7. Po zakończeniu postępowania przesłane zostanie również orzeczenie kończące postępowanie lub jego uwierzytelniony odpis.

10. Koszty powstałe w wyniku stosowania artykułu 21 Konwencji i niniejszego artykułu nie podlegają zwrotowi.

Artykuł  14

(do artykułu 22 Konwencji)

Informacje z rejestru skazanych są wymieniane co najmniej raz na kwartał pomiędzy Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Centralnym Rejestrem Karnym Republiki Federalnej Niemiec.

Artykuł  15

(do artykułu 22 Konwencji)

Organy obu Umawiających się Stron informują się wzajemnie o tym, że sąd jednej Umawiającej się Strony orzekł prawomocnie zakaz prowadzenia pojazdów na terytorium tej Umawiającej się Strony przez obywatela drugiej Umawiającej się Strony, którego prawo jazdy zostało wydane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Takie zawiadomienia będą przekazywane przez właściwe organy sądowe jednej Umawiającej się Strony do właściwych organów administracyjnych drugiej Umawiającej się Strony. Takimi organami administracyjnymi są: w Rzeczypospolitej Polskiej - Ministerstwo Infrastruktury, a w Republice Federalnej Niemiec - Federalny Urząd do Spraw Ruchu Pojazdów Mechanicznych.

Rozdział  II

Szczególne formy współpracy

Artykuł  16

Kontrola i utrwalanie informacji w telekomunikacji

1. Konwencja i niniejsza Umowa mają odpowiednie zastosowanie do wniosków o zarządzenie kontroli i utrwalenie informacji w telekomunikacji.

2. Wnioski, o jakich mowa w ustępie 1, są wykonywane tylko wówczas, jeżeli:

1) zostanie przedstawione zarządzenie kontroli i utrwalania informacji w telekomunikacji, wydane przez właściwy sąd wzywającej Umawiającej się Strony,

2) zarządzenie kontroli i utrwalania informacji w telekomunikacji mogłoby nastąpić również na podstawie prawa wezwanej Umawiającej się Strony, gdyby przestępstwo będące podstawą wniosku było ścigane na terytorium tej Strony, i

3) osoba, której dotyczy wniosek, lub urządzenie telekomunikacyjne, przy korzystaniu z którego jest używany podlegający kontroli kod dostępu tej osoby:

a) znajduje się na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony lub

b) znajduje się na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, a do przeprowadzenia kontroli i utrwalenia informacji w telekomunikacji potrzebna jest techniczna pomoc wezwanej Umawiającej się Strony, lub

c) znajduje się na terytorium państwa trzeciego, a do przeprowadzenia kontroli i utrwalenia informacji w telekomunikacji wzywająca Umawiająca się Strona potrzebuje technicznej pomocy wezwanej Umawiającej się Strony, jeżeli państwo trzecie wyraziło zgodę na przeprowadzenie kontroli i utrwalenie informacji w telekomunikacji.

3. Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona żąda na podstawie artykułu 12 ustęp 2 zdania 1 i 2 niniejszej Umowy zwrotu kosztów kontroli i utrwalania informacji w telekomunikacji, to kontrola taka może być zakończona, jeżeli wzywająca Umawiająca się Strona odmawia ponoszenia kosztów lub jeżeli w terminie ustalonym przez wezwaną Umawiającą się Stronę nie zobowiąże się do zwrotu tych kosztów.

4. Informacje dotyczące osób, uzyskane przy zastosowaniu środka na podstawie ustępu 1, mogą być wykorzystane w innym postępowaniu karnym tylko za zgodą wezwanej Umawiającej się Strony. Wezwana Umawiająca się Strona udziela takiej zgody, jeżeli zarządzenie takiego środka byłoby możliwe zgodnie z jej prawem również w odniesieniu do przestępstwa będącego podstawą postępowania.

5. Materiały otrzymane przez wzywającą Umawiającą się Stronę podlegają zniszczeniu, gdy tylko przestaną być potrzebne dla postępowania karnego, w tym także dla postępowania, o którym mowa w ustępie 4 zdanie 1.

6. Jeżeli prawo wezwanej Umawiającej się Strony przewiduje zawiadomienie osoby, której kontrola dotyczy, to wzywająca Umawiająca się Strona powiadamia wezwaną Umawiającą się Stronę o tym, kiedy takie zawiadomienie może nastąpić bez uszczerbku dla ważnych interesów.

7. Postanowienia ustępów 1, 2 (pkt 1 i 2), 4, 5 i 6 stosuje się odpowiednio do wniosków o przekazanie materiałów uzyskanych w wyniku zastosowania kontroli i utrwalenia informacji w telekomunikacji w postępowaniu karnym prowadzonym na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony.

Artykuł  17

Współpraca w postępowaniach przygotowawczych

1. W postępowaniach przygotowawczych w sprawach o przestępstwa naruszające interesy obu Umawiających się Stron możliwe jest za wzajemnym porozumieniem utworzenie grupy koordynacyjnej składającej się z funkcjonariuszy obu Umawiających się Stron. Grupa taka ma na celu synchronizację i wspieranie postępowań przygotowawczych prowadzonych na terytorium jednej lub obu Umawiających się Stron.

2. Jeżeli w postępowaniu przygotowawczym konieczna jest szczególna wiedza specjalistyczna, to wówczas jedna Umawiająca się Strona może na wniosek drugiej Umawiającej się Strony delegować własnych specjalistów w celu wsparcia postępowania przygotowawczego.

3. Grupy wymienione w ustępach 1 i 2 działają na następujących warunkach:

1) grupy tworzy się tylko w określonym celu i na czas ograniczony,

2) funkcjonariuszy uczestniczących w grupie obowiązuje prawo tej Umawiającej się Strony, na której terytorium grupa ma działać,

3) członkostwo w grupie nie uprawnia uczestniczących w niej funkcjonariuszy do dokonywania zatrzymań, przeszukiwań, przesłuchań lub podejmowania innych środków, które naruszałyby w podobny sposób prawa osób na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Rozdział  III

Ochrona danych osobowych

Artykuł  18

Definicja

Dane osobowe, zwane dalej "danymi", oznaczają każdą informację o określonej lub możliwej do określenia osobie fizycznej.

Artykuł  19

Określenie celu korzystania z danych

1. Korzystanie z danych przekazanych na podstawie Konwencji lub niniejszej Umowy jest dopuszczalne jedynie w celu określonym w Konwencji lub Umowie, dla jakiego dane te są przekazywane, i na warunkach określonych w konkretnym wypadku przez organ przekazujący te dane. Ponadto korzystanie z tych danych jest dopuszczalne:

1) w celu, w jakim te dane mogłyby być również przekazane na podstawie Konwencji lub niniejszej Umowy,

2) w celu ścigania przestępstw,

3) w celu zapobiegania poważnym przestępstwom,

4) w postępowaniu sądowym i postępowaniu administracyjnym, które jest związane z celami wymienionymi w zdaniu 1 i zdaniu 2 punkty 1, 2 i 3, oraz

5) w celu ochrony przed poważnymi zagrożeniami bezpieczeństwa publicznego.

2. Korzystanie z danych do celów innych jest dopuszczalne tylko po uprzednim wyrażeniu zgody tej Umawiającej się Strony, która przekazała te dane.

Artykuł  20

Postanowienia dodatkowe

Oprócz przepisów prawnych obowiązujących każdą z Umawiających się Stron obowiązują dodatkowo następujące postanowienia:

1) organ przyjmujący informuje na wniosek organ przekazujący o tym, jak wykorzystał przekazane dane, oraz o uzyskanych w ten sposób wynikach,

2) organ przekazujący jest zobowiązany do zwracania uwagi na prawdziwość przekazywanych danych oraz na potrzebę i współmierność ich przekazania do zamierzonego celu. Należy przy tym przestrzegać zakazów przekazywania danych obowiązujących w prawie wewnętrznym danej Umawiającej się Strony. Jeżeli okaże się, że przekazano dane błędne lub takie, których nie wolno było przekazywać, należy o tym niezwłocznie powiadomić organ przyjmujący. Organ ten jest zobowiązany poprawić lub zniszczyć te dane,

3) osobę zainteresowaną należy poinformować na jej wniosek o zgromadzonych o niej danych, o przewidywanym celu ich wykorzystania oraz o celu gromadzenia danych. Nie ma obowiązku udzielania informacji, jeżeli z porównania interesów wynika, że interes publiczny przemawiający za nieinformowaniem przeważa nad interesem osoby, której informacje dotyczą. Poza tym uprawnienie zainteresowanego do uzyskania informacji na temat posiadanych o nim danych reguluje prawo wewnętrzne tej Umawiającej się Strony, na której terytorium złożono wniosek o informację,

4) jeżeli prawo wewnętrzne mające zastosowanie wobec organu przekazującego przewiduje szczególne terminy usunięcia przekazanych danych, organ przekazujący zwraca uwagę na ten fakt organowi przyjmującemu. Niezależnie od tych terminów przekazane dane należy usunąć, gdy tylko przestaną być potrzebne dla celów, o których mowa w artykule 19, lub gdy okaże się, że dotyczą osób trzecich niemających związku ze sprawą,

5) organ przekazujący i organ przyjmujący są zobowiązane do utrwalenia we właściwy sposób faktu przekazania i odbioru danych,

6) zarówno organ przekazujący, jak i organ przyjmujący są zobowiązane do skutecznej ochrony przekazanych danych przed dostępem do nich osób do tego nieuprawnionych, nieuprawnionymi zmianami i nieuprawnionym ich ujawnieniem,

7) jeżeli jakakolwiek osoba zostanie bezprawnie poszkodowana na skutek przekazywania danych na podstawie Konwencji lub niniejszej Umowy, to za szkodę odpowiada organ przyjmujący zgodnie z przepisami swego prawa wewnętrznego. W stosunku do poszkodowanego organ ten nie może w celu uwolnienia się od odpowiedzialności powoływać się na to, że szkoda spowodowana została przez organ przekazujący. Jeżeli organ przyjmujący wypłacił odszkodowanie za szkodę spowodowaną wykorzystaniem przekazanych błędnie danych, to organ przekazujący zwraca organowi przyjmującemu całą kwotę wypłaconego odszkodowania.

Artykuł  21

Przetwarzanie danych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony

1. Przepisy niniejszego rozdziału obowiązują również w odniesieniu do danych uzyskanych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w ramach czynności transgranicznych. Należy wówczas przestrzegać szczególnych warunków określonych przez wezwaną Umawiającą się Stronę w związku z konkretną czynnością transgraniczną.

2. Funkcjonariuszom działającym na terytorium drugiej Umawiającej się Strony wolno udostępnić urzędowe zbiory danych osobowych tylko pod zwierzchnictwem funkcjonariusza tej Umawiającej się Strony.

Rozdział  IV

Postanowienia ogólne i końcowe

Artykuł  22

Ochrona tajemnicy

Jeżeli na podstawie Konwencji lub niniejszej Umowy mają być przekazane dane, które według prawa przekazującej Umawiającej się Strony podlegają obowiązkowi zachowania tajemnicy i zostały w ten sposób oznaczone, przekazanie tych danych może zostać uzależnione od zapewnienia przestrzegania tego obowiązku przez Stronę otrzymującą.

Artykuł  23

Status prawny funkcjonariuszy w zakresie prawa karnego

Funkcjonariusze jednej Umawiającej się Strony, którzy zgodnie z niniejszą Umową podejmują działania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, są, w odniesieniu do przestępstw popełnionych przez nich lub wobec nich, zrównani z funkcjonariuszami drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  24

Odpowiedzialność w zakresie prawa cywilnego

1. Umawiające się Strony zrzekają się wzajemnie wszelkich roszczeń odszkodowawczych z powodu utraty lub uszkodzenia wartości majątkowych należących do nich lub do organów administracyjnych, jeżeli szkoda ta została wyrządzona przez funkcjonariusza przy wykonywaniu zadań związanych z wykonywaniem niniejszej Umowy.

2. Umawiające się Strony zrzekają się wzajemnie wszelkich roszczeń odszkodowawczych z powodu uszkodzenia ciała lub śmierci funkcjonariusza, jeżeli szkoda ta nastąpiła przy wykonywaniu zadań związanych z wykonywaniem niniejszej Umowy. Nie narusza to roszczeń odszkodowawczych funkcjonariusza lub w wypadku jego śmierci - osób uprawnionych.

3. Jeżeli funkcjonariusz jednej z Umawiających się Stron przy wykonywaniu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zadań związanych z wykonywaniem niniejszej Umowy wyrządzi szkodę osobie trzeciej, to odpowiedzialność za tę szkodę ponosi Umawiająca się Strona, na której terytorium szkoda ta powstała - na podstawie przepisów prawnych, jakie miałyby zastosowanie w wypadku wyrządzenia szkody przez własnego właściwego funkcjonariusza.

4. Umawiająca się Strona, której funkcjonariusz wyrządził szkodę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zwraca drugiej Umawiającej się Stronie całą kwotę odszkodowania wypłaconego poszkodowanemu lub jego spadkobiercom.

5. Właściwe organy Umawiających się Stron ściśle współpracują ze sobą w celu ułatwienia załatwiania roszczeń odszkodowawczych. W szczególności dokonują one wzajemnej wymiany wszystkich dostępnych im informacji o szkodach w rozumieniu niniejszego artykułu i okolicznościach ich powstania.

6. Przepisów ustępów 1 i 2 nie stosuje się w wypadku szkody spowodowanej umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

Artykuł  25

Zmiana organów

1. Umawiające się Strony notyfikują sobie wzajemnie informacje o zmianach nazw lub właściwości organów wymienionych w niniejszej Umowie.

2. Noty, o których mowa w ustępie 1, podlegają urzędowemu ogłoszeniu przez Umawiające się Strony.

Artykuł  26

Spotkania przedstawicieli Umawiających się Stron

Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej i Federalne Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Federalnej Niemiec będą bezpośrednio uzgadniać, w razie potrzeby, spotkania swoich przedstawicieli w celu zapewnienia jednolitego wykonywania Konwencji i niniejszej Umowy oraz w celu usuwania trudności mogących pojawić się podczas ich wykonywania. Jeżeli omawiane sprawy objęte będą właściwością innych organów, wówczas będą one zapraszane do uczestniczenia w spotkaniach.

Artykuł  27

Wypowiedzenie Konwencji

Jeżeli jedna z Umawiających się Stron wypowie Konwencję, to wypowiedzenie staje się skuteczne w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec po upływie dwóch lat od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego Rady Europy notyfikacji o wypowiedzeniu.

Artykuł  28

Wejście w życie i wygaśnięcie Umowy

1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wejdzie ona w życie po upływie miesiąca od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

2. Umowa niniejsza może być wypowiedziana na piśmie w każdym czasie. W takim wypadku Umowa utraci moc po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji o wypowiedzeniu. Umowa utraci moc także bez szczególnego jej wypowiedzenia w chwili, w której Konwencja utraci moc pomiędzy Umawiającymi się Stronami.

SPORZĄDZONO w Berlinie dnia 17 lipca 2003 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.

Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 19 maja 2004 r.

• Identyfikator: Dz.U.2004.193.1978
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: RFN-Polska. Umowa o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. Berlin.2003.07.17.
• Data aktu: 17/07/2003
• Data ogłoszenia: 03/09/2004
• Data wejścia w życie: 04/09/2004