Moc obowiązująca Konwencji o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa, sporządzonej w Strasburgu dnia 8 listopada 1990 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 19 czerwca 2002 r.

w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa, sporządzonej w Strasburgu dnia 8 listopada 1990 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o ratyfikacji Konwencji o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa, sporządzonej w Strasburgu dnia 8 listopada 1990 r. (Dz. U. Nr 53, poz. 634), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 10 listopada 2000 r. powyższą konwencję. Dnia 20 grudnia 2000 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacyjny.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Zgodnie z artykułem 36 ustęp 3, konwencja weszła w życie dnia 1 września 1993 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z artykułem 36 ustęp 4, dnia 1 kwietnia 2001 r.

2. Rzeczpospolita Polska w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego złożyła następującą deklarację i zastrzeżenia:

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1, głównym organem jest Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, Al. Ujazdowskie 11, 00-950 Warszawa.

Rzeczpospolita Polska na podstawie artykułu 25 ustęp 3 konwencji oświadcza, że wnioski i dokumenty kierowane do jej organów na podstawie rozdziału III konwencji powinny być składane wraz z tłumaczeniem ich na język polski bądź jeden z oficjalnych języków Rady Europy.

Rzeczpospolita Polska na podstawie artykułu 21 ustęp 2 litera b konwencji oświadcza, że sposoby doręczenia przewidziane w artykule 21 ustęp 2 konwencji mogą być stosowane na jej terytorium jedynie w takim zakresie, w jakim przewidziane są w odpowiednich umowach międzynarodowych dotyczących pomocy prawnej łączących Rzeczpospolitą Polską ze Stroną przesyłającą dokument sądowy.

Rzeczpospolita Polska na podstawie artykułu 32 ustęp 2 konwencji oświadcza, że dostarczone w wykonaniu wniosku złożonego na podstawie przepisów rozdziału III konwencji informacje i dowody mogą być wykorzystywane dla celów innego postępowania niż wymienione we wniosku jedynie za jej zgodą.

3. Następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach:

Republika Albanii 1 lutego 2002 r.

Księstwo Andory 1 listopada 1999 r.

Australia 1 listopada 1997 r.

Republika Austrii 1 listopada 1997 r.

Królestwo Belgii 1 maja 1998 r.

Republika Bułgarii 1 października 1993 r.

Republika Chorwacji 1 lutego 1998 r.

Republika Cypryjska 1 marca 1997 r.

Republika Czeska 1 marca 1997 r.

Królestwo Danii 1 marca 1997 r.

Republika Estońska 1 września 2000 r.

Republika Finlandii 1 lipca 1994 r.

Republika Francuska 1 lutego 1997 r.

Republika Grecka 1 października 1999 r.

Królestwo Hiszpanii 1 grudnia 1998 r.

Irlandia 1 marca 1997 r.

Republika Islandii 1 lutego 1998 r.

Księstwo Liechtensteinu 1 marca 2001 r.

Republika Litewska 1 października 1995 r.

Wielkie Księstwo Luksemburga 1 stycznia 2002 r.

Republika Łotewska 1 kwietnia 1999 r.

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 1 września 2000 r.

Republika Malty 1 marca 2000 r.

Królestwo Niderlandów 1 września 1993 r.

Republika Federalna Niemiec 1 stycznia 1999 r.

Królestwo Norwegii 1 marca 1995 r.

Republika Portugalska 1 lutego 1999 r.

Federacja Rosyjska 1 grudnia 2001 r.

Republika San Marino 1 lutego 2001 r.

Republika Słowacka 1 września 2001 r.

Republika Słowenii 1 sierpnia 1998 r.

Konfederacja Szwajcarska 1 września 1993 r.

Królestwo Szwecji 1 listopada 1996 r.

Ukraina 1 maja 1998 r.

Republika Węgierska 1 lipca 2000 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 1 września 1993 r.

Republika Włoska 1 maja 1994 r.

4. Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych następujące państwa złożyły podane niżej deklaracje i zastrzeżenia:

REPUBLIKA ALBANII

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Republiki Albanii, przekazanej w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, dnia 31 października 2001 r.

Dla celów artykułu 23 konwencji, właściwym organem dla Republiki Albanii jest Dyrekcja ds. Koordynacji Walki Przeciwko Praniu Pieniędzy.

Adres tej dyrekcji:

Ministerstwo Finansów Albanii

Rruga "Deshmoret e Kombit"

Tirana - Albania

Tel.: [phone]

Fax: [phone]

e-mail: [e-mail]

KSIĘSTWO ANDORY

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym oraz w liście Stałego Przedstawicielstwa Księstwa Andory z dnia 28 lipca 1999 r., przekazanych Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 28 lipca 1999 r.

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2, Księstwo Andory oświadcza, że artykuł 2 ustęp 1 stosuje się tylko do przestępstw lub rodzajów przestępstw przewidzianych w prawie wewnętrznym Księstwa Andory dotyczącym prania pieniędzy lub wartości pochodzących z przestępstw.

Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4, Księstwo Andory oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych lub rodzajów takich przestępstw, jakie przewiduje ustawodawstwo wewnętrzne Księstwa Andory dotyczące prania brudnych pieniędzy lub wartości pochodzących z przestępstw.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3, Księstwo Andory oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 stosuje się wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych księstwa Andory i podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2, Księstwo Andory oświadcza, że doręczanie dokumentów sądowych może być dokonywane jedynie za pośrednictwem organu centralnego, którym jest Administracja Sprawiedliwości lub Prezydent "Batllii".

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, dokumenty kierowane do Księstwa Andory powinny zostać sporządzone lub przetłumaczone na język kataloński, hiszpański, francuski lub angielski.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2, informacja lub dowód dostarczone przez Księstwo Andory zgodnie z niniejszym rozdziałem nie mogą, bez uprzedniej zgody Księstwa Andory, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracje zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym oraz w liście Stałego Przedstawicielstwa Księstwa Andory z dnia 28 lipca 1999 r., przekazanych Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 28 lipca 1999 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 organem centralnym jest:

Administracja Sprawiedliwości lub Prezydent "Batllii"

Edifici de les Columnes

Avinguda Tarragona

Andora la Vella

Principat d'Andorra

Tel.: 861 661

Fax.: 867 661

Ponieważ system prawny Księstwa Andory zawiera już niemal wszystkie środki, o których mowa w Konwencji strasburskiej, przystąpienie do tej konwencji wymaga od Księstwa Andory jedynie niewielkich dostosowań jej systemu prawnego, co zostanie wzięte pod uwagę podczas przyszłych reform ustawodawczych.

Jeżeli chodzi o poszanowanie praw i obowiązków wynikających z przystąpienia do tej konwencji, nie naruszając szczególnych uregulowań prawa wewnętrznego, w szczególności odnoszących się do ochrony wolności jednostki i praw osób trzecich będących w dobrej wierze oraz do ochrony suwerenności państwowej i interesu ogólnego, Księstwo Andory zobowiązuje się przestrzegać zobowiązań istniejących pomiędzy państwami, wynikających z Konwencji strasburskiej w zakresie walki przeciwko praniu brudnych pieniędzy i dochodów pochodzących z przestępstw, oraz współpracować poprzez swoje organy sądowe i na zasadzie wzajemności, z innymi państwami przestrzegającymi przepisów konwencji.

REPUBLIKA AUSTRII

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 7 lipca 1997 r.

Republika Austrii oświadcza, zgodnie z artykułem 6 ustęp 4, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych, które są zbrodniami ("Verbrechen") zgodnie z austriackim prawem karnym (paragraf 17 austriackiego kodeksu karnego).

Sposoby doręczania dokumentów sądowych przewidziane w artykule 21 ustęp 2 będą dozwolone w Republice Austrii jedynie w takim zakresie, w jakim przewidziano w innej dwustronnej lub wielostronnej umowie.

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Republiki Austrii z dnia 4 lipca 1997 r., przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 7 lipca 1997 r.

Zgodnie z artykułem 23, organem centralnym jest:

Ministerstwo Sprawiedliwości

(Bundesministerium für Justiz)

Museumsstrasse 7

1070 Wien

AUSTRALIA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w Sekretariacie Generalnym dnia 31 lipca 1997 r.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2, Australia oświadcza, że dokumenty sądowe powinny być doręczane jedynie za pośrednictwem jej organu centralnego.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, Australia oświadcza, że zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosków do niej skierowanych i do załączonych dokumentów dołączane były tłumaczenia na język angielski.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2, Australia oświadcza, że informacja lub dowód dostarczone przez nią na podstawie rozdziału III konwencji, nie mogą, bez uprzedniej zgody właściwych organów Australii, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w Sekretariacie Generalnym dnia 31 lipca 1997 r.

Rząd Australii oświadcza, że zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 organem centralnym Australii wyznaczonym stosownie do artykułu 23 ustęp 1 jest:

Mutual Assistance Unit

International Branch

Criminal Law Division

Attorney - General˘s Department

Robert Garran Offices

National Circuit

BARTON ACT 2600

AUSTRALIA

KRÓLESTWO BELGII

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 28 stycznia 1998 r.

Królestwo Belgii oświadcza, że organem centralnym wyznaczonym stosownie do artykułu 23 ustęp 1 konwencji jest:

Ministere de la Justice,

Administration de la legalisation pénale et des droits de l˘homme,

Service des cas individuels en matiere de coopération judiciaire internationale,

115 Bd de Waterloo,

B - 1000 BRUXELLES

REPUBLIKA BUŁGARII

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 2 czerwca 1993 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 konwencji, Republika Bułgarii oświadcza, że przepisy artykułu 14 ustęp 2 stosuje się wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych Bułgarii i podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, Republika Bułgarii oświadcza, że w każdym indywidualnym przypadku wymaga, aby do wniosków i do załączonych dokumentów kierowanych do niej stosownie do artykułu 25 ustęp 1 dołączone były tłumaczenia na język bułgarski lub jeden z oficjalnych języków Rady Europy przez nią określony.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 konwencji, Republika Bułgarii oświadcza, że informacja lub dowód dostarczone przez nią zgodnie z rozdziałem III konwencji nie mogą bez uprzedniej zgody właściwych organów Bułgarii być użyte lub przekazane przez Stronę wzywającą na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 2 czerwca 1993 r.

Republika Bułgarii oświadcza, odnośnie do stosowania artykułu 15 konwencji, że proponuje zawrzeć wzajemne porozumienia, na mocy których mienie, co do którego miałaby roszczenia oraz które zostało skonfiskowane przez Stronę konwencji, zostałoby zwrócone.

REPUBLIKA CYPRYJSKA

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawicielstwa Republiki Cypryjskiej z dnia 14 listopada 1996 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 15 listopada 1996 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2, organem centralnym wyznaczonym stosownie do ustępu 1 tego artykułu jest:

Ministerstwo Sprawiedliwości i Porządku Publicznego

Nicosia - Cypr

Zastrzeżenie zawarte w liście Stałego Przedstawicielstwa Republiki Cypryjskiej, z dnia 14 listopada 1996 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 15 listopada 1996 r. i częściowo wycofane listem Stałego Przedstawicielstwa Republiki Cypryjskiej z dnia 7 listopada 2001 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 7 listopada 2001 r.

Zgodnie z artykułem 40 ustęp 2 konwencji, Republika Cypryjska zmienia/częściowo wycofuje zastrzeżenie złożone do artykułu 2 ustęp 2, w następstwie stosowanej zmiany nr 152(1)/2000 z dnia 17 stycznia 2000 r. cypryjskiej ustawy nr 61(1) o zapobieganiu i zwalczaniu działań mających na celu pranie brudnych pieniędzy z 1996 r., na mocy której lista przestępstw źródłowych została zniesiona.

Zastrzeżenie obecnie brzmi następująco:

Środki konfiskaty

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 konwencji, Republika Cypryjska oświadcza, że ustęp 1 tego artykułu stosuje się do przestępstw źródłowych podlegających karze powyżej 1 roku pozbawienia wolności.

Nota Sekretariatu: Zastrzeżenie złożone w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 15 listopada 1996 r. brzmiało następująco:

"Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2, ustęp 1 tego artykułu stosuje się jedynie do przestępstw przewidzianych w stosownym ustawodawstwie wewnętrznym Republiki Cypryjskiej".

Zastrzeżenie zawarte w liście Stałego Przedstawicielstwa Republiki Cypryjskiej z dnia 14 listopada 1996 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 15 listopada 1996 r. i częściowo wycofane listem Stałego Przedstawicielstwa Republiki Cypryjskiej z dnia 7 listopada 2001 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 7 listopada 2001 r.

Zgodnie z artykułem 40 ustęp 2 konwencji, Republika Cypryjska zmienia/częściowo wycofuje zastrzeżenie złożone w związku z artykułem 6 ustęp 4 w następstwie zmiany nr 152(1)/2000 z dnia 17 stycznia 2000 r. cypryjskiej ustawy nr 61(1) o zapobieganiu i likwidacji działań mających na celu pranie brudnych pieniędzy z 1996 r., na mocy której lista przestępstw źródłowych została zniesiona.

Zastrzeżenie obecnie brzmi następująco:

Przestępstwo prania

Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 konwencji, Republika Cypryjska oświadcza, że ustęp 1 tego artykułu ma zastosowanie do przestępstw źródłowych określonych w stosownym ustawodawstwie wewnętrznym Republiki Cypryjskiej, będących przestępstwami podlegającymi karze powyżej 1 roku pozbawienia wolności.

Nota Sekretariatu: Zastrzeżenie złożone w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 15 listopada 1996 r., brzmiało następująco:

"Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4, ustęp 1 tego artykułu ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych określonych w stosowanym ustawodawstwie wewnętrznym."

Zastrzeżenia złożone w liście Stałego Przedstawicielstwa Republiki Cypryjskiej z dnia 14 listopada 1996 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 15 listopada 1996 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3, ustęp 2 tego artykułu stosuje się wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych Republiki Cypryjskiej i podstawowych koncepcji jego systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2, dokumenty sądowe powinny być dostarczane jedynie za pośrednictwem centralnego organu Republiki Cypryjskiej, którym jest Ministerstwo Sprawiedliwości i Porządku Publicznego.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, Republika Cypryjska zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosków do niej kierowanych i załączonych dokumentów dołączane były tłumaczenia na język angielski, który jest jednym z oficjalnych języków Rady Europy.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2,informacja lub dowód przekazane przez Republikę Cypryjską zgodnie z tą konwencją nie mogą, bez jej uprzedniej zgody, być użyte lub przekazane przez organ Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

REPUBLIKA CHORWACJI

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 11 października 1997 r.

Republika Chorwacji niniejszym oświadcza, że centralnym organem wyznaczonym stosownie do artykułu 23 ustęp 1 konwencji jest:

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych

Republiki Chorwacji

Ulica grada Vukovara 33,

10 000 Zagreb.

REPUBLIKA CZESKA

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Republiki Czeskiej, przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 19 listopada 1996 r.

Republika Czeska wskazuje jako organ centralny w rozumieniu artykułu 23 ustęp 1 konwencji o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa:

1. w przypadku postępowań karnych: Biuro Prokuratora Generalnego Republiki Czeskiej - co do postępowań przed wniesieniem aktu oskarżenia oraz Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Czeskiej - co do postępowań po wniesieniu aktu oskarżenia;

2. we wszystkich innych przypadkach: Ministerstwo Finansów Republiki Czeskiej.

Adresy wyżej wymienionych organów centralnych:

Nejvyssi státni zastupitelstvi Ceské republiky

(Biuro Prokuratora Generalnego Republiki Czeskiej)

Jezuitská 4

660 55 Brno

Ministerstvo spraveděnosti Ceské republiky

(Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Czeskiej)

Vysehradská 16

128 10 Praha 2

Ministerstvo financi Ceské republiky

(Ministerstwo Finansów Republiki Czeskiej)

Letenská 15

118 10 Praha 1

KRÓLESTWO DANII

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 19 listopada 1996 r.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2, Królestwo Danii zastrzega sobie prawo do stosowania przepisów Europejskiej konwencji o wzajemnej pomocy w sprawach karnych.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, do wniosków i załączonych dokumentów z państw innych niż Austria, Francja, Irlandia, Niemcy, Norwegia, Szwecja lub Zjednoczone Królestwo muszą być dołączane tłumaczenia na język duński bądź na jeden z oficjalnych języków Rady Europy. Biorąc pod uwagę dużą objętość dokumentów, Królestwo Danii zastrzega sobie prawo do żądania, w stosownym przypadku, tłumaczenia na język duński bądź do jego sporządzenia na koszt Strony wzywającej.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym i w nocie werbalnej, przekazanych Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 19 listopada 1996 r.

Konwencja nie znajduje zastosowania do Wysp Faroe i Grenlandii, dopóki nie zostanie przekazana inna notyfikacja.

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej, przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 19 listopada 1996 r.

Rząd Królestwa Danii wskazuje:

Ministerstwo Sprawiedliwości

Slotsholmsgade 10

1216 Copenhague K

Denmark

jako właściwy organ zgodnie z artykułem 23 konwencji.

REPUBLIKA ESTOŃSKA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 10 maja 2000 r.

Stosownie do artykułu 21 ustęp 2 konwencji, dokumenty sądowe muszą być przesyłane za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, do wniosków i załączników do nich, złożonych Republice Estońskiej, należy dołączyć tłumaczenie na język angielski.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 10 maja 2000 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1, organem centralnym jest:

Ministerstwo Sprawiedliwości

Tönismägi Street, 5a

EE - 15191 Tallinn

REPUBLIKA FINLANDII

Zastrzeżenie zawarte w liście Stałego Przedstawicielstwa Republiki Finlandii, z dnia 9 marca 1994 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu przyjęcia dnia 9 marca 1994 r.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, wniosek i załączone do niego dokumenty muszą być sporządzone w języku duńskim, fińskim, szwedzkim lub norweskim bądź angielskim, fracuskim lub niemieckim, bądź musi być do nich dołączone tłumaczenie na jeden z tych języków.

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawicielstwa Republiki Finlandii, z dnia 9 marca 1994 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu przystąpienia dnia 9 marca 1994 r.

Organ centralny:

Ministerstwo Sprawiedliwości

Eteĺäesplanadi 10

P.O. Box 1

SF - 00131 Helsinki

FINLAND

Tel: [phone]

Telefax: (19) 358-0-1825224

Liaison Officer

Senior Ministerial Secretary

Hannu Taimisto

REPUBLIKA FRANCUSKA

Deklaracje zawarte w dokumencie zatwierdzenia, złożonym dnia 8 października 1996 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, organem centralnym, przewidzianym w artykule 23 ustęp 1, dla Republiki Francuskiej jest:

"Ministére de la Justice

Direction des affaires criminelles et des grâces

Bureau de l˘entraide répressive internationale

13 Place Vendôme

75042 PARIS

Cedex 01".

Zgodnie z artykułem 38 konwencji, Rząd Republiki oświadcza, że Konwencja ma zastosowanie do całego terytorium Republiki, z zastrzeżeniem, że wobec terytoriów zamorskich, po wejściu w życie w stosunku do tych terytoriów nowego kodeksu karnego, co zostanie notyfikowane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

REPUBLIKA GRECKA

Zastrzeżenie zawarte w nocie werbalnej przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 22 czerwca 1999 r.

Artykuł 2 ust. 1 konwencji stosuje się tylko do następujących przestępstw:

1. Przestępstw przewidzianych w prawie o zwalczaniu rozpowszechniania narkotyków:

1.a. Importowania narkotyków do państwa, eksportowania narkotyków z państwa lub przewożenia narkotyków przez państwo.

1.b. Sprzedaży, nabywania, oferowania, udostępniania lub rozprowadzania osobom trzecim jakimikolwiek środkami, składowania, przechowywania narkotyków lub działania jako pośrednik w popełnianiu któregokolwiek z tych przestępstw.

1.c. Wprowadzania narkotyków lub spowodowania ułatwienia ich wprowadzania na tereny obozów, placówek policyjnych przeznaczonych dla wszystkich kategorii osadzonych nieletnich, zbiorowych miejsc pracy lub osiedli mieszkaniowych, szpitali lub placówek zdrowotnych.

1.d. Doprowadzania w jakikolwiek sposób do zmieszania narkotyków z artykułami spożywczymi, napojami lub innymi produktami przeznaczonymi do konsumpcji przez ludzi, bądź które prawdopodobnie będą spożyte.

1.e. Przygotowania artykułów należących do kategorii narkotyków kontrolowanych lub środków nasennych, bądź bezprawnego importowania, dostarczania, produkcji, przygotowywania, sprzedaży, udostępniania, transportu, posiadania lub rozprowadzania prekursorów lub aparatury bądź wyposażenia, jeżeli wiadomo, że są wykorzystywane lub będą wykorzystane do nielegalnej produkcji, uprawy lub przygotowania narkotyków, bądź ogólnie dla celów innych niż te, które pierwotnie uzasadniały import, eksport, transport lub przetwarzanie tych prekursorów.

1.f. Uprawy lub hodowli jakichkolwiek roślin z rodziny konopi indyjskich, maku opiumowego, jakichkolwiek gatunków roślin z rodziny drzew brazylijskich lub innych roślin, z których otrzymywane są substancje odurzające.

1.g. Posiadania lub transportowania narkotyków w jakikolwiek sposób, przy pomocy jakichkolwiek środków zarówno na terytorium państwa, żeglując wzdłuż strefy terytorialnej lub przepływając przez wody terytorialne, bądź przelatując przez strefę powietrzną Grecji.

1.h. Świadomego wysyłania lub odbierania przesyłek, próbek nieposiadających wartości handlowej lub listów zawierających jakikolwiek rodzaj narkotyków, bądź upoważnienia osoby trzeciej do wysłania lub odebrania takich przedmiotów.

1.i. Udostępniania pomieszczenia jakiegokolwiek rodzaju osobie trzeciej w celu używania narkotyków lub udzielania informacji o adresach placówek, w których narkotyki są systematycznie używane, bądź pozostawania świadomym takiego używania, będąc pracownikiem takiej placówki.

1.j. Przyczyniania się przy pomocy jakichkolwiek środków do rozprzestrzeniania się używania narkotyków.

1.k. Podrabiania lub sprzedaży podrobionych artykułów umieszczonych na liście narkotyków kontrolowanych.

1.l. Podrabiania recept lekarskich, fałszowania lub używania podrobionych lub sfałszowanych recept dla uzyskania substancji odurzających w celu obrotu nimi.

1.m. Organizowania, finansowania, doradzania i nadzorowania, w jakikolwiek sposób, popełnienia któregokolwiek z wyżej wymienionych przestępstw lub wydawania instrukcji czy upoważnień ich dotyczących.

1.n. Ułatwiania lub zatajania popełnienia innych przestępstw, przez popełnianie wyżej wymienionych przestępstw.

1.o. Popełnienia wyżej wymienionych przestępstw przez osobę, która ma dostęp do narkotyków w toku wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności jest odpowiedzialna za strzeżenie i ściganie osób, które popełniły te przestępstwa, lub gdy przestępstwo jest związane z pełnioną przez nią funkcją.

1.p. Wprowadzania narkotyków lub ułatwiania ich wprowadzania bądź handlu nimi w szkołach każdego poziomu oraz placówkach edukacyjnych lub innych jednostkach szkoleniowych lub nauczania zawodowego, chyba że w celu prowadzenia szczególnych programów badawczych lub szkoleniowych.

1.q. Wprowadzania narkotyków lub ułatwiania ich wprowadzania bądź handlu nimi w placówkach sportowych, polach kempingowych, domach dziecka, instytucjach lub placówkach wyznaczonych do udzielania świadczeń społecznych lub zakwaterowania sił zbrojnych lub w placówkach, gdzie uczniowie albo studenci gromadzą się w celu uczestnictwa w zajęciach edukacyjnych, sportowych lub społecznych.

1.r. Sprzedaży, udostępniania bądź rozprowadzania narkotyków osobom trzecim jakimikolwiek środkami, w miejscach bezpośrednio sąsiadujących z wyżej wymienionymi placówkami, bądź działania w charakterze pośrednika w popełnianiu któregokolwiek z tych przestępstw.

1.s. Wystawiania recept na narkotyki przez lekarza świadomego, że nie ma rzeczywistego, sprecyzowanego wskazania medycznego, bądź dostarczania przez lekarza leków zawierających narkotyki w jakiejkolwiek formie, przy świadomości, że zostaną wykorzystane w celu przygotowania narkotyków.

1.t. Dostarczania narkotyków przez farmaceutę, bądź ogólnie przez osobę zajmującą się handlem lekami, kierownika lub pracownika apteki lub inną osobę zatrudnioną w aptece, bez prawnie wymaganej recepty lekarskiej lub na podstawie nieważnej recepty bądź w ilościach przekraczających przepisane.

1.u. Dostarczania substancji mających działać jako substytuty narkotyków wywołujących uzależnienie.

1.v. Popełniania wyżej wymienionych przestępstw kryminalnych w sposób powtarzający się lub systematyczny bądź jako stałe zajęcie, bądź działając w sposób mający na celu zachęcenie osób nieletnich do używania narkotyków bądź używając broni przy popełnianiu wyżej wymienionych przestępstw lub w celu umożliwienia ucieczki ich sprawcy.

1.x. Podżegania lub zachęcania osoby trzeciej do nielegalnego użycia narkotyków, reklamowanie ich, dostarczania informacji dotyczącej ich produkowania lub dostarczanie ich w celu rozpowszechniania, bądź uczestniczenia w popełnianiu wyżej wymienionych przestępstw.

2. Przestępstw przewidzianych w artykule 15(1) Ustawy nr 2168/93 o "broni, amunicji... itd.": importowania, posiadania, produkcji, przetwarzania, łączenia, obrotu, doręczania bądź dostarczania karabinów wojskowych, automatycznych karabinów maszynowych, pistoletów lub innych artykułów sprzętu wojskowego w celu udostępnienia ich osobom trzecim do popełnienia przestępstwa, bądź w celu nielegalnego zaopatrzenia grup, organizacji, stowarzyszeń lub związków osób bądź otrzymywania, zatajania lub przyjmowania w jakikolwiek sposób tych przedmiotów w tym samym celu.

3. Rozboju.

4. Szantażu.

5. Uprowadzenia.

6. Kradzieży dóbr o szczególnie dużej wartości lub kradzieży kwalifikowanej.

7. Przywłaszczenia szczególnie wartościowego przedmiotu bądź przywłaszczenia powodującego nadużycie zaufania.

8. Fałszerstwa, jeżeli powoduje szczególnie ciężkie straty bądź jeśli przestępca prowadzi działalność oszukańczą systematycznie bądź zawodowo lub jeżeli okoliczności, w których przestępstwo zostało popełnione, wskazują, że sprawca jest szczególnie niebezpieczny.

9. Nielegalnego handlu antykami.

10. Kradzieży szczególnie wartościowego ładunku.

11. Pośredniczenia w sprzecznym z prawem pozyskiwaniu tkanek lub organów bądź nabywania tkanek lub organów w celu ich odsprzedaży.

12. Przestępstw gospodarczych i przestępstw przeciwko państwu lub osobom prawnym sektora publicznego w szerokim rozumieniu.

13. Przemytu kwalifikowanego.

14. Naruszenia prawa o promieniowaniu jonizującym.

15. Stręczycielstwa.

16. Naruszenia prawa dotyczącego gier losowych lub innych gier.

17. Korupcji.

18. Lichwy.

19. Nielegalnej imigracji.

20. Przemytu materiałów nuklearnych.

21. Korupcji funkcjonariusza publicznego innego państwa (ratyfikacja Konwencji OECD o zwalczaniu przekupstwa zagranicznych funkcjonariuszy publicznych w międzynarodowych transakcjach handlowych).

22.

a) Biernej lub czynnej korupcji funkcjonariuszy publicznych.

b) Oszukańczych działań powodujących uszczerbek w interesach finansowych Wspólnot Europejskich.

c) Sporządzania i dostarczania fałszywych oświadczeń lub dokumentów (ratyfikacja-implementacja Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich wraz z dołączonymi protokołami).

Rząd Republiki Greckiej zastrzega sobie prawo do dodania innych kategorii przestępstw kryminalnych.

Artykuł 6 ustęp 1 konwencji ma zastosowanie tylko do następujących przestępstw:

1. Przestępstw przewidzianych w prawie o zwalczaniu rozpowszechniania narkotyków:

1.a. Importowania narkotyków do państwa, eksportowania narkotyków z państwa lub przewożenia narkotyków przez państwo.

1.b. Sprzedaży, nabywania, oferowania, udostępniania lub rozprowadzania osobom trzecim jakimikolwiek środkami, składowania, przechowywania narkotyków lub działania jako pośrednik w popełnianiu któregokolwiek z tych przestępstw.

1.c. Wprowadzania narkotyków lub spowodowanie ułatwienia ich wprowadzania na tereny obozów, placówek policyjnych przeznaczonych dla wszystkich kategorii osadzonych nieletnich, zbiorowych miejsc pracy lub osiedli mieszkaniowych, szpitali lub placówek zdrowotnych.

1.d. Doprowadzania w jakikolwiek sposób do zmieszania narkotyków z artykułami spożywczymi, napojami lub innymi produktami przeznaczonymi do konsumpcji przez ludzi, bądź które prawdopodobnie będą spożyte.

1.e. Przygotowania artykułów należących do kategorii narkotyków kontrolowanych lub środków nasennych, bądź bezprawnego importowania, dostarczania, produkcji, przygotowywania, sprzedaży, udostępniania, transportu, posiadania lub rozprowadzania prekursorów lub aparatury bądź wyposażenia, jeżeli wiadomo, że są wykorzystywane lub będą wykorzystane do nielegalnej produkcji, uprawy lub przygotowania narkotyków, bądź ogólnie dla celów innych niż te, które pierwotnie uzasadniały import, eksport, transport lub przetwórstwo tych prekursorów.

1.f. Uprawy lub hodowli jakichkolwiek roślin z rodziny konopi indyjskich, maku opiumowego, jakichkolwiek gatunków roślin z rodziny drzew brazylijskich lub innych roślin, z których otrzymywane są substancje odurzające.

1.g. Posiadania lub transportowania narkotyków w jakikolwiek sposób, przy pomocy jakichkolwiek środków zarówno na terytorium państwa, żeglując wzdłuż strefy terytorialnej lub przepływając przez wody terytorialne, bądź przelatując przez strefę powietrzną Grecji.

1.h. Świadomego wysyłania lub odbierania przesyłek, próbek nieposiadających wartości handlowej lub listów zawierających jakikolwiek rodzaj narkotyków, bądź upoważnienia osoby trzeciej do wysyłania lub odebrania takich przedmiotów.

1.i. Udostępniania pomieszczenia jakiegokolwiek rodzaju osobie trzeciej w celu używania narkotyków lub udzielania informacji o adresach placówek, w których narkotyki są systematycznie używane, bądź pozostawania świadomym takiego używania, będąc pracownikiem takiej placówki.

1.j. Przyczyniania się przy pomocy jakichkolwiek środków do rozprzestrzeniania się używania narkotyków.

1.k. Podrabiania lub sprzedaży podrobionych artykułów umieszczonych na liście narkotyków kontrolowanych.

1.l. Podrabiania recept lekarskich, fałszowania lub używania podrobionych lub sfałszowanych recept dla uzyskania substancji odurzających w celu obrotu nimi.

1.m. Organizowania, finansowania, doradzania i nadzorowania, w jakikolwiek sposób, popełnienia któregokolwiek z wyżej wymienionych przestępstw lub wydawania instrukcji czy upoważnień ich dotyczących.

1.n. Ułatwiania lub zatajania popełnienia innych przestępstw, przez popełnianie wyżej wymienionych przestępstw.

1.o. Popełnienia wyżej wymienionych przestępstw przez osobę, która ma dostęp do narkotyków w toku wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności jest odpowiedzialna za strzeżenie i ściganie osób, które popełniły te przestępstwa, lub gdy przestępstwo jest związane z pełnioną przez nią funkcją.

1.p. Wprowadzania narkotyków lub ułatwiania ich wprowadzania bądź handlu nimi w szkołach każdego poziomu oraz placówkach edukacyjnych lub innych jednostkach szkoleniowych lub nauczania zawodowego, chyba że w celu prowadzenia szczególnych programów badawczych lub szkoleniowych.

1.q. Wprowadzania narkotyków lub ułatwiania ich wprowadzania albo handlu nimi w placówkach sportowych, polach kempingowych, domach dziecka, instytucjach lub placówkach wyznaczonych do udzielania świadczeń społecznych lub zakwaterowania sił zbrojnych lub w placówkach, gdzie uczniowie lub studenci gromadzą się w celu uczestnictwa w zajęciach edukacyjnych, sportowych lub społecznych.

1.r. Sprzedaży, udostępniania bądź rozprowadzania narkotyków osobom trzecim jakimikolwiek środkami, w miejscach bezpośrednio sąsiadujących z wyżej wymienionymi placówkami, bądź działania w charakterze pośrednika w popełnianiu któregokolwiek z tych przestępstw.

1.s. Wystawiania recept na narkotyki przez lekarza świadomego, że nie ma rzeczywistego, sprecyzowanego wskazania medycznego, bądź dostarczania przez lekarza leków zawierających narkotyki w jakiejkolwiek formie, przy świadomości, że zostaną wykorzystane w celu przygotowania narkotyków.

1.t. Dostarczania narkotyków przez farmaceutę, bądź ogólnie przez osobę zajmującą się handlem lekami, kierownika lub pracownika apteki, lub inną osobę zatrudnioną w aptece, bez prawnie wymaganej recepty lekarskiej lub na podstawie nieważnej recepty bądź w ilościach przekraczających przepisane.

1.u. Dostarczania substancji mających działać jako substytuty narkotyków wywołujących uzależnienie.

1.v. Popełniania wyżej wymienionych przestępstw kryminalnych w sposób powtarzający się lub systematyczny bądź jako stałe zajęcie, bądź działając w sposób mający na celu zachęcenie osób nieletnich do używania narkotyków bądź używając broni przy popełnianiu wyżej wymienionych przestępstw lub w celu umożliwienia ucieczki ich sprawcy.

1.x. Podżegania lub zachęcania osoby trzeciej do nielegalnego użycia narkotyków, reklamowania ich, dostarczania informacji dotyczącej ich produkowania lub dostarczania ich w celu rozpowszechniania, bądź uczestniczenia w popełnianiu wyżej wymienionych przestępstw.

2. Przestępstw przewidzianych w artykule 15(1) Ustawy nr 2168/93 o "broni, amunicji... itd.": importowania, posiadania, produkcji, przetwarzania, łączenia, obrotu, doręczania bądź dostarczania karabinów wojskowych, automatycznych karabinów maszynowych, pistoletów lub innych artykułów sprzętu wojskowego w celu udostępnienia ich osobom trzecim do popełnienia przestępstwa, bądź w celu nielegalnego zaopatrzenia grup, organizacji, stowarzyszeń lub związków osób bądź otrzymywania, zatajania lub przyjmowania w jakikolwiek sposób tych przedmiotów w tym samym celu.

3. Rozboju.

4. Szantażu.

5. Uprowadzenia.

6. Kradzieży dóbr o szczególnie dużej wartości lub kradzieży kwalifikowanej.

7. Przywłaszczenia szczególnie wartościowego przedmiotu bądź przywłaszczenia powodującego nadużycie zaufania.

8. Fałszerstwa, jeżeli powoduje szczególnie ciężkie straty bądź jeśli przestępca prowadzi działalność oszukańczą systematycznie bądź zawodowo lub jeżeli okoliczności, w których przestępstwo zostało popełnione, wykazują, że sprawca jest szczególnie niebezpieczny.

9. Nielegalnego handlu antykami.

10. Kradzieży szczególnie wartościowego ładunku.

11. Pośredniczenia w sprzecznym z prawem pozyskiwaniu tkanek lub organów bądź nabywania tkanek lub organów w celu ich odsprzedaży.

12. Przestępstw gospodarczych i przestępstw przeciwko państwu lub osobom prawnym sektora publicznego w szerokim rozumieniu.

13. Przemytu kwalifikowanego.

14. Naruszenia prawa o promieniowaniu jonizującym.

15. Stręczycielstwa.

16. Naruszenia prawa dotyczącego gier losowych lub innych gier.

17. Korupcji.

18. Lichwy.

19. Nielegalnej imigracji.

20. Przemytu materiałów nuklearnych.

21. Korupcji funkcjonariusza publicznego innego państwa (ratyfikacja Konwencji OECD o zwalczaniu przekupstwa zagranicznych funkcjonariuszy publicznych w międzynarodowych transakcjach handlowych),

22.

a) Biernej lub czynnej korupcji funkcjonariuszy publicznych.

b) Oszukańczych działań powodujących uszczerbek w interesach finansowych Wspólnot Europejskich.

c) Sporządzania i dostarczania fałszywych oświadczeń lub dokumentów (ratyfikacja-implementacja Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich wraz z dołączonymi protokołami).

Rząd Republiki Greckiej zastrzega sobie prawo do dodania innych kategorii przestępstw kryminalnych.

Zastrzeżenia zawarte w nocie werbalnej przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 22 czerwca 1999 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3, Rząd Republiki Greckiej wykona konfiskatę żądaną przez Stronę wzywającą pod warunkiem, że nie będzie to sprzeczne z konstytucją i podstawowymi zasadami greckiego systemu prawnego.

Wnioski i załączone dokumenty muszą być przesłane przez Stronę wzywającą w języku greckim lub być przetłumaczone na język angielski lub francuski.

Informacja lub dowód dostarczone przez Republikę Grecką zgodnie z rozdziałem III konwencji nie mogą, bez uprzedniej zgody, być użyte lub przekazane przez władze Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż określone we wniosku.

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 22 czerwca 1999 r.

Centralnym organem, zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 konwencji, jest Minister Sprawiedliwości w Rządzie Republiki Greckiej.

W momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 22 czerwca 1999 r., zawartego w nocie werbalnej, przekazano Sekretarzowi Generalnemu następującą informację o charakterze wewnętrznym.

Zgodnie z artykułem 13 ustęp 1.b konwencji, właściwym organem jest prokurator kierujący departamentem właściwym dla wniosków o konfiskatę.

KRÓLESTWO HISZPANII

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 6 kwietnia 1998 r.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, Królestwo Hiszpanii zastrzega sobie prawo do wymagania, aby do wniosków do niego kierowanych i załączonych dokumentów były dołączone tłumaczenia w jednym z oficjalnych języków Rady Europy.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2, Królestwo Hiszpanii oświadcza, że bez jego uprzedniej zgody informacje lub dowody dostarczone przez Królestwo na podstawie tego rozdziału nie mogą być użyte lub przekazane przez organ Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż określone we wniosku.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 6 kwietnia 1998 r.

Zgodnie z artykułem 23 Królestwo Hiszpanii wyznacza, jako organ centralny odpowiedzialny za przesyłanie i udzielanie odpowiedzi na wnioski składane na podstawie tej konwencji oraz przekazywanie ich do władz właściwych do ich wykonania.

Secretaria General Técnica del Ministerio de Justicia

(Techniczny Sekretariat Generalny Ministerstwa Sprawiedliwości)

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawicielstwa Królestwa Hiszpanii z dnia 25 stycznia 1999 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 26 stycznia 1999 r. i potwierdzona przez list z dnia 9 marca 1999 r. zarejestrowany w Sekretariacie Generalnym dnia 10 marca 1999 r.

Centralnym organem Królestwa Hiszpanii jest:

Ministerio de Justicia

Secretaria General Técnica,

San Bernardo 45

28071 Madrid

Espana

IRLANDIA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 28 listopada 1996 r.

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2, Irlandia oświadcza, że artykuł 2 ustęp 1 stosuje się tylko do przestępstw handlu narkotykami przewidzianych w jej ustawodawstwie wewnętrznym oraz do innych przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3, Irlandia oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych Irlandii i podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2, Irlandia oświadcza, że dokumenty sądowe powinny być doręczone tylko za pośrednictwem jej organu centralnego.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, Irlandia oświadcza, że zastrzega sobie prawo do żądania, aby do wniosków kierowanych do niej i załączonych dokumentów były dołączane tłumaczenia w języku irlandzkim lub angielskim.

Centralnym organem wyznaczonym zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 jest

Departament Sprawiedliwości,

72-76 St. Stephen˘s Green,

Dublin 2.

REPUBLIKA ISLANDII

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej z dnia 16 października 1997 r., wręczonej Sekretarzowi Generalnemu w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 21 października 1997 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 konwencji, organem właściwym Islandii jest

Ministerstwo Sprawiedliwości,

Arnarhváli,

150 Reykjavik.

KSIĘSTWO LIECHTENSTEINU

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 9 listopada 2000 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 konwencji, centralnym organem Księstwa Liechtensteinu jest:

Rechtsdienst der Regierung

Regierungsgebäude

FL-9490 Vaduz

Liechtenstein

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 9 listopada 2000 r.

Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 konwencji, Księstwo Liechtensteinu oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych, które są zbrodniami zgodnie z prawem Księstwa Liechtensteinu (§ 17 Kodeksu Karnego Liechtensteinu).

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 konwencji, Księstwo Liechtensteinu oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 stosuje się wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych i podstawowych koncepcji systemu prawnego Księstwa Liechtensteinu.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2 konwencji, Księstwo Liechtensteinu oświadcza, że dokumenty sądowe kierowane do osób znajdujących się w Księstwie Liechtensteinu są im przekazywane za pośrednictwem właściwych władz Liechtensteinu (Rechtsdienst der Regierung).

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, Księstwo Liechtensteinu oświadcza, że jeżeli wnioski oraz załączone dokumenty nie są sporządzone w języku niemieckim, należy dołączyć do nich tłumaczenia w języku niemieckim lub angielskim.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 konwencji, Księstwo Liechtensteinu oświadcza, że informacja lub dowód dostarczone przez Księstwo Liechtensteinu zgodnie z konwencją nie mogą, bez uprzedniej zgody centralnego organu Liechtensteinu (Rechtsdienst der Regierung), być użyte lub przekazane przez Stronę wzywającą na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Częściowe wycofanie zastrzeżenia zawartego w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Liechtensteinu z dnia 6 lipca 2001 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 11 lipca 2001 r.

Zakres zastosowania artykułu 6 ustęp 1 konwencji zostaje rozszerzony tak, aby odnosił się do źródłowych występków przewidzianych w ustawie o narkotykach Liechtensteinu, jak również do występków określonych w artykułach 304 do 308 Kodeksu karnego Liechtensteinu (przestępstwa korupcyjne). Zastrzeżenie odnoszące się do artykułu 6 ustęp 1 konwencji brzmi następująco:

"Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 konwencji, Księstwo Liechtensteinu oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych będących zbrodniami zgodnie z prawem Liechtensteinu (§ 17 Kodeksu karnego Liechtensteinu), do występków przewidzianych w ustawie o narkotykach Liechtensteinu lub występków określonych w artykułach 304 do 308 Kodeksu karnego Liechtensteinu (przestępstwa korupcyjne)."

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Liechtensteinu z dnia 6 lipca 2001 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 11 lipca 2001 r.

Deklaracja dotycząca artykułu 23 ustęp 1 konwencji brzmi następująco:

"Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1, centralnym organem Księstwa Liechtensteinu jest: Ressort Justiz

Regierungsgebäude

FL-9490 Vaduz

Liechtenstein

Nowy organ centralny przejmuje wszystkie funkcje dawnego organu centralnego (Rechtsdienst der Regierung) zgodnie z konwencją."

REPUBLIKA LITEWSKA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 20 czerwca 1995 r.

Postanowienia artykułu 2 ustęp 2 będą miały zastosowanie tylko do przestępstw umyślnych określonych w artykule 6 ustęp 1.

Artykuł 14 ustęp 2 ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem zasad zawartych w Konstytucji Republiki Litewskiej i podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Dokumenty sądowe przekazywane są do Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Litewskiej lub do Prokuratury Generalnej Republiki Litewskiej.

Wnioski i załączone dokumenty kierowane do Republiki Litewskiej muszą być tłumaczone na język angielski lub litewski.

Bez jej uprzedniej zgody, informacja lub dowód dostarczone przez Republikę Litewską nie mogą być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych Litwy z dnia 16 marca 1997 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 17 marca 1997 r.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Litewskiej informuje, że organy wymienione w zastrzeżeniu Republiki Litewskiej dotyczącym artykułu 21 Konwencji, zawartym w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 20 czerwca 1995 r., spełniają również funkcje określone w artykule 23 konwencji. Adresy ww. organów są następujące:

Ministerstwo Sprawiedliwości

Gedimino av. 30/1

2600 Vilnius

Litwa

Tel. [phone] 662

Fax: [phone]

Biuro Prokuratora Generalnego

A. Smetonos str.

2709 Vilnius

Litwa

Tel. [phone]

Fax: [phone] 563/224 734

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA

Zastrzeżenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Luksemburga z dnia 4 września 2001 r., złożonym z dokumentem ratyfikacyjnym z dnia 12 września 2001 r.

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 oraz artykułem 6 ustęp 4 konwencji, artykuł 2 ustęp 1 oraz artykuł 6 ustęp 1 konwencji ma zastosowanie tylko do przestępstw wymienionych w artykule 8-1 punkt 1) ustawy z dnia 19 lutego 1973 r. dotyczącej sprzedaży substancji medycznych i walki z narkomanią, oraz w artykule 506-1 punkt 1) Kodeksu karnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2 konwencji, procedury przewidziane w literach a i b tego ustępu, dotyczące dostarczania dokumentów sądowych osobom, których dotyczą środki tymczasowe i konfiskata, a które przebywają na terytorium Luksemburga, dozwolone są tylko w przypadku, gdy w stosunkach pomiędzy Luksemburgiem i innym Państwem są one przewidziane przez inny traktat dotyczący międzynarodowej wzajemnej pomocy w sprawach karnych.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, wnioski i załączone dokumenty muszą być sporządzone w języku francuskim lub niemieckim, bądź muszą być do nich dołączone tłumaczenia w języku francuskim lub niemieckim.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 konwencji, informacja lub dowód uzyskane od Luksemburga zgodnie z rozdziałem III konwencji mogą być, bez jego uprzedniej zgody, użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w tekście ustawy z dnia 14 czerwca 2001 r. (Memoriał A, nr 81 z dnia 17 czerwca 2001 r.) przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 12 września 2001 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, Generalny Prokurator Państwowy jest wyznaczony jako centralny organ odpowiedzialny za przesyłanie wniosków zgodnie z rozdziałem III konwencji, jak również za udzielanie odpowiedzi na wnioski przesłane do Luksemburga zgodnie z tym samym rozdziałem, za ich wykonanie lub przekazanie organom właściwym dla ich wykonania zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 konwencji.

REPUBLIKA ŁOTEWSKA

Zastrzeżenia zawarte w liście Ministra Spraw Zagranicznych Łotwy z dnia 12 listopada 1998 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 1 grudnia 1998 r.

Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 konwencji, Republika Łotwy oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych, podlegających ustawie Republiki Łotwy "O praniu dochodów pochodzących z przestępstwa", przyjętej 18 grudnia 1997 r., to jest:

1. nielegalnego obrotu trującymi, mocno odurzającymi substancjami, substancjami narkotycznymi i psychotropowymi;

2. bandytyzmu;

3. przemytu;

4. nielegalnego przemytu ludzi przez granicę Państwa;

5. drukowania i rozprowadzania sfałszowanych pieniędzy lub papierów wartościowych bądź nielegalnych działań przy użyciu papierów wartościowych lub dokumentów pieniężnych;

6. brania zakładników, porwania, uprowadzania dzieci;

7. naruszenia praw autorskich i praw pokrewnych;

8. przestępstw przeciwko mieniu popełnianych na szeroką skalę lub popełnianych przez grupę zorganizowaną;

9. prowadzenia działalności gospodarczej bez zezwolenia (licencji), oszukańcze bankructwo, oszustwa zmierzającego do uzyskania kredytu;

10. przekupstwa, przyjmowania łapówek, pośredniczenia w przekupstwie;

11. naruszenia przepisów dotyczących importu, produkcji i rozpowszechniania materiałów pornograficznych;

12. nielegalnego zakupu, posiadania, używania, dostarczania lub niszczenia substancji radioaktywnych;

13. bezprawnej produkcji lub sprzedaży przedmiotów specjalnych, broni palnej, amunicji lub materiałów wybuchowych;

14. nielegalnego pobierania bądź handlu tkankami lub organami żywych bądź martwych istot ludzkich.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 konwencji, Republika Łotwy oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych Republiki Łotwy i podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2 konwencji, Republika Łotwy oświadcza, że organami właściwymi Republiki Łotwy do dostarczania dokumentów sądowych są:

- w toku czynności wykrywczych przed rozprawą:

Prokuratura Generalna,

Kalpaka blvd 6,

Ryga,

LV-1801, Łotwa

Tel.: [phone], fax: [phone];

- podczas procesu:

Ministerstwo Sprawiedliwości,

Brivibas blvd 36,

Ryga,

LV-1536, Łotwa,

Tel.: [phone]/282607, fax: [phone].

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, Republika Łotwy oświadcza, że do wniosków i załączonych dokumentów należy dołączyć tłumaczenia w języku łotewskim lub angielskim.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 konwencji, Republika Łotwy oświadcza, że informacja lub dowód dostarczone przez Republikę Łotwy zgodnie z rozdziałem III konwencji nie mogą, bez jej uprzedniej zgody, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w liście Ministra Spraw Zagranicznych Łotwy z dnia 12 listopada 1998 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, dnia 1 grudnia 1998 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, Republika Łotwy oświadcza, że dla celów artykułu 23 ustęp 1 konwencji centralnymi organami Republiki Łotwy są:

- w toku czynności wykrywczych przed rozprawą, do czasu wniesienia oskarżenia:

Państwowa Policja

Brivibas blvd 61,

Ryga,

LV-1010, Łotwa

Tel.: [phone], fax: [phone];

- w toku postępowania sądowego, do czasu wniesienia sprawy przed sąd:

Biuro Prokuratora Generalnego O,

Kalpaka blvd 6,

Ryga,

LV-1801, Łotwa

Tel.: [phone], fax: [phone];

- podczas procesu:

Ministerstwo Sprawiedliwości,

Brivibas blvd 36,

Ryga,

LV-1536, Łotwa

Tel.: [phone]/282607, fax: [phone].

BYŁA JUGOSŁOWIAŃSKA REPUBLIKA MACEDONII

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 19 maja 2000 r.

Zgodnie z artykułem 23 konwencji, Rząd Republiki Macedonii jako wskazane:

Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Macedonii jako organ centralny, który jest odpowiedzialny za wysyłanie i udzielanie odpowiedzi na wnioski, wykonanie takich wniosków lub przekazywanie ich organom właściwym do ich wykonania.

REPUBLIKA MALTY

Zastrzeżenia zawarte w nocie werbalnej przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 19 listopada 1999 r.

Republika Malty oświadcza, że zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 ustęp 1 tego artykułu stosuje się tylko do przestępstw określonych w artykule 6, wymienionych w odpowiednich przepisach prawa wewnętrznego które zgodnie z prawem Republiki Malty sklasyfikowane są jako zbrodnie.

Republika Malty oświadcza, że zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 ustęp 1 tego artykułu ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych wymienionych w prawie wewnętrznym.

Republika Malty oświadcza, że zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 ustęp 2 tego artykułu ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych i podstawowych koncepcji jej prawa wewnętrznego.

Republika Malty oświadcza, że zgodnie z artykułem 21 ustęp 2 dokumenty sądowe doręczane są tylko za pośrednictwem jej organu centralnego, którym jest: Biuro Prokuratora Generalnego.

Republika Malty oświadcza, że zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosków do niej kierowanych i załączonych dokumentów były dołączane tłumaczenia na język angielski.

Republika Malty oświadcza, że zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 informacje lub dowód dostarczone przez nią zgodnie z konwencją nie mogą, bez uprzedniej zgody, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2, centralnym organem wyznaczonym na podstawie ustępu 1 tego artykułu jest:

Biuro Prokuratora Generalnego

Gabinet Prokuratora Generalnego

The Palace

Valletta - Malta

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie przyjęcia złożonym w dniu 10 maja 1993 r.

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 konwencji, Królestwo Niderlandów oświadcza, iż zastrzega sobie prawo do niestosowania artykułu 2 ustęp 1 konwencji w zakresie konfiskaty korzyści pochodzących z przestępstw penalizowanych przez ustawodawstwo dotyczące podatków lub ceł i akcyzy.

Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 konwencji, Królestwo Niderlandów oświadcza, że:

Artykuł 6 ustęp 1 konwencji będzie stosowany tylko do przestępstw źródłowych określonych jako "misdrijven" (zbrodnie) zgodnie z prawem wewnętrznym Niderlandów (Królestwa w Europie).

Deklaracja zawarta w dokumencie przyjęcia, złożonym w dniu 10 maja 1993 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, organem centralnym, o którym mowa w artykule 23 ustęp 1, wyznaczonym dla Królestwa Niderlandów (Królestwo w Europie) jest:

Afdeling Internationale Rechtshulp

Postbus 20301

2500 EH˘s-Gravenhage - Nederland

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie przyjęcia, złożonym w dniu 10 maja 1993 r.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, Królestwo Niderlandów oświadcza, że do wniosków kierowanych do Królestwa Niderlandów (Królestwo w Europie) i załączonych dokumentów sporządzonych w języku innym niż niderlandzki, francuski, angielski lub niemiecki muszą być dołączone tłumaczenia na jeden z tych języków.

Deklaracja zawarta w dokumencie przyjęcia, złożonym w dniu 10 maja 1993 r.

Zgodnie z artykułem 38 ustęp 1 konwencji, Królestwo Niderlandów oświadcza, że Konwencja ma zastosowanie do Królestwa Niderlandów (Królestwo w Europie).

Deklaracje zawarte w liście Ministra Spraw Zagranicznych Królestwa Niderlandów z dnia 16 marca 1999 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 7 kwietnia 1999 r.

Rząd Królestwa Niderlandów oświadcza, że zgodnie z postanowieniami artykułu 38 ustęp 2 konwencji Królestwo Niderlandów przyjmuje konwencję w stosunku do Antyli Holenderskich i do Aruby.

W stosunku do Antyli Holenderskich i Aruby: Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 konwencji, Królestwo Niderlandów oświadcza, że zastrzega sobie prawo do niestosowania artykułu 2 ustęp 1 konwencji w odniesieniu do konfiskaty korzyści pochodzących z przestępstw penalizowanych przez ustawodawstwo dotyczące podatków, ceł i akcyzy.

W stosunku do Antyli Holenderskich i Aruby: Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 konwencji, Królestwo Niderlandów oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 konwencji będzie miał zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych określonych jako "misdrijven" (zbrodnie) zgodnie z prawem wewnętrznym Antyli Holenderskich i Aruby.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, organami centralnymi, o których mowa w artykule 23 ustęp 1, wyznaczonymi dla Antyli Holenderskich i dla Aruby są:

de Procureur Generaal van de Nederlandse Antillen

Wilhelminaplein 4 (Stadhuis)

Willemstad, Curaçao

Netherlands Antilles

Telephone: [phone]

Fax: [phone]

de Procureur Generaal van Aruba L.G. Smith Boulevard 42

Oranjestad, Aruba

Telephone: [phone]

Fax: [phone]

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, Królestwo Niderlandów oświadcza, że do wniosków kierowanych do Antyli Holenderskich i Aruby i załączonych dokumentów w języku innym niż niderlandzki, angielski lub hiszpański dołączane muszą być tłumaczenia na jeden z tych języków.

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC

Zastrzeżenia zawarte w liście Stałego Przedstawicielstwa Republiki Federalnej Niemiec z dnia 16 września 1998 r. przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 16 września 1998 r.

Artykuł 6 ustęp 1 stosuje się jedynie do następujących przestępstw źródłowych lub kategorii takich przestępstw:

zbrodni (artykuł 12 ustęp 1 niemieckiego kodeksu karnego - StGB), to jest przestępstw zagrożonych karą co najmniej 1 roku pozbawienia wolności;

występków przyjmowania łapówek (artykuł 332 ustęp 1, także w związku z ustępem 3 StGB) i przekupstwa (artykuł 334 StGB);

występków określonych w artykule 29 ustęp 1 zdanie 1 nr 1 ustawy o narkotykach (Betäubigungsgesetz) lub w artykule 29 ustęp 1 nr 1 Ustawy o nadzorowaniu środków odurzających;

występków zorganizowanego przemytu popełnionego przez zorganizowaną grupę przestępczą z użyciem przemocy (artykuł 373 niemieckiego kodeksu celnego - Abgabenordnung), bądź obrotu dla zysku mieniem uzyskanym z oszustwa podatkowego (artykuł 374 kodeksu skarbowego), również w związku z artykułem 12 ustęp 1 Ustawy o wprowadzaniu wspólnej organizacji rynku (Gesetz zur Durchführung der Gemeinsamen Marktorganisationen);

występków popełnionych dla zysku bądź przez członka zorganizowanej grupy przestępczej stworzonej w celu powtarzającego się popełniania jednego z następujących czynów wyczerpujących znamiona jednego z następujących przestępstw:

handlu ludźmi (artykuł 180b StGB),

stręczycielstwa (artykuł 181a StGB),

kradzieży (artykuł 242 StGB),

sprzeniewierzenia (artykuł 246 StGB),

wymuszenia (artykuł 253 StGB),

paserstwa (artykuł 259 StGB),

oszustwa (artykuł 263 StGB),

oszustwa komputerowego (artykuł 263a StGB),

wyłudzenia dotacji (artykuł 264 StGB),

naruszenia zaufania (artykuł 266 StGB),

fałszowania dokumentów (artykuł 267 StGB),

fałszowania dowodów (artykuł 269 StGB),

nielegalnej organizacji gier hazardowych (artykuł 284 StGB),

nielegalnego obrotu niebezpiecznymi odpadami (artykuł 326 ustęp 1, 2 i 4 StGB),

nielegalnego obrotu materiałami radioaktywnymi lub innymi niebezpiecznymi substancjami i towarami (artykuł 328 ustęp 1, 2 i 4 StGB),

podżegania do składania bezprawnych wniosków o azyl (rozdział 84 ustawy o postępowaniu w sprawie azylu - AsylVfG),

przemytu cudzoziemców (rozdział 92a ustawy o cudzoziemcach - AuslG);

występków popełnionych przez członka grupy przestępczej (artykuł 129 StGB).

(Występki - Vergehen - są przestępstwami, za które minimalna przewidziana kara nie przekracza 1 roku pozbawienia wolności - porównaj artykuł 12 ustęp 2 StGB).

Jeżeli wnioski i załączone dokumenty nie są sporządzone w języku niemieckim, muszą być do nich dołączane tłumaczenia w języku niemieckim lub jednym z oficjalnych języków Rady Europy.

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawicielstwa Niemiec z dnia 16 września 1998 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 16 września 1998 r.

Centralnym organem odpowiedzialnym za przekazywanie wniosków do organów właściwych do ich wykonania jest Federalne Biuro Śledcze (Bundeskriminalamt).

KRÓLESTWO NORWEGII

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 16 listopada 1994 r.

Królestwo Norwegii oświadcza, że artykuł 2 ustęp 1 stosuje się tylko do przestępstw, które podlegałyby karze, jeśli zostałyby popełnione na obszarze podlegającym norweskiej jurysdykcji karnej.

Zastrzeżenia zawarte w liście Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 16 marca 1999 r., zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym w dniu 7 kwietnia 1999 r.

Królestwo Norwegii oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw, które podlegałyby karze, jeśli zostałyby popełnione na obszarze podlegającym norweskiej jurysdykcji karnej.

Królestwo Norwegii oświadcza, że zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosków do niej kierowanych i załączanych dokumentów były dołączone tłumaczenia w języku norweskim, szwedzkim, duńskim lub angielskim.

Królestwo Norwegii oświadcza, że bez uprzedniej zgody informacja lub dowód dostarczone przez nią na podstawie rozdziału III nie mogą być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej, chyba że w zakresie, w jakim ujawnienie jest konieczne na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań określonych we wniosku.

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Królestwa Norwegii, z dnia 6 stycznia 1995 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 9 stycznia 1995 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, Centralny Urząd ds. Śledztw i Oskarżania w sprawach przestępstw gospodarczych i przeciw środowisku (RKOKRIM) w Oslo

Postbox 8193

Dep. 0034 Oslo

(Tel. [phone],

fax. [phone])

- został wyznaczony jako organ norweski, odpowiedzialny za wysyłanie i odpowiadanie na wnioski składane zgodnie z tym rozdziałem, za wykonywanie takich wniosków lub przekazanie ich do organów właściwych do ich wykonania.

REPUBLIKA PORTUGALSKA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 19 października 1998 r.

Dla celów artykułu 6 konwencji karalność prania brudnych pieniędzy jest ograniczona do przypadków handlu narkotykami, jak również nielegalnej działalności związanej z terroryzmem, handlem bronią, wymuszeniem, uprowadzeniem, nakłanianiem do prostytucji (Lenocinio), korupcją, malwersacją (Peculato) i finansowym uczestnictwem w takiej działalności gospodarczej, działaniem na szkodę przy zarządzaniu jednostką gospodarczą sektora publicznego, oszukańczym nabywaniem lub sprzeniewierzaniem subwencji, dotacji bądź pożyczki, gospodarczymi i finansowymi przestępstwami popełnianymi w sposób zorganizowany, przy użyciu technologii informacyjnych, oraz do gospodarczych i finansowych przestępstw popełnianych na skalę międzynarodową i jeśli są popełnione w jakiejkolwiek formie współuczestnictwa określonej zgodnie z prawem wewnętrznym.

Zastosowanie przepisów artykułu 21 konwencji zależy od istnienia dwustronnych lub wielostronnych porozumień dotyczących wzajemnej pomocy prawnej pomiędzy Portugalią a Stroną wnioskującą.

Zgodnie z przepisami artykułu 25 konwencji, Republika Portugalska oświadcza, że do wniosków do niej kierowanych i załączonych dokumentów musi być dołączane tłumaczenie w języku portugalskim lub francuskim.

Zgodnie z przepisami artykułu 32 konwencji, Republika Portugalska oświadcza, że bez jej zgody informacja lub dokument dostarczone przez Republikę Portugalską nie mogą być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 19 października 1998 r.

Zgodnie z przepisami artykułu 23 konwencji, Republika Portugalska oświadcza, że głównym organem jest:

"Procuradoria-Geral da Republica,

rua da Escola Politecnica 140,

1200 Lisboa".

FEDERACJA ROSYJSKA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 2 sierpnia 2001 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 konwencji, Federacja Rosyjska oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 konwencji stosuje się wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych Federacji Rosyjskiej oraz podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2 konwencji, Federacja Rosyjska oświadcza, że dostarczanie dokumentów sądowych powinno być dokonywane za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości Federacji Rosyjskiej.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, Federacja Rosyjska oświadcza, że zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosków do niej kierowanych i załączonych dokumentów dołączane było tłumaczenie w języku rosyjskim lub angielskim.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 2 sierpnia 2001 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, Federacja Rosyjska oświadcza, że organami centralnymi w stosunku do Federacji Rosyjskiej, wyznaczonymi zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 konwencji, są:

- Ministerstwo Sprawiedliwości Federacji Rosyjskiej (Vorontsovo pole 4, 109830 Moskwa, Federacja Rosyjska) w przypadku spraw z zakresu prawa cywilnego, włącznie z cywilnoprawnymi aspektami spraw karnych, oraz

- Biuro Prokuratora Generalnego Federacji Rosyjskiej (ul. Bolshaya Dmitrovka 15a, 103793 Moskwa, Federacja Rosyjska) w przypadku spraw z zakresu prawa karnego.

REPUBLIKA SAN MARINO

Zastrzeżenie zawarte w nocie werbalnej Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych Republiki San Marino, z dnia 3 października 2000 r., oraz w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Republiki San Marino, z dnia 10 października 2000 r., wręczonych w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 12 października 2000 r.

Zgodnie z artykułem 6 ustęp 4 Republika San Marino oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych lub kategorii źródłowych przestępstw karnych przewidzianych w wewnętrznym prawie Republiki San Marino, dotyczącym prania brudnych pieniędzy bądź dochodów pochodzących z przestępstw (ustawa nr 123 z 1998 r.).

Zastrzeżenia zawarte w liście Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych Republiki San Marino z dnia 3 października 2000 r., przekazane w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 12 października 2000 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3, Republika San Marino oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych Republiki San Marino i podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2, Republika San Marino, nie naruszając ustaleń umów dwustronnych, oświadcza, że doręczanie dokumentów sądowych może być dokonywane jedynie za pośrednictwem jej organu centralnego.

Zastrzeżenie zawarte w liście Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych Republiki San Marino, z dnia 3 października 2000 r., oraz w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Republiki San Marino, z dnia 10 października 2000 r., wręczonych w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 12 października 2000 r.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, Republika San Marino, oświadcza, że zastrzega sobie prawo do żądania, aby do wniosków do niej kierowanych i załączonych dokumentów dołączane było tłumaczenie na język włoski, którego zgodność musi zostać oficjalnie potwierdzona.

Narodowemu Parlamentowi (Consiglio Grande e Generale) zostanie złożona propozycja wprowadzenia możliwości dołączania do wniosków i załączonych dokumentów tłumaczenia na jeden z języków oficjalnych Rady Europy.

Zastrzeżenie zawarte w liście Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych Republiki San Marino z dnia 3 października 2000 r., przekazane w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 12 października 2000 r.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 32 Republika San Marino oświadcza, że informacja lub dowód dostarczone przez nią zgodnie z rozdziałem III konwencji nie może, bez uprzedniej zgody właściwych organów Republiki San Marino, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w liście Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych Republiki San Marino, z dnia 3 października 2000 r., złożonym w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 12 października 2000 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji, właściwym organem centralnym Republiki San Marino, bez uszczerbku dla przepisów umów dwustronnych dopuszczających kontakt bezpośredni z organem prawnym Republiki San Marino, jest:

Segreteria di Stato per gli Affari Esteri

Palazzo Begni

Contrada Omerelli, 31

47890 San Marino

Repubblica di San Marino

REPUBLIKA SŁOWACKA

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 7 maja 2001 r.

1. Wnioski, przewidziane w rozdziale III, muszą być przesyłane Republice Słowackiej do następujących organów:

a) wnioski, przewidziane w części 2

Prezidium Policajného zboru (Prezydium Siły Policyjnej)

Spráwa kriminálnej a financnej policie (Wydział Policji Kryminalnej i Finansowej) Urad financnej Policie (Biuro Policji Finansowej)

Vajnorská 25

812 72 Bratislava

b) wnioski, przewidziane w części 3

Generálna Prokuratura Slovenskej republiky (Biuro Prokuratora Generalnego Republiki Słowackiej)

Župné námestie 13

812 85 Bratislava

c) wnioski, przewidziane w części 4

Ministerstvo spravodlivosti Slovenskej republiky (Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Słowackiej)

Župné námestie 13

813 11 Bratislava

d) inne wnioski o pomoc

w sprawach karnych, w stosunku do których w Państwie wzywającym nie wszczęto postępowania - Biuro Prokuratora Generalnego Republiki Słowackiej (litera b)),

w sprawach karnych, które w Państwie wzywającym są na etapie postępowania po wniesieniu sprawy do sądu - Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Słowackiej (litera c)).

2. Każdy z organów, o których mowa w punkcie 1, jest organem centralnym dla przesyłania za granicę wniosków o pomoc, zgodnie z rozdziałem III.

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 7 maja 2001 r.

Republika Słowacka oświadcza, że artykuł 6 ustęp 1 ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych, przewidzianych w słowackim prawie karnym (artykuły 17-20a Kodeksu karnego).

Republika Słowacka oświadcza, że artykuł 14 ustęp 3 ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem jej zasad konstytucyjnych i podstawowych koncepcji jej systemu prawnego.

Republika Słowacka oświadcza, że doręczanie dokumentów pisemnych osobom znajdujących się na terytorium Republiki Słowackiej, według sposobów określonych w artykule 21 ustęp 2 lit. (a) i (b), jest możliwe tylko w takim zakresie, w jakim przewidziano to w innych dwustronnych lub wielostronnych umowach, wiążących Republikę Słowacką i Stronę przekazującą dokument pisemny.

Republika Słowacka oświadcza, że zastrzega sobie prawo do żądania, aby do wniosków i załączonych dokumentów było dołączane tłumaczenie w języku słowackim, angielskim lub francuskim.

Republika Słowacka oświadcza, że informacja lub dowód dostarczone przez nią zgodnie z niniejszą konwencją, nie może, bez uprzedniej zgody Republiki Słowackiej, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

REPUBLIKA SŁOWENII

Zastrzeżenia zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Republiki Słowenii z dnia 17 kwietnia 1998 r., przekazanej Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 konwencji, Rząd Republiki Słowenii zastrzega sobie prawo do żądania, aby do wniosków składanych do właściwego organu centralnego i załączonych dokumentów było dołączane tłumaczenie w języku słoweńskim lub angielskim.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 konwencji, informacja lub dowód dostarczone przez Rząd Republiki Słowenii zgodnie z rozdziałem III konwencji nie może, bez jej uprzedniej zgody, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja zawarta w nocie werbalnej Stałego Przedstawicielstwa Republiki Słowenii z dnia 17 kwietnia 1998 r. złożona Sekretarzowi Generalnemu w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego dnia 23 kwietnia 1998 r.

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2, centralnym organem Republiki Słowenii wskazanym stosownie do ustępu 1 tego artykułu jest:

Biuro dla Zapobiegania Praniu Brudnych Pieniędzy

Cankarjeva 5. 1000 Ljubljana

Tel: [phone]

Fax: [phone]

KRÓLESTWO SZWECJI

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 15 lipca 1996 r.

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2, Szwecja oświadcza, że przepis artykułu 2 ustęp 1 stosuje się do takich dochodów pochodzących z przestępstwa i takich narzędzi użytych do popełniania przestępstw, które mogą być skonfiskowane na podstawie przepisów kodeksu karnego, ustawy karnej o substancjach narkotycznych (1968:64) lub ustawy zakazującej określonych środków dopingujących (1991:1969). Co do innych przestępstw, Szwecja zastrzega sobie prawo, jeżeli to jest uzasadnione ze względu na rodzaj przestępstwa, nakazać konfiskatę w bardziej ograniczonym zakresie.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2, Szwecja składa zastrzeżenie do przepisu artykułu 21 ustęp 2b.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, Szwecja oświadcza, że wniosek skierowany do Szwecji na podstawie konwencji musi być sporządzony w języku szwedzkim, duńskim, norweskim lub angielskim bądź musi być dołączone tłumaczenie w jednym z tych języków.

Deklaracja zawarta w liście Ministerstwa Spraw Zagranicznych z dnia 6 listopada 2000 r. zarejestrowana w Sekretariacie Generalnym dnia 24 listopada 2000 r. (Niniejsza deklaracja zastępuje deklarację złożoną w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego).

Zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 konwencji organem właściwym jest:

Ministerstwo Sprawiedliwości

Wydział Spraw Kryminalnych i Międzynarodowej Współpracy Sądowej

Organ Centralny

S-103 33 Stockholm

Sweden

Tel: [phone] (sekretariat)

Fax: [phone]

E-mail: [e-mail]

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 11 maja 1993 r.

Artykuł 6 ustęp 1 konwencji ma zastosowanie tylko wtedy, gdy przestępstwo źródłowe jest zaklasyfikowane jako zbrodnia na podstawie prawa szwajcarskiego (zob. artykuł 9, punkt 1 szwajcarskiego kodeksu karnego i przestępstwa przewidziane w szwajcarskim kodeksie karnym i pozakodeksowym prawie karnym).

Doręczanie dokumentów sądowych osobom znajdującym się w Szwajcarii musi być dokonywane przez właściwe władze szwajcarskie (Wydział Policji Federalnej).

Wnioski i załączone dokumenty muszą być dostarczone w języku niemieckim, francuskim lub włoskim bądź powinny być do nich dołączone tłumaczenia w jednym z tych języków.

Wierność tłumaczenia musi być urzędowo poświadczona.

Informacje i dowody uzyskane od Szwajcarii zgodnie z konwencją nie mogą, bez uprzedniej zgody Departamentu Policji Federalnej (Biuro Centralne), być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż określone we wniosku.

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawicielstwa Szwajcarii z dnia 7 czerwca 1993 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 10 czerwca 1993 r.

Organ Centralny:

Office fédéral de la police

Bundesrain 20

CH - 3003 BERNE

Tel: [phone]

Fax: [phone]

UKRAINA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 26 stycznia 1998 r.

Artykuł 14 ustęp 2 konwencji ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych i podstawowych koncepcji systemu prawnego Ukrainy.

Wnioski i załączone dokumenty, o których mowa w artykule 25 ustęp 3 konwencji, muszą być przesłane do Ukrainy wraz z dołączonymi tłumaczeniami w języku ukraińskim lub w jednym z oficjalnych języków Rady Europy, jeżeli nie są sporządzone w tych językach.

Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 konwencji, Ukraina oświadcza, że informacja lub dowód dostarczone przez nią na podstawie rozdziału III konwencji nie mogą, bez uprzedniej zgody, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż określone we wniosku.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 26 stycznia 1998 r.

Ministerstwo Sprawiedliwości Ukrainy (rozpatrując kwestie sądowe) i Biuro Prokuratora Generalnego Ukrainy (co do spraw dotyczących postępowania w karnych czynnościach wykrywczych) są organami centralnymi wskazanymi do wykonywania funkcji zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 konwencji.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 28 września 1992 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 ma zastosowanie wyłącznie z uwzględnieniem zasad konstytucyjnych i podstawowych koncepcji jego systemu prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, że dokumenty sądowe powinny być przekazywane jedynie za pośrednictwem jego organu centralnego. Organem centralnym Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest:

Organ Centralny Zjednoczonego Królestwa ds. Wzajemnej Pomocy Prawnej w Sprawach Kryminalnych

C7 Division

Home Office

50 Queen Anne˘s Gate

London SW1H 9AT

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, że zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosku do niego kierowanego i załączonych dokumentów były dołączane tłumaczenia w języku angielskim.

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 28 września 1992 r.

Centralnym organem wskazanym stosownie do artykułu 23 ustęp 1 jest Organ Centralny Zjednoczonego Królestwa ds. Wzajemnej Pomocy Prawnej w Sprawach Kryminalnych

C7 Division,

Home Office

50 Queen Anne's Gate

London SW1H 9AT

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawicielstwa z dnia 17 stycznia 1995 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 19 stycznia 1995 r.

Zgodnie z artykułem 38 konwencji oświadczam, że konwencja ma zastosowanie również do Wyspy Man.

Zastrzeżenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela z dnia 17 stycznia 1995 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 19 stycznia 1995 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, że artykuł 14 ustęp 2 ma zastosowanie do Wyspy Man jedynie w zgodzie z konstytucyjnymi zasadami i podstawowymi koncepcjami jej porządku prawnego.

Zgodnie z artykułem 21 ustęp 2 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, że dokumenty sądowe dla Wyspy Man powinny być przekazywane jedynie za pośrednictwem jej organu centralnego. Centralnym organem dla Wyspy Man jest:

HM Attorney General

Attorney General's Chambers

Douglas

Isle of Man

Deklaracja zawarta w liście Stałego Przedstawicielstwa z dnia 17 stycznia 1995 r. zarejestrowana w Sekretariacie Generalnym 19 stycznia 1995 r.

Centralnym organem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej wyznaczonym zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 dla Wysypy Man jest:

HM Attorney General

Attorney General˘s Chambers

Douglas

Isle of Man

Zastrzeżenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela z dnia 17 stycznia 1995 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 19 stycznia 1995 r.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 3, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, że zastrzega sobie prawo do żądania, aby do wniosków kierowanych do organu centralnego Wyspy Man oraz załączonych dokumentów dołączane były tłumaczenia w języku angielskim.

REPUBLIKA WŁOSKA

Zastrzeżenia złożone w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 20 stycznia 1994 r.

Zgodnie z przepisami artykułu 6 ustęp 4 konwencji, Republika Włoska oświadcza, że ustęp 1 tego artykułu ma zastosowanie tylko do przestępstw źródłowych, które stanowią "delitti' zgodnie z prawodawstwem włoskim, z wyłączeniem "delitti" będących nieumyślnymi.

Zgodnie z przepisami artykułu 21 ustęp 2 konwencji, Republika Włoska oświadcza, że procedury wymienione w literach (a) i (b), dotyczące przekazywania i doręczania dokumentów sądowych osobom, których dotyczą środki tymczasowe i konfiskata, są dozwolone w stosunku do osób przebywających na terytorium Włoch tylko wtedy, gdy w stosunkach z drugą Stroną ich stosowanie przewiduje włoskie prawo lub umowy międzynarodowe, regulujące generalnie wzajemną pomoc w sprawach karnych.

Zgodnie z przepisami artykułu 25 ustęp 3 konwencji, Republika Włoska zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosków i załączonych dokumentów były dołączane tłumaczenia w języku włoskim lub w jednym z oficjalnych języków Rady Europy.

Zgodnie z przepisami artykułu 32 ustęp 2 konwencji, informacja lub dowód dostarczone przez Republikę Włoską zgodnie z tym rozdziałem nie mogą, bez jej uprzedniej zgody, być użyte lub przekazane przez organy Strony wzywającej na potrzeby czynności wykrywczych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Deklaracja złożona w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 20 stycznia 1994 r.

Zgodnie z przepisami artykułu 23 ustęp 2 konwencji, Republika Włoska oświadcza, że centralnym organem wyznaczonym zgodnie z ustępem 1 tego artykułu jest Minister Sprawiedliwości oraz że cała korespondencja powinna zatem być kierowana do:

Ministero di Grazia e Giustizia,

Direzione Generale degli Affari Penali,

Via Arenula 70,

00186 Rzym.

• Identyfikator: Dz.U.2003.46.395
• Rodzaj: Oświadczenie rządowe
• Tytuł: Moc obowiązująca Konwencji o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa, sporządzonej w Strasburgu dnia 8 listopada 1990 r.
• Data aktu: 19/06/2002
• Data ogłoszenia: 18/03/2003
• Data wejścia w życie: 18/03/2003