Iran-Polska. Umowa o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji. Teheran.1998.10.02.

UMOWA

o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Islamskiej Republiki Iranu,

sporządzona w Teheranie dnia 2 października 1998 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje się do powszechnej wiadomości:

W dniu 2 października 1998 r. została sporządzona w Teheranie Umowa o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Islamskiej Republiki Iranu, w następującym brzmieniu:

UMOWA

o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Islamskiej Republiki Iranu

Preambuła

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Islamskiej Republiki Iranu, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",

dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu państw,

mając na celu wykorzystanie ich gospodarczych zasobów i potencjalnych możliwości w dziedzinie inwestycji, a także stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, oraz

uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Definicje

Dla celów niniejszej umowy następujące terminy będą miały znaczenie jak poniżej:

1. Określenie "inwestycja" odnosi się do wszelkiej własności lub aktywów, zainwestowanych przez inwestorów jednej z Umawiających się Stron na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z ustawodawstwem i przepisami wykonawczymi drugiej Umawiającej się Strony, i obejmuje w szczególności:

(a) własność ruchomości i nieruchomości oraz prawa z nimi związane,

(b) akcje lub inne rodzaje udziałów w spółkach,

(c) wierzytelności pieniężne lub prawa do innych świadczeń mających wartość ekonomiczną,

(d) przemysłowe i intelektualne prawa własności, takie jak patenty, wzory użytkowe, projekty lub wzory przemysłowe, znaki handlowe i nazwy handlowe, know-how i goodwill,

(e) prawa do poszukiwania, wydobywania i eksploatacji zasobów naturalnych.

2. Określenie "inwestor" w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron oznacza następujące osoby dokonujące inwestycji na terytorium drugiej Umawiającej się Strony:

(a) osoby fizyczne, które zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony uważane są za jej obywateli i nie mają obywatelstwa drugiej Umawiającej się Strony,

(b) osoby prawne krórejkolwiek z Umawiających się Stron, które powstały zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony oraz mają swoją siedzibę i prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą na terytorium tej Umawiającej się Strony.

3. Określenie "przychody" oznacza legalnie uzyskane kwoty z inwestycji, takie jak: zyski czerpane z inwestycji, dywidendy, tantiemy i honoraria.

4. Określenie "terytorium" oznacza terytorium, nad którym sprawowana jest suwerenna władza lub jurysdykcja przez Umawiające się Strony, a także ich właściwe obszary morskie.

Artykuł  2

Popieranie inwestycji

1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać i stwarzać korzystne warunki dla swoich obywateli do inwestowania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Każda z Umawiających się Stron, w ramach własnego ustawodawstwa i przepisów wykonawczych, będzie popierać i stwarzać korzystne warunki dla obywateli drugiej Umawiającej się Strony do inwestowania na jej terytorium.

Artykuł  3

Dopuszczenie inwestycji

1. Każda z Umawiających się Stron, zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami wykonawczymi, będzie dopuszczać inwestycje osób fizycznych i osób prawnych drugiej Strony na swoim terytorium.

2. Każda z Umawiających się Stron po dopuszczeniu inwestycji przyzna inwestorom wszelkie zezwolenia, które zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami wykonawczymi są niezbędne do właściwej realizacji wspomnianej inwestycji.

Artykuł  4

Ochrona inwestycji

1. Inwestycje osób fizycznych i prawnych jednej z Umawiających się Stron dokonane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony będą otrzymywały pełną prawną ochronę i uczciwe traktowanie, nie mniej korzystne niż przyznane własnym inwestorom lub inwestorom jakiegokolwiek trzeciego państwa, którzy znajdują się w porównywalnej sytuacji.

2. Umawiająca się Strona, która przyznaje szczególne prawa i przywileje jednemu lub więcej inwestorom jakiegokolwiek państwa trzeciego z tytułu istniejącej lub przyszłej umowy ustanawiającej strefę wolnego handlu, unię celną, wspólny rynek lub podobną regionalną organizację i/lub z tytułu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie będzie zobowiązana do przyznania takich praw i przywilejów inwestorom drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  5

Bardziej korzystne postanowienia

Nie naruszając warunków ustanowionych w niniejszej umowie, stosuje się bardziej korzystne postanowienia, które są lub mogą być uzgodnione przez każdą z Umawiających się Stron z inwestorem drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  6

Wywłaszczenie i odszkodowanie

1. Inwestycje inwestorów jednej z Umawiających się Stron nie będą wywłaszczone, znacjonalizowane lub poddane podobnym działaniom przez drugą Umawiającą się Stronę, z wyjątkiem działań podjętych dla celów publicznych, zgodnie z właściwą procedurą prawną, w sposób niedyskryminujący oraz z wypłaceniem niezwłocznego i skutecznego odszkodowania.

2. Kwota odszkodowania będzie odpowiadać wartości rynkowej inwestycji bezpośrednio przed tym, kiedy działania prowadzące do wywłaszczenia, nacjonalizacji lub konfiskaty zostały podjęte lub stały się znane.

Artykuł  7

Straty

Inwestorzy każdej z Umawiających się Stron, których inwestycje doznają strat z powodu konfliktu zbrojnego, rewolucji lub innego stanu nadzwyczajnego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą traktowani przez drugą Umawiającą się Stronę nie mniej korzystnie niż jej właśni inwestorzy lub inwestorzy jakiegokolwiek trzeciego państwa.

Artykuł  8

Repatriacja i transfer

1. Każda z Umawiających się Stron zezwoli w dobrej wierze na transfery związane z inwestycjami w zakresie niniejszej umowy, dokonywane w sposób swobodny i bez nieuzasadnionego opóźnienia. Takie transfery obejmują:

(a) przychody,

(b) wpływy ze sprzedaży lub likwidacji całości lub części inwestycji,

(c) tantiemy i honoraria związane z transferem umów technologicznych,

(d) kwoty wypłacone zgodnie z artykułami 6 i 7,

(e) kwoty na spłaty pożyczek związanych z określoną inwestycją,

(f) miesięczne pobory i płace otrzymane przez obywateli jednej z Umawiających się Stron, którzy otrzymali na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zezwolenia na pracę związaną z inwestycją,

(g) płatności wynikające z rozstrzygnięcia sporów wymienionych w artykule 11 niniejszej umowy.

2. O ile zostanie to inaczej uzgodnione z inwestorem, transfery będą dokonywane natychmiastowo bez nieuzasadnionej zwłoki, w walucie wymienialnej i według oficjalnego kursu wymiany przeważającego w dniu dokonania transferu.

Artykuł  9

Subrogacja

Jeżeli Umawiająca się Strona lub jej wyznaczona agencja subroguje inwestora w związku z płatnościami wynikającymi z ubezpieczenia lub umowy gwarancyjnej przeciwko niehandlowemu ryzyku, to:

(a) taka subrogacja będzie uznana przez drugą Umawiającą się Stronę;

(b) subrogujący nie będzie uprawniony do wykonywania jakichkolwiek praw, innych niż prawa, które byłyby przyznane inwestorowi;

(c) spory między subrogującym i Umawiającą się Stroną przyjmującą inwestycje będą rozstrzygane zgodnie z postanowieniami artykułu 11 niniejszej umowy.

Artykuł  10

Przestrzeganie zobowiązań

Każda z Umawiających się Stron zagwarantuje przestrzeganie podjętych przez siebie zobowiązań w odniesieniu do inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  11

Rozstrzyganie sporów między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony

1. W przypadku wystąpienia sporu między Umawiającą się Stroną, na której terytorium została dokonana inwestycja, a jednym lub kilkoma inwestorami drugiej Umawiającej się Strony w związku z inwestycją, Umawiająca się Strona, na której terytorium dokonana została inwestycja, i inwestor/inwestorzy będą w pierwszej kolejności dążyć do rozwiązania sporu w sposób polubowny poprzez negocjacje i konsultacje.

2. W przypadku gdy Umawiająca się Strona, na której terytorium dokonana została inwestycja, oraz inwestor/inwestorzy nie mogą dojść do porozumienia w ciągu sześciu miesięcy od złożenia notyfikacji roszczenia przez jedną ze stron drugiej, spór może zostać przedłożony na wniosek inwestora do:

(a) właściwych sądów Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, lub zgodnie z poszanowaniem ich własnego ustawodawstwa i przepisów wykonawczych do:

(b) trybunału arbitrażowego ad-hoc utworzonego z trzech członków w następujący sposób:

Strona sporu, która chce przedłożyć spór do arbitrażu, wyznaczy arbitra w pisemnej nocie wysłanej drugiej stronie. Druga strona wyznaczy arbitra w ciągu 60 dni od daty otrzymania wymienionej noty, a wyznaczeni arbitrzy w ciągu 60 dni od ostatniego wyznaczenia mianują przewodniczącego. W przypadku gdy jedna ze Stron nie wyznaczy swojego arbitra w ciągu wymienionego okresu lub wyznaczeni arbitrzy nie dojdą do porozumienia co do wyznaczenia przewodniczącego, wówczas każda ze stron może złożyć wniosek do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Arbitrażowego Międzynarodowej Izby Handlowej o wyznaczenie brakującego arbitra Strony lub przewodniczącego, w zależności od zaistniałej sytuacji. W każdym przypadku przewodniczący powinien być mianowany spośród obywateli państwa, które utrzymuje stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się Stronami.

3. Arbitraż będzie prowadzony zgodnie z zasadami arbitrażu Komisji Narodów Zjednoczonych do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL).

4. Spór przekazany w pierwszej kolejności właściwym sądom Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, nie może być przekazany do arbitrażu tak długo, jak sprawa jest rozpatrywana, chyba że zgodzą się na to jego strony; w przypadku wydania ostatecznego orzeczenia nie może ono być przedłożone do arbitrażu.

5. Sądy narodowe nie będą miały jurysdykcji nad sporem przekazanym do arbitrażu. Niemniej jednak postanowienia niniejszego ustępu nie zabraniają stronie, która uzyskała korzystne dla siebie orzeczenie trybunału arbitrażowego, wystąpienia do sądów narodowych o egzekucję takiego orzeczenia.

6. Decyzje trybunału są ostateczne i wiążące dla stron sporu.

Artykuł  12

Rozstrzyganie sporów między Umawiającymi się Stronami

1. Wszystkie spory zaistniałe między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą w pierwszej kolejności rozstrzygane w drodze polubownych konsultacji. Jeżeli taki spór nie zostanie rozstrzygnięty w ciągu sześciu miesięcy od daty wniosku o konsultacje, każda z Umawiających się Stron, przestrzegając swojego ustawodawstwa i przepisów wykonawczych, może przedłożyć spór do trybunału arbitrażowego złożonego z trzech członków, składającego się z dwóch arbitrów wyznaczonych przez Umawiające się Strony i przewodniczącego, poprzez przesłanie noty do drugiej strony.

W przypadku przedłożenia sporu do arbitrażu każda Umawiająca się Strona mianuje arbitra w ciągu sześćdziesięciu dni od otrzymania noty, a arbitrzy wyznaczeni przez Umawiające się Strony wybiorą przewodniczącego w ciągu sześćdziesięciu dni od daty ostatniego mianowania. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie wyznaczy swojego arbitra lub mianowani arbitrzy nie dojdą do porozumienia w sprawie mianowania przewodniczącego w ciągu wspomnianych okresów, każda z Umawiających się Stron może zwrócić się do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, aby mianował arbitra w imieniu Strony, która tego nie uczyniła, lub przewodniczącego, w zależności od zaistniałej sytuacji. Przewodniczący musi być obywatelem państwa, które utrzymuje stosunki dyplomatyczne z obydwoma Umawiającymi się Stronami w czasie trwania arbitrażu.

2. W przypadku gdy mianowania przewodniczącego dokonuje Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, a Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może spełnić wymienionej funkcji lub jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, mianowania dokonuje wówczas Wiceprzewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli Wiceprzewodniczący także nie może spełnić tej funkcji lub jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, nominacja będzie dokonana przez najstarszego rangą sędziego Trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron. Decyzje trybunału arbitrażowego są wiążące dla Umawiających się Stron.

3. Z uwzględnieniem innych postanowień uzgodnionych między Umawiającymi się Stronami, trybunał ustali swoją procedurę i miejsce arbitrażu.

4. Orzeczenia trybunału są wiążące dla Umawiających się Stron.

Artykuł  13

Wejście w życie

Niniejsza umowa wejdzie w życie trzydzieści dni po późniejszej dacie, z którą jedna z Umawiających się Stron notyfikuje drugiej poprzez kanały dyplomatyczne, iż jej wewnętrzne wymogi prawne dla wejścia w życie niniejszej umowy zostały spełnione.

Artykuł  14

Czas obowiązywania i wypowiedzenie

1. Niniejsza umowa zawarta jest na okres dziesięciu lat od jej daty wejścia w życie. Po upływie tego okresu niniejsza umowa pozostanie dalej w mocy, o ile jedna z Umawiających się Stron w drodze pisemnej notyfikacji z wyprzedzeniem sześciu miesięcy nie wypowie jej drugiej Umawiającej się Stronie.

2. W odniesieniu do inwestycji dokonanych lub nabytych przed wygaśnięciem niniejszej umowy postanowienia wszystkich innych artykułów niniejszej umowy pozostaną w mocy przez następny okres dziesięciu lat od daty wygaśnięcia.

Na dowód czego niżej podpisani i należycie upoważnieni przez swoje Rządy podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w Teheranie dnia 2 października 1998 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, perskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski będzie rozstrzygający.

PROTOKÓŁ

W momencie podpisywania umowy o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Islamskiej Republiki Iranu Umawiające się Strony uzgodniły również następujące postanowienia, które będą uważane za integralną część umowy:

- W przypadku Islamskiej Republiki Iranu niniejsza umowa odnosi się jedynie do inwestycji zatwierdzonych przez właściwe władze Islamskiej Republiki Iranu. Właściwą władzą w Islamskiej Republice Iranu jest: Organizacja do spraw Inwestycji, Pomocy Gospodarczej i Technicznej Iranu (O.I.E.T.A.I).

- W przypadku Rzeczypospolitej Polskiej niniejsza umowa odnosi się do wszelkich inwestycji dokonanych przez inwestorów Islamskiej Republiki Iranu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w zgodności z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej odnoszącym się do inwestycji i przepisami wykonawczymi lub w zgodności z ustawodawstwem i przepisami wykonawczymi, które zastąpią wspomniane powyżej ustawodawstwo i przepisy wykonawcze.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 25 lipca 1999 r.

• Identyfikator: Dz.U.2002.22.217
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Iran-Polska. Umowa o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji. Teheran.1998.10.02.
• Data aktu: 02/10/1998
• Data ogłoszenia: 15/03/2002
• Data wejścia w życie: 30/10/2001