Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1992 r. Bruksela.1969.11.29.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE ¹

z dnia 22 czerwca 2001 r.

w sprawie mocy obowiązującej Protokołu sporządzonego w Londynie dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie zmiany Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, sporządzonej w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 26 października 1999 r. Protokół sporządzony w Londynie dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie zmiany Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, sporządzonej w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r. Zgodnie z artykułem 12 ustęp 3 protokołu dokument przystąpienia został złożony Sekretarzowi Generalnemu Międzynarodowej Organizacji Morskiej, jako depozytariuszowi, dnia 21 grudnia 1999 r.

Zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 protokół wszedł w życie dnia 30 maja 1996 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z artykułem 13 ustęp 4, dnia 21 grudnia 2000 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Następujące państwa stały się stronami protokołu w niżej podanych datach:

Algieria 11 czerwca 1999 r.

Antigua i Barbuda 14 czerwca 2001 r.

Australia 9 października 1996 r.

Wyspy Bahama 1 kwietnia 1998 r.

Bahrajn 3 maja 1997 r.

Barbados 7 lipca 1999 r.

Belgia 6 października 1999 r.

Belize 27 listopada 1999 r.

Chiny¹⁾ 5 stycznia 2000 r.

Chorwacja 12 stycznia 1999 r.

Cypr 12 maja 1998 r.

Dania 30 maja 1996 r.

Dominikana 24 czerwca 2000 r.

Egipt 30 maja 1996 r.

Fidżi 30 listopada 2000 r.

Filipiny 7 lipca 1998 r.

Finlandia 24 listopada 1996 r.

Francja 30 maja 1996 r.

Grecja 9 października 1996 r.

Grenada 7 stycznia 1999 r.

Gruzja 18 kwietnia 2001 r.

Hiszpania 6 lipca 1996 r.

Indie 15 listopada 2000 r.

Indonezja 6 lipca 2000 r.

Irlandia 16 maja 1998 r.

Islandia 13 listopada 1999 r.

Jamajka 6 czerwca 1998 r.

Japonia 30 maja 1996 r.

Kanada 29 maja 1999 r.

Kenia 2 lutego 2001 r.

Komory 5 stycznia 2001 r.

Republika Korei 16 maja 1998 r.

Liberia 5 października 1996 r.

Łotwa 9 marca 1999 r.

Malta 6 stycznia 2001 r.

Wyspy Marshalla 16 października 1996 r.

Mauritius 6 grudnia 2000 r.

Meksyk 30 maja 1996 r.

Monako 8 listopada 1997 r.

Niderlandy 15 listopada 1997 r.

Niemcy 30 maja 1996 r.

Norwegia 30 maja 1996 r.

Nowa Zelandia 25 czerwca 1999 r.

Oman 30 maja 1996 r.

Panama 18 marca 2000 r.

Rosja 20 marca 2001 r.

Seszele 23 lipca 2000 r.

Singapur 18 września 1998 r.

Sri Lanka 22 stycznia 2000 r.

Szwajcaria 4 lipca 1997 r.

Szwecja 30 maja 1996 r.

Tonga 10 grudnia 2000 r.

Trynidad i Tobago 6 marca 2001 r.

Tunezja 29 stycznia 1998 r.

Urugwaj 9 lipca 1998 r.

Vanuatu 18 lutego 2000 r.

Wenezuela 22 lipca 1999 r.

Wielka Brytania²⁾ 30 maja 1996 r.

Włochy 16 września 2000 r.

Zjednoczone Emiraty Arabskie 19 listopada 1998 r.

______

¹⁾ Protokół stosowany jest również na obszarze Hongkongu - Specjalnego Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej.

²⁾ Protokół stosowany jest również na obszarze: Okręgu Jersey, Wyspy Man, Wysp Falklandzkich, Montserrat, Południowej Georgii i Wysp South Sandwich, Anguilla, Okręgu Guernsey, Bermud, Brytyjskiego Terytorium Antarktycznego, Brytyjskiego Terytorium Oceanu Indyjskiego, Pitcairn, Henderson, Ducie i Wysp Oeno, Suwerennego Obszaru Baz Akrotiri i Dhekelia na Cyprze, Wysp Turks i Caicos, Wysp Dziewiczych - od 20 lutego 1998 r. oraz na obszarze Kajmanów, Gibraltaru, Świętej Heleny i Zależności - od 15 maja 1998 r.

2. W związku z postanowieniami artykułu 11 protokołu w załączniku podaje się do wiadomości jednolity tekst Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1992 r.

ZAŁĄCZNIK

Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1992 r.

(jednolity tekst)

Państwa będące Stronami niniejszej konwencji,

świadome niebezpieczeństw zanieczyszczenia wiążących się ze światowym przewozem morskim oleju luzem,

przekonane o potrzebie zapewnienia należytego odszkodowania osobom, które poniosły szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem wynikłym z wycieku lub wypuszczenia oleju ze statków,

pragnąc przyjąć jednolite międzynarodowe przepisy i zasady postępowania w celu ustalenia problemów odpowiedzialności i zapewnienia należytego odszkodowania w takich przypadkach,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  I

W rozumieniu niniejszej konwencji:

1. "Statek" oznacza każdy statek morski i każde urządzenie jakiegokolwiek rodzaju pływające po morzu, skonstruowane lub przystosowane do przewożenia oleju luzem jako ładunku, z zastrzeżeniem że statek dopuszczony do przewożenia olejów i innych ładunków będzie uznany za statek jedynie w przypadku, gdy aktualnie przewozi olej luzem jako ładunek, i podczas podróży następującej po takim przewozie, chyba że udowodni się, iż na statku nie ma pozostałości po przewozie olejów luzem.

2. "Osoba" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną albo każdą jednostkę organizacyjną prawa publicznego lub prywatnego, posiadającą osobowość prawną lub nie, łącznie z państwem lub jakimkolwiek jego organem.

3. "Właściciel" oznacza osobę lub osoby zarejestrowane w charakterze właściciela statku, a w razie braku rejestracji, osobę lub osoby będące właścicielami statku. Jednakże w przypadku, gdy statek jest własnością państwa, a jest eksploatowany przez przedsiębiorstwo, które w tym państwie jest zarejestrowane jako armator statku, określenie "właściciel" oznacza takie przedsiębiorstwo.

4. "Państwo rejestracji statku" oznacza w odniesieniu do zarejestrowanych statków państwo rejestracji statku, a w odniesieniu do statków niezarejestrowanych - państwo, którego banderę statek podnosi.

5. "Olej" oznacza każdy trwały węglowodorowy olej mineralny, taki jak ropa naftowa, paliwo olejowe, ciężki olej dieslowy i olej smarowy, jeżeli jest przewożony na pokładzie statku jako ładunek lub w zasobnikach bunkrowych takiego statku.

6. "Szkoda spowodowana zanieczyszczeniem" oznacza:

(a) stratę albo szkodę spowodowaną poza statkiem przez zanieczyszczenie wynikające z wycieku lub wypuszczenia oleju ze statku, gdziekolwiek taki wyciek lub wypuszczenie może nastąpić, z zastrzeżeniem że odszkodowanie za pogorszenie stanu środowiska naturalnego lub utratę korzyści z tytułu tego pogorszenia zostanie ograniczone do kosztów działań podjętych lub takich, które będą podjęte, w rozsądnych granicach, w celu przywrócenia stanu pierwotnego;

(b) koszty środków zapobiegawczych, a ponadto stratę lub szkodę spowodowaną przez środki zapobiegawcze.

7. "Środki zapobiegawcze" oznaczają wszelkie rozsądne środki podjęte przez jakąkolwiek osobę po zaistnieniu wypadku w celu zapobieżenia lub zmniejszenia szkody spowodowanej zanieczyszczeniem.

8. "Wypadek" oznacza jakiekolwiek zdarzenie lub serię zdarzeń mających to samo źródło, które jest przyczyną szkody spowodowanej zanieczyszczeniem lub powoduje poważne zagrożenie powstania takiej szkody.

9. "Organizacja" oznacza Międzynarodową Organizację Morską.

10. "Konwencja o odpowiedzialności z 1969 r." oznacza Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1969 r. Dla Państw-Stron Protokołu z 1976 r. do Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. powyższy termin odnosi się również do Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. zmienionej tym protokołem.

Artykuł  II

Niniejsza konwencja ma zastosowanie wyłącznie:

(a) do szkód spowodowanych zanieczyszczeniem powstałych:

(i) na terytorium Umawiającego się Państwa, łącznie z morzem terytorialnym, i

(ii) w wyłącznej strefie ekonomicznej Umawiającego się Państwa, utworzonej zgodnie z prawem międzynarodowym lub, jeśli Umawiające się Państwo nie utworzyło takiej strefy, na obszarze przyległym do morza terytorialnego tego państwa, wyznaczonym przez to państwo zgodnie z prawem międzynarodowym i rozciągającym się nie dalej niż 200 mil morskich od linii podstawowej, od której mierzona jest szerokość morza terytorialnego;

(b) do środków zapobiegawczych podjętych w celu zapobieżenia takiej szkodzie lub jej zmniejszenia.

Artykuł  III

1. Z wyjątkiem postanowień ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu, właściciel statku w czasie wypadku albo - jeżeli na wypadek składa się seria zdarzeń - w czasie pierwszego takiego zdarzenia, będzie odpowiedzialny za jakąkolwiek szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem olejem pochodzącym ze statku w wyniku wypadku.

2. Właściciel nie będzie ponosił odpowiedzialności za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem, jeżeli udowodni, że szkoda:

(a) wynikła z aktów wojennych, działań zbrojnych, wojny domowej, powstań lub zjawisk natury, mających wyjątkowy, nieunikniony i nieodparty charakter, albo

(b) została spowodowana w całości przez działanie lub zaniechanie osoby trzeciej z zamiarem wywołania szkody, albo

(c) została spowodowana w całości przez zaniedbanie lub inny szkodliwy akt jakiegokolwiek rządu albo innej władzy odpowiedzialnej za utrzymanie świateł lub innych pomocniczych środków nawigacyjnych w wykonywaniu tej funkcji.

3. Jeżeli właściciel udowodni, że szkoda spowodowana zanieczyszczeniem powstała w całości lub w części wskutek działania lub zaniechania, z zamiarem wywołania szkody przez osobę, która poniosła szkodę, albo wskutek niedbalstwa tej osoby - właściciel może być zwolniony w całości lub w części od odpowiedzialności wobec takiej osoby.

4. Roszczenia o odszkodowanie za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem nie można dochodzić wobec właściciela na innej podstawie niż w oparciu o niniejszą konwencję. Z zastrzeżeniem ustępu 5 niniejszego artykułu roszczenia o odszkodowanie za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem nie można dochodzić na podstawie niniejszej konwencji lub w inny sposób wobec:

(a) podwładnych bądź agentów właściciela lub członków załogi;

(b) pilota lub każdej innej osoby, która, nie będąc członkiem załogi, świadczy usługi na rzecz statku;

(c) czarterującego (jakkolwiek określonego, włącznie z czarterującym statek bez załogi), kierownika lub operatora statku;

(d) osoby świadczącej usługi ratownicze za zgodą właściciela lub na polecenie właściwego organu;

(e) osoby podejmującej środki zapobiegawcze;

(f) podwładnych lub agentów osób wymienionych pod literami (c), (d) oraz (e),

chyba że szkoda powstała w wyniku ich osobistego działania lub zaniechania z zamiarem wywołania takiej szkody albo wskutek niedbalstwa i ze świadomością prawdopodobieństwa powstania takiej szkody.

5. Nic w niniejszej konwencji nie przesądza prawa regresu właściciela w stosunku do osób trzecich.

Artykuł  IV

Jeżeli wypadek dotyczy dwu lub więcej statków i wskutek tego wynikła szkoda spowodowana zanieczyszczeniem, właściciele wszystkich tych statków, o ile nie są zwolnieni od odpowiedzialności zgodnie z artykułem III, będą odpowiedzialni solidarnie za całą taką szkodę, o ile nie można jej rozsądnie rozdzielić.

Artykuł  V

1. Właściciel statku będzie uprawniony do ograniczenia swojej odpowiedzialności zgodnie z niniejszą konwencją w odniesieniu do każdego wypadku - do łącznej kwoty obliczonej w następujący sposób:

(a) 3 miliony jednostek obliczeniowych dla statku nieprzekraczającego 5.000 jednostek tonażowych;

(b) dla statku o tonażu przewyższającym podany wyżej, za każdą dodatkową jednostkę tonażową 420 jednostek obliczeniowych ponad kwotę podaną pod literą (a);

jednakże łączna kwota w żadnym przypadku nie powinna przekraczać 59,7 miliona jednostek obliczeniowych.

2. Właściciel nie będzie uprawniony do korzystania z ograniczenia odpowiedzialności przewidzianego w niniejszej konwencji, jeżeli zostanie dowiedzione, że szkoda spowodowana zanieczyszczeniem powstała w wyniku jego osobistego działania lub zaniechania z zamiarem wywołania takiej szkody albo wskutek niedbalstwa i ze świadomością prawdopodobieństwa powstania takiej szkody.

3. W celu korzystania z prawa ograniczenia odpowiedzialności, przewidzianego w ustępie 1 niniejszego artykułu, właściciel utworzy fundusz w wysokości odpowiadającej granicy jego odpowiedzialności, pozostający w dyspozycji sądu lub innej właściwej władzy któregokolwiek z Umawiających się Państw, do którego wniesiono powództwo zgodnie z artykułem IX, lub, jeżeli powództwo nie zostało wniesione, pozostający w dyspozycji jakiegokolwiek sądu lub innej właściwej władzy któregokolwiek z Umawiających się Państw, do którego powództwo może być wniesione zgodnie z artykułem IX. Fundusz ten może być utworzony przez złożenie sumy do depozytu lub przedstawienie gwarancji bankowej lub innej gwarancji przyjętej zgodnie z ustawodawstwem Umawiającego się Państwa, w którym fundusz jest tworzony i został uznany za wystarczający przez sąd lub inną właściwą władzę.

4. Fundusz dzieli się między poszkodowanych proporcjonalnie do wysokości ich ustalonych roszczeń.

5. Jeżeli przed podziałem funduszu właściciel lub jego podwładny albo agent lub jakakolwiek osoba dająca ubezpieczenie lub innego rodzaju finansowe zabezpieczenie zapłaciła w następstwie wypadku odszkodowanie za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem, osoba taka wstępuje do wysokości zapłaconej sumy w prawa, z których osoba w ten sposób zaspokojona korzystałaby zgodnie z niniejszą konwencją.

6. Prawo subrogacji, przewidziane w ustępie 5 niniejszego artykułu, może być wykorzystane także przez inną osobę niż osoby w nim wymienione odnośnie do każdej kwoty odszkodowania z tytułu szkody spowodowanej zanieczyszczeniem, jaką ta osoba mogła zapłacić, jednak tylko w takim zakresie, w jakim subrogacja jest dopuszczalna przez obowiązujące prawo krajowe.

7. Jeżeli właściciel lub jakakolwiek inna osoba wykaże, że w późniejszym terminie może być zmuszona do zapłaty całości lub części każdej takiej kwoty odszkodowania, w odniesieniu do którego taka osoba miałaby prawo subrogacji zgodnie z ustępami 5 lub 6 niniejszego artykułu, a odszkodowanie zostało zapłacone przed podziałem funduszu - sąd lub inna właściwa władza państwa, w którym fundusz został utworzony, może zarządzić, aby tymczasowo złożono wystarczającą kwotę w celu umożliwienia takiej osobie realizacji jej roszczenia do funduszu w późniejszym terminie.

8. Roszczenia odnośnie do wydatków lub poświęceń poniesionych przez właściciela rozsądnie i dobrowolnie w celu uniknięcia lub zmniejszania szkody spowodowanej zanieczyszczeniem będą traktowane na równi z innymi roszczeniami do funduszu.

9(a). "Jednostką obliczeniową" wymienioną w ustępie 1 niniejszego artykułu jest Specjalne Prawo Ciągnienia określone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Kwoty wymienione w ustępie 1 będą przeliczane na walutę krajową na podstawie wartości tej waluty w stosunku do Specjalnego Prawa Ciągnienia w dniu utworzenia funduszu, o którym mowa w ustępie 3. Wartość w Specjalnym Prawie Ciągnienia waluty krajowej Umawiającego się Państwa, które jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, obliczana będzie zgodnie z metodą wartościowania stosowaną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, obowiązującą w dacie utworzenia funduszu dla jego operacji i transakcji. Wartość w Specjalnym Prawie Ciągnienia waluty krajowej Umawiającego się Państwa, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, obliczana będzie na warunkach Specjalnego Prawa Ciągnienia w sposób określony przez to państwo;

9(b). Umawiające się Państwo, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego i którego prawo nie zezwala na stosowanie postanowień ustępu 9(a), może w czasie ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji albo w dowolnym terminie późniejszym oświadczyć, że jednostka obliczeniowa, o której mowa w ustępie 9(a), będzie równa 15 frankom w złocie. Frank wymieniony w niniejszym ustępie równa się jednostce odpowiadającej sześćdziesięciu pięciu i pół miligramom złota próby dziewięćset. Przeliczenie franka w złocie na walutę krajową powinno odbywać się zgodnie z prawem danego państwa.

9(c). Sposób obliczania określony w ostatnim zdaniu ustępu 9(a) oraz przeliczenie określone w ustępie 9(b) powinny być dokonane w taki sposób, aby umożliwiły jak najdokładniejsze wyrażenie w walucie krajowej Umawiającego się Państwa rzeczywistej wartości kwot określonych w ustępie 1, jakie byłyby rezultatem zastosowania pierwszych trzech zdań ustępu 9(a). Umawiające się Państwa poinformują depozytariusza o sposobie obliczenia, stosownie do ustępu 9(a) lub - w zależności od przypadku - o wyniku przeliczenia stosownie do ustępu 9(b) w czasie składania dokumentów ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji oraz w każdym przypadku ich zmiany.

10. W rozumieniu niniejszego artykułu za tonaż statku uważa się tonaż brutto statku określony zgodnie z postanowieniami zawartymi w załączniku I do Konwencji o pomierzaniu pojemności statków z 1969 r.

11. Ubezpieczyciel lub inna osoba dająca finansowe zabezpieczenie jest uprawniona do utworzenia funduszu zgodnie z niniejszym artykułem na tych samych warunkach i z tymi samymi skutkami co fundusz utworzony przez właściciela. Fundusz taki może być utworzony nawet w przypadku, gdy zgodnie z postanowieniami ustępu 2 właściciel nie jest uprawniony do ograniczenia odpowiedzialności, lecz jego utworzenie, w tym przypadku, nie przesądza o prawach jakiejkolwiek osoby występującej z roszczeniem w stosunku do właściciela.

Artykuł  VI

1. Jeżeli po wypadku właściciel utworzył fundusz zgodnie z artykułem V i jest uprawniony do ograniczenia swojej odpowiedzialności, wówczas:

(a) żadna osoba mająca roszczenie z tytułu szkody spowodowanej zanieczyszczeniem, wynikłej z tego wypadku, nie będzie uprawniona do dochodzenia jakiegokolwiek prawa z tytułu takiego roszczenia w stosunku do jakiegokolwiek innego mienia właściciela,

(b) sąd albo inna właściwa władza jakiegokolwiek Umawiającego się Państwa zarządzi zwolnienie statku lub innego mienia należącego do właściciela, które zostało zatrzymane w związku z roszczeniem z tytułu szkody spowodowanej zanieczyszczeniem, wynikłej z tego wypadku, oraz zwolni jakąkolwiek kaucję albo innego rodzaju zabezpieczenie finansowe złożone w celu uniknięcia takiego zatrzymania.

2. Powyższe postanowienia mogą mieć zastosowanie tylko wtedy, jeżeli osoba mająca roszczenie wystąpi do sądu zarządzającego funduszem, a fundusz ten może być aktualnie wykorzystany na zaspokojenie jego roszczeń.

Artykuł  VII

1. Właściciel statku zarejestrowanego w jakimkolwiek Umawiającym się Państwie, przewożącego więcej niż 2.000 ton oleju luzem jako ładunek, jest zobowiązany do posiadania ubezpieczenia lub innego rodzaju zabezpieczenia finansowego, takiego jak gwarancja banku lub zaświadczenie wystawione przez międzynarodowy fundusz odszkodowawczy, w wysokości sum określonych przy zastosowaniu granic odpowiedzialności, przewidzianych w artykule V ustęp 1, w celu pokrycia swojej odpowiedzialności z tytułu szkody spowodowanej zanieczyszczeniem zgodnie z niniejszą konwencją.

2. Certyfikat stwierdzający, że ubezpieczenie lub innego rodzaju zabezpieczenie finansowe jest w mocy zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji, wystawia się dla każdego statku, po ustaleniu przez właściwą władzę Umawiającego się Państwa, że wymagania określone w ustępie 1 zostały spełnione. Dla statku zarejestrowanego w Umawiającym się Państwie certyfikat wydaje lub poświadcza właściwa władza państwa rejestracji statku; dla statku niezarejestrowanego w Umawiającym się Państwie może on zostać wydany lub poświadczony przez właściwą władzę każdego Umawiającego się Państwa. Certyfikat ten, wystawiony według załączonego wzoru, powinien zawierać następujące dane:

(a) nazwę statku i port rejestracji,

(b) nazwisko właściciela i miejsce jego głównej siedziby handlowej,

(c) typ zabezpieczenia,

(d) nazwisko i miejsce głównej siedziby handlowej ubezpieczyciela lub innej osoby dającej zabezpieczenie oraz, gdy jest to właściwe, miejsce siedziby handlowej ustanowienia ubezpieczenia lub zabezpieczenia,

(e) okres ważności certyfikatu, który nie może być dłuższy niż okres ważności ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia.

3. Certyfikat wystawia się w urzędowym języku lub językach państwa wystawiającego certyfikat. Jeżeli użyty język nie jest językiem angielskim lub francuskim, tekst powinien zawierać tłumaczenie na jeden z tych języków.

4. Certyfikat powinien znajdować się na statku, a jego kopia zostanie złożona władzom, które prowadzą rejestr okrętowy, lub jeżeli statek nie jest zarejestrowany w Umawiającym się Państwie - władzom państwa wydającego lub poświadczającego certyfikat.

5. Ubezpieczenie lub innego rodzaju finansowe zabezpieczenie nie odpowiada wymaganiom niniejszego artykułu, jeżeli może ustać z przyczyn innych niż upływ okresu ważności ubezpieczenia lub zabezpieczenia, podany w certyfikacie zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, przed upływem 3 miesięcy od daty zawiadomienia o tym władz wymienionych w ustępie 4 niniejszego artykułu, chyba że certyfikat został zwrócony tym władzom lub nowy certyfikat został wydany w wymienionym okresie. Powyższe postanowienia będą miały również zastosowanie do wszelkich zmian ubezpieczenia lub zabezpieczenia powodujących, że przestają one spełniać wymagania przewidziane w niniejszym artykule.

6. Z zastrzeżeniem postanowień niniejszego artykułu państwo rejestracji określi warunki wystawiania i ważności certyfikatu.

7. Certyfikaty wystawione lub poświadczone z upoważnienia Umawiającego się Państwa zgodnie z ustępem 2 będą uznawane przez inne Umawiające się Państwa dla celów niniejszej konwencji i będą traktowane przez inne Umawiające się Państwa jako mające tę samą moc, co certyfikaty wystawione lub przez nie poświadczone nawet w przypadku wystawienia lub poświadczenia certyfikatu dla statku niezarejestrowanego w Umawiającym się Państwie. Umawiające się Państwo może w każdym czasie zażądać konsultacji z państwem wystawiającym lub poświadczającym, jeżeli uważa, że ubezpieczyciel lub poręczyciel wymieniony w certyfikacie nie jest w stanie dotrzymać zobowiązań finansowych nałożonych przez niniejszą konwencję.

8. Każde roszczenie o odszkodowanie z tytułu szkody spowodowanej zanieczyszczeniem może być dochodzone bezpośrednio wobec ubezpieczyciela lub innej osoby dającej finansowe zabezpieczenie odpowiedzialności właściciela za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem. W takim przypadku pozwany może, nawet jeżeli właściciel nie jest uprawniony do ograniczenia swojej odpowiedzialności stosownie do artykułu V ustęp 2, skorzystać z ograniczenia odpowiedzialności przewidzianego w artykule V ustęp 1. Może on ponadto skorzystać z innych środków obrony (z wyjątkiem bankructwa lub likwidacji właściciela), do których byłby upoważniony właściciel. Ponadto pozwany może bronić się tym, że szkoda spowodowana zanieczyszczeniem wynikła wskutek umyślnego złego działania właściciela, jednak pozwany nie może posłużyć się jakimikolwiek środkami obrony, do których byłby uprawniony w postępowaniu podjętym przeciwko niemu przez właściciela. Pozwany ma w każdym razie prawo domagania się, aby właściciel wspomagał go w postępowaniu.

9. Wszelkie sumy pochodzące z ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, zapewnionego zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, będą użyte wyłącznie na zaspokojenie roszczeń należnych zgodnie z niniejszą konwencją.

10. Umawiające się Państwo nie zezwoli na uprawianie żeglugi statkowi podnoszącemu jego banderę, do którego ma zastosowanie niniejszy artykuł, jeżeli nie został wystawiony certyfikat zgodnie z ustępami 2 lub 12 niniejszego artykułu.

11. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu każde Umawiające się Państwo zapewni zgodnie ze swoim ustawodawstwem wewnętrznym, że ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie w zakresie ustalonym w ustępie 1 niniejszego artykułu będzie obowiązujące w odniesieniu do każdego statku gdziekolwiek zarejestrowanego, wchodzącego lub wychodzącego z portu na jego terytorium albo przebywającego lub opuszczającego końcowy port poza wybrzeżem, leżący na jego morzu terytorialnym, jeżeli taki statek przewozi aktualnie więcej niż 2.000 ton oleju luzem jako ładunek.

12. Jeżeli statek będący własnością Umawiającego się Państwa nie posiada ubezpieczenia lub innego rodzaju zabezpieczenia finansowego, postanowienia niniejszego artykułu nie będą miały zastosowania do takiego statku, jednakże statek ten powinien posiadać certyfikat wystawiony przez właściwe władze państwa rejestracji statku stwierdzający, że statek ten jest własnością tego państwa i że odpowiedzialność statku ma pokrycie w granicach przewidzianych w artykule V ustęp 1. Certyfikat taki powinien być oparty możliwie jak najściślej na wzorze ustalonym w ustępie 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  VIII

Prawa do odszkodowania przewidziane niniejszą konwencją przedawniają się, jeżeli powództwa nie wniesiono w ciągu 3 lat od daty powstania szkody. Jednakże w żadnym przypadku powództwo nie może być wniesione po upływie 6 lat od daty wypadku, który spowodował szkodę. Jeżeli wypadek składa się z serii zdarzeń, okres sześcioletni biegnie od daty pierwszego takiego zdarzenia.

Artykuł  IX

1. Jeżeli wypadek jest przyczyną szkody spowodowanej zanieczyszczeniem na terytorium, łącznie z morzem terytorialnym lub obszarem, o którym mowa w artykule II, jednego lub więcej Umawiających się Państw albo gdy środki zapobiegawcze w celu uniknięcia lub zmniejszenia szkody spowodowanej zanieczyszczeniem zostały podjęte na takim terytorium, łącznie z morzem terytorialnym lub obszarem, powództwa odszkodowawcze mogą być wniesione tylko do sądów każdego takiego Umawiającego się Państwa lub państw. Należyte zawiadomienie o każdym takim powództwie powinno być dostarczone pozwanemu.

2. Każde Umawiające się Państwo zapewni, aby jego sądy posiadały niezbędną jurysdykcję do przyjmowania takich powództw odszkodowawczych.

3. Po utworzeniu funduszu zgodnie z artykułem V sądy państwa, w którym fundusz został utworzony, będą wyłącznie właściwe do orzekania we wszystkich sprawach dotyczących podziału funduszu.

Artykuł  X

1. Każde orzeczenie wydane przez sąd w zakresie jurysdykcji zgodnie z artykułem IX, które jest wykonalne na terytorium państwa, gdzie zostało wydane, oraz nie jest dalej zaskarżalne, będzie uznane w każdym Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem:

(a) gdy orzeczenie było uzyskane w drodze oszustwa albo

(b) gdy pozwany nie został należycie zawiadomiony i nie stworzono mu możliwości przedstawienia swojej sprawy.

2. Orzeczenie uznane zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu będzie wykonalne w każdym Umawiającym się Państwie tak szybko, jak tylko zostaną załatwione formalności wymagane w tym państwie. Formalności te nie upoważniają do ponownego merytorycznego rozpatrywania sprawy.

Artykuł  XI

1. Postanowienia niniejszej konwencji nie mają zastosowania do okrętów wojennych lub innych statków będących własnością państwa lub przez nie eksploatowanych i używanych w danym czasie tylko w rządowej służbie niehandlowej.

2. W odniesieniu do statków będących własnością Umawiającego się Państwa i używanych w celach handlowych każde państwo podda się jurysdykcji przewidzianej w artykule IX i zrezygnuje z obrony opartej na jego statusie suwerennego państwa.

Artykuł  XII

Niniejsza konwencja zastąpi jakiekolwiek międzynarodowe konwencje obowiązujące lub otwarte do podpisu, ratyfikacji lub przystąpienia w dniu, w którym niniejsza konwencja została otwarta do podpisu, ale tylko w takim zakresie, w jakim te konwencje byłyby z nią sprzeczne; jednakże niniejszy artykuł nie narusza zobowiązań Umawiających się Państw wobec państw niebędących stronami niniejszej konwencji, wynikających z takich międzynarodowych konwencji.

Artykuł  XII²

Postanowienia przejściowe

Poniższe postanowienia przejściowe mają zastosowanie do państwa, które w chwili wypadku jest stroną niniejszej konwencji i Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r.:

(a) jeżeli wypadek spowodował szkodę w wyniku zanieczyszczenia w zakresie określonym w niniejszej konwencji, przyjmuje się zwolnienie od odpowiedzialności w zakresie, w jakim powstaje ono również na podstawie Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r.;

(b) jeżeli wypadek spowodował szkodę w wyniku zanieczyszczenia w zakresie określonym w niniejszej konwencji, a państwo jest stroną zarówno niniejszej konwencji jak i Międzynarodowej konwencji o utworzeniu Międzynarodowego Funduszu Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami z 1971 r., odpowiedzialność, od której następuje zwolnienie, po zastosowaniu litery (a) niniejszego artykułu, powstaje na podstawie niniejszej konwencji tylko w takim zakresie, w jakim szkoda spowodowana zanieczyszczeniem nie została naprawiona mimo zastosowania wymienionej Konwencji z 1971 r.;

(c) przy stosowaniu artykułu III ustęp 4 niniejszej konwencji termin "niniejsza konwencja" odnosi się odpowiednio do niniejszej konwencji lub do Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r.;

(d) przy stosowaniu artykułu V ustęp 3 niniejszej konwencji całkowita suma funduszu ulega zmniejszeniu o kwotę odpowiadającą zwolnieniu od odpowiedzialności zgodnie z literą (a) niniejszego artykułu.

Artykuł  XII³

Postanowienia końcowe

Postanowieniami końcowymi niniejszej konwencji są artykuły od 12 do 18 Protokołu z 1992 r. w sprawie zmiany Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. Zawarte w niniejszej konwencji odesłania do Umawiających się Państw oznaczają odesłania do Umawiających się Państw tego protokołu.

Postanowienia końcowe Protokołu z 1992 r. w sprawie zmiany Konwencji o odpowiedzialności cywilnej z 1969 r.

Artykuł  12

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu dla każdego państwa w Londynie w dniach od 15 stycznia 1993 r. do 14 stycznia 1994 r.

2. Z zastrzeżeniem ustępu 4, każde państwo może stać się stroną niniejszego protokołu przez:

(a) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, a następnie ratyfikację, przyjęcie lub zatwierdzenie, albo

(b) przystąpienie.

3. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następuje przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji odpowiedniego dokumentu.

4. Każde z Umawiających się Państw Międzynarodowej konwencji o utworzeniu Międzynarodowego Funduszu Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami z 1971 r., zwanej dalej Konwencją o Funduszu z 1971 r., może ratyfikować, przyjąć, zatwierdzić lub przystąpić do niniejszego protokołu, tylko jeżeli równocześnie ratyfikuje, przyjmie, zatwierdzi lub przystąpi do Protokołu z 1992 r. w sprawie zmiany tej konwencji, chyba że państwo to wypowie Konwencję o Funduszu z 1971 r. z dniem, w którym dla tego państwa niniejszy protokół wchodzi w życie.

5. Państwo będące stroną niniejszego protokołu, lecz niebędące stroną Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r., jest związane postanowieniami Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. zmienionej niniejszym protokołem w stosunku do innych jego Państw-Stron, ale nie jest związane postanowieniami Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. w stosunku do jej Państw-Stron.

6. Każdy dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożony po wejściu w życie poprawki do Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r., zmienionej niniejszym protokołem, uważa się za odnoszący się do konwencji ze zmianami wprowadzonymi przez tę poprawkę.

Artykuł  13

Wejście w życie

1. Niniejszy protokół wchodzi w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty złożenia Sekretarzowi Generalnemu Organizacji dokumentów ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia przez dziesięć państw, w tym cztery państwa każde z tonażem zbiornikowców nie mniejszym niż 1.000.000 jednostek pomiarowych.

2. Jednakże każde Umawiające się Państwo Konwencji o Funduszu z 1971 r. może, w chwili złożenia swojego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszego protokołu, oświadczyć, że dokument ten nie wejdzie w życie dla celów niniejszego artykułu przed upływem sześciu miesięcy, o których mowa w artykule 31 Protokołu z 1992 r. w sprawie zmiany Konwencji o Funduszu z 1971 r. Państwo, które nie jest Umawiającym się Państwem Konwencji o Funduszu z 1971 r., ale składa dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do Protokołu z 1992 r. w sprawie zmiany Konwencji o Funduszu z 1971 r., może równocześnie złożyć oświadczenie zgodnie z niniejszym ustępem.

3. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z poprzednim ustępem, może w każdym czasie je wycofać poprzez powiadomienie Sekretarza Generalnego Organizacji. Każde takie wycofanie wejdzie w życie z dniem otrzymania powiadomienia, pod warunkiem że państwo to będzie uważane za państwo, które w tym dniu złożyło dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszego protokołu.

4. W stosunku do państwa, które ratyfikuje, przyjmuje, zatwierdza lub przystępuje do protokołu, po spełnieniu warunków dotyczących wejścia w życie określonych w ustępie 1, niniejszy protokół wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia przez to państwo stosownego dokumentu.

Artykuł  14

Rewizja i poprawki

1. Organizacja może zwołać konferencję w celu rewizji lub wprowadzenia poprawek do Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r.

2. Organizacja zwoła Konferencję Umawiających się Państw w celu rewizji lub wprowadzenia poprawek do Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r., na żądanie co najmniej jednej trzeciej wszystkich Umawiających się Państw.

Artykuł  15

Zmiana limitów

1. Na żądanie co najmniej jednej czwartej wszystkich Umawiających się Państw każda propozycja zmiany limitów odpowiedzialności ustanowionych w artykule V ustęp 1 Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r., zmienionej niniejszym protokołem, zostanie przekazana przez Sekretarza Generalnego wszystkim członkom Organizacji oraz wszystkim Umawiającym się Państwom.

2. Każdą propozycję zgłoszoną i rozpowszechnioną w sposób wyżej przedstawiony przedkłada się Komitetowi Prawnemu Organizacji w celu rozpatrzenia, przynajmniej sześć miesięcy po dacie jej rozpowszechnienia.

3. Wszystkie Umawiające się Państwa Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. zmienionej niniejszym protokołem, niezależnie od ich członkostwa w Organizacji, będą miały prawo uczestniczenia w pracach Komitetu Prawnego związanych z rozpatrzeniem i przyjęciem zmian.

4. Zmiany są przyjmowane większością dwóch trzecich głosów Umawiających się Państw, których przedstawiciele byli obecni i oddali głos podczas obrad Komitetu Prawnego, poszerzonego zgodnie z postanowieniami ustępu 3, pod warunkiem że co najmniej połowa Umawiających się Państw jest obecna podczas głosowania.

5. Przy rozpatrywaniu propozycji zmian limitów Komitet Prawny weźmie pod uwagę wnioski z wypadków, a zwłaszcza wielkość szkód przez nie spowodowanych, stopę inflacji oraz wpływ proponowanej zmiany na koszty ubezpieczenia, jak również zależności pomiędzy limitami określonymi w artykule V ustęp 1 Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r., zmienionej niniejszym protokołem, a limitami określonymi w artykule 4 ustęp 4 Międzynarodowej konwencji o utworzeniu Międzynarodowego Funduszu Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami z 1992 r.

6. (a) Zmiana limitów odpowiedzialności na podstawie niniejszego artykułu nie może być rozpatrywana przed dniem 15 stycznia 1998 r. ani przed upływem pięciu lat od daty wejścia w życie poprzedniej zmiany dokonanej zgodnie z niniejszym artykułem. Żadna zmiana zgodnie z niniejszym artykułem nie będzie rozpatrywana przed dniem wejścia w życie niniejszego protokołu.

(b) Limit nie może być zwiększony do wysokości przekraczającej kwotę odpowiadającą limitowi określonemu w Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r., zmienionej niniejszym protokołem, zwiększonemu o 6 procent rocznie, liczonemu na zasadach procentu składanego od dnia 15 stycznia 1993 r.

(c) Limit nie może być zwiększony do wysokości przekraczającej kwotę odpowiadającą limitowi określonemu w konwencji o odpowiedzialności z 1969 r., zmienionej niniejszym protokołem, pomnożonemu przez trzy.

7. Każda zmiana wprowadzona zgodnie z ustępem 4 zostanie przekazana przez Organizację wszystkim Umawiającym się Państwom. Zmiana będzie uważana za przyjętą po upływie osiemnastu miesięcy od daty poinformowania, chyba że w tym czasie nie mniej niż jedna czwarta państw, które były Umawiającymi się Państwami w czasie przyjęcia zmiany przez Komitet Prawny, przekaże Organizacji informację o nieprzyjęciu zmiany. W takim przypadku zmiana zostaje odrzucona i nie wywołuje żadnych skutków.

8. Zmiana, którą uznano za przyjętą zgodnie z ustępem 7, wchodzi w życie po upływie osiemnastu miesięcy od daty jej przyjęcia.

9. Każde Umawiające się Państwo będzie związane zmianą, chyba że wypowie niniejszy protokół zgodnie z artykułem 16 ustęp 1 i 2 co najmniej na sześć miesięcy przed wejściem w życie zmiany. Takie wypowiedzenie nabiera mocy z chwilą wejścia w życie zmiany.

10. W przypadku gdy zmiana została przyjęta przez Komitet Prawny, ale osiemnastomiesięczny okres wymagany dla jej przyjęcia jeszcze nie upłynął, państwo, które staje się Umawiającym się Państwem w tym okresie, będzie związane tą zmianą, jeżeli wejdzie ona w życie. Państwo, które staje się Umawiającym się Państwem po upływie tego okresu, jest związane zmianą, która została przyjęta zgodnie z ustępem 7. W przypadkach, o których mowa w niniejszym ustępie, państwo będzie związane zmianą z chwilą wejścia jej w życie lub z chwilą wejścia w życie niniejszego protokołu w stosunku do tego państwa, jeżeli następuje to później.

Artykuł  16

Wypowiedzenie

1. Niniejszy protokół może być wypowiedziany przez każde Umawiające się Państwo w każdym czasie po dacie jego wejścia w życie w stosunku do tego państwa.

2. Wypowiedzenie nastąpi przez złożenie odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

3. Wypowiedzenie nabiera mocy po upływie dwunastu miesięcy od daty złożenia Sekretarzowi Generalnemu Organizacji lub po upływie innego dłuższego okresu określonego w dokumencie wypowiedzenia.

4. Wypowiedzenie przez jakąkolwiek stronę niniejszego protokołu Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. zgodnie z artykułem XVI tej konwencji nie będzie w żaden sposób interpretowane jako wypowiedzenie Konwencji o odpowiedzialności z 1969 r. zmienionej niniejszym protokołem.

5. Wypowiedzenie protokołu z 1992 r. w sprawie zmiany Konwencji o Funduszu z 1971 r. przez państwo, które jest stroną Konwencji o Funduszu z 1971 r., będzie uważane za wypowiedzenie niniejszego protokołu. Wypowiedzenie takie nabiera mocy z tą samą datą, co wypowiedzenie Protokołu z 1992 r. w sprawie zmiany Konwencji o Funduszu z 1971 r. zgodnie z artykułem 34 tego protokołu.

Artykuł  17

Depozytariusz

1. Niniejszy protokół i wszelkie zmiany przyjęte zgodnie z artykułem 15 zostaną złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

2. Sekretarz Generalny Organizacji:

(a) zawiadamia wszystkie państwa, które podpisały niniejszy protokół lub do niego przystąpiły, o:

(i) każdym nowym podpisie lub złożeniu dokumentu wraz z podaniem daty jego podpisania lub złożenia;

(ii) każdym oświadczeniu lub notyfikacji zgodnie z artykułem 13 niniejszego protokołu oraz każdym oświadczeniu lub zawiadomieniu zgodnie z artykułem V ustęp 9 Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r.;

(iii) dacie wejścia w życie niniejszego protokołu;

(iv) każdej propozycji zmiany limitów odpowiedzialności przedstawionej zgodnie z artykułem 15 ustęp 1;

(v) każdej zmianie, która została przyjęta zgodnie z artykułem 15 ustęp 4;

(vi) każdej zmianie uważanej za przyjętą zgodnie z artykułem 15 ustęp 7 wraz z podaniem daty, z którą zmiana powyższa nabiera mocy zgodnie z ustępami 8 i 9 niniejszego artykułu;

(vii) każdym wypowiedzeniu niniejszego protokołu oraz dacie jego złożenia i dacie, w której wypowiedzenie nabiera mocy;

(viii) każdym wypowiedzeniu, uważanym za dokonane zgodnie z artykułem 16 ustęp 5;

(ix) każdym powiadomieniu zgodnie z każdym artykułem niniejszego protokołu;

(b) przekazuje uwierzytelnione kopie niniejszego protokołu wszystkim Państwom-Sygnatariuszom i wszystkim państwom, które przystąpiły do protokołu.

3. Z chwilą wejścia w życie niniejszego protokołu jego tekst zostanie przekazany przez Sekretarza Generalnego Organizacji do Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania i ogłoszenia zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  18

Języki

Niniejszy protokół został sporządzony w jednym egzemplarzu w językach angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne.

Załącznik

CERTYFIKAT UBEZPIECZENIA LUB INNEGO FINANSOWEGO ZABEZPIECZENIA W SPRAWIE ODPOWIEDZIALNOŚCI CYWILNEJ ZA SZKODY SPOWODOWANE ZANIECZYSZCZENIEM OLEJAMI

Wydany zgodnie z postanowieniami artykułu VII Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, 1992.

Nazwa statku	Wyróżniający numer lub litery	Port rejestracji	Nazwa i adres właściciela

Niniejszym zaświadcza się, że wyżej wymieniony statek posiada polisę ubezpieczeniową lub inne finansowe zabezpieczenie odpowiadające wymaganiom artykułu VII Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, 1992.

Rodzaj zabezpieczenia .........................................

Okres zabezpieczenia ..........................................

Nazwa i adres ubezpieczyciela(i) i (lub) poręczyciela(i)

Nazwa ......................................................

Adres ......................................................

Niniejszy certyfikat jest ważny do ............................

Wystawiony lub poświadczony przez Rząd ........................

...............................................................

(pełna nazwa państwa)

..................... ...............

(miejsce) (data)

..........................

(podpis i tytuł wydającego

lub poświadczającego

funkcjonariusza)

Uwagi wyjaśniające:

1. Jeżeli jest to pożądane, oznaczenie państwa może obejmować wzmiankę dotyczącą właściwego urzędu w kraju, w którym certyfikat jest wystawiony.

2. Jeżeli cała suma zabezpieczenia pochodzi z więcej niż jednego źródła, powinna być podana wysokość zabezpieczenia pochodzącego z każdego z tych źródeł.

3. Jeżeli zabezpieczenie jest złożone w różnych postaciach, powinny one być wyszczególnione.

4. Pozycja "okres zabezpieczenia" musi podawać datę, w której zabezpieczenie nabiera mocy.

1 Z dniem 29 listopada 2001 r. nin. oświadczenie zostało uzupełnione przez oświadczenie w sprawie mocy obowiązującej Protokołu sporządzonego w Londynie dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie zmiany Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, sporządzonej w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r.(Dz.U.01.136.1528).

• Identyfikator: Dz.U.2001.136.1527
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1992 r. Bruksela.1969.11.29.
• Data aktu: 29/11/1969
• Data ogłoszenia: 29/11/2001
• Data wejścia w życie: 21/12/2000