Zm.: ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

USTAWA

z dnia 7 maja 1999 r.

o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Art.  1.

W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104 oraz z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076) po art. 21 dodaje się art. 21a-21e w brzmieniu:

"Art. 21a. 1. Osoby fizyczne nie mające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nich poza państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 21b i 21c.

2. Miejsce stałego zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

3. Zwrot podatku nie przysługuje w przypadku nabycia paliw silnikowych.

Art. 21b. 1. Zwrot podatku, o którym mowa w art. 21a ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej "sprzedawcami":

1) zarejestrowanych jako podatnicy podatku od towarów i usług oraz

2) prowadzących ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, o której mowa w art. 29 ust. 1, oraz

3) którzy zawarli umowy w sprawie zwrotu podatku przynajmniej z jednym z podmiotów, o których mowa w ust. 7.

2. Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu.

3. Sprzedawcami, o których mowa w ust. 1, nie mogą być podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 5 i 6 oraz podatnicy określeni w art. 14a ust. 1.

4. Sprzedawcy:

1) są obowiązani poinformować właściwy urząd skarbowy w formie pisemnej, że są sprzedawcami, o których mowa w art. 21b ust. 1,

2) zapewniają podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim,

3) oznaczają punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku,

4) są obowiązani poinformować właściwy urząd skarbowy o miejscu, gdzie podróżny dokonujący zakupu towarów u tego podatnika może odebrać podatek, oraz z kim podatnicy ci mają zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłożyć kopie tych umów.

5. Zwrot podatku jest dokonywany podróżnym w złotych przez sprzedawcę lub w punktach zwrotu VAT przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu, o którym mowa w art. 21a ust. 1.

6. Sprzedawcy, o których mowa w ust. 5, mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 21a ust. 1, pod warunkiem że ich obroty za poprzedni rok podatkowy wyniosły powyżej 400 tys. zł oraz dokonują zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego u tego sprzedawcy.

7. Podmioty, o których mowa w ust. 5, nie będące sprzedawcami mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 21a ust. 1, pod warunkiem że podmioty te:

1) są od co najmniej 12 miesięcy zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług,

2) powiadomiły w formie pisemnej właściwy urząd skarbowy o zamiarze rozpoczęcia działalności w zakresie zwrotu podatku podróżnym,

3) od co najmniej 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w pkt 6, nie mają zaległości w podatkach stanowiących dochody budżetu państwa oraz zaległości z tytułu składek wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,

4) zawarły umowy ze sprzedawcami, o których mowa w ust. 1, w sprawie zwrotu podatku,

5) złożyły we właściwym urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną w wysokości 5 mln zł w formie:

a) depozytu pieniężnego,

b) gwarancji bankowych,

c) obligacji Skarbu Państwa, o co najmniej trzyletnim terminie wykupu,

6) uzyskały od ministra właściwego do spraw finansów publicznych zaświadczenie stwierdzające spełnienie łącznie warunków wymienionych w pkt 1-5.

8. Kaucja gwarancyjna, o której mowa w ust. 7 pkt 5, jest utrzymywana przez cały okres działalności podmiotu, o którym mowa w ust. 5, i podlega zwrotowi po zakończeniu działalności związanej ze zwrotem podatku.

9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb przyjmowania kaucji gwarancyjnej, o której mowa w ust. 7 pkt 5.

10. Podmiotem, o którym mowa w ust. 7, dokonującym zwrotu podatku może być wyłącznie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna.

11. Członkami władz spółek wymienionych w ust. 10 nie mogą być osoby karane za przestępstwa karne skarbowe lub za przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Art. 21c. 1. Zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar za granicę nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

2. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego w szczególności kwotę podatku zapłaconego przy sprzedaży towarów. Wywóz towaru powinien być potwierdzony na tym dokumencie przez graniczny urząd celny pieczęcią zaopatrzoną w numerator. Do dokumentu powinien być dołączony wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 29 ust. 1.

3. Graniczny urząd celny potwierdza wywóz towarów na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po okazaniu przez podróżnego wywożonego towaru i sprawdzeniu danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość.

4. Sprzedawcy oraz podmioty, o których mowa w art. 21b ust. 5, dokonujący zwrotu podatku podróżnemu mają prawo do pobrania od podróżnego prowizji od zwracanej kwoty podatku.

5. Rozliczenia między podmiotem, który dokonał zwrotu, a sprzedawcą towaru regulują zawarte przez nich umowy.

Art. 21d .1. Do sprzedaży towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

1) spełnił wymogi, o których mowa w art. 21b ust. 4 pkt 1 i 4, oraz

2) przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc sprzedawca otrzymał dokument, określony w art. 21c ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 2 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej sprzedaży, nie później jednak niż przed upływem 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

3. Potwierdzony przez graniczny urząd celny dokument, o którym mowa w art. 21c ust. 2, sprzedawca jest obowiązany przechowywać przez okres 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono ten dokument.

Art. 21e. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia:

1) wzór znaku, o którym mowa w art. 21b ust. 4 pkt 3,

2) wzór dokumentu oraz wzór pieczęci, o których mowa w art. 21c ust. 2.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić w drodze rozporządzenia:

1) inne towary niż wymienione w art. 21a ust. 3, przy których wywozie nie stosuje się art. 21a ust. 1,

2) minimalną łączną wartość zakupów wynikającą z dokumentów, o których mowa w art. 21c ust. 2, przy której można żądać zwrotu podatku,

3) maksymalną wysokość prowizji, o której mowa w art. 21c ust. 4

- uwzględniając w szczególności sytuację gospodarczą państwa oraz sytuację w zakresie obrotu towarowego z zagranicą poszczególnymi grupami towarów, sytuację rynkową w obrocie towarami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz określone w ustawie budżetowej dochody budżetu państwa, w szczególności dochody z tytułu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wprowadzi we wzorze dokumentu zabezpieczenia utrudniające jego fałszowanie. Rodzaje i sposób zabezpieczeń powinny być uzgodnione z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych."

Art.  2.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 21b ust. 4 pkt 1 i 4 i ust. 7 pkt 2, 5 i 6 oraz art. 21e wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1999.50.499
• Rodzaj: Ustawa
• Tytuł: Zm.: ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
• Data aktu: 07/05/1999
• Data ogłoszenia: 02/06/1999
• Data wejścia w życie: 02/06/1999, 03/09/1999