Zasady wynagradzania pracowników Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

z dnia 12 lipca 1996 r.

w sprawie zasad wynagradzania pracowników Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.

Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w Biurze Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, zwanych dalej "pracownikami".

§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 3. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę.

§ 4. Ustala się:

1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,

2) tabelę procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,

3) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 5. Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku.

§  6.

1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.

§  7.

1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy, do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.

2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.

3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. W wypadku gdy praca w Biurze Polskiego Komitetu Normalizacyjnego stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

§  8.

1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w wysokości do:

1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,

2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka obcego.

2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§  9.

1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:

1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I stopnia uciążliwości lub szkodliwości,

2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II stopnia uciążliwości lub szkodliwości.

2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku oraz wykaz prac uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§  10.

1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:

1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia,

2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia,

3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia,

4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia,

5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia.

2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.

4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody.

5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.

6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody.

7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

8. 1 W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą.

10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.

11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.

12. Pracownikowi zatrudnionemu w Biurze Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w dniu 1 lipca 1996 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.

13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w Biurze Polskiego Komitetu Normalizacyjnego po dniu 1 lipca 1996 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-11 niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.

§  11.

1. 2 Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.

2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.

3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

§  12.

1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości do 3% planowanych środków na wynagrodzenia osobowe.

2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.

§  13.

1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy, z przeznaczeniem na premie dla pracowników.

2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania, ustalany przez Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.

§ 14. 3  

1. Godzinową stawkę:

1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz

2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2,

ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.

2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178.

§  15.

1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.

2. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.

§  16.

1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia.

2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia.

3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.

§ 17. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko w ramach zajmowanego stanowiska.

§ 18. Traci moc zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 grudnia 1993 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Monitor Polski Nr 68, poz. 605, z 1994 r. Nr 12, poz. 99 i Nr 58, poz. 497 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 60, Nr 36, poz. 430 i Nr 54, poz. 596).

§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1996 r.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1

  ⁴ TABELA

MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

Kategoria zaszeregowania	Kwota w złotych
I	710- 830
II	720- 860
III	730- 910
IV	740- 970
V	750-1.030
VI	760-1.100
VII	770-1.170
VIII	780-1.250
IX	800-1.330
X	820-1.410
XI	840-1.500
XII	870-1.600
XIII	900-1.720
XIV	940-1.860
XV	980-2.000
XVI	1.020-2.200
XVII	1.060-2.400
XVIII	1.100-2.600
XIX	1.150-2.800
XX	1.230-3.100
XXI	1.320-3.500

ZAŁĄCZNIK Nr  2

TABELA

PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO

Stawka dodatku funkcyjnego	Procent najniższego wynagrodzenia do
1	35
2	50
3	65
4	80
5	95
6	110
7	125
8	150
9	175
10	200

ZAŁĄCZNIK Nr  3

  ⁵ TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW BIURA POLSKIEGO KOMITETU NORMALIZACYJNEGO

Lp.	Stanowisko	Kategoria zaszerego- wania	Stawka dodatku funkcyj- nego	Wymagane kwalifikacje
				wykształ- cenie	liczba lat pracy
1	2	3	4	5	6
1	Dyrektor zespołu, ośrodka, wydziału, główny księgowy	XIX-XXI	10	wyższe	7
2	Wicedyrektor zespołu, ośrodka, wydziału, doradca prezesa, zastępca głównego księgowego	XVIII-XX	9	wyższe	7
3	Kierownik działu, kierownik punktu informacyjnego	XVII-XVIII	7	wyższe	7
4	Główny specjalista, kierownik sekcji	XVI-XVII	6	wyższe	7
	radca prawny	XVI-XVII	6	według odrębnych przepisów
4a	Audytor wewnętrzny	XVI-XVII	6	według odrębnych przepisów
5	Starszy specjalista, starszy rewident	XIII-XV	-	wyższe	6
6	Specjalista, rewident	XII-XIV	-	wyższe	4
7	Starszy inspektor	XI-XIII	-	wyższe	4
8	Inspektor, starszy technik, starszy księgowy,	IX-XII	-	średnie	2
9	Księgowy, technik, sekretarka, starszy referent	VIII-XI	-	średnie	2
10	Dyspozytor	IX-X	-	średnie	3
11	Intendent	VIII-IX	-	średnie	3
12	Maszynistka, archiwista, telefonistka	VII-VIII	-	średnie	-
13	Referent	VI-VIII	-	średnie	-
14	Kierowca autobusu	X-XI	-	według odrębnych przepisów
	kierowca samochodu ciężarowego	IX-X	-	według odrębnych przepisów
	kierowca samochodu osobowego	VII-VIII	-	według odrębnych przepisów
15	Rzemieślnik (stolarz, hydraulik itp.), konserwator	VIII-IX	-	zasadnicze	-
16	Operator urządzeń powielających	VI-VII	-	zasadnicze	-
17	Robotnik gospodarczy	V-VII	-	podstawowe	-
18	Portier, dozorca, woźny	III-V	-	podstawowe	-
19	Sprzątaczka, goniec	I-IV	-	podstawowe	-

ZAŁĄCZNIK Nr  4

SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO

1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika.

2. Dodatek przyznaje Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.

3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka obcego przed państwową komisją egzaminacyjną lub zakładową komisją egzaminacyjną.

4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy posiadający:

1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,

2) uprawnienia tłumacza przysięgłego w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów,

3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek.

5. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.

6. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

7. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:

1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,

2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania egzaminu.

8. Dodatek przyznaje się na czas wykonywania pracy na stanowisku, o którym mowa w ust. 1.

ZAŁĄCZNIK Nr  5

  ⁶ SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W WARUNKACH UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA ORAZ WYKAZ PRAC UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA

1. Dla pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane:

1) (skreślony),

2) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia.

2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane w warunkach:

1) wymagających wymuszonej pozycji ciała (stojącej),

2) narażenia na hałas na stanowisku pracy.

3. Pracę określoną w ust. 2 pkt 2 uważa się za wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniającą przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy jest przekroczone najwyższe dopuszczalne natężenie czynnika szkodliwego dla zdrowia.

4. Podstawę przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę upoważnioną do tego rodzaju badań.

5. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.

1 § 10 ust. 8 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 23 marca 1998 r. (Dz.U.98.41.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1998 r.

2 § 11 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 23 marca 1998 r. (Dz.U.98.41.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1998 r.

3 § 14 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 marca 1997 r. (Dz.U.97.32.190) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1997 r.

4 Załącznik nr 1:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 27 marca 1997 r. (Dz.U.97.32.190) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1997 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 23 marca 1998 r. (Dz.U.98.41.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1998 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 15 kwietnia 1999 r. (Dz.U.99.36.351) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1999 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 marca 2000 r. (Dz.U.00.27.327) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2000 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 marca 2001 r. (Dz.U.01.32.378) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2001 r.

5 Załącznik nr 3 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 18 lipca 2002 r. (Dz.U.02.126.1079) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 sierpnia 2002 r.

6 Załącznik nr 5 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 23 marca 1998 r. (Dz.U.98.41.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1998 r.

• Identyfikator: Dz.U.1996.92.416
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Zasady wynagradzania pracowników Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.
• Data aktu: 12/07/1996
• Data ogłoszenia: 31/07/1996
• Data wejścia w życie: 31/07/1996, 01/07/1996