Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 17 maja 1996 r.

w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy. ^*

Na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) zarządza się, co następuje:

§ 1. Orzeczenia lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, zwane dalej "orzeczeniami lekarskimi", oraz orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym członkiem rodziny mogą być wydawane przez:

1) lekarza lub lekarza dentystę:

a) zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej,

b) prywatnie praktykującego, z zastrzeżeniem § 2,

2) starszego felczera lub felczera zatrudnionego w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej.

§  2.

1. Orzeczenia, o których mowa w § 1, oraz orzeczenia stwierdzające przewidywaną datę porodu i datę odbytego porodu mogą wydawać prywatnie praktykujący lekarze i lekarze dentyści, jeśli:

1) odbyli przeszkolenia we właściwym terenowo ze względu na miejsce wykonywania prywatnej praktyki oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie przepisów dotyczących orzekania o czasowej niezdolności do pracy oraz zasad wypłat zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz

2) złożą oświadczenie w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w pkt 1, że zobowiązują się do przestrzegania przepisów rozporządzenia, w szczególności w zakresie prowadzenia wymaganej dokumentacji wydawanych orzeczeń i jej udostępniania lekarzom kontroli nad orzecznictwem lekarskim, o których mowa w § 17 ust. 1 pkt 2, oraz postępowania związanego z wyczerpaniem okresu zasiłkowego.

2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składane jest na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§  3.

1. Orzeczenie lekarskie jest jednym z elementów postępowania diagnostyczno-leczniczego.

2. Przy wydawaniu orzeczenia lekarskiego należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności istotne dla oceny stanu zdrowia pracownika, ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy.

§ 4. Czasową niezdolność do pracy z powodu choroby stanowi:

1) okres ustalony w odpowiednim orzeczeniu lekarskim wydanym pracownikowi,

2) udokumentowany okres pobytu pracownika w szpitalu.

§  5.

1. 1 Orzeczenie lekarskie oraz orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym członkiem rodziny jest wydawane na formularzu zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy jest poufne.

3. Publiczny zakład opieki zdrowotnej wyznaczony przez wojewodę udostępnia formularze zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy publicznym zakładom opieki zdrowotnej - nieodpłatnie, a odpłatnie - niepublicznym zakładom opieki zdrowotnej oraz prywatnie praktykującym lekarzom i lekarzom dentystom.

4. Karta statystyczna zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy powinna być przekazana do publicznego zakładu opieki zdrowotnej, wyznaczonego przez wojewodę w myśl ust. 3, w terminie do dnia 10 każdego miesiąca za miesiąc poprzedzający.

5. Kopia zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy powinna być przechowywana przez okres 3 lat.

§  6.

1. Orzeczenie lekarskie wydaje się wyłącznie po przeprowadzeniu bezpośredniego badania stanu zdrowia pracownika.

2. W razie potrzeby przeprowadzenia badań diagnostycznych lub specjalistycznych orzeczenie lekarskie wydaje się na okres odpowiadający terminom tych badań. Pracownika należy poinformować o niezbędności prowadzenia dalszych badań i w razie potrzeby wystawić mu odpowiednie skierowanie.

§  7.

1. Wpis w dokumentacji medycznej, związanej z wydanym orzeczeniem lekarskim, powinien zawierać:

1) datę badania, jeżeli badanie jest przeprowadzone w warunkach ambulatoryjnych lub domowych,

2) wywiad chorobowy, dane o dotychczasowym leczeniu oraz o przerwach w pracy spowodowanych chorobą,

3) wyniki badania przedmiotowego oraz wyniki badań dodatkowych,

4) rozpoznanie choroby oraz jej numer statystyczny,

5) zastosowane leczenie,

6) okres niezdolności do pracy w razie jej stwierdzenia,

7) wskazania lekarskie, w tym o potrzebie rehabilitacji leczniczej,

8) podpis i pieczątkę osoby wydającej orzeczenie.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wpisów w dokumentacji medycznej, w razie odmowy wydania orzeczenia lekarskiego.

§ 8. Orzeczenie lekarskie wydaje:

1) lekarz lub lekarz dentysta prowadzący leczenie - na okres, w którym pracownik ze względu na stan zdrowia powinien powstrzymać się od pracy, jednak nie dłuższy niż do dnia, w którym - według oceny lekarza prowadzącego leczenie - niezbędne jest ponowne badanie stanu zdrowia pracownika,

2) lekarz lub lekarz dentysta stacji pogotowia ratunkowego (działu pomocy doraźnej) i izby przyjęć - na okres do 3 dni, a w razie ogłoszenia na danym terenie epidemii lub klęski żywiołowej - do 6 dni,

3) ordynator właściwego oddziału i jego zastępca lub lekarz tego oddziału upoważniony przez ordynatora - na okres po wypisaniu pracownika ze szpitala, z zastrzeżeniem wymagań określonych w pkt 1,

4) starszy felczer lub felczer - jednorazowo na okres do 7 dni, z tym że łącznie orzeczony okres niezdolności nie może być dłuższy niż 14 dni.

§  9.

1. Orzeczenie lekarskie wydaje się na okres od dnia, w którym przeprowadzono badanie, lub od dnia bezpośrednio następującego po dniu badania.

2. Orzeczeniem lekarskim może być objęty okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że pracownik w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy, a orzeczenie lekarskie nie zostało wydane we właściwym czasie.

3. Orzeczenie lekarskie może być wydane ponadto na okres wcześniejszy niż określony w ust. 2 przez:

1) lekarza psychiatrę - w razie stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń psychicznych ograniczających zdolność pracownika do oceny własnego postępowania,

2) prowadzącego leczenie w zakładzie opieki zdrowotnej lekarza, lekarza dentystę, starszego felczera i felczera, gdy stan zdrowia pracownika nie budził wątpliwości co do niezdolności do pracy, a orzeczenie lekarskie nie zostało wydane we właściwym czasie, z tym że okres, za który może być wydane to orzeczenie, nie może przekroczyć 10 dni.

4. Wydanie orzeczenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, może nastąpić wyłącznie po analizie ustalonych przyczyn niewydania orzeczenia we właściwym czasie, przeprowadzonej przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, i dokonaniu przez niego odpowiedniego wpisu do dokumentacji lekarskiej.

5. W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem, czynności określone w ust. 4 wykonywane są przez upoważnionego przez niego lekarza.

§  10.

1. Pracownik, który nie godzi się z odmową wydania orzeczenia lekarskiego, może w dniu odmowy lub następnym wystąpić do kierownika zakładu opieki zdrowotnej z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania stanu zdrowia.

2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w razie potrzeby z udziałem odpowiednich specjalistów również wymienionych w § 19 ust. 3, w terminie do 3 dni od daty wniosku.

3. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej stosownie do oceny stanu zdrowia pracownika, który wystąpił z wnioskiem określonym w ust. 1, wydaje orzeczenie lekarskie lub odmawia wydania takiego orzeczenia, dokonując odpowiedniego wpisu do dokumentacji medycznej i powiadamiając lekarza, lekarza dentystę, starszego felczera i felczera prowadzących leczenie.

4. Orzeczenie lekarskie wydane przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej obejmuje okres od dnia odmowy wydania orzeczenia przez lekarza, lekarza dentystę, starszego felczera i felczera, prowadzących leczenie, do dnia, w którym przeprowadził badanie.

5. W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem, czynności określone w ust. 2-4 wykonywane są przez upoważnionego przez niego lekarza.

6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się do orzeczeń lekarskich wydawanych przez prywatnie praktykujących lekarzy i lekarzy dentystów.

§  11.

1. Okres czasowej niezdolności do pracy w związku z pobytem pracownika w szpitalu liczy się od dnia przyjęcia do szpitala do dnia wypisania ze szpitala.

2. O przyjęciu pracownika szpital zawiadamia bezzwłocznie jego zakład pracy telefonicznie, pocztą lub w inny sposób, nie podając rozpoznania lekarskiego.

3. Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy za okres pobytu pracownika w szpitalu, z zastrzeżeniem § 25, wystawia na formularzu określonym w § 5 ordynator, jego zastępca lub lekarz tego oddziału, upoważniony przez ordynatora. Zaświadczenie wystawia się w dniu wypisania pracownika ze szpitala. W razie pobytu pracownika w szpitalu, dłuższego niż 14 dni, zaświadczenie to należy wystawiać co 14 dni w celu umożliwienia wypłaty zasiłku chorobowego lub wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy.

4. W razie gdy zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy za okres pobytu pracownika w szpitalu nie zostało wydane do dnia wypisania pracownika ze szpitala, zaświadczenie to, w każdym czasie, na wniosek pracownika, powinno zostać wydane przez ordynatora lub jego zastępcę.

5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się również do szpitali uzdrowiskowych.

§  12.

1. Orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym członkiem rodziny wydają:

1) lekarz lub lekarz dentysta prowadzący leczenie dziecka do lat 14 lub innego chorego członka rodziny,

2) starszy felczer lub felczer prowadzący leczenie chorego członka rodziny innego niż dziecko do lat 14; przepis § 8 pkt 4 stosuje się odpowiednio,

3) właściwy ordynator oddziału, jego zastępca lub lekarz tego oddziału, upoważniony przez ordynatora - w odniesieniu do:

a) członków rodziny pracownika wypisywanych ze szpitala,

b) matek przebywających w szpitalu wyłącznie z powodu karmienia dziecka piersią,

c) osoby uprawnionej do otrzymania zasiłku opiekuńczego na podstawie odrębnych przepisów - w razie konieczności pełnienia osobistej opieki nad chorym dzieckiem, ze względu na rodzaj leczonego schorzenia.

2. Orzeczeniami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może być objęty okres, nie dłuższy niż 3 dni, poprzedzający badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że stan zdrowia chorego dziecka do lat 14 lub innego chorego członka rodziny wymagał konieczności sprawowania nad nim opieki przez pracownika.

3. Orzeczeniami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może być objęty okres, nie dłuższy niż 3 dni, poprzedzający badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że stan zdrowia chorego członka rodziny, z wyjątkiem dziecka do lat 14, wymagał konieczności sprawowania nad nim opieki przez pracownika.

4. Orzeczeniami, o których mowa w ust. 1, może być ponadto objęty okres do 10 dni poprzedzających badanie, w razie gdy stan zdrowia chorego członka rodziny nie budził wątpliwości co do konieczności sprawowania nad nim opieki przez pracownika, a orzeczenie lekarskie nie zostało wydane we właściwym czasie.

5. Do orzeczeń, o których mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio § 7 i § 9 ust. 4 oraz § 11 ust. 4, z zastrzeżeniem ust. 6.

6. Do zaświadczeń o konieczności osobistego sprawowania opieki przez pracownika nad zdrowym dzieckiem w wieku do lat 8, w razie choroby, porodu lub pobytu w szpitalu małżonka pracownika, stale opiekującego się tym dzieckiem, nie stosuje się przepisów § 5.

§  13.

1. Lekarz sprawujący opiekę zdrowotną nad kobietą ciężarną wydaje orzeczenie stwierdzające przewidywaną datę porodu.

2. Datę odbytego porodu stwierdza pisemnie:

1) ordynator oddziału, jego zastępca lub lekarz tego oddziału, upoważniony przez ordynatora - w razie odbycia porodu w szpitalu, lub

2) lekarz albo położna zatrudniona w zakładzie opieki zdrowotnej - w pozostałych przypadkach.

3. W orzeczeniu stwierdzającym datę odbytego porodu podaje się ponadto liczbę dzieci urodzonych w czasie tego porodu.

§  14.

1. Po 30 dniach niezdolności do pracy lekarz prowadzący leczenie, wydając pracownikowi orzeczenie o dalszej niezdolności do pracy, ocenia jednocześnie, czy stan zdrowia pracownika uzasadnia potrzebę przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej, a w przypadku stwierdzenia takiej potrzeby - wypełnia wniosek według wzoru ustalonego w przepisach odrębnych.

2. Nie później niż na 60 dni przed zakończeniem okresu zasiłkowego lekarz prowadzący leczenie w warunkach ambulatoryjnych, domowych oraz w szpitalu przeprowadza badanie i ocenę, czy stan zdrowia pracownika:

1) rokuje odzyskanie zdolności do pracy przed zakończeniem okresu zasiłkowego,

2) uzasadnia wystąpienie z wnioskiem o przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego na okres nie dłuższy niż 3 miesiące,

3) uzasadnia złożenie wniosku o ustalenie prawa do renty inwalidzkiej.

3. Nie później niż na 60 dni przed zakończeniem przedłużonego okresu zasiłkowego lekarz, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza badanie i ocenia, czy stan zdrowia pracownika uzasadnia odpowiednie zastosowanie przepisu ust. 2 pkt 1 lub pkt 3 albo uzasadnia złożenie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

4. Lekarz prowadzący leczenie powinien poinformować pracownika o terminie badań określonych w ust. 2 i 3, w toku prowadzonego leczenia.

5. Badanie, o którym mowa w ust. 2 i 3, przeprowadza się w domu pracownika, jeśli jest obłożnie chory.

§ 15. Stosownie do wyników oceny, o której mowa w § 14 ust. 2 i 3, lekarz prowadzący leczenie:

1) w razie zasadności wszczęcia postępowania o przedłużenie prawa do zasiłku chorobowego - informuje pracownika o celowości niezwłocznego wystąpienia przez niego z odpowiednim wnioskiem o to przedłużenie, a następnie w przedłożonym wniosku dokonuje odpowiedniego wpisu lub w razie zasadności wszczęcia postępowania o ustalenie prawa do renty inwalidzkiej - wystawia zaświadczenie o stanie zdrowia na potrzeby komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, informując pracownika o potrzebie niezwłocznego zgłoszenia wniosku o ustalenie prawa do renty,

2) w razie zasadności wszczęcia postępowania o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego - wystawia zaświadczenie o stanie zdrowia na potrzeby komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, informując pracownika o potrzebie niezwłocznego zgłoszenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

§ 16. Kontrola nad orzecznictwem lekarskim polega na ocenie prawidłowości:

1) orzeczeń, o których mowa w § 1,

2) stosowania zasad określonych w § 6 ust. 1 i § 8,

3) prowadzenia dokumentacji medycznej,

4) wpisu numeru statystycznego choroby lub urazu na orzeczeniu o czasowej niezdolności do pracy.

§  17.

1. Kontrole nad orzecznictwem lekarskim wykonują:

1) kierownicy zakładów opieki zdrowotnej,

2) wojewódzcy lekarze kontroli nad orzecznictwem lekarskim oraz lekarze kontroli orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Lekarze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadzają kontrole wspólnie lub oddzielnie.

§  18.

1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej obowiązani są do:

1) sprawowania kontroli nad orzecznictwem lekarskim lekarzy, lekarzy dentystów, starszych felczerów, felczerów, prowadzących leczenie w zakładach opieki zdrowotnej - w zakresie określonym w § 14-16 - z wykorzystaniem w razie potrzeby konsultacji specjalistycznych,

2) wyjaśniania spraw:

a) w których wydane orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy budzą wątpliwości zgłaszane przez kierowników zakładów pracy, oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i oddziały regionalne Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, z wykorzystaniem w razie potrzeby konsultacji specjalistycznych,

b) określonych w § 9 ust. 3 pkt 2 oraz w § 12 ust. 4.

2. W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem, czynności określone w ust. 1 wykonywane są przez upoważnionego przez niego lekarza.

3. W razie gdy orzeczenie lekarskie jest wydane przez lekarza będącego jednocześnie kierownikiem zakładu opieki zdrowotnej lub przez lekarza udzielającego świadczeń zdrowotnych w ramach umowy określonej w przepisach odrębnych, uprawnienia kierownika zakładu opieki zdrowotnej, o których mowa w § 9 ust. 4, § 10 i § 18 ust. 1, wykonują lekarze wyznaczeni przez wojewodę.

§  19.

1. Wojewódzkich lekarzy kontroli nad orzecznictwem lekarskim powołują i ustalają wysokość ich wynagrodzenia wojewodowie spośród specjalistów jednej ze specjalności klinicznych, po zasięgnięciu opinii okręgowej rady lekarskiej i po porozumieniu z ministrem zdrowia i opieki społecznej.

2. Lekarzy kontroli orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych powołuje Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na wniosek dyrektorów oddziałów, po zasięgnięciu opinii okręgowej rady lekarskiej.

3. Lekarzy konsultantów dla lekarzy określonych w ust. 1 i ust. 2 powołują wojewodowie spośród ordynatorów publicznych szpitali wojewódzkich lub innych specjalistów z poszczególnych dziedzin medycyny, po zasięgnięciu opinii okręgowych rad lekarskich.

4. Lekarze określeni w ust. 1 i 3 otrzymują od wojewody imienne upoważnienie do przeprowadzania kontroli według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia.

5. Lekarze określeni w ust. 2 otrzymują imienne upoważnienie do przeprowadzania kontroli według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia.

6. Obsługę organizacyjną i finansową wojewódzkich lekarzy kontroli nad orzecznictwem lekarskim wykonuje publiczny zakład opieki zdrowotnej wyznaczony przez wojewodę.

§ 20. Lekarze prowadzący kontrole orzecznictwa lekarskiego mają prawo wglądu do dokumentacji medycznej osób, którym wydano orzeczenie lekarskie, w zakresie niezbędnym do wykonania kontroli.

§ 21. Lekarze wymienieni w § 19 obowiązani są do:

1) przeprowadzania na terenie województwa kontroli nad orzecznictwem lekarskim lekarzy, lekarzy dentystów, starszych felczerów i felczerów, prowadzących leczenie w zakładach opieki zdrowotnej, oraz lekarzy, o których mowa w § 2 - w zakresie określonym w § 16 - z wykorzystaniem w razie potrzeby konsultacji specjalistycznych,

2) sprawowania kontroli nad prawidłowością działania kierowników zakładów opieki zdrowotnej w zakresie określonym w § 10 i 18,

3) sporządzania sprawozdań lub protokołów kontroli wraz z wnioskami dla kierownika zakładu opieki zdrowotnej i dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a w przypadku kontroli lekarzy i lekarzy dentystów, praktykujących prywatnie - dla okręgowej rady lekarskiej i dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,

4) przekazywania wojewodom, dyrektorom oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej, na ujednoliconych arkuszach, rocznych analiz i wniosków wynikających z kontroli nad orzecznictwem lekarskim, przeprowadzonych na terenie województwa.

§  22.

1. W razie stwierdzenia powtarzających się i istotnych uchybień w wydawaniu orzeczeń lekarskich:

1) przez lekarzy zakładów opieki zdrowotnej - lekarze kontroli określeni w § 19 występują z wnioskiem do kierownika zakładu opieki zdrowotnej o dodatkowe przeszkolenie lekarza,

2) przez lekarzy, o których mowa w § 2 - lekarze kontroli określeni w § 19 zobowiązują tych lekarzy do odbycia przeszkolenia.

2. W razie odmowy odbycia przeszkolenia:

1) przez lekarzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, kierownik zakładu opieki zdrowotnej występuje do właściwej terytorialnie okręgowej rady lekarskiej z wnioskiem o wszczęcie odpowiedniego postępowania,

2) przez lekarzy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, lekarze kontroli, o których mowa w § 19, występują do właściwej terytorialnie okręgowej rady lekarskiej z wnioskiem o wszczęcie odpowiedniego postępowania.

3. Kierowników oddziałów szpitali (ordynatorów) zobowiązanych do przeprowadzenia szkoleń, o których mowa w ust. 1, wyznacza wojewoda po zasięgnięciu opinii właściwej terytorialnie okręgowej rady lekarskiej.

4. Kierowników szpitali klinicznych wyższych uczelni medycznych i medycznych jednostek badawczo-rozwojowych, zobowiązanych do przeprowadzenia szkoleń, o których mowa w ust. 1, wyznacza odpowiednio rektor lub dyrektor medycznej jednostki badawczo-rozwojowej.

§ 23. Nadzór nad orzecznictwem lekarskim w szpitalach, o których mowa w § 11, sprawują kierownicy oddziałów w szpitalach (ordynatorzy) i w szpitalach klinicznych wyższych uczelni medycznych i medycznych jednostek badawczo-rozwojowych.

§ 24. Właściwość i tryb wydawania decyzji nakazującej wstrzymanie się pracowników od pracy w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych regulują przepisy o zwalczaniu tych chorób.

§  25.

1. Za pobyt pracownika w szpitalu uważa się również okres pobytu w sanatorium uzdrowiskowym, jeżeli wojewódzka komisja lecznictwa uzdrowiskowego lub inny dysponent skierowań stwierdzi, że potrzeba leczenia w takim sanatorium pozostaje w bezpośrednim związku z chorobą zawodową lub zagrożeniem taką chorobą, z wypadkiem przy pracy lub chorobą mającą związek ze szczególnymi właściwościami lub warunkami pracy.

2. Jeżeli okres leczenia w sanatorium uzdrowiskowym jest dłuższy od przysługującego pracownikowi urlopu, wojewódzka komisja lecznictwa uzdrowiskowego lub inny dysponent skierowań może w części uzupełniającej uznać takie leczenie za okres pobytu w szpitalu.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy wystawia na formularzu określonym w § 5, po zakończeniu leczenia, kierownik sanatorium uzdrowiskowego, na podstawie odpowiedniego stwierdzenia dokonanego przez wojewódzką komisję lecznictwa uzdrowiskowego lub innego dysponenta skierowań.

§ 26. Prywatnie praktykujący lekarze i lekarze dentyści, którzy złożyli oświadczenia w trybie dotychczas obowiązujących przepisów, zachowują prawo do wydawania orzeczeń, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

§ 27. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministrów Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych oraz przedsiębiorstwo państwowe Polskie Koleje Państwowe, jak również do pracowników i członków rodzin uprawnionych do korzystania ze świadczeń tych zakładów.

§ 28. Orzeczenia lekarskie oraz orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym członkiem rodziny mogą być wydawane na dotychczasowych formularzach nie dłużej niż przez okres 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

§ 29. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 kwietnia 1993 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 38, poz. 171).

§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 5 ust. 1, który wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1

OŚWIADCZENIE

(imię i nazwisko lekarza -

lekarza dentysty)

...............................

(specjalizacja)

...............................

(adres gabinetu)

...............................

(adres - miejsce zamieszkania)

Numer identyfikacyjny

REGON ..............

..............

Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Oddział w ...................

1. Zobowiązuję się, zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra

Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1996 r. w sprawie

orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 63,

poz. 302), do przestrzegania przepisów tego rozporządzenia oraz

zapoznania się z zasadami wypłat zasiłków z ubezpieczenia

społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

2. Oświadczam, że w razie rezygnacji z prowadzenia prywatnej

praktyki (okresowo lub bezterminowo) powiadomię o dacie

zaprzestania praktyki na piśmie wydział zdrowia i opieki

społecznej oraz oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,

zwracając oświadczenie oraz informując o serii i numerze

ostatniego wydanego formularza Mz/L-4. Nie wykorzystane

formularze Mz/L-4 zwrócę niezwłocznie do zakładu opieki

zdrowotnej, w którym zostały zakupione.

........................... ...................

(pieczątka i podpis osoby (pieczątka i podpis

przyjmującej oświadczenie) lekarza - lekarza

dentysty)

...........................

(data przyjęcia oświadczenia) ...................

(data złożenia

oświadczenia)

Pouczenie

1. Oświadczenie sporządzane jest w trzech egzemplarzach,

przy czym:

1) dwa egzemplarze otrzymuje lekarz składający oświadczenie,

który:

a) pierwszy egzemplarz niezwłocznie składa w wydziale

zdrowia i opieki społecznej urzędu wojewódzkiego,

b) drugi egzemplarz okazuje przy zakupach formularzy

Mz/L-4,

2) trzeci egzemplarz pozostaje w dokumentacji oddziału

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Oświadczenie może być złożone po uprzednim odbyciu w

oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przeszkolenia

w zakresie przepisów dotyczących orzekania o czasowej

niezdolności do pracy oraz zasad wypłat zasiłków

z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

3. Przy składaniu oświadczenia lekarz obowiązany jest okazać

zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu.

ZAŁĄCZNIK Nr  2

Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy

(pominięty)

Kopia zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy

(pominięty)

Karta statystyczna zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy

(pominięty)

ZAŁĄCZNIK Nr  3

UPOWAŻNIENIE

.........................

Na podstawie § 17 ust. 1 i § 19 ust. 4 rozporządzenia

Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1996 r.

w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U.

Nr 63, poz. 302) upoważniam:

............................................................

............................................................

do prowadzenia kontroli nad orzecznictwem lekarskim lekarzy,

lekarzy dentystów, starszych felczerów i

felczerów,zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej, oraz

lekarzy i lekarzy dentystów prywatnie praktykujących na terenie

województwa .........................................

Upoważnienie jest ważne w okresie objętym powołaniem.

Wojewoda

........................

(podpis)

ZAŁĄCZNIK Nr  4

UPOWAŻNIENIE

Ubezpieczeń Społecznych

Na podstawie § 17 ust. 1 i § 19 ust. 5 rozporządzenia

Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1996 r

w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U.

Nr 63, poz. 302) upoważniam:

...........................................................

...........................................................

do prowadzenia kontroli nad orzecznictwem lekarskim lekarzy,

lekarzy dentystów, starszych felczerów i felczerów,

zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej, oraz lekarzy

i lekarzy dentystów prywatnie praktykujących na terenie

województwa ............................

Upoważnienie jest ważne w okresie objętym powołaniem.

Prezes Zakładu

Ubezpieczeń Społecznych

.......................

(podpis)

* Z dniem 9 sierpnia 1999 r. nin. rozporządzenie utraciło moc w zakresie dotyczącym zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, zgodnie z § 8 rozporządzenia z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.99.65.741).

1 § 5 ust. 1 uznany został za niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 47, art. 51 ust. 1, 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie, w jakim przepis ten zobowiązuje do uwidocznienia w zaświadczeniu lekarskim numeru statystycznego choroby, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 maja 1998 r. (Dz.U.98.67.444). Jednocześnie w ust. 2 wyżej wymienionego wyroku określono termin utraty mocy obowiązującej tego przepisu do dnia 19 maja 1999 r.

• Identyfikator: Dz.U.1996.63.302
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy.
• Data aktu: 17/05/1996
• Data ogłoszenia: 07/06/1996
• Data wejścia w życie: 08/09/1996, 08/07/1996