Przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 7 listopada 1995 r.

w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 17 ustęp 3 Protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r., został złożony dnia 9 czerwca 1993 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do powyższego protokołu.

Zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 protokół wszedł w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 9 lipca 1993 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. W myśl artykułu 18 ustęp 1 protokół wszedł w życie dnia 8 sierpnia 1975 r.

2. Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia w podanych niżej datach:

Antigua i Barbuda dnia 5 kwietnia 1993 r.

Argentyna dnia 16 listopada 1973 r.

Australia dnia 22 listopada 1972 r.

Austria dnia 1 lutego 1978 r.

Bangladesz dnia 9 maja 1980 r.

Barbados dnia 21 czerwca 1976 r.

Belgia dnia 13 czerwca 1974 r.

Benin dnia 6 listopada 1973 r.

Botswana dnia 27 grudnia 1984 r.

Brazylia dnia 16 maja 1973 r.

Brunei Darussalam dnia 25 listopada 1987 r.

Chile dnia 19 grudnia 1975 r.

Chorwacja dnia 26 lipca 1993 r.

Cypr dnia 30 listopada 1973 r.

Dania dnia 18 kwietnia 1975 r.

Dominika dnia 24 września 1993 r.

Egipt dnia 14 stycznia 1974 r.

Ekwador dnia 25 lipca 1973 r.

Etiopia dnia 11 października 1994 r.

Fidżi dnia 21 listopada 1973 r.

Filipiny dnia 7 czerwca 1994 r.

Finlandia dnia 12 stycznia 1973 r.

Francja dnia 4 września 1975 r.

z oświadczeniem,

że postanowienia

protokołu będą

miały zastosowanie

do całego terytorium

Republiki Francuskiej

(terytoria europejskie,

departamenty i terytoria

zamorskie)

Grecja dnia 12 lipca 1985 r.

Gwatemala dnia 9 grudnia 1975 r.

Haiti dnia 29 stycznia 1973 r.

Hiszpania dnia 4 stycznia 1977 r.

Honduras dnia 8 sierpnia 1979 r.

Holandia dnia 29 maja 1987 r.

dla Królestwa w Europie,

Antyli Holenderskich i Aruby

Indie dnia 14 grudnia 1978 r.

Indonezja dnia 3 września 1976 r.

Irak dnia 25 września 1978 r.

Irlandia dnia 16 września 1980 r.

Islandia dnia 18 grudnia 1974 r.

Izrael dnia 1 lutego 1974 r.

Jamajka dnia 6 października 1989 r.

Japonia dnia 27 września 1973 r.

Jordania dnia 28 lutego 1973 r.

Jugosławia dnia 23 czerwca 1978 r.

b. Jugosłowiańska

Republika Macedonii dnia 13 października 1993 r.

Kamerun dnia 30 maja 1974 r.

Kanada dnia 3 sierpnia 1976 r.

Kenia dnia 9 lutego 1973 r.

Kolumbia dnia 9 marca 1975 r.

Kostaryka dnia 14 lutego 1973 r.

Kuba dnia 14 grudnia 1989 r.

Kuwejt dnia 7 listopada 1973 r.

Lesotho dnia 4 listopada 1974 r.

Libia dnia 27 września 1978 r.

Luksemburg dnia 13 października 1976 r.

Łotwa dnia 16 lipca 1993 r.

Madagaskar dnia 20 czerwca 1974 r.

Malawi dnia 4 października 1973 r.

Malezja dnia 20 kwietnia 1978 r.

Mauritius dnia 12 grudnia 1994 r.

Meksyk dnia 27 kwietnia 1977 r.

Monako dnia 30 grudnia 1975 r.

Mongolia dnia 6 maja 1991 r.

Niger dnia 28 grudnia 1973 r.

Nowa Zelandia dnia 7 czerwca 1970 r.

z zastosowaniem do

Niue i Tokelau

Norwegia dnia 12 listopada 1973 r.

Panama dnia 19 października 1972 r.

Papua-Nowa Gwinea dnia 28 października 1980 r.

Paragwaj dnia 20 czerwca 1973 r.

Peru dnia 12 września 1977 r.

Portugalia dnia 20 kwietnia 1979 r.

Republika Czeska dnia 30 grudnia 1993 r.

Republika Dominikańska dnia 21 września 1993 r.

Republika Federalna Niemiec dnia 20 lutego 1975 r.

Republika Korei dnia 23 stycznia 1973 r.

Republika Południowej Afryki dnia 16 grudnia 1975 r.

Rumunia dnia 14 stycznia 1974 r.

Senegal dnia 25 marca 1974 r.

Seszele dnia 27 lutego 1992 r.

Singapur dnia 9 lipca 1975 r.

Słowacja dnia 28 maja 1993 r.

Sri Lanka dnia 29 czerwca 1981 r.

Stany Zjednoczone Ameryki dnia 1 listopada 1972 r.

St. Kitts i Nevis dnia 9 maja 1994 r.

Sudan dnia 5 lipca 1994 r.

Surinam dnia 29 marca 1990 r.

Syria dnia 1 lutego 1974 r.

Szwecja dnia 5 grudnia 1972 r.

Tajlandia dnia 9 stycznia 1975 r.

Togo dnia 10 listopada 1976 r.

Tonga dnia 5 września 1973 r.

Trynidad i Tobago dnia 23 lipca 1979 r.

Tunezja dnia 29 czerwca 1976 r.

Uganda dnia 20 czerwca 1978 r.

Urugwaj dnia 31 października 1975 r.

Watykan dnia 7 stycznia 1976 r.

Wenezuela dnia 4 grudnia 1985 r.

Węgry dnia 12 listopada 1987 r.

Włochy dnia 14 kwietnia 1975 r.

Wybrzeże Kości Słoniowej dnia 28 lutego 1973 r.

Wyspy Bahama dnia 23 listopada 1976 r.

Zair dnia 15 lipca 1976 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej

Brytanii i Północnej Irlandii dnia 20 czerwca 1978 r.

z rozszerzeniem na Wyspy

Guersney, Jersey i Wyspę Man

3. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych i dokumentów przystąpienia oraz w terminach późniejszych zostały złożone przez następujące państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia:

BELGIA

Zastrzeżenia do następujących artykułów:

1. Artykuł 5 zmieniający artykuł 12 (5) Jednolitej konwencji.

2. Artykuł 9 zmieniający artykuł 29 (1), (2) i (5) Jednolitej konwencji.

BRAZYLIA

Oświadczenie i zastrzeżenie:

Brazylia pragnie skorzystać z okazji, aby powtórzyć oświadczenie złożone we właściwym momencie na posiedzeniu plenarnym Konferencji Negocjacyjnej w sprawie protokołu, która miała miejsce w Genewie w okresie od 6 do 24 marca 1972 r., stwierdzające, że poprawki do artykułu 36 Konwencji nie zobowiązują Państw do wydania obywateli, jeżeli ich ustawodawstwo jest przeciwne ich wydaniu.

Zgodnie z artykułem 21 protokołu Brazylia pragnie wyjaśnić, że nie przyjmuje poprawki wprowadzonej na podstawie artykułu 1 protokołu do artykułu 2 (4) Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r.

KANADA

Zastrzeżenie dotyczące artykułu 14 ustęp 2(b) litery (i), (ii), (iii) protokołu.

KUBA

Rząd Republiki Kuby oświadcza, zgodnie z postanowieniami artykułu 14 ustęp 2(b) (ii), że w myśl jego systemu prawnego oraz ustawodawstwa wewnętrznego i praktyki dokonanie ekstradycji może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy istnieją odpowiednie umowy dwustronne.

GRECJA

Zastrzeżenie do artykułu 1 (4) zmieniającego artykuł 2 Jednolitej konwencji.

INDIE

Zastrzeżenie:

Rząd Indii zgłasza zastrzeżenie do artykułów 5, 6, 9, 11 i 14 protokołu i nie uważa się za związany postanowieniami wymienionych artykułów.

IZRAEL

Oświadczenie:

Rząd Państwa Izrael, zgodnie z nadanymi mu uprawnieniami, postanowił ratyfikować protokół, zachowując jednak wszystkie swe prawa do zastosowania wobec którychkolwiek innych Stron wymogu pełnej wzajemności.

MEKSYK

Zastrzeżenie:

Zgodnie z postanowieniami artykułu 21 ("Zastrzeżenia") protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., przyjętą w Genewie dnia 25 marca 1972 r., Rząd Meksyku przystępując do tego międzynarodowego dokumentu składa wyraźne zastrzeżenie odnośnie do stosowania następujących artykułów:

5 - poprawka do artykułu 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji;

6 - poprawki do artykułu 14 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji; oraz

11 - nowy artykuł 21 bis "Ograniczenie produkcji opium."

Zgodnie z powyższym w odniesieniu do artykułów, do których zostało zgłoszone niniejsze zastrzeżenie, Meksyk uważać się będzie za związany odpowiednimi tekstami Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. w ich oryginalnym brzmieniu.

PANAMA

Zastrzeżenie:

Zastrzeżenie odnośnie do artykułu 36 ustęp 2 brzmi, jak następuje:

Poprawka, jaką wnosi artykuł 14 protokołu odnośnie do artykułu 36 ustęp 2 Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r.:

a) nie zmienia traktatów o ekstradycji, których Republika Panamy jest stroną, w żaden taki sposób, który by ją zmuszał do wydania własnych obywateli;

b) nie nakłada na Republikę Panamy obowiązku, aby w traktatach o ekstradycji, jakie może zawrzeć w przyszłości, umieścić jakiekolwiek postanowienie domagające się od niej wydania własnych obywateli oraz

c) nie może być interpretowany lub stosowany w tak sposób, który by powodował dla Republiki Panamy powstanie obowiązku wydania któregokolwiek z własnych obywateli.

PERU

Zastrzeżenie:

Rząd Peru podtrzymuje zastrzeżenie dotyczące ostatniej części drugiego ustępu artykułu 5 protokołu, zmieniającego artykuł 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r., ponieważ jego zdaniem uprawnienia przekazane w tym ustępie Międzynarodowemu Organowi Kontroli Środków Odurzających są niezgodne z jego rolą jako organu koordynującego przewidzianego do kontroli systemów krajowych, gdyż obejmują ponadnarodowe funkcje nadzorcze.

RUMUNIA

Zastrzeżenie:

Republika Rumunii nie uważa się za związaną postanowieniami zawartymi w artykule 6, jeżeli postanowienia te odnoszą się do państw nie będących stronami Jednolitej konwencji.

Oświadczenie:

Rząd Rumunii uważa, że postanowienia artykułu 17 protokołu nie są zgodne z zasadą, że międzynarodowe umowy wielostronne, których cele i zadania dotyczą całej społeczności międzynarodowej, powinny być otwarte do uczestniczenia w nich wszystkich państw.

JUGOSŁAWIA

Zastrzeżenie:

Artykuły 9 i 11 protokołu nie będą miały zastosowania do terytorium Jugosławii.

4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

• Identyfikator: Dz.U.1996.35.150
• Rodzaj: Oświadczenie rządowe
• Tytuł: Przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r.
• Data aktu: 07/11/1995
• Data ogłoszenia: 25/03/1996
• Data wejścia w życie: 09/04/1996