Urlopy funkcjonariuszy Służby Więziennej.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 21 listopada 1996 r.

w sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby Więziennej.

Na podstawie art. 81 i art. 83 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Prawo funkcjonariusza Służby Więziennej, zwanego dalej "funkcjonariuszem", do pierwszego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej "urlopem", określa ustawa z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496), zwana dalej "ustawą".

2. Prawo do kolejnych urlopów funkcjonariusz nabywa z dniem 1 stycznia każdego następnego roku kalendarzowego.

§  2.

1. Do urlopu wypoczynkowego nie wlicza się dni tygodnia nie będących dniami służby dla funkcjonariuszy pełniących służbę w systemie jednozmianowym.

2. Funkcjonariusz pełniący służbę w systemie zmianowym rozpoczyna urlop w dniu, w którym przypada dla niego służba zmianowa.

§ 3. Funkcjonariuszowi należy udzielić urlopu w roku kalendarzowym, w którym nabył prawo do tego urlopu.

§ 4. Funkcjonariuszowi nie udziela się urlopu w okresie niezdolności do służby z powodu choroby, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych.

§  5.

1. Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów, który ustala kierownik jednostki organizacyjnej, biorąc pod uwagę wnioski funkcjonariuszy i konieczność zapewnienia normalnego toku służby.

2. Funkcjonariusz powinien być zawiadomiony o terminie urlopu nie później niż na miesiąc przed jego rozpoczęciem.

§ 6. Funkcjonariuszowi kierowanemu na przeszkolenie do szkół Służby Więziennej należy udzielić należnego mu urlopu przed tym skierowaniem, jeżeli czas trwania szkolenia uniemożliwiłby udzielenie urlopu w danym roku kalendarzowym.

§  7.

1. Jeżeli funkcjonariusz nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w służbie, a w szczególności z powodu:

1) czasowej niezdolności do służby wskutek choroby,

2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,

3) urlopu macierzyńskiego,

należy przesunąć urlop na termin późniejszy.

2. Części urlopu, nie wykorzystanej z powodu czasowej niezdolności do służby wskutek choroby w czasie urlopu, należy udzielić funkcjonariuszowi w terminie późniejszym.

3. Przesunięcie terminu urlopu na wniosek funkcjonariusza nie może zakłócić normalnego toku służby.

§ 8. Na wniosek funkcjonariusza urlop może być podzielony na części, z tym że co najmniej jedna część urlopu powinna obejmować nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.

§ 9. Funkcjonariuszowi odwołanemu z urlopu zwraca się koszty przejazdu, o których mowa w ustawie, oraz inne uzasadnione i udokumentowane koszty, poniesione przez niego w związku z odwołaniem.

§  10.

1. Dla funkcjonariuszy, którzy osiągnęli określony wiek lub staż służby, wprowadza się coroczne urlopy dodatkowe w wymiarze:

1) 5 dni roboczych - dla funkcjonariusza, który ukończył 45 lat lub pełni służbę co najmniej przez 10 lat,

2) 9 dni roboczych - dla funkcjonariusza, który ukończył 50 lat lub pełni służbę co najmniej przez 15 lat,

3) 13 dni roboczych - dla funkcjonariusza, który ukończył 55 lat lub pełni służbę co najmniej przez 20 lat.

2. Funkcjonariusz nabywa prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, z dniem osiągnięcia określonego wieku lub stażu.

§  11.

1. Funkcjonariuszowi, który pełnił służbę co najmniej przez 8 miesięcy w ciągu roku, w stałym wypełnianiu zadań w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w:

1) szpitalu dla chorych na gruźlicę i choroby płuc,

2) oddziale (pododdziale) dla chorych na gruźlicę i choroby płuc szpitali ogólnych, innych niż określone w pkt 1,

3) pododdziale zakaźnym przeznaczonym dla tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych nosicieli wirusa HIV, wymagających szpitalnej opieki medycznej,

4) laboratorium wykonującym analizy i badania dla oddziałów wymienionych w pkt 2 i 3

– przysługuje urlop dodatkowy w wymiarze 12 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym.

2. Funkcjonariusz, który pełnił służbę co najmniej przez 8 miesięcy w ciągu roku, w stałym wypełnianiu zadań w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w oddziale dla niebezpiecznych, otrzymuje urlop dodatkowy w wymiarze 5 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym.

§ 12. W razie zbiegu uprawnień do urlopów dodatkowych z różnych tytułów, funkcjonariusz ma prawo do jednego urlopu dodatkowego w wymiarze korzystniejszym.

§ 13. Funkcjonariuszowi, który wykorzystał urlop dodatkowy za dany rok kalendarzowy, a następnie nabył w ciągu tego roku prawo do urlopu dodatkowego w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający.

§ 14. Urlopy dodatkowe określone w § 11 i 12 mogą być dzielone na części.

§ 15. Do urlopów dodatkowych dla funkcjonariuszy stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące urlopów wypoczynkowych.

§ 16. Funkcjonariuszowi udziela się, na wniosek komisji lekarskiej, płatnego urlopu zdrowotnego w wymiarze nie przekraczającym sześciu miesięcy w roku kalendarzowym.

§  17.

1. Funkcjonariuszowi można udzielić urlopu bezpłatnego dla wykonywania pracy w dziedzinie naukowej, odbycia praktyki poza służbą albo z innych przyczyn.

2. Funkcjonariusza można odwoływać z urlopu bezpłatnego w każdym czasie, z ważnych względów służbowych.

3. Udzielenie, odmowa udzielenia, a także odwołanie z urlopu bezpłatnego następuje w formie decyzji.

§  18.

1. Urlop bezpłatny trwający nie dłużej niż jeden miesiąc nie ogranicza uprawnień funkcjonariusza do urlopów wypoczynkowego i dodatkowego.

2. W razie korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego dłuższego niż miesiąc, urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy ulegają skróceniu o 1/12 za każdy miesiąc urlopu bezpłatnego, nie więcej jednak niż za 12 miesięcy. Za rok kalendarzowy objęty w całości urlopem bezpłatnym urlopy wypoczynkowy i dodatkowy nie przysługują.

3. Skróceniu w zakresie, o którym mowa w ust. 2, ulegają urlopy wypoczynkowy i dodatkowy za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz podjął służbę po urlopie bezpłatnym, a jeżeli urlopy za dany rok zostały już wykorzystane, skróceniu ulegają urlopy za następny rok kalendarzowy.

4. Przy ustalaniu wymiaru urlopu, o którym mowa w ust. 2 i 3, niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.

§  19.

1. Funkcjonariuszom przygotowującym się do egzaminów wstępnych do szkół wyższych oraz uczącym się w szkołach wyższych, a także funkcjonariuszom przygotowującym się do egzaminu doktorskiego i obrony pracy doktorskiej lub do kolokwium habilitacyjnego można udzielić urlopu szkoleniowego na zasadach określonych dla pracowników.

2. Funkcjonariuszom odbywającym pozaetatową aplikację w zawodzie prawniczym albo przygotowującym się do egzaminu końcowego w tym zawodzie udziela się urlopu szkoleniowego w celu uczestniczenia w obowiązkowych zajęciach szkoleniowych odbywanych poza siedzibą jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, stosując odpowiednio przepisy dotyczące tych aplikacji.

3. Funkcjonariuszom uczestniczącym w szkoleniach zawodowych, zmierzających do podniesienia kwalifikacji zawodowych przydatnych w Służbie Więziennej, można udzielić urlopu szkoleniowego na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla pracowników.

§  20.

1. Funkcjonariuszowi przenoszonemu służbowo przysługuje urlop okolicznościowy, jeżeli z przeniesieniem wiąże się zmiana miejsca zamieszkania.

2. Urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze od 3 do 5 dni kalendarzowych w zależności od położenia nowego miejsca zamieszkania, warunków rodzinnych i innych okoliczności mających bezpośredni wpływ na przeniesienie. Urlop okolicznościowy może być na wniosek funkcjonariusza podzielony na części.

§ 21. Funkcjonariuszowi przysługuje urlop okolicznościowy w wymiarze:

1) 2 dni - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez funkcjonariusza, urodzenia się dziecka funkcjonariuszowi, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca lub matki funkcjonariusza,

2) 1 dnia - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez dziecko funkcjonariusza, zgonu i pogrzebu siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką.

§  22.

1. Funkcjonariuszowi przysługuje urlop okolicznościowy w razie konieczności osobistego sprawowania opieki nad:

1) dzieckiem w wieku do lat ośmiu w przypadku:

a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której uczęszcza,

b) porodu lub choroby małżonka stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi sprawowanie opieki,

c) pobytu małżonka funkcjonariusza stale opiekującego się dzieckiem w zamkniętym zakładzie opieki zdrowotnej,

2) chorym dzieckiem do lat czternastu,

3) innym chorym członkiem rodziny.

2. Za członków rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się małżonka, rodziców, teściów, dziadków, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej czternastu lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem.

3. Za dzieci, w rozumieniu ust. 1 i 2, uważa się dzieci własne funkcjonariusza lub jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także dzieci obce przyjęte na wychowanie i utrzymanie.

4. Podstawę udzielenia urlopu okolicznościowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) oraz pkt 2 i 3, stanowi zaświadczenie wydane przez zakład opieki zdrowotnej.

§  23.

1. Urlop okolicznościowy przysługuje przez niezbędny okres osobistego sprawowania opieki, nie dłużej jednak niż przez:

1) 60 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad dziećmi, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 1 i 2,

2) 14 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad innymi członkami rodziny, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt 3.

2. Łączny okres zwolnienia od zajęć służbowych na opiekę nad dziećmi i innymi członkami rodziny nie może przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się niezależnie od liczby dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki.

4. W razie wykorzystania części urlopu okolicznościowego przez jednego z rodziców, gdy oboje są funkcjonariuszami, drugiemu przysługuje tylko urlop uzupełniający.

§ 24. Funkcjonariuszowi oddającemu honorowo krew udziela się w tym dniu urlopu okolicznościowego. Łączna liczba dni urlopu z tego tytułu nie może przekraczać 6 dni w roku kalendarzowym.

§ 25. Funkcjonariuszowi można udzielić, w wyjątkowych przypadkach, urlopu okolicznościowego dla załatwienia szczególnie ważnych spraw osobistych w wymiarze nie przekraczającym 5 dni w roku kalendarzowym, jeżeli funkcjonariusz wykorzystał w danym roku kalendarzowym urlopy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu.

§ 26. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. Urz. Ministerstwa Sprawiedliwości Nr 2, poz. 14).

§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.

• Identyfikator: Dz.U.1996.138.644
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Urlopy funkcjonariuszy Służby Więziennej.
• Data aktu: 21/11/1996
• Data ogłoszenia: 30/11/1996
• Data wejścia w życie: 01/01/1997