Tajlandia-Polska. Umowa w sprawie popierania i ochrony inwestycji. Bangkok.1992.12.18.

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Tajlandii w sprawie popierania i ochrony inwestycji,

sporządzona w Bangkoku dnia 18 grudnia 1992 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 18 grudnia 1992 r. została sporządzona w Bangkoku Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Tajlandii w sprawie popierania i ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Tajlandii w sprawie popierania i ochrony inwestycji

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Królestwa Tajlandii (zwane dalej "Umawiającymi się Stronami"),

dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu Państw,

mając na celu stworzenie korzystnych warunków do inwestowania przez obywateli i spółki jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,

uznając, że popieranie i ochrona inwestycji na podstawie niniejszej umowy będzie pobudzać przedsiębiorczość gospodarczą w tej dziedzinie,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Definicje

W rozumieniu niniejszej umowy:

1. Określenie "inwestycje" oznacza wszelkie mienie uznane przez prawo i przepisy odnośnych Umawiających się Stron, zainwestowane przez obywateli lub spółki Umawiającej się Strony, pod warunkiem że inwestycje zostały dokonane zgodnie z prawem i innymi przepisami drugiej Umawiającej się Strony, i obejmuje w szczególności, ale nie wyłącznie:

a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa rzeczowe, takie jak hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania lub zastaw,

b) akcje, państwowe papiery wartościowe, obligacje, wierzytelności spółek, bez względu na to, gdzie zostały utworzone, lub udział w majątku takiej spółki,

c) roszczenie pieniężne lub do wszelkich świadczeń na mocy umowy, mających wartość finansową,

d) prawa własności intelektualnej i przemysłowej, w tym prawa autorskie, patenty, znaki handlowe, nazwy handlowe, wzory przemysłowe, tajemnice handlowe, technologie produkcji, know-how i goodwill,

e) koncesje gospodarcze mające wartość finansową, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, nadane na mocy prawa lub umowy, w tym koncesje na poszukiwanie, uprawę, wydobywanie i eksploatację zasobów naturalnych.

2. Zmiana formy inwestycji nie zmienia jej charakteru jako inwestycji, pod warunkiem że taka zmiana została dopuszczona zgodnie z postanowieniami artykułu 2.

3. Określenie "obywatel" oznacza osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo jednej z Umawiających się Stron, zgodnie z prawem obowiązującym na terytorium danej Umawiającej się Strony.

4. Określenie "spółka" oznacza wszelką osobę prawną utworzoną lub zorganizowaną zgodnie z prawem obowiązującym na terytorium jednej z Umawiających się Stron, bez względu na to, czy ponoszą odpowiedzialność ograniczoną, czy nieograniczoną, i czy zostały utworzone lub zorganizowane w celach osiągania zysków pieniężnych.

5. Określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium Królestwa Tajlandii, jak również obszary morskie przyległe do wybrzeża danego Państwa, nad którym dane Państwo może sprawować suwerenne prawa lub jurysdykcję zgodnie z prawem międzynarodowym.

6. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a szczególnie, ale nie wyłącznie, obejmuje zysk, odsetki, dochody z kapitału, dywidendy, należności licencyjne i inny bieżący dochód.

7. Określenie "wywłaszczenie" oznacza również działania władzy suwerennej, które są równoznaczne z wywłaszczeniem, jak również decyzje o nacjonalizacji.

Artykuł  2

Popieranie i ochrona inwestycji

1. Postanowienia (przywileje) niniejszej umowy mają zastosowanie tylko w tych przypadkach, w których inwestycje kapitałowe obywateli i spółek jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zostały pisemnie akceptowane przez właściwe władze drugiej Umawiającej się Strony.

2. Obywatele i spółki jednej z Umawiających się Stron mają prawo ubiegać się o takie zezwolenie w zakresie inwestycji kapitałowych, dokonanych przed lub po wejściu w życie niniejszej umowy.

3. Umawiająca się Strona, udzielając zezwolenia na inwestycję, ma prawo ustalić odpowiednie warunki.

4. Każda Umawiająca się Strona, kierując się własnymi planami i polityką, będzie popierać i ułatwiać inwestycje kapitałowe dokonywane na jej terytorium przez obywateli i spółki drugiej Umawiającej się Strony.

5. Inwestycje obywateli i spółek jednej Umawiającej się Strony, dokonywane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą miały zapewnioną pełną ochronę i bezpieczeństwo zgodnie z prawem tej drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  3

Traktowanie narodowe i klauzula najwyższego uprzywilejowania

1. Inwestycje obywateli lub spółek jednej Umawiającej się Strony, dokonane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą miały przyznane uczciwe i sprawiedliwe traktowanie, nie mniej korzystne niż traktowanie w odniesieniu do inwestycji lub przychodów przyznane obywatelom lub spółkom tej drugiej Umawiającej się Strony lub jakiegokolwiek państwa trzeciego.

2. Każda Umawiająca się Strona przyzna na swoim terytorium obywatelom lub spółkom drugiej Umawiającej się Strony, w zakresie zarządzania, użytkowania, czerpania korzyści lub dysponowania ich inwestycjami, uczciwe i sprawiedliwe traktowanie, które nie będzie mniej korzystne niż traktowanie przyznane przez nią własnym obywatelom lub spółkom lub jakiegokolwiek państwa trzeciego.

3. Postanowienia dotyczące traktowanie narodowego na podstawie niniejszej umowy będą stosowane na zasadzie wzajemności.

Artykuł  4

Wyłączenia

Postanowienia niniejszej umowy dotyczące przyznania najwyższego uprzywilejowania osobom lub spółkom jednej z Umawiających się Stron lub jakiegokolwiek państwa trzeciego nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące jedną Umawiającą się Stronę do przyznania obywatelom lub spółkom drugiej Umawiającej się Strony korzyści płynących z traktowania, preferencji lub przywilejów, które dana Umawiająca się Strona może przyznać na mocy:

a) istniejącej lub przyszłej unii celnej, strefy wolnego handlu, wspólnego obszaru taryf zewnętrznych, unii monetarnej lub podobnego porozumienia międzynarodowego, w tym organizacji wzajemnej pomocy gospodarczej lub innych form współpracy regionalnej, których jedna z Umawiających się Stron jest lub może stać się stroną, lub

b) umowy międzynarodowej albo porozumienia dotyczącego całkowicie lub głównie spraw podatkowych, lub na mocy ustawodawstwa wewnętrznego dotyczącego całkowicie lub głównie spraw podatkowych,

c) porozumienia z państwem trzecim lub państwami tej samej strefy geograficznej, którego celem jest popieranie regionalnej współpracy w dziedzinach gospodarczej, socjalnej, w zakresie zatrudnienia, przemysłowej lub monetarnej w ramach specjalnych programów, lub

d) w wyniku przyznania indywidualnej osobie lub spółce statusu "osoby popieranej" na mocy ustawodawstwa inwestycyjnego Tajlandii.

Artykuł  5

Odszkodowania za straty

Obywatelom i spółkom jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosły straty z powodu wojny lub jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego, rewolty, zamieszek, stanu wyjątkowego lub innych podobnych wydarzeń, które miały miejsce na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, przyzna się, w zakresie przywrócenia, odszkodowania, kompensaty i innego uregulowania, traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane przez tę drugą Umawiającą się Stronę własnym obywatelom i spółkom jakiegokolwiek państwa trzeciego.

Artykuł  6

Wywłaszczenie

1. W każdym wypadku, gdy inwestycje dokonane przez obywatela lub spółkę jednej Umawiającej się Strony będą poddane bezpośrednio lub pośrednio jakiemukolwiek działaniu wywłaszczeniowemu, zainteresowany obywatel lub spółka będzie miała przyznane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w związku z takim działaniem uczciwe i sprawiedliwe traktowanie. Działanie takie będzie podjęte wyłącznie w celach publicznych i przy wypłacie odszkodowania. Odszkodowanie takie będzie należyte, z uwzględnieniem między innymi ceny rynkowej w dniu podjęcia decyzji, skuteczne, wykonalne, dokonane bez zbędnej zwłoki i podlegające wolnemu transferowi w walutach wolno wymienialnych.

2. Legalność wywłaszczenia oraz kwota i tryb wypłaty odszkodowania będą podlegały rewizji w drodze właściwej procedury prawnej.

Artykuł  7

Transfer

Każda Umawiająca się Strona zagwarantuje obywatelowi lub spółce drugiej Umawiającej się Strony wolny i bez zbędnej zwłoki transfer, a w szczególności:

a) kapitału i przychodów uzyskanych z inwestycji,

b) kwot pochodzących z całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji,

c) kwot na spłatę pożyczek związanych z inwestycją,

d) odpowiedniej części uposażeń i innych wynagrodzeń wypłaconych obywatelowi drugiej Umawiającej się Strony, który uzyskał zezwolenie na pracę związaną z inwestycją na terytorium pierwszej Umawiającej się Strony, i

e) odszkodowania należnego obywatelowi lub spółce na mocy artykułów 5 lub 6 niniejszej umowy,

w każdej wolno wymienialnej walucie uzgodnionej między obywatelem lub spółką a zainteresowaną Umawiającą się Stroną według kursu wymiany w dniu transferu.

Artykuł  8

Subrogacja

1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności któremukolwiek z jej obywateli lub spółce w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez pierwszą Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń przysługujących obywatelowi lub spółce. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja, która przejęła obywatela lub spółki, jest uprawniona do tych samych praw, jakie posiada obywatel lub spółka, i do dochodzenia takich praw w tym samym zakresie, z zastrzeżeniem zobowiązań obywatela lub spółki związanych z ubezpieczoną w ten sposób inwestycją.

2. Jeżeli pierwsza Umawiająca się Strona lub jej agencja nabędzie kwoty w walucie obiegowej drugiej Umawiającej się Strony lub uzyska kredyt na nią w wyniku cesji na mocy ustępu 1 niniejszego artykułu, takie kwoty lub kredyt będą swobodnie dostępne dla pierwszej Umawiającej się Strony w celu pokrycia jej wydatków na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  9

Rozstrzyganie sporów między Umawiającą się Stroną a obywatelem lub spółką drugiej Umawiającej się Strony

Jeżeli obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami drugich państw, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r., i jeżeli nie będą mogły rozstrzygnąć sporów w drodze polubownej lub w innej formie rozstrzygania sporów, to każda Umawiająca się Strona zgodzi się przedłożyć każdy spór prawny, jaki może powstać na tle inwestycji dokonanych przez obywatela lub spółkę drugiej Umawiającej się Strony, do rozstrzygnięcia w drodze koncyliacji lub arbitrażu na żądanie takiego obywatela lub spółki, zgodnie z postanowieniami wyżej wymienionej konwencji.

Artykuł  10

Konsultacje i wymiana informacji

Na wniosek jednej z Umawiających się Stron druga Umawiająca się Strona wyrazi zgodę na przeprowadzenie szybkich konsultacji w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej umowy.

Artykuł  11

Rozstrzyganie sporów między Umawiającymi się Stronami

1. Spory między Umawiającymi się Stronami w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą w miarę możliwości rozstrzygane w drodze konsultacji lub negocjacji.

2. Jeżeli spór nie będzie mógł być rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu sześciu miesięcy, to będzie on na żądanie jednej z Umawiających się Stron przedłożony trybunałowi arbitrażowemu.

3. Taki trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej indywidualnej sprawy w sposób następujący:

a) każda Umawiająca się Strona mianuje jednego arbitra, a ci dwaj arbitrzy wybiorą obywatela trzeciego państwa, który za zgodą dwóch Umawiających się Stron będzie mianowany przewodniczącym trybunału,

b) arbitrzy będą mianowani w ciągu trzech miesięcy, a przewodniczący - w ciągu czterech miesięcy od dnia, w którym jedna z Umawiających się Stron poinformuje drugą Umawiającą się Stronę, iż zamierza ona przedłożyć spór trybunałowi arbitrażowemu.

4. Jeżeli wymagana nominacja nie zostanie dokonana w terminach określonych w ustępie 3 niniejszego artykułu, to każda z Umawiających się Stron, przy braku innego odpowiedniego uzgodnienia, może poprosić Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o dokonanie niezbędnych nominacji. Jeżeli Przewodniczący będzie obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli z innych względów nie będzie mógł spełnić tej funkcji, wymaganych nominacji dokona Wiceprzewodniczący. Jeżeli Wiceprzewodniczący będzie obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli również on nie będzie mógł spełnić wymienionej funkcji, to o dokonanie niezbędnych nominacji będzie poproszony najstarszy rangą sędzia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie będzie obywatelem jednej z Umawiających się Stron.

5. 

a) Trybunał arbitrażowy podejmuje decyzje większością głosów. Taka decyzja będzie wiążąca dla obu Umawiających się Stron.

b) Z zastrzeżeniem uprawnienia trybunału arbitrażowego do innego ustalenia w sprawie kosztów, każda Umawiająca się Strona poniesie koszty własnego arbitra i swego udziału w postępowaniu arbitrażowym, a koszty przewodniczącego i pozostałe koszty będą poniesione w równych częściach przez Umawiające się Strony.

c) We wszystkich sporach, innych niż wymienione pod literami a) i b), trybunał arbitrażowy ustali tryb własnego postępowania.

Artykuł  12

Inne umowy międzynarodowe

Każda Umawiająca się Strona będzie przestrzegać wszelkich zobowiązań dodatkowych do określonych w niniejszej umowie, jakie może podjąć w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez obywateli lub spółki drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  13

Wejście w życie, okres ważności i wypowiedzenie

1. Postanowienia niniejszej umowy mają zastosowanie do praw i zobowiązań obu Umawiających się Stron w zakresie inwestycji dokonanych przed lub w dniu wejścia w życie niniejszej umowy.

2. Niniejsza umowa wchodzi w życie w dniu późniejszej noty, którą jedna Umawiająca się Strona zawiadomi pisemnie drugą Umawiającą się Stronę, że jej wewnętrzne wymogi prawne odnośnie do wejścia w życie niniejszej umowy zostały spełnione, i pozostanie w mocy przez początkowy okres dziesięciu lat. Będzie ona następnie pozostawać w mocy na czas nieokreślony do czasu, gdy jedna z Umawiających się Stron nie wypowie jej w drodze pisemnej noty przekazanej drugiej Umawiającej się Stronie w drodze dyplomatycznej w terminie 12 miesięcy. Jednakże w odniesieniu do inwestycji kapitałowych, dokonanych w czasie obowiązywania umowy, jej postanowienia będą obowiązywały przez okres 10 lat od dnia wygaśnięcia.

Na dowód czego niżej podpisani należycie do tego upoważnieni przez ich odnośne Rządy podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach, w Bangkoku, dnia 18 grudnia 1992 r. w języku angielskim.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 27 lipca 1993 r.

• Identyfikator: Dz.U.1994.8.26
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Tajlandia-Polska. Umowa w sprawie popierania i ochrony inwestycji. Bangkok.1992.12.18.
• Data aktu: 18/12/1992
• Data ogłoszenia: 22/01/1994
• Data wejścia w życie: 10/08/1993