Malezja-Polska. Umowa o popieraniu i ochronie inwestycji. Kuala Lumpur.1993.04.21.

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malezji o popieraniu i ochronie inwestycji,

sporządzona w Kuala Lumpur dnia 21 kwietnia 1993 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 21 kwietnia 1993 r. została sporządzona w Kuala Lumpur Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malezji o popieraniu i ochronie inwestycji w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malezji o popieraniu i ochronie inwestycji

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Malezji, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",

pragnąc rozszerzyć i pogłębić współpracę gospodarczą i przemysłową w oparciu o długotrwałe podstawy, a szczególnie dążąc do inwestowania przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,

uznając potrzebę ochrony inwestycji dokonywanych przez inwestorów obu Umawiających się Stron i pobudzania przepływu inwestycji i indywidualnej przedsiębiorczości gospodarczej w celu rozwoju gospodarczego obu Umawiających się Stron,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Definicje

1. W rozumieniu niniejszej umowy:

a) określenie "inwestycje" oznacza wszelkie mienie, a w szczególności, lecz nie wyłącznie, obejmuje:

I) własność ruchomości i nieruchomości i wszelkie inne prawa rzeczowe, takie jak hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania i zastaw;

II) akcje, papiery wartościowe i obligacje spółek lub udział w majątku takich spółek;

III) wierzytelności pieniężne lub prawa do innych świadczeń, mających wartość gospodarczą;

IV) prawa własności intelektualnej i przemysłowej, w tym prawa autorskie, patenty, znaki handlowe, nazwy handlowe, wzory przemysłowe, tajemnice handlowe, procesy technologiczne, know-how i goodwill;

V) koncesje gospodarcze nadane z mocy prawa lub umowy, w tym koncesje na poszukiwania, prowadzenie uprawy, wydobywanie lub eksploatację zasobów naturalnych;

b) określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dochody z kapitału, dywidendy, należności licencyjne i honoraria;

c) określenie "inwestor" oznacza:

I) osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem;

II) wszelką spółkę akcyjną, spółkę osobową, związek przedsiębiorstw, wspólne przedsiębiorstwo, organizację lub przedsiębiorstwo utworzone lub należycie zorganizowane zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem danej Umawiającej się Strony;

d) określenie "terytorium" oznacza:

I) w odniesieniu do Malezji całe terytorium lądowe obejmujące Federację Malezji, morze terytorialne, jego dno i podglebie oraz przestrzeń powietrzną nad nimi;

II) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej jej terytorium lądowe, jak również te obszary morskie, w tym dno morskie i podglebie przyległe do obszaru poza morzem terytorialnym, nad którymi Rzeczpospolita Polska może sprawować zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne prawa w zakresie badania i wykorzystywania zasobów naturalnych takich obszarów;

e) "swobodnie stosowana waluta" oznacza każdą walutę powszechnie stosowaną w płatnościach z tytułu transakcji międzynarodowych i będącą przedmiotem szerokich transakcji na głównych rynkach walutowych.

2. Określenie "inwestycje", o którym mowa w ustępie 1 litera a), dotyczy wszelkich inwestycji zatwierdzonych przez właściwe ministerstwa lub władze danej Umawiającej się Strony, zgodnie z jej ustawodawstwem i polityką krajową.

Zmiana formy, w której mienie zostało zainwestowane, nie zmienia jego charakteru jako inwestycji, pod warunkiem że taka zmiana nie jest sprzeczna z zezwoleniem wydanym w związku z mieniem pierwotnie zainwestowanym.

Artykuł  2

Popieranie i dopuszczanie inwestycji

1. Każda Umawiająca się Strona będzie stwarzać korzystne warunki dla inwestorów drugiej Umawiającej się Strony do inwestowania kapitału na jej terytorium i - z zastrzeżeniem uprawnień wynikających z jej ustawodawstwa, przepisów i polityki - będzie dopuszczać takie inwestycje.

2. Inwestycjom dokonywanym przez inwestorów każdej z Umawiających się Stron będzie przyznane uczciwe i sprawiedliwe traktowanie oraz pełna ochrona i bezpieczeństwo na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  3

Klauzula najwyższego uprzywilejowania

1. Inwestycjom dokonanym przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przyzna się traktowanie uczciwe, sprawiedliwe i nie mniej korzystne niż przyznane inwestycjom dokonanym przez inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego.

2. Inwestorom jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje dokonane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony doznają strat z powodu wojny lub jakiegokolwiek konfliktu zbrojnego, rewolucji, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub zamieszek na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, będzie przyznane przez tę drugą Umawiającą się Stronę, w zakresie przywrócenia, odszkodowania, kompensacji lub innego wynagrodzenia, traktowanie nie mniej korzystne niż druga Umawiająca się Strona przyzna inwestorom jakiegokolwiek państwa trzeciego.

Artykuł  4

Wyłączenia

Postanowienia niniejszej umowy dotyczące przyznania traktowania nie mniej korzystnego niż przyznane inwestorom któregokolwiek państwa trzeciego nie będą rozumiane jako zobowiązujące jedną Umawiającą się Stronę do objęcia inwestorów drugiej Umawiającej się Strony korzyściami z tytułu jakiegokolwiek traktowania, preferencji lub przywileju, wynikających z:

a) jakiejkolwiek istniejącej lub przyszłej unii celnej, strefy wolnego handlu, wspólnego rynku, unii walutowej lub podobnego porozumienia międzynarodowego, lub innych form współpracy regionalnej, w których jedna z Umawiających się Stron jest lub może zostać stroną, lub zawarcia porozumienia prowadzącego do utworzenia albo rozszerzenia w rozsądnym terminie takiej unii bądź obszaru, lub

b) jakiejkolwiek umowy lub porozumienia międzynarodowego lub jakiegokolwiek ustawodawstwa krajowego dotyczącego całkowicie lub głównie spraw podatkowych.

Artykuł  5

Wywłaszczenie

Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie jakichkolwiek działań wywłaszczeniowych i nacjonalizacyjnych lub innych działań mających równoznaczny skutek z nacjonalizacją lub wywłaszczeniem w stosunku do inwestycji należących do inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, z wyjątkiem gdy:

a) działania takie będą podjęte w prawowitym celu i zgodnie z właściwą procedurą prawną;

b) działania nie będą dyskryminacyjne;

c) działaniom takim będą towarzyszyć postanowienia w sprawie wypłaty niezwłocznego, właściwego i rzeczywistego odszkodowania. Takie odszkodowanie będzie odpowiadać wartości rynkowej danej inwestycji, ustalonej według stanu, zanim decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma, i będzie podlegać wolnemu transferowi z Umawiającej się Strony w swobodnie wymienialnych walutach. Wszelka nie uzasadniona zwłoka w wypłaceniu odszkodowania spowoduje naliczanie odsetek według rozsądnej stopy handlowej uzgodnionej przez obie Strony lub według stopy ustalonej przez prawo.

Artykuł  6

Transfer płatności

1. Każda Umawiająca się Strona zezwoli zgodnie z jej ustawodawstwem, przepisami i polityką wewnętrzną na swobodny transfer bez nie uzasadnionej zwłoki w swobodnie dostępnej walucie:

a) zysków netto, dywidend, należności licencyjnych, honorariów z tytułu pomocy technicznej, odsetek i innego bieżącego dochodu, pochodzącego z wszelkiej inwestycji dokonanej przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony;

b) kwot z całkowitej lub częściowej likwidacji wszelkiej inwestycji dokonanej przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony;

c) kwot na spłatę pożyczek udzielonych przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony inwestorom drugiej Umawiającej się Strony, które obie Umawiające się Strony uznały jako inwestycję, i

d) zarobków i innych wynagrodzeń należnych inwestorom jednej Umawiającej się Strony, zatrudnionym, zgodnie z zezwoleniem na pracę, w związku z inwestycją na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. W transferach, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, stosuje się kurs wymiany przeważający w momencie przekazu.

3. Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznane transferom pochodzącym z inwestycji dokonanych przez inwestorów któregokolwiek państwa trzeciego.

Artykuł  7

Rozstrzyganie sporów inwestycyjnych między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony

1. Każda Umawiająca się Strona wyraża zgodę na przedłożenie Ośrodkowi Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (zwanemu dalej "Ośrodkiem"), do rozstrzygnięcia w drodze postępowania pojednawczego lub arbitrażowego na mocy postanowień Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw, otwartej do podpisu w Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r., każdego sporu powstałego między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony, który dotyczy:

a) zobowiązania podjętego przez daną Umawiającą się Stronę wobec inwestora drugiej Umawiającej się Strony w związku z inwestycją dokonaną przez takiego inwestora lub

b) domniemanego naruszenia wszelkiego prawa nadanego lub powstałego na mocy niniejszej umowy w odniesieniu do inwestycji dokonanej przez takiego inwestora.

2. Spółka utworzona lub zorganizowana na mocy prawa obowiązującego na terytorium jednej Umawiającej się Strony, w której przed powstaniem sporu większość akcji jest w posiadaniu inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, będzie traktowana w rozumieniu Konwencji zgodnie z postanowieniami jej artykułu 25 ustęp 2 litera b) jako spółka drugiej Umawiającej się Strony.

3.

I) Jeżeli powstanie spór, o którym mowa w ustępie 1, Umawiająca się Strona i zainteresowany inwestor będą starali się rozstrzygnąć go w drodze konsultacji i negocjacji. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu trzech miesięcy, to gdy zainteresowany inwestor wyrazi w drodze pisemnej zgodę na przekazanie sporu Centrum do rozstrzygnięcia w drodze pojednawczej lub arbitrażu na podstawie Konwencji, każda z Umawiających się Stron, będąca stroną w sporze, może wszcząć postępowanie przez wysłanie wniosku do Sekretarza Generalnego Centrum, zgodnie z artykułami 28 i 36 Konwencji, pod warunkiem że inwestor nie przedłożył sporu sądowi powszechnemu lub trybunałowi administracyjnemu, lub innemu kompetentnemu organowi Umawiającej się Strony będącej stroną w sporze;

II) w przypadku rozbieżności stanowisk co do wyboru postępowania pojednawczego lub arbitrażowego, opinia inwestora będzie rozstrzygająca. Umawiająca się Strona, będąca stroną w sporze, nie wniesie sprzeciwu, nie zastosuje obrony lub nie zastosuje prawa do potrącenia w żadnym stadium postępowania lub wykonania wyroku z uwagi na fakt, że inwestor, będący drugą stroną sporu, otrzymał bądź otrzyma; na mocy gwarancji lub umowy ubezpieczenia, odszkodowanie lub kompensatę za całość lub część poniesionych strat i szkód.

4. Żadna z Umawiających się Stron nie będzie dochodzić roszczeń w drodze dyplomatycznej w sprawie sporu przedłożonego Centrum, chyba że:

a) Sekretarz Generalny Centrum lub komisja pojednawcza albo trybunał arbitrażowy utworzony przez niego oświadczą, że spór nie leży w kompetencji Centrum;

b) druga Umawiająca się Strona nie zastosuje się do orzeczenia wydanego przez trybunał arbitrażowy.

5. Dopóki Rzeczpospolita Polska nie stanie się stroną konwencji, o której mowa w ustępie 1 tego artykułu, dopóty spory między inwestorami Umawiającej się Strony a drugą Umawiającą się Stroną w zakresie zobowiązań tej drugiej Strony wynikających na mocy tej umowy w związku z inwestycją dokonaną przez inwestora pierwszej Umawiającej się Strony będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze polubownej. Jeżeli taki spór nie może być rozstrzygnięty w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia, w którym jedna ze Stron zwróciła się z wnioskiem o polubowne załatwienie, to zainteresowany inwestor może przedłożyć spór:

a) właściwemu sądowi Umawiającej się Strony;

b) Instytutowi Arbitrażowemu Trybunału Arbitrażowego Izby Handlowej w Sztokholmie lub

c) Trybunałowi Arbitrażowemu Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu.

Artykuł  8

Rozstrzyganie sporów między Umawiającymi się Stronami

1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinny w miarę możliwości być rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.

2. Jeżeli spór między Umawiającymi się Stronami nie może być rozstrzygnięty w ten sposób, to będzie on na wniosek jednej z Umawiających się Stron przedłożony trybunałowi arbitrażowemu.

3. Taki trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej sprawy oddzielnie w następujący sposób: W ciągu dwóch miesięcy od otrzymania wniosku o arbitraż każda Umawiająca się Strona mianuje jednego arbitra. Ci dwaj arbitrzy wybiorą obywatela państwa trzeciego, który za zgodą obu Umawiających się Stron będzie mianowany przewodniczącym trybunału. Przewodniczący będzie mianowany w ciągu dwóch miesięcy od daty mianowania dwóch pozostałych członków trybunału.

4. Jeżeli niezbędne nominacje nie będą dokonane w terminach wymienionych w ustępie 3 tego artykułu, każda z Umawiających się Stron może przy braku innego uzgodnienia poprosić Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o dokonanie wszelkich wymaganych nominacji.

Jeżeli Przewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli inna przyczyna uniemożliwia mu spełnienie wymienionej funkcji, o dokonanie niezbędnych nominacji będzie poproszony wiceprzewodniczący. Jeżeli wiceprzewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli również on nie może spełnić wymienionej funkcji, o dokonanie niezbędnych nominacji będzie poproszony najstarszy rangą sędzia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie będzie obywatelem jednej z Umawiających się Stron.

5. Trybunał wydaje orzeczenia większością głosów. Takie orzeczenie jest wiążące dla obu Umawiających się Stron. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego członka trybunału oraz koszty jej udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe koszty pokrywają Umawiające się Strony w równych częściach. Trybunał może jednak ustalić większy udział w kosztach jednej z Umawiających się Stron i orzeczenie takie będzie wiążące dla obydwu Umawiających się Stron. Trybunał ustali własny tryb postępowania.

Artykuł  9

Subrogacja

Jeżeli Umawiająca się Strona dokona płatności na rzecz któregokolwiek z jej inwestorów w ramach udzielonej mu gwarancji w związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna, z zastrzeżeniem praw pierwszej Umawiającej się Strony na mocy artykułu 7 niniejszej umowy, przeniesienie wszelkich praw lub roszczeń takiego inwestora na rzecz pierwszej Umawiającej się Strony i przejęcie przez nią wszelkich praw i roszczeń. Druga Umawiająca się Strona będzie uprawniona do pobrania podatków i innych opłat należnych i przypadających do zapłacenia przez inwestora.

Artykuł  10

Zakres stosowania

Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji dokonanych na terytorium każdej z Umawiających się Stron zgodnie z jej ustawodawstwem, normami lub przepisami przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony zarówno przed, jak i po jej wejściu w życie.

Artykuł  11

Wejście w życie, okres ważności i wypowiedzenie

1. Niniejsza umowa wejdzie w życie trzydziestego dnia po dacie późniejszej noty, w której Rządy Umawiających się Stron poinformują się wzajemnie, że zostały spełnione ich wymogi konstytucyjne, niezbędne do wejścia w życie niniejszej umowy. Data późniejsza oznacza dzień, w którym przekazana została druga nota.

2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres dziesięciu (10) lat, a następnie będzie nadal obowiązywać, jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie wypowie jej zgodnie z postanowieniami ustępu 3 tego artykułu.

3. Każda z Umawiających się Stron może w drodze pisemnej notyfikacji, przekazanej w terminie jednego roku drugiej Umawiającej się Stronie, wypowiedzieć niniejszą umowę pod koniec pierwotnego dziesięcioletniego okresu ważności lub w każdym terminie po tym okresie.

4. W odniesieniu do inwestycji dokonanych lub nabytych przed datą wypowiedzenia postanowienia wszystkich artykułów niniejszej umowy pozostaną w mocy przez następny okres dziesięciu (10) lat od daty wypowiedzenia.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez ich odnośne Rządy, podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w Kuala Lumpur dnia 21 kwietnia 1993 r. w dwóch egzemplarzach w językach polskim, bahasa Malezji i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski będzie rozstrzygający.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 18 stycznia 1994 r.

• Identyfikator: Dz.U.1994.78.359
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Malezja-Polska. Umowa o popieraniu i ochronie inwestycji. Kuala Lumpur.1993.04.21.
• Data aktu: 21/04/1993
• Data ogłoszenia: 07/07/1994
• Data wejścia w życie: 23/03/1994