Wyżej wymieniona konwencja weszła w życie dnia 1 lipca 1975 r., natomiast w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej - dnia 12 marca 1990 r.Jednocześnie podaje się do wiadomości, że zgodnie z artykułami XX, XXI i XXII wymienionej konwencji następujące państwa stały się jej Stronami i złożyły dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia w niżej podanych datach:
Stany Zjednoczone Ameryki 1974-01-14
Nigeria 1974-05-09
Szwajcaria 1974-07-09
Tunezja 1974-07-10
Szwecja 1974-08-20
Cypr 1974-10-18
Ekwador 1975-02-11
Chile 1975-02-14
Urugwaj 1975-04-02
Kanada 1975-04-10
Mauritius 1975-04-28
Nepal 1975-06-18
Peru 1975-06-27
Kostaryka 1975-06-30
Republika Południowej Afryki 1975-07-15
Brazylia 1975-08-06
Madagaskar 1975-08-20
Niger 1975-09-08
Maroko 1975-10-16
Ghana 1975-11-14
Papua-Nowa Gwinea 1975-12-12
Republika Federalna Niemiec 1976-03-22
Pakistan 1976-04-20
Finlandia 1976-05-10
Indie 1976-07-20
Zair 1976-07-20
Norwegia 1976-07-27
Australia 1976-07-29
Wielka Brytania 1976-08-02
Iran 1976-08-03
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich 1976-09-09
Paragwaj 1976-11-15
Seszele 1977-02-08
Gujana 1977-05-27
Dania 1977-07-26
Senegal 1977-08-05
Nikaragua 1977-08-06
Gambia 1977-08-26
Malezja 1977-10-20
Wenezuela 1977-10-24
Botswana 1977-11-14
Egipt 1978-01-04
Monako 1978-04-19
Francja 1978-05-11
Panama 1978-08-17
Togo 1978-10-23
Kenia 1978-12-13
Jordania 1978-12-14
Indonezja 1978-12-28
Sri Lanka 1979-05-04
Bahamy 1979-06-20
Boliwia 1979-07-06
Włochy 1979-10-02
Gwatemala 1979-11-07
Tanzania 1979-11-29
Liechtenstein 1979-11-30
Izrael 1979-12-18
Japonia 1980-08-06
Republika Środkowoafrykańska 1980-08-27
Rwanda 1980-10-20
Surinam 1980-11-17
Zambia 1980-11-24
Portugalia 1980-12-11
Argentyna 1981-01-08
Chiny 1981-01-08
Liberia 1981-03-11
Mozambik 1981-03-25
Zimbabwe 1981-05-19
Kamerun 1981-06-05
Filipiny 1981-08-18
Kolumbia 1981-08-31
Gwinea 1981-09-21
Bangladesz 1981-11-20
Austria 1982-01-27
Malawi 1982-02-05
Sudan 1982-10-26
Saint Lucia 1982-12-15
Tajlandia 1983-01-21
Kongo 1983-01-31
Belgia 1983-10-03
Algieria 1983-11-23
Luksemburg 1983-12-13
Trynidad i Tobago 1984-01-19
Benin 1984-02-28
Holandia 1984-04-19
Honduras 1985-03-15
Węgry 1985-05-29
Afganistan 1985-10-30
Somalia 1985-12-02
Hiszpania 1986-05-30
Belize 1986-08-19
Singapur 1986-11-30
Republika Dominikany 1986-12-17
Salwador 1987-04-30
Burundi 1988-08-08
Saint Vincent i Grenadyny 1988-11-30
Czad 1989-02-02
Gabon 1989-02-13
Etiopia 1989-04-05
Malta 1989-04-17
Nowa Zelandia 1989-05-10
Vanuatu 1989-07-15
Burkina Faso 1989-10-13
Zjednoczone Emiraty Arabskie 1990-02-08
Kuba 1990-04-20
Brunei 1990-05-04
Gwinea Bissau 1990-05-16.
Następujące oświadczenia i zastrzeżenia zostały zgłoszone do konwencji przez niektóre państwa:
Argentyna:
"Wyspy Malwiny stanowią integralną część terytorium Republiki Argentyńskiej i podlegają administracyjnie Terytorium Narodowemu Ziemi Ognistej, Antarktydy i Wysp Atlantyku Południowego. Okupacja, którą sprawuje Zjednoczone Królestwo, dokonana w wyniku aktu przemocy, nigdy nie została uznana przez Republikę Argentyńską. Fakt ten spowodował, że Organizacja Narodów Zjednoczonych w swych rezolucjach nr 2065 i 3160 zaprosiła obie Strony do poszukiwania pokojowego rozwiązania sporu dotyczącego suwerenności nad wspomnianymi wyspami. W związku z tym są prowadzone rokowania w tej sprawie".
Dania:
"Ratyfikacja rozciąga się zarówno na Królestwo Danii, jak i na Grenlandię i Wyspy Owcze. Jednakże stosowanie konwencji do Wysp Feroe będzie mogło mieć miejsce dopiero po wprowadzeniu w życie przez władze tych wysp niezbędnych przepisów, co powinno nastąpić w najbliższej przyszłości. W związku z tym zaznacza się, iż zgodnie z duńską ustawą nr 137 z 23 marca 1948 r. kompetencje ustawodawcze zostały przekazane Wyspom Feroe między innymi w zakresie ochrony środowiska, w tym ochrony gatunków zwierząt i roślin. Ponieważ handel gatunkami zwierząt i roślin zagrożonych wyginięciem i wyszczególnionych w konwencji jest na Wyspach Feroe bardzo ograniczony i prowadzony głównie poprzez Danię, odroczenie wejścia w życie konwencji w stosunku do Wysp Feroe nie będzie miało żadnego realnego wpływu na realizację celów konwencji".
Kuba:
Oświadczenie:
"Przystąpienie Republiki Kuby do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r., nie może być interpretowane jako uznanie lub akceptacja przez Rząd Republiki Kuby rasistowskiego rządu Afryki Południowej, który nie reprezentuje narodu południowoafrykańskiego i który z powodu systematycznego prowadzenia dyskryminacyjnej polityki apartheidu został wydalony z organizmów międzynarodowych, potępiony przez Organizację Narodów Zjednoczonych oraz odrzucony przez wszystkie narody świata."
Zastrzeżenie:
"Rząd Republiki Kuby, przystępując do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r., informuje, że zgodnie z artykułem 23 i w związku z artykułem 15 konwencji zgłasza zastrzeżenie do gatunków Eretmochelys Imbricata i Chelonia Mydas".
Norwegia:
"Rząd norweski zgłasza zastrzeżenia do decyzji podjętej na konferencji w New Delhi dotyczącej włączenia niektórych gatunków wielorybów do załącznika I konwencji.
Rząd norweski popiera wszelkie środki niezbędne do ochrony zagrożonych gatunków, lecz uważa, iż sprawa wielorybów powinna być rozpatrywana według kryteriów uwzględniających sytuację każdego gatunku. Wiele grup z wymienionych gatunków może znieść polowania także w przyszłości. Wskazane jest zatem, aby problem ten był rozpatrywany głównie na forum międzynarodowej komisji wielorybniczej".
Portugalia:
27 stycznia 1987 r. Portugalia rozszerzyła terytorialny zakres obowiązywania Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r., na terytorium Makau.
Republika Federalna Niemiec:
Stosownie do Porozumienia Czterostronnego z dnia 3 września 1971 r. Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzona w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r., rozciąga się na Berlin (Zachodni).
Stany Zjednoczone Ameryki:
28 sierpnia 1981 r.
Podczas niedawno zakończonej trzeciej sesji konferencji Stron w New Delhi, Indie, załącznik II do konwencji został zmieniony wskutek dodania do niego wszystkich, z wyjątkiem trzech, gatunków grupy Psittaciformes. Zmiana ta została dokonana głównie na podstawie artykułu II ustępu 2 (b), zwanego często "klauzulą podobieństwa". W czasie sesji zaznaczyliśmy, że również jesteśmy zaniepokojeni handlem gatunkami Psittacines i proponowaliśmy włączenie niektórych gatunków. Zaznaczyliśmy, że jesteśmy zaniepokojeni administracyjnymi możliwościami wszystkich Stron do wydania skutecznych zezwoleń na eksport tych ptaków i do należytego stosowania konwencji w tym zakresie i że nie wierzymy, aby w wielu wypadkach włączanie gatunków na podstawie "klauzuli podobieństwa" było usprawiedliwione, oraz że jesteśmy gotowi dostarczyć dowody, iż tylko 13 gatunków tych ptaków przedstawia takie trudności identyfikacyjne, aby wymagały włączenia do załącznika. Gdy głosowano nad poprawką, głosowaliśmy przeciwko szerokiemu włączeniu.
Stany Zjednoczone poważnie rozważały zgłoszenie zastrzeżenia do tego włączenia w celu wyrażenia swego zaniepokojenia co do jego celowości. Postanowiliśmy nie zgłaszać zastrzeżenia z wielu względów, lecz dać wyraz swemu zaniepokojeniu tym oświadczeniem.
Stany Zjednoczone, będące gospodarzem konferencji w 1973 r., podczas której Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem została podpisana, były pierwszym państwem, które ratyfikowało tę konwencję, i nadał mocno popierają tę konwencję i jej cele. Jesteśmy przekonani, iż wiara w integralność załączników, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i we wszystkich pozostałych państwach, jest niezbędna dla zapewnienia realizacji konwencji. Ta integralność jest utrzymywana przez rozwój zasad i procedury włączania gatunków do załączników oraz przez stosowanie tych zasad i procedur przez wszystkie Strony.
W New Delhi, wspólnie z Kanadą, proponowaliśmy kryteria włączania i wyłączania gatunków "podobnych". Było to zgodne z naszą obawą, iż masowe włączanie zwierząt i roślin zarówno w celu gromadzenia danych (co nie stanowi właściwej podstawy do włączenia), jak i w celach "podobieństwa" tam, gdzie nie byłoby to uzasadnione, osłabiłoby tylko integralność załączników i mogłoby służyć jako podstawa do przyjęcia tak zwanej koncepcji odwrotnego włączania. Mocno popieramy rozwój i używanie podręczników identyfikacyjnych dla zmniejszenia problemów związanych z kontrolą handlu zwierzętami "podobnymi". Poważnie kwestionujemy legalność, administracyjną celowość lub możliwość odwrotnego włączania i wierzymy, iż jest to minimum i wymaga wielu dalszych badań.
Wierzymy, że należy poświęcić uwagę lepszej jakościowo współpracy władz krajów importujących w odniesieniu do zatrzymywania ładunków wszelkich dzikich gatunków sprzedawanych z naruszeniem prawa krajów eksportujących. Podczas gdy Stany Zjednoczone posiadają ustawodawstwo umożliwiające zatrzymanie takich ładunków, większość państw nie posiada go. Włączenie dużych grup gatunków do załącznika II pomaga zaradzić temu problemowi, ale za cenę zmniejszenia integralności załączników. Sugerujemy szersze stosowanie załącznika III do kontroli nielegalnego handlu okazami, które nie spełniają w pełni kryteriów niezbędnych do objęcia ich załącznikiem II.
Postanowiliśmy nie zgłaszać zastrzeżenia do zmiany w sprawie włączenia Psittacines, ponieważ wierzymy, iż istnieją lepsze rozwiązania naszych rozbieżnych punktów widzenia. Uważamy również, iż zgłaszanie zastrzeżeń komplikuje zarządzanie organom administracyjnym i funkcjonariuszom oraz utrudnia stosowanie konwencji osobom zajmującym się legalnym handlem. Jednakże prosimy o rozważenie naszych obaw w kontekście zarówno 10-letniego przeglądu załączników, postulowanego w czasie sesji w New Delhi, jak i przygotowań do czwartej sesji Konferencji Stron.
Oczekujemy dalszych dyskusji na ten temat i na inne tematy w czasie najbliższych lat we wzajemnej współpracy, aby konwencja stała się celowym i skutecznym narzędziem ochrony dzikich zwierząt i roślin.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej:
Zasięg terytorialny obowiązywania Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem obejmuje: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Wyspę Guernsey, Wyspę Jersey, Wyspę Man, Bermudy, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Falklandy, Gibraltar, Hong Kong, Montserrat, Pitcairn, Św. Heleny oraz terytoria zależne: Wyspy Wniebowstąpienia, Tristan da Cunha i Kajmany.
***
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że informacje o państwach, które w datach późniejszych staną się Stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
