Konstytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego (UNIDO). Wiedeń.1979.04.08.

KONSTYTUCJA

Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego (UNIDO),

sporządzona w Wiedniu dnia 8 kwietnia 1979 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 8 kwietnia 1979 r. została sporządzona w Wiedniu Konstytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego (UNIDO).

Po zaznajomieniu się z powyższą konstytucją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konstytucja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 25 stycznia 1985 r.

(Tekst Konstytucji zawiera załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

KONSTYTUCJA

ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH DO SPRAW ROZWOJU PRZEMYSŁOWEGO (UNIDO)

sporządzona w Wiedniu dnia 8 kwietnia 1979 r.

Wstęp

Państwa - Strony niniejszej konstytucji,

zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych,

świadome celów ogólnych zawartych w rezolucjach przyjętych na szóstej sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie ustanowienia nowego międzynarodowego ładu ekonomicznego, w Deklaracji drugiej konferencji generalnej Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego w Limie oraz Planie działania na rzecz rozwoju przemysłowego i współpracy, a także w rezolucji siódmej sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie rozwoju i międzynarodowej współpracy gospodarczej,

oświadczają, że:

stało się konieczne ustanowienie sprawiedliwego oraz równoprawnego ładu gospodarczego i społecznego, który można osiągnąć przez zniesienie nierówności gospodarczych, ustanowienie racjonalnych i sprawiedliwych międzynarodowych stosunków ekonomicznych, wprowadzanie dynamicznych zmian społecznych i ekonomicznych oraz popieranie koniecznych zmian strukturalnych w gospodarce światowej,

uprzemysłowienie stanowi dynamiczny instrument wzrostu, istotny dla szybkiego rozwoju ekonomicznego i społecznego, w szczególności krajów rozwijających się, dla poprawy warunków i poziomu życia narodów we wszystkich państwach oraz dla wprowadzenia równoprawnego ładu ekonomicznego i społecznego,

suwerennym prawem wszystkich państw jest dokonywanie własnego uprzemysłowienia i że każdy proces takiego uprzemysłowienia musi odpowiadać ogólnym celom samodzielnego i zintegrowanego rozwoju społeczno-ekonomicznego, a także powinien obejmować stosowne zmiany, które zapewniałyby sprawiedliwy i skuteczny udział wszystkich narodów w uprzemysłowieniu ich państw,

ponieważ międzynarodowa współpraca w zakresie rozwoju jest wspólnym celem i powszechnym obowiązkiem wszystkich państw, rzeczą istotną jest popieranie uprzemysłowienia za pomocą wszystkich możliwych i uzgodnionych środków, w tym rozwoju, przekazywania oraz dostosowywania technologii w skali globalnej, regionalnej, narodowej, również na szczeblu branż przemysłowych,

wszystkie państwa, niezależnie od ich systemów społecznych i ekonomicznych, są zdecydowane przyczyniać się do powszechnego dobrobytu ich narodów przez indywidualne i zbiorowe działania mające na celu rozszerzenie międzynarodowej współpracy gospodarczej na zasadach suwerennej równości, umacniania niezależności gospodarczej krajów rozwijających się, zapewniania ich równoprawnego udziału w globalnej produkcji przemysłowej świata oraz przyczyniania się do międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a także pomyślnego rozwoju wszystkich narodów zgodnie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,

pomne tych zasad,

wyrażają wolę utworzenia, na mocy postanowień rozdziału IX Karty Narodów Zjednoczonych, organizacji wyspecjalizowanej pod nazwą Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego (UNIDO), zwana dalej "Organizacją", która będzie odgrywać centralną rolę i odpowiadać za dokonywanie przeglądu oraz popieranie koordynacji wszystkich działań w systemie Organizacji Narodów Zjednoczonych w dziedzinie rozwoju przemysłowego, zgodnie z zakresem odpowiedzialności Rady Społeczno-Gospodarczej, określonym w Karcie Narodów Zjednoczonych i odpowiednich porozumieniach o stosunkach wzajemnych,

zgadzają się na przyjęcie niniejszej konstytucji.

Rozdział  I

Cele i zadania.

Artykuł  1

Cele.

Podstawowym celem Organizacji jest popieranie i przyspieszanie rozwoju przemysłowego w krajach rozwijających się, mające na względzie przyczynianie się do ustanowienia międzynarodowego ładu ekonomicznego. Organizacja będzie również popierać rozwój przemysłowy i współpracę w skali globalnej, regionalnej, narodowej, jak również na szczeblu branż przemysłowych.

Artykuł  2

Zadania.

Aby spełniać powyższe cele, Organizacja będzie podejmować wszelkie konieczne i odpowiednie działania, w szczególności będzie:

a) zachęcać do udzielania i rozszerzania odpowiedniej pomocy dla krajów rozwijających się w popieraniu oraz w przyspieszaniu ich uprzemysłowienia, zwłaszcza w rozwijaniu, ekspansji i modernizacji ich przemysłów;

b) zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych inicjować, koordynować i śledzić działania systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych podejmowane w celu umożliwienia Organizacji odgrywania centralnej, koordynacyjnej roli w dziedzinie rozwoju przemysłowego;

c) tworzyć nowe i rozwijać istniejące koncepcje i podejścia w odniesieniu do rozwoju przemysłowego w skali globalnej, regionalnej i narodowej, jak również na szczeblu branż przemysłu, prowadzić studia i badania mające na względzie formułowanie nowych kierunków działania prowadzących do harmonijnego i zrównoważonego rozwoju przemysłowego, z właściwym uwzględnieniem metod stosowanych przez kraje o różnych systemach społeczno-ekonomicznych w celu rozwiązywania problemów uprzemysłowienia;

d) popierać i zachęcać do rozwijania oraz wykorzystywania technik planistycznych, a także pomagać w opracowywaniu rozwojowych, naukowych i technicznych programów i planów uprzemysłowienia w sektorze państwowym, spółdzielczym i prywatnym;

e) zachęcać i pomagać w rozwoju zintegrowanego i interdyscyplinarnego podejścia do przyspieszonego uprzemysłowienia krajów rozwijających się;

f) stwarzać forum i służyć jako instrument krajom rozwijającym się i krajom uprzemysłowionym w ich kontaktach, konsultacjach oraz, na wniosek zainteresowanych krajów, w negocjacjach zmierzających do uprzemysłowienia krajów rozwijających się;

g) pomagać krajom rozwijającym się w tworzeniu i funkcjonowaniu gałęzi przemysłu, włączając powiązane z rolnictwem, jak również podstawowe gałęzie przemysłu, w celu osiągnięcia pełnego wykorzystania istniejących lokalnych zasobów naturalnych i ludzkich oraz produkcji na rynek krajowy, a także na rynki eksportowe, oraz przyczyniać się do samodzielności tych krajów;

h) służyć jako ośrodek wymiany informacji przemysłowej i stosownie do tego zbierać i kontrolować w sposób selektywny, analizować i przetwarzać informacje na temat wszystkich aspektów rozwoju przemysłowego w skali globalnej, regionalnej i narodowej, a także na szczeblu branż przemysłu, w celu ich rozprzestrzeniania, włączając w to wymianę doświadczeń i osiągnięć technicznych krajów uprzemysłowionych i krajów rozwijających się o różnych systemach społecznych i gospodarczych;

i) poświęcać szczególną uwagę podejmowaniu specjalnych środków mających na celu pomoc krajom najsłabiej rozwiniętym, śródlądowym i wyspiarskim krajom rozwijającym się, a także tym krajom rozwijającym się, które szczególnie ucierpiały w wyniku kryzysów ekonomicznych i klęsk żywiołowych, mając także na uwadze interesy innych krajów rozwijających się;

j) popierać, zachęcać i pomagać w rozwoju, selekcji, adaptacji, przekazywaniu i wykorzystywaniu technologii przemysłowej, z właściwym uwzględnieniem warunków społeczno-ekonomicznych oraz specyficznych wymagań konkretnej gałęzi przemysłu, ze szczególnym uwzględnieniem przekazywania technologii z krajów uprzemysłowionych do krajów rozwijających się oraz pomiędzy krajami rozwijającymi się;

k) organizować i popierać programy szkolenia przemysłowego w celu niesienia pomocy krajom rozwijającym się w szkoleniu kadr technicznych oraz innego personelu odpowiednich kategorii, potrzebnych na różnych etapach przyspieszonego rozwoju przemysłowego tych krajów;

l) doradzać i pomagać, w ścisłej współpracy z właściwymi organami Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacjami wyspecjalizowanymi i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej, krajom rozwijającym się w wykorzystywaniu, zachowywaniu i lokalnym przetwarzaniu ich zasobów naturalnych w celu dalszego uprzemysłowienia krajów rozwijających się;

m) zapewniać plany kierunkowe i poglądowe przyspieszania uprzemysłowienia w poszczególnych branżach przemysłu;

n) rozwijać specjalne środki tworzone w celu popierania współpracy w dziedzinie przemysłu między krajami rozwijającymi się oraz między krajami rozwiniętymi a krajami rozwijającymi się;

o) pomagać, we współpracy z innymi właściwymi organami, w planowaniu regionalnym rozwoju przemysłowego krajów rozwijających się w ramach ugrupowań regionalnych i subregionalnych tych krajów;

p) zachęcać i popierać tworzenie i umacnianie stowarzyszeń przemysłowych, handlowych i zawodowych oraz innych podobnego rodzaju organizacji, które będą się przyczyniać do pełnego wykorzystywania wewnętrznych zasobów krajów rozwijających się, mając na względzie rozwijanie ich narodowych przemysłów;

q) pomagać w tworzeniu i funkcjonowaniu infrastruktury instytucjonalnej w celu zapewnienia przemysłowi usług w zakresie kierowania, doradztwa i rozwoju;

r) pomagać, na życzenie rządów krajów rozwijających się, w uzyskiwaniu zewnętrznych źródeł finansowania konkretnych projektów przemysłowych na dogodnych, równoprawnych i możliwych do wzajemnego przyjęcia warunkach.

Rozdział  II

Członkostwo.

Artykuł  3

Członkowie.

Członkostwo w Organizacji jest otwarte dla wszystkich państw, które uznają cele i zasady Organizacji:

a) państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji wyspecjalizowanych lub Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej mogą zostać członkami Organizacji, stając się stronami niniejszej konstytucji zgodnie z artykułami 24 i 25 ust. 2;

b) inne państwa nie wymienione pod lit. a) mogą zostać członkami Organizacji, stając się stronami niniejszej konstytucji zgodnie z artykułem 24 ust. 3 i artykułem 25 ust. 2 lit. c) po zatwierdzeniu ich członkostwa na podstawie rekomendacji Rady przez Konferencję większością dwóch trzecich głosów obecnych i głosujących.

Artykuł  4

Obserwatorzy.

1. Status obserwatora przy Organizacji będzie otwarty na prośbę tych, którzy mają taki status w Zgromadzeniu Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych, chyba że Konferencja zadecyduje inaczej.

2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, Konferencja ma prawo zapraszać innych obserwatorów do wzięcia udziału w pracach Organizacji.

3. Obserwatorzy będą mogli uczestniczyć w pracach Organizacji zgodnie z odpowiednimi zasadami postępowania i postanowieniami niniejszej konstytucji.

Artykuł  5

Zawieszenie członkostwa.

1. Każdy członek Organizacji, który jest zawieszony w korzystaniu z praw i przywilejów członkostwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, będzie automatycznie zawieszony w korzystaniu z praw i przywilejów członkostwa Organizacji.

2. Każdy członek, który zalega z płatnością wkładów finansowych na rzecz Organizacji, nie będzie miał prawa głosu w Organizacji, jeżeli suma jego zaległości jest równa lub przewyższa sumę oszacowanych wkładów należnych od niego za dwa poprzednie lata budżetowe. Niemniej jednak każdy organ może udzielić prawa głosu takiemu członkowi, jeśli jest przekonany, że brak płatności był spowodowany przyczynami niezależnymi od tego członka.

Artykuł  6

Wystąpienie z Organizacji.

1. Członek może wystąpić z Organizacji przez złożenie depozytariuszowi dokumentu wypowiedzenia niniejszej konstytucji.

2. Takie wypowiedzenie nabierze mocy obowiązującej ostatniego dnia roku budżetowego następującego po roku, w którym taki dokument został złożony.

3. Wkłady, które wpłacić ma członek występujący z Organizacji za rok budżetowy następujący po roku, w którym taki dokument został złożony, powinny być takie same jak wkłady ustalone za rok budżetowy, w którym dokument złożono. Członek występujący z Organizacji powinien dodatkowo wypełnić wszystkie bezwarunkowe zobowiązania przyjęte przed takim złożeniem.

Rozdział  III

Organy.

Artykuł  7

Organy podstawowe i pomocnicze.

1. Podstawowymi organami Organizacji są:

a) Konferencja Ogólna (zwana dalej "Konferencją");

b) Rada Rozwoju Przemysłowego (zwana dalej "Radą");

c) Sekretariat.

2. Zostanie utworzony Komitet Programu i Budżetu do pomocy Radzie w przygotowywaniu i kontroli programu działania, stałego budżetu i budżetu operacyjnego Organizacji oraz innych spraw finansowych dotyczących Organizacji.

3. Inne organy pomocnicze, w tym komitety techniczne, mogą być powoływane przez Konferencję lub Radę, które będą uwzględniać zasadę sprawiedliwej reprezentacji geograficznej.

Artykuł  8

Konferencja ogólna.

1. Konferencja będzie składać się z przedstawicieli wszystkich członków.

2. a) Konferencja będzie odbywać sesję zwyczajną co dwa lata, chyba że sama postanowi inaczej. Sesje specjalne mogą być zwoływane przez Dyrektora Generalnego na życzenie Rady lub większości wszystkich członków.

b) Sesje zwyczajne będą się odbywać w siedzibie Organizacji, chyba że Konferencja postanowi inaczej. Miejsce sesji specjalnej ustala Rada.

3. Ponadto w celu wykonywania innych funkcji wymienionych w niniejszej konstytucji Konferencja powinna:

a) określić wiodące zasady polityki Organizacji;

b) rozpatrywać sprawozdania Rady, Dyrektora Generalnego i pomocniczych organów Konferencji;

c) zatwierdzać program działania, budżet zwyczajny i operacyjny Organizacji zgodnie z artykułem 14, ustalać wysokość składek zgodnie z artykułem 15, zatwierdzać przepisy finansowe Organizacji oraz nadzorować rzeczywiste wykorzystywanie środków finansowych Organizacji;

d) mieć prawo przyjmowania, większością dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących, konwencji i porozumień dotyczących każdej sprawy leżącej w kompetencji Organizacji i wydawania członkom zaleceń dotyczących takich konwencji i porozumień;

e) wydawać członkom i organizacjom międzynarodowym zalecenia dotyczące spraw należących do kompetencji Organizacji;

f) podejmować odpowiednie działania umożliwiające Organizacji osiągnięcie celów i wykonywanie jej zadań.

4. Konferencja może przekazać Radzie takie uprawnienia i funkcje, które uzna za wskazane, z wyjątkiem określonych w artykule 3 lit. b), artykule 4, artykule 8 ust. 3 lit. a), b), c) i d), artykule 9 ust. 1, artykule 10 ust. 1, artykule 11 ust. 2, artykule 14 ust. 4 i 6, artykule 15, artykule 18, artykule 23 ust. 2 lit. b) i ust. 3 lit. b) oraz w załączniku I.

5. Konferencja uchwali własne zasady postępowania.

6. Każdy członek Konferencji będzie miał jeden głos. Decyzje będą podejmowane większością głosów członków obecnych i głosujących, jeśli nie jest to w inny sposób określone w niniejszej konstytucji lub w zasadach postępowania Konferencji.

Artykuł  9

Rada Rozwoju Przemysłowego.

1. Rada będzie składać się z 53 członków Organizacji wybranych przez Konferencję, która powinna uwzględniać zasadę słusznego podziału geograficznego. Podczas wyborów członków Rady Konferencja powinna przestrzegać następującego podziału miejsc: 33 członków Rady powinno być wybranych z państw wymienionych w części A i C, 15 z państw wymienionych w części B oraz 5 z państw wymienionych w części D załącznika I do niniejszej konstytucji.

2. Członkowie Rady będą sprawować swój urząd od zamknięcia zwyczajnej sesji Konferencji, na której zostali wybrani, aż do zamknięcia zwyczajnej sesji Konferencji cztery lata później. Połowa członków wybranych na pierwszej sesji będzie sprawować urząd od czasu tego wyboru tylko do zamknięcia zwyczajnej sesji dwa lata później. Członkowie Rady mogą być ponownie wybierani w jej skład.

3. a) Rada powinna odbyć przynajmniej jedną zwyczajną sesję każdego roku, w terminie, który ustali. Sesje specjalne mogą być zwoływane przez Dyrektora Generalnego na wniosek większości wszystkich członków Rady.

b) Sesje powinny się odbywać w siedzibie Organizacji, chyba że Rada ustali inaczej.

4. Ponadto, obok wykonywania zadań wymienionych w niniejszej konstytucji oraz zleconych przez Konferencję, Rada powinna:

a) działając z upoważnienia Konferencji kontrolować realizację zatwierdzonego programu działania oraz budżetów zwyczajnego i operacyjnego, a także realizację innych decyzji;

b) rekomendować Konferencji wysokość składek na wydatki umieszczone w budżecie zwyczajnym;

c) składać konferencji na każdej zwyczajnej sesji sprawozdanie z działalności Rady;

d) zwracać się do członków w sprawie składania informacji o ich działalności związanej z pracami Organizacji;

e) zgodnie z decyzjami Konferencji, mając na względzie okoliczności mogące powstać między sesjami Rady lub Konferencji, upoważnić Dyrektora Generalnego do podejmowania takich kroków, które uważa za konieczne w celu reagowania na nie przewidziane wydarzenia, z odpowiednim uwzględnieniem funkcji i środków finansowych Organizacji;

f) mianować tymczasowego Dyrektora Generalnego, który będzie pełnił obowiązki do momentu następnej zwyczajnej lub specjalnej sesji Konferencji, jeżeli urząd Dyrektora Generalnego zostanie zwolniony w okresie pomiędzy sesjami Konferencji;

g) przygotowywać wstępny projekt porządku dziennego Konferencji;

h) podejmować inne zadania, niezbędne dla dalszej realizacji celów Organizacji, z zastrzeżeniem ograniczeń przewidzianych w niniejszej konstytucji.

5. Rada uchwala własne zasady postępowania.

6. Każdy członek Rady ma jeden głos. Decyzje będą podejmowane większością głosów członków obecnych i głosujących, chyba że niniejsza konstytucja oraz zasady postępowania Rady przewidują inaczej.

7. Rada będzie zapraszać na swoje obrady każdego członka, który nie jest reprezentowany w Radzie, do uczestnictwa w charakterze obserwatora w każdej sprawie interesującej w szczególny sposób tego członka.

Artykuł  10

Komitet Programu i Budżetu.

1. Komitet Programu i Budżetu będzie się składać z 27 członków Organizacji wybranych przez Konferencję, która powinna uwzględnić zasadę słusznego podziału geograficznego. Podczas wyborów członków Komitetu Konferencja powinna przestrzegać następującego podziału miejsc: 15 członków Komitetu powinno zostać wybranych z państw wymienionych w części A i C, 9 z państw wymienionych w części B i 3 z państw wymienionych w części D załącznika I do niniejszej konstytucji. Przy wyznaczaniu swoich przedstawicieli do pracy w Komitecie państwa powinny brać pod uwagę ich kwalifikacje osobiste oraz doświadczenie.

2. Członkowie Komitetu będą sprawować swój urząd od zamknięcia zwyczajnej sesji Konferencji, na której zostali wybrani, do zamknięcia zwyczajnej sesji konferencji dwa lata później. Członkowie Komitetu mogą być ponownie wybierani.

3. a) Komitet powinien odbyć przynajmniej jedną sesję każdego roku. Dodatkowe sesje mogą być zwoływane przez Dyrektora Generalnego na żądanie Rady lub Komitetu.

b) Sesje powinny odbywać się w siedzibie Organizacji, chyba że Rada ustali inaczej.

4. Komitet powinien:

a) wykonywać zadania wskazane w artykule 14;

b) przygotowywać, w celu przedstawienia go Radzie, projekt wysokości składek na wydatki umieszczone w budżecie zwyczajnym;

c) wykonywać inne zadania dotyczące spraw finansowych, jakie mogą być mu zlecane przez Konferencję lub Radę;

d) składać sprawozdania Radzie na każdej zwyczajnej sesji ze wszystkich działań Komitetu oraz przedstawiać Radzie z własnej inicjatywy rady i propozycje dotyczące spraw finansowych.

5. Komitet uchwala własne zasady postępowania.

6. Każdy członek Komitetu ma jeden głos. Decyzje będą podejmowane większością dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących.

Artykuł  11

Sekretariat.

1. Sekretariat będzie się składać z Dyrektora Generalnego oraz z takiej liczby jego zastępców i innego personelu, jakiej może wymagać Organizacja.

2. Dyrektor Generalny będzie mianowany przez Konferencję na podstawie zaleceń Rady na okres czterech lat. Dyrektor Generalny może być ponownie mianowany na następny okres czterech lat, po których upływie nie może być mianowany ponownie.

3. Dyrektor Generalny jest głównym funkcjonariuszem Organizacji. Zgodnie z ogólnymi i szczegółowymi dyrektywami Konferencji lub Rady Dyrektor Generalny jest upoważniony do kierowania całością i odpowiada za pracę Organizacji. Będąc podporządkowany Radzie i podlegając jej kontroli, Dyrektor Generalny odpowiada za mianowanie, organizację oraz działalność personelu.

4. Przy wykonywaniu swoich obowiązków Dyrektor Generalny i personel nie będą zwracać się o instrukcję ani otrzymywać instrukcji od jakiegokolwiek rządu lub jakiejkolwiek władzy spoza Organizacji. Powinni się powstrzymywać od jakichkolwiek działań, które mogłyby wpływać na ich pozycję funkcjonariuszy międzynarodowych odpowiedzialnych tylko wobec Organizacji. Każdy z członków uszanuje wyłącznie międzynarodowy charakter obowiązków Dyrektora Generalnego i personelu oraz nie będzie próbował wpływać na nich przy spełnianiu ich obowiązków.

5. Personel będzie mianowany przez Dyrektora Generalnego na podstawie postanowień podjętych przez Konferencję na zlecenie Rady. Mianowanie na stanowisko zastępcy Dyrektora Generalnego wymaga zatwierdzenia przez radę. Warunki pracy personelu powinny odpowiadać, na ile jest to możliwe, warunkom, które obowiązują w ogólnym systemie Organizacji Narodów Zjednoczonych. Podstawową zasadą przy zatrudnianiu personelu i określaniu warunków pracy powinna być konieczność zapewnienia najwyższego poziomu pod względem efektywności, kompetencji i uczciwości. Należyta uwaga będzie zwrócona na znaczenie zatrudniania personelu, z uwzględnieniem szerokiej i sprawiedliwej zasady reprezentacji geograficznej.

6. Dyrektor Generalny będzie działać w takim charakterze na wszystkich posiedzeniach Konferencji, Rady oraz Komitetu Programu i Budżetu oraz będzie spełniać także inne zadania, które zostały mu powierzone przez te organy. Dyrektor Generalny powinien przygotowywać sprawozdania roczne z działalności Organizacji. Ponadto powinien przedstawiać Konferencji lub Radzie, zależnie od właściwości, także inne sprawozdania, które mogą być wymagane.

Rozdział  IV

Program działania i sprawy finansowe.

Artykuł  12

Koszty delegacji.

Każdy z członków i obserwatorów ponosi koszty własnych delegacji na Konferencję, do Rady lub jakiegokolwiek innego organu, w którym będzie uczestniczyć.

Artykuł  13

Układ budżetów.

1. Działalność Organizacji będzie prowadzona zgodnie z zatwierdzonym programem pracy i budżetami.

2. Wydatki Organizacji będą podzielone na następujące kategorie:

a) wydatki, które mają być pokrywane z ustalonych składek (określone dalej jako budżet zwyczajny), oraz

b) wydatki, które mają być pokrywane z dobrowolnych składek na rzecz Organizacji oraz z takich innych dochodów, które mogą być przewidziane w ustaleniach finansowych (określone dalej jako budżet operacyjny).

3. Budżet zwyczajny powinien zapewnić środki na wydatki związane z administracją, badaniami, innymi normalnymi wydatkami Organizacji oraz innymi działaniami przewidzianymi w załączniku II.

4. Budżet operacyjny powinien zapewnić środki na wydatki ponoszone na pomoc techniczną i inne działania pokrewne.

Artykuł  14

Program i budżety.

1. Dyrektor Generalny przygotuje i przedstawi Radzie, za pośrednictwem Komitetu Programu i Budżetu, w czasie ustalonym w przepisach finansowych, projekt programu działania na nadchodzący okres finansowy wraz z odpowiednimi oszacowaniami tych działań, które mają być finansowane z budżetu zwyczajnego. W tym samym czasie Dyrektor Generalny przedstawi propozycje i finansowe oszacowanie tych działań, które mają być finansowane z dobrowolnych składek na rzecz Organizacji.

2. Komitet Programu i Budżetu rozważy propozycje Dyrektora Generalnego i przedstawi Radzie swoje zalecenia dotyczące proponowanego programu działania oraz związanych z tym ocen w zakresie zwyczajnego budżetu i budżetu operacyjnego. Takie zalecenia Komitetu wymagają większości dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących.

3. Rada zbada propozycje Dyrektora Generalnego wraz z każdym zaleceniem Komitetu Programu i Budżetu i przyjmie program działania oraz budżety zwyczajny i operacyjny z takimi poprawkami, które uzna za konieczne w celu przedstawienia ich Konferencji do rozpatrzenia i zatwierdzenia. Takie przyjęcie wymaga większości dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących.

4. a) Konferencja rozpatrzy i zatwierdzi program działania i odpowiadające mu budżety zwyczajny i operacyjny, przedstawione jej przez Radę, większością dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących.

b) Konferencja może wnieść poprawki do programu działania i budżetów zwyczajnego i operacyjnego zgodnie z ust. 6.

5. Na żądanie powinny być przygotowane i zatwierdzone dodatkowe lub skorygowane oszacowania w zakresie budżetów zwyczajnego i operacyjnego zgodnie z ust. 1-4 i przepisami finansowymi.

6. Żadna rezolucja, decyzja lub poprawka, dotyczące wydatków, które nie były jeszcze rozpatrywane zgodnie z ust. 2 i 3, nie będzie zatwierdzona przez Konferencję, jeżeli nie towarzyszy jej zestawienie wydatków przygotowane przez Dyrektora Generalnego. Żadna rezolucja, decyzja lub poprawka, w odniesieniu do których wydatki były przewidywane przez Dyrektora Generalnego, nie będzie zatwierdzona przez Konferencję dopóty, dopóki Komitet Programu i Budżetu, a następnie Rada obradująca w czasie trwania Konferencji, nie będą miały możliwości działania zgodnie z ust. 2 i 3. Rada powinna przedstawić swoje decyzje Konferencji. Zatwierdzenie takich rezolucji, decyzji i poprawek przez Konferencję wymaga większości dwóch trzecich głosów wszystkich członków.

Artykuł  15

Ustalanie składek.

1. Wydatki z budżetu zwyczajnego będą ponoszone przez członków w proporcji do wysokości składek ustalonych przez Konferencję większością dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących, zgodnie z zaleceniami przedstawionymi przez Radę i przyjętymi przez nią większością dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących, na podstawie projektu przygotowanego przez Komitet Programu i Budżetu.

2. Wymiar składek powinien być oparty, tak dalece, jak to jest możliwe, na najbardziej aktualnym wymiarze stosowanym przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Żadnemu z członków nie można wymierzyć składki większej niż wynosi dwadzieścia pięć procent budżetu zwyczajnego Organizacji.

Artykuł  16

Dobrowolne składki na rzecz Organizacji.

Zgodnie z przepisami finansowymi Organizacji Dyrektor Generalny może w imieniu Organizacji przyjmować dobrowolne składki na rzecz Organizacji, wliczając w to darowizny, zapisy i subwencje poczynione na rzecz Organizacji przez rządy, organizacje międzyrządowe i pozarządowe oraz inne źródła pozarządowe, z zastrzeżeniem, że warunki związane z taką dobrowolną składką pozostają zgodne z celami i polityką Organizacji.

Artykuł  17

Fundusz Rozwoju Przemysłowego.

W celu zwiększenia zasobów Organizacji i wzmocnienia jej zdolności szybkiego i elastycznego zaspokojenia potrzeb krajów rozwijających się Organizacja będzie mieć Fundusz Rozwoju Przemysłowego, który będzie finansowany z dobrowolnych składek na rzecz Organizacji, przewidzianych w artykule 16, oraz innych dochodów, jakie mogą być przewidziane w przepisach finansowych Organizacji. Dyrektor Generalny będzie administrować Funduszem Rozwoju Przemysłowego zgodnie z ogólnymi wytycznymi polityki, dotyczącymi funkcjonowania Funduszu, ustalonymi przez Konferencję lub przez Radę działającą w imieniu Konferencji, oraz zgodnie z przepisami finansowymi Organizacji.

Rozdział  V

Współpraca i koordynacja.

Artykuł  18

Stosunki z Organizacją Narodów Zjednoczonych.

Organizacja będzie funkcjonować w stosunku do Organizacji Narodów Zjednoczonych jako jedna z organizacji wyspecjalizowanych przewidzianych w artykule 57 Karty Narodów Zjednoczonych. Jakiekolwiek porozumienie zawarte zgodnie z artykułem 63 Karty wymaga zatwierdzenia przez Konferencję na podstawie zalecenia Rady większością dwóch trzecich głosów członków obecnych i głosujących.

Artykuł  19

Stosunki z innymi organizacjami.

1. Dyrektor Generalny może, za zgodą Rady, z zastrzeżeniem przestrzegania zasad ustanowionych przez Konferencję:

a) zawierać porozumienia ustanawiające odpowiednie stosunki z innymi organizacjami systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz z innymi organizacjami międzyrządowymi i rządowymi;

b) kształtować odpowiednie stosunki z pozarządowymi i innymi organizacjami, których funkcjonowanie wiąże się z działalnością Organizacji; ustanawiając takie stosunki z organizacjami narodowymi, Dyrektor Generalny powinien konsultować się z zainteresowanymi rządami.

2. Z zastrzeżeniem takich porozumień i stosunków Dyrektor Generalny może nawiązywać robocze kontakty z tymi organizacjami.

Rozdział  VI

Sprawy prawne.

Artykuł  20

Siedziba.

1. Siedzibą Organizacji jest Wiedeń. Konferencja może dokonać zmiany siedziby większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków.

2. Organizacja zawrze z rządem państwa przyjmującego porozumienie dotyczące swojej siedziby.

Artykuł  21

Osobowość prawna, przywileje i immunitety.

1. Organizacja będzie korzystać na terytorium każdego członka z takiej zdolności prawnej oraz takich przywilejów i immunitetów, które są konieczne dla wykonywania jej zadań i wypełniania jej celów. Przedstawiciele członków i funkcjonariusze Organizacji korzystają z takich przywilejów i immunitetów, które są konieczne do niezależnego spełniania ich zadań związanych z Organizacją.

2. Zdolność prawna, przywileje i immunitety wymienione w ust. 1 będą:

a) na terytorium każdego członka, który przystąpił do Konwencji o przywilejach i immunitetach organizacji wyspecjalizowanych w odniesieniu do Organizacji - takie jak zdefiniowano je w standardowych klauzulach Konwencji wraz ze zmianami zawartymi w załączniku do niej, zatwierdzonym przez Radę;

b) na terytorium każdego członka, który nie przystąpił do Konwencji o przywilejach i immunitetach organizacji wyspecjalizowanych w odniesieniu do Organizacji, lecz przystąpił do Konwencji dotyczącej przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych - takie jak zdefiniowano je w wymienionej drugiej konwencji, jeżeli dane państwo nie notyfikowało depozytariuszowi w momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, że nie będzie stosowało tej konwencji w odniesieniu do Organizacji; Konwencja dotycząca przywilejów i immunitetów Narodów Zjednoczonych przestanie być stosowana w odniesieniu do Organizacji w trzydzieści dni po złożeniu przez takie państwo tego rodzaju notyfikacji depozytariuszowi;

c) takie jak określono to w innych porozumieniach zawartych przez Organizację.

Artykuł  22

Załatwianie sporów i wnioski o opinie doradcze.

1. a) Jakikolwiek spór powstały pomiędzy dwoma lub więcej członkami, dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej konstytucji oraz jej załączników, który nie został załatwiony w drodze negocjacji, powinien być przedstawiony Radzie, jeśli zainteresowane strony nie dojdą do porozumienia w sprawie innego sposobu jego załatwienia. Jeżeli powstały spór stanowi szczególne zainteresowanie członka, który nie jest reprezentowany w Radzie, członek taki ma prawo do reprezentacji zgodnie z postanowieniami zatwierdzonymi przez Radę;

b) jeżeli załatwienie sporu zgodnie z ust. 1 lit. a) nie zadowala żadnej ze stron sporu, mogą one przedstawić sprawę:

i) za zgodą stron:

A) Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości albo

B) trybunałowi arbitrażowemu,

ii) w innym przypadku - komisji koncyliacyjnej.

Przepisy dotyczące procedur i funkcjonowania trybunału arbitrażowego i komisji koncyliacyjnej są sformułowane w załączniku III do niniejszej konstytucji.

2. Z zastrzeżeniem uzyskania upoważnienia od Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych Konferencja i Rada są oddzielnie upoważnione do występowania do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o wydanie opinii doradczych na temat każdej wątpliwości prawnej powstałej w ramach działalności Organizacji.

Artykuł  23

Poprawki.

1. W jakimkolwiek czasie, po drugiej sesji zwyczajnej Konferencji, każdy członek może zaproponować poprawki do niniejszej konstytucji. Teksty proponowanych poprawek będą natychmiast zakomunikowane wszystkim członkom przez Dyrektora Generalnego i nie mogą być rozważane przez Konferencję przed upływem dziewięćdziesięciu dni od momentu rozesłania takiej wiadomości.

2. Z wyjątkiem postanowień wymienionych w ust. 3 poprawka wchodzi w życie i staje się wiążąca dla wszystkich członków, gdy:

a) jest zalecana Konferencji przez Radę;

b) jest zatwierdzona przez Konferencję większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków i

c) dwie trzecie członków złożyło u depozytariusza dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia poprawki.

3. Poprawka dotycząca artykułów 6, 9, 10, 13, 14 i 23 lub załącznika II wchodzi w życie i staje się wiążąca dla wszystkich członków, gdy:

a) jest zalecana Konferencji przez Radę większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków Rady;

b) jest zatwierdzona przez Konferencję większością dwóch trzecich wszystkich członków i

c) trzy czwarte członków złożyło u depozytariusza dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia poprawki.

Artykuł  24

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie.

1. Niniejsza konstytucja będzie otwarta do podpisu dla wszystkich państw wymienionych w artykule 3 lit. a) do dnia 7 października 1979 r. w Federalnym Ministerstwie Spraw Zagranicznych Republiki Austrii, a następnie w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku do dnia wejścia w życie niniejszej konstytucji.

2. Niniejsza konstytucja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez państwa, które ją podpisały. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia będą złożone depozytariuszowi.

3. Po wejściu w życie niniejszej konstytucji zgodnie z artykułem 25 ust. 1 państwa wymienione w artykule 3 lit. a), które nie podpisały niniejszej konstytucji, jak również państwa, których członkostwo zostało zatwierdzone stosownie do lit. b) tego artykułu, mogą przystąpić do niniejszej konstytucji przez złożenie dokumentów przystąpienia.

Artykuł  25

Wejście w życie.

1. Niniejsza konstytucja wchodzi w życie, gdy co najmniej osiemdziesiąt państw, które złożyły dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia, dokona notyfikacji depozytariuszowi, iż uzgodniły, po wzajemnych konsultacjach, że niniejsza konstytucja wchodzi w życie.

2. Niniejsza konstytucja wchodzi w życie:

a) w stosunku do państw dokonujących notyfikacji określonej w ust. 1 - z dniem wejścia w życie niniejszej konstytucji;

b) w stosunku do państw, które złożyły dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia przed wejściem w życie niniejszej konstytucji, lecz nie dokonały notyfikacji określonej w ustępie 1 - w takim późniejszym terminie, w którym notyfikują depozytariuszowi, że niniejsza konstytucja wchodzi w stosunku do nich w życie;

c) w stosunku do państw, które złożyły dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po wejściu w życie niniejszej konstytucji - z dniem ich złożenia.

Artykuł  26

Postanowienia przejściowe.

1. Depozytariusz zwoła pierwszą sesję Konferencji, która odbędzie się w okresie trzech miesięcy po wejściu w życie niniejszej konstytucji.

2. Zasady i przepisy regulujące działalność organizacji, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w rezolucji 2152 (XXI), obowiązują Organizację i jej organy do czasu przyjęcia przez Organizację nowych postanowień.

Artykuł  27

Zastrzeżenia.

Do niniejszej konstytucji nie mogą być czynione żadne zastrzeżenia.

Artykuł  28

Depozytariusz.

1. Depozytariuszem niniejszej konstytucji jest Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Depozytariusz notyfikuje zainteresowanym państwom, a ponadto Dyrektorowi Generalnemu o wszystkich sprawach dotyczących niniejszej konstytucji.

Artykuł  29

Teksty autentyczne.

Teksty niniejszej konstytucji są jednakowo autentyczne w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim.

Sporządzono w Wiedniu dnia 8 kwietnia 1979 r.

Załącznik  I

LISTY PAŃSTW

1. Jeżeli państwo, które nie jest wymienione w żadnym z poniższych list, stanie się członkiem, Konferencja powinna zadecydować, po odpowiednich konsultacjach, do której z tych list ma ono być włączone.

2. Konferencja może w każdym czasie, po odpowiednich konsultacjach, dokonać zmiany klasyfikacji członka wymienionego niżej.

3. Zmiany w poniższych listach, czynione zgodnie z ustępami 1 lub 2, nie uważa się za poprawki w rozumieniu artykułu 23.

Listy.

(Listy państw, które będą włączone przez depozytariusza do tego załącznika, są listami ustalonymi przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu wymienionym w ust. 4 dział II rezolucji 2152 (XXI), istniejącymi w dniu wejścia w życie niniejszej konstytucji).

Załącznik  II

BUDŻET ZWYCZAJNY

A.1. Uważa się, że administracja, badania i inne zwyczajne wydatki Organizacji będą obejmować:

a) doradców międzyregionalnych i regionalnych;

b) krótkotrwałe usługi doradcze świadczone przez personel Organizacji;

c) spotkania, wliczając w to spotkania techniczne, przewidziane programem działania finansowanym z budżetu zwyczajnego Organizacji;

d) koszty popierania programów wynikające z projektów pomocy technicznej w stopniu, w jakim te koszty nie są zwracane Organizacji ze źródeł finansujących takie projekty.

2. Konkretne propozycje dostosowane do powyższych postanowień mogą być realizowane po rozważeniu ich przez Komitet Programu i Budżetu, przyjęciu przez Radę i zatwierdzeniu przez Konferencję zgodnie z artykułem 14.

B. W celu poprawienia skuteczności programu działania Organizacji w zakresie rozwoju przemysłowego z budżetu zwyczajnego będą finansowane również inne działania dotychczas finansowane z działu 15 stałego budżetu Organizacji Narodów Zjednoczonych w wysokości 6 procent całego budżetu zwyczajnego. Działania te wzmocnią wkład Organizacji na rzecz systemu rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, biorąc pod uwagę znaczenie wykorzystywania, jako ram dla tych działań, krajowych programów wynikających z Programu Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, na które wyrażają zgodę zainteresowane kraje.

Załącznik  III

PRZEPISY DOTYCZĄCE TRYBUNAŁÓW ARBITRAŻOWYCH I KOMISJI KONCYLIACYJNYCH

Jeżeli nie zostało inaczej uzgodnione przez wszystkich członków będących stronami w sporze, który nie został rozstrzygnięty zgodnie z artykułem 22 ust. 1 lit. a) i który był przedstawiony trybunałowi arbitrażowemu zgodnie z artykułem 22 ust. 1 lit. b) (i) (B) lub komisji koncyliacyjnej zgodnie z ustępem 1 lit. b) (ii), procedurę i funkcjonowanie tych trybunałów i komisji regulują następujące przepisy:

1. Wszczęcie.

W ciągu trzech miesięcy od zakończenia przez Radę rozpatrzenia sporu przedstawionego zgodnie z artykułem 22 ust. 1 lit. a) lub - jeżeli nie zakończyła ona postępowania w ciągu osiemnastu miesięcy od momentu takiego zgłoszenia - w ciągu dwudziestu jeden miesięcy od momentu takiego zgłoszenia wszystkie strony sporu mogą powiadomić Dyrektora Generalnego, że życzą sobie przedstawić spór do trybunału arbitrażowego, lub jakakolwiek z takich stron może powiadomić Dyrektora Generalnego, że życzy sobie przedstawić spór komisji koncyliacyjnej. Jeżeli strony uzgodniły inny sposób załatwienia sporu, to takie powiadomienie może być poczynione w ciągu trzech miesięcy od momentu zakończenia tego specjalnego postępowania.

2. Ustanawianie.

a) Strony sporu wyznaczą, w drodze jednomyślnej decyzji, po trzech arbitrów lub trzech koncyliatorów i powierzą jednemu z nich funkcję przewodniczącego trybunału lub komisji;

b) Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od powiadomienia określonego w ust. 1 jeden lub więcej członków trybunału lub komisji nie będzie wyznaczonych, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powinien, na żądanie którejkolwiek ze stron, w ciągu trzech miesięcy od takiego żądania wyznaczyć tych członków, w tym przewodniczącego, jeżeli nie został jeszcze wyznaczony.

c) Jeżeli w trybunale lub komisji wystąpi wakat, to będzie on obsadzony w ciągu miesiąca zgodnie z lit. a) lub później zgodnie z lit. b).

3. Procedura i funkcjonowanie.

a) Trybunał lub komisja powinny ustalić swoje własne zasady postępowania. Wszystkie decyzje dotyczące spraw proceduralnych lub merytorycznych podejmowane są większością głosów.

b) Członkowie trybunału lub komisji powinni otrzymać wynagrodzenie stosownie do przepisów finansowych Organizacji. Dyrektor generalny zapewni niezbędny sekretariat w uzgodnieniu z przewodniczącym trybunału lub komisji. Wszystkie wydatki trybunału lub komisji i ich członków, lecz nie stron sporu, będą ponoszone przez Organizację.

4. Wyroki i sprawozdania.

a) Trybunał arbitrażowy powinien zakończyć swoje postępowanie wyrokiem, który będzie wiążący dla wszystkich stron.

b) Komisja koncyliacyjna powinna zakończyć swoje postępowanie sprawozdaniem skierowanym do wszystkich stron, zatwierdzającym zalecenia, które strony powinny wnikliwie rozważyć.

• Identyfikator: Dz.U.1985.60.309
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konstytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego (UNIDO). Wiedeń.1979.04.08.
• Data aktu: 08/04/1979
• Data ogłoszenia: 28/12/1985
• Data wejścia w życie: 21/06/1985