Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji. Moskwa.Waszyngton.Londyn.Meksyk.1972.12.29.

KONWENCJA

o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji,

sporządzona w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 29 grudnia 1972 r. została sporządzona w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że postanawia przystąpić do tej konwencji w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 9 listopada 1978 r.

(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA

o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji,

sporządzona w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r.

Umawiające się Strony niniejszej konwencji,

uznając, że środowisko morskie i organizmy żyjące, które ono żywi, mają zasadnicze znaczenie dla ludzkości i że wszyscy ludzie są zainteresowani w zapewnieniu takiego sposobu gospodarowania tym środowiskiem, aby jego właściwości i zasoby nie uległy pogorszeniu;

uznając, że zdolność morza do wchłaniania odpadów i ich unieszkodliwiania, jak też jego możliwości odnawiania zasobów naturalnych nie są nieograniczone;

uznając, że zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i zasadami prawa międzynarodowego Państwa mają suwerenne prawo do eksploatowania swoich własnych zasobów stosownie do swojej polityki w stosunku do otaczającego środowiska i mają obowiązek zapewnienia, aby działalność prowadzona w zasięgu ich jurysdykcji lub pod ich kontrolą nie powodowała szkód w środowisku innych Państw lub na obszarach poza zasięgiem ich jurysdykcji państwowej;

powołując się na rezolucję 2749 (XXV) Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych dotyczącą zasad gospodarowania dnem mórz i oceanów oraz jego podłożem, poza zasięgiem jurysdykcji państwowej;

stwierdzając, że zanieczyszczanie mórz pochodzi z wielu źródeł, jak zatapianie i zrzuty poprzez atmosferę, rzeki, zalewy, wyloty kanalizacyjne i rurociągi, i że jest ważne, aby Państwa stosowały najlepsze dostępne środki w celu zapobiegania temu zanieczyszczaniu oraz opracowały środki i metody technologiczne zmniejszające ilość usuwanych szkodliwych odpadów;

przekonane, że międzynarodowa działalność zmierzająca do zwalczania zanieczyszczania mórz powodowanego przez zatapianie odpadów może i musi być podjęta bez zwłoki, lecz że działanie to nie powinno stać na przeszkodzie możliwie najszybszemu poszukiwaniu metod zwalczania innych źródeł zanieczyszczania mórz;

pragnąc polepszyć ochronę środowiska morskiego przez zachęcenie Państw wspólnie zainteresowanych poszczególnymi obszarami geograficznymi do zawierania odpowiednich porozumień uzupełniających tę konwencję,

zgodziły się na następujące postanowienia:

Artykuł  I

Umawiające się Strony będą popierać indywidualnie i zbiorowo skuteczną walkę ze wszystkimi źródłami zanieczyszczania środowiska morskiego, a w szczególności zobowiązują się do podjęcia wszelkich praktycznych środków w celu zapobiegania zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, mogących zagrażać zdrowiu ludzkiemu, wyrządzać szkodę zasobom żywym, florze i faunie morskiej, pogarszać warunki rekreacyjne lub też utrudniać wszystkie inne prawnie dopuszczalne sposoby użytkowania morza.

Artykuł  II

Umawiające się Strony, zgodnie z postanowieniami następnych artykułów, będą podejmowały indywidualnie, stosownie do swych naukowych, technicznych i ekonomicznych możliwości, a także kolektywnie, odpowiednie środki w celu zapobiegania zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie oraz będą uzgadniały swą politykę w tej dziedzinie.

Artykuł  III

W rozumieniu niniejszej konwencji:

1. a) Określenie "zatapianie" oznacza:

i. każde rozmyślne usuwanie do morza odpadów lub innych substancji ze statków, samolotów, platform lub innych urządzeń umieszczonych w morzu;

ii. każde rozmyślne zatapianie w morzu statków, samolotów, platform lub innych urządzeń umieszczonych w morzu.

b) Określenie "zatapianie" nie obejmuje:

i. usuwania do morza odpadów lub innych substancji powstających lub wydobywających się wskutek normalnej eksploatacji statków, samolotów, platform i innych urządzeń umieszczonych w morzu oraz ich wyposażenia, z wyjątkiem odpadów lub innych substancji przewożonych lub przeładowywanych na statkach, samolotach, platformach lub innych urządzeniach umieszczonych w morzu, używanych do zatapiania tych substancji, oraz w wyjątkiem pozostałości pochodzących z obróbki takich odpadów lub innych substancji na pokładzie tych statków, samolotów, platform lub urządzeń;

ii. umieszczania substancji w innym celu niż ich zwykłe usunięcie, pod warunkiem że takie umieszczenie nie jest niezgodne z celami niniejszej konwencji.

c) Postanowienia niniejszej konwencji nie dotyczą usuwania odpadów lub innych substancji, które pochodzą bezpośrednio albo pośrednio z poszukiwań oraz z eksploatacji i obróbki w morzu zasobów mineralnych dna morskiego.

2. Określenie "statki i samoloty" oznacza wszelkiego rodzaju statki wodne lub powietrzne. Określenie to obejmuje poduszkowce i urządzenia pływające, niezależnie od tego, czy poruszają się za pomocą własnego napędu, czy też nie.

3. Określenie "morze" oznacza wszystkie wody morskie, z wyjątkiem wód wewnętrznych Państw.

4. Określenie "odpady i inne substancje" oznacza materiały i substancje wszelkiego typu, postaci i rodzaju.

5. Określenie "specjalne zezwolenie" oznacza zezwolenie udzielone w poszczególnym wypadku na wniosek zgłoszony uprzednio i zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w załącznikach II i III.

6. Określenie "ogólne zezwolenie" oznacza zezwolenie udzielone uprzednio i zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w załączniku III.

7. Określenie "Organizacja" oznacza organizację wyznaczoną przez Umawiające się Strony zgodnie z postanowieniami artykułu XIV ustęp 2.

Artykuł  IV

1. Zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji każda z Umawiających się Stron zabroni zatapiania wszelkich odpadów i innych substancji w jakiejkolwiek postaci lub stanie, stosując się do poniższych postanowień:

a) zabronione jest zatapianie wszelkich odpadów lub innych substancji wymienionych w załączniku I;

b) zatapianie odpadów lub innych substancji wymienionych w załączniku II wymaga uprzedniego specjalnego zezwolenia;

c) zatapianie wszelkich innych odpadów lub substancji jest uzależnione od wydania uprzedniego zezwolenia ogólnego.

2. Żadne zezwolenie nie będzie wydane bez wnikliwego rozpatrzenia wszystkich czynników wymienionych w załączniku III, obejmującego także uprzednie badania właściwości miejsca zatapiania, zgodnie z rozdziałami B i C tego załącznika.

3. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie będzie interpretowane jako stanowiące przeszkodę do wydania przez Umawiającą się Stronę, w zakresie jej dotyczącym, zakazu zatapiania odpadów lub innych substancji nie wymienionych w załączniku I. O wydaniu takiego zakazu Strona ta powiadomi Organizację.

Artykuł  V

1. Postanowień artykułu IV nie stosuje się, gdy zachodzi konieczność zapewnienia bezpieczeństwa życia ludzkiego lub bezpieczeństwa statków, samolotów, platform albo innych urządzeń umieszczonych w morzu w razie działania siły wyższej, wywołanego burzową pogodą, ani we wszelkich innych wypadkach zagrożenia życia ludzkiego lub bezpośredniego niebezpieczeństwa dla statku, samolotu, platformy lub innych urządzeń umieszczonych w morzu, jeżeli zatopienie wydaje się jedynym sposobem przeciwdziałania niebezpieczeństwu i jeżeli według wszelkiego prawdopodobieństwa pociągnie za sobą mniejszą szkodę niż jego zaniechanie. Zatopienie powinno być dokonane w taki sposób, aby do minimum ograniczyć narażenie życia ludzkiego, jak również flory i fauny morskiej; o przeprowadzeniu zatopienia należy niezwłocznie zawiadomić Organizację.

2. W nagłych wypadkach stwarzających niemożliwe do przyjęcia ryzyko narażenia zdrowia ludzkiego i nie pozwalających na żadne inne praktyczne rozwiązanie Umawiająca się Strona może wydać specjalne zezwolenie stanowiące odstępstwo od artykułu IV ustęp 1 litera a). Przed wydaniem takiego zezwolenia Strona zasięgnie opinii kraju lub krajów, które mogą być dotknięte jego skutkami, oraz Organizacji, która po konsultacji z innymi Stronami i właściwymi organizacjami międzynarodowymi zaleci Stronie niezwłocznie najwłaściwsze metody postępowania stosownie do postanowień artykułu XIV. Strona zastosuje się do tych zaleceń w maksymalnej mierze, odpowiednio do czasu, w jakim działanie powinno być podjęte, oraz z uwzględnieniem podstawowego obowiązku unikania wyrządzenia szkód w środowisku morskim. Strona poinformuje Organizację o podjętym działaniu. Strony zobowiązują się pomagać sobie wzajemnie w takich sytuacjach.

3. Umawiająca się Strona może zrzec się swoich praw wynikających z ustępu 2 w chwili ratyfikacji niniejszej konwencji lub przystąpienia do niej albo później.

Artykuł  VI

1. Każda z Umawiających się Stron wyznaczy władzę lub władze właściwe do:

a) wydawania zezwoleń specjalnych, które będą wymagane uprzednio, na zatapianie substancji wymienionych w załączniku II i w warunkach określonych w artykule V ustęp 2;

b) wydawania zezwoleń ogólnych, które będą wymagane uprzednio, na zatapianie wszelkich innych substancji;

c) rejestrowania rodzaju i ilości każdej substancji, na której zatopienie wydano zezwolenie, oraz miejsca, daty i sposobu zatopienia;

d) obserwacji indywidualnej lub we współpracy z innymi Stronami i właściwymi organizacjami międzynarodowymi stanu mórz dla realizacji celów niniejszej konwencji.

2. Właściwa władza lub właściwe władze Umawiającej się Strony będą wydawać zgodnie z postanowieniami ustępu 1 uprzednie zezwolenia specjalne lub ogólne, dotyczące substancji przeznaczonych do zatapiania:

a) załadowanych na jej terytorium,

b) załadowanych na statek lub samolot zarejestrowany na jej terytorium lub podnoszący jej banderę, jeżeli załadunku dokonuje się na terytorium Państwa nie będącego Stroną niniejszej konwencji.

3. Przy wydawaniu zezwoleń przewidzianych w ustępie 1 litery a) i b) właściwa władza lub władze będą stosować postanowienia załącznika III, jak też dodatkowe kryteria, środki i warunki, które uznają za stosowne.

4. Każda z Umawiających się Stron będzie przekazywać Organizacji, a w razie potrzeby również innym Stronom, bezpośrednio lub przez sekretariat powołany na podstawie regionalnego porozumienia, informacje przewidziane w ustępie 1 litery c) i d) oraz informować o kryteriach, środkach i warunkach, które stosuje zgodnie z ustępem 3. Sposób składania i rodzaj tych informacji zostaną uzgodnione przez Strony w drodze konsultacji.

Artykuł  VII

1. Każda z Umawiających się Stron podejmie kroki niezbędne do wykonywania niniejszej konwencji w stosunku do wszystkich:

a) statków i samolotów zarejestrowanych na jej terytorium lub podnoszących jej banderę;

b) statków i samolotów załadowywanych na jej terytorium lub na jej wodach terytorialnych substancjami, które mają być zatopione;

c) statków i samolotów oraz stacjonarnych lub pływających platform, podlegających jej jurysdykcji i przeznaczonych do wykonywania operacji zatapiania.

2. Każda Strona podejmie na swoim terytorium odpowiednie kroki w celu zapobiegania działaniom niezgodnym z postanowieniami niniejszej konwencji i karania za takie działania.

3. Strony zgadzają się współdziałać w opracowaniu trybu postępowania w celu skutecznego stosowania niniejszej konwencji, zwłaszcza na pełnym morzu, łącznie z trybem sygnalizowania o zauważonych statkach i samolotach, które dokonują operacji zatapiania z naruszeniem postanowień niniejszej konwencji.

4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do statków i samolotów korzystających z immunitetu państwowego zgodnie z prawem międzynarodowym. Niemniej jednak każda Strona zapewni przez zastosowanie właściwych środków, aby takie statki i samoloty posiadane lub eksploatowane przez nią działały w sposób zgodny z celami niniejszej konwencji, i poinformuje o tym Organizację.

5. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie narusza prawa każdej Strony do stosowania, zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego, innych środków zapobiegających zatapianiu w morzu.

Artykuł  VIII

Dla urzeczywistnienia celów niniejszej konwencji Umawiające się Strony, mające wspólne interesy w ochronie środowiska morskiego na danym obszarze geograficznym, będą starały się uwzględniając specyficzne warunki regionalne, zawierać regionalne porozumienia zgodne z niniejszą konwencją w celu przeciwdziałania zanieczyszczaniu, zwłaszcza powodowanemu przez zatapianie. Strony niniejszej konwencji będą starały się działać zgodnie z celami i postanowieniami tych regionalnych porozumień, które będą przekazywane Stronom do wiadomości przez Organizację. Umawiające się Strony będą starały się współpracować ze Stronami porozumień regionalnych w celu opracowania uzgodnionych metod postępowania, które powinny stosować Umawiające się Strony niniejszej konwencji i Strony porozumień regionalnych. Należy poświęcić szczególną uwagę współpracy w zakresie obserwacji i badań naukowych.

Artykuł  IX

Umawiające się Strony ułatwią, w ramach współpracy w łonie Organizacji i innych organów międzynarodowych, Stronom, które się o to zwrócą, uzyskanie pomocy w zakresie:

a) szkolenia personelu naukowego i technicznego;

b) dostarczenia wyposażenia i środków niezbędnych do prowadzenia badań i obserwacji;

c) niszczenia i przerabiania odpadów oraz innych sposobów zapobiegania zanieczyszczaniu lub zmniejszenia zanieczyszczenia powodowanego przez zatapiane,

przede wszystkim w kręgu zainteresowanych krajów, aby w ten sposób przyczynić się do osiągnięcia celów i przeznaczenia niniejszej konwencji.

Artykuł  X

Zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego, dotyczącymi odpowiedzialności Państw za szkody wyrządzone w środowisku innych Państw lub w jakiejkolwiek innej strefie tego środowiska przez zatapianie odpadów i wszelkiego rodzaju innych substancji, Umawiające się Strony przystąpią do opracowania trybu postępowania w celu ustalania odpowiedzialności i załatwiania sporów powstałych w związku z zatapianiem.

Artykuł  XI

Umawiające się Strony na swoim pierwszym spotkaniu konsultacyjnym rozpatrzą tryb załatwiania sporów dotyczących interpretacji i stosowania niniejszej konwencji.

Artykuł  XII

Umawiające się Strony zobowiązują się popierać, w ramach właściwych wyspecjalizowanych organizacji międzynarodowych i innych organów międzynarodowych, przedsięwzięcia mające na celu ochronę środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem przez:

a) węglowodory, łącznie z produktami ropy naftowej, i ich odpady;

b) inne szkodliwe lub niebezpieczne substancje przewożone przez statki w innych celach niż zatopienie;

c) odpady powstające w trakcie eksploatacji statków, samolotów, platform i innych urządzeń umieszczonych w morzu;

d) zanieczyszczenia radioaktywne ze wszelkich źródeł, w tym również ze statków;

e) składniki broni chemicznej i biologicznej;

f) odpady lub inne substancje pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z prac poszukiwawczych, eksploatacji i przetwarzania w morzu mineralnych zasobów dna morskiego.

Strony będą starały się również przyczynić w ramach odpowiednich organizacji międzynarodowych do skodyfikowania sygnałów, jakimi posługiwać się będą statki używane do operacji zatapiania.

Artykuł  XIII

Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie stoi na przeszkodzie opracowaniu i rozwijaniu prawa morskiego przez Konferencję Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie Prawa Morza, zwołaną zgodnie z rezolucją 2750 C (XXV) Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, ani nie przesądza aktualnych lub przyszłych roszczeń i stanowisk prawnych któregokolwiek Państwa dotyczących prawa morskiego oraz charakteru i zasięgu jego jurysdykcji przybrzeżnej ani jurysdykcji wykonywanej przez to Państwo w stosunku do statków podnoszących jego banderę. Umawiające się Strony zgadzają się na przeprowadzenie konsultacji na konferencji, która zostanie zwołana przez Organizację po Konferencji w sprawie Prawa Morza, a w każdym razie nie później niż w 1976 r., w celu określenia charakteru i zasięgu praw i obowiązków Państwa przybrzeżnego w zakresie stosowania niniejszej konwencji w strefie przyległej do jego wybrzeży.

Artykuł  XIV

1. Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii jako depozytariusz, nie później niż w ciągu trzech miesięcy po wejściu w życie niniejszej konwencji, zwoła spotkanie Umawiających się Stron w celu uregulowania spraw organizacyjnych.

2. Umawiające się Strony wyznaczą właściwą Organizację, istniejącą w chwili spotkania przewidzianego w ustępie poprzednim, do pełnienia funkcji sekretariatu związanych z niniejszą konwencją. Każda Strona niniejszej konwencji, nie będąca członkiem tej Organizacji, będzie uczestniczyć w odpowiedniej mierze w kosztach ponoszonych przez tę Organizację wskutek wykonywania tych funkcji.

3. Funkcje sekretariatu Organizacji polegają w szczególności na:

a) zwoływaniu spotkań konsultacyjnych Umawiających się Stron co najmniej raz na dwa lata i zebrań specjalnych Stron w każdym czasie na wniosek dwóch trzecich Stron;

b) pracach przygotowawczych i udzielaniu pomocy, w porozumieniu z Umawiającymi się Stronami i właściwymi organizacjami międzynarodowymi, w opracowaniu i realizacji metod postępowania, o których mowa w ustępie 4 litera e) niniejszego artykułu;

c) rozpatrywaniu zapytań Umawiających się Stron oraz nadesłanych przez nie informacji, konsultowaniu z Umawiającymi się Stronami i z właściwymi organizacjami międzynarodowymi oraz wydawaniu Stronom zaleceń w sprawach związanych z niniejszą konwencją, lecz nie wymienionych w niej szczegółowo;

d) przekazywaniu zainteresowanym Stronom wszystkich zawiadomień otrzymywanych przez Organizację zgodnie z postanowieniami artykułu IV ustęp 3, artykułu V ustępy 1 i 2, artykułu VI ustęp 4 i artykułów XV, XX i XXI.

Przed wyznaczeniem Organizacji funkcje te w razie potrzeby będzie wykonywał jeden z depozytariuszy, którym w danym wypadku będzie Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii.

4. Na spotkaniach konsultacyjnych lub specjalnych Umawiające się Strony będą stale oceniały realizację niniejszej konwencji i będą mogły w szczególności:

a) dokonywać przeglądu niniejszej konwencji i załączników do niej oraz przyjmować poprawki zgodnie z postanowieniami artykułu XV;

b) zapraszać właściwe instytucje naukowe do współpracy ze Stronami lub Organizacją i zasięgać ich porad co do naukowych lub technicznych aspektów niniejszej konwencji, a zwłaszcza treści załączników;

c) otrzymywać i i rozpatrywać informacje sporządzone zgodnie z artykułem VI ustęp 4;

d) popierać współpracę z organizacjami regionalnymi zainteresowanymi w zapobieganiu zanieczyszczaniu morza oraz współpracę tych organizacji ze sobą;

e) opracowywać lub przyjmować, po konsultacji z właściwymi organizacjami międzynarodowymi, metody postępowania przewidziane w artykule V ustęp 2, włączając w to podstawowe kryteria określania wyjątkowych i nagłych sytuacji oraz trybu wydawania zaleceń konsultacyjnych i bezpiecznego usuwania substancji w takich wypadkach, ze wskazaniem rejonów nadających się do dokonania zatopienia, oraz wydawać stosowne zalecenia;

f) rozważać wszelkie dodatkowe działania, które mogą być potrzebne.

5. Na pierwszym spotkaniu konsultacyjnym Umawiające się Strony uchwalą niezbędny regulamin wewnętrzny.

Artykuł  XV

1. a) Na spotkaniach Umawiających się Stron, zwoływanych zgodnie z artykułem XIV, mogą być przyjęte poprawki do niniejszej konwencji większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych. Poprawka wejdzie w życie w stosunku do Stron, które ją przyjęły, sześćdziesiątego dnia po złożeniu Organizacji przez dwie trzecie Stron dokumentu przyjęcia poprawki. Następnie poprawka wejdzie w życie w stosunku do każdej Strony trzydziestego dnia po złożeniu przez nią dokumentu przyjęcia poprawki.

b) Organizacja będzie informowała wszystkie Umawiające się Strony o każdym wniosku o zwołanie spotkania specjalnego na podstawie artykułu XIV i o każdej poprawce przyjętej na spotkaniach Stron oraz o dacie, od której każda taka poprawka wejdzie w życie w stosunku do każdej Strony.

2. Poprawki do załączników będą oparte na przesłankach naukowych i technicznych. Poprawki do załączników, przyjęte większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych na spotkaniu zwołanym zgodnie z artykułem XIV, nabiorą mocy obowiązującej w stosunku do każdej Umawiającej się Strony natychmiast po zawiadomieniu Organizacji o przyjęciu przez Stronę poprawki, a w 100 dni po przyjęciu jej na spotkaniu - w stosunku do wszystkich innych Stron, z wyjątkiem tych, które przed upływem tego 100-dniowego terminu złożą oświadczenie, że nie są w stanie przyjąć poprawki w tym czasie. Strony będą się starały powiadomić Organizację o przyjęciu przez nie poprawki w możliwie najkrótszym czasie po przyjęciu jej na spotkaniu. Każda ze Stron może w każdym czasie zgłoszony uprzednio sprzeciw zastąpić oświadczeniem o przyjęciu i wtedy poprawka poprzednio odrzucona wejdzie w życie w stosunku do tej Strony.

3. Przyjęcia lub zgłoszenia sprzeciwu, zgodnie z niniejszym artykułem, dokonuje się przez złożenie Organizacji odpowiedniego dokumentu. Organizacja zawiadamia wszystkie Umawiające się Strony o otrzymaniu takich dokumentów.

4. Przed wyznaczeniem Organizacji funkcje administracyjne powierzone jej przez niniejszą konwencję będzie pełnił tymczasowo Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, jako jeden z depozytariuszy niniejszej konwencji.

Artykuł  XVI

Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania dla każdego Państwa w Londynie, Meksyku, Moskwie i Waszyngtonie od dnia 29 grudnia 1972 r. do dnia 31 grudnia 1973 r.

Artykuł  XVII

Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane Rządom Meksyku, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii oraz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Artykuł  XVIII

Po dniu 31 grudnia 1973 r. niniejsza konwencja będzie otwarta do przystąpienia dla każdego Państwa. Dokumenty przystąpienia będą składane Rządom Meksyku, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii oraz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Artykuł  XIX

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po dniu złożenia piętnastego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

2. W stosunku do każdej Umawiającej się Strony, która ratyfikuje niniejszą konwencję lub do niej przystąpi po złożeniu piętnastego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po złożeniu przez tę Stronę jej dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

Artykuł  XX

Depozytariusze będą zawiadamiali Umawiające się Strony:

a) o podpisaniu niniejszej konwencji i o złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, dokumentów przystąpienia lub wypowiedzenia, zgodnie z artykułami XVI, XVII, XVIII i XXI, oraz

b) o dacie wejścia w życie niniejszej konwencji, zgodnie z artykułem XIX.

Artykuł  XXI

Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję przez złożenie, na sześć miesięcy wcześniej, pisemnego zawiadomienia jednemu z depozytariuszy, który poinformuje o tym niezwłocznie wszystkie Strony.

Artykuł  XXII

Oryginał niniejszej konwencji, której teksty w językach angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony na przechowanie Rządom Meksyku, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii oraz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, które prześlą uwierzytelnione kopie niniejszej konwencji wszystkim Państwom.

Na dowód czego niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w czterech egzemplarzach w Londynie, Meksyku, Moskwie i Waszyngtonie dnia dwudziestego dziewiątego grudnia 1972 r.

ZAŁĄCZNIK  I

  ¹ 1. Związki organiczne halogenów*.

2. Rtęć i związki rtęci.

3. Kadm i związki kadmu.

4. Masy plastyczne i inne substancje syntetyczne nie ulegające rozkładowi, na przykład sieci i liny, które mogą unosić się na powierzchni wody lub zwisać w morzu w sposób stanowiący istotną niedogodność dla rybołówstwa, nawigacji lub innych prawnie dopuszczalnych sposobów korzystania z morza.

5. Ropa naftowa i jej odpady, produkty rafinacji ropy, pozostałości destylacji ropy oraz wszystkie mieszaniny zawierające dowolną ilość tych substancji, wzięte na statek w celu ich zatopienia.

6. Odpady radioaktywne i inne radioaktywne materiały.

7. Materiały produkowane w jakiejkolwiek postaci (np. ciała stałe, ciecze, ciała półpłynne, gazy lub żywe organizmy) do prowadzenia wojny biologicznej i chemicznej.

8. Z wyjątkiem powyższego ustępu 6, ustępy od 1 do 7 niniejszego załącznika nie odnoszą się do substancji, które bardzo szybko stają się nieszkodliwe wskutek procesów fizycznych, chemicznych lub biologicznych w morzu, pod warunkiem że:

(i) nie psują smaku jadalnych organizmów morskich ani

(ii) nie zagrażają zdrowiu ludzkiemu lub zdrowiu zwierząt domowych.

W razie wątpliwości co do nieszkodliwości substancji, Strona powinna zastosować postępowanie konsultacyjne przewidziane w artykule XIV.

9. Z wyjątkiem odpadów przemysłowych, tak jak to określono w poniższym ustępie 11, załącznik niniejszy nie ma zastosowania do odpadów lub innych materiałów (takich jak szlam ściekowy i materiał pogłębiarski)**, które zawierają szkodliwe substancje określone w ustępach od 1 do 5 w ilościach śladowych.

Ustęp 6 nie ma zastosowania do odpadów lub innych materiałów (np. szlamów ściekowych i materiałów pogłębiarskich) zawierających minimalne (uwalniane) poziomy radioaktywności, tak jak to określa IAEA i jak przyjęły Umawiające się Strony. Jeżeli nie jest to zabronione w inny sposób w załączniku I, odpady takie powinny podlegać, odpowiednio, postanowieniom załączników II i III.

10. (a) Zabrania się spopielania na morzu odpadów przemysłowych, określonych w poniższym ustępie 11, oraz szlamów ściekowych.

(b) Spopielanie na morzu wszelkich innych odpadów lub materiałów wymaga wydania specjalnego zezwolenia.

(c) Umawiająca się Strona, wydając specjalne zezwolenie na spopielanie na morzu, zastosuje wymagania opracowane na podstawie niniejszej konwencji.

(d) W rozumieniu niniejszego załącznika:

(i) "morskie urządzenie spopielające" oznacza statek, platformę lub inną konstrukcję eksploatowaną dla celów spalania na morzu,

(ii) "spopielanie na morzu" oznacza rozmyślne spalanie odpadów lub innych materiałów na morskim urządzeniu spopielającym w celu ich termicznego zniszczenia. Określenie powyższe wyklucza czynności spalania przypadkowe w normalnej eksploatacji statku, platformy lub innej konstrukcji.

11. Odpady przemysłowe od 1 stycznia 1996 r.

W rozumieniu niniejszego załącznika:

Termin "odpady przemysłowe" oznacza materiały odpadowe powstające przy czynnościach procesu produkcyjnego lub obróbczo-przetwórczego i nie odnosi się do:

(a) urobku z pogłębiania dna;

(b) szlamu ze ścieków;

(c) odpadów rybnych lub resztek organicznych powstających w przemysłowym procesie obróbki ryb;

(d) statków i platform oraz innych konstrukcji morskich, pod warunkiem że materiały zdolne do tworzenia pływających resztek lub innym sposobem zanieczyszczające morze są usuwane w maksymalnym stopniu;

(e) nieskażonych, ciężkich materiałów geologicznych, których składniki chemiczne prawdopodobnie nie przedostaną się do środowiska morskiego;

(f) nieskażonych materiałów organicznych pochodzenia naturalnego.

Zatapianie odpadów i innych materiałów wyszczególnionych wyżej w lit. (a)-(f) powinno podlegać wszystkim pozostałym postanowieniom załącznika I, a także postanowieniom załączników II i III.

Treści niniejszego ustępu nie stosuje się do odpadów promieniotwórczych lub jakichkolwiek innych materiałów wymienionych w ustępie 6 niniejszego załącznika.

12. W ciągu 25 lat od daty wejścia w życie poprawki do ustępu 6 i po każdym 25-letnim okresie od tej daty Umawiające się Strony zbiorą wyniki studiów naukowych odnoszące się do wszelkich odpadków radioaktywnych i innych radioaktywnych materiałów odmiennych od wysokoradioaktywnych, uwzględniając przy tym takie inne czynniki, jakie same uznają za właściwe, i dokonają przeglądu umieszczenia takich substancji w załączniku I, zgodnie z procedurą przedłożoną w artykule XV.

______

* Bliższy odpowiednik w języku polskim to: chlorowcopochodne (lub halogenopochodne) związków organicznych (przyp. tłumacza).

** Polskim określeniem technicznym powszechniej używanym jest "urobek pogłębiarski" (przyp. tłumacza).

ZAŁĄCZNIK  II

  ² W celu stosowania przepisów artykułu VI ustęp 1 lit. a) zatapianie niżej wymienionych substancji i materiałów wymaga szczególnej ostrożności.

A. Odpady zawierające znaczne ilości następujących substancji:

1. arsen i ich związki

2. beryl - " -

3. chrom - " -

4. miedź - " -

5. ołów - " -

6. nikiel - " -

7. wanad - " -

8. cynk - " -

9. organiczne związki silikonowe

10. cyjanki

11. fluorki

12. pestycydy i ich produkty nie objęte załącznikiem I.

B.* Pojemniki, odpadki metalowe i inne odpady wielkiej objętości, które mogą opadać na dno morskie i stanowić poważną przeszkodę w rybołówstwie i nawigacji.

C.* Wydając specjalne zezwolenia na spopielanie substancji wymienionych w niniejszym załączniku, Umawiające się Strony powinny stosować prawidła "Przepisów dla kontroli spopielania na morzu odpadów i innych substancji", zawarte w dodatku do załącznika I, i powinny wziąć pod uwagę całą treść "Technicznych wytycznych dla kontroli spopielania na morzu odpadów i innych substancji", uchwalonych po konsultacjach przez Umawiające się Strony.

D.* Materiały, które chociaż nietoksyczne, mogą stać się szkodliwe na skutek ilości, w jakiej są zatapiane, lub które mogą poważnie pogorszyć warunki środowiska.

______

* Ustępy B i D z pierwotnej redakcji załącznika II zostały skreślone. Pierwotne ustępy C, E i F otrzymały oznaczenia B, C i D (przypis wg "Supplement to the London Dumping Convention") IMO 1995, druk IMO-532E.

ZAŁĄCZNIK  III

  ³ Dane, które należy brać pod uwagę przy ustalaniu kryteriów wydawania zezwoleń na zatapianie substancji w morzu, zgodnie z postanowieniami artykułu IV ustęp 2, obejmują w szczególności:

A. Charakterystykę i składniki substancji:

1. Ogólną ilość i średnie wskaźniki składu zatapianej substancji (np. w ciągu roku).

2. Postać, np. ciała stałe, szlam, ciecz lub gaz.

3. Własności: fizyczne (np. rozpuszczalność, gęstość), chemiczne i biochemiczne (np. zapotrzebowanie na tlen i substancje odżywcze) i biologiczne (np. obecność wirusów, bakterii, drożdży, pasożytów).

4. Toksyczność.

5. Trwałość: fizyczną, chemiczną i biologiczną.

6. Akumulację i biologiczne przemiany w substancjach biologicznych i osadach biologicznych.

7. Skłonność do zmian fizycznych, chemicznych i biochemicznych oraz do współoddziaływania w środowisku wodnym z innymi rozpuszczonymi substancjami organicznymi i nieorganicznymi.

8. Prawdopodobieństwo zakażania lub innych niekorzystnych zmian, zmniejszających wartość rynkową zasobów morskich (ryb, mięczaków, skorupiaków itp.).

9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy istnieją odpowiednie podstawy naukowe dotyczące właściwości i składu materiałów przewidzianych do zatapiania, pozwalające ocenić ich oddziaływanie na życie w morzu i zdrowie ludzkie.

B. Charakterystykę miejsca i metody zatapiania:

1. Lokalizację (np. współrzędne miejsca zatapiania, głębokość i odległość od brzegów), położenie w odniesieniu do innych obszarów (np. terenów rekreacyjnych, miejsc tarła, hodowli i połowów oraz położenia zasobów nadających się do eksploatacji).

2. Ilość usuwanej substancji w określonym czasie (np. w ciągu dnia, tygodnia, miesiąca).

3. Metody stosowania opakowań i pojemników w razie ich używania.

4. Początkowy stopień rozcieńczenia, otrzymywany przy proponowanej metodzie zrzutu.

5. Cechy charakterystyczne rozpraszania (np. skutki oddziaływania prądów, przypływów i odpływów oraz wiatrów na przemieszczanie poziome i pionowe).

6. Cechy charakterystyczne wody, takie jak np. temperatura, pH, zasolenie, uwarstwienie, wskaźniki tlenowe zanieczyszczenia, rozpuszczony tlen (DO), chemiczne zapotrzebowanie tlenu (COD), biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BOD), obecność azotu w formie organicznej lub mineralnej, w szczególności obecność amoniaku, zawiesiny i innych substancji pokarmowych oraz produktywność.

7. Cechy charakterystyczne dna (np. topografię, charakterystykę geochemiczną i geologiczną oraz produktywność biologiczną).

8. Inne poprzednio dokonane zatopienia i ich skutki na obszarze zatapiania (np. dane wskazujące obecność metali ciężkich i zawartość węgla organicznego).

9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy istnieją odpowiednie podstawy naukowe dla oceny skutków takiego zatopienia, jak podaje ten załącznik, biorąc pod uwagę okresowe zmiany związane z porami roku.

C. Uwagi i warunki ogólne:

1. Możliwość wpływu na warunki rekreacyjne (np. obecność substancji pływających lub osiadających, mętność, nieprzyjemny zapach, zmiana barwy i występowanie piany).

2. Możliwość wpływu na faunę i florę morską, hodowlę ryb i mięczaków, zasoby rybne i rybołówstwo, zbiory i uprawę alg morskich.

3. Możliwość wpływu na inne sposoby korzystania z morza (np. pogorszenie jakości wody używanej do celów przemysłowych, podwodna korozja urządzeń umieszczonych w morzu, zakłócenia pracy statków wynikające z obecności substancji pływających, utrudnienia w połowach lub nawigacji na skutek pozostawania odpadów lub przedmiotów stałych na dnie morskim i ochrona obszarów o szczególnym znaczeniu ze względów naukowych lub zachowawczych).

4. Praktyczne możliwości stosowania na lądzie alternatywnych metod przerabiania, usuwania lub niszczenia bądź przetwarzania w celu zmniejszenia szkodliwości substancji przed ich zatopieniem w morzu.

1 Załącznik I zmieniony przez rezolucje: LC49(16), LC50(16) i LC51(16) spotkań konsultatywnych Umawiających się Stron (Dz.U.97.47.300) z dniem 20 lutego 1994 r.

2 Załącznik II zmieniony przez rezolucje: LC49(16), LC50(16) i LC51(16) spotkań konsultatywnych Umawiających się Stron (Dz.U.97.47.300) z dniem 20 lutego 1994 r.

3 Załącznik III zmieniony przez rezolucję LCD37(12) spotkań konsultatywnych Umawiających się Stron (Dz.U.97.47.300) z dniem 19 maja 1990 r.

• Identyfikator: Dz.U.1984.11.46
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji. Moskwa.Waszyngton.Londyn.Meksyk.1972.12.29.
• Data aktu: 29/12/1972
• Data ogłoszenia: 29/02/1984
• Data wejścia w życie: 22/02/1979