Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Helsinki.1974.03.22.

KONWENCJA

o ochronie środowiska morskiego obszaru morza Bałtyckiego,

sporządzona w Helsinkach dnia 22 marca 1974 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 22 marca 1974 r. została sporządzona w Helsinkach Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.

Po zaznajomiemiu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana, z tym że - zgodnie z artykułem 25 ustęp 2 konwencji - zawiesza się na okres jednego roku od daty wejścia jej w życie zastosowanie załącznika IV do wymienionej konwencji.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 8 listopada 1979 r.

(Tekst konwencji jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA O OCHRONIE ŚRODOWISKA MORSKIEGO OBSZARU MORZA BAŁTYCKIEGO

Państwa-Strony niniejszej konwencji,

świadome nie dających się zastąpić wartości gospodarczych, społecznych i kulturalnych środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i jego żywych zasobów dla narodów Umawiających się Stron;

mając na uwadze wyjątkowe cechy hydrograficzne i ekologicznme obszaru Morza Bałtyckiego oraz wrażliwość jego żywych zasobów na zmiany zachodzące w środowisku;

stwierdzając szybki rozwój działalności człowieka na obszarze Morza Bałtyckiego, znaczne zaludnienie obszaru zlewiska oraz wysoki stopień urbanizacji i uprzemysłowienia Umawiających się Stron, jak również intensywny rozwój ich rolnictwa i leśnictwa;

stwierdzając z głębokim niepokojem wzrastające zanieczyszczenie obszaru Morza Bałtyckiego, wprowadzane różnymi drogami, jak: poprzez rzeki i ich ujęcia, zrzuty z wylotów kanałów i rurociągów, zatapianie w morzu i zanieczyszczenie pochodzące z normalnej eksploatacji statków, jak również z powietrza atmosferycznego;

świadome odpowiedzialności Umawiających się Stron za ochronę i podnoszenie walorów środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego dla dobra ich narodów;

uznając, że ochrona środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawa jego stanu są zadaniami, których nie można skutecznie wykonać jedynie wysiłkiem poszczególnych państw, ale że potrzebna jest również pilnie ścisła współpraca regionalna i inne odpowiednie międzynarodowe środki mające na celu wypełnienie tych zadań;

stwierdzając, że konwencje międzynarodowe, zawarte ostatnio w tej dziedzinie, nawet po wejściu ich w życie dla poszczególnych Umawiających się Stron, nie obejmują wszystkich specyficznych wymagań niezbędnych dla ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu;

stwierdzając doniosłość współpracy naukowej i technologicznej, w szczególności między Umawiającymi się Stronami, w zakresie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu;

pragnąc rozwijać dalszą współpracę regionalną na obszarze Morza Bałtyckiego, której możliwość i potrzeba zostały potwierdzone przez podpisanie w Gdańsku w 1973 roku Konwencji o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach;

świadome doniosłości międzyrządowej współpracy regionalnej w zakresie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego jako integralnej części pokojowej współpracy i wzajemnego zrozumienia między wszystkimi Państwami Europejskimi;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Obszar działania konwencji.

W rozumieniu niniejszej konwencji "obszar Morza Bałtyckiego" obejmuje Morze Bałtyckie właściwe wraz z Zatoką Botnicką, Zatoką Fińską oraz wejściem na Morze Bałtyckie, ograniczonym równoleżnikiem 57^o44'8" szerokości geograficznej północnej, przechodzącym przez Skaw w Skagerraku. Nie obejmuje on wód wewnętrznych Umawiających się Stron.

Artykuł  2

Definicje.

W rozumieniu niniejszej konwencji:

1. "Zanieczyszczenie" oznacza wprowadzenie przez człowieka, bezpośrednio lub pośrednio, do środowiska morskiego, włączając w nie ujście rzek, substancji lub energii powodujących takie szkodliwe skutki, jak: zagrożenie zdrowia ludzkiego, szkodliwość w stosunku do żywych zasobów i życia w morzu, utrudnienie w dozwolonym użytkowaniu morza, łącznie z rybołówstwem, pogorszenie jakości użytkowej wody morskiej oraz obniżenie uroków morza;

2. "Zanieczyszczenie z lądu" oznacza zanieczyszczenie morza spowodowane przez wprowadzenie z lądu do morza substancji i energii poprzez rzeki, z powietrza atmosferycznego lub bezpośrednio z brzegu morza, łącznie ze zrzutami z wylotów kanałów i rurociągów;

3. a) "Zatapianie" oznacza:

(i) każde rozmyślne usunięcie do morza odpadów lub innego materiału ze statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu;

(ii) każde rozmyślne usunięcie do morza statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu;

b) "Zatapianie" nie obejmuje:

(i) usunięcia do morza odpadów lub innego materiału, powstałych incydentalnie lub wskutek normalnej eksploatacji statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu i ich wyposażenia, z wyjątkiem odpadów lub innych substancji, dowożonych do lub przewożonych przez statki morskie i powietrzne, platformy lub inne, wykonane przez człowieka, konstrukcje na morzu, używane do usuwania takich substancji albo pozostałości pochodzących z oczyszczania tychże odpadów lub innych substancji, na takich statkach morskich i powietrznych, platformach lub konstrukcjach;

(ii) umieszczania materiału w innym celu niż samo ich usunięcie, pod warunkiem, że takie umieszczenie nie jest sprzeczne z celami niniejszej konwencji;

4. "Statki morskie i powietrzne" oznaczają wszelkiego rodzaju jednostki pływające na wodzie i jednostki latające w powietrzu. Określenie to obejmuje również wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające z własnym napędem lub bez oraz platformy nieruchome lub pływające;

5. "Olej" oznacza ropę naftową w każdej postaci, łącznie z surową ropą naftową, olejem paliwowym, osadem, odpadami olejowymi oraz produktami rafinacji;

6. "Substancja szkodliwa" oznacza każdą niebezpieczną, szkodliwą lub inną substancję, która po wprowadzeniu do morza stwarza groźbę spowodowania zanieczyszczenia;

7. "Wypadek" oznacza zdarzenie pociągające za sobą faktyczny lub prawdopodobny zrzut do morza substancji szkodliwej albo wpływ zawierający taką substancję.

Artykuł  3

Podstawowe zasady i zobowiązania.

1. Umawiające się Strony podejmą indywidualnie lub wspólnie wszelkie właściwe ustawodawcze, administracyjne lub inne odpowiednie środki w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu i jego zmniejszenia, a także ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu.

2. Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań w celu zapewnienia, aby wykonywanie niniejszej konwencji nie powodowało wzrostu zanieczyszczenia obszarów morskich leżących poza obszarem Morza Bałtyckiego.

Artykuł  4

Zastosowanie.

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, które obejmuje wodę i dno morskie, łącznie z żywymi zasobami i innymi formami życia w morzu.

2. Bez uszczerbku dla suwerennych praw w odniesieniu do jej morza terytorialnego każda z Umawiających się Stron wykonuje postanowienia niniejszej konwencji w granicach swego morza terytorialnego za pośrednictwem swych władz państwowych.

3. Umawiające się Strony zobowiązują się, bez uszczerbku dla ich suwerennych praw, zapewnić, aby cele niniejszej konwencji zostały na ich wodach wewnętrznych osiągnięte, pomimo że postanowienia niniejszej konwencji nie mają zastosowania do wód wewnętrznych, znajdujących się pod zwierzchnictwem każdej z Umawiających się Stron.

4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do jakiegokolwiek okrętu wojennego, floty pomocniczej, wojskowych statków powietrznych lub innych statków morskich i statków powietrznych stanowiących własność państwową bądź eksploatowanych przez Państwo i użytkowanych w danym czasie wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej.

Jednakże każda Umawiająca się Strona zapewni, przez podjęcie właściwych środków, nie ograniczających działania lub zdolności do działania takich statków morskich i statków powietrznych stanowiących jej własność lub przez nią eksploatowanych, aby postępowały one, w granicach rozsądku i możliwości, zgodnie z niniejszą konwencją.

Artykuł  5

Substancje niebezpieczne.

Umawiające się Strony zobowiązują się przeciwdziałać wprowadzeniu do obszaru Morza Bałtyckiego drogą powietrzną, wodną lub w inny sposób substancji niebezpiecznych, określonych w załączniku I do niniejszej konwencji.

Artykuł  6

Zasady i zobowiązania dotyczące zanieczyszczenia z lądu.

1. Umawiające się Strony podejmą wszelkie właściwe środki w celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego z lądu.

2. W szczególności Umawiające się Strony podejmą wszelkie właściwe środki w celu kontroli i ścisłego ograniczenia zanieczyszczenia substancjami szkodliwymi i materiałami zgodnie z załącznikiem II do niniejszej konwencji. W tym celu będą one, między innymi, jeśli to będzie właściwe, współpracować nad opracowaniem i przyjęciem specjalnych programów, wytycznych, standardów lub przepisów dotyczących zrzutów, jakości środowiska oraz produktów zawierających takie substancje i materiały, a także ich użytkowania.

3. Substancje i materiały wymienione w załączniku II do niniejszej konwencji nie będą wprowadzane do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego w znacznych ilościach bez uprzedniego zezwolenia właściwej władzy państwowej, które może być okresowo weryfikowane przez tę władzę.

4. Właściwa władza państwowa będzie informować Komisję, o której mowa w artykule 12 niniejszej konwencji, o ilości, jakości i sposobie zrzutu, jeżeli uzna ona, że zostały zrzucone znaczne ilości substancji i materiałów wymienionych w załączniku II do niniejszej konwencji.

5. Umawiające się Strony dołożą starań w celu ustanowienia i przyjęcia wspólnych kryteriów wydawania zezwoleń na dokonywanie zrzutów.

6. W celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego substancjami szkodliwymi Umawiające się Strony będą, w uzupełnieniu postanowień artykułu 5 niniejszej konwencji, dążyć do osiągnięcia celów i stosowania kryteriów wymienionych w załączniku III do niniejszej konwencji.

7. Jeżeli ciek wodny przepływający przez terytoria dwóch lub więcej Umawiających się Stron bądź stanowiący granicę między nimi może wprowadzić zanieczyszczenie do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, zainteresowane Umawiające się Strony podejmą wspólnie właściwe środki w celu zapobieżenia takiemu zanieczyszczeniu i jego zmniejszenia.

8. Umawiające się Strony będą dążyć do zastosowania możliwie najlepszych pod względem praktycznym środków w celu zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego substancjami szkodliwymi z powietrza atmosferycznego.

Artykuł  7

Zapobieganie zanieczyszczeniu ze statków.

1. W celu ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem powstałym wskutek rozmyślnego, spowodowanego niedbalstwem, albo przypadkowego wydostania się oleju, substancji szkodliwych innych niż olej, a także przez zrzut ścieków i odpadów ze statków, Umawiające się Strony podejmą środki przewidziane w załączniku IV do niniejszej konwencji.

2. Umawiające się Strony opracują i zastosują jednolite wymagania dotyczące zdolności odbiorczej i usytuowania urządzeń do odbioru pozostałości olejowych, substancji szkodliwych innych niż olej, łącznie ze ściekami i odpadami, uwzględniając, między innymi, specyficzne potrzeby statków pasażerskich i kombinowanych.

Artykuł  8

Statki turystyczne.

Umawiające się Strony, w uzupełnieniu wykonania tych postanowień niniejszej konwencji, które mogą być odpowiednio zastosowane do statków turystycznych, podejmą specjalne środki w celu zmniejszenia szkodliwych skutków działalności tych statków dla środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Środki te powinny, między innymi, przewidywać odpowiednie urządzenia do odbioru odpadów ze statków turystycznych.

Artykuł  9

Zapobieganie zatapianiu.

1. Umawiające się Strony wprowadzą, z zastrzeżeniem ustępów 2 i 4 niniejszego artykułu, zakaz zatapiania na obszarze Morza Bałtyckiego.

2. Zatapianie w morzu urobku z pogłębiania dna wymaga uzyskania uprzedniego specjalnego zezwolenia właściwej władzy państwowej zgodnie z postanowieniami załącznika V do niniejszej konwencji.

3. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić przestrzeganie postanowień niniejszego artykułu przez statki morskie i powietrzne:

a) zarejestrowane na jej terytorium lub pływające pod jej banderą;

b) załadowane na jej terytorium lub na morzu terytorialnym materiałem przeznaczonym do zatopienia; lub

c) mające przypuszczalnie dokonywać zatapiania na jej morzu terytorialnym.

4. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli bezpieczeństwo życia ludzkiego albo bezpieczeństwo statku morskiego lub powietrznego zagrożone jest na morzu przez całkowite zniszczenie lub całkowitą stratę statku morskiego lub powietrznego bądź w innym przypadku stanowiącym niebezpieczeństwo dla życia ludzkiego i jeżeli zatopienie wydaje się jedynym sposobem oddalenia tej groźby oraz jeżeli istnieje wszelkie prawdopodobieństwo, że szkoda, która powstanie wskutek takiego zatopienia, będzie mniejsza niż ta, jaka wynikałaby w innym razie. Takie zatapianie powinno być przeprowadzone w sposób ograniczający do minimum możliwość wyrządzenia szkody życiu ludzkiemu lub życiu w morzu.

5. Zatopienie dokonane w myśl postanowień ustępu 4 niniejszego artykułu będzie zgłoszone i załatwione zgodnie z załącznikiem VI do niniejszej konwencji, a nastepnie, zgodnie z postanowieniami przepisu 4 załącznika V do niniejszej konwencji, będzie również niezwłocznie zgłoszone Komisji, o której mowa w artykule 12 niniejszej konwencji.

6. W przypadku zatopienia, co do którego istnieje podejrzenie, że jest ono sprzeczne z postanowieniami niniejszego artykułu, Umawiające się Strony będą współpracowały w prowadzeniu dochodzeń w tej sprawie zgodnie z przepisem 2 załącznika IV do niniejszej konwencji.

Artykuł  10

Badania i eksploatacja dna morskiego i jego podłoża.

Każda Umawiająca się Strona podejmie wszelkie właściwe środki w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego będącemu rezultatem prowadzenia badań lub eksploatacji jej części dna morskiego i podłoża bądź jakiejkolwiek związanej z tym działalności. Zapewni ona także łatwo dostępne odpowiednie wyposażenie, umożliwiające rozpoczęcie niezwłocznego zwalczania zanieczyszczenia w tym obszarze.

Artykuł  11

Współpraca w zwalczaniu zanieczyszczenia morza.

Umawiające się Strony podejmą środki i będą współpracować, zgodnie z ustaleniami załącznika VI do niniejszej konwencji, w celu wyeliminowania lub zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego olejami lub innymi substancjami szkodliwymi.

Artykuł  12

Ramy instytucjonalne i organizacyjne.

1. Komisja Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego, zwana dalej "Komisją", zostaje niniejszym ustanowiona dla realizacji celów niniejszej konwencji.

2. Przewodnictwo Komisji powierza się każdej z Umawiających się Stron kolejno w porządku alfabetycznym nazw Państw w języku angielskim.

Przewodniczący sprawuje swój urząd przez okres dwóch lat; w czasie swojego przewodnictwa nie może on pełnić funkcji przedstawiciela swego kraju.

W razie wakatu na stanowisku przewodniczącego Umawiająca się Strona, do której należy przewodnictwo Komisji, mianuje jego następcę, który pozostanie na tym stanowisku do czasu upływu terminu przewodnictwa tej Umawiającej się Strony.

3. Posiedzenia Komisji zwoływane na wniosek przewodniczącego odbywają się przynajmniej raz do roku. Na wniosek Umawiającej się Strony, pod warunkiem, że zostanie on poparty przez inną Umawiającą się Stronę, przewodniczący zwoła możliwie jak najszybciej nadzwyczajne posiedzenie, określając jego miejsce i czas, jednakże nie później niż dziewięćdziesiąt dni od daty złożenia takiego wniosku.

4. Pierwsze posiedzenie Komisji zostanie zwołane przez Rząd Depozytariusza i odbędzie się w ciągu dziewięćdziesięciu dni od daty wejścia w życie niniejszej konwencji.

5. Każda z Umawiających się Stron ma w Komisji jeden głos. Jeżeli niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, Komisja podejmuje swoje decyzje jednomyślnie.

Artykuł  13

Obowiązki Komisji.

Obowiązki Komisji są następujące:

a) stałe obserwowanie wykonywania niniejszej konwencji;

b) wydawanie zaleceń w sprawie środków dotyczących realizacji celów niniejszej konwencji;

c) dokonywanie przeglądu treści niniejszej konwencji wraz z załącznikami oraz zalecanie Umawiającym się Stronom takich poprawek do niniejszej konwencji wraz z załącznikami, jakie mogą być wymagane, łącznie ze zmianami w spisach substancji i materiałów, jak również uchwalanie nowych załączników;

d) określanie kryteriów kontroli zanieczyszczenia, zadań zmierzających do redukcji zanieczyszczenia oraz zadań dotyczących środków, zwłaszcza w myśl załącznika III do niniejszej konwencji;

e) popieranie, w ścisłej współpracy z właściwymi instytucjami rządowymi, podejmowania dodatkowych środków dla ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, z uwzględnieniem punktu f) niniejszego artykułu, i w tym celu:

(i) uzyskiwanie z dostępnych źródeł odpowiednich informacji naukowych, technologicznych i statystycznych, ich opracowywanie, uogólnianie i rozpowszechnianie; oraz

(ii) popieranie badań naukowych i technologicznych;

f) korzystanie, w razie potrzeby, z usług właściwych regionalnych i innych międzynarodowych organizacji w celu współpracy w badaniach naukowych i technologicznych, jak również z innych odpowiednich czynności związanych z celami niniejszej konwencji;

g) podejmowanie takich innych funkcji, jakie mogą być właściwe w ramach niniejszej konwencji.

Artykuł  14

Postanowienia administracyjne odnoszące się do Komisji.

1. Językiem roboczym Komisji jest język angielski.

2. Komisja uchwala swój regulamin.

3. Biuro Komisji, zwane dalej "Sekretariatem", mieści się w Helsinkach.

4. Komisja wyznacza Sekretarza Wykonawczego i ustala warunki dla wyznaczenia pozostałego personelu, jaki może być niezbędny, oraz określa obowiązki, zakres i warunki pracy Sekretarza Wykonawczego.

5. Sekretarz Wykonawczy jest naczelnym funkcjonariuszem administracyjnym Komisji i pełni funkcje niezbędne do zarządzania niniejszą konwencją i pracą Komisji oraz wykonuje inne zadania powierzone Sekretarzowi Wykonawczemu przez Komisję i na podstawie jej regulaminu.

Artykuł  15

Przepisy finansowe odnoszące się do Komisji.

1. Komisja uchwala swoje przepisy finansowe.

2. Komisja uchwala roczny lub dwuletni budżet proponowanych wydatków oraz preliminarz budżetowy na następny okres finansowy.

3. Ogólną kwotę budżetu, łącznie z jakimkolwiek budżetem uzupełniającym, uchwalonym przez Komisję, pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony, chyba że Komisja jednogłośnie postanowi inaczej.

4. Każda Umawiająca się Strona pokrywa wydatki związane z uczestnictwem w Komisji swoich przedstawicieli, ekspertów i doradców.

Artykuł  16

Współpraca naukowa i technologiczna.

1. Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji, współpracować w dziedzinie nauki, technologii i innych prac badawczych oraz wymieniać dane, jak również inne informacje naukowe związane z celami niniejszej konwencji.

2. Bez uszczerbku dla postanowień ustępów 1, 2 i 3 artykułu 4 niniejszej konwencji Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji, popierać studia, inicjować, utrzymywać lub realizować programy mające na celu opracowanie sposobów i środków oceny zanieczyszczenia, jego charakteru, rozmiaru, dróg, sposobów ujawniania się, ryzyka i środków zaradczych na obszarze Morza Bałtyckiego, a w szczególności zobowiązują się opracować alternatywne metody oczyszczania, usuwania i eliminowania takich materiałów i substancji, które mogłyby spowodować zanieczyszczenie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.

3. Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji, współpracować przy opracowaniu porównywalnych metod obserwacji, przeprowadzaniu podstawowych studiów oraz ustanawianiu uzupełniających się lub wspólnych programów w celach monitoringu zanieczyszczenia na podstawie informacji i danych uzyskanych na mocy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu.

4. Organizacja i zakres prac związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w poprzednich ustępach, powinny być najpierw nakreślone przez Komisję.

Artykuł  17

Odpowiedzialność za szkody.

Umawiające się Strony zobowiązują się, możliwie jak najszybciej, wspólnie opracować i przyjąć przepisy dotyczące odpowiedzialności za szkody wynikłe z działania lub zaniechania sprzecznego z niniejszą konwencją, włączając w to, między innymi, granice odpowiedzialności, kryteria i postępowanie przy ustalaniu odpowiedzialności oraz dostępne sposoby naprawienia szkody.

Artykuł  18

Załatwianie sporów.

1. W razie sporu między Umawiającymi się Stronami, dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, powinny one dążyć do jego rozwiązania w drodze rokowań. Jeżeli zainteresowane Strony nie mogą dojść do porozumienia, powinny zwrócić się o dobre usługi do trzeciej Umawiającej się Strony, wyspecjalizowanej organizacji międzynarodowej lub osoby o wysokich kwalifikacjach albo wspólnie zwrócić się do nich z prośbą o pośrednictwo.

2. Jeżeli zainteresowane Strony nie są w stanie rozwiązać swego sporu w drodze rokowań albo nie są w stanie porozumieć się co do opisanych wyżej środków, spory takie będą, za wspólnym porozumieniem, przekazane trybunałowi rozjemczemu ad hoc, stałemu trybunałowi rozjemczemu lub Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości.

Artykuł  19

Gwarancja określonych wolności.

Nic w niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako naruszenie wolności żeglugi, rybołówstwa, prowadzenia naukowych badań morza oraz dozwolonego korzystania z morza pełnego w inny sposób, jak również prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne.

Artykuł  20

Status prawny załączników.

Załączniki dołączone do niniejszej konwencji stanowią integralną część konwencji.

Artykuł  21

Stosunek do innych konwencji.

Postanowienia niniejszej konwencji nie powodują uszczerbku dla praw i obowiązków Umawiających się Stron z uprzednio zawartych traktatów, jak również z traktatów, jakie mogą być zawarte w przyszłości, popierających i rozwijających ogólne zasady prawa morza, na których niniejsza konwencja jest oparta, a w szczególności postanowienia dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska morskiego.

Artykuł  22

Rewizja konwencji.

Za zgodą Umawiających się Stron lub na wniosek Komisji może być zwołana konferencja w celu generalnej rewizji niniejszej konwencji.

Artykuł  23

Poprawki do artykułów konwencji.

1. Każda z Umawiających się Stron może zaproponować poprawki do artykułów niniejszej konwencji. Każda taka zaproponowana poprawka będzie przedstawiona Rządowi-Depozytariuszowi i podana przez niego do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom, które możliwie jak najszybciej po otrzymaniu takiego zawiadomienia poinformują Rząd-Depozytariusza o przyjęciu lub odrzuceniu poprawki.

Poprawka wchodzi w życie po upływie dziewięćdziesięciu dni od otrzymania przez Rząd-Depozytariusza od wszystkich Umawiających się Stron notyfikacji o przyjęciu tej poprawki.

2. Za zgodą Umawiających się Stron lub na wniosek Komisji może być zwołana konferencja w celu zmiany niniejszej konwencji.

Artykuł  24

Poprawki do załączników i przyjęcie załączników.

1. Każda poprawka do załączników, zaproponowana przez Umawiającą się Stronę, będzie podana przez Rząd-Depozytariusza do wiadomości innym Umawiającym się Stronom i rozpatrzona przez Komisję. W razie uchwalenia jej przez Komisję poprawka będzie podana do wiadomości Umawiającym się Stronom z zaleceniem jej przyjęcia.

2. Poprawka taka będzie uważana za przyjętą po upływie okresu ustalonego przez Komisję, jeżeli w ciągu tego okresu żadna z Umawiających się Stron nie zgłosi sprzeciwu wobec tej poprawki. Przyjęta poprawka wejdzie w życie w dniu ustalonym przez Komisję.

Jeżeli, w wyjątkowych przypadkach, jakakolwiek z Umawiających się Stron przed upływem okresu ustalonego przez Komisję poinformuje Rząd-Depozytariusza, że zamierza przyjąć poprawkę, lecz wymagania konstytucyjne w jej Państwie dla takiego przyjęcia nie zostały jeszcze spełnione, ustalony przez Komisję okres będzie przedłużony o dodatkowy okres sześciu miesięcy, a data wejścia w życie poprawki odpowiednio przesunięta.

3. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu może być przyjęty załącznik do niniejszej konwencji.

4. Rząd-Depozytariusz poinformuje wszystkie Umawiające się Strony o każdej poprawce lub o przyjęciu nowego załącznika, wchodzących w życie w myśl niniejszego artykułu, oraz o dacie wejścia w życie takiej poprawki lub nowego załącznika.

5. Każdy sprzeciw, o którym mowa w niniejszym artykule, zgłasza się w drodze pisemnej notyfikacji Rządowi-Depozytariuszowi, który zawiadamia wszystkie Umawiające się Strony i Sekretarza Wykonawczego o każdej takiej notyfikacji i o dacie jej otrzymania.

Artykuł  25

Zastrzeżenia.

1. Do postanowień niniejszej konwencji nie można zgłaszać zastrzeżeń.

2. Postanowienie ustępu 1 niniejszego artykułu nie stanowi przeszkody w zawieszeniu przez Umawiającą się Stronę, na okres nie przekraczający jednego roku, zastosowania jakiegokolwiek załącznika do niniejszej konwencji lub jego części albo poprawki do niego, w razie gdy dany załącznik lub poprawka do niego weszły już w życie.

3. Jeżeli po wejściu w życie niniejszej konwencji Umawiająca się Strona powoła się na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, to poinformuje ona inne Umawiające się Strony, w czasie przyjęcia przez Komisję poprawki do załącznika lub nowego załącznika, o tych postanowieniach, które będą zawieszone zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  26

Podpisanie, ratyfikacja, zatwierdzenie i przystąpienie.

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania w Helsinkach w dniu 22 marca 1974 roku dla Państw Morza Bałtyckiego uczestniczących w Konferencji Dyplomatycznej w sprawie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, która odbyła się w Helsinkach w dniach od 18 do 22 marca 1974 roku. Niniejsza konwencja będzie otwarta do przystąpienia dla każdego innego Państwa zainteresowanego w wypełnianiu celów i zadań niniejszej konwencji, pod warunkiem, że Państwo to zostanie zaproszone przez wszystkie Umawiające się Strony.

2. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub zatwierdzeniu przez Państwa, które ją podpisały.

3. Dokumenty ratyfikacyjne, zatwierdzenia lub przystąpienia zostaną złożone Rządowi Finlandii, który będzie wykonywał obowiązki Rządu-Depozytariusza.

Artykuł  27

Wejście w życie.

Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie dwóch miesięcy od złożenia siódmego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu zatwierdzenia.

Artykuł  28

Wystąpienie.

1. W każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona może z niej wystąpić, składając notyfikację na piśmie Rządowi-Depozytariuszowi. Wystąpienie będzie skuteczne dla danej Umawiającej się Strony w dniu trzydziestego pierwszego grudnia roku następującego po roku, w którym Rząd-Depozytariusz został oficjalnie zawiadomiony o wystąpieniu z konwencji.

2. W razie otrzymania notyfikacji o wystąpieniu Umawiającej się Strony Rząd-Depozytariusz zwoła posiedzenie Umawiających się Stron w celu rozpatrzenia skutków tego wystąpienia.

Artykuł  29

Język.

Konwencję niniejszą sporządzono w jednym egzemplarzu w języku angielskim. Urzędowe tłumaczenia na języki duński, fiński, niemiecki, polski, rosyjski i szwedzki zostaną przygotowane i złożone wraz z podpisanym oryginałem.

Na dowód czego niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Helsinkach dnia dwudziestego drugiego marca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego czwartego roku.

Załącznik  I

SUBSTANCJE NIEBEZPIECZNE

Ochrona obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem przez niżej wymienione substancje może wymagać zastosowania właściwych środków technicznych, zakazów i przepisów prawnych dotyczących transportu, handlu, obsługi, stosowania i ostatecznego usuwania produktów zawierających takie substancje.

1. DDT (1,1,1,-trójchloro-2,2-bis-(chlorofenyloetan) oraz jego pochodne DDE i DDD.

2. PCB (polichlorowane dwufenyle).

Załącznik  II

SUBSTANCJE I MATERIAŁY SZKODLIWE

Następujące substancje i materiały są wymienione w celach określonych w artykule 6 niniejszej konwencji.

Wykaz obowiązuje w odniesieniu do substancji i materiałów wprowadzanych z wodą do środowiska morskiego. Umawiające się Strony będą również starały się zastosować najlepsze praktycznie osiągalne środki, aby zapobiec przenoszeniu substancji i materiałów szkodliwych do obszaru Morza Bałtyckiego z powietrza.

A. Do niezwłocznego uwzględnienia

1. Rtęć, kadm i ich związki.

B.

2. Antymon, arsen, beryl, chrom, miedź, ołów, molibden, nikiel, selen, cyna, wanad, cynk oraz ich związki, jak również fosfor elementarny.

3. Fenole i ich pochodne.

4. Kwas ftalowy i jego pochodne.

5. Cyjanki.

6. Trwałe węglowodory chlorowcopochodne.

7. Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne i ich pochodne.

8. Trwałe toksyczne związki organiczne krzemu.

9. Trwałe pestycydy, w tym pestycydy fosforoorganiczne i cynoorganiczne, herbicydy, slimicydy i chemikalia stosowane do ochrony drzew, drewna, miazgi drzewnej, celulozy, papieru, skór i tekstyliów, nie objęte postanowieniami załącznika I do niniejszej konwencji.

10. Materiały radioaktywne.

11. Kwasy, zasady i środki powierzchniowo czynne w wysokich stężeniach lub dużych ilościach.

12. Olej i odpady z przemysłu petrochemicznego i innych rodzajów przemysłu, zawierające substancje rozpuszczalne w tłuszczach.

13. Substancje mające ujemny wpływ na smak i (lub) zapach produktów morskich przeznaczonych do spożycia przez człowieka lub wpływ na smak, zapach, barwę, przezroczystość lub inne cechy wody poważnie obniżające jej walory rekreacyjne.

14. Materiały i substancje, które mogą pływać na powierzchni, pozostawać w zawieszeniu lub tonąć i które mogą poważnie przeszkadzać w jakimkolwiek dozwolonym użytkowaniu morza.

15. Substancje ligninowe zawarte w ściekach przemysłowych.

16. Chelatowe związki EDTA (kwas etylenodwunitryloczterooctowy lub kwas etylenodwuaminoczterooctowy) i DTPA (kwas dwuetylenotrójaminopięciooctowy).

Załącznik  III

CELE, KRYTERIA I ŚRODKI DOTYCZĄCE ZAPOBIEGANIA ZANIECZYSZCZENIU Z LĄDU

Zgodnie z postanowieniami artykułu 6 niniejszej konwencji Umawiające się Strony będą dążyły do osiągnięcia celów oraz stosowania kryteriów i środków wymienionych w niniejszym załączniku w celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia z lądu morskiego środowiska obszaru Morza Bałtyckiego.

1. Ścieki komunalne będą oczyszczane we właściwy sposób, tak aby ilość substancji organicznej nie powodowała szkodliwych zmian w zawartości tlenu wód obszaru Morza Bałtyckiego i aby ilość biogenów nie powodowała szkodliwej ich eutrofizacji.

2. Ścieki komunalne będą również oczyszczane we właściwy sposób, zabezpieczający utrzymanie jakości wody obszaru morza stanowiącego odbiornik pod względem higienicznym, a w szczególności pod względem epidemiologicznym i toksykologicznym na poziomie nie powodującym szkody dla zdrowia ludzkiego oraz w taki sposób, aby przy danym składzie ścieków nie powstały znaczne ilości substancji szkodliwych, wymienionych w załącznikach I i II do niniejszej konwencji.

3. Ładunek zanieczyszczenia w odpadach przemysłowych będzie we właściwy sposób zmniejszony do minimum w celu zredukowania ilości substancji szkodliwych, substancji organicznych i biogenów.

4. Środki wspomniane w ustępie 3 niniejszego załącznika będą w szczególności obejmować zmniejszenie do minimum produkcji odpadów przez zastosowanie technik przetwórczych, recyrkulację i powtórne użytkowanie wody technologicznej, rozwijanie oszczędnego gospodarowania wodą oraz udoskonalanie technik oczyszczania wody. Do oczyszczania wód odpadowych będą stosowane urządzenia mechaniczne, chemiczne, biologiczne i inne środki odpowiednio do rodzaju tych wód i do wymagań związanych z utrzymaniem lub poprawą jakości wody odbiornika.

5. Zrzut wód pochłodniczych z elektrowni jądrowych lub innych rodzajów zakładów przemysłowych zużywających duże ilości wody będzie dokonywany w taki sposób, aby zmniejszyć do minimum zanieczyszczenie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.

6. Komisja określi kryteria kontroli zanieczyszczenia, zadania zmierzające do redukcji zanieczyszczenia oraz zadania dotyczące środków, włącznie z technikami przetwarzania i oczyszczania odpadów, w celu zmniejszenia zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego.

Załącznik  IV

ZAPOBIEGANIE ZANIECZYSZCZENIU ZE STATKÓW

Przepis 1.

Umawiające się Strony będą we właściwy sposób współpracować i udzielać sobie wzajemnie pomocy w inicjowaniu działalności Międzyrządowej Morskiej Organizacji Doradczej w celu opracowania:

a) międzynarodowych przepisów dla żeglugi statków o dużym znaczeniu, na wąskich i płytkich wodach międzynarodowych obszaru Morza Bałtyckiego oraz na wejściach na Morze Bałtyckie w celu zapobiegania zderzeniom, wejściom na brzegi i mielizny;

b) międzynarodowego systemu informacji radiowej dla dużych statków znajdujących się w drodze na obszarze Morza Bałtyckiego, jak również dla statków przewożących znaczne ilości szkodliwych substancji.

Przepis 2.

Umawiające się Strony, bez uszczebku dla postanowień ustępu 4 artykułu 4 niniejszej konwencji, będą udzielać sobie wzajemnie pomocy w prowadzeniu dochodzeń w sprawach pogwałceń na obszarze Morza Bałtyckiego obowiązujących przepisów prawnych dotyczących przeciwdziałania zanieczyszczeniu lub gdy istnieje podejrzenie o ich pogwałcenie. Pomoc ta może obejmować, ale nie wyłącznie, inspekcję przez właściwe władze książek zapisów olejowych, książek zapisów ładunkowych, dzienników okrętowych i dzienników maszynowych oraz pobieranie próbek olejów dla celów analitycznej identyfikacji i z uwzględnieniem systemu znakowania pozostałości olejowych.

Przepis 3.

Definicje

W rozumieniu niniejszego załącznika:

1. "Statek" oznacza wszelkiego rodzaju statek eksploatowany w środowisku morskim i obejmuje wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające oraz platformy nieruchome lub pływające.

2. "Administracja" oznacza rząd Państwa, pod którego władzą statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statku uprawnionego do pływania pod banderą jakiegokolwiek Państwa Administracją jest rząd tego Państwa. W odniesieniu do platform nieruchomych lub pływających, wykorzystywanych do badań lub eksploatacji dna morskiego i jego podłoża, przyległych do wybrzeża, na których Państwo nadbrzeżne wykonuje suwerenne prawa w celu badań i eksploatacji ich zasobów naturalnych, Administracją jest rząd tego Państwa nadbrzeżnego.

3.

a) "Zrzut" w odniesieniu do substancji szkodliwych lub odpływów zawierających takie substancje oznacza każde, bez względu na przyczynę, wydostanie się poza statek i obejmuje każde wypłynięcie, usunięcie, rozlanie, przeciek, wypompowanie, emisję lub opróżnienie;

b) "Zrzut" nie obejmuje:

(i) zatapiania w znaczeniu wynikającym z Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Londynie dnia 29 grudnia 1972 roku, lub

(ii) wydostania się substancji szkodliwych powstających bezpośrednio w wyniku badań, eksploatacji i związanej z tym przeróbki na morzu zasobów mineralnych dna morskiego; lub

(iii) wydostania się substancji szkodliwych stosowanych w dozwolonych badaniach naukowych prowadzonych w celu zwalczania lub kontroli zanieczyszczenia.

4. "Najbliższy ląd". Określenie "od najbliższego lądu" oznacza od linii podstawowej, od której wyznaczone jest morze terytorialne danego terytorium zgodnie z prawem międzynarodowym.

5. Określenie "jurysdykcja" będzie interpretowane zgodnie z prawem międzynarodowym obowiązującym w czasie stosowania lub interpretowania niniejszego załącznika.

Przepis 4.

Olej

Umawiające się Strony będą stosowały możliwie jak najszybciej, ale nie później niż 1 stycznia 1977 r. lub od daty wejścia w życie niniejszej konwencji, zależnie od tego, która z tych dat okaże się późniejsza, postanowienia ustępów A do D niniejszego przepisu w sprawie metod zapobiegania zanieczyszczeniu olejami przez statki w czasie ich eksploatowania na obszarze Morza Bałtyckiego.

A.

 Definicje

W rozumieniu niniejszego przepisu:

1. "Olej" oznacza ropę naftową w każdej postaci, łącznie z surową ropą naftową, olejem paliwowym, osadem, odpadami olejowymi oraz produktami rafinacji (poza produktami petrochemicznymi, podlegającymi postanowieniom przepisu 5 niniejszego załącznika) i, nie ograniczając ogólnego znaczenia powyższego sformułowania, obejmuje substancje wymienione w dodatku I do niniejszego załącznika.

2. "Mieszanina olejowa" oznacza mieszaninę z dowolną zawartością oleju.

3. "Paliwo olejowe" oznacza wszelki olej stosowany jako paliwo do maszyn napędzających i pomocniczych statku, którym taki olej jest przewożony.

4. "Zbiornikowiec" oznacza statek zbudowany lub przystosowany przede wszystkim do przewozu oleju luzem w swoich pomieszczeniach ładunkowych i obejmuje statki kombinowane i każdy "zbiornikowiec chemiczny", według definicji z przepisu 5 niniejszego załącznika, jeżeli przewozi on olej luzem jako ładunek lub jako część ładunku.

5. "Statek kombinowany" oznacza statek przeznaczony do przewożenia oleju lub stałych ładunków luzem.

6. "Czysty balast" oznacza balast w zbiorniku, który od czasu ostatniego przewozu oleju został tak oczyszczony, że odpływ z niego, odprowadzony na czystą, spokojną wodę w jasny dzień ze statku nie znajdującego się w ruchu, nie spowoduje widocznych śladów na powierzchni wody ani na przylegającej linii brzegowej lub nie spowoduje osadu ani emulsji, które mogłyby być odłożone pod powierzchnią wody lub na przylegającej linii brzegowej. Jeżeli balast jest zrzucony przez monitorujące i kontrolujące urządzenie do zrzutu oleju, zatwierdzone przez Administrację, wykazanie przez to urządzenie, że zawartość oleju w odpływie nie przekracza 15 jednostek na milion (ppm), będzie dowodem czystości balastu, pomimo występowania widocznych śladów.

7. "Balast rozdzielony" oznacza wodę balastową wprowadzoną do zbiornika, całkowicie oddzielonego od ładowni olejowych i systemu paliw olejowych, przeznaczonego stale do przewozu balastu albo do przewozu balastu lub ładunków innych niż olej lub substancje szkodliwe, różnie określone w przepisach niniejszego załącznika.

B.

 Kontrola zrzutu oleju

1.

a) Z zastrzeżeniem postanowień ustępu C niniejszego przepisu każdy zrzut do morza oleju lub mieszaniny olejowej z każdego zbiornikowca i każdego statku innego niż zbiornikowiec, o pojemności brutto 400 ton i więcej, jest zabroniony podczas przebywania na obszarze Morza Bałtyckiego;

b) statki takie podczas przebywania na obszarze Morza Bałtyckiego będą zatrzymywać na pokładzie wszelkie wody zęzowe i osad, brudny balast i wodę z mycia zbiorników oraz odprowadzać je tylko do urządzeń odbiorczych.

2.

a) Z zastrzeżeniem postanowień ustępu C niniejszego przepisu każdy zrzut do morza oleju lub mieszaniny olejowej ze statku innego niż zbiornikowiec, o pojemności brutto mniejszej niż 400 ton, jest zabroniony podczas przebywania na obszarze Morza Bałtyckiego, z wyjątkiem przypadków, gdy zawartość oleju w odpływie bez rozcieńczenia nie przekracza 15 jednostek na milion lub gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

(i) statek znajduje się w ruchu;

(ii) zawartość oleju w odpływie jest mniejsza niż 100 jednostek na milion; i

(iii) zrzut dokonywany jest tak daleko od lądu, jak jest to praktycznie możliwe, ale w żadnym przypadku nie bliżej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu;

b) żaden zrzut do morza nie będzie zawierać chemikaliów lub innych substancji w ilościach lub stężeniach niebezpiecznych dla środowiska morskiego albo chemikaliów lub innych substancji wprowadzanych w celu pominięcia warunków zrzutu określonych w niniejszym przepisie;

c) pozostałości olejowe, które nie mogą być zrzucone do morza zgodnie z punktem 2.a) niniejszego ustępu, będą zatrzymane na statku lub odprowadzone do urządzeń odbiorczych.

3. Postanowienia niniejszego ustępu nie mają zastosowania do zrzutu balastu czystego lub balastu rozdzielonego.

4. Jeżeli zostaną zauważone widoczne ślady oleju na powierzchni lub pod powierzchnią wody w bezpośredniej bliskości statku lub jego śladu torowego, Umawiające się Strony w zakresie praktycznie możliwym niezwłocznie przeprowadzą dochodzenie w celu wyjaśnienia, czy nastąpiło pogwałcenie niniejszego przepisu. Dochodzenie to powinno w szczególności obejmować zbadanie warunków dotyczących wiatru i stanu morza, kursu i szybkości statku, innych możliwych źródeł widocznych śladów w pobliżu i wszelkich odpowiednich zapisów dotyczących zrzutu oleju.

C.

 Wyjątki

Ustęp B niniejszego przepisu nie ma zastosowania do:

a) zrzutu do morza oleju lub mieszaniny olejowej, niezbędnego dla zapewnienia bezpieczeństwa statku lub dla ratowania życia na morzu; albo

b) zrzutu do morza oleju lub mieszaniny olejowej w wyniku uszkodzenia statku lub jego wyposażenia:

(i) pod warunkiem, że po powstaniu uszkodzenia lub zauważeniu zrzutu zostały podjęte wszelkie możliwe środki ostrożności w celu zapobieżenia zrzutowi lub zmniejszenia go do minimum; i

(ii) z wyjątkiem przypadku, gdy właściciel lub kapitan statku działali z zamiarem spowodowania uszkodzenia lub lekkomyślnie, zdając sobie sprawę, że uszkodzenie prawdopodobnie powstanie; lub

c) zrzutu do morza substancji zawierającej olej, zatwierdzonego przez Administrację, jeżeli są użyte do zwalczania szczególnych wypadków zanieczyszczenia w celu zmniejszenia do minimum szkody spowodowanej zanieczyszczeniem. Każdy taki zrzut będzie zatwierdzony przez tę Umawiającą się Stronę, pod której zwierzchnictwem zamierzone jest dokonanie zrzutu.

D.

 Specjalne wymagania dla urządzeń wiertniczych i innych platform

Nieruchome i pływające urządzenia wiertnicze używane do badań, eksploatacji i związanej z tym przeróbki na morzu zasobów mineralnych dna morskiego oraz inne platformy będą odpowiadać wymaganiom niniejszego przepisu, mającym zastosowanie do statków innych niż zbiornikowce, o pojemności brutto 400 ton i więcej, z wyjątkiem przypadków, gdy:

a) będą one prowadziły zapisy wszelkich operacji związanych ze zrzutami oleju lub mieszaniny olejowej w formie zatwierdzonej przez Administrację, i

b) z zastrzeżeniem postanowień ustępu C niniejszego przepisu zrzut do morza oleju lub mieszaniny olejowej jest zabroniony, z wyjątkiem przypadków, gdy zawartość oleju w zrzucie bez rozcieńczenia nie przekracza 15 części na milion.

E.

 Urządzenia odbiorcze na obszarze Morza Bałtyckiego

Umawiające się Strony zobowiązują się zapewnić, że nie później niż 1 stycznia 1977 roku wszystkie przystanie przeładunku ropy i porty remontowe na obszarze Morza Bałtyckiego będą wyposażone w urządzenia wystarczające do przyjmowania i oczyszczania wszelkich brudnych wód balastowych i pochodzących z mycia zbiorników ze zbiornikowców. Ponadto wszystkie porty tego obszaru będą wyposażone w wystarczające urządzenia odbiorcze dla innych pozostałości i mieszanin olejowych z wszelkich statków. Urządzenia takie będą miały wydajność wystarczającą do zaspokojenia, bez zbędnej zwłoki, potrzeb korzystających z nich statków.

Przepis 5.

Substancje szkodliwe ciekłe przewożone luzem

Umawiające się Strony możliwie jak najszybciej, lecz nie później niż 1 stycznia 1977 roku lub w terminie nie późniejszym niż jeden rok od daty wejścia w życie niniejszej konwencji, zależnie od tego, która z tych dat okaże się późniejsza, zadecydują o dacie, od której będą stosowane postanowienia ustępów A do D niniejszego przepisu w sprawie zrzutu substancji szkodliwych ciekłych przewożonych luzem ze statków podczas ich eksploatacji na obszarze Morza Bałtyckiego.

A.

 Definicje

W rozumieniu niniejszego przepisu:

1. "Zbiornikowiec chemiczny" oznacza statek zbudowany lub przystosowany przede wszystkim do przewożenia luzem ładunków substancji szkodliwych ciekłych i obejmuje "zbiornikowiec", według określenia w przepisie 4 niniejszego załącznika, jeżeli przewozi on luzem jako ładunek lub jako część ładunku substancje szkodliwe ciekłe.

2. "Czysty balast" oznacza balast przewożony w zbiorniku, który od czasu ostatniego przewozu ładunku zawierającego substancję kategorii A, B, C lub D został dokładnie oczyszczony i powstałe w wyniku tego pozostałości usunięte, a zbiornik opróżniony zgodnie z właściwymi wymaganiami niniejszego przepisu.

3. "Balast rozdzielony" oznacza wodę balastową wprowadzoną do zbiornika przeznaczonego stale do przewozu balastu albo do przewozu balastu lub ładunków innych niż olej lub substancje szkodliwe ciekłe, różnie określone w przepisach niniejszego załącznika, i który to balast jest całkowicie oddzielony od ładowni olejowych i systemu paliw olejowych.

4. "Substancje ciekłe" są to substancje, których prężność pary w temperaturze 37,8oC nie jest większa niż 2,8 kp/cm2.

5. "Substancja szkodliwa ciekła" oznacza każdą substancję wymienioną w dodatku III do niniejszego załącznika lub tymczasowo zakwalifikowaną na mocy postanowienia punktu 4 ustępu B niniejszego przepisu jako odpowiadającą kategorii A, B, C lub D.

B.

 Podział na kategorie i wykaz substancji szkodliwych ciekłych.

1. W rozumieniu niniejszego przepisu substancje szkodliwe ciekłe dzieli się na cztery kategorie, jak następuje:

a) Kategoria A - substancje szkodliwe ciekłe, które - jeżeli zostałyby zrzucone do morza w wyniku czyszczenia zbiornika lub usuwania balastu - stanowiłyby wielkie niebezpieczeństwo dla zasobów morza lub zdrowia ludzkiego albo spowodowałyby poważną szkodę dla walorów rekreacyjnych lub innych dozwolonych sposobów użytkowania morza i z tego względu uzasadnione jest zastosowanie ostrych środków przeciwdziałania zanieczyszczeniu;

b) Kategoria B - substancje szkodliwe ciekłe, które - jeżeli zostałyby zrzucone do morza w wyniku czyszczenia zbiornika lub usuwania balastu - stanowiłyby niebezpieczeństwo dla zasobów morza lub zdrowia ludzkiego albo spowodowałyby szkodę dla walorów rekreacyjnych lub innych dozwolonych sposobów użytkowania morza i z tego względu uzasadnione jest zastosowanie specjalnych środków przeciwdziałania zanieczyszczeniu;

c) Kategoria C - substancje szkodliwe ciekłe, które - jeżeli zostałyby zrzucone do morza w wyniku czyszczenia zbiornika lub usuwania balastu - stanowiłyby niewielkie niebezpieczeństwo dla zasobów morza lub zdrowia ludzkiego albo spowodowałyby niewielką szkodę dla walorów rekreacyjnych lub innych dozwolonych sposobów użytkowania morza i z tego względu wymagają zastosowania specjalnych warunków postępowania;

d) Kategoria D - substancje szkodliwe ciekłe, które - jeżeli zostałyby zrzucone do morza w wyniku czyszczenia zbiornika lub usuwania balastu - stanowiłyby wykrywalne niebezpieczeństwo dla zasobów morza lub zdrowia ludzkiego albo spowodowałyby nieznaczną szkodę dla walorów rekreacyjnych lub innych dozwolonych sposobów użytkowania morza i z tego względu wymagają zwrócenia uwagi na warunki postępowania.

2. Wytyczne dla ustalenia kategorii substancji szkodliwych ciekłych podane są w dodatku II do niniejszego załącznika.

3. Wykaz substancji szkodliwych ciekłych przewożonych luzem, zakwalifikowanych obecnie do poszczególnych kategorii, podlegających postanowieniom tego przepisu, podany jest w dodatku III do niniejszego załącznika.

4. Jeżeli proponowany jest przewóz luzem substancji ciekłych, dla których nie została określona kategoria zgodnie z punktem 1 niniejszego ustępu lub które nie zostały ocenione według punktu 1 ustępu C niniejszego przepisu, to Umawiające się Strony zainteresowane proponowanym działaniem ustalą i uzgodnioną tymczasową ocenę proponowanego działania na podstawie wytycznych wspomnianych w punkcie 2 niniejszego ustępu. Do czasu osiągnięcia pełnego uzgodnienia przez zainteresowane Rządy substancja ta będzie przewożona z zachowaniem najbardziej ostrych z proponowanych warunków.

C.

 Inne substancje ciekłe.

1. Substancje wymienione w dodatku IV do niniejszego załącznika zostały ocenione i uznane, że są one poza kategoriami A, B, C i D określonymi w punkcie 1 ustępu B niniejszego przepisu, ponieważ obecnie uważa się, że nie powodują one żadnej szkody dla zdrowia ludzkiego, zasobów morza, walorów rekreacyjnych i innych dozwolonych sposobów użytkowania morza, jeżeli są odprowadzone do morza w wyniku czyszczenia zbiornika lub usuwania balastu.

2. Zrzut wód zęzowych lub balastowych albo innych pozostałości lub mieszanin zawierających tylko substancje wymienione w dodatku IV do niniejszego załącznika nie podlega żadnym wymaganiom wynikającym z niniejszego przepisu.

3. Zrzut do morza czystego balastu lub balastu rozdzielonego nie podlega żadnym wymaganiom wynikającym z niniejszego przepisu.

D.

 Zrzut substancji szkodliwych ciekłych.

Z zastrzeżeniem postanowień ustępu E niniejszego przepisu:

1. Zrzut do morza substancji kategorii A, według określenia punktu 1. a) ustępu B niniejszego przepisu, lub substancji tymczasowo zaliczonych do tej kategorii lub wód balastowych i pochodzących z mycia zbiorników, innych pozostałości lub mieszanin, zawierających takie substancje, jest zabroniony. Jeżeli mają być myte zbiorniki zawierające takie substancje lub mieszaniny, to pozostałości po myciu będą zrzucane do urządzeń odbiorczych, które Umawiające się Strony mają zapewnić zgodnie z ustępem H niniejszego przepisu dopóty, dopóki stężenie tych substancji w odpływie do takich urządzeń nie będzie na poziomie lub poniżej poziomu stężenia resztkowego przewidzianego dla takiej substancji w kolumnie IV dodatku III niniejszego załącznika i dopóki zbiornik nie zostanie opróżniony. Pozostałość utrzymująca się w zbiorniku może być zrzucona do morza, jeżeli przedtem zostanie rozcieńczona przez dodanie wody w objętości nie mniejszej niż 5% całkowitej pojemności zbiornika i jeżeli spełnione będą również wszystkie następujące warunki:

a) statek znajduje się w ruchu z szybkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z napędem własnym lub co najmniej 4 węzłów w przypadku statku bez własnego napędu;

b) zrzut dokonywany jest poniżej linii wodnej, z uwzględnieniem usytuowania wlotów do poboru wody morskiej; i

c) zrzut dokonywany jest w odległości nie mniejszej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu i przy głębokości wody nie mniejszej niż 25 metrów.

2. Zrzut do morza substancji kategorii B według określenia punktu 1. b) ustępu B niniejszego przepisu lub substancji tymczasowo zaliczonych do tej kategorii albo wód balastowych i pochodzących z mycia zbiorników, innych pozostałości lub mieszanin zawierających takie substancje jest zabroniony, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnione będą wszystkie następujące warunki:

a) zbiornik po wyładowaniu został umyty wodą w ilości nie mniejszej niż 0,5% całkowitej pojemności zbiornika, a pozostałości po myciu zostały zrzucone do urządzenia odbiorczego aż do opróżnienia zbiornika;

b) statek znajduje się w ruchu z szybkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z napędem własnym lub co najmniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

c) sposób przeprowadzenia zrzutu i mycia oraz ich warunki techniczne zostały zatwierdzone przez Administrację i zapewnią takie stężenie odpływu i intensywność jego zrzutu, że stężenie substancji w śladzie torowym za rufą statku nie przekracza 1 jednostki na milion;

d) zrzut dokonywany jest poniżej linii wodnej, z uwzględnieniem usytuowania wlotów do poboru wody morskiej;

e) zrzut dokonywany jest w odległości nie mniejszej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu i przy głębokości wody nie mniejszej niż 25 metrów.

3. Zrzut do morza substancji kategorii C, według określenia punktu 1. c) ustępu B niniejszego przepisu, lub substancji tymczasowo zaliczonych do tej kategorii lub wód balastowych i pochodzących z mycia zbiorników, innych pozostałości lub mieszanin zawierających takie substancje jest zabroniony, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnione będą wszystkie następujące warunki:

a) statek znajduje się w ruchu z szybkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z napędem własnym lub co najmniej 4 węzłów w przypadku statków bez własnego napędu;

b) sposób przeprowadzania zrzutu i jego warunki techniczne zostały zatwierdzone przez Administrację i zapewniają takie stężenie i tempo zrzutu odpływu, że stężenie substancji w śladzie torowym za rufą statku nie przekracza 1 jednostki na milion;

c) maksymalna ilość ładunku zrzuconego z każdego zbiornika i związanego z nim systemu rurociągów nie przewyższa maksymalnej ilości zatwierdzonej zgodnie ze sposobem przeprowadzania zrzutu wspomnianym w punkcie 3. b) niniejszego ustępu, która w żadnym przypadku nie może przekroczyć 1 metra sześciennego lub 1/3000 pojemności zbiornika wyrażonej w metrach sześciennych;

d) zrzut dokonywany jest poniżej linii wodnej, z uwzględnieniem usytuowania wlotów do poboru wody morskiej; i

e) zrzut dokonywany jest w odległości nie mniejszej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu i przy głębokości wody nie mniejszej niż 25 metrów.

4. Zrzut do morza substancji kategorii D, według określenia punktu 1. d) ustępu B niniejszego przepisu, lub substancji tymczasowo zaliczonych do tej kategorii lub wód balastowych i pochodzących z mycia zbiorników, innych pozostałości lub mieszanin zawierających takie substancje jest zabronione, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnione będą wszystkie następujące warunki;

a) statek znajduje się w ruchu z szybkością co najmniej 7 węzłów w przypadku statków z napędem własnym lub co najmniej 4 węzłów w przypadkach statków bez własnego napędu;

b) mieszaniny te mają stężenie nie większe niż wynikające ze stosunku: 1 część substancji na dziesięć części wody; i

c) zrzut dokonywany jest w odległości nie mniejszej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu.

5. Do usunięcia pozostałości ładunku ze zbiornika może być zastosowana metoda wentylacji, zatwierdzona przez Administrację. Jeżeli następnie niezbędne jest mycie zbiornika, to zrzut do morza wody powstałej z mycia będzie dokonany zgodnie z punktami 1, 2, 3 lub 4 niniejszego ustępu w zależności od tego, który z nich ma zastosowanie.

6. Zrzut do morza substancji, dla których nie została określona kategoria i które nie zostały tymczasowo zaliczone do jednej z kategorii lub ocenione według punktu 1 ustępu C niniejszego przepisu, albo wód balastowych i pochodzących z mycia zbiorników, innych pozostałości lub mieszanin zawierających takie substancje jest zabroniony.

E.

 Wyjątki.

Ustęp D niniejszego przepisu nie ma zastosowania do:

a) zrzutu do morza substancji szkodliwych ciekłych lub mieszanin zawierających takie substancje, niezbędnego dla zapewnienia bezpieczeństwa statku lub dla ratowania życia na morzu; lub

b) zrzutu do morza substancji szkodliwych ciekłych lub mieszanin zawierających takie substancje w wyniku uszkodzenia statku lub jego wyposażenia:

(i) pod warunkiem, że po powstaniu uszkodzenia lub stwierdzeniu zrzutu zostały podjęte wszelkie możliwe środki ostrożności w celu zapobieżenia zrzutowi lub zmniejszenia go do minimum; i

(ii) z wyjątkiem przypadku, gdy właściciel lub kapitan statku działali z zamiarem spowodowania uszkodzenia lub lekkomyślnie, zdając sobie sprawę, że uszkodzenie prawdopodobnie powstanie; lub

c) zrzutu do morza substancji szkodliwych ciekłych lub mieszanin zawierających takie substancje, zatwierdzonego przez Administrację, jeżeli są one użyte do zwalczania szczególnych wypadków zanieczyszczenia, w celu zmniejszenia do minimum szkody spowodowanej zanieczyszczeniem. Każdy taki zrzut będzie zatwierdzony przez tę Umawiającą się Stronę, pod której zwierzchnictwem zamierzone jest dokonanie zrzutu.

F.

 Środki kontroli.

1. Umawiające się Strony mianują lub upoważnią inspektorów w celu realizacji niniejszego ustępu.

Substancje kategorii A

2.

a) Jeżeli zbiornik jest częściowo wyładowany lub wyładowany, ale nie oczyszczony, właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

b) do czasu oczyszczenia zbiornika każde następne pompowanie lub przeładowanie związane z tym zbiornikiem będzie również odnotowane w książce zapisów ładunkowych.

3. Jeżeli zbiornik ma być myty:

a) odpływ wody z mycia zbiornika będzie zrzucany ze statku do urządzeń odbiorczych co najmniej dopóty, dopóki stężenie substancji w zrzucie, określone na podstawie analizy próbek pobieranych przez inspektora, obniży się do stężenia resztkowego przewidzianego dla tej substancji w dodatku III do niniejszego załącznika. Gdy wymagane stężenie resztkowe zostanie osiągnięte, pozostałe w zbiorniku wody z mycia będą w dalszym ciągu zrzucane do urządzeń odbiorczych aż do opróżnienia zbiornika. Właściwe zapisy dotyczące tych czynności będą dokonane w książce zapisów ładunkowych i poświadczone przez inspektora; i

b) po rozcieńczeniu pozostałości utrzymującej się wówczas w zbiorniku wodą w objętości nie mniejszej niż 5% pojemności zbiornika mieszanina ta może być zrzucona do morza zgodnie z postanowieniami punktów 1. a), b) i c) ustępu D niniejszego przepisu. Właściwe zapisy dotyczące tych czynności będą dokonane w książce zapisów ładunkowych.

4. Jeżeli rząd Strony przyjmującej uzna, że dokonanie pomiaru stężenia substancji w odpływie jest praktycznie niemożliwe bez spowodowania nadmiernej zwłoki dla statku, to Strona ta może przyjąć inny sposób postępowania jako równoznaczny z postępowaniem określonym w punkcie 3. a) niniejszego ustępu, pod warunkiem że:

a) sposób wstępnego oczyszczenia tego zbiornika i tej substancji został zatwierdzony przez Administrację i Strona ta uznaje, że takie postępowanie spełni wymagania punktu 1 ustępu D niniejszego przepisu w zakresie osiągnięcia stężenia resztkowego zgodnego z przepisami;

b) inspektor należycie upoważniony przez tę Stronę poświadczy w książce zapisów ładunkowych, że:

(i) zbiornik, jego pompa i system rurociągów zostały opróżnione oraz że pozostała w zbiorniku ilość ładunku jest na poziomie lub poniżej tej ilości, na której oparto zatwierdzony sposób wstępnego oczyszczania wspomniany w podpunkcie (ii) tego ustępu;

(ii) wstępne oczyszczenie zostało wykonane zgodnie ze sposobem wstępnego oczyszczania zatwierdzonym przez Administrację dla tego zbiornika i tej substancji; i

(iii) wody z mycia zbiornika pochodzące z tego wstępnego oczyszczenia zostały zrzucone do urządzeń odbiorczych i zbiornik jest próżny;

c) zrzut do morza wszelkich pozostałości będzie wykonany zgodnie z postanowieniami punktu 3. b) niniejszego ustępu i właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych.

Substancje kategorii B

5. W odniesieniu do substancji kategorii B kapitan statku zapewni dotrzymanie następujących wymagań, z zastrzeżeniem takiego nadzoru i zatwierdzenia przez upoważnionego lub mianowanego inspektora, jakie Umawiająca się Strona może uważać za konieczne:

a) jeżeli zbiornik jest częściowo wyładowany lub wyładowany, ale nie oczyszczony, właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

b) do czasu oczyszczenia zbiornika każde następne pompowanie lub przeładowywanie związane z tym zbiornikiem będzie również odnotowane w książce zapisów ładunkowych;

c) jeżeli zbiornik ma być myty, odpływ wód z mycia zbiornika, który będzie zawierać ilość wody nie mniejszą niż 0,5% całkowitej pojemności zbiornika, będzie zrzucony ze statku do urządzeń odbiorczych aż do całkowitego opróżnienia zbiornika, jego pompy i systemu rurociągów. Właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

d) jeżeli zbiornik ma być dalej czyszczony i opróżniony na morzu, kapitan zapewni:

(i) aby zatwierdzone sposoby postępowania wspomniane w punkcie 2. c) ustępu D niniejszego przepisu były przestrzegane i aby właściwe zapisy były dokonane w książce zapisów ładunkowych; i

(ii) aby każdy zrzut do morza był wykonany zgodnie z wymaganiami punktu 2 ustępu D niniejszego przepisu i aby właściwy zapis był dokonany w książce zapisów ładunkowych;

e) jeżeli po wyładowaniu substancji kategorii B jakiekolwiek pozostałości wód z mycia zbiornika mają być zatrzymane na statku, dopóki nie będzie on poza obszarem Morza Bałtyckiego, kapitan zaznaczy to przez właściwy zapis w książce zapisów ładunkowych.

Substancje kategorii C

6. W odniesieniu do substancji kategorii C kapitan statku zapewni dotrzymanie następujących wymagań, z zastrzeżeniem takiego nadzoru i zatwierdzenia przez upoważnionego lub mianowanego inspektora, jakie Umawiająca się Strona może uważać za konieczne:

a) jeżeli zbiornik jest częściowo wyładowany lub wyładowany, ale nie oczyszczony, właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

b) jeżeli zbiornik ma być oczyszczony na morzu:

(i) system rurociągów ładunkowych obsługujących ten zbiornik będzie opróżniony i właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

(ii) ilość substancji pozostałej w zbiorniku nie przekroczy maksymalnej ilości tej substancji, jaka może być zrzucona do morza zgodnie z punktem 3. c) ustępu D niniejszego przepisu. Właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

(iii) jeżeli zamierzony jest zrzut do morza ilości substancji pozostałej, należy działać zgodnie z zatwierdzonym sposobem postępowania i uzyskać niezbędne rozcieńczenie tej substancji odpowiednie dla tego rodzaju zrzutu. Właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

(iv) jeżeli wody pochodzące z mycia zbiornika nie są zrzucone do morza i jeżeli ma miejsce jakiekolwiek wewnętrzne ich przemieszczenie z tego zbiornika, właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych; i

(v) każdy następny zrzut do morza takich wód pochodzących z mycia zbiornika będzie dokonany zgodnie z wymaganiami punktu 3 ustępu D niniejszego przepisu;

c) jeżeli zbiornik ma być oczyszczony w porcie:

(i) wody pochodzące z mycia zbiornika będą zrzucone do urządzeń odbiorczych i właściwy zapis dokonany w książce zapisów ładunkowych; lub

(ii) wody pochodzące z mycia zbiornika będą zatrzymane na statku i będzie dokonany właściwy zapis w książce zapisów ładunkowych, wskazujący miejsca ich ulokowania i dalsze zadysponowanie tymi wodami;

d) jeżeli po wyładowaniu substancji kategorii C na obszarze Morza Bałtyckiego jakiekolwiek pozostałości lub wody pochodzące z mycia zbiornika będą zatrzymane na statku dopóty, dopóki nie będzie on poza tym obszarem, kapitan zaznaczy to przez właściwy zapis w książce zapisów ładunkowych.

Substancje kategorii D

7. W odniesieniu do substancji kategorii D kapitan statku zapewni dotrzymanie następujących wymagań:

a) jeżeli zbiornik jest częściowo wyładowany lub wyładowany, ale nie oczyszczony, właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

b) jeżeli zbiornik ma być oczyszczony na morzu:

(i) system rurociągów ładunkowych obsługujących ten zbiornik będzie opróżniony i właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

(ii) jeżeli zamierzony jest zrzut do morza ilości substancji pozostałej, należy doprowadzić do niezbędnego rozcieńczenia tej substancji odpowiedniego dla tego rodzaju zrzutu. Właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych;

(iii) jeżeli wody pochodzące z mycia zbiornika nie są zrzucone do morza i jeżeli ma miejsce jakiekolwiek wewnętrzne ich przemieszczenie z tego zbiornika, właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych; i

(iv) każdy następny zrzut do morza takich wód pochodzących z mycia zbiornika będzie wykonany zgodnie z wymaganiami punktu 4 ustępu D niniejszego przepisu;

c) jeżeli zbiornik ma być oczyszczony w porcie:

(i) wody pochodzące z mycia zbiornika będą zrzucone do urządzeń odbiorczych i właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych; lub

(ii) wody pochodzące z mycia zbiornika będą zatrzymane na statku i będzie dokonany właściwy zapis w książce zapisów ładunkowych, wskazujący miejsce ich ulokowania i zadysponowanie tymi wodami.

Zrzut ze zbiornika odpadowego

8. Wszelkie pozostałości zatrzymane na statku w zbiorniku odpadowym, włącznie z pochodzącymi z zęz przedziałów pompowych, które zawierają substancje kategorii A lub kategorii B, będą zrzucane do urządzeń odbiorczych zgodnie z postanowieniami punktu 1 lub 2 ustępu D niniejszego przepisu, w zależności od tego, który z nich ma zastosowanie. Właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych.

9. Wszelkie pozostałości zatrzymane na statku w zbiorniku odpadowym, włącznie z pochodzącymi z zęz przedziałów pompowych, które zawierają substancje kategorii C w ilości większej niż maksymalne ilości łącznie wymienione w punkcie 3. c) ustępu D niniejszego przepisu, będą zrzucone do urządzeń odbiorczych. Właściwy zapis będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych.

G.

 Książka zapisów ładunkowych.

1. Na każdym statku, do którego ma zastosowanie niniejszy przepis, będzie się znajdować książka zapisów ładunkowych, stanowiąca część obowiązującego dziennika okrętowego lub prowadzona w inny sposób, w formie określonej w dodatku V do niniejszego załącznika.

2. Książka zapisów ładunkowych będzie wypełniana na zasadzie "zbiornik przy zbiorniku", jeżeli na statku jest wykonywana którakolwiek z następujących czynności w związku ze szkodliwą substancją ciekłą:

(i) ładowanie ładunku;

(ii) wyładowywanie ładunku;

(iii) przeładowywanie;

(iv) przeładowywanie do zbiornika odpadowego ładunku pozostałości ładunkowych lub mieszanin zawierających ładunek;

(v) czyszczenie zbiorników ładunkowych;

(vi) przeładowanie ze zbiorników odpadowych;

(vii) balastowanie zbiorników ładunkowych;

(viii) przeładoywwanie brudnej wody balastowej;

(ix) zrzut do morza zgodnie z ustępem D niniejszego przepisu.

3. W razie zamierzonego lub przypadkowego zrzutu substancji szkodliwej ciekłej lub mieszaniny zawierającej taką substancję, o którym mowa w załączniku VI do niniejszej konwencji i w ustępie E niniejszego przepisu, będzie dokonany w książce zapisów ładunkowych zapis stwierdzający okoliczności i przyczyny zrzutu.

4. Jeżeli inspektor mianowany lub upoważniony przez Umawiającą się Stronę do nadzorowania wszelkich czynności wykonywanych w myśl niniejszego przepisu przeprowadził kontrolę statku, to inspektor ten dokona właściwego zapisu w książce zapisów ładunkowych.

5. Każda czynność, o której mowa w punktach 2 i 3 niniejszego ustępu, będzie w pełni i niezwłocznie zapisana w książce zapisów ładunkowych, tak aby wszystkie zapisy w książce, właściwe dla tej czynności, zostały dokonane. Każdy zapis będzie podpisany przez oficera lub oficerów odpowiedzialnych za daną czynność oraz, jeżeli statek ma załogę, każda strona będzie podpisana przez kapitana statku. Zapisy w książce zapisów ładunkowych będą dokonywane w oficjalnym języku Państwa, pod którego banderą statek ma prawo pływać, i, z wyjątkiem podróży w granicach kraju, w językach angielskim lub francuskim. Zapisy dokonywane w oficjalnym języku Państwa, pod którego banderą statek ma prawo pływać, będą miały decydujące znaczenie w razie sporu lub rozbieżności.

6. Książka zapisów ładunkowych będzie przechowywana w miejscu łatwo dostępnym dla kontroli i, z wyjątkiem bezzałogowych statków holowanych, będzie przechowywana na statku. Książka będzie zachowana przez okres dwu lat od daty ostatniego zapisu.

7. Właściwa władza Umawiającej się Strony może przeprowadzić kontrolę książki zapisów ładunkowych na każdym statku, do którego ma zastosowanie niniejszy przepis, podczas pobytu statku w porcie tej Strony i może sporządzić odpis takiego zapisu w tej książce oraz może żądać od kapitana statku poświadczenia, że odpis ten jest wiernym odpisem danego zapisu. Każdy tak sporządzony odpis, poświadczony przez kapitana statku za zgodność z zapisem w książce zapisów ładunkowych statku, będzie dopuszczony w każdym postępowaniu sądowym jako dowód faktów stwierdzonych w zapisie. Kontrola książki zapisów ładunkowych oraz sporządzenie poświadczonego odpisu przez właściwą władzę - w myśl niniejszego ustępu - będzie wykonane możliwie jak najszybciej, bez powodowania nadmiernej zwłoki dla statku.

H.

 Urządzenia odbiorcze.

1. Umawiające się Strony zobowiązują się zapewnić zainstalowanie urządzeń odbiorczych zgodnie z potrzebami statków korzystających z ich portów, przystani lub portów remontowych na obszarze Morza Bałtyckiego, jak następuje:

a) porty i przystanie do ładowania i wyładowania ładunków będą miały odpowiednie urządzenia do odbioru, bez nadmiernej zwłoki dla statków, takich pozostałości i mieszanin zawierających substancji szkodliwe ciekłe, jakie byłyby do usunięcia z przewożących je statków w konsekwencji zastosowania niniejszego przepisu; i

b) porty remontowe statków, podejmujące naprawy zbiornikowców chemicznych, będą miały urządzenia wystarczające do odbioru pozostałości i mieszanin zawierających substancje szkodliwe ciekłe.

2. Każda Umawiająca się Strona ustali rodzaje urządzeń przewidzianych zgodnie z punktem 1 niniejszego ustępu w swoich portach ładunkowych i wyładunkowych, przystaniach i portach remontowych na obszarze Morza Bałtyckiego.

Przepis 6.

Substancje szkodliwe w opakowaniach

A. Umawiające się Strony zastosują tak szybko, jak to będzie możliwe, odpowiednie jednolite przepisy dotyczące przewozu substancji szkodliwych w opakowaniach lub w pojemnikach ładunkowych, zbiornikach przenośnych lub w cysternach drogowych i kolejowych.

B. W odniesieniu do niektórych substancji szkodliwych, które określi Komisja, kapitan lub właściciel statku albo jego przedstawiciel zawiadomi właściwą władzę portową, co najmniej na 24 godziny naprzód, o zamiarze ładowania lub wyładowania takich substancji.

C. Sprawozdanie z wypadku związanego z substancjami szkodliwymi będzie sporządzone zgodnie z postanowieniami załącznika VI do niniejszej konwencji.

Przepis 7.

Ścieki

Umawiające się Strony będą stosowały postanowienia ustępów A do D niniejszego przepisu do zrzutu ścieków ze statków podczas ich eksploatacji na obszarze Morza Bałtyckiego.

A.

 Definicje.

W rozumieniu niniejszego przepisu:

1. "Statek nowy" oznacza statek:

a) na który zawarto umowę o budowę, a w razie braku takiej umowy, którego stępka została położona lub który znajduje się w podobnym stadium budowy, w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji lub po tym dniu; albo

b) którego dostawa nastąpi po trzech lub więcej latach od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji.

2. "Statek istniejący" oznacza statek, który nie jest statkiem nowym.

3. "Ścieki" oznaczają:

a) ścieki i inne wody odpadowe pochodzące z wszelkiego rodzaju toalet, pisuarów i kratek podłogowych w ubikacjach;

b) ścieki z pomieszczeń medycznych (ambulatorium, szpital pokładowy itp.) odpływające z umywalek, wanien i kratek podłogowych, znajdujących się w takich pomieszczeniach;

c) ścieki z pomieszczeń, w których znajdują się żywe zwierzęta; lub

d) inne wody odpadowe, jeżeli są one zmieszane ze ściekami określonymi wyżej.

4. "Zbiornik ścieków" oznacza zbiornik używany do zbierania i przetrzymywania ścieków.

B.

 Zastosowanie.

1. Postanowienia niniejszego przepisu mają zastosowanie do:

a) statków nowych, uprawnionych do przewozu więcej niż 100 osób, najpóźniej od daty 1 stycznia 1977 roku;

b) statków istniejących, uprawnionych do przewozu więcej niż 400 osób, najpóźniej od daty 1 stycznia 1978 roku; oraz

c) innych statków określonych w podpunktach (i), (ii) oraz (iii) od dat ustalonych przez Umawiające się Strony na podstawie zalecenia Komisji:

(i) statków o pojemności brutto 200 ton i więcej;

(ii) statków o pojemności brutto mniejszej niż 200 ton, które są uprawnione do przewozu więcej niż 10 osób;

(iii) statków, które nie mają określonej pojemności brutto i są uprawnione do przewozu więcej niż 10 osób.

W odniesieniu do takich statków nowych data ta nie będzie późniejsza niż 1 stycznia 1979 r. W odniesieniu do takich statków istniejących data ta nie może być późniejsza niż 10 lat po dacie ustalonej dla statków nowych.

2. Jeżeli Umawiająca się Strona uznaje, że zastosowanie postanowień punktu 1. b) niniejszego ustępu w odniesieniu do pewnego statku wymagałoby zmian konstrukcyjnych, które byłyby nieracjonalne, może ona zwolnić ten statek od ich stosowania na okres nie dłuższy niż 10 lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji.

C.

 Zrzut ścieków.

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu D niniejszego przepisu zabroniony jest zrzut ścieków do morza, z wyjątkiem gdy:

a) statek dokonuje zrzutu ścieków rozdrobnionych i odkażonych, stosując system zatwierdzony przez Administrację i w odległości większej niż 4 mile morskie od najbliższego lądu, lub też ścieków, które nie są rozdrobnione i odkażone, w odległości większej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu, pod warunkiem że w każdym przypadku ścieki, które były przetrzymywane w zbiornikach ścieków, będą usunięte w sposób nie nagły, lecz sukcesywnie, gdy statek jest w ruchu i płynie z prędkością nie mniejszą niż 4 węzły; lub

b) statek ma czynne urządzenia do oczyszczania ścieków, zatwierdzone przez Administrację; oraz

(i) wyniki testowe pracy tych urządzeń są podane w dokumencie znajdującym się na statku;

(ii) ponadto odpływ z urządzeń nie wprowadza do otaczającej wody widocznych pływających ciał stałych ani też nie powoduje zmiany jej barwy; lub

c) statek znajduje się na wodach będących pod zwierzchnictwem Państwa i zrzuca ścieki zgodnie z łagodniejszymi wymaganiami, jakie mogą być ustanowione przez to Państwo.

2. Jeżeli ścieki zmieszane są z odpadami lub wodami odpadowymi, których zrzut podlega odmiennym wymaganiom, będą zastosowane te wymagania, które są ostrzejsze.

D.

 Wyjątki

Ustęp C niniejszego przepisu nie ma zastosowania do:

a) zrzutu ze statku ścieków, niezbędnego do zapewnienia bezpieczeństwa statku i osób znajdujących się na jego pokładzie lub do ratowania życia na morzu; lub

b) zrzutu ścieków w wyniku uszkodzenia statku lub jego wyposażenia, jeżeli przed powstaniem uszkodzenia i po nim zostały podjęte wszelkie możliwe środki ostrożności w celu zapobieżenia zrzutowi lub zmniejszenia go do minimum.

E.

 Urządzenia odbiorcze.

1. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić zainstalowanie w swoich portach i przystaniach na obszarze Morza Bałtyckiego wystarczających na potrzeby korzystających z nich statków urządzeń do odbierania ścieków, nie powodując dla statków nadmiernej zwłoki.

2. W celu umożliwienia połączenia rurociągów urządzeń odbiorczych z rurociągami zrzutowymi ze statków obydwa rurociągi będą wyposażone w znormalizowane łączniki wyładunkowe zgodnie z następującą tablicą:

ZNORMALIZOWANE WYMIARY KOŁNIERZY ŁĄCZNIKÓW WYŁADUNKOWYCH

Opis	Wymiary
Średnica zewnętrzna	210 mm
Średnica wewnętrzna	stosownie do średnicy zewnętrznej rury
Średnica podziałowa sworzni	170 mm
Otwory w kołnierzu	4 otwory o średnicy 18 mm, rozmieszczone równomiernie na średnicy podziałowej sworzni o powyższym wymiarze, wycięte do obwodu kołnierza; szerokość wycięcia 18 mm
Grubość kołnierza	16 mm
Sworznie i nakrętki: ilość i średnica	4, każda o średnicy 16 mm i o odpowiedniej długości
Kołnierz jest przeznaczony do rur o maksymalnej średnicy wewnętrznej 100 mm i będzie wykonany ze stali lub innego równorzędnego materiału mającego gładką powierzchnię. Kołnierz ten wraz z odpowiednią uszczelką będzie dostosowany do ciśnienia roboczego 6 kG/cm2.

Dla statków o głębokości zanurzenia 5 metrów i mniejszej wewnętrzna średnica łącznika wyładunkowego może wynosić 38 mm.

Przepis 8.

Odpadki

Umawiające się Strony, możliwie jak najszybciej, ale nie później niż 1 stycznia 1976 r. lub w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji, w zależności od tego, która z tych dat będzie późniejsza, wprowadzą w życie postanowienia ustępów A do D niniejszego przepisu, dotyczące usuwania odpadków ze statków podczas ich eksploatacji na obszarze Morza Bałtyckiego.

A.

 Definicje.

W rozumieniu niniejszego przepisu "odpadki" oznaczają wszelkiego rodzaju odpady żywnościowe, gospodarcze i eksploatacyjne, z wyjątkiem ryb świeżych i ich części, powstające w czasie normalnej eksploatacji statku, i które mogą być usuwane w sposób ciągły lub okresowy, z wyjątkiem substancji, które zostały określone lub wymienione w innych przepisach niniejszego załącznika.

B.

 Usuwanie odpadków.

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępów C i D niniejszego przepisu:

a) zabronione jest usuwanie do morza następujących materiałów:

(i) wszelkich plastyków, obejmujących, ale nie wyłącznie, liny syntetyczne, syntetyczne sieci rybackie i plastykowe worki na odpadki; oraz

(ii) wszelkiego rodzaju innych odpadków, włącznie z wyrobami z papieru, szmatami, szkłem, metalami, butelkami, wyrobami ceramicznymi, materiałami sztauerskimi, wykładzinami i materiałami służącymi do opakowań;

b) usuwanie do morza odpadów żywnościowych będzie dokonywane tak daleko od lądu, jak to jest możliwe, ale w każdym przypadku nie bliżej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu.

2. Jeżeli odpadki zmieszane są z innymi zanieczyszczeniami, których usunięcie lub zrzut podlega odmiennym wymaganiom, będą zastosowane te wymagania, które są ostrzejsze.

C.

 Szczególne wymagania dla platform nieruchomych i pływających.

1. Z zastrzeżeniem postanowień punktu 2 niniejszego ustępu zabronione jest usuwanie jakichkolwiek materiałów objętych niniejszym przepisem z platform nieruchomych lub pływających, używanych do badań, eksploatacji i związanej z tym przeróbki na morzu zasobów mineralnych dna morskiego, jak również z wszelkich innych statków znajdujących się obok platform lub w odległości od nich do 500 m.

2. Usuwanie do morza odpadów żywnościowych z takich platform nieruchomych lub pływających, znajdujących się w odległości większej niż 12 mil morskich od lądu, jak również z wszelkich innych statków znajdujących się obok platform w odległości od nich do 500 m może być dozwolone, w razie gdy zostaną one przepuszczone przez rozdrabniarkę lub młynek. Odpady żywnościowe będą tak rozdrobnione lub zmielone, aby przeszły przez sito o otworach nie większych niż 25 mm.

D.

 Wyjątki.

Ustępy B i C niniejszego przepisu nie mają zastosowania do:

a) usuwania ze statku odpadków, niezbędnego dla zapewnienia bezpieczeństwa statku i osób znajdujących się na jego pokładzie lub też dla ratowania życia na morzu; albo

b) wydostania się odpadków w wyniku uszkodzenia statku lub jego wyposażenia, pod warunkiem, że przed powstaniem uszkodzenia lub po nim zostały podjęte wszelkie możliwe środki ostrożności w celu zapobieżenia wydostaniu się odpadków lub zmniejszenia go do minimum; lub

c) wypadku utraty syntetycznych sieci rybackich lub materiałów syntetycznych, powstałego przypadkowo przy naprawie takich sieci, pod warunkiem, że zostały podjęte wszelkie możliwe środki ostrożności w celu zapobieżenia takiej utracie.

E.

 Urządzenia odbiorcze.

Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić zainstalowanie w swoich portach i przystaniach na obszarze Morza Bałtyckiego wystarczających na potrzeby korzystających z nich statków urządzeń do odbierania odpadków, nie powodując dla statków nadmiernej zwłoki.

Załącznik  IV

WYKAZ OLEJÓW*)

Roztwory asfaltowe

produkty wyjściowe do mieszanek

ciekła masa dekarska

pozostałości pierwszej destylacji

Oleje

klarowane

surowa ropa naftowa

mieszaniny zawierające surową ropę naftową

olej napędowy

olej paliwowy nr 4

olej paliwowy nr 5

olej paliwowy nr 6

resztkowy olej paliwowy

olej drogowy

olej transformatorowy

olej aromatyczny (wyłączając olej roślinny)

oleje smarowe i produkty wyjściowe do mieszanek

olej mineralny

olej silnikowy

olej penetrujący

olej wrzecionowy

olej turbinowy

Destylaty

pierwszej destylacji

rzutowej destylacji

Olej gazowy

krakowany

Produkty wyjściowe do mieszanek benzynowych

alkilaty - paliwa

paliwo reformowane

paliwo polimeryzacyjne

Benzyny

surowa (naturalna)

samochodowa

lotnicza

pierwszej destylacji

olej paliwowy nr 1 (nafta)

olej paliwowy nr 1 - D

olej paliwowy nr 2

olej paliwowy nr 2 - D

Paliwa do silników odrzutowych

JP - 1 (nafta)

JP - 3

JP - 4

JP - 5 (nafta ciężka)

paliwa do turbin

nafta

benzyna lakowa

Benzyna ciężka

nafta-rozpuszczalnik

ekstrakcyjna

frakcja destylatu olejowego

______

*) Wykazu olejów nie należy uważać za wyczerpujący.

Załącznik  IV

WYTYCZNE DO USTALENIA KATEGORII SUBSTANCJI SZKODLIWYCH CIEKŁYCH

Kategoria A.

Substancje ulegające bioakumulacji i stwarzające niebezpieczeństwo dla życia wodnego lub dla zdrowia ludzkiego; albo o wysokiej toksyczności dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 4, określonym jako TLm) średnia granica tolerancji (mniejsze od 1 ppm); ponadto niektóre substancje względnie toksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 3, określonym jak TLm równe lub większe od 1, a mniejsze od 10 ppm) w tych przypadkach, gdy szczególny ciężar zagrożenia kładzie się na dodatkowe czynniki mające wpływ na stopień zagrożenia lub też na specyficzne cechy danej substancji.

Kategoria B.

Substancje ulegające bioakumulacji o krótkim okresie trwania do jednego tygodnia lub krótszym; albo stwarzające zagrożenie skażenia produktów spożywczych pochodzenia morskiego; albo które są względnie toksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 3, określonym jako TLm równe lub większe od 1, a mniejsze od 10 ppm); ponadto niektóre substancje o nieznacznym stopniu toksyczności dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 2, określonym jako TLm równe lub większe od 10, a mniejsze od 100 ppm) w tych przypadkach, gdy szczególny ciężar zagrożenia kładzie się na dodatkowe czynniki mające wpływ na stopień zagrożenia lub też na specyficzne cechy danej substancji.

Kategoria C.

Substancje słabo toksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 2, określonym jako TLm równe lub większe od 10, a mniejsze od 100 ppm); ponadto niektóre substancje praktycznie nietoksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 1, określonym jako TLm równe lub większe od 100, a mniejsze od 1000 ppm) w tych przypadkach, gdy szczególny ciężar kładzie się na dodatkowe czynniki mające wpływ na stopień zagrożenia lub też na specyficzne cechy danej substancji.

Kategoria D.

Substancje praktycznie nietoksyczne dla życia wodnego (toksyczność wyrażona stopniem zagrożenia 1 określonym jako TLm równe lub większe od 100 ppm, a mniejsze od 1000 ppm) lub powodujące odkładanie się na dnie morza osadów mających wysokie biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT) lub też wysoce niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego, przy dawce określonej jako LD₅₀ mniejsze od 5 mg/kg albo też powodujące umiarkowane zmniejszenie walorów rekreacyjnych ze względu na swą trwałość, zapach, właściwości trujące lub wywołujące podrażnienia, które mogą zakłócić użytkowanie plaż; lub umiarkowanie niebezpieczne dla życia ludzkiego, przy dawce określonej jako LD₅₀ równe lub większe od 5 mg/kg, ale mniejsze niż 50 mg/kg i powodujące niewielkie zmniejszenie walorów rekreacyjnych.

Inne substancje ciekłe (w rozumieniu ustępu C przepisu 5).

Substancje inne niż te, które zostały powyżej ujęte w kategoriach A, B, C i D.

Załącznik  IV

WYKAZ SUBSTANCJI SZKODLIWYCH CIEKŁYCH, PRZEWOŻONYCH LUZEM

Substancja	Numer ONZ	Kategoria zanieczyszczenia dla zrzutu eksploatacyjnego	Stężenie resztkowe (procent wagowy)
		(ustęp B przepisu 5)		(ustęp D/1 przepisu 5)
	I	II	III	IV na obszarze Morza Bałtyckiego
Aldehyd octowy	1089	C
Kwas octowy	1842	C
Bezwodnik kwasu octowego	1715	C
Aceton	1090	D
Cyjanohydryna acetonu	1541	A		0,05
Chlorek kwasu octowego	1717	C
Akroleina	1092	A		0,05
Kwas akrylowy*)	-	C
Akrylonitryl	1093	B
Nitryl kwasu adypinowego	-	D
Sulfonian alkilobenzenu	-
(łańcuch prosty)		C
(łańcuch rozgałęziony)		B
Alkohol allilowy	1098	B
Chlorek allilu	1100	C
Ałun (15% roztwór)	-	D
Aminoetyloetanoloamina (Hydroksyetyloetylenodwuamina)*)	-	D
Amoniak (28% roztwór wodny)	1005	B
Octan izoamylu	1104	C
Octan n-amylu	1104	C
Alkohol n-amylowy	-	D
Anilina	1547	C
Benzen	1114	C
Alkohol benzylowy	-	D
Chlorek benzylu	1738	B
Octan n-butylu	1123	D
II rz. octan butylu	1124	D
Akrylan n-butylu	-	D
Maślan butylu*)	-	B
Glikol(e) butylenowy(e)	-	D
Metakrylan butylu	-	D
Aldehyd n-masłowy	1129	B
Kwas masłowy	-	B
Wodorotlenek wapnia (roztwór)	-	D
Olejek kamforowy	1130	B		0,005
Dwusiarczek węgla	1131	A
Czterochlorek węgla	1846	B
Potas kaustyczny (wodorotlenek potasu)	1814	C
Kwas chlorooctowy	1750	C
Chloroform	1888	B
Chlorohydryna (surowa)*)	-	D
Chloropren*)	1991	C
Kwas chlorosulfonowy	1754	C
Para-chlorotoluen	-	B
Kwas cytrynowy (10-25%)	-	D
Kreozot	1334	A		0,05
Krezole	2076	A		0,05
Kwas krezolowy	2022	A		0,05
Aldehyd krotonowy	1143	B
Kumen	1918	C
Cykloheksan	1145	C
Cykloheksanol	-	D
Cykloheksanon	1915	D
Cykloheksyloamina*) (sześciowodoroanilina)	-	D
Para-cymen (izopropylotoluen)	2046	D
Dekahydronaftalen	1147	D
Dekan*)	-	D
Alkohol dwuacetonowy*)	1148	D
Eter dwubenzylowy	-	C
Dwuchlorobenzeny	1591	A		0,05
Eter dwuchloroetylowy	1916	B
Mieszanina dwuchloropropan-dwuchloropropan (fumigant glebowy D.D)	2047	B
Dwuetyloamina	1154	C
Dwuetylobenzen (mieszanina izomerów)	2049	C
Eter etylowy	1155	D
Dwuetylenotrójamina*)	2079	C
Eter jednoetylowy glikolu dwuetylenowego	-	C
Keton etylowy (3-Pentanon)	1156	D
Dwuizobutylen*)	2050	D
Keton izobutylowy	1157	D
Dwuizopropanoloamina	-	C
Dwuizopropyloamina	1158	C
Eter izopropylowy*)	1159	D
Dwuetyloamina (40% roztwór wodny)	1160	C
Dwuetyloetanoloamina (2-dwumetyloaminoetanol)*)	2051	C
Dwumetyloformamid	-	D
Dioksan - 1,4*)	1165	C
Mieszaniny dwufenylu i tlenków dwufenylu*)	-	D
Dodecylobenzen	-	C
Epichlorohydryna	2023	B
Octan 2-etoksyetylu*)	1172	D
Octan etylu	1173	D
Akrylan etylu	1917	D
Keton etylowoamylowy*)	-	C
Etylobenzen	1175	C
Etylocykloheksan	-	D
Chlorohydryna etylenowa (2-Chloroetanol)	1135	D
Cyjanohydryna etylenowa*)	-	D
Etylenodwuamina	1604	C
Dwubromoetylen	1605	B
Dwuchloroetylen	1184	B
Eter jednoetylowy glikolu etylenowego (rozpuszczalnik)	1171	D
Akrylan 2-etyloheksylu*)	-	D
Alkohol 2-etyloheksylowy	-	C
Mleczan etylu*)	1192	D
2-Etylo-3-propyloakroleina*)	-	B
Aldehyd mrówkowy (37-50% roztwór)	1198	C
Kwas mrówkowy	1779	D
Alkohol furfurylowy	-	C
Kwas heksanokarboksylowy*)	-	D
Sześciometylenodwuamina	1783	C
Kwas solny	1789	D
Kwas fluorowodorowy (40% roztwór wodny)	1790	B
Nadtlenek wodoru (powyżej 60%)	2015	C
Akrylan izobutylu	-	D
Alkohol izobutylowy	1212	D
Metakrylan izobutylu	-	D
Aldehyd izomasłowy	2045	C
Izooktan*)	-	D
Izopentan	-	D
Izoforon	-	D
Izopropyloamina	1221	C
Izopropylocykloheksan	-	D
Izopren	1218	D
Kwas mlekowy	-	D
Tlenek mezytylu*)	1229	C
Octan metylu	1231	D
Akrylan metylu	1919	C
Alkohol metyloamylowy	-	D
Chlorek metylenu	1593	B
2-Metylo-5-etylopirydyna*)	-	B
Metakrylan metylu	1247	D
2-Metylopenten*)	-	D
Alfa-metylostyren*)	-	D
Chlorobenzen	1134	B
Etanoloamina	-	D
Izopropanoloamina	-	C
Metyloetanoloamina	-	C
Nitrobenzen	-	C
Izopropyloamina	-	C
Morfolina*)	2054	C
Naftalen (stopiony)	1334	A		0,05
Kwasy naftenowe*)	-	A		0,05
Kwas azotowy (90%)	2031/2032	C
2-Nitropropan	-	D
0-Nitrotoluen	1664	C
Alkohol nonylowy*)	-	C
Nonylofenol	-	C
n-Oktanol	-	C
Kwas siarkowy dymiący	1831	C
Kwas szczawiowy (10-25%)	-	D
Pięciochloroetan	1669	B
N-pentan	1265	C
Czterochloroetylen	1897	B
Fenol	1671	B
Kwas fosforowy	1805	D
Fosfor (elementarny)	1338	A
Bezwodnik kwasu ftalowego (stopiony)	-	C
Lakton kwasu beta-propionowego	-	B
Aldehyd propionowy	1275	D
Kwas propionowy	1848	D
Bezwodnik kwasu propionowego	-	D
Octan n-propylu*)	1276	C
Alkohol n-propylowy	1274	D
N-propyloamina	1277	C
Pirydyna	1282	B
Czterochlorek krzemu	1818	D
Dwuchromian sodu (roztwór)	-	C
Wodorotlenek sodu	1824	C
Pięciochlorofenolan sodu (roztwór)	-	A		0,05
Styren monomeryczny	2055	C
Kwas siarkowy	1830/1831 1832	C
Łój	-	D
Czteroetylek ołowiu	1649	A		0,05
Czterowodorofuran	2056	D
Czterowodoronaftalen	1540	C
Czterometylobenzen	-	D
Czterometylek ołowiu	1649	A		0,05
Czterochlorek tytanu	-	D
Toluen	1294	C
Dwuizocyjanian toluenu*)	2078	B
Trójchloroetan	-	C
Trójchloroetylen	1710	B
Trójetanoloamina	-	D
Trójetyloamina	1296	C
Trójmetylobenzen*)	-	C
Fosforan trójkrezylu*)	-	B
Terpentyna (drzewna)	1299	B
Octan winylu	1301	C
Chlorek winylidenu*)	1303	B
Ksyleny (mieszanina izomerów)	1307	C

*) Gwiazdka oznacza, że substancja została tymczasowo włączona do wykazu i że dalsze dane są potrzebne dla uzyskania pełnej oceny zagrożenia przez nią środowiska, w szczególności w odniesieniu do zasobów żywych.

Załącznik  IV

WYKAZ INNYCH SUBSTANCJI CIEKŁYCH PRZEWOŻONYCH LUZEM

Acetonitryl (cyjanek metylu)

III-rzędowy alkohol amylowy

Alkohol n-butylowy

Butyrolakton

Chlorek wapnia (roztwór)

Olej rycynowy

Soki cytrusowe

Olej kokosowy

Tran z wątroby dorsza

Alkohol izo-decylowy

Alkohol n-decylowy

Alkohol oktadecylowy

Eter butylowy

Dwuetanoloamina

Glikol dwuetylenowy

Dwupenten

Glikol dwupropylenowy

Alkohol etylowy

Glikol etylenowy

Alkohole tłuszczowe (C₁₂-C₂₀)

Gliceryna

n-Hepten

Hepten (mieszanina izomerów)

n-Heksan

Ligroina

Octan metyloamylu

Keton metylowoetylowy (butanon-2)

Mleko

Melasa

Olej z oliwek

Glikol polipropylenowy

Octan izopropylowy

Alkohol izopropylowy

Glikol propylenowy

Tlenek propylenu

Tetramer propylenu

Trimer propylenu

Sorbitol

Siarka (ciekła)

Tridekanol

Glikol trójetylenowy

Trójetylenoczteroamina

Glikol trójpropylenowy

Woda

Wino

ZAŁĄCZNIK  IV

KSIĄŻKA ZAPISÓW ŁADUNKOWYCH DLA STATKÓW PRZEWOŻĄCYCH LUZEM SUBSTANCJE SZKODLIWE CIEKŁE.

Nazwa statku ..............................................

Pojemność ładunkowa każdego zbiornika w m³ ................

Podróz z ..................................................

do ........................................................

a) Ładowanie ładunku

1. data i miejsce ładowania

2. Nazwa i kategoria ładowanego(ych) ładunku(ów)

3. Cechy identyfikujące ładowany(e) zbiornik(i)

b) Przeładunek ładunku

4. Data przeładunku

5. Cechy identyfikujące zbiornik(i) (i) z (ii) do

6. Czy zbiornik(i) wymieniony(e) w 5 był(y) opróżniony(e)?

7. Jeżeli nie, ilość, która pozostała

c) Wyładowanie ładunku

8. Data i miejsce wyładunku

9. Cechy identyfikujące wyładowany(e) zbiornik(i)

10. Czy zbiornik(i) był(y) opróżniony(e)?

11. Jeżeli nie, ilość, która pozostała w zbiorniku(ach)

12. Czy zbiornik(i) ma(mają) być czyszczony(e)?

13. Ilość przerzucona do zbiornika odpadowego

14. Cechy identyfikujące zbiornik odpadowy

d) Balastowanie zbiorników ładunkowych

15. Cechy identyfikujące zbiornik(i) balastowy(e)

16. Data oraz pozycja statku w chwili rozpoczęcia

balastowania

e) Czyszczenie zbiorników ładunkowych

Substancje kategorii A

17. Cechy identyfikujące czyszczony(e) zbiornik(i)

18. Data oraz miejsce, gdzie odbywa się czyszczenie

-----------------

Podpis kapitana

19. Sposób(y) czyszczenia

20. Usytuowanie wykorzystanych urządzeń odbiorczych

21. Stężenie odpływu w chwili przerwania zrzutu do urządzeń

odbiorczych

22. Ilość pozostała w zbiorniku

23. Sposób postępowania oraz ilość wody wprowadzonej do

zbiornika w czasie końcowego czyszczenia

24. Miejsce i data zrzutu do morza

25. Sposób postępowania oraz wyposażenie użyte przy zrzucie

do morza

Substancje kategorii B, C i D

26. Sposób postępowania przy myciu

27. Użyta ilość wody

28. Data i miejsce zrzutu do morza

29. Sposób postępowania oraz wyposażenie użyte przy zrzucie

do morza

f) Przeładunek brudnej wody balastowej

30. Cechy identyfikujące zbiornik(i)

31. Data i pozycja statku w chwili rozpoczęcia zrzutu do

morza

32. Data i pozycja statku w chwili zakończenia zrzutu do

morza

33. Prędkość statku w czasie dokonywania zrzutu

34. Ilość zrzucona do morza

35. Ilość zanieczyszczonej wody przeładowanej do

zbiornika(ów) odpadowego(ych) [zidentyfikować

zbiornik(i) odpadowy(e)]

36. Data i port dokonania zrzutu do urządzeń odbiorczych

(jeżeli miał on miejsce)

g) Przeładowanie ze zbiornika odpadowego (usunięcie

pozostałości)

37. Cechy identyfikujące zbiornik(i)

38. Ilość usunięta z każdego zbiornika

39. Sposób usunięcia pozostałości:

a) urządzenia odbiorcze

b) zmieszanie z ładunkiem

c) przeładowanie do innego (innych) zbiornika(ów)

[zidentyfikować zbiornik(i)]

d) inne sposoby

40. Data i port usunięcia pozostałości.

----------------

Podpis kapitana

h) Przypadkowy lub inny wyjątkowy zrzut

41. Data i czas zdarzenia

42. Miejsce lub pozycja statku w czasie zdarzenia

43. Przybliżona ilość, nazwa i kategoria substancji

44. Okoliczności zrzutu lub wycieku oraz uwagi ogólne.

----------------

Podpis kapitana

Załącznik  V

WYJĄTKI OD OGÓLNEGO ZAKAZU ZATAPIANIA ODPADÓW I INNYCH SUBSTANCJI NA OBSZARZE MORZA BAŁTYCKIEGO

Przepis 1

Zgodnie z ustępem 2 przepisu 9 niniejszej konwencji zakaz zatapiania nie ma zastosowania do usuwania do morza urobku z pogłębiania dna, pod warunkiem, że:

1. nie zawiera on znacznych ilości ani stężeń substancji, które mają być określone przez Komisję i wymienione w załącznikach I i II do niniejszej konwencji; oraz

2. zatopienie jest przeprowadzone w myśl specjalnego zezwolenia wydanego uprzednio przez właściwą władzę krajową albo

a) na obszarze morza terytorialnego Umawiającej się Strony; albo

b) w przypadkach koniecznych, poza obszarem morza terytorialnego, po uprzednich konsultacjach z Komisją.

Wydając takie zezwolenia, Umawiająca się Strona będzie przestrzegać postanowień przepisu 3 niniejszego załącznika.

Przepis 2

1. Właściwa władza krajowa wspomniana w ustępie 2 artykułu 9 niniejszej konwencji będzie:

a) wydawać specjalne zezwolenia przewidziane w przepisie 1 niniejszego załącznika,

b) prowadzić rejestry rodzaju i ilości substancji dopuszczonych do zatopienia oraz obejmujące miejsce, czas i sposób zatopienia;

c) zbierać dostępne informacje dotyczące rodzaju i ilości substancji zatopionych na obszarze Morza Bałtyckiego ostatnio i do czasu wejścia w życie niniejszej konwencji, jeżeli zatopione substancje, o których mowa, mogły spowodować skażenie wody lub organizmów na obszarze Morza Bałtyckiego, zostać wyłowione sprzętem rybackim lub spowodować szkodę w inny sposób, jak również informacje dotyczące miejsca, czasu i sposobu takiego zatapiania.

2. Właściwa władza krajowa będzie wydawać specjalne zezwolenia zgodnie z przepisem 1 niniejszego załącznika odnośnie do materiałów przewidzianych do zatopienia na obszarze Morza Bałtyckiego:

a) ładowanych na jej terytorium,

b) ładowanych na statki morskie lub statki powietrzne zarejestrowane na jej terytorium lub pływające pod jej banderą, gdy ładunek odbywa się na terytorium Państwa nie będącego Stroną niniejszej konwencji.

3. Przy wydawaniu zezwoleń w myśl punktu 1. a) właściwa władza krajowa będzie przestrzegać przepisu 3 niniejszego załącznika, jak również takich dodatkowych kryteriów, środków i wymagań, jakie mogą zostać uznane za stosowne.

4. Każda Umawiająca się Strona będzie składała Komisji i w miarę potrzeby innym Umawiającym się Stronom informacje określone w punkcie 1. c) przepisu 2 niniejszego załącznika. Sposób przekazywania i rodzaj takich informacji będą określone przez Komisję.

Przepis 3

Przy wydawaniu specjalnych zezwoleń zgodnie z przepisem 1 niniejszego załącznika właściwa władza krajowa będzie brać pod uwagę:

1. Ilość urobku z pogłębiania dna przewidzianego do zatopienia.

2. Zawartość substancji, o których mowa w załącznikach I i II do niniejszej konwencji.

3. Miejsce (np. współrzędne obszaru zatopienia, głębokość i odległość od brzegu) i jego położenie w stosunku do obszarów będących przedmiotem specjalnego zainteresowania (np. obszary rekreacyjne, obszary składania ikry, wylęgu, połowów itp.).

4. Cechy charakterystyczne wody, jeżeli zatapianie dokonywane jest poza obszarem morza terytorialnego, obejmujące:

a) właściwości hydrograficzne (np. temperatura, zasolenie, gęstość, przekrój pionowy),

b) właściwości chemiczne (np. pH, tlen rozpuszczony, biogeny),

c) właściwości biologiczne (np. produkcja pierwotna i organizmy bentosowe).

Dane te powinny zawierać wystarczające informacje o średnich rocznych poziomach, a także o sezonowych wahaniach właściwości wymienionych w tym ustępie.

5. Istnienie i wpływ innego zatapiania, które mogło być dokonane w obszarze zatapiania.

Przepis 4

Zgłoszenie dokonane zgodnie z ustępem 5 artykułu 9 niniejszej konwencji będzie zawierać następujące informacje:

1. Miejsce zatopienia, cechy charakterystyczne zatopionego materiału oraz podjęte środki zaradcze:

a) miejsce (np. współrzędne miejsca przypadkowego zatopienia, głębokość i odległość od brzegu);

b) sposób umieszczenia;

c) ilość i skład zatopionej substancji, jak również jej właściwości fizyczne (np. rozpuszczalność i gęstość), chemiczne i biochemiczne (np. zapotrzebowanie tlenu, biogeny) i biologiczne (np. obecność wirusów, bakterii, drożdży, pasożytów);

d) toksyczność;

e) zawartość substancji wymienionych w załącznikach I i II do niniejszej konwencji;

f) własności rozpraszające (np. wpływ prądów i wiatru, poziome i pionowe mieszanie);

g) cechy charakterystyczne wody (np. temperatura, pH, warunki oksydacyjno-redukcyjne, zasolenie, stratyfikacja);

h) cechy charakterystyczne dna (np. topografia, charakterystyka geologiczna i warunki oksydacyjno-redukcyjne);

i) podjęte środki zaradcze i następujące po nich działania przeprowadzane lub planowane.

2. Względy i warunki natury ogólnej:

a) prawdopodobny wpływ na walory rekreacyjne (np. substancje pływające lub wyrzucane na brzeg, mętność, niemiły zapach, zmiana barwy wody i pienienie);

b) prawdopodobny wpływ na życie w morzu, populację ryb i skorupiaków, zasoby i połów ryb, zbiory i uprawę wodorostów; oraz

c) prawdopodobny wpływ na inne sposoby użytkowania morza (np. obniżenie jakości wody do użytku przemysłowego, podwodna korozja budowli, zakłócenia eksploatacji statków przez materiały pływające, zakłócenia rybołówstwa lub żeglugi oraz ochrona obszarów o specjalnym znaczeniu dla celów nauki lub ochrony przyrody).

Załącznik  VI

WSPÓŁPRACA PRZY ZWALCZANIU ZANIECZYSZCZENIA MORZA

Przepis 1.

W rozumieniu niniejszego załącznika:

1. "Statek" oznacza wszelkiego rodzaju statek eksploatowany w środowisku morskim i obejmuje wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające oraz platformy nieruchome lub pływające.

2. "Administracja" oznacza Rząd Państwa, pod którego zwierzchnictwem statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statku uprawnionego do pływania pod banderą jakiegokolwiek Państwa Administracją jest Rząd tego Państwa. W odniesieniu do platform nieruchomych lub pływających wykorzystywanych do badań lub eksploatacji dna morskiego oraz jego podłoża, przyległych do wybrzeża, na których nadbrzeżne Państwo wykonuje suwerenne prawa w celu badań i eksploatacji ich zasobów naturalnych, Administracją jest Rząd tego nadbrzeżnego Państwa.

3.

a) "Zrzut" w odniesieniu do substancji szkodliwych lub odpływów zawierających takie substancje oznacza każde, bez względu na przyczynę, odprowadzenie poza statek i obejmuje każde wydostanie się, usunięcie, rozlanie, przeciek, wypompowanie, emisję lub opróżnienie;

b) "Zrzut" nie obejmuje:

(i) zatapiania w znaczeniu wynikającym z Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Londynie dnia 29 grudnia 1972 roku; lub

(ii) odprowadzania substancji szkodliwych powstałych bezpośrednio w wyniku badań, eksploatacji i związanej z tym przeróbki na morzu mineralnych zasobów dna morskiego; lub

(iii) wprowadzania substancji szkodliwych, stosowanych przy dozwolonych badaniach naukowych w celu zwalczania lub kontroli zanieczyszczenia.

Przepis 2.

Umawiające się Strony zobowiązują się utrzymywać gotowość do zwalczania na morzu rozlewów oleju i innych substancji szkodliwych, co obejmuje odpowiedni sprzęt, statki i siłę roboczą, przygotowane do działania zarówno na wodach przybrzeżnych, jak i na morzu pełnym.

Przepis 3.

Umawiające się Strony, bez uszczerbku dla ustępu 4 artykułu 4 niniejszej konwencji, opracują i będą prowadzić, indywidualnie lub we współpracy, działalność nadzorczą obejmującą obszar Morza Bałtyckiego w celu wykrywania i rozpoznawania oleju i innych substancji szkodliwych wprowadzanych do morza.

Przepis 4.

W razie utraty z pokładu substancji szkodliwych w opakowaniach, pojemnikach ładunkowych, zbiornikach przenośnych lub w cysternach drogowych i kolejowych, Umawiające się Strony będą współpracować przy ratowaniu i odzyskiwaniu takich opakowań, pojemników lub zbiorników w celu zmniejszenia do minimum niebezpieczeństwa dla środowiska.

Przepis 5.

1. Umawiające się Strony opracują i będą stosowały system przyjmowania, przekazywania i załatwiania meldunków o zaobserwowanych na morzu znacznych rozlewach oleju lub innych substancji szkodliwych, jak również o każdym przypadku powodującym lub mogącym spowodować znaczne zanieczyszczenie jakiegokolwiek rodzaju.

2. Umawiające się Strony zwrócą się do kapitanów statków i pilotów statków powietrznych, aby meldowali niezwłocznie zgodnie z tym systemem o zaobserwowanych na morzu znacznych rozlewach oleju lub innych substancji szkodliwych. Meldunki takie będą w miarę możliwości zawierać następujące dane: czas, położenie, warunki wiatru i stanu morza, rodzaj, rozmiar oraz prawdopodobne źródło zauważonego rozlewu.

3. Kapitan statku uczestniczącego w wypadku, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego przepisu, lub inna osoba odpowiedzialna za statek zamelduje niezwłocznie i w możliwie jak najszerszym zakresie o takim wypadku, zgodnie z tym systemem i postanowieniami dodatku do niniejszego załącznika.

4. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się do wydania instrukcji statkom i statkom powietrznym jej inspekcji morskiej oraz innym właściwym służbom, aby meldowały władzom tej Strony o każdej obserwacji lub wypadku, o których mowa w ustępie 1 niniejszego przepisu. Meldunki takie będą w miarę możliwości zawierać dane wspomniane odpowiednio w ustępach 2 lub 3 niniejszego przepisu, jak również możliwe wskazówki co do rozprzestrzeniania się i kierunku przemieszczania danego rozlewu.

5. Jeżeli Umawiająca się Strona dowie się o wydarzeniu albo istnieniu rozlewu oleju lub innych substancji szkodliwych na obszarze Morza Bałtyckiego, mogących stanowić poważną groźbę dla środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego lub wybrzeża albo związanych z tym interesów którejkolwiek z Umawiających się Stron, przekaże ona niezwłocznie wszystkie odpowiednie informacje tej Umawiającej się Stronie, która może odczuć skutki zanieczyszczenia, a w odniesieniu do wypadków dotyczących statków - przekaże te informacje Administracji statku, którego to dotyczy.

Przepis 6.

Każda Umawiająca się Strona zwróci się do kapitanów statków pływających pod jej banderą o dostarczenie w razie wypadku, na prośbę właściwych władz, takich szczegółowych informacji o statku i jego ładunku, jakie mogą być istotne w działaniach mających na celu zapobieżenie zanieczyszczeniu morza lub jego zwalczanie, a także o współdziałanie z tymi władzami.

Przepis 7.

a) Umawiające się Strony uzgodnią możliwie jak najszybciej dwustronne lub wielostronne porozumienia w sprawie tych regionów obszaru Morza Bałtyckiego, na których podejmą akcje ratownicze lub działania w celu zwalczania zanieczyszczenia we wszystkich przypadkach poważnego rozlewu oleju lub innych substancji szkodliwych, albo jakiegokolwiek wypadku, jaki wydarzył się lub może się wydarzyć, powodującego lub mogącego spowodować zanieczyszczenie na obszarze Morza Bałtyckiego. Porozumienia takie nie spowodują uszczerbku dla jakichkolwiek innych porozumień zawartych między Umawiającymi się Stronami, dotyczących tego samego przedmiotu. Sąsiadujące Państwa zapewnią ujednolicenie różnych porozumień. Umawiające się Strony będą informować się wzajemnie o takich porozumieniach. Umawiające się Strony mogą, jeżeli zajdzie potrzeba, zwrócić się do Komisji o pomoc w celu osiągnięcia porozumienia.

b) Umawiająca się Strona, w której regionie wydarzyła się sytuacja opisana w przepisie 1 niniejszego załącznika, dokona niezbędnej oceny sytuacji i podejmie odpowiednią akcję, aby uniknąć dalszych skutków zanieczyszczenia lub zmniejszyć je do minimum, oraz będzie prowadzić obserwację przemieszczających się części rozlewu, dopóki nie zajdzie potrzeba podjęcia dalszej akcji.

2. W razie gdy rozlew taki przemieszcza się lub może przemieścić się do regionu, na którym inna Umawiająca się Strona powinna podjąć akcję w celach określonych w punkcie 1. a) niniejszego przepisu, Strona ta będzie niezwłocznie poinformowana o istniejącej sytuacji oraz akcji, jaka została podjęta.

Przepis 8.

Umawiająca się Strona potrzebująca pomocy w zwalczaniu rozlewu oleju na morzu lub innych substancji szkodliwych jest upoważniona do wezwania pomocy innych Umawiających się Stron, przede wszystkim tych, które prawdopodobnie zostaną również dotknięte skutkami rozlewu. Umawiające się Strony wezwane na pomoc, zgodnie z niniejszym przepisem, dołożą wszelkich możliwych starań, aby udzielić takiej pomocy.

Przepis 9.

1. Umawiające się Strony będą informować inne Umawiające się Strony i Komisje o:

a) swych organizacjach krajowych zajmujących się rozlewami oleju na morzu i innych substancji szkodliwych,

b) przepisach krajowych i innych sprawach, bezpośrednio związanych ze zwalczaniem zanieczyszczenia morza olejami i innymi substancjami szkodliwymi,

c) właściwej władzy odpowiedzialnej za przyjmowanie i załatwianie meldunków o zanieczyszczeniu morza olejami i innymi substancjami szkodliwymi,

d) właściwych władzach zajmujących się sprawami środków wzajemnej pomocy, informacji i współpracy między Umawiającymi się Stronami zgodnie z niniejszym załącznikiem;

e) działaniach podjętych zgodnie z przepisem 8 niniejszego załącznika.

2. Umawiające się Strony będą wymieniać informacje o programach badawczo-rozwojowych i ich wynikach dotyczących metod, jakie można stosować w przeciwdziałaniu zanieczyszczeniu morza olejami i innymi substancjami szkodliwymi oraz o doświadczeniach uzyskanych w zwalczaniu takiego zanieczyszczenia.

Przepis 10.

Władze, o których mowa w punkcie 1. d) przepisu 9 niniejszego załącznika, bezpośrednio nawiążą kontakt i współpracę w sprawach dotyczących tej działalności.

Załącznik  VI

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE SKŁADANIA MELDUNKÓW O WYPADKACH ZWIĄZANYCH Z SUBSTANCJAMI SZKODLIWYMI

Przepis 1.

Obowiązek składania meldunków

1. Kapitan statku uczestniczącego w wypadku wspomnianym w przepisie 3 niniejszego dodatku lub inna osoba odpowiedzialna za statek zamelduje niezwłocznie o szczegółach takiego wypadku i w możliwie najszerszym zakresie zgodnie z postanowieniami niniejszego dodatku.

2. Jeżeli statek wspomniany w ustępie 1 niniejszego przepisu został porzucony lub jeżeli meldunek z takiego statku jest niekompletny lub nieosiągalny, to właściciel, wynajmujący, zarządzający lub prowadzący statek albo ich agenci w możliwie najszerszym zakresie przejmą obowiązki nałożone na kapitana w myśl postanowień niniejszego dodatku.

Przepis 2.

Sposoby składania meldunków

1. Każdy meldunek będzie przekazany w miarę możliwości drogą radiową, a w każdym razie za pośrednictwem najszybszych dróg dostępnych w czasie składania meldunku. Meldunki nadawane drogą radiową będą korzystały z możliwie najwyższego priorytetu.

2. Meldunki będą kierowane do właściwego urzędnika lub urzędu, wspomnianych w punkcie 1. c) przepisu 9 załącznika VI do niniejszej konwencji.

Przepis 3.

Kiedy należy składać meldunki

Meldunek będzie złożony, jeżeli wypadek dotyczy:

a) zrzutu niedozwolonego w myśl niniejszej konwencji; lub

b) zrzutu dozwolonego w myśl niniejszej konwencji ze względu na fakt, że:

(i) dokonany był w celu zapewnienia bezpieczeństwa statku lub ratowania życia na morzu; lub

(ii) był wynikiem uszkodzenia statku albo jego wyposażenia; lub

c) zrzutu substancji szkodliwych w celu zwalczania szczególnych przypadków zanieczyszczenia lub w celu dozwolonych badań naukowych dotyczących zwalczania lub kontroli zanieczyszczenia; albo

d) prawdopodobieństwa zrzutu wspomnianego w punktach a, b lub c niniejszego przepisu.

Przepis 4.

Treść meldunku

1. Każdy meldunek będzie w zasadzie zawierać:

a) cechy identyfikujące statek,

b) dzień i godzinę wypadku;

c) pozycję geograficzną statku w czasie wypadku;

d) warunki wiatru i stan morza, panujące w czasie wypadku; oraz

e) odpowiednie dane dotyczące stanu statku.

2. Każdy meldunek będzie w szczególności zawierać:

a) wyraźne wskazanie lub opis danych substancji szkodliwych, w miarę możliwości wraz z prawidłowymi nazwami technicznymi tych substancji (znaki handlowe nie powinny być używane zamiast prawidłowych nazw technicznych);

b) dokładne lub szacunkowe określenie ilości, stężenia oraz prawdopodobnych warunków substancji szkodliwych, zrzuconych lub prawdopodobnie zrzuconych do morza;

c) jeżeli ma to zastosowanie, opis opakowania i znaków identyfikujących; oraz

d) jeżeli to możliwe, nazwisko nadawcy, odbiorcy lub producenta.

3. Każdy meldunek będzie wyraźnie wskazywać, czy substancja szkodliwa zrzucona lub prawdopodobnie zrzucona jest olejem, substancją szkodliwą ciekłą, substancją szkodliwą stałą albo substancją szkodliwą gazową oraz czy taka substancja była lub jest przewożona luzem albo w opakowaniu, pojemnikach ładunkowych, zbiornikach przenośnych, cysternach drogowych lub kolejowych.

4. Każdy meldunek będzie w razie potrzeby uzupełniany wszelkimi innymi odpowiednimi informacjami, o które zwróci się adresat meldunku lub które osoba przekazująca meldunek uzna za właściwe.

Przepis 5.

Meldunek uzupełniający

Każda osoba zobowiązana w myśl postanowień niniejszego dodatku do przesłania meldunku powinna w miarę możliwości:

a) uzupełnić meldunek wstępny, jeżeli jest to konieczne, informacjami dotyczącymi dalszego rozwoju wydarzeń; oraz

b) spełnić w możliwie najszerszym zakresie prośby Państw dotkniętych wypadkiem o dostarczenie dodatkowych informacji dotyczących wypadku.

• Identyfikator: Dz.U.1980.18.64
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Helsinki.1974.03.22.
• Data aktu: 22/03/1974
• Data ogłoszenia: 21/08/1980
• Data wejścia w życie: 03/05/1980