Wymieniona konwencja weszła w życie dnia 16 sierpnia 1976 r. w stosunku do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz wszystkich wymienionych niżej państw, które złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w następujących datach:Południowa Afryka dnia 27 stycznia 1972 r.
z zastrzeżeniami do artykułu 19 ustępy 1 i 2, artykułu 27 i artykułu 31,
Paragwaj dnia 3 lutego 1972 r.,
Panama dnia 18 lutego 1972 r.,
Bułgaria dnia 18 maja 1972 r.
z zastrzeżeniem, że Ludowa Republika Bułgarii nie uważa się za związaną wyrokami Międzynarodowego Trybunału w sporach przekazanych mu do rozstrzygnięcia zgodnie z artykułem 31 konwencji bez zgody Ludowej Republiki Bułgarii,
Chile dnia 18 maja 1972 r.,
Wenezuela dnia 23 maja 1972 r.,
Arabska Republika Egiptu dnia 14 czerwca 1972 r.
z zastrzeżeniami do artykułu 19 ustępy 1 i 2, artykułu 27 i artykułu 31 konwencji,
Finlandia dnia 20 listopada 1972 r.,
Szwecja dnia 5 grudnia 1972 r.,
Brazylia dnia 14 lutego 1973 r.,
Mauritius dnia 8 maja 1973 r.,
Hiszpania dnia 20 lipca 1973 r.
z oświadczeniem zgłoszonym dnia 20 grudnia 1973 roku, że Hiszpania uważa, iż jest odpowiedzialna za stosunki międzynarodowe Sahary, i w związku z tym postanowienia niniejszej konwencji będą miały zastosowanie również do tego terytorium,
Ekwador dnia 7 września 1973 r.,
Jugosławia dnia 15 października 1973 r.,
Nikaragua dnia 24 października 1973 r.,
Benin dnia 6 listopada 1973 r.,
Cypr dnia 26 listopada 1973 r.,
Filipiny dnia 7 czerwca 1974 r.,
Republika Malgaska dnia 20 czerwca 1974 r.,
Islandia dnia 18 grudnia 1974 r.,
Barbados dnia 28 stycznia 1975 r.,
Francja dnia 28 stycznia 1975 r.
z zastrzeżeniem do artykułu 31 ustęp 2 oraz oświadczeniem, że spory dotyczące interpretacji i stosowania konwencji, które nie zostały rozstrzygnięte przy pomocy środków przewidzianych w ustępie 1 wymienionego artykułu, mogą być przekazane Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości tylko za zgodą wszystkich stron w sporze.
Ponadto Francja oświadczyła, że postanowienia Konwencji będą miały zastosowanie do całego terytorium Republiki Francuskiej (departamenty europejskie i zamorskie oraz terytoria zamorskie),
Arabia Saudyjska dnia 29 stycznia 1975 r.,
Meksyk dnia 20 lutego 1975 r.
z zastrzeżeniem złożonym zgodnie z artykułem 32 ustęp 4 dotyczącym stosowania konwencji, ponieważ na terytorium Meksyku wciąż jeszcze istnieją pewne etniczne grupy tubylcze, które podczas obrzędów magicznych lub religijnych używają tradycyjnie dzikich roślin zawierających substancje psychotropowe wymienione w wykazie I,
Dania dnia 18 kwietnia 1975 r.,
Indie dnia 23 kwietnia 1975 r.
z zastrzeżeniem do artykułu 31 ustęp 2,
Lesotho dnia 23 kwietnia 1975 r.,
Norwegia dnia 18 lipca 1975 r.,
Jordania dnia 8 sierpnia 1975 r.,
Tonga dnia 24 października 1975 r.,
Republika Dominikańska dnia 19 listopada 1975 r.,
Tajlandia dnia 21 listopada 1975 r.,
Niemiecka Republika Demokratyczna dnia 2 grudnia 1975 r.
z zastrzeżeniami do artykułu 19 ustępy 1 i 2 oraz artykułu 31 ustęp 2, a odnośnie do kompetencji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sporach dotyczących interpretacji i stosowania konwencji ze stwierdzeniem, że w każdym takim przypadku wymagana jest zgoda wszystkich stron w sporze na przekazanie go do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości,
Watykan dnia 7 stycznia 1976 r.,
Syryjska Republika Arabska dnia 8 marca 1976 r.,
Urugwaj dnia 16 marca 1976 r.,
Kuba dnia 26 kwietnia 1976 r.
z zastrzeżeniem do artykułu 31 konwencji,
Irak dnia 17 maja 1976 r.
z zastrzeżeniami do artykułu 19 ustępy 1 i 2 oraz artykułu 31 ustęp 2 i stwierdzeniem, że przekazanie sporu, którego stroną jest Irak, do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości może nastąpić tylko za zgodą Iraku,
Togo dnia 18 maja 1976 r.
