Niektóre obowiązki i uprawnienia pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 27 grudnia 1974 r

w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia.

Na podstawie art. 298 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141) po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zaawodowych zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

Przepisy wstępne.

§  1.

1. 1 Rozporządzenie stosuje się do:

1) pracowników medycznych i innych pracowników działalności podstawowej,

2) pracowników technicznych,

3) pracowników ekonomicznych i administracyjnych,

4) pracowników gospodarczych i pracowników obsługi

zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia, zakładach opiekuńczo-leczniczych, zakładach rehabilitacji zawodowej inwalidów oraz zakładach służby zdrowia resortów obrony narodowej, spraw wewnętrznych i sprawiedliwości - zwanych dalej "zakładami służby zdrowia".

2. 2 Przez pracowników, o których mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się:

1) przez pracowników medycznych:

a) pracowników, którzy ukończyli wyższe studia medyczne lub średnie szkoły medyczne,

b) pracowników, którzy uzyskali medyczne kwalifikacje zawodowe w trybie przejściowym lub na podstawie odbytego szkolenia zawodowego,

c) pracowników posiadających inne wykształcenie wyższe lub średnie niż określone pod lit. a) i b), gdy posiadane przez nich kwalifikacje zawodowe mają zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej i jeżeli są zatrudnieni na stanowiska, na których te kwalifikacje są wymagane,

2) przez innych pracowników działalności podstawowej - tych pracowników, których praca pozostaje w związku z udzielaniem świadczeń zapobiegawczo-leczniczych, rehabilitacyjnych bądź diagnostycznych.

Rozdział  2

Wymiar i rozkład czasu pracy.

§ 2. 3  

1. Czas pracy pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia wynosi:

1) na stanowiskach:

a) 4 pracowników medycznych i innych pracowników działalności podstawowej, o których mowa w § 1 ust. 2,

b) 5 pracowników ekonomicznych i administracyjnych,

c)-e) 6 (skreślone)

- 7 godzin 35 minut na dobę i 40 godzin przeciętnie na tydzień.

2) pracowników zatrudnionych przy stosowaniu źródeł promieniowania jonizującego, w zakładach (pracowniach) rentgenologicznych, fizykoterapeutycznych, histopatologicznych, cytodiagnostycznych, anatomopatologicznych, medycyny sądowej lub prosektoriach - 5 godzin na dobę i 26 godzin 15 minut przeciętnie na tydzień;

3) pracowników niewidomych, zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktu z pacjentami - 6 godzin na dobę i 31 godzin 30 minut przeciętnie na tydzień;

4) pozostałych pracowników - 8 godzin na dobę i 42 godziny przeciętnie na tydzień.

2. W miesięcznym okresie rozliczeniowym czas pracy nie może przekroczyć liczby godzin wynikającej z pomnożenia normy dobowej czasu pracy określonej w ust. 1 przez liczbę kalendarzowych dni roboczych, z wyłączeniem dodatkowych dni wolnych od pracy, niedziel i świąt wolnych od pracy, przypadających w danym miesiącu.

§ 2a. 7 Przez pracowników, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, rozumie się pracowników, do których podstawowych obowiązków należy:

1) w zakładach (pracowniach) rentgenologicznych:

a) stosowanie w celach leczniczych i diagnostycznych źródeł promieniowania jonizującego, a w szczególności wykonywanie zabiegów, asystowanie lub wykonywanie czynności pomocniczych przy tych zabiegach, obsługiwanie aparatów rentgenowskich lub innych aparatów wytwarzających promieniowanie jonizujące bądź wykonywanie czynności zawodowych przy chorych ze źródłami promieniotwórczymi,

b) prowadzenie badań naukowych z zastosowaniem źródeł promieniowania jonizującego,

c) dokonywanie pomiarów dozymetrycznych związanych z działalnością, o której mowa pod lit. a) i b);

2) w zakładach fizykoterapeutycznych - przebywanie w pomieszczeniach zakładu (pracowni) i kontrolowanie bezpośrednio techniki stosowanych zabiegów lub samodzielne wykonywanie zabiegów;

3) w zakładach histopatologicznych i cytodiagnostycznych - odczytywanie i interpretacja badań lub laboratoryjne przygotowanie odpowiednich preparatów;

4) w zakładach anatomopatologicznych i medycyny sądowej oraz prosektoriach:

a) wykonywanie sekcji zwłok,

b) wykonywanie badań patomorfologicznych i toksykologicznych,

c) pomoc przy wykonywaniu sekcji zwłok oraz badań patomorfologicznych i toksykologicznych,

d) pobieranie narządów i tkanek ze zwłok.

§  3.

1. 8 Pracownik określony w § 2 pkt 1 pod lit. a), a także w pkt 2, w przypadkach uzasadnionych potrzebami zakładu pracy, może być zatrudniony, za swą zgodą, w wymiarze do 8 godzin na dobę i 42 godzin przeciętnie na tydzień, pod warunkiem nieprzekroczenia limitów, dawek i innych norm zdrowotnych określonych w odrębnych przepisach z zastrzeżeniem § 7 ust. 1.

2. Za pracę w wymiarze określonym w ust. 1 przysługuje wynagrodzenie bez dodatku za godziny nadliczbowe.

3. Za pracę powyżej wymiaru określonego w ust. 1 przysługuje wynagrodzenie z dodatkiem za pracę w godzinach nadliczbowych, określonym w art. 134 § 1 Kodeksu pracy.

§  4.

1. 9 Pracownicy ekonomiczni i administracyjni, jeżeli wymagają tego potrzeby zakładu pracy, mogą być zatrudnieni poza wymiarem czasu pracy określonym w § 2 w ust. 1 pkt 1, a także w nocy oraz w niedziele i święta bez prawa do oddzielnego wynagrodzenia.

2. Za pracę wykonywaną poza normalnymi godzinami pracy na polecenie przełożonego pracownikom wymienionym w ust. 1 przysługuje w tym samym wymiarze czas wolny od pracy, a za pracę w niedzielę lub święto - inny dzień wolny od pracy.

3. 10 W przypadkach, o których mowa w ust. 2, pracownikom ekonomicznym i administracyjnym zatrudnionym na stanowiskach kierowniczych i innych samodzielnych określonych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z właściwymi ogólnokrajowymi organizacjami związkowymi przysługuje czas wolny tylko za pracę wykonywaną poza normalnymi godzinami pracy w nocy oraz w niedzielę lub święto.

4. Przepisu ust. 2 i 3 nie stosuje się do pracowników ekonomicznych i administracyjnych zatrudnionych na stanowiskach kierowników zakładów służby zdrowia i ich zastępców.

§  5.

1. W okolicznościach uzasadnionych potrzebami opieki zdrowotnej pracownicy zakładów służby zdrowia mogą być zatrudnieni w systemie zmianowym.

2. Godziny pracy pracownika medycznego mogą być rozdzielone przerwą nie krótszą niż 2 godziny, jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia właściwej opieki zdrowotnej.

§  6.

1. Rozkład czasu pracy ordynatorów oraz lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek i położnych zatrudnionych w gminnych i wiejskich ośrodkach zdrowia oraz izbach porodowych należy dostosować do warunków pracy, określając czas na wykonanie zadań o charakterze stałym i zadań związanych z doraźnymi potrzebami opieki zdrowotnej.

2. Zadania pracowników wymienionych w ust. 1 powinny być ustalone w taki sposób, aby pracownicy mogli je wykonać w czasie pracy określonym w umowie o pracę. W przypadku gdy wykonanie zadań związanych z doraźnymi potrzebami opieki zdrowotnej przekroczy czas pracy określony w umowie, pracownikowi nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie.

§ 6a. 11  

1. W ramach tygodniowej normy czasu pracy logopedów i instruktorów gimnastyki leczniczej przeznacza się 6 godzin na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i na przygotowanie do zajęć w zakładzie pracy lub poza nim.

2. Za pracowników określonych w ust. 1 uważa się pracowników mających:

1) wyższe studia pedagogiczne i przeszkolenie w zakresie logopedii,

2) wyższe wykształcenie w dziedzinie wychowania fizycznego ze specjalizacją w zakresie rehabilitacji,

3) średnie wykształcenie pedagogiczne i przeszkolenie w zakresie logopedii,

4) średnie wykształcenie w zakresie wychowania fizycznego.

§ 7. 12

1. 13 Czas pracy pielęgniarek, położnych, techników medycznych, salowych, sanitariuszy oraz noszowych w jednostkach (komórkach) organizacyjnych zapewniających całodobową opiekę nad pacjentem może być przedłużony do 10 godzin na dobę w granicach normy czasu pracy dla miesięcznego okresu rozliczeniowego.

2. Czas pracy pracowników wymienionych w ust. 1, zatrudnionych w bloku porodowym, operacyjnym, zespole reanimacyjnym, w izbie przyjęć, w stacji pogotowia ratunkowego lub w zespole pomocy doraźnej może być przedłużony do 12 godzin na dobę, w granicach normy czasu pracy dla miesięcznego okresu rozliczeniowego.

3. W przypadkach uzasadnionych warunkami i organizacją pracy kierownik zakładu pracy może czas pracy pracowników wymienionych w ust. 1 przedłużyć za ich zgodą do 12 godzin na dobę w granicach normy czasu pracy dla miesięcznego okresu rozliczeniowego.

3a. 14 Czas pracy pracowników Państwowej Inspekcji Sanitarnej w stałych punktach granicznej kontroli sanitarnej może być, za ich zgodą, przedłużony do 12 godzin na dobę w granicach normy czasu pracy dla miesięcznego okresu rozliczeniowego.

4. Za pracę w godzinach nadliczbowych oprócz normalnego wynagrodzenia przysługuje dodatek w wysokości określonej w art. 134 Kodeksu pracy, z tym że:

1) łączna liczba godzin nadliczbowych opłacanych z dodatkiem 50% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika w okresie rozliczeniowym nie może przekraczać liczby godzin wynikających z pomnożenia liczby przepracowanych dni roboczych przez dwa,

2) za pracę przekraczającą równocześnie dobową normę czasu pracy i normę czasu pracy ustaloną dla okresu rozliczeniowego przysługuje dodatek tylko z jednego tytułu,

3) pracownikowi, który za przepracowane niedziele i określone w odrębnych przepisach święta będące dniami wolnymi od pracy nie otrzymał w ciągu miesiąca w zamian dni wolnych od pracy, przysługuje za każdą godzinę pracy w niedziele lub święto dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania,

4) pracownikowi, który w zamian za pracę w dniu wyznaczonym dla niego w harmonogramie jako dzień wolny od pracy nie otrzymał dnia wolnego w innym wyznaczonym z góry terminie, przysługuje za każdą godzinę pracy w tym dniu, oprócz normalnego wynagrodzenia, dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia wynikającego z jego osobistego zaszeregowania,

5) 15 pracownikowi, o którym mowa w ust. 2-3a, za pracę przekraczającą 12 godzin na dobę przysługuje dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania,

6) 16 za pracę przekraczającą normę czasu pracy dla miesięcznego okresu rozliczeniowego, wykonaną w granicach norm dobowych określonych w ust. 1-3a, przysługuje dodatek w wysokości 50% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania.

5. Rozkład czasu pracy powinien być stosowany na podstawie harmonogramów pracy ustalanych dla miesięcznego okresu rozliczeniowego, określających dla poszczególnych pracowników dni i godziny pracy oraz dni wolne od pracy.

6. Pacownikowi, który z powodu urlopu, choroby lub innych usprawiedliwionych przyczyn nie wykorzystał dnia wolnego od pracy, udzielonego w zamian za pracę wykonaną na polecenie kierownika zakładu pracy w dniu wyznaczonym dla niego jako dodatkowy dzień wolny od pracy, udziela się dnia wolnego od pracy w innym terminie albo - na jego wniosek - wypłaca wynagrodzenie w wysokości określonej w ust. 4 pkt 4.

7. Norma czasu pracy ustalona dla miesięcznego okresu rozliczeniowego ulega zmniejszeniu w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika o taką liczbę godzin, jaką pracownik miał zgodnie z harmonogramem przepracować w dniach tej nieobecności."

§  8.

1. W przypadkach uzasadnionych potrzebami zakładu służby zdrowia pracownik medyczny z wyższym wykształceniem oraz felczer, pielęgniarka, położna, technik medyczny i laborant medyczny może mieć powierzone wykonywanie zadań w różnych komórkach organizacyjnych zakładu.

2. Pracownik wymieniony w ust. 1 może być zobowiązany do:

1) wykonywania dodatkowych zadań odpowiadających jego kwalifikacjom, wynikających z potrzeby doraźnego zastępstwa innego pracownika,

2) pracy w danym zakładzie w komórce organizacyjnej nie przewidzianej w umowie o pracę, a położonej w tej samej miejscowości na okres nie przekraczający 3 miesięcy lub w innej miejscowości na okres do 30 dni w ciągu roku.

3. Indywidualny rozkład zajęć pracownika określonego w ust. 1 może być zmieniony, jeżeli taka potrzeba wynika z organizacji pracy lub godzin przyjęć.

4. Do pracy w innej miejscowości nie mogą być zobowiązane kobiety w ciąży lub wychowujące dzieci do lat 8 oraz osoby będące jedynymi opiekunami dzieci do lat 15.

5. Pracownikowi zobowiązanemu do pracy w innej miejscowości przysługuje zwrot kosztów podróży i zakwaterowania oraz diety na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju.

§ 9. W zakładach służby zdrowia stosuje się regulaminy pracy opracowane na zasadach określonych rozporządzeniem Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 104 § 2 Kodeksu pracy.

Rozdział  3

Dyżury zakładowe i gotowość do pracy.

§  10.

1. Lekarze zatrudnieni w komórce organizacyjnej, do której zadań należy zapewnienie pacjentom opieki całodobowej, oraz inni lekarze specjaliści zatrudnieni w danym zakładzie służby zdrowia mogą być zobowiązani:

1) do pełnienia dyżuru zakładowego,

2) do pozostawania poza zakładem pracy w gotowości do pracy, umożliwiającej wezwanie do zakładu w przypadkach nie cierpiących zwłoki.

2. Dyżury zakładowe mogą być pełnione również przez lekarzy nie będących specjalistami, a zatrudnionych w danym zakładzie służby zdrowia, a także przez innych lekarzy zatrudnionych poza danym zakładem, jeżeli wyrażą na to zgodę.

3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi potrzebami opieki zdrowotnej dyrektor zakładu służby zdrowia może zobowiązać pracowników medycznych z wyższym wykształceniem, innych niż lekarze, do pełnienia dyżurów zakładowych, a pielęgniarki, położne, laborantów i techników - do pozostawania w gotowości do pracy.

§ 11. 17 (utracił moc).

§ 12. 18 (utracił moc).

§  13.

1. Za czas dyżuru zakładowego nie przysługuje czas wolny od pracy.

2. Przełożony lekarza może go zwolnić z całości lub części godzin pracy po zakończeniu dyżuru, wymagającego szczególnego nakładu pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia.

§ 14. Liczba dyżurów zakładowych, do których pełnienia lekarz może być zobowiązany, nie może przekraczać dwóch w tygodniu, a sześciu w miesiącu.

Rozdział  4

Szczególne uprawnienia pracowników medycznych.

§  15.

1. Organy administracji państwowej właściwe ze względu na miejsce zatrudnienia pracowników medycznych są obowiązane zapewnić pracownikom medycznym zatrudnionym w gminnych, wiejskch i przyzakładowych ośrodkach zdrowia, w aptekach otwartych, punktach aptecznych i żłobkach położonych na obszarze gmin, gmin i miast lub miast liczących do 2 tys. mieszkańców mieszkanie samodzielne, wyremontowane i posiadające odpowiednie wyposażenie.

2. Pracownikom określonym w ust. 1 należy zapewnić mieszkanie w miarę możliwości mieszczące się w tym samym obiekcie co zatrudniający go zakład lub:

1) w innych budynkach pozostających w dyspozycji państwowych jednostek organizacyjnych bądź

2) w budynkach należących do osób prywatnych.

3. Jeżeli pracownikowi ma być udostępnione mieszkanie w budynku należącym do osoby prywatnej (ust. 2 pkt 2), koszt pierwszego remontu mieszkania obciąża organ, o którym mowa w ust. 1.

§  16.

1. 19 Pracownikowi określonemu w § 15 ust. 1 - w razie niezapewnienia mu odpowiedniego mieszkania - zakład pracy może przyznać miesięczny zryczałtowany ekwiwalent pieniężny z tytułu najmu mieszkania w następującej wysokości:

1) dla osoby samotnej - 25% minimalnej stawki miesięcznej uposażenia zasadniczego dla I kategorii zaszeregowania w tabeli stawek, obowiązującej w zakładach społecznych służby zdrowia,

2) dla osoby mającej rodzinę - 50% minimalnej stawki miesięcznej uposażenia zasadniczego, o którym mowa w pkt 1.

2. Zryczałtowany ekwiwalent pieniężny przysługuje tylko 1 osobie w rodzinie prowadzącej wspólne gospodarstwo domowe.

§ 16a. 20  

1. Publiczny zakład opieki zdrowotnej może kwaterować zatrudnionych pracowników w hotelach pracowniczych, a w przypadku braku miejsc w hotelach pracowniczych - w kwaterach prywatnych.

2. Pracownicy, których miejsce zamieszkania uniemożliwia codzienne dojazdy do pracy, zajmujący lokale, o których mowa w ust. 1, ponoszą opłaty za zakwaterowanie w wysokości nie mniejszej niż 1/3 pełnych kosztów miejsca hotelowego lub miejsca w kwaterze prywatnej.

3. Pozostałą część kosztów pokrywa zakład pracy w formie zapłaty za usługi świadczącemu usługi hotelarskie.

§  17.

1. Pracownikom medycznym zatrudnionym w zakładach opieki zdrowotnej i placówkach terenowych tych zakładów, w aptekach otwartych i punktach aptecznych oraz w żłobkach położonych na obszarze gmin oraz miast liczących do 2 tys. mieszkańców przysługuje ryczałt za używanie własnego samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru do celów służbowych.

2. 21 Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów i Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi wysokość i zasady przyznawania ryczałtu, o którym mowa w ust. 1.

§ 17a. 22 W ramach posiadanych przez zakład służby zdrowia środków finansowych korzystają:

1) z posiłków bezpłatnych w czasie wykonywania pracy następujące grupy pracowników:

a) pracownicy zatrudnieni przy sporządzaniu i wydawaniu posiłków,

b) salowe i sanitariusze szpitalni,

c) pracownicy medyczni ze średnim wykształceniem, w przypadku wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych w wymiarze co najmniej 3 godzin w ciagu doby,

d) lekarze i inni pracownicy medyczni z wyższym wykształceniem w czasie pełnienia - zgodnie z harmonogramem - dyżurów zakładowych,

2) z jednego bezpłatnego posiłku nocnego o wartości jednej czwartej ustalonej najniższej stawki żywieniowej następujące grupy pracowników:

a) pracownicy medyczni z wyższym wykształceniem w czasie pełnienia dyżurów zakładowych w godzinach od 22⁰⁰ do 6⁰⁰,

b) pracownicy medyczni ze średnim wykształceniem, sanitariusze szpitalni i salowe w czasie pracy w porze nocnej w godzinach od 22⁰⁰ do 6⁰⁰.

§  18.

1. 23 Lekarz, lekarz dentysta, magister farmacji, magister analityki medycznej oraz pielęgniarka i położna przystępujący do pracy po raz pierwszy po uzyskaniu dyplomu otrzymują jednorazowy zasiłek na zagospodarowanie się w wysokości dwumiesięcznego uposażenia zasadniczego, jeżeli podejmą pracę na obszarze, na którym występuje niedobór kadr medycznych. Obszary te określi Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.

2. Zasiłek określony w ust. 1 podlega zwrotowi, jeżeli pracownik przed upływem 3 lat rozwiąże stosunek pracy lub ze swej winy zostanie zwolniony z pracy bez wypowiedzenia albo porzuci pracę.

§ 19. 24  

1. Za długoletnią pracę pracownikom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,

2) 100% miesięcznego wynagrodzenia po 25 latach pracy,

3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,

4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,

5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.

2. Ustalanie okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasady jej obliczania i wypłacania regulują ogólnie obowiązujące przepisy.

3. Pracownikowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia po 10 latach pracy,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia po 15 latach pracy,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia po 20 latach pracy.

4. Okres pracy uprawniający do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu dodatku za wysługę lat.

5. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

Rozdział  5

Przepisy przejściowe i końcowe.

§ 20. 25  

1. Pracownicy medyczni zatrudnieni w jednostkach przemysłowej służby zdrowia i w żłobkach przy zakładach pracy w dniu wejścia w życie rozporządzenia, uprawnieni do korzystania z branżowych przywilejów, zachowują te uprawnienia w dotychczas otrzymywanej wysokości kwotowej.

2. Pracownicy zatrudnieni w dniu wejścia w życie rozporządzenia, korzystający z ulg przy przejazdach państwowymi środkami komunikacji, zachowują nadal to uprawnienie.

§ 21. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do pracowników medycznych zatrudnionych w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego prowadzonych przez związki zawodowe lub na podstawie udzielonego zezwolenia oraz w przychodniach lekarskich i lekarsko-dentystycznych prowadzonych przez spółdzielnie pracy.

§ 22. Tracą moc:

1) § 4 i 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1966 r. w sprawie uposażenia lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. U. Nr 20, poz. 122, z 1968 r. Nr 42, poz. 298 oraz Nr 43, poz. 315, z 1969 r. Nr 7, poz. 59, z 1971 r. Nr 2, poz. 16 oraz Nr 37, poz. 329, z 1972 r. Nr 37, poz. 246);

2) § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1966 r. w sprawie uposażenia pracowników farmaceutycznych oraz uposażenia innych pracowników zatrudnionych w aptekach otwartych i kolejowych (Dz. U. Nr 20, poz. 123, z 1968 r. Nr 43, poz. 316, z 1969 r. Nr 7, poz. 59, z 1971 r. Nr 37, poz. 329 oraz 1972 r. Nr 37, poz. 246);

3) § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1966 r. w sprawie uposażenia średniego personelu medycznego (Dz. U. Nr 20, poz. 124, z 1969 r. Nr 7, poz. 59, z 1971 r. Nr 37, poz. 329 oraz z 1972 r. Nr 37, poz. 246);

4) § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1966 r. w sprawie uposażenia techników i uprawnionych techników dentystycznych (Dz. U. Nr 20, poz. 125, z 1969 r. Nr 7, poz. 59, z 1971 r. Nr 2, poz. 15 oraz 1972 r. Nr 37, poz. 246);

5) § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1966 r. w sprawie wynagrodzenia niższego personelu pomocniczo-lekarskiego (Dz. U. Nr 20, poz. 126, z 1969 r. Nr 7, poz. 59 oraz z 1972 r. Nr 37, poz. 246);

6) § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1966 r. w sprawie wynagradzania pracowników gospodarczych, pracowników obsługowych, pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu i pracowników służby technicznej, zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia, kolumnach transportu sanitarnego, w zakładach pomocy społecznej oraz w zakładach rehabilitacji zawodowej inwalidów (Dz. U. Nr 20, poz. 127, z 1969 r. Nr 7, poz. 59 oraz z 1972 r. Nr 37, poz. 246);

7) uchwała nr 289 Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1971 r. w sprawie stworzenia warunków niezbędnych do zapewnienia bezpłatnej opieki zdrowotnej osobom prowadzącym gospodarstwa rolne (Monitor Polski Nr 60, poz. 401).

§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r.

1 § 1 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 lutego 1992 r. (Dz.U.92.20.79) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 marca 1992 r.

2 § 1 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 20 lutego 1992 r. (Dz.U.92.20.79) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 marca 1992 r.

3 § 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

4 § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 lutego 1992 r. (Dz.U.92.20.79) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 marca 1992 r.

5 § 2 ust. 1 pkt 1 lit. b) według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia z dnia 20 lutego 1992 r. (Dz.U.92.20.79) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 marca 1992 r.

6 § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c)-e) skreślone przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 20 lutego 1992 r. (Dz.U.92.20.79) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 marca 1992 r.

7 § 2a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

8 § 3 ust. 1:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 16 lipca 1991 r. (Dz.U.91.69.294) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 sierpnia 1991 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1992 r. (Dz.U.92.20.79) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 marca 1992 r.

9 § 4 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

10 § 4 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

11 § 6a dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

12 § 7 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

13 § 7 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1992 r. (Dz.U.92.20.79) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 marca 1992 r.

14 § 7 ust. 3a dodany przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 22 lutego 1994 r. (Dz.U.94.31.112) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1994 r.

15 § 7 ust. 4 pkt 5 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. b) tiret pierwszy rozporządzenia z dnia 22 lutego 1994 r. (Dz.U.94.31.112) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1994 r.

16 § 7 ust. 4 pkt 6 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia z dnia 22 lutego 1994 r. (Dz.U.94.31.112) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1994 r.

17 § 11 uznany został za niezgodny z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 maja 1999 r. (Dz.U.99.45.458). Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc z dniem 20 maja 1999 r.

18 § 12 uznany został za niezgodny z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP, oraz z art. 298 i art. 128 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz.U.98.21.94) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 maja 1999 r. (Dz.U.99.45.458). Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc z dniem 20 maja 1999 r.

19 § 16 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

20 § 16a dodany przez § 1 rozporządzenia z dnia 10 października 1995 r. (Dz.U.95.123.595) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 maja 1995 r.

21 § 17 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

22 § 17a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1994 r. (Dz.U.94.31.112) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1994 r.

23 § 18 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 8 i pkt 10 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

24 § 19 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

25 § 20 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 17 września 1990 r. (Dz.U.90.65.387) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1990 r.

• Identyfikator: Dz.U.1974.51.326
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Niektóre obowiązki i uprawnienia pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia.
• Data aktu: 27/12/1974
• Data ogłoszenia: 31/12/1974
• Data wejścia w życie: 01/01/1975