Zaopatrzenie emerytalne funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin.

USTAWA

z dnia 31 stycznia 1959 r.

o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin.

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

Art.  1.

Funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej, zwani dalej "funkcjonariuszami", otrzymują z funduszów państwowych zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie inwalidztwa, a członkowie ich rodzin w razie śmierci żywiciela.

Art.  2.

Z tytułu zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w ustawie:

1) świadczenia pieniężne:

a) emerytura milicyjna, milicyjna renta inwalidzka lub milicyjna renta rodzinna,

b) dodatki do emerytury lub renty,

c) zasiłek pogrzebowy,

d) zwrot kosztów przeniesienia;

2) inne świadczenia i uprawnienia:

a) świadczenia lecznicze, położnicze i rehabilitacyjne,

b) zaopatrzenie w protezy, przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze,

c) zapewnienie pracy,

d) przysposobienie zawodowe,

e) prawo do mieszkania służbowego,

f) prawo do pomocy w budownictwie mieszkaniowym ze środków własnych,

g) prawo do umieszczenia w domu emeryta (rencisty) lub innym zakładzie pomocy społecznej,

h) ulgi w opłatach za przejazdy państwowymi środkami komunikacji.

Art.  3.

1. Użyte w ustawie określenia:

1) emerytura - oznacza emeryturę milicyjną,

2) emeryt - oznacza emeryta milicyjnego,

3) renta inwalidzka - oznacza milicyjną rentę inwalidzką,

4) rencista - oznacza rencistę milicyjnego,

5) renta rodzinna - oznacza milicyjną rentę rodzinną,

6) renta - oznacza milicyjną rentę inwalidzką i milicyjną rentę rodzinną.

2. Emerytem milicyjnym jest funkcjonariusz zwolniony ze służby w Milicji Obywatelskiej, który ma ustalone prawo do emerytury milicyjnej.

3. Rencistą milicyjnym jest funkcjonariusz zwolniony ze służby w Milicji Obywatelskiej, który ma ustalone prawo do milicyjnej renty inwalidzkiej.

Art.  4.

1. Podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi:

1) miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami i równowartością świadczeń w naturze - o charakterze stałym - oraz nagrodą roczną należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym albo

2) przeciętne miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami i równowartością świadczeń w naturze - o charakterze stałym - oraz nagrodą roczną z kolejnych 2 lat służby dowolnie wybranych przez zainteresowanego z okresu ostatnich 10 lat służby przed powstaniem prawa do zaopatrzenia.

2. Minister Spraw Wewnętrznych określa, które dodatki do uposażenia oraz jakie rodzaje świadczeń w naturze i ich równowartość o charakterze stałym wchodzą w skład podstawy wymiaru emerytury i renty, a także zasady uwzględniania w podstawie wymiaru nagrody rocznej.

Art.  5.

1. Kwota emerytury lub renty wraz z dodatkami, nie licząc dodatku rodzinnego, dodatku pielęgnacyjnego i dodatku dla sierot zupełnych nie może przekraczać 100% podstawy wymiaru. Nie dotyczy to kwot najniższych emerytur i rent.

2. Kwota emerytury lub renty, bez uwzględnienia dodatków do emerytur i rent, nie może być niższa od kwoty najniższej emerytury lub renty określonych w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  6. ¹

Emerytury i renty podlegają podwyższeniu na zasadach i w terminach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  6¹. ²

 

1. 3 Podwyższeniem obejmuje się emerytury i renty funkcjonariuszy zwolnionych ze służby do ostatniego dnia kwartału poprzedzającego kwartał, w którym to podwyższenie następuje.

2. Jeżeli w kwartale, w którym nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza ze służby, funkcjonariusz ten nie został objęty podwyżką uposażenia wprowadzoną w tym kwartale, w podstawie wymiaru jego emerytury i renty uwzględnia się stawki tego uposażenia.

3. 4 (skreślony).

4. 5 Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do rent rodzinnych.

Art.  6². ⁶

(skreślony).

Art.  6³. ⁷

(skreślony).

Art.  6⁴. ⁸

(skreślony).

Rozdział  2

Emerytura milicyjna.

Art.  7.

1. Emerytura przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który w dniu zwolnienia z tej służby posiada 15 lat służby w Milicji Obywatelskiej.

2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby w Milicji Obywatelskiej wskutek skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności albo wskutek wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby - emerytura przysługuje, jeżeli funkcjonariusz posiada 20 lat służby w Milicji Obywatelskiej.

Art.  8. ⁹

 

1. Na równi ze służbą w Milicji Obywatelskiej traktuje się:

1) okresy służby w charakterze funkcjonariusza organów bezpieczeństwa publicznego,

2) czynną służbę wojskową pełnioną w Ludowym Wojsku Polskim po dniu 22 lipca 1944 r., z wyjątkiem ćwiczeń wojskowych i przeszkolenia oraz z zastrzeżeniem przewidzianym w pkt 3,

3) zasadniczą służbę wojskową pełnioną w Ludowym Wojsku Polskim po dniu 22 lipca 1944 r., jeżeli przyjęcie do służby w Milicji Obywatelskiej nastąpiło przed upływem 6 miesięcy od zwolnienia ze służby wojskowej,

4) okresy służby w charakterze funkcjonariusza Służby Więziennej pełnionej po dniu 22 lipca 1944 r.,

5) okresy służby w charakterze funkcjonariusza Służby Ochrony Kolei, jeżeli funkcjonariusz przeszedł bezpośrednio do służby w Milicji Obywatelskiej w terminie do dnia 1 kwietnia 1955 r.

2. 10 W W szczególnie uzasadnionych przypadkach funkcjonariuszowi, który posiada co najmniej 10-letni okres nieprzerwanej służby, Minister Spraw Wewnętrznych może zaliczyć do wysługi emerytalnej, na równi ze służbą, okresy zatrudnienia wykonywane w resorcie spraw wewnętrznych na pełnym etacie, jeżeli okresy te wynoszą co najmniej 10 lat. W przypadku gdy funkcjonariusz posiada wyższy niż 10-letni okres nieprzerwanej służby, okresy zatrudnienia wykonywanego w resorcie spraw wewnętrznych na pełnym etacie mogą wynosić odpowiednio mniej niż 10 lat.

Art.  9.

1. Funkcjonariuszowi, który spełnia warunki określone w art. 7, zalicza się do wysługi emerytalnej posiadane w dniu zwolnienia ze służby w Milicji Obywatelskiej okresy:

1) czynnej służby wojskowej pełnionej:

a) 11 w Wojsku Polskim,

b) w Armii Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,

c) w innych armiach sojuszniczych w czasie wojny 1939-1945,

2) służby w oddziałach, które prowadziły walkę z hitlerowskim okupantem, działających na obszarze Polski lub innych państw,

3) służby w wojskowych oddziałach ludowych w czasie wojny domowej w Hiszpanii oraz internowania w następstwie tej służby,

4) zatrudnienia,

5) równorzędne z okresami zatrudnienia,

6) zaliczalne do okresów zatrudnienia.

2. 12 Za służbę w Wojsku Polskim uważa się również służbę w polskich formacjach wojskowych za granicą w czasie od dnia 1 września 1939 r.

3. Okresy wymienione w ust. 1 pkt 2-6 zalicza się do wysługi emerytalnej według przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz według innych przepisów szczególnych.

4. Do wysługi emerytalnej nie zalicza się okresów odbywania kary pozbawienia wolności oraz tymczasowego aresztowania, chyba że funkcjonariusz został uniewinniony albo postępowanie karne zostało umorzone.

Art.  10.

1. Do wysługi emerytalnej zalicza się w wymiarze dwukrotnym:

1) okresy służby w Milicji Obywatelskiej i w byłych organach bezpieczeństwa publicznego, w czasie prowadzenia walki z bandami,

2) okresy służby pełnionej na froncie w czasie wojny 1939-1945 r.:

a) w Wojsku Polskim, w Armii Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i innych armiach sojuszniczych,

b) w oddziałach, które prowadziły walkę z hitlerowskim okupantem, działających na obszarze Polski lub innych państw,

3) okresy służby w wojskowych oddziałach ludowych w czasie wojny domowej w Hiszpanii.

2. 13 Minister Spraw Wewnętrznych określa rodzaje służby, które ze względu na szczególne właściwości lub warunki jej odbywania zalicza się do wysługi emerytalnej w wymiarze półtorakrotnym.

3. Minister Spraw Wewnętrznych określa sposób i tryb zaliczania do wysługi emerytalnej w wymiarze dwukrotnym lub półtorakrotnym okresów służby, o których mowa w ust. 1 i 2.

4. Przy ustalaniu wysługi emerytalnej stosuje się również odpowiednio zasady korzystniejszego zaliczania służby przewidziane w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin.

Art.  11.

1. Emerytura wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat wysługi emerytalnej i wzrasta za każdy następny rok tej wysługi o 3% podstawy jej wymiaru aż do osiągnięcia 100% podstawy wymiaru za 35 lat wysługi.

2. Przy końcowym obliczeniu wysługi emerytalnej nie uwzględnia się części roku do sześciu miesięcy, a okres przekraczający sześć miesięcy przy wysłudze powyżej okresów służby określonych w art. 7 liczy się jako pełny rok.

Art.  12.

1. 14 Emerytura funkcjonariusza zwolnionego ze służby z powodu skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności albo z powodu wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby lub z powodu pozbawienia stopnia Milicji Obywatelskiej na wniosek sądu honorowego - wynosi 50% kwoty obliczonej stosownie do art. 11.

2. Minister Spraw Wewnętrznych może w przypadkach uzasadnionych wiekiem funkcjonariusza lub innymi szczególnymi okolicznościami przyznać funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby z przyczyn określonych w ust. 1 emeryturę w wymiarze wyższym, nie przekraczającym jednak przewidzianego w art. 11.

Art.  13. ¹⁵

(skreślony).

Art.  14. ¹⁶

(skreślony).

Art.  15.

1. 17 Emerytowi, który nie posiada emerytury w wysokości 100% podstawy wymiaru, a po zwolnieniu ze służby pracował zarobkowo w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie, dolicza się na jego wniosek okres tego zatrudnienia do wysługi emerytalnej, jeżeli:

1) do wysługi tej zaliczono mu co najmniej 20 lat z tytułu służby w Milicji Obywatelskiej oraz

2) ukończył 55 lat życia (kobieta - 50 lat) albo stał się inwalidą.

2. 18 Warunek określony w ust. 1 pkt 1 nie dotyczy emeryta, który został zwolniony ze służby w Milicji Obywatelskiej:

1) przed dniem 1 stycznia 1973 r. albo

2) wskutek ustalenia przez komisję lekarską służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych niezdolności do tej służby.

3. Jeżeli emeryt pracował w niepełnym wymiarze czasu pracy, okresy tego zatrudnienia dolicza się do wysługi emerytalnej po odpowiednim przeliczeniu ich na okresy zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy.

4. Okresy, o których mowa w ust. 1 i 3, zalicza się do wysługi emerytalnej w wymiarze półtora roku zatrudnienia za jeden rok wysługi emerytalnej.

5. Ustalenie wysokości emerytury z uwzględnieniem okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, następuje przy zastosowaniu zasad określonych w art. 11 i 12 po zaprzestaniu pracy.

6. 19 W razie podjęcia przez emeryta ponownie pracy zarobkowej w pełnym wymiarze czasu pracy, przysługuje mu emerytura w wysokości ustalonej przed doliczeniem okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1.

Rozdział  3

Milicyjna renta inwalidzka.

Art.  16.

1. Milicyjna renta inwalidzka przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który stał się inwalidą z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu:

1) w czasie służby w Milicji Obywatelskiej albo

2) w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem chorób powstałych lub urazów doznanych w czasie służby, albo

3) w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem wypadku pozostającego w związku ze służbą albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby.

2. Za pozostający w związku ze służbą uważa się taki wypadek, który określają przepisy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, a okoliczności i przyczyny wypadku zostały stwierdzone w trybie w nich przewidzianym.

3. Minister Spraw Wewnętrznych ustala w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Pracy, Płac i Spraw Socjalnych wykaz chorób, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Art.  17.

1. Ustala się trzy grupy inwalidów:

1) I grupa - obejmująca funkcjonariuszy, którzy wskutek naruszenia sprawności organizmu są niezdolni do służby w Milicji Obywatelskiej i do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia oraz wymagają opieki innej osoby,

2) II grupa - obejmująca funkcjonariuszy, którzy wskutek naruszenia sprawności organizmu są niezdolni do służby w Milicji Obywatelskiej i do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia, lecz nie wymagają opieki innej osoby,

3) III grupa - obejmująca funkcjonariuszy, którzy wskutek naruszenia sprawności organizmu zostali uznani za niezdolnych do służby w Milicji Obywatelskiej, ale są zdolni do wykonywania zatrudnienia przy wykorzystaniu częściowej zdolności do pracy oraz posiadanych kwalifikacji ogólnych i przygotowania zawodowego.

2. Do I lub II grupy inwalidów może być także zaliczony funkcjonariusz, który jest zdolny do wykonywania zatrudnienia, jednakże tylko w specjalnie stworzonych dla niego warunkach albo na specjalnym stanowisku pracy.

Art.  18.

1. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej.

2. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:

1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych,

2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych,

3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu funkcjonariusza,

4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,

5) istotnego pogorszenia stanów chorobowych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby.

3. Minister Spraw Wewnętrznych ustala w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Pracy, Płac i Spraw Socjalnych wykaz chorób określonych w ust. 2 pkt 4.

4. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:

1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 2,

2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę organizacyjną resortu spraw wewnętrznych umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie funkcjonariusza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a funkcjonariusz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i był należycie przeszkolony w zakresie znajomości tych przepisów,

3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się funkcjonariusza spowodowane nadużyciem alkoholu,

4) zranienie, kontuzja obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez funkcjonariusza rozmyślnie.

Art.  19.

1. O inwalidztwie funkcjonariuszy i związku inwalidztwa ze służbą w Milicji Obywatelskiej orzekają komisje lekarskie służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

2. Komisje lekarskie określone w ust. 1 przeprowadzają również badania kontrolne inwalidów w celu ustalenia:

1) czy inwalidztwo nadal istnieje,

2) czy nie zachodzi konieczność zaliczenia do innej grupy inwalidów.

3. Ministrowie Spraw Wewnętrznych oraz Pracy, Płac i Spraw Socjalnych określą w drodze rozporządzenia zasady i tryb orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy oraz kierowania inwalidów na badania kontrolne i przeprowadzania tych badań.

Art.  20.

Rentę inwalidzką z tytułu inwalidztwa nie pozostającego w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej przyznaje się emerytowi na jego wniosek zamiast emerytury, jeżeli stanie się on inwalidą w innym czasie lub z innych przyczyn niż określone w art. 16.

Art.  21.

1. Renta inwalidzka wynosi w procentach podstawy wymiaru:

1) dla inwalidów, których inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, zaliczonych do:

a) I lub II grupy inwalidów - 100%,

b) III grupy inwalidów - 65%,

2) dla inwalidów III grupy, których inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze w myśl przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 1973 r. - 75%,

3) dla inwalidów, których inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, zaliczonych do:

a) I lub II grupy inwalidów - 75%,

b) III grupy inwalidów - 55%.

2. Rentę inwalidzką określoną w ust. 1 pkt 1 lit. b), pkt 2 i 3 zwiększa się o 1% podstawy wymiaru za każdy rok wysługi emerytalnej z tytułu służby w Milicji Obywatelskiej - do 10 lat włącznie oraz o 0,5% za każdy następny rok tej wysługi.

Art.  22. ²⁰

(skreślony).

Rozdział  4

Milicyjna renta rodzinna.

Art.  23.

1. Milicyjna renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny:

1) funkcjonariusza zmarłego:

a) w czasie służby albo

b) w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek chorób powstałych lub urazów doznanych w czasie służby, albo

c) w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,

2) zmarłego emeryta lub rencisty,

3) funkcjonariusza zaginionego w czasie pełnienia służby.

2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się również do członka rodziny funkcjonariusza zwolnionego ze służby, który w dniu śmierci spełniał warunki wymagane do przyznania emerytury lub renty inwalidzkiej, chociażby prawo jego do zaopatrzenia nie zostało jeszcze ustalone.

3. Rentę rodzinną dla rodziny funkcjonariusza zaginionego wymierza się w wysokości i na zasadach przewidzianych dla rodziny po funkcjonariuszu zmarłym.

Art.  24.

1. Członkami rodziny uprawnionymi do renty rodzinnej są: małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo i rodzice, jeżeli spełniają warunki wymagane do uzyskania tej renty.

2. Za dzieci uważa się:

1) dzieci własne,

2) dzieci przysposobione,

3) dzieci drugiego małżonka (pasierbów),

4) dzieci obce wzięte na utrzymanie i wychowanie.

3. Za rodziców uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające.

Art.  25.

1. Wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli:

1) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa w wieku do 18 lat, a w razie uczęszczania do szkoły - w wieku do 20 lat, albo sprawuje pieczę nad dzieckiem zaliczonym do I lub II grupy inwalidów - uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym funkcjonariuszu (emerycie, renciście), albo

2) stała się inwalidką przed śmiercią funkcjonariusza (emeryta, rencisty) lub w ciągu 5 lat po jego śmierci albo po ustaniu prawa do renty rodzinnej z tytułu wychowywania dzieci, wnuków lub rodzeństwa, albo

3) ukończyła 50 lat życia przed śmiercią funkcjonariusza (emeryta, rencisty) lub w ciągu 5 lat po jego śmierci albo po ustaniu prawa do renty rodzinnej z tytułu wychowywania dzieci, wnuków lub rodzeństwa albo z tytułu inwalidztwa.

2. Wdowiec ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1 lub 2 albo ukończył 65 lat życia przed śmiercią żony lub w czasie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.

3. Małżonek rozwiedziony albo w dniu śmierci funkcjonariusza (emeryta, rencisty) nie pozostający z nim we wspólności małżeńskiej ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1 i 2 oraz jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza (emeryta, rencisty) miał prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.

Art.  26.

1. Wdowa, która nie spełnia warunków określonych w art. 25 ust. 1, ma prawo do renty rodzinnej przez okres jednego roku od dnia śmierci męża, jeżeli nie ma niezbędnych środków utrzymania.

2. Okres, o którym mowa w ust. 1, przedłuża się na czas uczestniczenia wdowy w zorganizowanym szkoleniu mającym na celu uzyskanie kwalifikacji do wykonywania pracy zarobkowej, nie dłużej jednak niż do 5 lat od dnia śmierci męża.

Art.  27.

1. Dzieci własne, przysposobione i pasierbowie mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli nie przekroczyły 18 lat życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 25 lat, albo stały się inwalidami I lub II grupy przed ukończeniem 18 lat życia lub w czasie uczęszczania do szkoły przed ukończeniem 25 lat.

2. Dzieci obce, wnuki i rodzeństwo mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli:

1) spełniają warunki określone w ust. 1,

2) zostały wzięte na wychowanie i utrzymanie, w tym również w ramach rodziny zastępczej:

a) przed osiągnięciem pełnoletności oraz

b) co najmniej na jeden rok przed śmiercią funkcjonariusza (emeryta, rencisty), chyba że śmierć była następstwem wypadku,

3) nie mają prawa do renty po rodzicach, a gdy rodzice żyją, jeżeli:

a) nie mogą zapewnić im utrzymania albo

b) funkcjonariusz (emeryt, rencista) lub jego małżonek był ustanowiony przez sąd opiekunem tych dzieci, wnuków lub rodzeństwa.

3. Jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat życia będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia tego roku studiów.

Art.  28.

Rodzice mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli funkcjonariusz (emeryt, rencista) bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania i spełniają warunki określone w art. 25 ust. 1 lub 2.

Art.  29.

1. Renta rodzinna wynosi w procentach podstawy wymiaru:

1) dla rodzin funkcjonariuszy, emerytów i rencistów, których śmierć pozostaje w związku ze służbą:

a) dla jednego członka rodziny - 60%,

b) dla dwóch członków rodziny - 75%,

c) dla trzech i więcej członków rodziny - 85%,

2) dla uprawnionego jednego członka rodziny, gdy śmierć funkcjonariusza, emeryta lub rencisty nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze w myśl przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 1973 r. - 70%,

3) dla rodzin funkcjonariuszy, emerytów i rencistów, których śmierć nie pozostaje w związku ze służbą:

a) dla jednego członka rodziny - 50%,

b) dla dwóch członków rodziny - 60%,

c) dla trzech i więcej członków rodziny - 70%.

2. Procentowy wymiar renty określony w ust. 1 pkt 1 stosuje się również w wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli funkcjonariusz (emeryt, rencista) posiadał co najmniej 25 lat służby w Milicji Obywatelskiej lub miał ustalone inwalidztwo pozostające w związku z tą służbą.

3. Rentę rodzinną zwiększa się o 1% podstawy wymiaru za każdy rok wysługi emerytalnej funkcjonariusza (emeryta, rencisty) z tytułu służby w Milicji Obywatelskiej do 10 lat włącznie oraz o 0,5% za każdy następny rok tej wysługi.

Art.  30.

1. Śmierć funkcjonariusza pozostaje w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, jeżeli funkcjonariusz zmarł z powodu okoliczności wymienionych w art. 18 ust. 2, a śmierć emeryta i rencisty, jeżeli nastąpiła wskutek choroby lub kalectwa spowodowanego tymi okolicznościami.

2. Związek śmierci funkcjonariusza, emeryta i rencisty ze służbą w Milicji Obywatelskiej ustala komisja lekarska służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

3. Ministrowie Spraw Wewnętrznych oraz Pracy, Płac i Spraw Socjalnych określą w drodze rozporządzenia tryb ustalania związku śmierci funkcjonariuszy, emerytów i rencistów ze służbą w Milicji Obywatelskiej.

Art.  31.

1. Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna.

2. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami renta rodzinna może być podzielona między członków rodziny uprawnionych do renty.

Art.  32.

1. 21 Prawo do pobierania renty rodzinnej po funkcjonariuszu (emerycie, renciście), którego śmierć nie pozostaje w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ulega zawieszeniu lub świadczenia ulegają zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin na czas osiągania zarobku z tytułu zatrudnienia.

2. Prawo do renty rodzinnej dla dzieci, wnuków i rodzeństwa ulega zawieszeniu na czas korzystania przez nie ze świadczeń z funduszów publicznych w formie i w rozmiarze określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

3. W razie zawieszenia prawa do renty tylko niektórym członkom rodziny, pozostałym ustala się i wypłaca rentę rodzinną w wysokości odpowiadającej ich liczbie.

Rozdział  5

Dodatki do emerytury i rent.

Art.  33.

1. Do emerytury lub renty inwalidzkiej przysługują dodatki:

1) rodzinny,

2) pielęgnacyjny,

3) z tytułu odznaczenia państwowego,

4) dla emerytów będących inwalidami.

2. Do renty rodzinnej przysługują dodatki wymienione w ust. 1 pkt 1-3, a także dodatek dla sierot zupełnych.

Art.  34.

1. Dodatek rodzinny przysługuje na zasadach i w wysokości określonych na podstawie przepisów o służbie funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

2. Jeżeli do renty rodzinnej uprawnione są sieroty zupełne, część renty przysługującą każdej z tych sierot zwiększa się o dodatek dla sierot zupełnych w wysokości 10% podstawy wymiaru tej renty, jednakże nie mniej niż 30% najniższej renty rodzinnej dla jednej osoby.

3. 22 Dodatek dla sierot zupełnych podlega każdorazowo podwyższeniu odpowiednio w razie wzrostu podstawy wymiaru renty lub podwyższenia najniższej renty rodzinnej. Przepis art. 6³ ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art.  35.

1. Dodatek z tytułu odznaczenia państwowego przysługuje osobie uprawnionej do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej, odznaczonej orderem: Budowniczych Polski Ludowej, Odrodzenia Polski, Virtuti Militari, Krzyża Grunwaldu, Sztandaru Pracy albo Krzyżem Walecznych, a także tytułem honorowym: "Zasłużony Górnik PRL", "Zasłużony Nauczyciel PRL", "Zasłużony Hutnik PRL", "Zasłużony Kolejarz PRL", "Zasłużony Stoczniowiec PRL", "Zasłużony Portowiec PRL", "Zasłużony Lekarz PRL", "Zasłużony dla Zdrowia Narodu", "Lotnik Kosmonauta PRL", "Zasłużony Pilot Wojskowy PRL".

2. Dodatek z tytułu odznaczeń państwowych lub tytułów honorowych wynosi miesięcznie 20% podstawy wymiaru świadczenia, nie więcej jednak niż 3.000 zł.

3. Z tytułu odznaczenia orderami i tytułami honorowymi przysługuje tylko jeden dodatek.

4. W razie uprawnienia do powiększonego świadczenia przewidzianego w art. 37, dodatek z tytułu odznaczenia państwowego przysługuje tylko do jednego świadczenia, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Art.  36.

1. 23 Emerytom, którzy są inwalidami, przysługuje dodatek w wysokości 15% podstawy wymiaru emerytury, jeżeli stali się inwalidami w czasie lub z przyczyn określonych w art. 16.

2. Wysokość emerytury wraz z dodatkiem, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać 100% podstawy wymiaru.

Art.  37.

1. Renciście, którego inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze w myśl przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 1973 r., uprawnionemu do emerytury wypłaca się w zależności od jego wyboru:

1) rentę inwalidzką powiększoną o połowę emerytury albo

2) emeryturę powiększoną o połowę renty inwalidzkiej.

1a. 24 Wysokość emerytur i rent powiększonych, o których mowa w ust. 1, przy zbiegu świadczeń milicyjnych lub wojskowych, nie może przekraczać wraz z dodatkami, z wyłączeniem dodatku rodzinnego i dodatku pielęgnacyjnego:

1) dla inwalidów I grupy - 120%,

2) dla inwalidów II grupy - 110%,

3) dla inwalidów III grupy - 100%

- podstawy ich wymiaru.

2. W razie zbiegu uprawnień do emerytury lub renty inwalidzkiej przewidzianych w niniejszej ustawie z prawem do emerytury lub renty przewidzianych w innych przepisach, z tytułu których przysługuje powiększenie emerytury lub renty - powiększenie to przysługuje tylko z tytułu jednej emerytury albo renty, a mianowicie wyższe lub wybrane przez zainteresowanego.

3. Renciście uprawnionemu do emerytury pobierającemu świadczenia, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje dodatek do emerytury określony w art. 36.

Art.  38.

1. Dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została zaliczona do I grupy inwalidów albo ukończyła 75 lat życia.

2. Dodatek pielęgnacyjny wynosi miesięcznie kwotę odpowiadającą 30% najniższej emerytury.

3. W razie uprawnienia do pobierania zwiększonego świadczenia przewidzianego w art. 37, dodatek pielęgnacyjny przysługuje tylko do jednego świadczenia.

4. Dodatek pielęgnacyjny podlega każdorazowo podwyższeniu w razie podwyższenia najniższej emerytury. Przepis art. 6 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Rozdział  6

Inne świadczenia pieniężne.

Art.  39.

1. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w razie śmierci:

1) emeryta, rencisty i osoby pobierającej rentę rodzinną,

2) członka rodziny osoby, o której mowa w pkt 1, wymienionego w art. 24 - jeżeli spełniał warunki określone w art. 25-28.

2. Zasiłek pogrzebowy przysługuje również w razie śmierci osoby, która nie miała jeszcze ustalonego prawa do emerytury albo renty inwalidzkiej lub rodzinnej, lecz w chwili śmierci spełniała wszystkie warunki wymagane do uzyskania i wypłaty tych świadczeń.

Art.  40.

1. Zasiłek pogrzebowy przysługuje z uwzględnieniem art. 41 w wysokości:

1) trzykrotnej miesięcznej emerytury albo renty inwalidzkiej lub rodzinnej wraz z dodatkami, bez dodatku rodzinnego - w razie śmierci osoby pobierającej jedno z tych świadczeń,

2) dwukrotnej miesięcznej emerytury lub renty inwalidzkiej albo rodzinnej wraz z dodatkami, bez dodatku rodzinnego, nie mniej jednak niż 100% podstawy wymiaru emerytury lub renty - w razie śmierci członka rodziny, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2.

2. W razie śmierci osoby, która nie miała ustalonego prawa do emerytury albo renty, zasiłek pogrzebowy wynosi trzykrotną kwotę miesięcznej emerytury lub renty, jaka przysługiwałaby jej wraz z dodatkami, bez dodatku rodzinnego.

3. W razie śmierci osoby pobierającej rentę rodzinną wypłacaną dla dwóch lub więcej osób, zasiłek pogrzebowy oblicza się od renty rodzinnej, jaka przysługiwałaby, gdyby do renty uprawniona była tylko jedna osoba.

4. Jeżeli emerytura (renta inwalidzka, renta rodzinna) podlega ograniczeniu lub zmniejszeniu, zasiłek pogrzebowy oblicza się od emerytury (renty inwalidzkiej, renty rodzinnej) w wysokości ustalonej przed zastosowaniem tego ograniczenia lub zmniejszenia.

5. Wysokość zasiłku pogrzebowego nie może być niższa od zasiłku pogrzebowego przewidzianego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  41.

1. Zasiłek pogrzebowy przysługuje osobie, która pokryła koszty pogrzebu.

2. W razie pokrycia kosztów pogrzebu przez małżonka, dzieci, wnuków, rodzeństwo, rodziców albo przez inną osobę, która prowadziła ze zmarłym wspólne gospodarstwo domowe, zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości określonej w art. 40.

3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu przez inne osoby niż określone w ust. 2, zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości faktycznie poniesionych kosztów, najwyżej jednak w wysokości określonej w art. 40.

4. W razie zbiegu prawa do zasiłku pogrzebowego przewidzianego w niniejszej ustawie z prawem do takiego zasiłku z tytułu zatrudnienia, przysługuje zasiłek wyższy, a jeżeli uprawniony pobrał zasiłek niższy - odpowiednie wyrównanie.

5. Prawo do zasiłku pogrzebowego wygasa w razie niezgłoszenia wniosku o przyznanie go w ciągu roku od dnia śmierci osoby, po której zasiłek przysługuje.

Art.  42.

W razie śmierci funkcjonariusza, emeryta lub rencisty, przysługuje małżonkowi oraz innym członkom jego rodziny pobierającym rentę rodzinną i w dniu jego śmierci wspólnie z nim zamieszkałym zwrot kosztów przejazdu i przewozu urządzenia domowego do dowolnie obranej miejscowości w kraju, na zasadach przewidzianych przy przeniesieniach służbowych funkcjonariuszy.

Rozdział  7

Inne świadczenia i uprawnienia.

Art.  43.

1. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego i członkom ich rodzin przysługuje bezpłatna pomoc lecznicza w służbie zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych albo bezpłatne świadczenia lecznicze i położnicze oraz rehabilitacyjne zakładów społecznych służby zdrowia.

2. Bezpłatna pomoc lecznicza na zasadach przewidzianych dla funkcjonariuszy i członków ich rodzin przysługuje:

1) emerytom milicyjnym i członkom ich rodzin,

2) rencistom, których inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, i członkom ich rodzin,

3) uprawnionym do renty rodzinnej członkom rodzin funkcjonariuszy zmarłych, którzy spełniali warunki wymagane do uzyskania emerytury milicyjnej albo których śmierć pozostaje w związku ze służbą,

4) nieuprawnionym do renty rodzinnej wdowom po funkcjonariuszach, o których mowa w pkt 3, jeżeli wychowują dziecko zmarłego funkcjonariusza, które nie ukończyło 18 lat.

3. Członkowie rodzin emerytów i rencistów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, zachowują uprawnienia do bezpłatnej pomocy leczniczej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych również po śmierci emeryta lub rencisty, jeżeli są uprawnieni do renty rodzinnej albo spełniają warunki określone w ust. 2 pkt 4.

4. Prawo do bezpłatnych świadczeń leczniczych i położniczych oraz rehabilitacyjnych zakładów społecznych służby zdrowia oraz do zaopatrzenia w protezy, aparaty ortopedyczne, środki pomocnicze, leki i środki opatrunkowe przysługuje:

1) rencistom, których inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, i członkom ich rodzin,

2) uprawnionym do renty rodzinnej członkom rodzin zmarłych funkcjonariuszy, emerytów i rencistów, nie wymienionych w ust. 2.

5. Funkcjonariusz, który doznał uszkodzenia zdrowia w związku ze służbą, ma prawo do bezpłatnej pomocy leczniczej zakładów społecznych służby zdrowia oraz do zaopatrzenia w protezy, aparaty ortopedyczne i środki pomocnicze dla leczenia następstw tego uszkodzenia, chociażby nie miał prawa do renty inwalidzkiej.

6. Minister Spraw Wewnętrznych może w drodze rozporządzenia przyznać prawo do bezpłatnej pomocy leczniczej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych osobom wymienionym w ust. 4, a także nieuprawnionym do renty rodzinnej żonom zmarłych funkcjonariuszy oraz emerytów i rencistów - jeżeli wychowują dziecko zmarłego, które nie ukończyło lat 18.

7. Świadczenia, o których mowa w ust. 4 i 5, przysługują na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  44. ²⁵

 

1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który nabył prawo do emerytury milicyjnej lub renty z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą, przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego, jednak w rozmiarze nie większym od przysługującego mu w dniu zwolnienia ze służby. Do mieszkań tych stosuje się przepisy odnoszące się do lokali mieszkalnych funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

2. Prawo do lokalu mieszkalnego określone w ust. 1 przysługuje również członkom rodzin uprawnionym do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, których śmierć pozostaje w związku ze służbą lub którzy w chwili śmierci spełniali warunki wymagane do uzyskania emerytury milicyjnej, oraz po zmarłych emerytach lub rencistach, których inwalidztwo pozostawało w związku ze służbą.

3. Prawo do lokalu mieszkalnego przysługuje osobom wymienionym w ust. 2 do czasu przydzielenia mieszkania zastępczego, nie krócej jednak niż na czas posiadania uprawnień do renty rodzinnej.

Art.  45.

1. Inwalidom, o których mowa w art. 16, z wyjątkiem uprawnionych do emerytury milicyjnej w wysokości 100% podstawy wymiaru lub do emerytury według przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, zapewnia się pracę odpowiadającą ich sprawności fizycznej i kwalifikacjom zawodowym.

2. Właściwy terenowy organ administracji państwowej na wniosek inwalidy kieruje go do pracy. Zakład pracy, do którego inwalida został skierowany, jest obowiązany zatrudnić go stosownie do sprawności fizycznej i kwalifikacji zawodowych.

3. Rozwiązanie z inwalidą umowy o pracę przez zakład pracy może nastąpić tylko po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego terenowego organu administracji państwowej:

1) bez wypowiedzenia - z przyczyn określonych w przepisach dotyczących rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia,

2) za wypowiedzeniem - tylko z ważnych przyczyn, a w szczególności gdy inwalida całkowicie lub w znacznym stopniu utracił zdolność do wykonywania powierzonej mu pracy lub dopuszcza się naruszenia dyscypliny pracy albo gdy następuje likwidacja zakładu pracy.

4. Zgoda właściwego terenowego organu administracji państwowej nie jest wymagana do rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem na stanowisku kierowniczym, jeżeli umowę z nim zawarła instytucja nadrzędna nad zakładem pracy.

5. Zakład pracy może również rozwiązać umowę o pracę bez potrzeby uzyskania zgody właściwego terenowego organu administracji państwowej, jeżeli inwalida spełnia warunki do uzyskania emerytury milicyjnej w wysokości 100% podstawy wymiaru lub do emerytury według przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  46.

1. Inwalida może być na swój wniosek poddany specjalnemu leczeniu, przeszkoleniu lub usprawnieniu w ośrodku rehabilitacji w celu całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do pracy albo zapobieżenia pogorszeniu stanu zdrowia.

2. Inwalidom, którzy w ciągu 12 miesięcy od dnia zwolnienia ze służby zgłosili wniosek o poddanie ich leczeniu, przeszkoleniu lub usprawnieniu w ośrodku rehabilitacji i w ciągu 3 miesięcy od dnia zakończenia tego leczenia, przeszkolenia lub usprawnienia podjęli pracę, zalicza się okresy służby w Milicji Obywatelskiej oraz okres leczenia, przeszkolenia i usprawnienia do czasu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem.

Art.  47.

Osobom uprawnionym do renty rodzinnej przysługuje pierwszeństwo w umieszczeniu dzieci w żłobkach, domach dziecka i przedszkolach.

Art.  48.

Emerytom oraz rencistom, których inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, zapewnia się pomoc w budownictwie mieszkaniowym ze środków własnych na zasadach przewidzianych dla funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

Art.  49. ²⁶

(uchylony).

Art.  50.

1. Osoby uprawnione do zaopatrzenia emerytalnego mogą być na swój wniosek umieszczone w domu emeryta (rencisty) lub w innym zakładzie pomocy społecznej.

2. Do osób umieszczonych w domu rencisty lub w innym zakładzie pomocy społecznej stosuje się przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

3. Do pokrywania kosztów utrzymania osób umieszczonych w domu emeryta (rencisty) lub w innym zakładzie pomocy społecznej albo w zamkniętym zakładzie społecznym służby zdrowia lub w zakładzie szkolenia inwalidów stosuje się przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  51.

1. Jeżeli funkcjonariusz, który nabył prawo do emerytury i do renty inwalidzkiej, pobiera rentę inwalidzką, przysługują mu również świadczenia niepieniężne i uprawnienia przysługujące funkcjonariuszom pobierającym emeryturę, a jeżeli pobiera emeryturę - świadczenia niepieniężne i uprawnienia przysługujące rencistom.

2. Świadczenia niepieniężne i uprawnienia przewidziane w ustawie przysługują również osobom pobierającym emeryturę lub rentę na podstawie innych przepisów, jeżeli ustalono im prawo do emerytury lub renty przewidzianej w niniejszej ustawie.

Rozdział  8

Ustalanie prawa do zaopatrzenia.

Art.  52.

1. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala - w formie decyzji - organ emerytalny określony przez Ministra Spraw Wewnętrznych.

2. Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego wszczyna się z urzędu lub na wniosek zainteresowanego.

3. 27 Od decyzji organu emerytalnego w sprawie zaopatrzenia emerytalnego przysługuje zainteresowanemu odwołanie do właściwego sądu według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego oraz w terminie przewidzianym w art. 477⁹ § 1 tego Kodeksu.

4. 28 Odwołanie do sądu przysługuje także w wypadku niewydania przez organ emerytalny decyzji w terminie dwóch miesięcy od dnia zgłoszenia wniosku o zaopatrzenie emerytalne bądź powstania obowiązku wszczęcia postępowania z urzędu.

Art.  53.

Jeżeli wydanie decyzji ulega zwłoce z powodu niemożności ustalenia wysokości świadczeń pieniężnych lub innych okoliczności, przyznaje się osobie uprawnionej stosowne zaliczki.

Art.  54.

1. Jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń pieniężnych zostaną ujawnione nowe dowody lub okoliczności istniejące przed ustaleniem prawa do świadczeń, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość, następuje ponowne ustalenie prawa do świadczeń lub ich wysokości.

2. 29 Jeżeli prawo do świadczeń lub ich wysokość zostały ustalone w wyroku sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, a zostały ujawnione nowe dowody lub okoliczności (ust. 1), organ emerytalny:

1) przyznaje świadczenia pieniężne lub podwyższa ich wysokość,

2) wstrzymuje wypłatę świadczeń w całości lub w części w razie stwierdzenia, że emeryt (rencista, osoba pobierająca rentę rodzinną) korzystał nieprawnie ze świadczeń na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów; organ emerytalny kieruje równocześnie sprawę do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, który ustalił prawo do świadczeń lub ich wysokość.

Art.  55.

Prawo do świadczeń pieniężnych uzależnionych od inwalidztwa oraz ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu, jeżeli zainteresowany zostanie zaliczony do innej grupy inwalidów albo nastąpią zmiany co do związku inwalidztwa ze służbą.

Art.  56.

1. W celu ustalenia okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość oraz na wypłatę lub wstrzymanie wypłaty świadczeń pieniężnych organ emerytalny może:

1) wzywać i przesłuchiwać zainteresowanych, świadków i biegłych oraz zwracać się do sądów z wnioskiem o przesłuchanie tych osób,

2) żądać od osób zgłaszających wnioski o świadczenia przedkładania dowodów uzasadniających prawo do świadczeń,

3) żądać od osób uprawnionych do świadczeń przedkładania dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do świadczeń oraz zawiadamiania o okolicznościach wymienionych w decyzji w sprawie przyznania zaopatrzenia, mających wpływ na prawo do świadczeń, ich wysokość lub na wstrzymanie wypłaty świadczeń,

4) kierować osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich,

5) badać z urzędu, czy warunki do świadczeń nadal istnieją.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, obowiązane są uczynić zadość żądaniu organu emerytalnego przez zgłoszenie się na wezwanie, złożenie zeznań, przedłożenie wymaganych dowodów lub poddanie się badaniom lekarskim.

Art.  57.

1. Prawo do świadczeń wygasa:

1) gdy odpadnie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania świadczeń,

2) jeżeli osoba pobierająca świadczenia uzależnione od inwalidztwa, mimo wezwania organu emerytalnego, nie poddała się badaniu lekarskiemu bez uzasadnionych przyczyn,

3) w razie śmierci osoby uprawnionej.

2. Prawo emeryta lub rencisty do zaopatrzenia emerytalnego wygasa w razie ponownego przyjęcia do służby w Milicji Obywatelskiej albo przyjęcia do służby w Służbie Więziennej lub powołania do zawodowej służby wojskowej. Po zwolnieniu z tej służby prawo do zaopatrzenia powstaje ponownie.

3. W razie wygaśnięcia prawa do renty inwalidzkiej albo renty rodzinnej z powodu braku inwalidztwa, prawo do tej renty powstaje ponownie, jeżeli ponowne inwalidztwo powstało wskutek pogorszenia się stanu zdrowia w związku z chorobą lub kalectwem, które uzasadniały poprzednio prawo do renty.

4. Prawo do renty rodzinnej po funkcjonariuszu zaginionym wygasa z upływem terminu, w którym najwcześniej mogło nastąpić uznanie funkcjonariusza za zmarłego.

Art.  58.

Prawa do świadczeń z tytułu zaopatrzenia emerytalnego nie nabywa, a nabyte traci osoba, która wywołała przestępstwem umyślnym okoliczności uzasadniające powstanie prawa do świadczeń.

Art.  59.

Organy administracji państwowej i zakłady pracy są obowiązane udzielać organom emerytalnym resortu spraw wewnętrznych pomocy i informacji w sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie oraz wydawać bezpłatnie na ich żądanie lub na wniosek osób zainteresowanych wszelkie dowody potrzebne do ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości.

Art.  60.

W sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i organy emerytalne są zwolnione od wszelkich opłat.

Art.  61.

Minister Spraw Wewnętrznych określa w drodze rozporządzenia w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych przypadki, w których postępowanie w sprawie ustalania prawa do świadczeń wszczyna się z urzędu, tryb postępowania, właściwość organów emerytalnych oraz środki dowodowe służące do ustalania prawa do świadczeń.

Rozdział  9

Wypłata świadczeń.

Art.  62.

1. Emeryturę, rentę i dodatki wypłaca się:

1) za okres od dnia powstania prawa do zaopatrzenia emerytalnego, jeżeli jest ono ustalone z urzędu,

2) za okres nie dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe, poprzedzające miesiąc, w którym złożono wniosek, jeżeli prawo do zaopatrzenia emerytalnego ustalone jest na wniosek zainteresowanego.

2. Emerytury lub renty oraz dodatków nie wypłaca się za okres, za który funkcjonariusz otrzymuje uposażenie z tytułu pełnienia służby w Milicji Obywatelskiej oraz świadczenie pieniężne przysługujące po zwolnieniu ze służby, określone w przepisach o służbie funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej, chyba że emerytura lub renta byłaby korzystniejsza; w tym wypadku organ emerytalny ma prawo potrącić z należnej emerytury lub renty oraz dodatków kwoty wypłacone z tytułu świadczenia pieniężnego przysługującego po zwolnieniu ze służby.

3. Emerytury, renty i dodatki wypłaca się z góry w okresach miesięcznych.

4. Zasiłek pogrzebowy i zwrot kosztów przeniesienia wypłaca się niezwłocznie po ich przyznaniu.

5. Jeżeli warunkiem przyznania świadczenia jest przedłożenie przez osobę zainteresowaną dowodu uzasadniającego prawo do tego świadczenia, wypłaca się je za okres nie dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe, poprzedzające miesiąc, w którym przedłożono ten dowód organowi emerytalnemu.

Art.  63.

Świadczenia pieniężne przewidziane w ustawie wypłaca właściwy do spraw rent organ Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie decyzji wydanej przez organ emerytalny, o którym mowa w art. 52 ust. 1.

Art.  64.

1. W razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się od dnia, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub ich podwyższenia, jednakże za okres nie dłuższy:

1) niż 3 miesiące kalendarzowe, poprzedzające miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy lub wydano decyzję z urzędu,

2) niż 3 lata, licząc od miesiąca, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa przyznania lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu emerytalnego lub organu odwoławczego.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się również w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości wskutek wznowienia postępowania przed organami odwoławczymi albo wskutek rewizji nadzwyczajnej, z tym że okres 3 miesięcy lub 3 lat liczy się od miesiąca, w którym wniesiono wniosek o wznowienie postępowania o złożenie rewizji nadzwyczajnej.

Art.  65.

1. Wypłatę emerytury, renty lub dodatków wstrzymuje się, jeżeli:

1) prawo do tych świadczeń ustało lub wygasło albo okaże się, że nie istniało,

2) zajdą okoliczności powodujące zawieszenie prawa do tych świadczeń,

3) osoba pobierająca świadczenia albo jej opiekun lub kurator, mimo pouczenia lub żądania organu emerytalnego, nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń.

2. Właściwy do spraw rent organ Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wstrzymuje wypłatę świadczeń, jeżeli nie mogą być one doręczone z przyczyn od niego niezależnych.

Art.  66.

1. Wstrzymanie wypłaty świadczeń pieniężnych następuje:

1) od najbliższego terminu płatności, przypadającego po upływie miesiąca od dnia wydania przez organ emerytalny decyzji o wygaśnięciu prawa do zaopatrzenia z powodu ustania inwalidztwa,

2) od terminu płatności, w którym świadczenie nie zostało doręczone z przyczyn niezależnych od organu wypłacającego,

3) od najbliższego terminu płatności przypadającego po dniu wydania decyzji przez organ emerytalny - w innych przypadkach niż określone w pkt 1 i 2.

2. Jeżeli powstaną okoliczności uzasadniające obniżenie wysokości świadczeń, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1 lub 3.

3. Wypłatę świadczeń wznawia się od dnia ustania przyczyn, które spowodowały wstrzymanie wypłaty, jednak za okres nie dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe, poprzedzające miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty.

4. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło wskutek błędu organu emerytalnego, wypłatę wznawia się za czas od dnia wstrzymania, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata wstecz licząc od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu o wznowieniu wypłaty.

Art.  67.

W razie zbiegu prawa do emerytury i renty przewidzianych w niniejszej ustawie albo prawa do tej emerytury lub renty z prawem do emerytury lub renty przewidzianej w innych przepisach, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, wypłaca się jedno z tych świadczeń, a mianowicie świadczenie wyższe lub wybrane przez zainteresowanego, z uwzględnieniem przepisu art. 37.

Art.  68.

1. W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia pieniężne, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi i dzieciom, a w razie ich braku - kolejno: wnukom, rodzicom, dziadkom i rodzeństwu. Osoby te mają prawo do dalszego prowadzenia nie ukończonego postępowania w celu ustalenia prawa do świadczeń. Przepisy art. 31 stosuje się odpowiednio.

2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, wypłaca się na wniosek:

1) małżonka lub dzieci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, zamieszkałych z nią w dniu jej śmierci,

2) małżonka lub dzieci nie spełniających warunku określonego w pkt 1 albo innych członków rodziny (ust. 1), jeżeli pozostawali na utrzymaniu osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, lub jeżeli osoba ta pozostawała na ich utrzymaniu.

3. Prawo do świadczeń, o których mowa w ust. 1, wygasa w razie niewystąpienia o nie w ciągu roku od dnia śmierci osoby, której świadczenia te przysługiwały.

Art.  69.

1. Osoby, które pobierały świadczenia pieniężne mimo istnienia okoliczności powodujących wygaśnięcie prawa do świadczeń lub zawieszenie prawa do ich pobierania, są obowiązane do zwrotu pobranych kwot, jeżeli były pouczone przez organ emerytalny o okolicznościach, które powodują wygaśnięcie lub zawieszenie prawa do świadczeń.

2. Osoba, która korzystała nieprawnie ze świadczeń na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów, obowiązana jest do zwrotu nieprawnie pobranych kwot.

3. Nie można żądać zwrotu nieprawnie pobranych kwot za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, zawiadomiła zgodnie z pouczeniem o okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń, a mimo to świadczenia były jej nadal omyłkowo wypłacane, a w pozostałych wypadkach za okres dłuższy niż 3 lata.

4. Organ emerytalny może odstąpić od żądania zwrotu nieprawnie pobranych kwot w całości lub części, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności.

Art.  70.

Organ emerytalny może dokonywać potrąceń ze świadczeń pieniężnych określonych w niniejszej ustawie na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  71.

Świadczenia pieniężne podlegają egzekucji na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  72.

Minister Spraw Wewnętrznych określa w drodze rozporządzenia w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych tryb wypłaty świadczeń, zasady wstrzymania i wznawiania wypłaty świadczeń oraz zasady podziału renty rodzinnej między uprawnionych członków rodziny.

Rozdział  10

Przepisy przejściowe i końcowe.

Art.  73.

1. Prawo do zaopatrzenia na podstawie niniejszej ustawy nie przysługuje w razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby z powodu skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych.

2. Prawo do zaopatrzenia na podstawie niniejszej ustawy nie przysługuje również funkcjonariuszowi skazanemu prawomocnym wyrokiem sądu po zwolnieniu ze służby w Milicji Obywatelskiej na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych.

Art.  74.

1. Funkcjonariuszom, którzy nie nabywają prawa do zaopatrzenia na podstawie niniejszej ustawy, oraz pozostałym po nich członkom rodzin przysługuje prawo do zaopatrzenia przewidzianego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin lub w innych przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym - jeżeli spełniają warunki przewidziane w tych przepisach.

2. Prawo do zaopatrzenia osób wymienionych w ust. 1 ustala i świadczenia pieniężne z tytułu tego zaopatrzenia wypłaca właściwy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Art.  75.

1. Funkcjonariuszom oraz członkom rodzin pozostałym po funkcjonariuszach zmarłych, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków do nabycia prawa do zaopatrzenia przewidzianego w ustawie, Minister Spraw Wewnętrznych może przyznać wyjątkowo to zaopatrzenie oraz określić wysokość emerytury lub renty.

2. Wysokość świadczeń pieniężnych przyznanych na podstawie ust. 1 nie może przekraczać wysokości, w jakiej przysługiwałyby, gdyby osoby, którym je przyznano, spełniały warunki przewidziane w ustawie.

3. Przyznanie zaopatrzenia w trybie określonym w ust. 1 nie stwarza prawa do uprawnień przewidzianych w art. 44.

4. Członkom rodzin pozostałym po osobach zmarłych, którym przyznano emeryturę milicyjną lub milicyjną rentę inwalidzką na podstawie ust. 1, przyznaje się milicyjną rentę rodzinną, jeżeli spełniają warunki określone w ustawie.

Art.  76.

Do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i ich rodzin stosuje się odpowiednio przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin dotyczące:

1) wypłaty emerytur i rent oraz zawieszenia prawa do tych świadczeń w czasie pobytu za granicą osoby do nich uprawnionej,

2) określenia wypadków, w jakich uważa się za spełniony warunek pozostawania na utrzymaniu lub przyczyniania się do utrzymania, wymagany do uzyskania niektórych świadczeń przewidzianych w ustawie,

3) zmniejszania i wypłacania świadczeń osobom pozbawionym wolności,

4) wypłaty świadczeń osobom uprawnionym do rent z instytucji zagranicznych.

Art.  77.

1. Świadczenia określone w ustawie przysługują również:

1) członkom Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, którzy wskutek wypadku w związku ze służbą w Ochotniczej Rezerwie Milicji Obywatelskiej zostali zaliczeni do jednej z grup inwalidów, jeżeli wypadek nastąpił po dniu 30 czerwca 1954 r.,

2) rodzinom członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej zmarłych po dniu 30 czerwca 1954 r. w związku przyczynowym ze służbą w Ochotniczej Rezerwie Milicji Obywatelskiej oraz inwalidów wymienionych w pkt 1.

2. Podstawę wymiaru świadczeń dla osób wymienionych w ust. 1 stanowi:

1) dla nie zatrudnionych - minimalne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami oraz równowartością świadczeń w naturze - o charakterze stałym - przysługujące szeregowcowi Milicji Obywatelskiej,

2) dla zatrudnionych - przeciętny miesięczny zarobek obliczony według zasad określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, nie mniej jednak niż uposażenie określone w pkt 1.

Art.  78.

1. Za podstawę wymiaru emerytur i rent przyznanych funkcjonariuszom zwolnionym ze służby w Milicji Obywatelskiej przed dniem 1 grudnia 1980 r. oraz członkom rodzin pozostałym po funkcjonariuszach zmarłych przed tym dniem i po zmarłych emerytach i rencistach, którzy zostali zwolnieni ze służby w Milicji Obywatelskiej przed tym dniem - przyjmuje się uposażenie zasadnicze, z uwzględnieniem wzrostu uposażenia z tytułu osiągniętej wysługi lat, dodatki i równowartość świadczeń w naturze - o charakterze stałym - z zastosowaniem stawek obowiązujących od dnia 1 lutego 1982 r.

2. Podstawę wymiaru emerytur i rent, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o kwotę rekompensat z tytułu podwyżek cen, które emeryt (rencista) pobierał za miesiąc grudzień 1982 r.; podstawę wymiaru renty rodzinnej zwiększa się o kwotę rekompensaty przysługującej jednej osobie.

3. Podwyżkę świadczeń emerytalno-rentowych, wynikającą z różnicy między wysokością świadczeń ustalonych według przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 1983 r. od podstawy wymiaru ustalonej zgodnie z ust. 1 i 2 a wysokością świadczeń należnych w dniu 31 grudnia 1982 r. realizuje się według następujących zasad:

1) kwotę podwyżki wypłaca się w trzech ratach w następujących terminach:

a) od dnia 1 stycznia 1983 r. - w wysokości kwot rekompensat, o których mowa w ust. 2, oraz jednej trzeciej kwoty pozostałej części podwyżki,

b) od dnia 1 stycznia 1984 r. - w wysokości jednej drugiej pozostałej części podwyżki,

c) od dnia 1 stycznia 1985 r. - w wysokości pozostałej części podwyżki,

2) pierwsza rata podwyżki nie może być niższa niż kwota rekompensat, o których mowa w ust. 2,

3) część podwyżki nie przekraczającą 100 zł wypłaca się łącznie z poprzednią,

4) podwyżkę realizuje się w całości od dnia 1 stycznia 1983 r. dla osób, które:

a) są inwalidami I grupy,

b) ukończyły lub ukończą do dnia 31 grudnia 1983 r. - 70 lat życia,

5) osobom, które:

a) zostaną zaliczone do I grupy inwalidów w okresie od dnia 1 stycznia 1983 r. do dnia 31 grudnia 1984 r. - całą pozostałą część podwyżki wypłaca się od miesiąca, w którym nastąpiło zaliczenie do I grupy inwalidów,

b) ukończą 70 lat życia w okresie od dnia 1 stycznia 1984 r. do dnia 31 grudnia 1984 r. - całą pozostałą część podwyżki wypłaca się od dnia 1 stycznia 1984 r.

4. Podwyżkę dodatków pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych realizuje się w całości od dnia 1 stycznia 1983 r.

Art.  79.

1. Za podstawę wymiaru emerytur i rent przyznanych funkcjonariuszom zwolnionym ze służby w Milicji Obywatelskiej w okresie od dnia 1 grudnia 1980 r. do dnia 31 stycznia 1982 r. oraz członkom rodzin pozostałym po funkcjonariuszach zmarłych w tym okresie i po zmarłych emerytach i rencistach, którzy zostali zwolnieni ze służby w Milicji Obywatelskiej w tym okresie - przyjmuje się:

1) uposażenie zasadnicze, z uwzględnieniem wzrostu uposażenia z tytułu osiągniętej wysługi lat - w wysokości przyjętej w podstawie wymiaru; wysokość tego uposażenia nie może być niższa niż uposażenie zasadnicze ustalone dla funkcjonariuszy zwolnionych ze służby przed dniem 1 grudnia 1980 r.,

2) dodatki do uposażenia w wysokości przyjętej w podstawie wymiaru, z uwzględnieniem stawek dodatku za stopień milicyjny - w wysokości obowiązującej w dniu 1 lutego 1982 r.; wysokość tych dodatków nie może być niższa od stawek przyjętych dla funkcjonariuszy zwolnionych ze służby przed dniem 1 grudnia 1980 r.,

3) równowartość świadczeń w naturze - w wysokości obowiązującej w dniu 1 lutego 1982 r.

2. Art. 78 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

3. Podwyżkę świadczeń emerytalno-rentowych wynikającą z różnicy między wysokością świadczeń ustalonych według przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 1983 r. od podstawy wymiaru ustalonej zgodnie z ust. 1 i 2 a wysokością świadczeń należnych w dniu 31 grudnia 1982 r. wypłaca się w dwóch ratach:

1) od dnia 1 stycznia 1983 r. - w wysokości kwoty rekompensat, o których mowa w art. 78 ust. 2,

2) od dnia 1 stycznia 1984 r. - w wysokości pozostałej części podwyżki.

4. Przepisy art. 78 ust. 3 pkt 2-5 oraz ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Art.  80.

1. Podstawę wymiaru emerytur i rent przyznanych funkcjonariuszom zwolnionym ze służby w Milicji Obywatelskiej w okresie od dnia 1 lutego 1982 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. oraz członkom rodzin pozostałym po funkcjonariuszach zmarłych w tym okresie i po zmarłych emerytach i rencistach, którzy zostali zwolnieni ze służby w Milicji Obywatelskiej w tym okresie, zwiększa się o kwotę rekompensat z tytułu podwyżek cen, które emeryt (rencista) pobierał w miesiącu grudniu 1982 r.; podstawę wymiaru renty rodzinnej zwiększa się kwotę o rekompensaty przysługującej jednej osobie.

2. Jeżeli kwota świadczenia ustalona od podstawy wymiaru określonej w ust. 1 byłaby bez uwzględnienia dodatku rodzinnego i dodatku pielęgnacyjnego niższa od kwoty przysługującej bez uwzględnienia tych dodatków w dniu 31 grudnia 1982 r., świadczenie wypłaca się nadal w dotychczasowej wysokości.

Art.  81.

1. Funkcjonariuszom, którzy w dniu 1 stycznia 1983 r. pobierali świadczenie określone w art. 89 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o służbie funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej (Dz. U. z 1973 r. Nr 23, poz. 136, z 1974 r. Nr 44, poz. 264 i z 1983 r. Nr 16, poz. 79) podstawę wymiaru emerytury lub renty zwiększa się o kwotę rekompensat z tytułu podwyżek cen, jakie przysługiwałyby im w wypadku pobierania emerytury lub renty w dniu 31 grudnia 1982 r.

2. Przepis art. 80 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art.  82.

1. Osobom zwolnionym ze służby w Milicji Obywatelskiej przed dniem 1 stycznia 1983 r., które nie nabyły uprawnień do emerytury lub renty na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 1982 r., a które spełniają warunki do tych świadczeń na podstawie przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 1983 r., świadczenia ustala się według zasad obowiązujących do dnia 31 grudnia 1982 r. Podwyżkę emerytur i rent dla tych osób realizuje się zgodnie z art. 78.

2. Do osób, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 48.

Art.  83.

1. Osobom, które w dniu 1 stycznia 1983 r. pobierają emerytury lub renty, przyznaje się z urzędu należne świadczenia w wymiarze podwyższonym.

2. Do osób, które nabyły prawo do emerytury lub renty przed dniem 1 stycznia 1983 r., a dla których świadczenia przed tym dniem nie zostały ustalone, stosuje się przepisy obowiązujące od tego dnia, z tym że wysługę emerytalną oraz świadczenia należne do dnia 31 grudnia 1982 r. ustala się według przepisów obowiązujących do tego dnia.

3. Osobom, które nie nabyły do dnia 31 grudnia 1982 r. uprawnień do emerytur lub rent, a spełniają warunki do nabycia tych świadczeń na podstawie przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 1983 r., przyznaje się świadczenia na ich wniosek, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

4. Emerytura nie przysługuje funkcjonariuszom zwolnionym ze służby przed dniem 1 stycznia 1973 r. na własną prośbę lub z powodu skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową utraty praw publicznych albo wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby, chyba że funkcjonariusz pobiera już emeryturę.

5. Renta inwalidzka nie przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby przed dniem 1 stycznia 1973 r. na własną prośbę, chyba że funkcjonariusz pobiera już rentę.

6. Osobom, dla których wypłata świadczenia została zawieszona, a które po dniu 31 grudnia 1982 r. spełniają warunki do wypłaty tych świadczeń, wznawia się wypłatę świadczeń na ich wniosek.

7. Do emerytur i rent nie przysługują od dnia 1 stycznia 1983 r. dotychczas wypłacane rekompensaty z tytułu podwyżek cen.

Art.  84.

Prawo do emerytury nabywają również funkcjonariusze zwolnieni ze służby w Milicji Obywatelskiej przed dniem 1 lipca 1954 r., jeżeli spełniają warunki określone w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 1982 r.; wymiar emerytury ustala się według zasad określonych w art. 82.

Art.  85.

Byłym funkcjonariuszom Milicji Obywatelskiej bez stopnia zaopatrzenie emerytalne przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  86.

Do rencistów osiągających w dniu 1 stycznia 1983 r. zarobek z tytułu zatrudnienia lub dochód z innych źródeł, do których nie miały zastosowania przepisy ustawy dotyczące zmniejszania renty, obowiązujące do dnia 31 grudnia 1982 r. - przepis art. 22 stosuje się od dnia 1 stycznia 1984 r.

Art.  87.

1. Tracą moc:

1) dekret z dnia 9 listopada 1955 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszów Milicji Obywatelskiej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 43, poz. 273) w zakresie zaopatrzenia funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin,

2) dekret z dnia 27 lipca 1955 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszów organów bezpieczeństwa publicznego oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 31, poz. 184).

2. W sprawach osób objętych dekretem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się niniejszą ustawę, z tym że ilekroć jest w niej mowa o dekrecie z dnia 9 listopada 1955 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszów Milicji Obywatelskiej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, należy rozumieć dekret wymieniony w ust. 1 pkt 2.

3. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.

1 Art. 6:

- zmieniony przez art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

- zmieniony przez art. 12 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.92.540) z dniem 1 stycznia 1991 r.

2 Art. 6¹ dodany przez art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

3 Art. 6¹ ust. 1 zmieniony przez art. 12 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.92.540) z dniem 1 stycznia 1991 r.

4 Art. 6¹ ust. 3 skreślony przez art. 12 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.92.540) z dniem 1 stycznia 1991 r.

5 Art. 6¹ ust. 4 zmieniony przez art. 12 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.92.540) z dniem 1 stycznia 1991 r.

6 Art. 6²:

- dodany przez art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

- skreślony przez art. 12 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.92.540) z dniem 1 stycznia 1991 r.

7 Art. 6³:

- dodany przez art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

- skreślony przez art. 12 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.92.540) z dniem 1 stycznia 1991 r.

8 Art. 6⁴:

- dodany przez art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

- skreślony przez art. 12 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.92.540) z dniem 1 stycznia 1991 r.

9 Art. 8 zmieniony przez art. 125 pkt 1 ustawy z dnia 31 lipca 1985 r. o służbie fukcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.85.38.181) z dniem 1 stycznia 1986 r.

10 Art. 8 ust. 2 zmieniony przez art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

11 Art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a) zmieniona przez art. 13 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

12 Art. 9 ust. 2 zmieniony przez art. 13 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

13 Art. 10 ust. 2 zmieniony przez art. 12 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz.U.89.35.192) z dniem 1 lipca 1989 r.

14 Art. 12 ust. 1 zmieniony przez art. 125 pkt 2 ustawy z dnia 31 lipca 1985 r. o służbie fukcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.85.38.181) z dniem 1 stycznia 1986 r.

15 Art. 13 skreślony przez art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

16 Art. 14 skreślony przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

17 Art. 15 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 30 maja 1989 r. zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

18 Art. 15 ust. 2 zmieniony przez art. 2 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 30 maja 1989 r. zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

19 Art. 15 ust. 6 zmieniony przez art. 2 pkt 3 lit. c) ustawy z dnia 30 maja 1989 r. zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

20 Art. 22 skreślony przez art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

21 Art. 32 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

22 Art. 34 ust. 3 zmieniony przez art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

23 Art. 36 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

24 Art. 37 ust. 1^a dodany przez art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

25 Art. 44 zmieniony przez art. 125 pkt 3 ustawy z dnia 31 lipca 1985 r. o służbie fukcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.85.38.181) z dniem 1 stycznia 1986 r.

26 Z dniem 1 stycznia 1993 r. art. 49 uchylony przez art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz.U.92.54.254).

27 Art. 52 ust. 3 zmieniony przez art. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa i ubezpieczeń społecznych (Dz.U.85.20.85) z dniem 1 lipca 1985 r.

28 Art. 52 ust. 4 dodany przez art. 5 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa i ubezpieczeń społecznych (Dz.U.85.20.85) z dniem 1 lipca 1985 r.

29 Art. 54 ust. 2 zmieniony przez art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa i ubezpieczeń społecznych (Dz.U.85.20.85) z dniem 1 lipca 1985 r.

• Identyfikator: Dz.U.1983.46.210 t.j.
• Rodzaj: Ustawa
• Tytuł: Zaopatrzenie emerytalne funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin.
• Data aktu: 31/01/1959
• Data ogłoszenia: 12/08/1983
• Data wejścia w życie: 18/02/1959