Zabezpieczenie przeciwpożarowe budynków.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 2 maja 1969 r.

w sprawie zabezpieczenia przeciwpożarowego budynków.

Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 13 kwietnia 1960 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 20, poz. 120) zarządza się, co następuje:

§ 1. Budynki mieszkalne, administracyjne, użyteczności publicznej, handlowe, przemysłowe, magazynowe, gospodarcze i inne, zwane dalej "budynkami", powinny być użytkowane i utrzymane w stanie zabezpieczającym przed powstaniem pożaru.

§ 2. W budynkach i na przyległych do nich terenach zabrania się dokonywania wszelkich czynności, które mogą spowodować powstanie lub rozprzestrzenianie się pożaru, a w szczególności:

1) używania otwartego ognia, jak np. świec lub nie zabezpieczonych lamp oraz palenia tytoniu w pomieszczeniach handlowych, przemysłowych, gospodarczych i magazynach, w których znajdują się materiały i ciecze łatwo zapalne lub gazy palne,

2) porzucania nie wygaszonych papierosów i zapałek w miejscach, w których znajdują się jakiekolwiek materiały palne,

3) prania odzieży w benzynie w urządzeniach nie przystosowanych do tego celu, rozcieńczania pasty podłogowej benzyną lub palnymi rozpuszczalnikami oraz zmywania podłóg takimi płynami,

4) gromadzenia i przechowywania materiałów opałowych, tarcicy oraz innych materiałów palnych pod palnymi ścianami budynków, jak również pod ścianami budynków posiadającymi otwory okienne lub inne otwory,

5) przechowywania na strychach budynków, przez które przechodzą przewody kominowe, trocin, drewna i innych materiałów palnych oraz pasz objętościowych, jak siano i słoma,

6) urządzania pomieszczeń gospodarczych i składów z materiałami palnymi na strychach budynków administracyjnych i użyteczności publicznej (szkół, szpitali, schronisk itp.),

7) nalewania paliw płynnych do palących się lamp, latarń albo kuchenek,

8) używania pieców z uszkodzonymi drzwiczkami, paleniskami i rurami blaszanymi oraz podłączania palenisk do przewodów wentylacyjnych,

9) używania kominów i przewodów kominowych uszkodzonych lub nie zabezpieczonych drzwiczkami wycierowymi,

10) ustawiania jakichkolwiek przedmiotów na klatkach schodowych, zastawiania wyjść i drzwi zapewniających ewakuację z pomieszczeń oraz korytarzy i przejść poniżej szerokości określonej przepisami prawa budowlanego,

11) garażowania motocykli, skuterów lub motorowerów z paliwem w zbiornikach w pomieszczeniach na ten cel nie przeznaczonych, jak np. w mieszkaniach, korytarzach, piwnicach, stodołach,

12) garażowania samochodów, traktorów, kombajnów i innych maszyn z własnym napędem w stodołach lub w innych budynkach gospodarskich, w których magazynuje się materiały palne,

13) urządzania wędzarni i suszarni - z wyjątkiem suszarni bielizny - na poddaszach o ścianach lub pokryciu dachu z materiałów palnych, jak również w pomieszczeniach budynków gospodarczych wykonanych z materiałów palnych,

14) rozgrzewania smoły lub asfaltu w odległości mniejszej niż 5 m od budynków oraz na dachach budynków; naczynia do podgrzewania smoły należy zaopatrzyć w pokrywy.

§ 3. W budynkach i na przyległych do nich terenach należy przestrzegać następujących zasad bezpieczeństwa pożarowego:

1) przy spalaniu śmieci i odpadków należy zabezpieczyć miejsca spalania przed możliwością przerzucenia się ognia na materiały palne;

2) nie wygaszone węgle lub gorący popiół wynoszone na zewnątrz budynków należy zasypać ziemią lub zalać wodą;

3) wszelkie materiały palne powinny znajdować się w odległościach nie mniejszych niż:

0,60 m - od pieców, piecyków itp. urządzeń ogrzewczych,

0,50 m - od grzejników i przewodów centralnego ogrzewania wysokoprężnego,

0,50 m - od punktów świetlnych;

4) niebezpieczne pożarowo nawozy sztuczne, środki ochrony roślin, środki owadobójcze, wapno niegaszone i inne substancje chemiczne należy przechowywać zgodnie ze wskazaniami producenta w zakresie bezpieczeństwa pożarowego;

5) piecyki mogą być instalowane tylko w tych pomieszczeniach, w których możliwe jest zachowanie wymaganych przez przepisy prawa budowlanego odległości przewodów dymowych oraz palenisk od łatwo zapalnych części budynków;

6) piecyki instalowane w pomieszczeniach magazynowych powinny być zaopatrzone w niepalne ścianki osłonowe wyższe od piecyka o połowę jego wysokości; odległość ścianki osłonowej od piecyka powinna wynosić co najmniej 0,60 m.

§  4.

1. Użytkownikom urządzeń zasilanych energią elektryczną lub gazem palnym zabrania się dokonywania czynności, które mogłyby stworzyć zagrożenie pożarowe lub wybuchowe. W szczególności zabrania się:

1) korzystania z uszkodzonych instalacji, urządzeń elektrycznych i gazowych,

2) włączania do sieci jednocześnie urządzeń elektrycznych w takiej ilości, że łączny pobór energii elektrycznej może wywołać przeciążenie,

3) pozostawiania bez dozoru włączonych do sieci elektrycznej przenośnych grzejników (z wyjątkiem grzejników akumulacyjnych), kuchenek, żelazek i innych urządzeń elektrycznych nie przystosowanych do ciągłej eksploatacji,

4) ustawiania grzejnych urządzeń elektrycznych na przedmiotach i materiałach palnych; wszystkie urządzenia elektryczne grzejne należy ustawiać na niepalnych podstawach lub płytach w odległości co najmniej 0,6 m od materiałów łatwo palnych i 0,3 m od materiałów trudno palnych,

5) zastawiania dojścia do czynnych tablic rozdzielczych, wyłączników, przełączników itp. urządzeń elektrycznych oraz gazomierzy,

6) pozostawiania nie wyłączonego dopływu prądu elektrycznego po zakończeniu pracy w zakładach pracy, magazynach, halach targowych, sklepach itp. obiektach z wyjątkiem oświetlenia nocnego,

7) stosowania na osłony punktów świetlnych materiałów łatwo zapalnych; odległość osłony wykonanej z materiału trudno zapalnego od żarówki powinna wynosić co najmniej 5 cm,

8) przechowywania w pomieszczeniach wewnątrz budynków butli napełnionych gazem palnym (propan-butan) o wadze ładunku ponad 11 kg; temperatura w tych pomieszczeniach nie może przekraczać 35°C.

2. Osobom nie posiadającym wymaganych kwalifikacji zawodowych zabrania się dokonywania samodzielnie:

1) przeróbek i remontów urządzeń oraz instalacji elektrycznych lub gazowych, budowy dodatkowych punktów odbioru energii elektrycznej albo gazowej,

2) naprawiania uszkodzonych bezpieczników.

§ 5. Niezależnie od obowiązku przestrzegania zasad określonych w § 2, 3 i 4 w zakładach pracy zabrania się:

1) używania otwartego ognia i palenia tytoniu w miejscach określonych przez kierownictwo zakładu. Miejsca te powinny być oznaczone tablicami; w zakładzie, w którym obowiązuje zakaz palenia tytoniu, należy wyznaczyć miejsca palenia i zaopatrzyć je w popielnice z materiałów niepalnych,

2) pozostawiania po zakończeniu pracy maszyn lub urządzeń technicznych nie oczyszczonych z pyłów, kurzu, smarów palnych, odpadów produkcyjnych itp.,

3) przechowywania w pomieszczeniach produkcyjnych płynów łatwo zapalnych w ilościach większych aniżeli wynosi zapotrzebowanie dobowe; w zakładach o dużym zużyciu płynów łatwo zapalnych zapas tych płynów powinien znajdować się w oddzielnym pomieszczeniu; płyny te mogą być przechowywane tylko w naczyniach z materiałów niepalnych i zabezpieczonych przed stłuczeniem;

4) pozostawiania czyściwa do maszyn oraz przetłuszczonych szmat bez zabezpieczenia ich w zamkniętych naczyniach z materiałów niepalnych,

5) przechowywania odzieży ochronnej i roboczej w miejscach nie przeznaczonych do tego celu,

6) przechowywania niebezpiecznych pożarowo substancji chemicznych w ilościach przekraczających dobowe zapotrzebowanie produkcji w pomieszczeniu nie wydzielonym, jak również wydzielonym, lecz nie odpowiadającym wymaganiom dla tego rodzaju pomieszczeń,

7) przechowywania w bezpośrednim sąsiedztwie, bez należytego zabezpieczenia substancji, których wzajemne oddziaływanie może spowodować zapalenie się lub wybuch;

8) używania otwartego ognia do odmrażania przewodów rurowych w obudowie palnej lub w odległości mniejszej aniżeli 1 m od palnych elementów konstrukcyjnych oraz innych materiałów palnych, znajdujących się w pomieszczeniu.

§  6.

1. W budynkach zakładów pracy i obiektów przemysłowych, usługowych i handlowych, w których występuje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi, należy przestrzegać, aby w każdym pomieszczeniu posiadającym zakratowane okna, kraty co najmniej jednego okna były otwierane od wewnątrz, jeżeli pomieszczenie takie nie posiada dwóch innych wyjść ewakuacyjnych.

2. W budynkach zakładów pracy i obiektów przemysłowych, usługowych i handlowych należy na widocznym miejscu wywiesić instrukcję alarmowania straży pożarnych na wypadek pożaru i aktualizować ją w razie potrzeby.

§  7.

1. Właściciele, użytkownicy i zarządzający budynkami są obowiązani zaopatrzyć się w sprzęt przeciwpożarowy, który powinien być umieszczony w dostępnym miejscu.

2. Szczegółowe zasady zaopatrzenia budynków w sprzęt przeciwpożarowy określi Komendant Główny Straży Pożarnych.

§ 8. Tracą moc:

1) rozporządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 28 sierpnia 1951 r. w sprawie zapobiegania powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów w budynkach oraz na budowach (Dz. U. Nr 49, poz. 360),

2) rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 sierpnia 1955 r. w sprawie przestrzegania warunków bezpieczeństwa przeciwpożarowego przy instalowaniu piecyków przenośnych (Dz. U. Nr 39, poz. 245).

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1969.16.120
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Zabezpieczenie przeciwpożarowe budynków.
• Data aktu: 02/05/1969
• Data ogłoszenia: 30/05/1969
• Data wejścia w życie: 31/08/1969