Odległość i warunki lokalizacji szczegółowej inwestycji budowlanych w stosunku do dróg publicznych, linii kolejowych i lotnisk.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 27 października 1961 r.

w sprawie odległości i warunków lokalizacji szczegółowej inwestycji budowlanych w stosunku do dróg publicznych, linii kolejowych i lotnisk.

Na podstawie art. 34 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 7, poz. 47) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Rozporządzenie określa minimalne odległości i warunki, jakie powinny być zachowane w stosunku do dróg publicznych, linii kolejowych i lotnisk przy wydawaniu decyzji o lokalizacji szczegółowej inwestycji budowlanych.

2. Decyzje o lokalizacji szczegółowej inwestycji mogą ustalać inne odległości oraz warunki poza określonymi w rozporządzeniu, jeżeli wynika to z zatwierdzonych planów zagospodarowania przestrzennego lub innych przepisów.

§ 2. W razie zbiegu kilku przepisów rozporządzenia co do odległości i warunków stosuje się wszystkie wynikające z nich ograniczenia.

§ 3. 1 Odstępstwa od wymagań określonych w rozporządzeniu mogą być stosowane tylko w wypadkach uzasadnionych interesem publicznym - za każdorazową zgodą właściwego wojewódzkiego organu do spraw miejscowego planowania przestrzennego wydaną w porozumieniu z właściwymi terenowymi organami nadzoru nad drogami publicznymi, liniami kolejowymi i lotniskami.

§  4.

1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pomników, posągów, ogrodzeń, obiektów inżynierskich w zakresie budowli podziemnych, obiektów budownictwa specjalnego służących do utrzymania ruchu i transportu kolejowego, drogowego, miejskiego, lotniczego i wodnego oraz melioracji wodnych dla potrzeb rolnictwa i leśnictwa.

2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą również obiektów inżynierskich służących celom łączności i energetyki z wyjątkiem przypadków wymienionych w § 16 i 17.

§ 5. Minimalne odległości obiektów budowlanych od osi ulic ustalają normatywy urbanistyczne.

§ 6. Inwestycje budowlane, dla których obowiązuje ustalenie stref ochronnych, nie mogą być usytuowane w odległości mniejszej niż szerokość strefy ochronnej, licząc od linii rozgraniczających teren drogi, teren obszaru kolejowego lub lotniska od terenów innego użytkowania.

Rozdział  2.

Inwestycje budowlane przy drogach publicznych.

§  7.

1. Obiekty budowlane, wykonywane przy drogach publicznych, powinny być oddalone od osi drogi co najmniej:

Lp.	Przebieg drogi	Najmniejsza dopuszczalna odległość obiektu budowlanego od osi dróg poszczególnych klas w metrach
		I	II, III	IV	V
1	Wewnątrz wsi i osiedli o zabudowie skupionej	50	30	20	15
2	Na terenach poza jednostkami osadniczymi oraz odcinki dróg zbudowane w celu ominięcia jednostek osadniczych (tzw. drogi obwodowe), a także na terenach zabudowy rozproszonej		40	25	20

2. Jeżeli istniejący stan obudowy, szczególnie po jednej stronie drogi, nie pozwala na ustalenie odległości obiektów budowlanych zgodnie z tabelą podaną w ust. 1, należy dążyć przy zmniejszonej odległości inwestycji budowlanej z jednej strony drogi do odpowiedniego zwiększenia odległości linii zabudowy od osi po drugiej jej stronie w taki sposób, aby suma tych odległości odpowiadała podwojonej odległości podanej w tabeli.

§ 8. Minimalna odległość obiektów budowlanych od osi dróg nieprzelotowych wewnątrz wiejskiej jednostki osadniczej nie może wynosić mniej niż 6 m.

§  9.

1. Jeżeli obok drogi publicznej przebiega linia tramwajowa, odległość obiektów budowlanych określona w § 7 ulega zwiększeniu o szerokość torowiska, z tym że obiekty budowlane powinny być oddalone co najmniej o 10 m od osi toru.

2. Jeżeli obok drogi publicznej przebiega linia kolejowa, odległość obiektów budowlanych od strony linii kolejowej ustala się według zasad podanych w § 11.

§  10.

1. Stacja paliw dla samochodów oraz budynki transformatorów i podstacji elektrycznych mogą być wznoszone w zależności od potrzeby w odległości mniejszej niż określona w § 7, pod warunkiem, że nie wpłynie to na pogorszenie warunków bezpieczeństwa i transportu.

2. Stacje paliw dla samochodów powinny być ponadto oddzielone od drogi wysepką wzniesioną ponad poziom drogi, o szerokości co najmniej 3 m i długości umożliwiającej postój co najmniej 4 samochodów.

Rozdział  3.

Inwestycje budowlane przy liniach kolejowych.

§ 11. O ile dalsze przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej, obiekty budowlane mogą być usytuowane w odległości co najmniej 10 m od granicy obszaru kolejowego, przy czym odległość ta nie może być mniejsza niż 20 m od osi najbliższego toru kolejowego.

§  12.

1. Budynki o pokryciu palnym oraz składy materiałów łatwopalnych mogą być wznoszone w odległości co najmniej 30 m od granicy obszaru kolejowego i nie mniej niż 40 m od osi najbliższego toru kolejowego, o ile przepisy szczególne o budowie określonych rodzajów składów nie przewidują odległości większych.

2. Jeżeli tory kolejowe położone są na nasypach, minimalna odległość obiektów, wymienionych w ust. 1, ulega zwiększeniu o 1,5-krotną różnicę poziomów krawędzi torowiska i terenu budowy.

§  13.

1. Przepis § 11 nie dotyczy obiektów budowlanych przy stacjach kolejowych oraz przy bocznicach kolejowych w obrębie zamkniętych zakładów przemysłowych i górniczych.

2. Do istniejących bocznic kolejowych o niewielkim ruchu mogą być stosowane odstępstwa od przepisu § 11 za zgodą właściwego wojewódzkiego organu planowania przestrzennego w porozumieniu z właściwą dyrekcją okręgową kolei państwowych.

§ 14. Niezależnie od zachowania odpowiedniej minimalnej odległości od drogi publicznej lub linii kolejowej - obiekty budowlane przy skrzyżowaniach na jednym poziomie dwóch dróg publicznych lub linii kolejowych albo drogi publicznej z linią kolejową mogą być usytuowane tylko poza liniami wyznaczającymi obszar widoczności, określonymi odrębnie dla każdego skrzyżowania zgodnie z odpowiednimi przepisami.

Rozdział  4.

Inwestycje budowlane w otoczeniu lotnisk.

§ 15. 2

1. W rejonach lotnisk obowiązuje zakaz zabudowy lub jej ograniczenie w takim zakresie, aby obiekty budowlane nie przekraczały wysokości określonych powierzchniami, których sposób wyznaczania ustalają dla poszczególnych klas technicznych lotnisk Polskie Normy.

2. W razie przewidywanej rozbudowy istniejącego lub nowo zakładanego lotniska właściwy organ miejscowego planowania przestrzennego ustala na wniosek właściwego organu lotniczego powierzchnie ograniczające wysokość zabudowy w rejonie tego lotniska, jak dla lotniska klasy technicznej bezpośrednio wyższej.

3. Przekroczenie dopuszczalnej wysokości zabudowy w rejonach lotnisk cywilnych może nastąpić po przedstawieniu przez inwestora zgody Ministra Komunikacji i Ministra Obrony Narodowej, a w rejonach lotnisk wojskowych - zgody Ministra Obrony Narodowej.

4. Określenie rejonu lotniska oraz klasy technicznej lotniska ustalają przepisy wydane na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 9 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 1961 r. Nr 7, poz. 46 i z 1965 r. Nr 13, poz. 91) i art. 31 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153).

§ 16. 3

1. W wypadkach uzasadnionych bezpieczeństwem ruchu lotniczego, niezależnie od ograniczeń określonych w § 15, mogą być wprowadzone ograniczenia dotyczące zakresu korzystania z obiektów budowlanych położonych w rejonach lotnisk.

2. Decyzje o warunkach korzystania z poszczególnych obiektów budowlanych wydaje właściwy organ państwowego nadzoru budowlanego w uzgodnieniu z cywilnymi i wojskowymi organami nadzoru nad lotniskami.

§ 17. 4 Minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych w porozumieniu z Ministrami Komunikacji i Obrony Narodowej określi wypadki, w których właściwy organ miejscowego planowania przestrzennego może wydać decyzję o lokalizacji szczegółowej obiektów budowlanych, mogących stanowić przeszkody dla ruchu lotniczego, tylko wtedy, jeżeli wniosek lokalizacyjny uzgodniony jest z cywilnymi i wojskowymi organami nadzoru nad lotniskami.

Rozdział  5.

Przepisy końcowe.

§ 18. Stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 7, poz. 47) z dniem wejścia w życie rozporządzenia tracą moc:

1) art. 1, 2, 3 i 4 ustawy z dnia 13 marca 1934 r. o oddaleniu budowli, składów, zadrzewienia i robót ziemnych od linii kolejowych oraz o pasach ochronnych przeciwpożarowych i zasłonach odśnieżnych (Dz. U. Nr 28, poz. 220);

2) art. 15 ustawy z dnia 7 października 1921 r. o przepisach porządkowych na drogach publicznych (Dz. U. Nr 89, poz. 656 z późniejszymi zmianami).

§ 19. Wykonanie rozporządzenia porucza się Przewodniczącemu Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury oraz innym zainteresowanym ministrom.

§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 § 3 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 stycznia 1973 r. (Dz.U.73.2.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 stycznia 1973 r.

2 § 15 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 4 stycznia 1966 r. (Dz.U.66.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1966 r.

3 § 16 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 4 stycznia 1966 r. (Dz.U.66.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1966 r.

4 § 17 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 4 stycznia 1966 r. (Dz.U.66.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1966 r.

• Identyfikator: Dz.U.1961.49.259
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Odległość i warunki lokalizacji szczegółowej inwestycji budowlanych w stosunku do dróg publicznych, linii kolejowych i lotnisk.
• Data aktu: 27/10/1961
• Data ogłoszenia: 16/11/1961
• Data wejścia w życie: 16/11/1961