Konstytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa. Quebec.1945.10.16.

KONSTYTUCJA

ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH DO SPRAW WYŻYWIENIA I ROLNICTWA.

podpisana w Quebec dnia 16 października 1945 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Konstytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa podpisana została w Quebec dnia 16 października 1945 roku.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konstytucją oraz z poprawkami wprowadzonymi do niej na pierwszych ośmiu sesjach Konferencji tej Organizacji, Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konstytucja wraz z wprowadzonymi do niej poprawkami jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 15 kwietnia 1958 r.

(Tekst Konstytucji jest w załączniku do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONSTYTUCJA

ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH DO SPRAW WYŻYWIENIA I ROLNICTWA

WSTĘP

Państwa przyjmujące niniejszą Konstytucję, zdecydowane przyczynić się do osiągnięcia powszechnego dobrobytu poprzez podejmowanie akcji zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych, mających na celu:

polepszenie wyżywienia i podniesienie stopy życiowej ludności podlegającej ich jurysdykcji;

podniesienie wydajności produkcji i usprawnienie dystrybucji wszystkich produktów żywnościowych oraz płodów rolnych;

poprawienie warunków bytu ludności wiejskiej

i przyczynienie się w ten sposób do rozwoju gospodarki światowej,

tworzą niniejszym Organizację Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa, zwaną w dalszym ciągu "Organizacją", za której pośrednictwem Członkowie będą informować się wzajemnie o poczynionych przez siebie krokach oraz o postępach w wyżej wymienionych dziedzinach działalności.

Artykuł  I

Zadania organizacji

1. Organizacja zbiera, bada, interpretuje i rozpowszechnia informacje dotyczące wyżywienia, produktów żywnościowych i rolnictwa. W niniejszej Konstytucji "rolnictwo" obejmuje również rybołówstwo, produkty wydobywane z morza, lasy i surowe produkty leśne.

2. Organizacja popiera, a w razie potrzeby zaleca wszelką akcję o charakterze krajowym i międzynarodowym mającą na celu:

a) badania naukowe, technologiczne, społeczne i gospodarcze w zakresie wyżywienia, produktów żywnościowych i rolnictwa;

b) podniesienie poziomu nauczania i zarządzania w zakresie wyżywienia, produktów żywnościowych i rolnictwa oraz rozpowszechniania wiadomości teoretycznych i praktycznych dotyczących wyżywienia i rolnictwa;

c) konserwację bogactw naturalnych oraz zastosowanie ulepszonych metod produkcji rolnej;

d) ulepszenie metod przetwórczych, handlu oraz dystrybucji w odniesieniu do produktów żywnościowych i rolnych;

e) wprowadzenie systemu zapewniającego udzielanie odpopwiednich kredytów rolnych zarówno w skali krajowej, jak i międzynarodowej;

f) ustalenie polityki międzynarodowej, dotyczącej zawierania umów w sprawie produktów rolnych.

3. Zadaniem Organizacji jest również:

a) udzielanie rządom, na ich żądanie, pomocy technicznej;

b) organizowanie, przy współpracy z zainteresowanymi rządami, odpowiednich misji w celu ułatwienia tym rządom wykonania zobowiązań, wynikających z przyjęcia zaleceń Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa oraz z niniejszej Konstytucji, jak również

c) w ogólności - podejmowanie wszelkich niezbędnych i właściwych kroków, zmierzających do realizacji celów Organizacji określonych we Wstępie.

Artykuł  II

Członkowie i członkowie stowarzyszeni

1. Członkami założycielami Organizacji są te Państwa wymienione w Załączniku I, które przyjmują niniejszą Konstytucję zgodnie z postanowieniami artykułu XX.

2. Konferencja może, większością dwóch trzecich oddanych głosów pod warunkiem obecności większości Państw Członków, uchwalić przyjęcie na Członka Organizacji każdego Państwa, które złoży prośbę o przyjęcie w poczet członków i oficjalny dokument stwierdzający, iż przyjmuje zobowiązania wynikające z Konstytucji obowiązującej w chwili przyjęcia Państwa w poczet członków.

3. Konferencja może, na tych samych warunkach, dotyczących większości i quorum, ustalonych powyżej w punkcie 2, uchwalić przyjęcie na Członka Stowarzyszonego Organizacji każdego terytorium bądź grupy terytoriów, które nie ponoszą odpowiedzialności za prowadzenie własnej polityki zagranicznej, na prośbę przedstawioną w ich imieniu przez Państwo-Członka albo przez władzę ponoszącą odpowiedzialność za prowadzenie ich polityki zagranicznej, pod warunkiem, że takie Państwo-Członek czy władza złoży oficjalny dokument stwierdzający, że przyjmuje w imieniu proponowanego Członka Stowarzyszonego zobowiązania wynikające z Konstytucji obowiązującej w chwili przyjęcia oraz przyjmuje na siebie odpowiedzialność za wykonanie przez tego Członka Stowarzyszonego postanowień wymienionych w punkcie 4 artykułu VIII, w punktach 1 i 2 artykułu XV oraz w punktach 2 i 3 artykułu XVII niniejszej Konstytucji.

4. Charakter oraz zakres praw i obowiązków Członka Stowarzyszonego określają odpowiednie postanowienia zawarte w niniejszej Konstytucji oraz w Regulaminie Organizacji.

5. Państwa-Członkowie oraz Członkowie Stowarzyszeni nabywają prawa członkowskie w dniu zatwierdzenia przez Konferencję prośby o przyjęcie ich w poczet członków.

Artykuł  III

Konferencja

1. Organizacja działa poprzez Konferencję, na której każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony reprezentowane są przez jednego delegata. Członkowie Stowarzyszeni mają prawo brania udziału w obradach Konferencji, lecz nie mogą pełnić żadnej funkcji i nie mają prawa głosowania.

2. Każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony mogą wyznaczyć zastępcę delegata, pomocników i doradców. Konferencja ustala warunki udziału w obradach zastępców, pomocników i doradców; jednakże udział taki nie daje im prawa głosowania, chyba że zastępca, pomocnik lub doradca zastępuje na Konferencji delegata.

3. Żaden delegat nie może reprezentować więcej niż jedno Państwo-Członka bądź Członka Stowarzyszonego.

4. Każde Państwo-Członek ma tylko jeden głos. Państwo-Członek, które zalega z wpłatą na rzecz Organizacji należnej od niego składki, nie ma prawa głosowania na Konferencji, jeżeli zaległa kwota równa się sumie składek należnych od niego za dwa poprzednie lata budżetowe albo przekracza tę sumę. Konferencja może jednak zezwolić takiemu Państwu-Członkowi na wzięcie udziału w głosowaniu, jeżeli stwierdzi, że zwłoka w uiszczeniu składek nastąpiła wskutek okoliczności niezależnych od jego woli.

5. Konferencja może zaprosić każdą organizację międzynarodową, której zadania są podobne do zadań Organizacji, do wzięcia udziału w jej posiedzeniach, na warunkach ustalonych przez Konferencję. Przedstawiciele takich organizacji nie mają prawa głosowania.

6. Konferencja zbiera się raz na dwa lata na sesje zwyczajne. Konferencja może zbierać się na sesje nadzwyczajne:

a) jeżeli na którejkolwiek sesji zwyczajnej Konferencja podejmie uchwałę większością oddanych głosów, że zbierze się w roku następnym;

b) jeżeli Rada udzieli Dyrektorowi Generalnemu instrukcji w tym względzie albo jeżeli tego zażąda przynajmniej jedna trzecia Państw-Członków.

7. Konferencja wybiera członków swego biura.

8. Z wyjątkiem przypadków wyraźnie przewidzianych w niniejszej Konstytucji albo w regulaminach uchwalonych przez Konferencję wszystkie uchwały Konferencji zapadają większością oddanych głosów.

Artykuł  IV

Zadania Konferencji

1. Konferencja ustala politykę Organizacji i uchwala jej budżet oraz korzysta z innych uprawnień przyznanych jej niniejszą Konstytucją.

2. Konferencja uchwala Regulamin Wewnętrzny oraz Regulamin Finansowy Organizacji.

3. Konferencja może udzielać zaleceń Państwom-Członkom i Członkom Stowarzyszonym większością dwóch trzecich oddanych głosów w sprawach dotyczących wyżywienia oraz rolnictwa, w celu rozpatrzenia ich przez nie oraz wprowadzenia w życie na terenie krajowym.

4. Konferencja może udzielać zaleceń wszelkim organizacjom międzynarodowym we wszelkich sprawach związanych z celami Organizacji.

Artykuł  V

Rada Organizacji

1. Konferencja wybiera Radę Organizacji, składającą się z dwudziestu czterech Państw-Członków. Każde Państwo-Członek należące do Rady jest w niej reprezentowane przez jednego przedstawiciela. Konferencja ustala czas trwania mandatu Członków Rady oraz inne warunki dotyczące wykorzystania tego mandatu.

2. Konferencja mianuje ponadto niezależnego Przewodniczącego Rady.

3. Rada posiada takie uprawnienia, jakie jej przyzna Konferencja; Konferencja nie może jednak przyznać Radzie uprawnień wymienionych w punktach 2 i 3 artykułu II, w artykule IV, w punkcie 1 artykułu VII, w artykule XII, w punkcie 4 artykułu XIII, w punktach 1 i 4 artykułu XIV oraz w artykule XIX niniejszej Konstytucji.

4. Rada wyznacza członków swego biura, z wyjątkiem Przewodniczącego, oraz ustala, w ramach uchwał Konferencji, własny regulamin wewnętrzny.

5. Rada tworzy Komitet Koordynacyjny, którego zadaniem jest wydawanie opinii w sprawach dotyczących koordynacji prac technicznych oraz w sprawie ciągłości zadań wykonywanych przez Organizację zgodnie z uchwałami Konferencji.

Artykuł  VI

Komisje, komitety, konferencje, grupy robocze i konsultacje

1. Dla ustalania i realizacji polityki Organizacji oraz koordynowania tej realizacji Konferencja lub Rada mogą tworzyć Komisje, w których skład mogą wchodzić wszystkie Państwa-Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni, albo Komisje Regionalne, otwarte dla wszystkich Państw-Członków oraz Członków Stowarzyszonych, których terytoria są położone całkowicie lub częściowo w jednej lub w wielu strefach.

2. Konferencja, Rada lub upoważniony przez Konferencję bądź Radę Dyrektor Generalny mogą tworzyć komitety i grupy robocze dla badania zagadnień związanych z celami Organizacji i składania sprawozdań w tych sprawach; takie Komitety i grupy robocze składają się bądź z wybranych Państw-Członków i Członków Stowarzyszonych, bądź z poszczególnych osób wyznaczonych indywidualnie ze względu na ich specjalną kompetencję w sprawach technicznych. Osoby takie wyznacza bądź Konferencja, bądź Rada, bądź wybrane Państwa-Członkowie albo Członkowie Stowarzyszeni, bądź też Dyrektor Generalny, zależnie od decyzji władzy, która utworzyła komitet lub grupę roboczą.

3. Konferencja, Rada lub upoważniony przez Konferencję bądź Radę Dyrektor Generalny ustalają, zależnie od okoliczności poszczególnego przypadku, zadania, jakie mają wykonać utworzone w ten sposób komisje, komitety i grupy robocze, oraz udzielają wskazówek dotyczących składania sprawozdań. Takie komisje i komitety mogą uchwalać własne regulaminy wewnętrzne, które nabierają mocy obowiązującej dopiero po zaaprobowaniu ich przez Dyrektora Generalnego oraz po zatwierdzeniu przez Konferencję lub Radę.

4. Dyrektor Generalny, w porozumieniu z Państwami-Członkami, z Członkami Stowarzyszonymi oraz z Komitetami krajowymi FAO, może ustalić listę rzeczoznawców w celu przeprowadzenia przez nich konsultacji z wybitnymi technikami w różnych dziedzinach działalności Organizacji. Dyrektor Generalny może zwoływać zebrania bądź wszystkich, bądź też niektórych spośród tych rzeczoznawców dla zasięgnięcia ich opinii w specjalnych sprawach.

5. Konferencja, Rada lub upoważniony przez Konferencję bądź Radę Dyrektor Generalny mogą zwoływać konferencje ogólne, regionalne, techniczne lub inne, posiedzenia grup roboczych bądź zebrania konsultacyjne Państw-Członków i Członków Stowarzyszonych, ustalając kompetencje tych konferencji i tryb składania sprawozdań. Konferencja, Rada lub Dyrektor mogą również postanowić, iż w takich konferencjach, grupach roboczych lub zebraniach konsultacyjnych wezmą udział, w takiej formie, jaką Konferencja, Rada lub Dyrektor uznają za stosowną, organizacje krajowe lub międzynarodowe zajmujące się problemami wyżywienia, produktów żywnościowych i rolnictwa.

6. Jeżeli według przekonania Dyrektora Generalnego zachodzi konieczność szybkiego działania, może on utworzyć komitety bądź grupy robocze oraz zwołać konferencje, grupy robocze i zebrania konsultacyjne, o których mowa w punktach 2 i 5 niniejszego artykułu. Dyrektor Generalny zawiadamia Państwa-Członków oraz Członków Stowarzyszonych o podjęciu takiej akcji i składa w tej sprawie sprawozdanie na najbliższym posiedzeniu Rady.

7. Członkowie Stowarzyszeni wchodzący w skład komisji, komitetów lub grup roboczych albo biorący udział w konferencjach, grupach roboczych lub w zebraniach konsultacyjnych, o których mowa w punktach 1, 2 i 5, mają prawo brać udział w dyskusjach podczas obrad tych komisji, komitetów, grup roboczych, na konferencjach i zebraniach konsultacyjnych, ale nie mogą pełnić żadnej funkcji i nie mają prawa głosowania.

Artykuł  VII

Dyrektor Generalny

1. Organizacja posiada Dyrektora Generalnego, którego wyznacza Konferencja w trybie i na warunkach ustalonych przez siebie.

2. Dyrektor Generalny, podlegający ogólnej kontroli konferencji i Rady, posiada prawo do kierowania całokształtem pracy Organizacji.

3. Dyrektor Generalny lub wyznaczony przez niego przedstawiciel bierze udział, jednak bez prawa głosowania, we wszystkich posiedzeniach Konferencji i Rady i przedstawia Konferencji i Radzie dla rozważenia wnioski w sprawie podjęcia odpowiedniej akcji w zakresie zagadnień, jakimi zajmują się te organy.

Artykuł  VIII

Personel

1. Dyrektor Generalny dobiera personel Organizacji zgodnie z regulaminem uchwalonym przez Konferencję.

2. Personel Organizacji jest odpowiedzialny przed Dyrektorem Generalnym. Praca personelu ma charakter wyłącznie międzynarodowy. Personel nie może zwracać się z prośbą o instrukcje dotyczące jego obowiązków służbowych do żadnej władzy poza Organizacją, ani nie może takich instrukcji otrzymywać. Państwa-Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zobowiązują się respektować w pełni międzynarodowy charakter pracy personelu i nie wywierać wpływu na żadnego ze swych obywateli podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych.

3. W doborze personelu Dyrektor Generalny, mając na uwadze przede wszystkim najwyższą wydajność pracy tego personelu oraz jego kwalifikacje techniczne, winien również należycie uwzględniać jak najszerszą bazę geograficzną, którą ten personel powinien reprezentować.

4. Każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony zobowiązują się, w granicach własnych postanowień konstytucyjnych, udzielić Dyrektorowi Generalnemu i wyższym urzędnikom przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, a reszcie personelu przyznać wszelkie ułatwienia i immunitety udzielane personelowi niedyplomatycznemu, przydzielanemu do przedstawicielstw dyplomatycznych, bądź też przyznać tej reszcie personelu takie ułatwienia i immunitety, jakie w przyszłości będą przyznawane podobnemu personelowi innych publicznych organizacji międzynarodowych.

Artykuł  IX

Siedziba

Siedzibę Organizacji wyznacza Konferencja.

Artykuł  X

Biura regionalne i biura łączności

1. Dyrektor Generalny może, za zgodą Konferencji, tworzyć biura regionalne.

2. Dyrektor Generalny może wyznaczać urzędników do utrzymywania łączności bądź z pewnymi krajami, bądź strefami, po wyrażeniu na to zgody przez zainteresowane rządy.

Artykuł  XI

Sprawozdania Państw-Członków i Członków Stowarzyszonych

1. Każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony przesyła Organizacji okresowe sprawozdania dotyczące postępów osiągniętych w realizacji celów Organizacji wymienionych we Wstępie oraz kroków poczynionych w związku z zaleceniami Konferencji lub zaproponowanymi przez nią umowami.

2. Konferencja określa termin składania tych sprawozdań, ich formę oraz dane, jakie powinny zawierać.

3. Dyrektor Generalny przedstawia Konferencji te sprawozdania łącznie z ich oceną dokonaną przez siebie i ogłasza takie sprawozdania i oceny, które Konferencja postanowi podać do publicznej wiadomości, wraz z wszelkimi sprawozdaniami przyjętymi w tych sprawach przez Konferencję.

4. Dyrektor Generalny może zwrócić się do każdego Państwa-Członka lub do każdego Członka Stowarzyszonego z prośbą o udzielenie informacji mających związek z celami Organizacji.

5. Każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony winni na prośbę Organizacji przesyłać jej wszelkie opublikowane ustawy, regulaminy i oficjalne sprawozdania oraz statystyki urzędowe dotyczące wyżywienia, produktów żywnościowych i rolnictwa.

Artykuł  XII

Stosunki z Organizacją Narodów Zjednoczonych

1. Organizacja utrzymuje stosunki z Organizacją Narodów Zjednoczonych jako organizacja wyspecjalizowana zgodnie z treścią artykułu 57 Karty Narodów Zjednoczonych.

2. Umowy określające stosunki między Organizacją a Organizacją Narodów Zjednoczonych zatwierdza Konferencja.

Artykuł  XIII

Współpraca z organizacjami i osobami prywatnymi

1. W celu zapewnienia ścisłej współpracy między Organizacją a innymi organizacjami międzynarodowymi, mającymi podobne zadania, Konferencja może zawierać porozumienia z właściwymi władzami tych organizacji w sprawach podziału zadań i metod współpracy.

2. Dyrektor Generalny może, w granicach uchwał Konferencji, zawierać porozumienia z innymi organizacjami międzyrządowymi celem świadczenia wspólnych usług, wydawania wspólnych zarządzeń dotyczących doboru personelu, szkolenia, warunków pracy i innych podobnych spraw oraz wymiany personelu.

3. Konferencja może zatwierdzać porozumienia, na mocy których inne organizacje międzynarodowe, zajmujące się sprawami wyżywienia i rolnictwa, podporządkują się kierownictwu Organizacji, na warunkach uzgodnionych z właściwymi władzami zainteresowanych organizacji.

4. Konferencja wydaje przepisy, jakimi należy się kierować, aby zapewnić odpowiednią konsultację z rządami w sprawie stosunków między Organizacją a instytucjami krajowymi bądź osobami prywatnymi.

Artykuł  XIV

Konwencje i porozumienia

1. Konferencja może większością dwóch trzecich oddanych głosów zatwierdzić i przedstawić do rozpatrzenia Państwom-Członkom projekty konwencyj i porozumień w sprawach wyżywienia i rolnictwa. Rada może, zgodnie z procedurą ustaloną przez Konferencję i pod warunkiem, że będzie głosowało za tym co najmniej dwie trzecie członków Rady, zatwierdzić i przedstawić do rozpatrzenia Państwom-Członkom każdą konwencję lub porozumienie w sprawie wyżywienia i rolnictwa, którymi byłyby szczególnie zainteresowane Państwa-Członkowie jakiejś strefy geograficznej wymienionej w tej konwencji lub porozumieniu i które dotyczyłyby wyłącznie tej strefy, pod warunkiem, że:

a) konwencja bądź porozumienie zostaną przedstawione Radzie za pośrednictwem Dyrektora Generalnego w imieniu zebrania technicznego lub konferencji technicznej, które zredagowały konwencję bądź porozumienie i zaproponowały przedstawienie jej Państwom-Członkom zainteresowanym w zawarciu takiej konwencji bądź porozumienia;

b) konwencja bądź porozumienie będą zawierały postanowienia określające państwa, które mogą do nich przystąpić oraz ustalające liczbę Państw-Członków, których przystapienie do konwencji bądź porozumienia jest konieczne do wejścia ich w życie, i zapewniające, że przez nabranie mocy wiążącej porozumienia i konwencje przyczynią się w skuteczny sposób do osiągnięcia nakreślonych w nich celów;

c) konwencja bądź porozumienie nie będą nakładały na Państwa-Członków, które nie są sygnatariuszami danej konwencji bądź danego porozumienia, żadnych zobowiązań finansowych poza składkami na rzecz Organizacji, o których mowa w punkcie 2 artykułu XVII niniejszej Konstytucji.

Konwencje bądź porozumienia, zatwierdzone przez Konferencję lub przez Radę, nabierają mocy wiążącej w stosunku do każdego Państwa-Członka dopiero po przyjęciu przez niego konwencji bądź porozumienia zgodnie z przepisami konstytucyjnymi danego państwa.

2. Rada może, w ramach procedury ustalonej przez Konferencję, zatwierdzić i przedstawić do rozpatrzenia Państwom-Członkom dodatkowe regulaminy bądź porozumienia, mające na celu zapewnienie realizacji wszelkich konwencji bądź porozumień o charakterze ogólnym, które nabrały mocy wiążącej zgodnie z postanowieniami punktu 1. Wszelkie takie dodatkowe regulaminy bądź porozumienia nabierają mocy wiążącej w stosunku do każdego Państwa-Członka dopiero po przyjęciu przez niego tych regulaminów bądź porozumień zgodnie z przepisami konstytucyjnymi danego państwa.

3. Co do Członków Stowarzyszonych konwencje, porozumienia oraz dodatkowe regulaminy i porozumienia przedstawia się władzy odpowiedzialnej za prowadzenie polityki zagranicznej danego Członka Stowarzyszonego.

4. Konferencja ustala procedurę, jaką należy kierować się w celu zapewnienia odpowiedniej konsultacji z rządami oraz odpowiedniego przygotowania technicznego proponowanych konwencji bądź porozumień przed przekazaniem ich Konferencji bądź Radzie do rozpatrzenia.

5. Przewodniczący Konferencji bądź przewodniczący Rady, zależnie od charakteru sprawy, oraz Dyrektor Generalny stwierdzają autentyczność dwóch egzemplarzy, sporządzonych w języku lub językach oryginalnych każdej konwencji bądź porozumienia, zatwierdzonych przez Konferencję lub przez Radę. Jeden egzemplarz składa się w archiwum Organizacji, a drugi przesyła się Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do zarejestrowania zgodnie z postanowieniami punktu 6 niniejszego artykułu. Poza tym Dyrektor Generalny stwierdza autentyczność dalszych kopii konwencji bądź porozumień i przesyła po jednym egzemplarzu wszystkim Państwom-Członkom oraz tym Państwom nie należącym do Organizacji, które mogą przystąpić do konwencji bądź porozumień.

6. Dyrektor Generalny rejestruje w Organizacji Narodów Zjednoczonych wszelkie konwencje bądź porozumienia, które nabrały mocy wiążącej w wyniku akcji podjętej zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł  XV

Status prawny

1. Organizacja posiada osobowość prawną, by móc dokonywać wszelkich czynności prawnych, zgodnych z jej celami, w granicach uprawnień przyznanych jej niniejszą Konstytucją.

2. Każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony zobowiązują się udzielić Organizacji, w granicach swych przepisów konstytucyjnych, wszelkich immunitetów i ułatwień, jakich udzielają przedstawicielstwom dyplomatycznym, włączając w to nietykalność jej biur i archiwów, immunitet sądowy oraz zwolnienie od podatków.

3. Konferencja wydaje odpowiednie zarządzenia, mające na celu przekazanie sądowi administracyjnemu do rozstrzygnięcia wszelkich sporów powstałych w związku z warunkami przyjęcia i zatrudnienia personelu.

Artykuł  XVI

Interpretacja konstytucji oraz rozstrzyganie zagadnień prawnych

1. Wszelkie zagadnienia lub spory dotyczące interpretacji niniejszej Konstytucji, których nie rozstrzygnęła Konferencja, przekazuje się Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości, zgodnie ze Statutem tego Trybunału, albo innemu organowi, który wskaże Konferencja.

2. Każda prośba, skierowana przez Organizację do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, o wydanie opinii doradczej w sprawach prawnych, powstałych w związku z działalnością Organizacji, powinna być zgodna z porozumieniami zawartymi przez Organizację z Organizacją Narodów Zjednoczonych.

3. Tryb zgłaszania wszelkich zagadnień lub sporów zgodnie z niniejszym artykułem bądź też zwracania się z prośbą o wydanie opinii doradczej normują przepisy ustalone przez Konferencję.

Artykuł  XVII

Budżet i składki

1. Na każdej zwyczajnej sesji Konferencji Dyrektor Generalny przedstawia do zatwierdzenia budżet Organizacji.

2. Każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony zobowiązują się wpłacać na rzecz Organizacji przypadającą na nich składkę roczną, ustaloną przez Konferencję. Ustalając wysokość składki, jaką mają wpłacać Państwa-Członkowie oraz Członkowie Stowarzyszeni, Konferencja bierze pod uwagę różnicę w statusie prawnym istniejącą między Państwami-Członkami a Członkami Stowarzyszonymi.

3. Każde Państwo-Członek i każdy Członek Stowarzyszony, po pozytywnym załatwieniu ich prośby o przyjęcie, wpłacają pierwszą składkę na rzecz Organizacji na bieżący rok budżetowy w wysokości ustalonej przez Konferencję.

4. Rok budżetowy Organizacji pokrywa się z rokiem kalendarzowym, chyba że konferencja postanowi inaczej.

Artykuł  XVIII

Wystąpienie z Organizacji

Po upływie czterech lat, licząc od daty przystąpienia do niniejszej Konstytucji, każde Państwo-Członek może w każdej chwili zgłosić swoje wystąpienie z Organizacji. Wystąpienie z Organizacji Członka Stowarzyszonego zgłasza Państwo-Członek lub władza odpowiedzialna za prowadzenie jego polityki zagranicznej. Wystąpienie z Organizacji następuje po upływie roku, licząc od daty zawiadomienia o tym Dyrektora Generalnego. Każde Państwo-Członek, które zgłosiło swoje wystąpienie z Organizacji, jak również każdy Członek Stowarzyszony, w którego imieniu zgłoszono wystąpienie, uiszczają składki za cały rok budżetowy, w których wystąpienie z organizacji staje się prawomocne.

Artykuł  XIX

Poprawki do Konstytucji

1. Konferencja może wprowadzić poprawki do niniejszej Konstytucji większością dwóch trzecich oddanych głosów, pod warunkiem, że ta większość obejmuje więcej niż połowę wszystkich Państw-Członków należących do Organizacji.

2. Poprawki, które nie nakładają nowych zobowiązań na Państwa-Członków bądź też na Członków Stowarzyszonych, wchodzą w życie natychmiast, chyba że uchwała wprowadzająca te poprawki postanawia inaczej. Poprawki nakładające nowe zobowiązania nabierają mocy wiążącej w stosunku do Państw-Członków lub Członków Stowarzyszonych, które te poprawki przyjmują, z chwilą przyjęcia tych poprawek przez dwie trzecie wszystkich Państw-Członków Organizacji, w stosunku zaś do pozostałych Państw-Członków lub Członków Stowarzyszonych z chwilą przyjęcia przez nich tych poprawek. Przyjęcie poprawek nakładających nowe zobowiązania na Członków Stowarzyszonych wymaga wyrażenia w ich imieniu zgody przez Państwo-Członka lub przez władzę odpowiedzialną za prowadzenie polityki międzynarodowej tych Członków Stowarzyszonych.

Artykuł  XX

Wejście w życie Konstytucji

1. Niniejsza Konstytucja jest otwarta do przystąpienia do niej Państw wymienionych w załączniku I.

2. Poszczególne rządy przesyłają dokumenty przystąpienia do Konstytucji pod adresem Tymczasowej Komisji Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa, która zawiadamia o ich przyjęciu rządy państw wymienionych w załączniku I.

Zawiadomienie o przystąpieniu do Konstytucji może być przesłane do Komisji Tymczasowej za pośrednictwem przedstawiciela dyplomatycznego; w takim przypadku dokument przystąpienia powinien być przesłany Komisji możliwie najrychlej.

3. Po otrzymaniu dwudziestu zawiadomień o przystąpieniu do Konstytucji Komisja Tymczasowa postara się o to, aby przedstawiciele dyplomatyczni Państw, które nadesłały zawiadomienia o przystąpieniu, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali jeden egzemplarz niniejszej Konstytucji. Niniejsza Konstytucja wchodzi w życie z chwilą podpisania go przez co najmniej dwadzieścia Państw wymienionych w załączniku I.

4. Przystąpienia do Konstytucji, zakomunikowane po wejściu w życie, nabierają mocy wiążącej z chwilą otrzymania zawiadomień przez Komisję Tymczasową lub Organizację.

Artykuł  XXI

Teksty autentyczne Konstytucji

Teksty angielski, francuski i hiszpański niniejszej Konstytucji mają jednakową moc wiążącą.

Załącznik I

Państwa, które mogą stać się członkami założycielami

Abisynia

Australia

Belgia

Boliwia

Brazylia

Chile

Chiny

Czechosłowacja

Dania

Egipt

El Salvador

Ekwador

Filipiny

Francja

Grecja

Gwatemala

Haiti

Holandia

Honduras

Indie

Irak

Iran

Islandia

Jugosławia

Kanada

Kolumbia

Costa Rica

Kuba

Liberia

Unia Południowo-Afrykańska

Luksemburg

Meksyk

Nikaragua

Norwegia

Nowa Zelandia

Panama

Paragwaj

Peru

Polska

Republika Dominikańska

Stany Zjednoczone Ameryki

Urugwaj

Wenezuela

Zjednoczone Królestwo

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

• Identyfikator: Dz.U.1958.57.283
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konstytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa. Quebec.1945.10.16.
• Data aktu: 16/10/1945
• Data ogłoszenia: 26/09/1958
• Data wejścia w życie: 15/04/1958