Konwencja (nr 101) dotycząca płatnych urlopów w rolnictwie. Genewa.1952.06.26.

KONWENCJA (NR 1O1)

DOTYCZĄCA PŁATNYCH URLOPÓW W ROLNICTWIE

przyjęta w Genewie dnia 26 czerwca 1952 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 26 czerwca 1952 r. przyjęta została w Genewie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja (nr 101) dotycząca płatnych urlopów w rolnictwie.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 4.VIII.1956 r.

(Tekst Konwencji w przekładzie polskim i w brzmieniach oryginalnych zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA NR 101

dotycząca płatnych urlopów w rolnictwie

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

Zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam dnia 4 czerwca 1952 r. na swej trzydziestej piątej sesji,

Postanowiwszy przyjąć różne wnioski dotyczące płatnych urlopów w rolnictwie, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku obrad sesji,

Postanowiwszy, że wnioski te będą ujęte w formie konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia dwudziestego szóstego czerwca tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego drugiego roku poniższą konwencję pod nazwą Konwencji o płatnych urlopach (rolnictwo), 1952.

Artykuł  1

Pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwach rolnych, jak też w zajęciach pokrewnych powinni korzystać z corocznego płatnego urlopu po okresie nieprzerwanej pracy u tego samego pracodawcy.

Artykuł  2

1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, będzie miał swobodę postanowienia, w jaki sposób będzie zapewnione udzielanie płatnych urlopów w rolnictwie.

2. Udzielanie płatnych urlopów będzie mogło być ewentualnie zapewnione drogą układów zbiorowych lub przez powierzenie ich uregulowania specjalnym organom.

3. Gdy sposób, w jaki zapewnione jest udzielanie płatnych urlopów w rolnictwie, na to pozwala:

a) będzie należało podjąć wstępne wyczerpujące konsultacje pomiędzy najbardziej reprezentatywnymi organizacjami zainteresowanych pracodawców i pracowników, o ile takie istnieją, oraz wszelkimi innymi osobami specjalnie kwalifikowanymi pod tym względem z uwagi na ich zawód lub pracę, do których to osób właściwa władza uważałaby za celowe się zwrócić;

b) zainteresowani pracodawcy i pracownicy powinni uczestniczyć w regulowaniu płatnych urlopów lub być konsultowani w tej sprawie albo mieć prawo do wyrażenia swej opinii w formie i stopniu, określonych przez ustawodawstwo krajowe, lecz w każdym razie na zasadzie bezwzględnej równości.

Artykuł  3

Minimalny wymagany okres nieprzerwanej pracy i minimalny wymiar corocznego płatnego urlopu będą określone przez ustawodawstwo krajowe, układy zbiorowe, orzeczenia rozjemcze albo przez specjalne organy powołane do normowania płatnych urlopów w rolnictwie lub we wszelki inny sposób zatwierdzony przez właściwą władzę.

Artykuł  4

1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, ma możność po zasięgnięciu opinii najbardziej reprezentatywnych organizacji zainteresowanych pracodawców i pracowników, o ile takie istnieją, określić przedsiębiorstwa, zajęcia i kategorie osób wymienione w artykule 1, do których będą się stosowały postanowienia Konwencji.

2. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, może wyłączyć spod stosowania wszystkich lub niektórych postanowień konwencji kategorie osób, do których postanowienia te nie dają się zastosować ze względu na warunki ich zatrudnienia, jak np. zatrudnieni przez rolnika członkowie jego rodziny.

Artykuł  5

Gdy okaże się to wskazane, należy przewidzieć, zgodnie z procedurą ustaloną dla uregulowania płatnych urlopów w rolnictwie:

a) korzystniejszy system dla pracowników młodocianych, w tym uczniów, w przypadkach, gdy coroczne płatne urlopy udzielane pracownikom dorosłym nie są uważane za odpowiednie dla pracowników młodocianych;

b) przedłużenie okresu trwania płatnego urlopu wraz z trwaniem zatrudnienia;

c) urlop proporcjonalny lub, w jego braku, odszkodowanie wyrównawcze, jeżeli okres nieprzerwanej służby pracownika nie pozwala mu pretendować do corocznego płatnego urlopu, lecz przekracza okres minimalny ustalony zgodnie z ustanowioną procedurą;

d) przy udzielaniu corocznego płatnego urlopu - wyłączenie urzędowych i zwyczajowych dni świątecznych, okresów odpoczynku tygodniowego, a w granicach ustalonych zgodnie z ustanowioną procedurą - czasowych przerw w pracy, wynikających z takich powodów, jak choroba lub wypadek.

Artykuł  6

Coroczny płatny urlop będzie mógł być udzielony w granicach, jakie będą mogły być ustalone przez ustawodowstwo krajowe, układy zbiorowe, orzeczenia rozjemcze lub przez specjalne organy, powołane do uregulowania płatnych urlopów w rolnictwie, albo we wszelki inny sposób zatwierdzony przez właściwą władzę.

Artykuł  7

1. Każda osoba biorąca urlop na mocy niniejszej Konwencji otrzymywać będzie za cały czas trwania tego urlopu wynagrodzenie, które nie może być niższe od jej zwykłego wynagrodzenia, lub takie wynagrodzenie, jakie będzie mogło być ustanowione zgodnie z paragrafami 2 i 3 niniejszego artykułu.

2. Wynagrodzenie należne za okres urlopu będzie obliczane w sposób przepisany przez ustawodawstwo krajowe, układy zbiorowe, orzeczenia rozjemcze lub przez organy specjalnie powołane do uregulowania płatnych urlopów w rolnictwie, albo we wszelki inny sposób zatwierdzony przez właściwą władzę.

3. Gdy w wynagrodzeniu osoby biorącej urlop mieszczą się również świadczenia w naturze, będzie można jej wypłacić za okres urlopu gotówkową równowartość tych świadczeń.

Artykuł  8

Wszelki układ co do zrzeczenia się prawa do corocznego płatnego urlopu lub co do zrzeczenia się tego urlopu powinien być uważany za nieważny.

Artykuł  9

Każda osoba, zwolniona bez własnej winy przez wzięciem należnego jej urlopu, powinna otrzymać za każdy dzień urlopu należnego jej w myśl niniejszej Konwencji wynagrodzenie przewidziane w artykule 7.

Artykuł  10

Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, powinien zapewnić istnienie odpowiedniego systemu inspekcji i kontroli dla zabezpieczenia stosowania Konwencji.

Artykuł  11

Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, powinien przesyłać co rok Międzynarodowemu Biuru Pracy ogólne sprawozdanie, informujące, w jaki sposób stosowane są postanowienia Konwencji. Sprawozdanie to zawierać będzie ogólne wskazówki co do zajęć, kategorii i przybliżonej liczby pracowników, do których ma zastosowanie ta reglamentacja, czasu trwania udzielanych urlopów i, w razie potrzeby, innych najważniejszych okoliczności, dotyczących płatnych urlopów w rolnictwie.

Artykuł  12

Formalne ratyfikacje niniejszej Konwencji zostaną przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy do zarejestrowania.

Artykuł  13

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie w dwanaście miesięcy po zarejestrowaniu przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji dwóch Członków.

3. Następnie Konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka w dwanaście miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł  14

1. Deklaracje, które zostaną przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, zgodnie z paragrafem 2 artykułu 35 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, powinny wskazywać:

a) obszary, co do których dany Członek zobowiązuje się, aby postanowienia Konwencji były stosowane bez zmian;

b) obszary, co do których zobowiązuje się on, aby postanowienia Konwencji były stosowane ze zmianami i na czym te zmiany polegają;

c) obszary, do których Konwencja nie da się zastosować, i w takich przypadkach powody, dla których jest to niemożliwe;

d) obszary, co do których zastrzega on sobie decyzję aż do czasu dokładniejszego zbadania sytuacji w stosunku do tych obszarów.

2. Zobowiązania wymienione w ustępach a) i b) pierwszego paragrafu niniejszego artykułu będą uważane za części składowe ratyfikacji i pociągać będą za sobą identyczne z nią skutki.

3. Każdy Członek będzie mógł zrzec się na mocy nowej deklaracji, całkowicie lub częściowo, zastrzeżeń zawartych w swej poprzedniej deklaracji na mocy ustępów b), c) i d) pierwszego paragrafu niniejszego artykułu.

4. Każdy Członek będzie mógł podczas okresów, w ciągu których niniejsza Konwencja może być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami artykułu 16, przesłać Dyrektorowi Generalnemu nową deklarację, zmieniającą pod każdym innym względem tekst wszelkiej poprzedniej deklaracji i przedstawiającą sytuację na określonych obszarach.

Artykuł  15

1. Deklaracje przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy powinny, zgodnie z paragrafami 4 i 5 artykułu 35 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, wskazywać, czy postanowienia Konwencji będą stosowane na tym obszarze ze zmianami lub bez nich, a gdy deklaracja wskazuje, że postanowienia Konwencji stosuje się z zastrzeżeniem zmian, powinna wyszczególnić, na czym te zmiany polegają.

2. Zainteresowany Członek lub Członkowie albo zainteresowana władza międzynarodowa będą mogli zrzec się całkowicie lub częściowo późniejszą deklaracją prawa powoływania się na zmianę wskazaną w dawniejszej deklaracji.

3. Zainteresowany Członek lub Członkowie albo zainteresowana władza międzynarodowa będą mogli podczas okresów, w ciągu których Konwencję można wypowiedzieć, zgodnie z postanowieniami artykułu 16, przesłać Dyrektorowi Generalnemu nową deklarację, zmieniającą pod każdym innym względem tekst dawniejszej deklaracji i przedstawiającą sytuację w zakresie stosowania tej konwencji.

Artykuł  16

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty pierwszego wejścia jej w życie - aktem przesłanym Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabiera mocy dopiero w rok po jego zarejestrowaniu.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, a który w ciągu roku po upływie okresu dziesięciu lat wymienionego w poprzednim paragrafie nie skorzysta z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany na następny okres dziesięciu lat, po czym będzie mógł wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat w warunkach przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł  17

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji, deklaracji i wypowiedzeń przesłanych mu przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej przesłanej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę, w której niniejsza Konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  18

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy poda Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych do zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, pełne informacje o wszystkich ratyfikacjach, deklaracjach i aktach wypowiedzenia, zarejestrowanych przez niego zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Artykuł  19

W każdym przypadku kiedy Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy uzna to za potrzebne, przedstawi ona Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej Konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać sprawę jej rewizji w całości lub częściowo na porządek obrad Konferencji.

Artykuł  20

1. Jeżeli Konferencja przyjmie nową konwencję stanowiącą całkowitą lub częściową rewizję niniejszej Konwencji i o ile nowa konwencja nie postanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji oznaczać będzie z samego prawa natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej Konwencji, pomimo postanowień artykułu 16, z zastrzeżeniem, że nowa zrewidowana konwencja weszła w życie;

b) od daty wejścia w życie nowej zrewidowanej konwencji Konwencja niniejsza przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej treści i formie dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji zrewidowanej.

Artykuł  21

Brzmienia francuskie i angielskie tekstu niniejszej Konwencji są jednakowo miarodajne.

• Identyfikator: Dz.U.1958.29.123
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja (nr 101) dotycząca płatnych urlopów w rolnictwie. Genewa.1952.06.26.
• Data aktu: 26/06/1952
• Data ogłoszenia: 28/05/1958
• Data wejścia w życie: 08/10/1956