artykułami 57 i 61 Konwencji Genewskiej polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych,artykułami 56 i 60 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu,
artykułami 137 i 140 Konwencji Genewskiej o traktowaniu jeńców wojennych oraz
artykułami 152 i 156 Konwencji Genewskiej o ochronie osób cywilnych podczas wojny,
podpisanych w Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 38, poz. 171), następujące państwa złożyły Rządowi Szwajcarskiemu swoje dokumenty ratyfikacyjne bądź akcesyjne powyższych konwencyj:
Panama dnia 10 lutego 1956 r.,
Wenezuela dnia 13 lutego 1956 r.,
Irak dnia 14 lutego 1956 r.,
Peru dnia 15 lutego 1956 r.,
Libia dnia 22 maja 1956 r.,
Grecja dnia 5 czerwca 1956 r.,
Maroko dnia 26 lipca 1956 r.,
Argentyna dnia 18 września 1956 r.,
Afganistan dnia 26 września 1956 r.,
Laos dnia 29 października 1956 r.,
Niemiecka Republika Demokratyczna dnia 30 listopada 1956 r.,
z następującymi zastrzeżeniami:
Do artykułu 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych, do art. 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu, do art. 10 Konwencji Genewskiej o traktowaniu jeńców wojennych oraz do art. 11 Konwencji Genewskiej o ochronie osób cywilnych podczas wojny:
"Prośba, skierowana przez Mocarstwo zatrzymujące do Mocarstwa neutralnego albo do organizacji międzynarodowej lub humanitarnej, o podjęcie się zadań, powierzonych Mocarstwom opiekuńczym postanowieniami Konwencji, nie będzie uważana przez Niemiecką Republikę Demokratyczną za obowiązującą, o ile nie uzyska się na to zgody Rządu kraju, którego osoby podlegające ochronie są obywatelami".
Do art. 12 Konwencji Genewskiej o traktowaniu jeńców wojennych:
"Rząd Niemieckiej Republiki Demokratycznej oświadcza, że Mocarstwo zatrzymujące, przekazując jeńców wojennych innemu Mocarstwu, które przystąpiło do Konwencji, nie jest uwolnione od odpowiedzialności za przestrzeganie postanowień Konwencji w stosunku do jeńców wojennych".
Do art. 85 Konwencji Genewskiej o traktowaniu jeńców wojennych:
"Rząd Niemieckiej Republiki Demokratycznej nie przyzna korzyści artykułu 85 jeńcom wojennym, którzy zostaną skazani wyrokiem prawomocnym za zbrodnie wojenne lub zbrodnie przeciw ludzkości zgodnie z zasadami Trybunału Sprawiedliwości w Norymberdze".
Do art. 45 Konwencji Genewskiej o ochronie osób cywilnych podczas wojny:
"Rząd Niemieckiej Republiki Demokratycznej oświadcza, że Mocarstwo zatrzymujące, przekazując osoby podlegające ochronie innemu Mocarstwu, które przystąpiło do Konwencji, nie jest uwolnione od odpowiedzialności za przestrzeganie postanowień Konwencji w stosunku do osób podlegających ochronie".
Chińska Republika Ludowa 28 grudnia 1956 roku
z następującymi zastrzeżeniami:
1. "Odnośnie do art. 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych z dnia 12 sierpnia 1949 r. Chińska Republika Ludowa nie będzie uważała za ważną prośby Mocarstwa zatrzymującego rannych i chorych lub personel sanitarny i kapelanów, skierowanej do państwa neutralnego lub organizacji humanitarnej, o podjęcie się zadań powierzonych Mocarstwu opiekuńczemu, o ile nie uzyska się na to zgody rządu państwa, którego osoby podlegające ochronie są obywatelami.
2. Odnośnie do art. 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu z dnia 12 sierpnia 1949 r. Chińska Republika Ludowa nie uzna za ważną prośby Mocarstwa zatrzymującego rannych, chorych i rozbitków lub personel sanitarny i kapelanów, skierowanej do państwa neutralnego lub organizacji humanitarnej, o podjęcie się zadań powierzonych Mocarstwu opiekuńczemu, o ile nie uzyska się na to zgody rządu państwa, którego osoby podlegające ochronie są obywatelami.
3. Odnośnie do art. 10 Konwencji Genewskiej o traktowaniu jeńców wojennych z dnia 12 sierpnia 1949 r. Chińska Republika Ludowa nie uzna za ważną prośby Mocarstwa zatrzymującego jeńców wojennych, skierowanej do państwa neutralnego lub organizacji humanitarnej, o podjęcie się zadań powierzonych Mocarstwu opiekuńczemu, o ile nie zostanie na to uzyskana zgoda rządu państwa, którego jeńcy wojenni są obywatelami. Odnośnie do art. 12 Chińska Republika Ludowa uważa, że Mocarstwo zatrzymujące, które przekazało jeńców wojennych innemu Umawiającemu się Mocarstwu, nie jest z tego powodu uwolnione od odpowiedzialności za stosowanie Konwencji, kiedy ci jeńcy wojenni są pod władzą Mocarstwa, które ich przyjęło. Odnośnie do art. 85 Chińska Republika Ludowa nie jest związana artykułem 85 w sprawie traktowania jeńców wojennych skazanych na mocy ustawodawstwa Mocarstwa zatrzymującego zgodnie z zasadami ustalonymi przez Międzynarodowe Trybunały Wojskowe w Norymberdze i Tokio w procesie o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciw ludzkości.
4. Jakkolwiek Konwencja Genewska dotycząca ochrony osób cywilnych podczas wojny z dnia 12 sierpnia 1949 r. nie stosuje się do osób cywilnych znajdujących się poza terytorium okupowanym przez nieprzyjaciela i w następstwie nie odpowiada całkowicie wymaganiom humanitarnym, jest ona zgodna z interesem ochrony osób cywilnych na terytoriach okupowanych oraz w pewnych innych przypadkach i z tej przyczyny jest ratyfikowana z następującymi zastrzeżeniami:
Odnośnie do art. 11 Chińska Republika Ludowa nie uzna za ważną prośby Mocarstwa zatrzymującego osoby podlegające ochronie, skierowanej do państwa neutralnego lub organizacji humanitarnej, o podjęcie się zadań powierzonych Mocarstwu opiekuńczemu, o ile nie zostanie uzyskana na to zgoda rządu państwa, którego osoby podlegające ochronie są obywatelami.
Odnośnie do art. 45 Chińska Republika Ludowa uważa, że Mocarstwo zatrzymujące, które przekazało osoby podlegające ochronie innemu Umawiającemu się Mocarstwu, nie jest z tego powodu uwolnione od odpowiedzialności za stosowanie Konwencji, kiedy te osoby podlegające ochronie są pod władzą Mocarstwa, które je przyjęło."
Iran 20 lutego 1957 roku
Haiti 11 kwietnia 1957 roku
Tunis 4 maja 1957 roku
Albania 27 maja 1957 roku
Demokratyczna Republika Wietnamu 28 czerwca 1957 roku
Brazylia 29 czerwca 1957 roku
