Uposażenie pracowników państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon".

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 5 września 1957 r.

w sprawie uposażenia pracowników państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon".

Na podstawie art. 18 ust. 2, 4 i 7 przepisów z dnia 22 marca 1928 r. o utworzeniu państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" (Dz. U. z 1932 r. Nr 105, poz. 879) oraz art. 65 i art. 66 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o łączności (Dz. U. Nr 8, poz. 48) zarządza się, co następuje:

§ 1. Pracownicy państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon", w dalszym ciągu rozporządzenia zwani "pracownikami", są wynagradzani według zasad określonych w niniejszym rozporządzeniu.

§  2.

1. Ustanawia się 15 grup uposażenia zasadniczego oraz 12 stawek dodatku służbowego według następujących tabel:

Tabela I.

Stawki uposażenia zasadniczego.

Grupa uposażenia	Szczebel	Kwota uposażenia zasadniczego miesięcznie w złotych
1	A	4.500
	B	4.250
2	A	4.000
	B	3.750
3	A	3.500
	B	3.250
4	A	3.000
	B	2.750
5	A	2.500
	B	2.250
6		2.000
7		1.850
8		1.700
9		1.550
10		1.400
11		1.275
12		1.150
13		1.000
14		900
15		800

Tabela II.

Stawki dodatku służbowego.

Stawka dodatku	Miesięcznie w złotych
	od	do
1	900	1.500
2	800	1.400
3	650	1.200
4	600	1.100
5	500	1.000
6	450	900
7	400	800
8	350	700
9	150	450
10	150	400
11	100	350
12	100	300

2. Minister Łączności określa w drodze rozporządzenia wydanego w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności tabele stanowisk i przywiązane do nich grupy i szczeble uposażenia zasadniczego oraz stawki dodatku służbowego.

§ 3. Przy mianowaniu pracownik otrzymuje zasadnicze uposażenie według grupy podstawowej przywiązanej do stanowiska lub zachowuje uposażenie według posiadanej grupy uposażenia.

§ 4. W wyjątkowym wypadku pracownikowi o wybitnych kwalifikacjach służbowych i długim stażu pracy może być przyznana za zgodą Ministra Łączności w ramach funduszu płac wyższa grupa uposażenia, aniżeli przywiązana do stanowiska, które pracownik zajmuje.

§  5.

1. Pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy otrzymują dodatek za nieprzerwany czas pracy w zależności od stażu pracy w państwowym przedsiębiorstwie "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" po dniu 22 lipca 1944 r.

2. Do stażu pracy uprawniającego do dodatku za nieprzerwany czas pracy wlicza się ponadto z uwzględnieniem daty określonej w ust. 1:

1) czas pracy w Ministerstwie Łączności oraz w jednostkach, których działalność została włączona do państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon",

2) czas pracy w służbie łączności za granicą pracowników, którzy w ramach repatriacji powrócili do kraju,

3) czas pracy w organizacjach partyjnych i związkowych,

4) czas pracy, zaliczalny do wysługi lat na podstawie szczególnych przepisów prawnych,

5) czas urlopu bezpłatnego w granicach nie przekraczających pięciu lat, udzielonego pracownikowi państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" w związku z czasowym pełnieniem pracy w innych jednostkach organizacyjnych wchodzących w skład resortu łączności; zasady wliczania do stażu pracy czasu innych urlopów bezpłatnych ustali Minister Łączności w porozumieniu z Komitetem Pracy i Płac i Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności.

3. Nie wlicza się do stażu pracy uprawniającego do przyznania dodatku za nieprzerwany czas pracy czasu zawieszenia w służbie, jeżeli postępowanie karne lub dyscyplinarne zakończyło się ukaraniem pracownika.

§  6.

1. Pracownik, z którym po dniu 30 września 1960 r. rozwiązano stosunek pracy i z którym następnie zawarto stosunek pracy, traci prawo do zaliczenia przepracowanego uprzednio czasu pracy w państwowym przedsiębiorstwie "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" do stażu pracy.

2. Za rozwiązanie stosunku pracy w rozumieniu ust. 1 nie uważa się przejścia do pracy w Ministerstwie Łączności, w organizacjach partyjnych i związkowych oraz uzyskania urlopu bezpłatnego, którego czas trwania wlicza się do stażu pracy w myśl przepisów § 5 ust. 2 pkt 5.

3. Okres pracy, o którym jest mowa w ust. 1, może być zaliczony do stażu pracy uzasadniającego przyznanie dodatku za nieprzerwany czas pracy za zgodą Ministra Łączności.

§  7.

1. Ustanawia się miesięczne stawki dodatku za nieprzerwany czas pracy według następującej tabeli:

Tabela III.

Dodatek za nieprzerwany czas pracy.

Grupa uposażenia zasadniczego	Stawka dodatku miesięcznie w złotych
	po 5 latach pracy	po 10 latach pracy	po 15 latach pracy
1	125	250	375
2	105	210	315
3	90	180	270
4	80	160	240
5	75	150	225
6	70	140	210
7	65	130	195
8	60	120	180
9	55	110	165
10	50	100	150
11	45	90	135
12	40	80	120
13	35	70	105
14	33	65	100
15	30	55	85

2. Dodatek za nieprzerwany czas pracy nie podlega podatkowi od wynagrodzeń.

§  8.

1. Dodatek za nieprzerwany czas pracy przysługuje pracownikowi, który w dniu 30 września spełnia warunki wymagane do jego uzyskania.

2. Dodatek płatny jest raz w roku w dniu 18 października.

§  9.

1. Dodatek za nieprzerwany czas pracy przyznaje się pod warunkiem nienagannej pracy.

2. Pracownikowi, który w roku poprzedzającym wypłatę dodatku opuścił pracę bez usprawiedliwienia, przyznaje się dodatek za nieprzerwany czas pracy zmniejszony:

1) za jeden opuszczony dzień - o 25%,

2) za dwa opuszczone dni - o 50%.

3. Pracownikowi, który w roku poprzedzającym wypłatę dodatku za nieprzerwany czas pracy opuścił bez usprawiedliwienia więcej niż dwa dni pracy, dodatek ten nie przysługuje.

4. Dodatek za nieprzerwany czas pracy nie może być przyznany pracownikowi ukaranemu w roku poprzedzającym wypłatę prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym lub też prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa związane z naruszeniem obowiązków służbowych.

§  10.

1. Pracownikowi, z którym został rozwiązany stosunek pracy przed dniem 18 października, a który w roku poprzedzającym tę datę pozostawał w stosunku pracy co najmniej przez okres 3 miesięcy, przyznaje się dodatek za nieprzerwany czas pracy w wysokości proporcjonalnej do czasu trwania stosunku pracy w danym roku, z wyjątkiem wypadków:

1) gdy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na wniosek pracownika,

2) gdy rozwiązanie stosunku pracy dokonane zostało bez wypowiedzenia z winy pracownika.

2. Wypłata dodatku za nieprzerwany czas pracy obliczonego w sposób podany w ust. 1 powinna nastąpić w ostatnim dniu trwania stosunku pracy.

§ 11. Minister Łączności w drodze rozporządzenia wydanego w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności ustala w ramach funduszu płac przysługujące pracownikom dodatki za nocną służbę, za specjalne i uciążliwe warunki pracy, regulaminy premiowania, zasady i stawki akordowego wynagradzania oraz kategorie pracowników, którzy mogą być objęci premiami lub akordowym systemem pracy.

§ 12. Za wykonywanie służby poza ustalonymi godzinami pracy pracownikom przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za godziny nadliczbowe lub inne dodatki, których zasady wypłacania ustala na podstawie przepisów ogólnie obowiązujących Minister Łączności w drodze rozporządzenia wydanego w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności.

§  13.

1. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach kierowniczych i samodzielnych nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za pracę poza ustalonymi godzinami pracy.

2. Minister Łączności w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności ustali wykaz stanowisk kierowniczych i samodzielnych oraz wypadki, w których pracownikom na tych stanowiskach przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie służby poza ustalonymi godzinami pracy.

§  14.

1. Pracownicy otrzymują umundurowanie na zasadach odpłatności, której wysokość do 20% wartości ustali Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów i Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac.

2. Przedmioty wchodzące w skład umundurowania, zasady jego przyznawania, okresy (normy) zużycia oraz sposób spłaty ustala Minister Łączności w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności.

§ 15. W razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na nowe miejsce służbowe pracownikom przysługują należności, które ustala Minister Łączności w drodze rozporządzenia w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności, na podstawie przepisów ustalonych dla pracowników państwowych.

§ 16. Pracownikom oraz członkom ich rodzin przysługują ulgi w przejazdach państwowymi środkami komunikacyjnymi w zakresie i na zasadach ustalonych dla pracowników państwowych.

§ 17. Pracownikom otrzymującym uposażenie według zasad określonych w niniejszym rozporządzeniu nie przysługują dodatki lokalne.

§  18.

1. Pracownikowi przysługuje prawo do jednego tylko uposażenia za ogół czynności połączonych z jego stanowiskiem służbowym.

2. Pracownik traci prawo do uposażenia za czas nie usprawiedliwionej nieobecności w służbie oraz za czas odbywania kary pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądowym lub orzeczeniem administracyjnym.

§  19.

1. Prawo do uposażenia powstaje:

1) dla przyjętych do służby, jeżeli faktyczne objęcie służby nie nastąpiło z dniem pierwszym miesiąca kalendarzowego, lecz w ciągu miesiąca - od dnia objęcia służby, przy czym uposażenie za czas do pierwszego dnia najbliższego miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części uposażenia miesięcznego za każdy dzień,

2) w pozostałych wypadkach z dniem pierwszym najbliższego miesiąca kalendarzowego po dniu mianowania (awansu) lub po dniu powstania warunków uzasadniających zmianę uposażenia, jeżeli dzień mianowania (awansu) albo zmiany warunków nie zbiega się z terminem płatności uposażenia.

2. W razie zmiany miejsca służbowego, pociągającej za sobą zmianę wysokości uposażenia, prawo do uposażenia odpowiadającego nowemu miejscu służbowemu przysługuje od dnia pierwszego miesiąca kalendarzowego następującego po zwolnieniu od poprzednich obowiązków służbowych.

§ 20. Prawo do uposażenia gaśnie:

1) w razie śmierci pracownika z ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego, w którym śmierć nastąpiła,

2) w razie rozwiązania stosunku służbowego w inny sposób z ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego, w którym stosunek służbowy faktycznie ustał; przepis ten nie dotyczy jednak osób, które samowolnie opuściły służbę, a które obowiązane są zwrócić odpowiednią część uposażenia za dnie nie przepracowane obliczoną według zasad określonych w § 19 ust. 1 pkt 1.

§  21.

1. W razie śmierci pracownika przysługuje zasiłek z tytułu zwrotu kosztów pogrzebu:

1) jeżeli koszty pogrzebu ponoszą małżonek, dzieci lub rodzice - w wysokości trzymiesięcznego ostatnio pobieranego przez zmarłego uposażenia łącznie z premią i innymi dodatkami,

2) jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba - w wysokości kosztów rzeczywiście poniesionych i udowodnionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w pkt 1.

2. Zasiłek na koszty pogrzebu ulega zmniejszeniu o kwoty otrzymane na mocy przepisów o ubezpieczeniu społecznym.

§  22.

1. Z uposażenia mogą być dokonywane potrącenia na podstawie:

1) szczególnych przepisów prawnych,

2) tytułów egzekucyjnych sądowych i administracyjnych,

3) zarządzeń władzy dokonującej wypłaty uposażenia.

2. Na podstawie zarządzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 3, potrącenia mogą być dokonywane jedynie na zaspokojenie roszczeń do pracownika z tytułu uposażenia służbowego lub należności publicznych.

3. Do potrąceń wymienionych w ust. 2 stosuje się przepisy o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych, dotyczące dopuszczalności i wysokości potrąceń oraz pierwszeństwa zaspokojenia roszczeń.

4. Przepisy ustępu poprzedniego nie dotyczą należności z tytułu pobranej, a nie rozliczonej zaliczki na koszty podróży służbowej, delegacji lub przeniesienia służbowego oraz kwot uposażenia podlegającego zwrotowi w myśl § 20 pkt 2, które potrąca się w pełnej wysokości niezależnie od potrąceń z innego tytułu.

§  23.

1. Roszczenia pracowników wynikające z tytułu uposażenia przedawniają się po upływie lat trzech od dnia powstania odnośnego tytułu prawnego.

2. Bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przedsięwziętą przez pracownika w celu ustalenia lub dochodzenia roszczenia wobec organu asygnującego uposażenie.

§ 24. Pracownicy państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" przeniesieni do służby w Ministerstwie Łączności oraz pracownicy Ministerstwa Łączności przeniesieni do służby w państwowym przedsiębiorstwie "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" otrzymują uposażenie nie niższe od ostatnio pobieranego przed przeniesieniem.

§ 25. Minister Łączności w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac może wyłączyć niektóre kategorie pracowników spod przepisów niniejszego rozporządzenia i zastosować do nich zasady wynagradzania obowiązujące w innych dziedzinach gospodarki narodowej.

§ 26. Minister Łączności w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności ustala wysokość wynagradzania pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin pracy, jak również zatrudnionych przy wykonywaniu czynności nietypowych w państwowym przedsiębiorstwie "Polska Poczta, Telegraf i Telefon".

§ 27. Pracownicy pozostający w stosunku służbowym w dniu 1 stycznia 1965 r. zostaną zaszeregowani do jednej z grup i szczebla uposażenia zasadniczego, przewidzianych dla danego stanowiska.

§  28.

1. Pozostają w mocy dotychczasowe uprawnienia pracowników służby ruchu telekomunikacyjnego do dodatku za wysługę lat, z tym że jeżeli dodatek ten jest niższy niż dodatek określony w § 7 - to pracownikom przysługuje wyrównanie do wysokości dodatku przewidzianego w § 7. Wypłata wyrównania następuje w terminie przewidzianym w § 8.

2. Do pracowników wymienionych w ust. 1 mają zastosowanie przepisy §§ 5, 6 i 9.

3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje od dnia 1 stycznia 1965 r. nazwę "dodatek za nieprzerwany czas pracy". Wysokość dodatku oraz wykaz central telefonicznych i telegraficznych i miejsc pracy, do których przywiązany jest dodatek, określa Minister Łączności w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac i w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Łączności.

§ 29. Pracownikom pozostającym w stosunku służbowym w dniu 1 stycznia 1965 r. przysługuje stawka dodatku za nieprzerwany czas pracy (§ 7) przywiązana do grupy uposażenia zasadniczego, według której pobierali uposażenie w ostatnim miesiącu przed wejściem w życie rozporządzenia, wyłączając wypadki zaszeregowania do grupy uposażenia, do której jest przywiązany wyższy dodatek.

§ 30. Tracą moc:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie uposażenia pracowników państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" (Dz. U. z 1949 r. Nr 14, poz. 90, z 1951 r. Nr 64, poz. 438, z 1953 r. Nr 50, poz. 246, z 1955 r. Nr 36, poz. 224 i z 1956 r. Nr 40, poz. 183),

2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 października 1951 r. w sprawie uposażenia niektórych kategorii pracowników państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" (Dz. U. z 1951 r. Nr 64, poz. 438 i z 1953 r. Nr 25, poz. 247),

3) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1953 r. w sprawie wynagrodzeń pracowników finansowo-księgowych w państwowym przedsiębiorstwie "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" (Dz. U. Nr 25, poz. 99).

§ 31. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Łączności.

• Identyfikator: Dz.U.1966.9.58 t.j.
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Uposażenie pracowników państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon".
• Data aktu: 05/09/1957
• Data ogłoszenia: 12/03/1966
• Data wejścia w życie: 19/09/1957, 01/09/1957