Europejska Konwencja Radiofoniczna. Plan kopenhaski i Protokół końcowy. Kopenhaga.1948.09.15.

EUROPEJSKA KONWENCJA RADIOFONICZNA

Plan kopenhaski i Protokół końcowy, załączone do Europejskiej Konwencji Radiofonicznej,

podpisane w Kopenhadze dnia 15 września 1948 r.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dnia 20 grudnia 1949 r. - Dz. U. R. P. Nr 63, poz. 498).

W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 15 września 1948 r. podpisane zostały w Kopenhadze: Europejska Konwencja Radiofoniczna, Plan i Protokół końcowy; Sejm Rzeczypospolitej Polskiej udzielił zgody na ratyfikację dnia 20 grudnia 1949 r.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją i załączonymi Planem oraz Protokołem końcowym uznaliśmy je w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że wyżej wymieniona Konwencja wraz z załączonymi Planem i Protokołem końcowym jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego poleciliśmy wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 25 marca 1950 r.

(Teksty Konwencji, Planu i Protokołu końcowego znajdują się w załączniku Nr 1 do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

EUROPEJSKA KONWENCJA RADIOFONICZNA

Plan Kopenhaski - Protokół końcowy

SPIS RZECZY

Europejska Konwencja Radiofoniczna

Wstęp

Art. pierwszy. Wykonanie Konwencji i Planu

Art. 2. Definicje

Art. 3. Ratyfikacja Konwencji

Art. 4. Przystąpienie do Konwencji

Art. 5. Wypowiedzenie Konwencji

Art. 6. Uchylenie Konwencji i Planu

Art. 7. Nowelizacja Konwencji i Planu

Art. 8. Zmiana Planu

Art. 9. Notyfikacja częstotliwości

Art. 10. Ogólne zasady techniczne

Art. 11. Międzynarodowy Organ Ekspertyzy

Art. 12. Koszty Konferencji

Art. 13. Wejście w życie Konwencji

Formuła końcowa i podpisy

Plan Kopenhaski

załączony do Europejskiej Konwencji Radiofonicznej

Wstęp

Rozdział I. Postanowienia ogólne

Art. pierwszy. Definicje

Art. 2. Moc

Art. 3. Granice dopuszczalnych odchyłek częstotliwości

Art. 4. Użytkowanie częstotliwości

Art. 5. Anteny kierunkowe

Art. 6. Zakłócenia między stacjami

Art. 7. Sieci zsynchronizowane

Art. 8. Czynności eksperta

Tablica podziału częstotliwości

Rozdział II. Tablica rozdziału częstotliwości

Fale długie, pasma od 150 do 285 kc/s

Derogacje od 415 do 490 kc/s i 510 do 525 kc/s

Fale średnie, pasma od 525 do 1605 kc/s

Formuła końcowa i podpisy

Protokół końcowy

załączony do Europejskiej Konwencji Radiofonicznej

Zastrzeżenie Portugalii

Formuła końcowa i podpisy

EUROPEJSKA KONWENCJA RADIOFONICZNA

zawarta między Rządami następujących krajów:

Republika Ludowa Albańska, Belgia, Republika Socjalistyczna Radziecka Białoruska, Republika Ludowa Bułgarska, Państwo Miasta Watykanu, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Węgry, Irlandia, Italia, Monaco, Norwegia, Holandia, Rzeczpospolita Polska, Portugalia, Francuski Protektorat Maroka i Tunisu, Republika Federacyjna Ludowa Jugosłowiańska, Republika Ludowa Rumuńska, Republika Socjalistyczna Radziecka Ukraińska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Konfederacja Szwajcarska, Czechosłowacja, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

WSTĘP

Niżej podpisani pełnomocnicy Rządów krajów wyszczególnionych powyżej, zebrani w Kopenhadze stosownie do postanowień Protokołu dodatkowego do Aktów Międzynarodowej Konferencji Radiokomunikacyjnej, protokołu podpisanego w Atlantic City 2 października 1947 przez delegatów krajów europejskiej strefy radiofonicznej, przyjęli za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikowania postanowienia zawarte w następującej Konwencji i do niej dołączonym Planie, które dotyczą radiofonii w strefie europejskiej.

Artykuł  1

Wykonanie Konwencji i Planu.

1. Umawiające się Rządy oświadczają, że przyjmują i będą stosować postanowienia niniejszej Konwencji i Planu do niej dołączonego.

2. (1) Rządy te zobowiązują się nie używać dla swych stacji radiofonicznych położonych w europejskiej strefie radiofonicznej w pasmach przewidzianych w Planie innych częstotliwości niż te, które wymieni Plan.

(2) Rządy te zobowiązują się poza tym nie budować, ani nie uruchamiać w pasmach przewidzianych w Planie innych radiostacji nadawczych poza wymienionymi w Planie, chyba na warunkach przewidzianych w artykule 8.

Artykuł  2

Definicje.

W niniejszej Konwencji:

(1) słowa "Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna" oznaczają Międzynarodową Konwencję Telekomunikacyjną podpisaną w Atlantic City w 1947 albo nowelizację, która by ją ewentualnie zastąpiła, po wejściu w życie tej nowelizacji;

(2) słowa "Regulamin Radiokomunikacji" oznaczają Regulamin Radiokomunikacji dołączony do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej podpisanej w Atlantic City w 1947 lub każdą nowelizację, która by go zastąpiła, po wejściu w życie tej nowelizacji;

(3) słowo "Plan" oznacza Plan Kopenhaski dołączony do niniejszej Konwencji lub każdą nowelizację, która by go zastąpiła, po wejściu w życie tej nowelizacji;

(4) słowo "administracja" oznacza administrację rządową umawiającego się Rządu;

(5) słowa "Sekretarz Generalny Unii" oznaczają Generalnego Sekretarza Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej;

(6) wyrażenie "europejska strefa radiofoniczna" oznacza strefę ograniczoną: na południu przez równoleżnik 30° północ; na zachodzie przez linię, która przechodzi od bieguna północnego wzdłuż południka 10° zachód od Greenwich aż do przecięcia z równoleżnikiem 72° północ, potem biegnie łukiem wielkiego koła aż do punktu przecięcia południka 50° zachód z równoleżnikiem 40° północ, a następnie linią, kierującą się do punktu przecięcia południka 40° zachód z równoleżnikiem 30° północ; na wschodzie przez południk 40° wschód od Greenwich tak, aby objąć część zachodnią Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) i terytoria okalające Morze Śródziemne, z wyjątkiem części Arabii i Arabii Saudyjskiej, które leżą w tym odcinku.

Artykuł  3

Ratyfikacja Konwencji.

1. Niniejsza Konwencja będzie ratyfikowana.

2. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone w możliwie najkrótszym czasie w archiwach Rządu Danii. Ten zaś poda do wiadomości każdą ratyfikację innym Rządom podpisującym i Rządom, które przystąpią do Konwencji jak również Sekretarzowi Generalnemu Unii.

3. Ratyfikacja Konwencji obejmuje przyjęcie Planu.

Artykuł  4

Przystąpienie do Konwencji.

1. Rząd kraju europejskiej strefy radiofonicznej, który jest członkiem Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej, a nie podpisał niniejszej Konwencji, może przystąpić do niej w każdym czasie. To przystąpienie winno być skierowane do Rządu Danii, rozciąga się ono na Plan i nie powinno zawierać żadnego zastrzeżenia.

2. Dokumenty przystąpienia będą złożone w archiwach Rządu Danii. Ten ostatni poda je do wiadomości wszystkim Rządom podpisującym i Rządom przystępującym jak również Generalnemu Sekretarzowi Unii.

3. Przystąpienie nabiera mocy z dniem jego złożenia, chyba że akt przystąpienia zawiera inne postanowienia.

Artykuł  5

Wypowiedzenie Konwencji.

1. Każdy rząd, który ratyfikował niniejszą Konwencję i Plan do niej dołączony albo który do nich przystąpił, ma w każdym czasie prawo ich wypowiedzenia w drodze zawiadomienia skierowanego do Rządu Danii, który to podaje do wiadomości innym Rządom umawiającym się oraz Generalnemu Sekretarzowi Unii.

2. To wypowiedzenie uprawomocnia się po wygaśnięciu terminu jednego roku od dnia otrzymania zawiadomienia przez Rząd Danii.

Artykuł  6

Uchylenie Konwencji i Planu.

1. Niniejsza Konwencja i Plan będą uchylone w stosunkach między wszystkimi umawiającymi się Rządami z chwilą wejścia w życie nowej Konwencji. Plan będzie uchylony z chwilą wejścia w życie nowego Planu.

2. W razie nieprzyjęcia nowego Planu przez jeden z umawiajacych się Rządów - Konwencja przestaje obowiązywać ten Rząd z chwilą wejścia w życie nowego Planu.

Artykuł  7

Nowelizacja Konwencji i Planu.

1. Nowelizacja Konwencji i Planu będzie przeprowadzona przez Konferencję upełnomocnionych delegatów Rządów krajów europejskiej strefy radiofonii. Ta konferencja będzie zwołana jak najwcześniej i nie później jak w 18 miesięcy po zamknięciu administracyjnej Konferencji radiokomunikacyjnej, chyba że zadecyduje o tym inaczej zebranie delegatów krajów strefy europejskiej radiofonii, które będzie miało miejsce w czasie administracyjnej Konferencji radiokomunikacyjnej dla ustalenia wskazówek dla Konferencji europejskiej.

2. Poza tym nowelizację Konwencji i Planu będzie mogła przeprowadzić Konferencja pełnomocnych delegatów, gdy 10 Rządów zaproszonych na Europejską Konferencję Radiofoniczną w Kopenhadze (1948) skieruje za wspólną zgodą do Sekretariatu Generalnego Unii żądanie zawierające umotywowane propozycje.

Artykuł  8

Zmiana Planu.

1. Każda Administracja chcąc wnieść zmiany szczegółów jak: częstotliwość, moc, anteny kierunkowe, położenie geograficzne stacji itd., przewidzianych przez Plan dla jednej z jej stacji lub też zbudować nową stację radiofoniczną lub użytkować jedną z częstotliwości przyznanych jej krajowi dla urządzania sieci stacji zsynchronizowanych, winna będzie:

a) w wypadku kiedy częstotliwość proponowana znajduje się w jednym z pasm, które są wyłącznie przydzielone radiofonii przez Regulamin Radiokomunikacji i które są umieszczone w Planie: zastosować się do postanowień Planu lub procedury przewidzianej w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu;

b) w wypadku gdy dane częstotliwości znajdują się poza pasmami wskazanymi pod literą a): zastosować się do przepisów Regulaminu Radiokomunikacji.

2. (1) Administracja ta powiadamia o swym życzeniu Administracje, które uważa za bezpośrednio zainteresowane. Jeśli między tymi Administracjami dochodzi do ugody, należy ugodę podać do wiadomości Sekretarzowi Generalnemu Unii, który podaje ją do wiadomości wszystkim innym Administracjom. Sekretarz Generalny postara się wszelkimi niezbędnymi środkami, by ta wiadomość dotarła do wspomnianych Administracji.

(2) Każda Administracja, która uważa, że ta ugoda może wpłynąć niekorzystnie na jej własne służby, winna donieść o swych spostrzeżeniach za pośrednictwem Generalnego Sekretarza Unii w terminie 6 tygodni od daty otrzymania wiadomości. Proponowana zmiana nie może być dokonana przed upływem tego terminu. Uważa się, że Administracja, która nie odpowiedziała w tym terminie, zgadza się na zmianę. Po upływie tego terminu proponowana zmiana może być przyjęta, jeśli nie został wniesiony żaden sprzeciw albo jeśli wszystkie zainteresowane Administracje wyraziły zgodę.

3. W razie braku zgody na zasadzie powyższych przepisów ustępu 2 Administracje, które nie doszły do porozumienia, mogą odwołać się do eksperta lub ekspertów, przyjętych przez wszystkie strony w sporze, albo odwołać się do innego środka porozumienia, jaki ustalą. W razie nie przyjęcia żadnej z tych metod każda z zainteresowanych w sporze Administracji może poddać spór arbitrażowi, stosownie do procedury przewidzianej w załączniku do 3 Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej.

Artykuł  9

Notyfikacja częstotliwości.

1. Częstotliwości przydzielone przez Plan noszą jako datę notyfikacji w Międzynarodowym wykazie częstotliwości datę podpisania niniejszej Konwencji.

2. Zmiany jakie mogłyby nastąpić w częstotliwościach przyznanych przez Plan, zgodnie z przepisami artykułu 8, powinny być zanotyfikowane jak najszybciej, według przepisów art. 11 część II Regulaminu Radiokomunikacji.

Artykuł  10

Ogólne zasady techniczne.

1. Administracje przedsięwezmą odpowiednie środki:

a) do zabezpieczenia, licząc się z ostatnimi zdobyczami techniki, utrzymania nominalnej częstotliwości przydzielonej stacjom radiofonicznym stosownie do norm przyjętych dla kategorii, do której należy używana częstotliwość;

b) do uniknięcia w emisjach stacji radiofonii wszelkiego przemodulowania, promieniowań pasożytniczych i częstotliwości harmonicznych, mogących spowodować szkodliwe zakłócenia dla innych stacji;

c) do zabezpieczenia w sposób najskuteczniejszy międzynarodowej kontroli emisji radiofonicznych;

d) do zaradzenia jak najszybciej usterkom, o których będą powiadomione.

2. (1) Jeżeli użycie częstotliwości przez radiostacje nadawcze spowoduje szkodliwe zakłócenia nie przewidziane w chwili podpisania Planu, zainteresowane Administracje postarają się zawrzeć umowę mającą na celu usunięcie tych szkodliwych zakłóceń stosownie do postanowień Planu.

(2) W wypadku szkodliwych zakłóceń wywołanych przez stację radiofoniczną położoną w pasmie poza zarezerwowanym wyłącznie dla radiofonii lub pasmie dzielonym z innymi służbami, stosownie do Regulaminu Radiokomunikacji, służby, którym pasmo to jest przydzielone przez wspomniany Regulamin, będą traktowane jako uprzywilejowane w stosunku do służby radiofonicznej.

Artykuł  11

Międzynarodowy organ ekspertyzy.

1. Może być powołany w charakterze eksperta międzynarodowy organ, by

a) ułatwić wprowadzenie w życie Planu,

b) zapewnić nadzór nad jego regularnym i skutecznym działaniem.

Organ ten będzie mógł również być zaproszony do współpracy z Rządami i Administracjami nad przygotowaniem i wykonaniem wszystkich porozumień technicznych, dotyczących radiofonii.

2. Organ ten powinien dysponować podczas trwania swego mandatu personelem i środkami technicznymi, pozwalającymi mu wypełnić zadania określone w artykule 8 Wstępu do Planu.

3. W zasadzie organ ten przyjmie na siebie wszystkie bieżące wydatki, wynikające z normalnego wykonywania swego mandatu. Wydatki nadzwyczajne, które by wynikły z nowelizacji Planu dokonanej w myśl artykułu 7 Konwencji, obciążać będą wszystkich zainteresowanych w tej nowelizacji i będą włączone do sumy ogólnych kosztów Konferencji nowelizacyjnej Planu.

4. Organ międzynarodowy, o którym jest wyżej mowa, będzie wyznaczony w drodze zawiadomienia Rządów krajów europejskiej strefy radiofonicznej przez Generalnego Sekretarza Unii, natychmiast po stwierdzeniu przez niego, iż najmniej 28 z 33 Rządów zaproszonych na Kopenhaską Europejską Konferencję Radiofoniczną 1948 udzieliło zgody na to wyznaczenie.

Artykuł  12

Koszty konferencji.

1. Koszty europejskich konferencji radiofonicznych obciążają Rządy biorące udział i organy międzynarodowe dopuszczone do konferencji.

2. Ostateczny podział wydatków związanych z konferencjami zarówno jak ich zapłata są dokonywane zgodnie z przepisami artykułu 14 Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej.

Artykuł  13

Wejście Konwencji w życie.

Niniejsza Konwencja i Plan do niej załączony wejdą w życie 15 marca 1950 o godz. 02.00 (czas średni Greenwich).

Na dowód czego pełnomocnicy wyżej wymienionych Rządów podpisali niniejszą Konwencję po jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i rosyjskim, przy czym tekst francuski jest autentyczny w wypadku sporu. Ten egzemplarz zostanie złożony w archiwach Rządu Danii, odpisy zaś będą wręczone każdemu z podpisujących Rządów i Sekretarzowi Generalnemu Unii.

Sporządzona w Kopenhadze 15 września 1948.

PLAN KOPENHASKI

podziału częstotliwości między stacje radiofoniczne w europejskiej strefie radiofonicznej, załączony do Europejskiej Konwencji Radiofonicznej.

WSTĘP.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Artykuł  1

Definicje.

W niniejszym Planie:

(1) słowo "Konwencja" oznacza Kopenhaską Europejską Konwencję Radiofoniczną (1948);

(2) słowo "Plan" oznacza Plan Kopenhaski (1948);

(3) słowa "strefa europejska" oznaczają europejską strefę radiofoniczną taką, jaka jest określona w artykule 2 Konwencji;

(4) słowo "moc" oznacza moc niemodulowaną, która jest wymierzona w antenie;

(5) słowa "częstotliwość wyłączna" oznaczają częstotliwość przyznaną w Planie jedynemu krajowi w strefie europejskiej;

(6) słowa "częstotliwość wspólna" oznaczają częstotliwość przyznaną dwum lub kilku krajom dla ich jednoczesnego użytkowania przez stacje wykazane w Planie;

(7) słowa "międzynarodowa częstotliwość wspólna" oznaczają częstotliwość używaną jednocześnie przez stacje należące do różnych krajów w strefie europejskiej i odpowiadające warunkom określonym w artykule 2 ustęp 2 lit. c); międzynarodowe częstotliwości wspólne są nazywane "międzynarodową częstotliwością wspólną typu I" i "międzynarodową częstotliwością wspólną typu II";

(8) słowa "stacje zsynchronizowane" oznaczają dwie lub kilka stacji, które transmitują ten sam program, posługując się częstotliwościami różniącymi się maksymalnie o 0,2 c/s;

(9) słowa "anteny kierunkowe" oznaczają anteny o specjalnej konstrukcji, używane dla zwiększenia mocy promieniowania w określonych kierunkach i zmniejszenia jednocześnie promieniowania w innych kierunkach;

(10) słowo "ekspert" oznacza międzynarodowy organ ekspertyzy przewidziany w art. 11 Konwencji.

Artykuł  2

Moc.

1. Moce stacji podane w Planie oznaczają moce maksymalne stacji radiofonicznych strefy europejskiej w okresie stosowania Planu.

2. Moce stacji są ustalone w zależności od norm technicznych, pozwalających zabezpieczyć krajową służbę radiofoniczną dobrej jakości, z następującymi zastrzeżeniami:

a) Moc stacji radiofonicznych pracujących w pasmach 155-285 kc/s nie powinna przekraczać 200 kW, z wyjątkiem wypadków specjalnych, przewidzianych dla pewnych stacji wymienionych w Planie.

b) Moc stacji radiofonicznych pracujących w pasmie 525-1605 kc/s nie powinna przekraczać 150 kW.

c) Moc stacji pracujących na międzynarodowych wspólnych częstotliwościach nie powinna przekraczać

- 2 kW dla stacji pracujących na międzynarodowych wspólnych częstotliwościach typu I; te stacje lub kraje, które mogą ich używać, są podane w Planie;

- 0,25 kW dla stacji pracujących na wspólnych międzynarodowych częstotliwościach typu II, te stacje nie są wymienione w Planie.

d) Całkowita moc wszystkich stacji tworzących sieć zsynchronizowaną, wykazaną w Planie, nie powinna być wyższa niż półtora raza od najwyższej mocy dopuszczalnej dla jednej stacji. Jednak moc żadnej ze stacji, które wchodzą do zsynchronizowanej sieci, nie powinna przekraczać najwyższej mocy dozwolonej dla pojedynczej stacji pracującej na tej samej częstotliwości.

3. (1) Moc stacji wykazanych w Planie może być zmieniona tylko za wspólną zgodą zainteresowanych Administracji i pod warunkiem, że praktyka oparta na pomiarach wykaże, że ta zmiana jest konieczna.

(2) Zmiany winny być ograniczone stosownie do rozmiarów interferencji, jeśli chodzi o zmniejszenie mocy i w wypadku powiększenia - do wartości norm przewidzianych w ustępie 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  3

Granice dopuszczalnych odchyłek częstotliwości.

1. Granice odchyłek częstotliwości dla stacji radiofonicznych, używających częstotliwości wyłącznych lub wspólnych, określają następujące dane:

a) dla stacji istniejących lub uruchomionych przed 1 stycznia 1950:

do 1 stycznia 1952 ............................. ± 20 c/s;

po 1 stycznia 1952 ............................. ± 10 c/s;

b) dla stacji uruchomionych

po 1 stycznia 1950 ............................. ± 10 c/s;

2. Stacje pracujące na wspólnych międzynarodowych częstotliwościach typów I i II powinny od wejścia w życie Planu uwzględnić dopuszczalne odchyłki ± 20 c/s.

3. Administracje powinny przedsięwziąć wszystkie należyte środki, aby wyżej wymienione dopuszczalne odchyłki były ściśle zachowane. Postarają się one osiągnąć w praktyce możliwie najwyższą stałość częstotliwości.

Artykuł  4

Użytkowanie częstotliwości.

Częstotliwości wykazane w Planie powinny być używane przez stacje radiofoniczne wyłącznie dla emisji dźwiękowych.

Artykuł  5

Anteny kierunkowe.

1. Plan wykazuje imiennie stacje radiofoniczne, które powinny używać anten kierunkowych. Żadna zmiana dotycząca posługiwania się tymi antenami nie może być wprowadzona bez konsultacji eksperta i bez zgody zainteresowanych Administracji.

2. (1) Anteny kierunkowe używane przez stacje powinny dopuszczać we wtórnej strefie odbioru i dla ochrony danego kierunku zmniejszenie o około 10 db mocy wypromieniowanej w stosunku do mocy anteny niekierunkowej promieniującej tą samą ogólną mocą, chyba że Plan określi inne warunki.

(2) Odnośna Administracja powinna czuwać nad tym, by charakterystyka promieniowania anteny odpowiadała warunkom wyżej określonym, przeprowadzając pomiary natężenia pola przystosowane dla częstotliwości wskazanej w Planie i dokonywane w odległości kilku długości fali.

3. Posługiwanie się antenami kierunkowymi przez stacje nie wymienione w Planie, jako zaopatrzone w anteny kierunkowe, może być przyjęte za uprzednią zgodą zainteresowanych Administracji pod warunkiem, że przepisy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu będą zachowane i że nie będzie zakłóceń w stosunku do sąsiednich stacji radiofonicznych i stacji innych służb.

Artykuł  6

Zakłócenia między stacjami.

1. Wszystkie stacje radiofoniczne krajów europejskiej strefy winny pracować w ten sposób, aby unikać w miarę możności wszelkiej interferencji ze stacjami radiofonii innych krajów i innych służb używających sąsiednich częstotliwości.

2. W wypadku gdy korzystanie z częstotliwości przydzielonej stacji radiofonicznej przez Plan wywoła zakłócenia, które nie zostały przewidziane podczas podpisywania niniejszej Konwencji, zainteresowane Administracje przedsięwezmą za wspólną zgodą środki dla usunięcia tych zakłóceń.

3. Zgodnie z artykułem 10 ustęp 2 Konwencji i paragrafami 6, 7 i 8 Dokumentu dołączonego do Protokołu dodatkowego do Akt Międzynarodowej Konwencji Radiokomunikacyjnej Atlantic City (1947):

a) ruchome służby morskie pracujące w pasmach 150-160 kc/s nie powinny być przyczyną szkodliwych zakłóceń dla odbioru stacji radiofonicznych pracujących w tym samym pasmie w granicach narodowego terytorium obsługiwanego przez te stacje;

b) stacje radiofoniczne pracujące w derogacji w pasmach 325-365 kc/s i 395-405 kc/s nie powinny być przyczyną szkodliwych zakłóceń dla stacji ruchomych służb lotniczych i radiożeglugi powietrznej;

c) stacje radiofoniczne pracujące w derogacji w pasmach 415-485 kc/s i 515-525 kc/s nie powinny być przyczyną szkodliwych zakłóceń dla stacji ruchomej służby morskiej;

d) jeśli w pasmie 1560-1605 kc/s powstaną zakłócenia między stacjami służby stałej w ZSRR i stacjami radiofonicznymi krajów sąsiadujących, strony zainteresowane przedsięwezmą za wspólną zgodą wszelkie środki w celu usunięcia szkodliwych zakłóceń.

4. (1) Administracje powinny wszcząć niezbędne kroki, by jak najprędzej usunąć zakłócenia, o których by się dowiedziały.

(2) Co do stacji radiofonicznych posługujących się częstotliwościami w pasmach przyznanych innym służbom, Administracje powinny zastosować się do postanowień paragrafów 7 i 8 Dokumentu załączonego do Protokołu dodatkowego do Akt Międzynarodowej Konferencji Radiokomunikacji Atlantic City (1947).

Artykuł  7

Sieci zsynchronizowane.

1. Plan wskazuje nazwy i moc wszystkich stacji sieci zsynchronizowanej, z wyjątkiem stacji, których indywidualna moc nie przekracza 2 kW i wypadku, gdy moc łączna traktowana niezależnie od mocy innych stacji sieci nie przekracza 5 kW.

2. Całkowita najwyższa moc zespołu stacji radiofonicznych, które tworzą zsynchronizowaną sieć, jest określona w art. 2 ustęp 2 lit. d powyżej.

3. Każda Administracja, dysponująca zgodnie z Planem częstotliwością przewidzianą dla sieci stacji zsynchronizowanych, powinna zachować następujące zasady w wypadku zmian w tej sieci (powiększenie ilości stacji, zmiany miejsca stacji, zmiany szczegółów technicznych itd.):

a) Moce całkowita i indywidualna stacji sieci zsynchronizowanej nie powinny przekraczać wartości podanych w artykule 2 ustęp 2 lit. d powyżej.

b) Częstotliwość przydzielona danej sieci nie powinna przekraczać granic określonych w artykule 3 powyżej.

c) Ulokowanie stacji mocy niższej lub równej 20 kW będzie mogło być zmodyfikowane po konsultacji eksperta i notyfikacji Administracjom, pod warunkiem, że nowe miejsce nie byłoby przez to zbliżone więcej niż 10% do stacji zagranicznych, pracujących na tej samej lub sąsiedniej częstotliwości.

4. W wypadku jakiejkolwiek zmiany, która nie odpowiadałaby wszystkim wymaganiom ustępu 3, Administracje powinny się zastosować do postanowień artykułu 8 Konwencji.

Artykuł  8

Czynności eksperta.

I. Działalność dotycząca zastosowania Konwencji i Planu.

1. Stosownie do postanowień artykułu 11 Konwencji ekspert wypowiada swoje zdanie co do wszystkich zagadnień technicznych, które mogą powstać w związku ze stosowaniem Planu, by ułatwić wprowadzenie Planu w życie i zapewnić nadzór nad jego skutecznym i prawidłowym wykonaniem.

2. Ekspert przeprowadza periodyczne pomiary i obserwacje podstawowych warunków technicznych stacji radiofonicznych strefy europejskiej. Pomiary te dotyczą mianowicie częstotliwości i stopnia modulacji nadajników. Obserwacje odnoszą się specjalnie do interferencji nękających stacje i są połączone z potrzebnymi pomiarami pola. Wyniki są ogłaszane przez eksperta i komunikowane Administracjom.

3. Ekspert przeprowadza pomiary i obserwacje specjalne, które mogą mu być zlecone przez jedną lub więcej Administracji lub organizacji radiofonicznych. Może on na żądanie zainteresowanych wyrazić swoje zdanie w sprawie środków technicznych, mogących usunąć wady stwierdzone w jakości emisji.

4. Administracje mogą odwołać się do współpracy eksperta dla kontroli międzynarodowej emisji radiofonicznych (art. 10 ust. 1, lit. c) Konwencji). Ekspert ten odgrywa rolę organizacji kontroli fachowej, przewidzianej w artykule 14 § 5 i w dodatku C do Regulaminu Radiokomunikacji.

II. Działalność odnosząca się do zmian Planu.

1. W wypadku nieporozumień między zainteresowanymi Administracjami i jeśli one tak postanowią, ekspert może być powołany do wypowiedzenia się w sprawie zagadnień technicznych, stosownie do postanowień artykułu 8 ustępu 3 Konwencji.

2. Eksperta konsultuje się przed każdą zmianą dotyczą sieci zsynchronizowanych, przy każdym uruchomieniu sieci zsynchronizowanej na częstotliwości przydzielonej w Planie jednej stacji zainteresowanego kraju, a także ogólnie przy każdej zmianie używania częstotliwości, jaka jest przewidziana w Planie.

III. Działalność odnosząca się do przygotowania nowych układów między administracjami.

1. Ekspert gromadzi i przygotowuje materiał, który może być potrzebny do opracowania nowych układów technicznych.

W tym celu:

a) gromadzi ogólny materiał o charakterze obiektywnym (dane geograficzne, demograficzne, radiofoniczne, prawne itd.);

b) zbiera dostępne dane techniczne i przygotowuje sprawozdanie ze wszystkich zagadnień technicznych, które się wyłaniają w czasie opracowania nowych porozumień lub nowelizacji Planu. Te zagadnienia techniczne dotyczą głównie rozchodzenia się fal, norm ochrony odbioru, dopuszczalnych mocy i odchyłek częstotliwości, natężenia pola zakłóceń atmosferycznych i przemysłowych, widma promieniowanych częstotliwości i stopnia głębokości modulacji odpowiadającego tymże częstotliwościom, sprawności anten anti-fadingowych i kierunkowych (specjalnie we wtórnej strefie odbioru), sprawności sieci zsynchronizowanych, oceny zakłóceń pochodzących od kilku nadajników, które posługują się tą samą częstotliwością itd.

2. W porozumieniu z Administracjami ekspert organizuje szereg doświadczeń i pomiarów, pozwalających zebrać dane co do zagadnień technicznych wyliczonych w poprzednim ustępie, oraz ocenić praktyczne rezultaty stosowania Planu. Radiofonie ułatwiają wszelkimi możliwymi sposobami przygotowanie i wykonanie tych pomiarów.

3. W porozumieniu z Administracjami i na warunkach, jakie one w tym celu ustalą, ekspert może brać bezpośredni udział w pracach wstępnych do opracowania nowych porozumień lub też może mu być powierzone przygotowanie jednego lub kilku wstępnych projektów planu.

Rozdział  II.

Tablica podziału częstotliwości.

1. Tablica poniższa podaje podział częstotliwości między stacjami radiofonicznymi krajów strefy europejskiej.

2. Tablica ta przewiduje przydział częstotliwości tak dla krajów umawiających się strefy europejskiej jak i dla krajów, które nie podpisują Konwencji.

3. Na tablicy tej stacje użytkujące tę samą częstotliwość są podane w porządku alfabetycznym według kraju, do którego należą, stacje zaś tego samego kraju w porządku alfabetycznym według ich oficjalnych nazw.

4. Stacje, dla których Plan przewiduje budowę anten kierunkowych, są podane w uwagach dodanych do tablicy.

Na dowód czego pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych podpisali niniejszy Plan, w jednym egzemplarzu w każdym z języków angielskim, francuskim i rosyjskim, przy czym tekst francuski jest autentyczny w wypadku sporu. Ten egzemplarz zostanie złożony w archiwach Rządu Danii, odpisy zaś będą wręczone każdemu z podpisujących Rządów i Sekretarzowi Generalnemu Unii.

Dano w Kopenhadze, 15 września 1948.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

załączony do Kopenhaskiej Europejskiej Konwencji Radiofonicznej 1948.

W momencie przystąpienia do podpisywania Kopenhaskiej Europejskiej Konwencji Radiofonicznej pełnomocnicy niżej podpisani przyjmują do wiadomości następujące zastrzeżenie:

Portugalia.

1. Delegacja portugalska przypomina, że życzenia jej kraju były zawsze oparte na minimalnych potrzebach portugalskiej radiofonii w Europie i że w duchu ustępstw i współpracy międzynarodowej Portugalia ograniczyła w toku tej Konferencji swoje żądania fal wyłącznych do jednej tylko fali, która jej mimo to nie została przydzielona. Jednak Portugalia wcale nie rezygnuje z wyłącznej częstotliwości, która została jej przydzielona przez Plan z Montreux, w zamian fali długiej, otrzymanej w Lucernie dla nadajnika "Lisboa Nacional".

Portugalia zastrzega sobie formalnie prawo podjęcia swego żądania wyłącznej fali podczas przyszłej Konferencji.

2. Delegacja portugalska ubolewa nad pośpiechem, z jakim poprawiano kolejne warianty Planu kopenhaskiego, przedstawiane za późno na Konferencji, ubolewa także, że wiele z jej uwag odpowiednio umotywowanych nie było wziętych pod uwagę i poddaje w wątpliwość stopień ochrony odbioru częstotliwości przyznanych Portugalii, ochrony, którą uważa za niedostateczną zarówno w wypadku pewnych połączeń stacji w jednym kanale, jak zwłaszcza w stosunku do kanałów sąsiednich.

3. Delegacja portugalska stwierdza poza tym, że częstotliwości przyznane najważniejszym stacjom nadawczym portugalskim są zbyt zbliżone do innych częstotliwości wykorzystywanych obecnie przez Hiszpanię i że nie można przewidzieć, jakie będzie stanowisko tego kraju wobec planu rozdziału częstotliwości, co do którego Hiszpania nie wypowiedziała się, ani też do jakiego stopnia będzie mogła lub chciała zmienić swoje częstotliwości.

4. Z powodów podanych powyżej w ustępach 2 i 3 delegacja portugalska oznajmia, że rząd Portugalii zastrzega sobie formalnie prawo przedsięwziąć wszystkie środki, jakie okażą się potrzebne, dla zabezpieczenia zadowalającej jakości swej krajowej obsługi radiofonicznej, usiłując nie powodować przy tym przeszkód dla krajowych służb innych państw. Rząd Portugalii zobowiązuje się w każdym razie zabezpieczyć stacjom, położonym we wspólnych lub sąsiednich kanałach, ochronę nie mniejszą od minimów ustalonych przez Plan Kopenhaski, zgodnie z rozmieszczeniem stacji i mocami wykazanymi w Planie.

Na dowód czego pełnomocnicy rządów wyżej wymienionych podpisali niniejszy protokół w jednym egzemplarzu w każdym z języków angielskim, francuskim i rosyjskim, przy czym tekst francuski jest autentyczny w wypadku sporu. Egzemplarz ten zostanie złożony w archiwach Rządu Duńskiego, odpis zaś będzie wręczony każdemu z podpisujących Rządów i Sekretarzowi Generalnemu Unii.

Dano w Kopenhadze, 15 września 1948.

• Identyfikator: Dz.U.1951.11.81
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Europejska Konwencja Radiofoniczna. Plan kopenhaski i Protokół końcowy. Kopenhaga.1948.09.15.
• Data aktu: 15/09/1948
• Data ogłoszenia: 28/02/1951
• Data wejścia w życie: 14/04/1950