Konwencja (nr 77) dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia w przemyśle dzieci i młodocianych. Montreal.1946.10.09.

KONWENCJA Nr 77

dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia w przemyśle dzieci i młodocianych,

przyjęta w Montrealu dnia 9 października 1946 r.

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 9 października 1946 r. została przyjęta w Montrealu przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja Nr 77 dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia w przemyśle dzieci i młodocianych; Sejm Rzeczypospoltej Polskiej wyraził na nią swą zgodę dnia 14 listopada 1947 r.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, uznałem ją i uznaję za słuszną w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczam, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona oraz przyrzekam, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego poleciłem wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 3 grudnia 1947 roku.

KONWENCJA (Nr 77)

dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia w przemyśle dzieci i młodocianych.

Ogólna Konferencja Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana w Montrealu przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana na swej 29 Sesji 19 września 1946,

Postanowiwszy przyjąć pewne propozycje w związku z lekarskim badaniem zdatności do zatrudnienia w przemyśle dzieci i młodocianych,

co jest objęte trzecim punktem porządku dziennego Sesji - i

Postanowiwszy, że te propozycje mają przybrać formę międzynarodowej Konwencji,

Przyjmuje dnia 9 października 1946 roku następującą Konwencję, która może być cytowana jako

Konwencja w sprawie lekarskiego badania młodocianych (przemysł) 1946.

CZĘŚĆ  I

OGÓLNE POSTANOWIENIA

Artykuł  1

1. Niniejsza Konwencja dotyczy dzieci i młodocianych, zatrudnionych lub pracujących w przedsiębiorstwach przemysłowych lub w związku z nimi - publicznych lub prywatnych.

2. Dla celów niniejszej Konwencji termin "przedsiębiorstwo przemysłowe" obejmuje w szczególności:

a) kopalnie, kamieniołomy i inne zakłady dla wydobywania minerałów z ziemi;

b) przedsiębiorstwa, w których przedmioty są wyrabiane, zmieniane, czyszczone, naprawiane, ozdabiane, wykańczane, przystosowywane do sprzedaży, łamane lub niszczone, albo w których materiały są przetwarzane, włącznie z przedsiębiorstwami trudniącymi się budową okrętów lub wytwarzaniem, przetwarzaniem i transmitowaniem elektryczności lub siły pędnej jakiegokolwiek rodzaju;

c) przedsiębiorstwa trudniące się budownictwem i pracą inżynieryjną, włącznie z pracami konstrukcyjnymi, reparacją, konserwacją, przebudową i burzeniem;

d) przedsiębiorstwa trudniące się transportem pasażerów lub towarów drogami, pociągami, żeglugą śródlądową i powietrzną włącznie z manipulowaniem towarami w dokach, na molach, nabrzeżach, w magazynach lub portach lotniczych.

3. Właściwa władza określi linię podziału oddzielającą przemysł od rolnictwa, handlu i innych nieprzemysłowych zajęć.

Artykuł  2

1. Dzieci i młodociani poniżej osiemnastu lat nie mogą być przyjmowani do zatrudnienia przez przedsiębiorstwo przemysłowe, o ile nie zostaną uznani za zdatnych do pracy, przy której mają być zatrudnieni, przez gruntowne badanie lekarskie.

2. Lekarskie badanie zdatności do zatrudnienia winno być przeprowadzone przez kwalifikowanego lekarza, zaaprobowanego przez właściwą władzę, i winno być stwierdzone albo przez świadectwo lekarskie, albo przez poświadczenie na zezwoleniu pracy lub w książce służbowej.

3. Dokument stwierdzający zdatność do zatrudnienia może być wydany:

a) w uzależnieniu od wyszczególnionych warunków zatrudnienia;

b) na wyszczególnioną robotę lub grupę robót czy zajęć, które zawierają podobne niebezpieczeństwo dla zdrowia i które zostały zakwalifikowane jako grupa przez władzę, odpowiedzialną za stosowanie praw i przepisów, dotyczących lekarskich badań zdatności do zatrudnienia.

4. Krajowe prawa lub przepisy winny wyszczególniać władzę kompetentną do wydania dokumentu stwierdzającego zdatność do zatrudnienia oraz winny określić warunki, których należy przestrzegać przy sporządzaniu i wydawaniu dokumentu.

Artykuł  3

1. Zdatność dziecka lub młodocianego do pracy, przy której jest zatrudniony, winna podlegać nadzorowi lekarskiemu aż do czasu osiągnięcia przez niego wieku 18 lat.

2. Trwające nadal zatrudnienie dziecka lub młodocianego poniżej lat osiemnastu winno podlegać ponawianym badaniom lekarskim w odstępach nie dłuższych niż co rok.

3. Krajowe prawa lub przepisy winny:

a) zawierać postanowienia co do specjalnych okoliczności, w których ponowne badanie lekarskie wymagane jest jako dodatek do corocznego badania - lub też w których badanie winno odbywać się w krótszych odstępach czasu celem zapewnienia skutecznego nadzoru odnośnie niebezpieczeństw, zawartych w danym zajęciu oraz odnośnie stanu zdrowia dziecka lub młodocianego, jak wykazały poprzednie badania;

b) upoważnić kompetentną władzę do zażądania ponownych badań lekarskich w wyjątkowych wypadkach.

Artykuł  4

1. W zajęciach, zawierających duże ryzyko dla zdrowia, lekarskie badania zdatności do zatrudnienia oraz ponowne badania wymagane będą co najmniej do wieku 21 lat.

2. Krajowe prawa lub przepisy winny bądź wyszczególnić, bądź upoważnić właściwą władzę do wyszczególnienia zajęć lub kategoryj zajęć, w których lekarskie badanie zdatności do zatrudnienia oraz ponowne badania wymagane będą co najmniej do wieku 21 lat.

Artykuł  5

Badania lekarskie wymagane przez poprzedzające artykuły nie mogą nakładać na dziecko lub młodocianego ani na ich rodziców żadnych kosztów.

Artykuł 6

1. Właściwe środki winny być przedsięwzięte przez kompetentną władzę celem pokierowania pod względem wyboru zawodu oraz przeprowadzenia fizycznej i zawodowej adaptacji dzieci i młodocianych, którzy zostali uznani przez badanie lekarskie za niezdatnych do pewnych rodzajów pracy lub u których stwierdziło ono fizyczne upośledzenia lub ograniczenia.

2. Charakter i zakres takich środków winien być określony przez właściwą władzę; w tym celu winno być wprowadzone współdziałanie między zainteresowanymi czynnikami pracy, zdrowia, oświaty i społecznymi oraz winna być utrzymywana skuteczna łączność między tymi czynnikami dla wprowadzenia tych środków w życie.

3. Krajowe prawa lub przepisy mogą zarządzić wydawanie dla dzieci i młodocianych, których zdatność do zatrudnienia nie jest wyraźnie określona:

a) tymczasowych zezwoleń pracy lub świadectw lekarskich, ważnych na ograniczony okres czasu, po upływie którego od młodocianego robotnika wymagane będzie poddanie się ponownemu badaniu;

b) zezwoleń lub świadectw, wymagających specjalnych warunków zatrudnienia.

Artykuł  7

1. Pracodawca zobowiązany będzie zachować i trzymać do wglądu dla inspektorów pracy albo świadectwo lekarskie zdatności do zatrudnienia, albo zezwolenie pracy, albo książkę służbową wykazującą, że nie ma lekarskiego sprzeciwu przeciwko zatrudnieniu zgodnie z krajowymi prawami lub przepisami.

2. Krajowe prawa lub przepisy winny określić inne metody nadzoru, które mają być zastosowane celem zapewnienia ścisłego wykonywania niniejszej Konwencji.

CZĘŚĆ  II

SPECJALNE POSTANOWIENIA DLA PEWNYCH KRAJÓW.

Artykuł  8

1. W przypadku, kiedy chodzi o Członka, którego terytorium zawiera duże obszary, gdzie z powodu skąpości zaludnienia lub stanu rozwoju danego obszaru właściwa władza uważa za niewykonalne przeprowadzenie postanowień niniejszej Konwencji, władza może wyłączyć te obszary spod stosowania Konwencji albo ogólnie, albo z takimi wyjątkami, odnoszącymi się do specjalnych przedsiębiorstw czy zajęć, jakie uważa za wskazane.

2. Każdy Członek winien wskazać w swoim pierwszym rocznym raporcie, dotyczącym stosowania niniejszej Konwencji, przedłożonym w myśl Artykułu 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, te obszary, w stosunku do których zamierza skorzystać z postanowień niniejszego Artykułu. Po terminie swego pierwszego rocznego raportu żaden Członek nie będzie miał możności odwołania się do postanowień niniejszego Artykułu, z wyjątkiem odnośnie obszarów, w ten sposób przezeń wskazanych.

3. Każdy Członek, korzystający z postanowień niniejszego Artykułu, winien wskazać w następnych rocznych raportach obszary, w stosunku do których zrzeka się prawa odwołania do postanowień niniejszego Artykułu.

Artykuł  9

1. Każdy Członek, który przed datą przyjęcia praw lub przepisów, umożliwiających ratyfikację niniejszej Konwencji - nie posiadał praw albo przepisów dotyczących lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia w przemyśle dzieci i młodocianych - może przez deklarację, towarzyszącą ratyfikacji, zastąpić wiek 18 lat, przewidziany w Artykule 2 i 3, wiekiem niższym niż osiemnaście lat, ale w żadnym przypadku nie niższym, niż szesnaście lat oraz wiek dwudziestu jeden lat przewidziany w Artykule 4, wiekiem niższym niż dwadzieścia jeden lat, ale w żadnym przypadku nie niższym niż dziewiętnaście lat.

2. Każdy Członek, który złożył taką deklarację, może w każdym czasie unieważnić tę deklarację przez następną deklarację.

3. Każdy Członek, dla którego posiada ważność deklaracja, poczyniona w myśl ustępu 1 niniejszego Artykułu, winien wskazywać każdego roku w swoich rocznych raportach, dotyczących stosowania niniejszej Konwencji, w jakim stopniu poczynione zostały postępy w kierunku pełnego stosowania postanowień Konwencji.

Artykuł  10

1. Postanowienia części 1 niniejszej Konwencji winny mieć zastosowanie do Indii, z zastrzeżeniem zmian, wyszczególnionych w niniejszym Artykule:

a) wymienione postanowienia mają mieć zastosowanie do wszystkich terytoriów, odnośnie których Indyjskie prawodawstwo ma jurysdykcję dla stosowania ich;

b) termin "przedsiębiorstwo przemysłowe" winien obejmować:

i) fabryki według definicji w Indyjskiej Ustawie Fabrycznej;

ii) kopalnie według definicji w Indyjskiej Ustawie Kopalnianej;

iii) koleje;

iv) wszystkie zatrudnienia, objęte Ustawą o Zatrudnieniu Dzieci 1938 r.;

c) Artykuły 2 i 3 stosować się będą do dzieci i młodocianych poniżej szesnastu lat;

d) w Artykule 4 dwadzieścia jeden lat zostanie zastąpione przez dziewiętnaście lat;

e) ustępy 1 i 2 Artykułu 6 nie mają zastosowania do Indii.

2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego Artykułu będą mogły być zmienione zgodnie z następującą procedurą:

a) Międzynarodowa Konferencja Pracy może na każdej swojej Sesji, na której sprawa ta znajdzie się na porządku obrad, przyjąć większością dwóch trzecich projekt poprawek do ustępu 1 niniejszego Artykułu;

b) każdy taki projekt poprawki winien w terminie jednego roku albo w wyjątkowych okolicznościach w terminie osiemnastu miesięcy od zamknięcia Sesji Konferencji, zostać przedłożony w Indiach władzy lub władzom, w kompetencji których leży ta sprawa, celem przeprowadzenia prawa lub dokonania innej akcji;

c) w razie otrzymania zgody władzy lub władz, w kompetencji których leży ta sprawa, Indie zakomunikują o formalnej ratyfikacji poprawki Generalnemu Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji;

d) każdy taki projekt poprawki po ratyfikacji przez Indie wejdzie w życie jako poprawka do niniejszej Konwencji.

CZĘŚĆ  III

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  11

Nic w niniejszej Konwencji nie może mieć wpływu na żadne prawo, decyzję, zwyczaj lub umowę między pracodawcami a robotnikami, które zapewniają bardziej korzystne warunki aniżeli przewiduje niniejsza Konwencja.

Artykuł 12

Formalne ratyfikacje niniejszej Konwencji winny być zakomunikowane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji.

Artykuł  13

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

2. Wejdzie ona w życie dwanaście miesięcy po dacie, w której ratyfikacje dwóch Członków zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

3. Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka dwanaście miesięcy po dacie, kiedy jego ratyfikacja została zarejestrowana.

Artykuł  14

1. Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może wypowiedzieć ją po upływie dziesięciu lat od daty, kiedy Konwencja po raz pierwszy weszła w życie przez akt, zakomunikowany Generalnemu Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji. Takie wypowiedzenie nabiera mocy dopiero po upływie jednego roku od daty, kiedy zostało zarejestrowane.

2. Każdy Członek, który ratyfikował Konwencję i który w okresie jednego roku po upływie okresu dziesięciu lat, wymienionych w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa wypowiedzenia, zastrzeżonego w niniejszym Artykule, będzie związany na okres następnych dziesięciu lat, po czym może wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat w warunkach, przewidzianych w niniejszym Artykule.

Artykuł  15

1. Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o rejestracji wszystkich ratyfikacji i wypowiedzeń, zakomunikowanych mu przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o rejestracji drugiej z rzędu ratyfikacji, która mu została zakomunikowana, Generalny Dyrektor winien zwrócić uwagę Członków Organizacji na datę, w której Konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  16

Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zakomunikuje Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych celem rejestracji, zgodnie z Artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, pełne szczegóły wszystkich ratyfikacyj i aktów wypowiedzenia, zarejestrowanych przez niego zgodnie z postanowieniami poprzednich Artykułów.

Artykuł 17

Po upływie każdego okresu dziesięciu lat po wejściu w życie niniejszej Konwencji, Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy winna przedłożyć Ogólnej Konferencji raport o stosowaniu niniejszej Konwencji oraz rozważyć, czy pożądane jest umieszczenie na porządku obrad Konferencji sprawy jej całkowitej lub częściowej rewizji.

Artykuł  18

1. O ile Konferencja przyjmie nową Konwencję, będącą rewizją niniejszej Konwencji w całości lub częściowo, to - o ile nowa Konwencja nie postanowi inaczej,

a) ratyfikacja przez Członka nowej zrewidowanej Konwencji oznaczać będzie ipso iure niezwłoczne wypowiedzenie niniejszej Konwencji, pomimo rozporządzeń Artykułu 14 powyżej, o ile i kiedy nowa zrewidowana Konwencja wejdzie w życie;

b) od daty wejścia w życie nowej zrewidowanej Konwencji, niniejsza Konwencja przestanie być dostępna do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swojej obecnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali Konwencji zrewidowanej.

Artykuł  19

Brzmienie angielskie i francuskie tekstu niniejszej Konwencji jest jednakowo autentyczne.

Powyższe jest autentycznym tekstem Konwencji, prawomocnie przyjętej przez Ogólną Konferencję Międzynarodowej Organizacji Pracy w czasie jej dwudziestej dziewiątej Sesji, odbytej w Montrealu i ogłoszonej za zamkniętą dziewiątego października 1946.

W dowód tego zamieściliśmy swoje podpisy dnia 1 listopada 1946.

• Identyfikator: Dz.U.1948.46.338
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja (nr 77) dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia w przemyśle dzieci i młodocianych. Montreal.1946.10.09.
• Data aktu: 09/10/1946
• Data ogłoszenia: 06/10/1948
• Data wejścia w życie: 11/12/1947