Ustanowienie tymczasowej Komisji egzaminów czeladniczych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU, HANDLU I ŻEGLUGI

z dnia 5 lutego 1943 r.

o ustanowieniu tymczasowej Komisji egzaminów czeladniczych.

Na podstawie art. 157-go ust. (1) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o prawie przemysłowym z dnia 7 czerwca 1927 r. (Dz.U.R.P. Nr. 53, poz. 468) w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 8 sierpnia 1938 r. (Dz.U.R.P. Nr. 60, poz. 463) zarządzam co następuje:

§ 1. Dla obywateli polskich przysposabiających się do zawodu rzemieślniczego, przebywających poza krajem ustanawia się przy Ministerstwie Przemysłu, Handlu i Żeglugi tymczasową Komisję egzaminów czeladniczych.

§ 2. Powołanej w myśl § 1- ego Komisji nadaje się prawo przeprowadzania egzaminów czeladniczych w odniesieniu do wszystkich rodzajów rzemiosł, wymienionych w prawie przemysłowym, oraz wydawania świadectw złożenia egzaminu na czeladnika.

§ 3. Komisja egzaminacyjna składa się z mianowanego przewodniczącego oraz dwóch członków, powoływanych w miarę potrzeby przez przewodniczącego z listy egzaminatorów, mianowanych przez Ministra Przemysłu, Handlu i Żeglugi z pośród osób, uprawnionych do samoistnego wykonywania rzemiosła oraz z pośród osób, posiadających wyższe wykształcenie techniczne, a także z pośród wykwalifikowanych czeladników. Zasadniczo i conajmniej jednym członkiem Komisji winien być mistrz rzemieślniczy lub rzemieślnik uprawniony do samoistnego wykonywania zawodu. Jednym z pośród członków egzaminatorów winien być wykwalifikowany czeladnik, o ile możności danego zawodu.

Z pośród osób, posiadających wyższe wykształcenie techniczne, powołane być mogą do udziału w Komisji egzaminacyjnej tylko te osoby, które bądź zajmowały kierownicze stanowisko w przemyśle, bądź stanowisko naukowe.

§ 4. Podanie o dopuszczenie do egzaminu czeladniczego wnosić należy do Ministerstwa Przemysłu, Handlu i Żeglugi- i ma ono zawierać dane osobiste kandydata oraz dowody ukończenia przepisanej nauki danego rzemiosła oraz nauki ogólnokształcącej. W razie wątpliwości co do dostatecznych dowodów nauki dokształcającej o dopuszczeniu do egzaminu decyduje Ministerstwo Przemysłu, Handlu i Żeglugi.

§ 5. Egzamin czeladniczy składa się z dwóch części, praktycznej (sztuka czeladna) i ustnej i ma na celu stwierdzenie, że kandydat nabył biegłości i wprawy w zwykłej pracy odnośnego rzemiosła oraz wiadomości do wartości, nabywania i przechowywania i stosowania materiałów przerabianych w rzemiośle oraz co do sposobów poznawania ich jakości - poza tym ogólne wiadomości o państwie, obowiązkach obywatelskich, znajomości kraju, rachunków i korespondencji zawodowej, technologii i ogólnych wiadomości prawnych odnośnie wykonywania rzemiosła.

§ 6. Zakres działania przewodniczącego i członków Komisji, sposób postępowania i egzaminowania, udział przy egzaminie przedstawiciela Urzędu Oświaty i Spraw Szkolnych oraz Ministerstwa Przemysłu, Handlu i Żeglugi, formę i treść protokółu i świadectwa złożonego egzaminu na czeladnika, określi osobny regulamin.

§ 7. Protokół z egzaminu winien być złożony Ministerstwu Przemysłu, Handlu i Żeglugi, a kandydatowi, który złożył egzamin z wynikiem pomyślnym wydanym zostaje świadectwo egzaminu na czeladnika.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 lutego 1943 r.

• Identyfikator: Dz.U.1943.1.3
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Ustanowienie tymczasowej Komisji egzaminów czeladniczych.
• Data aktu: 05/02/1943
• Data ogłoszenia: 05/02/1943
• Data wejścia w życie: 05/02/1943