Wykonanie ustawy o opłatach rejestracyjnych od przedsiębiorstw i zajęć.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 26 lipca 1939 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami Skarbu oraz Przemysłu i Handlu w sprawie wykonania ustawy o opłatach rejestracyjnych od przedsiębiorstw i zajęć.

Na podstawie art. 5 pkt 4), art. 13 ust. (1) i art. 29 ustawy z dnia 25 kwietnia 1938 r. o opłatach rejestracyjnych od przedsiębiorstw i zajęć (Dz. U. R. P. Nr 34, poz. 293) zarządzam co następuje:

§ 1. Artykuły, powołane w rozporządzeniu niniejszym bez bliższego ich określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 25 kwietnia 1938 r. o opłatach rejestracyjnych od przedsiębiorstw i zajęć (Dz. U. R. P. Nr 34, poz. 293), paragrafy zaś, powołane bez bliższego określenia, oznaczają przepisy rozporządzenia niniejszego.

Do art. 2.

§  2.

1. Przedsiębiorstwa zarobkowe, utrzymujące zakłady lub składy, nabywają karty rejestracyjne dla każdego oddzielnego zakładu oraz na każdy oddzielny skład. Wzór karty rejestracyjnej zawiera załącznik 1.

2. Przedsiębiorstwa zarobkowe, nie utrzymujące zakładów lub składów, wykupują jedną kartę rejestracyjną na swoje przedsiębiorstwo.

Do art. 3.

§ 3. Jeżeli przedsiębiorstwo zarobkowe dokonywuje jednocześnie w obrębie jednego obejścia (§ 5) różnorodnych czynności handlowych, prowadząc np. hotel, restaurację i detaliczną sprzedaż towarów - wówczas należy nabyć karty rejestracyjne oddzielnie na hotel, restaurację i detaliczną sprzedaż towarów.

§  4.

1. Za oddzielny zakład handlowy uważa się również samochód, z którego dokonywuje się sprzedaży towarów, oraz plac, na którym sprzedaje się towary.

2. Jeżeli w jednym pomieszczeniu prowadzi czynności kilku przedsiębiorców odrębnie, powoduje to obowiązek nabycia karty rejestracyjnej przez każdego z tych przedsiębiorców.

3. Utrzymywanie lokalu, dostępnego dla publiczności w celach pokazowych lub reklamowych, nie stanowi zakładu handlowego.

§ 5. Za obejście uważa się wszelkiego rodzaju budynki i budowle wraz z podwórzami, placami składowymi, przejściami, dojazdami itp. gruntami, przylegającymi do budynków i budowli, o ile należą one do jednej osoby lub do kilku osób w częściach ułamkowych i nie są przedzielone ulicą, placem publicznym lub obcą własnością.

§  6.

1. Za przedsiębiorstwo handlu obnośnego lub rozwoźnego uważa się przedsiębiorstwo, które nie ma stałej siedziby przemysłowej, jest wykonywane na rachunek własny i osobiście przez handlującego oraz ogranicza się do sprzedaży towarów przy handlu obnośnym ze skrzyni, kufra, walizy, kosza i innych opakowań, przenoszonych z miejsca na miejsce, - przy handlu rozwoźnym z wozu, łodzi i innych pomieszczeń, poruszanych siłą ludzką lub zwierzęcą.

2. Przedsiębiorstwa handlowe, nie odpowiadające warunkom ustępu 1, wykupują karty rejestracyjne według działu I części III zał. do art. 7.

§ 7. Obowiązek wykupywania karty rejestracyjnej w myśl art. 3 ust. (3) ciąży na tych tylko przedsiębiorstwach, które nie posiadają stałej siedziby przemysłowej (stałego zakładu) i tylko wtedy, gdy jarmark lub targ trwa ponad 3 dni. Stoiska, kioski lub inne pomieszczenia na targach, jarmarkach i wystawach gospodarczych, należące do przedsiębiorstw, które posiadają stałą siedzibę przemysłową (stały zakład), nie są oddzielnymi zakładami w rozumieniu art. 3 ust. (1) i są wolne od opłaty rejestracyjnej.

§ 8. Za oddzielny zakład górniczy uważa się:

1) w kopalniach nafty - zespół szybów, wież wiertniczych itp. urządzeń, należących do jednego przedsiębiorstwa, a znajdujących się w obrębie jednego pola naftowego lub kilku pól naftowych, pozostających z sobą w bezpośredniej terenowej styczności,

2) w innych przedsiębiorstwach górniczych - zespół urządzeń kopalnianych, służących do wydobywania produktów górniczych wraz z odpowiednimi terenami górniczymi, zarejestrowanymi przez władze górnicze jako oddzielna kopalnia.

§ 9. Za pierwiastkową obróbkę drewna w rozumieniu art. 3 ust. (7) uważa się przygotowanie sposobem ręcznym drewna do transportu.

§ 10. Pomieszczenia, w których dokonywuje się skupu materiałów (towarów) lub ich przeróbki, nie uważa się za oddzielny skład w rozumieniu art. 3 ust. (8). Pomieszczenia takie traktuje się jako oddzielny zakład. Skład, znajdujący się w pomieszczeniu, położonym w obrębie tego samego obejścia, w którym znajduje się zakład przemysłowy lub handlowy nie jest oddzielnym składem w rozumieniu art. 3 ust. (8).

Do art. 4.

§  11.

1. Za własny lub dzierżawiony grunt uważa się grunt, wchodzący w skład własnego lub dzierżawionego gospodarstwa rolnego, z którego pochodzą sprzedawane wytwory gospodarstwa rolnego.

2. Za stały zakład lub skład uważa się pomieszczenie, będące oddzielnym zakładem lub składem w rozumieniu art. 3.

3. Za przerób płodów gospodarstwa rolnego w zakładach przemysłowych własnych lub obcych, uważa się czynności, wykonywane w przeznaczonych na ten cel otwartych lub zamkniętych pomieszczeniach, przy użyciu maszyn oraz napędu mechanicznego, wodnego lub powietrznego.

Do art. 5.

§  12.

1. Państwowe koleje żelazne oraz prywatne koleje żelazne, będące w zarządzie przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" łącznie ze wszystkimi urządzeniami, służącymi do zaspakajania własnych potrzeb kolei, nie podlegają opłatom rejestracyjnym.

2. Przedsiębiorstwa, służące nie tylko do zaspakajania własnych potrzeb przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe", lecz prowadzone w całości lub w części dla innych celów, jak również innego rodzaju komunikacje niż koleje żelazne (np. autobusy), podlegają opłatom rejestracyjnym na zasadach ogólnych.

§ 13. Za spółdzielnie oszczędnościowo-pożyczkowe, będące instytucjami drobnego kredytu uważa się te spółdzielnie w rozumieniu art. 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 marca 1928 r. o prawie bankowym (Dz. U. R. P. Nr 34, poz. 321), które odpowiadają następującym warunkom:

1) za podstawowy przedmiot przedsiębiorstwa mają udzielanie pożyczek i przyjmowanie wkładów;

2) udzielają wyłącznie członkom pożyczek, nie przekraczających zł 2.000 dla osób fizycznych, a zł 8.000 dla związków samorządowych oraz zrzeszeń, posiadających osobowość prawną;

3) odbiór wpłat na rachunek członków i osób trzecich ograniczają do inkasa weksli i dokumentów, z wyłączeniem inkasa towarowego;

4) czynności bankowe ograniczają do zakresu, przewidzianego w art. 91 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 marca 1928 r. o prawie bankowym (Dz. U. R. P. Nr 34, poz. 321) ; warunkowi temu nie uchybia prowadzenie - za osobnym zezwoleniem Ministra Skarbu - kupna i sprzedaży walut obcych, jeżeli czynności te spółdzielnia wykonywa na zlecenie i rachunek związkowej centrali finansowej, Banku Polskiego, Pocztowej Kasy Oszczędności, banków państwowych oraz innych spółdzielni;

5) osiągają z tytułu pobieranych procentów od pożyczek i od sum, lokowanych w związkowej centrali finansowej, dochód, stanowiący co najmniej 2/3 ogólnego dochodu, uzyskanego w roku obrachunkowym.

§  14.

1. Zakładami naukowymi w rozumieniu art. 5 pkt 8 są:

1) szkoły oraz zakłady naukowe państwowe i publiczne, określone w art. 1 ustawy z dnia 11 marca 1932 r. o ustroju szkolnictwa (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 389),

2) szkoły artystyczne, określone w rozporządzeniach Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, wydanych na podstawie art. 58 ust. (1) ustawy z dnia 11 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 389),

3) szkoły akademickie, istniejące na podstawie ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o szkołach akademickich (Dz. U. R. P. z 1938 r. Nr 1, poz. 6),

4) szkoły i zakłady naukowe prywatne, istniejące na podstawie ustawy z dnia 11 marca 1932 r. o prywatnych szkołach oraz zakładach naukowych i wychowawczych (Dz. U. R. P. Nr 33, poz. 343) oraz na podstawie ustawy z dnia 22 lutego 1937 r. o prywatnych szkołach wyższych (Dz. U. R. P. Nr 13, poz. 89), prowadzone na podstawie orzeczeń państwowych władz szkolnych,

5) szkoły rolnicze i zawodowe, o których mowa w art. 10 ust. (1) ustawy z dnia 11 marca 1932 r. o prywatnych szkołach oraz zakładach naukowych i wychowawczych (Dz. U. R. P. Nr 33, poz. 343) oraz w art. 58 ust. (2) ustawy z dnia 11 marca 1932 r. o ustroju szkolnictwa (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 389).

2. Warsztaty, gospodarstwa rolne itp., prowadzone przez szkoły (zakłady naukowe) w celu praktycznego szkolenia uczniów, stanowią nierozdzielną całość ze szkołami (zakładami naukowymi) i nie podlegają opłatom rejestracyjnym.

Do art. 6.

§  15.

1. Za kompleks budynków uważa się obejścia, określone w § 5.

2. Sprzedaż w budynku lub w kompleksie budynków, zajętych przez zakład przemysłowy, poza produktami własnego wyrobu także innych towarów, podlega opłacie rejestracyjnej.

Do części I zał. do art. 7.

§  16.

1. Wymienione w części I zajęcia są zajęciami, wykonywanymi osobiście bez utrzymywania biur i pomocników. Za pomocników nie uważa się najwyżej dwóch absolwentów szkół handlowych wszelkich typów i stopni w okresie dwu lat od daty ukończenia szkoły.

2. Zajęcie, wykonywane przy utrzymaniu biur lub pomocników, jest przedsiębiorstwem w rozumieniu ustawy, na które należy wykupić kartę rejestracyjną według działu I części III załącznika do art. 7.

§ 17. Za pośrednika handlowego w rozumieniu lit. a) uważa się osobę, która nastręcza innym osobom zawarcie umowy lub pośredniczy w zawarciu takiej umowy, jak również osobę, która podejmuje się stałego pośredniczenia w zawieraniu umów na rzecz dającego polecenie lub zawierania ich w jego imieniu.

§  18.

1. Za pomocników podróżujących (komiwojażerów) w rozumieniu lit. b) uważa się osoby, zastępujące przedsiębiorstwa handlowe lub przemysłowe i zbierające dla tych przedsiębiorstw zamówienia na podstawie próbek, wzorów, cenników itp.

2. Pomocnik podróżujący (komiwojażer) może na podstawie jednej karty rejestracyjnej zastępować kilka przedsiębiorstw.

3. Zbieranie zamówień, nawet poza siedzibą zakładu przez właściciela przedsiębiorstwa lub przez zapisanych w rejestrze handlowym współwłaścicieli, nie wymaga nabycia odrębnej karty rejestracyjnej.

§  19.

1. Za zajęcie przemysłowe ekspedytorów, nabywających karty rejestracyjne według działu IX części III zał. do art. 7, rozumieć należy wyłącznie zajęcia tych osób, które trudnią się osobiście cleniem towarów z polecenia osób trzecich.

2. Ekspedytor, zajmujący się ekspedycją towaru, nabywa kartę rejestracyjną również według działu IX części III zał. do art. 7.

Do części II zał. do art. 7.

§ 20. Włączenie pewnych obszarów do miasta powoduje automatyczne zaliczenie tych obszarów do tej klasy miejscowości, jaką przewiduje dla danego miasta część II zał. do art. 7. Opłatę w wysokości przewidzianej dla tego miasta uiszcza się poczynając od 1 stycznia najbliższego roku kalendarzowego.

Do części III zał. do art. 7.

§  21.

1. W przypadkach, w których cena karty rejestracyjnej jest uzależniona od wysokości obrotu, za obrót przyjmuje się:

1) W przedsiębiorstwach (zakładach) nowopowstałych - kwotę obrotu, zadeklarowanego przez płatnika. Jeżeli płatnik, będący kupcem rejestrowym, zadeklarował kwotę obrotu poniżej 100.000 zł, płatnik zaś, będący spółdzielnią obrót poniżej 200.000 zł, a okaże się, że obrót faktyczny przez płatnika osiągnięty lub ustalony przy choćby jeszcze nieprawomocnym wymiarze podatku przemysłowego (od obrotu) lub obrotowego granicę powyższą przekroczył, wówczas na płatniku ciąży obowiązek zawiadomienia o tym zarządu gminnego lub miejskiego w ciągu 7 dni, licząc od dnia otrzymania nakazu płatniczego lub osiągnięcia wyższego obrotu i dopłaty do ceny pierwotnie nabytej karty rejestracyjnej. Opłatę uiszcza się w stosunku całorocznym, jeżeli przedsiębiorstwo (zakład) uruchomiono przed dniem 1 lipca, w stosunku zaś półrocznym jeżeli uruchomienie nastąpiło w dniu lub po dniu 1 lipca. Za nowopowstałe przedsiębiorstwo (zakład) uważa się przedsiębiorstwo (zakład), które faktycznie przedtem nie istniało, a nie przedsiębiorstwo (zakład), istniejące poprzednio pod inną firmą lub prowadzone przez inną osobę.

2) W pozostałych przedsiębiorstwach (zakładach) sumę ostatniego, choćby jeszcze nieprawomocnego obrotu, ustalonego przy wymiarze podatku przemysłowego (od obrotu) lub obrotowego.

2. Władze skarbowe mają obowiązek sprawdzać przy sposobności postępowania wymiarowego, czy w przypadkach, wymienionych w ust. 1, wykupiono właściwą kartę rejestracyjną i zawiadamiać właściwy terytorialnie zarząd gminny lub miejski o stwierdzonych uchybieniach.

Do działu I i II części III zał. do art. 7.

§ 22. Za samoistne przedsiębiorstwo robót lub dostaw uważa się wykonywanie każdej poszczególnej umowy o robotę lub dostawę. Nie uważa się za samoistne przedsiębiorstwo wykonywanie umów:

1) przez przedsiębiorstwa (zakłady) przemysłowe o dostawy wyrobów ich własnej produkcji,

2) przez przedsiębiorstwa komunikacyjne i przewozowe - o przewóz ładunków,

3) przez przedsiębiorstwa (zakłady) handlowe - o dostawę towarów, stanowiących przedmiot ich własnego handlu,

4) przez przedsiębiorstwa budowlane i biura techniczne - o prowadzenie robót, wchodzących w zakres ich działalności.

§ 23. Samoistne przedsiębiorstwa dostaw nabywają karty rejestracyjne według działu I, zaś samoistne przedsiębiorstwa robót, według działu II.

§  24.

1. Kupcy rejestrowi nabywają dla zakładów (przedsiębiorstw) handlowych, podlegających przepisom działu I, karty rejestracyjne za cenę, wymienioną pod lit. a) tego działu, o ile obrót zakładu (przedsiębiorstwa) przewyższa 100.000 zł rocznie. Kupcy rejestrowi, prowadzący zakłady (przedsiębiorstwa) o obrocie rocznym 100.000 zł lub mniej, nabywają karty rejestracyjne za cenę, wymienioną pod lit. b).

2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą kupców rejestrowych, prowadzących zakłady sprzedaży wyłącznie materiałów pędnych, olejów i smarów samochodowych z tzw. stacyj (pomp) benzynowych. Na te zakłady nabywa się zawsze karty rejestracyjne za cenę, wymienioną pod lit. c) działu I.

§  25.

1. Spółdzielnie nabywają dla zakładów (przedsiębiorstw), podlegających przepisom działu I, karty rejestracyjne za cenę, wymienioną pod lit. b) działu I, bez względu na wysokość rocznego obrotu.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy spółdzielni kredytowych oraz spółdzielni, prowadzących zakłady sprzedaży wyłącznie materiałów pędnych, olejów i smarów samochodowych z tzw. stacyj (pomp) benzynowych. W tych przypadkach nabywa się zawsze karty rejestracyjne za cenę, wymienioną pod lit. c) działu I.

§ 26. Kupcy rejestrowi nabywają dla zakładów (przedsiębiorstw) przemysłowych, podlegających przepisom działu II, karty rejestracyjne za cenę, wymienioną pod lit. a) tego działu, o ile obrót zakładu (przedsiębiorstwa) wynosi 100.000 zł lub więcej rocznie. Kupcy rejestrowi, prowadzący zakłady (przedsiębiorstwa) o obrocie rocznym poniżej 100.000 zł, nabywają karty rejestracyjne za cenę wymienioną pod lit. b).

§  27.

1. Spółdzielnie nabywają dla zakładów (przedsiębiorstw) przemysłowych, podlegających przepisom działu II karty rejestracyjne za cenę, wymienioną pod lit. b) tego działu, o ile obrót nie przekracza 200.000 zł. Przy obrocie rocznym powyżej 200.000 zł nabywa się karty rejestracyjne za cenę wymienioną pod lit. a) tego działu.

2. Spółdzielnie pracy i mleczarskie, których obrót przekracza 200.000 zł, wykupują karty rejestracyjne za cenę, wymieniona pod lit. a) działu II, a pozostałe spółdzielnie pracy i mleczarskie za cenę, wymienioną pod lit. c) tego działu.

3. Za spółdzielnię pracy w rozumieniu działu II uważa się spółdzielnię, zrzeszającą wyłącznie pracowników najemnych, mającą na celu zatrudnianie zarobkowo przez siebie członków i wykluczającą inny dochód członków ze spółdzielni, poza wynagrodzeniem za własną pracę zarobkową.

Do działu IV części III zał. do art. 7.

§ 28. Za filie i kantory wydawnictw uważa się oddziały, prowadzone przez wydawnictwa we własnym zarządzie i na własny rachunek wyłącznie dla kolportażu, przyjmowania prenumeraty i zbierania ogłoszeń.

Do działu VI części III zał. do art. 7.

§  29.

1. Za inne pisma periodyczne uważa się czasopisma tj. druki, nie mające zamkniętej całości, a ukazujące się periodycznie pod jednym tytułem w bieżących numerach (zeszytach). Pod pojęcie pisma periodycznego nie podpadają książki, wydawane periodycznie, a stanowiące bądź oddzielnie, bądź przez połączenie kilku tomów (zeszytów), oddzielną całość.

2. Wydawnictwo, którego działalność polega na wydawaniu bądź kilku pism codziennych, bądź pism codziennych i innych pism periodycznych, bądź wreszcie kilku pism periodycznych niecodziennych, pod różnymi nazwami, stanowi jedno wydawnictwo i wymaga nabycia jednej karty rejestracyjnej.

Do działu XI części III zał. do art. 7.

§ 30. Karty rejestracyjne według działu XI nabywają osoby, które wykonywują zajęcia inspektorów i ajentów przedsiębiorstw ubezpieczeniowych, przewozowych, komunikacyjnych oraz instytucyj kredytowych.

Do art. 9.

§  31.

1. Do udzielenia zezwolenia na nabycie karty rejestracyjnej dla przedsiębiorstw sezonowych za połowę ceny taryfowej, w innych miejscowościach niż klimatycznych i leczniczych, jest właściwy zarząd gminny lub miejski, powołany według art. 12 do poboru opłat i wydawania kart rejestracyjnych.

2. Zarząd gminny lub miejski udziela zezwolenia, wymienionego w ust. 1 na podstawie indywidualnych podań płatników.

3. Ważność kart rejestracyjnych dla przedsiębiorstw sezonowych upływa w ciągu sześciu miesięcy po wykupieniu, a w każdym razie z końcem roku kalendarzowego.

Do art. 10.

§  32.

1. Przejście przedsiębiorstwa, zakładu lub składu od właściciela jednoosobowego na własność spółki handlowej, stanowi zmianę osoby przedsiębiorcy i wymaga odpowiedniej wzmianki na karcie rejestracyjnej.

2. Przeniesienie karty rejestracyjnej, wydanej na zajęcie przemysłowe, na osobę inną, jest niedozwolone.

3. W razie zmiany osoby, utrzymującej przedsiębiorstwo, zakład lub skład, należy w ciągu miesiąca dokonać pisemnego zgłoszenia do zarządu gminnego lub miejskiego, na którego obszarze administracyjnym jest wykonywane przedsiębiorstwo bądź położony zakład lub skład. Zgłoszenie to powinno być podpisane zarówno przez poprzedniego jak i obecnego przedsiębiorcę. Zarząd gminny lub miejski po dokonaniu odpowiedniej wzmianki na karcie rejestracyjnej, przeprowadza zmiany w prowadzonej ewidencji kart (§ 36) oraz zawiadamia o dokonanej zmianie miejscowy Urząd Skarbowy.

§  33.

1. Jeżeli przedsiębiorstwo (zajęcie, zakład, skład) przed upływem ważności karty rejestracyjnej zostanie przeniesiony do innej gminy, to osoba, na której nazwisko karta rejestracyjna jest wydana, powinna najpóźniej w ciągu miesiąca zawiadomić o tym zarząd gminny lub miejski, na obszar którego przedsiębiorstwo (zajęcie, zakład, skład) zostało przeniesione. Zarząd gminny lub miejski dokonywuje odpowiedniej wzmianki na karcie rejestracyjnej, przeprowadza zmianę w ewidencji kart (§ 36) oraz zawiadamia:

a) zarząd gminny lub miejski, który kartę rejestracyjną wydał,

b) urząd skarbowy, poprzednio i obecnie właściwy.

2. W miastach, wydzielonych z powiatowych związków samorządowych, do zarządu miejskiego należy zgłaszać również przeniesienie przedsiębiorstwa (zajęcia, zakładu, składu), dokonane w granicach tych miast.

§ 34. W przypadku niedopełnienia obowiązków, wynikających z przepisów art. 10 ust. (1), karta rejestracyjna traci swą ważność.

Do art. 13.

§  35.

1. Wzór deklaracyj, składanych przez płatników przy nabywaniu kart rejestracyjnych, zawiera załącznik Nr 2 do rozporządzenia niniejszego.

2. Obowiązek nabycia karty rejestracyjnej obciąża osobę, wykonywującą przedsiębiorstwo lub zajęcie bądź utrzymującą zakład lub skład. Osoby te mają prawo nabywania kart rejestracyjnych za pośrednictwem pełnomocników. W charakterze pełnomocników mogą między innymi występować organizacje gospodarcze i cechy. Pełnomocnictwo może być udzielone bezpośrednio na deklaracji.

Do art. 14-16.

§  36.

1. Zarządy gminne i miejskie są obowiązane do prowadzenia ewidencyj przedsiębiorstw i zajęć oraz zakładów i składów, wykonywanych lub utrzymywanych na obszarze gminy. Do ewidencji wpisuje się przedsiębiorstwa, zajęcia, zakłady i składy:

1) w miastach według ulic i numerów domów,

2) w gminach wiejskich według miejscowości, w granicach miejscowości według ulic i numerów domów, a w braku powyższych oznaczeń według alfabetycznej kolejności płatników.

Ewidencję prowadzi się według wzoru, ustalonego w załączniku Nr 3 do rozporządzenia niniejszego.

2. Wpisów do ewidencji wzoru Nr 3 dokonywuje zarząd gminny lub miejski w miarę spełnianych czynności: wydania karty rejestracyjnej, dokonania sprawdzenia (§ 37), przyjęcia zgłoszenia o zmianie osoby lub miejsca (§ 32 i 33), wymiaru opłaty rejestracyjnej (§ 41), grzywny itp.

3. Miasta powyżej 100.000 mieszkańców mogą za uprzednią zgodą Ministra Spraw Wewnętrznych zaprowadzić inny system ewidencyjny.

§ 37. Począwszy od 1 lutego każdego roku zarządy gminne i miejskie sprawdzają, czy wszystkie przedsiębiorstwa (zakłady, składy) i osoby, wykonywujące zajęcia, posiadają karty rejestracyjne oraz czy posiadane karty rejestracyjne odpowiadają przepisom ustawy. Sprawdzenie powinno być ukończone w zasadzie do dnia 31 marca. Urzędnicy, dokonywujący powyższych czynności, powinni być zaopatrzeni w upoważnienia według wzoru, ustalonego w załączniku Nr 4 do rozporządzenia niniejszego.

§ 38. W przypadku stwierdzenia, że przedsiębiorstwo, zajęcie, zakład lub skład nie posiada wcale karty rejestracyjnej, bądź posiada niewłaściwą kartę rejestracyjną, urzędnik sprawdzający spisuje protokół (załącznik Nr 5) w obecności osoby, obowiązanej do wykupienia karty rejestracyjnej, osoby ją zastępującej, lub przez nią zatrudnionej, a w razie nieobecności tych osób - przybranego świadka. Protokół podpisuje urzędnik sprawdzający oraz osoba obecna przy sprawdzeniu.

§  39.

1. Protokół powinien być wypełniony we wszystkich odpowiednich przedziałkach przed podpisaniem. W protokole należy, poza wymienieniem nazwiska i imienia osoby obowiązanej do nabycia karty rejestracyjnej, podać także jej wiek, imiona rodziców, wyznanie, stan cywilny oraz miejsce zamieszkania (adres).

2. Wszystkie zmiany lub uzupełnienia w tekście protokołu po podpisaniu są niedopuszczalne. Jeżeli zajdzie potrzeba uzupełnienia protokołu po podpisaniu, należy w tym celu sporządzić protokół dodatkowy, przy zachowaniu tych samych formalności.

3. Protokół powinien być najdalej w dniu następnym po spisaniu lub po powrocie urzędnika do siedziby zarządu gminnego lub miejskiego, oddany temu zarządowi. W tym samym dniu należy protokół wciągnąć do rejestru spraw karnych (zał. Nr 6).

4. W odniesieniu do rejestru spraw karnych ma analogiczne zastosowanie przepis § 36 ust. (3).

5. W przypadkach nieposiadania przez zobowiązanego karty rejestracyjnej, protokół spisuje się w dwu egzemplarzach, z których jeden zarząd gminny lub miejski przesyła właściwemu urzędowi skarbowemu.

§ 40. W razie niedopuszczenia urzędnika, zaopatrzonego w upoważnienie zarządu gminnego lub miejskiego (§ 37), do przeprowadzenia oględzin, urzędnik ten spisuje jednostronny protokół, o ile możności z przybraniem świadka, który protokół ten wspólnie z nim podpisuje.

Do art. 17, 22, 23 i 24.

§  41.

1. Na podstawie protokołu zarząd gminny lub miejski dokonywuje wymiaru opłaty rejestracyjnej i zawiadamia o tym płatnika za pomocą nakazu płatniczego (załącznik Nr 7). Nakaz płatniczy wystawia się bądź na całą cenę karty rejestracyjnej bądź na różnicę między ceną karty rejestracyjnej właściwej a ceną karty rejestracyjnej posiadanej.

2. Od wymiaru opłaty rejestracyjnej płatnikom przysługują środki prawne, określone w art. 48 i 50 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1936 r. Nr 62, poz. 454). Na obszarze województwa śląskiego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy śląskiej z dnia 14 kwietnia 1924 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych w województwie śląskim (Dz. U. Śl. z 1926 r. Nr 17, poz. 30).

§ 42. Niezależnie od wymiaru opłaty rejestracyjnej, w razie spisania protokołu, stwierdzającego przekroczenie przepisów art. 22 ust. (1), przełożony gminy wydaje orzeczenie karne. Orzeczenia karne z art. 22 i art. 23 wydaje się według wzoru, ustalonego w załączniku Nr 8 do rozporządzenia niniejszego.

Do art. 22 ust. (2).

§  43.

1. Zamknięcia zakładu dokonywuje się przez nałożenie pieczęci urzędowych na wejście do zakładu lub w inny sposób, jaki podług miejscowych warunków uznany będzie za najodpowiedniejszy dla wstrzymania prowadzenia handlu lub przemysłu w danym zakładzie.

2. Ponowne otwarcie zamkniętego zakładu powinno być dokonane niezwłocznie po uiszczeniu opłaty rejestracyjnej.

3. Fakt zamknięcia oraz ponownego otwarcia zakładu należy stwierdzić protokolarnie.

Do art. 18.

§ 44. 1.20% udział izb przemysłowo-handlowych i izb rzemieślniczych oraz 30% udział szkół zawodowych we wpływach z opłat rejestracyjnych, z wyłączeniem wpływów z odsetek od zaległości, przekazuje zarząd gminny lub miejski w ciągu dni 15 po upływie miesiąca, w którym opłaty zostały pobrane, do właściwego terytorialnie urzędu skarbowego.

2. Otrzymane w ciągu miesiąca kwoty urząd skarbowy przekazuje:

1) w części, obejmującej 20% udział izb przemysłowo-handlowych i izb rzemieślniczych - właściwym izbom przemysłowo-handlowym i izbom rzemieślniczym według podziału, ustalanego przez Ministra Przemysłu i Handlu,

2) w części obejmującej 30% udział szkół zawodowych - do Centralnej Księgowości Ministerstwa Skarbu na rachunek Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

§ 45. Dla kontroli wpływów i ich przekazywania, zarząd gminny lub miejski powinien w księdze szczegółowej sum przechodnich prowadzić rachunek udziałów izb przemysłowo-handlowych, izb rzemieślniczych i szkół zawodowych we wpływach z opłat rejestracyjnych. Do księgi tej wpisuje się sumy wpływów z tytułu opłat rejestracyjnych, przypadające na rzecz izb przemysłowo-handlowych, izb rzemieślniczych i szkół zawodowych oraz kwoty wnoszone do kasy urzędu skarbowego tytułem tych udziałów.

§  46.

1. Delegowani przez bezpośrednie władze nadzorcze urzędnicy przynajmniej dwa razy na rok dokonywać będą kontroli wykonywania przez zarządy gminne lub miejskie obowiązku przekazywania udziałów izb przemysłowo-handlowych, izb rzemieślniczych i szkół zawodowych. Gdyby się okazało, że zaszedł przypadek niewykonywania obowiązku przekazania udziału w całości lub choćby w części, właściwa władza skarbowa na wniosek władzy nadzorczej, sporządzony w ciągu 15 dni, licząc od daty zakończenia czynności kontrolnych wyda zarządzenie potrącenia odpowiedniej kwoty należności izb i szkół z przypadających na rzecz danej gminy sum komunalnych.

2. W m.st. Warszawie kontrolę powyższą przeprowadza Komisja Rewizyjna Rady Miejskiej przy współudziale przedstawicieli Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz Ministra Przemysłu i Handlu.

3. Uprawnienia przewidziane w ust. 1 przysługują także urzędom skarbowym, po uprzednim porozumieniu się z właściwą władzą nadzorczą, a w ust. (2) - Izbie Skarbowej Grodzkiej w Warszawie po uprzednim porozumieniu się z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych.

Do art. 20.

§  47.

1. Z 50% udziału samorządu terytorialnego w opłatach rejestracyjnych, otrzymują:

1) na obszarze miast: wojewódzkie związki samorządowe - 10%, miasta - 90%,

2) na obszarze gmin wiejskich: wojewódzkie związki samorządowe - 10%, powiatowe związki samorządowe - 45%, gminy wiejskie - 45%.

2. Aż do wprowadzenia w życie samorządu wojewódzkiego 10% udział wojewódzkich związków samorządowych przypada:

1) w województwach zachodnich (z wyjątkiem województwa śląskiego), centralnych i wschodnich, na obszarze miast, wydzielonych z powiatowych związków samorządowych - tymże miastom, na obszarze miast niewydzielonych i gmin wiejskich - powiatowym związkom samorządowym,

2) w województwach południowych - Tymczasowemu Wydziałowi Samorządowemu we Lwowie w Likwidacji, na pokrycie wydatków, połączonych ze spełnieniem zadań, przewidzianych w ustawie z dnia 30 stycznia 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr 11, poz. 61).

3. Wymienione w ust. 1 i 2 udziały innych związków samorządowych, powinny zarządy gminne (miejskie) przekazywać tymże związkom w ciągu dni 15 po upływie miesiąca, w którym zostały pobrane.

4. W sprawie podziału 50% udziału samorządu terytorialnego w opłatach rejestracyjnych obowiązują na obszarze województwa śląskiego przepisy ustawy śląskiej z dnia 14 kwietnia 1924 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych w województwie śląskim.

Do art. 21.

§ 48. Wpływy z odsetek, pobranych od zaległości w opłatach rejestracyjnych, przypadają w całości na rzecz związków samorządowych, które dokonywują czynności wymiaru i poboru.

§ 49. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1940 r.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  Nr 1

Załącznik Nr 1

do § 2.

KARTA REJESTRACYJNA

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 2 ¹

(uchylony).

Załącznik Nr 2

do § 35.

ZAŁĄCZNIK  Nr 3

Załącznik Nr 3

do § 36.

Ewidencja kart rejestracyjnych na lata 19 ..... i 19 .....

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 4

Załącznik Nr 4

do § 37.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 5

Załącznik Nr 5

do § 38.

Protokół

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 6

Załącznik Nr 6

do § 39.

Rejestr spraw karnych

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 7

Załącznik Nr 7

do § 41.

NAKAZ PŁATNICZY

na opłatę rejestracyjną za rok .....

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 8

Załącznik Nr 8

do § 42.

ORZECZENIE KARNE

grafika

1 Załącznik nr 2 uchylony przez § 1 rozporządzenia Kierownika Resortu Administracji Publicznej z dnia 27 grudnia 1944 r. (Dz.U.44.18.96) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 grudnia 1944 r.

• Identyfikator: Dz.U.1939.76.510
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustawy o opłatach rejestracyjnych od przedsiębiorstw i zajęć.
• Data aktu: 26/07/1939
• Data ogłoszenia: 25/08/1939
• Data wejścia w życie: 01/01/1940