Litwa-Polska. Układ handlowy. Kowno.1938.12.22.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 19 stycznia 1939 r.

o tymczasowym wprowadzeniu w życie postanowień układu handlowego między Polską a Litwą.

Na podstawie art. 52 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam, co następuje:

Art.  1.

1) Wprowadza się tymczasowo w życie postanowienia układu handlowego między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, podpisanego w Kownie dnia 22 grudnia 1938 r.

Tekst wspomnianego układu zawarty jest w załączniku do rozporządzenia niniejszego.

Art.  2.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom: Spraw Zagranicznych, Przemysłu i Handlu oraz Skarbu.

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK  ¹

Przekład.

UKŁAD HANDLOWY

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Prezydent Republiki Litewskiej, pragnąc uregulować i rozwijać stosunki handlowe między Polską a Litwą, postanowili zawrzeć odpowiedni Układ, i mianowali w tym celu swymi pełnomocnikami:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

Jego Ekscelencję Pana Franciszka CHARWATA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Polski w Litwie;

Pana Jana WSZELAKIEGO, Radcę Ekonomicznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych;

Prezydent Republiki Litewskiej:

Jego Ekscelencję Pana Juozas'a URBšYS'A, Ministra Spraw Zagranicznych;

Pana Jonas'a NORKAITIS'A Dyrektora Departamentu Ekonomicznego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych;

Którzy po okazaniu swych pełnomocnictw uznanych za dobre i we właściwej formie, zgodzili się na postanowienia następujące:

Artykuł 1.

Wysokie Układające się Strony przyznają sobie wzajemnie traktowanie na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego we wszystkim, co dotyczy ceł i opłat przywozowych i wywozowych, związanych z nimi formalności celnych, opłat wewnętrznych obciążających wytwarzanie, obieg i spożycie towarów, wprowadzania zakazów przywozu i wywozu, jak również w ogólności we wszystkim co dotyczy praw obywateli, spółek handlowych, finansowych, przemysłowych i innych, oraz spółek prawa cywilnego o charakterze gospodarczym, każdej z Wysokich Układających się Stron, którzy zostali i dopuszczeni i pozostają na terytorium drugiej Układającej się Strony zgodnie z jej prawami i przepisami.

Artykuł  2.

Traktowanie na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego, o którym mowa powyżej w artykule 1, nie stosuje się:

a) do przywilejów udzielonych lub mogących być udzielonymi przez jedną z Wysokich Układających się Stron dla ułatwienia obrotu i ustroju pogranicznego z krajami sąsiadującymi;

b) do korzyści specjalnych wynikających z unii celnej zgodnej z zobowiązaniami międzynarodowymi, zaciągniętymi przez Wysokie Układające się Strony;

c) do przywilejów, korzyści i zwolnień, jakie każda z Wysokich Układających się Stron przyznała lub mogłaby przyznać Estonii lub Łotwie, o ile tylko nie udzieliłaby ich jakiemukolwiek innemu mocarstwu.

Artykuł  3.

Celem zastrzeżenia produktom pochodzącym z ich Krajów korzyści wynikających z postanowień artykułu 1, Wysokie Układające się Strony będą miały możność wymagania, ażeby produkty i towary przywożone na ich terytorium były zaopatrzenie w świadectwo pochodzenia zgodne ze wzorem A załączonym do niniejszego Układu.

Świadectwa pochodzenia będą wydawane bądź przez izby handlowe, do których należy wysyłający, bądź przez władze celne, bądź przez każdą inną władzę lub zrzeszenie gospodarcze, uznane przez kraj przeznaczenia. Będą one uwierzytelniane przez przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego kraju przeznaczenia, z wyjątkiem wypadków, gdy będą wydawane przez władze celne kraju pochodzenia.

Świadectwa pochodzenia powinny być wystawiane bądź w języku kraju pochodzenia, bądź w jakimkolwiek innym języku obcym; powinny one być równocześnie wystawiane w języku kraju przeznaczenia.

Artykuł  4.

Kupcy, fabrykanci, jak również ich przedstawiciele i komiwojażerowie jednej z Wysokich Układających się Stron, którzy stwierdzają przez przedstawienie karty legitymacyjnej, zgodnej ze wzorem B załączonym do niniejszego Układu, wystawionej przez właściwe władze ich kraju, że mają prawo wykonywania swego handlu lub przemysłu i uiszczają w tym celu ustawową opłatę, będą korzystali na terytorium drugiej Układającej się Strony z traktowania na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Wysokie Układające się Strony podadzą sobie nawzajem do wiadomości władze powołane do wystawiania kart legitymacyjnych, jak również przepisy do których osoby, o których mowa, winny się stosować przy wykonywaniu ich handlu.

Artykuł  5.

We wszystkim co dotyczy tranzytu międzynarodowego i komunikacji kolejowej. Wysokie Układające się Strony będą stosować w ich stosunkach wzajemnych postanowienia konwencji i Statutu o wolności tranzytu, podpisanych w Barcelonie 20 kwietnia 1921 r., jak również postanowienia konwencji i statutu o ustroju międzynarodowym kolei żelaznych, podpisanych w Genewie 9 grudnia 1923 r., tudzież postanowienia konwencji międzynarodowych, dotyczących przewozu osób i bagaży kolejami żelaznymi, oraz przewozu towarów kolejami żelaznymi, podpisanych w Rzymie 23 listopada 1933 r.

Artykuł  6.

Statki i okręty pod banderą jednej z Wysokich Układających się Stron, jak również ich ładunki, będą korzystać w portach morskich i na wodach terytorialnych drugiej Układającej się Strony, pod wszystkimi względami, z traktowania na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Statki, które według praw i przepisów polskich udowodnią, że są narodowości polskiej, i statki które według praw i przepisów litewskich udowodnią, że są narodowości litewskiej, uznane będą jako będące odpowiednio narodowości polskiej lub litewskiej.

Świadectwa pomiarowe statków, wydane przez kompetentne władze jednej z Wysokich Układających się Stron, według ich praw i przepisów, będą uznane przez władze drugiej Układającej się Strony.

Artykuł  7.

Rząd Polski, któremu powierzone zostało prowadzenie spraw zagranicznych Wolnego Miasta Gdańska, zgodnie z art. 104 Traktatu Wersalskiego i art. 2 i 6 Konwencji Paryskiej z 9 listopada 1920 r. pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Wolnym Miastem Gdańskiem, zastrzega sobie prawo oświadczenia, że Wolne Miasto Gdańsk jest Stroną Układającą się w niniejszym Układzie i bierze na siebie obowiązki oraz nabywa prawa w nim ustalone.

Zastrzeżenie to nie dotyczy postanowień niniejszego Układu, które Rzeczpospolita Polska odnośnie do Wolnego Miasta Gdańska już zawarła na zasadzie praw, przysługujących Polsce traktatowo.

Artykuł  8.

Układ niniejszy będzie ratyfikowany i jego dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie możliwie jak najprędzej.

Wejdzie on w życie 30 dnia od daty wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i będzie trwał jeden rok.

Po upływie tego okresu, Układ niniejszy będzie uważany za przedłużony milcząco na okres jednego roku; będzie on mógł być wypowiedziany w każdej chwili z uprzedzeniem sześciomiesięcznym.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali Układ niniejszy i położyli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Kownie, 22 grudnia tysiąc dziewięćset trzydziestego ósmego roku.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Załącznik  A

ŚWIADECTWO POCHODZENIA NA WWÓZ DO POLSKI.

grafika

Załącznik  B

Wzór karty legitymacyjnej

grafika

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

Podpisując Układ Handlowy zawarty w dniu dzisiejszym między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, Pełnomocnicy Wysokich Układających się Stron sformułowali następujące oświadczenia, które stanowić będą część integralną niniejszego Układu:

Do artykułu 5.

1) Postanowienia niniejsze w niczym nie naruszają Konwencji zawartych między Polską a Litwą, a w szczególności Konwencji dotyczącej żeglugi i spławu, podpisanej w Kownie 14 maja 1938 r., jak również Konwencji dotyczącej komunikacji kolejowej, podpisanej w Warszawie 25 maja 1938 r.

2) Wysokie Układające snę Strony będą stosowały wzajemnie w swych stosunkach w zakresie przewozu kolejami osób, bagażów i towarów, - taryfikację opartą na zasadzie przychylności i dobrego sąsiedztwa.

Warunki nadania i przewozu towarów, jak również koszty przewozu, gdy chodzi o towary wysyłane bezpośrednio kolejami z terytorium jednej z wysokich Układających się Stron na terytorium drugiej Strony, lub przez to terytorium do kraju trzeciego, nie będą mniej korzystne niż koszty i warunki nadania i przewozu towarów tego samego rodzaju, nadanych do przewozu kolejowego na terytorium drugiej Strony i przewożonych w tym samym kierunku i na tym samym przebiegu. Taryfy zniżone będą jednakże stosowane z tym zastrzeżeniem, że zostaną wypełnione warunki, od których ich stosowanie jest uzależnione, z wyjątkiem tych, które głoszą, że towar dla korzystania z taryf zniżonych nie może być dowieziony koleją do stacji nadania.

Niemniej jednak, nie będą udzielane drugiej Układającej się Stronie zniżki stawek dla przewozów wojskowych, dla przewozów służbowych administracji publicznej i kolei żelaznych, dla celów dobroczynnych, oświecenia i wychowania publicznego, jak również w wypadku klęsk publicznych.

3) Rząd Litewski przyjmuje do wiadomości prawa Polski, wynikające z postanowień art. XXII p. 4 Traktatu Pokoju, podpisanego w Rydze 18 marca 1921 r.

Sporządzono w Kownie, 22 grudnia 1938 r.

1 Załącznik zmieniony przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 16 maja 1939 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.39.52.336).

• Identyfikator: Dz.U.1939.5.26
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Litwa-Polska. Układ handlowy. Kowno.1938.12.22.
• Data aktu: 22/12/1938
• Data ogłoszenia: 25/01/1939
• Data wejścia w życie: 25/01/1939