Francja-Polska. Układ płatniczy. Paryż.1939.03.27.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 11 maja 1939 r.

o tymczasowym wprowadzeniu w życie postanowień układu płatniczego między Polską a Francją.

Na podstawie art. 52 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam co następuje:

Art.  1.

(1) Wprowadza się tymczasowo w życie postanowienia układu płatniczego między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Francuską, podpisanego w Paryżu dnia 27 marca 1939 r.

(2) Tekst wspomnianego układu zawarty jest w załączniku do rozporządzenia niniejszego.

Art.  2.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom: Spraw Zagranicznych, Przemysłu i Handlu oraz Skarbu.

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje od dnia 1 kwietnia 1939 r.

ZAŁĄCZNIK 

UKŁAD PŁATNICZY FRANCUSKO-POLSKI

Rząd Francuski i Rząd Polski zgodziły się na następujące postanowienia, które stanowią układ płatniczy francusko-polski na rok 1939.

I.

Płatności handlowe.

Rząd Polski gwarantuje, że zezwolenia transferowe zostaną wydane niezwłocznie dla wszystkich sum należnych za wwóz towarów francuskich, dokonany w warunkach przewidzianych traktatem handlowym z 22 maja 1937 r. oraz późniejszymi uzupełniającymi układami.

Ogólna wartość wwozu francuskiego do Polski, dokonanego zgodnie z postanowieniami wymienionych układów, ustalona zostaje na 80% ogólnej wartości wywozu polskiego do Francji, obliczonej na zasadzie danych polskiej statystyki wywozowej.

Utrzymanie tego stosunku w praktyce będzie zapewnione przez specjalną komisję, składającą się z delegatów obu Rządów, która orzekać będzie o ewentualnych wyrównaniach do przeprowadzenia każdego kwartału, biorąc pod uwagę osiągnięte wyniki w ciągu kwartału poprzedniego.

II.

Płatności finansowe.

A) Rząd Polski dołoży starań by w roku 1939 zapewnić transfer francuskich bieżących należności finansowych przypadających od Polski.

W tym celu Rząd Polski zobowiązuje się przeznaczyć, w szczególności i co najmniej, środki w dewizach, które pochodzić będą z bilansu płatniczego francusko-polskiego w 1939 r.

B) W dokonywaniu transferów wskazanych w paragrafie A, Rząd Polski będzie mógł wziąć pod uwagę rozłożenie w czasie swoich wpływów. Nie mniej jednak Rząd Polski będzie się starał w miarę możności uwzględniać daty płatności należności o stałych terminach płatności.

C) W szczególności będą uważane jako należności finansowe francuskie bieżące, w stosowaniu niniejszego układu, płatności mające być uskutecznione we Francji przez spółki lub firmy francuskie albo spółki lub firmy polskie, kontrolowane przez kapitały francuskie, które prowadzą przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe w Polsce, dla swoich bieżących potrzeb, a mianowicie: wypłata ich dywidend, kuponów od obligacyj i akcyj, procentów i amortyzacji pożyczek, normalnych procentów wszelkich innych zobowiązań finansowych i sum potrzebnych na pokrycie normalnych kosztów związanych z ich centralą we Francji.

D) Będą również uważane jako bieżące należności finansowe francuskie uposażenia personelu francuskiego zatrudnionego w przedsiębiorstwach wyżej wymienionych do wysokości 50% ich sumy netto. Przez uposażenie netto rozumie się ogólną sumę wynagrodzeń otrzymanych przez tenże personel, łącznie ze świadczeniami w naturze, bądź to z tytułu właściwego wynagrodzenia, bądź z tytułu diet lub gratyfikacyj dodatkowych, po potrąceniu podatków bezpośrednich przypadających do zapłaty w Polsce, odnoszących się do tych wynagrodzeń.

E) Będą zaliczone również do płatności finansowych bieżących wydatki związane z utrzymaniem studentów polskich we Francji oraz w sensie ogólnym te, które dotyczą wymiany intelektualnej i artystycznej francusko-polskiej.

F) Obie Wysokie Układające się Strony zgodne są co do tego, by uznać, że stosowanie niniejszych postanowień nie powinno prowadzić do ucieczki kapitałów francuskich zaangażowanych w Polsce.

G) Warunki wykonania układu w odniesieniu do postanowień finansowych będą przedmiotem badania na każdym zebraniu mieszanej Komisji Rządowej przewidzianej układami handlowymi francusko-polskimi. W wypadku napotkania na trudności mieszana Komisja Rządowa zastanowi się nad powzięciem środków, celem ich usunięcia.

Postanowienia ogólne.

Niniejszy układ wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1939 r., a wygasa z dniem 31 grudnia 1939 r.

Niemniej jednak jeżeli w trakcie wykonywania niniejszego układu i w następstwie zarządzeń powziętych przez jedną z Wysokich Układających się Stron, lub też na skutek istotnej zmiany sytuacji, jedna z Wysokich Układających się Stron uznałaby, że nowa sytuacja nie pozwala na wykonywanie układu, będzie ona mogła wypowiedzieć go na 15 dni naprzód.

Sporządzono w Paryżu, w dwóch egzemplarzach, dnia 27 marca 1939 r.

• Identyfikator: Dz.U.1939.45.293
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Francja-Polska. Układ płatniczy. Paryż.1939.03.27.
• Data aktu: 27/03/1939
• Data ogłoszenia: 17/05/1939
• Data wejścia w życie: 01/04/1939, 17/05/1939