W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, wiadomym czynimy:
W dniu ósmym lipca tysiąc dziewięćset trzydziestego siódmego roku podpisana została w Hamburgu przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej za Polskę oraz w imieniu Wolnego Miasta Gdańska, którego prowadzenie spraw zagranicznych należy do Rządu Polskiego na podstawie art. 104 Traktatu Pokoju, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 r. i art. 2 Konwencji polsko-gdańskiej, podpisanej w Paryżu dnia 9 listopada 1920 r., oraz przez Rząd Rzeszy Niemieckiej, druga konwencja uzupełniająca umowę między Rzeczpospolitą Polską a Rzeszą Niemiecką w sprawie wzajemnej komunikacji kolejowej z dnia 27 marca 1926 r. Konwencja uzupełniająca brzmi jak następuje:
DRUGA UMOWA UZUPEŁNIAJĄCAUmowę z dnia 27 marca 1926 r. o wzajemnej komunikacji kolejowej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Niemiecki Kanclerz Rzeszy postanowili uzupełnić Umowę o wzajemnej komunikacji kolejowej z dnia 27 marca 1926 r. (Umowę berlińską) i w tym celu mianowali swymi pełnomocnikami:
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:
Pana Mgr Jana ZAJASA, Dyrektora Departamentu w Ministerstwie Komunikacji, który zgodnie z ustępem 6 artykułu 104 Traktatu Wersalskiego działa również i za Wolne Miasto Gdańsk, o ile ono wchodzi w rachubę, jako Strona układająca się,
Niemiecki Kanclerz Rzeszy:
Pana Dr Ludwig HOLTZ, Dyrektora Kolei Rzeszy w Ministerstwie Komunikacji Rzeszy,
którzy, po okazaniu sobie pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia: