Światowa konwencja pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych i Porozumienie dotyczące prenumeraty gazet i czasopism. Kair.1934.03.20.

UMOWY ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO:

Światowa konwencja pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych i Porozumienie dotyczące prenumeraty gazet i czasopism, podpisane w Kairze dnia 20 marca 1934 r.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dn. 2 marca 1935 r. - Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 143).

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego marca tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku podpisane zostały w Kairze: Światowa konwencja pocztowa z protokółem końcowym, regulaminem wykonawczym, postanowieniami i protokółem końcowym, dotyczącemi przewozu poczty listowej drogą powietrzną; Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością z protokółem końcowym i regulaminem wykonawczym; Porozumienie o paczkach pocztowych z protokółem końcowym, regulaminem wykonawczym oraz postanowieniami i protokółem końcowym, dotyczącemi przewozu paczek pocztowych drogą powietrzną; Porozumienie o przekazach pocztowych z regulaminem wykonawczym i dodatkiem w sprawie obrotu pocztowych bonów podróżnych; Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych z regulaminem wykonawczym; Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych z regulaminem wykonawczym; Porozumienie dotyczące prenumeraty gazet i czasopism z regulaminem wykonawczym; o następującem brzmieniu dosłownem:

(Teksty umów zawiera załącznik do niniejszego numeru).

Zaznajomiwszy się z powyższemi konwencją i porozumieniami, uznaliśmy je i uznajemy za s uszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 26 czerwca 1935 r.

ZAŁĄCZNIK  ¹

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA.

Treść.

CZĘŚĆ PIERWSZA

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział  I.

Organizacja i zakres działania Związku.

Art.

1. Ustanowienie Związku.

2. Nowe przystąpienia. Postępowanie.

3. Konwencja i Porozumienia Związku.

4. Regulaminy wykonawcze.

5. Traktaty i Porozumienia specjalne. Związki ograniczone.

6. Ustawodawstwo wewnętrzne.

7. Stosunki wyjątkowe.

8. Kolonje, Protektoraty i t. p.

9. Zastosowanie Konwencji do Kolonij, Protektoratów i t. p.

10. Przynależność do Związku.

11. Arbitraż.

12. Wystawienie ze Związku. Wycofanie się z Porozumień.

Rozdział  II.

Kongresy. Konferencje. Komisje.

13. Kongresy.

14. Ratyfikacja. Wejście w życie i okres ważności uchwał Kongresu.

15. Kongresy nadzwyczajne,

16. Regulamin Kongresów.

17. Konferencje.

18. Komisje.

Rozdział  III.

Wnioski w przerwach między Zjazdami.

19. Przedstawianie wniosków.

20. Rozpatrywanie wniosków.

21. Warunki uchwalenia.

22. Notyfikowanie uchwał.

23. Wprowadzanie w życie uchwał.

Rozdział  IV.

Biuro międzynarodowe.

24. Ogólne uprawnienia.

25. Wydatki Biura międzynarodowego

CZĘŚĆ  DRUGA

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Rozdział  jedyny

26. Wolność tranzytu.

27. Zakaz pobierania opłat nieprzewidzianych.

28. Czasowe zawieszenie służby.

29. Waluta Związku.

30. Równowartość.

31. Wzory druków. Język.

32. Karty tożsamości.

CZĘŚĆ  TRZECIA

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

33. Przesyłki listowe.

34. Opłaty i ogólne warunki przesyłania.

35. Opłacanie.

36. Dopłata w razie zupełnego lub częściowego braku opłaty.

37. Opłaty dodatkowe.

38. Opłaty specjalne.

39. Przesyłki podlegające należnościom celnym.

40. Kontrola celna.

41. Należność za pośrednictwo przy cleniu.

42. Należności celne i inne należności niepocztowe.

43. Przesyłki wolne od należności.

44. Umarzanie należności celnych i innych należności niepocztowych.

45. Przesyłki ekspresowe.

46. Zakazy.

47. Sposób uiszczania opłat.

48. Uiszczanie opłat za przesyłki listowe nadane na okrętach.

49. Przesyłki wolne od opłat pocztowych.

50. Kupony na odpowiedź.

51. Wycofanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

52. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

53. Reklamacje.

Rozdział  II.

Przesyłki polecone.

54. Opłaty.

55. Poświadczenie odbioru.

56. Zakres odpowiedzialności.

57. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

58. Wygaśnięcie odpowiedzialności.

59. Wypłata odszkodowania.

60. Termin wypłaty odszkodowania.

61. Ustalenie odpowiedzialności.

62. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Rozdział  III

Przesyłki za pobraniem.

63. Opłata i warunki przesyłania. Wyrównywanie kwot zainkasowanych.

64. Unieważnienie lub zmniejszenie kwoty pobrania.

65. Odpowiedzialność w razie zaginięcia przesyłki.

66. Zabezpieczenie kwot prawidłowo zainkasowanych.

67. Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

68. Kwoty prawidłowo zainkasowane. Odszkodowanie. Wypłata i zwrotne poszukiwanie.

69. Termin wypłaty.

70. Ustalenie odpowiedzialności.

71. Zwrot kwot wypłaconych zaliczkowo.

72. Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

73. Zarachowanie opłat i należności za pobranie.

Rozdział  IV.

Przyznanie opłat. Należności tranzytowe.

74. Przyznanie opłat.

75. Należności tranzytowe.

76. Zwolnienie od należności tranzytowych.

77. Połączenia nadzwyczajne.

78. Wypłaty i rozrachunki.

79. Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennemi.

Różne postanowienia.

80. Nieprzestrzeganie wolności tranzytu,

81. Zobowiązania.

Postanowienia końcowe.

82. Wejście w życie i czas trwania Konwencji.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

I. Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

II. Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

III. Uncja wagi handlowej.

IV. Nadawanie przesyłek listowych zagranicą.

V. Kupony na odpowiedź.

VI. Należność za polecenie.

VII. Poczta lotnicza.

VIII. Koszty specjalne za tranzyt przez Syberję i przez Andy.

IX. Koszty specjalne za tranzyt przez Republikę Wschodniego Urugwaju.

X. Specjalne koszty za składowe w Adenie.

XI. Specjalne koszty przeładowania.

XII. Protokół otwarty dla Krajów, które nie były reprezentowane.

XIII. Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień Krajów, które były reprezentowane.

XIV. Termin dla notyfikowania przystąpień.

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA

którą zawarły:

Afganistan, Unja Południowo-Afrykańska, Albanja, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, zespół wysp stanowiących Posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki oprócz wysp Filipinów, Wyspy Filipiny, Królestwo Arabii Saudyiskiej, Republika Argentyna, Commonwealth australijski. Austrja, Belgja, Kolonja Kongo belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Kanada, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Cosla - Rica, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, zespół Kolonij hiszpańskich, Estonja, Etjopja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty francuskie w Indochinach, zespól innych Kolonij francuskich, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Węgry, Indje brytyjskie, Irak, Wolne Państwo Irlandja, Islandja, Włochy, zespół kolonij włoskich, Japonja, Korea, zespół innych Posiadłości japońskich, Łotwa, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syrja i Liban), Republika Liberja, Litwa, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Meksyk, Nikaragua, Norwegia, Nowa Zelandja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Curacao i Surinam, Indje holenderskie, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonje portugalskie Wschodnio - Afrykańskie, w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Republika Salwador, Terytorjum Sarry, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistyczny Republik Rad, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławji.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów, zebrani na Kongresie w Kairze, na mocy artykułu 12 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Londynie dnia 28 czerwca 1929 r., przeprowadzili, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, rewizję wymienionej Konwencji, w myśl niżej podpisanych postanowień:

CZĘŚĆ  PIERWSZA

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział  I.

ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

Artykuł  1.

Ustanowienie Związku.

Kraje, które zawarły ze sobą niniejszą Konwencję, tworzą pod nazwą "Światowego Związku Pocztowego" jeden obszar pocztowy dla wzajemnej wymiany przesyłek listowych.

Związek Pocztowy ma również za zadanie organizowanie i udoskonalenie różnych gałęzi międzynarodowej służby pocztowej.

Artykuł  2.

Nowe przystąpienia. Postępowanie.

Każdy Kraj ma prawo w każdej chwili przystąpić do Konwencji.

Przystąpienie winno być notyfikowane w drodze dyplomatycznej Rządowi Związku Szwajcarskiego, a przez niego Rządom wszystkich Krajów, należących do Związku.

Artykuł  3.

Konwencja i Porozumienia Związku.

Dział służby przesyłek listowych regulują postanowienia Konwencji.

Inne działy służby, a mianowicie: listy i pudełka z podaną wartością, paczki pocztowe, przekazy pocztowe, pocztowe przelewy pieniężne, zlecenia pocztowe, oraz prenumerata czasopism i wydawnictw perjodycznych stanowią przedmiot Porozumień między Krajami, należącemi do Związku.

Porozumienia te obowiązują tylko te Kraje, które do nich przystąpiły.

Przystąpienie do jednego lub kilku z tych Porozumień podlega postanowieniom artykułu 2.

Artykuł  4.

Regulaminy wykonawcze.

Zarządy pocztowe krajów, należących do Związku, ustalają w Regulaminach wykonawczych, za wspólną zgodą, normy porządkowe i szczegółowe, niezbędne dla wykonania postanowień Konwencji i Porozumień.

Artykuł  5.

Traktaty i Porozumienia specjalne. Związki ograniczone.

1. Kraje, należące do Związku, mają prawo utrzymywać istniejące i zawierać nowe traktaty, oraz utrzymywać i zawierać Związki ograniczone, mające na celu zniżenie opłat lub jakiekolwiek inne ulepszenia w stosunkach pocztowych.

2. Zarządy Krajów, których ustawodawstwo nie sprzeciwia się temu. uprawnione są do zawierania miedzy sobą niezbędnych porozumień w sprawach, które nie dotyczą ogółu Związku, z zastrzeżeniem jednak, aby nie wprowadzały one postanowień mniej korzystnych od tych, jakie przewidują odnośne Akty Związku. W szczególności mogą one porozumieć się co do dopuszczenia zniżonych opłat w odniesieniu do przesyłek listowych.

Artykuł  6.

Ustawodawstwo wewnętrzne.

Postanowienia Konwencji i Porozumień Związku, poza wypadkami wyraźnie przewidzianemi w tych Aktach" nie naruszają w niczem ustawodawstwa poszczególnych Krajów.

Artykuł  7.

Stosunki wyjątkowe.

Zarządy, które obsługują pewne obszary nieobjęte Związkiem, obowiązane są pośredniczyć na rzecz innych Zarządów. W tych wyjątkowych stosunkach obowiązują postanowienia Konwencji i jej Regulaminu.

Artykuł  8.

Kolonje, Protektoraty i t. p.

W rozumieniu Konwencji i Porozumień uważa się za jeden Kraj względnie za jeden Zarząd należący do Związku, w szczególności co do prawa głosowania na Kongresach, Konferencjach, w przerwach między Zjazdami oraz udziału w wydatkach Biura międzynarodowego Światowego Związku Pocztowego:

1. Zespół wysp stanowiących Posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, prócz Wysp Filipinów, a obejmujący wyspy Hawajskie, Porto-Rico, Guam i wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych Ameryki;

2. Wyspy Filipiny;

3. Kolonię Kongo belgijskie;

4. Zespół Kolonij hiszpańskich;

5. Alger;

6. Kolonie i Protektoraty francuskie w Indochinach;

7. Zespół innych Kolonij francuskich;

8. Zespół Kolonij włoskich;

9. Koreę;

10. Zespół innych Posiadłości japońskich;

11. Curaçao i Surinam;

12. Indje holenderskie;

13. Kolonie portugalskie Zachodnio - Afrykańskie;

14. Kolonje portugalskie Wschodnio - Afrykańskie, w Azji i Oceanji.

Artykuł  9.

Zastosowanie Konwencji do Kolonij, Protektoratów i t. p.

1. Każda układająca się Strona może oświadczyć w chwili podpisywania, ratyfikowania lub przystąpienia, albo też później, że przyjęcie przez nią niniejszej Konwencji obejmuje jednocześnie wszystkie jej Kolonje, wszystkie Terytorja zamorskie, Protektoraty lub Terytorja, będące pod jej zwierzchnictwem lub pod mandatem, albo też tylko niektóre z pośród nich. Powyższe oświadczenie, o ile nie zostało dokonane w chwili podpisywania Konwencji, winno być skierowane do Rządu Związku Szwajcarskiego.

2. Konwencja będzie miała zastosowanie jedynie do tych Koloni], Terytorjów zamorskich, Protektoratów lub Terytorjów, będących pod zwierzchnictwem lub mandatem, w których imieniu złożone zostaną oświadczenia zgodnie z § 1.

3. Każda układająca się Strona może skierować do Rządu Związku Szwajcarskiego w każdym czasie notę o wypowiedzeniu stosowania Konwencji w odniesieniu do każdej Kolonji, Terytorjum zamorskiego, Protektoratu lub Terytorjum, będącego pod zwierzchnictwem lub pod mandatem, w których imieniu Strona la złożyła oświadczenie w myśl § 1. Powyższa nota wejdzie w życie po upływie roku od daty otrzymania jej przez Rząd Związku Szwajcarskiego.

4. Rząd Związku Szwajcarskiego poda do wiadomości wszystkich układających się Stron odpis każdej deklaracji lub noty otrzymanej na podstawie §§ 1-3.

5. Postanowienia niniejszego artykułu nie stosują się do żadnych Kolonij, żadnych Terytorjów zamorskich, żadnego Protektoratu lub Terytorjum, będącego pod zwierzchnictwem lub pod mandatem, które wymienione są we wstępie do Konwencji.

Artykuł  10.

Przynależność do Związku.

Za należące do Światowego Związku Pocztowego uważa się:

a) Urzędy pocztowe otwarte przez Kraje, należące do Związku, na terytorjach nieobjętych Związkiem;

b) Księstwo Lichtenstein, jako zależne od Zarządu pocztowego Szwajcarji;

c) Wyspy Feroe, jako należące do Danii, i Grenlandia, jako zależna od zarządu pocztowego Danii, w charakterze kolonii duńskiej;

d) Posiadłości hiszpańskie na północnem wybrzeżu Afryki, jako należące do Hiszpanji;

e) Doliny Andorry, jako obsługiwane przez Zarząd poczt hiszpańskich i Zarząd poczt francuskich;

f) Księstwo Monaco, jako zależne od Zarządu poczt Francji;

g) Zatoka Wielorybia (Walfisch - Bay), jako należąca do Związku Południowo - Afrykańskiego; Basutoland, jako zależny od Zarządu poczt Związku Południowo - Afrykańskiego.

Artykuł  11.

Arbitraż.

1. W razie różnicy zdań, wynikłej między dwoma lub kilkoma członkami Związku przy wykładni Konwencji i Porozumień lub w zakresie odpowiedzialności, wynikającej dla któregokolwiek Zarządu z. zastosowania tych Aktów, sprawę sporną rozstrzyga sąd rozjemczy. W tym celu każdy z zainteresowanych Zarządów wybiera jednego członka Związku, niezainteresowanego bezpośrednio w danej sprawie.

Jeżeli jeden z Zarządów, pozostających w niezgodzie, nie poczyni kroków w terminie sześciomiesięcznym, względnie dziewięciomiesięcznym dla Krajów odległych, w sprawie zaproponowanego mu arbitrażu, Biuro międzynarodowe, na skutek skierowanego do niego żądania, powoduje ze swej strony wyznaczenie przez zwlekający Zarząd arbitra lub też wyznacza go samo z urzędu.

2. Orzeczenie arbitrów zapada absolutną większością głosów.

3. W razie równości głosów, arbitrzy wybierają dla rozstrzygnięcia różnicy zdań inny Zarząd, również niezainteresowany w danym sporze.

W braku zgody co do wyboru, Biuro międzynarodowe wyznacza odpowiedni Zarząd z pośród członków Związku niezaproponowanych przez arbitrów.

4. W wypadku, gdy spór dotyczy jednego z Porozumień, arbitrzy nie mogą być wyznaczani z poza tych Zarządów, które wykonywają odnośne Porozumienie.

Artykuł  12.

Wystąpienie ze Związku. Wycofanie się z Porozumień.

Każda układająca się Strona ma prawo wystąpić ze Związku lub wycofać się z zawartych Porozumień na podstawie wypowiedzenia, zgłoszonego na rok naprzód w drodze dyplomatycznej Rządowi Związku Szwajcarskiego, a przez ten ostatni Rządom układających się Krajów.

Rozdział  II.

KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

Artykuł  13.

Kongresy.

1. Delegaci Krajów, należących do Związku, zbierają się na Kongres najpóźniej po upływie pięciu lat od dnia wejścia w życie Aktów poprzedniego Kongresu, w celu poddania rewizji lub ewentualnego uzupełnienia tych Aktów.

Każdy Kraj może być reprezentowany na Kongresie przez jednego lub kilku delegatów pełnomocnych, zaopatrzonych przez swój Rząd w niezbędne pełnomocnictwa. Może on również być reprezentowany, w razie potrzeby, przez delegację innego Kraju, Zastrzega się jednak, że jedna delegacja może być upoważniona do reprezentowania tylko dwóch Krajów łącznie z Krajem, który ją pierwotnie akredytował.

W czasie obrad każdy Kraj rozporządza tylko jednym głosem.

2. Każdy Kongres ustala miejsce zebrania następnego Kongresu, Rząd Kraju, w którym ma się odbyć Kongres, zwołuje go po porozumieniu z Biurem międzynarodowem. Rząd len obowiązany jest również notyfikować wszystkim Rządom Krajów, należących do Związku, uchwały powzięte przez Kongres.

Artykuł  14.

Ratyfikacja. Wejście w życie i okres ważności uchwal Kongresu.

Akty Kongresu należy ratyfikować, o ile możności jak najprędzej, a dokumenty ratyfikacyjne należy przesłać Rządowi Kraju, w którym odbył się Kongres, ten zaś Rząd komunikuje je Rządom Krajów układających się.

Gdyby jedna lub kilka z układających się Stron nie ratyfikowały tego lub innego z podpisanych przez nią Aktów, zachowują one niemniej ważność dla Państw, które je ratyfikowały.

Akty te wchodzą w życie jednocześnie i mają jednakowy okres ważności.

Z dniem wejścia w życie Aktów przyjętych na danym Kongresie tracą moc obowiązującą wszelkie Akty poprzedniego Kongresu.

Artykuł  15.

Kongresy nadzwyczajne.

Na żądanie lub za zgodą przynajmniej dwóch trzecich Krajów układających się i po porozumieniu z Biurem międzynarodowem zbiera się Kongres nadzwyczajny.

Przepisy, zawarte w artykułach 13 i 14, mają zastosowanie również do delegacyj, obrad i Aktów Kongresów nadzwyczajnych.

Artykuł  16.

Regulamin Kongresów.

Każdy Kongres uchwala regulamin niezbędny dla swych prac i obrad.

Artykuł  17.

Konferencje.

Konferencje, upoważnione do badania spraw czysto administracyjnych, mogą być zwoływane na żądanie lub za zgodą co najmniej dwóch trzecich Zarządów, należących do Związku.

Konferencje zwołuje się po porozumieniu z Biurem międzynarodowem.

Każda Konferencja uchwala swój regulamin.

Artykuł  18.

Komisje.

Komisje, którym Kongres lub Konferencja powierzyła przestudiowanie jednej lub kilku określonych spraw, zwołuje Biuro międzynarodowe po porozumieniu się z Zarządem Kraju, w którym mają się zebrać te Komisje.

Rozdział  III.

WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

Artykuł  19.

Przedstawianie wniosków.

W przerwach między Zjazdami każdemu Zarządowi przysługuje prawo przedstawiania innym Zarządom, za pośrednictwem Biura międzynarodowego, wniosków dotyczących Konwencji, jej Protokółu Końcowego i Regulaminu.

To samo uprawnienie przyznaje się Zarządom Krajów uczestniczących w Porozumieniach, w stosunku do odnośnych Porozumień, ich Regulaminów i odnośnych Protokółów Końcowych.

Wszystkie wnioski, przedstawione przez Zarząd w przerwie między Zjazdami, aby mogły być rozpatrywane winny być poparte przynajmniej przez dwa inne Zarządy. Wnioski te nie podlegają rozpatrywaniu, jeżeli Biuro międzynarodowe nie otrzyma jednocześnie wymaganej ilości oświadczeń o poparciu.

Artykuł  20.

Rozpatrywanie wniosków.

Każdy wniosek podlega następującej procedurze:

Zarządom pozostawia się sześciomiesięczny okres czasu na rozpatrzenie wniosku i dla przedstawienia w danym razie Biuru międzynarodowemu swoich uwag. Poprawki są niedopuszczalne. Biuro międzynarodowe zbiera odpowiedzi, podaje je do wiadomości Zarządom i zaprasza je do wypowiedzenia się za lub przeciw. Zarządy, które nie oddadzą swego głosu w ciągu sześciu miesięcy, będą uważane za wstrzymujące się od głosowania. Terminy powyższe liczy się od daty okólników Biura międzynarodowego.

Jeżeli wniosek dotyczy Porozumienia, jego Regulaminu lub odnośnych Protokółów Końcowych, wówczas udział w wyżej opisanem rozpatrywaniu mogą wziąć tylko te Zarządy, które przystąpiły do danego Porozumienia.

Artykuł  21.

Warunki uchwalenia.

1. Wnioski, aby mieć moc obowiązującą, muszą uzyskać:

a) jednomyślność, gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub zmianę postanowień zawartych w Części pierwszej i drugiej oraz w artykułach 33 do 37, 54 do 59, 61 do 63, 65 do 68, 70 do 82 konwencji, wszystkich artykułów jej protokółu końcowego i artykułów 101, 105, 116, 161, 171 i 192 jej regulaminu;

b) dwie trzecie głosów, gdy chodzi o zmianę innych postanowień, niewyszczególnionych w ustępie poprzednim;

c) zwykłą większość głosów, gdy chodzi o wykładnię postanowień konwencji, jej protokółu końcowego, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego arbitrażowi przewidzianemu w artykule 11.

2. Porozumienia ustalają warunki, od których spełnienia uzależnione jest uchwalanie wniosków dotyczących ich.

Artykuł  22.

Notyfikowanie uchwał.

Nowe postanowienia i zmiany, wprowadzone do konwencji, do porozumień i do protokółów końcowych tych aktów, otrzymują moc obowiązującą na podstawie noty dyplomatycznej, którą Rząd Związku Szwajcarskiego winien sporządzić i przesłać, na prośbę Biura międzynarodowego, Rządom układających się krajów.

Nowe postanowienia i zmiany, wprowadzone do regulaminów i odnośnych protokółów końcowych, stwierdza i podaje do wiadomości Zarządom Biuro międzynarodowe. To samo dotyczy wykładni wymienionych w artykule 21, § 1, litera c.

Artykuł  23.

Wprowadzanie w życie uchwał.

Każda zmiana lub nowe postanowienie wchodzą w życie nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od daty ich notyfikowania.

Rozdział  IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE

Artykuł  24.

Ogólne uprawnienia.

1. Organ centralny, czynny w Bernie pod nazwą Biuro międzynarodowe Światowego Związku Pocztowego ("Bureau international de l'Union postale universelle"), podlegający zwierzchniemu nadzorowi Zarządu poczt szwajcarskich, służy krajom, należącym do Związku, jako organ utrzymania łączności, udzielania informacyj i wydawania opinij.

Zadaniem tego Biura jest w szczególności zbieranie, uzgadnianie, ogłaszanie i rozsyłanie wszelkiego rodzaju wiadomości, dotyczących międzynarodowej służby pocztowej; Wydawanie, na żądanie zainteresowanych stron, opinij w sprawach spornych, wdrażanie postępowania co do zmiany aktów kongresu; notyfikowanie przyjętych zmian i wogóle zajmowanie się badaniami i pracami redakcyjnemi lub dokumentacyjnemi, jakie konwencja, porozumienia i odnośne regulaminy na nie nakładają lub też jakie mu będą przekazane w interesie Związku.

2. Biuro to pośredniczy, jako urząd rozrachunkowy, w wyrównywaniu wszelkiego rodzaju rachunków, wynikających z międzynarodowej służby pocztowej, pomiędzy Zarządami, które odwołują się do tego pośrednictwa.

Artykuł  25.

Wydatki Biura międzynarodowego.

1. Każdy kongres ustala najwyższą kwotę zwyczajnych wydatków rocznych Biura międzynarodowego.

Wydatki te jak również koszty nadzwyczajne, wywołane zebraniem kongresu, konferencji lub komisji, oraz koszty, jakie mogłyby pociągnąć szczególne prace powierzone temu Biuru, ponoszą wspólnie wszystkie kraje, należące do Związku.

2, W tym celu kraje te dzieli się na 7 klas, z których każda bierze udział w pokrywaniu wydatków w następującym stosunku:

1-sza	klasa	25	jednostek,
2-ga	"	20	"
3-cia	"	15	"
4-ta	"	10	"
5-ta	"	5	"
6-ta	"	3	jednostki,
7-ma	"	1	jednostkę.

3. W razie nowego przystąpienia Rząd Związku Szwajcarskiego, wspólnie z Rządem zainteresowanego kraju, określa klasę, do której winien być zaliczony ten kraj pod względem udziału w wydatkach Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ  DRUGA

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Rozdział  jedyny.

Artykuł  26.

Wolność tranzytu.

1. Wolność tranzytu zapewniona jest na całym obszarze Związku.

2. Wolność tranzytu paczek pocztowych ograniczona jest do obszaru krajów, uczestniczących w tym dziale służby.

Przesyłki z podaną wartością mogą być przewożone w tranzycie w zamkniętych odsyłkach przez obszar krajów, które nie pełnią tego rodzaju służby, albo też zapomocą połączeń morskich takich krajów, które nie przyjmują odpowiedzialności za przesyłki wartościowe, przyczem odpowiedzialność tych krajów ogranicza się do odpowiedzialności przewidzianej dla przesyłek poleconych.

Tranzyt pakiecików przez obszar krajów, nie dopuszczających tego rodzaju przesyłek, nie jest obowiązkowy.

Artykuł  27.

Zakaz pobierania opłat nieprzewidzianych.

Poza opłatami przewidzianemi przez konwencję i porozumienia nie wolno pobierać jakichkolwiek innych opłat pocztowych.

Artykuł  28.

Czasowe zawieszenie służby.

Jeżeli zarząd wskutek nadzwyczajnych okoliczności zmuszony jest czasowo zawiesić całkowicie lub częściowo wykonywanie służby, winien zawiadomić o tem niezwłocznie, w razie potrzeby telegraficznie, Zarząd lub Zarządy zainteresowane.

Artykuł  29.

Waluta Związku.

Frank, przyjęty jako jednostka monetarna w postanowieniach konwencji i porozumień, jest to frank złoty, równający się 100 centymom, o wadze 10/31 grama i próbie 0.900.

Artykuł  30.

Równowartość.

Każdy kraj, należący do Związku, ustala opłaty pocztowe w walucie własnego kraju, według równowartości, odpowiadającej jak najdokładniej stosunkowi tej waluty do franka.

Artykuł  31.

Wzory druków. Język.

1. Wzory druków, używane przez Zarządy we wzajemnych stosunkach, należy wydawać w języku francuskim z równoległym przykładem w innym języku lub bez przekładu, o ile zainteresowane Zarządy na podstawie bezpośredniego porozumienia nie postanowiły inaczej.

2. Wzory druków do użytku publiczności, nie-sporządzone w języku francuskim, należy zaopatrzyć w równoległy przekład w tym języku.

3. Treść, kolory i wymiary wzorów druków, o których mowa w §§ 1 i 2, winny być takie, jak określają je regulaminy konwencji i porozumień.

4. Zarządy mogą porozumieć się co do języka, jakiego używać będą w korespondencji służbowej we wzajemnych stosunkach.

Artykuł  32.

Karty tożsamości.

1. Każdy Zarząd może wydawać osobom, ubiegającym się o to, karty tożsamości, posiadające znaczenie dokumentów dowodowych we wszelkich stosunkach z urzędami tych krajów, które nie notyfikowały o ich niedopuszczalności.

2. Zarząd, wydający kartę tożsamości, uprawniony jest do pobrania z tego tytułu należności nieprzekraczającej 1 franka.

3. Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności gdy zostanie stwierdzone, że wydanie przesyłki pocztowej lub wypłata przekazu pocztowego nastąpiły na podstawie prawidłowo wystawionej karty tożsamości.

Nie ponoszą one również odpowiedzialności za skutki, jakie może spowodować zguba, kradzież lub oszukańcze użycie prawidłowo wystawionej karty tożsamości.

4. Karta tożsamości ważna jest w ciągu trzech lat od daty jej wystawienia.

CZĘŚĆ  TRZECIA

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  33.

Przesyłki listowe.

Nazwa przesyłek listowych dotyczy listów, kartek pocztowych pojedynczych i z opłaconą odpowiedzią, papierów handlowych, druków wszelkiego rodzaju wraz z drukami wypukłemi dla ociemniałych, próbek towarów i pakiecików.

Wymiana pakiecików ograniczona jest do krajów, które umówiły się co do wykonywania tego rodzaju służby w obrocie wzajemnym lub tylko w jednym kierunku.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Artykuł  34.

Opłaty i ogólne warunki przesyłania.

1. Opłaty za przewóz przesyłek listowych w obrębie całego obszaru Związku wraz z doręczeniem ich do mieszkania odbiorców w krajach, których służba doręczeń jest zorganizowana lub dopiero będzie zorganizowana, oraz granice wagi i wymiarów ustala się według danych, zawartych w następującej tabeli:

grafika

2. Granice wagi i wymiarów, ustalone w paragrafie 1, nie stosują się do przesyłek listowych, dotyczących służby pocztowe], o których mowa w poniższym artykule 49, § 1.

3. Każdy Zarząd może w stosunkach z Zarządami, które się na to zgodziły, udzielać czasopismom i wydawnictwom perjodycznym, wysyłanym bezpośrednio przez wydawców lub ich zastępców 50% zniżki od ogólnej taryfy dla druków. Zniżce tej nie podlegają, bez względu na okres czasu wydawania, druki handlowe takie jak: katalogi, prospekty, cenniki i t. p.

Zarządy mogą również, za zgodą Zarządów krajów przeznaczenia, udzielać tej samej zniżki, bez względu na wysyłającego, dla książek oraz broszur i nut, które nie zawierałyby żadnych ogłoszeń lub reklam innych aniżeli te, które znajdują się na okładce lub na ochronnych kartkach tomu.

4. Wszelkie przesyłki, poza listami polecone-mi w zamkniętych kopertach, nie mogą zawierać: pieniędzy metalowych, banknotów, pieniędzy papierowych lub jakichkolwiek papierów wartościowych na okaziciela, platyny, złota i srebra obrobionego lub nieobrobionego, kamieni, klejnotów i innych kosztowności.

5. Zarządy krajów nadania i przeznaczenia mają prawo postępować stosownie do ich ustawodawstwa wewnętrznego w odniesieniu do listów, które zawierają dokumenty mające charakter korespondencji bieżącej i osobistej, przeznaczonej dla osób innych aniżeli adresat lub osoby z nim zamieszkałe.

6. Z wyjątkiem wypadków przewidzianych regulaminem papiery handlowe, druki wszelkiego rodzaju, próbki towarów i pakieciki:

a) winny być opakowane w taki sposób, aby łatwo mogły być sprawdzone,

b) nie mogą zawierać żadnych zapisków, ani też dokumentów, mających charakter korespondencji bieżącej i osobistej;

c) nie mogą zawierać znaczków pocztowych, żadnych znaków opłaty, unieważnionych lub nieunieważnionych, ani żadnego papieru przedstawiającego wartość.

7. Próbki towarów nie mogą zawierać żadnego przedmiotu, przedstawiającego wartość handlową.

8. Łączenie różnych rodzajów przesyłek listowych w jedną przesyłkę (przesyłki mieszane) dozwolone jest na warunkach ustalonych w Regulaminie.

9. Poza wyjątkami, przewidzianemi w Konwencji i jej Regulaminie, nie przewozi się przesyłek, nie odpowiadających warunkom ustalonym w niniejszym artykule, oraz w odpowiednich artykułach Regulaminu.

Przesyłki, które byłyby przyjęte wbrew przepisom, winny być zwrócone Zarządowi kraju nadania. Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia jest uprawniony do doręczenia takich przesyłek adresatom. W tym wypadku winien on, o ile zachodzi tego potrzeba, zastosować opłaty i dopłaty przewidziane dla tego rodzaju przesyłek listowych, do którego one zaliczają się, ze względu na swą zawartość, wagę lub wymiary, Za przesyłki, przekraczające najwyżsi: granice wagi, ustalone w § 1 niniejszego artykułu, może być pobierana opłata według ich wagi rzeczywistej.

Artykuł  35.

Opłacanie.

Zasadniczo wszystkie przesyłki, oznaczone w artykule 33, winny być całkowicie opłacone przez nadawcę.

Poza listami i pojedyńczemi kartkami pocztowemi nie przewozi się przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych, ani też kartek pocztowych z opłaconą odpowiedzią, których obydwu części nie opłacono przy nadaniu.

Artykuł  36.

Dopłata w razie zupełnego lub częściowego braku opłaty.

W razie zupełnego lub częściowego braku opłaty i poza wyjątkami przewidzianemi w artykule 145, §§ 3, 4 i 5 Regulaminu dla niektórych przesyłek dosyłanych, za listy i kartki pocztowe pojedyncze pobiera się dopłatę w podwójnej wysokości brakującej opłaty, którą ściąga się od odbiorcy, przyczem wysokość tej dopłaty nie może być mniejsza niż 5 centymów.

To samo postępowanie może być stosowane w wypadkach wyżej wskazanych, przy innych przesyłkach listowych, któreby wbrew przepisom wysłano do kraju przeznaczenia.

Artykuł  37.

Opłaty dodatkowe.

Za każdą przesyłkę, przy przewozie której korzysta się z nadzwyczajnych połączeń powodujących specjalne koszty, można oprócz opłat ustalonych w artykule 34 pobierać opłatę dodatkową, odpowiadającą tym kosztom.

Jeżeli opłata taryfowa pojedynczej kartki pocztowej zawiera w sobie opłatę dodatkową, uzasadnioną poprzednim ustępem, wówczas opłatę tę należy stosować do każdej z obydwu części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią.

Artykuł  38.

Opłaty specjalne.

1. Zarządy mogą, stosownie do swoich przepisów wewnętrznych, pobierać opłatę dodatkową za przesyłki dostarczone do wysłania ich służbie po wyznaczonych godzinach służbowych.

2. Zarządy kraju przeznaczenia mogą za przesyłki adresowane "poste-restante" (do podjęcia na poczcie) pobierać specjalną opłatę, która przewidziana jest przez własne przepisy dla tego samego rodzaju przesyłek w obrocie wewnętrznym.

3. Zarządy kraju przeznaczenia mogą pobierać opłatę specjalną w wysokości najwyżej 50 centymów od każdego pakiecika doręczonego adresatowi. Opłata powyższa może być zwiększona najwyżej o 25 centymów w razie doręczenia do mieszkania.

Artykuł  39.

Przesyłki podlegające należnościom celnym,

Pakieciki i druki, zawierające przedmioty podlegające należnościom celnym, są dopuszczone do obrotu.

To samo dotyczy listów i próbek towarów, zawierających przedmioty podlegające należnościom celnym, jeżeli kraj przeznaczenia na to zezwala.

Przesyłki zawierające surowice i szczepionki, korzystające z wyjątków wymienionych w artykule 122 Regulaminu, są dopuszczone do obrotu we wszystkich wypadkach.

Artykuł  40.

Kontrola celna.

Zarząd kraju przeznaczenia może poddawać kontroli celnej przesyłki wymienione w artykule 39 i, w danym razie, otwierać je z urzędu.

Artykuł  41.

Należność za pośrednictwo przy cleniu.

Za przesyłki, podlegające kontroli celnej w kraju przeznaczenia, można pobierać na rzecz poczty należność za pośrednictwo przy cleniu, nieprzekraczającą 50 centymów od przesyłki.

Artykuł  42.

Należności celne i inne należności niepocztowe.

Zarządy upoważnione są do pobierania od adresatów przesyłek należności celnych i wszystkich innych ewentualnych należności niepocztowych.

Artykuł  43.

Przesyłki wolne od należności.

1. W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, mogą nadawcy, na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, przyjąć na siebie wszelkie należności pocztowe i niepocztowe, które mi przesyłki mogą być obciążone przy doręczeniu.

W tym wypadku, nadawcy winni zobowiązać się do uiszczania kwot, których zażądać może urząd przeznaczenia i w danym razie wpłacić odpowiedni

Zarząd kraju przeznaczenia upoważniony jest do pobierania należności za pośrednictwo, nieprzekraczającej 50 centymów od przesyłki. Należność tę pobiera się niezależnie od należności przewidzianej w artykule 41.

2. Każdy Zarząd może ograniczyć służbę przesyłek wolnych od należności do przesyłek poleconych.

Artykuł  44.

Umarzanie należności celnych i innych należności niepocztowych.

Zarządy obowiązane są do czynienia u odnośnych władz swego kraju starań, mających na celu umorzenie należności celnych i innych należności niepocztowych od przesyłek zwracanych do kraju nadania, zniszczonych wskutek całkowitego zepsucia zawartości lub dosyłanych do innego kraju.

Artykuł  45.

Przesyłki ekspresowe.

1. Przesyłki listowe mogą na żądanie nadawców być doręczane do domu przez umyślnego posłańca bezpośrednio po nadejściu, jednakże tylko w krajach, których Zarządy zgadzają się na wykonywanie tej gałęzi służby w obrocie wzajemnym.

2. Przesyłki tego rodzaju, oznaczone napisem "Exprès", podlegają oprócz zwykłej opłaty, należności specjalnej, wynoszącej co najmniej podwójną opłatę za zwykły list pojedynczej wagi, a nieprzekraczającej 70 centymów. Opłatę tę nadawca winien uiścić zgóry i w całości.

3. Jeżeli mieszkanie adresata znajduje się poza miejscowym okręgiem doręczeń urzędu przeznaczenia, za doręczenie przez umyślnego posłańca można pobrać uzupełniającą należność aż do wysokości opłaty ustalonej w obrocie wewnętrznym.

Jednakże doręczanie przez umyślnego posłańca nie jest w tym wypadku obowiązkowe.

4. Przesyłki ekspresowe, za które nie opłacono zgóry wszystkich należnych opłat, podlegają doręczeniu w zwykły sposób, chyba że urząd nadawczy postąpił z niemi, jak z przesyłkami ekspresowemi. W tym ostatnim wypadku obciąża się je opłatą według postanowień artykułu 36.

5. Zarządom wolno jest ograniczyć się do jednorazowego doręczenia przez umyślnego posłańca. Jeżeli usiłowanie doręczenia pozostaje bezskuteczne, przesyłka może być dalej traktowana jako zwykła.

Artykuł  46.

Zakazy.

1. Wysyłanie przedmiotów, wymienionych w kolumnie 1 poniższego wykazu, jest zabronione. Jeżeli przedmioty te wbrew zakazom zostały przyjęte do przewozu, winny one być poddane postępowaniu wskazanemu w kolumnie 2.

2. W razie gdy przedmioty, przyjęte do przewozu wbrew zakazom, nie byłyby ani zwrócone do miejsca nadania, ani też doręczone adresatowi, Zarząd kraju nadania winien być powiadomiony jak najdokładniej o postępowaniu, zastosowanem do tych przesyłek.

3. Pozatem każdemu krajowi przysługuje prawo wyłączenia od przewozu jako przesyłek pojedyńczych przez swój obszar przesyłek innych niż listy i kartki pocztowe, co do których nie zastosowano obowiązujących postanowień, określających warunki ich rozpowszechnienia lub obrotu w danym kraju.

Przedmiot		Postępowanie z przesyłkami przyjętemi wbrew zakazom
1		2
a)	Przedmioty, które przez swą	)
	właściwość lub opakowanie, mogą	)
	przedstawiać niebezpieczeństwo	)
	dla funkcjonarjuszów,	)
	brudzić lub niszczyć inne	)postępuje się stosownie do
	przesyłki listowe;	)regulaminów wewnętrznych Zarządu,
b)	przedmioty, podlegające	)który stwierdza ich obecność;
	należnościom celnym (z wyjątkiem	}jednakże przedmioty wymienione pod
	wypadków przewidzianych	)c) nie są w żadnym wypadku ani
	w artykule 39), oraz próbki	)kierowane do miejsca przeznaczenia,
	wysyłane masowo	)ani doręczane adresatom, ani zwracane
	W celu uchylenia się od	)do miejsca nadania;
	uiszczenia należności celnych;	)
c)	opjum, morfina, kokaina i inne	)
	narkotyki;	)
d)	przedmioty, których przywóz	)
	lub obrót jest zabroniony	)
	w kraju przeznaczenia;	)
e)	materjały wybuchowe, łatwozapalne	)niszczy na miejscu ten Zarząd,
	lub niebezpieczne;	}który stwierdza ich obecność
		)
f)	przedmioty sprośne lub	zwraca się do miejsca nadania;
	niemoralne;	jednakże o ile obecność ich
g)	zwierzęta żywe,z wyjątkiem	zostanie stwierdzona dopiero
	pszczół, pijawek i jedwabników.	przez Zarząd kraju przeznaczenia,
		ten ostatni ma prawo doręczyć
		je adresatom na warunkach przewidzianych swojemi przepisami wewnętrznęmi

Przedmioty te należy zwracać Zarządowi kraju nadania.

Artykuł  47.

Sposób uiszczania opłat.

1. Opłaty pocztowe uiszcza się bądź zapomocą znaczków pocztowych, używanych w kraju nadania do opłaty przesyłek listowych prywatnych, bądź zapomocą nadruków maszynami do frankowania, urzędowo przyjętemi i czynnemi pod bezpośrednią kontrolą Zarządu, lub, o ile to dotyczy druków, zapomocą nadruków prasy drukarskiej, albo w jakikolwiek inny sposób drukarski, dozwolony przepisami wewnętrznemi Zarządu kraju nadania.

2. Uważa się za należycie opłacone: kartki na odpowiedź, opatrzone wydrukowanemi lub naklejonemi znaczkami pocztowemi kraju ich wydania, przesyłki należycie opłacone za pierwszy odcinek przewozu, których opłatę uzupełniono przed dosłaniem, jako też gazety lub pakiety z gazetami i czasopismami, w których adresie umieszczono napis "Abonament pocztowy" (Abonnement-poste), przesyłane na podstawie Porozumienia, dotyczącego prenumeraty czasopism i wydawnictw perjodycznych.

Artykuł  48.

Uiszczanie opłat za przesyłki listowe nadane na okrętach.

Przesyłki listowe, złożone na pełnem morzu do skrzynki listowej okrętu lub do rąk funkcjonarjuszów pocztowych zaokrętowanych, lub też do rąk komendantów okrętów, mogą być opłacone, o ile zainteresowane Zarządy nie zawarły porozumienia odmiennego, zapomocą znaczków pocztowych i według taryfy tego kraju, do którego należy lub od którego zależy dany okręt. Jeżeli nadanie przesyłki na okręcie odbywa się podczas postoju w jednym z dwóch krańcowych punktów rejsu lub w jednym z portów pośrednich, to opłata jest tylko wówczas ważna, gdy dokonano jej zapomocą znaczków pocztowych i podług taryfy kraju, na którego wodach znajduje się okręt.

Artykuł  49.

Przesyłki wolne od opłat pocztowych.

1. Wolne od wszelkich opłat pocztowych są przesyłki listowe, dotyczące służby pocztowej, wymieniane między Zarządami pocztowemi, między temi Zarządami i Biurem międzynarodowem, między urzędami pocztowemi krajów należących do Związku i między temi urzędami a Zarządami, oraz te przesyłki, których bezpłatny przewóz jest wyraźnie przewidziany postanowieniami Konwencji, Porozumień i ich Regulaminów.

2. Przesyłki listowe, z wyjątkiem przesyłek za pobraniem, przeznaczone dla jeńców wojennych lub przez nich nadawane, są również zwolnione od wszelkich opłat pocztowych zarówno w krajach nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących.

Stosuje się to również do przesyłek listowych, dotyczących jeńców wojennych, wysyłanych lub otrzymywanych bądź to bezpośrednio, bądź też pośrednio przez biura informacyjne, które ewentualnie byłyby urządzone dla tych osób w krajach prowadzących wojnę lub w krajach neutralnych, dających na swojem terytorjum schronienie walczącym.

Walczący przyjęci i internowani przez kraj neutralny, uważani są pod względem stosowania powyższych postanowień narówni z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł  50.

Kupony na odpowiedź.

Kupony na odpowiedź sprzedawane są w krajach, należących do Związku.

Cena sprzedażna kuponu ustalana jest przez zainteresowane Zarządy, nie może jednak być niższa niż 35 centymów lub równowartość tej kwoty w walucie kraju wydającego kupon.

Każdy kupon podlega we wszystkich krajach wymianie na jeden lub kilka znaczków pocztowych, odpowiadających opłacie za list zwykły pojedynczej wagi pochodzący z tego kraju a przeznaczony zagranicę.

Ponadto każdy kraj ma prawo wymagać, ażeby kupony na odpowiedź przedstawiano do wymiany równocześnie z przesyłkami listowemi, do których opłaty mają służyć te kupony.

Artykuł  51.

Wycofanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

1. Nadawca przesyłki listowej może wycofać ją t poczty lub zmienić jej adres do chwili, dopóki przesyłka nie została doręczona adresatowi.

2. Odnośne żądanie przesyła się drogą pocztową lub telegraficzną na koszt nadawcy, który winien uiścić za każde żądanie, przesłane drogą pocztową, należność za list polecony pojedynczej wagi, a za każde żądanie, przesłane drogą telegraficzną, - należność za telegram.

Jeżeli żądanie wycofania lub zmiany adresu dotyczy kilku przesyłek nadanych jednocześnie w tym samym urzędzie pocztowym, przez tego samego nadawcę, do jednego adresata, nadawca płaci za każde żądanie przesłane pocztą opłatę należną za jeden list polecony pojedynczej wagi, za żądanie zaś przesłane telegraficznie, opłatę za telegram, zawierający dane dotyczące wszystkich wymienionych przesyłek.

Artykuł  52.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

1. W razie zmiany miejsca zamieszkania adresata, przesyłki listowe mogą mu być dosłane, o ile nadawca nie wykluczył dosłania zapomocą stosownej notatki umieszczonej na stronie adresowej w języku znanym w kraju przeznaczenia.

2. Przesyłki listowe niedoręczalne należy natychmiast zwracać do kraju nadania.

3. Okres czasu przechowywania przesyłek listowych, zalegających do dyspozycji adresatów lub adresowanych "poste-restante", ustalają przepisy kraju przeznaczenia. W każdym razie ten okres czasu nie może zasadniczo przekraczać dwóch miesięcy, z wyjątkiem wypadków szczególnych, kiedy Zarząd kraju przeznaczenia uważa za niezbędne przedłużyć go, najwyżej jednak do czterech miesięcy. Zwrot do kraju nadania winien nastąpić w krótszym terminie, jeżeli nadawca tego zażądał przez umieszczenie na stronie adresowej odpowiedniej notatki w języku znanym w kraju przeznaczenia.

4. Druków bezwartościowych nie zwraca się, chyba że nadawca zażądał zwrotu zapomocą notatki umieszczonej na przesyłce. Druki polecone mają być zawsze zwracane.

5. Za dosyłanie przesyłek listowych z kraju do kraju lub za zwrot do kraju nadania nie pobiera się, poza wyjątkami przewidzianemi w Regulaminie, żadnej opłaty dodatkowej.

6. Przesyłki listowe dosłane lub niedoręczalne wydaje się adresatom lub nadawcom za pobraniem opłat, któremi obciążono je przy wysłaniu, przy nadejściu lub podczas przewoził skutkiem dosłania poza pierwotne miejsce przeznaczenia, niezależnie od zwrotu należności celnych lub innych należności specjalnych, co do których kraj przeznaczenia nie zgadza się na umorzenie.

7. W razie dosłania do innego kraju lub niedoręczenia pakiecików, opłatę za "poste-restante", należność za pośrednictwo przy cleniu, należność uzupełniającą za doręczanie przez umyślnego posłańca oraz należność specjalną za doręczenie umarza się.

Artykuł  53.

Reklamacje.

1. Reklamacja każdej przesyłki upoważnia do pobrania należności w wysokości najwyżej 50 centymów.

Należność tę pobiera się od każdej przesyłki, nawet gdy reklamacja dotyczy kilku przesyłek złożonych jednocześnie przez tego samego nadawcę pod adresem jednego odbiorcy.

Co się tyczy przesyłek poleconych, to nie pobiera się żadnej należności, jeżeli nadawca już uiścił należność specjalną za poświadczenie odbioru.

2. Wnoszenie reklamacyj dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia następnego po nadaniu przesyłki.

Każdy Zarząd obowiązany jest jednakże udzielić informacyj, na prośbę wniesioną po tym terminie, skierowaną przez inny Zarząd, a dotyczącą przesyłek wysłanych przed upływem dwóch lat.

3. Każdy Zarząd obowiązany jest przyjmować reklamacje, dotyczące przesyłek nadawanych na obszarze innych Zarządów.

4. Jeżeli wniesienie reklamacji nastąpiło z winy służby pocztowej, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  II.

PRZESYŁKI POLECONE.

Artykuł  54.

Opłaty.

1. Przesyłki listowe, wymienione w artykule 33, mogą być nadawane jako polecone.

2. Opłatę za przesyłki polecone należy uiszczać zgóry. Składa się ona:

a) z opłaty zwykłej, zależnie od rodzaju przesyłki;

b) z należności stałej za polecenie, nieprzekraczającej 40 centymów.

Należność stała za polecenie, dotycząca części kartki pocztowej z napisem "Odpowiedź" (Réponse), może być ważnie uiszczona tylko przez nadawcę tej części.

3. Przy nadaniu przesyłki poleconej nadawca winien otrzymać bezpłatny dowód nadania.

4. Kraje, skłonne do ponoszenia ryzyka mogącego wyniknąć z wypadków siły wyższej, uprawnione są do pobierania należności specjalnej, wynoszącej najwyżej 40 centymów od każdej przesyłki poleconej.

5. Przesyłki polecone, nieopłacone lub niedostatecznie opłacone, któreby wbrew przepisom skierowano do kraju przeznaczenia, podlegają dopłacie na koszt odbiorców, według postanowień ustalonych dla przesyłek zwykłych nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych.

Artykuł  55.

Poświadczenie odbioru.

Nadawca przesyłki poleconej może żądać poświadczenia odbioru, opłacając przy nadaniu stałą należność, nieprzekraczającą 40 centymów.

Poświadczenie odbioru może być również zażądane po nadaniu przesyłki w terminie i za opłatą przewidzianą dla reklamacyj w artykule 53.

Artykuł  56.

Zakres odpowiedzialności.

1. Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie przesyłek poleconych, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w poniższym artykule 57.

Nadawcy należy się z tego tytułu odszkodowanie w wysokości 50 franków za każdą przesyłkę.

2. Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za przesyłki zajęte przez władze celne wskutek fałszywego zadeklarowania ich zawartości.

Artykuł  57.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności za zaginięcie przesyłek poleconych:

a) w wypadkach siły wyższej; jednakże odpowiedzialność istnieje w stosunku do Zarządu kraju nadania, który przyjął na siebie ryzyko wynikające z wypadków siły wyższej (artykuł 54, § 4). Kraj odpowiedzialny za zaginięcie winien według swego ustawodawstwa wewnętrznego rozstrzygnąć, czy zaginięcie zostało spowodowane okolicznościami stanowiącemi wypadek siły wyższej;

b) jeżeli nie mogą udzielić wyjaśnień co do przesyłek wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej, a dowód ich odpowiedzialności nie został w inny sposób przeprowadzony;

c) jeżeli chodzi o przesyłki, których zawartość podpada pod zakazy przewidziane w artykułach 34, §§ 4 i 6, litera (c) i 46, § 1;

d) jeżeli nadawca nie wniósł reklamacji w terminie jednego roku, przewidzianym w artykule 53.

Artykuł  58.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za przesyłki polecone, których doręczenie odbyło się stosownie do ich przepisów wewnętrznych dla przesyłek tego samego rodzaju.

Artykuł  59.

Wypłata odszkodowania.

Obowiązek wypłacenia odszkodowania ciąży na Zarządzie, któremu podlega urząd nadawczy przesyłki, z zastrzeżeniem prawa zwrotnego poszukiwania przeciwko Zarządowi odpowiedzialnemu.

Artykuł  60

Termin wypłaty odszkodowania.

1. Wypłata odszkodowania winna nastąpić jak najrychlej, najpóźniej jednak w terminie sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji. Termin ten w obrocie z krajami odległemi wynosi dziewięć miesięcy.

Zarząd kraju nadania, nie przyjmujący ponoszenia ryzyka wynikającego z wypadków siły wyższej, może odroczyć wypłatę odszkodowania poza termin przewidziany w ustępie poprzednim, jeżeli nie wyjaśniono jeszcze, czy zaginięcia przesyłki nie należy przypisać wypadkowi tego rodzaju.

2. Zarząd kraju nadania upoważniony jest da wypłaty odszkodowania nadawcy, na rachunek Zarządu pośredniczącego względnie kraju przeznaczenia, który powiadomiony w sposób właściwy nie załatwił sprawy w ciągu trzech miesięcy; termin ten w obrocie z krajami odległemi wynosi sześć miesięcy.

Artykuł  61.

Ustalenie odpowiedzialności.

1. Odpowiedzialność za zaginięcie przesyłki poleconej, aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, ciąży na Zarządzie, który przyjąwszy przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane dla przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania przesyłki adresatowi, ani też w danym razie, przepisowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Zarząd pośredniczący lub kraju przeznaczenia, aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności:

a) jeżeli zastosował się do postanowień artykułu 159, § 3 Regulaminu;

b) jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację dopiero po zniszczeniu dokumentów służbowych dotyczących poszukiwanej przesyłki, a czas przechowywania, przewidziany w artykule 177 Regulaminu, już upłynął; zastrzeżenie to nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Jednakże, gdy zaginięcie nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten zdarzył się, odnośne Zarządy pokrywają szkodę w równych częściach.

2. Jeżeli przesyłka polecona zaginęła wskutek wypadku siły wyższej, Zarząd, na którego terytorjum lub w którego służbie nastąpiło zaginięcie, odpowiedzialny jest wobec Zarządu kraju nadania tylko w tym wypadku, jeżeli obydwa te kraje przyjęły ponoszenie ryzyka, mogącego wyniknąć z wypadku siły wyższej.

3. Należności celne i wszelkie inne należności, których umorzenia nie można było uzyskać, obciążają Zarządy odpowiedzialne za zaginięcie.

4. Zarząd, który dokonał wypłaty odszkodowania, wstępuje do wysokości wypłaconej kwoty odszkodowania w prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek ewentualnego zwrotnego poszukiwania bądź to przeciwko adresatowi, bądź też przeciwko nadawcy lub osobom trzecim.

5. W razie późniejszego odnalezienia przesyłki poleconej, uważanej za zaginioną, należy osobę, której wypłacono odszkodowanie, powiadomić, że za zwrotem odszkodowania może wejść w posiadanie przesyłki.

Artykuł  62.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

1. Zarząd, ponoszący odpowiedzialność lub na którego rachunek uskutecznia się wypłatę w myśl postanowień artykułu 60, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w ciągu trzech miesięcy od daty notyfikowania o wypłacie, kwotę rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Jeżeli odszkodowanie ma być ponoszone przez kilka Zarządów, stosownie do artykułu 61, całkowite, należne odszkodowanie winno być wpłacone Zarządowi kraju nadania w terminie podanym w ustępie poprzednim przez pierwszy Zarząd, który, otrzymawszy prawidłowo reklamowaną przesyłkę, nie może ustalić dalszego prawidłowego jej przekazania następnej służbie. Do Zarządu tego należy uzyskanie od innych Zarządów współodpowiedzialnych ewentualnego udziału każdego z nich w odszkodowaniu wypłaconem osobie uprawnionej.

2. Zwrot Zarządowi wierzycielowi ma być dokonany bez kosztów dla tego Zarządu, bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju wierzyciela, bądź w walorach, będących w obiegu w danym kraju.

Jeżeli odpowiedzialność została uznana, jak również w wypadku przewidzianym w artykule 60, § 2, kwota odszkodowania może być pobrana z urzędu od kraju ponoszącego odpowiedzialność w drodze jakiegokolwiek rozrachunku, bądź to bezpośrednio, bądź też za pośrednictwem Zarządu, który regularnie wymienia (prowadzi) rozrachunki z Zarządem odpowiedzialnym.

Po upływie trzech miesięcy kwota należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 5% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

3. Zarząd kraju nadania może żądać od Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność, zwrotu odszkodowania tylko przed upływem dwóch lat, licząc od daty zawiadomienia o zaginięciu, lub, w danym razie, od dnia wygaśnięcia terminu przewidzianego w artykule 60, § 2.

4. Zarząd, którego odpowiedzialność została należycie stwierdzona, a który początkowo odmówił Wypłaty odszkodowania, obowiązany jest ponieść wszelkie koszta dodatkowe, powstałe wskutek nieusprawiedliwionego przewlekania wypłaty.

5. Zarządy mogą porozumieć się co do perjodycznego wyrównywania odszkodowań, wypłaconych nadawcom i uznanych przez nie za należycie uzasadnione.

Rozdział  III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  63.

Oplata i warunki przesyłania. Wyrównywanie kwot zainkasowanych.

1. Polecone przesyłki listowe mogą być wysyłane za pobraniem w obrocie z krajami, których Zarządy zgodziły się na zaprowadzenie tej służby.

2. Przesyłki, wysyłane za pobraniem, podlegają formalnościom i opłatom stosowanym przy przesyłkach poleconych. Pozatern nadawca uiszcza zgóry:

a) opłatę stałą, która nie może przewyższać 50 centymów od przesyłki, oraz należność procentową w wysokości nieprzekraczającej 1/2% kwoty pobraniowej, jeżeli nadawca życzy sobie, aby kwota była uiszczona przekazem pobraniowym wydanym bezpłatnie na jego korzyść;

b) opłatę stałą, która nie może przewyższać 25 centymów, jeżeli żąda uiszczenia zapomocą wpłaty na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki.

3. Sposób wyrównywania kwot, przewidziany w § 2, litera b, dopuszcza się tylko wówczas, gdy zainteresowane Zarządy podejmą się stosowania tego sposobu wyrównywania kwot. Zarząd kraju przeznaczenia przekazuje na konto czekowe zapomocą zawiadomienia o wpłacie obrotu wewnętrznego kwotę zainkasowaną od adresata, po potrąceniu należności stałej, wynoszącej najwyżej 25 centymów, i opłaty zwykłej za przekazanie, stosowanej w jego służbie wewnętrznej.

4. Bez względu na sposób przesłania kwot zaankasowanych, najwyższa kwota pobrania równa się kwocie ustalonej dla przekazów pocztowych, przeinaczonych do kraju nadania przesyłki.

5. W braku odmiennego porozumienia, kwota pobrania podana jest w walucie kraju nadania przesyłki. Jednakże w razie dokonywania wpłaty na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki, kwota ta winna być podana w walucie tego kraju.

6. Każdy Zarząd ma prawo dla pobrania należności przewidzianej w § 2, litera a przyjąć sposób, który ze względów służbowych jest dla niego najwygodniejszy.

Artykuł  64.

Unieważnienie lub zmniejszenie kwoty pobrania.

Nadawca przesyłki poleconej za pobraniem może żądać całkowitego zniesienia lub zmniejszenia kwoty pobrania.

Tego rodzaju żądania podlegają takim samym przepisom, jak żądania wycofania przesyłek lub zmiany adresu.

Jeżeli żądanie całkowitego unieważnienia lub zmniejszenia kwoty pobrania ma być przesłane w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  65.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia przesyłki.

Zaginięcie przesyłki poleconej za pobraniem pociąga za sobą odpowiedzialność Zarządu pocztowego na zasadach, określonych w artykułach 56 i 57.

Artykuł  66.

Zabezpieczenie kwot prawidłowo zainkasowanych.

Kwoty prawidłowo zainkasowane od odbiorcy, bez względu na to, czy zostały, czy też nie zostały wpłacone zapomocą przekazów pocztowych, albo też przelane na pocztowe konto czekowe, są zabezpieczone wobec nadawcy, na zasadach określonych w Porozumieniu o przekazach pocztowych lub też w przepisach, normujących obrót czeków i pieniężnych przelewów pocztowych.

Artykuł  67.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

1. Jeżeli przesyłka została wydana odbiorcy bez zainkasowania kwoty pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, jeżeli wniósł reklamację w terminie przewidzianym w artykule 53, § 2, a niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub zaniedbania, albo też o ile zawartość przesyłki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykułach 34, §§ 4 i 6, litera c i 46, § 1.

Te same zasady obowiązują w wypadku, gdy od odbiorcy zainkasowano kwotę niższą od podanej kwoty pobrania, albo też gdy zainkasowano kwotę oszukańczo.

Odszkodowanie nie może w żadnym wypadku przekraczać kwoty pobrania.

2. Zarząd, który dokonał wypłaty odszkodowania, wstępuje do wysokości kwoty tego odszkodowania w prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek ewentualnego zwrotnego poszukiwania, bądź to przeciwko odbiorcy, bądź też przeciw nadawcy lub osobom trzecim.

Artykuł  68.

Kwoty prawidłowo zainkasowane. Odszkodowanie. Wypłata i zwrotne poszukiwanie.

Obowiązek wypłaty kwot prawidłowo zainkasowanych lub odszkodowania, o którem mowa w artykule 67, ciąży na Zarządzie, któremu podlega urząd wysyłający przesyłkę, z zastrzeżeniem prawa zwrotnego poszukiwania (regres) przeciw Zarządowi ponoszącemu odpowiedzialność.

Artykuł  69.

Termin wypłaty.

Postanowienia artykułu 60, dotyczące terminów wypłaty odszkodowania za zaginioną przesyłkę poleconą, stosują się również przy wypłacie kwot zainkasowanych prawidłowo lub przy odszkodowaniach za przesyłki obciążone pobraniem.

Artykuł  70.

Ustalenie odpowiedzialności.

Wypłatę przez Zarząd wysyłający kwot prawidłowo zainkasowanych lub odszkodowania, przewidzianego w artykule 67, uskutecznia się na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Ten ostatni ponosi odpowiedzialność, o ile nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła wskutek nieprzestrzegania jakiegokolwiek przepisu regulaminowego przez Zarząd wysyłający.

W wypadku zainkasowania kwoty w oszukańczy sposób, na skutek zaginięcia w służbie pocztowej przesyłki za pobraniem, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad artykułu 61, dotyczącego zaginięcia przesyłki poleconej.

Jednakże odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nieuczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w artykułach 56 i 57 za przesyłki polecone. Inne Zarządy pokrywają w równych częściach brakującą kwotę odszkodowania.

Artykuł  71

Zwrot kwot wypłaconych zaliczkowo.

Zarząd kraju przeznaczenia obowiązany jest zwrócić Zarządowi wysyłającemu, na warunkach przewidzianych w artykule 62, kwoty wypłacone zaliczkowo na jego rachunek.

Artykuł  72.

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

1. Kwoty przekazu pobraniowego, niewypłaconej z jakiegokolwiek powodu osobie uprawnionej, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania przesyłki za pobraniem przechowuje tę kwotę do dyspozycji osoby uprawnionej, z chwilą zaś upływu terminu ustawowego przedawnienia przechodzi ona ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami, przewidzianemi w Regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom ustalonym w Porozumieniu dotyczącem przekazów pocztowych.

2. Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny zawiadomienie o wpłacie, sporządzone w myśl przepisów art. 63, nie może być wpisane na dobro osoby, wskazanej przez nadawcę przesyłki za pobraniem, kwotę, na jaką opiewa zawiadomienie, winien Zarząd inkasujący przekazać Zarządowi kraju nadania w celu wypłacenia jej nadawcy przesyłki.

W razie niemożności dokonania tej wypłaty stosuje się postępowanie przewidziane w § 1.

Artykuł  73.

Zarachowanie opłat i należności za pobranie.

Zarząd kraju nadania zarachowuje na dobro Zarządu kraju przeznaczenia, na warunkach ustalonych w Regulaminie, udział stały w wysokości 20 centymów od każdego pobrania oraz 1/4% od ogólnej kwoty wypłaconych przekazów pobraniowych.

Rozdział  IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE.

Artykuł  74.

Przyznanie opłat.

Poza wyjątkami wyraźnie przewidzianemi w Konwencji każdy Zarząd zatrzymuje w całości opłaty, które pobrał.

Artykuł  75.

Należności tranzytowe.

1. Przesyłki listowe, wymieniane w odsyłkach zamkniętych między dwoma Zarządami przy współudziale jednego lub kilku innych Zarządów (Zarządy trzecie), podlegają na korzyść każdego kraju, przez który przechodzą lub którego służby uczestniczą w przewozie, należnościom tranzytowym, podanym w następującej tabeli:

		Od kilograma
		listów i kartek pocztowych Fr. c.	innych przesyłek Fr. c,
1.	Przewóz drogą lądową:
	do 1.000 km	-,60	-,08
	ponad 1.000 do 2.000 km.	-,80	-,12
	" 2.000 " 3.000 "	1,20	-,16
	" 3.000 " 6.000 "	2,00	-,24
	" 6.000 " 9.000 "	2,80	-,32
	" 9.000 km	3,60	-,40
2.	Przewóz drogą morską:
	do 300 mil morskich	-,60	-,08
	ponad 300 do 1.500 mil morskich	1,60	-,20
	między Europą a Ameryką Półn.	2,40	-,32
	ponad 1.500 do 6.000 mil morskich	3,20	-,40
	ponad 6.000 mil morskich	4,80	-,60

2. Należności tranzytowe za przewóz morski na odległość nieprzekraczającą 300 mil morskich ustala się w wysokości jednej trzeciej stawek przewidzianych w § 1, jeżeli zainteresowany Zarząd otrzymuje już z tytułu przewożenia odsyłek wynagrodzenie przypadające za tranzyt lądowy.

3. Jeżeli przewóz morski wykonywany jest przez dwa lub więcej Zarządów, należności za cały przewóz morski nie mogą przekraczać 4 franków 80 centymów od kilograma listów i kartek pocztowych i 60 centymów od kilograma innych przesyłek, W danym razie te najwyższe należności podlegają podziałowi między Zarządy, biorące udział w przewozie, w stosunku do długości przebytej drogi.

4. Jeżeli nie zawarto umowy odmiennej, uważa się za równoznaczne ze świadczeniami Zarządów trzecich przewozy morskie, wykonywane bezpośrednio między dwoma krajami, zapomocą okrętów jednego z nich, oraz przewozy wykonywane między dwoma urzędami jednego i tego samego kraju za pośrednictwem połączeń innego kraju.

5. Do kategorji innych przesyłek zalicza się w odniesieniu do tranzytu pakieciki, gazety lub pakiety z gazetami i czasopismami przesyłane na podstawie Porozumienia dotyczącego prenumeraty czasopism i wydawnictw periodycznych, jak również pudełka z podaną wartością, przesyłane na podstawie Porozumienia dotyczącego listów i pudełek z podaną wartością.

6. Odsyłki nieprawidłowo skierowane traktuje się, co do opłaty należności tranzytowych, tak jak gdyby były skierowane normalną drogą.

Artykuł  76.

Zwolnienie od należności tranzytowych.

Od wszelkich należności tranzytowych za przewóz lądowy lub morski zwolnione są przesyłki listowe wolne od opłat pocztowych, wyszczególnione w artykule 49, opłacone odpowiedzi kartek pocztowych, odsyłane do kraju nadania, przesyłki dosyłane. niedoręczalne, poświadczenia odbioru, przekazy pocztowe i wszelkie inne dokumenty, dotyczące służby pocztowej, a w szczególności dokumenty, dotyczące pieniężnych przelewów pocztowych.

Artykuł  77.

Połączenia nadzwyczajne.

Należności tranzytowe, wyszczególnione w artykule 75, nie stosują się do przewozu wykonywanego zapomocą połączeń nadzwyczajnych, specjalnie zaprowadzonych lub utrzymywanych przez jeden Zarząd na żądanie jednego lub kilku innych Zarządów. Warunki dla tego rodzaju przewozu są określane od wypadku do wypadku między zainteresowane-mi Zarządami.

Artykuł  78.

Wypłaty i rozrachunki.

1. Należności tranzytowe obciążają Zarząd nadania.

2. Ogólny rozrachunek tych należności odbywa się na podstawie danych statystycznych, ustalanych co trzy lata w ciągu czternastodniowego okresu. Okres ten przedłuża się do dwudziestu ośmiu dni dla odsyłek wymienianych mniej niż sześć razy na tydzień przez urzędy któregokolwiek kraju.

Regulamin wyznacza okres i czas trwania statystyk.

3. Każdy Zarząd upoważniony jest do poddania ocenie Komisji arbitrów wyników statystyki, które jego zdaniem różniłyby się zbytnio od rzeczywistego stanu. Arbitraż ten ustanawia się w sposób, przewidziany artykułem 11.

Arbitrzy mają prawo ustalić, według swej słusznej oceny, kwotę należności tranzytowych, która ma być zapłacona.

Artykuł  79.

Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennemi.

1. Zamknięte odsyłki listowe mogą być wymieniane między urzędami pocztowemi jednego z układających się Krajów a komendantami eskadr lub okrętów wojennych tego kraju, stojących na obcych wodach, oraz między komendantami jednej z tych eskadr lub jednego z tych okrętów wojennych i komendantem innej eskadry lub innego okrętu należącego do tego samego kraju, za pośrednictwem lądowych lub morskich połączeń pocztowych innych krajów.

2. Przesyłki listowe wszelkiego rodzaju, zawarte w tych odsyłkach, winny być przeznaczone wyłącznie dla sztabów i załóg lub pochodzić od sztabów i załóg okrętów otrzymujących lub wysyłających te odsyłki; opłaty i warunki przewozu, stosujące się do nich, są ustalane na podstawie przepisów wewnętrznych przez Zarząd pocztowy kraju, do którego okręty należą.

3. W braku odmiennego porozumienia między Zarządami zainteresowanemi, Zarząd pocztowy wysyłający lub odbierający odnośne odsyłki dłużny jest Zarządom pośredniczącym w przewozie za należności tranzytowe, obliczone w myśl postanowień artykułu 75.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  80.

Nieprzestrzeganie wolności tranzytu.

Jeżeli jakikolwiek kraj nie przestrzega postanowień artykułu 26, dotyczącego wolności tranzytu, Zarządy pocztowe mają prawo wstrzymać ruch pocztowy z tym krajem. O zastosowaniu tego środka winny one uprzednio zawiadomić w drodze telegraficznej zainteresowane Zarządy.

Artykuł  81.

Zobowiązania.

Układające się Kraje przyjmują na siebie obowiązek wydania lub zaproponowania odnośnym swoim władzom ustawodawczym niezbędnych zarządzeń:

a) w celu karania za podrabianie znaczków pocztowych i międzynarodowych kuponów na odpowiedź;

b) w celu karania za oszukańcze używanie międzynarodowych kuponów na odpowiedź, oraz za oszukańcze używanie do opłaty przesyłek pocztowych podrobionych lub też poprzednio używanych znaczków pocztowych i nadruków podrobionych lub już poprzednio używanych, a wykonanych zapomocą maszyn do frankowania lub pras drukarskich;

c) w celu zakazania i ścigania oszukańczej działalności w zakresie fabrykacji, sprzedaży, kolportarzu i rozpowszechniania używanych w służbie pocztowej nalepek i znaczków podrobionych lub naśladowanych w ten sposób, że mogłyby być wzięte za nalepki lub znaczki wydane przez Zarząd któregokolwiek z układających się krajów;

d) w celu ukarania oszukańczej działalności w zakresie fabrykacji i puszczania w obieg pocztowych kart tożsamości, jak również oszukańczego używania takich kart;

e) w celu zapobiegania wkładaniu, i w danym razie karania za wkładanie do przesyłek pocztowych opjum, morfiny, kokainy i innych narkotyków, jeżeli taki sposób przesyłania nie jest wyraźnie dozwolony na podstawie Konwencji i Porozumień.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  82.

Wejście w życie i czas trwania Konwencji.

Konwencja niniejsza wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1935 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych Krajów podpisali niniejszą Konwencję w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA ZWIĄZEK AFRYKI POŁUDNIOWEJ:

Za M. H. J. Lenton:

F. G. W. Taylor

F. G. W. Taylor

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

John E. Lamlell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA ZESPÓŁ POSIADŁOŚCI WYSPIARSKICH STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPIŃSKICH:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA WYSPY FILIPIŃSKIE:

Felipe Cuaderno

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA COMMONWEALTH AUSTRALIJSKI:

Za Archdale Parkhill:

M. B. Harry

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA KANADĘ:

Za Arthur Sauυé:

E. J. Underwood

Za H. Beaulieu:

E. J. Underwood

E. J. Underwood

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA-RICA:

Ad Referendum

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONU HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONU FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA KRÓLESTWO ZJEDNOCZONE WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Ó'h-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONU WŁOSKICH:

Donato Crety

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Ronlet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA MEKSYK:

P. Martinez T.

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

Const. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugéne Hirschfeld

Dr. S. Rapaport

Hel. Serebriakova

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

Delegacja Związku Południowo - Afrykańskiego oświadcza, że przyjęcie przez nią Konwencji niniejszej obejmuje Terytorjum pod mandatem Afryki Południowo - Zachodniej.

Kair, 20 marca 1934 r.

Za M. H. J. Lenton:

F. G. W. Taylor

F.G.W. Taylor

Delegacja Commonwealth Australji oświadcza, że przyjęcie przez nią Konwencji niniejszej obejmuje Terytorja zamorskie lub Terytorja mandatowe, wymienione niżej:

Lord Howe Island

Nauru

Norfolk Island

Papua

Terytorjum Nowej Gwinei i inne terytorja Oceanu Spokojnego pod mandatem Commonwealth Australji:

Kair, 20 marca 1934 r.

Za Archdale Parkhill:

M. B. Harry

M. B. Harry

Delegacja Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej oświadcza, że przyjęcie przez nią Konwencji niniejszej obejmuje Kolonje, Terytorja zamorskie, Protektoraty lub Terytorja pod zwierzchnictwem lub pod mandatem, wymienione niżej;

Nowa Fundlandja

Rodezja południowa

Terytorja South African

High Commission:

a) Bechuanaland (Protektorat)

b) Basutoland,

c) Swasiland

Bahama (Wyspy)

Barbados

Bermudy

Gujana brytyjska

Honduras brytyjski

Cejlon

Cypr

Falkland (Wyspy i Posiadłości)

Fidżi (Wyspy)

Gambja (Kolonje i Protektoraty)

Gibraltar

Wybrzeże Złote:

a) Kolonja

b) Ashanti

c) Terytorja Północne

d) Togo pod mandatem brytyjskim

Hong - Kong

Jamajka (oraz wyspy Tureckie i Cayman)

Kenya (Kolonja i Protektorat)

Wyspy Podwietrzne:

Antigua

Dominika

Montserrat

Św. Krzysztof i Newis

Dziewicze Wyspy

Państwa malajskie:

a) Państwa malajskie związkowe:

Negri Sembilan

Pahang

Perak

Selangor

b) Państwa malajskie niezwiązkowe:

Johore

Kedah

Kelantan

Perlis

Trengganu

Brunei

Malta

Mauritius

Nigerja:

a) Kolonja

b) Protektorat

c) Kamerun pod mandatem brytyjskim

Borneo - Północne (Państwo)

Rodezja północna

Nyasaland (Protektorat)

Palestyna i Transjordanja.

Św. Helena i Ascension

Sarawak

Seychelles

Sierre Leone (Kolonja i Protektorat)

Somali (Protectorat)

Straits Settlements

Tanganajka (Terytorjum)

Św. Trójca i Tobago

Uganda (Protektorat)

Wyspy Pacyfiku zachodniego:

Salomon (Wyspy) (Protektorat)

Gilbert i Ellice (Wyspy) (Kolonja)

Tongo

Wyspy nawietrzne

Grenada.

Św. Łucja

Św. Wincenty

Zanzibar (Protektorat)

Kair, 20 marca 1934 r.

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

Delegacja Nowej Zelandji oświadcza, że przyjęcie przez nią Konwencji niniejszej obejmuje Terytorjum pod mandatem Samoa zachodniego.

Kair, 20 marca 1934 r.

G. McNamara

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

Przystępując do podpisania Światowej Konwencji Pocztowej w dniu dzisiejszym, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

I.

Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułu 51 nie stosują się do Wielkiej Brytanji, ani Dominjów, Kolonij i Protektoratów brytyjskich, których przepisy wewnętrzne nie pozwalają na wycofanie lub zmianę adresu przesyłek listowych na żądanie nadawcy.

II.

Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

1. Każdy Kraj ma prawo podwyższyć najwyżej o 40% lub zniżyć najwyżej o 20% opłaty przewidziane w artykule 34, § 1, stosownie do wskazówek w poniższej tabeli:

	Granice najniższe	Granice najwyższe
	Centymów
(pierwsza jednostka wagi	20	35
Listy {za każdą dalszą
(jednostkę wagi	12	21
(pojedyncze.	12	21
Kartki pocztowe { z opłaconą
(odpowiedzią.	24	42
Papiery handlowe za każde 50 gramów	4	7
najniższa opłata	20	35
Druki, za każde 50 gramów	4	7
Druki wypukłe dla ociemniałych za każde 1.000 gramów.	2,4	4,2
Próbki towarów, za każde 50 gramów	4	7
najniższa opłata	8	14
Pakieciki, za każde 50 gramów	8	14
najniższa opłata...	40	70

Ustalone opłaty winny, w miarę możności, zachować między sobą ten sam stosunek, jaki istnieje między opłatami zasadniczemi, przyczem każdy Zarząd ma prawo zaokrąglać je stosownie do wymagań swego systemu monetarnego.

2. Każdy Kraj ma prawo zniżyć do 10 centymów opłatę od kartki pocztowej pojedynczej i do 20 centymów opłatę za kartkę pocztową z opłaconą odpowiedzią.

3. Taryfa, przyjęta przez każdy Kraj, stosuje się również do opłat pobieranych za nadchodzące przesyłki wskutek nieopłacenia lub niedostatecznego opłacenia.

III.

Uncja wagi handlowej.

W drodze wyjątku dozwala się Krajom, które ze względu na swoje warunki wewnętrzne nie mogą przyjąć jednostek wagi systemu metryczno-dziesiętnego, na zastąpienie ich uncją wagi handlowej (28,3465 gramów), przyjmując 1 uncję za 20 gramów dla listów i 2 uncje za 50 gramów dla papierów handlowych, druków, próbek i pakiecików.

IV.

Nadawanie przesyłek listowych zagranicą.

Żaden z Krajów nie jest obowiązany ani wysyłać, ani też doręczać adresatom przesyłek, które nadawcy, zamieszkali na ich obszarze, nadają lub polecają nadać w obcym kraju, celem korzystania z obowiązujących tam niższych opłat. Przepis ten stosuje się bez różnicy, bądź to do przesyłek przygotowanych w Kraju zamieszkałym przez nadawcę i przewiezionych następnie przez granicę, bądź też do przesyłek sporządzonych w Kraju obcym. Zainteresowany Zarząd ma prawo zwrócić odnośne przesyłki do miejsca nadania, albo też obciążyć je swemi opłatami wewnętrznemi. Sposoby pobierania opłat pozostawia się uznaniu danego Zarządu.

V.

Kupony na odpowiedź.

Zarządy mają prawo nie podejmować się sprzedaży kuponów na odpowiedź.

VI.

Należność za polecenie.

Kraje, które nie mogą ustalić w wysokości 40 centymów należności za polecenie, przewidzianej w artykule 54, § 2, są upoważnione do pobierania należności nieprzekraczającej 50 centymów albo ewentualnie do wysokości stawki ustalonej w ich obrocie wewnętrznym.

VII.

Poczta lotnicza.

Postanowienia, dotyczące przewozu poczty listowej drogą powietrzną, są dołączone do Światowej Konwencji Pocztowej i uważa się je za stanowiące integralną część Konwencji oraz jej Regulaminu.

Jednakże, wbrew ogólnym postanowieniom Konwencji, zmiana tych postanowień może być przeprowadzona od czasu do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja taka może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie postanowienia zaproponowane przez tę Konferencję powinny być poddane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod głosowanie Krajów, należących do Związku. Uchwała będzie zapadać większością oddanych głosów.

VIII.

Koszty specjalne za tranzyt przez Syberję i przez Andy.

Wbrew postanowieniom artykułu 75, § 1 (tabela) upoważnia się zarząd pocztowy Związku Socjalistycznych Republik Rad do pobierania specjalnej opłaty za tranzyt drogą syberyjską w obu kierunkach (Mandżurja lub Władywostok) w wysokości 4 franków 50 od kilograma listów i kartek pocztowych i 50 centymów od kilograma innych przesyłek, na odległościach przekraczających 6.000 kilometrów.

Zarząd Republiki Argentyńskiej upoważniony jest do pobierania dopłaty w wysokości 30 centymów do należności tranzytowych, wymienionych w artykule 75, § 1, cyfra 1 Konwencji, od każdego kilograma wszelkiego rodzaju przesyłek listowych, przewożonych tranzytem zapomocą argentyńskiego odcinka kolei "Ferrocarril Transandino".

IX.

Koszty specjalne za tranzyt przez Republikę Wschodniego Urugwaju.

Wyjątkowo upoważnia się Republikę Wschodniego Urugwaju do pobierania za wszystkie odsyłki zamorskie, wyładowane w Montevideo, które przesyła ona własnemi połączeniami do krajów dalszych, należności tranzytowych za przewóz lądowy, przewidzianych w artykule 75, w wysokości 60 centymów od kilograma listów i kartek pocztowych i 8 centymów od kilograma innych przesyłek.

X.

Specjalne koszty za składowe w Adenie.

W drodze wyjątku Zarząd Indyj brytyjskich jest upoważniony do pobierania opłaty w wysokości 40 centymów od worka, za worki złożone w Adenie, z zastrzeżeniem, że w tym wypadku Zarząd indobrytyjski nie otrzymuje za wymienione worki żadnej należności za przewóz lądowy lub morski.

XI.

Specjalne koszty przeładowania.

Wyjątkowo Zarząd portugalski jest upoważniony do pobierania 40 centymów od każdego worka za wszystkie odsyłki przeładowane w porcie Lizbony.

XII.

Protokół otwarty dla Krajów, które nie były reprezentowane.

Ponieważ Afganistan, Republika Haiti, Republika Liberja, Luksemburg, Republika Salwador, Terytorium Sarry, Syjam i Yemen, należące do Związku Pocztowego, nie były reprezentowane na Kongresie, pozostawia się otwarty dla nich Protokół, aby mogły przystąpić do Konwencji i Porozumień, które zostały tam zawarte, lub tylko do niektórych z pośród nich.

XIII.

Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień Krajów, które były reprezentowane.

Protokół pozostawia się otwarty na rzecz Krajów, których przedstawiciele podpisali w dniu dzisiejszym tylko Konwencję lub tylko niektóre Porozumienia uchwalone przez Kongres, w celu umożliwienia im przystąpienia do pozostałych Porozumień podpisanych w dniu dzisiejszym lub tylko do niektórych z pośród nich.

XIV.

Termin dla notyfikowania przystąpień.

Przystąpienia, przewidziane w artykułach XII i XIII, winny być notyfikowane w drodze dyplomatycznej przez zainteresowane Rządy Rządowi Egiptu, a przez ten ostatni innym Państwom, należącym do Związku. Termin, przyznany wymienionym Rządom dla notyfikowania, upływa z dniem 1 stycznia 1935.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia podane były w tekście samej Konwencji, do której się odnoszą, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA ZWIĄZEK AFRYKI POŁUDNIOWEJ:

Za M. H. J. Lenton:

F. G. W. Taylor

F. G. W. Taylor

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA ZESPÓŁ POSIADŁOŚCI WYSPIARSKICH STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI OPRÓCZ WYSP FILIPIŃSKICH:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA WYSPY FILIPIŃSKIE:

Felipe Cuaderno

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNĘ:

R. R. Tula

ZA COMMONWEALTH AUSTRALIJSKI:

Za Archdale Parkhill:

M. B. Harry

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGO BELGIJSKIE:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA KANADĘ:

Za Arthur Sauυé:

E. J. Underwood

Za H. Beaulieu:

E. J. Underwood

E. J. Underwood

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA-RICA:

Ad Referendum

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONU FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA KRÓLESTWO ZJEDNOCZONE WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Ó'h-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA MEKSYK;

P. Martinez T.

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

Const. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

Dr. S. Rapaport

Hel. Serebriakova

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ.

Treść.

CZĘŚĆ  PIERWSZA

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Rozdział  jedyny.

Art.

101. Tranzyt w odsyłkach zamkniętych i tranzyt przesyłek pojedynczych

102. Wymiana w odsyłkach zamkniętych

103. Kierowanie przesyłek listowych

104. Kraje odległe

105. Ustalanie równowartości

106. Znaczki pocztowe i nadruki opłaty

CZĘŚĆ  DRUGA.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

Przepisy odnoszące się do wszelkiego rodzaju przesyłek.

107. Opakowanie i adres przesyłek

108. Przesyłki poste - restante

109. Przesyłki w kopertach z polem przezroczystem

110. Przesyłki podlegające kontroli celnej

111. Przesyłki wolne od należności

Rozdział  II.

Przepisy specjalne stosujące się do poszczególnych rodzajów przesyłek.

112. Listy

113. Kartki pocztowe pojedyncze

114. Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią

115. Papiery handlowe

116. Druki

117. Przedmioty zaliczone do druków

118. Druki. Napisy dozwolone

119. Druki. Opakowanie przesyłek

120. Próbki towarów. Napisy dozwolone

121. Próbki towarów. Opakowanie

122. Przedmioty zaliczone do próbek towarów

123. Przesyłki mieszane

124. Pakieciki

CZĘŚĆ  TRZECIA.

PRZESYŁKI POLECONE. POŚWIADCZENIE ODBIORU.

Rozdział  jedyny.

125. Przesyłki polecone

126. Poświadczenie odbioru

127. Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu

CZĘŚĆ  CZWARTA.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Rozdział  jedyny.

128. Oznaczanie przesyłek

129. Nalepka pobraniowa

130. Przekaz pobraniowy

131. Przekazywanie na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki

132. Przeliczanie kwoty pobrania

133. Różnice w podanych kwotach pobrania

134. Termin wpłaty

135. Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania

136. Dosyłanie

137. Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie

138. Unieważnienie lub zastąpienie nowemi drukami przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie

139. Przekazy pobraniowe niedoręczalne lub niezainkasowane

140. Rozrachunek przekazów pobraniowych

CZĘŚĆ  PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

Rozdział  jedyny.

141. Używanie datownika

142. Przesyłki ekspresowe

143. Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone

144. Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wyłożonych

145. Przesyłki dosyłane

146. Koperty do dosyłania i koperty zbiorcze

147. Przesyłki niedoręczalne

148. Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu

149. Zwykła poprawka adresu

150. Reklamacja przesyłek zwykłych

151. Reklamacja przesyłek poleconych

152. Reklamacja dotycząca przesyłek nadanych w innym kraju

153. Oszukańcze użycie znaczków pocztowych lub podrobionych nadruków maszyny do frankowania

CZĘŚĆ  SZÓSTA.

WYMIANA PRZESYŁEK.

Rozdział  jedyny.

154. Karty listowe

155. Przesyłanie przesyłek poleconych

156. Przesyłanie przesyłek ekspresowych

157. Sporządzanie odsyłek

158. Przekazywanie odsyłek

159. Sprawdzanie odsyłek

160. Zwrot próżnych worków

CZĘŚĆ  SIÓDMA.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH.

Rozdział  I.

Czynności statystyczne.

161. Statystyka należności tranzytowych

162. Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki

163. Stwierdzanie ilości worków i wagi odsyłek zamkniętych

164. Sporządzanie wykazów odsyłek zamkniętych

165. Spis odprawionych tranzytowych odsyłek zamkniętych

166. Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennemi

167. Zawiadomienie o tranzycie

168. Połączenia nadzwyczajne

Rozdział  II.

Rachunkowość. Wyrównywanie rachunków.

169. Obliczanie należności tranzytowych

170. Ogólny rozrachunek roczny. Pośrednictwo Biura międzynarodowego

171. Wypłata należności tranzytowych

CZĘŚĆ  ÓSMA.

RÓŻNE POSTANOWIENIA

Rozdział  jedyny.

172. Kupony na odpowiedź

173. Karty tożsamości

174. Wymiana odsyłek z okrętami wojennemi

175. Ceduły należnościowe. Rozrachunki dotyczące należności celnych i t. p.

176. Druki do użytku publiczności

177. Termin przechowywania dokumentów

178. Adres telegraficzny

CZĘŚĆ  DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Rozdział  jedyny.

179. Kongresy i konferencje

180. Informacje. Żądania zmiany Aktów

181. Wydawnictwa

182. Sprawdzanie roczne

183. Język urzędowy Biura międzynarodowego

184. Kupony na odpowiedź. Karty tożsamości

185. Bilans i wyrównywanie rachunków

186. Sporządzanie rachunków

187. Bilans ogólny

188. Wypłata

189. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego

190. Statystyka ogólna

191. Wydatki Biura międzynarodowego

Postanowienia końcowe.

192. Wejście w życie i okres czasu ważności Regulaminu

Załączniki. 

Wzory druków C 1 do C31.

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów za wspólną zgodą następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania wspomnianej Konwencji:

CZĘŚĆ PIERWSZA

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Rozdział  jedyny

Artykuł  101.

Tranzyt w odsyłkach zamkniętych i tranzyt przesyłek pojedynczych.

Zarządy mogą, zależnie od potrzeb ruchu i wymagań służby, wymieniać za pośrednictwem jednego lub kilku innych Zarządów zarówno odsyłki zamknięte, jak i przesyłki listowe pojedyncze. Kierowanie przesyłek pojedynczych do Zarządu pośredniczącego należy ograniczać ściśle do wypadków, kiedy sporządzanie odsyłek zamkniętych nie jest uzasadnione.

Artykuł  102.

Wymiana w odsyłkach zamkniętych.

1. Wymianę przesyłek listowych w odsyłkach zamkniętych ustalają zainteresowane Zarządy na podstawie wzajemnego porozumienia.

Odsyłki zamknięte należy sporządzać, ilekroć jeden z Zarządów pośredniczących tego żąda, opierając się na tem, że ilość przesyłek pojedynczych jest tak znaczna, iż może utrudniać jego czynności.

2. Zarządy, za których pośrednictwem mają być przewożone odsyłki zamknięte, należy zawiadomić w odpowiednim czasie.

3. W razie zmian w wymianie odsyłek zamkniętych, zaprowadzonej między dwoma Zarządami przy współudziale jednego lub kilku krajów trzecich, Zarząd, który spowodował zmianę, powiadamia o tem Zarządy odnośnych krajów.

Artykuł  103.

Kierowanie przesyłek listowych,

1. Każdy Zarząd obowiązany jest przekazywane mu przez inny Zarząd odsyłki zamknięte i przesyłki pojedyncze kierować drogami najszybszemi, któremi posługuje się dla swych własnych przesyłek.

Jeżeli odsyłka składa się z kilku worków, należy je w miarę możności traktować łącznie i kierować tym samym transportem.

Wszelkiego rodzaju przesyłki mylnie skierowane należy niezwłocznie dosyłać do miejsca ich przeznaczenia najszybszą drogą.

2. Zarząd kraju nadania może wskazywać drogę przewozu dla wysyłanych przez niego odsyłek zamkniętych. byleby użycie tej drogi nie pociągało za sobą specjalnych kosztów dla Zarządu pośredniczącego.

Pod tym samym warunkiem Zarządy pośredniczące w przewozie mają uwzględniać drogę podaną przez nadawcę na przekazywanych im przesyłkach pojedynczych.

3. Zarządy, które korzystają z prawa pobierania opłat dodatkowych na pokrycie nadzwyczajnych wydatków, związanych z użyciem pewnych połączeń, mogą nie kierować zapomocą tych połączeń przesyłek listowych, nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych.

Artykuł  104.

Kraje odległe.

1. Za kraje odległe uważa się te kraje między któremi najszybszy przewóz drogą lądową lub morską trwa ponad dziesięć dni, jak również te kraje między któremi średnia częstość transportów jest mniejsza od dwóch podróży miesięcznie.

2. Do krajów odległych zalicza się, w odniesieniu do okresów czasu przewidzianych przez Konwencję i Porozumienia, kraje o wielkiej rozległości lub też takie, których wewnętrzna sieć komunikacyjna jest słabo rozwinięta, wówczas, gdy czynniki te odgrywają rolę przeważającą.

3. Biuro międzynarodowe sporządza wykaz krajów, wymienionych w §§ 1 i 2.

Artykuł  105.

Ustalanie równowartości.

1. Zarządy ustalają równowartość opłat i należności, przewidzianych w Konwencji i Porozumieniach, po porozumieniu z Zarządem poczt szwajcarskich, do którego należy ogłaszanie ich za pośrednictwem Biura międzynarodowego. Ten sam sposób postępowania stosuje się przy zmianie równowartości.

Równowartości lub zmiany równowartości mogą wchodzić w życie tylko z dniem pierwszym miesiąca i najwcześniej w piętnaście dni po ich ogłoszeniu przez Biuro międzynarodowe.

Biuro to sporządza tabelę wskazującą dla każdego kraju równowartości opłat i należności, wymienionych w ustępie 1-szym, i podającą wysokość procentu zwyżki lub zniżki opłaty, stosowanej na podstawie artykułu II Protokółu Końcowego Konwencji.

2. Ułamki jednostek monetarnych, otrzymywane przy obliczaniu opłat uzupełniających za przesyłki niedostatecznie opłacone, mogą być zaokrąglane przez Zarządy, które pobierają opłaty. Dodawana z tego tytułu kwota nie może przekraczać wartości 5 centymów.

3. Każdy Zarząd zawiadamia wprost Biuro międzynarodowe o ustaleniu równowartości odszkodowania, przewidzianego w artykule 56 Konwencji.

Artykuł  106.

Znaczki pocztowe i nadruki opłaty.

1. Znaczki pocztowe, przedstawiające opłaty zasadnicze Związku lub ich równowartości w walucie poszczególnych krajów, należy sporządzać w następujących kolorach:

w kolorze niebieskim - znaczek, przedstawiający opłatę listu pojedynczej wagi;

w kolorze czerwonym - znaczek, przedstawiający opłatę kartki pocztowej;

w kolorze zielonym - znaczek, przedstawiający opłatę druku pojedynczej wagi.

Nadruki, wytłaczane zapomocą maszyn do frankowania, winny być wykonane w kolorze jaskrawo - czerwonym, bez względu na wartość, którą przedstawiaj i.

2. Znaczki pocztowe i nadruki opłaty mają mieć uwidocznioną, o ile to jest możliwe pismem łacińskiem, nazwę kraju pochodzenia i wartość opłaty według tabeli przyjętych równowartości. Ilość jednostek monetarnych lub ich ułamków, służących do oznaczenia tej wartości, należy podawać zapomocą cyfr arabskich.

Przy drukach, opłacanych zapomocą nadruków prasy drukarskiej lub w jakikolwiek inny sposób drukarski (artykuł 47 Konwencji), nazwę kraju pochodzenia i wartość opłaty można zastąpić nazwą urzędu nadawczego i wskazówką "Opłata pobrana" (Taxe perçue) "Opłata uiszczona" (Port payé) lub podobnem wyrażeniem. Wskazówka ta może być zredagowana w języku francuskim albo w języku kraju pochodzenia, może ona również przybrać formę skróconą, naprzykład "T. P." lub "P. P.". Przyjęta wskazówka winna być we wszystkich wypadkach ujęta w ramkę lub być podkreślona grubą kreską.

3. Znaczki pocztowe pamiątkowe lub na cele dobroczynne, za które należy uiścić dopłatę niezależnie od wartości opłaty pocztowej, mają być wykonane w sposób wykluczający wszelką wątpliwość co do tej wartości.

4. Znaczki pocztowe mogą posiadać, na warunkach ustalonych przez Zarząd wydający znaczki, cechy odróżniające wykonane zapomocą dziurkowania.

CZĘŚĆ  DRUGA

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

PRZEPISY ODNOSZĄCE SIĘ DO WSZELKIEGO RODZAJU PRZESYŁEK.

Artykuł  107.

Opakowanie i adres przesyłek.

1. Zarządy winny zalecać publiczności:

a) wypisywać adres literami łacińskiemi i umieszczać go w kierunku długości w ten sposób, aby zachować niezbędne miejsce dla napisów lub nalepek służbowych;

b) podawać adres w sposób dokładny i wyczerpujący, aby można było bez poszukiwań kierować i doręczyć przesyłkę odbiorcy;

c) umieszczać znaczki pocztowe lub maszynowe nadruki opłaty w prawym górnym rogu strony adresowej;

d) podawać swoje nazwisko i miejsce zamieszkania bądź to z lewej strony adresu przesyłki w sposób nieszkodzący jasności adresu, ani umieszczaniu napisów lub nalepek służbowych, bądź też na stronie odwrotnej;

e) używać dla wszelkiego rodzaju przesyłek kopert, których wymiary nie byłyby mniejsze niż 10 cm długości i 7 cm szerokości;

f) należycie opakowywać ich przesyłki, zwłaszcza jeżeli one są przeznaczone do odległych krajów;

g) przy przesyłaniu przesyłek za opłatą zniżoną podawanie rodzaju, do jakiego one należą, przez umieszczanie wskazówek, jak: "Papiery handlowe", "Druki", "Próbki", "Pakieciki" i t. p.

2. Wszelkiego rodzaju przesyłki, których strona adresowa została podzielona w całości lub częściowo na oddzielne działki, przeznaczone do wypisywania kolejnych adresów, nie są dopuszczalne.

3. Znaczki niepocztowe i nalepki na cele dobroczynne lub inne, które możnaby przez omyłkę uważać za znaczki pocztowe, nie mogą być naklejane na stronie adresowej. To samo odnosi się do odcisków stempli, które możnaby uważać za nadruki Opłaty.

4. Służbowe przesyłki pocztowe wolne od opłaty mają posiadać na stronie adresowej napis "Pocztowa sprawa służbowa" (Service des postes) lub podobną wzmiankę.

Artykuł  108.

Przesyłki poste restante.

Adres przesyłek, wysyłanych na poste restante, winien wskazywać nazwisko odbiorcy. Użycie w adresie tego rodzaju przesyłek liter początkowych, cyfr, imion pospolitych, nazwisk zmyślonych lub jakichkolwiek znaków umówionych, jest niedozwolone.

Artykuł  109.

Przesyłki w kopertach z polem przezroczystem.

1. Przesyłki listowe w kopertach z polem przezroczystem dopuszcza się pod następującemi warunkami:

a) pole przezroczyste musi być umieszczone równolegle do dłuższego boku koperty w ten sposób, aby adres odbiorcy ukazywał się w tym samym kierunku i aby wytłoczenie odcisku datownika nie było utrudnione;

b) przezroczystość pola musi zapewniać zupełną czytelność adresu nawet przy sztucznem oświetleniu i nie może utrudniać umieszczania odręcznych napisów; koperty, których pole przezroczyste powoduje przy sztucznem oświetleniu odblaski, są wykluczone;

c) tylko nazwisko oraz adres odbiorcy mogą być widoczne przez pole przezroczyste; zawartość koperty ma być złożona w ten sposób, aby skutkiem przesunięcia się adres nie był częściowo lub w całości zasłonięty;

d) adres ma być sporządzony w sposób zupełnie czytelny atramentem lub maszyną do pisania; przesyłki, których adres wypisany jest ołówkiem zwykłym lub ołówkiem atramentowym, nie są dopuszczone;

2. Przesyłki w kopertach całkowicie przezroczystych lub z wykrojem otwartym nie są dopuszczone.

Artykuł  110.

Przesyłki podlegające kontroli celnej.

1. Przesyłki, podlegające kontroli celnej, mają być opatrzone na stronie adresowej nalepką zieloną, według załączonego wzoru C 1. Co się tyczy pakiecików, umieszczanie tej nalepki jest obowiązujące we wszystkich wypadkach.

Do przesyłek, wymienionych w poprzednim ustępie, dołącza się, jeżeli kraj przeznaczenia tego żąda lub nadawca to woli, oddzielną deklarację celną, według załączonego druku C 2, w ilości przepisanej; deklarację tę przymocowuje się na zewnętrzne! stronie przesyłki' w sposób trwały, sznurkiem związanym nakrzyż lub też wkłada się wewnątrz przesyłki. W tym wypadku tylko górną część nalepki C 1 nakleja się na przesyłce.

2. Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za deklaracje celne, w jakikolwiek sposób byłyby one sporządzone.

Artykuł  111.

Przesyłki wolne od należności.

1. Przesyłki, które należy doręczyć adresatom nie pobierając od nich żadnych opłat, mają posiadać w nagłówku strony adresowej widoczny napis: "Wolne od należności" (Franc de droits) lub podobny napis w języku kraju nadania. Przesyłki te mają być opatrzone na stronie adresowej nalepką koloru żółtego z napisem dużemi literami "Wolne od należności" (Franc de droits).

2. Do każdej przesyłki wolnej od należności należy dołączyć cedułę należnościową według załączonego druku C 3, sporządzoną z kartonu koloru żółtego, a którego pierwszą stronę wypełnia urząd nadawczy. Ceduła należnościowa ma być trwale przymocowana do przesyłki.

Rozdział  II.

PRZEPISY SPECJALNE STOSUJĄCE SIĘ DO POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRZESYŁEK.

Artykuł  112.

Listy.

Zasadniczo poza warunkiem przestrzegania postanowień artykułu 109 żadnych innych ograniczeń nie stosuje się co do formy zewnętrznej lub sposobu zamknięcia listów. Na stronie adresowej należy pozostawić niezbędne miejsce wolne dla opłaty, adresu i uwagi lub nalepek służbowych.

Artykuł  113.

Kartki pocztowe pojedyńcze.

1. Kartki pocztowe należy sporządzać z kartonu lub dostatecznie sztywnego papieru, aby nie utrudniały czynności manipulacyjnych.

Mają one posiadać w nagłówku strony adresowej napis "Kartka pocztowa" w języku francuskim lub odpowiedni napis w innym języku. Napis ten nie jest jednak obowiązkowy na kartkach pocztowych prywatnego nakładu.

2. Kartki pocztowe należy przesyłać w stanie otwartym, to znaczy bez opaski lub koperty.

3. Przynajmniej prawa połowa strony przedniej ma być przeznaczona na adres odbiorcy i uwagi lub nalepki służbowe; znaczki pocztowe lub maszynowe nadruki opłaty winny być umieszczone na przedniej stronie i w miarę możności z prawej strony kartki. Stroną nieadresową i lewą połową strony adresowej rozporządza nadawca z zastrzeżeniami niżej podanego § 4.

4. Dołączanie lub przymocowywanie do kartek pocztowych próbek towarów lub innych tym podobnych przedmiotów jest wzbronione. Jednakże winiety, fotografje, różne znaczki, nalepki i wycinki wszelkiego rodzaju, zrobione z papieru lub innego bardzo cienkiego materjału lub połączone z kartką paski do zaginania przeznaczone na adres, mogą być na kartki naklejane, o ile nie zmieniają ich cech zasadniczych i w zupełności przylegają do kartek. Przedmioty te wolno naklejać tylko na stronie nie adresowej lub na lewej połowie strony adresowej kartek pocztowych, z wyjątkiem pasków papieru lub nalepek przeznaczonych na adres, które mogą zajmować całą stronę adresową. Wszelkiego rodzaju znaczki, które możnaby uważać za znaczki pocztowe, dopuszcza się tylko na nieadresowej stronie kartki.

5. Jeżeli kartki pocztowe nie odpowiadają przewidzianym dla nich warunkom, postępuje się 2 niemi jak z listami.

Artykuł  114.

Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią.

1. Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią mają posiadać na stronie adresowej pierwszej części napis w języku francuskim: "Kartka pocztowa z opłaconą odpowiedzią" (Carte postale avec réponse payée), na drugiej części: "kartka pocztowa na odpowiedź" (Carte postale-réponse). Pozatem każda z obu części ma odpowiadać wszelkim innym warunkom, przewidzianym dla pojedynczych kartek pocztowych; obie części składa się jedna na drugą w ten sposób, aby zagięcie tworzyło brzeg górny; kartek złożonych nie wolno zamykać w dowolny sposób.

2. Strona adresowa kartki na odpowiedź ma się znajdować po stronie wewnętrznej przesyłki.

Nadawca może podać swoje nazwisko i swój adres na przedniej stronie kartki na odpowiedź.

Nadawca może również wydrukować na stronie nieadresowej kartki na odpowiedź kwestjonarjusz, przeznaczony do wypełnienia przez adresata.

3. Opłata kartki na odpowiedź znaczkiem pocztowym kraju, z którego kartka pochodzi, jest ważna tylko w tym wypadku, gdy obie części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią nadeszły z kraju nadania w stanie złączonym i gdy kartka na odpowiedź została wysłana z kraju, do którego nadeszła drogą pocztową, do kraju pochodzenia kartki.

Jeżeli kartka nie odpowiada powyższym warunkom, postępuje się z nią jak z kartką pocztową nieopłaconą.

Artykuł  115.

Papiery handlowe.

1. Za papiery handlowe uważa się wszelkie akta i wszelkie dokumenty w całości lub w części pisane lub rysowane, które nie posiadają charakteru korespondencji bieżącej i osobistej, jako to: otworzone listy i kartki pocztowe z dawniejszej daty, które już osiągnęły swój pierwotny cel, lub ich odpisy, akta sądowe, wszelkiego rodzaju dokumenty wystawione przez urzędników publicznych, listy przewozowe lub ceduły przewozu morskiego, faktury, niektóre dokumenty towarzystw ubezpieczeniowych, odpisy lub wyciągi z akt prywatnych pisane na papierze stemplowanym lub niestemplowanym, partytury lub odręcznie pisane nuty, rękopisy literackie lub dziennikarskie wysyłane oddzielnie, oryginalne lub poprawione wypracowania uczniowskie, z wykluczeniem uwag, niedotyczących bezpośrednio wykonania pracy.

Do dokumentów tych można dołączyć karteczki objaśniające lub wykazy z następującemi napisami, lub podobnemi wskazówkami jako to: wyliczenie załączników tworzących przesyłkę, powołanie się na wymianę pism między nadawcą i adresatem, np.:

"Załącznik do naszego pisma z dnia ...... do P. ...... Nasze pismo poprzednie ......

Pisma poprzednie klienta ......".

Nieaktualna korespondencja może być zaopatrzona w skasowane znaczki pocztowe, które służyły pierwotnie do jej opłacenia.

2. Pod względem formy zewnętrznej i sposobu opakowania papiery handlowe podlegają przepisom zawartym w poniższym artykule 119 dotyczącym druków.

Artykuł  116.

Druki.

1. Za druki uważa się: gazety i wydawnictwa perjodyczne, książki, broszury, nuty, bilety wizytowe, karty adresowe, korekty druków, sztychy, fotografje i albumy z fotografjami, obrazy, rysunki, plany, mapy geograficzne, szablony do wycinania, katalogi, prospekty, ogłoszenia i różne zawiadomienia drukowane, grawerowane, litografowane lub autografowane i wogóle wszelkie odbitki lub reprodukcje, otrzymane na papierze lub na innym materjale podobnym do papieru, na pergaminie lub kartonie zapomocą typografji, grawerowania, litografii i autografii, lub zapomocą wszelkiego innego, łatwego do rozpoznania sposobu mechanicznego z wyłączeniem odbitek przez kalkę, stempli z literkami ruchomemi lub nieruchomemi i maszyny do pisania.

2. Opłata dla druków nie stosuje się do takich druków, na których umieszczono jakiekolwiek znaki, mogące stanowić język umówiony, bądź takie, których tekst po odbiciu uległ zmianom, o ile nie stanowią one wyjątków, wyraźnie dozwolonych poniższemi artykułami 117 i 118.

3. Taryfa dla druków nie ma zastosowania w odniesieniu do filmów kinematograficznych, płyt gramofonowych oraz papierów dziurkowanych, przeznaczonych do zastosowania w automatycznych instrumentach muzycznych.

To samo postanowienie dotyczy przedmiotów, zaliczonych do wyrobów papierowych w ścisłem tego słowa znaczeniu, jeżeli niewątpliwie okaże się, że drukowana część nie stanowi istoty przesyłki.

4. Kartki z napisem "Kartka pocztowa" (Carte postale) lub z odpowiednim napisem w innym języku dopuszcza się za opłatą dla druków, byleby odpowiadały one ogólnym warunkom, ustalonym dla druków. Kartki, które nie odpowiadała tym warunkom, traktuje się jak kartki pocztowe lub listy, stosownie do postanowień artykułu 113, § 5 niniejszego Regulaminu.

Artykuł  117.

Przedmioty zaliczone do druków.

Do druków zalicza się przedruki wykonane mechanicznym sposobem poligrafji, chromografji i t. p., z oryginałów wykonanych piórem lub maszyną do pisania, o ile tylko zostaną nadane na warunkach określonych przepisami wewnętrznemi Zarządu kraju nadania i w ilości co najmniej 20 przesyłek, zawierających identyczne egzemplarze. Przedruki takie mogą być zaopatrzone w napisy dozwolone dla druków.

Artykuł  118.

Druki. Napisy dozwolone.

1. Zezwala się zewnątrz i wewnątrz wszystkich druków:

a) wskazywać nazwisko, stanowisko, zawód, firmę i adres nadawcy i odbiorcy, datę wysłania, podpis, numer telefoniczny, adres i kod telegraficzny, pocztowe lub bankowe konto czekowe nadawcy, jak również numer porządkowy lub zarejestrowania, dotyczący wyłącznie odnośnej przesyłki;

b) poprawiać błędy drukarskie;

c) skreślać, podkreślać lub zakreślać niektóre słowa lub niektóre części tekstu drukowanego, byleby tego nie dokonano w celu prowadzenia korespondencji.

2. Dozwolone jest ponadto wskazywać lub dodawać:

a) na zawiadomieniach o nadejściu i odejściu statków:

daty i godziny odejścia i nadejścia jak również nazwy statków i portów wyjściowych, pośrednich i końcowych;

b) na zawiadomieniach o podróży: nazwisko podróżnego, datę, godzinę i nazwę miejscowości, przez które zamierza przejeżdżać lub też zatrzymać się;

c) na kartach zamawiań lub kartach prenumeraty, dotyczących wydawnictw księgarskich, książek, gazet, sztychów lub nut: dzieła i ilość egzemplarzy żądanych lub zaofiarowanych, cenę tych dzieł jak również uwagi stanowiące części składowe ceny, sposób regulowania rachunków, wydawnictwo, nazwisko autorów i wydawców, jak również numer katalogu i określenia "broszurowane" "w kartonie" lub "oprawione";

d) na kartkach widokowych, drukowanych biletach wizytowych, jak również na kartkach okolicznościowych Bożego Narodzenia i Nowego Roku:

życzenia, powinszowania, podziękowania, wyrazy współczucia i inne formułki grzecznościowe, wyrażone najwyżej w pięciu słowach lub zapomocą pięciu ogólnie przyjętych liter początkowych;

e) na korektach drukarskich:

poprawki i uzupełnienia, dotyczące korekty, formy zewnętrznej i druku oraz napisy, jak: "Można drukować", "Przejrzano, można drukować" lub inne podobne napisy, dotyczące sporządzenia dzieła. W razie braku miejsca odnośne dopiski można uskuteczniać na osobnych kartkach;

f) na wzorach mody, mapach geograficznych i t. p.: kolory;

g) na cennikach, ofertach ogłoszeń, cedułach giełdowych i handlowych, okólnikach handlowych i prospektach: cyfry;

wszelkie inne wskazówki przedstawiające części składowe cen;

h) na książkach, broszurach, gazetach, fotografjach, sztychach, nutach i wogóle na wszelkich utworach literackich lub artystycznych, drukowanych, grawerowanych, litografowanych lub autografowanych: dedykację, zawierającą zwykłe wyrazy hołdu, a na fotografjach zwięzły napis objaśniający i inne wskazówki ogólne dotyczące samej fotografji;

i) na wycinkach z gazet i wydawnictw perjodycznych:

tytuł, datę, numer i nazwę wydawnictwa, z którego artykuł wycięto.

3. Napisy i poprawki, przewidziane w §§ 1 i 2, ą być wykonane odręcznie lub jakimkolwiek sposobem mechanicznym.

4. Wreszcie zezwala się dołączać:

a) do poprawionych lub niepoprawionych korekt:

rękopis, odnoszący się do tych korekt;

b) do kategorji przesyłek, wymienionych w § 2, litera h:

otwartą fakturę odnoszącą się do przedmiotu przesłanego, skróconą do jej istotnych wyrażeń;

c) do wszystkich druków:

kartkę, kopertę lub opaskę zaopatrzoną w adres nadawcy przesyłki i opłaconą na drogę powrotną znaczkami pocztowemi kraju przeznaczenia przesyłki.

Artykuł  119.

Druki. Opakowanie przesyłek.

1. Druki należy przesyłać bądź pod opaską, zwinięte w formie rulonu, włożone między tekturki lub do koperty otwartej, zaopatrzonej w razie potrzeby w zamknięcia łatwe do umieszczenia i odjęcia i nieprzedstawiające żadnego niebezpieczeństwa, bądź też przewiązane sznurkiem, dającym się łatwo rozwiązać.

2. Druki, odpowiadające kartce pod względem formy i grubości papieru, można wysyłać luźno bez opasek, bez kopert i nieprzewiązane. Ten sam sposób przesyłania dozwolony jest dla druków złożonych w ten sposób, aby nie mogły otworzyć się podczas przewozu.

3. Druki wysyłane pod postacią kartek oraz kartki pocztowe z widokami, korzystające z ulgowej opłaty, podpadają pod postanowienia artykułu 113, § 3.

4. We wszystkich wypadkach przesyłki winny być opakowane w ten sposób, aby wykluczone było splątanie się ich z innemi przesyłkami.

Artykuł  120.

Próbki towarów. Napisy dozwolone.

Zezwala się podawać zapomocą napisów wykonanych odręcznie lub sposobem, mechanicznym zewnątrz lub wewnątrz przesyłki nazwisko, stanowisko, zawód, firmę i adres nadawcy i odbiorcy, jak również datę wysłania, podpis, numer telefoniczny, adres i kod telegraficzny, pocztowe lub bankowe konto czekowe nadawcy, znak fabryczny lub handlowy, numery porządkowe, ceny i wszelkie inne wskazówki przedstawiające części składowe ceny, wskazówki dotyczące wagi, wymiarów, objętości i rozporządzalnej ilości towaru, oraz potrzebne do dokładnego określenia pochodzenia i rodzaju towaru.

Artykuł  121.

Próbki towarów. Opakowanie.

1. Próbki towarów należy wkładać do woreczków, pudełek lub kopert z zamknięciem ruchomem.

2. Przedmioty szklane lub inne przedmioty łamliwe, przesyłki z płynami, olejami, tłuszczami, suchemi proszkami zarówno barwiącemi, jak i niebarwiącemi, tudzież przesyłki z żywemi pszczołami, pijawkami i jajkami jedwabników można przesyłać jako próbki towarów, o ile zachowane będą warunki następujące:

a) przedmioty szklane lub inne przedmioty łamliwe należy opakować w sposób trwały (pudełka metalowe, drewniane lub z trwałej falistej tektury), zapobiegający wszelkiemu niebezpieczeństwu w stosunku do innych przesyłek i funkcjonarjuszów pocztowych;

b) płyny, oleje i ciała łatwo topniejące należy umieszczać w naczyniach hermetycznie zamkniętych. Każde takie naczynie należy włożyć do specjalnego pudełka, sporządzonego z metalu, odpornego drzewa lub z trwałej falistej tektury i wypełnionego trocinami drzewnemi, watą lub materją gąbczastą w ilości dostatecznej do wchłonięcia płynu na wypadek pęknięcia naczynia. Pokrywa pudełka ma być tak umocowana, aby nie mogła się łatwo oderwać;

c) tłuszcze trudno topniejące, jak maście, miękkie mydło, żywica i t. p., oraz jajka jedwabników, których przewóz połączony jest z mniejszemi trudnościami, należy opatrzyć opakowaniem wewnętrznem (pudełko, woreczek płócienny, pergamin i t. p.) i wraz z tem opakowaniem włożyć je do drugiego pudełka drewnianego, metalowego lub z mocnej i grubej skóry;

d) proszki suche barwiące, jak błękit anilinowy i t. p., dopuszcza się tylko w pudełkach z odpornej blachy, włożonych do pudełek drewnianych; między ściankami obu opakowań mają się znajdować trociny. Proszki suche niebarwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tekturowych; te zaś zkolei - do woreczków płóciennych lub pergaminowych;

e) pszczoły żywe i pijawki należy umieszczać w pudełkach, sporządzonych w sposób wykluczający wszelkie niebezpieczeństwo.

3. Przedmioty, które uległyby zepsuciu gdyby były zapakowane w sposób ogólnie przepisany, można dopuścić wyjątkowo w opakowaniu hermetycznem. W tym wypadku zainteresowane Zarządy mogą wymagać, by nadawca lub odbiorca ułatwił im sprawdzenie zawartości, bądź otwierając niektóre przesyłki wskazane mu przez Zarząd, bądź w inny zadawalający sposób.

4. Nie wymaga się opakowania pojedynczych przedmiotów, jak kawałki drzewa, kawałki metalu i t. p., których opakowanie nie jest przyjęte w stosunkach handlowych.

5. Adres odbiorcy ma być podany, o ile możności, na opakowaniu lub na samym przedmiocie. Jeżeli opakowanie albo sam przedmiot jest tego rodzaju, że nie można umieścić na nich adresu i napisów służbowych, albo też znaczków pocztowych, należy użyć chorągiewki, najlepiej z pergaminu, trwale do przesyłki przymocowanej. Można również użyć chorągiewki w wypadku, gdy stemplowanie mogłoby uszkodzić przesyłkę.

Artykuł  122.

Przedmioty zaliczone do próbek towarów.

Za opłatą ustaloną dla próbek dopuszcza się: klisze drukarskie, oddzielne klucze, świeże kwiaty cięte, okazy przyrody (zwierzęta i rośliny zasuszone lub zakonserwowane, okazy geologiczne i t. p.), ampułki z surowicą lub szczepionkami i przedmioty patologiczne, unieszkodliwione przez odpowiednie spreparowanie i opakowanie. Wszystkie te przedmioty nie mogą być przesyłane w celach handlowych; Wyjątek stanowią ampułki z surowicą i szczepionkami, wysyłanemi w interesie ogólnym przez laboratorja i instytucje urzędowo uznane. Opakowanie tych przesyłek powinno odpowiadać ogólnym przepisom dla próbek towarów.

Artykuł  123.

Przesyłki mieszane.

1. Łączenie w jedną przesyłkę różnych rodzajów przesyłek ogranicza się do papierów handlowych, druków, z wyjątkiem druków dla ociemniałych, i do próbek towarów, o ile zachowane będą następujące warunki:

a) każdy przedmiot wzięty oddzielnie nie może co do wagi i wymiarów przekraczać granic dla niego przepisanych;

b) waga ogólna przesyłki nie może przekraczać 2 kilogramów;

c) opłata powinna równać się przynajmniej najniższej opłacie, pobieranej za papiery handlowe, jeżeli przesyłka zawiera papiery handlowe, względnie najniższej opłacie, pobieranej za próbki towarów, jeżeli przesyłka składa się z druków i próbek towarów.

2. Postanowienia te dotyczą tylko przedmiotów, podlegających jednolitej opłacie. Jeżeli którykolwiek Zarząd stwierdził połączenie w jedną przesyłkę przedmiotów, podlegających różnym opłatom, to za całą wagę przesyłki wymierza się opłatę przypadającą dla tej części składowej, której opłata taryfowa jest najwyższa.

Artykuł  124.

Pakieciki.

1. Pakieciki podlegają w odniesieniu do warunków przesyłania i opakowania przepisom, obowiązującym dla próbek towarów.

2. Wolno wkładać do nich rachunki w stanie otwartym, ograniczające się do swych istotnych danych, oraz zwykłą odbitkę adresu zawartego na przesyłce z podaniem adresu nadawcy.

3. Nazwiska i adres nadawców winny być umieszczone na zewnętrznej stronie przesyłek.

CZĘŚĆ  TRZECIA.

PRZESYŁKI POLECONE. POŚWIADCZENIE ODBIORU.

Rozdział  jedyny.

Artykuł  125.

Przesyłki polecone.

1. Przesyłki polecone mają posiadać na stronie adresowej widoczny napis "Polecony" (Récommandé) lub odpowiednie oznaczenie w języku kraju nadania.

Poza wyjątkami podanemi poniżej nie stosuje się do tych przesyłek żadnych szczególnych warunków co do formy, zamknięcia lub sposobu adresowania.

2. Przesyłki listowe, których adres stanowią początkowe litery (inicjały), jak również przesyłki, których adres jest wypisany ołówkiem, nie mogą być nadawane jako przesyłki polecone.

Jednakże adres przesyłek innych, aniżeli te które są przesyłane w kopercie przezroczystej, może być wypisany ołówkiem atramentowym.

3. Przesyłki polecone należy opatrzyć w górnym lewym rogu strony adresowej nalepką odpowiadającą załączonemu wzorowi C 4, z podaniem pismem łacińskiem litery "R", nazwy urzędu nadawczego i numeru porządkowego przesyłki.

Zarządy, których obecne przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie nalepek, mogą odroczyć stosowanie niniejszego przepisu i używać do oznaczenia przesyłek poleconych stempli z napisem "Recommande" lub "R", obok których ma być podana nazwa urzędu nadawczego i numer porządkowy. Stemple te należy przykładać również w lewym, górnym rogu strony adresowej.

4. Zarządy pośredniczące nie powinny umieszczać na stronie adresowej przesyłek poleconych żadnych numerów porządkowych.

Artykuł  126.

Poświadczenie odbioru.

1. Przesyłki, których nadawcy żądają poświadczenia odbioru, mają posiadać na stronie adresowej widoczny napis "Poświadczenie odbioru" (Avis de réception) \lub odcisk stempla: "A. R.".

2. Do każdej takiej przesyłki dołącza się druk grubości kartki pocztowej koloru jasno-czerwonego, odpowiadający załączonemu wzorowi C 5; druk ten wypełnia urząd nadawczy lub inny urząd, wyznaczony do tego przez Zarząd wysyłający, poczem przymocowuje się go v; sposób trwały nazewnątrz przesyłki. O ile druk ten nie nadejdzie do -urzędu przeznaczenia, sporządza on z urzędu nowe poświadczenie odbioru.

3. Urząd przeznaczenia, po należytem wypełnieniu druku C 5, zwraca go jako zwykłą przesyłkę, luźno i bez opłaty pod adresem nadawcy przesyłki.

4. Jeżeli nadawca reklamuje poświadczenie odbioru, które nie nadeszło w odpowiednim terminie, postępuje się w myśl przepisów poniższego artykułu 127. W tym wypadku nie pobiera się należności po raz drugi, a urząd nadawczy umieszcza w nagłówku druku C 5 napis "Duplikat poświadczenia odbioru" ("Duplicata de l'avis de réception") i t. d.

Artykuł  127.

Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu.

1. Gdy nadawca żąda poświadczenia odbioru przesyłki po jej nadaniu, wówczas urząd nadawczy wypełnia druk C 5.

Druk C 5 dołącza się do reklamacji, druk C 13, o której mowa w poniższym artykule 151; z reklamacją taką, po zaopatrzeniu jej znaczkiem pocztowym, którego wartość odpowiada przepisowej należności, postępuje się według przepisów wymienionego artykułu 151, z tym tylko wyjątkiem, że w razie prawidłowego doręczenia przesyłki urząd przeznaczenia zatrzymuje druk C 13, druk zaś C 5 zwraca do miejsca nadania, w sposób przepisany w artykule 126, § 3.

2. Przepisy szczegółowe, określające przesyłanie reklamacyj przesyłek poleconych, przyjęte przez Zarządy w myśl poniższego artykułu 151, stosują się również do żądań poświadczenia odbioru, wnoszonych po nadaniu.

CZĘŚĆ  CZWARTA.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Rozdział  jedyny.

Artykuł  128.

Oznaczanie przesyłek.

1. W nagłówku strony adresowej przesyłek poleconych za pobraniem należy w sposób wyraźny napisać lub wydrukować uwagę "Pobranie", poczem kwotę pobrania należy wyrazić literami łacińskiemi i cyframi arabskiemi, beż przekreśleń i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.

2. Nadawca winien podać na adresowej stronie przesyłki literami łacińskiemi swoje nazwisko i adres. Jeżeli zainkasowaną kwotę należy przekazać na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia lub nadania, należy ponadto na stronie adresowej przesyłki umieścić następujący napis w języku francuskim lub innym, znanym w kraju przeznaczenia.

"Zaliczyć na pocztowe konto czekowe Nr...... P. ..... w .....:, prowadzone przez urząd czekowy w ......" ("A porter au crédit du compte courant postał No ...... de M ...... à ...... tenu par le bureau de chèques d ......"

Artykuł  129.

Nalepka pobraniowa.

Na stronie adresowej przesyłek za pobraniem należy umieścić nalepkę koloru pomarańczowego, według załączonego wzoru C6. Nalepka wzoru C4, przewidziana artykułem 125, § 3, lub też odcisk specjalnej pieczątki winny być umieszczone, w miarę możności, przy górnym rogu nalepki wzoru C 6.

Jednakże zezwala się Zarządom na używanie, w miejsce przewidzianych w poprzednim ustępie dwóch nalepek, tylko jednej nalepki, odpowiadającej załączonemu wzorowi C 7, a zawierającej nazwę urzędu nadawczego literami łacińskiemi, literę "R", numer porządkowy przesyłki, oraz trójkąt koloru pomarańczowego, w którym umieszczone jest słowo "Pobranie" (Remboursement).

Artykuł  130.

Przekaz pobraniowy.

Poza wyjątkami, przewidzianemi w artykule 131 poniżej podanym, do każdej przesyłki za pobraniem należy dołączyć druk przekazu pobraniowego z trwałego kartonu koloru jasno zielonego, według dołączonego wzoru C 8. Druk ten winien z reguły wskazywać nadawcę przesyłki pobraniowej, jako odbiorcę przekazu. Jeżeli przepisy wewnętrzne Zarządu kraju nadania na to zezwalają, nadawca może podać na przekazie, w miejsce swego adresu, nazwisko właściciela i numer jego pocztowego konta czekowego w kraju nadania oraz nazwę urzędu, który prowadzi to konto. Każdy Zarząd może wymagać, ażeby przekazy pobraniowe dotyczące przesyłek, pochodzących z jego kraju, były przesyłane bądź to do urzędów nadawczych, bądź też do innych jego urzędów.

Przekaz należy przymocować w sposób trwały do przesyłki, do której się odnosi.

Artykuł  131.

Przekazywanie na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki.

Do każdej przesyłki, której kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie, według wzoru przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu należy wskazać właściciela konta, na które kwota zainkasowana ma być przekazana, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy, wymagane treścią druku, z wyjątkiem podania kwoty, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu kwoty pobrania. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest odcinek, nadawca umieszcza na nim swoje nazwisko i adres oraz inne dane, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do przesyłki.

Artykuł  132.

Przeliczanie kwoty pobrania.

W braku porozumienia odmiennego kwotę pobrania, wyrażoną w walucie kraju nadania przesyłki, przelicza na walutę kraju przeznaczenia Zarząd tego kraju, według kursu, jaki stosuje przy przeliczaniu kwot przekazów pocztowych, przeznaczonych do kraju nadania tych przesyłek.

Artykuł  133.

Różnice w podanych kwotach pobrania.

W razie różnicy między kwotą pobrania podaną na przesyłce i na przekazie należy od adresata za-inkasować kwotę większą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej kwoty, można, poza wyjątkami poniżej przewidzianemi, wydać przesyłkę po wpłaceniu kwoty mniejszej, lecz z tem zastrzeżeniem, że w danym razie po otrzymaniu Wyjaśnień Zarządu wysyłającego będzie uiszczona dopłata. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie przesyłki odracza się.

W każdym wypadku żądanie wyjaśnień przesyła się niezwłocznie Zarządowi wysyłającemu, który winien odpowiedzieć w terminie jak najkrótszym, określając dokładnie kwotę pobrania i stosując w danym razie postanowienia niżej podanego artykułu 135, § 2.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub musi wyjechać, żąda się zawsze wpłaty wyższej kwoty pobrania. W razie odmowy przesyłkę doręcza się dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na żądanie wyjaśnienia.

Artykuł  134.

Termin wpłaty.

Kwota pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następnego po dniu nadejścia przesyłki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne kraju przeznaczenia, tego wymaga. Po upływie tego terminu przechowania przesyłka podlega zwrotowi do urzędu nadania. Jednakże nadawca może żądać zapomocą stosownego napisu niezwłocznego zwrotu przesyłki, w razie odmowy ze strony odbiorcy wpłacenia kwoty pobrania przy pierwszem przedstawieniu do zapłaty. Niezwłoczny zwrot przesyłki ma również miejsce wówczas, gdy adresat przy przedstawieniu mu przesyłki do wykupienia odmówi stanowczo wszelkiej zapłaty.

Artykuł  135.

Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

1. Żądania unieważnienia lub zmniejszenia kwoty pobrania podlegają przepisom i formalnościom, przewidzianym w niżej podanym artykule 148.

Żądanie telegraficzne ma być potwierdzone zapomocą żądania pocztowego, przesłanego najbliższą pocztą wraz z dokładną odbitką adresu o której mowa w poniższym artykule 148 § 1 i opatrzonego w nagłówku następującym napisem, podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......" (Confirmation de la demande télégraphique du ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia drogą pocztową.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie, przesłane drogą telegraficzną, nie czekając na to potwierdzenie.

2. Poza wyjątkiem, przewidzianym w artykule 131, do każdego żądania zmniejszenia kwoty pobrania, przesłanego drogą pocztową, należy dołączyć nowy druk przekazu pobraniowego, wystawiony na zmienioną kwotę.

Przy przesyłaniu żądania drogą telegraficzną, urząd przeznaczenia zamienia przekaz pobraniowy na warunkach określonych w niżej podanym artykule 138.

Artykuł  136.

Dosyłanie.

Przesyłki polecone za pobraniem można dosyłać w tych wypadkach, gdy między nowym krajem przeznaczenia, a krajem nadania odbywa się wymiana tego rodzaju. W tym wypadku dołącza się do przesyłek druki przekazów pobraniowych wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczenia załatwia czynności połączone z pobraniem, tak, jak gdyby przesyłki były bezpośrednio do niego skierowane.

Przesyłki, których kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia, nie mogą być dosyłane.

Artykuł  137.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu kwoty pobrania, urząd przeznaczenia lub inny urząd do tego wyznaczony przez Zarząd kraju przeznaczenia, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem "Wpisy służbowe" (Indications de service), wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty według wskazanego adresu.

Jeżeli do Zarządu kraju nadania zostało przesłane żądanie wyjaśnienia dokładnej kwoty pobrania, należy z wysłaniem przekazu wstrzymać się aż do czasu otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Z zawiadomieniami o wpłacie, dotyczącemi przesyłek za pobraniem, których kwota ma być przekazana na pocztowe konto czekowe, należy postępować w myśl przepisów wewnętrznych, obowiązujących dla czeków i przelewów pocztowych danego kraju.

Artykuł  138.

Unieważnienie lub zastąpienie nowenn drakami przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie.

1. Druki przekazów pobraniowych, które stały się niepotrzebne z powodu różnicy kwot pobrania albo żądania unieważnienia lub zmniejszenia kwoty pobrania, jak również druki zawiadomień o wpłacie, zbędne z powodu unieważnienia kwoty pobrania, podlegają zniszczeniu przez Zarząd kraju przeznaczenia przesyłek.

2. Druki, odnoszące się do przesyłek za pobraniem, zwracanych z jakiegokolwiek powodu do miejsca nadania, unieważnia Zarząd, który zwraca przesyłkę.

3. Jeżeli przed zainkasowaniem pobrania druki, odnoszące się do przesyłek za pobraniem, zostały zarzucone, zniszczone lub zaginęły, urząd przeznaczenia wystawia duplikat, zależnie od wypadku, na druku C 8 lub na druku zawiadomienia o wpłacie.

Artykuł  139.

Przekazy pobraniowe niedoręczalne lub niezainkasowane.

Przekazy pobraniowe, których nie można było doręczyć adresatom, kwituje Zarząd kraju nadania przesyłek, których te przekazy dotyczą po poddaniu ich w razie potrzeby formalnościom połączonym z przedłużeniem czasu ważności i zapisuje na rachunek Zarządu, który przekazy te wystawił.

To samo dotyczy przekazów pobraniowych, które doręczono uprawnionym, lecz których kwoty nie zostały podjęte. Jednakże przekazy te należy poprzednio zastąpić upoważnieniami do wypłaty, które wystawia Zarząd kraju nadania przekazu.

Artykuł  140.

Rozrachunek przekazów pobraniowych.

1. W braku porozumienia odmiennego rozrachunek przekazów pobraniowych wypłaconych uskutecznia się zapomocą druku odpowiadającego załączonemu wzorowi C 9 i dołącza się do miesięcznych rachunków przekazów pocztowych.

2. Do tego rachunku szczegółowego należy dołączyć wypłacone i pokwitowane przekazy pobraniowe, wpisując je w porządku alfabetycznym według nazw urzędów nadawczych i numerów porządkowych ksiąg nadawczych tychże urzędów. Zarząd, który sporządził rachunek, potrąca z ogólnej należnej mu kwoty opłaty i należności, przypadające danemu Zarządowi, stosownie do artykułu 73 Konwencji.

3. Saldo rachunku C 9 należy wedle możności włączać do miesięcznego rachunku przekazowego, sporządzonego za ten sam okres czasu. Sprawdzanie i wyrównywanie tych rachunków odbywa się na zasadach ustalonych w Porozumieniu i Regulaminie o przekazach pocztowych.

CZĘŚĆ  PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

Rozdział  jedyny.

Artykuł  141.

Używanie datownika.

1. Na stronie adresowej przesyłek umieszcza urząd nadawczy odcisk datownika, wskazujący, możliwie zapomocą pisma łacińskiego, miejsce i dzień nadania przesyłki na pocztę.

W miejscowościach posiadających więcej urzędów pocztowych datownik ma wskazywać dokładnie urząd nadawczy.

Wytłaczanie datownika, przewidziane w ustępach poprzednich, nie jest obowiązkowa dla przesyłek listowych opłaconych nadrukami maszyny do frankowania, o ile nadruki te wskazują miejsce i datę nadania przesyłki na pocztę. Wytłaczanie datownika, o którem mowa, nie jest również wymagane dla niepoleconych przesyłek o opłacie zniżonej, pod warunkiem jednak aby miejsce pochodzenia danej przesyłki było uwidocznione.

2. Wszystkie ważne znaczki pocztowe należy opatrzyć odciskiem datownika.

Znaczki pocztowe, nieopatrzone odciskiem datownika w kram nadania przez pomyłkę lub przeoczenie, przekreśla w sposób widoczny lub unieważnia w jakikolwiek inny sposób urząd, który stwierdzi nieprawidłowość; znaczków takich nie stempluje się datownikiem.

3. Przesyłki myknę skierowane należy zaopatrzyć odciskiem datownika tego urzędu do którego przesyłka omyłkowo nadeszła. Jest to obowiązkiem nietylko urzędów stałych, lecz wedle możności także ambulansów pocztowych.

4. Oznaczanie datownikiem przesyłek nadawanych na okrętach wchodzi w zakres obowiązków urzędnika pocztowego lub oficera okrętu, pełniącego na nim służbę pocztowa, a w braku tychże -w zakres obowiązków urzędu pocztowego w porcie, któremu przekazuje się przesyłki luźno. W tym wypadku urząd oznacza przesyłki swoim zwykłym datownikiem, uzupełniając go napisem "okręt" (navire), "parowiec" (paquebot) lub jakimkolwiek innym podobnym napisem.

Artykuł  142.

Przesyłki ekspresowe.

Przesyłki, podlegające doręczeniu przez umyślnego posłańca, należy opatrzyć według możności obok nazwy miejsca przeznaczenia nalepkami koloru ciemno - czerwonego z wydrukowanem na nich grubemi czcionkami Słowem "Exprès".

Artykuł  143.

Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

1. Przesyłki, za które po nadaniu należy pobrać jakąkolwiek opłatę czyto od odbiorcy czyto w razie niedoręczalności od nadawcy, oznacza się odciskiem stempla "T" (Taxe à payer) w prawym górnym rogu strony adresowej; kwotę, którą należy pobrać, oznacza się obok tego stempla cyframi czytelnemi we frankach i centymach.

2. Wytłaczanie stempla "T" oraz podawanie kwoty, którą należy pobrać, wchodzi w zakres czynności Zarządu kraju nadania, W razie zaś dosłania lub niedoręczalności - w zakres czynności Zarządu dosyłającego lub zwracającego przesyłkę.

Jednakże gdy chodzi o przesyłki z krajów stosujących w obrocie z Zarządem dosyłającym lub zwracającym opłaty zniżone wysokość dopłaty oznacza Zarząd doręczający przesyłkę.

3. Zarząd kraju doręczającego obciąża przesyłkę dopłatą.

4. Wszelkie przesyłki, na których nie umieszczono odcisku stempla "T", uważa się za dostatecznie opłacone i postępuje się z niemi odpowiednio, chyba że zachodzi widoczna omyłka.

5. Nieważnych znaczków pocztowych i nadruków opłaty nie uwzględnia się. W tym wypadku umieszcza się obok nieważnych znaczków pocztowych lub nadruków opłaty cyfrę zero ("0") oraz zakreśla się je ołówkiem.

Artykuł  144.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wyłożonych.

1. Po doręczeniu adresatowi przesyłki wolnej od należności, urząd, który uiścił należności celne lub inne na rachunek nadawcy, uzupełnia dotyczące go dane na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę wraz z dowodami urzędowi nadawczemu w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając zawartości.

Każdy Zarząd może jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należnościowych powierzyć tylko pewnym specjalnie do tego wyznaczonym urzędom i żądać, by ceduły zwracane przesyłano do wyznaczonego w tym celu urzędu.

Nazwa urzędu, do którego ceduły należy odsyłać, ma być wskazana we wszystkich wypadkach przez urząd nadania przesyłki na stronie adresowej ceduły należnościowej.

2. Gdy przesyłka z nalepką "Wolna od opłaty" (Franc de droits) nadejdzie do kraju przeznaczenia bez ceduły należnościowej, urząd pośredniczący przy cleniu ma wystawić duplikat ceduły, na którym wpisuje nazwę kraju nadania i o ile możności datę nadania przesyłki.

Jeżeli ceduła należnościowa zaginęła po doręczeniu przesyłki, duplikat wystawia się w ten sam sposób.

3. Ceduły należnościowe, należące do przesyłek, które z jakiegokolwiek powodu zwraca się do miejsca nadania, winny być unieważnione przez Zarząd kraju przeznaczenia.

4. Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej kwotę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą kwotę na swoją walutę według kursu, który nie może być wyższy od kursu ustalonego przy przeliczaniu kwot przekazów pocztowych, przeznaczonych do odnośnego kraju. Kwotę otrzymaną przez przeliczenie wypisuje się na głównej części i na bocznym odcinku ceduły. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły i, w danym razie, także dowody.

Artykuł  145.

Przesyłki dosyłane.

1. Z przesyłkami listowemi adresowanemi do odbiorców, którzy zmienili miejsce pobytu, postępuje się tak, jak gdyby były skierowane wprost z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

2. Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeinaczenia obciąża się takiemi dopłatami, jakie byłyby zastosowana w wypadku skierowania wprost z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

3. Przesyłki należycie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeznaczenia, o ile opłaty za dalszy przewóz nie uzupełniono przed dosłaniem, obciąża się dopłatami, odpowiadającemi różnicy między już uiszczoną opłatą, a opłatą, którą należałoby pobrać, gdyby przesyłki o których mowa były wprost przesłane z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

4. Przesyłki pierwotnie adresowane do miejscowości położonych wewnątrz kraju i należycie opłacone według przepisów wewnętrznych uważa się jako przesyłki należycie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeznaczenia.

5. Przesyłki, przesyłane początkowo wewnątrz kraju jako wolne od opłat pocztowych, obciąża się dopłatami w wysokości opłat jakie byłyby zastosowane w wypadku skierowania wprost z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

6. Przy dosyłaniu urząd miejsca przeznaczenia wytłacza w każdym wypadku odcisk datownika na stronie adresowej listów i kartek pocztowych.

7. Przesyłek listowych zwykłych i poleconych, zwracanych nadawcom w celu uzupełnienia lub sprostowania niedostatecznego lub błędnego adresu, przy powtórnem nadaniu ich na pocztę, nie uważa się za przesyłki dosyłane; przesyłki takie uważa się za przesyłki nowe, a więc podlegające nowej opłacie.

8. Należności celne i inne niepocztowe, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosłaniu lub przy zwrocie do miejsca nadania (artykuł 147 poniżej), ściąga się w drodze pobrania od Zarządu nowego miejsca przeznaczenia. W tym wypadku Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia dołącza do przesyłki notatkę objaśniającą i przekaz pobraniowy (wzór C 8).

Jeżeli w obrocie między zainteresowanemi Zarządami niema wymiany przesyłek za pobraniem, odnośne należności ściąga się w drodze korespondencji.

9. W wypadku gdyby usiłowanie doręczenia przesyłki ekspresowej przez umyślnego posłańca pozostało bezowocne, urząd dosyłający winien przekreślić nalepkę lub napis "Exprès" dwiema grubemi kreskami po przekątni.

Artykuł  146.

Koperty do dosyłania i koperty zbiorcze,

1. Przesyłki listowe zwykłe, dosyłane tej samej osobie wskutek zmiany przez nią miejsca zamieszkania, można wkładać do specjalnych kopert dostarczonych przez Zarządy, odpowiadających załączonemu wzorowi C 10; na tych kopertach należy wypisać nazwisko i nowy adres odbiorcy.

2. Nie można wkładać do tych kopert przesyłek podlegających kontroli celnej jak również przedmiotów, których format, objętość i waga mogłyby powodować jakiekolwiek uszkodzenia; waga ogólna koperty wraz z zawartością nie może w żadnym wypadku przekraczać 500 gramów.

3. Kopertę przeznaczoną do dosyłania należy nadawać w urzędzie dosyłającym w stanie otwartym, w celu umożliwienia temu urzędowi pobrania w razie potrzeby brakującej opłaty, której przesyłki zawarte w kopercie mogą podlegać, lub też w celu oznaczenia na tych przesyłkach opłaty, którą należy pobrać przy nadejściu przesyłki w razie nieuiszczenia uzupełniającej opłaty. Po sprawdzeniu urząd dosyłający zamyka kopertę i w danym razie umieszcza na niej stempel "T" ze wskazaniem we frankach i centymach całej dopłaty, jaka ma być pobrana.

4. Przy nadejściu do miejsca przeznaczenia koperta może być otwarta, a jej zawartość sprawdzona przez urząd oddawczy, który pobiera, w danym razie, nieuiszczone uzupełnienia opłat.

5. Do przesyłek listowych zwykłych, adresowanych do załogi lub pasażerów zaokrętowanych na danym okręcie, bądź tej do osób biorących wspólnie udział w podróży, można również stosować postanowienia § 1 do 4, W tych wypadkach koperty zbiorcze winny być zaopatrzone w adres okrętu towarzystwa okrętowego lub biura podróży i t. p., którym winny one być doręczone.

Artykuł  147.

Przesyłki nłedoręczalne.

1. Przed zwróceniem Zarządowi nadawczemu przesyłek listowych z jakichkolwiek powodów niedoręczonych, urząd przeznaczenia obowiązany jest wskazać na stronie nieadresowej tych przesyłek w języku francuskim w sposób jasny i zwięzły przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującemi napisami: nieznany (inconnu), nieprzyjęty (refusé), w podróży (en voyage), wyjechał (parti), nie podjęty (non reclamé), zmarł (décédé) i t. p. Przy kartkach pocztowych i drukach w formie kartki przyczynę niedoręczalności należy podać na prawej połowie strony adresowej.

Napis ten można uskutecznić zapomocą stempla lub przez naklejenie nalepki. Każdy Zarząd może napis o przyczynie niedoręczenia uzupełnić napisem w języku ojczystym oraz innemi wskazówkami, które uzna za celowe.

Urząd przeznaczenia winien przekreślić nazwę miejscowości pierwotnego przeznaczenia i umieścić na stronie adresowej przesyłki uwagę "Retour" obok nazwy urzędu nadawczego przesyłki. Ponadto umieszcza odcisk własnego datownika na nieadresowej stronie listów, a na kartkach pocztowych na stronie adresowej.

2. Przesyłki niedoręczałne zwraca się bądź jako pojedyncze sztuki, bądź w specjalnej wiązance z napisem. "Niedoręczone" (Rebuts).

Niedoręczalne przesyłki polecone należy zwracać do urzędu wymiany kraju nadania, jak gdyby chodziło o przesyłki polecone, przeznaczone do tego kraju.

3. Z przesyłkami listowemi obrotu wewnętrznego, które stały się niedoręczalne, a muszą być przesłane zagranicę celem zwrotu nadawcom, postępuje się wedle postanowień artykułu 145.

4. Przesyłki listowe dla marynarzy i innych osób, adresowane na ręce konsula, jednakże zwrócone przez niego miejscowemu urzędowi pocztowemu jako niepodjęte, podlegają ogólnym przepisom o przesyłkach niedoręczalnych.

Całość należności pobranych za takie przesyłki podlega zwrotowi.

Artykuł  148.

Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

1. Żądania, dotyczące wycofania przesyłek listowych lub zmiany adresu, sporządza nadawca na druku, zgodnym z załączonym wzorem C 11; jeden druk może być użyty do kilku przesyłek nadanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę i pod adresem jednego i tego samego odbiorcy. Wnosząc takie żądanie w urzędzie pocztowym nadawca obowiązany jest udowodnić swoją tożsamość i przedstawić w razie potrzeby dowód nadania. Po należytem sprawdzeniu przedstawionych dowodów, za co ponosi odpowiedzialność Zarząd kraju nadania, postępuje się dalej w sposób następujący:

a) jeżeli żądanie ma być przesłane w drodze pocztowej, druk wraz z wierną odbitką koperty lub adresu przesyłki odsyła się w liście poleconym wprost do urzędu przeznaczenia;

b) jeżeli żądanie ma być przesłane w drodze telegraficznej, druk oddaje się urzędowi telegraficznemu celem przetelegrafowania treści tego druku pocztowemu urzędowi przeznaczenia. Telegram sporządza się w języku francuskim.

2. Po odebraniu druku C 11 lub zastępującego go telegramu, urząd przeznaczenia wyszukuje wskazaną przesyłkę i w sposób odpowiedni załatwia żądanie.

W wypadkach, gdy poszukiwania okazały się bezowocne lub, gdy przesyłkę już wydano adresatowi albo też, gdy telegraficzne żądanie nie jest na tyle jasne, by niezawodnie można było rozpoznać wskazaną przesyłkę, donosi się o tem niezwłocznie urzędowi nadania, który ze swej strony zawiadamia o tem reklamującego.

3. Każdy Zarząd może wymagać, zapomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, by wymiana żądań dotyczących jego służby odbywała się za pośrednictwem jego Zarządu centralnego, lub urzędu specjalnie wyznaczonego.

W razie gdy wymiana żądań odbywa się za pośrednictwem Zarządów centralnych, należy uwzględniać żądania przesyłane wprost z urzędów nadania do urzędów przeznaczenia o tyle, że aż do nadejścia żądania Zarządu centralnego wyklucza się doręczenie odnośnych przesyłek.

Zarządy, które korzystają z uprawnień, przewidzianych w pierwszym ustępie niniejszego paragrafu, przyjmują na siebie wszelkie koszta, połączone z wymianą w ich służbie wewnętrznej odnośnej korespondencji czy to pocztowej, czy też telegraficznej z urzędem przeznaczenia.

Użycie drogi telegraficznej jest obowiązujące w tych wypadkach, gdyby sam nadawca użył tej drogi i gdyby urzędu przeznaczenia nie można było na czas powiadomić drogą pocztową.

Artykuł  149.

Zwykła poprawka adresu.

Zwykłej poprawki adresu (bez zmiany nazwiska lub tytułu adresata) może nadawca zażądać bezpośrednio od urzędu przeznaczenia, t. j. bez dopełnienia formalności, przepisanych dla zmiany adresu w ścisłem tego słowa znaczeniu.

Artykuł  150.

Reklamacja przesyłek zwykłych.

1. Każda reklamacja zwykłej przesyłki pociąga za sobą konieczność wypełnienia druku odpowiadającego załączonemu wzorowi C 12.

Urząd, który otrzymuje reklamację, przekazuje odnośny druk w zamkniętej kopercie, bez dołączania pisma, wprost do właściwego urzędu. Ten ostatni po otrzymaniu niezbędnych wyjaśnień od adresata względnie nadawcy, zależnie od wypadku, odsyła druk w ten sam sposób do urzędu który go sporządził.

Jeżeli reklamacja zostanie uznana za uzasadnioną, ten ostatni urząd przesyła druk do swego Zarządu centralnego, w celu przeprowadzenia dalszych dochodzeń.

Jeden egzemplarz druku może być użyty do kilku przesyłek nadanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę i pod adresem jednego i tego samego odbiorcy.

2. Każdy Zarząd może żądać zapomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, aby reklamacje, dotyczące jego służby, były kierowane do jego Zarządu centralnego lub do urzędu specjalnie wyznaczonego.

Artykuł  151.

Reklamacja przesyłek poleconych.

1. Każdą reklamację przesyłki poleconej sporządza się na druku odpowiadającym załączonemu wzorowi C 13, do którego należy dołączyć, w miarę możności, dokładną odbitkę koperty lub adresu przesyłki.

Jeżeli reklamacja dotyczy przesyłki za pobraniem, należy do niej pozatem dołączyć, zależnie od wypadku, duplikat przekazu C 8 lub zawiadomienie o wpłacie.

Jeden egzemplarz druku może być użyty do kilku przesyłek nadanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę, pod adresem jednego i tego samego adresata.

2. Reklamację przesyła z reguły bezpośrednio urząd nadawczy do urzędu przeznaczenia, przekazując ją w zamkniętej kopercie bez osobnego pisma. Jeżeli urząd przeznaczenia może udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu przesyłki, wypełnia druk i zwraca go urzędowi nadawczemu.

Jeżeli urząd przeznaczenia nie może ustalić losu przesyłki, fakt ten stwierdza na druku i zwraca go urzędowi nadawczemu, dołączając do druku, o ile to możliwe, oświadczenie odbiorcy stwierdzające, że nie otrzymał przesyłki. W tym wypadku Zarząd kraju nadania uzupełnia druk danemi, dotyczącemi dalszego przesłania pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu. Następnie przesyła druk temu Zarządowi pośredniczącemu, który po wpisaniu do druku swoich danych, dotyczących przesyłki, odsyła go Zarządowi następnemu. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, aż los przesyłki reklamowanej zostanie ustalony. Zarząd, który doręczył przesyłkę adresatowi lub który nie może ustalić ani doręczenia przesyłki adresatowi, ani prawidłowego przekazania jej innemu Zarządowi, stwierdza ten fakt na druku i zwraca go do Zarządu kraju nadania.

3. Zarządy kraju nadania i przeznaczenia mogą za obopólną zgodą zarządzić przesyłanie reklamacyj z urzędu do urzędu siadem drogi kierowania przesyłki.

W tym wypadku dochodzenia prowadzi się od Zarządu kraju nadania do Zarządu kraju przeznaczenia, postępując w myśl ostatniego ustępu § 2.

4. Każdy Zarząd może żądać zapomocą zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, aby reklamacje, dotyczące jego służby, kierowano bądź do jego Zarządu centralnego, bądź do urzędu specjalnie wyznaczonego.

5. Druk C 13 wraz z załącznikami winien w każdym razie wrócić do Zarządu kraju nadania reklamowanej przesyłki w jak najkrótszym czasie, nie później jednak niż w terminie trzech miesięcy od dnia zgłoszenia reklamacji. Termin ten przedłuża się do sześciu miesięcy w stosunkach z krajami odległemi.

6. Postanowienia powyższe nie stosują się w wypadkach, dotyczących ograbienia odsyłki, braku odsyłki lub w innych podobnych wypadkach, które wymagają obszerniejszej korespondencji między Zarządami.

Artykuł  152.

Reklamacja dotycząca przesyłek, nadanych w innym kraju,

W wypadku, przewidzianym w artykule 53 § 3 Konwencji, wzór druku reklamacji C 12 lub C 13 przesyła się Zarządowi kraju nadania. Do druku C 13 należy dołączyć dowód nadania.

Druk należy przesłać Zarządowi kraju nadania w terminie, przewidzianym w artykule 53 § 2 Konwencji.

Artykuł  153.

Oszukańcze użycie znaczków pocztowych lub podrobionych nadruków maszyny do frankowania.

W wypadku stwierdzenia użycia dla opłaty przesyłek znaczków pocztowych oszukańczych lub podrobionych nadruków maszyny do frankowania stosuje się, z zastrzeżeniem wyraźnych postanowień zawartych w ustawodawstwie każdego kraju, następujący bieg postępowania:

a) w razie stwierdzenia znajdowania się na jakiejkolwiek przesyłce w chwili jej wysyłania znaczków pocztowych oszukańczych (podrobionych lub takich, które już były używane) albo podrobionych nadruków maszyny do frankowania, należy, nie zmieniając w niczem podrobionych znaków na przesyłce, dołączyć do niej druk odpowiadający załączanemu wzorowi C 14 i wysłać w kopercie pod adresem urzędu przeznaczenia jako przesyłkę służbową poleconą. Jeden egzemplarz tego druku C 14 przesyła się w celach informacyjnych do Zarządów krajów nadania i przeznaczenia;

b) przesyłkę doręcza się adresatowi, wezwanemu dla stwierdzenia wykroczenia, tylko w wypadku, gdy uiści on należną opłatę, wskaże nazwisko i adres nadawcy i odda do dyspozycji organów pocztowych przesyłkę, po zapoznaniu się z jej zawartością, bądź w całości, o ile jest ona nieodłączna od dowodu rzeczowego, bądź też tylko część danej przesyłki (kopertę, opaskę, wycinek listu i t. p.), która zawiera adres i nadruk lub znaczek pocztowy wskazany jako oszukańczy. W wyniku tego wezwania adresata sporządza się protokół wedle załączonego wzoru C 15, który podpisują: funkcjonariusz pocztowy i adresat. Ewentualną odmowę adresata stwierdza się na tym dokumencie.

Protokół ten przesyła się wraz z dowodami, jako przesyłkę służbową poleconą, do Zarządu kraju nadania, który nadaje mu dalszy bieg zgodnie z własnem ustawodawstwem.

Zarządy, których ustawodawstwo nie dopuszcza postępowania przewidzianego pod literą a) i b), zawiadamiają o tem inne Zarządy za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ  SZÓSTA

WYMIANA PRZESYŁEK.

Rozdział  jedyny.

Artykuł  154.

Karty listowe.

1. Karty listowe, używane przy wymianie odsyłek, należy sporządzać według załączonego wzoru C 16. Kartę tę wkłada się do kopert koloru niebieskiego, opatrzonych wykonanym dużemi literami napisem "Karta listowa" (Feuille d'avis).

2. Urząd oddawczy wypełnia kartę listową ze wszelkiemi szczegółami podanemi w treści i przy uwzględnieniu następujących postanowień:

a) Tabela I: Obecność przesyłek zwykłych ekspresowych winna być uwidoczniona przez podkreślenie odnośnej wzmianki;

b) Tabela II: Jeżeli odsyłki nie są odprawiane codziennie, urzędy wysyłające w braku odmiennego porozumienia numerują karty listowe wedle określonej na dany rok serji numerów dla każdego urzędu przeznaczenia. Każda odsyłka jest wówczas opatrywana oddzielnym numerem, nawet wówczas gdy chodzi o odsyłki dodatkowe, kierowane tą sarną drogą lub tym samym okrętem co zwykła odsyłka.

Przy pierwszej wysyłce w danym roku karta listowa winna mieć, niezależnie od numeru porządkowego odsyłki, również numer ostatniej odsyłki z poprzedniego roku.

Urząd wysyłający podaje nazwę okrętu mającego przewozić odsyłkę wówczas, gdy jest mu ona znana;

c) Tabela III: Możną użyć jednego lub kilku osobnych spisów przesyłek poleconych odpowiadających załączonemu drukowi C 17, bądź to dla zastąpienia tabeli V, bądź też celem użycia jako dodatkowe karty listowe.

Wyłączne użycie osobnych spisów przesyłek poleconych jest obowiązkowe, o ile zażąda tego Zarząd kraju przeznaczenia.

W razie użycia kilku spisów wymagane jest numerowanie ich.

Ilość przesyłek poleconych, jakie można wpisać do jednego osobnego spisu, nie może przekraczać 60;

d) Tabela IV: W danym razie worki próżne, należące do innego zarządu aniżeli ten, do którego kieruje się odsyłkę, winny być osobno uwidocznione ze wskazaniem tego Zarządu.

Pozatem wyszczególnia się w tabeli IV otwarte listy służbowe oraz komunikaty i różne przesyłki polecone urzędu nadawczego, odnoszące się do wymiany odsyłek;

e) Tabela V: Tabela ta jest przeznaczona dla wpisania przesyłek poleconych, jeżeli nie sporządziło się osobnych spisów przesyłek poleconych.

Jeżeli zarządy wymieniające odsyłki porozumiały się ze sobą co do wpisywania na kartach listowych ogólnej ilości przesyłek poleconych, ilość tych przesyłek winna- być podana cyframi i słownie.

Jeżeli odsyłka nie zawiera przesyłek poleconych, umieszcza się wskazówkę "Próżny" (Néant) w tabeli V.

3. Zarządy mogą porozumieć się co do wprowadzenia innych części lub rubryk w karcie listowej, skoro uznają je za potrzebne, Mogą one w szczególności, zależnie od potrzeb, posługiwać się tabelami V i VI.

4. Jeżeli urząd wymiany nie ma żadnych przesyłek dla urzędu, z którym wymienia odsyłki, to odsyłkę sporządza tylko wówczas, jeżeli we wzajemnych stosunkach między zainteresowanemi Zarządami karty listowe nie są numerowane na podstawie § 2, litera b. W tym wypadku urząd wymiany odprawia w zwykły sposób odsyłkę, zawierającą tylko próżną kartę listową.

5. Jeżeli odsyłki zamknięte mają być przesłane za pośrednictwem okrętów, z których Zarząd pośredniczący normalnie nie korzysta dla własnych odsyłek, należy na żądanie Zarządu, obowiązanego do załadowania odsyłek na okręt, wskazywać w karcie listowej i w adresie odsyłek ilość lub wagę listów i innych rodzajów przesyłek.

Artykuł  155.

Przesyłanie przesyłek poleconych.

1. Z przesyłek poleconych a także i z osobnych spisów, przewidzianych w artykule 154 § 2, sporządza się jeden lub kilka oddzielnych pakietów lub oddzielnych worków, które po należytem opakowaniu lub zamknięciu należy opieczętować lub zaplombować w sposób, zabezpieczający ich zawartość. Przesyłki polecone układa się w każdym pakiecie w porządku ich wpisania. W razie sporządzenia kilku osobnych spisów z każdego z nich należy urobić wiązankę razem z przynależnemi do niego przesyłkami poleconemi.

W żadnym wypadku nie należy mieszać przesyłek poleconych z przesyłkami zwykłemi.

2. Do pakietu z przesyłkami poleconemi przymocowuje się nazewnątrz, zapomocą przewiązania nakrzyż sznurkiem, specjalną kopertę, zawierającą kartę listową; jeżeli przesyłki polecone znajdują się w worku, wspomnianą kopertę przymocowuje się do szyjki worka.

3. Jeżeli jest więcej niż jeden pakiet lub worek z przesyłkami poleconemi, wówczas każdy z tych pakietów lub worków dodatkowych należy oznaczać chorągiewką, wskazującą rodzaj zawartości.

Artykuł  156.

Przesyłanie przesyłek ekspresowych.

1. Zwykłe przesyłki ekspresowe łączy się w specjalną wiązankę, oznaczoną chorągiewką z napisem wykonanym dużemi literami "Exprès", którą urząd wymiany wkłada do koperty, zawierającej kartę listową danej odsyłki.

Jednakże, jeżeli koperta ma być przymocowana do szyjki worka z przesyłkami poleconemi (§ 2 artykułu 155), wiązankę z przesyłkami ekspresowemi wkłada się do worka zewnętrznego. Fakt, że w odsyłce znajdują się tego rodzaju przesyłki, zaznacza się przez umieszczenie odpowiedniej kartki w kopercie, zawierającej kartę listową. Podobnie należy postępować, jeżeli nie można było połączyć przesyłek ekspresowych z kartą listową z powodu ich ilości, formatu lub rozmiarów.

2. Polecone przesyłki ekspresowe należy układać wraz z innemi przesyłkami poleconemi w porządku ich wpisania do karty listowej, umieszczając wskazówkę "Expres" obok wpisu każdej przesyłki w kolumnie "Uwagi" (Observations) tabeli V karły listowej lub spisów osobnych. W wypadku wpisywania tylko ogólnej ilości przesyłek poleconych, należy wskazać obecność przesyłek ekspresowych przez umieszczenie wzmianki "Exprès" w tabeli V karty listowej.

Artykuł  157.

Sporządzanie odsyłek.

1. Zasadniczo przesyłki dzieli się i układa w wiązanki podług rodzajów przesyłek listowych, przyczem listy i kartki pocztowe umieszcza się w jednej wiązance, gazety zaś i wydawnictwa perjodyczne mają być sformowane oddzielnie od wiązanek, zawierających druki zwykłe. Wiązanki są oznaczane chorągiewkami, podającemi nazwę urzędu przeznaczenia lub dosyłającego przesyłki zawarte w wiązankach. Przesyłki listowe układane w wiązanki należy układać w kierunku odpowiadającym położeniu adresów. Przesyłki opłacone oddziela się od przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych, a na kartkach wiązankowych przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych umieszcza się odcisk stempla "T".

Listy, noszące ślady otwarcia, uszkodzenia lub ubytku zawartości, należy opatrzyć odpowiednią uwagą i odciskiem datownika tego urzędu, który ślady powyższe stwierdził.

Z przekazów pocztowych przesyłanych luźno sporządza się oddzielną wiązankę, która winna być włożona do pakietu lub worka z przesyłkami poleconemi. Jeżeli odsyłka nie zawiera przesyłek poleconych - przekazy umieszcza się w kopercie, zawierającej kartę listową lub ułożoną we wspólną z nią wiązankę.

2. Odsyłki mają być zawarte w workach należycie zamkniętych, opieczętowanych lub zaplombowanych i opatrzonych chorągiewkami. Przy użyciu sznurka należy okręcić nim dwa razy szyjkę worka przed związaniem. Na odciskach pieczęci i plombach mają być umieszczone zupełnie czytelnie napisy literami łacińskiemi, podające nazwę urzędu nadawczego lub wystarczającą wskazówkę dla określenia tego urzędu.

Chorągiewki odsyłek mają być sporządzone z płótna, grubego kartonu, pergaminu lub z papieru naklejonego na deszczułkę; w stosunkach pomiędzy urzędami krajów ościennych można używać chorągiewek z grubego papieru. Chorągiewki sporządza się w następujących kolorach:

a) czerwonym cynobrowym - dla worków, zawierających przesyłki polecone;

b) białym - dla worków, zawierających tylko zwykłe listy i kartki pocztowe;

c) jasno-niebieskim - dla worków zawierających wyłącznie inne przesyłki zwykłe;

d) zielonym - dla worków, zawierających wyłącznie próżne worki odsyłane do miejsca pochodzenia.

Worki, zawierające korespondencję zwykłą mieszaną (listy, kartki pocztowe i inne przedmioty), mają być opatrzone chorągiewką białą.

Jednakże używanie chorągiewek białych, jasno-niebieskich i zielonych obowiązuje tylko te Zarządy, których przepisy wewnętrzne nie sprzeciwiają się temu. Skądinąd chorągiewek zielonych używa się tylko wówczas, gdy Zarząd kraju przeznaczenia tego wymaga.

Na chorągiewkach umieszczone będą; nazwa urzędu wysyłającego, wydrukowana małemi literami łacińskiemi, i nazwa urzędu przeznaczenia - tłustemi literami łacińskiemi, obydwie nazwy poprzedzone słowami: "z" (de) względnie "do" (pour).

Przy przewozie drogą morską, wykonywanym w terminach nieokreślonych, i jeżeli Zarząd zainteresowany tego żąda, napisy te należy uzupełnić podaniem dnia wysłania, numeru odsyłki i nazwy portu wyładowania.

Na workach należy umieszczać w sposób czytelny, literami łacińskiemi, nazwę urzędu lub kraju pochodzenia i napis "Poczta" (Postes) lub jakikolwiek inny napis podobny, oznaczający je jako odsyłki pocztowe.

Urzędy pośredniczące nie powinny umieszczać żadnych numerów porządkowych na chorągiewkach worków lub pakietów z zamkniętemi odsyłkami tranzytowemu.

3. W braku porozumienia odmiennego odsyłki małej objętości lub próżne należy owinąć tylko w gruby papier, w sposób zapobiegający wszelkiemu uszkodzeniu zawartości, następnie obwiązać sznurkiem i zapieczętować lub zaplombować.

Przy plombowaniu należy odsyłki sporządzać w ten sposób, aby sznurka nie można było rozwiązać. Jeżeli odsyłki te zawierają tylko przesyłki zwykłe, mogą być one zamknięte zapomocą pieczęci nagumowanych z wydrukowaną nazwą urzędu lub Zarządu wysyłającego. Adresy pakietów winny odpowiadać co do napisów drukowanych i kolorów przepisom § 2, przewidzianym dla chorągiewek, umieszczanych na workach z korespondencją.

4. Gdy ilość lub objętość przesyłek wymaga użycia więcej niż jednego worka, należy przeznaczać, w miarę możności, osobne worki:

a) na listy i kartki pocztowe;

b) na przesyłki innych rodzajów; o ile zachodzi potrzeba używa się jeszcze oddzielnych worków dla pakiecików; na chorągiewkach worków z pakiecikami umieszcza się napis "Pakieciki" (Petits paquets).

Pakiet lub worek z przesyłkami poleconemi, połączony z kartą listową w sposób, przewidziany w artykule 155 § 2, wkłada się do jednego z worków z listami lub do worka specjalnego; worek zewnętrzny ma być opatrzony w każdym wypadku chorągiewką koloru Czerwonego. Jeżeli jest więcej niż jeden worek z przesyłkami poleconemi, to worki dodatkowe, zawierające tylko przesyłki polecone inne aniżeli listy i kartki pocztowe, można przesyłać luźno, po umieszczeniu na nich chorągiewki czerwonej.

Chorągiewka worka lub pakietu, zawierającego kartę listową, nawet gdy jest ona próżna, winna być opatrzona literą "F", zaznaczoną w sposób widoczny.

5. Waga worka nie może przekraczać 30 kilogramów.

6. Urzędy wymiany dołączają, w miarę możności, do swoich własnych odsyłek dla danego urzędu wszystkie odsyłki o małej objętości (pakiety lub worki), które otrzymałyby dla tego urzędu.

Artykuł  158.

Przekazywanie odsyłek.

1. Przekazywanie odsyłek między dwoma urzędami, biorącemi udział w wymianie, odbywa się według przepisów ustalonych przez zainteresowane Zarządy.

Jedynie worki i pakiety oznaczone chorągiewką czerwoną winny być w chwili ich dostawy poddane dokładnemu sprawdzeniu, tak co do ich zamknięcia jak i opakowania. Sprawdzanie innych worków i pakietów jest nieobowiązkowe, a przekazywanie ich odbywa się zawsze ilościowo.

2. Odsyłki należy przekazywać w dobrym stanie. Jednakże uszkodzenie odsyłki nie może być powodem odmowy jej przyjęcia. Jeżeli urząd pośredniczący otrzymał odsyłkę uszkodzoną, winien ją w tym Stanie, w jakim ją otrzymał, na nowo opakować. Urząd, dokonywujący przepakowania, przenosi napisy ż chorągiewki pierwotnej na nową i umieszcza na niej odcisk datownika, poprzedzony napisem "Przepakowano w ......" (Remballé à ......).

Artykuł  159.

Sprawdzanie odsyłek.

1. Jeżeli urząd pośredniczący ma przepakować odsyłkę, sprawdza jej zawartość, jeżeli może przypuszczać, że zawartość została, naruszona.

W tym wypadku, stosując się do postanowień poniżej podanego § 3, urząd wspomniany sporządza zawiadomienie według załączonego druku C 18. Zawiadomienie to przesyła się do urzędu wymiany, od którego otrzymano odsyłkę; jeden odpis tego zawiadomienia przesyła się urzędowi nadawczemu, drugi zaś wkłada się do przepakowanej odsyłki.

2. Urząd przeznaczenia sprawdza, czy odsyłka jest w całości i czy wpisy w karcie listowej, jak również w danym razie w osobnych spisach przesyłek poleconych, są dokładne. W razie braku bądź całej odsyłki, bądź jednego lub kilku worków, należących do odsyłki, przesyłek poleconych, karty listowej lub osobnego spisu, albo też, jeżeli chodzi o jakąkolwiek inną nieprawidłowość, fakt ten winien być niezwłocznie stwierdzony przez dwóch funkcjonarjuszów. Funkcjonariusze ci przeprowadzają w kartach listowych lub osobnych spisach niezbędne poprawki, przekreślając błędne wpisy w ten sposób, by pierwotne wpisy pozostały czytelne. Poza widocznemi omyłkami, poprawki wykazane w sprostowaniach mają większe znaczenie aniżeli dane pierwotnego wpisu.

3. O faktach stwierdzonych przesyła się zawiadomienie do urzędu, z którego pochodzi odsyłka, w wypadku rzeczywistego braku również do ostatniego urzędu pośredniczącego pierwszą pocztą, której można użyć po całkowitem sprawdzeniu odsyłki.

W zawiadomieniu należy wyszczególnić jak najdokładniej o jaki worek, pakiet lub przesyłkę chodzi.

Duplikat zawiadomienia przesyła się w taki sam sposób jak oryginał Zarządowi, któremu podlega urząd wysyłający odsyłkę, jeżeli Zarząd ten żąda duplikatu. O ile chodzi o ważne nieprawidłowości, nasuwające podejrzenie zaginięcia lub ograbienia, to do zawiadomienia, przeznaczonego do urzędu pochodzenia odsyłki, dołącza się opakowanie lub worek i pieczęć użytą do zamknięcia pakietu lub worka z przesyłkami poleconemi. Podobnie postępuje się z opakowaniem lub workami zewnętrznemi wraz z ich sznurkami, chorągiewką, pieczęcią lub plombą, ilekroć przesłanie tych dowodów jest możliwe.

W obrocie z Zarządami, które wymagają nadsyłania duplikatów, dowody rzeczowe wyżej przytoczone dołącza się do duplikatów.

Ponadto w wypadkach, przewidzianych w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu, można zawiadomić w drodze telegraficznej, na koszt Zarządu wysyłającego telegram, urząd pochodzenia odsyłki i w razie potrzeby ostatni pośredniczący urząd wymiany.

Zawiadomienie telegraficzne należy przesłać każdorazowo, jeżeli odsyłka nosi widoczne ślady obrabowania, a to w tym celu, aby urząd wysyłający lub pośredniczący przystąpił niezwłocznie do wyjaśnienia sprawy i w danym razie zawiadomił również drogą telegraficzną Zarząd poprzedni, celem przeprowadzenia, dalszych dochodzeń.

4. Jeżeli brak odsyłki spowodowany został nieosiągnięciem połączenia lub, gdy w wykazie zdawczym wyjaśniono w sposób zadawalający przyczynę braku odsyłki, sporządzanie zawiadomienia wymagane jest tylko wówczas, jeżeli odsyłka nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia najbliższą pocztą.

Przesłanie duplikatu przewidziane w § 3 można odłożyć, jeżeli się przypuszcza, że powodem braku odsyłki jest jej opóźnienie lub mylne skierowanie.

Z chwilą nadejścia odsyłki, o której braku zawiadomiono urząd pochodzenia lub też w danym razie ostatni urząd wymiany pośredniczący, należy wystosować do tych urzędów drugie zawiadomienie, oznajmiające odbiór tej odsyłki.

5. Urzędy, do których zostały przesłane zawiadomienia, zwracają je jak najszybciej po ich zbadaniu i umieszczeniu na nich w razie potrzeby swoich uwag.

Jeżeli zawiadomienia te nie zostaną zwrócone Zarządowi, od którego pochodzą, w terminie dwumiesięcznym od dnia ich wysłania, będą one uważane, aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych, jako uznane przez urzędy, do których zostały przesłane.

Termin ten w obrocie z krajami odległemi przedłuża się do czterech miesięcy.

6. Gdy urząd odbiorczy, do którego należy sprawdzenie, nie prześle urzędowi nadawczemu lub ostatniemu urzędowi wymiany pośredniczącemu najbliższą pocztą, której można użyć po sprawdzeniu odsyłki, zawiadomienia o jakichkolwiek nieprawidłowościach, to aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych odsyłkę i jej zawartość uważa się za otrzymaną prawidłowo. To samo domniemanie dotyczy nieprawidłowości, o których nie wspomniano w zawiadomieniu lub które podano niedokładnie.

7. Zawiadomienia i duplikaty są przesyłane w przesyłkach poleconych.

Artykuł  160.

Zwrot próżnych worków.

1. O ile zainteresowane Zarządy nie zawarły porozumienia odmiennego, worki próżne należy zwracać najbliższą pocztą w odsyłce bezpośredniej do kraju, którego własnością są te worki. Ilość worków zwróconych w każdej odsyłce wpisuje się w rubryce "Wpisy służbowe" (Indications de service) karty listowej.

Zwrot odbywa się między wyznaczonemi do tego urzędami wymiany.

Próżne worki należy poprzednio zwinąć, a następnie związać w odpowiednie pakiety; w danym razie deszczułki do chorągiewek jak również chorągiewki płócienne, pergaminowe lub z innego trwałego materjału wkłada się do zwracanych worków.

Pakiety należy opatrzyć chorągiewką, wskazującą nazwę urzędu wymiany, z którego worki otrzymano, ilekroć worki zwraca się za pośrednictwem innego urzędu wymiany.

Gdy ilość zwracanych próżnych worków jest nieznaczna, można je włożyć do worków z przesyłkami listowemi; w przeciwnym razie należy je umieścić w osobnych workach opieczętowanych i opatrzonych chorągiewkami z adresem odnośnych urzędów wymiany. Chorągiewki należy opatrzyć napisem "Próżne worki" (Sacs vides).

2. W razie, gdyby kontrola sprawowana przez Zarząd odnośnie zwrotu worków do niego należących wykazała, że 10% ogólnej ilości worków, używanych w ciągu roku do sporządzania odsyłek, nie zostało zwróconych do końca tego roku. Zarząd, który nie jest w stanie ustalić zwrotu worków próżnych, ma wynagrodzić Zarządowi wysyłającemu wartość brakujących worków. Wynagrodzenie to należy się również w tym wypadku, jeżeli ilość worków nie dosięga wprawdzie 10%, ale przekracza 50 sztuk.

Każdy Zarząd ustala co pewien czas i jednolicie dla każdego rodzaju worków, używanych przez swe urzędy wymiany, przeciętną ich wartość we frankach i podaje ją do wiadomości Zarządów zainteresowanych za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ  SIÓDMA

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH.

Rozdział  I.

CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

Artykuł  161.

Statystyka należności tranzytowych.

1. Koszta tranzytu, należne w myśl artykułu 75 i następnych Konwencji, zestawia się na podstawie danych statystycznych, zbieranych co trzy lata, naprzemian bądź podczas pierwszych czternastu lub dwudziestu ośmiu dni miesiąca maja, bądź w ciągu czternastu lub dwudziestu ośmiu dni następujących po dniu 14 października.

Statystyka będzie wykonywana w drugim roku każdego trzyletniego okresu.

Odsyłki sporządzane na okrętach podlegają statystyce, jeżeli są wyładowywane podczas okresu statystyki.

2. Statystyka z października - listopada 1933 roku, jak również odnośne rachunki, zestawione według postanowień Konwencji londyńskiej, będą obowiązywały do końca roku 1934.

Statystyka z maja 1936 roku będzie się stosowała do lat 1935, 1936 i 1937; natomiast statystyka z października - listopada 1939 - do lat 1938, 1939 i 1940.

3. Wypłatę rocznych należności tranzytowych, wynikających z każdej statystyki, należy uskuteczniać w dalszym ciągu prowizorycznie, aż do czasu, w którym rachunki sporządzone według tej przyszłej statystyki będą uznane lub traktowane jako uznane (poniższy artykuł 169). Wówczas następuje wyrównanie należności dokonanych prowizorycznie.

4. Gdy w kierowaniu przesyłek listowych z jednego kraju do drugiego zachodzi ważna zmiana i gdy ta zmiana dotyczy jednego lub kilku okresów, wynoszących razem przynajmniej 12 miesięcy, wówczas każdy Zarząd zainteresowany może zażądać rewizji rachunków należności tranzytowych. W tym wypadku kwoty, które mają zapłacić Zarządy krajów wysyłających, ustala się zależnie od połączeń pocztowych rzeczywiście używanych, lecz ogólna waga odsyłek, służąca za podstawę przy nowych obrachunkach, powinna być zasadniczo ta sama, co i waga odsyłek, odprawianych w okresie statystyki, o której mowa w § 1. Jeżeli nie można osiągnąć zgody co do podziału, należy przeprowadzić specjalną statystykę, celem uregulowania podziału wagi pomiędzy różne zainteresowane Zarządy. Żadna zmiana w kierowaniu przesyłek listowych do pewnego kraju nie może być uznana za ważną, jeżeli nie powoduje ona zmiany ponad 5.000 franków rocznie w rachunkach między Zarządem kraju nadania i zainteresowanym Zarządem pośredniczącym. Jeżeli zmiana powoduje przekroczenie tej kwoty, znajduje ona odzwierciedlenie w rozrachunkach Zarządu kraju nadania z Zarządami, które poprzednio pośredniczyły w przewozie i Zarządami, które zapewniają przewóz po zaszłej zmianie nawet wówczas, gdyby wywołana tem zniżka w rachunkach powodowała nieosiągnięcie dla niektórych Zarządów ustalonego minimum. Rewizji rachunków jako też przeprowadzenia specjalnej statystyki można żądać tylko wtedy, gdy zmiana w kierowaniu odnośnych przesyłek trwała co najmniej dziewięć miesięcy. Jednakże dane tej statystyki podlegają uwzględnieniu dopiero wtedy, jeżeli okres dwunastomiesięczny jest rzeczywiście osiągnięty.

Jeżeli ustalone zostanie podczas statystyki specjalnej, że waga ogólna odsyłek, wymienianych między dwoma Zarządami i przewożonych przez Zarząd trzeci, zwiększyła się o 100% lub zmniejszyła o 50% w stosunku do danych z ostatniego okresu statystyki oraz jeżeli zmiany w rozrachunku Zarządu trzeciego przewyższać będą z tego tytułu 5.000 franków rocznie, nowa ustalona waga ma służyć za podstawę przy obliczaniu należności tranzytowych, przypadających temu Zarządowi.

Również, jeżeli Zarząd pośredniczący stwierdzi w ciągu sześciu miesięcy, następujących do statystyce, że między odprawa któregokolwiek Zarządu podczas okresu statystyki a ruchem normalnym istnieje różnica wynosząca co najmniej 20% ogólnej wagi transportu, Zarząd zainteresowany może wymagać przeprowadzenia nowej statystyki, jeżeli spowodowana tem zmiana w obrachunku pomiędzy dwoma Zarządami wyniesie ponad 5.000 franków rocznie.

Artykuł  162.

Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki.

1. Podczas każdego okresu statystyki, przy wymianie przesyłek listowych w odsyłkach zamkniętych, przewożonych przez obszar lub zapomocą połączeń jednego lub kilku Zarządów pośredniczących, należy używać osobnych worków lub pakietów dla "listów i kartek pocztowych" i dla "innych rodzajów przesyłek listowych".

Jeżeli objętość odsyłek pozwala na to, poszczególne worki winny być włączone do jednego worka zbiorczego.

2. Wbrew postanowieniom podanym w artykułach 155 i 156, każdy Zarząd może podczas okresu statystyki wkładać przesyłki polecone i ekspresowe, niezaliczone do listów i kartek pocztowych, do jednego z worków przeznaczonych dla "innych przesyłek ', zaznaczając powyższą okoliczność w karcie listowej; jeżeli jednak przesyłki, w myśl wspomnianych artykułów 155 i 156, będą zawarte w worku z listami, należy przy statystyce uważać je jako listy.

3. Podczas okresu statystyki na wszystkich odsyłkach przewożonych w tranzycie należy umieszczać, oprócz chorągiewek zwykłych, również chorągiewkę specjalną z napisem dużemi literami "Statystyka" (Statistique), z dodaniem wskazówki podającej wagę 5 kilogramów, 15 kilogramów lub 30 kilogramów, zależnie od kategorji wagi (niżej podany artykuł 163 § 1). Na chorągiewce "Statystyka" (Statistique) należy pozatem umieścić napis "L. C." lub "A. O.", zależnie od potrzeby.

4. Co się tyczy worków, które zawierają tylko worki próżne, przesyłki listowe wolne od wszelkich należności tranzytowych (artykuł 76 Konwencji) lub próżną kartę listową, należy umieszczać na nich po napisie "Statystyka" (Statistique) słowo "Wolny" (Exempt).

5. Jeżeli poszczególne worki tworzące odsyłkę połączy się w jeden worek zbiorczy, winien on być zaopatrzony w specjalną chorągiewkę "Statystyka", na której dodaje się litery "S. C". Wskazówki, dotyczące statystyki, które znajdują się na workach wewnętrznych, nie są powtarzane na worku zbiorczym.

Artykuł  163.

Stwierdzanie ilości worków i wagi odsyłek zamkniętych.

1. Gdy chodzi o odsyłki, za które przypadają należności za tranzyt, urząd wymiany wysyłający używa specjalnej karty listowej według załączonego wzoru C 19. Wpisuje on do tej karty listowej ilość worków, dzieląc je stosownie do potrzeby na następujące kategorje:

Opis worków	Ilość worków, których waga brutto
	nie przewyższa 5 kg (worki lekkie)	przekracza 5 kg nie przewyższa jednak 15 kg (worki średnie)	przekracza 15 kg nie przewyższa jednak 30 kg (worki ciężkie)
1	2	3	4
L. C.
A. o.
Ilość worków wolnych od należności tranzytowych .........

Ilość worków wolnych od należności tranzytowych ma się równać ogólnej liczbie worków, opatrzonych napisem "Statystyka - Wolny" (Statistique - Exempt), stosownie do postanowień artykułu 162 § 4.

2. Wpisy w kartach listowych sprawdza urząd Wymiany kraju przeznaczenia. Jeżeli urząd ten stwierdzi omyłkę w liczbach wpisanych, wówczas poprawia te wpisy w karcie listowej i o błędzie natychmiast daje znać Wysyłającemu urzędowi wymiany zapomocą zawiadomienia, sporządzonego według załączonego druku C 20. Jednakże jeżeli chodzi o wagę worka, wskazówkę wysyłającego urzędu wymiany należy uważać za ważną, o ile waga rzeczywista nie przewyższa o 250 gramów najwyższej wagi tej kategorji worków, do której odnośny worek został zaliczony.

Artykuł  164.

Sporządzanie wykazów odsyłek zamkniętych.

1. W jak najkrótszym czasie po ukończeniu czynności statystycznych urzędy przeznaczenia sporządzają wykazy według załączonego druku C 21 w tylu egzemplarzach, ile jest Zarządów zainteresowanych łącznie z Zarządem kraju nadania, i przesyłają je urzędom wymiany Zarządu wysyłającego do uznania. Te ostatnie urzędy przesyłają uznane wykazy do swego Zarządu centralnego w celu rozdzielenia ich między Zarządy zainteresowane.

2. Jeżeli wykazy C 21 nie nadeszły lub tez nadeszły w ilości niedostateczne; do urzędów wymiany Zarządu nadawczego w ciągu trzech miesięcy (cztery miesiące w obrocie z krajami odległemi), licząc od dnia wysłania ostatniej objętej statystyką odsyłki, urzędy te sporządzają same odnośne wykazy, w dostatecznej ilości według własnych danych i umieszczają na nich wskazówkę: "Wykazy C 21 urzędu przeznaczenia nie nadeszły w terminie przepisanym" (Les relevés C 21 du bureau desinataire ne sont pas parvenus dans le délai réglernentaire). Poczem przesyłają je do swego Zarządu centralnego w celu rozdziału ich między Zarządy zainteresowane.

Artykuł  165.

Spis odprawionych tranzytowych odsyłek zamkniętych.

1. Zarządy, które odprawiały odsyłki tranzytowe w czasie najkrótszym po ukończonym okresie statystyki a najpóźniej w terminie trzech miesięcy, z wyjątkiem wypadku, jeżeli droga przesłania nie może być ustalona w tym okresie, rozsyłają na druku odpowiadającym załączonemu wzorowi C 22 wykaz tych odsyłek poszczególnym Zarządom, z których pośrednictwa korzystały.

2. Jeżeli w wykazie tym umieszczono odsyłki tranzytowe, które w myśl postanowień artykułu 162 nie podlegają wpisaniu do wykazu C 21, uzupełnia się Wykaz odpowiednią uwagą objaśniającą, jak: "Worki próżne" (Sacs vides), "Przesyłki wolne od należności" (Correspondances exemptes), "Karta listowa próżna" (Feuille d'avis negative).

Artykuł  166.

Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennemi.

Sporządzenie wykazów C 21, dotyczących odsyłek odprawianych lub otrzymanych przez okręty wojenne, jest obowiązkiem Zarządów tych krajów, do których należą te okręty. Na chorągiewkach odsyłek odprawianych pod adresem okrętów wojennych w okresie statystyki należy podawać datę wysłania.

W razie dosyłania tego rodzaju odsyłek, Zarząd dosyłający powiadamia o tem Zarząd kraju, do którego należy okręt.

Artykuł  167.

Zawiadomienie o tranzycie.

1. Gdy droga oraz środki przewozowe, używane do przewozu odsyłek podczas okresu statystyki, są nieznane lub wątpliwe, Zarząd kraju nadania obowiązany jest, na żądanie Zarządu kraju przeznaczenia, sporządzić dla każdej odsyłki zawiadomienie koloru zielonego według załączonego druku C 23. Zarząd kraju nadania może również wysłać to zawiadomienie bez formalnego żądania Zarządu kraju przeznaczenia, jeżeliby okoliczności tego wymagały.

Karty listowe odsyłek, dla których sporządza się wspomniane zawiadomienie, mają być opatrzone w nagłówku bardzo widocznym napisem: "Zawiadomienie o tranzycie" (Bulletin de transit). Ten sam napis, podkreślony czerwonym ołówkiem, ma być umieszczony na chorągiewkach specjalnych "Statystyka" (Statistique), o których mowa w artykule 162.

2. Zawiadomienie o tranzycie ma być przesłane luźno wraz z odsyłkami, których ono dotyczy, do różnych urzędów, biorących udział w ich przewozie. W każdym zainteresowanym kraju urząd wymiany wejściowy i wyjściowy, z pominięciem wszystkich innych urzędów pośredniczących, wpisuje do zawiadomienia dane, dotyczące tranzytu przez niego wykonanego. Ostatni urząd wymiany pośredniczący przesyła zawiadomienie C 23 do urzędu przeznaczenia odsyłki. Zawiadomienie to zwraca ten urząd urzędowi nadawczemu jako załącznik do wykazu C 21. Jeżeli brakuje zawiadomienia o tranzycie, żądanego lub zapowiedzianego w nagłówku karty listowej, urząd przeznaczenia odsyłki obowiązany jest reklamować je bezzwłocznie.

Artykuł  168.

Połączenia nadzwyczajne.

Niezależnie od przewozu drogą powietrzną do połączeń nadzwyczajnych, upoważniających do pobierania specjalnych kosztów tranzytowych, zalicza się jedynie przyśpieszony przewóz drogą lądową ta§ zwanej Poczty Indyjskiej i specjalne połączenia samochodowe Palestyny lub też Syrji i Iraku.

Rozdział  II.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  169.

Obliczanie należności tranzytowych.

1. Przy sporządzaniu rachunków za tranzyt worki lekkie, średnie i ciężkie, tak jak są określone w wyżej podanym artykule 163, wpisuje się do rachunku według przeciętnej wagi 3, 12 i 24 kilogramów.

2. Wagę odsyłek zamkniętych mnoży się przez 26 lub 13, zależnie od wypadku, a iloczyn tworzy podstawę rachunków szczegółowych ustalających we frankach kwoty roczne, przypadające każdemu Zarządowi.

W wypadkach, gdy mnożnik 26 lub 13 nie odpowiada normalnej wymianie przesyłek któregokolwiek Zarządu, odnośne Zarządy porozumiewają się do zastosowania innego mnożnika, miarodajnego na przeciąg lat, do których odnosi się statystyka.

Do zestawienia rachunków powołany jest Zarząd-wierzyciel, który je przesyła Zarządowi-dłużnikowi.

3. W celu uwzględnienia wagi worków i opakowania, jako też tych rodzajów przesyłek listowych, które w myśl postanowień artykułu 76 Konwencji zwolnione są od wszelkich należności tranzytowych, z ogólnej kwoty podanej w rachunku odsyłek zamkniętych potrąca się 10%.

4. Szczegółowe rachunki należy sporządzać w podwójnych egzemplarzach na podstawie wykazów C 21, na drukach według załączonego wzoru C 24. Następnie należy je przesłać Zarządowi wysyłającemu jak najrychlej, najpóźniej jednak w ciągu dziesięciu miesięcy po upływie zakończenia okresu statystyki.

5. Jeżeli Zarząd, który wysłał rachunek szczegółowy, nie otrzymał w ciągu czterech miesięcy od dnia jego wysłania żadnego sprostowania, rachunek ten uważa się za całkowicie uznany.

Artykuł  170.

Ogólny rozrachunek roczny. Pośrednictwo Biura międzynarodowego.

1. W braku odmiennego porozumienia między zainteresowanemi Zarządami, ogólny rachunek należności tranzytowych zestawia rocznie Biuro międzynarodowe.

2. Skoro tylko wzajemne rachunki między dwoma Zarządami zostały przez oba Zarządy uznane lub skoro można je uważać za całkowicie przyjęte (§ 5 artykułu 169) każdy Zarząd przesyła bez zwłoki do Biura międzynarodowego zestawienie, odpowiadające załączonemu wzorowi C 25 i zawierające ogólne kwoty tych rachunków. Po otrzymaniu takiego zestawienia od jednego Zarządu, Biuro międzynarodowe powiadamia o tem drugi zainteresowany Zarząd.

W saldzie opuszcza się centymy.

W razie stwierdzenia różnic między odpowiedniemi danemi dostarczonemi przez dwa Zarządy, Biuro międzynarodowe proponuje im porozumieć się i nadesłać mu cyfry ostatecznie ustalone.

Gdy jeden tylko Zarząd prześle zestawienie C 25, dane tego Zarządu będą miarodajne, o ile odpowiedni wykaz Zarządu opóźniającego się nie nadejdzie do Biura międzynarodowego w odpowiednim terminie przed sporządzeniem najbliższego ogólnego rozrachunku rocznego.

W wypadkach, przewidzianych w § 5 artykułu 169, na zestawieniach umieszcza się uwagę: "Żadna Uwaga Zarządu-dłużnika nie nadeszła w czasie przepisanym". (Aucune obseryation de l'Administration débitrice n'est parvenue dans le délai reglementaire).

Gdy dwa Zarządy porozumiały się co do bezpośredniego wyrównywania rachunków, na zestawieniu C 25 umieszcza się uwagę "Rachunek wyrównany oddzielnie - do wiadomości" (Compte réglé à part - à titre d'information) ; zestawień takich nie wciąga się do ogólnego rozrachunku rocznego.

3. Biuro międzynarodowe z końcem każdego roku, na podstawie nadesłanych mu do tego czasu zestawień uznanych za dokładne, sporządza ogólny rozrachunek roczny należności tranzytowych. W danym razie, Biuro stosuje się do przepisów ustalonych w § 3, artykule 161 dla wypłat rocznych.

W rozrachunku tym podane są:

a) dług i wierzytelność każdego Zarządu;

b) saldo bierne lub czynne każdego Zarządu;

c) kwoty dłużne, które Zarządy mają uiścić;

d) kwoty należne, które Zarządy mają otrzymać.

Biuro międzynarodowe postępuje drogą rozrachunków w ten sposób, aby ograniczyć do minimum ilość dokonywanych wypłat.

4. Biuro międzynarodowe obowiązane jest przesyłać Zarządom rozrachunki roczne w terminie najkrótszym a najpóźniej przed upływem pierwszego kwartału roku następującego po sporządzeniu rachunków.

Artykuł  171.

Wypłata należności tranzytowych.

1. Saldo otrzymane z ogólnego rozrachunku rocznego, sporządzonego przez Biuro międzynarodowe, lub z odrębnych rozrachunków, jak również w danym razie wypłatę, przewidzianą w artykule 161, § 3, Zarząd-dłużnik uiszcza odnośnemu Zarządowi - wierzycielowi w jeden z niżej podanych sposobów:

a) do wyboru Zarządu-dłużnika w złocie, zapomocą czeku lub weksli odpowiadających warunkom podanym w poniższym § 2 i płatnych na okaziciela w stolicy lub w ośrodku handlowym kraju wierzyciela, lub

b) stosownie do układu między dwoma Zarządami, za pośrednictwem banku posługującego się rachunkiem clearingowym Banku Wypłat Międzynarodowych w Bazylei Banque des Règlements Internationaux à Bâle) lub jakimkolwiek innym sposobem.

2. W razie dokonywania wypłaty zapomocą czeków lub weksli, czeki te lub weksle winny być wystawione w walucie kraju, którego główny bank emisyjny lub inna oficjalna instytucja emisyjna zakupuje i sprzedaje złoto lub dewizy złote za walutę danego kraju po kursach stałych, określonych ustawą lub na mocy specjalnego porozumienia z Rządem.

Jeżeli waluty kilku krajów odpowiadają tym warunkom, do kraju-wierzyciela należy określenie odpowiadającej mu waluty. Konwersja dokonuje się według parytetu złota obu walut.

3. W razie porozumienia się obydwóch krajów w tej sprawie, czeki lub weksle mogą również być wystawione w walucie kraju-wierzyciela, nawet gdyby ta waluta nie odpowiadała warunkom przewidzianym w § 2. W tym wypadku saldo zamienia się według parytetu złota obu walut na walutę kraju odpowiadającego warunkom przewidzianym w § 2. Otrzymany w len sposób wynik zamienia się następnie na walutę kraju-dłużnika i z tej ostatniej na walutę kraju-wierzyciela, po kursie giełdy stolicy lub ośrodka handlowego kraju-dłużnika w dniu wystawienia polecenia zakupu czeku lub wekslu.

4. Koszty wypłaty ponosi Zarząd-dłużnik.

5. Wypłata wspomniana ma być dokonana możliwie w jak najkrótszym czasie, najpóźniej jednak przed upływem czterech miesięcy od dnia wysłania rozrachunku przez Biuro międzynarodowe lub od dnia wezwania płatniczego, przesłanego Zarządowi - dłużnikowi przez Zarząd-wierzyciela, jeżeli chodzi o rachunek wyrównywany odrębnie. Termin ten może być przedłużony do pięciu miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

6. Jeżeli wypłata nie będzie uskuteczniona w ciągu roku od chwili upływu terminów ustalonych W § 5, Zarządowi - wierzycielowi wolno poinformować o tem Biuro międzynarodowe, które zwraca się do Zarządu-dłużnika o wyrównanie należności w terminie, który nie może przekraczać czterech miesięcy.

Jeżeli wypłata nie nastąpi aż do upływu tego nowego terminu, Biuro międzynarodowe umieszcza odnośną kwotę, powiększoną o przypadające odsetki, na najbliższym ogólnym rozrachunku rocznym na dobro Zarządu-wierzyciela.

W wypadku zastosowania postanowień poprzedniego ustępu odnośny ogólny rozrachunek jak również rozrachunki w ciągu czterech następnych lat nie mają, w miarę możności, zawierać w saldach Tabeli 2 kwot do zapłacenia przez uchylający się Zarząd zainteresowanemu Zarządowi-wierzycielowi.

CZĘŚĆ  ÓSMA

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Rozdział  jedyny.

Artykuł  172.

Kupony na odpowiedź.

1. Kupony na odpowiedź odpowiadają załączonemu wzorowi C 26. Kupony drukuje Biuro międzynarodowe na papierze opatrzonym zapomocą wodnego znaku dużemi literami "U. P. U." i dostarcza je Zarządom po cenie kosztu.

2. Każdy Zarząd ma prawo:

a) opatrzyć kupony zapomocą dziurkowania znakami odróżniającemi, któreby nie przeszkadzały odczytaniu tekstu i nie utrudniały sprawdzania kuponów;

b) zmieniać odręcznie lub sposobem drukarskim cenę sprzedażną, wskazaną na kuponach.

3. W rozrachunkach między Zarządami wartość kuponu na odpowiedź ustala się na 35 centymów za sztukę.

4. W braku odmiennego porozumienia wymienione kupony przesyła się corocznie, najpóźniej po upływie trzech miesięcy od wygaśnięcia roku, Zarządom, które je puściły w obieg, podając ogólną ich ilość i wartość.

5. Skoro dwa Zarządy uzgodnią ilość kuponów wymienionych w ich wzajemnym obrocie, każdy Zarząd sporządza i przesyła Biuru międzynarodowemu wykaz odpowiadający załączonemu wzorowi C 27, zawierający saldo bierne lub czynne, wówczas jeżeli saldo to przekracza 25 franków i jeżeli nie zostało przewidziane specjalne porozumienie między dwoma krajami.

W razie braku uzgodnienia w ciągu sześciu miesięcy, Zarząd-wierzyciel zestawia swój rachunek i przesyła go do Biura międzynarodowego.

W razie, gdy jeden tylko Zarząd nadeśle wykaz, dane tego Zarządu są miarodajne.

Saldo wstawiane jest przez Biuro międzynarodowe do rozrachunku rocznego, a wypłata salda odbywa się na warunkach ustalonych w artykule 171.

6. Gdy w stosunkach między dwoma Zarządami saldo roczne nie przekracza 25 franków, Zarząd-dłużnik zwolniony jest od wszelkiej wypłaty.

Artykuł  173.

Karty tożsamości.

1. Każdy Zarząd wyznacza urzędy lub miejsca służbowe, które upoważnione są do wystawiania kart tożsamości.

2. Karty te wystawia się na drukach według załączonego wzoru C 28. Druków tych dostarcza Biuro międzynarodowe po cenie własnych kosztów.

3. Z chwilą ubiegania się o wydanie karty proszący ma złożyć swoją fotografję i udowodnić tożsamość swej osoby. Zarządy ogłoszą niezbędne przepisy, aby karty tożsamości były wydawane tylko po dokładnem sprawdzeniu tożsamości starającego się.

Funkcjonariusz wpisuje podanie do rejestru, wypełnia atramentem i literami łacińskiemi dane, wymagane nadrukiem karty tożsamości, nakleja na niej fotografię w miejscu na to wyznaczonem, umieszcza znaczek pocztowy, odpowiadający pobranej należności, w ten sposób, iż jedna połowa znaczka znajduje się na fotografji - druga na karcie, poczem unieważnia znaczek bardzo wyraźnym odciskiem datownika.

Następnie umieszcza znowu odcisk datownika lub pieczęci urzędowej w ten sposób, by odcisk obejmował jednocześnie górną część fotografii i kartę, odtwarza ten sam odcisk na przedniej stronie karty, podpisuje ją i wręcza interesantowi po uprzedniem przez niego podpisaniu.

4. Jeżeli rysy twarzy właściciela uległy zmianie do tego stopnia, że nie odpowiadają fotografji lub rysopisowi, kartę tożsamości należy odnowić.

5. Każdy kraj może wydawać karty tożsamości obrotu międzynarodowego według przepisów stosowanych do kart danego rodzaju używanych w jego obrocie wewnętrznym.

Zarządy mogą dołączyć kartkę do druku C 28, przeznaczoną na wpisywanie specjalnych uwag dla potrzeb swej służby wewnętrznej.

Artykuł  174.

Wymiana odsyłek z okrętami wojennemi.

1. Wprowadzenie wymiany odsyłek zamkniętych między Zarządem pocztowym a eskadrami lub okrętami wojennemi tego samego kraju lub między jedną eskadrą lub okrętem wojennym a inną eskadrą lub okrętem wojennym tego samego kraju, należy, o ile to jest możliwe, podać zawczasu do wiadomości Zarządom pośredniczącym.

2. Adres takich odsyłek należy sformułować w sposób następujący:

Du bureau de ..........................

(

Pour {la division navale (narodowość) de

(oznaczenie eskadry) à ............

(le bâtiment (narodowość) le (nazwa okrętu) à

.......................................(kraj)

lub:

De la division navale (narodowość) de

(oznaczenie eskadry) à .................... (kraj)

Du bâtiment (narodowość) le (nazwa okrętu) à

Pour le bureau de ......................... (kraj)

lub:

De la divisjon navale (narodowość) de

(oznaczenie eskadry) à .................... (kraj)

(

Pour {la division navale (narodowość) de

(oznaczenie eskadry) à ................ (kraj)

(le bâtiment (narodowość) le (nazwa okrętu) à

.......................................(kraj)

3. Odsyłki, przeznaczone lub pochodzące od eskadr lub okrętów wojennych, są kierowane, w braku oznaczenia specjalnej drogi na adresie, najszybszemi połączeniami i na tych samych warunkach, jak to ma miejsce przy przewozie odsyłek wymienianych między urzędami pocztowemi.

Kapitan okrętu pocztowego przewożącego odsyłki, przeznaczone dla eskadry lub okrętu wojennego, przechowuje je do dyspozycji komendanta odnośnej eskadry lub okrętu wojennego, a to na wypadek, gdyby ten komendant w drodze zażądał od okrętu wydania mu odsyłek.

4. Jeżeli okręty nie znajdują się w miejscu przeznaczenia w chwili nadejścia tam adresowanych do nich odsyłek, odsyłki te pozostają na przechowaniu w urzędzie pocztowym aż do podjęcia ich przez adresata, lub aż do czasu dosłania ich do innej miejscowości. Dosłania może żądać bądź Zarząd pocztowy kraju pochodzenia, bądź komendant eskadry lub okrętu wojennego, dla których odsyłki te są przeznaczone, bądź też wreszcie konsul tego kraju.

5. Odsyłki, na których umieszczono uwagę "do rąk konsula ......" (Au soins du consul de ......) wydaje się wskazanemu konsulowi. Odsyłki te na żądanie konsula mogą być następnie ponownie przyjęte przez pocztę i bądź zwrócone do miejsca nadania, bądź dosłane do innego miejsca przeznaczenia.

6. Odsyłki, przeznaczone dla okrętu wojennego, uważa się jako odsyłki tranzytowe aż do chwili wydania ich komendantowi odnośnego okrętu wojennego, nawet w tych wypadkach, gdy w adresie pierwotnym wskazany jest urząd pocztowy lub konsul, któremu powierzono pośrednictwo w przewozie; wobec tego można je uważać za nadeszłe do miejsca przeznaczenia dopiero wówczas, gdy będą doręczone właściwemu okrętowi wojennemu.

Artykuł  175.

Ceduły należnościowe. Rozrachunki dotyczące należności celnych i t. p.

1. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p., wypłacanych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, odbywają się na podstawie szczegółowych rachunków miesięcznych, sporządzanych według załączonego druku C 29, przez Zarząd-dłużnika w walucie kraju-wierzyciela. Ceduły należnościowa wpisuje się do rachunku w porządku alfabetycznym nazw urzędów, które zaliczkowo uiściły należności i według numerów porządkowych, podanych na cedułach.

Jeżeli pomiędzy dwoma Zarządami odbywa się również wymiana paczek w ich stosunkach wzajemnych, mogą one w braku zawiadomienia odmiennego w rachunkach, dotyczących ceduł należnościowych z obrotu pączkowego, umieszczać również rachunki, dotyczące wymiany przesyłek listowych.

2. Rachunek szczegółowy wraz z cedułami należnościowemi przesyła się Zarządowi-wierzycielowi najpóźniej w końcu miesiąca, następującego po miesiącu do którego on się odnosi. Negatywnych rachunków nie sporządza się.

3. Sprawdzanie rachunków odbywa się na zasach ustalonych przez Regulamin dotyczący przekazów pocztowych.

4. Rozrachunki są przedmiotem specjalnej likwidacji. Jednakże każdy Zarząd może żądać, ażeby te rachunki były dołączane bądź do rachunków, dotyczących przekazów pocztowych, bądź do rachunków CP 15 lub CP 16, dotyczących paczek.

Artykuł  176.

Druki do użytku publiczności.

Jako druki do użytku publiczności, w myśl artykułu 31, § 2 Konwencji, uważa się następujące druki:

C 1 (Nalepka celna),

C 2 (Deklaracja celna),

C 3 (Ceduła należnościowa),

C 5 (Poświadczenie odbioru),

C 8 (Międzynarodowy przekaz pobraniowy),

C 10 (Koperta do dosyłania),

(wycofania przesyłki,

C 11 (Żądanie {zmiany adresu przesyłki,

(zmiany pobrania),

C 12 (Reklamacja zwykłej przesyłki nienadeszłej),

C 13 (Reklamacja przesyłki poleconej, i t. p.),

C 26 (Kupon na odpowiedź),

C 28 (Karta tożsamości).

Artykuł  177.

Termin przechowania dokumentów.

Dokumenty, dotyczące służby międzynarodowej, należy przechować najmniej przez dwa lata.

Artykuł  178

Adres telegraficzny.

W korespondencji telegraficznej, wymienianej wzajemnie, Zarządy używają adresu telegraficznego "Postgen" z dodaniem nazwy miasta, w którem -znajduje się siedziba Zarządu centralnego.

CZĘŚĆ  DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Rozdział  jedyny.

Artykuł  179.

Kongresy i konferencje.

Biuro międzynarodowe przygotowuje materiał do prac Kongresów i Konferencyj; zajmuje się sporządzaniem i rozdziałem potrzebnych dokumentów.

Dyrektor tego Biura uczestniczy w posiedzeniach Kongresów i Konferencyj oraz bierze udział w obradach, jednakże bez głosu rozstrzygającego.

Artykuł  180.

Informacje. Żądania zmiany Aktów.

Biuro międzynarodowe obowiązane jest w każdej chwili udzielać członkom Związku wszelkich informacyj w sprawach, dotyczących służby pocztowej, jakie okazałyby się im potrzebne.

Biuro międzynarodowe wdraża postępowanie co do wniosków, dotyczących zmiany lub wykładni przepisów, które obowiązują Związek, i ogłasza wynik wyrażonych opinij.

Artykuł  181.

Wydawnictwa.

1. Biuro międzynarodowe wydaje, posiłkując się dostarczanym mu materjałem, specjalne czasopismo w językach: niemieckim, angielskim, hiszpańskim i francuskim.

2. Na podstawie danych, nadsyłanych mu w myśl poniżej podanego artykułu 189, Biuro ogłasza zbiór urzędowy wszystkich informacyj ogólnych co do wykonywania w każdym kraju Konwencji i Regulaminu.

Podobne zbiory co do wykonywania Porozumień ogłasza się na życzenie Zarządów, uczestniczących w tych Porozumieniach.

3. Biuro międzynarodowe ogłasza również na podstawie danych dostarczonych przez Zarządy:

a) Zbiór informacyj, dotyczących organizacji Zarządów Związku i ich organów wewnętrznych;

b) zbiór opłat stosowanych przez Zarządy w ich ruchu wewnętrznym;

c) wykaz przedmiotów zakazanych do wwozu;

d) wykaz linij okrętowych;

e) wykaz odległości kilometrowych odnoszących się do lądowych dróg przewozu;

f) wykaz krajów odległych i przynależnych; g) tabelę ekwiwalentów.

4. Wszelkie ewentualne zmiany, dotyczące różnych dokumentów wyszczególnionych w §§ 2 i 3, są podawane do wiadomości w drodze okólników.

5. Dokumenty, wydawane przez Biuro międzynarodowe, są wydawane Zarządom w stosunku do jednostek, wyznaczonych dla każdego Zarządu w myśl postanowień artykułu 25 Konwencji.

Egzemplarze dodatkowe tych dokumentów, których żądałyby Zarządy, podlegają osobnej opłacie według kosztów własnych.

6. Biuro międzynarodowe obowiązane jest wydać spis alfabetyczny wszystkich urzędów pocztowych całego świata, z umieszczeniem specjalnej Wzmianki przy nazwach tych urzędów, które wykonywują pewne gałęzie służby pocztowej, ogólnie jeszcze nie stosowane. Spis ten uzupełnia się według stanu faktycznego zapomocą dodatków lub w inny sposób, uznany przez Biuro międzynarodowe za odpowiedni.

Spis ten otrzymują Zarządy w ilości po 10 egzemplarzy na jednostkę, wyznaczoną poszczególnym Zarządom w myśl postanowień artykułu 25 Konwencji. Egzemplarze dodatkowe, których żądałyby Zarządy podlegają osobnej opłacie, po cenie kosztów własnych.

Artykuł  182.

Sprawozdanie roczne.

Biuro międzynarodowe sporządza roczne sprawozdanie ze swych czynności i podaje do wiadomości wszystkim Zarządom.

Artykuł 183. 

Język urzędowy Biura Międzynarodowego.

Językiem urzędowym Biura międzynarodowego jest język francuski.

Artykuł  184

Kupony na odpowiedź. Karty tożsamości.

Biuro międzynarodowe obowiązane jest zająć się sporządzeniem kuponów na odpowiedz i kart tożsamości i na żądanie zaopatrzyć w nie Zarządy.

Artykuł  185.

Bilans i wyrównywanie rachunków.

1. Biuro międzynarodowe obowiązane jest zestawić bilans i wyrównywać rachunki wszelkiego rodzaju, dotyczące międzynarodowej służby pocztowej między Zarządami, które zgadzają się na korzystanie z pośrednictwa Biura. Zarządy porozumiewają się w tym celu między sobą i z Biurem międzynarodowem.

2. Na życzenie zainteresowanych Zarządów Biuru międzynarodowemu można przekazywać również rozrachunki telegraficzne, w celu ich uwzględnienia w wyrównywaniu salda.

3. Każdy Zarząd zachowuje prawo sporządzania według swego uznania, specjalnych rachunków, dotyczących różnych gałęzi służby, i wyrównywania ich z odpowiedniemi Zarządami, nie korzystając z pośrednictwa Biura międzynarodowego, któremu należy tylko podać gałęzie służby i kraje, które ma obejmować jego współudział.

4. Zarządy, które korzystają z pośrednictwa Biura międzynarodowego przy bilansowaniu i wyrównywaniu rozrachunków, mogą zaniechać korzystania z tego pośrednictwa po trzymiesięcznem wypowiedzeniu.

Artykuł  186.

Sporządzanie rachunków.

1. Po wzajemnem sprawdzeniu i uzgodnieniu obustronnych rachunków szczegółowych, Zarządy-dłużnicy przesyłają Zarządom-wierzycielom na każdy rodzaj czynności osobne uznanie długu, w którym podają we frankach i centymach wysokość salda z obustronnych rachunków szczegółowych, wymieniając równocześnie tytuł wierzytelności i odnośny okres czasu.

W braku odmiennego porozumienia, Zarząd który dla celów wewnętrznej rachunkowości pragnie posiadać rachunek ogólny, musi go sam sporządzić i przesłać do uznania odnośnemu Zarządowi.

Zarządy mogą porozumieć się co do odmiennego postępowania w stosunkach wzajemnych.

2. Każdy Zarząd przesyła do Biura międzynarodowego co miesiąc lub co kwartał wykaz, gdy to na specjalne warunki jest pożądane, w którym podaje swój stan posiadania z tytułu poszczególnych rachunków i ogólną kwotę, na jaką jest wierzycielem poszczególnych Zarządów związkowych; każda uwidoczniona w tych wykazach wierzytelność ma być stwierdzona uznaniem należności przez Zarząd-dłużnika.

Wykaz ten winien nadejść do Biura międzynarodowego najpóźniej w dniu 19 każdego miesiąca lub w ciągu pierwszego miesiąca każdego kwartału; w przeciwnym razie wykaz zostanie uwzględniony dopiero przy wyrównywaniu rachunków za następny miesiąc lub kwartał.

3. Biuro międzynarodowe stwierdza dokładność wykazów przez porównanie uznań. O każdym wypadku, wymagającym sprostowania, Zarządy zainteresowane otrzymują zawiadomienie.

Dług każdego Zarządu wobec innych Zarządów wpisuje się do zestawienia; zsumowanie kwot wyszczególnionych w poszczególnych kolumnach zestawienia stanowi ogólne saldo dłużne każdego Zarządu.

Artykuł  187.

Bilans ogólny.

1. Biuro międzynarodowe łączy wykazy i zestawienia w jeden ogólny bilans, zawierający:

a) ogólny dług i wierzytelność każdego Zarządu;

b) saldo bierne i czynne każdego Zarządu;

c) kwoty, które mają wypłacić Zarządy-dłużnicy i podział tych kwot między Zarządy-wierzycieli.

Biuro międzynarodowe dokłada starań, aby każdy Zarząd mógł uregulować swe zobowiązania zapomocą tylko jednej lub najwyżej dwóch oddzielnych wypłat.

Jednakże Zarząd, którego wierzytelność u innego Zarządu przekracza zazwyczaj sumę 50.000 franków, ma prawo żądać zaliczek.

Powyższe zaliczki wpisuje zarówno Zarząd-wierzyciel jak i Zarząd-dłużnik w końcu wykazów, przesyłanych do Biura międzynarodowego.

2. Uznania długu, przesyłane do Biura międzynarodowego wraz z wykazami, układa się według Zarządów.

Uznania te służą za podstawę do zestawienia rozrachunku dla każdego zainteresowanego Zarządu. W rozrachunku tym podaje się:

a) kwoty poszczególnych rachunków, odnoszących się do różnych gałęzi służby;

b) ogólne kwoty, otrzymane z podsumowania wszystkich poszczególnych rachunków dla każdego zainteresowanego Zarządu;

c) ogólne kwoty należne wszystkim Zarządom-wierzycielom z każdej gałęzi służby oraz ich wysokość ostateczną.

Ostateczna kwota musi się równać ogólnej kwocie długu, uwidocznionego w zestawieniu.

W końcu zestawienia likwidacyjnego należy podać różnicę między ogólną kwotą długu a ogólną kwotą wierzytelności; ta ostatnia pozycja przedstawia wynik otrzymany z wykazów, nadsyłanych przez Zarządy do Biura międzynarodowego. Kwota netto nadwyżki długu lub wierzytelności powinna być równa saldu biernemu lub czynnemu, podanemu w bilansie ogólnym. Pozatem zestawienie powyższe wskazuje Zarządy, na których dobro Zarząd-dłużnik ma uskutecznić wypłatę.

Biuro międzynarodowe ma przesłać zestawienia likwidacyjne Zarządom zainteresowanym najpóźniej do 22 każdego miesiąca.

Artykuł  188.

Wyplata.

Kwoty należne na podstawie zakończonego rozrachunku przez jeden Zarząd drugiemu Zarządowi winny być wypłacone w terminie możliwie na krótszym, najpóźniej jednak w ciągu piętnastu dni od otrzymania rachunku przez Zarząd-dłużnika. Co do innych warunków zapłaty, obowiązują przepisy § 1 artykułu 171. Przepisy § 5 tego artykułu stosuje się w wypadkach, gdy w terminie oznaczonym saldo nie zostało wpłacone.

Salda bierne lub czynne, nieprzekraczające 500 franków, mogą być przeniesione do rozrachunku za następny miesiąc, jednakże w tym tylko wypadku, gdy Zarządy zainteresowane nadsyłają Biuru międzynarodowemu wykazy miesięczne. To przeniesienie zaznacza się w zestawieniach i rozrachunkach Zarządów dłużnika i wierzyciela. Zarząd-dłużnik przesyła w danym razie Zarządowi-wierzycielowi uznanie długu na należną kwotę, celem umieszczenia w następnym wykazie.

Artykuł  189.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

1. Zarządy obowiązane są przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura międzynarodowego w trzech egzemplarzach zbiór swoich znaczków pocztowych i wzorów nadruków, wytłaczanych maszyną do frankowania z podaniem daty, od której znaczki pocztowe poprzedniego wydania wycofuje się z obiegu.

2. Pozatem Zarządy winny podawać Biuru międzynarodowemu:

a) określenie jakie przyjęły, stosownie do postanowień § 2, artykułu 106, jako równoznaczne z wyrażeniem: "Taxe percue" (Opłata pobrana) lub "Port payé" (Opłata uiszczona);

b) opłaty zniżkowe, stosowane na podstawie artykułu 5 Konwencji, oraz wykaz relacyj, w których te opłaty znajdują zastosowanie;

c) wykaz opłat dodatkowych, pobieranych zgodnie z artykułami 37 i 77 Konwencji na pokrycie kosztów połączeń nadzwyczajnych, tudzież spis krajów, w obrocie z któremi te dodatkowe opłaty są stosowane, wreszcie, spis połączeń, usprawiedliwiających pobieranie tej opłaty;

d) wszelkie potrzebne wiadomości, dotyczące przepisów celnych lub innych, jak również zakazy lub ograniczenia, regulujące przywóz i tranzyt przesyłek pocztowych w zakresie ich służby;

e) ilość deklaracyj celnych wymaganych dla przesyłek podlegających należnościom celnym, kierowanych do danego kraju oraz język w jakim deklaracje te mogą być wystawione;

f) wskazówki, czy w przesyłkach opłaconych według taryfy dla listów lub próbek towarów dopuszczają lub nie, przedmioty, podlegające należnościom celnym;

g) spis długości w kilometrach dróg przewozu lądowego odsyłek w tranzycie na obszarze danego kraju;

h) spis linij okrętowych, wychodzących z ich portów, a używanych do przewozu odsyłek, z podaniem drogi, odległości i czasu przejazdu między portem załadowania, a każdym z następnych portów, do których kolejno zawijają okręty, okresowości służby wraz z wyszczególnieniem krajów, którym w razie użycia okrętów mają być uiszczone należności za przewóz morski;

i) wykaz ich krajów odległych i przynależnych;

j) postanowienie co do stosowania lub niestosowania pewnych ogólnych zarządzeń Konwencji i Regulaminu;

k) niezbędne informacje co do ich organizacji wewnętrznej i pełnionych działów służby;

l) swoje opłaty wewnętrzne.

3. Wszelkie zmiany informacyj, podanych w § 2, należy niezwłocznie podawać do wiadomości.

4. Zarządy przesyłają Biuru międzynarodowemu po dwa egzemplarze wszelkich ogłaszanych przez nie wydawnictw, dotyczących zarówno służby wewnętrznej, jak i służby międzynarodowej.

Artykuł  190.

Statystyka ogólna.

1. Biuro międzynarodowe sporządza statystykę ogólną za każdy rok.

W tym celu Zarządy nadsyłają do Biura międzynarodowego możliwie wyczerpujące zestawienia danych statystycznych w formie wykazów, sporządzonych według załączonych wzorów C 30 i C 31. Wykazy C 30 należy nadsyłać z końcem lipca każdego roku; jednakże dane do części I, II i IV tego wykazu należy podawać tylko co trzy lata; wykaz C 31 należy również przesyłać co trzy lata w tym samym terminie. Dostarczone dane dotyczą zawsze roku ubiegłego.

2. Czynności służbowe, które wymagają rejestracji, stanowią przedmiot wykazów perjodycznych, sporządzanych na podstawie dokonanych wpisów.

3. Co do wszelkich innych działów służby przeprowadza się rok rocznie obliczenie przesyłek listowych wszelkiego rodzaju, bez podziału na listy, kartki, papiery handlowe, druki, próbki towarów i pakieciki, a przynajmniej co trzy lata - obliczenie każdego rodzaju przesyłek listowych.

Każdy Zarząd ustala sam termin i czas trwania tych obliczeń.

4. W przerwie między jedną a drugą statystyką szczegółową ilość przesyłek poszczególnych rodzajów oblicza się na podstawie stosunku, jaki zachodzi między liczbami, ustalonemi na podstawie poprzedniej statystyki szczegółowej.

5. Biuro międzynarodowe daje do druku formularze statystyczne i rozsyła je do wypełnienia każdemu Zarządowi. Przyczem udziela Zarządom, które o to proszą, wszelkich niezbędnych wskazówek co do sposobu postępowania, które zapewniłoby jednolitość w czynnościach statystycznych.

Artykuł  191.

Wydatki Biura międzynarodowego.

1. Zwyczajne wydatki Biura międzynarodowego w ciągu roku nie mogą przekraczać sumy 350.000 franków.

2. Zarząd poczt szwajcarskich czuwa nad wydatkami Biura międzynarodowego, wydaje potrzebne zaliczki i sporządza rachunek roczny, który następnie podaje się do wiadomości innym Zarządom.

3. Kwoty, wypłacone zaliczkowo przez Zarząd poczt szwajcarskich, stosownie do § 2, odnośne Zarządy mają zwrócić w terminie możliwie najkrótszym, a najpóźniej przed 31 grudnia tego roku, w którym został przesłany rachunek. Po upływie tego terminu kwoty należne podlegają oprocentowaniu po 5% rocznie na korzyść tego Zarządu, począwszy od dnia upływu podanego terminu.

4. Pod względem udziału w wydatkach kraje, należące do Związku, podzielone są na klasy w sposób następujący.

1-sza klasa: Unja Południowo - Afrykańska, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Republika Argentyna, Commonwealth australijski, Kanada. Chiny, Hiszpanja, Francja, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Indje brytyjskie, Włochy, Japonja, Nowa Zelandja, Polska, Związek Socjalistycznych Republik Rad;

2-ga klasa: -

3-cia klasa: Zespół wysp stanowiących Posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki prócz wysp Filipinów, Belgia, Brazylja, Egipt, Alger, Kolonje i Protektoraty francuskie w Indochinach, zespół innych Kolonij francuskich, Meksyk, Holandja, Indje holenderskie, Rumunja, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Turcja, Królestwo Jugosławji;

4-ta klasa: Austrja, Danja, Finlandja, Węgry, Wolne Państwo Irlandja, Korea, Norwegja, Portugalja, Kolonje portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonje portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanji;

5-ta klasa: Bułgarja, Chili, Republika Kolumbja, Estonja, Grecja, Łotwa, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Peru, Persja, Tunis;

6-ta klasa: Afganistan, Albanja, Boliwja, Republika Costa-Rica, Republika Kuba, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Ekwador, Etjopja, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Litwa, Luksemburg, Nikaragua, Republika Panama, Paragwaj, Curacao i Surinam, Republika Salwador, Terytorjum Saary, Syjam, Republika Wschodnio Urugwajska, Stany Zjednoczone Wenezueli;

7-ma klasa: Wyspy Filipiny, Królestwo Arabji Saudyjskiej, kolonja Kongo belgijskie, zespół Kolonij hiszpańskich, Irak, Islandja, zespół Kolonij włoskich, zespół Posiadłości japońskich prócz Korei, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syrja i Liban), Republika Liberja, Republika San Marino, Państwo Miasto Watykan, Yemen.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  192

Wejście w życie i okres czasu ważności Regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i Konwencja, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA ZWIĄZEK AFRYKI POŁUDNIOWEJ:

Za M. H. J. Lenton:

F. G. W. Taylor

F. G. W. Taylor

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA ZESPÓŁ POSIADŁOŚCI WYSPIARSKICH STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI OPRÓCZ WYSP FILIPIŃSKICH:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA WYSPY FILIPIŃSKIE:

Felipe Cuaderno

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA COMMONWEALTH AUSTRALIJSKI:

Za Archdale Parkhill:

M. B. Harry

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA KANADĘ:

Za Arthur Sauυé:

E. J. Underwood

Za H. Beaulieu:

E. J. Underwood

E. J. Underwood

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA-RICA:

Ad Referendum,

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA KRÓLESTWO ZJEDNOCZONE WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Ó'h-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Mcsao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA MEKSYK;

P. Martinez T.

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

Dr. Blachier

René Machalski

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

Const. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

Dr. S. Rapoport

Hel. Serebriakova

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW.

grafika

Treść.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

Art.

1. Przesyłki listowe dopuszczone do przewozu lotniczego.

2. Wolność tranzytu.

3. Kierowanie przesyłek listowych lotniczych.

4. Opłaty i ogólne warunki przyjmowania przesyłek listowych lotniczych.

5. Przesyłki listowe lotnicze nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

6. Doręczanie przesyłek listowych lotniczych.

7. Dosyłanie i zwrot przesyłek listowych lotniczych.

Rozdział  II.

Przesyłki polecone lub z podaną wartością.

8. Przesyłki polecone.

9. Odpowiedzialność.

10. Przesyłki z podaną wartością.

Rozdział  III.

Przyznawanie dopłat za przewóz lotniczy. Koszta przewozu.

11. Przyznawanie dopłat za przewóz lotniczy.

12. Koszta przewozu lotniczego za odsyłki zamknięte.

13. Należność za przewóz przesyłek listowych lotniczych pojedynczych.

Rozdział  IV.

Biuro międzynarodowe.

14. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

Rozdział  V.

Wyrównywanie rachunków.

15. Statystyka dotycząca rozrachunków.

16. Sporządzanie odsyłek zwyczajnych lub odsyłek lotniczych w okresie statystyki należności za przewóz lotniczy.

17. Stwierdzanie wagi przesyłek listowych lotniczych.

18. Wykaz zamkniętych odsyłek lotniczych.

19. Rachunek kosztów przewozu lotniczego, wyrównywany na podstawie statystyki.

20. Rachunek należności za przewóz lotniczy.

21. Ogólny rozrachunek.

Rozdział  VI.

Różne postanowienia.

22. Oznaczanie przesyłek listowych lotniczych.

23. Oznaczanie odsyłek lotniczych.

24. Częściowy tylko przewóz powietrzny.

25. Sposób odprawiania przesyłek listowych lotniczych.

26. Napis na kartach listowych, kartach wartościowych i na chorągiewkach odsyłek lotniczych.

27. Przerwa, w locie samolotu pocztowego z powodu wypadku.

28. Pośrednictwo przy cleniu przesyłek listowych, podlegających należnościom celnym.

29. Stosowanie Postanowień Konwencji i Porozumień.

30. Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ,

DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU POCZTY

LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

I. Koszty przewozu lotniczego odsyłek zamkniętych.

II. Prawo zmniejszania podstawowego szczebla wagi przesyłek listowych lotniczych.

III. Dopłaty nadzwyczajne na korzyść pewnych krajów Europy.

Załączniki 

Wzory druków A V I do A V 4.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZEWOZU PRZESYŁEK LISTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Rozdział I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Artykuł  1.

Przesyłki listowe dopuszczone do przewozu lotniczego.

1. Do przewozu lotniczego na całej lub na części linji dopuszcza się wszystkie przesyłki, wyszczególnione w artykule 33 Konwencji, a mianowicie: listy, kartki pocztowe pojedyncze lub z opłaconą odpowiedzią, papiery handlowe, druki wszelkiego rodzaju (wraz z drukami wypukłemi dla ociemniałych), próbki towarów, pakieciki, jak również przekazy pocztowe, walory zleceniowe i prenumeraty pocztowe. Przesyłki te otrzymują wówczas nazwę "Przesyłki listowe lotnicze" (Correspondances-avion).

2. Przesyłki, wymienione w artykule 33 Konwencji, można nadawać jako polecone lub obciążone pobraniem.

3. Listy i pudełka z podaną wartością mogą być również przewożone drogą lotniczą w obrocie z krajami, które umówią się co do wymiany tego rodzaju przesyłek tą drogą.

Artykuł  2.

Wolność tranzytu.

Wolność tranzytu, przewidzianego w artykule 26 Konwencji, jest zapewniona dla przesyłek listowych lotniczych na całym obszarze Związku bez względu na to, czy Zarządy pośredniczące biorą udział czy też nie w dosyłaniu tych przesyłek listowych.

Artykuł  3.

Kierowanie przesyłek listowych lotniczych.

1. Zarządy, które korzystają z połączeń lotniczych dla przewozu własnych przesyłek listowych, są obowiązane kierować tą samą drogą przesyłki listowe lotnicze, nadchodzące od innych Zarządów.

2. Zarządy, które nie mają połączeń lotniczych, kierują przesyłki listowe lotnicze najszybszą drogą pocztową.

Tak samo postępuje się, gdy z jakiegokolwiek powodu kierowanie innemi drogami jest korzystniejsze od istniejącej drogi powietrznej.

3. W danym razie uwzględnia się wskazówki co do drogi kierowania przesyłek lotniczych podane przez nadawcę, o ile tylko droga ta jest normalnie używana dla przewozów pocztowych na danym kierunku.

4. Zamknięte odsyłki lotnicze winny być kierowane drogą wskazaną przez Zarząd kraju nadania, o ile tylko droga ta jest normalnie używana przez Zarząd kraju pośredniczącego dla kierowania własnych odsyłek.

Artykuł  4.

Opłaty i ogólne warunki przyjmowania przesyłek listowych lotniczych.

1. Przesyłki, nadawane do przewozu drogą powietrzną, podlegają poza przepisanemi opłatami pocztowemi specjalnej dopłacie za przewóz lotniczy, której wysokość ustala Zarząd kraju nadania.

2. W stosunkach uważanych jako połączenia zwyczajne (poniższy artykuł 12, § 10), dopłata ta nie może przekraczać 15 centymów za 20 gramów i 1.000 kilometrów przebytej drogi powietrznej; dla kartek pocztowych i przekazów wynosi ona najwyżej 15 centymów od sztuki za 1.000 kilometrów przebytej drogi powietrznej.

Jednolite dopłaty winny być ustalone dla całego obszaru danego kraju przeznaczenia, jakakolwiek byłaby użyta droga kierowania przesyłki.

W stosunkach między krajami Europy dopłata wynosi najwyżej 15 centymów za 20 gramów, jakakolwiek byłaby odległość.

3. Przy ustalaniu wysokości dopłaty za przesyłki listowe lotnicze, przewożone połączeniami nadzwyczajnemi (poniższy artykuł 12, § 11), bierze się pod uwagę nadzwyczajne koszty, jakie powoduje użycie tych połączeń.

4. Dla innych przesyłek aniżeli listy, kartki pocztowe, przekazy i zlecenia, dopłaty pobierane przez zastosowanie §§ 2 i 3 mogą być zniżone najwyżej do ¹/₅

5. Zarządy mają prawo nie pobierać żadnej dopłaty za przewóz lotniczy, pod warunkiem zawiadomienia o tem kraju przeznaczenia i uprzedniego uzyskania zgody krajów pośredniczących.

6. Dopłaty winny być uiszczane obowiązkowo przy nadaniu.

7. Dopłatę za kartkę pocztową z opłaconą odpowiedzią pobiera się od każdej części osobno w miejscu wysłania każdej z tych części.

8. Przesyłki lotnicze opłaca się na warunkach, przewidzianych w artykule 47 Konwencji. Jednakże, niezależnie od rodzaju tych przesyłek opłata może być uwidoczniona zapomocą napisu odręcznego w cyfrach z podaniem pobranej kwoty, wyrażonej w walucie kraju nadania w następujący sposób:

"Opłata pobrana: Fr. c." (Taxe percue: Fr.c).

Napis ten może być sporządzony zapomocą specjalnej pieczątki, umieszczonej na znaczku lub na nalepce specjalnej, albo też poprostu napisany na stronie adresowej przesyłki w jakikolwiek sposób. W każdym jednak wypadku napis ma być stwierdzony datownikiem urzędu nadania.

Artykuł  5.

Przesyłki listowe lotnicze nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

1. W razie zupełnego braku opłaty, z listowemi przesyłkami lotniczemi postępuje się w myśl przepisów artykułu 35 i 36 Konwencji. Przesyłki, których opłacenie nie jest obowiązkowe przy nadaniu, przewozi się zwykłą drogą.

2. W razie niedostatecznej opłaty, przesyłki listowe lotnicze przesyła się drogą powietrzną wówczas, jeżeli uiszczone opłaty wynoszą przynajmniej tyle, co dopłata za przewóz lotniczy. Zarządy kraju nadania mają prawo przesyłać drogą powietrzną przesyłki listowe, jeżeli uiszczone opłaty przedstawiają co najmniej 25% wysokości dopłaty lotniczej.

Postanowienia artykułu 36 Konwencji stosują się do pobierania opłat pocztowych, nieuiszczonych przy nadaniu.

3. W razie przewozu przesyłek zwykłą drogą, których opłata nie wynosi co najmniej 25% dopłaty za przewóz lotniczy, urząd nadawczy lub urząd wymiany powinien skreślić wszelkie napisy dotyczące przewozu lotniczego i wskazać krótko przyczynę przewozu zwykłą drogą.

Artykuł  6.

Doręczanie przesyłek listowych lotniczych.

1. Przesyłki listowe lotnicze doręcza się jak najszybciej, a przynajmniej przy pierwszem doręczaniu po ich nadejściu do urzędu oddawczego.

2. Nadawcy mogą żądać doręczenia przesyłki w miejscu zamieszkania odbiorcy przez umyślnego posłańca bezpośrednio po jej nadejściu, uiszczając specjalną opłatę ekspresową, przewidzianą w artykule 45 Konwencji. Prawo to przysługuje tylko w obrocie z krajami, które zaprowadziły w obrocie wzajemnym wymianę przesyłek ekspresowych.

3. Jeżeli przepisy wewnętrzne kraju przeznaczenia przewidują to - odbiorcy mogą żądać od urzędu oddawczego, aby przesyłki listowe lotnicze, nadchodzące pod ich adresem, były doręczane natychmiast po ich nadejściu. W tych wypadkach Zarządy kraju przeznaczenia upoważnione są do pobierania w chwili doręczenia specjalnej opłaty, która nie może być wyższa od opłaty za pośpieszne doręczenie (expres), przewidzianej artykułem 45 Konwencji.

4. Za dodatkowem wynagrodzeniem Zarządy, po porozumieniu się między sobą, mogą wykonywać doręczenie w miejscu zamieszkania odbiorcy zapomocą urządzeń specjalnych, a w szczególności zapomocą połączeń pneumatycznych.

Artykuł  7.

Dosyłanie i zwrot przesyłek listowych lotniczych.

1. Przesyłki listowe lotnicze, przeznaczone dla odbiorców, którzy zmienili miejsce zamieszkania, dosyła się do nowego miejsca przeznaczenia drogą zwykłą, o ile odbiorca wyraźnie nie żądał dosłania drogą powietrzną i nie uiścił zgóry w urzędzie dosyłającym dopłaty za ponowny przewóz lotniczy. Przesyłki listowe niedoręczalne zwraca się do miejsca nadania drogą zwykłą.

2. W razie dosłania lub zwrotu przesyłki zwykłą drogą pocztową, nalepkę "Lotnicza" (Par avion) i wszelkie napisy, dotyczące przewozu drogą powietrzną, należy z urzędu przekreślić zapomocą dwu grubych kresek poprzecznych.

Rozdział  II.

PRZESYŁKI POLECONE LUB Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł  8.

Przesyłki polecone.

Przesyłki polecone podlegają opłatom pocztowym i ogólnym warunkom dopuszczenia do przewozu przewidzianym w Konwencji. Prócz tego stosują się do nich te same dopłaty za przewóz lotniczy, jak do przesyłek zwykłych.

Artykuł  9.

Odpowiedzialność.

Zarządy za przesyłki polecone, wysłane drogą powietrzną, ponoszą tę samą odpowiedzialność, jak za inne przesyłki polecone.

Artykuł  10.

Przesyłki z podaną wartością.

1. Zarządy, które dopuszczają do przewozu lotniczego przesyłki z podaną wartością, mają prawo pobierać za te przesyłki specjalną opłatę asekuracyjną, której wysokość ustalają.

Opłata asekuracyjna zwykła wraz z opłatą asekuracyjną specjalną nie mogą przekraczać granic podwójnej wysokości, ustalonych w artykule 3 litera c Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością.

2. Co się tyczy przesyłek z podaną wartością, przechodzących w odsyłkach zamkniętych przez terytorjum krajów, które nie przystawiły do Porozumienia, dotyczącego tego rodzaju przesyłek, lub przewożonych na linjach powietrznych dla których odnośne kraje <nie przyimują odpowiedzialności, za przesyłki wartościowe kraje te odpowiadają w granicach, przewidzianych dla przesyłek poleconych.

Rozdział  III.

PRZYZNAWANIE DOPŁAT ZA PRZEWÓZ LOTNICZY. KOSZTA PRZEWOZU.

Artykuł  11.

Przyznawanie dopłat za przewóz lotniczy.

Każdy Zarząd zatrzymuje w całości wszelkiego rodzaju dopłaty pobrane za przewóz lotniczy.

Artykuł  12.

Koszta przewozu lotniczego za odsyłki zamknięte.

1. Postanowienia artykułu 75 Konwencji, dotyczące należności tranzytowych, mają zastosowanie do przesyłek listowych lotniczych tylko dla ich przebiegów lądowych lub ewentualnie morskich.

2. Każdy Zarząd, który bierze udział w przewozie przesyłek listowych lotniczych, bądź to jako Zarząd pośredniczący, bądź też jako Zarząd kraju przeznaczenia, ma prawo z tego tytułu do zwrotu kosztów za ten transport.

Odnośnie Zarządu kraju przeznaczenia ten zwrot kosztów winien być jednakowy za odcinki wszystkich linij przebyte na jego sieci wewnętrznej.

3. Jeżeli dwa kraje są połączone kilkoma linjami powietrznemi, należność za przewóz oblicza się według przeciętnej długości tych linij i ich znaczenia dla ruchu międzynarodowego.

Podobnie następuje zwrot należnych kosztów za przewóz wewnątrz kraju przeznaczenia.

4. Należność za przewóz na tej samej linji powietrznej jest jednakowa dla wszystkich Zarządów, które korzystają z tego połączenia, nie biorąc udziału w kosztach eksploatacji.

5. Poza wyjątkami, przewidzianemi niżej w §§ 6 i 7, należność za przewóz lotniczy uiszcza się

Zarządowi kraju, gdzie się znajduje port lotniczy, w którym odsyłki załadowano na daną linję lotniczą.

6. Zarząd, przekazujący przedsiębiorstwu lotniczemu odsyłki, które ma się przewozić kolejno na kilku odrębnych linjach powietrznych, może, po otrzymaniu zgody od Zarządów pośredniczących, regulować bezpośrednio z tem przedsiębiorstwem należności przewozowe za całą drogę. Zarządy pośredniczące mają ze swej strony prawo żądać ścisłego stosowania przepisów § 5.

7. Wbrew przepisom §§ 5 i 6 każdy Zarząd, od którego zależy połączenie lotnicze, może pobierać za całą drogę należność za ten przewóz bezpośrednio od każdego Zarządu, który z tego przewozu korzysta.

8. Koszta przewozu lotniczego przesyłek listowych, wysyłanych w odsyłkach zamkniętych, ponosi Zarząd kraju nadania.

9. W braku porozumienia odmiennego między zainteresowanemi Zarządami pocztowemi, przeładowanie w drodze, w tym samym porcie lotniczym, odsyłek przewożonych kolejno kilku odrębnemi połączeniami lotniczemi należy obowiązkowo do Zarządu pocztowego kraju, gdzie odbywa się przeładowanie. Nie dotyczy to przeładowania uskutecznianego między statkami powietrznemi, obsługującemi następujące po sobie odcinki tej samej linji powietrznej.

10. Zasadniczą taryfę, stosowaną do rozrachunków między Zarządami za przewóz lotniczy (połączenia zwyczajne), ustala się od kilometra i kilograma wagi brutto w wysokości najwyżej 6 tysięcznych franka. Ta sama taryfa stosuje się proporcjonalnie do ułamków kilograma.

Odsyłki lotnicze przewożone na sieci wewnątrz kraju podlegają tej samej taryfie.

11. Taryfa za przewóz wyszczególniona wyżej nie stosuje się do przewozu wykonywanego zapomocą połączeń, których organizacja i utrzymanie wymagają kosztów nadzwyczajnych (połączenia nadzwyczajne). Koszty przewozu przypadające za te połączenia są ustalane od kilograma wagi przez Zarządy, do których połączenia te należą; stosują się one proporcjonalnie do ułamków kilograma.

12. Przytoczonym wyżej opłatom za przewóz podlegają również przesyłki listowe, wolne od należności tranzytowych, oraz odsyłki i przesyłki mylnie skierowane, jeżeli są wysyłane drogą powietrzną.

13. Zarządy krajów, nad któremi odbywa się przelot, nie mają prawa do żadnego wynagrodzenia za odsyłki, przewożone drogą powietrzną nad ich terytorjum.

Artykuł  13.

Należność za przewóz pojedynczych przesyłek listowych lotniczych.

1. Koszty przewozu przesyłek listowych lotniczych, wymienianych pojedynczo między dwoma

Zarządami, winny być obliczane wedle postanowień §§ 1 do 5 i 10 do 12 artykułu 12.

Dla określenia kosztów przewozu wagę netto tych przesyłek powiększa się o 10%.

2. Zarząd, który przekazuje przesyłki listowe lotnicze jako pojedyncze przesyłki drugiemu Zarządowi, winien mu zapłacić w całości koszty przewozu obliczone za całą dalszą drogę lotniczą.

Rozdział  IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Artykuł  14.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

1. Zarządy winny podawać Biuru międzynarodowemu zapomocą wykazu, według załączonego wzoru A V 1, niezbędne wiadomości dotyczące poczty lotniczej.

2. Wykaz, przewidziany w § 1, winien być przesyłany regularnie dwa razy do roku, co najmniej na 15 dni przed rozpoczęciem służby letniej i zimowej. O każdej zmianie należy niezwłocznie zawiadamiać.

3. Biuro międzynarodowe sporządza, na podstawie wiadomości zawartych na wykazach A V 1 i innych otrzymanych komunikatów, zestawienie ogólnych wiadomości tyczących pocztowej służby lotniczej.

To zestawienie ogólne, które winno odpowiadać wzorowi A V 1, jest rozsyłane niezwłocznie do Zarządów.

Biuro międzynarodowe jest również obowiązane do sporządzania map linij pocztowych i połączeń lotniczych wewnętrznych i międzynarodowych wszystkich krajów.

4. Celem prowizorycznego poinformowania, każdy Zarząd przesyła odpis wykazu A V 1, przewidzianego w § 1, bezpośrednio wszystkim Zarządom, które wyrażą życzenie otrzymania go.

5. Pozatem Zarządy podają regularnie, co najmniej na 15 dni przed rozpoczęciem każdego sezonu, do wiadomości wszystkich Zarządów, z któremi utrzymują połączenia lotnicze, kompletne rozkłady lotów linij lotniczych krajowych i międzynarodowych. W odniesieniu do pozostałych Zarządów wiadomości tych udziela się tylko na żądanie.

Rozdział  V.

WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  15.

Statystyka dotycząca rozrachunków.

1. Ogólny rozrachunek należności za przewóz lotniczy odbywa się według wykazów statystycznych, sporządzanych w ciągu siedmiu dni następujących po 14 czerwca i 14 listopada każdego roku. Dane statystyczne z czerwca służą za podstawę do obliczenia należności za przewóz letni, dane z listopada służą za podstawę rachunku za przewóz zimowy.

2. Statystykę, dotyczącą linij, które nie są czynne w okresie statystyki regularnej, sporządza się osobno na podstawie porozumienia miedzy Zarządami zainteresowanemi.

3. Przejściowo Zarząd, któremu powierzono przewóz drogą powietrzną, może wymagać wyrównania rachunków co kwartał lub półrocznie według wagi brutto lub wagi netto, zwiększonej o 10% przesyłek pojedynczo przesyłanych i rzeczywiście przewiezionych w okresie wymienionym. W tym wypadku postanowienia poniższych artykułów 17, 19 i 20 stosuje się dla ustalenia wagi i sporządzenia rachunków i zastrzeżeniem, że wykazy A V 3 i A V 4 winny być sporządzane miesięcznie dla wszystkich dokonanych przewozów lotniczych.

Artykuł  16.

Sporządzanie odsyłek zwyczajnych lub odsyłek lotniczych w okresie statystyki należności za przewóz lotniczy.

Postanowienia artykułu 162 Regulaminu wykonawczego Konwencji nie dotyczą statystyki, przeprowadzanej dwa razy do roku dla ustalenia należności za przewóz lotniczy. Jednakże w okresie tej statystyki chorągiewki i napisy na odsyłkach, zawierających korespondencję lotniczą, winny zawsze zawierać bardzo widoczną uwagę "Statystyka lotnicza" (Statistique-avion).

Artykuł  17.

Stwierdzanie wagi przesyłek listowych lotniczych.

1. W okresach statystyki należy umieszczać na chorągiewce lub w napisie, podanym na zewnętrznej stronie odsyłki, datę wysłania i wagę brutto odsyłki. Wkładanie nadchodzących odsyłek lotniczych do innej odsyłki tego samego rodzaju jest zabronione.

2. W wypadku, gdy pojedyncze przesyłki listowe, przeznaczone do dosłania drogą powietrzną, znajdują się w odsyłce zwykłej lub w odsyłce lotniczej, zbiera się te przesyłki w specjalną wiązankę oznaczoną chorągiewką "Lotnicza" (Par avion), do której dołącza się wykaz odpowiadający załączonemu wzorowi A V 2. Waga przesyłek listowych wysyłanych pojedynczo jest oddzielnie wykazywana dla każdego kraju przeznaczenia. Karta listowa jest opatrzona uwagą "Wykaz A V 2".

3. Odnośne dane sprawdza urząd wymiany kraju przeznaczenia. Gdyby urząd ten stwierdził, że różnica między wagą rzeczywistą a wagą podaną przekracza 20 gramów, wówczas poprawia te wpisy na chorągiewce lub w wykazie A V 2 i o błędzie powiadamia natychmiast urząd wymiany wysyłający osobnem zawiadomieniem, jeżeli chodzi o odsyłkę zamkniętą odpis tego zawiadomienia przesyła się każdemu Zarządowi pośredniczącemu. Jeżeli stwierdzona w wadze różnica nie przekracza wskazanych granic, wpisy urzędu wysyłającego należy uważać za ważne.

Artykuł  18.

Wykaz zamkniętych odsyłek lotniczych.

W czasie najkrótszym, a w każdym razie w ciągu piętnastu dni po ukończonym okresie statystyki, Zarządy, które odprawiały zamknięte odsyłki lotnicze, rozsyłają wykaz tych odsyłek poszczególnym Zarządom, z których połączeń lotniczych korzystały, uwzględniając także, w danym razie, Zarząd kraju przeznaczenia.

Artykuł  19.

Rachunek kosztów przewozu lotniczego wyrównywany na podstawie statystyki.

1. W okresie statystyki Zarządy pośredniczące zapisują w wykazie według załączonego wzoru A V 3 wagę korespondencji lotniczej, podaną na chorągiewkach lub napisach na zewnętrznej stronie odsyłek lotniczych, dosłanych drogą powietrzną bądź to na swej sieci wewnętrznej, bądź też poza granice swego kraju. Wykaz sporządza się dla każdego urzędu wymiany, odprawiającego odsyłki lotnicze.

2. Zarządy odbierające odsyłki lotnicze, które podejmują się przewozu zawartych w tych odsyłkach korespondencyj lotniczych drogą powietrzną, bądź to na swej sieci wewnętrznej, bądź też poza granice swego kraju, sporządzają wykaz według załączonego wzoru A V 4, na podstawie szczegółów podanych w zestawieniu A V 2. W ten sam sposób postępuje się z przesyłkami listowemi lotniczemi, zawartemi w odsyłkach zwyczajnych.

3. W czasie najkrótszym, najpóźniej zaś w ciągu sześciu tygodni po ukończeniu czynności statystycznych, rozsyła się wykazy A V 3 i A V 4 wysyłającym urzędom wymiany do uznania. Urzędy te przesyłają uznane wykazy do swych Zarządów centralnych, które ze swej strony przesyłają je Zarządowi centralnemu kraju-wierzyciela.

4. Jeżeli Zarząd kraju-wierzyciela nie otrzymał żadnego sprostowania w ciągu trzech miesięcy od dnia wysłania wykazów, wykazy te uważa się jako całkowicie ważne. W obrocie z krajami odległemi termin ten przedłuża się do czterech miesięcy.

Artykuł  20.

Rachunek należności za przewóz lotniczy.

1. Wagę brutto odsyłek i wagę netto, zwiększoną o 10% przesyłek pojedynczo wysyłanych, podaną w wykazach A V 3 lub A V 4, mnoży się przez cyfrę odpowiadającą częstotliwości służby letniej i zimowej; uzyskane w ten sposób iloczyny służą za podstawę do rachunków szczegółowych, określających we frankach opłatę przewozową, należną każdemu Zarządowi na bieżące półrocze.

2. Sporządzanie tych rachunków należy do Zarządu-wierzyciela, który je następnie przesyła Zarządowi-dłużnikowi.

3. Rachunki szczegółowe należy sporządzać w podwójnych egzemplarzach i przesyłać je najrychlej Zarządowi-dłużnikowi. Jeżeli Zarząd-wierzyciel nie otrzymał żadnego sprostowania w ciągu trzech miesięcy od dnia wysłania, rachunek ten uważa się jako całkowicie uznany.

Artykuł  21.

Ogólny rozrachunek.

O ile zainteresowane Zarządy nie porozumiały Się co do odmiennego sposobu postępowania, ogólny rozrachunek należności za przewóz lotniczy sporządza dwa fazy do roku Biuro międzynarodowe według zasad, ustalonych dla rozrachunku należności tranzytowych.

Rozdział  VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  22.

Oznaczanie przesyłek listowych lotniczych.

Przesyłki listowe lotnicze należy przed wysłaniem zaopatrzyć specjalną nalepką lub odciskiem Stempla koloru niebieskiego z napisem "Lotnicza" (Par avion) oraz ich przetłumaczeniem nieobowiązkowem w jeżyku kraju pochodzenia.

Artykuł  23.

Oznaczanie odsyłek lotniczych.

Jeżeli przesyłki, mające być wysłane drogą lotniczą, dają podstawę do sformowania oddzielnych odsyłek, winny one być opakowane w papier niebieski lub we worki bądź to całkowicie niebieskie, bądź też mające szerokie pasy niebieskie.

Artykuł  24.

Częściowy tylko przewóz powietrzny.

Jeżeli nadawca życzy sobie, by jego przesyłkę listową przewieziono drogą powietrzna tylko na pewnej części przestrzeni, musi to zaznaczyć w języku kraju nadania i w języku francuskim "Lotnicza od ...... do ......" (Par avion) de ...... à ......). Przy końcu przewozu lotniczego chorągiewkę "Lotnicza" (Par avion), jak również specjalną uwagę należy obowiązkowo unieważnić, zapomocą dwóch grubych kresek poprzecznych.

Artykuł  25.

Sposób odprawiania przesyłek listowych lotniczych.

1. Postanowienia artykułów 154 § 2, litera a i 186 Regulaminu wykonawczego Konwencji mają analogiczne zastosowanie do przesyłek listowych lotniczych, włożonych do zwykłych odsyłek. Chorągiewki wiązanek winny być zaopatrzone napisem "Lotnicza" (Par avion).

W razie włożenia przesyłek listowych lotniczych poleconych do odsyłek zwykłych, napis "Lotnicza" (Par avion) winien być umieszczony na miejscu przewidzianem w § 2 wymienionego artykułu 156 dla napisu "Exprès".

Gdy chodzi o przesyłki listowe lotnicze z podaną wartością, włożone do odsyłek zwykłych, napis "Lotnicza" (Par avion) umieszcza się w rubryce "Uwagi" kart listowych w odniesieniu do wpisu każdej poszczególnej przesyłki.

2. Przesyłki listowe lotnicze, wysyłane pojedynczo w odsyłce lotniczej lub w odsyłce zwykłej, a które mają być dosłane drogą powietrzną do kraju przeznaczenia odsyłki, zbiera się w specjalną wiązankę oznaczoną chorągiewką "Lotnicza" (Par avion).

3. Kraj pośredniczący w przewozie może żądać formowania oddzielnych wiązanek dla każdego kraju przeznaczenia. W tych wvpadkach każda wiązanka opatrzona jest chorągiewką z napisem "Lotnicza do ......" (Par avion pour ......).

Artykuł  26.

Napis na kartach listowych, kartach wartościowych i na chorągiewkach odsyłek lotniczych.

Karty listowe i karty wartościowe, dołączane do odsyłek lotniczych, należy zaopatrzyć w nagłówku nalepką "Lotnicza" (Par avion). Taką samą nalepkę umieszcza się na chorągiewkach lub na adresach tych odsyłek.

Artykuł  27.

Przerwa w locie samolotu pocztowego z powodu wypadku.

1. Jeżeli wskutek wypadku zaszłego w drodze samolot nie może dalej lecieć i dostawić korespondencji na przewidzianych postojach, obsługa samolotu winna doręczyć odsyłki do Urzędu pocztowego najbliższego od miejsca wypadku lub najbardziej) powołanego dla dostania tej poczty. Urząd ten po stwierdzeniu stanu faktycznego i po ewentualnem przywróceniu do poprzedniego stanu uszkodzonych przesyłek kieruje odsyłki najszybszemi połączeniami do urzędów przeznaczenia.

2. Okoliczności wypadku i stwierdzony stan faktyczny są podawane do wiadomości urzędów przeznaczenia odsyłek zapomocą zawiadomienia; odpis zawiadomienia przesyła się do urzędu nadawczego odsyłek.

Artykuł  28.

Pośrednictwo przy cleniu przesyłek listowych, podlegających należnościom celnym.

Zarządy dołożą starań, aby w miarę możności przyśpieszyć clenie korespondencji lotniczej, podlegającej należnościom celnym.

Artykuł  29.

Stosowanie Postanowień Konwencji i Porozumień.

Postanowienia Konwencji i Porozumień, jak również Regulaminów, z wyjątkiem Porozumienia o paczkach pocztowych i jej Regulaminu, należy stosować we wszystkiem, co nie jest wyraźnie uregulowane w poprzednich artykułach.

Artykuł  30.

Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

Postanowienia niniejsze będą stosowane od dnia. wejścia w życie Konwencji. Będą one obowiązywały przez ten sam przeciąg czasu co i Konwencja, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie zostały odnowione.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO AFRYKAŃSKĄ:

Za M. H. J. Lenton:

F. G. W. Taylor

F. G. W. Taylor

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI OPRÓCZ WYSP FILIPIŃSKICH:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA WYSPY FILIPINY:

Felipe Cuaderno

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA COMMONWEALTH AUSTRALIJSKI:

Za Archdale Parkhill:

M. B. Harry

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA KANADĘ:

Za Arthur Sauυé:

E. J. Underwood

Za H. Beaulieu:

E. J. Underwood

E. J. Underwood

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJĘ:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA-RICA:

Ad referendum,

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Ó'h-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Mcsao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

LsL. Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA MEKSYK:

P. Martinez T.

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de. Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

Const. Słefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugéne Hirschfeld

Dr. S. Rapaport

Hel. Serebriakova

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

I.

Koszty przewozu lotniczego odsyłek zamkniętych.

Zarządy Indyj Brytyjskich i Związku Socjalistycznych Republik Rad mogą pobierać za każdy przewóz na ich sieci wewnętrznej należności, przewidziane w artykule 12.

II.

Prawo zmniejszania podstawowego szczebla wagi przesyłek listowych lotniczych.

Zarządy krajów, których system wag na to zezwala, mają prawo przyjąć niższy szczebel wagi niż 20 gramów przewidzianych w artykule 4, § 2. W tym wypadku dopłatę ustala się stosownie do przyjętego szczebla wagi.

III.

Dopłaty nadzwyczajne na korzyść pewnych krajów Europy.

Zarządy Europy, które wskutek położenia geograficznego ich krajów doznają trudności w stosowaniu jednolitej dopłaty dla całej Europy, są upoważnione do pobierania dopłat proporcjonalnych do odległości, zgodnie z postanowieniami § 2 artykułu 4.

Prawo to przysługuje również innym krajom Europy dla ich ruchu z krajami wymienionemi w ustępie poprzednim.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO AFRYKAŃSKĄ:

Za M. H. J. Lenton:

F. G. W. Taylor

F. G. W. Taylor

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI OPRÓCZ WYSP FILIPIŃSKICH:

John E. Lamiell

Za George F. Smith:

John E. Lamiell

ZA WYSPY FILIPINY:

Felipe Cuaderno

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA COMMONWEALTH AUSTRALIJSKI:

Za Archdale Parkhill:

M. B. Harry

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA KANADĘ:

Za Arthur Sauυé:

E. J. Underwood

Za H. Beaulieu:

E. J. Underwood

E. J. Underwood

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA-RICA:

Ad Referendum,

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA KRÓLESTWO ZJEDNOCZONE WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Ó'h-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls. Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA MEKSYK;

P. Martinez T.

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugéne Hirschfeld

Dr. S. Rapaport

Hel. Serebriakova

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW.

grafika

POROZUMIENIE O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Art.

1. Przedmiot Porozumienia.

2. Najwyższy wymiar podanej wartości.

3. Opłaty.

4. Ogólne warunki.

5. Dowód nadania.

6. Opłata za przesyłki adresowane poste-restante.

7. Należność za pośrednictwo przy cleniu.

8. Należności celne i inne należności niepocztowe.

9. Przesyłki wolne od należności.

10. Doręczanie ekspresowe.

11. Oszukańcze podanie wartości.

12. Zakazy.

13. Przesyłki wolne od opłat.

14. Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

15. Poświadczenie odbioru.

16. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

17. Reklamacje.

Rozdział  II.

Odpowiedzialność.

18. Zakres odpowiedzialności.

19. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

20. Wygaśnięcie odpowiedzialności.

21. Wypłata odszkodowania. Termin wypłaty. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

22. Ustalenie odpowiedzialności.

23. Ograniczenie odpowiedzialności.

Rozdział  III.

Przesyłki za pobraniem.

24. Opłata i warunki przesyłania.

25. Unieważnienie lub zmniejszenie kwoty pobrania,

26. Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia przesyłki.

27. Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

28. Zabezpieczenie kwot zainkasowanych. Obowiązek wypłaty. Terminy i zwrotne poszukiwanie, Podział opłat.

Rozdział  IV

Przyznanie opłat. Należność za tranzyt.

29. Przyznanie opłat.

30. Należności tranzytowe.

Rozdział  V.

Różne postanowienia.

31. Stosowanie przepisów Konwencji.

32. Urzędy uczestniczące w wymianie.

33. Uchwalanie wniosków w przerwach między zjazdami.

Postanowienia końcowe.

34. Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Artykuł  jedyny.

Największy wymiar podanej wartości.

POROZUMIENIE O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Królestwo Arabji Saudyjskiej, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, kolonja Kongo belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, zespół Kolonij. hiszpańskich, Estonja, Etjopja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty francuskie w Indochinach, zespół innych Kolonij francuskich, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Grecja, Republika Haiti, Republika Honduras, Węgry, Indje brytyjskie, Irak, Wolne Państwo Irlandja, Islandja, Włochy, zespół Kolonij włoskich, Japonja, Korea, zespół innych Posiadłości japońskich, Łotwa, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syrja i Liban), Republika Liberja, Litwa, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Nikaragua, Norwegia, Nowa Zelandja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Curacao i Surinam, Indje holenderskie, Persja, Polska, Portugalia, Kolonje portugalskie Zachodnio - Afrykańskie, Kolonje portugalskie Wschodnio - Afrykańskie, w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorium Sarry, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławji.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów, na mocy artykułu 3 Światowej Konwencji Pocztowej, uchwalonej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli następujące Porozumienie:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1.

Przedmiot Porozumienia.

Pod nazwą listów lub pudełek z podaną wartością mogą być wymieniane między układającemi Się Krajami listy, zawierające papiery wartościowe i dokumenty wartościowe, jak również pudełka, zawierające biżuterję i inne kosztowności, z ubezpieczeniem zawartości na wysokość podanej kwoty.

Listy z podaną wartością, przesyłane pomiędzy Krajami, które się na to zgodziły, mogą zawierać również przedmioty podlegające należnościom celnym.

Udział w wymianie pudełek z podaną wartością ogranicza się do tych Krajów, które zgodziły się na zaprowadzenie tej gałęzi służby.

Artykuł  2.

Najwyższy wymiar podanej wartości.

Każdy Zarząd może w odniesieniu do swojej służby ograniczyć najwyższy wymiar podanej wartości do kwoty, która nie może być mniejsza niż 10.000 franków.

W obrocie między krajami, które dopuściły najwyższe wymiary podanej wartości różnolite, granica najniższa tych wymiarów winna być przestrzegana obustronnie.

Artykuł  3

Opłaty.

Opłatę od listów i pudełek z podaną wartością uiszcza się zgóry.

Oplata ta składa się:

a) od listów - z opłaty za przewóz i należności stałej, pobieranej od listu poleconego tej samej wagi, przeznaczonego do tego samego miejsca;

b) od pudełek - z opłaty za przewóz po 20 centymów za każde 50 gramów, wynoszącej jednak najmniej 1 frank, i prócz tego ze stałej należności za polecenie;

c) od listów i pudełek - z należności asekuracyjnej, która nie może przekraczać 50 centymów za każde 300 franków lub część 300 franków podanej wartości, bez względu na kraj przeznaczenia, nawet w krajach, które przyjęły na siebie ryzyko, mogące wyniknąć z wypadków siły wyższej.

Artykuł  4.

Ogólne warunki.

1. Pudełka z podaną wartością nie mogą zawierać żadnego dokumentu o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej.

Wolno jednak włożyć do przesyłki fakturę otwartą, ograniczającą się tylko do najistotniejszych danych, jak również zwykły odpis adresu pudełka z podaniem adresu nadawcy.

2. Waga pudełek z podaną wartością nie może przekraczać 1 kilograma, wymiary zaś nie mogą być większe niż: długość 30 centymetrów, szerokość 20 centymetrów i wysokość 10 centymetrów.

3. Przesyłki z podaną wartością, które nie odpowiadają warunkom wymaganym i które byłyby przyjęte do przewozu wbrew przepisom, winny być zwracane do Zarządu kraju nadania. Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia jest upoważniony do doręczenia przesyłek takich adresatom, stosując w tym wypadku przepisy taryfowe, ustalone w artykule 34, § 9 Konwencji. Okoliczność, że pudełko z podaną wartością zawiera dokument o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej, nie może w żadnym razie być powodem do zwrotu nadawcy.

Artykuł  5.

Dowód nadania.

Dowód nadania winien być wydany nadawcy bezpłatnie przy nadawaniu przesyłki z podaną wartością.

Artykuł  6.

Opłata za przesyłki adresowane poste-restante.

Zarządy krajów przeznaczenia mogą pobierać za przesyłki z podaną wartością adresowane poste-restante (do podjęcia na poczcie) specjalną opłatę, która przewidziana jest przez własne przepisy dla tego samego rodzaju przesyłek w obrocie wewnętrznym.

Artykuł  7.

Należność za pośrednictwo przy cleniu.

Za przesyłki, podlegające kontroli celnej w kraju przeznaczenia, można pobierać na rzecz poczty należność za pośrednictwo przy cleniu, nieprzekraczającą 50 centymów od przesyłki.

Artykuł  8

Należności celne i ince należności niepocztowe.

1. Pudełka z podaną wątłością podlegają ustawodawstwu kraju nadania lub kraju przeznaczenia: przy wywozie - w odniesieniu do zwrotu należności probierczej, przy przywozie - w odniesieniu do wykonywania kontroli probierczej i celnej.

2. Należności skarbowe i koszta kontroli probierczej wymagane przy przywozie pobiera się od adresatów przy doręczeniu. Jeżeli, czy to wskutek zmiany przez adresata miejsca pobytu, czy też wskutek, odmowy przyjęcia lub z jakiegokolwiek innego powodu pudełko z podaną wartością ma być dosłane do innego kraju, biorącego udział w wymianie, lub zwrócone do kraju nadania, wymienione koszty, które nie podlegają umorzeniu przy dosyłaniu lub zwrocie, pobiera się od odbiorcy lub nadawcy.

Artykuł  9.

Przesyłki wolne od należności.

W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, mogą nadawcy listów i pudełek z podaną wartością przyjąć na siebie, na warunkach określonych w artykule 43 Konwencji, wszelkie należności pocztowe i niepocztowe, któremi przesyłki są obciążone przy doręczeniu.

Artykuł  10.

Doręczanie ekspresowe.

Nadawca przesyłki może żądać doręczenia jej adresatowi do domu przez umyślnego posłańca, bezpośrednio po jej nadejściu, na zasadach ustalonych w artykule 45 Konwencji.

Zarząd kraju przeznaczenia ma jednak prawo, gdy tego wymagają przepisy wewnętrzne, zarządzić doręczanie przez umyślnego posłańca tylko zawiadomień o nadejściu przesyłki, zamiast samych przesyłek.

Artykuł  11.

Oszukańcze podanie wartości.

Podana kwota wartości nic może przekraczać rzeczywistej wartości przesyłki, natomiast pozwala się podawać tylko część tej wartości. Przy dokumentach, przedstawiających wartość ze względu na koszty ich sporządzenia, kwota podanej wartości nie może przekraczać wysokości kosztów, jakie w razie zaginięcia byłyby połączone z uzyskaniem nowych dokumentów.

Wszelkie podanie w celach oszukańczych wartości wyższej aniżeli rzeczywista wartość przesyłki pociąga za sobą odpowiedzialność sądową według ustawodawstwa kraju nadania.

Artykuł  12.

Zakazy.

1. Zabrania się wkładać przedmioty, wymienione w kolumnie 1 poniższego wykazu, do przesyłek wyszczególnionych w kolumnie 2. Jeżeli przedmioty te wbrew zakazom zostały przyjęte do wysłania, winny one być poddane postępowaniu, wskazanemu w kolumnie 3.

Przedmioty	Rodzaj przesyłek z podaną wartością	Postępowanie z przesyłkami przyjętemi wbrew zakazom
a) Przedmioty, które przez swą właściwość lub opakowanie mogą przedstawiać niebezpieczeństwo dla funkcjonariusza, brudzić lub niszczyć inne przesyłki;	listy i pudełka	) ) ) ) )
b) przedmioty, podlegające należnościom celnym, z wyjątkiem papierów wartościwych, z zastrzeżeniem jednak postanowień artykułu pierwszego;	listy	)postępuje się stosownie )do regulaminów }wewnętrznych Zarządu, )który stwierdzi ich )obecność; jednakże
c) opjum, morfina, kokaina i inne narkotyki. Jednakże zakaz ten nie dotyczy przesyłek z tego rodzaju zawartością w pudełkach z podaną wartością, wysyłanych w celach leczniczych lub naukowych do krajów, które je pod tym warunkiem dopuszczają;	listy i pudełka	)przedmioty, wymienione )pod c), nie są w żadnym )wypadku ani kierowane do )miejsca przeznaczenia, )ani doręczane adresatom, )ani zwracane do miejsca )nadania; )
d) przedmioty, których przywóz lub obrót jest zabroniony w kraju przeznaczenia;	listy i pudełka	) )
e) meterjały wybuchowe łatwo zapalne lub niebezpieczne;	listy i pudełka	)niszczy na miejscu ten }Zarząd, który stwierdzi )ich obecność;
f) przedmioty sprośne lub niemoralne;	listy i pudełka	) )
g) zwierzęta żywe;	listy i pudełka	)zwraca się do miejsca
h) monety, platyna, złoto lub srebro, obrobione lub nieobrobione, klejnoty, biżuterja i inne kosztowności;	listy	)nadania, jednakże, o ile )obecność ich zostanie )stwierdzona dopiero przez }Zarząd kraju
i) banknoty, bilety zdawkowe lub jakiekolwiek walory na okaziciela.	pudełka	)przeznaczenia, ten )ostatni ma prawo doręczyć )je adresatom na warunkach )przewidzianych jego )przepisami wewnętrznemi.

2. W razie, gdy listy lub pudełka z podaną wartością, przyjęte do przewozu wbrew zakazom, nie byłyby ani zwrócone do miejsca nadania, ani też doręczone adresatowi, Zarząd kraju nadania winien być powiadomiony jak najdokładniej o postępowaniu, zastosowanem do tych przesyłek.

Artykuł  13.

Przesyłki wolne od opłat.

1. Listy z podaną wartością, dotyczące służby pocztowej, wymieniane między Zarządami pocztowemi lub między temi Zarządami i Biurem międzynarodowem, wolne są od wszelkich opłat pocztowych.

2. Stosuje się to również do listów i pudełek z podaną wartością nieobciążonych pobraniem, dotyczących jeńców wojennych, wysyłanych lub otrzymywanych stosownie do postanowień artykułu 49, § 2 Konwencji.

Artykuł  14.

Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

Nadawca przesyłki z podaną wartością może ją wycofać z poczty lub zmienić jej adres w celu dosłania bądź to wewnątrz kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, bądź też do któregokolwiek z krajów, uczestniczących w Porozumieniu, na warunkach, ustalonych w artykule 51 Konwencji.

Przy żądaniu zmiany adresu w drodze telegraficznej do opłaty za telegram dodaje się opłatę za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  15.

Poświadczenie odbioru.

Nadawca może otrzymać poświadczenie odbioru, na warunkach ustalonych w artykule 55 Konwencji.

Artykuł  16.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

Postanowienia artykułu 52 Konwencji stosują się do przesyłek z podaną wartością dosyłanych lub niedoręczalnych.

Artykuł  17.

Reklamacje.

W sprawach, dotyczących reklamacji listów i pudełek z podaną wartością, Zarządy stosują się do postanowień artykułu 53 Konwencji.

Rozdział  II.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  18.

Zakres odpowiedzialności.

1. Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości przesyłek z podaną wartością z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w poniższym artykule 19.

Odpowiedzialność ta dotyczy zarówno przesyłek przesyłanych pojedynczo jak i przesyłek przewożonych w odsyłkach zamkniętych.

Nadawca ma prawo do odszkodowania, odpowiadającego stracie w rzeczywistości poniesionej wskutek zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości; odszkodowanie jednak w żadnym razie nie może przewyższać kwoty podanej wartości we frankach złotych.

2. Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za przesyłki zajęte przez władze celne wskutek fałszywego podania ich zawartości.

3. Nie uwzględnia się szkód pośrednich lub nieosiągniętych korzyści.

4. Odszkodowanie oblicza się po cenie rynkowej, przeliczonej na franki złote, za przedmioty wartościowe tego samego gatunku i jakości w miejscu i czasie, w którym przedmioty te przyjęto do przesłania. W braku cen rynkowych odszkodowanie oblicza się według zwykłej wartości przedmiotu, ocenionego według tych samych zasad.

5. W razie zaginięcia przesyłki lub zupełnego zniszczenia jej zawartości, nadawca ma ponadto prawo do zwrotu opłaty za przewóz.

6. We wszystkich wypadkach należność asekuracyjna przypada Zarządom pocztowym.

Artykuł  19.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności:

a) w wypadkach siły wyższej; jednakże odpowiedzialność istnieje w stosunku do Zarządu kraju nadania, który przyjął na siebie ryzyko mogące wyniknąć z wypadków siły wyższej (artykuł 3, lit. c). Zarząd odpowiedzialny za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie winien według swego ustawodawstwa wewnętrznego rozstrzygnąć, czy zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zostały spowodowane okolicznościami stanowiącemi wypadek siły wyższej;

b) jeżeli nie mogą udzielić wyjaśnień co do przesyłek wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej, a dowód ich odpowiedzialności nie został w inny sposób przeprowadzony;

c) za stratę wynikłą z winy lub niedbalstwa nadawcy, albo też z powodu właściwości przesyłki;

d) jeżeli chodzi o przesyłki, których zawartość podpada pod zakazy, przewidziane w artykule 12;

e) za przesyłki, których wartość została w celach oszukańczych podana w kwocie wyższej niż wartość rzeczywista;

f) jeżeli nadawca nie wniósł reklamacji w terminie jednego roku, przewidzianym w artykule 53 Konwencji;

g) jeżeli przy przewozie morskim Zarządy krajów, uczestniczących w Porozumieniu, zawiadomiły, że nie przyjmują odpowiedzialności za przesyłki z podaną wartością, przewożone na okrętach, któremi się posługują; jednakże za tranzyt przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych Zarządy te ponoszą odpowiedzialność przewidzianą dla przesyłek poleconych.

Artykuł  20.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za przesyłki z podaną wartością, których doręczenie odbyło się stosownie do ich przepisów wewnętrznych dla przesyłek tego samego rodzaju.

Jednakże odpowiedzialność nie ustaje:

a) w wypadku, gdy przepisy wewnętrzne to przewidują, a adresat lub w razie zwrotu nadawca, przyjmując przesyłkę z ograbioną lub uszkodzoną zawartością, poczyni odpowiednie zastrzeżenia;

b) jeżeli, mimo prawidłowego doręczenia, adresat lub w razie zwrotu nadawca oświadczy niezwłocznie Zarządowi, który wydał mu przesyłkę, iż stwierdził szkodę, jak również dowiedzie w sposób zadowalający temu Zarządowi, że ograbienie lub uszkodzenie nastąpiło przed doręczeniem przesyłki.

Artykuł  21.

Wypłata odszkodowania. Termin wypłaty. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Postanowienia artykułów 59, 60 i 62 Konwencji stosują się również do przesyłek z podaną wartością, gdy to dotyczy wypłaty odszkodowania, jak również zwrotnych opłat i należności, terminu wypłaty i zwrotu odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Artykuł  22.

Ustalenie odpowiedzialności.

1. Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który, przyjąwszy przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane dla przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania przesyłki adresatowi, ani też w danym razie prawidłowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Zarząd pośredniczący lub kraju przeznaczenia aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności:

a) jeżeli zastosował się do postanowień artykułu 109, §§ 2 do 4 Regulaminu;

b) jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację dopiero po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących poszukiwanej przesyłki, a czas przechowywania, przewidziany w artykule 177 Regulaminu, już upłynął. Zastrzeżenie to nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Zarząd, który przekazał przesyłkę z podaną wartością innemu Zarządowi, aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności za tę przesyłkę, jeżeli urząd wymiany, któremu przesyłka została wydana, nie przesłał najbliższą pocztą po sprawdzeniu Zarządowi wysyłającemu protokółu, stwierdzającego brak lub naruszenie bądź to całego pakietu z przesyłkami wartościowemi, bądź też samej przesyłki.

2. Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten miał miejsce, odnośne Zarządy pokrywają odszkodowanie w równych częściach. Jednakże, jeżeli ograbienie lub uszkodzenie zawartości zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub w wypadku zwrotu nadawcy w kraju nadania, należy do Zarządu odnośnego kraju udowodnienie, że ani opakowanie, ani zamknięcie przesyłki nie doznały widocznych uszkodzeń oraz, że waga nie różni się od wagi stwierdzonej w chwili nadania.

Jeżeli odnośny dowód został przeprowadzony przez Zarząd kraju przeznaczenia lub w danym razie przez Zarząd kraju nadania, żaden z innych zainteresowanych Zarządów nie może uchylić się od udziału w odpowiedzialności, powołując się na fakt przekażą; nia przesyłki następnemu Zarządowi bez zastrzeżeń z jego strony.

3. Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości miało miejsce na terytorjum lub w służbie Zarządu pośredniczącego, który nie przystąpił do niniejszego Porozumienia, pozostałe Zarządy ponoszą w równych częściach szkodę niepokrytą przez ten Zarząd, w myśl postanowień, przewidzianych w artykule 26 Konwencji. W tym wypadku konieczne jest, by nadawca w sposób wiarogodny udowodnił, że zawartość przesyłki była zupełna, nienaruszona i starannie opakowana.

Postępowanie, przewidziane w ustępie poprzednim dla podziału wypłaty odszkodowania między zainteresowanemi Zarządami, stosuje się również do przewozu morskiego, jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości miało miejsce w służbie Zarządu uczestniczącego w Porozumieniu, który nie przyjął na siebie odpowiedzialności (artykuł 19, litera g).

4. Należności celne i wszelkie inne należności, których umorzenia nie można było uzyskać, obciążają Zarządy odpowiedzialne za zaginięcie.

5. Zarząd, który dokonał wypłaty odszkodowania, wstępuje do wysokości wypłaconej kwoty odszkodowania w prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek ewentualnego zwrotnego poszukiwania bądź to przeciwko adresatowi, bądź też przeciwko nadawcy lub osobom trzecim.

6. W razie późniejszego odnalezienia przesyłki, uważanej za zaginioną, należy osobę, której wypłacono odszkodowanie, powiadomić, że za zwrotem odszkodowania może wejść w posiadanie przesyłki.

Artykuł  23.

Ograniczenie odpowiedzialności.

1. Każdy Zarząd jest odpowiedzialny względem innych Zarządów tylko do wysokości kwoty najwyższej, którą dopuszcza przy podawaniu wartości.

2. Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości listu lub pudełka z podaną wartością przypisać należy okolicznościom siły wyższej, Zarząd, na którego terytorjum lub w którego służbie miało miejsce zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości, w takim tylko razie ponosi odpowiedzialność wobec Zarządu kraju nadania, jeżeli oba te kraje przyjęły na siebie ryzyko jakie mogłoby wyniknąć z wypadków siły wyższej.

Rozdział  III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  24.

Oplata i warunki przesyłania.

Listy i pudełka z podaną wartością mogą być wysyłane za pobraniem, na warunkach przewidzianych w artykule 63 Konwencji. Przesyłki takie podlegają formalnościom i opłatom, stosowanym przy przesyłkach z podaną wartością, odpowiednio do kategorii, do której należą.

Artykuł  25.

Unieważnienie lub zmniejszenie kwoty pobrania.

Nadawca przesyłki z podaną wartością za pobraniem może żądać całkowitego unieważnienia lub zmniejszenia kwoty pobrania.

Tego rodzaju żądania podlegają przepisom artykułu 64 Konwencji.

Artykuł  26.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia przesyłki.

Zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przesyłki z podaną wartością za pobraniem pociąga za sobą odpowiedzialność Zarządu pocztowego na zasadach, określonych w rozdziale II.

Artykuł  27.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

1. Jeżeli przesyłka została wydana odbiorcy beż zainkasowania kwoty pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, jeżeli wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 53 Konwencji, a niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub zaniedbania, albo też, o ile zawartość przesyłki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykułach 11 i 12.

Te same zasady obowiązują w wypadku, gdy od odbiorcy zainkasowano kwotę niższą od podanej kwoty pobrania albo też, gdy przy zainkasowaniu popełniono oszustwo.

Odszkodowanie nie może w żadnym wypadku przekraczać kwoty pobrania.

2. Zarząd, który dokonał wypłaty odszkodowania, wstępuje do wysokości kwoty tego odszkodowania w prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek ewentualnego zwrotnego poszukiwania bądź to przeciwko odbiorcy, bądź też przeciw nadawcy lub osobom trzecim.

Artykuł  28.

Zabezpieczenie kwot zainkasowanych. Obowiązek wypłaty. Terminy i zwrotne poszukiwanie. Podział opłat.

Postanowienia artykułów 66, 68, 69, 70, 71, 72 i 73 Konwencji stosują się do przesyłek z podaną wartością, obciążonych pobraniem.

Rozdział  IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚĆ ZA TRANZYT.

Artykuł  29.

Przyznanie opłat.

Z wyjątkiem postanowień artykułu 73 Konwencji opłaty i należności pocztowe, przewidziane w niniejszem Porozumieniu, zatrzymuje w całości Zarząd, który je pobrał.

Artykuł  30.

Należności tranzytowe.

Przesyłki z podaną wartością podlegają należnościom tranzytowym, przewidzianym w Konwencji.

Rozdział  V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  31.

Stosowanie przepisów Konwencji.

Postanowienia zawarte w Konwencji i odnośnym Regulaminie należy stosować we wszystkiem, co nie jest wyraźnie przewidziane w niniejszem Porozumieniu i odnośnym Regulaminie.

Artykuł  32.

Urzędy uczestniczące w wymianie.

Zarządy dokładają starań, ażeby, o ile to jest możliwe, wszystkie ich urzędy pocztowe brały udział w służbie listów i pudełek z podaną wartością.

Artykuł  33.

Uchwalanie wniosków w przerwach między zjazdami.

Wnioski, zgłaszane w przerwach między zjazdami (art. 18 i 19 Konwencji), aby mieć moc obowiązującą muszą uzyskać:

a) jednomyślność - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub zmianę postanowień artykułów 1 do 7, 10, 13, 14, 15, 17 do 31, 33 i 34 niniejszego Porozumienia, postanowień Protokółu Końcowego i artykułu 116 Regulaminu,

b) dwie trzecie głosów - gdy chodzi o zmianę bądź to innych postanowień niniejszego Porozumienia, niewyszczególnionych w artykułach wyżej wymienionych, bądź też postanowień artykułów 103, 104, 105, 107, 108, 109, 111 i 115 Regulaminu;

c) zwykłą większość głosów - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów Regulaminu lub o wykładnię postanowień niniejszego Porozumienia, jego Protokółu Końcowego lub Regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego' arbitrażowi, przewidzianemu w artykule 11 Konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  34.

Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1935 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów podpisali Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Vassili Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ):

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. De Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugéne Hirschfeld

Dr. S. Rapoport

Hel. Serebriakova

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

Delegacja Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej oświadcza, że przyjęcie przez nią Porozumienia niniejszego obejmuje Kolonje, Terytorja zamorskie, Protektoraty lub Terytorja pod zwierzchnictwem lub mandatem, wymienione niżej:

Nowa Fundlandja

Barbados

Bermudy

Gujana brytyjska

Honduras brytyjski

Cejlon

Cypr

Falkland (Wyspy i Posiadłości)

Fidżi (Wyspy)

Gambja (Kolonja i Protektorat)

Gibraltar

Wybrzeże Złote:

a) Kolonja

b) Ashanti

c) Terytorjum północne

d) Togo pod mandatem brytyjskim

Hong - Kong

Jamajka (wraz z wyspami Cayman)

Kenya (Kolonja i Protektorat)

Wyspy podwietrzne:

Antigua

Dominika

Montserrat

Św. Krzysztof i Nevis

Dziewicze Wyspy

Państwa malajskie:

a) Państwa malajskie związkowe:

Negri Sembilan

Pahang

Perak

Selangor

b) Państwa malajskie niezwiązkowe:

Johore

Kedah

Kelantan

Perlis

Trengganu

Brunei

Malta

Mauritius

Nigerja:

a) Kolonja

b) Protektorat

c) Kamerun pod mandatem brytyjskim

Borneo północne (Państwo)

Palestyna

Św. Helena

Sarawak

Seychelles

Sierra Leone (Kolonja i Protektorat)

Somali (Protektorat)

Straits Settlements

Tanganajka (Terytorjum)

Św. Trójca i Tobago

Uganda (Protektorat)

Wyspy Nawietrzne:

Grenada

Św. Łucja

Św. Wincenty

Zanzibar (Protektorat)

Kair, 20 marca 1934 r.

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

Delegacja Nowej Zelandji oświadcza, że przyjęcie przez nią Porozumienia niniejszego obejmuje Terytorjum pod mandatem Samoa zachodniego.

Kair, 20 marca 1934 r.

G. McNamara

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania Porozumienia, dotyczącego listów i pudełek z podaną wartością, w dniu dzisiejszym, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

Artykuł  jedyny.

Największy wymiar podanej wartości.

Wbrew postanowieniu artykułu 2 Porozumienia, każdy Zarząd może ograniczyć w swoim zakresie najwyższy wymiar podanej wartości do 5.000 franków lub do kwoty przyjętej w jego ruchu wewnętrznym, jeżeli kwota ta jest jeszcze niższa niż 5.000 franków.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia podane były w tekście samego Porozumienia, do którego się odnoszą, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Vassili Dendramis

Jassili Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Ó'h-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls. Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

Dr. S. Rapoport

Hel. Serebriakova

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA

DOTYCZĄCEGO LISTÓW I PUDEŁEK Z PODANĄ

WARTOŚCIĄ.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Art.

101. Udzielanie informacyj Zarządom.

102. Drogi przewozowe.

103. Sposób przesyłania.

Rozdział  II.

Warunki przyjęcia.

104. Opakowanie przesyłek.

105. Określanie wysokości podanej wartości. Deklaracje celne.

106. Oszukańcze podanie wartości.

Rozdział  III.

Czynności przy odprawie i nadejściu.

107. Podanie wagi przesyłek. Stemplowanie. Przesyłki wolne od należności.

108. Karty wartościowe. Sporządzanie pakietów. Wkładanie do odsyłek.

109. Sprawdzanie pakietów. Różne nieprawidłowości.

110. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

Rozdział  IV.

Rachunkowość. Wyrównywanie rachunków.

111. Należności tranzytowe.

112. Przesyłki wolne od należności. Wyrównywanie rachunków.

Rozdział  V.

Różne postanowienia.

113. Poświadczenia odbioru. Pobranie. Ekspresy. Reklamacje.

114. Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

115. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Postanowienia końcowe.

116. Wejście w życie i czas trwania Regulaminu.

Załączniki 

Wzory druków V D 1 do V D 3.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO LISTÓW I PUDEŁEK Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów za wspólną zgodą następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością:

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  101.

Udzielanie informacyj Zarządom.

Zarządy krajów uczestniczących w Porozumieniu, między któremi odbywa się bezpośrednia wymiana, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazów, sporządzonych według załączonego wzoru V D 1, dane dotyczące wymiany przesyłek z podaną wartością.

Artykuł  102.

Drogi przewozowe.

Każdy Zarząd na podstawie wykazów V D 1 otrzymanych od Zarządów, z któremi utrzymuje bezpośrednią wymianę, określa drogi, z których będzie korzystał przy przesyłaniu przesyłek z podaną wartością.

Artykuł  103.

Sposób przesyłania.

1. Wymiana przesyłek z podaną wartością między krajami ościennemi lub utrzymującemi bezpośrednie połączenia morskie odbywa się za pośrednictwem urzędów wymiany, wyznaczonych w tym celu przez właściwe Zarządy za obopólnem porozumieniem.

2. W obrocie między krajami, oddzielonemi od siebie jednym lub kilkoma krajami pośredniczącemi, przesyłki z podaną wartością należy zawsze przesyłać drogą najkrótszą i wydawać pojedynczo pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, o ile Zarząd ten może zapewnić dalszy przewóz na warunkach, przewidzianych w powyżej podanych artykułach 101 i 102.

3. Wolno jednak Zarządom kraju nadania i kraju przeznaczenia porozumieć się między sobą co do wymiany przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych zapomocą połączeń jednego lub kilku krajów pośredniczących, biorących lub nie biorących udziału w Porozumieniu. Zarządy pośredniczące należy uprzedzić o tem w czasie właściwym.

Zarządy zainteresowane mogą również porozumieć się co do zapewnienia przewozu pojedynczych

sztuk połączeniami okrężnemi w tych wypadkach, gdyby przewóz drogą bezpośrednią nie dawał gwarancji co do odpowiedzialności na całej drodze przewozu.

Rozdział  II.

WARUNKI PRZYJĘCIA.

Artykuł  104.

Opakowanie przesyłek.

1. Listy z podaną wartością dopuszcza się do przewozu tylko w kopertach zamkniętych zapomocą jednakowych pieczęci z laku dobrego gatunku, przedstawiających specjalny znak, a umieszczanych w pewnych odstępach w ilości dostatecznej dla przytrzymania wszystkich skrzydeł koperty. Koperty muszą być trwałe, sporządzone z jednego kawałka, i muszą Zapewniać dokładne przyleganie pieczęci. Nie wolno używać kopert zupełnie przezroczystych lub z kolorowemi brzegami, jako też kopert z przezroczystem polem.

2. Każdy list musi być w taki sposób opakowany, by bez uszkodzenia w sposób widoczny koperty lub pieczęci nie można się było dostać do jego zawartości.

3. Znaczki pocztowe użyte do opłaty i wszelkie służbowe nalepki pocztowe muszą być umieszczone w pewnych odstępach, aby nie mogły służyć do ukrycia uszkodzenia koperty. Nie mogą one również być przegięte na dwie powierzchnie koperty, aby w ten sposób zakrywać jej krawędzie. Umieszczanie na listach z podaną wartością innych nalepek poza służbowemi nalepkami pocztowemi jest zabronione.

Opłacenie przesyłek z podaną wartością może być oznaczone zapomocą podania cyframi kwoty pobranej w walucie kraju nadania, w sposób następujący: "Opłata pobrana: Fr ..... ct. ....." (Taxe percue: Fr ...... c ......).

Napis ten winien być umieszczony w prawym górnym rogu adresu przesyłki i potwierdzony odciskiem datownika urzędu nadawczego.

4. Biżuterja i inne kosztowności winny być zapakowane w pudełka dostatecznie trwałe, drewniane lub metalowe; grubość ścianek pudełek drewnianych winna wynosić co najmniej 8 milimetrów.

5. Ścianki, wierzchnia i spodnia, mają być oklejone białym papierem, by na nim można było umieścić adres odbiorcy, wartość podaną i odcisk pieczęci służbowych. Prócz tego, pudełka muszą być przewiązane nakrzyż mocnym sznurkiem bez węzłów, na którego oba końce złączone nakłada się pieczęć z dobrego laku, przedstawiającą szczególny znak. W końcu wszystkie cztery boczne ścianki pudełka winny być zamknięte pieczęciami identycznemi z pieczęcią poprzednią.

6. Przesyłek z podaną wartością, których adres podany jest literami początkowemi (inicjałami) lub też pisany ołówkiem, oraz przesyłek, których adresy noszą ślady wycierania lub poprawek, nie dopuszcza się. Przesyłki tego rodzaju, które wbrew przepisom byłyby przyjęte do przewozu, należy obowiązkowo zwracać do urzędu nadania.

Artykuł  105.

Określanie wysokości podanej wartości, Deklaracje celne.

1. Wartość przesyłki ma być podana w walucie kraju nadania i wypisana przez nadawcę na stronie adresowej przesyłki literami łacińskiemi słownie i cyframi arabskiemi bez przekreśleń i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.

2. Kwota podanej wartości musi być przeliczona na franki złote bądź przez samego nadawcę, bądź też przez Zarząd kraju nadania. Wynik przeliczenia winien być podany nowemi cyframi, umieszczonemi obok lub pod napisem, wyrażającym podaną wartość w walucie kraju nadania. Postanowienie to nie stosuje się w obrocie bezpośrednim między krajami o jednakowej walucie.

Kwota we frankach złotych winna być podkreślona grubą kreską kolorowym ołówkiem.

3. W obrocie z krajami, które tego wymagają, do pudełek z podaną wartością mają być dołączone deklaracje celne, odpowiadające wzorowi C 2, załączonemu do Regulaminu Konwencji.

4. Zarządy nie przyjmują na siebie żadnej odpowiedzialności za deklaracje celne.

Artykuł  106.

Oszukańcze podanie wartości.

Jeżeli jakiekolwiek okoliczności lub reklamacje osób zainteresowanych ujawniły podanie w celach oszukańczych wartości w kwocie wyższej niż wartość rzeczywista przedmiotów, zawartych w liście lub pudełku, zawiadamia się o tem w czasie najkrótszym Zarząd kraju nadania, dołączając w danym razie dowody rzeczowe.

Rozdział  III.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł  107.

Podanie wagi przesyłek. Stemplowanie. Przesyłki wolne od należności.

1. Na stronie adresowej każdej przesyłki z podaną wartością, w lewym górnym rogu, Zarząd kraju nadania obowiązany jest podać dokładną wagę przesyłki w gramach.

2. Przesyłka winna być zaopatrzona przez urząd nadawczy na stronie adresowej w odcisk pieczęci wskazującej miejsce i dzień nadania. Prócz tego na każdej przesyłce należy umieścić nalepkę z podaniem nazwy urzędu nadawczego literami łacińskiemi i numer porządkowy przesyłki jak również nalepkę koloru czerwonego z napisem dużemi literami "Wartość" (Valeur déclarée).

Jednakże zamiast dwóch nalepek, przewidzianych w ustępie poprzednim, wolno Zarządom używać tylko jednej nalepki koloru czerwonego, zgodnie z załączonym wzorem V D 2, na którym należy podać pismem łacińskiem literę V, nazwę urzędu nadania i numer porządkowy przesyłki.

3. Zarządy pośredniczące nie mogą umieszczać żadnych numerów porządkowych na stronie adresowej przesyłki z podaną wartością.

4. Urząd przeznaczenia umieszcza na odwrocie przesyłki odcisk datownika w dniu otrzymania przesyłki.

5. Postanowienia artykułów 111 i 144 Regulaminu Konwencji stosują się również do przesyłek z podaną wartością, które mają być doręczone jako wolne od należności.

Artykuł  108.

Karty wartościowe. Sporządzanie pakietów. Wkładanie do odsyłek.

1. Przesyłki z podaną wartością wpisuje wysyłający urząd wymiany pojedynczo do specjalnych kart wartościowych, według załączonego wzoru V D 3, podając wszystkie szczegóły wymagane treścią druku.

Przy wpisach dotyczących przesyłek, które mają być doręczone przez umyślnego posłańca, w kolumnie, "Uwagi" (Observations) należy znaznaczyć "Exprès".

2. Z przesyłek z podaną wartością wraz z kartą lub kartkami wartościowemi należy sporządzić jeden lub kilka osobnych pakietów, przewiązanych sznurkiem, zawinąć je w trwały papier, następnie raz jeszcze obwiązać sznurkiem zewnętrznie i wszystkie zagięcia opieczętować dobrym lakiem, zapomocą pieczęci wysyłającego urzędu wymiany. Na pakietach takich umieszcza się napis: "Przesyłki wartościowe" (Valeurs déclarées) lub "Listy wartościowe" (Lettres de valeur declarée) lub "Pudełka z podaną wartością" (Boîtes de valeur déclarée).

Zamiast sporządzania pakietu z listów z podaną wartością można je włożyć do koperty z trwałego papieru, którą zamyka się pieczęciami lakowemi.

Jeżeli ilość lub objętość przesyłek z podaną wartością tego wymaga, mogą one również być włożone do worka należycie zamkniętego i opieczętowanego lakiem lub zaplombowanego.

3. Pakiety lub worki, zawarte w odsyłce, zaznacza się przez podanie ich ilości w części III karty listowej, wzór C 16 załączony do Regulaminu Konwencji. Jeżeli przesyłka nie zawiera pakietów lub worków z przesyłkami wartościowemi, umieszcza się w tej części karty uwagę: "Próżna" (Neant).

4. Pakiet lub worek z przesyłkami wartościowemi wkłada się do pakietu lub worka, zawierającego przesyłki polecone. Jeżeli przesyłki polecone mieszczą się w więcej niż jednym worku, pakiet lub worek z przesyłkami wartościowemi ma być włożony do worka, do którego szyjki przymocowana jest koperta specjalna, zawierająca kartę listową.

5. Ilekroć jeden z dwóch Zarządów utrzymujących wymianę tego żąda, pudełka z podaną wartością należy wpisywać do osobnych druków V D 3 i osobno je opakować.

Artykuł  109.

Sprawdzanie pakietów. Różne nieprawidłowości.

1. Przy odbiorze pakietu lub worka z przesyłkami wartościowemi urząd wymiany przystępuje do sprawdzenia przedewszystkiem, czy w stanie zewnętrznym pakietu lub worka, jako też w sposobie opakowania nie zachodzi jakakolwiek nieprawidłowość, oraz czy uczyniono zadość formalnościom przepisanym w artykule 108.

2. Następnie urząd przystępuje do szczegółowego sprawdzania przesyłek z podaną wartością i, w danym wypadku, stwierdza brak przesyłek lub inne nieprawidłowości, jak również uskutecznia sprostowania kart wartościowych, stosując się w tym względzie do norm, ustalonych dla przesyłek poleconych w artykule 159, §§ 2 do 6 Regulaminu Konwencji.

3. Brak przesyłki, uszkodzenie lub inne nieprawidłowości, mogące pociągnąć za sobą odpowiedzialność odnośnych Zarządów, należy stwierdzać przez sporządzenie protokółu, który, o ile to okaże się możliwe, wraz z całkowitem opakowaniem (worek, koperta, sznurki i pieczęcie) wszystkich pakietów lub worków wewnętrznych i zewnętrznych, w których były zawarte przesyłki wartościowe, przesyła się jako przesyłkę poleconą Zarządowi centralnemu kraju, któremu podlega wysyłający urząd wymiany; niezależnie od tego przesyła się niezwłocznie do wysyłającego urzędu wymiany zawiadomienie. Równocześnie przesyła się odpis protokółu do Zarządu centralnego, któremu podlega urząd wymiany lub do innej władzy, wyznaczonej przez ten Zarząd centralny.

4. Nie naruszając postanowień § 3, urząd wymiany, w razie otrzymania od obcego urzędu przesyłki niedostatecznie opakowanej lub uszkodzonej, obowiązany jest wysłać ją dalej po uprzedniem, jeżeli tego zachodzi potrzeba, przepakowaniu, zachowując w miarę możności opakowanie pierwotne.

Jeżeli uszkodzenie wskazuje, że zawartość przesyłki mogła być wyjęta, urząd winien przystąpić do urzędowego otwarcia przesyłki i sprawdzenia jej zawartości.

W obydwu powyższych wypadkach należy wagę przesyłki stwierdzić przed nowem opakowaniem i po niem oraz zaznaczyć ją na opakowaniu. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis: "Przepakowano w ......" (Remballé à ......), odcisk datownika i podpisy funkcjonarjuszów, którzy dokonali przepakowania.

O wyniku sprawdzenia. zawartości spisuje się protokół, którego odpis dołącza się do przesyłki.

5. Przesyłki z podaną wartością, nieopłacone lub niedostatecznie opłacone, doręcza się adresatom bez pobierania opłaty; wyjątek stanowią przesyłki obciążone opłatą z powodu dosłania z pierwotnego miejsca przeznaczenia (artykuł 16 Porozumienia). O tej jednakże nieprawidłowości należy przesłać urzędowi nadania zawiadomienie.

Artykuł  110.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

1. Każdą przesyłkę z podaną wartością, której adresat wyjechał do kraju nieuczestniczącego w niniejszem Porozumieniu, zwraca się natychmiast do kraju nadania jako niedoręczalną, celem zwrotu nadawcy, o ile Zarząd pierwotnego kraju przeznaczenia nie ma możności przesłać jej do nowego kraju przeznaczenia.

2. Niedoręczalne przesyłki z podaną wartością należy zwracać w terminie najkrótszym, a najpóźniej w terminie określonym w artykule 52 Konwencji.

Przesyłki te wpisuje się do karty wartościowej V D 3 i wkłada do pakietu lub worka, oznaczonego napisem: "Wartość" (Valeurs déclarées).

3. Należności celne i inne należności niepocztowe, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosyłaniu lub przy zwrocie do miejsca nadania, ściąga się od Zarządu nowego miejsca przeznaczenia, stosownie do postanowień, przewidzianych w artykule 145, § 8 Regulaminu Konwencji.

Rozdział  IV.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  111.

Należności tranzytowe.

Należności tranzytowe, przypadające Zarządom pośredniczącym, oblicza się w sposób ustalony w Konwencji.

Artykuł  112.

Przesyłki wolne od należności. Wyrównywanie rachunków.

Postanowienia artykułu 175 Regulaminu Konwencji odnoszą się również do wyrównywania rachunków, dotyczących przesyłek z podaną wartością, które mają być doręczane jako wolne od należności.

Jednakże Zarządy, które oświadczyły, że nie mogą przyjąć sposobu wyrównywania rachunków, przewidzianego w tym artykule, winny podać sposób, który chciałyby zastosować.

Rozdział  V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  113.

Poświadczenia odbioru. Pobranie. Ekspresy. Reklamacje.

Postanowienia artykułów 126 i 127 (poświadczenie odbioru), 128 do 140 (pobrania), 142 i 156 (ekspresy), 151 i 152 (reklamacje) Regulaminu Konwencji stosują się do przesyłek z podaną wartością.

Artykuł  114.

Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 148 i 149 Regulaminu Konwencji stosują się do wycofania i zmiany adresu przesyłek z podaną wartością.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanem najbliższą pocztą wraz z dokładną odbitką adresu, o którym mowa w artykule 148, § 1 Regulaminu Konwencji i zaopatrzonem w nagłówku w następujący napis podkreślony ołówkiem kolorowym: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......" (Confirmation de la demande télégraphique du ......). W tym wypadku urząd miejsca przeznaczenia ogranicza się z chwilą otrzymania telegramu do zatrzymania przesyłki, a z wykonaniem żądania czeka do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na własną odpowiedzialność załatwić żądanie przesłane w drodze telegraficznej, nie oczekując nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Artykuł  115.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

1. Zarządy, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie Porozumienia, mają podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

a) wysokość należności asekuracyjnej, pobieranej w ich kraju od przesyłek z podaną wartością, w myśl artykułu 3 Porozumienia;

b) najwyższy dopuszczalny wymiar podanej wartości;

c) ilość deklaracyj celnych, wymaganych dla pudełek z podaną wartością, przeznaczonych do ich krajów i dla pudełek w tranzycie, jak również wymienić języki, w których deklaracje te mają być sporządzone;

d) spis urzędów, do których dopuszcza się przesyłki z podaną wartością (Porozumienie, artykuł 32);

e) w danym razie te regularne połączenia morskie, przeznaczone do przewozu przesyłek zwykłych, które mogą być użyte z zabezpieczeniem odpowiedzialności do przewozu przesyłek z podaną wartością.

2. Wszelkie późniejsze zmiany należy niezwłocznie podawać do wiadomości.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  116.

Wejście w życie i czas trwania Regulaminu.

Regulamin niniejszy będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia, dotyczącego listów i pudełek z podaną wartością.

Będzie on obowiązywał przez ten sarn przeciąg czasu co i to Porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Vassili Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. al Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Ó'h-Éigeartaigh

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

Dr. Blachier

René Machalski

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

Dr. S. Rapaport

Hel. Serebriakova

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW

grafika

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Art.

1. Przedmiot Porozumienia.

Rozdział  II.

Postanowienia dotyczące wszystkich paczek.

2. Opłacanie. Opłaty.

3. Należność lądowa.

4. Należność morska.

5. Zniżka lub podwyżka należności lądowej.

6. Zniżka lub podwyżka należności morskiej.

7. Opłata dodatkowa.

8. Paczki ochronne. Opłata specjalna.

9. Należność za pośrednictwo przy cleniu.

10. Doręczanie adresatowi. Należność za doręczanie do mieszkania.

11. Należności celne i inne należności niepocztowe.

12. Paczki wolne od należności.

13. Należność za przepakowanie.

14. Składowe.

15. Paczki ekspresowe.

16. Zakazy.

17. Paczki przyjęte do przewozu wbrew przepisom.

18. Paczki dla jeńców wojennych.

19. Wycofanie. Zmiana adresu.

20. Poświadczenie odbioru.

21. Dosyłanie.

22. Paczki niedoręczalne.

23. Umarzanie należności celnych i innych należności niepocztowych.

24. Sprzedaż. Zniszczenie.

25. Paczki, których zrzekł się nadawca.

26. Pobieranie kosztów od nadawcy.

27. Reklamacje.

Rozdział  III.

Paczki za pobraniem.

28. Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównanie kwot zainkasowanych.

29. Unieważnienie lub zmniejszenie kwoty pobrania.

30. Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości.

31. Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

32. Określenie odpowiedzialności.

33. Stosowanie postanowień Konwencji przy odszkodowaniach i wypłatach. Terminy wypłaty i zwrot zaliczek.

34. Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

Rozdział  IV.

Paczki z podaną wartością.

35. Opłaty i warunki przesyłania.

36. Oszukańcze podanie wartości.

Rozdział  V.

Paczki pilne.

37. Opłaty i warunki przesyłania.

Rozdział  VI.

Odpowiedzialność.

38. Zakres odpowiedzialności.

39. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

40. Wygaśnięcie odpowiedzialności.

41. Wypłata odszkodowania.

42. Termin wypłaty odszkodowania.

43. Określenie odpowiedzialności.

44. Zwrot odszkodowania.

Rozdział  VII.

Przyznanie opłat.

45. Wynagrodzenie za przewóz.

46. Zaliczanie należności w razie dosłania lub zwrotu.

47. Należność za doręczanie pośpieszne.

48. Opłata za dosłanie w kraju przeznaczenia.

49. Różne należności.

50. Podział opłat i należności za pobranie,

51. Należność asekuracyjna.

Rozdział  VIII.

Różne postanowienia.

52. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

53. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

54. Wejście w życie i okres ważności Porozumienia.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

I. Eksploatacja służby przez przedsiębiorstwa przewozowe.

II. Połączenia lotnicze.

III. Tranzyt.

IV. Opłaty dodatkowe.

V. Dopłaty specjalne.

VI. Opłaty specjalne.

VII. Paczki z podaną wartością.

VIII. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

IX. Waga, wymiary i objętość.

X. Paczki ochronne.

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Afganistan, Albanja, Niemcy, Królestwo Arabji Saudyjskiej, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Kolonja Kongo belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Costa-Rica, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, zespół Kolonij hiszpańskich, Estopja, Etjopja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty francuskie w Indochinach, zespół innych Kolonij francuskich, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Węgry, Indje brytyjskie, Irak, Islandja, Włochy, zespół Kolonij włoskich, Japonja, Korea, zespół innych Posiadłości japońskich, Łotwa, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syrja i Liban), Republika Liberja, Litwa, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Nikaragua, Norwegja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Curacao i Surinam, Indje holenderskie, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonje portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Republika Salwador, Terytorjum Sarry, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławji.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych Krajów, na mocy artykułu 3 Światowej Konwencji Pocztowej, zawarli w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, następujące Porozumienie:

Rozdział  I.

Artykuł  1.

Przedmiot Porozumienia.

1. Pod nazwą "Paczki pocztowe" mogą być przesyłane między krajami zawierającemi Porozumienie, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub kilku z nich, paczki do wagi 20 kilogramów, które, zależnie od wagi, dzielą się na następujące kategorje:

1.	do	1	kilogramu
2.	ponad	1	do	5	kilogramów
3.	"	5	"	10	"
4.	"	10	"	15	"
5.	"	15	"	20	"

2. Wymiana paczek ponad 10 kilogramów jest nieobowiązkowa.

Rozdział  II.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł  2.

Opłacanie. Opłaty.

1. Paczki pocztowe winny być opłacane przy nadaniu.

2. Opłata składa się z udziałów, przypadających na każdy Zarząd, biorący udział w przewozie lądowym lub morskim. O ile zachodzi potrzeba dolicza się także należności i opłaty dodatkowej przewidziane w poniżej podanych artykułach 5 do 8.

Artykuł  3.

Należność lądowa.

Opłata za przewóz lądowy wynosi dla każdego kraju:

30	centymów	od	paczki	do	1	kilogramu,
50	"	"	"	ponad	1	do	5	kilogr.
100	"	"	"	"	5	"	10	"
150	"	"	"	"	10	"	20	"
200	"	"	"	"	15	"	20	"

Jednakże w odniesieniu do paczek ostatnich dwóch kategoryj wagi Zarządy wysyłające i odbierające mają prawo według własnego uznania ustalić przypadające im opłaty za przewóz.

Artykuł  4.

Należność morska.

Przy przewozie morskim każdemu Zarządowi, biorącemu udział w tym przewozie, należy się opłata w wysokości jak następuje:

	Paczki
Długość rejsów 1	do 1 kg.	ponad 1 do 5 kg.	ponad 5 do 10 kg.	ponad 10 do 15 kg.	ponad 15 do 20 kg.
1	2	3	4	5	6
	fr. c.	fr. c.	fr. c.	fr. c.	fr. c.
Do 500 mil morskich	-.15	-.25	-.50	-.75	1.-
od 501- 1.000 mil morskich	-.25	-.40	-.75	1.10	1.60
" 1.001- 2.000 " "	-.40	-.60	1.10	1.60	2.25
" 2.001- 3.000 " "	-.50	-.80	1.45	2.10	2.90
" 3.001- 4.000 " "	-.60	1.-	1.80	2.60	3.55
" 4.001- 5.000 " "	-.70	1.20	2.15	3.10	4.20
" 5.001- 6.000 " "	-.80	1.40	2.50	3.60	4.85
" 6.001- 7.000 " "	-.90	1.60	2.85	4.10	5,50
" 7.001- 8.000 " "	1.-	1.80	3.30	4 60	6.15
" 8.001- 9.000 " "	1.10	2 -	3.55	5 10	6.80
" 9.001-10.000 " "	1.20	2.20	3.90	5.60	7.45
i t. d. dodając za każde
1.000 mil lub część 1.000 m.	-.10	-.20	-.35	-.50	-.65

Długość rejsów oblicza się, w danym wypadku, według średniej odległości między odnośnemi portami obydwu krajów, biorących udział w wymianie.

Nie pobiera się należności przewidzianej w ustępie pierwszym za przewóz morski między dwoma portami tego samego kraju, jeżeli Zarząd tego kraju już otrzymuje wynagrodzenie należne mu z tytułu przewozu paczek drogą lądową.

Artykuł  5.

Zniżka lub podwyżka należności lądowej.

Kraje, które podpisały niniejsze Porozumienie, mają prawo jednocześnie obniżać lub podwyższać przypadającą im należność lądową od przywożonych i wywożonych paczek, byleby przynajmniej na trzy miesiące naprzód powiadomiły o tem Zarząd poczt szwajcarskich.

Zmiany tych należności będą obowiązywały począwszy od następujących dat: 1 stycznia, 1 lipca. Zniżka lub podwyżka winna obowiązywać co najmniej jeden rok.

Podwyżka nie może w żadnym jednak wypadku dla poszczególnych kategoryj wagi przekraczać należności, przewidzianych w powyżej podanym artykule 3.

Artykuł  6.

Zniżka lub podwyżka należności morskiej.

Zarządy mają prawo zniżki lub podwyżki najwyżej o 50% na warunkach, przewidzianych w artykule 5, należności za przewóz morski, określonej w artykule 4.

Każda podwyżka musi być zastosowana również do paczek wysyłanych przez Zarząd, od którego są zależne środki wykonujące przewóz morski. Jednakże przepis ten nie odnosi się do stosunków między danym krajem a jego kolonjami i t. p., ani też do stosunków tych kolonij i t. p. między sobą.

Artykuł  7.

Opłata dodatkowa.

Każdy kraj, zawierający Porozumienie, może od paczek bądź nadawanych, bądź wydawanych w swoich urzędach pobierać opłatę dodatkową, wynoszącą 25 centymów od paczki.

Artykuł  8.

Paczki ochronne. Opłata specjalna.

1. Uważane są jako ochronne:

a) paczki, których jeden z wymiarów przekracza 1 m. 50 cm., lub których długość wraz z największym obwodem, mierzonym w kierunku innym niż długość, przekracza 3 metry;

h) paczki, które ze względu na swój kształt, rodzaj lub kruchość nie nadają się do łatwego załadowania z innemi paczkami, lub paczki, które wymagają specjalnych ostrożności jako to: rośliny i krzewy w koszykach, klatki puste lub ze zwierzętami żywemi, puste pudełka do cygar lub inne pudełka z ciężarami, meble, wyroby koszykarskie, żardinierki, wózki dziecinne, kołowrotki, rowery i t. p.

2. Zarządy, które zajmują się przewozem morskim, mogą uważać za ochronną każdą przewożoną przez siebie paczkę, a której jeden z wymiarów przekracza 1 m. 25 cm. lub którego objętość przekracza:

60 dm3	przy	paczkach	do wagi	5 kg;
80 dm3	"	"	ponad	5 do	10 kg;
100 dm3	"	"	"	10 do	15 kg;
120 dm3	"	"	"	15 do	20 kg.

3. Paczki ochronne dopuszcza się tylko w obronie z temi krajami, które zgadzają się na ich przewóz.

4. Dla paczek tych opłatę przewozową, pobieraną za paczki zwykłe, zwiększa się o 50% i w miarę potrzeby zaokrągla wzwyż do sumy podzielnej przez 5.

Artykuł  9.

Należność za pośrednictwo przy clenia.

Zarząd kraju przeznaczenia może pobierać za przekazanie do cła i za pośrednictwo przy cleniu lub też tylko za przekazanie do cła należność wynoszącą najwyżej 50 centymów od paczki. O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, należność powyższą pobiera się przy wydaniu paczki.

Artykuł  10.

Doręczanie adresatowi. Należność za doręczanie do mieszkania.

1. Paczki doręcza się adresatom w jak najkrótszym terminie, stosownie do postanowień obowiązujących w kraju przeznaczenia.

Kraj ten może pobierać należność za doręczenie do domu w wysokości należności za doręczanie, pobieranej w obrocie wewnętrznym, lecz najwyżej 50 centymów od paczki. Tę samą należność pobiera się w danym razie za każde następne doręczenie paczki adresatowi do domu.

2. Jeżeli paczek nie doręcza się do domu, o ich nadejściu należy niezwłocznie zawiadomić adresata. Kraje, w których przepisy wewnętrzne tego wymagają, mogą pobierać opłatę specjalną za doręczenie zawiadomienia; opłata ta nie może przekraczać opłaty za list zwykły pojedynczej wagi obrotu wewnętrznego. Tę samą opłatę stosuje się, w danym razie, przy każdem następnem doręczeniu do mieszkania nowego zawiadomienia.

Artykuł  11.

Należności celne i inne należności niepocztowe.

Zarządy mają prawo pobierać od adresatów paczek, prócz należności pocztowych, należności celne i wszelkie inne należności niepocztowe.

Artykuł  12.

Paczki wolne od należności.

W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, nadawcy, na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, mogą przyjąć na swój rachunek wszelkie należności pocztowe i niepocztowe, ciążące na paczkach przy ich wydaniu. Dopóki paczka nie została doręczona adresatowi, nadawca może, już po nadaniu, żądać za opłatą ustaloną dla listu poleconego pojedynczej wagi, aby paczka była doręczona jako wolna od opłat.

W tym wypadku nadawcy winni zobowiązać się do uiszczenia kwot, których zażądać może urząd przeznaczenia i w danym razie złożyć odpowiednią kaucję.

Zarząd kraju przeznaczenia ma prawo pobierać z tego tytułu należność za pośrednictwo, nie przekraczającą jednak 50 centymów od paczki. Należność ta jest niezależna od należności, przewidzianej w artykule 9.

Artykuł  13.

Należność za przepakowanie.

Zarząd, na którego obszarze paczka musiała być przepakowana dla zabezpieczenia jej zawartości, upoważniony jest do obciążenia paczki należnością za przepakowanie, której wysokość ustala się na 30 centymów od paczki. Należność ta może być stosowana jedynie w odniesieniu do paczek dosyłanych lub zwracanych do miejsca nadania i tylko jeden raz w czasie trwania przewozu z miejsca do miejsca.

Należność tę pobiera się od odbiorcy lub od nadawcy.

Artykuł  14.

Składowe.

Kraj przeznaczenia może pobierać ustalone przepisami wewnętrznemi składowe od paczek adresowanych posts-restante lub niepodjętych w przepisanych terminach.

Należność ta nie może jednak przekraczać 5 franków.

Artykuł  15.

Paczki ekspresowe.

1. Paczki, na życzenie nadawcy, mogą być doręczane adresatowi do mieszkania przez umyślnego posłańca, natychmiast po ich nadejściu, w krajach, których Zarządy zgadzają się na wykonywanie tej gałęzi służby.

2. Przesyłki takie, tak zwane "ekspresowe", podlegają oprócz opłaty normalnej należności specjalnej, wynoszącej 80 centymów, którą winien uiścić nadawca zgóry w całości bez względu na to czy paczka będzie doręczona adresatowi, czy też tylko zawiadomienie o jej nadejściu.

3. Jeżeli mieszkanie adresata znajduje się poza miejscowym okręgiem doręczeń urzędu przeznaczenia, za doręczenie przez umyślnego posłańca można pobrać należność uzupełniającą aż do wysokości opłaty ustalonej w obrocie wewnętrznym.

Doręczanie przez umyślnego posłańca nie jest jednakże w tym wypadku obowiązkowe.

4. W razie dosłania lub niedoręczalności paczki ekspresowej, należność uzupełniająca podlega zaliczeniu, stosownie do postanowień poniższego artykułu 47, § 2.

5. Doręczenie adresatowi bądź paczki, bądź zawiadomienia o tej nadejściu dokonywa się przez umyślnego posłańca tylko raz jeden. Po pierwszem bezskutecznem usiłowaniu doręczenia, paczkę przestaje się uważać za ekspresowa i doręcza się w sposób, ustalony dla paczek zwykłych.

Artykuł  16.

Zakazy.

1. Wysyłanie przedmiotów wymienionych w kolumnie 1 poniższej tabeli jest zakazane. Jeżeli paczki, zawierające te przedmioty, zostały wbrew zakazom przyjęte do wysłania, winny one być poddane postępowaniu wskazanemu w kolumnie 2.

Przedmioty	Postępowanie z paczkami przyjętemi wbrew zakazom
1	2
a) Przedmioty, które przez swoje właściwość lub opakowanie mogą przedstawiać niebezpieczeństwo dla funkcjonariuszów, brudzić lub niszczyć inne paczki;	) ) ) )należy postępować zgodnie z )przepisami wewnętrznemi Zarządu,
b. opium, morfina, kokaina i inne narkotyki; jednakże zakaz ten nie ma zastosowania do przesyłek wysyłanych w celach leczniczych lub naukowych do krajów, które pod tym warunkiem dopuszczają;	)który stwierdzi ich obecność; )jednakże przedmioty, wymienione pod )b, nie są w żadnym wypadku ani )wydawane adresatom ani zwracane do )miejsca nadania w wypadku }naruszenia przepisu przewidzianego
c. przedmioty, których przywóz lub obieg jest zakazany kraju przeznaczenia;	)pod d., gdy chodzi o dołączenie )tylko jednej przesyłki listowej, )postępuje się z nią w sposób
d. każdy dokument posiadający charakter korespondencji bieżącej lub osobistej, jak również wszelkiego rodzaju przesyłki listowe, noszące inny adres aniżeli adresata lub osób z nim mieszkających. Jednakże zezwala się na dołączenie otwartego rachunku, ograniczającego się do swych zasadniczych elementów;	)przepisany dla listów )nieopłaconych. Paczka nie może w )żadnym wypadku być zwrócona do )miejsca nadania; ) ) ) ) )
e. materjały wybuchowe, zapalne lub niebezpieczne; jednakże Zarządy mogą się porozumieć co do przewozu pistonów i ładunków w łuskach metalowych do ręcznej broni palnej, niewybuchających części ładunków artyleryjskich i zapalników;	) ) ) }zniszczy na miejscu przez Zarząd, )który stwierdzi ich obecność; ) )
f. przedmioty sprośne lub niemoralne;	) )
g. zwierzęta żywe, o ile przewóz ich za pośrednictwe poczty nie jest dozwolony przepisami pocztowemi odnośnych krajów;	) ) ) )
h. monety, banknoty, bilety zdawkowe lub jakiekolwiek walory na okaziciela, albo też platyna, złoto, srebro obrobione lub nieobrobione, klejnoty, biżuterja i inne kosztowności, w paczkach bez podanej wartości przeznaczonych do krajów, które dopuszczają podawanie wartości.	)zwrócić do kraju nadania, z )wyjątkiem wypadku, gdy Zarząd }przeznaczenia zgadza się na )doręczenie ich nadawcom na )warunkach przewidzianych jego )przepisami wewnętrznemi.

2. W razie gdyby paczki, przyjęte wbrew zakazom do przewozu, nie zostały zwrócone do miejsca nadania, ani doręczone adresatowi, Zarząd wysyłający winien być powiadomiony jak najdokładniej o postępowaniu zastosowanem do tych paczek.

Artykuł  17.

Paczki przyjęte do przewozu wbrew przepisom.

Paczki, których waga lub wymiary przekraczają w sposób widoczny dopuszczalne granice, a które byłyby przyjęte do przewozu wbrew przepisom, podlegają postępowaniu ustalonemu dla przesyłek wymienionych w artykule 16, § 1, litery g i h.

Artykuł  18.

Paczki dla jeńców wojennych.

Paczki, adresowane do jeńców wojennych lub przez nich nadawane, z wyjątkiem paczek za pobraniem, wolne są od wszelkich przewidzianych niniejszem Porozumieniem opłat zarówno w kraju nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących. Za paczki te nie zalicza się żadnych należności, ani też nie wypłaca się odszkodowania w razie ich zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości.

Tym samym przepisom podlegają paczki, dotyczące jeńców wojennych, wysyłane lub otrzymywane już to bezpośrednio, już to pośrednio przez biura wywiadowcze, które przypuszczalnie byłyby urządzone dla tych osób w krajach prowadzących wojnę lub w krajach neutralnych, które na swojem terytorjum dały schronienie wojskowym stron walczących.

Wojskowi stron walczących, przyjęci przez kraj neutralny i tam internowani, pod względem stosowania powyższych postanowień uważani są narówni z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł  19.

Wycofanie. Zmiana adresu.

Nadawca może żądać wycofania paczki lub zmiany jej adresu na warunkach przewidzianych w artykule 51 Konwencji dla przesyłek listowych, z tem zastrzeżeniem, że w razie żądania zwrotu lub dosłania paczki nadawca jest obowiązany zgóry zapewnić pokrycie należności za nowy przewóz.

Za paczki z podaną wartością, co do których żądano w drodze telegraficznej zmiany adresu, do (opłaty za telegram dodaje się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  20.

Poświadczenie odbioru,

Nadawca paczki może otrzymać poświadczenie odbioru na zasadach ustalonych w artykule 55 Konwencji.

Artykuł  21.

Dosyłanie.

1. Paczka może być dosłana z powodu zmiany miejsca pobytu adresata w kraju przeznaczenia bądź to na skutek żądania nadawcy lub adresata, bądź też bez specjalnego żądania, o ile na to zezwalają przepisy wewnętrzne kraju przeznaczenia.

Dosłanie paczki z jednego kraju do drugiego może nastąpić tylko na żądanie nadawcy lub adresata, o ile paczka odpowiada warunkom wymaganym dla tego nowego przewozu.

Nadawca może zastrzec się przeciw wszelkim dosyłaniom przez umieszczenie stosownej notatki na adresie pomocniczym i na paczce.

2. Dosłanie paczki z jednego kraju do drugiego z powodu zmiany miejsca pobytu adresata upoważnia do pobrania dodatkowej opłaty, ustalonej w artykułach 3 do 8 i 35, §§ 3 i 5. Jeżeli paczka została dostana wewnątrz kraju przeznaczenia, Zarząd tego kraju może pobrać opłatę za dosłanie według przepisów wewnętrznych. Wyżej wspomniane opłaty, podlegające zaliczeniu w razie dalszego dosłania lub zwrotu do kraju nadania, pobiera się od adresatowi lub, w danym razie, od nadawców, niezależnie od zwrotu należności celnych i innych należności specjalnych, na których umorzenie kraj przeznaczenia lnie zgadza się.

To samo postępowanie obowiązuje dla paczek, objętych którymkolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 16.

3. Dosyłanie paczek mylnie skierowanych lub zwrot paczek przyjętych do przewozu wbrew przepisom odbywa się według 'postanowień artykułu 134, §§ 1 i 2 Regulaminu.

4. W razie dosłania terminy przechowania w nowym urzędzie przeznaczenia są takie same, jak terminy przewidziane w poniższym artykule 22 § 5.

Artykuł  22.

Paczki niedoręczalne.

1. Nadawcy winni podawać na odwrotnej stronie adresu pomocniczego i na samej paczce, jak się ma postąpić z ich przesyłką w razie niedoręczalności.

Jeżeli przepis ten nie jest zachowany, a paczki stają się niedoręczalne, zwraca się je natychmiast do urzędu nadania.

O ile to jest możliwe, zwrot paczki winien nastąpić tą samą drogą przewozu jaką przyszła.

2. Zwrot paczki niedoręczalnej winien nastąpić również niezwłocznie, jeżeli zarządzenie nadawcy, wyrażone na adresie pomocniczym i na paczce, nie dało żądanego wyniku.

Jeżeli w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności nadawca (lub osoba trzecia, o której mowa w artykule 108, § 1 Regulaminu,) wydał jedno lub kilka zarządzeń, wymienionych pod literami i, b, c, d lub e artykułu 136, § 1 Regulaminu, i jeżeli mimo wykonania jego zarządzeń cel nie został osiągnięty, paczkę zwraca się do urzędu nadania.

3. Do czasu otrzymania zarządzeń od nadawcy Zarząd kraju przeznaczenia może albo doręczyć w danym razie paczkę adresatowi pierwotnemu lub też innemu, którego adres został podany, albo też może ją dosłać według nowego adresu.

4. Można pobrać od nadawcy lub osoby trzeciej, o których mowa w artykule 108 § 1 Regulaminu, w chwili wypełniania przez nie druku o niedoręczalności, wymienionego w artykule 135 Regulaminu, opłatę, której wysokość nie może przekraczać podwójnej opłaty za list pojedynczej wagi. Jeżeli chodzi o kilka paczek, będących przedmiotem jednego tylko zawiadomienia o niedoręczalności, zgodnie z postanowieniami Regulaminu, opłata może być pobrana tylko w pojedynczej wysokości.

Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od dnia wysłania zawiadomienia o niedoręczalności urząd przeznaczenia nie otrzyma odpowiednich zarządzeń, paczkę zwraca się do urzędu nadania. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

5. Paczki, o których nadejściu zawiadomiono adresatów, przechowuje się do ich dyspozycji przez piętnaście dni lub najdłużej przez miesiąc, licząc od dnia następnego po wysłaniu zawiadomienia. Po upływie tego terminu paczkę uważa się za niedoręczalną.

Jeżeli nie można wysłać zawiadomienia, paczki, przechowane do dyspozycji adresatów, jak również paczki, adresowane poste-restante, uważa się za niedoręczalne dopiero po upływie terminu przechowania, ustalonego przepisami- kraju przeznaczenia. Jednakże termin ten zasadniczo nie może przekraczać >dwóch miesięcy z wyjątkiem wypadku, o ile Zarząd kraju przeznaczenia uważa za stosowne przedłużyć termin przechowania do czterech miesięcy najwyżej.

Paczkę należy zwrócić do kraju nadania w krótszym czasie, jeżeli tego wymaga zarządzenie nadawcy, wyrażone na odwrocie adresu pomocniczego i na paczce, w języku znanym w kraju przeznaczenia.

6. Za zwrot paczek niedoręczalnych pobiera (się opłaty, przewidziane w artykule 21, § 2.

Artykuł  23.

Umarzanie należności celnych i innych należności niepocztowych.

Zarządy obowiązują się do czynienia starań u odnośnych władz swego kraju co do umarzania należności celnych i innych należności niepocztowych od paczek, zwracanych do kraju nadania, których zrzekli się nadawcy, zniszczonych z powodu całkowitego zepsucia zawartości lub dosyłanych do trzeciego kraju.

Ten sam sposób postępowania mają stosować Zarządy do paczek zaginionych, ograbionych lub uszkodzonych w ich służbie.

Artykuł  24.

Sprzedaż. Zniszczenie.

Przedmioty mogące ulec szybkiemu zepsuciu lub gniciu można sprzedać niezwłocznie, nawet podczas przewozu do miejsca przeznaczenia lub zpowrotem, na korzyść osoby uprawnionej, bez uprzedniego zawiadomienia i bez postępowania sądowego. O ile z jakiegokolwiek powodu sprzedaż jest niemożliwa przedmioty zepsute lub zgniłe niszczy się.

Artykuł  25.

Paczki, których zrzekł się nadawca.

Paczek, których nie można było doręczyć adresatom, a których nadawcy zrzekli się, nie zwraca się. Zarząd kraju przeznaczenia postępuje z niemi według swojego ustawodawstwa.

Artykuł  26.

Pobieranie kosztów od nadawcy.

Nadawcy obowiązani są do zwrotu kosztów za przewóz oraz innych kosztów poniesionych przez Zarządy z powodu niedoręczalności paczek, nawet w tym wypadku jeżeli paczek tych zrzekł się nadawca, lub gdy zostały one sprzedane albo zniszczone. Kosztami temi obciąża się Zarząd kraju nadania.

Jeżeli nadawca podaje jako adres "poste-restante" lub hotel, urząd nadawczy może pobierać kaucje na pokrycie kosztów, które mogłyby być spowodowane niedoręczeniem paczek.

Artykuł  27.

Reklamacje.

1. Za reklamację każdej paczki lub każdego przekazu pobraniowego można pobrać należność stałą do wysokości najwyżej 60 centymów.

Należność tę pobiera się od każdej paczki, nawet wówczas gdy reklamacja dotyczy kilku paczek nadanych jednocześnie przez tego samego nadawcę do jednego i tego samego odbiorcy.

Od nadawcy, który uiścił specjalną należność na poświadczenie odbioru, nie pobiera się należności za reklamację.

2. Wnoszenie reklamacji dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia, następującego po nadaniu paczki.

Jednakże każdy Zarząd winien uwzględnić zwykłe żądania informacji, wniesione po tym terminie, na skierowane do niego przez inny Zarząd w odniesieiniu do przesyłek nadanych w czasie krótszym niż dwa lata.

3. Każdy Zarząd obowiązany jest przyjmować reklamacje, dotyczące paczek nadanych na terytorjum innych Zarządów.

4. Jeżeli wniesienie reklamacji nastąpiło z winy poczty, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  28.

Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównanie kwot zainkasowanych.

1. Paczki można wysyłać za pobraniem w obrocie z krajami, których Zarządy porozumiały się co do prowadzenia tej służby.

2. Do paczek za pobraniem stosuje się te same formalności i opłaty, jakie obowiązują przy paczkach zwykłych lub przy paczkach z podaną wartością.

Ponadto nadawca opłaca zgóry:

(a) opłatę stałą, która nie może przekraczać 50 centymów od paczki, i należność procentową nieprzekraczającą ¹/₂% kwoty pobrania, jeżeli żąda, alby należność ta została wpłacona zapomocą przekazu pobraniowego, który wystawia się bezpłatnie;

(b) opłatę stałą w. wysokości najwyżej 25 centymów, jeżeli żąda wpłacenia tej należności na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki.

3. Sposób wpłacenia przewidziany w § 2 litera (b) dopuszczony jest tylko wtedy, gdy zainteresowane Zarządy przyjęły ten sposób wyrównywania. Zarząd przeznaczenia wpłaca na konto czekowe, zapomocą zawiadomienia o wpłacie obrotu wewnętrznego, kwotę zainkasowaną od odbiorcy, po potrąceniu opłaty stałej najwyżsi 25 centymów i zwykłej opłaty za wpłaty, stosowanej w obrocie wewnętrznym.

4. Niezależnie od sposobu dokonania wpłaty, najwyższa kwota pobrania równa się kwocie ustalonej dla przekazów pocztowych przeznaczonych do kraju nadania paczki.

5. W braku porozumienia odmiennego, kwota pobrania wyrażona jest w walucie kraju nadania paczki. Jednakże w razie wpłacenia na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki, kwota pobrania winna być wyrażona w walucie tego kraju.

6. Każdy Zarząd, dla pobrania należności procentowych przewidzianych w § 2 litera (a), ma prawo zastosować sposób uregulowania, który najlepiej odpowiada potrzebom jego służby.

7. Każdy Zarząd obowiązany jest przewozić w-tranzycie paczki obciążone pobraniem, nawet gdyby nie dopuszczał takich przesyłek w swej służbie. Kraje pośredniczące mają również zezwalać na tranzyt paczek, których kwota pobrania przekracza najwyższą kwotę ustaloną w ich własnym obrocie.

Artykuł  29.

Unieważnienie lub zmniejszenie kwoty pobrania.

Nadawca paczki za pobraniem może żądać unieważnienia lub zmniejszenia kwoty pobrania.

Takie żądania podlegają postanowieniom artykułu 64 Konwencji.

Artykuł  30.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości.

Zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości paczki za pobraniem pociąga za sobą odpowiedzialność Zarządu pocztowego na zasadach określonych w poniżej podanym rozdziale VI.

Artykuł  31.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

1. Jeżeli paczkę wydano odbiorcy bez zainkasowania kwoty pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 27, i o ile to niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub niedbalstwa i jeżeli zawartość paczki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykule 16, § 1, litery b, c, e, f, g i h, oraz jeżeli na paczce nie podano fałszywej wartości w celach oszukańczych.

Te same zasady stosują się w wypadku, gdy od odbiorcy zainkasowano kwotę niższą od podanej kwoty pobrania, albo też, gdy dokonano oszukańczego zainkasowania.

Odszkodowanie w żadnym razie nie może przekraczać kwoty pobrania.

2. Zarząd, który dokonał wypłaty odszkodowania, wstępuje do wysokości kwoty tego odszkodowania we wszystkie prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek możliwego poszukiwania zwrotnego (regres) przeciwko odbiorcy, nadawcy lub osobom trzecim.

Artykuł  32.

Określenie odpowiedzialności.

Wypłatę kwot pobrania prawidłowo zainkasowanych, jak również wypłatę odszkodowania, przewidzianego w artykule 31, uskutecznia Zarząd kraju nadania na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Zarząd ten ponosi odpowiedzialność, o ile nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła skutkiem nieprzestrzegania przez Zarząd kraju nadania jakiegokolwiek przepisu regulaminowego, lub że na paczce i odnośnym adresie pomocniczym, w chwili przekazania ich jego służbie, nie było znamion, przewidzianych Regulaminem dotyczącym paczek za pobraniem.

Jeżeli kwotę, ciążącą na zaginionej w służbie pocztowej paczce za pobraniem, zainkasowano w sposób oszukańczy, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad poniższego artykułu 43.

Jednakże, odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nieuczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w poniższych artykułach 38 i 39 za paczki bez pobrania. Inne Zarządy pokrywają w równych częściach niepokrytą część odszkodowania.

Artykuł  33.

Stosowanie postanowień Konwencji przy odszkodowaniach i wypłatach. Terminy wypłaty i zwrot zaliczek.

Postanowienia artykułów 66, 68, 69 i 71 Konwencji stosują się również do paczek za pobraniem.

Artykuł  34.

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

1. Kwoty przekazu pobraniowego, niewypłaconej z jakiegokolwiek powodu adresatowi, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania paczki za pobraniem przechowuje wspomnianą kwotę do dyspozycji osoby uprawnionej; z chwilą zaś upływu okresu czasu prawnego przedawnienia kwota przechodzi ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami, przewidzianemi w Regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom ustalonym w Porozumieniu o przekazach pocztowych.

2. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu zawiadomienie o wpłacie, wystawione stosownie do przepisów artykułu 28, nie może być wpisane na dobro osoby wskazanej przez nadawcę paczki za pobraniem, wówczas kwotę zawiadomienia Zarząd, który ją zainkasował, winien oddać do dyspozycji Zarządu kraju nadania paczki w celu wypłacenia jej nadawcy,

O ile wypłata nie może być uskuteczniona, należy postąpić w myśl przepisów § 1.

Rozdział  IV

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł  35.

Opłaty i warunki przesyłania.

1. Paczki z podaną wartością dopuszcza się w obrocie z krajami, których Zarządy wykonywają tę gałąź służby.

2. Każdy Zarząd ma prawo we własnym zakresie ograniczyć wysokość podanej wartości do kwoty, która nie może być niższa od 1.000 franków.

W stosunkach między krajami, które w odmienny sposób ustaliły najwyższą kwotę, najniższa kwota podana winna być wzajemnie przestrzegana.

3. Niezależnie od opłat za paczki zwykłe pobiera się z tytułu należności asekuracyjnej od każdych 300 franków podanej wartości lub ich części:

(a) po 5 centymów dla każdego Zarządu, uczestniczącego w przewozie lądowym;

(b) po 10 centymów za użycie przewozu morskiego.

4. Zarząd kraju nadania może jednak pobierać ryczałtową należność asekuracyjną, która nie może przekraczać 50 centymów od każdych 300 franków podanej wartości lub ich części.

5. Kraje, które za paczki z podaną wartością przyjmują na siebie ryzyko jakie mogłoby wyniknąć z wypadków siły wyższej, są upoważnione do pobierania specjalnej opłaty pod warunkiem, aby ogólna kwota tej opłaty łącznie z należnością asekuracyjną nie przekraczała należności, przewidzianej w poprzednim § 4.

6. Zarząd kraju nadania może pobierać należność ekspedycyjną, która nie może przekraczać 50 centymów od każdej paczki.

7. Nadawca paczki z podaną wartością winien otrzymać przy nadaniu bezpłatny dowód nadania swej przesyłki.

Artykuł  36.

Oszukańcze podanie wartości.

Podana kwota wartości nie może przekraczać rzeczywistej wartości paczki; natomiast pozwala się podawać tylko część tej wartości.

Wszelkie podawanie w celach oszukańczych wartości wyższej aniżeli wartość rzeczywista paczki pociąga za sobą odpowiedzialność sądową według ustawodawstwa kraju nadania.

Rozdział  V.

PACZKI PILNE.

Artykuł  37.

Opłaty i warunki przesyłania,

1. W obrocie między krajami, które się na to zgodziły, nadawca może żądać, by paczkę, w miarę możności, przesłano zapomocą połączeń pośpiesznych, używanych do przewozu przesyłek listowych.

2. Za paczki te, uznane jako pilne, jedynie opłaty i podwyżki, określone w artykułach 3, 5 i 7, pobiera się w wymiarze podwójnym. Wszelkie inne koszty stosuje się bez podwyżki.

Paczki pilne, uważane jako ochronne, podlegają pozatem pojedynczej opłacie dodatkowej, określonej artykułem 8, § 4.

Rozdział  VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  38.

Zakres odpowiedzialności.

1. Z wyjątkiem wypadków, przewidzianych W poniższym artykule 39, Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości paczek.

Nadawcy przysługuje prawo od odszkodowania, odpowiadającego stracie rzeczywiście poniesionej wskutek zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości. Odszkodowanie za paczki zwykłe nie może przekraczać:

10	franków	za	paczkę	do wagi	1	kg.
25	"	"	"	powyżej	1	do	5	kg.
40	"	"	"	"	5	"	10	"
55	"	"	"	"	10	"	15	"

Odszkodowanie za paczki z podaną wartością nie może w żadnym wypadku przekraczać wysokości podanej wartości we frankach złotych.

Odszkodowanie wypłaca się adresatowi, jeżeli tego żąda, bądź to na podstawie wniesienia zastrzeżeń przy odbiorze paczki ograbionej lub uszkodzonej, bądź też jeżeli udowodni, że nadawca zrzekł się swych praw na jego korzyść.

2. Nie uwzględnia się pośrednich szkód lub nieosiągniętych korzyści.

3. Odszkodowanie oblicza się po cenie rynkowej, przeliczonej na franki złote, za towary tego samego gatunku i jakości w miejscu i czasie, w którym towar przyjęto do przesłania. W braku cen rynkowych odszkodowanie oblicza się podług zwykłej wartości towaru, ocenionego według tych samych zasad.

4. W tych wypadkach, gdy odszkodowanie należy się za zaginięcie, zniszczenie lub całkowite ograbienie zawartości paczki, nadawca ma prócz tego prawo do zwrotu uiszczonych opłat i należności, z wyjątkiem opłat przewidzianych w poniższym § 5. To samo stosuje się do paczek nieprzyjętych przez adresatów z powodu złego ich stanu, o ile stan taki może być przypisany poczcie i powoduje jej odpowiedzialność.

Jeżeli zaginięcie, zniszczenie lub ograbienie zawartości zostało spowodowane wypadkami siły wyższej i nie wypłaca się odszkodowania, nadawca ma prawo do zwrotu udziałów za niewykonany przewóz lub niewykonane czynności specjalne.

5. We wszystkich wypadkach należność asekuracyjna przypada Zarządom pocztowym.

6. Nadawca paczki jest odpowiedzialny, W granicach podanych w § 1, za wszelkie szkody spowodowane przez jego paczkę w odniesieniu do każdej uszkodzonej paczki, jeżeli powód tego uszkodzenia zostanie należycie ustalony, a niema się do czynienia z winą lub zaniedbaniem organów przewozowych. Wytoczenie roszczeń przeciwko nadawcy należy do Zarządu kraju nadania.

Artykuł  39.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności:

a) w wypadkach siły wyższej; jednakże odpowiedzialność istnieje w odniesieniu do Zarządu kraju nadania, który przyjął na siebie ryzyko jakie mogłoby wyniknąć z wypadków siły wyższej (artykuł 35, § 5). Kraj odpowiedzialny za zagubienie, ograbienie lub uszkodzenie winien, zgodnie ze swojem ustawodawstwem wewnętrznem, ustalić czy zagubienie, ograbienie lub uszkodzenie jest wynikiem okoliczności stanowiących wypadek siły wyższej;

b) jeżeli dowód ich odpowiedzialności nie został w inny sposób przeprowadzony, a Zarządy nie mogą zdać sprawy z powierzonych paczek wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej;

c) za stratę wynikłą z winy lub niedbalstwa nadawcy, albo też z powodu właściwości przesyłki;

d) za paczki, których zawartość podpada pod którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 16, § 1, litery b), c), e), f), g) i h);

e) za paczki, których wartość w celach oszukańczych została podana w kwocie wyższej aniżeli wartość rzeczywista;

f) za paczki, zajęte przez organa celne z powodu fałszywego podania zawartości;

g) jeżeli nadawca nie wniósł reklamacji w terminie jednego roku, przewidzianym w artykule 27, § 2.

Artykuł  40.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za paczki, które zostały doręczone na warunkach ustalonych ich przepisami wewnętrznemi, dla danego rodzaju.

Jednakże odpowiedzialność nie ustaje, jeżeli adresat lub w razie zwrotu nadawca zgłosi zastrzeżenie przy odbiorze paczki ograbionej lub uszkodzonej.

Artykuł  41.

Wypłata odszkodowania.

Poza wyjątkiem przewidzianym w artykule 38 § 1 ustęp ostatni, obowiązek wypłacania odszkodowania oraz opłat i należności podlegających zwrotowi ciąży na Zarządzie kraju, któremu podlega urząd nadawczy paczki z zastrzeżeniem prawa zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu ponoszącego odpowiedzialność.

Artykuł  42.

Termin wypłaty odszkodowania.

1. Wypłatę odszkodowania należy uskutecznić w terminie jak najkrótszym, najpóźniej w ciągu jednego roku, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji.

Zarząd, do którego należy wypłata odszkodowania, może w drodze wyjątku odroczyć jego wypłatę poza ten termin, jeżeli nie wyjaśniono jeszcze, czy zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości przesyłki nie należy przypisać wypadkowi siły wyższej.

2. Zarząd kraju nadania lub przeznaczenia, zależnie od wypadku, ma prawo wypłacić odszkodowanie uprawnionemu na rachunek tego z pośród Zarządów uczestniczących w przewozie, który powiadomiony w sposób właściwy nie załatwił sprawy w ciągu sześciu miesięcy; termin ten w obrocie z krajami odległemi przedłuża się do dziewięciu miesięcy.

Artykuł  43.

Określenie odpowiedzialności.

1. Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który, przyjąwszy paczkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania paczki adresatowi, ani, w danym razie, prawidłowego jej przekazania następnemu Zarządowi.

Zarząd pośredniczący lub przeznaczenia jest, aż do dostarczenia dowodów przeciwnych, zwolniony od wszelkiej odpowiedzialności:

a) jeżeli przestrzegał on postanowień artykułu 145, §§ 1 i 4 do 6 Regulaminu;

b) jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację już po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących paczki poszukiwanej, ponieważ upłynął termin przechowania, przewidziany w artykule 152 Regulaminu; zastrzeżenie to nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten miał miejsce, odnośne Zarządy ponoszą szkodę w równych częściach. Przepis ten dotyczy szczególnie wypadków przekazywania paczek ryczałtem. Jednakże jeżeli ograbienie lub uszkodzenie zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia, lub w wypadku zwrotu do nadawcy w kraju nadania, należy do Zarządu odnośnego kraju udowodnienie, że ani opakowanie, ani zamknięcie paczki nie doznały widocznych uszkodzeń oraz, że waga, gdy chodzi o paczkę z podaną wartością, nie różni się od wagi stwierdzonej w chwili nadania.

Jeżeli odnośny dowód został przeprowadzony przez Zarząd przeznaczenia lub, w danym razie, przez Zarząd nadania, żaden z innych zainteresowanych Zarządów nie może uchylić się od udziału w odpowiedzialności, powołując się na fakt przekazania paczki następnemu Zarządowi bez zastrzeżeń z jego strony.

2. Gdy zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości paczki przypisać należy okolicznościom siły wyższej, Zarząd, na którego terytorjum lub w którego służbie miało miejsce zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie, w takim tylko razie ponosi odpowiedzialność wobec Zarządu kraju nadania, jeżeli oba te kraje przyjęły na siebie ryzyko, jakie mogłoby wyniknąć z wypadków siły wyższej.

3. Należności celne i inne, których umorzenia nie można było uzyskać, obciążają organy przewozowe odpowiedzialne za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie.

4. Zarząd, który dokonał wypłaty odszkodowania, wstępuje do wysokości kwoty tego odszkodowania w prawa osoby, która otrzymała odszkodowanie, na wypadek możliwego zwrotnego poszukiwania (regres) bądź to przeciwko adresatowi, bądź też przeciwko nadawcy lub osobom trzecim.

5. W razie późniejszego odnalezienia paczki, uważanej za zaginioną, osoba, której wypłacono odszkodowanie, winna być zawiadomiona, że za zwrotem wypłaconego odszkodowania może otrzymać paczkę.

Artykuł  44.

Zwrot odszkodowania.

1. Zarząd ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek w myśl artykułu 42 dokonano wypłaty, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania w terminie trzymiesięcznym, licząc od dnia wysłania zawiadomienia o uskutecznionej wypłacie, kwotę odszkodowania rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Jeżeli odszkodowanie ma być pokryte przez kilka Zarządów zgodnie z artykułem 43, całość należnego odszkodowania ma być wypłacona Zarządowi wysyłającemu, w terminie podanym w poprzednim ustępie, przez pierwszy Zarząd, który otrzymawszy w porządku reklamowaną paczkę nie jest w stanie udowodnić prawidłowego jej przekazania innemu Zarządowi. Do tego Zarządu należy uzyskanie od innych Zarządów współodpowiedzialnych ewentualnych udziałów każdego z nich w odszkodowaniu uprawnionego.

2. Zwrot Zarządowi - wierzycielowi uskutecznia się bez kosztów dla tego Zarządu, bądź to przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju wierzyciela, bądź też gotówką w obiegowej walucie kraju - wierzyciela.

Gdy odpowiedzialność została ustalona, jak również w wypadku przewidzianym w artykule 42, § 2, kwotę odszkodowania można również pobrać z urzędu przez wpisanie jej na rachunek kraju, ponoszącego odpowiedzialność, bądź wprost, bądź za pośrednictwem pierwszego Zarządu pośredniczącego, który ze swej strony obciąża Zarząd następny, przyczem postępowanie to powtarza się dopóty, dopóki kwoty wypłaconej nie wpisze się na dług Zarządu ponoszącego odpowiedzialność.

Po upływie trzech miesięcy kwota należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 5% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

3. Zarząd kraju nadania może żądać zwrotu odszkodowania od Zarządu ponoszącego odpowiedzialność tylko przed upływem dwóch lat, licząc od wysłania zawiadomienia o zaginięciu, ograbieniu lub uszkodzeniu, albo też po dniu wygaśnięcia terminu, przewidzianego w artykule 42, § 2.

4. Zarząd, którego odpowiedzialność została należycie ustalona, a który odmówił początkowo wypłaty odszkodowania, obowiązany jest ponieść wszelkie koszta dodatkowe, powstałe wskutek nieusprawiedliwionego przewlekania wypłaty.

5. Powyższe postanowienia stosują się do Zarządu przeznaczenia zamiast do Zarządu nadania, w wypadku gdy odszkodowanie wypłacono do rąk adresata, zgodnie z postanowieniami artykułu 38, § 1 ustęp ostatni.

Rozdział  VII.

PRZYZNANIE OPŁAT.

Artykuł  45.

Wynagrodzenie za przewóz.

Zarząd wysyłający wypłaca od każdej paczki:

a) Zarządowi kraju przeznaczenia - należności przypadające mu w myśl postanowień artykułów 3 do 8 i 37;

b) każdemu Zarządowi pośredniczącemu w przewozie - opłaty, ustalone w artykułach 3, 4, 6, 8 i 37.

Artykuł  46.

Zaliczanie należności w razie dostania lub zwrotu.

W razie zwrotu lub dosłania paczki do miejsca nadania, Zarząd dosyłający zalicza na swoją korzyść od Zarządu następnego przypadający mu udział oraz, W danym razie:

a) należność za pośrednictwo przy cleniu, przewidzianą w artykule 9;

b) opłatę za doręczenie do mieszkania, przewidzianą w artykule 10, § 1;

c) należność za zawiadomienie adresata, przewidzianą w artykule 10, § 2;

d) należność za przepakowanie, przewidzianą w artykule 13;

e) składowe, przewidziane w artykule 14;

f) opłatę za dosłanie, przewidzianą w artykule 21, § 2;

g) niepokryte należności niepocztowe.

Zarządy pośredniczące postępują w ten sam sposób, jak to przepisane jest w artykule 134 Regulaminu.

Artykuł  47.

Należność za doręczanie pośpieszne.

1. Należność specjalna za doręczanie pośpieszne, przewidziana w artykule 15, § 2, stanowi część wynagrodzenia, przypadającego Zarządowi kraju przeznaczenia.

Jeżeli paczkę ekspresową, której nie starano się doręczyć, dosyła się do innego kraju, należność tę zalicza się na doborowego kraju przeznaczenia. O ile zaś kraj ten nie podejmuje się doręczania przesyłek przez umyślnego posłańca, należność przypada Zarządowi kraju pierwotnego przeznaczenia; tak samo ma się rzecz z paczkami ekspresowemi niedoręczalnemi.

2. W razie dostania lub zwrotu do miejsca nadania paczki ekspresowej, Zarząd, który starał się paczkę doręczyć, zalicza do zwrotu odnośnemu Zarządowi należność uzupełniającą, przewidzianą w artykule 15, §§ 3 i 4: wyjątek stanowi uiszczenie tej należności przy podjętej próbie doręczenia paczki do mieszkania adresata.

Artykuł  48.

Opłata za dosłanie w kraju przeznaczenia.

Opłatę za dosłanie, przewidzianą w artykule 21, § 2, zalicza się w razie późniejszego dosłania lub zwrotu do miejsca nadania na korzyść kraju, który dokonał dosłania w obrębie swego terytorjum.

Artykuł  49.

Różne należności.

1. Następujące należności przypadają w całości Zarządowi, który je pobrał:

a) opłata przewidziana za żądanie doręczenia paczki jako wolnej od należności, złożone po jej nadaniu (artykuł 12, ustęp 1-szy);

b) należność stała za poświadczenie odbioru (artykuł 20);

c) należność za zawiadomienie o niedoręczalności paczki (artykuł 22, § 4);

d) należność za reklamację (artykuł 27, § 1);

e) należność ekspedycyjna od paczek z podaną wartością (artykuł 35, § 6).

2. Należności za pośrednictwo przy cleniu, zawiadomienie o nadejściu, doręczenie do mieszkania i składowe (art. 9, 10 i 14) pobiera Zarząd kraju przeznaczenia. To samo dotyczy należności za pośrednictwo (artykuł 12, ustęp 3), przypadającej temu Zarządowi od Zarządu kraju nadania.

3. Należność za przepakowanie (artykuł 13) przypada Zarządowi, do którego należy urząd, który dokonał przepakowania.

Artykuł  50.

Podział opłat i należności za pobranie.

Zarząd kraju nadania wypłaca Zarządowi kraju przeznaczenia, na warunkach ustalonych w Regulaminie, udział stały w wysokości 20 centymów od każdego pobrania oraz 1/4% od ogólnej kwoty wypłaconych przekazów pobraniowych.

Opłaty, przewidziane w artykule 28, §§ 2, litera b) i 3, przypadają w całości Zarządom, które je pobrały.

Artykuł  51.

Należność asekuracyjna.

Zarząd kraju nadania wypłaca za paczki z podaną wartością każdemu Zarządowi, którego służby biorą udział w przewozie i w danym razie za użycie każdej z tych służb - udział w należności asekuracyjnej, który wynosi od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości za przewóz lądowy - 5 centymów i za przewóz morski - 10 centymów.

Rozdział  VIII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  52.

Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części I i II Konwencji, stosują się przy wymianie paczek.

Zarządy krajów, zawierających niniejsze Porozumienie, które utrzymują wymianę paczek pocztowych z krajami nieuczestniczącemi w Porozumieniu, zezwalają wszystkim innym Zarządom umawiającym się na korzystanie z połączeń przy wymianie paczek z temi ostatniemi krajami.

Za tranzyt paczek przy pomocy połączeń lądowych i morskich krajów, które należą do Porozumienia, przeznaczonych lub pochodzących z kraju, który nie przystąpił do Porozumienia, należności są zrównane w odniesieniu do wysokości udziałów za tranzyt z paczkami wymienianemi między krajami, które zawarły Porozumienie.

Gdy kraj, który życzy sobie przystąpić do niniejszego Porozumienia żąda przyznania mu prawa do pobierania od każdej paczki opłaty dodatkowej wyższej niż 25 centymów, wówczas Biuro międzynarodowe przedstawia prośbę o przystąpienie wszystkim Zarządom uczestniczącym w Porozumieniu. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy nie wniesie sprzeciwu więcej aniżeli trzecia część tych Zarządów, prośbą uważa się za uwzględnioną.

Artykuł  53.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuły 19 i 20 Konwencji), uzyskały moc uchwały winny uzyskać:

a) jednomyślność - gdy chodzi o dodanie nowych postanowień lub o zmianę postanowień artykułów 1 do 22, 27 do 47, 49 do 51, 53 i 54 niniejszego Porozumienia i wszystkich artykułów jego Protokółu Końcowego i artykułu 154 Regulaminu;

b) dwie trzecie głosów - gdy chodzi o zmianę postanowień, niewyszczególnionych w ustępie poprzednim;

c) zwykłą większość głosów - jeżeli chodzi o wykładnię postanowień niniejszego Porozumienia, jego Protokółu Końcowego i Regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego arbitrażowi, w myśl postanowień artykułu 11 Konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  54.

Wejście w życie i okres ważności Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1935 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, i odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA RICA:

Ad Referendum

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls. Ronlet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

Za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania Porozumienia o paczkach, zawartego dnia dzisiejszego, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

I.

Eksploatacja służby przez przedsiębiorstwa przewozowe.

Każdy kraj, w którym poczta obecnie nie zajmuje się przewozem paczek, a który przystępuje do wyżej wymienionego Porozumienia, może wykonywać jej postanowienia za pośrednictwem przedsiębiorstw kolejowych i żeglugi. Będzie również mógł ograniczyć tę gałąź służby do przewozu paczek tylko do miejscowości i z miejscowości, obsługiwanych przez te przedsiębiorstwa.

Zarząd pocztowy takiego kraju ma się porozumieć z przedsiębiorstwami kolei i żeglugi co do należytego wykonywania przez nie wszystkich postanowień Porozumienia, w szczególności zaś co do zorganizowania służby wymiany.

Zarząd ten będzie pośredniczyć we wszystkich sprawach między temi przedsiębiorstwami a Zarządami pocztowemi innych krajów oraz Biurem międzynarodowem.

II.

Połączenia lotnicze.

Postanowienia, dotyczące przewozu paczek pocztowych drogą powietrzną, włączone są do Porozumienia o paczkach i uważane są jako składowa część tego Porozumienia i jego Regulaminu.

Jednakże, wbrew postanowieniom ogólnym Porozumienia, zmiana tych postanowień może być przeprowadzona od czasu do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja ta może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie nowe postanowienia, proponowane przez tę Konferencję, mają być poddane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod głosowanie umawiających się krajów. Uchwała ta będzie zapadać większością oddanych głosów.

III.

Tranzyt.

Persji, Kolonjom portugalskim w Afryce i Kongu belgijskiemu przyznane jest czasowo prawo niepodejmowania się przewozu paczek w tranzycie przez ich terytorjum.

Co się tyczy Konga belgijskiego, przepis ten nie stosuje się do paczek, pochodzących z lub przeznaczonych do Rodezji i Kolonij francuskich: Tchad, Ubangi-Charri i Kongo Środkowe.

IV.

Opłaty dodatkowe.

W drodze wyjątku od postanowień artykułów 3, 4 i 7 Porozumienia i tymczasowo, Zarządy wymienione poniżej upoważnione są do pobierania poza podwyżkami, przewidzianemi w artykułach 5 i 6, dodatkowych opłat końcowych i tranzytowych, jakie są podane w poniższych tabelach:

I. Dodatkowe opłaty końcowe.

Nr porz.	Zarząd upoważniony do pobierania dodatkowej opłaty	Kwota opłaty dodatkowej za każdą paczkę	Uwagi
		centymów
1	Afganistan	50
2	Albanja	100
3	Argentyna (Republika)	751)	1) Opłatę dodatkową mogą podwyższać do 1 fr. 25 c. urzędy położone na Wybrzeżu Południowem, w Ziemi Ognistej i na wyspach przyległych.
4	Austrja	75
5	Boliwja	2)	2) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do wagi 1 kg - 3 franki, dla paczek ponad 1 do 5 kg - 7 franków i dla paczek ponad 5 do 10 kg - 14 franków, od wszystkich paczek pochodzących lub przeznaczonych do miejscowości innych aniżeli La Paz i Oruro.
6	Brazylia	1253)	3) Opłata dodatkowa może wynosić do 2 fr. 25 od paczek przeznaczonych do miejscowości innych aniżeli porty morskie.
7	Bułgarja	50
8	Chili	75
9	Chiny	75
10	Kolumbia (Republika)	4)	4) Opłaty dodatkowe wynoszą: 1 frank od paczki adresowanej do portów morskich i 1 frank od kilograma lub części kilograma, od paczek przeznaczonych do innych miejscowości.
11	Kongo belgijskie	5)	5) Opłata dodatkowa od paczek, przewożonych poza swe urzędy wymiany, która nie może być wyższa od wewnętrznej opłaty pączkowej.
12	San Domingo
	(Republika)	40
13	Egipt	1006)	6) Tylko dla urzędów Sudanu.
14	Ekwador	125
15	Hiszpania	75
16	Etjopja	7)	7) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do 1 kg wagi 40 centymów, dla paczek ponad 1 do 5 kg - 1 frank 25, dla pace ponad 5 do 10 - kg 1 frank 70.
17	Finlandia	75
18	Kolonie francuskie Afryki podzwrotnikowej	8)	8) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do 1 kg wagi 60 centymów, dla paczek ponad 1 do 5 kg - 2 franki, dla paczek ponad 5 do 10 kg - 4 franki, dla paczek ponad 10 do 15 kg - 6 franków, dla paczek ponad 15 do 20 kg - 8 franków.
19	Grecja	75
20	Gwatemala	75
21	Haiti (Republika)	50
22	Indochiny	759)	9) Dla niektórych urzędów odległych.
23	Indie brytyjskie	75
24	Indie holenderskie	150
25	Irak	10)	10) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do 1 kg. wagi 75 centymów, dla paczek ponad 1 do 5 kg. - 1 frank 25, dla paczek ponad 5 do 10 kg - 1 frank 60.
26	Islandia	50
27	Maroko (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej)	10011)	11) Z wyjątkiem urzędów Casablanca, Mazagan, Mogador, Oudjda, Safi i Tanger.
28	Nikaragua	75
29	Norwegja	75
30	Panama (Republika)	75
31	Peru	125
32	Persja	12)	12) Za paczki przewożone poza swe urzędy wymiany dopuszcza się opłatę dodatkową, która nie może być wyższa od wewnętrznej opłaty paczkowej.
33	Polska	50
34	Kolonje portugalskie w Angoli i Mozambiku	12)
35	Salwador (Republika)	75
36	Syjam	75
37	Szwecja	75
38	Turcja azjatycka	7513)	13) Opłata dodatkowa może być podwyższona do 2 fr. od paczek do urzędów oddalonych od kolei żelaznych i od wybrzeży morskich, a przewożonych drogą lądową.
39	Urugwaj (Republika Wschodniego Urugwaju)	75
40	Wenezuela
	(Stany Zjednoczone)	125

II. Opłaty dodatkowe na tranzyt.

Nr. porządkowy		Opłata dodatkowa od paczki					Uwagi:
	Zarząd upoważniony do pobierania opłaty dodatkowej	do 1 kg	ponad 1 kg do 5 kg	ponad 5 kg do 10 kg	ponad 10 kg do 15	ponad 15 kg do 20 kg
1	2	3	4	5	6	7	8
1	Argentyna (Republika)1)	360	360	360			1) Tylko od paczak przewożonych koleją transandyjska.
2	Brazylja	70	50
3	Chili1)	125	125	125
	Chiny	95	75	25
5	Kolumbja
	(Republika)	70	50
6	Kongo belgijskie2)	30	150	300			2) Tylko od paczek pochodzących lub przeznaczonych do Kolonii francuskich: Tschad, Ubangi Chari i Konga Środkowego. Należność ta może ulec zmianie po uprzedniem porozumieniu się obydwu Zarządów zainteresowanych.
	Kongo belgijskie 8)	40	180				3) Tylko dla paczek pochodzących i przeznaczonych do Rodezji.
7	Egipt 4)	90	390	800			4) Tylko dla paczek do lub z Kolonji Kongo belgijskie, przewożonych przez Sudan.
6	Ekwador	70	50
9	Kolonje francuskie w Afryce podzwrotnikowej	60	200	400	600	800
10	Irak	70	50	140	300	400
11	Panama (Republika) 5)	50	50	50			5) Tylko za paczki przewożone przez cieśninę Panamską.
12	Peru	70	50
13	Turcja azjatycka 8)	220	200	150	100	50	6) Tylko paczki do lub z Persji przewożone drogą Trjbizonda Erzerum - Bayezid; opłata dodatkowa może być podwyższona jeszcze o 1 fr. 50 c. dla każdej kategorji wagi paczek.
14	Wenezuela (Stany Zjednoczone)	70	50

V.

Dopłaty specjalne.

1. Każda paczka, pochodząca lub przeznaczona do Korsyki lub Algeru, upoważnia do pobrania od nadawcy: 1-o należności pobieranej za przewóz morski nieprzekraczający 500 mil morskich; 2-o dodatkowej należności lądowej, równającej się najwyżej połowie udziału lądowego, pobieranego od paczek, pochodzących lub przeznaczonych do Francji kontynentalnej.

2. Przewóz między Hiszpanją kontynentalną z jednej strony, a wyspami Balearskiemi, posiadłościami hiszpańskiemi w Afryce Północnej i urzędem hiszpańskiej Strefy Maroka z drugiej strony, upoważnia do pobierania dodatkowej opłaty odpowiadającej należności, pobieranej za przewóz morski nieprzekraczający 500 mil morskich.

Przewóz między Hiszpanją kontynentalną z jednej strony a wyspami Kanaryjskiemi z drugiej strony upoważnia do pobierania opłaty dodatkowej, odpowiadającej należności pobieranej za przewóz morski, nieprzekraczający 1.000 mil morskich.

3. Zarząd Portugalji uprawniony jest do pobierania opłaty dodatkowej, wynoszącej 1 fr. 50 c. od paczki, przewożonej między Portugalją kontynentalną a wyspami Azorskiemi i Maderą.

4. Za przewóz między Indochinami a Terytorjum Kouang-Tcheou-Wan pobierana jest opłata dodatkowa, odpowiadająca należności za przewóz morski nieprzekraczający 500 mil morskich.

5. Za każdą paczkę, przesyłaną linją samochodową na pustyni z Iraku do Syrji lub Palestyny, pobiera się dodatkową opłatę specjalną w wysokości 90 centymów, 4 franki 50, 9 franków, 13 franków 50 i 18 franków za paczki następujących wag: 1, 5, 10, 15 i 20 kilogramów.

VI.

Opłaty specjalne.

Indje Brytyjskie i Irak od paczek, pochodzących z ich kraju, a przeznaczonych do innych krajów, mają prawo pobierać opłatę stopniowaną odpowiednio do różnych kategoryj wagi, pod warunkiem, by opłata przeciętna nie była wyższa od opłaty normalnej łącznie z dopłatą i opłatą specjalną, do których pobierania byłyby uprawnione.

To ostatnie uprawnienie przysługuje i innym krajom, które przystąpią do Porozumienia w przerwie aż do najbliższego Kongresu.

VII.

Paczki z podaną wartością.

Wbrew postanowieniom artykułu 35:

a) Kongo belgijskie jest uprawnione do ograniczenia najwyższej kwoty podanej wartości do 500 franków;

b) Zarząd Argentyński ma prawo pobierać należność dodatkową, wynoszącą 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości od paczek z podaną wartością, pochodzących lub przeznaczonych do urzędów na Wybrzeżu Południowem, w Ziemi Ognistej i na przyległych wyspach;

c) przewóz między Francją kontynentalną z jednej strony a Algerem i Korsyką z drugiej strony upoważnia do pobrania od nadawcy od paczek z podaną wartością dodatkowej należności asekuracyjnej, wynoszącej 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości;

d) Zarząd Indochin ma prawo pobierać należność dodatkową 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości od paczek z podana wartością, pochodzących lub przeznaczonych do urzędów Terytorjum Kouang-Tcheou-Wan;

e) Egipt może podwyższyć do 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości należność asekuracyjną od. paczek z podaną wartością, pochodzących lub przeznaczonych do Konga belgijskiego, a przewożonych przez Sudan;

f) Irak ma prawo pobierać dodatkową opłatę asekuracyjną 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości od paczek z podaną wartością, korzystających z połączeń samochodowych na pustyni z Iraku do Syrji lub Palestyny.

Od każdej paczki z podaną wartością, pochodzącej lub przeznaczonej do Korsyki i Algeru, upoważnia się do pobrania od nadawcy i z tytułu należności lądowej dla Korsyki lub Algeru, dodatkowej należności asekuracyjnej, wynoszącej 5 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości.

VIII.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Wbrew postanowieniom artykułu 38 Kongo belgijskie, Egipt (dla Sudanu) i Irak mają prawo nie płacić żadnego odszkodowania za uszkodzenie paczek, pochodzących ze wszystkich krajów, a przeznaczonych do Konga belgijskiego, Sudanu lub Iraku i zawierających płyny i ciała łatwo topniejące, przedmioty szklane oraz inne przedmioty wrażliwe.

IX.

Waga, wymiary i objętość.

Wenezuela i Indie Brytyjskie mają prawo tymczasowo nie dopuszczać paczek, których waga przekracza 5 kilogramów.

Grecja, Tunis i Turcja azjatycka mają prawo tymczasowo nie dopuszczać paczek, których wymiary lub objętość przekraczałyby najwyższe granice, dopuszczalne w myśl Porozumienia dla przewozów morskich.

X.

Paczki ochronne.

Wbrew postanowieniom artykułu 8, § 1, litera a), Egipt (dla urzędów Sudanu) i Norwegja mają prawo w swoim obrocie z innemi krajami uważać jako ochronne paczki, których jeden z wymiarów przekracza 1 metr 10 lub których długość łącznie Z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym aniżeli długość, przekracza 1 metr 85.

Uważa się za ochronne paczki przesyłane do miejscowości w Kolumbji prócz portów morskich, których wymiary przekraczają 1 metr 05 z boku, lub których długość łącznie z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym niż długość, przekracza 1 metr 80.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który mieć będzie tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście Porozumienia, do którego się odnosi, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a jego odpisy doręczone będą każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA RICA:

Ad Referendum,

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Duran M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. al. Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

Za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de. Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Art.

101. Kierowanie

102. Sposób przesyłania

103. Udzielanie informacyj Zarządom

104. Drogi przewozowe i opłaty

Rozdział  II.

Postanowienia dotyczące wszystkich paczek.

105. Sprawdzanie paczek

106. Przygotowanie paczek

107. Opakowania specjalne

108. Adresy pomocnicze i deklaracje celne

109. Paczki wolne od należności

110. Poświadczenie odbioru

111. Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu

Rozdział  III.

Paczki za pobraniem.

112. Oznaczenia na paczkach i na adresach pomocniczych

113. Nalepka

114. Przekaz pobraniowy

115. Przekazywanie na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki

116. Przeliczanie kwoty pobrania

117. Różnice w podawaniu kwoty pobrania

118. Termin wpłaty

119. Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania

120. Dosyłanie

121. Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie

122. Unieważnienie lub zastąpienie nowemi drukami przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie

123. Przekazy pobraniowe niedoręczone lub niezainkasowane

Rozdział  IV.

Paczki z podaną wartością.

124. Wskazanie wysokości podanej wartości

125. Nalepki i znaczki pocztowe

126. Podawanie wagi

127. Oszukańcze podanie wartości

Rozdział  V.

Paczki pilne.

128. Nalepka

129. Przesyłanie i pośrednictwo przy cleniu. Rachunkowość

Rozdział  VI.

Czynności przy odprawie i nadejściu.

130. Numer nadawczy i miejsce nadania

131. Odcisk datownika i podawanie wagi

132. Paczki ekspresowe

133. Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wypłaconych zaliczkowo

134. Dosyłanie

135. Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności

136. Paczki niedoręczałne. Zarządzenia nadawcy

137. Zwrot paczek niedoręczalnych

138. Sprzedaż. Zniszczenie

139. Wycofanie. Zmiana adresu

140. Reklamacje

141. Reklamacje paczek nadanych w innym kraju

Rozdział  VII.

Wymiana paczek.

142. Karta pączkowa

143. Przesyłanie paczek w odsyłkach zamkniętych

144. Sprawdzanie przesyłek pączkowych przez urzędy wymiany

145. Stwierdzanie niedokładności, powodujących odpowiedzialność Zarządów

146. Zwrot próżnych opakunków

Rozdział  VIII.

Rachunkowość. Wyrównywanie rachunków.

147. Rozrachunek dotyczący należności

148. Wyrównanie rachunków

149. Rozrachunek przekazów pobraniowych

150. Ceduły należnościowe. Rozrachunek należności celnych i t. p.

Różne postanowienia.

151. Druki do użytku publiczności

152. Termin przechowania dokumentów

153. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego

Postanowienia końcowe.

154. Wejście w życie i okres czasu ważności Regulaminu

Załączniki 

Wzory druków C P 1 do C P 17.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Konwencji, zawartej w Kairze 20 marca 1934 roku, uchwalili, w imieniu swoich Zarządów, za ogólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o paczkach:

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  101.

Kierowanie.

1. Każdy Zarząd obowiązany fest paczki, powierzone mu przez inny Zarząd celem przewozu tranzytem przez jego terytorjum, kierować, drogami i środkami, których sam używa dla własnych paczek.

W razie przerwania jakiejkolwiek drogi, paczki przesyłane tą drogą należy kierować najbardziej korzystną drogą rozporządzalną.

2. Przewóz odbywa się na warunkach, ustalonych przez Porozumienie i jego Regulamin, nawet jeżeli Zarząd przeznaczenia paczek nie przystąpił do Porozumienia.

3. W obrocie między krajami, oddzielonemi od siebie jednym lub kilkoma krajami pośredniczącemi, paczki przewozi się drogami ustalonemi na podstawie wzajemnego porozumienia Zarządów zainteresowanych.

4. Paczki mylnie skierowane należy dosyłać do ich właściwego miejsca przeznaczenia drogą najkrótszą, jaką rozporządza Zarząd dosyłający.

Artykuł  102.

Sposób przesyłania.

1. Wymiana paczek między krajami ościennemi lub utrzymującemi bezpośrednie połączenia morskie odbywa się za pośrednictwem urzędów i w lokalach, wyznaczonych przez Zarządy zainteresowane.

2. W braku odmiennego porozumienia paczki wymieniane miedzy krajami bezpośrednio ze sobą niegraniczącemi przesyła się jako paczki pojedyncze.

Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do sposobu wymiany paczek w zamykanych workach, koszach lub przedziałach wagonowych na podstawie bezpośrednich kart pączkowych; w tym wypadku wspomniane Zarządy wydają za obopólną zgodą niezbędne zarządzenia.

3. Stosowanie zamkniętych naczyń obowiązuje jednakże w tych wypadkach, gdy według zgłoszenia jednego z Zarządów pośredniczących ilość pojedynczych paczek jest tak znaczna, iż może utrudniać jego czynności służbowe.

Artykuł  103.

Udzielanie informacyj Zarządom.

Zarządy krajów, które zawarły Porozumienie, między któremi odbywa się bezpośrednia wymiana paczek, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazów, sporządzanych według załączonego wzoru C P 1, informacje, dotyczące wymiany paczek.

Artykuł  104.

Drogi przewozowe i opłaty.

Każdy Zarząd, na podstawie wykazów C P 1, otrzymanych od Zarządów, z któremi utrzymuje bezpośrednią wymianę, ustala drogi dla przesyłania swoich paczek oraz wysokość opłat, które będzie pobierał od nadawców, zależnie od warunków, w jakich się odbywa pośrednictwo w przewozie.

Rozdział  II.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł  105.

Sprawdzanie paczek.

Gdy chodzi o dokładne określenie objętości, wagi lub wymiaru paczek, za miarodajne uważa się dane urzędu nadawczego z wyjątkiem wypadku widocznej omyłki.

Artykuł  106.

Przygotowanie paczek.

Paczka, aby być przyjętą do przewozu, powinna posiadać:

(a) dokładny adres odbiorcy i nadawcy, wypisany literami łacińskiemi. Nie dopuszcza się adresów, pisanych ołówkiem; natomiast przyjmuje się paczki z adresem, wypisanym ołówkiem atramentowym na zwilżonem poprzednio miejscu. Adres winien być wypisany na samej paczce lub na osobnej chorągiewce tak mocno do paczki przytwierdzonej, aby się nie mogła oderwać. Zaleca się wkładać do przesyłki odpis adresu paczki z podaniem adresu nadawcy;

(b) opakowanie i zamknięcie, odpowiadające wadze i rodzajowi zawartości jak również czasowi trwania przewozu. Opakowanie i zamknięcie mają dość skutecznie zabezpieczyć zawartość tak, aby ona nie mogła ulec zniszczeniu przez nacisk i w czasie dokonywanych czynności manipulacyjnych, oraz aby uniemożliwić dostęp do paczki bez pozostawienia widocznych śladów naruszenia. Jednakże przyjmuje się bez opakowania przedmioty, które mogą być umieszczone w pudełkach lub połączone w jedną całość zapomocą trwałego przewiązania, zakończonego plombą lub pieczęcią w ten sposób, że tworzą jedną nierozłączną paczkę. Również nie wymaga się opakowania paczek, których zawartość stanowią pojedyncze przedmioty, jak kawałki drzewa, metalu i t. p., których opakowanie nie jest przyjęta w stosunkach handlowych.

Przedmioty, mogące zranić funkcjonarjuszów pocztowych lub Uszkodzić inne przesyłki, mają być opakowane w sposób zapobiegający wszelkiemu niebezpieczeństwu;

(c) zamknięcie zapomocą pieczęci takich samych jak lakowe, zapomocą plomby lub innych środków z wykonanemi na nich jednolitemi cechami lub znakami specjalnemi nadawcy;

(d) odpowiednie miejsce do wpisania uwag służbowych oraz umieszczenia znaczków pocztowych i nalepek.

Artykuł  107.

Opakowania specjalne.

1. Opakowanie paczek, przeznaczonych do przewozu na długich odległościach lub paczek, które muszą być narażone na liczne przeładowania i manipulacje, szczególnie zaś paczek do krajów odległych musi być wyjątkowo trwałe i dobrze sporządzone.

Jeżeli zawartość paczek stanowią metale szlachetne, przedmioty metalowe lub towary ciężkie, konieczne jest we wszystkich wypadkach użycie do opakowania trwałych pudełek metalowych lub skrzynek drewnianych o grubości co najmniej 1 centymetra dla paczek do wagi 10 kilogramów 1¹/₂ centymetra dla paczek o wadze wyższej niż 10 kilogramów, jednakże, o ile użyto skrzynek z dykty, grubość ich może być ograniczona do 5 milimetrów pod warunkiem jednakże, aby grzbiety tych skrzynek były wzmocnione narożnikami.

2. Płyny i ciała łatwo topniejące należy wysyłać w podwójnem opakowaniu. Między jednem (butelka, flakon, garnek, pudełko i t. d.) a drugiem (skrzynka metalowa, z trwałego drzewa, z masy drzewnej lub z tektury falistej dobrego gatunku) natęży, o ile możności, pozostawić próżnię, którą wypełnia się trocinami, otrębami lub inną materją, wchłaniającą lub ochraniającą.

Ten ostatni warunek jest nieodzowny, gdy pierwsze opakowanie jest niezwykle wrażliwe.

Proszki suche barwiące, jak błękit anilinowy i t. p. dopuszcza się tylko w pudełkach z trwałej blachy, włożonych do pudełek drewnianych, przyczem próżnię między obu opakowaniami wypełnia się trocinami. Proszki suche niebarwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tekturowych; te zaś zkolei powinny być zamknięte w workach płóciennych lub pergaminowych.

3. Jeżeli są one dopuszczone przez wszystkie Zarządy uczestniczące w przewozie:

(a) paczki, zawierające zapalniki, pistony i ładunki w łuskach metalowych do ręcznej broni palnej oraz niewybuchające części ładunków artyleryjskich winny być starannie opakowane wewnętrznie i zewnętrznie w skrzynki lub beczułki. Ponadto zawartość paczki winna być oznaczona zarówno na adresie pomocniczym, jak i na samej paczce;

(b) paczki, zawierające filmy, celuloid surowy lub przedmioty sporządzone z celuloidu jak również odnośne adresy pomocnicze, winny być zaopatrzone na stronie adresowej bardzo widoczną nalepką koloru białego z napisem wykonanym dużemi czarnemi literami: "Celuloid! Trzymać zdała od światła i ognia!" (Celluloïd! A tenir loin du feu et de la lumière).

Artykuł  108.

Adresy pomocnicze i deklaracje celne.

1. Do każdej paczki powinien być dołączony adres pomocniczy z trwałego kartonu koloru białego i deklaracje celne, według załączonych wzorów C P 2 i C P 3; deklaracje celne należy mocno przytwierdzać do adresu pomocniczego.

Nadawca może umieścić na odcinku adresu pomocniczego informacje, dotyczące paczki. Ponadto nadawca na stronie odwrotnej adresu pomocniczego ma wskazać bądź pisemnie, bądź też podkreślając nadruk formularza, jak należy postąpić z paczką w razie niemożności doręczenia jej. Uwaga ta powinna być napisana w języku francuskim lub w języku znanym w kraju przeznaczenia oraz powtórzona na samej paczce.

Nadawca może zarządzić tylko co następuje:

(a) natychmiastowy zwrot paczki;

(b) dosłanie paczki pierwotnemu adresatowi do innego miejsca przeznaczenia;

(c) doręczenie paczki innej osobie (w razie potrzeby bez zainkasowania kwoty pobrania lub za pobraniem kwoty niższej od podanej pierwotnie);

(d) oznaczenie paczki jako niedoręczalnej;

(e) przesłanie zawiadomienia o niedoręczalności osobie trzeciej w kraju przeznaczenia paczki;

(f) sprzedaż paczki na rachunek i ryzyko nadawcy lub zupełne zrzeczenie się paczki.

2. Jeden adres pomocniczy oraz jedna deklaracja celna mogą być użyte dla kilku, nie więcej jednak niż dla trzech paczek zwykłych, wysłanych przez tego samego nadawcę do jednego adresata i podlegających tej samej opłacie. To postanowienie nie może być stosowane do paczek za pobraniem, z podaną wartością, jak również doręczanych adresatom jako wolne od Wszelkich należności, dla których to paczek dokumenty zbiorowe nie są dopuszczalne.

Jednakże każdy kraj może wymagać odrębnego adresu pomocniczego i odrębnej deklaracji celnej do każdej paczki.

3. Zarządy pocztowe nie przyjmują na siebie żadnej odpowiedzialności za deklaracje celne.

Artykuł  109.

Paczki wolne od należności.

1. Na adresach pomocniczych paczek, które mają być doręczone adresatom jako wolne od należności, jak również na adresach tych paczek należy umieścić bardzo widoczny napis "Wolne od należności" (franc de droits) lub podobny napis w języku kraju nadania. Na stronie adresowej paczek, jako też na odnośnych adresach pomocniczych, powinny być nalepione kartki koloru żółtego również z napisem dużemi literami "Wolne od należności" (Franc de droits).

2. Do każdej paczki, wysyłanej jako wolna od należności, należy dołączyć cedułę należnościową według załączonego wzoru C P 4, sporządzoną z kartonu koloru żółtego, którego stronę adresową wypełnia urząd wysyłający. Cedułę należnościową należy w sposób trwały przymocować do adresu pomocniczego.

3. W razie, gdy nadawca paczki zażąda, po nadaniu jej, doręczenia przesyłki jako wolnej od należności, urząd nadania zawiadamia o tem urząd przeznaczenia przez notatkę wyjaśniającą, przesłaną jako list polecony, dołączając do niej cedułę należnościową należycie wypełnioną na stronie adresowej. Ten ostatni urząd umieszcza na adresie paczki i na adresie pomocniczym nalepkę przewidzianą w § 1.

Artykuł  110.

Poświadczenie odbioru.

1. Na paczkach, których nadawca żąda ptH świadczenia odbioru, umieszcza się bardzo widoczny napis "Poświadczenie odbioru" (Avis de réception) lub odcisk stempla "A. R.". Ten sam napis należy powtórzyć na adresie pomocniczym.

2. Do takich paczek dołącza się druk odpowiadający wzorowi C 5, załączonemu do Regulaminu Konwencji; druk ten wystawia urząd nadawczy lub inny, wyznaczony przez Zarząd kraju nadania, poczem dołącza go do odnośnego adresu pomocniczego paczki. O ile nie dojdzie on do Urzędu przeznaczenia, ten ostatni sporządza z urzędu nowe poświadczenie odbioru.

3. Urząd przeznaczenia wypełnia należycie druk C 5 i zwraca go zwykłą pocztą bez koperty i bez opłaty pod adresem nadawcy paczki

4. Jeżeli nadawca reklamuje poświadczenie odbioru, którego nie otrzymał w odpowiednim terminie, należy postąpić w myśl przepisów poniższego artykułu 111. W tym wypadku nie pobiera się należności po raz drugi, a urząd nadawczy umieszcza w nagłówku druku C 5 napis "Duplikat poświadczania odbioru i t. p." (Duplikata de l'avis de réception, etc.).

Artykuł  111.

Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu.

1. Gdy nadawca żąda poświadczenia odbioru po nadaniu paczki, urząd nadawczy wypełnia druk C5.

Druk C 5 przymocowuje się do reklamacji C P 5, o której mowa w poniższym artykule 140; z reklamacją tą, po zaopatrzeniu jej w znaczek pocztowy, którego wartość odpowiada wysokości należnej opłaty, postępuje się według przepisów wspomnianego artykułu 140, z wyjątkiem jednak, że w razie prawidłowego doręczenia paczki, urząd przeznaczenia zatrzymuje druk C P 5 i zwraca druk C 5 do miejsca nadania w sposób, przepisany w § 3 artykułu 110.

2. Jednakże w krajach, w których Zarządy pocztowe nie wykonywują służby pączkowej, uiszczenie opłaty stwierdza się na druku C P 5 bądź zapomocą specjalnej nalepki, bądź przez podanie pobranej kwoty.

Rozdział  III

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  112.

Oznaczenia na paczkach i na adresach pomocniczych.

1. Na paczkach za pobraniem oraz na odnośnych adresach pomocniczych należy umieścić, w sposób bardzo widoczny, napis "Pobranie" (Rembour-sement), a bezpośrednio po nim podać kwotę pobrania pismem łacińskiem słownie i cyframi arabskie-mi, bez przekreśleń i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.

2. Nadawca winien podać na paczce i na przedniej stronie adresu pomocniczego swoje nazwisko i adres literami łacińskiemi. Jeżeli kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia lub nadania, umieszcza się ponadto na stronie adresowej paczki i adresu pomocniczego następujący napis w języku francuskim lub w innym języku, znanym w kraju przeznaczenia: "Zapisać na dobro pocztowego konta czekowego Nr. ..... P ..... w ..... prowadzone przez urząd czekowy w ......" (A porter au crédit du compte des chèques postaux Nr ...... de M ...... à ...... tenu par le bureau des chèques a ......).

Artykuł  113.

Nalepka.

Na paczkach za pobraniem, jak również na odnośnych adresach pomocniczych należy umieścić na stronie adresowej nalepkę koloru pomarańczowego, wykonaną według wzoru C 6, załączonego do Regulaminu Konwencji.

Artykuł  114.

Przekaz pobraniowy.

Prócz wypadku, przewidzianego w poniżej podanym artykule 115, do każdej paczki za pobraniem należy dołączyć druk przekazu pobraniowego z trwałego kartonu koloru białego, sporządzonego według załączonego wzoru C P 6. Na druku tym, złączonym z adresem pomocniczym, należy podać kwotę pobrania, oznaczoną w walucie kraju nadania, a jako odbiorcę przekazu wskazać zasadniczo nadawcę paczki. Jeżeli przepisy wewnętrzne Zarządu nadania na to zezwalają, nadawca może podać na przekazie zamiast swego adresu nazwisko właściciela i numer jego pocztowego konta czekowego w kraju nadania, jak również urząd, który prowadzi to konto. Każdy Zarząd może wymagać, by przekazy pobraniowe, dotyczące paczek pochodzących z jego kraju, skierowywano do urzędów nadania paczki lub do innych urzędów.

Artykuł  115.

Przekazywanie na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki.

Do każdej paczki, której kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, dołącza się, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, zawiadomienie o wpłacie według druku przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tem należy wskazać właściciela konta, któremu przekazuje się kwotę, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy, wymagane treścią druku, z wyjątkiem podania kwoty, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu kwoty pobrania. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest odcinek, nadawca podaje na nim nazwisko swe i adres oraz inne dane, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do adresu pomocniczego.

Artykuł  116.

Przeliczanie kwoty pobrania.

W braku porozumienia odmiennego kwota pobrania, wyrażona w walucie kraju nadania paczki, jest przeliczana na walutę kraju przeznaczenia przez Zarząd tego kraju, według kursu, jaki stosuje on przy przeliczaniu kwot przekazów pocztowych, przeznaczonych do kraju nadania paczki.

Artykuł  117.

Różnice w podawaniu kwoty pobrania.

W razie stwierdzenia różnicy między kwotą pobrania podaną na paczce, na adresie pomocniczym i na przekazie należy od adresata zainkasować kwotę najwyższą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej kwoty, to, poza wyjątkiem przewidzianym poniżej, można wydać paczkę adresatowi po wpłaceniu przez niego kwoty niższej, z tem jednak zastrzeżeniem, że w danym razie uzupełniająca opłata będzie uskuteczniona po otrzymaniu wyjaśnień od Zarządu wysyłającego. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie paczki odracza się.

W każdym jednak wypadku żądanie wyjaśnienia przesyła się niezwłocznie Zarządów kraju wysyłającego, który obowiązany jest udzielić odpowiedzi w najkrótszym terminie, podając dokładną kwotę pobrania i stosując się w tym wypadku do przepisów § 2, artykułu 135 Regulaminu Konwencji.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub zmuszony jest wyjechać, wówczas należy zawsze żądać uiszczenia kwoty najwyższej. W razie odmowy paczkę należy doręczyć dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na żądane wyjaśnienie.

Artykuł  118.

Termin wpłaty.

1. Kwota pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następnego po nadejściu paczki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne kraju przeznaczenia tego wymaga. Po upływie terminu przechowania paczkę uważa się jako niedoręczalną, w myśl postanowień artykułu 22 Porozumienia. Jednakże nadawca może żądać, by wydane przez niego zarządzenia w myśl artykułu 108, § 1 niniejszego Regulaminu zostały natychmiast wykonane w tym wypadku, jeżeli adresat przy pierwszej próbie doręczenia nie wpłacił kwoty pobrania. Wykonanie natychmiastowe zarządzenia nadawcy ma również nastąpić, jeżeli odbiorca przy doręczeniu odmówił formalnie wszelkiej wpłaty.

2. Jeżeli w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, nadawca wydal zarządzenie urzędowi przeznaczenia, powyższe terminy liczą się od dnia następnego po nadejściu tego zarządzenia.

Artykuł  119

Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

Żądania unieważnienia lub zmniejszenia kwoty pobrania podlegają przepisom i postępowaniu, przewidzianemu w artykule 135 Regulaminu Konwencji.

Z wyjątkiem wypadku, przewidzianego w artykule 115, do każdego żądania zmniejszenia kwoty pobrania, przesłanego w drodze pocztowej, należy dołączyć nowy druk przekazu pobraniowego, wskazującego tę zmienioną kwotę. Jeżeli chodzi o żądanie w drodze telegraficznej przekaz pobraniowy ma być zastąpiony przez urząd przeznaczenia, w myśl postanowień, określonych w poniżej podanym artykule 122.

Artykuł  120.

Dosyłanie.

Paczki za pobraniem można dosyłać tylko w tych wypadkach, gdy między nowym krajem przeznaczenia a krajem nadania odbywa się wymiana paczek tego rodzaju. W tym wypadku dołącza się do paczek druki przekazów pobraniowych, wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczenia załatwia czynności połączone z pobraniem tak, jak gdyby paczki były bezpośrednio do niego skierowane.

Paczki, których kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia, nie mogą być dosyłane.

Artykuł  121.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu kwoty pobrania, urząd przeznaczenia lub inny urząd przez Zarząd kraju przeznaczenia do tego wyznaczony, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem: "Wpisy służbowe" (Indications de service), wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty do urzędu nadania paczki lub też do urzędu specjalnie wskazanego na samym przekazie przez Zarząd kraju nadania.

Jeżeli do kraju nadania paczki zwrócono się z żądaniem wyjaśnienia dokładnej kwoty pobrania, należy wstrzymać się z przesłaniem przekazu aż do chwili otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Przekazy pobraniowe wypłaca się nadawcom paczek, na zasadach ustalonych przez każdy Zarząd.

Zawiadomienia o wpłacie, dotyczące paczek za pobraniem, których kwota ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, podlegają przepisom wewnętrznym, obowiązującym dla czeków i pocztowych przelewów pieniężnych tego kraju.

Artykuł  122.

Unieważnienie lub zastąpienie nowemi drukami przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie.

1. Druki przekazów pobraniowych, które stały się nieużyteczne z powodu różnicy w danych co do kwoty pobrania lub wskutek żądań unieważnienia lub zmniejszenia kwoty pobrania, jak również druki zawiadomień o wpłacie, zbędne z powodu unieważnienia kwoty pobrania, niszczy Zarząd kraju przeznaczenia paczek.

2. Druki, odnoszące się do paczek za pobraniem, zwracanych z jakiegokolwiek powodu do miejsca nadania, unieważnia Zarząd, który paczkę zwraca.

3. Jeżeli druki, odnoszące się do paczek za pobraniem, przed zainkasowaniem pobrania zostały zarzucone, zniszczone lub zaginęły, urząd miejsca przeznaczenia wystawia duplikat na druku C P 6 lub na druku zawiadomienia o wpłacie, zależnie od wypadku.

Artykuł  123.

Przekazy pobraniowe niedoręczone lub niezainkasowane.

Z przekazami pobraniowemi, które nie mogły być doręczone odbiorcy, jak również z przekazami doręczonemi uprawnionym, lecz których kwota nie została zainkasowana, postępuje się w myśl przepisów artykułu 139 Regulaminu Konwencji.

Rozdział  IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł  124

Wskazanie wysokości podanej wartości.

1. Wartość podana ma być wyrażona w walucie kraju nadania i wypisana przez nadawcę na paczce i na adresie pomocniczym literami łacińskiemi słownie i cyframi arabskiemi, bez przekreśleń i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.

2. Kwota podanej wartości musi być przeliczona przez nadawcę lub przez Zarząd kraju nadania na franki złote. Wynik przeliczenia należy uwidocznić nowemi cyframi, umieszczonemi obok lub pod napisem, wyrażającym podaną wartość w walucie kraju nadania. Postanowienie to nie stosuje się w obrocie bezpośrednim między krajami, posiadającemi jednakową walutę.

Kwota we frankach złotych winna być podkreślona grubą kreską ołówkiem kolorowym.

Artykuł  125.

Nalepki i znaczki pocztowe.

Na paczkach z podaną wartością, jako też na odnośnych adresach pomocniczych należy umieszczać nalepkę koloru czerwonego, według załączonego wzoru C P 7, z podaną pismem łacińskiem literą "V", nazwą urzędu nadania oraz numerem porządkowym paczki.

Jednakże Zarządy mogą umieszczać na paczkach z podaną wartością i na odnośnych adresach pomocniczych nalepkę C P 8, przewidzianą w poniższym artykule 130, jako też nalepkę koloru czerwonego małych rozmiarów z napisem dużemi literami "Wartościowa" (Valeur déclarée).

Jeżeli paczki zawierają monety, banknoty, bilety zdawkowe lub jakiekolwiek inne walory na okaziciela, albo też platynę, złoto, srebro obrobione lub nieobrobione, klejnoty, biżuterję i inne kosztowności, wówczas pieczątki i pieczęcie, jak i nalepki wszelkiego rodzaju, oraz w danym razie znaczki pocztowe należy umieszczać w pewnych odstępach, aby nie mogły posłużyć do ukrycia miejsca uszkodzenia opakowania. Nalepki i w danym razie znaczki pocztowe nie mogą być również przegięte na dwie powierzchnie opakowania, aby nie zakrywać krawędzi paczki. W danym razie kartki, na których podano adres paczki lego rodzaju, nie mogą być nalepione na samem opakowaniu.

Artykuł  126

Podawanie wagi.

Zarząd kraju nadania obowiązany jest wypisać w gramach dokładną wagę każdej paczki z podaną wartością:

(a) na adresowej stronie paczki;

(b) na adresie pomocniczym w miejscu na to przeznaczonem.

Artykuł  127

Oszukańcze podanie wartości.

Jeżeli jakiekolwiek okoliczności lub reklamacje osób zainteresowanych ujawnią podanie w celach oszukańczych wartości w kwocie wyższej aniżeli wartość rzeczywista przedmiotów zawartych w paczce, wówczas należy zawiadomić o tem w czasie najkrótszym Zarząd kraju nadania, dołączając także dowody rzeczowe dochodzeń.

Rozdział  V.

PACZKI PILNE.

Artykuł  128

Nalepka.

Na paczkach pilnych i odnośnych adresach pomocniczych należy umieszczać nalepkę z bardzo widocznym napisem: "Pilna" (Urgent).

Artykuł  129.

Przesyłanie i pośrednictwo przy cleniu. Rachunkowość.

Zarządy, biorące udział w wymianie paczek pilnych, porozumiewają się by zapewnić szybką przesyłkę połączeniami możliwie bezpośredniemi tych paczek, jak również przedsiębiorą starania w celu przyśpieszenia ich oclenia.

Zarządy te za wspólną zgodą wydają również zarządzenia, dotyczące wzajemnego obrachunku.

Rozdział  VI.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł  130.

Numer nadawczy i miejsce nadania.

Każda paczka i odnośny adres pomocniczy muszą być opatrzone nalepką małych rozmiarów, wykonaną według załączonego wzoru C P 8, na której podany jest w sposób widoczny numer nadawczy i nazwa urzędu nadawczego. Przepis ten nie dotyczy paczek z podaną wartością opatrzonych nalepką C P 7, przewidzianą w artykule 125, ustęp 1-szy.

Ten sam urząd nadawczy nie może równocześnie używać dwu lub kilku seryj nalepek, z wyjątkiem wypadków, gdy serje uzupełnione są znakami odróżniającemi.

Artykuł  131.

Odcisk datownika i podawanie wagi.

1. Urząd nadawczy wytłacza na przedniej stronie adresu pomocniczego odcisk datownika, wskazujący miejsce i dzień nadania.

2. Urząd nadawczy ma wpisać na adresie pomocniczym, w miejscu na to przeznaczonem, wagę w kilogramach każdej paczki bez podania wartości. Ułamki kilograma zaokrągla się do pół kilograma wzwyż.

Artykuł  132.

Paczki ekspresowe.

Paczki, podlegające doręczeniu przez umyślnego posłańca, oraz odnośne adresy pomocnicze winny być opatrzone, o ile to możliwe, obok podania miejsca przeznaczenia nalepką drukowaną koloru ciemno-czerwonego z wykonanym dużemi literami napisem: "Exprès".

Artykuł  133.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wypłaconych zaliczkowo.

1. Po doręczeniu adresatowi paczki wolnej od należności, urząd, który zaliczkowo uiścił należności celne lub inne należności na rachunek nadawcy, uzupełnia dotyczące go dane na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę wraz z dowodami urzędowi nadawczemu; przesyłkę tę uskutecznia się w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając jej zawartości.

Każdy Zarząd ma prawo jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należnościowych powierzyć tylko pewnym specjalnie do tego wyznaczonym urzędom i żądać, by ceduły były zwracane do wyznaczonego w tym celu urzędu. Nazwa urzędu, do którego ceduły należy odsyłać, ma być we wszystkich wypadkach wskazana przez urząd nadania paczki na adresowej stronie ceduły należnościowej.

2. Gdy paczka z napisem "Wolna od opłat" (Franc de droits) nadejdzie do kraju przeznaczenia bez ceduły należnościowej, urząd pośredniczący przy cleniu wystawia duplikat tej ceduły, na którym wpisuje nazwę kraju nadania, jak również, o ile to jest możliwe, dzień nadania paczki. Jeżeli ceduła należnościowa zaginęła po doręczeniu paczki, duplikat wystawia się w ten sam sposób.

3. Ceduły należnościowe, należące do paczek, które z jakiegokolwiek powodu zwraca się do miejsca nadania, winien Zarząd przeznaczenia unieważnić i przymocować do adresów pomocniczych.

4. Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej kwotę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą kwotę na swoją walutę według kursu, który sam ustala, a który nie może być wyższy od kursu ustalonego dla przeliczania kwot przekazów pocztowych, przeznaczonych do odnośnego kraju. Wynik otrzymany z przeliczenia wypisuje się na głównej części i na bocznym odcinku ceduły. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły i, w danym razie, także dowody.

Artykuł  134.

Dosyłanie.

1. Paczek, dosyłanych wskutek mylnego skierowania, nie może Zarząd dosyłający obciążać ani należnościami celnemi, ani też żadnemi innemi należnościami.

Jeżeli wspomniany Zarząd zwraca paczkę Zarządowi, który ją ostatni wysłał, wówczas przyznaje mu zwrot należności otrzymanych i powiadamia go o błędzie osobnem zawiadomieniem.

W innych wypadkach i, gdy należność przekazana Zarządowi dosyłającemu nie wystarcza na pokrycie kosztów dosłania, które mu przypadają, Zarząd dosyłający przekazuje Zarządowi, któremu wydaje paczkę, koszta połączone z przesłaniem; następnie przypadającą mu niepokrytą różnicą obciąża urząd wymiany, który ostatni mylnie skierował paczkę. O przyczynie tego obciążenia donosi się urzędowi odpowiedniem zawiadomieniem.

2. Jeżeli paczkę, z winy poczty przyjęto do wysłania nieprawidłowo i z tego powodu paczka podlega zwrotowi do kraju nadania, Zarząd, który zwraca paczkę, przyznaje Zarządowi, który mu ją przekazał, zwrot otrzymanych należności.

Jeżeli paczka podlega zwrotowi z winy nadawcy lub ze względu na którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 16 Porozumienia, koszta tego przewozu ponoszą nadawcy. Każdy Zarząd wpisuje do rachunku swój udział w sposób, wskazany w w następującym § 3 dla paczek dosyłanych.

3. Paczki, dosłane wskutek zmiany przez adresata miejsca pobytu lub z winy nadawcy. Zarząd oddawczy obciąża na rachunek odbiorcy należnościami, składającemi się z udziałów, przypadających różnym Zarządom pośredniczącym w dosłaniu i z innych opłat i należności, przewidzianych w artykułach 46, 47 i 48 Porozumienia.

Zarząd dosyłający wpisuje należną mu kwotę do rachunku Zarządowi pośredniczącemu lub Zarządowi nowego miejsca przeznaczenia. W wypadku, gdy kraj dosyłający i kraj nowego miejsca przeznaczenia bezpośrednio ze sobą nie graniczą, pierwszy Zarząd pośredniczący, który otrzymuje dosłaną paczkę, wpisuje przypadający mu udział i udział Zarządu dosyłającego do rachunku tego Zarządu, któremu paczkę wydaje; ten zaś ostatni ze swej strony, o ile jest tylko pośrednikiem, wpisuje do rachunku Zarządowi następnemu swój własny udział łącznie z udziałem, którym został obciążony przez Zarząd poprzedni. To samo postępowanie powtarza się w stosunkach między poszczególnemi Zarządami, biorącemi udział w przewozie, dopóki paczka nie dojdzie do Zarządu oddawczego.

Gdy należność za przewóz paczki, jak również i inne opłaty i należności, przewidziane w artykułach 46, 47 i 48 Porozumienia, uiszczono przy dosłaniu, z tego rodzaju paczką należy postąpić jak z paczką bezpośrednio przesłaną z kraju dosyłającego do nowego miejsca przeznaczenia. W tym wypadku adresat nie uiszcza żadnej opłaty za przewóz.

Należności zwracane mają być podane szczegółowo (należności za przewóz, składowe, należności celne i t. p.) na adresie pomocniczym lub, o ile to nie jest możliwe, na kartce dołączonej do adresu pomocniczego.

4. Postanowienia § 3, ustępu 1, 2 i 4 stosują się również do paczek w tranzycie, które Zarząd pośredniczący zmuszony jest przesłać drogą bardziej kosztowną z powodu przerwania połączeń zwyczajnych dla których opłaty te zostały obliczone.

5. Paczki należy dosyłać w ich pierwotnem opakowaniu łącznie z adresem pomocniczym, wystawionym przez urząd nadawczy. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu paczka musi być przepakowana lub pierwotny adres pomocniczy zastąpiony dodatkowym, konieczne jest, by zarówno na paczce, jak i na adresie pomocniczym podano nazwę urzędu nadania paczki, pierwotny numer nadania i, o ile to jest możliwe, dzień nadania paczki we wspomnianym urzędzie.

6. W wypadku, gdy usiłowanie doręczenia paczki ekspresowej do mieszkania przez osobnego posłańca było bezskuteczne, urząd dosyłający winien przekreślić nalepkę lub napis "Exprès" dwiema grubemi kreskami poprzecznemi.

Artykuł  135.

Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności.

1. Jeżeli nadawca wyraził życzenie w uwadze, umieszczonej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego i na paczce, aby paczkę zgłoszono jako niedoręczalną, Zarząd kraju przeznaczenia przesyła jako list polecony Zarządowi wysyłającemu, po uprzedniem wypełnieniu, zawiadomienie o niedoręczalności, według załączonego wzoru C P 9. Zawiadomienie to wraz z zarządzeniami nadawcy i adresem pomocniczym zwraca się urzędowi, który je wystawił.

Gdy chodzi o kilka paczek nadanych jednocześnie przez jednego nadawcę pod adresem tego samego odbiorcy, zezwala się na wysłanie tylko jednego zawiadomienia o niedoręczalności, nawet gdyby do paczek tych dołączono kilka adresów pomocniczych. W tym wypadku wszystkie adresy pomocnicze dołącza się do zawiadomienia o niedoręczalności.

Jeżeli zawiadomienie o niedoręczalności przesyła się osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wówczas nie dołącza się adresu pomocniczego do zawiadomienia.

2. Zawiadomienie, według wzoru C P 9, należy również wystawiać przy zawiadamianiu Zarządu kraju nadania o zatrzymaniu paczek z urzędu w czasie przewozu bądź przez pocztę, bądź też przez władze celne, jak również o niedoręczalności z powodu zniszczenia, ograbienia lub jakiejkolwiek innej przyczyny tego rodzaju.

Jednakże przepis ten nie obowiązuje w wypadku siły wyższej lub, gdy ilość paczek zatrzymanych z urzędu w czasie przewozu (formalności celne, przerwa połączenia z powodu wypadku i t. p.) jest taka, że przesłanie zawiadomienia jest fizycznie niemożliwe.

3. Zasadniczo zawiadomienia o niedoręczalności wymieniają między sobą urzędy przeznaczenia i nadania. Każdy jednak Zarząd może żądać, by zawiadomienia, dotyczące jego służby, kierowano do jego Zarządu centralnego lub do pewnego w tym celu wyznaczonego urzędu.

Zarząd kraju nadania obowiązany jest zawiadomić nadawcę. Wymiana zawiadomień o niedoręczalności winna być załatwiana przez wszystkie zainteresowane urzędy w trybie możliwie przyśpieszonym.

4. Jeżeli paczki, o których zawiadomiono, że są niedoręczalne, zostały podjęte lub dosłane przed nadejściem zarządzenia nadawcy, należy o tem natychmiast donieść nadawcy za pośrednictwem urzędu nadawczego. W razie przesłania zawiadomienia o niedoręczalności osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wspomniane doniesienie należy przesłać osobie trzeciej. Przy paczkach za pobraniem, jeżeli przekaz C P 6 został już przesłany nadawcy, zawiadamianie tegoż nadawcy nie jest konieczne.

5. Jeżeli Zarząd przeznaczenia lub pośredniczący nie przestrzegał podanych wskazówek bądź to w chwili nadania, zapomocą uwagi umieszczonej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego i na adresie paczki, bądź też w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, winien on ponieść koszty przewozu (tam i zpowrotem) i ewentualnie inne należności, które nie zostały skreślone. Jednakże uiszczone koszty przewozu do miejsca przeznaczenia nie podlegają zwrotowi nadawcy, jeżeli przy nadaniu paczki lub w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności zarządzono sprzedaż paczki lub o ile nadawca zrzekł się jej na wypadek niedoręczalności.

Artykuł  136.

Paczki niedoręczalne. Zarządzenia nadawcy.

1. W odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, które zostało nadawcy doręczone stosownie do przepisów artykułu 135, nadawca może zarządzić:

(a) ponowne zawiadomienie pierwotnego adresata;

(b) sprostowanie lub uzupełnienie adresu paczki;

(c) doręczenie paczki innej osobie lub dosłanie do innego miejsca przeznaczenia celem doręczenia jej pierwotnemu adresatowi lub innej osobie;

(d) doręczenie paczki za pobraniem innej osobie za zapłatą wykazanej kwoty pobrania lub też doręczenie paczki pierwotnemu adresatowi albo innej osobie bez zapłaty kwoty pobrania lub za zapłatą kwoty niższej od podanej pierwotnie. Jeżeli kwota pobrania została zmniejszona, należy wystawić nowy druk C P 6, stosownie do przepisów artykułu 119;

(e) doręczenie paczki pierwotnemu adresatowi lub innej osobie bez pobrania obciążających paczkę należności celnych lub innych należności. W tym wypadku należy wystawić cedułę należnościową, stosownie do przepisów artykułu 109;

(f) natychmiastowy zwrot paczki;

(g) sprzedaż paczki na rachunek i ryzyko własne lub zupełne zrzeczenie się paczki.

Osoba trzecia, której zostało przesłane zawiadomienie o niedoręczalności stosownie do żądania nadawcy (artykuł 108, § 1, lit. e), może zarządzić to samo co i nadawca; oprócz tego osoba trzecia może zarządzić natychmiastowy zwrot paczki nadawcy.

Inne zarządzenia, oprócz powyżej wymienionych, nie są dopuszczalne.

2. Po otrzymaniu zarządzeń nadawcy lub osoby trzeciej, której przesłano zawiadomienie o niedoręczalności w myśl przepisów artykułu 108, § 1, litera e, tylko te zarządzenia są ważne i podlegają wykonaniu.

Artykuł  137.

Zwrot paczek niedoręczalnych.

1. Jeżeli nadawca lub osoba trzecia, której zostało przesłane zawiadomienie o niedoręczalności, wyda zarządzenie nieprzewidziane w artykule 136, Zarząd kraju przeznaczenia może natychmiast zwrócić paczkę urzędowi nadania bez wystosowania nowego zawiadomienia. W ten sam sposób należy postąpić, jeżeli nadawca lub osoba trzecia odmawia zapłaty należności, przewidzianej w § 4, artykułu 22 Porozumienia. Jeżeli nadawca lub osoba trzecia nie da odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, paczkę zwraca się nadawcy po upływie terminu, ustalonego we wspomnianym paragrafie.

2. Urząd, który zwraca paczkę nadawcy, winien zarówno na paczce, jak i na adresie pomocniczym podać w języku francuskim, w sposób jasny i zwięzły, przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującemi napisami: "nieznany" (inconnu), "nieprzyjęty" (refusé), "w podróży" (en voyage), "wyjechał" (parti), "niepodjęty" (non reclamé), "umarł" (décédé) i t. p. Napis ten może być wykonany odręcznie albo zapomocą stempla, lub przez naklejenie nalepki. Każdy Zarząd może uzupełnić napis o przyczynie niedoręczenia przekładem na język ojczysty i innemi wskazówkami, które uzna za celowe. Oryginały adresów pomocniczych, dotyczących paczek zwracanych, należy zwracać do miejsca nadania wraz z paczkami.

3. Paczki zwracane nadawcy wpisuje się do karty pączkowej ze wzmianką "Niedoręczalne" (Rebuts) w kolumnie "Uwagi" (Observations). Z tego rodzaju paczkami postępuje się jak z paczkami dosyłanemi z powodu zmiany miejsca pobytu adresatów.

Artykuł  138.

Sprzedaż. Zniszczenie.

1. Jeżeli paczka została sprzedana lub zniszczona, stosownie do przepisów artykułu 24 Porozumienia, spisuje się protokół o sprzedaży lub zniszczeniu. Odpis protokółu wraz z adresem pomocniczym przesyła się urzędowi nadawczemu.

2. Kwota uzyskana ze sprzedaży służy przedewszystkiern do pokrycia należności, któremi paczka była obciążona. W danym razie uzyskaną nadwyżkę przesyła się urzędowi nadawczemu w celu doręczenia nadawcy, który ponosi koszta przesłania.

Artykuł  139.

Wycofanie. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 148 i 149 Regulaminu Konwencji stosują się przy wycofaniu lub zmianie adresu paczek.

Jeżeli chodzi o żądanie zmiany adresu paczki z podaną wartością w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem pocztowem, przesłanem najbliższą pocztą, do którego należy dołączyć dokładną odbitkę adresu, określoną w artykule 148, § 1 Regulaminu Konwencji i opatrzyć u góry napisem podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......". (Confirmation de la demande télégraphique du ....).

W tym wypadku urząd przeznaczenia po otrzymaniu telegramu ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia pocztowego.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie zmiany adresu przesłane telegraficznie, nie czekając na potwierdzenie.

Artykuł  140.

Reklamacje.

1. Każdą reklamację paczki sporządza się na druku, odpowiadającym załączonemu wzorowi C P 5, do którego należy, w miarę możności, dołączyć odbitkę adresu paczki.

Jeżeli reklamacja dotyczy paczki za pobraniem, należy do niej pozatem dołączyć duplikat przekazu C P 6 lub zawiadomienia o wpłacie, zależnie ód wypadku.

Jeden druk może być użyty dla kilku paczek nadanych jednocześnie w jednym urzędzie, przez tego samego nadawcę, pod adresem tego samego odbiorcy.

2. Reklamację wysyła zasadniczo urząd nadawczy bezpośrednio do urzędu przeznaczenia; przesłanie to odbywa się bez osobnego listu i w zamkniętej kopercie. Jeżeli urząd przeznaczenia może udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu paczki lub przekazu pobraniowego, wówczas wypełnia druk i zwraca go urzędowi nadania.

Jeżeli urząd kraju przeznaczenia nie może ustalić losu paczki lub przekazu pobraniowego, fakt ten stwierdza na odnośnym druku i zwraca go do urzędu nadania, załączając, o ile to możliwe, oświadczenie adresata o nieotrzymaniu paczki. W tym wypadku Zarząd kraju nadania uzupełnia druk wpisaniem danych, dotyczących przekazania paczki pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, następnie odsyła go temu Zarządowi, który, po wpisaniu do niego swoich danych, odsyła go ewentualnie następnemu Zarządowi. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, dopóki los paczki reklamowanej nie zostanie wyjaśniony. Zarząd, który doręczył paczkę adresatowi lub który w danym razie nie może ustalić ani doręczenia, ani prawidłowego przekazania paczki innemu Zarządowi, stwierdza fakt ten na druku i zwraca go Zarządowi kraju nadania.

3. Zarządy kraju nadania i przeznaczenia mogą za wspólną zgodą przesłać reklamację z urzędu do urzędu, obierając tę samą drogę, jaką paczka była kierowana.

W tym wypadku dochodzenie przeprowadza się od Zarządu nadania aż do Zarządu przeznaczenia przestrzegając postępowania określonego w ostatnim ustępie § 2/

4. Każdy Zarząd może żądać zapomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, by reklamacje, dotyczące jego służby, kierowano do jego Zarządu centralnego lub do urzędu specjalnie wyznaczonego.

5. Druk C P 5 wraz z załącznikami należy w każdym wypadku zwrócić Zarządowi kraju nadania paczki reklamowanej w terminie najkrótszym, nieprzekraczającym sześciu miesięcy od daty wniesienia reklamacji. Termin ten przedłuża się do dziewięciu miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

6. Za każdym razem kiedy Zarząd pośredniczący przesyła druk C P 5 Zarządowi następnemu, winien zawiadomić o tem Zarząd kraju nadania zapomocą druku według załączonego wzoru C P 10.

Artykuł  141

Reklamacje paczek nadanych w innym kraju.

W wypadku, przewidzianym w artykule 27, § 3 Porozumienia, druki reklamacji C P 5 przesyła się Zarządowi kraju nadania. W danym razie do druku tego dołącza się dowód nadania.

Druk należy przesłać Zarządowi kraju nadania w terminie, przewidzianym w artykule 27, § 2 Porozumienia.

Rozdział  VII.

WYMIANA PACZEK.

Artykuł  142.

Karta pączkowa.

1. Wysyłający urząd wymiany wpisuje paczki do karty pączkowej, sporządzonej według załączonego wzoru CP 11, podając wszystkie szczegóły wymagane treścią druku. Zarządy, biorące udział w wymianie, mogą jednak porozumieć się co do ryczałtowego wpisywania do kart pączkowych paczek zwykłych, z podaniem przybliżonej kwoty należności za przewóz. Adresy pomocnicze, przekazy pobraniowe, deklaracje celne i w danym razie inne wymagane dokumenty (faktury, certyfikaty pochodzenia, świadectwa zdrowia i t. p.), jak również ceduły należnościowe i poświadczenia odbioru należy dołączać do karty pączkowej.

Pośredniczące urzędy wymiany nie są obowiązane do sprawdzania dokumentów, dołączonych do karty pączkowej.

2. Paczki dla jeńców wojennych należy wpisywać do karty pączkowej, jednakże bez wykazywania należności; wyjątek stanowią paczki obciążone pobraniem.

3. W ruchu zamorskim, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, wysyłające urzędy wymiany obowiązane są podawać jej numer porządkowy, ustalony według serji rocznej oddzielnie dla każdego urzędu nadawczego i dla każdego urzędu przeznaczenia. Ostatni numer z roku ubiegłego należy podać w pierwszej karcie pączkowej roku następnego.

W ten sam sposób postępuje się przy wymianie drogą lądową, o ile wymiana ta nic jest wykonywana w terminach stałych. W ruchu zamorskim, o ile to okaże się możliwe, należy podać pod numerem nazwę okrętu, uskuteczniającego przewóz.

Artykuł  143.

Przesyłanie paczek w odsyłkach zamkniętych.

1. W razie wysyłania paczek w odsyłkach zamkniętych, opakunek (worki, kosze, klatki i t. p.) należy oznaczać, zamykać i zaopatrywać nalepkami w sposób przewidziana dla worków listowych w artykule 157, § 2 Regulaminu Konwencji z zastrzeżeniem następujących szczegółów:

a) nalepki mają być koloru żółtego w odcieniu ochry i ma być na nich podana ilość paczek zawartych w każdym opakunku;

b) dla opakunków innych aniżeli worki może być przyjęty specjalny sposób zamykania, pod warunkiem jednak, aby zawartość była dostatecznie ochroniona. W braku porozumienia odmiennego na opakunkach tych należy umieścić numer porządkowy.

2. Paczki z podaną wartością należy przesyłać, jeżeli ilość ich na to zezwala, oddzielnie w opakunkach, których nalepki zaopatrzone są w literę "V".

3. Opakunki z przesyłkami nie mogą przekraczać wagi 50 kg., jeżeli chodzi o worki, ani też 70 kg., jeżeli chodzi o opakunki innego rodzaju.

4. Karty listowe wraz z dokumentami, o których mowa w artykule 142, § 1, wysyłający urząd wymiany ma wkładać do jednego z opakunków, wchodzących w skład odsyłki, w danym razie do opakowania zawierającego paczki z podaną wartością lub, jeżeli ilość paczek tego wymaga, do worka specjalnego.

Na nalepce tego worka lub opakunku należy umieścić literę "F".

5. Przy wymianie odsyłek z krajami nieościennemi urząd wymiany wysyłający sporządza dla każdego z Zarządów pośredniczących osobną kartę pączkową, zgodnie z załączonym wzorem C P 12. Urząd wysyłający odsyłkę wpisuje do tej karty ogólnie dla każdego rodzaju paczek należności, jakie przypadają Zarządowi pośredniczącemu.

Kartę pączkową C P 12 przesyła się jako pojedynczą przesyłkę lub w jakikolwiek inny sposób umówiony między zainteresowanemi Zarządami łącznie z dołączonemi do niej w razie potrzeby dokumentami żądanemi przez kraje pośredniczące.

Artykuł  144.

Sprawdzanie przesyłek pączkowy cii przez urzędy wymiany.

1. Po otrzymaniu karty pączkowej odbierający urząd wymiany przystępuje niezwłocznie do sprawdzenia nadeszłych paczek i różnych dołączonych do nich dokumentów. Sprawdzanie powinno się odbyć, o ile to możliwe, w obecności przekazującego.

2. Jeżeli stwierdzi on błędy lub przeoczenia w karcie pączkowej, dokonywa natychmiast niezbędnych poprawek, przekreślając błędne wpisy w ten sposób, by pierwotne wpisy można byto odczytać. Sprostowania te uskutecznia się przy współudziale dwóch funkcjonarjuszów. Poza widocznemi omyłkami mają one większe znaczenie niż dane pierwotnego wpisu.

Odbierający urząd wymiany sporządza oprócz tego odpowiednie zawiadomienie według załączonego wzoru C P 13 i przesyła je niezwłocznie w podwójnym egzemplarzu do wysyłającego urzędu wymiany.

3. Urzędy, do których przesłano zawiadomienia, zwracają je jak najszybciej, po sprawdzeniu i poczynieniu w nich swych uwag, o ile tego zachodzi potrzeba; zachowują jednak odpisy. Zawiadomienia te wiąże się i dołącza do kart pączkowych, których dotyczą. Sprostowania, poczynione w karcie pączkowej, a niepoparte dokumentami dowodowemi, nie są brane pod uwagę.

Jednakże zawiadomienia niezwrócone do Zarządu kraju nadania w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty ich wysłania, uważa się aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych za uznane przez urzędy, do których zostały przesłane.

Termin ten podwyższa się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

4. Stwierdzenie w chwili sprawdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości nie może w żadnym wypadku usprawiedliwić zwrotu paczki do miejsca nadania, z wyjątkiem zastosowania postanowień artykułu 16 i 17 Porozumienia.

5. Zawiadomienia i duplikaty przesyła się w listach poleconych.

Artykuł  145.

Stwierdzanie niedokładności, powodujących odpowiedzialność Zarządów.

1. W razie stwierdzenia czy to braku paczki, czy też uszkodzenia lub nieprawidłowości, mogących spowodować odpowiedzialność odnośnych Zarządów, należy zastosować postanowienia artykułu 144.

2. Gdy okoliczności tego wymagają, wysyłający urząd wymiany może być zawiadomiony oprócz tego telegraficznie na koszt Zarządu wysyłającego telegram.

3. Jeżeli odbierający urząd wymiany nie prześle wysyłającemu urzędowi wymiany najbliższą pocztą zawiadomienia o jakichkolwiek omyłkach lub nieprawidłowościach, to aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych należy uważać, że urząd odbierający paczki otrzymał.

4. Jeżeli chodzi o paczkę z podaną wartością, należy oprócz tego sporządzić protokół, który przesyła się w liście poleconym do Zarządu centralnego kraju, któremu podlega wysyłający urząd wymiany. Z wyjątkiem, gdy chodzi o paczki przesyłane pojedynczo przez urzędy wymiany pozostające w bezpośrednich stosunkach, do protokółu tego dołącza się" w razie potrzeby, sznurek, pieczęcie lub plomby, służące do zamknięcia opakowania, w którym paczki były zawarte. Równocześnie przesyła się odpis protokółu do Zarządu centralnego, któremu podlega odbiorczy urząd wymiany, lub do innego organu wyznaczonego przez ten Zarząd centralny.

5. Niezależnie od zastosowania przepisów § 1 i 4 urząd wymiany, otrzymujący od innego urzędu, z którym nie pozostaje w bezpośrednich stosunkach, paczkę niedostatecznie opakowaną lub uszkodzoną, obowiązany jest wysłać ją dalej, po przepakowaniu w razie potrzeby, i zachowując, o ile to możliwe, pierwotne opakowanie.

Jeżeli uszkodzenie jest tego rodzaju, że zawartość przesyłki mogła być wyjęta, urząd winien przedewszystkiem przystąpić do urzędowego otwarcia paczki i sprawdzenia jej zawartości.

W obydwu wypadkach należy wagę paczki stwierdzić przed nowem opakowaniem i po niem, oraz zaznaczyć ją na samem opakowaniu paczki. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis "Przepakowano w ....." (Remballé à ......), potwierdzony datownikiem i podpisami funkcjonarjuszów, którzy dokonali przepakowania.

6. Jeżeli adresat lub w razie zwrotu nadawca przyjmuje paczkę z zastrzeżeniem, urząd doręczający paczkę spisuje natychmiast protokół w obecności adresata.

W protokóle tym, sporządzonym w dwóch egzemplarzach i potwierdzonym o ile to możliwe przez zainteresowanego, należy podać:

a) stan zewnętrzny paczki;

b) wagę brutto;

c) dokładny spis zawartości.

Jeden egzemplarz protokółu wręcza się zainteresowanemu, drugi zaś dołącza się do odnośnego druku C P 5.

Artykuł  146.

Zwrot próżnych opakunków.

Próżne opakunki winny być zwracane Zarządowi, do którego należą, najbliższą pocztą. Zwrotu tego dokonuje się bez kosztów i o ile możności tą samą drogą jaką przyszły.

Zarząd dosyłający winien zaznaczyć na karcie pączkowej ilość i w danym razie numery porządkowe zwracanych opakunków i staje się odpowiedzialny za opakunki, których zwrotu nie może udowodnić.

Rozdział  VIII.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  147.

Rozrachunek dotyczący należności.

1. Każdy Zarząd poleca swoim urzędom wymiany sporządzać na wszystkie przesyłki, otrzymywane od jednego i tego samego Zarządu, wykaz miesięczny według załączonego wzoru C P 14 kwot ogólnych, wpisanych do kart pączkowych, zarówno na jego dobro jak i na dług.

2. Na podstawie wykazów C P 14 sporządza się zestawienie według załączonego wzoru C P 15.

3. Zestawienie C P 15 wraz z poszczególnemi wykazami C P 14 przesyła się w ciągu miesiąca, następującego po miesiącu sprawozdawczym, do sprawdzenia Zarządowi wysyłającemu, a w odniesieniu do krajów odległych natychmiast po nadejściu ostatniej karty pączkowej odnośnego miesiąca, w którym została otrzymana przez Zarząd przeznaczenia.

Końcowych kwot nie wolno nigdy poprawiać. Stwierdzone omyłki wciąga Zarząd, dla którego są one przeznaczone, do wykazu różnic, włączając go do najbliższego miesięcznego rachunku C P 15.

4. Po sprawdzeniu i uznaniu zestawienia C P 15 zwraca się zainteresowanemu Zarządowi najpóźniej po upływie drugiego miesiąca po okresie, do którego się odnoszą. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi. Z zestawień C P 15 sporządza się ogólny rachunek kwartalny, zestawiony przez Zarząd-wierzyciela. Jednakże Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do zestawienia ogólnych rachunków w terminie półrocznym lub rocznym.

Artykuł  148.

Wyrównanie rachunków.

1. Zarząd-dłużnik wypłaca Zarządowi-wierzycielowi saldo, otrzymane przy zbilansowaniu rachunków ogólnych, w sposób, przewidziany w artykule 171 Regulaminu Konwencji.

2. Sporządzanie, przesyłanie i wypłata salda rachunku ogólnego mają się odbywać w terminie najkrótszym, nie później jednak niż w ciągu trzech miesięcy po upływie okresu sprawozdawczego, okresu do którego odnosi się rachunek. Termin ten przedłuża się do sześciu miesięcy w stosunkach z krajami odległemi.

3. Każdy Zarząd, któremu inny Zarząd winien miesięcznie ponad 30.000 franków w złocie, może żądać wpłacenia zaliczki miesięcznej do wysokości trzech czwartych należnej mu kwoty. Żądaniu jego należy uczynić zadość w ciągu ośmiu dni.

4. W razie niewpłacenia zaliczki w terminach przewidzianych w §§ 2 i 3 stosują się przepisy, podane w artykule 171, § 5, ustęp 2-gi Regulaminu Konwencji.

Artykuł  149.

Rozrachunek przekazów pobraniowych.

1. Z wyjątkiem porozumienia odmiennego rozrachunek, dotyczący wypłaconych przekazów pobraniowych, wyrównywa się zapomocą druków odpowiadających załączonemu wzorowi C P 16 i dołącza się do miesięcznych rachunków przekazów pocztowych.

W braku porozumienia odmiennego rachunki miesięczne, dotyczące przekazów pobraniowych, wystawiane dla przesyłek listowych (artykuł 140 Regulaminu Konwencji), mogą służyć również dla rozrachunku przekazów pobraniowych, dotyczących paczek.

2. Do rachunku szczegółowego C P 16, do którego dołącza się wypłacone i pokwitowane przekazy pobraniowe, wpisuje się przekazy w porządku alfabetycznym nazwy urzędów nadawczych i według numerów porządkowych, pod jakiemi zapisano przekazy w księgach tych urzędów. Zarząd, który sporządził rachunek, potrąca z ogólnej należnej mu kwoty opłaty i należności, przypadające odnośnemu Zarządowi, stosownie do przepisów artykułu 50, ustęp 1-szy Porozumienia.

3. Saldo rachunku C P 16 należy wedle możności włączyć do miesięcznego rachunku przekazów pocztowych, sporządzonego za ten sam okres czasu. Sprawdzanie i wyrównywanie tych rachunków odbywa się na zasadach, ustalonych w Porozumieniu i w Regulaminie dotyczącym przekazów pocztowych.

Artykuł  150.

Ceduły należnościowe. Rozrachunek należności celnych i t. p.

1. Rozrachunek, dotyczący należności celnych i t. p., wypłaconych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, odbywa się na podstawie szczegółowych rachunków miesięcznych, sporządzanych według załączonego wzoru C P 17 przez Zarząd-dłużnika w walucie kraju-wierzyciela. Ceduły należnościowe wpisuje się w porządku alfabetycznym nazw urzędów, które zaliczkowo uiściły należności i według podanych numerów porządkowych.

2. Rachunek szczegółowy wraz z cedułami należnościowemi przesyła się Zarządowi-wierzycielowi najpóźniej w końcu miesiąca, następującego po miesiącu sprawozdawczym. Negatywnych rachunków nie sporządza się.

3. Sprawdzanie rachunków odbywa się na zasadach ustalonych w Regulaminie dotyczącym przekazów pocztowych.

4. Rozrachunki te są przedmiotem osobnego wyrównania. Każdy Zarząd może jednak żądać, ażeby rachunki te włączono bądź do rachunków, dotyczących przekazów pocztowych, bądź do rachunków C P 15 lub C P 16, dotyczących paczek pocztowych.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  151.

Druki do użytku publiczności.

W myśl postanowień artykułu 31, § 2 Konwencji, jako druki do użytku publiczności uważa się druki:

C P 2 (Adres pomocniczy)

C P 3 (Deklaracja celna)

C P 4 (Ceduła należnościowa)

C P 5 (Reklamacja).

C P 6 (Przekaz pobraniowy).

C P 9 (Zawiadomienia o medoręczalności).

Artykuł  152

Termin przechowania dokumentów.

Dokumenty służbowe, dotyczące paczek, wraz z cedułami należnościowemi należy przechować przez okres najmniej dwuletni.

Artykuł  153.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

1. Zarządy mają, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie Porozumienia, podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

(a) wydane przez siebie zarządzenia, dotyczące:

1. najwyższej wagi;

2. podawania wartości;

3. paczek ochronnych;

4. obciążenia pobraniem;

5. paczek ekspresowych i paczek pilnych;

6. paczek wolnych od należności;

7. ilości paczek, do których może być dołączony tylko jeden adres pomocniczy i które mogą być przesyłane łącznie z jedną deklaracją celną;

8. wymiarów i objętości paczek, przewożonych drogą morską;

9. ilości deklaracyj celnych, wymaganych przy paczkach przeznaczonych do ich krajów i przy paczkach tranzytujących, jak również języków, w jakich deklaracje celne mogą być sporządzone;

(b) spis żywych zwierząt, których przewóz pocztą dozwolony jest na mocy przepisów pocztowych ich kraju;

(c) zawiadomienie, że paczki dopuszczone są do wszystkich miejscowości lub w przeciwnym razie spis miejscowości, biorących udział w tej gałęzi służby;

(d) wszelkie opłaty i należności podstawowe, stosowane w ich służbie;

(e) wszelkie potrzebne wiadomości, dotyczące przepisów celnych lub innych, oraz zakazy lub ograniczenia, regulujące przywóz i tranzyt paczek w zakresie ich służby;

(f) wyciąg w języku niemieckim, angielskim, hiszpańskim lub francuskim z wewnętrznych ustaw lub przepisów, dotyczących przewozu paczek.

2. Wszelkie późniejsze zmiany należy niezwłocznie podawać do wiadomości.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  154.

Wejście w życie i okres czasu ważności Regulaminu.

Niniejszy Regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia, dotyczącego paczek pocztowych. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i Porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie został odnowiony.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku,

ZA AFGANISTAN:

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA RICA:

Ad. Referendum

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBĘ:

Alfredo Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

P. N. Mukerji

S. C. Gupta

Mohd. Al Hasan

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

Jos. Shaul

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

Dr. Blachier

René Machalski

ZA PORTUGALJĘ:

A. De Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE AFRYKI ZACHODNIEJ:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE AFRYKI WSCHODNIEJ, AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA SZWAJCARJĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW

grafika

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Treść.

Art.

1. Paczki dopuszczone do przewozu powietrznego.

2. Wolność tranzytu paczek lotniczych.

3. Przesyłanie paczek lotniczych.

4) Kierowanie paczek lotniczych.

5) Zewnętrzne oznaczanie paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych.

6. Wymiary paczek lotniczych.

7. Należności lądowe, morskie i inne.

8. Dopłata za przewóz powietrzny.

9. Należności przypadające krajom, biorącym udział w przewozie powietrznym,

10. Należności asekuracyjne.

11. Doręczanie przez umyślnego posłańca.

12. Dosyłanie i zwrot paczek lotniczych.

13. Karty pączkowe.

14. Naczynia zamknięte.

15. Pośrednictwo przy cleniu paczek lotniczych.

16. Odpowiedzialność.

17. Uiszczanie należności za przewóz lądowy, morski i lotniczy.

18. Zaliczanie należności asekuracyjnych.

19. Przeładowanie.

20. Zawiadomienia przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

21. Stosowanie postanowień Porozumienia o paczkach.

22. Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Artykuł  jedyny.

Taryfy specjalne.

Załączniki 

Wzory druków C P 18 - C P 19.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Artykuł 1.

Paczki dopuszczone do przewozu powietrznego.

1. W obrocie między krajami, których Zarządy wyraziły na to zgodę, dopuszcza się do przewozu drogą powietrzną paczki zwykłe i z podaną wartością, za pobraniem lub bez pobrania, jeżeli cały lub częściowy przewóz odbywa się drogą powietrzną, używaną do przewozu paczek. Paczki pocztowe otrzymują w tym wypadku nazwę "Paczki lotnicze" (Colis - avion).

2. Zarządy mogą dopuścić również paczki lotnicze, które na żądanie nadawców mają być przewożone drogą powietrzną, tylko na pewnej części istniejącej drogi powietrznej.

Artykuł  2

Wolność tranzytu paczek lotniczych.

1. Wolność tranzytu paczek lotniczych jest zapewniona na całym obszarze Związku. Jednakże Zarządy, które nie przystąpiły do Porozumienia dotyczącego paczek pocztowych, nie mogą być zmuszone do uczestniczenia w przewozie drogami zwykłemi paczek lotniczych.

2. Zarządy pocztowe nie przyjmują żadnego zobowiązania co do pojemności przewozowej linji powietrznych otwartych dla przewozu paczek lotniczych.

Artykuł  3.

Przesyłanie paczek lotniczych.

W braku odmiennego porozumienia przesyłanie paczek lotniczych odbywa się jako sztuki pojedyncze. Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do wymiany paczek w workach, koszach lub naczyniach zamkniętych, na podstawie bezpośrednich kart pączkowych. Zamkniętych naczyń należy używać obowiązkowo w tych wypadkach, jeżeli, według oświadczenia jednego z Zarządów pośredniczących, przesyłanie w stanie otwartym utrudniałoby jego czynności służbowe.

Artykuł  4.

Kierowanie paczek lotniczych.

Każdy Zarząd, który zajmuje się wymianą paczek lotniczych, obowiązany jest pod zastrzeżeniami przewidzianemi w artykule 2, § 1 kierować powierzone mu przez inny Zarząd paczki lotnicza drogami lotniczemi, których używa dla własnych przesyłek tego rodzaju. Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny kierowanie inną drogą w pewnym szczególnym wypadku jest korzystniejsze od kierowania istniejącą stałą drogą powietrzną, paczki lotnicze należy kierować tą drogą i uważać je za paczki pilne.

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu nie jest możliwe użycie od początku do końca międzynarodowej linji lotniczej, Zarząd, który pobiera międzynarodową opłatę lotniczą, przewidzianą w poniższym artykule 8, obowiązany jest przesyłać paczki lotnicze na przestrzeni, na której nie można użyć linji lotniczej, najszybszemi środkami, jakich używa do swych paczek pocztowych i uważać paczki te jako paczki pilne.

Poza tym wypadkiem Zarządy przesyłają paczki lotnicze drogami zwykłemi, o ile paczki nie są opatrzone napisem "Pilny" (Urgent) i o ile Zarząd zainteresowany nie zajmuje się wymianą paczek pilnych i nie otrzymał wynagrodzenia z tytułu wykonywania tej gałęzi służby. Zarządy, nie uczestniczące w wymianie paczek lotniczych, przesyłają również drogami zwykłemi tego rodzaju paczki, które do nich nadchodzą. W razie przerwy częściowej lub całkowitej w przewozie lotniczym wewnątrz kraju, należy również zastosować sposób postępowania, przewidziany w ustępie poprzednim.

Artykuł  5.

Zewnętrzne oznaczanie paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych,

1. Paczki lotnicze i odnośne adresy pomocnicze należy przed wysianiem opatrzyć specjalną nalepką koloru niebieskiego z napisem "Lotnicza" (Par avion) wraz z jego ewentualnem przetłumaczeniem w języku kraju pochodzenia. Nadawca może również podać drogę przesłania paczki.

2. Jeżeli nadawca życzy sobie, by przewóz paczek drogą powietrzną odbył się tylko na pewnym odcinku całej drogi przewozu powietrznego, powinien to zaznaczyć na paczce i na odnośnym adresie pomocniczym zapomocą uwagi w języku kraju nadania i w języku francuskim "Lotnicza od.. do.." (Par avion de.. à..). Po ukończeniu przewozu powietrznego należy obowiązkowo przekreślić dwiema grubemi kreskami poprzecznemi napis i nalepkę "Lotnicza" (Par avion) oraz specjalne uwagi.

Artykuł  6.

Wymiary paczek lotniczych.

Zasadniczo paczki lotnicze nie mogą przekraczać 100 centymetrów na długość i 50 centymetrów w każdym innym kierunku.

Zarządy przesyłają sobie wzajemnie informacje co do dopuszczonych wymiarów po porozumieniu się ze swemi przedsiębiorstwami żeglugi powietrznej.

Artykuł  7.

Należności lądowe, morskie i inne.

1. Paczki lotnicze podlegają należnościom lądowym kraju nadania i przeznaczenia; należności lądowe i morskie dla krajów lub też połączeń pośredniczących przyznaje się tylko w tym wypadku, jeżeli paczki korzystają podczas przewozu z pośrednictwa w przewozie lądowym lub morskim. Połączenie morskie wykonywane przez kraj nadania lub przeznaczenia jest uważane jako połączenie pośredniczące. Zarządom krajów, nad któremi odbywa się przelot, nie przysługuje wynagrodzenie za paczki lotnicze, przewożone nad ich obszarem drogą powietrzną.

2. Opłaty dodatkowe za paczki ochronne i pilne pobiera się tylko do wysokości opłat zwykłych; dopłata za przewóz powietrzny nie podlega zwiększeniu z tego powodu.

Artykuł  8.

Dopłata za przewóz powietrzny.

Paczki Znicze podlegają dopłacie za przewóz powietrzny, śniadającej się z należności przypadających każdemu Zarządowi, uczestniczącemu w przewozie powietrznym.

Artykuł  9.

Należności przypadające krajom, biorącym udział w przewozie powietrznym.

1. Zarządy obowiązują się dążyć w odpowiedni sposób do ustalenia na podstawie wagi i odległości jednolitych taryf przewozowych.

2. Jeżeli dwa kraje są połączone zapomocą kilku linij powietrznych, koszta przewozu ustala się według przeciętnej odległości przelotów między odnośnemi lotniskami i według ich ważności dla ruchu międzynarodowego.

3. Kraje nadania i przeznaczenia przesyłek, które przewożą paczki lotnicze wewnątrz swego obszaru drogą powietrzną na całej drodze przewozu lub jej części między miejscem nadania i stosownie do wypadku miejscem przeznaczenia z jednej strony i jednem ze swych lotnisk linji prowadzącej zagranicę z drugiej strony, mają prawo pobierać z tego tytułu wynagrodzenie specjalne (należność lub wynagrodzenie) za ten przewóz.

4. Przytoczone należności i wynagrodzenia mają być jednolite dla wszystkich połączeń wewnętrznych tego samego kraju i są obliczane według przeciętnej odległości tych połączeń, przyjętej przy przewozie powietrznym przesyłek listowych.

Powyższe należności i wynagrodzenia nie należą się:

a) jeżeli miejsce nadania lub też przeznaczenia paczki jest zarazem lotniskiem linji łączącej zagranicę, na której to iinji paczka była przewożona;

b) jeżeli przesyłanie pocztowych paczek lotniczych odbywa się na całej drodze przewozu, wymienionej w ustępie poprzednim, środkami zwykłemi kraju nadania lub przeznaczenia.

5. Opłata lotnicza przypada również za paczki, które są wolne od wszystkich opłat, w myśl postanowień artykułu 18 Porozumienia.

Artykuł  10.

Należności asekuracyjne.

1. Za paczki lotnicze z podaną wartością można pobierać tytułem należności asekuracyjnej od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości, niezależnie od należności asekuracyjnych stosowanych przy częściowym przewozie lądowym lub morskim tych paczek, po 10 centymów od każdego użytego połączenia powietrznego.

Należność ta ogranicza się w danym razie do 50 centymów od 300 franków podanej wartości, które Zarząd kraju nadania może pobierać jako należność ogólną.

2. W drodze wyjątku może zainteresowany Zarząd ustalić specjalną należność asekuracyjną w każdym poszczególnym wypadku dla niektórych połączeń powietrznych, związanych z nadzwyczajnem ryzykiem; w tym wypadku można należność ogólną stosownie powiększyć.

Artykuł  11.

Doręczanie przez umyślnego posłańca.

Za opłatą specjalną, przewidzianą w artykule 15 Porozumienia, dotyczącego paczek, i o ile Zarząd kraju przeznaczenia oświadczył, że jest w stanie wykonywać le służbę, nadawcy mogą żądać doręczenia paczek do mieszkania przez umyślnego posłańca, bezpośrednio po ich nadejściu.

Jednakże każdy Zarząd kraju przeznaczenia może żądać, by opłata ekspresowa była ustalana według stawki niższej.

Artykuł  12.

Dosyłanie i zwrot paczek lotniczych.

1. Dosłanie paczki lotniczej do nowego miejsca przeznaczenia, na żądanie nadawcy lub adresata, w granicach dopuszczonych postanowieniami ogólnemi Porozumienia o paczkach, może nastąpić drogą powietrzną w tym wypadku, jeżeli uiszczenie kosztów ponownego przewozu powietrznego jest zapewnione. To samo obowiązuje, jeżeli nadawca żąda zwrotu do miejsca nadania paczki lotniczej.

Opłatą wyżej wspomnianą obciąża się Zarząd, który żądał dosłania lub zwrotu paczki.

2. Jeżeli dosłanie lub zwrot odbywa się zapomocą zwykłych środków pocztowych, nalepkę "Lotnicza" (Par avion) i wszelkie napisy, dotyczące przewozu drogą powietrzną, należy skreślić z urzędu dwiema grubemi kreskami poprzecznemi. Paczki lotnicze mylnie skierowane należy przesyłać do miejsca przeznaczenia najkrótszą drogą powietrzną; jeżeli koszta przewozu, uiszczone Zarządowi dosyłającemu, nie wystarczą na pokrycie nowego przewozu powietrznego, różnicę ściąga się od Zarządu, który paczkę mylnie skierował.

3. W razie lądowania przymusowego lub chybionego połączenia lotniczego, Zarządy dosyłające otrzymują swój udział od Zarządu wysyłającego.

Artykuł  13.

Karty paczkowe.

1. Paczki lotnicze wpisuje wysyłający urząd wymiany do specjalnej karty pączkowej według załączonego wzoru C P 18 ze wszelkiemi szczegółami, wymienionemi w tym druku. Karta pączkowa winna być opatrzona w nagłówku nalepką: "Lotnicza" (Par avion).

2. Wysyłające urzędy wymiany, w braku porozumienia odmiennego, winny numerować specjalne karty pączkowe, według serji rocznej dla każdego urzędu nadania odsyłki i każdego urzędu przeznaczenia, wymieniając pod numerem połączenie lotnicze, użyte do przesyłania paczek. Ostatni numer z roku ubiegłego należy podać na pierwszej karcie pączkowej roku następnego.

3. Jeżeli przesyłanie paczek lotniczych z jednego kraju do drugiego odbywa się drogami zwykłemi, jednocześnie ze zwykłemi paczkami pocztowemi, należy w głównej karcie pączkowej zaznaczyć stosowną uwagę, że w odsyłce znajdują się pocztowe paczki lotnicze wraz ze specjalną kartą pączkową.

Artykuł  14.

Naczynia zamknięte.

Jeżeli paczki lotnicze przesyła się w naczyniach zamkniętych, na chorągiewkach lub napisach tych naczyń należy umieścić nalepkę "Lotnicza" (Par avion).

Artykuł  15.

Pośrednictwo przy cleniu paczek lotniczych.

Zarządy dołożą wszelkich starań, ażeby według możności przyśpieszyć clenie paczek lotniczych.

Artykuł  16.

Odpowiedzialność.

W braku postanowienia odmiennego Zarządy pocztowe ponoszą tę samą odpowiedzialność za przewóz paczek drogą powietrzną jak za przewóz drogą zwykłą.

Artykuł  17.

Uiszczanie należności za przewóz lądowy, morski i lotniczy.

Zarząd wysyłający wypłaca Zarządowi przeznaczenia jako też Zarządom pośredniczącym za każdą paczkę lotniczą należności, przysługujące im w myśl poprzednich postanowień i według danych tabeli C P 19, o której mowa w poniższym artykule 20.

Artykuł  18.

Zaliczanie należności asekuracyjnych.

Zarząd kraju nadania za paczki lotnicze z podaną wartością zalicza każdemu Zarządowi pośredniczącemu, który podejmuje się przewozu paczek drogą powietrzną poza granice swego kraju, udział W należności asekuracyjnej, t. j. po 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości; wyjątek stanowi przewóz powietrzny połączony z nadzwyczajnem ryzykiem. Ten sam udział przypada Zarządowi kraju przeznaczenia, który przewozi paczki lotnicze z podaną wartością drogą powietrzną na obszarze swego kraju.

Artykuł  19.

Przeładowanie.

W braku porozumienia odmiennego między zainteresowanemi Zarządami pocztowemi przeładowywanie podczas transportu w tym samym porcie lotniczym paczek lotniczych, przewożonych kolejno kilkoma oddzielnemi połączeniami lotniczemi, odbywa się obowiązkowo za pośrednictwem Zarządu pocztowego kraju, w którym odbywa się przeładowanie. Przepis ten nie obowiązuje, gdy przeładowanie odbywa się między samolotami, obsługującemi kolejne odcinki tej samej linji lotniczej,

Artykuł  20.

Zawiadomienia przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

1. Zarządy winny podawać sobie wzajemnie niezbędne informacje, dotyczące służby paczek lotniczych. Zarządy wpisują te informacje do druku odpowiadającego załączonemu wzorowi C P 19.

2. Każdy Zarząd skierowuje odpis tej tabeli C P 19 do Biura międzynarodowego.

3. Każda późniejsza zmiana ma być niezwłocznie ogłoszona.

Artykuł  21

Stosowanie postanowień Porozumienia o paczkach.

Postanowienia Porozumienia o paczkach pocztowych wraz z odnośnym Regulaminem stosują się we wszystkiem, co nie jest wyraźnie uregulowane w artykułach poprzednich.

Artykuł  22.

Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

Postanowienia niniejsze będą stosowane od dnia wejścia w życie Porozumienia o paczkach pocztowych i będą obowiązywały przez ten sam przeciąg czasu, co i to Porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie zostały odnowione.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA-RICA:

Ad Referendum

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfredo Assir

ZA DANJĘ:

C Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

ZA IRAK:

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALVADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Artykuł  jedyny.

Taryfy specjalne.

Wbrew postanowieniom artykułu 9 Zarząd Indyj holenderskich jest upoważniony do pobierania opłat i należności odrębnych dla każdego połączenia między lotniskami jego wewnętrznej sieci powietrznej.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

G. Tondeur

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA RRAZYLJĘ:

C. M. de Figueiredo

J. Sanchez Perez

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ COSTA RICA:

Ad. Referendum

P. Martinez T.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA EKWADOR:

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA GWATEMALĘ:

Victor Durán M.

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Gabriel Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJĘ BRYTYJSKIE:

ZA IRAK:

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Dr. L.Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

Za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALVADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Dr. Reinhold Furrer

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW.

grafika

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany przekazów.

Rozdział  II.

Sporządzanie przekazów.

2. Wpłata. Dowód nadania.

3. Podanie kwoty. Kurs przeliczania.

4. Najwyższa kwota przy nadaniu.

5. Opłaty.

6. Zwolnienie od opłat.

7. Przekazy telegraficzne.

8. Poświadczenia wypłaty.

9. Doręczenie ekspresowe.

Rozdział  III.

Wyplata przekazów.

10. Wypłata.

11. Najwyższa kwota przy wypłacie.

12. Wpisywanie na pocztowe konto czekowe.

13. Należność za doręczenie do domu.

14. Należność za upoważnienie do wypłaty.

15. Przekazy adresowane poste-restante.

16. Doręczenie przekazów telegraficznych.

17. Czas ważności przekazów.

18. Cedowanie przekazów.

Rozdział  IV.

Wycofanie przekazów. Zmiana adresu. Dosyłanie. Niedoręczalność. Reklamacje.

19. Wycofanie przekazów. Zmiana adresu.

20. Dosyłanie przekazów.

21. Przekazy niedoręczalne.

22. Reklamacje.

Rozdział  V.

Odpowiedzialność.

23. Zakres odpowiedzialności.

24. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

25. Wypłata kwot reklamowanych.

26. Termin wypłaty odszkodowań.

27. Ustalenie odpowiedzialności.

28. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Rozdział  VI.

Rachunkowość. Przekazy przedawnione.

29. Podział opłat i należności.

30. Rozrachunek.

31. Wyrównanie rachunków.

32. Przekazy przedawnione.

Rozdział  VII.

Różne postanowienia.

33. Urzędy uczestniczące w wymianie.

34. Udział innych Zarządów.

35. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

36. Zakaz pobierania należności skarbowych lub innych-

37. Pocztowe bony podróżne.

38. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

39. Wprowadzenie w życie i czas trwania Porozumienia.

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Królestwo Arabji Saudyjskiej, Republika Argentyna, Austrja, Belgia, Boliwja, Bułgaria, Chili, Chiny, Republika Kolumbia, Republika Kuba, Dania, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpania, zespół Kolonij hiszpańskich, Estonja, Etjopja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty francuskie w Indochinach, zespół innych Kolonij francuskich, Grecja, Republika Honduras, Węgry, Islandja, Włochy, zespół Kolonii włoskich, Japonia, Korea, zespół innych Posiadłości japońskich, Łotwa, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syrja i Liban), Republika Liberia, Litwa, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Nikaragua, Norwegia, Republika Panama, Paragwaj, Holandia, Curacao i Surinam, Indje holenderskie, Peru, Persja, Polska, Portugalia, Kolonje Portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonje portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanji, Rumunia, Republika San Marino, Republika Salwador, Terytorium Sarry, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławji.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów, na mocy artykułu 3 Światowej Konwencji Pocztowej, uchwalonej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli następujące Porozumienie:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1.

Warunki wymiany przekazów.

Postanowienia niniejszego Porozumienia normują wymianę przekazów pocztowych między umawiającemi się Krajami, których Zarządy umówiły się co do zaprowadzenia tego rodzaju służby.

Rozdział  II.

SPORZĄDZANIE PRZEKAZÓW.

Artykuł  2.

Wpłata. Dowód nadania.

Zarządy umawiające się ustalają sposób, w jaki nadawcy mają wpłacać kwoty pieniężne na przekazy pocztowe.

Nadawca otrzymuje bezpłatnie dowód nadania.

Artykuł  3.

Podanie kwoty. Kurs przeliczenia.

1. O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, każda kwota przekazywana winna być podana w walucie kraju, w którym ma być dokonana wypłata.

2. Zarząd kraju nadania sam określa kurs przeliczania swej waluty na walutę kraju przeznaczenia. Zarząd ten określa również kurs według jakiego ma płacić nadawca, w wypadku gdy zarówno w kraju nadania, jak i w kraju przeznaczenia obowiązuje ten sam system monetarny.

Artykuł  4.

Najwyższa kwota przy nadaniu.

Każdy Rząd może ustalić kwotę najwyższą przyjmowanych przekazów pod warunkiem, by kwota ta nie przekraczała 1.000 franków.

Jednakże przekazy, dotyczące służby pocztowej, zwolnione od opłat w myśl postanowień poniższego artykułu 6, mogą przekraczać kwotę najwyższą, ustaloną przez każdy poszczególny Zarząd.

Artykuł  5.

Opłaty.

1. Opłata, uiszczana przez nadawcę przekazu, składa się z należności stałej, która nie może przewyższać 25 centymów od przekazu, oraz z należności procentowej nieprzekraczającej 1/2% wpłaconej kwoty.

Każdy Zarząd dla pobierania należności procentowej ma prawo ustalić sposób wyrównania, najbardziej odpowiadający warunkom jego służby.

2. Przekazy, wymieniane między krajem uczestniczącym w Porozumieniu, a krajem nieuczestniczącym w Porozumieniu, za pośrednictwem kraju uczestniczącego podlegają na korzyść Zarządu pośredniczącego należności dodatkowej którą się potrąca z kwoty przekazanej.

Artykuł  6.

Zwolnienie od opłat.

1. Przekazy, dotyczące służby pocztowej, wymieniane między Zarządami pocztowemi lub między temi Zarządami a Biurem międzynarodowem, wolne są od wszelkich opłat pocztowych.

2. Stosuje się to również do przekazów, dotyczących jeńców wojennych, wysyłanych lub otrzymywanych na warunkach przewidzianych dla przesyłek listowych w artykule 49, § 2 Konwencji.

Artykuł  7.

Przekazy telegraficzne.

1. Przekazy mogą być przesyłane drogą telegraficzną w stosunkach wzajemnych między Zarządami pocztowemi, których kraje posiadają państwowe-połączenia telegraficzne lub które zgadzają się używać do tego celu telegrafu prywatnego; przekazy takie noszą nazwę przekazów telegraficznych.

Przekazy mogą być również przesyłane zapomocą telegrafu bez drutu między Zarządami, które się na to zgodziły.

2. O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, przekazy telegraficzne mogą być poddane, tak jak inne telegramy prywatne i na tych samych warunkach formalnościom manipulacyjnym lub co do przekazania przewidzianym w Regulaminach służbowych, stanowiących załącznik do obowiązującej Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, mianowicie w zakresie, w jakim formalności te mogą stosować się do przekazów telegraficznych.

3. Nadawca przekazu telegraficznego uiszcza zwykłą należność za przekaz i należność za telegram.

4. Nadawca przekazu telegraficznego może tekst przekazu uzupełnić wiadomością prywatną, przeznaczoną dla adresata, musi jednak uiścić za to opłatę według taryfy.

5. Przekazów telegraficznych nie można obciążać żadnemi innemi należnościami telegraficznemi, jak tylko przewidzianemi w międzynarodowych przepisach telegraficznych.

Artykuł  8.

Poświadczenie wypłaty.

Nadawca przekazu zwykłego lub telegraficznego może żądać, na zasadach ustalonych w artykule 55 Konwencji dla poświadczeń odbioru i w terminie jednego roku od czasu wpłacenia kwoty, poświadczenia wypłaty przekazu. Poświadczenie to przesyła się wyłącznie drogą pocztową.

Artykuł  9.

Doręczenie ekspresowe.

Nadawca przekazu zwykłego na warunkach ustalonych w artykule 45 Konwencji może żądać doręczenia kwoty przekazanej przez umyślnego posłańca, niezwłocznie po nadejściu przekazu.

Jednakże Zarząd przeznaczenia może, gdy tego wymagają przepisy wewnętrzne, zarządzić doręczenie przez umyślnego posłańca zamiast gotówki zawiadomienia o nadejściu przekazu lub samego przekazu.

Rozdział  III.

WYPŁATA PRZEKAZÓW.

Artykuł  10.

Wyplata.

Kwota przekazana winna być wypłacona adresatom w walucie ustawowej kraju przeznaczenia.

Artykuł  11.

Najwyższa kwota przy wypłacie.

W braku porozumienia odmiennego najwyższa kwota przy wypłacie przekazów równa się w każdym kraju kwocie ustalonej w danym kraju przy nadaniu.

Jeżeli ten sam nadawca w tym samym dniu i w tej samej miejscowości nadał dla jednego i tego samego adresata kilka przekazów, których ogólna kwota przekracza najwyższą kwotę ustaloną przez kraj przeznaczenia, wówczas urząd przeznaczenia upoważniony jest do wypłacenia tych przekazów stopniowo w ten sposób, by kwota wypłacona adresatowi w jednym dniu nie przekraczała ustalonej kwoty najwyższej.

Artykuł  12.

Wpisywanie na pocztowe konto czekowe.

Każdy Zarząd może podjąć się przekazywania kwot przekazowych na pocztowe konto czekowe, zgodnie ze swemi przepisami o pocztowej służbie czekowej. W tym wypadku przekazy uważa się za ważnie wypłacone.

Artykuł  13.

Należność za doręczenie do domu.

Przy wypłacie dokonywanej w domu można pobrać od odbiorcy przekazu należność za doręczenie.

Artykuł  14.

Należność za upoważnienie do wypłaty.

W wypadku, gdy zaginięcie przekazu nie nastąpiło z winy służby pocztowej, za upoważnienie do wypłaty, przewidziane w artykule 108 Regulaminu, można pobrać od nadawcy lub odbiorcy należność w wysokości opłaty za reklamację przesyłki listowej.

Artykuł  15.

Przekazy adresowane poste - restante.

Jeżeli przekaz adresowany jest poste-restante, można pobrać od odbiorcy należność specjalną, przewidzianą w artykule 38 Konwencji. Należność tę skreśla się w razie dosłania lub niedoręczalności przekazu.

Artykuł  16.

Doręczenie przekazów telegraficznych.

1. Doręczenie przekazów telegraficznych odbywa się zawsze według norm przewidzianych w artykule 9. Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia doręcza przez umyślnego posłańca do domu pieniądze, może z tego tytułu pobrać specjalną należność z uwzględnieniem uiszczonej, w danym razie, przez nadawcę należności.

2. Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia doręcza przez umyślnego posłańca zamiast pieniędzy tylko zawiadomienie o nadejściu przekazu lub sam przekaz, doręczenie to odbywa się bez kosztów dla odbiorcy, jednakże, gdy odbiorca mieszka poza okręgiem bezpłatnego doręczania urzędu przeznaczenia, koszta doręczenia zawiadomienia przez umyślnego posłańca, o ile nie były opłacone przez nadawcę, można pobrać od odbiorcy.

Artykuł  17.

Czas ważności przekazów.

1. Przekazy są ważne w ciągu pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym były nadane. Okres ten przedłuża się o sześć miesięcy w stosunkach z krajami odległemi. Po jego upływie przekazy mogą być wypłacone tylko na podstawie przedłużenia czasu, udzielonego przez Zarząd kraju nadania na życzenie Zarządu kraju przeznaczenia.

2. Przedłużenie czasu ważności zapewnia przekazowi dalszą ważność na okres równy przewidzianemu w § 1.

3. Jeżeli przyczyna upływu czasu ważności nie pochodzi z winy służby pocztowej, za udzielenie przedłużenia czasu można pobrać należność w wysokości należności za reklamację przesyłki listowej.

Artykuł  18.

Cedowanie przekazów.

Każdy kraj może dopuścić na swojem terytorjum cedowanie przekazów pocztowych, pochodzących z układających się krajów.

Rozdział  IV.

WYCOFANIE PRZEKAZÓW. ZMIANA ADRESU.

DOSYŁANIE. NIEDORĘCZALNOŚĆ. REKLAMACJE.

Artykuł  19.

Wycofanie przekazów. Zmiana adresu.

Nadawca przekazu zwykłego lub telegraficznego może żądać jego wycofania lub zmiany adresu na zasadach, ustalonych w artykule 51 Konwencji, ale tylko przed podjęciem przez odbiorcę czy to samego przekazu, czy też przekazanej kwoty.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, żądana w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  20.

Dosyłanie przekazów.

1. W razie zmiany miejsca pobytu odbiorcy, przekazy można na żądanie nadawcy lub odbiorcy dosyłać do kraju nowego miejsca przeznaczenia, jeżeli między krajem dosyłającym i krabem nowego miejsca przeznaczenia istnieje wymiana przekazów.

2. Jeżeli dosyłanie przekazów zwykłych lub telegraficznych odbywa się drogą pocztową, a kraj nowego przeznaczenia utrzymuje wymianę przekazów pocztowych z krajem nadania na podstawie niniejszego Porozumienia, nie pobiera się z tego tytułu żadnej należności dodatkowej. Jeżeli kraj nowego przeznaczenia nie utrzymuje wymiany przekazów z krajem nadania, wówczas dosłanie odbywa się zapomocą nowego przekazu; opłatę za ten przekaz potrąca się z kwoty, którą należy dostać.

3. Przekazy zwykłe lub telegraficzne można dosyłać w drodze telegraficznej, jeżeli między Zarządami nowego i pierwotnego kraju przeznaczenia odbywa się wymiana przekazów telegraficznych.

W tym wypadku sporządza się przekaz telegraficzny na kwotę pozostałą po potrąceniu należności pocztowych i telegraficznych, przypadających za dalsze przesłanie.

4. Przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krajów nieuczestniczących w niniejszem Porozumieniu, które jednak wymieniają przekazy pocztowe z jednym z krajów uczestniczących, można, o ile Porozumienia specjalne nie stoją temu na przeszkodzie, dosyłać w drodze pocztowej lub telegraficznej z tego ostatniego kraju do trzeciego kraju również uczestniczącego w Porozumieniu. Tego rodzaju dosłanie odbywa się zapomocą nowego przekazu, którego opłatę potrąca się z kwoty dosłanej.

W ten sam sposób przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krajów, uczestniczących w Porozumieniu, mogą być dosłane do kraju, nieuczestniczącego w Porozumieniu.

Artykuł  21.

Przekazy niedoręczalne.

1. Przekazy nieprzyjęte, jak również przekazy przeznaczone dla osób nieznanych lub osób. które wyjechały bądź bez pozostawienia adresu, bądź też do krajów, do których przekazy nie mogą być dosłane, zwraca się niezwłocznie urzędowi nadania.

Przekazy, których wypłaty nie zażądano w przepisowym terminie ważności. Zarząd kraju przechowującego zwraca Zarządowi kraju nadania.

2. Przekazy, które z jakiegokolwiek powodu nie mogły być wypłacone adresatom, należy zwrócić nadawcom.

Artykuł  22.

Reklamacje.

1. Reklamacja każdego przekazu upoważnia do pobrania należności w wysokości ustalonej dla reklamacji przesyłki listowej.

Należność tę pobiera się od każdego przekazu, nawet w tym wypadku, gdy reklamacja dotyczy kilku przekazów nadanych jednocześnie, przez jednego i tego samego nadawcę, pod adresem tego samego odbiorcy.

Od nadawcy, który uiścił należność specjalną za poświadczenie wypłaty, nie pobiera się żadnej należności,

2. Wnoszenie reklamacji, dotyczącej wypłaty przekazu osobie nieuprawnionej, dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia następnego po wpłacie kwoty przekazanej.

Każdy Zarząd obowiązany jest jednakże udzielić informacyj na prośbę wniesioną po tym terminie, skierowaną przez inny Zarząd, a dotyczącą przekazów wysłanych przed upływem dwóch lat.

3. Każdy Zarząd obowiązany jest przyjmować reklamacje, dotyczące przekazów, przyjętych przez inne Zarządy.

4. Jeżeli wniesienie reklamacji nastąpiło z winy służby pocztowej, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  V.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  23.

Zakres odpowiedzialności.

Za kwoty wpłacone na przekazy pocztowe Zarząd pocztowy odpowiada wobec nadawców w okresie przedawnienia, ustalonym przez ustawodawstwo kraju nadania, aż do chwili prawidłowej wpłaty przekazów.

Po upływie terminu rocznego, przewidzianego w artykule 22, § 2, Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za mylną wypłatę.

Artykuł  24.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności z tytułu służby przekazów pocztowych, jeżeli nie mogą udzielić wyjaśnień co do wypłaty wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej, a dowód ich odpowiedzialności nie został w inny sposób przeprowadzony.

Artykuł  25.

Wypłata kwot reklamowanych.

W razie zaprzeczenia prawidłowej wypłaty przekazu i o ile służba pocztowa ponosi odpowiedzialność obowiązek wypłacenia odszkodowania ciąży na Zarządzie kraju przeznaczenia, jeżeli gotówkę należy wypłacić adresatowi, na Zarządzie zaś kraju nadania, jeżeli wspomnianą gotówkę należy zwrócić nadawcy.

Zarządowi, który wypłacił odszkodowanie osobie reklamującej, przysługuje prawo zwrotnego poszukiwania do Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność za nieprawidłową wypłatę.

Artykuł  26.

Termin wypłaty odszkodowań.

1. Odszkodowanie należy wypłacić osobie reklamującej jak najwcześniej, na później jednak w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji. W stosunkach z krajami odległemi termin ten przedłuża się do dziewięciu miesięcy.

Zarząd wysyłający może w drodze wyjątku odroczyć wypłatę odszkodowania poza termin, przewidziany w ustępie poprzednim, jeżeli, mimo wszelkich starań ze strony Zarządów w celu zbadania sprawy, termin ten okazał się niedostateczny dla ustalenia odpowiedzialności.

2. Zarząd kraju nadania jest upoważniony do wypłaty odszkodowania nadawcy na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia, który, powiadomiony W sposób właściwy, nie załatwi sprawy w ciągu trzech miesięcy; termin ten w stosunkach z krajami odległe mi przedłuża się do sześciu miesięcy.

Artykuł  27.

Ustalenie odpowiedzialności.

1. Odpowiedzialność ciąży na Zarządzie kraju nadania z wyjątkiem wypadku, gdy Zarząd wypłacający nie może udowodnić dokonania wypłaty według swych przepisów wewnętrznych.

2. Omyłka, popełniona przy przesyłaniu przekazu telegraficznie wewnątrz krągu nadania lub przeznaczenia, pociąga za sobą odpowiedzialność Narządu pocztowego, który popełnił omyłkę.

Jeżeli omyłkę popełniono w służbie telegraficznej kraju pośredniczącego lub jeżeli nie można ustalić miejsca, gdzie omyłka została popełniona, Zarząd kraju nadania i Zarząd wypłacający pokrywają szkodę w równych częściach.

3. To samo dotyczy wypadku przesłania mylnie wystawionych przekazów telegraficznych lub wypłaty mylnie wystawionych przekazów zwykłych, lub też jeżeli popełniono oszustwo z przekazami telegraficznemi w kraju pośredniczącym i nie można powetować strat poniesionych z tego tytułu.

Artykuł  28.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Zarząd kraju przeznaczenia, na którego rachunek Zarząd kraju nadania wypłacił odszkodowanie osobie reklamującej, obowiązany jest wypłaconą kwotę odszkodowania zwrócić Zarządowi kraju nadania w terminie trzymiesięcznym od daty przesiania zawiadomienia o uskutecznieniu wypłaty.

To samo stosuje się przy wyrównywaniu odszkodowania w wypadkach przewidzianych w artykule 27 §§ 2 i 3.

Zwrot Zarządowi-wierzycielowi ma być dokonany bez kosztów dla tego Zarządu bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie obiegowej kraju-wierzyciela, bądź wreszcie za wspólną zgodą przez wpisanie na dobro kraju-wierzyciela w rachunku przekazowym. Po upływie trzech miesięcy kwota należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 5% rocznie, licząc Od dnia upływu wskazanego terminu.

Rozdział  VI.

RACHUNKOWOŚĆ. PRZEKAZY PRZEDAWNIONE.

Artykuł  29.

Podział opłat i należności.

1. Zarząd kraju nadania wypłaca Zarządowi kraju przeznaczenia, na warunkach ustalonych w Regulaminie, udział stały w wysokości 10 centymów od przekazu oraz 1/4% od ogólnej kwoty wypłaconych przekazów.

2. W razie dosłania przekazu Zarząd kraju nowego miejsca przeznaczenia zalicza na swoją korzyść, bez względu na wysokość opłaty w rzeczywistości pobranej przez Zarząd kraju nadania, należności, jakie przypadłyby mu w udziale, gdyby przekaz był pierwotnie do niego nadany.

3. Poza postanowieniami odmiennemi niniejszego Porozumienia, każdy Zarząd zatrzymuje w całości opłaty, które pobrał.

Artykuł  30.

Rozrachunek.

Każdy Zarząd sporządza co miesiąc rachunki, w których zestawia wszystkie kwoty wypłacone przez ich urzędy. Na podstawie rachunków miesięcznych zestawia się rachunek ogólny. Jeżeli przekazy wypłacone były w różnych walutach, wierzytelność mniejszą przelicza się na walutę wierzytelności większej, przyczem za podstawę przeliczenia służy przeciętny kurs urzędowy giełdy kraju-dłużnika za okres rozrachunkowy.

Wyrównywanie rachunków może być również uskuteczniane na podstawie rachunków miesięcznych, bez zestawiania rachunku ogólnego. W tym wypadku każdy Zarząd wyrównuje z odnośnym Zarządem ogólną kwotę rachunku miesięcznego ustaloną przez ten ostatni.

Zarząd dłużny wyrównywa rachunki w terminach ustalonych w Regulaminie.

Artykuł  31.

Wyrównanie rachunków.

1. W braku porozumienia odmiennego wyrównywanie salda rachunku ogólnego lub wyrównywanie rachunków miesięcznych uskutecznia się w walucie, jaką się kraj-wierzyciel posługuje przy wypłacie przekazów pocztowych.

W razie niewyrównania salda w terminach przepisanych, należna kwota salda rachunku ogólnego lub kwota rachunku miesięcznego podlega oprocentowaniu, licząc od dnia upływu rzeczonych terminów do dnia wypłaty.

Procent ten wynosi 5% rocznie.

2. Postanowienia niniejszego Porozumienia i odnośnego Regulaminu, dotyczące sporządzania rachunków i ich wyrównywania, nie mogą być naruszone żadnem zarządzeniem jednostronnem jak moratorjum, zakazem przekazania i t. p.

Artykuł  32.

Przekazy przedawnione.

Kwoty, wpłacone na przekazy pocztowe, których zwrotu nie żądano przed upływem okresu czasu prawnego przedawnienia, przechodzą ostatecznie na rzecz Zarządu kraju nadania.

Rozdział  VII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  33.

Urzędy uczestniczące w wymianie.

Zarządy dokładają starań, ażeby wypłatę przekazów, o ile' to możliwe, dokonywano we wszystkich miejscowościach ich kraju.

Artykuł  34.

Udział innych Zarządów.

Kraje, w których czynności przekazowych nie wykonywa Zarząd pocztowy lecz inny Zarząd, mogą brać udział w wymianie ustalonej przepisami niniejszego Porozumienia.

Jest rzeczą Zarządu, który wykonywa czynności przekazowe w owym kraju, porozumieć się z Zarządem pocztowym co do należytego zabezpieczenia wykonania wszystkich warunków Porozumienia. Zarząd pocztowy będzie pośredniczył przy porozumiewaniu się wspomnianego niepocztowego Zarządu z Zarządami pocztowemi innych krajów, uczestniczących w Porozumieniu i z Biurem międzynarodowem.

Artykuł  35.

Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części pierwszej i drugiej Konwencji, z wyjątkiem postanowień zawartych w artykule 7 stosują się również do niniejszego Porozumienia.

Artykuł  36.

Zakaz pobierania należności skarbowych lub innych.

Niezależnie od zakazu, przewidzianego w artykule 27 Konwencji, od przekazów jak również od pokwitowań z odbioru kwot przekazowych nie mogą być pobierane jakiekolwiek opłaty lub należności.

Artykuł  37

Pocztowe bony podróżne.

Wymianę pocztowych bonów podróżnych między układającemi się Krajami, których Zarządy umówiły się co do zaprowadzenia tego rodzaju służby, normują postanowienia zawarte w Dodatku, dołączonym do niniejszego Porozumienia.

Artykuł  38.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji), aby mieć moc obowiązującą muszą uzyskać:

a) jednomyślność - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień artykułów 1 do 11, 13 do 19, 22 do 31, 36, 37, 38 i 39 niniejszego Porozumienia i 101, 102, 104, 110, 119 i 120 jego Regulaminu;

b) dwie trzecie głosów - gdy chodzi o zmianę innych postanowień Porozumienia, niewyszczególnionych w ustępie poprzednim i w artykułach 103, 105, 106, 108, 111 i 112 jego Regulaminu, jak również Dodatku dotyczącego pocztowych bonów podróżnych;

c) zwykłą większość głosów - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów Regulaminu lub o wykładnię postanowień niniejszego Porozumienia wraz z Regulaminem i Dodatkiem dotyczącym pocztowych bonów podróżnych, z wyjątkiem wypadku różnicy zdań, podlegającego arbitrażowi przewidzianemu w artykule 11 Konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  39.

Wprowadzenie w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1935 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

Za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Nadawanie. Przesyłanie. Wypłata.

Art.

101. Druki przekazów.

102. Wypełnianie druków. Wiadomości prywatne.

103. Przesyłanie przekazów.

104. Przekazy telegraficzne.

105. Poświadczenie wypłaty.

106. Przekazy ekspresowe.

Rozdział  II.

Różne formalności.

107. Przekazy nieprawidłowe,

108. Przekazy zarzucone, zaginione lub zniszczone.

109. Przedłużenie czasu ważności.

110. Wycofanie przekazów. Zmiana adresu.

111. Dosyłanie.

112. Przekazy niedoręczalne.

113. Reklamacje.

114. Reklamacje przekazów nadanych w innych krajach.

Rozdział  III.

Rachunkowość.

115. Rachunki miesięczne.

116. Rachunki ogólne.

117. Wyrównanie rachunków. Zaliczki.

Rozdział  IV.

Komunikaty. Druki.

118. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

119. Druki do użytku publiczności.

Postanowienia końcowe.

120. Wprowadzenie w życie i czas ważności Regulaminu.

Załączniki 

Wzory druków MP1 do MP5.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, uchwalili, w imieniu swoich Zarządów, za zgodą ogólną, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia dotyczącego przekazów pocztowych.

Rozdział I.

NADAWANIE. PRZESYŁANIE. WYPŁATA.

Artykuł  101.

Druki przekazów.

Do przekazów używa się druku, sporządzonego z trwałego kartonu, według załączonego wzoru M P 1.

Artykuł  102.

Wypełnianie druków. Wiadomości prywatne.

1. Wpisy na przekazach należy uskuteczniać cyframi arabskiemi i literami łacińskiemi bez przekreślań i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.

Kwotę ułamków jednostki monetarnej można oznaczyć tylko cyframi, przyczem przy kwotach do dziesięciu przed cyfrą jednostek należy dopisać zero.

Wpisy wykonane ołówkiem są niedozwolone. Jednakże przy wpisach służbowych można używać ołówka chemicznego.

2. Adres przekazu winien w sposób niewzbudzający wątpliwości określać osobę uprawnioną do odbioru.

Adresy skrócone i adresy telegraficzne są niedozwolone.

3. Na przekazach nie wolno wpisywać nic ponad to, co przewiduje tekst druku. Natomiast odcinek przekazu może nadawca uzupełnić wiadomością prywatną, przeznaczoną dla adresata.

4. Na przekazach służbowych należy umieścić Ba stronie adresowej napis "Sprawa pocztowa" (Service des postes) lub inną podobną uwagę.

Artykuł  103

Przesyłanie przekazów.

W braku porozumienia odmiennego przekazy przesyła się jako sztuki pojedyncze. Przekazy wkłada się do odsyłek w sposób przepisany artykułem 157, § 1 Regulaminu Konwencji.

Artykuł  104.

Przekazy telegraficzne.

1. Przekazy telegraficzne sporządza nadawczy urząd pocztowy i adresuje je do urzędu pocztowego miejsca przeznaczenia.

O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, przekazy należy sporządzać w języku francuskim i treść ich układać w sposób następujący:

(Ewentualne uwagi służbowe).

(Avis de payement, jeżeli jest żądane).

Mandat (Pocztowy numer nadawczy).

Nom du bureau de poste de destination (Nazwa pocztowego urzędu przeznaczenia).

(Nazwisko wysyłającego).

(Kwota przekazywana).

(Dokładne określenie odbiorcy, jego miejsca pobytu i, o ile to możliwe, jego mieszkania).

(W razie potrzeby wiadomości prywatne).

Dane te umieszcza się w telegramie zawsze W porządku wyżej wymienionym.

2. Wpisy służbowe umieszcza się w pełnem brzmieniu lub skrótami, przyjętemi w służbie telegraficznej.

3. Jeżeli przekazy telegraficzne są sporządzane bądź przez urzędy pocztowe w miejscowościach nieposiadających telegrafu, bądź też w miejscowościach o kilku urzędach pocztowych przez jeden z urzędów nieposiadających telegrafu, wówczas miejsce nadania tych przekazów winno być oznaczone w telegramach bezpośrednio po pocztowym numerze nadawczym w sposób następujący:

"Przekaz 404 z ...... do ......".

(Mandat 404 de ...... pour ......)

Jeżeli miejscowość, w której znajduje się pocztowy urząd przeznaczenia nie posiada urzędu telegraficznego, na przekazie telegraficznym należy podawać nazwę pocztowego urzędu przeznaczenia i nazwę obsługującego go urzędu telegraficznego.

W razie wątpliwości co do istnienia urzędu telegraficznego w danej miejscowości lub gdy nie można podać nazwy obsługującego urzędu telegraficznego, na telegramie przekazowym należy umieścić albo nazwę podziału terytorjalnego, albo nazwę kraju przeznaczenia, albo też obie te nazwy łącznie, albo wkońcu jakąkolwiek inną nazwę, uznaną za wystarczającą dla skierowania telegramu przekazowego.

4. Kwota przekazywana winna być wyrażona w cyfrach, a w odniesieniu do jednostek monetarnych (franki, marki i t. p.) również słownie w walucie kraju przeznaczenia.

5. Jeżeli odbiorcą jest osoba płci żeńskiej, należy dodać przed nazwiskiem, nawet poprzedzonem imieniem, słowo: "Pani" (Madame) lub "Panna" (Mademoiselle) z wyjątkiem wypadku, gdy wskazówka ta, wskutek podania godności, tytułu, zajęcia lub zawodu, które dają możność dokładnego określania odbiorcy, byłaby zbędnem powtórzeniem.

Nadawcę i adresata nie można oznaczać zapomocą skrótów lub umówionych słów.

6. Podanie nazwy miejsca pobytu adresata można pominąć w tych wypadkach, gdy nazwa ta jest jednakowa z nazwą pocztowego urzędu przeznaczenia.

Dla telegramów przekazowych, adresowanych "do podjęcia na poczcie" (poste-restante) lub "do podjęcia w telegrafie" (télégraphe restant), odnośna wskazówka służbowa umieszczona w nagłówku telegramu jest wystarczająca i zbędne jest umieszczanie po nazwisku adresata uwagi "do podjęcia na poczcie" (poste-restante) lub "do podjęcia w telegrafie" (télégraphe restant).

7. Sprawdzanie częściowe (powtarzanie od urzędu do urzędu nazwisk i liczb) jest obowiązkowe.

8. Pocztowy urząd wysyłający przesyła pocztowemu urzędowi przeznaczenia najbliższą pocztą jako potwierdzenie w kopercie zamkniętej zawiadomienie o nadaniu przekazu, zgodnie z załączonym wzorem M P 2. Na zawiadomieniu tem nie wolno nalepiać znaczków pocztowych lub umieszczać nadruków, uwidaczniających pobranie opłaty.

9. Urząd przeznaczenia winien dokonać wypłaty przed otrzymaniem zawiadomienia o nadaniu i dołączyć je, o ile to możliwe, do przekazu pokwitowanego przez odbiorcę.

10. Zarządy mogą upoważnić urzędy telegraficzne tych miejscowości, w których jest jeden lub kilka urzędów pocztowych, do przyjmowania od nadawcy i wypłacania w miejscu przeznaczenia kwot przekazywanych w drodze telegraficznej.

Artykuł  105.

Poświadczenie wypłaty.

1. Przekazy zwykłe, których nadawcy żądają poświadczenia wypłaty, należy zaopatrzyć w nagłówku strony przedniej dobrze uwydatnionym napisem "Poświadczenie wypłaty" (Avis de payement).

2. Postanowienia artykułu 126 i 127 Regulaminu Konwencji, dotyczące poświadczenia odbioru, stosują się również do poświadczeń wypłaty. Jeżeli jednak poświadczenie wypłaty żądane jest po nadaniu przekazu, nie używa się druku C 13, przewidzianego w Konwencji, lecz druku M P 3, ustalonego W Porozumieniu.

Zarządy, których przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie druków, załączonych przez Zarząd kraju wysyłający, upoważnione są do sporządzania poświadczeń wypłaty, używanych w ich służbie.

3. Obowiązek wystawiania poświadczenia wypłaty dla przekazów telegraficznych ciąży na Zarządzie kraju przeznaczenia, który przesyła je do urzędu nadania niezwłocznie po wypłacie przekazu i przed otrzymaniem zawiadomienia o nadaniu przekazu.

Artykuł  106.

Przekazy ekspresowe.

Postanowienia, zawarte w artykule 142 Regulaminu Konwencji, stosują się również do przekazów zwykłych, doręczanych przez umyślnego posłańca.

Rozdział  II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł  107.

Przekazy nieprawidłowe.

1. Przekazy zwykłe, których nie można było wypłacić z powodów następujących:

a) nazwisko lub mieszkanie adresata oznaczone byty niedokładnie, niedostatecznie lub w sposób nastręczający pewne wątpliwości;

b) nazwisko lub kwoty różniły się lub były opuszczone;

c) wpisy były podskrobywane lub poprawiane;

d) brakowało odcisków stempli, podpisów lub innych wskazówek służbowych;

e) podlegająca wypłacie kwota oznaczona była w walucie innej niż przyjęta w tym celu przez Zarządy, uczestniczące w wymianie;

f) użyte zostały druki nieprzepisowe, należy zwracać możliwie bez zwłoki w kopercie do urzędu miejsca nadania, w celu usunięcia nieprawidłowości, o ile zawiadomiony o nich adresat nie żąda zastosowania postanowień, podanych poniżej w § 2.

Jednakie Zarząd kraju przeznaczenia w stosunku wzajemnym z krajami odległemi może zarządzić wypłatę przekazów, których kwota nie była podana w walucie dopuszczonej lecz w innej, mianowicie w tych wypadkach, gdy jest w stanie uskutecznić przeliczenie według kursu stosowanego przez Zarząd, który przekaz przyjął i pod warunkiem niezwłocznego powiadomienia o tem odnośnego Zarządu. Ryzyko za mylne przeliczenie ponosi Zarząd, który dokonał przeliczenia.

2. Jeżeli adresat zwykłego przekazu tego zażąda i zapewni zwrot połączonych z tem kosztów, wówczas wszelkie nieprawidłowości, stojące na przeszkodzie wypłacie przekazów, można sprostować w drodze telegraficznej zapomocą płatnej noty służbowej. W tym wypadku przekaz pozostaje w urzędzie miejsca przeznaczenia, który po otrzymaniu telegramu prostującego usuwa nieprawidłowość i dołącza telegram do przekazu.

Jeżeli telegram prostujący spowodowany został omyłką służbową, uiszczoną za telegram opłatę należy zwrócić osobie uprawnionej.

3. Przekazy telegraficzne, których nie można było wypłacić bądź wskutek niedostatecznego lub niedokładnego adresu, bądź z innej od adresata niezależnej przyczyny, powodują przesłanie do urzędu miejsca nadania telegraficznej noty służbowej, wyjaśniającej przyczynę niewypłacenia. Urząd nadania sprawdza, czy nieprawidłowość nie jest wynikiem omyłki służbowej. W razie twierdzącym, sprostowanie omyłki uskutecznia się natychmiast zapomocą telegraficznej noty służbowej. W razie przeciwnym, powiadamia się o tem nadawcę, którego rzeczą jest sprostować niedokładność zapomocą płatnego zawiadomienia służbowego.

Przekazy telegraficzne, których nieprawidłowości nie zostały sprostowane w odpowiednim terminie zapomocą telegraficznej noty służbowej, podlegają postępowaniu przepisanemu dla zwykłych przekazów pocztowych.

4. Nie wypłaca się przekazów telegraficznych na podstawie samego tylko zawiadomienia o wpłacie, które nadeszło przed otrzymaniem właściwego telegramu Przedewszystkiem należy zapomocą telegramu służbowego reklamować telegram przekazowy. Brakujące zawiadomienia o wpłacie, które nie nadeszłyby do urzędu miejsca przeznaczenia pierwszą pocztą, odpowiadającą dacie nadania przekazu, należy reklamować zapomocą zawiadomienia, odpowiadającego wzorowi C 18, załączonemu do Regulaminu Konwencji.

Artykuł  108.

Przekazy zarzucone, zaginione lub zniszczone.

1. Przekazy zarzucone, zagubione lub zniszczone mogą być na życzenie adresata lub nadawcy zastąpione upoważnieniami do wypłaty, które wydaje Zarząd kraju nadania po wspólnem stwierdzeniu z Zarządem kraju przeznaczenia, że przekaz nie był ani wypłacony, ani zwrócony, ani też dosłany.

Czas ważności upoważnień do wypłaty jest taki sam jak i przekazów.

2. Jeżeli chodzi o przekaz zarzucony, zagubiony lub zniszczony, którego zwrotu nadawca żądałby a odbiorca równocześnie żądałby wypłaty, to upoważnienie do wypłaty należy wystawiać na korzyść nadawcy.

3. Gdy nadawca żąda zwrotu kwoty wpłaconej na przekaz, który został zarzucony, zagubiony lub zniszczony, jest on obowiązany dla poparcia swego żądania przedstawić dowód nadania. Zarząd kraju nadania przyznaje zwrot, upewniwszy się uprzednio, że Zarząd kraju przeznaczenia przekazu nie wypłacił i nie wypłaci.

Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia doniesie, że nie otrzymał przekazu, Zarząd kraju nadania może wystawić upoważnienie do wypłaty pod warunkiem, że przekaz ten nie figuruje w żadnym z rachunków miesięcznych, sporządzonych aż do upływu terminu ważności odnośnego przekazu. Jednakże, jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia nie nadesłał żadnej odpowiedzi w okresie, przewidzianym w artykule 26, § 1 Porozumienia, dla wypłacania odszkodowania osobie reklamującej, i jeżeli przekaz ten nie figuruje w żadnym z otrzymanych rachunków miesięcznych, sporządzonych do upływu tego terminu, Zarząd kraju nadania może, nie zważając na to, zwrócić kwotę przekazaną. Zawiadomienie o zwrocie kwoty przekazanej należy przesłać jako przesyłkę poleconą do Zarządu kraju przeznaczenia, a przekaz, uważany odtąd za ostatecznie zaginiony, nie może być później wniesiony do rachunku.

Artykuł  109

Przedłużenie czasu ważności.

Przedłużenie czasu ważności, o którem mowa w artykule 17 Porozumienia, ma być zaznaczone na samym przekazie.

Artykuł  110

Wycofanie przekazów. Zmiana adresu.

1. Postanowienia artykułów 148 i 149 Regulaminu Konwencji należy stosować przy wycofaniu lub zmianie adresu przekazów pocztowych. Jednak do żądań zmiany adresu, zgłoszonych w drodze pocztowej, należy dołączać wypisaną na papierze zwykłym dokładną odbitkę adresu odbiorcy wraz ze wszelkiemi niezbędnemi szczegółami.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanem najbliższą pocztą i opatrzonem w nagłówku następującym napisem podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ..... (Confirmation de la demande télégraphique du ......).

W tym wypadku urząd miejsca przeznaczenia po otrzymaniu telegramu ogranicza się do zatrzymania przekazu i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Oprócz tego urząd miejsca przeznaczenia przekazu telegraficznego, przed załatwieniem żądania zmiany adresu, winien posiadać zawiadomienie o nadaniu.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na swoją odpowiedzialność wykonać telegraficzne żądanie zmiany adresu, nawet nie czekając na nadejście potwierdzenia w drodze pocztowej, ani też, w danym razie, na zawiadomienie o nadejściu.

2. Jeżeli chodzi o zwykłą poprawkę adresu, przewidzianą w artykule 149 Regulaminu Konwencji, można ją uskutecznić bez oczekiwania na odnośne zawiadomienie o nadaniu.

Artykuł  111.

Dosyłanie.

1. Urząd, dosyłający przekaz zwykły w drodze pocztowej, gdy tego zachodzi potrzeba skreśla piórem oznaczenie kwoty przekazowej w sposób, umożliwiający odczytanie pierwotnych wpisów. Wpis pod rubryką "Kwota wpłacona" (Somme versée) winien pozostać niezmieniony. Kwotę przekazową przelicza się na walutę kraju nowego miejsca przeznaczenia, według kursu przyjętego dla przekazów pochodzących z kraju dosyłającego. Wynik przeliczenia wpisuje się na przekazie cyframi i słownie, o ile możności ponad pierwotnemi wpisami, dotyczącemi kwoty. Nowy wpis kwoty ma być podpisany przez odnośnego funkcjonariusza.

W tan sam sposób postępuje się przy następnych dosyłaniach.

W razie dostania do kraju pierwszego miejsca przeznaczenia urząd dosyłający przywraca pierwotny napis, natomiast jeżeli uskutecznia się dosłanie do kraju nadania urząd ten zastępuje go kwotą podaną w walucie kraju nadania w rubryce wpisów służbowych.

2. Dosyłanie przekazu telegraficznego w drodze pocztowej uskutecznia się na tych samych zasadach bez oczekiwania na zawiadomienie o nadaniu. Jednakże jeżeli dosłanie do kraju nadania odbywa się przed nadejściem zawiadomienia o nadaniu, urząd dosyłający ogranicza się do zmiany adresu odbiorcy i skreśla piórem wpis kwoty.

Przekaz przesyła się w kopercie do urzędu nowego miejsca przeznaczenia. To samo należy uczynić z zawiadomieniem o nadaniu po jego nadejściu do urzędu dosyłającego.

3. W razie dosyłania w drodze telegraficznej przekazu zwykłego urząd dosyłający sporządza przekaz telegraficzny na kwotę, pozostałą po potrąceniu należności telegraficznych i pocztowych. Należność pocztową oblicza się od pierwotnej kwoty przekazowej, zmniejszonej o należność za telegram.

Przeliczenie kwoty na walutę kraju nowego przeznaczenia uskutecznia się na warunkach przewidzianych w § 1.

Urząd dosyłający kwituje przekaz oryginalny i zalicza go jako przekaz wypłacony, po umieszczeniu na nim uwagi: "Dosłano kwotę ...... do ...... po odtrąceniu opłaty ......" "Réexpedié le montant de ...... à ...... sous déduction de la taxe de ......".

Odcinek przekazu oryginalnego dołącza się do zawiadomienia o nadaniu, celem doręczenia go adresatowi.

4. Dosłanie przekazu telegraficznego w drodze telegraficznej uskutecznia się na warunkach podanych w § 3 bez oczekiwania na zawiadomienie o nadaniu.

5. Postanowienia §§ 3 i 4 należy stosować do przekazów zwykłych lub telegraficznych, pochodzących z jednego kraju uczestniczącego w niniejszem Porozumieniu, a dosłanych do innego kraju uczestniczącego, z którym kraj miejsca nadania nie wymienia przekazów, albo też do kraju nieuczestniczącego w Porozumieniu. Ten sam sposób postępowania należy stosować również przy dosyłaniu przekazów, pochodzących z kraju nieuczestniczącego do kraju uczestniczącego w Porozumieniu.

6. Żądania, dotyczące dosłania, zapisuje dla pamięci urząd pierwszego miejsca przeznaczenia, a w odnośnych wypadkach i urzędy następnych miejsc przeznaczenia. Urząd, dosyłający przekaz na powyżej przewidzianych zasadach, zawiadamia o tem urząd nadawczy.

Artykuł  112.

Przekazy niedoręczalne.

Przekazy, które z jakichkolwiek przyczyn nie mogły być wypłacone adresatom przed ich zwrotem do Zarządu kraju nadania, urząd przeznaczenia zapisuje dla pamięci i umieszcza na nich odcisk stempla lub nalepkę, których używanie do listowych przesyłek niedoręczalnych przewiduje artykuł 147, § 1 Regulaminu Konwencji.

Zwracane telegramy przekazowe należy przesyłać w kopertach wraz z odnośnemi zawiadomieniami o nadaniu.

Jednakże przekazy, sporządzone na zasadach przewidzianych w §§ 3, 4 i 5 artykułu 111, winny być przesłane do Zarządu, który je sporządził, ten zaś Zarząd oddaje kwotę do dyspozycji Zarządu, z którego pochodzi przekaz oryginalny, albo zapomocą nowego przekazu wolnego od opłaty albo też zapomocą potrącenia w rachunku miesięcznym wypłaconych przekazów.

Artykuł  113.

Reklamacje.

1. Reklamacje przekazów zwykłych lub telegraficznych sporządza się na druku odpowiadającym załączonemu wzorowi M P 3; reklamacje te przesyła Zasadniczo urząd nadawczy wprost do urzędu miejsca przeznaczenia.

Można używać jednego druku reklamacyjnego dla kilku przekazów nadanych jednocześnie na żądanie jednego i tego samego nadawcy na dobro jednego i tego samego odbiorcy.

2. Jeżeli urząd miejsca przeznaczenia może udzielić wyjaśnień ostatecznych co do losu reklamowanego przekazu, wówczas zwraca powyższy druk urzędowi, który reklamację przyjął, po uzupełnieniu go danemi, otrzymanemi przy przeprowadzeniu dochodzeń. W razie dochodzeń bezowocnych lub w razie podania w wątpliwość faktu wypłaty, druk ten przesyła się za pośrednictwem Zarządu kraju przeznaczenia do Zarządu kraju nadania po dołączeniu, w miarę możności, oświadczenia adresata, stwierdzającego nieotrzymanie kwoty przekazanej.

3. Każdy Zarząd zapomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, może żądać, aby reklamacje, dotyczące jego służby, kierowano do Zarządu centralnego lub do urzędu specjalnie wyznaczonego.

Artykuł  114.

Reklamacje przekazów nadanych w innych krajach.

W wypadku przewidzianym w artykule 22, § 3 Porozumienia druk reklamacyjny M P 3 przesyła się Zarządowi kraju nadania. Do druku należy dołączyć dowód nadania.

Zarząd kraju nadania winien otrzymać druk W terminach, przewidzianych w artykułach 22 i 23 Porozumienia.

Rozdział  III.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł  115.

Rachunki miesięczne.

1. Każdy Zarząd przy końcu każdego miesiąca sporządza dla każdego innego Zarządu rachunek miesięczny, według dołączonego wzoru M P 4. w którym to rachunku wyszczególnia się w porządku możliwie chronologicznym i alfabetycznym nazwy urzędów nadawczych, wszystkie przekazy wypłacone w miesiącu poprzednim przez własne urzędy na rachunek danego Zarządu.

Do tego rachunku Zarząd wpisuje również kwotę opłat i należności, które mu przypadają w myśl § 1, artykułu 29 Porozumienia, za przekazy wypłacone przez jego urzędy, jako też odszkodowania i procenty od nich, przewidziane w artykułach 28 i 31 Porozumienia.

2. Rachunek miesięczny wraz z pokwitowanemi przekazami pocztowemi i telegraficznemu oraz dołaczonemi do nich, o ile to okaże się możliwe, odnośnemi zawiadomieniami o nadaniu przesyła się Zarządowi-dłużnikowi najdalej w końcu miesiąca, następującego po miesiącu, którego rachunek dotyczy.

Zawiadomienia o nadaniu, które nadchodzą do Zarządu miejsca przeznaczenia po wysłaniu rachunku, do którego wpisane zostały odnośne przekazy telegraficzne, zwraca się Zarządowi kraju nadania jako załącznik do jednego z rachunków następnych.

3. W braku przekazów wypłaconych przesyła się odnośnemu Zarządowi rachunek miesięczny negatywny.

4. Różnice stwierdzone przez Zarząd dłużny w rachunkach miesięcznych wyrównywa się w najbliższym rachunku miesięcznym. Nie uwzględnia się różnic nie przekraczających 50 centymów w każdym poszczególnym rachunku.

Artykuł  116.

Rachunki ogólne.

1. W razie wyrównania zapomocą rachunku ogólnego, rachunek ten zestawia Zarząd-wierzyciel niezwłocznie po otrzymaniu rachunków miesięcznych i nie czekając na ich szczegółowe sprawdzenie.

Rachunek ogólny sporządza się na druku, odpowiadającym załączonemu wzorowi M P 5.

2. Rachunek ogólny ma być sporządzony w ciągu dwóch miesięcy, następujących po miesiącu, którego rachunek dotyczy. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w stosunkach z krajami odległemi.

Zarządy mogą porozumieć się co do sporządzania rachunku ogólnego kwartalnie, półrocznie lub rocznie.

Artykuł  117.

Wyrównanie rachunków. Zaliczki.

1. W braku odmiennego porozumienia saldo rachunku ogólnego lub kwoty ogólne rachunków miesięcznych winny być uiszczone zapomocą czeku lub wekslu, płatnego na okaziciela w stolicy lub ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, w walucie tegoż kraju, bez żadnych strat dla wierzyciela. Koszta wypłaty ponosi Zarząd-dłużnik.

2. Wypłata musi nastąpić najpóźniej w ciągu dni piętnastu po otrzymaniu rachunku ogólnego lub, o ile nie sporządza się rachunku ogólnego, po otrzymaniu rachunku miesięcznego. Termin ten dla krajów odległych wynosi jeden miesiąc.

Jeżeli obydwa Zarządy nie zgadzają się co do kwoty, która ma być wypłacona, jedynie wyrównanie zakwestionowanej części może być odroczone. Natomiast co się tyczy tej części, Zarząd dłużny obowiązany jest zawiadomić Zarząd-wierzyciela o przyczynach zakwestionowania, najpóźniej w terminie przewidzianym w ustępie poprzednim.

3. Każdy Zarząd, któremu inny Zarząd winien Jest kwotę przekraczającą 30.000 franków w złocie, ma prawo nawet przed zamknięciem rachunku żądać wpłacenia zaliczki lub prowizorycznego wyrównania salda do wysokości trzech czwartych należnej mu kwoty. Żądaniu jego należy uczynić zadość w ciągu ośmiu dni. W razie niewpłacenia zaliczki w terminie powyżej wskazanym, stosują się postanowienia artykułu 31 Porozumienia.

Rozdział  IV.

KOMUNIKATY. DRUKI.

Artykuł  118.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

1. Zarządy winny podać do wiadomości innym Zarządom, za pośrednictwem biura międzynarodowego, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem W życie Porozumienia:

a) spis krajów, z któremi wymieniają przekazy pocztowe na, zasadach tego Porozumienia;

b) spis swoich urzędów, które zostały upoważnione do przyjmowania i wypłaty przekazów, lub zawiadomienie, że wszystkie podległe im urzędy biorą udział w tej gałęzi służby;

c) w danym razie zawiadomienie o udziale w wymianie przekazów telegraficznych;

d) kwotę najwyższą, którą dopuszczają przy wpłacie i wypłacie przekazów;

e) walutę, w jakiej winna być wyrażona kwota przekazywana do ich kraju;

f) taryfę, którą stosują u siebie;

g) okres czasu, po upływie którego niepodjęte kwoty przekazowe, według ich ustawodawstwa wewnętrznego, przechodzą ostatecznie na własność Skarbu Państwa;

h) w danym razie opłaty, które pobierają za wypłatę w domu, za poste-restante, przedłużenie czasu ważności, reklamacje i upoważnienie do wypłaty;

i) czy dopuszczona jest w ich kraju cesja przekazów, czy też nie;

j) wzór używanego druku przekazowego;

k) pisownię liczb od 1 do 1.000, podawanych na przekazach w języku urzędowym ich kraju;

l) spis krajów, nieuczestniczących w Porozumieniu, w stosunkach z któremi mogą pośredniczyć przy wymianie przekazów pocztowych;

m) sposób oznaczania pobranej opłaty na nadawanych przekazach.

2. Wszelkie późniejsze zmiany należy podawać niezwłocznie do wiadomości.

3. Zarządy zainteresowane podają sobie bezpośrednio do wiadomości stosowane kursy przeliczenia oraz wszelkie późniejsze ich zmiany.

Artykuł  119.

Druki do użytku publiczności.

Jako druki do użytku publiczności, w myśl artykułu 31, § 2 Konwencji, uważa się druki:

MP 1 (Przekazy pocztowe),

MP 3 (Reklamacje).

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  120.

Wprowadzenie w życie i czas ważności Regulaminu.

Niniejszy Regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia dotyczącego przekazów pocztowych. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to Porozumienie, o ile nie zostanie odnowiony na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA CHINY:

Hoo Chi-Tsai

Chang Hsin-Hai

Huang Nai-Shu

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Nicolas

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Ls Roulet

ZA PAŃSTWA LEWANTYŃSKIE POD MANDATEM FRANCUSKIM (SYRJA I LIBAN):

Cianfarelli

L. Pernot

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NIKARAGUĘ:

Victor Durán M.

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

E. Zaldúa P.

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA PERU:

Ernesio Cáceres

Za Edmunda de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA PERSJĘ:

S. A. Rad

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

Dr. Blachier

René Machalski

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA REPUBLIKĘ SALWADOR:

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W. URUGWAJU:

Arturo C. Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW

grafika

DODATEK W SPRAWIE OBROTU POCZTOWYCH BONÓW PODRÓŻNYCH.

Treść.

CZĘŚĆ  I.

POSTANOWIENIA ZASADNICZE.

Rozdział  I.

Wydawanie pocztowych bonów podróżnych.

Art.

1. Pocztowe bony podróżne.

2. Waluta.

3. Kwota najwyższa.

4. Opłaty.

5. Cena sprzedażna.

Rozdział  II.

Wypłata bonów.

6. Wypłata.

7. Okres ważności.

8. Protesty przeciw wypłacie.

Rozdział  III.

Odpowiedzialność i rachunkowość.

9. Zakres odpowiedzialności.

10. Podział opłat.

11. Rozrachunek.

Rozdział  IV.

Postanowienia różne.

12. Stosowanie postanowień Porozumienia.

CZĘŚĆ  II.

POSTANOWIENIA REGULAMINOWE.

Rozdział  I.

Wydawanie książeczek.

13. Opis bonów i okładek książeczek. Zaopatrywanie.

14. Wydawanie bonów.

15. Sporządzanie książeczek.

Rozdział  II.

Wypłata bonów.

16. Formalności.

Rozdział  III.

Różne postanowienia.

17. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

18. Druki do użytku publiczności.

Załączniki 

Wzory druków M P 6 do M P 8.

DODATEK W SPRAWIE OBROTU POCZTOWYCH BONÓW PODRÓŻNYCH.

CZĘŚĆ I

POSTANOWIENIA ZASADNICZE.

Rozdział  I.

WYDAWANIE POCZTOWYCH BONÓW PODRÓŻNYCH.

Artykuł  1.

Pocztowe bony podróżne.

Zarządy, które się zgodziły uczestniczyć w tym obrocie, wypuszczają pocztowe bony podróżne. Dony te złączone są w formie książeczek.

Artykuł  2.

Waluta.

Bony wystawia się we flankach złotych w sposób ustalony w artykule 29 Konwencji.

Artykuł  3.

Kwota najwyższa.

Każdy bon ma stałą wartość 100 franków złotych. Najwyższa kwota książeczki wynosi 1.000 franków złotych.

Artykuł  4.

Opłaty.

Opłatę, uiszczaną za każdy bon wartości 100 franków złotych, usiała Zarząd kraju pochodzenia; -nie może ona jednak przekraczać 1/2% wpłaconej kwoty,

Artykuł  5.

Cena sprzedażna.

Każdy Zarząd sam ustala cenę, po jakiej sprzedaje książeczki. Zarząd ten może doliczać do wartości, stanowiącej równowartość kwoty we frankach złotych, pewną kwotę, która powinna być jak najbardziej ograniczona i służy do zabezpieczenia go od strat walutowych.

Rozdział  II.

WYPŁATA BONÓW.

Artykuł  6.

Wypłata.

1. Wartość bonów należy wypłacać ich posiadaczom w walucie tego kraju, w którym bony te są przedstawiane do wypłaty, i według parytetu franka złotego.

2. Wypłatę bonów uskutecznia zainteresowany Zarząd w sposób przewidziany jego przepisami wewnętrznemi dla przekazów pocztowych.

3. Książeczek z bonami ani któregokolwiek z zawartych w nich bonów nie wolno ani żyrować, ani przelewać na rzecz osób trzecich; nie wolno ich również dawać w zastaw.

4. Gdy urząd wypłaty nie rozporządza gotówką potrzebną do wypłaty przedstawionego mu bonu lub bonów, wypłatę można odroczyć do czasu, kiedy urząd ten uzyska gotówkę.

Artykuł  7.

Okres ważności.

Bony są ważne w ciągu czterech miesięcy od dnia ich wydania. Miesiące liczą się od daty do daty bez względu na ilość zawartych w nich dni.

Artykuł  8.

Protesty przeciw wypłacie.

Z zastrzeżeniem przepisów ustawodawstwa wewnętrznego każdego kraju urzędy pocztowe nie uwzględniają żądań, wystosowanych do nich w celu sprzeciwienia się wypłacie ważnie wypuszczonych bonów.

Rozdział  III.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ I RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł  9.

Zakres odpowiedzialności.

1. Zarządy nie ponoszą odpowiedzialności za następstwa, które może pociągnąć za sobą zagubienie, kradzież lub oszukańcze użycie książeczek albo któregokolwiek z zawartych w nich bonów.

2. Zarząd kraju wydania bonów nie przyjmuje żadnej reklamacji bez przedstawienia książeczki, będącej przedmiotem tej reklamacji.

W razie zagubienia książeczki albo jednego lub kilku bonów, osoba zainteresowana powinna udowodnić Zarządowi kraju wydania tych bonów, że prosiła o wydanie książeczki z bonami i wpłaciła w tym celu całą należność. Zwrot kwoty może nastąpić dopiero po upewnieniu się tego Zarządu, że bony zgłoszone jako zagubione nie zostały wypłacone; termin jednak nie powinien przekraczać trzech miesięcy po wygaśnięciu ważności. Termin ten wynosi sześć miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

Artykuł  10.

Podział opłat.

Zarząd kraju nadania wypłaca Zarządowi, który uskutecznił wypłatę, 1/4% od ogólnej sumy wypłaconych bonów.

Artykuł  11.

Rozrachunek.

Rozrachunek kwot wypłaconych za bony sporządza się raz na miesiąc na druku według załączonego wzoru M P 6 i dołącza się go do rachunków przekazów pocztowych.

Rozdział  IV.

POSTANOWIENIA RÓŻNE.

Artykuł  12.

Stosowanie postanowień Porozumienia.

Postanowienia Porozumienia niniejszego oraz dotyczącego Regulaminu stosują się do bonów we wszystkich wypadkach nieprzewidzianych wyraźnie w tym dodatku.

CZĘŚĆ  II.

POSTANOWIENIA REGULAMINOWE.

Rozdział  I.

WYDAWANIE KSIĄŻECZEK.

Artykuł  13.

Opis bonów i okładek książeczek. Zaopatrywanie.

1. Bohy sporządza się na drukach według załączonego wzoru M P 7.

Wyrabia się je ze specjalnego papieru ze znakiem wodnym, zadrukowanego tłem o rysunku giloszowym; wydrukowane są na nich nazwa kraju pochodzenia i numer seryjny od 1 do 100.000: lewa ich strona jest zaopatrzona suchym stemplem wypukłym, jednakowym dla wszystkich krajów a wyobrażającym głowę Merkurego.

2. Okładkę książeczek sporządza się według załączonego wzoru M P 8.

Na skronie tytułowej wydrukowana jest nazwa kraju pochodzenia.

3. Bony i okładki książeczek powinny być koloru jasnoniebieskiego.

4. Zaopatrywanie Zarządów w bony i okładki książeczek należy do Biura międzynarodowego, które zajmuje się drukiem i dostawą ich po cenie kosztu.

Artykuł  14.

Wydawanie bonów

Przy wydawaniu na prawej części bonów umieszcza się suchy stempel wypukły, właściwy Zarządowi wydającemu bony.

Artykuł  15.

Sporządzanie książeczek.

1. Bony, których wydania zażądano, są łączone i broszurowane w książeczki według wzoru M P 8. Układa się je w porządku liczbowym.

2. Wydający książeczkę urząd oznacza na okładce, w miejscu do tego przeznaczonem, ostatni dzień ważności bonów zapomocą dziurkowania przez całą książeczkę.

Podaje również na kreskowaniach tej okładki ilość wydanych bonów oraz numery bonu pierwszego i ostatniego.

3. Napisy należy robić odręcznie, zopomocą maszyny do pisania lub sposobem mechanicznym drukarskim.

4. Przy sporządzaniu książeczki okładkę należy zaopatrzyć w przeznaczonem do tego miejscu, wymienionem w artykule 14, odciskiem suchego stempla wypukłego.

5. Kartka, umieszczona przed pierwszym bonem każdej książeczki, wskazuje kraje, w których można realizować bony, oraz stałe równowartości 100 franków złotych w tych krajach.

Rozdział  II.

WYPŁATA BONÓW.

Artykuł  16.

Formalności.

Przy wypłacie podaje się na bonie kwotę wypłaconą w walucie krajowej, datę i nazwę urzędu, poczem bon ten unieważnia się zgodnie z przepisami wewnętrznemi.

Rozdział  III.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  17.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Każdy Zarząd obowiązany jest podawać innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego przynajmniej na trzy miesiące przed wprowadzeniem tego obrotu:

a) kwotę, wypłaconą w jego walucie krajowej za 100 franków złotych;

b) opłaty, pobierane przy wydawaniu bonów;

c) wzory odcisków suchego stempla wypukłego, umieszczanego na bonach i okładkach;

d) urzędy, wydające książeczki.

2. Wszelkie późniejsze zmiany należy niezwłocznie podawać do wiadomości.

Artykuł  18.

Druki do użytku publiczności.

Jako druki do użytku pobliczności, w myśl artykułu 31, § 2 Konwencji; uważa się druki:

M P 7 (Pocztowy bon podróżny).

M P 8 (Okładka książeczki z pocztowemi bonami podróżnemi).

RACHUNEK MIESIĘCZNY

grafika

(4-a strona okładki)

1. Pocztowe bony podróżne wystawione są we frankach złotych. Frank złoty przyjęty jako jednostka monetarna przez Światową Konwencją Pocztową jest o wadze 10/31 grama i próbie 0,900.

2. W urzędach uczestniczących w tej służbie wypłata bonów odbywa się w walucie kraju wypłacającego według spółczynnika do parytetu franka złotego. Wypłata odbywa się po wręczeniu bonu podpisanego atramentem. Upoważniony do odbioru winien udowodnić swą tożsamość bądź to przez okazanie paszportu lub karty tożsamości, bądź też zapomocą jakiegokolwiek innego dowodu przyjętego w kraju wypłacającym.

3. Jeżeli urząd wypłacający nie posiada niezbędnej gotówki do wypłaty bonu lub bonów, które mu są okazane, wypłata może być zawieszona do czasu zaopatrzenia się urzędu w gotówkę.

4. Za kwoty wpłacone na pocztowe bony podróżne Zarząd pocztowy odpowiada wobec uprawnionych w okresie ustawowego przedawnienia, ustalonego przez kraj wydania, aż do chwili prawidłowej wypłaty bonów. Wnoszenie reklamacji dotyczącej wypłaty bonu osobie nieuprawnionej, dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia następującego po wydaniu tego bonu. Zarządy pocztowe nie ponoszą odpowiedzialności za skutki jakie może spowodować zguba, kradzież lub oszukańcze użycie niniejszej książeczki, lub też jakiegokolwiek z bonów, które zawiera.

5. Nie można wnosić reklamacji przeciwko Zarządowi kraju wydania bonów bez okazania książeczki z bonami, będącej przedmiotem reklamacji. Jednakże w razie zaginięcia bądź to książeczki z bonami, bądź też jednego lub kilku bonów, zainteresowany winien wnieść do Zarządu wydania dowód, że żądał książeczki z bonami i dowód wpłacenia całkowitej kwoty na nią. Zwrot wpłaconej kwoty może nastąpić tylko po upewnieniu się danego Zarządu, że bony, zgłoszone jako zagubione, nie zostały wypłacone.

6. Książeczki z bonami lub też którykolwiek z bonów, jakie zawiera, nie mogą być cedowane ani przelewane na osoby trzecie; nie mogą one również być oddawane w zastaw.

Żądania wstrzymania wypłaty bonów należycie wystawionych nie będą uwzględniane.

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany przelewów.

2. Przedmiot Porozumienia.

Rozdział  II.

Warunki dopuszczalności i wykonywanie zarządzeń przelewowych.

3. Podawanie kwoty przelewów. Kurs przeliczania.

4. Kwota najwyższa.

5. Opłaty.

6. Zwolnienie od opłat i należności.

7. Zawiadomienie o przelewie.

8. Przelewy telegraficzne.

9. Wymiana wykazów przelewów.

10. Urzędy wymiany.

Rozdział  III.

Unieważnienie. Reklamacje.

11. Unieważnienie zarządzeń przelewowych.

12. Reklamacje.

Rozdział  IV.

Odpowiedzialność.

13. Zakres odpowiedzialności.

14. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

15. Ustalenie odpowiedzialności.

16. Zwracanie kwot należnych reklamującemu.

17. Zwrot odszkodowania Zarządowi-wierzycielowi

Rozdział  V.

Rachunkowość.

18. Przyznanie opłat.

19. Rozrachunek kwot przelewowych. Ustalanie salda i procentów.

20. Wypłata salda. Odsetki zwłoki.

21. Ogólny rachunek kwartalny.

Rozdział  VI.

Różne postanowienia.

22. Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego zagranicą.

23. Wykaz właścicieli kont

24. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

25. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

26. Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności Porozumienia.

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Królestwo Arabji Saudyjskiej, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Boliwia, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Hiszpanja, zespół Kolnij hiszpańskich, Estonja, Etjopja, Francja, Alger, Grecja, Republika Honduras, Węgry, Włochy, zespół Kolonij włoskich, Japonja, Korea, zespół innych Posiadłości japońskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Maroko z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej). Maroko (Strefa hiszpańska), Paragwaj, Holandja, Indje holenderskie, Polska, Portugalia, Kolonje portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonje Portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino. Terytorium Sarry, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis. Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli i Królestwo Jugosławji.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów Krajów powyżej wymienionych, na mocy artykułu 3 Światowej Konwencji Pocztowej, uchwalonej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli Porozumienie następujące:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1.

Warunki wymiany przelewów.

Postanowienia niniejszego Porozumienia normują wymianę przelewów pieniężnych między umawiającemi się krajami, których Zarządy porozumieją się co do zaprowadzenia tej gałęzi służby.

Artykuł  2.

Przedmiot Porozumienia.

Każdy właściciel pocztowego konta czekowego w jednym z krajów, które porozumiały się co do wymiany przelewów, może zarządzić przelewy pieniężne ze swego konta na pocztowe konto czekowe w innym z tych krajów.

Rozdział  II.

WARUNKI DOPUSZCZALNOŚCI T WYKONYWANIE ZARZĄDZEŃ PRZELEWOWYCH.

Artykuł  3.

Podawanie kwoty przelewów. Kurs przeliczania.

Kwota przelewów winna być podana w walucie kraju przeznaczenia.

Jednakże każdy Zarząd może się zgodzić, aby wspomniana kwota była podana przez właściciela konta w walucie kraju nadania.

Zarząd kraju nadania określa sam kurs przeliczania swej waluty na walutę kraju przeznaczenia.

Artykuł  4.

Kwota najwyższa.

Każdy Zarząd może ograniczyć najwyższą kwotę do jakiej właściciel konta może zarządzać przelewy pieniężne bądź to w ciągu jednego dnia, bądź też w ciągu określonego czasu.

Artykuł  5.

Opłaty.

1. Opłata za dokonanie przelewu nie może przekraczać 1‰ kwoty przelewu; jednakże każdy Zarząd może zaokrąglać ułamki stosownie do swoich potrzeb służbowych. Dla tej opłaty można ustalić stawkę najniższą, która jednak nie może przekraczać 20 centymów.

2. Za wpisanie przelewu na pocztowem koncie czekowem nie można pobierać opłaty wyższej od ustalonej za taką samą czynność w obrocie wewnętrznym.

Artykuł  6.

Zwolnienie od opłat i należności.

Służbowe przelewy pieniężne, wymieniane między Zarządami lub między ich urzędami, wolne są od wszelkich opłat.

To samo dotyczy zwolnienia od należności za przesłanie dokumentów przelewowych, zawierających wyciągi kontowe i wysyłanych przez pocztowe urzędy czekowe do właścicieli kont czekowych, zamieszkałych we wszystkich krajach, należących do Związku.

Na dokumentach tych należy podać nazwę urzędu wysyłającego jak również napis "Pocztowa sprawa służbowa" (Service des postes) i "Wyciąg z konta czekowego" (Extrait de compte).

Artykuł  7.

Zawiadomienie o przelewie.

1. Do każdego zarządzenia przelewu właściciel konta winien dołączyć zawiadomienie o przelewie.

Odwrotnej strony tego zawiadomienia można użyć do umieszczenia korespondencji prywatnej, przeznaczonej dla odbiorcy. Każdy Zarząd jest upoważniony do pobierania z tego tytułu opłaty od właściciela obciążonego konta, o ile opłata taka zaprowadzona jest w jego obrocie wewnętrznym.

2. Zawiadomienia o przelewach, odnoszące się zarówno do zwykłych jak i telegraficznych przelewów, przesyła się odbiorcom bezpłatnie.

Artykuł  8.

Przelewy telegraficzne.

1. W obrocie między Zarządami, które wyraziły na to zgodę, mogą być przesyłane przelewy zapomocą telegrafu zwykłego lub radiotelegrafu; prze-lewy te noszą nazwę przelewów telegraficznych.

2. W braku porozumienia odmiennego przelewy telegraficzne przy nadaniu lub przesyłaniu podlegają tak jak inne telegramy prywatne formalnościom przewidzianym w Regulaminach służbowych, stanowiących załącznik do obowiązującej Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, mianowicie w zakresie, w jakim formalności te mogą stosować się przy przelewach telegraficznych.

3. Niezależnie od opłaty za telegram, za przelew telegraficzny pobiera się opłatę od przelewu, przewidzianą w artykule 5 i oprócz tego opłatę stałą, która nie może przekraczać 1 franka. Przelewu nie można obciążać żadnemi innemi należnościami telegraficznemi, jak tylko przewidzianemi w międzynarodowych regulaminach telegraficznych.

4. Nadawca przelewu telegraficznego może uzupełnić tekst przelewu wiadomością prywatną przeznaczoną dla adresata, musi jednak uiścić za to opłatę według obowiązującej taryfy. Opłata ta zastępuje i wyłącza, w danym razie, opłatę, której stosowanie dozwolone jest artykułem 7, § 1, ustęp 2.

Artykuł  9.

Wymiana wykazów przelewów.

1. O zarządzonych przelewach Zarządy donoszą sobie każdego dnia roboczego zapomocą wykazów; jednakże mogą się one porozumieć co do łączenia w tym samym wykazie przelewów pieniężnych z kilku dni.

Zawiadomienia o przelewach, przeznaczone dla właścicieli kont, na których dobro ma być uskuteczniony przelew, dołącza się do wykazu.

W braku, porozumienia odmiennego, kwotę przelewów nalepy podawać w wykazach i zawiadomieniach o przelewach w walucie kraju przeznaczenia.

2. Przelewy telegraficzne wpisuje się do oddzielnych wykazów dziennych. Do tych wykazów nie dołącza się żadnego zawiadomienia o przelewie.

Artykuł  10.

Urzędy wymiany.

Zarządy podają sobie wzajemnie do wiadomości nazwy urzędów czekowych wyznaczonych do wymiany wykazów przelewowych.

Rozdział  III.

UNIEWAŻNIENIE. REKLAMACJE.

Artykuł  11.

Unieważnienie, zarządzeń przelewowych.

1. Do chwili wpisania odnośnej kwoty na konto, na którego dobro zarządzono przelew, właściciel konta obciążonego może zarządzenie przelewu unieważnić. Żądania unieważnienia winien przesyłać właściciel konta do Zarządu, któremu dał zarządzenie przelewu.

2. Odnośne żądanie przesyła się drogą pocztową lub telegraficzną na koszt nadawcy, który za każde żądanie, przesłane drogą pocztową, winien uiścić należność za list polecony pojedynczej wagi, a za żądanie przesłane drogą telegraficzną - należność za telegram, do której dolicza się należność pocztową za pisemne potwierdzenie.

Artykuł  12.

Reklamacje.

1. Reklamacje w sprawie wykonania zarządzenia przelewu właściciel konta obciążonego winien skierować do Zarządu, któremu dał zarządzenie; wyjątek stanowią wypadki, kiedy właściciel konta upoważni odbiorcę do porozumienia się z zarządem, prowadzącym konto tego odbiorcy.

2. Za reklamację, dotyczącą zarządzenia przelewu, można pobrać należność w wysokości należności ustalonej dla reklamacji za przesyłkę listową.

3. Wnoszenie reklamacyj dozwolone jest tylko w ciągli jednego roku, licząc od dnia następującego po dniu wydania zarządzania przelewu.

Każdy jednak Zarząd obowiązany jest załatwić zwykłe żądanie wiadomości, przesłane po tym terminie przez inny Zarząd w sprawie zarządzonych przelewów w ciągu okresu nieprzekraczającego dwóch lat.

4. Jeżeli wniesienie reklamacji nastąpiło z winy poczty, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  IV.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  13.

Zakres odpowiedzialności.

1. Zarządy ponoszą odpowiedzialność za omyłki, popełnione w służbie swych krajów przy wpisywaniu przelewów pieniężnych na pocztowe konta czekowe, jak również za umieszczenie mylnych danych w wykazach przelewów lub przelewach telegraficznych, przesyłanych innym Zarządom.

Postanowienia artykułu 27 §§ 2 i 3 Porozumienia dotyczącego przekazów pocztowych mają również zastosowanie do przelewów telegraficznych.

2. Odpowiedzialność ogranicza się do zwrotu kwoty przelewu wpisanej na dług właściciela konta.

3. Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu opóźnień, jakie mogą zajść w przesyłaniu i wykonaniu zarządzeń przelewów.

Artykuł  14.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności:

a) jeżeli nie mogą udzielić wyjaśnień co do przelewu wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej, a dowód ich odpowiedzialności nie został w inny sposób przeprowadzony;

b) jeżeli właściciel obciążonego konta czekowego nie wniósł żadnej reklamacji w terminie jednego roku, przewidzianym w artykule 12.

Artykuł  15.

Ustalenie odpowiedzialności.

Odpowiedzialność ciąży za Zarządzie, w którego służbie popełniono omyłkę. Jeżeli omyłkę przypisać można obu Zarządom lub gdy odpowiedzialność nie może być ustalona, ponoszą one zwrot odszkodowania w równych częściach.

Artykuł  16.

Zwracanie kwot należnych reklamującemu.

Obowiązek zwrotu kwoty należnej reklamującemu ciąży na Zarządzie, do którego wniesiono reklamację; Zarząd ten ma jednak zastrzeżone prawo zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu odpowiedzialnego.

Zwrot kwoty winien nastąpić, skoro tylko zostanie ustalona odpowiedzialność służby pocztowej.

Gdyby Zarząd, przypuszczalnie ponoszący odpowiedzialność, po otrzymaniu wezwania do zapłaty nie udzielił odpowiedzi w ciągu sześciu miesięcy, uważa się, że Zarząd ten milcząco uznał swą odpowiedzialność.

Artykuł  17.

Zwrot odszkodowania Zarządowi-wierzycielowi.

Zarząd, ponoszący odpowiedzialność, obowiązany jest zwrócić kwotę odszkodowania Zarządowi, który ją wypłacił, mianowicie w terminie trzymiesięcznym od daty przesłania zawiadomienia o dokonanej wypłacie. Po upływie wspomnianego terminu Zarząd-dłużnik winien uiścić ją z procentem po 5% rocznie.

Rozdział  V.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł  18.

Przyznanie opłat.

Każdy Zarząd zachowuje dla siebie w całości opłaty, które pobrał.

Artykuł  19.

Rozrachunek kwot przelewowych. Ustalanie salda i procentów.

1. Zarządy sporządzają za każdy dzień roboczy i dla każdego kraju uczestniczącego w Porożu mieniu rachunek, zawierający zestawienie kwot otrzymanych i wysłanych wykazów przelewów danego dnia.

2. Uregulowanie tych rachunków odbywa się na zasadzie wzajemnego wyrównania. W tym celu wierzytelność mniejszą przelicza się na walutę wierzytelności większej, według średniej arytmetycznej kursów giełdowych, podawanych urzędowo na giełdach lub bankach, specjalnie wskazanych przez każdy kraj zainteresowany.

Zarząd, który z jakiegokolwiek powodu nie życzy sobie przeprowadzenia wzajemnego wyrównania, może oświadczyć, iż kwoty dłużne będzie wypłacał w całości.

3. Wyrównywanie odbywa się codziennie. Jednakże Zarządy mogą porozumieć się co do zestawiania w jednym rachunku ogólnych kwot z kilku dni.

4. Zarządy krajów, uczestniczących w Porozumieniu; ustalają za wspólną zgodą, od jakiego terminu i w jakiej wysokości saldo, otrzymane z każdego rozrachunku, podlega oprocentowaniu. Wysokość procentu nie może przewyższać 5% rocznie.

Artykuł  20.

Wypłata salda. Odsetki zwłoki.

1. Z tytułu wypłaty salda każdy Zarząd może posiadać w jakiejkolwiek bądź formie u innego Zarządu kraju uczestniczącego w Porozumieniu wkład w walucie tego kraju. Jeżeli wysokość tego wkładu nie wystarcza na wykonanie wydanych zarządzeń, przelewy zapisuje się mimo to na konto odbiorców.

Wkład wspomniany może być również użyty do wyrównywania salda dłużnego, dotyczącego innych rachunków pocztowych, telegraficznych lub telefonicznych. Wkładu w żadnym razie nie można Użyć do innego celu bez zgody Zarządu, który wkład włożył.

2. Zarząd-wierzyciel ma prawo żądać w każdym czasie wyrównania należnego mu salda. Może on, biorąc pod uwagę dzielącą Zarządy odległość, ustalić datę, kiedy wypłata ma nastąpić. Jeżeli Zarząd-dłużnik nie dokonał wpłaty w terminie ustalonym, wówczas wysokość oprocentowania, przewidziana w § 4 artykułu 19, podlega podwyższeniu o 2% rocznie, licząc od dnia szóstego po upływie wskazanego terminu.

3. Postanowienia niniejszego Porozumienia i odnośnego Regulaminu, dotyczące sporządzania rachunków i ich wyrównywania, nie mogą być naruszone żadnem zarządzeniem jednostronnem, jak moratorjum, zakazem przekazania przelewu i t. p.

Artykuł  21.

Ogólny rachunek kwartalny.

W końcu każdego kwartału Zarządy, które sporządzają rozrachunki dzienne, przesyłają odnośnym Zarządom do uznania ogólne zestawienie wspomnianych rozrachunków, wpłaconych zaliczek i w danym razie zaliczonych procentów. Saldo ogólnego rachunku kwartalnego należy przenieść na kwartał następny. Zarządy mogą porozumieć się co do zastąpienia zestawienia ogólnego przez podawanie końcowego salda rozrachunków.

Rozdział  VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  22.

Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego zagranicą.

W razie zgłoszenia żądania otwarcia pocztowego konta czekowego w kraju obcym, który przystąpił do Porozumienia, Zarząd kraju, w którym przebywa żądający, jest obowiązany udzielić swej pomocy Zarządowi, który ma zawiadywać kontem, przy sprawdzaniu tego żądania, jeżeli oba te Zarządy wykonują służbę pieniężnych przelewów pocztowych.

Zarządy obowiązują się wykonać to sprawdzenie z jak największą starannością i szybkością, nie przyjmując jednak na siebie odpowiedzialności z tego tytułu.

Zarząd kraju zamieszkania żądającego otwarcia konta pośredniczy również, o ile to jest możliwe, na żądanie Zarządu zawiadującego kontem w sprawie udzielania wiadomości dotyczących zmiany zdolności prawnej przyjętego.

Artykuł  23.

Wykaz właścicieli kont.

Właściciele kont za pośrednictwem Zarządu, prowadzącego ich konta, mogą otrzymać spisy właścicieli kont, ogłaszane przez inne Zarządy, i to po cenie ustalonej przez te Zarządy w ich obrocie wewnętrznym.

Zarządy przesyłają sobie wzajemnie, bezpłatnie, spisy niezbędne w celach służbowych.

Artykuł  24.

Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części I i II Konwencji, z wyjątkiem przepisów artykułu 7, stosują się do pocztowych przelewów pieniężnych.

Artykuł  25.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji), aby mieć moc obowiązującą muszą uzyskać:

a) dwie trzecie głosów - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień niniejszego Porozumienia i Regulaminu;

b) zwykłą większość głosów - gdy chodzi o wykładnię postanowień niniejszego Porozumienia i Regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego arbitrażowi przewidzianemu w artykule 11 Konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  26.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1935 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Ls Roulet

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Rozdział  I

Sporządzanie. Przesyłanie. Odbiór.

Art.

101. Zawiadomienie o przelewach.

102. Wykazy przelewów.

103. Zawiadomienia o przesłaniu.

104. Przesyłanie zarządzeń przelewów.

105. Przelewy telegraficzne.

106. Odbiór przelewów.

107. Wpisy, które należy umieszczać na drukach.

Rozdział  II.

Różne formalności.

108. Unieważnienie przelewów.

109. Niewykonanie zarządzenia przelewu.

110. Reklamacje.

Rozdział  III.

Rachunkowość.

111. Rozrachunki.

112. Wypłata sald.

Rozdział  IV.

Różne postanowienia.

113. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

114. Druki do użytku publiczności.

115. Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego zagranicą.

Postanowienia końcowe.

116. Wprowadzenie w życie i okres ważności Regulaminu.

Załączniki 

Wzory druków V P 1 do V P 9.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, uchwalili, w imieniu swoich Zarządów, za zgodą ogólną, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o pocztowych przelewach pieniężnych:

Rozdział I.

SPORZĄDZANIE. PRZESYŁANIE. ODBIÓR.

Artykuł  101.

Zawiadomienia o przelewach.

1. Zawiadomienia o przelewach winny być sporządzane przez właściciela konta, które ma być obciążone, lub przez urząd, w którym to konto jest Otwarte, na druku zgodnym z załączonym wzorem V P 1.

Jednakże Zarządy mogą używać druków, któremi się posługują w swym obrocie wewnętrznym.

2. Jeżeli kwota przelewu podana jest w walucie kraju nadania, urząd otrzymujący zarządzenie przelewu lub urząd pośredniczący winien uskutecznić przeliczenie i wpisać na zawiadomieniu czerwonym atramentem kwotę przelewu w walucie kraju przeznaczenia.

3. Zawiadomienia o przelewach winny być zaopatrzone w datownik urzędu nadawczego.

Artykuł  102.

Wykazy przelewów.

1. Urzędy pośredniczące zestawiają wykazy przelewów na druku według załączonego wzoru V P 2, przyczem dla każdego przelewu uskuteczniają wszystkie wpisy wymagane tekstem druku.

Wykazy przelewów telegraficznych winny zawierać w nagłówku bardzo wyraźnemi literami wypisany napis: "Przelewy telegraficzne" (Virements télégraphiques).

2. Na każdym wykazie winien być umieszczony odcisk pieczęci urzędu pośredniczącego, sporządzającego wykaz.

3. Jeżeli tego samego dnia sporządzono kilka wykazów, przeznaczonych do tego samego urzędu pośredniczącego, umieszcza się na nich numer porządkowy, którego serję odnawia się codziennie.

Artykuł  103.

Zawiadomienia o przesłaniu.

1. Kwoty końcowe wszystkich wykazów, przeznaczonych do tego samego urzędu wymiany, zestawia się w zawiadomieniu o przesłaniu według załączonego wzoru V P 3. Kwota ogólna tego zawiadomienia winna być podana słownie lub wydrukowana cyframi zapomocą maszyny ochronnej do czeków.

2. Na zawiadomieniach o przesłaniu umieszcza się odcisk pieczęci urzędu pośredniczącego, który zawiadomienie wystawił, i podpisy urzędnika lub Urzędników, upoważnionych do tego celu. Każde zawiadomienie otrzymuje numer porządkowy, którego serię odnawia się co miesiąc dla każdego urzędu wymiany.

Na ostatniem zawiadomieniu o przesłaniu, wysłanem z końcem każdego miesiąca, należy umieścić napis: "Ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr ......" (Dernière lettre d'envoi N°.....). Nawet w wypadku gdy urząd wymiany ostatniego dnia roboczego w miesiącu nie ma żadnego przelewu do przesłania urzędowi, z którym uskutecznia wymianę przelewów, winien przesłać negatywne zawiadomienie o przesłaniu, opatrzone również napisem: "Ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr. ....." (Dernière lettre d'envoi N°..).

Artykuł  104.

Przesyłanie zarządzeń przelewów.

Zawiadomienia o przesłaniu, wykazy i zawiadomienia o przelewach należy łączyć w pakiety zamknięte i jako wolne od opłaty przesyłać najszybszą drogą do urzędu wymiany kraju przeznaczenia. Przesyłki te można przesyłać jako polecone.

Artykuł  105.

Przelewy telegraficzne.

1. Przelewy telegraficzne sporządza pocztowy urząd czekowy kraju nadania i przesyła wprost do urzędu przeznaczenia właściciela konta czekowego.

W braku odmiennego porozumienia przelewy te są sporządzone w języku francuskim i tekst ich winien być, jak następuje:

Wpisy służbowe, w miarę potrzeby,

(Indications de service, s'il y a lieu).

Przelew ...... (Nr. nadania).

(Vireiheiit ...... (No d'emission).

Nazwa czekowego urzędu przeznaczenia.

(Nom du bureau de chèques destiinataire).

Nazwisko lub określenie wysyłającego przelew.

(Nom ou désignation de l'expéditeur).

Numer konta wysyłającego przelew,

(Numéro du compte de l'expediteur).

Nazwa pocztowego urzędu czekowego, w którym konto wysyłającego jest otwarte.

(Nom du bureau de chèques où le compte de l'expéditeur est ouvort).

Wysokość kwoty przelewu,

(Montant de la somme virée).

Nazwisko lub określenie odbiorcy.

(Nom ou désignnation du bénéficiaire).

Numer konta odbiorcy.

(Numéro du compte du bénéficiaire).

Informacja osobista, w danym razie.

(Communication particulière, le cas échéarit).

Dane telegramu winny być zawsze podawane w wyżej podanym porządku.

2. Wpisy służbowe mają być podane słownie lub w skrótach dozwolonych w obrocie telegraficznym.

3. Zarządy mogą się umówić co do klucza tajnego w celu podawania, w całości lub częściowo numeru nadania i kwoty każdego przelewu telegraficznego.

4. Kwota przelewu ma być podana w cyfrach, a jednostki monetarne (frank, marka i t. p.) słownie w walucie kraju przeznaczenia.

5. Nazwisko wysyłającego i nazwa (konta), na który dokonuje się przelew, nie mogą być podane zapomocą skrótu lub słowa umówionego.

6. Powtarzanie częściowe jest obowiązkowe (powtarzanie z urzędu do urzędu nazwisk i cyfr).

7. Urząd czekowy miejsca przeznaczenia winien wpisać przelew na konto rachunku, nie oczekując potwierdzającego wykazu przelewów.

Artykuł  106.

Odbiór przelewów.

1. Po nadejściu do urzędu wymiany pakietów, zawierających zawiadomienia o przesłaniu. wykazy i zawiadomienia o przelewach, urząd ten przystępuje do sprawdzenia przesyłki. W razie stwierdzenia jakiejkolwiek nieprawidłowości lub przeoczeń, należy zawiadomić o tem wysyłający urząd wymiany pismem, zgodnem z załączonym wzorem V P 4. Wysyłający urząd wymiany winien najbliższą pocztą nadesłać odpowiedź, jako też duplikaty dokumentów brakujących.

2. W razie stwierdzenia różnicy między kwotą, umieszczoną na zawiadomieniu o przelewie, i wpisem tej kwoty w wykazie przelewów, urząd wymiany kraju przeznaczenia może wpisać na konto odbiorcy kwotę mniejszą.

Na zawiadomieniu o przelewie lub, zależnie od wypadku, na wykazie przelewów i zawiadomieniu o wysłaniu przelewu uskutecznia się sprostowanie atramentem czerwonym i o poczynionem sprostowaniu przesyła się zawiadomienie do odnośnego urzędu wymiany pismem V P 4.

3. Dla przelewów telegraficznych, których wpisania na konto nie można uskutecznić z przyczyny niezależnej od odbiorcy, sporządza się służbowe zawiadomienie telegraficzne z podaniem przyczyny niewpisania na konto i przesyła się do urzędu nadania przelewu. Urząd czekowy miejsca nadania przelewu sprawdza, czy niedokładność pochodzi z winy poczty. W razie twierdzącym prostuje natychmiast niedokładność zapomocą służbowego zawiadomienia telegraficznego. W przeciwnym zaś razie ewentualne sprostowanie uskutecznia się drogą pocztową, po otrzymaniu informacji od wysyłającego. Jednakże, gdy ten ostatni sobie życzy i zgłasza gotowość pokrycia kosztów telegramu, sprostowanie uskutecznia się zapomocą opłaconego telegramu służbowego.

Przelewy telegraficzne, których nieprawidłowość nie została sprostowana w terminie racjonalnym, unieważnia się stosownie do postanowień poniżej podanego artykułu 109.

Artykuł  107.

Wpisy, które należy umieszczać na drukach.

Wpisy służbowe na drukach dotyczących przelewów winny być uskuteczniane literami łacińskiemi i cyframi arabskiemi.

Wpisy, uskuteczniane zapomocą ołówka atramentowego lub ołówka zwykłego, są niedopuszczalne. Jednakże podpisy mogą być uskuteczniane ołówkiem atramentowym.

Rozdział  II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł  108.

Unieważnienie przelewów.

1. Żądanie unieważnienia zarządzenia przelewu właściciel obciążonego konta winien sporządzić na piśmie. Po uznaniu żądania za ważne, za które to uznanie Zarząd kraju nadania przyjmuje odpowiedzialność, postępuje się w sposób następujący:

a) jeżeli żądanie wycofania przelewu ma być przesłane drogą pocztową, urząd nadania sporządza zawiadomienie według załączonego wzoru V P 5 i przesyła je zainteresowanemu urzędowi wymiany swego kraju. Ten zaś urząd wymiany uzupełnia zawiadomienie, umieszczając na niem dane, dotyczące przesłania przelewu do urzędu wymiany pośredniczącego kraju przeznaczenia, i przesyła je do tego urzędu. Żądanie wycofania przelewu przesyła się jako przesyłkę poleconą;

b) jeżeli żądanie wycofania przelewu ma być wysłane w drodze telegraficznej, wówczas urząd nadania przelewu lub urząd wymiany kraju nadania przelewu przesyła płatny telegram służbowy, sporządzony według załączonego wzoru V P 6, wprost do urzędu miejsca przeznaczenia prowadzącego konto. Telegram ten ma być niezwłocznie potwierdzony pismem w sposób, podany pod a). W tym wypadku na druku V P 5, który winien przejść przez urzędy wymiany obydwóch krajów, należy umieścić w nagłówku napis, podkreślony czerwonym ołówkiem;.

c) "Potwierdzenie żądania telegraficznego, przesłanego dnia ...... przez urząd pocztowy czekowy w ...... do pocztowego urzędu czekowego w ......". (Confirmation de la demande télégraphique expédiée le ...... par le bureau de chèques poistaux à ...... l'adresse du bureau de chèques poistaux à ......).

2. Unieważnianie zarządzenia przelewu przeprowadza się według zasad, ustalonych w poniżej podanym artykule 109. Jeżeli jednak unieważnienia przelewu żądano w drodze telegraficznej, urząd miejsca przeznaczenia ogranicza się do zatrzymania zarządzenia przelewu, do dalszego zaś załatwienia żądania oczekuje nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

3. Jeżeli żądanie unieważnienia przelewu, przesłane drogą pocztową lub telegraficzną, nadejdzie do urzędu przeznaczenia zbyt późno, aby przelew mógł być unieważniony, urząd ten winien natychmiast zawiadomić o tem pisemnie urząd nadania, który prowadzi konto. W razie żądania telegraficznego nie należy dla udzielenia tej informacji oczekiwać nadejścia pisma potwierdzającego.

4. Żądań unieważnienia przelewów, sporządzonych lub przesłanych w sposób inny aniżeli wskazany w § 1, nie uwzględnia się.

Artykuł  109.

Niewykonanie zarządzenia przelewu.

Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny zarządzenie przelewu nie może być wpisane na odnośne konto, należy je skreślić z wykazu, w którym je umieszczono, kwotę zaś końcową, podaną w wykazie i w odnośnem zawiadomieniu o przesłaniu, należy sprostować czerwonym atramentem. O sprostowaniu tem należy zawiadomić wysyłający urząd wymiany pismem, wzór V P 4, do którego dołącza się zawiadomienie, dotyczące niewykonanego przelewu.

Jeżeli pierwotnie niewykonane zarządzenie przelewu zostało na nowo przesłane do odbierającego urzędu pośredniczącego, wówczas wysyłający urząd pośredniczący winien z niem postąpić, jak z nowem zarządzeniem. Odnośne pierwotne wpisy w wykazie i w zawiadomieniu o przesłaniu pozostają unieważnione.

Jednakże Zarządy krajów uczestniczących w Porozumieniu mogą porozumieć się, aby nieuskutecznione przelewy były przenoszone do wykazu przelewów na dobro Zarządu kraju nadania lub w inny sposób umieszczone na rachunku. W tym wypadku przeliczenie odbywa się według kursu dziennego, jak przy przelewach zwykłych, a na zawiadomieniu o przelewie umieszcza się odpowiednią notatkę z wyjaśnieniem.

Artykuł  110.

Reklamacje.

Każdą reklamacje w sprawie wykonania zarządzenia przelewu urząd czekowy, prowadzący obciążone konto, sporządza na druku według załączonego wzoru V P 7. Druk ten przesyła się w danym razie przez urząd wymiany kraju nadania i Urząd wymiany kraju przeznaczenia do urzędu czekowego, prowadzącego konto, na którego dobro zarządzono przelew.

Rozdział  III.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł  111.

Rozrachunki.

Rozrachunki dzienne należy sporządzać na drukach, zgodnych z załączonym wzorem V P 8.

Rozrachunki te należy przesłać możliwie najszybciej odnośnemu Zarządowi.

Artykuł  112.

Wypłata sald.

1. Kwoty należne z tytułu pocztowych przelewów pieniężnych wyrównywa się zapomocą czeków lub Weksli, płatnych na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju wierzyciela, w walucie tego kraju i bez strat dla niego, przyczem koszta wypłaty ponosi Zarząd dłużnik.

2. Każdy Zarząd może sobie otworzyć u innych Zarządów własne pocztowe konto czekowe na warunkach zwykłych i żądać raz na zawsze ażeby salda dłużne z urzędu odpisywano z tego konta.

Rozdział  IV.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  113.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

1. Zarządy winny, w danym razie, podać do wiadomości innych Zarządów za pośrednictwem Biura międzynarodowego zawiadomienie o przystąpieniu do wymiany przelewów telegraficznych.

2. Zarządy przesyłają sobie bezpośrednio w ilości niezbędnej dla potrzeb służbowych wzory odcisków pieczęci, używanych przez urzędy pośredniczące, jak również podpisy funkcjonarjuszów, upoważnionych w każdym z tych urzędów do podpisywania zawiadomień o przesłaniu.

Jeżeli zachodzi potrzeba późniejszego podania do wiadomości nowych podpisów lub zastąpienia jakiegokolwiek złożonego podpisu, wówczas należy przesłać odnośnemu Zarządowi nowy wykaz wzoru podpisów wszystkich funkcjonarjuszów upoważnionych do podpisywania. Jednakże, o ile chodzi tylko O unieważnienie jakiegokolwiek podpisu podanego do wiadomości, wystarczy skreślenie podpisu w istniejącym wykazie, który pozostaje w użytku.

3. W razie wyraźnego żądania, Zarządy podają sobie do wiadomości kurs przeliczania, jaki ustaliły dla zarządzeń przelewów.

Artykuł  114.

Druki do użytku publiczności.

W myśl postanowień artykułu 31, § 2 Konwencji jako druki do użytku publiczności uważa się druk:

V P 1 Zawiadomienie o przelewie - Avis de virement.

Druki obrotu wewnętrznego, używane jako zawiadomienie o przelewie na warunkach podanych w artykule 101, nie podlegają tym postanowieniom.

Artykuł  115.

Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego zagranicą.

1. Żądania otwarcia pocztowego konta czekowego w krajach obcych winny być sporządzane przez żądających otwarcia konta. Żądania przesyła się do Zarządu, który ma zawiadywać temi kontami, bądź to bezpośrednio przez żądających otwarcia konta, bądź też za pośrednictwem urzędu czekowego, w okręgu którego znajduje się miejsce zamieszkania zainteresowanych.

2. Ten ostatni urząd winien, stosownie do przepisów ustalonych dla otwierania pocztowego konta czekowego w jego własnym kraju, przystąpić do sprawdzenia żądań zarówno wniesionych za jego pośrednictwem, jako też żądań przedstawionych przez obcy Zarząd, do którego bezpośrednio złożono wymienione żądania. Urząd ten prostuje, w razie potrzeby, po porozumieniu się z żądającym otwarcia konta, wskazówki mylnie zamieszczone w żądaniu i dołącza do żądania należycie wypełnione poświadczenie, zgodne z załączonym wzorem V P 9. W niektórych wypadkach szczególnych, nieprzewidzianych tekstem lego druku, uzupełnia zaświadczenia lub dokonuje sprostowań, w razie potrzeby, zapomocą pisma wyjaśniającego.

Przesyła to wszystko do czekowego urzędu wymiany kraju przeznaczenia za pośrednictwem urzędu wymiany swego własnego kraju. Zaświadczenia zaopatrzone są odciskiem pieczęci tłoczonej urzędu wymiany kraju pośredniczącego i podpisane przez jednego lub kilku funkcjonarjuszów, upoważnionych do potwierdzenia zawiadomień o wysłaniu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  116.

Wprowadzenie w życie i okres ważności Regulaminu.

Regulamin niniejszy będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o pocztowych przelewach.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i samo Porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego Porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El - Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA JAPONJĘ:

Masao Seki

T. Harima

J. Kageyama

ZA KOREĘ:

Masao Seki

Ryuzo Kawazura

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

T. Harima

H. Fujikawa

ZA ŁOTWĘ:

Ls Roulet

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

Dr. Blachier

René Machalski

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNIS:

H. Duteil

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW

grafika

POROZUMIENIE DOTYCZĄCE ZLECEŃ POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany dokumentów zleceniowych.

Rozdział  II.

Przedmiot służby zleceniowej.

2. Dokumenty przyjmowane do inkasa.

3. Protesty. Roszczenia.

Rozdział  III.

Nadawanie zleceń.

4. Podawanie kwoty zleceniowej.

5. Nadawanie dokumentów zleceniowych. Opłata za przesłanie.

6. Ilość i najwyższa kwota dokumentów zleceniowych.

7. Zakazy.

Rozdział  IV.

Inkasowanie dokumentów.

8. Niedopuszczalność spłat częściowych,

9. Należność za inkaso lub za okazanie do inkasa.

10. Wyrównywanie kwot zainkasowanych.

11. Zwrot dokumentów niewykupionych.

Rozdział  V.

Wycofanie i sprostowanie zleceń. Dosyłanie i zwrot. Reklamacje.

12. Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazów zleceniowych.

13. Dosyłanie. Dokumenty mylnie skierowane.

14. Zwrot dokumentów nie dających się zainkasować.

15. Reklamacje.

Rozdział  VI.

Odpowiedzialność.

16. Stosowanie szczególnych postanowień konwencji.

17. Odpowiedzialność w razie zaginięcia dokumentów zleceniowych.

18. Wypadki opóźnień.

Rozdział  VII.

Różne postanowienia.

19. Przyznanie opłat.

20. Urzędy uczestniczące w służbie zleceniowej.

21. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

22. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

23. Wejście w życie i czas ważności Porozumienia.

POROZUMIENIE DOTYCZĄCE ZLECEŃ,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Królestwo Arabji Saudyjskiej, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Boliwja, Chili, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, zespół Kolonij hiszpańskich, Estonia, Etiopia, Finlandia, Francja, Alger, Grecja, Republika Honduras, Węgry, Islandja, Włochy, zespół Kolonii włoskich, Łotwa, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (strefa hiszpańska), Norwegja, Paragwaj, Holandja, Curacao i Surinam, Indie holenderskie, Polska, Portugalia, Kolonje portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorium Sarry, Syjsm, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławji.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów Krajów powyżej wymienionych, na mocy artykułu 3 Światowej Konwencji Pocztowej, zawarli w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, Porozumienie następujące:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1.

Warunki wymiany dokumentów zleceniowych.

Postanowienia niniejszego Porozumienia normują wymianę dokumentów zleceniowych między umawiającemi się Krajami, których Zarządy pocztowe porozumieją się co do zaprowadzenia tej gałęzi służby.

Rozdział  II.

PRZEDMIOT SŁUŻBY ZLECENIOWEJ.

Artykuł  2.

Dokumenty przyjmowane do inkasa.

Przyjmowane są do inkasa: kwity, faktury, zobowiązania płatnicze, weksle, kupony procentowe i dywidendowe, wylosowane papiery wartościowe i wogóle wszelkie dokumenty handlowe lub inne, płatne bez kosztów.

Zarządy, które nie mogą podjąć się inkasowania kuponów procentowych lub dywidendowych i wylosowanych papierów wartościowych, powiadamiają o tem inne Zarządy za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

Artykuł  3

Protesty. Roszczenia.

Zarządy mogą podjąć się pośrednictwa przy proteście papierów handlowych lub przy wszczynaniu postępowania sądowego z powodu wierzytelności. W tym celu wydają za obopólnem porozumieniem niezbędne zarządzenia.

Rozdział  III.

NADAWANIE ZLECEŃ.

Artykuł  4.

Podawanie kwoty zleceniowej.

W braku porozumienia odmiennego, kwota zleceniowa winna być oznaczona w walucie kraju, któremu poruczono zlecenie.

Artykuł  5.

Nadawanie dokumentów zleceniowych. Oplata za przesianie.

Dokumenty zleceniowe należy nadawać w opłaconym liście poleconym, adresowanym przez nadawcę wprost do urzędu pocztowego, który ma za-inkasować gotówkę.

Opłata za list zleceniowy nie może przekraczać opłaty za list polecony tej samej wagi.

Artykuł  6.

Ilość i najwyższa kwota dokumentów zleceniowych.

1. Jedna przesyłka może zawierać kilka dokumentów do zainkasowania przez urząd przeznaczenia od różnych dłużników, na rachunek jednej i tej samej osoby.

Jednakże dokumenty te nie mogą opiewać na więcej niż pięciu różnych dłużników, ani też nie mogą być płatne w różnych terminach.

.2. O ile Zarządy za wspólną zgodą nie ustalą wyższej kwoty, ogólna kwota do inkasa jednej przesyłki nie może przekraczać kwoty najwyższej, dopuszczonej przez kraj przeznaczenia przy nadawaniu przekazów pocztowych.

Artykuł  7.

Zakazy.

Nie wolno jest:

a) umieszczać na dokumentach notatek, nieodnoszących się do samego zlecenia;

b) dołączać do tych dokumentów listów lub notatek o charakterze korespondencji pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem;

c) wpisywać do wykazu zleceniowego niczego ponad to, co przewidziane zostało tekstem wzoru.

Rozdział  IV.

INKASOWANIE DOKUMENTÓW,

Artykuł  8.

Niedopuszczalność spłat częściowych.

Każdy dokument powinien być spłacony jednofazowo w całości; w przeciwnym razie uważany jest za nieprzyjęty.

Artykuł  9.

Należność za inkaso lub za okazanie do inkasa.

Za każdy dokument przedstawiony do inkasa, bez względu na to czy został wykupiony lub nie, pobiera się za inkaso lub okazanie do inkasa, zależnie od wypadku, należność w wysokości 25 centymów, którą potrąca się z kwoty zainkasowanej.

Nie podlegają powyższej należności dokumenty, które skutkiem jakiejkolwiek niedokładności lub mylnego adresu, nie mogą być przedmiotem inkasa i muszą być zwrócone nadawcy.

Artykuł  10.

Wyrównywanie kwot zainkasowanych.

1. Kwoty zainkasowane, dotyczące tego samego listu zleceniowego, przesyła się nadawcy przekazem pocztowym po potrąceniu kosztów przewidzianych w § 2. Jeżeli przepisy wewnętrzne Zarządu kraju nadania na to zezwalają, nadawca może żądać, aby na przekazie podawano zamiast jego adresu, w miejscu na to zarezerwowanem, właściciela i numer pocztowego konta czekowego w kraju nadania oraz urząd prowadzący to konto.

Jeżeli Zarządy zainteresowane dopuszczają takie sposoby wyrównywania, może się ono odbywać albo zapomocą wpłaty na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, albo też zapomocą przelewu na rachunek czekowy, prowadzony w kraju nadania przesyłki.

2. Koszty, które należy potrącić składają się z:

a) należności za inkaso oraz należności za okazanie do inkasa dokumentów niewykupionych;

b) w odnośnych wypadkach należności skarbowych, pobieranych od walorów;

c) opłaty zwykłej za przekaz pocztowy lub, w razie wpłacenia na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, z opłaty pobieranej za wpłacenie w obrocie wewnętrznym lub też, w razie przelewu na konto kraju nadania, z opłaty pobieranej od przelewów. Opłaty te oblicza się od całkowitej sumy zainkasowanej po potrąceniu należności, podanych pod literami a i b.

3. Przekazy zleceniowe dopuszcza się do kwoty najwyższej, ustalonej przez Zarządy według artykułu 6, § 2.

Artykuł  11.

Zwrot dokumentów niewykupionych,

Dokumenty, których nie można było zainkasować w terminach określonych w Regulaminie, a które nie mają być doręczone wskazanej osobie trzeciej, odsyła się bezpłatnie do urzędu nadania.

W braku dokumentów zainkasowanych lub, jeżeli kwoty zainkasowane nie wystarczają na potrącenie w całości należności za okazanie, należności te pobiera się od nadawcy przesyłki zleceniowej.

Zarząd inkasujący nie jest obowiązany ani do wszczynania kroków celem zabezpieczenia interesów wierzyciela, ani do stwierdzania w jakikolwiek sposób faktu niewykupienia dokumentów.

Rozdział  V.

WYCOFANIE I SPROSTOWANIE ZLECEŃ. DOSYŁANIE I ZWROT. REKLAMACJE.

Artykuł  12.

Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazów zleceniowych.

Dopóki dokumenty zleceniowe znajdują się w posiadaniu urzędu przeznaczenia, nadawca, na warunkach określonych dla przesyłek listowych w artykule 51 Konwencji, może wycofać całą przesyłkę lub tylko poszczególne dokumenty w niej zawarte, albo też w razie omyłek zarządzić sprostowanie wpisów w wykazie zleceniowym.

Jeżeli chodzi o sprostowanie wykazu zleceniowego, żądane w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  13.

Dosyłanie. Dokumenty mylnie skierowane.

1. W razie zmiany miejsca pobytu jednego lub kilku odbiorców, dokumenty zleceniowe podlegają dosłaniu wewnątrz kraju przeznaczenia. Ten sam przepis stosuje się do dokumentów zleceniowych dla osób, zamieszkujących w okręgu doręczeń, obsługiwanym przez inny urząd pocztowy.

2. Jeżeli przesyłka zleceniowa zawiera wyłącznie dokumenty, których urząd przeznaczenia nie może zainkasować, należy ją zwrócić do urzędu nadawczego, chyba, że wszyscy dłużnicy mieszkają w okręgu innego urzędu kraju przeznaczenia; w tym wypadku przesyłkę należy skierować do tego urzędu.

Jeżeli część dokumentów, zawartych w przesyłce zleceniowej, nie może być zainkasowana przez urząd przeznaczenia, należy je zwrócić nadawcy, a następnie przystąpić do zainkasowania pozostałych dokumentów.

3. Za dostanie i zwrot nie pobiera się żadnej opłaty dodatkowej.

Artykuł  14.

Zwrot dokumentów nie dających się zainkasowane.

Dokumenty, które z jakiegokolwiek powodu nie mogły być zainkasowane, zwraca się nadawcy, w sposób przewidziany w Regulaminie.

Artykuł  15.

Reklamacje.

Przepisy artykułu 53 Konwencji należy stosować również do reklamacyj, dotyczących zleceń pocztowych.

Rozdział  VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  16.

Stosowanie szczególnych postanowień Konwencji.

Postanowienia artykułów 56, 57, 59 do 62 i 66 do 72 Konwencji mają zastosowanie do służby zleceniowej. Prócz tego postanowienia, przewidziane w artykule 72 Konwencji, tyczące się przekazów pobraniowych niewypłaconych odbiorcy, odnoszą się analogicznie do zarządzeń przelewowych, sporządzonych w myśl artykułu 10, § 1, które nie mogą być wniesione na dobro pocztowego rachunku czekowego, prowadzonego w kraju nadania przesyłki i podanego przez nadawcę.

Artykuł  17.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia dokumentów zleceniowych.

W razie zaginięcia dokumentów po otwarciu listu zleceniowego bądź w urzędzie, który ma zainkasować gotówkę, bądź też w urzędzie, który ma uskutecznić zwrot dokumentów nadawcy, Zarząd, ponoszący odpowiedzialność, obowiązany jest wynagrodzić nadawcy tylko istotną stratę, przyczem wysokość odszkodowania nie może przekraczać kwoty odszkodowania, przewidzianej za zaginioną przesyłkę poleconą.

Artykuł  18.

Wypadki opóźnień.

Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za opóźnienie wynikłe:

a) przy przesyłaniu lub okazaniu dokumentów do inkasa;

b) przy sporządzaniu protestów lub przy wszczynaniu postępowania sądowego, o ile Czynności tych podejmą się w myśl postanowień artykułu 3.

Rozdział  VII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  19.

Przyznanie opłat.

Opłata za list zleceniowy jak również należności za inkaso i za okazanie do inkasa nie są przedmiotem rozrachunku między zainteresowanemi Zarządami.

Artykuł  20.

Urzędy uczestniczące w służbie zleceniowej.

Zarządy winny dopuścić do wykonywania służby zleceń wszystkie urzędy, uczestniczące w wymianie zagranicznych przekazów pocztowych.

Artykuł  21.

Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w Części I i II Konwencji, z wyjątkiem przepisów artykułu 7 stosują się do Porozumienia niniejszego.

Artykuł  22.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji), aby mieć moc obowiązującą muszą uzyskać:

a) jednomyślność - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień artykułów od 1 do 19, 22 i 23 niniejszego Porozumienia i 101 do 104, 106, 107, 109, 111 do 114 i 118 Regulaminu;

b) dwie trzecie głosów - gdy chodzi o zmianę postanowień niniejszego Porozumienia, niewymienionych w poprzednim ustępie, i o zmianę artykułów 108, 110 i 115 odnośnego Regulaminu;

c) zwykłą większość głosów - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów Regulaminu lub o wykładnię postanowień, zawartych w Porozumieniu lub w Regulaminie, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego arbitrażowi przewidzianemu w artykule 11 Konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  23

Wejście w życie i czas ważności Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1935 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych Krajów podpisali niniejsze Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfredo Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA ŁOTWĘ

Ls Roulet

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO ZLECEŃ.

Treść.

Rozdział  I

Nadawanie i inkasowanie dokumentów zleceniowych.

Art.

101. Warunki przyjęcia dokumentów do inkasa.

102. Wykaz zleceniowy i koperta zleceniowa. Zawiadomienie o wpłacie.

103. Wpisy i notatki niedozwolone.

104. Nadawanie przy okienku.

105. Sprawdzanie przez urząd przeznaczenia.

106. Okazanie dokumentów do inkasa. Termin płatności.

107. Podawanie przyczyny niewykonania zlecenia.

108. Nieznany nadawca.

Rozdział  II.

Wyrównanie zleceń.

109. Przesyłanie przekazów zleceniowych i dokumentów niewykupionych.

110. Rozrachunek.

111. Przekazy zleceniowe niewypłacone odbiorcom.

112. Wpłacanie lub przelewanie na pocztowe konto czekowe.

Rozdział  III.

Wycofanie i sprostowanie. Dosyłanie. Reklamacje.

113. Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazu zleceniowego.

114. Dosyłanie.

115. Reklamacje.

Rozdział  IV.

Różne postanowienia.

116. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

117. Druki do użytku publiczności.

Postanowienia końcowe.

118. Wejście w życie i czas ważności Regulaminu.

Załączniki 

Wzory druków R P 1 do R P 3.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO ZLECEŃ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za wspólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia dotyczącego' zleceń pocztowych:

Rozdział I.

NADAWANIE I INKASOWANIE DOKUMENTÓW ZLECENIOWYCH.

Artykuł  101.

Warunki przyjęcia dokumentów do inkasa.

Dokumenty, aby mogły być przyjęte do inkasa, powinny:

a) zawierać kwotę do zainkasowania podaną słownie (literami łacińskiemi) i, z wyjątkiem wypadku odmiennego porozumienia, w walucie kraju przeznaczenia. Przy przesyłaniu kuponów procentowych i dywidendowych wystarczy podać kwotę cyframi;

b) zawierać nazwisko i adres dłużnika;

c) posiadać w razie potrzeby podpis nadawcy, stwierdzający otrzymanie kwoty; na zwykłych pokwitowaniach podpis ten, o ile ustawodawstwo kraju nadania na to zezwala, może być wykonany zapomocą pieczątki lub zastąpiony wydrukowanem nazwiskiem wierzyciela;

d) czynić zadość obowiązującym w kraju nadania przepisom o opłatach stemplowych, o ile opłatom tym podlegają.

Artykuł  102.

Wykaz zleceniowy i koperta zleceniowa. Zawiadomienie o wpłacie.

1. Dokumenty do zainkasowania, należące do jednej przesyłki, wpisuje się do wykazu według załączonego wzoru R P 1.

Kupony procentowe lub dywidendowe, które należą do tego samego rodzaju papierów wartościowych i mają być zainkasowane od tych samych osób, należy wpisać uprzednio do specjalnego wykazu; w tym wypadku uważa się je za jeden dokument zleceniowy.

2. Dokumenty i ewentualne załączniki (faktury, konosamenty, rachunki zwrotne, akta protestu i t. p., które można wydać tylko w razie wykupienia) wkłada się wraz z wykazem zleceniowym do koperty, według załączonego wzoru R P 2. Na kopercie tej prócz nazwiska i dokładnego adresu nadawcy należy umieścić nazwę urzędu przeznaczenia.

Załączniki należy przymocowywać do dokumentu, którego dotyczą.

3. Do każdej przesyłki zleceniowej, której kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, o ile nie Zawarto porozumienia odmiennego należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie według druku, przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tem należy wskazać właściciela konta, na które kwota zainkasowana ma być przekazana, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy, wymagane tekstem druku, z wyjątkiem podania kwoty, którą wpisuje Zarząd kraju przenaczenia po zainkasowaniu kwoty zleceniowej. Jeżeli zawiadomienie o wpłacie zaopatrzone jest kuponem, nadawca winien na nim podać swe nazwisko i adres oraz inne wskazówki, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy włożyć do koperty, o której mowa w § 2.

Artykuł  103.

Wpisy i notatki niedozwolone.

Nie należy uwzględniać niedozwolonych wpisów lub notatek umieszczonych na wykazie zleceniowym. Oddzielne notatki lub listy należy uważać za przesyłki listowe nieopłacone, pochodzące z kraju nadania zlecenia, i doręczać adresatom za pobraniem odpowiedniej dopłaty; w razie odmowy przyjęcia należy z niemi postąpić jak z przesyłkami niedoręczalnemi.i zwracać je do urzędu nadania.

Jeżeli wpisy niedozwolone umieszczono na samych dokumentach należy dokumenty te dopuścić do inkasa i wydać po uiszczeniu odnośnej kwoty oraz opłaty za list nieopłacony, pochodzący z kraju nadania zlecenia. W razie odmowy uiszczenia tej opłaty można dokumenty wydać, po potrąceniu należnej opłaty z kwoty, którą ma otrzymać nadawca. W tym wypadku dołącza się notatkę wyjaśniającą do wykazu zleceniowego R P 1 (część 2-a).

Artykuł  104.

Nadawanie przy okienko.

Przesyłki, zawierające dokumenty do inkasa, należy nadawać w stanie zamkniętym w urzędzie przy okienku.

W razie znalezienia przesyłki zleceniowej należycie opłaconej w skrzynce listowej, postępuje się z nią jak z nadaną przy okienku. Przesyłek nieopłaconych lub opłaconych niedostatecznie nie wysyła się.

Artykuł  105.

Sprawdzanie przez urząd przeznaczenia.

Urząd przeznaczenia sprawdza ilość i kwotę dokumentów, dołączonych do wykazu zleceniowego, i uwidocznia w wykazie wynik sprawdzenia.

Jeżeli w przesyłce brakuje dokumentów, wymienionych w wykazie, urząd przeznaczenia zawiadamia o tem urząd nadania, który zkolei powiadamia nadawcę. Pozatem urząd przeznaczenia przystępuje do inkasa otrzymanych w porządku dokumentów.

Artykuł  106.

Okazanie dokumentów do inkasa. Termin płatności.

1. Dokumenty zleceniowe należy okazać dłużnikowi jak najprędzej, a najpóźniej w dniu ich płatności.

2. Dokumenty niewykupione przy okazaniu, O ile zapłaty nie odmówili wyraźnie i osobiście sami dłużnicy, pozostają do dyspozycji Osób zainteresowanych przez siedem dni, licząc od dnia następnego po dniu okazania. Zarządy, których ustawodawstwo tego wymaga, mogą termin ten przedłużyć najwyżej do jednego miesiąca. W tym wypadku należy zawiadomić dłużników, że mogą się zgłaszać do urzędu w powyższych terminach w celu wykupienia zleceń. Jednakże nadawca może żądać zapomocą notatki, umieszczonej na wykazie zleceniowym, by po bezowocnem okazaniu dokumenty zostały mu niezwłocznie zwrócone lub doręczone osobom imiennie w tym celu wskazanym.

Artykuł  107.

Podawanie przyczyny niewykonania zlecenia.

Przyczynę niewykonania zlecenia należy podać w sposób, przewidziany w artykule 147, § 1 Regulaminu Konwencji i bez żadnego innego potwierdzenia bądź na kartce, dołączonej do dokumentów, bądź w drugiej części wykazu zleceniowego.

Artykuł  108

Nieznany nadawca.

Jeżeli nazwisko i adres nadawcy nie zostały podane ani na kopercie, ani na wykazie zleceniowym, ani też na samych dokumentach, urząd miejsca przeznaczenia, o ile nie mógł przy inkasowaniu otrzymać od dłużnika wiadomości niezbędnych w celu przesłania kwoty zainkasowanej zapomocą przekazu, powiadamia o tem urząd nadania i przystępuje do wysłania kwoty w sposób, przewidziany w poniższym artykuł 109, podając jako odbiorcę przekazu urząd nadania.

Rozdział  II.

WYRÓWNANIE ZLECEŃ.

Artykuł  109.

Przesyłacie przekazów zleceniowych i dokumentów niewykupionych.

1. Przekazy, wystawione w celu wyrównania kwot zainkasowanych, jak również dokumenty niewykupione przesyła się do urzędu nadania wraz z drugą częścią wykazu zleceniowego, na której przeprowadzono rozrachunek, stosownie do postanowień niżej podanego artykułu 110. Do przesłania używa się koperty odpowiadającej załączonemu wzorowi R P 3; przesyłkę wysyła się jako służbowo-poleconą, o ile zawiera dokumenty niewykupione, w przeciwnym razie skreśla się na kopercie zbyteczne słowa.

W nagłówku przekazów zleceniowych należy umieścić napis: "Zlecenie" (Recouvrement).

2. Jeżeli od nadawcy mają być pobrane należności za okazanie do inkasa dokumentów niewykupionych, na kopercie należy umieścić odcisk stempla "T", a ogólną kwotę opłat podać wyraźnie cyframi na przedniej stronie koperty.

3. O ile obrót przekazowy uskutecznia się za pośrednictwem urzędów wymiany należy przesyłki, przewidziane w § 1, odsyłać również za pośrednictwem tych urzędów.

Artykuł  110.

Rozrachunek.

Urząd inkasujący przeprowadza rozrachunek na drugiej części wykazu zleceniowego R P 1, czuwając jednocześnie nad tem, aby podać dane przez nadawcę opuszczone i skreślić dane zbędne.

Wykazy rozrachunkowe nienadeszłe lub nieprawidłowe należy reklamować lub zwracać wprost z urzędu do urzędu.

Artykuł  111.

Przekazy zleceniowe niewypłacone odbiorcom.

Postanowienia artykułu 139 Regulaminu Konwencji, dotyczące przekazów pobraniowych, stosuje się również do przekazów zleceniowych.

Artykuł  112.

Wpłacanie lub przelewanie na pocztowe konto czekowe.

W razie wpłacenia lub przelania kwoty zainkasowanej na pocztowe konto czekowe, należy na dowodzie wpłaty lub przelewu, przeznaczonym dla właściciela konta, umieścić napis: "Zlecenie" (Recouvrement).

Jeżeli organizacja wewnętrzna urzędów inkasujących nie zezwala na przelanie kwot zleceniowych na pocztowe konto czekowe zagranicą, rozrachunek odbywa się w sposób zwykły zapomocą przekazu pocztowego z tą jedynie różnicą, że na dokumencie zleceniowym zamiast pełnego adresu nadawcy należy podać nazwisko odbiorcy z uwagą "Pocztowe konto czekowe Nr. ...... prowadzone w urzędzie ......" (Compte courant postał N ...... tenu par le bureau de ......). Przekaz przesyła się w stanie otwartym wprost do zainteresowanego urzędu czekowego.

Po wykonaniu wyżej wymienionych czynności drugą część wykazu zleceniowego R P 1 z dołączonemi, w razie potrzeby, pozostałemi dokumentami zleceniowemi niewykupionemi przesyła się do urzędu nadania przesyłki zleceniowej, w sposób przewidziany w artykule 109.

Rozdział  III.

WYCOFANIE I SPROSTOWANIE. DOSYŁANIE. REKLAMACJE.

Artykuł  113.

Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazu zleceniowego.

Postanowienia artykułów 148 i 149 Regulaminu Konwencji stosują się do żądań wycofania dokumentów zleceniowych lub sprostowania wykazu zleceniowego. Jednakże do każdego żądania sprostowania wykazu zleceniowego należy dołączyć duplikat tego wykazu.

Jeżeli chodzi o żądanie sprostowania wykazu zleceniowego, przesłane w drodze telegraficznej, żądanie to winno być potwierdzone listownie najbliższą pocztą i zawierać w nagłówku następujący napis, podkreślony kolorowym ołówkiem: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......" (Confiraiation de la demande télégraphique du ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki, a z wykonaniem żądania czeka do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd miejsca przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie telegraficzne sprostowania wykazu zleceniowego, nie czekając na potwierdzenie pisemne.

Artykuł  114.

Dosyłanie.

Urząd, do którego dosłano wszystkie dokumenty, stanowiące wspólną przesyłkę, a który ma możność ich zainkasowania, postępuje tak, jak gdyby dokumenty były pierwotnie skierowane pod jego adresem. W tym wypadku na wykazie zleceniowym należy umieścić uwagę: "Dosłano przez urząd ......" (Réexpédié par le bureau de ......).

Gdy zaś dosłano tylko część dokumentów, zawartych w przesyłce, wówczas urząd, któremu powierzono częściowo inkaso, winien kwotę zainkasowaną lub niewykupione dokumenty odesłać bezpłatnie do urzędu, do którego skierowany był wykaz; wyłącznie ten ostatni urząd obowiązany jest do przeprowadzenia rozrachunku z nadawcą.

Artykuł  115.

Reklamacje.

Przy wnoszeniu reklamacyj Zarządy stosują się do artykułu 151 i 152 Regulaminu Konwencji. Nadawca ma dostarczyć duplikat, dołączonego do dokumentów wykazu zleceniowego, celem przesłania go wraz z reklamacją do urzędu przeznaczenia.

Rozdział  IV.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  116.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

1. Zarządy winny podać do wiadomości pozostałym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie Porozumienia, wyciąg ustaw lub przepisów wewnętrznych, stosowanych do zleceń pocztowych, w szczególności zaś tych, które dotyczą inkasa kuponów procentowych lub dywidendowych i wylosowanych papierów wartościowych.

2. Każdą później wprowadzoną zmianę należy w ten sam sposób podać natychmiast do wiadomości.

Artykuł  117.

Druki do użytku publiczności.

Za druki do użytku publiczności, w myśl artykułu 31, § 2 Konwencji, uważa się druki:

R P 1 "Wykaz zleceniowy" (Bordereau),

R P 2 "Dokumenty do inkasa - koperta" (Valeurs à recouvrer - Enveloppe).

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  118.

Wejście w życie i czas ważności Regulaminu.

Niniejszy Regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia dotyczącego zleceń.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu, co i to Porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Stron nie został odnowiony.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfreda Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S. A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA ŁOTWĘ

Ls Roulet

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

Perk

Bril

Hoogewooning

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

Dr. Blachier

René Machalski

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW.

grafika

POROZUMIENIE DOTYCZĄCE PRENUMERATY GAZET I CZASOPISM.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki zaprowadzenia prenumeraty.

Rozdział  II.

Warunki prenumeraty. Opłaty.

2. Zamówienia.

3. Cena dostawy.

4. Cena prenumeraty.

5. Zmiana ceny.

6. Dodatki do czasopism.

7. Okresy prenumeraty. Zamówienia spóźnione.

8. Utrzymanie prenumeraty w razie wstrzymania pełnienia tej służby.

9. Przyjmowanie prenumeraty wprost przez wydawców.

Rozdział  III.

Zmiany adresu. Reklamacje. Odpowiedzialność.

10. Zmiany adresu.

11. Reklamacje.

12. Odpowiedzialność.

Rozdział  IV.

Rachunkowość.

13. Przyznanie opłat.

14. Rachunki.

Rozdział  V.

Różne postanowienia.

15. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

16. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

17. Wejście w życie i czas ważności Porozumienia.

POROZUMIENIE DOTYCZĄCE PRENUMERATY CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Królestwo Arabji Saudyjskiej, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Boliwia, Bułgarja, Chili, Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpania, zespół Kolonij hiszpańskich, Estonja, Etjopja, Finlandja, Francja, Alger, Grecja, Republika Honduras, Węgry, Włochy, zespół Kolonij włoskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Norwegja, Paragwaj, Holandja, Polska, Portugalja, Kolonje portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonje Portugalskie Wschodnio - Afrykańskie, w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorjum Saorry, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławji.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych Krajów, na mocy artykułu 3 Światowej Konwencji Pocztowej, zawarli w Kairze dnia 20 marca 1934 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, następujące Porozumienie:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE,

Artykuł  1.

Warunki zaprowadzenia prenumeraty.

Postanowienia niniejszego Porozumienia normują służbę prenumeraty czasopism za pośrednictwem poczty między umawiającemi się Krajami, których Zarządy porozumiały się co do wykonywania tej gałęzi służby.

Pod względem prenumeraty wydawnictwa perjodyczne traktuje się narówni z czasopismami.

Rozdział  II.

WARUNKI PRENUMERATY. OPŁATY.

Artykuł  2.

Zamówienia.

Urzędy pocztowe każdego kraju przyjmują od publiczności zamówienia na czasopisma, wydawane w różnych krajach, uczestniczących w Porozumieniu, których wydawcy chcą korzystać z pośrednictwa poczty przy prenumeracie zagranicznej.

Przyjmują również zamówienia na czasopisma, wydawane we wszystkich innych krajach, o ile poszczególne Zarządy mogą takie czasopisma dostarczać.

Stosownie do postanowień artykułu 46 Konwencji, każdy kraj może wyłączyć od prenumeraty czasopisma, których transport lub doręczanie wewnątrz jego kraju jest niedozwolone.

Artykuł  3.

Cena dostawy.

Każdy Zarząd ustala ceny, za które dostarczać będzie innym Zarządom czasopisma własne oraz czasopisma innych krajów.

Ceny te nie mogą być wyższe od cen, jakie opłacają prenumeratorzy w kraju; do cen tych dolicza się należności tranzytowe, jakie Zarząd kraju nadania winien wypłacić Zarządom pośredniczącym w myśl postanowień Konwencji. Przy oznaczaniu ceny dostawy należności tranzytowe oblicza się ryczałtowo zgóry zależnie od tego, jak często dane czasopismo wychodzi i jaka jest jego przeciętna waga.

Artykuł  4.

Cena prenumeraty.

1. Zarząd kraju przyjmującego prenumeratę przelicza cenę dostawy na własną walutę. Jeżeli Zarządy przystąpiły do Porozumienia o przekazach, dokonują przeliczenia według kursów, stosowanych przy przekazach pocztowych, o ile nie porozumiały się co do przeliczania według kursu przeciętnego.

2. Zarząd pocztowy kraju, przyjmującego prenumeratę, określa cenę prenumeraty, którą ma się pobierać od prenumeratorów, doliczając do ceny dostawy także wynagrodzenie, należność komisową lub za doręczenie do domu, jakie uzna za stosowne, byleby te dodatki nie przewyższały opłat, pobieranych za prenumeratę wewnętrzną. Pozatem dolicza się jeszcze opłatę stemplową, jaka byłaby wymagana ustawodawstwem danego kraju.

Prenumeratę pobiera się przy zamówieniu za cały okres, na który czasopismo zostało zaprenumerowane.

Artykuł  5.

Zmiana ceny.

O zmianach ceny prenumeraty należy powiadamiać Zarząd centralny kraju przeznaczenia lub specjalnie w tym celu wyznaczony urząd, najpóźniej na miesiąc przed terminem, od którego zmiany będą obowiązywać. Nowe ceny stosują się przy prenumeracie, zgłaszanej na przyszły wskazany okres, nie mogą jednak być stosowane do prenumerat bieżących w chwili zawiadomienia o nowych cenach.

Artykuł  6.

Dodatki do czasopism.

Cenniki, prospekty, reklamy i t. p., dołączane do czasopisma, nie stanowiąc jednak jego stałej części składowej, podlegają opłacie od druków; opłata ta może być, według uznania Zarządu kraju nadania, uiszczona gotówką lub uwidoczniona bądź na opasce lub kopercie, bądź na samym druku, zapomocą któregokolwiek ze sposobów opłacania przewidzianych przez Konwencję.

Artykuł  7.

Okresy prenumeraty. Zamówienia spóźnione.

1. Prenumerata może być zgłaszana tylko na okresy: roczny, półroczny lub kwartalny.

Dopuszczalne są wyjątki od tej zasady co do czasopism, wychodzących z przerwami lub okazyjnie, które można zaprenumerować na okres przez nie zapowiedziany, nie przestrzegając wyżej podanych terminów.

2. Zarządy mogą porozumieć się co do dopuszczenia, po rozpoczęciu normalnych okresów prenumeraty, również zamówień na pozostałe kwartały, jeżeli chodzi o roczny lub półroczny okres prenumeraty, i na pozostałe miesiące, jeżeli chodzi o kwartalny okres prenumeraty.

W tym ostatnim wypadku Zarządy mogą porozumieć się co do dopuszczenia zamówień również na którykolwiek z pozostałych miesięcy kwartału.

3. Prenumeratorzy, którzy nie zgłosili zamówień w czasie właściwym, nie mają prawa do numerów wydanych od początku okresu prenumeraty.

Artykuł  8.

Utrzymanie prenumeraty w razie wstrzymania pełnienia te; służby.

Jeżeli jakikolwiek kraj przestaje uczestniczyć w Porozumieniu, prenumeraty bieżące winny być, aż do wygaśnięcia ich terminu, załatwiane na zasadach przewidzianych Porozumieniem.

Artykuł  9.

Przyjmowanie prenumeraty wprost przez wydawców.

Zarządy mogą za wspólną zgodą upoważnić Wydawców do przyjmowania ze swej strony prenumerat i do komunikowania adresów prenumeratorów wprost urzędowi pocztowemu w miejscu wydania. Postępowanie to dozwolone jest tylko za zgodą prenumeratora.

W tym wypadku wydawca ma obowiązek pobierania ceny prenumeraty oraz wyrównania należności Zarządowi kraju wydawania czasopisma, który przeprowadza rozdział należności przypadających Zarządom zainteresowanym.

Rozdział  III.

ZMIANY ADRESU. REKLAMACJE. ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  10.

Zmiany adresu.

Prenumeratorzy, w razie zmiany miejsca pobytu, mogą żądać, na okres nieprzekraczający terminu prenumeraty, aby czasopismo było wprost przesyłane według nowego adresu, czy to wewnątrz kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, czy też do innego kraju, uczestniczącego w Porozumieniu, nie wyłączając kraju wydawania czasopisma, czy też do kraju nieuczestniczącego w Porozumieniu.

Z tego tytułu Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia pobiera od prenumeratora za każdy miesiąc lub część miesiąca, licząc od dnia do dnia, począwszy od dnia zmiany adresu, należność specjalną w wysokości 20 centymów na miesiąc za czasopisma, wydawane raz na tydzień lub w odstępach dłuższych, i w wysokości 40 centymów za czasopisma, wydawane częściej niż raz na tydzień.

Zarządy mogą pobierać ryczałtową należność za cały okres prenumeraty, pod warunkiem jednak, że należność ta nie przekroczy kwoty 50 centymów w wypadku pierwszym, przewidzianym w ustępie poprzednim, i w wysokości 1 franka - w wypadku drugim.

Powyższe postanowienia dotyczą również czasopism zaprenumerowanych w kraju wydania w razie przeniesienia prenumeraty na inny kraj.

Jednakże, w podobnym wypadku Zarząd kraju wydawania czasopisma może ustalić dowolnie opłaty, jakie będzie pobierał z tytułu takiego przeniesienia.

Artykuł  11.

Reklamacje.

Zarządy obowiązane są wdrażać bezpłatne dochodzenia z powodu wszelkich uzasadnionych reklamacyj, dotyczących opóźnień lub innych nieprawidłowości przy wykonywaniu prenumeraty.

Artykuł  12.

Odpowiedzialność.

Zarządy nie ponoszą odpowiedzialności za wypełnienie zobowiązań, ciążących na wydawcach. Nie są one obowiązane do zwrotnych wypłat w razie zaprzestania lub czasowego zawieszenia wydawnictwa podczas okresu prenumeraty.

Rozdział  IV.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł  13.

Przyznanie opłat.

Poza wyjątkiem, przewidzianym w artykule 9, każdy Zarząd zachowuje dla siebie w całości opłaty i należności, pobrane ponad cenę dostawy.

Artykuł  14.

Rachunki.

1. Rachunki na dostarczone i zamówione czasopisma wystawia się kwartalnie; rachunki te wyrównywa Zarząd-dłużnik. w terminie określonym w Regulaminie w obiegowej walucie kraju-wierzyciela, O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, wierzytelność mniejszą przelicza się, według artykułu 30 Porozumienia dotyczącego przekazów pocztowych, na walutę wierzytelności większej

2. W braku porozumienia odmiennego, saldo wyrównywa się zapomocą przekazu pocztowego. Przekazy, wystawiane w tym celu są wolne od opłat i mogą przekraczać kwotę najwyższą, określoną wyżej wspomnianem Porozumieniem.

3 Saldo, niewyrównane w czasie właściwym, podlega oprocentowaniu po 5% rocznie na korzyść Zarządu-wierzy cielą.

Rozdział  V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  15.

Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w Części 1 i II Konwencji, stosują się do Porozumienia niniejszego, z wyjątkiem jednakże przepisów artykułu 7.

Artykuł  16.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji), aby mieć moc obowiązującą muszą uzyskać:

a) jednomyślność - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień artykułów 1 do 8, 11 do 14, 16 i 17 niniejszego Porozumienia jak również 101 do 105 i 115 Regulaminu;

b) dwie trzecie głosów - gdy chodzi o zmianę postanowień artykułów 106, 108, 109, 112 i 113 Regulaminu;

c) zwykłą większość głosów - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów Porozumienia i Regulaminu lub wykładnię postanowień niniejszego Porozumienia i Regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego arbitrażowi, zgodnie z artykułem 11 Konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  17.

Wejście w życie i czas ważności Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1935 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych Krajów podpisali niniejsze Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Egiptu, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfredo Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

R. Starzyński

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S.A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA ŁOTWĘ

Ls Roulet

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W URUGWAJU:

Arturo C Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO PRENUMERATY CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Treść.

Rozdział  I

Postanowienia ogólne.

Art.

101. Urzędy wymiany.

102. Spis czasopism. Czasopisma zakazane.

103. Ogólny cennik czasopism.

104. Okresy prenumeraty.

Rozdział  II.

Wykonywanie zamówień.

105. Wykaz zgłoszonych zamówień.

106. Wysyłanie czasopism.

107. Prenumerata czasopism niewymienionych w spisie.

108. Nieprawidłowości.

109. Zawieszenie lub przerwanie wydawania.

110. Prenumeraty przyjmowane wprosi przez wydawców.

111. Zmiany adresu.

Rozdział  III.

Rachunkowość.

112. Rachunki kwartalne.

113. Wyrównanie. Zaliczki.

Rozdział  IV.

Komunikaty.

114. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Postanowienia końcowe.

115. Wejście w życie i czas ważności Regulaminu.

Załączniki 

Wzory drinków A P 1 do A P 10.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO PRENUMERATY CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Kairze dnia 20 marca 1934 r., uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za wspólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych.

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  101.

Urzędy wymiany.

Prenumerata odbywa się za pośrednictwem urzędów wymiany, które każdy Zarząd winien wyznaczyć i podać do wiadomości innym Zarządom.

Urzędy te porozumiewają się bezpośrednio między sobą we wszystkich sprawach, dotyczących prenumeraty czasopism.

Artykuł  102.

Spis czasopism. Czasopisma zakazane.

1. Zarządy podają sobie wzajemnie do wiadomości spis czasopism, które mogą być prenumerowane za ich pośrednictwem. Spis ten winien być sporządzony na druku według załączonego wzoru AP 1.

O każdej późniejszej zmianie należy niezwłocznie zawiadamiać.

2. Ponadto Zarządy podają sobie do wiadomości wykaz czasopism zakazanych.

Artykuł  103.

Ogólny cennik czasopism.

Każdy Zarząd sporządza na podstawie spisów, dostarczonych mu w myśl artykułu 102, cennik ogólny, podając według krajów: czasopisma, warunki prenumeraty i cenę, którą opłaca prenumerator. Ceny te, ustalone zgodnie z artykułem 4 Porozumienia, podaje się w walucie ustawowej kraju, który ogłasza cennik.

Artykuł  104

Okresy prenumeraty.

1. Okresy prenumeraty rozpoczynają się:

roczny - od 1 stycznia;

półroczny - od 1 stycznia i 1 lipca;

kwartalny - od 1 stycznia, 1 kwietnia, 1 lipca i 1 października.

2. Jeżeli, stosownie do artykułu 7, § 2 Porozumienia, Zarządy porozumieją się co do dopuszczenia prenumeraty na pozostałą część okresu normalnego albo też na którykolwiek z pozostałych miesięcy kwartału, spisy czasopism winny zawierać, prócz ceny dostawy za cały okres, również cenę ustaloną za kwartał lub miesiąc, zależnie od wypadku.

3. Zarządy zainteresowane dokładają starań, aby prenumeratorzy, którzy nie uskutecznili zamówienia we właściwym czasie, otrzymali na życzenie, o ile to jest możliwe, numery które już wyszły.

Rozdział  II.

WYKONYWANIE ZAMÓWIEŃ.

Artykuł  105.

Wykaz zgłoszonych zamówień.

1. W końcu każdego kwartału urzędy wymiany sporządzają, według załączonego wzoru AP 2, wykaz otrzymanych z urzędów swego kraju zamówień na prenumeratę. Wykaz ten powinien nadejść do odnośnego zagranicznego urzędu wymiany w czasie właściwym, by urząd ten miał możność dostarczać zamówione czasopisma od chwili rozpoczęcia prenumeraty.

Zamówienia, które nadchodzą już po wysłaniu wykazu ogólnego, wciąga się do wykazów uzupełniających. Dotyczy to również zamówień, które nadeszły po zwykłych terminach odnawiania prenumeraty.

2. Wykazy te oznacza się numerami porządkowemi według serji odnawianej co kwartał. W końcu każdego wykazu podaje się zestawienie poprzednich zamówień, by w ten sposób uwidocznić odnośnie do każdego czasopisma ogólną ilość egzemplarzy, które mają być dostarczone na żądanie tego samego urzędu wymiany.

Artykuł  106.

Wysyłanie czasopism.

1. Czasopisma wysyła się bądź w osobnych pakietach, adresowanych wprost do urzędów przeznaczenia, bądź też w ogólnych pakietach do urzędów pośredniczących, zależnie od porozumienia, jakie nastąpiło między Zarządami. Na pakietach ma być umieszczony napis: "Prenumerata pocztowa" (Abonnements - poste).

2. Wyjątkowo czasopisma wysyła się pod opaską z adresem prenumeratorów, jeżeli urzędy wymiany kraju przeznaczenia tego żądają. W tym wypadku urzędy kraju przeznaczenia podają urzędom wymiany kraju nadania nazwiska i adresy prenumeratorów.

Na opaskach również umieszcza się napis: "Prenumerata pocztowa" (Abonnements - poste).

Koszty, spowodowane wysyłaniem czasopism pod opaską, Zarząd wysyłający może zaliczyć na rachunek Zarządu przeznaczenia.

Artykuł  107.

Prenumerata czasopism niewymienionych w spisie.

W razie zgłoszenia prenumeraty na czasopismo niewymienione w spisie odnośny urząd wymiany zwraca się do właściwego zagranicznego urzędu wymiany, w celu uzyskania potrzebnych wyjaśnień. Niemniej jednak podobne żądanie może być uwzględnione niezwłocznie, z zastrzeżeniem późniejszego uregulowania rachunku ze stroną zainteresowaną, która w razie potrzeby złoży kaucję.

Artykuł  108

Nieprawidłowości.

O opóźnieniach, przerwach, o mylnem. skierowaniu lub innych nieprawidłowościach, które się wyłonią przy wykonywaniu prenumeraty należy niezwłocznie powiadomić bądź urząd wymiany lub też urząd w miejscu wydania, bądź też Zarządy centralne, o ile tego zażądały.

W razie stwierdzenia przy nadejściu różnicy w ilości czasopism, przeznaczonych do doręczenia, urząd oddawczy lub urząd wymiany zawiadamia o różnicach tych pismem według załączonego wzoru AP 3 dołączając, o ile to możliwe, opaskę użytą do przesyłki. Jeżeli prenumerator żąda pojedynczych numerów jako nienadeszłych, fakt ten należy zaznaczyć na zawiadomieniu według załączonego wzoru AP 4.

Reklamacje powinny być uwzględniane niezwłocznie.

Artykuł  109.

Zawieszenie lub przerwanie wydawania.

W razie zawieszenia lub przerwania ze strony nakładcy wydawania czasopisma, Zarządy udzielają prenumeratorom swej pomocy, celem uzyskania, o ile to okaże się możliwe, zwrotu ceny prenumeraty za okres, podczas którego pismo nie było dostarczane.

Artykuł  110.

Prenumeraty przyjmowane wprost przez wydawców.

1. Wydawcy, którzy przyjęli prenumeratę bezpośrednio, wystawiają w podwójnym egzemplarzu dla każdego urzędu oddawczego karty dostawy, według załączonego wzoru AP 5, na których mają być wymienione w sposób jasny i wyraźny i w porządku alfabetycznym: nazwisko, zawód i adres prenumeratorów. Następnie przenoszą do zestawienia, według załączonego wzoru AP 6, sporządzonego w podwójnym egzemplarzu podług krajów przeznaczenia i w porządku alfabetycznym, nazwy urzędów oddawczych, dane zawarte we wszystkich kartach dostawy dla danego czasopisma i dla tego samego okresu prenumeraty. Zestawienia te wraz z odnośnemi kartami dostawy przesyła się za pośrednictwem urzędu pocztowego w siedzibie wydawania czasopisma do urzędu wymiany kraju wydawania czasopisma. Ten ostatni urząd zatrzymuje duplikat zestawienia AP 6, a oryginał tego zestawienia wraz z kartami dostawy przesyła niezwłocznie do właściwego urzędu wymiany.

Duplikaty kart dostawy, oznaczone w nagłówku odpowiednim napisem, urzędy wymiany kraju wydawania czasopisma przesyłają bez zwłoki wprost do urzędów oddawczych.

2. W wypadkach uzasadnionych wydawcy mogą wypowiedzieć, przed upływem normalnego okresu, przyjęte bezpośrednio prenumeraty. Winni oni wtedy przesłać do urzędu miejsca wydawania czasopisma zawiadomienie o wypowiedzeniu, sporządzone w podwójnym egzemplarzu, zestawione na karcie według załączonego wzoru AP 7. Ten ostatni urząd albo urząd wymiany kraju wydawania czasopisma uzupełnia kartę i przesyła jeden egzemplarz jako przesyłkę wolną od opłaty do urzędu wymiany Zarządu przeznaczenia. Dru^i egzemplarz, zaopatrzony w nagłówku napisem "Duplikat", przesyła się wprost do urzędu oddawczego. Jeżeli ten ostatni urząd stwierdzi, że żądanie wypowiedzenia dotyczy prenumeraty, o której nie był zawiadomiony, która już została wypowiedziana lub o niewykonywaniu której już był powiadomiony, wtedy zwraca druk AP 7 do urzędu miejsca wydawania czasopisma celem dodatkowych wyjaśnień.

Jeżeli prenumerata, przyjęta przez wydawcę, nie może być z jakiejkolwiek przyczyny wykonana, urząd oddawczy zawiadamia o tcm urząd miejsca wydawania czasopisma zawiadomieniem według załączonego druku AP 8.

W razie wypowiedzenia lub nieuskutecznienia prenumeraty, przyjętej wprost przez wydawców, należności z tytułu tej prenumeraty przypadają zainte resowanym zarządom za cały okres odnośnej prenumeraty.

3. Zarząd kraju wydawania czasopism może polecić swoim urzędom, by druki AP 7, przedstawiane przez wydawców, były przesyłane za pośrednictwem urzędu wymiany jego kraju. Zarząd kraju przeznaczenia może również wymagać, aby druki AP 7, przesyłane do jego urzędów, kierowane były przez jego urząd wymiany. Ten sam sposób postępowania może być stosowany i wymagany przy przesyłaniu druków AP 8.

Artykuł  111.

Zmiany adresu.

1. Jeżeli wskutek zmiany miejsca zamieszkania prenumerator żąda, aby czasopismo zostało mu przesłane do nowego kraju, uczestniczącego lub nie-uczestniczącego w Porozumieniu, winien on zawsze kierować swoje żądanie do pierwotnego urzędu oddawczego, który to urząd pobiera z tego tytułu należność przewidzianą w artykule 10 Porozumienia.

Urząd ten zawiadamia bezpośrednio urząd miejsca wydawania czasopisma jak również urząd nowego miejsca przeznaczenia, zapomocą części A i B druku odpowiadającego załączonemu wzorowi AP 9. Jeżeli czasopismo ma być skierowane do kraju nie-uczestniczącego w prenumeracie czasopism, urząd pierwotnego miejsca dostawy przesyła tylko część A wspomnianego druku do urzędu miejsca wydawania czasopisma.

2. Przesłanie czasopisma wprost do nowego kraju przeznaczenia odbywa się staraniem urzędu miejsca wydawania pisma pod adresem osobistym adresata, po umieszczeniu napisu: "Prenumerata pocztowa" (Abonnements - poste). Urząd oddawczy pierwotnego miejsca przeznaczenia dosyła w ten sam sposób nadchodzące jeszcze numery po wysłaniu druku AP 9.

W obrocie między krajami, które podpisały Porozumienie i które porozumiały się co do tego, czasopisma, które mają być kierowane do nowego miejsca przeznaczenia, mogą być przesyłane zamiast pod opaską w osobnych pakietach adresowanych do urzędów nowego miejsca dostawy.

3. Po upływie terminu zmiany adresu, przewidzianego przez prenumeratora, urząd miejsca wydawania podejmuje nanowo dostawę czasopisma do pierwotnego miejsca dostawy.

Rozdział  III.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł  112.

Rachunki kwartalne.

1. Z chwilą, gdy prenumeraty kwartalne można uważać za zamknięte, a najpóźniej w dniu 20-tym drugiego miesiąca kwartału, każdy urząd wymiany, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, sporządza dla odnośnego urzędu wymiany rachunek szczegółowy, według załączonego wzoru AP 10, do którego dołącza się na żądanie tego urzędu wykazy zgłoszonych zamówień. Na rachunku tym wpisuje się w porządku alfabetycznym i według okresów prenumeraty, zaczynając od okresu najkrótszego, wszystkie czasopisma, dostarczane temu urzędowi od dnia sporządzenia poprzedniego rachunku. W razie potrzeby, w ciągu trzeciego miesiąca kwartału może być sporządzony rachunek uzupełniający.

Prenumeraty, zgłoszone po wystawieniu rachunku szczegółowego, a w danym razie, rachunku uzupełniającego, wpisuje się do rachunku za następny kwartał.

2. Kwoty, należne za dostarczanie prenumeratorom pojedynczych numerów czasopisma, o ile nie nastąpiło porozumienie odmienne, wciąga się celem wyrównania do rachunków kwartalnych. To samo dotyczy należności, przypadających z tytułu prenumerat przyjmowanych wprost przez wydawców.

Artykuł  113.

Wyrównanie. Zaliczki.

1. Rachunki, wystawione przez obie strony, podlegają rozpatrzeniu i wyrównaniu przed upływem pierwszego miesiąca, następującego po upływie kwartału, którego dotyczą. Termin ten przedłuża się o cztery miesiące dla krajów odległych.

Różnice wyrównywa się w następnym rachunku kwartalnym.

2. W razie potrzeby można żądać zaliczek miesięcznych.

Rozdział  IV.

KOMUNIKATY.

Artykuł  114.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

1. Zarządy winny podać sobie wzajemnie do wiadomości za pośrednictwem Biura międzynarodowego, przynajmniej na trzy miesiące przed wprowadzeniem w życie Porozumienia:

a) spis krajów, w obrocie z któremi wprowadziły prenumeratę czasopism na podstawie Porozumienia;

b) spis krajów, niewykonywujących Porozumienia, lecz których czasopisma mogą być dostarczane za ich pośrednictwem;

c) wysokość opłat, doliczanych do ceny dostawy, i wysokość należności za dosłanie jakie pobierają;

d) wskazówkę, czy dopuszczają prenumeraty przyjmowane wprost przez wydawców;

e) nazwy ich urzędów wymiany i krajów dla których pośredniczą;

f) wyciąg z ustaw i przepisów wewnętrznych, stosowanych przy wykonywaniu prenumeraty czasopism.

2. Wszelkie późniejsze zmiany należy podawać niezwłocznie do wiadomości.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  115.

Wejście w życie i czas ważności Regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia dotyczącego prenumeraty gazet i czasopism.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to Porozumienie, o ileby na podstawie wspólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Kairze, dnia 20 marca 1934 r.

ZA ALBANJĘ:

Pan. Nasse

ZA NIEMCY:

K. Orth

K. Ziegler

Dr. W. Seebass

ZA KRÓLESTWO ARABJI SAUDYJSKIEJ:

Fawzan El-Sabek

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

R. R. Tula

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Kuhn

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

E. Mons

ZA BOLIWJĘ:

Ernesto Cáceres

Za Edmundo de la Fuente:

Ernesto Cáceres

ZA BUŁGARJĘ:

Iυ. Katzaroff

ZA CHILI:

R. Suarez Barros

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

E. Zaldúa P.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Alfredo Assir

ZA DANJĘ:

C. Mondrup

Arne Krog

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Luis Alejandro Aguilar

ZA EGIPT:

M. Charara

E. Maggiar

S.A. Ghalwash

ZA HISZPANJĘ:

Alonso Caro

A. Ramos

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

Demetrio Pereda

ZA ESTONJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA ETJOPJĘ:

Alamou Tch.

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

P. Grandsimon

A. Cabanne

Dusserre

ZA ALGERJĘ:

E. Huguenin

ZA GRECJĘ:

V. Dendramis

J. Lachnidakis

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Dr. Tuccimei

ZA WĘGRY:

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Pietro Tosti

Galdi Michele

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Crety Donato

ZA ŁOTWĘ

Ls Roulet

ZA LITWĘ:

ZA LUKSEMBURG:

ZA MAROKO (Z WYJĄTKIEM STREFY HISZPAŃSKIEJ);

H. Duteil

ZA MAROKO (STREFA HISZPAŃSKA):

A. Ramos

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

R. R. Tula

ZA HOLANDJĘ:

Duynstee

V. Goor

ZA POLSKĘ:

R. Starzyński

Dr. Blachier

René Machalski

ZA PORTUGALJĘ:

A. de Q. R. Vaz Pinto

A. C. Bianchi

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE ZACHODNIO-AFRYKAŃSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE WSCHODNIO-AFRYKAŃSKIE, W AZJI I OCEANJI:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA RUMUNJĘ:

Ilariu Maneanu

C. Stefanescu

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

Crety Donato

ZA TERYTORJUM SARRY:

ZA SYJAM:

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Arυid Bildt

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

Ls Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Václaυ Kučera

Josef Rada

ZA TUNETANJĘ:

H. Duteil

ZA TURCJĘ:

Yusuf Arifi

M. Sakin

M. Teυfik

ZA REPUBLIKĘ W URUGWAJU:

Arturo C Masanés

ZA PAŃSTWO MIASTO WATYKAN:

Mgr. Giuseppe Mazzoli

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

ZA YEMEN:

ZA KRÓLESTWO JUGOSŁAWJI:

Kosta Zlatanoυitch

WZORY DRUKÓW

grafika

1 Załącznik zmieniony przez oświadczenie rządowe z dnia 5 października 1937 r. w sprawie zmiany Światowej Konwencji Pocztowej z dnia 20 marca 1934 r. (Dz.U.37.76.554) z dniem 30 października 1937 r.

• Identyfikator: Dz.U.1935.93.588
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Światowa konwencja pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych i Porozumienie dotyczące prenumeraty gazet i czasopism. Kair.1934.03.20.
• Data aktu: 20/03/1934
• Data ogłoszenia: 21/12/1935
• Data wejścia w życie: 17/09/1935