Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna wraz z regulaminami: telegraficznym, telefonicznym, radjokomunikacyjnemi i odnośnemi załącznikami. Madryt.1932.12.9-10.

MIĘDZYNARODOWA .KONWENCJA TELEKOMUNIKACYJNA

wraz z regulaminami: telegraficznym, telefonicznym, radjokomunikacyjnemi i odnośnemi załącznikami, podpisana w Madrycie w dn. 9-10 grudnia 1932 r.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dnia 5 marca 1934 r. - Dz. U. R. P. Nr. 26, poz. 195),

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dziewiątego i dziesiątego grudnia tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku podpisane zostały w Madrycie: Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna z załącznikiem, Regulamin telegraficzny z dwoma załącznikami i protokółem końcowym, Regulamin telefoniczny z załącznikiem, Regulamin ogólny radiokomunikacyjny z czternastoma załącznikami i protokółem końcowym oraz Regulamin dodatkowy radiokomunikacyjny, o następującem brzmieniu dosłownem:

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, regulaminami, protokółami końcowemi i załącznikami, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego, wydaliśmy akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 29 kwietnia 1934 r.

ZAŁĄCZNIK 

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA TELEKOMUNIKACYJNA

zawarta pomiędzy Rządami krajów poniżej wyszczególnionych:

Unja Południowo - Afrykańska; Niemcy i Republika Argentyńska; Federacja Australijska; Austrja; Belgja; Boliwja; Brazylja; Kanada; Czili; Chiny; Państwo Watykanu; Republika Kolumbia; Kolonje francuskie; protektoraty i terytorja znajdujące się pod mandatem francuskim; Kolonje portugalskie; Konfederacja Szwajcarska; Kongo Belgijskie; Kostarika; Kuba; Curaçao i Surinam; Cyrenaika; Danja; Wolne Miasto Gdańsk; Republika Dominikańska; Egipt; Republika Salwadoru; Ekwador; Erytrea; Hiszpanja; Stany Zjednoczone Ameryki; Cesarstwo Etjopskie; Finlandja; Francja; Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej; Grecja; Gwatemala; Republika Honduras; Węgry; Wyspy Egejskie włoskie; Indje Brytyjskie; Indje Holenderskie; Wolne Państwo Irlandji; Islandja; Włochy; Japonja; Chosen; Tajwan; Karafuto; Terytorjum dzierżawne Kwantungu i Wyspy Mórz Południowych, znajdujące się pod mandatem japońskim; Łotwa; Liberjia; Litwa; Luksemburg; Marokko; Meksyk; Nikaragua; Norwegia; Nowa Zelandja; Republika Panamy; Holandja; Peru; Persja; Polska; Portugalja; Rumunja; Somali Włoskie; Szwecja; Syrja i Liban; Czechosłowacja; Trypolitanja; Tunis; Turcja; Związek Socjalistycznych Republik Rad; Urugwaj; Wenezuela; Jugosławja.

Niżej podpisani Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, zebrawszy się na Konferencję w Madrycie, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli następującą Konwencję:

ROZDZIAŁ I.

ORGANIZACJA I SPOSÓB DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

Artykuł  pierwszy.

Zawarcie Związku.

§ 1. Kraje, będące Stronami w niniejszej Konwencji, tworzą Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, który zastępuje Związek Telegraficzny i rządzi się niżej podanemi przepisami.

§ 2. Wyrażenia, używane w niniejszej Konwencji, są określone w załączniku do tego aktu.

Artykuł  2.

Regulaminy.

§ 1. Postanowienia niniejszej Konwencji uzupełniają Regulaminy, a mianowicie:

Regulamin telegraficzny,

Regulamin telefoniczny,

Regulaminy radiokomunikacyjne (Regulamin ogólny i Regulamin dodatkowy), obowiązujące tylko te umawiające się Rządy, które zobowiązały się stosować dany Regulamin i tylko w stosunku do Rządów, które przyjęty na siebie takie samo zobowiązanie.

§ 2. Jedynie sygnatarjusze Konwencji lub przystępujący do niej są uprawnieni do podpisania Regulaminów lub do przystąpienia do nich. Dla sygnatarjuszy Konwencji, podpisanie co najmniej jednego z Regulaminów jest obowiązujące. Również przystąpienie co najmniej do jednego z Regulaminów jest obowiązujące dla przystępujących do Konwencji. Jednakże nie można podpisać lub przystąpić do Regulaminu radiokomunikacyjnego dodatkowego bez uprzedniego podpisania lub przystąpienia do Regulaminu radiokomunikacyjnego ogólnego.

§ 3. Postanowienia niniejszej Konwencji obowiązują umawiające się Rządy tylko w odniesieniu do służb, normowanych Regulaminami, w których Rządy te są Stronami.

Artykuł  3.

Przystąpienie Rządów do Konwencji.

§ 1. Rząd kraju, w którego imieniu niniejsza Konwencja nie została podpisana, może w każdym czasie do niej przystąpić. To przystąpienie winno się rozciągać również na jeden co najmniej z załączonych Regulaminów, z zastrzeżeniem zastosowania § 2 artykułu 2 wyżej podanego.

§ 2. Akt przystąpienia poszczególnego Rządu będzie złożony w archiwach tego Rządu, na którego terytorjum odbyła się konferencja pełnomocników, którzy zawarli niniejszą Konwencję. Rząd, otrzymujący na przechowanie akt przystąpienia, powiadamia o tem w drodze dyplomatycznej wszystkie pozostałe umawiające się Rządy.

§ 3. Przystąpienie pociąga za sobą, z samego prawa, zaciągnięcie wszystkich zobowiązań, jak również nabycie wszelkich uprawnień ustalonych niniejszą Konwencją; pozatem pociąga ono za sobą zaciągnięcie zobowiązań i nabycie uprawnień przewidzianych w tych Regulaminach, które przystępujące Rządy zobowiązały się stosować.

Artykuł  4.

Przystąpienie Rządów do Regulaminów.

Rząd kraju-sygnatarjusza lub kraju, przystępującego do niniejszej Konwencji, może następnie w każdym czasie przystąpić do Regulaminu lub Regulaminów, do których się nie zobowiązywał, z zachowaniem postanowień § 2 artykułu 2. Przystąpienie winno być notyfikowane Biuru Związku, które powiadamia o tem pozostałe zainteresowane Rządy.

Artykuł 5.

Przystąpienie do Konwencji i do Regulaminów kolonij, protektoratów, terytorjów zamorskich lub terytorjów znajdujących się pod zwierzchnictwem, zarządem lub mandatem umawiających się Rządów.

§ 1. Każdy umawiający się Rząd może oświadczyć tak w chwili podpisywania, ratyfikowania lub przystąpienia, tak w czasie późniejszym, że przyjęta przez niego Konwencja rozciągnięta zostaje na całość, grupę lub jednostkę z jego kolonij, protektoratów, terytorjów zamorskich lub terytorjów znajdujących się pod zwierzchnictwem, zarządem lub mandatem.

§ 2. Całość tych kolonij, protektoratów, terytorjów zamorskich lub terytorjów znajdujących się pod zwierzchnictwem, zarządem lub mandatem, jak również grupa ich lub każda jednostka oddzielnie może każdej chwili być przedmiotem osobnego przystąpienia.

§ 3. Niniejsza Konwencja nic ma zastosowania do kolonij, protektoratów, terytorjów zamorskich lub terytorjów znajdujących się pod zwierzchnictwem, zarządem lub mandatem umawiającego się Rządu, o ile nie zostało złożone specjalne oświadczenie co do tego, w myśl § 1 niniejszego artykułu, lub o ile nie nastąpiło osobne przystąpienie, dokonane w myśl § 2 wyżej podanego.

§ 4. Oświadczenia o przystąpieniu, dokonane w myśl §§ 1 i 2 niniejszego artykułu, będą podane w drodze dyplomatycznej do wiadomości Rządowi kraju, na terytorjum którego odbyła się Konferencja Pełnomocników, na której niniejsza Konwencja została zawarta, a odpis oświadczenia prześle ten Rząd każdemu z pozostałych umawiających się Rządów.

§ 5. Postanowienia §§ 1 i 3 niniejszego artykułu stosują się również tak do przyjęcia jednego lub kilku Regulaminów, jak i do przystąpienia do jednego lub kilku Regulaminów, z zachowaniem postanowień § 2 artykułu 2. Przyjęcie lub przystąpienie zgłasza się zgodnie z postanowieniami artykułu 4.

§ 6. Postanowienia poprzedniego paragrafu nie mają zastosowania do kolonij, protektoratów, terytoriów zamorskich lub terytorjów znajdujących się pod zwierzchnictwem, zarządem lub mandatem, wymienionych we wstępie do niniejszej Konwencji.

Artykuł  6.

Ratyfikacja Konwencji.

§ 1. Konwencja niniejsza winna być ratyfikowana przez Rządy podpisujące, a dokumenty ratyfikacyjne będą możliwie w najkrótszym czasie złożone w drodze dyplomatycznej w archiwach Rządu kraju, na terytorjum którego odbyła się Konferencja Pełnomocników, którzy zawarli niniejszą Konwencję. Rząd ten będzie notyfikował innym Rządom-sygnatarjuszom lub przystępującym, w drodze dyplomatycznej, dokumenty ratyfikacyjne w miarę jak będzie je otrzymywał.

§ 2. Gdyby jeden lub kilka Rządów-sygnatarjuszy nie ratyfikowało Konwencji, niemniej będzie ona obowiązywała Rządy, które ją ratyfikowały.

Artykuł  7.

Zatwierdzenie Regulaminów,

§ 1. Rządy winny oświadczyć się, w możliwie najkrótszym czasie, co do zatwierdzenia Regulaminów, uchwalonych na Konferencji, Zatwierdzenie to winno być notyfikowane w Biurze Związku, które komunikuje o niem członkom Związku.

§ 2. W przypadku, gdyby jeden lub kilka Rządów zainteresowanych nie notyfikowało tego zatwierdzenia, niemniej nowe postanowienia regulaminowe będą obowiązywały Rządy, które je zatwierdziły.

Artykuł  8.

Uchylenie konwencyj i regulaminów poprzedzających niniejszą Konwencję.

Niniejsza Konwencja i załączone do niej Regulaminy uchylają i zastępują w stosunkach pomiędzy umawiającemi się Rządami międzynarodowe konwencje telegraficzne: - Paryską (1865), Wiedeńską (1868), Rzymską (1872) i Petersburską (1875) oraz załączone do nich regulaminy, jak również międzynarodowe konwencje radiotelegraficzne: - Berlińską (1906), Londyńską (1912) i Waszyngtońską (1927) oraz załączone do nich regulaminy.

Artykuł 9.

Wykonanie Konwencji i Regulaminów.

§ 1. Rządy umawiające się zobowiązują się stosować postanowienia niniejszej Konwencji i przyjętych przez nie Regulaminów we wszystkich urzędach i na wszystkich stacjach telekomunikacyjnych, założonych lub eksploatowanych ich staraniem, a otwartych dla międzynarodowej wymiany korespondencji publicznej, dla służby radjofonicznej lub dla służb specjalnych, unormowanych Regulaminami.

§ 2. Pozatem zobowiązują się wydawać zarządzenia, konieczne do nałożenia obowiązku przestrzegania postanowień niniejszej Konwencji i przyjętych przez nie Regulaminów, na uznane przez nie prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne i inne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, należycie upoważnione do zakładania i eksploatacji urządzeń telekomunikacyjnych służby międzynarodowej, otwartych lub nie otwartych dla korespondencji publicznej.

Artykuł  10.

Wymówienie Konwencji przez Rządy.

§ 1. Każdy z Rządów umawiających się ma prawo wymówić niniejszą Konwencję notyfikacją skierowaną w drodze dyplomatycznej do Rządu kraju, w którym odbyła się Konferencja Pełnomocników, którzy zawarli niniejszą Konwencję, i zakomunikować to następnie za pośrednictwem tegoż Rządu, również w drodze dyplomatycznej, wszystkim pozostałym umawiającym się Rządom.

§ 2. Wymówienie skutkuje z upływem jednego roku, licząc od dnia otrzymania jego notyfikacji przez Rząd kraju, w którym odbyła się ostatnia Konferencja Pełnomocników. Skutkuje ono tylko w odniesieniu do wymawiającego; dla pozostałych umawiających się Rządów Konwencja pozostaje nadal w mocy.

Artykuł  11.

Wymówienie Regulaminów przez Rządy.

§ 1. Każdemu Rządowi służy prawo odstąpić od przyjętych zobowiązań co do wykonywania każdego z Regulaminów, zgłaszając swą decyzję Biuru Związku, które ze swej strony powiadamia o tem pozostałe zainteresowane Rządy. To zgłoszenie skutkuje z upływem jednego roku, licząc od dnia jego otrzymania przez Biuro Związku. Skutkuje ono tylko w odniesieniu do wymawiającego; dla pozostałych Rządów dany Regulamin pozostaje w mocy.

§ 2. Powyższe postanowienia § 1 nie naruszają zobowiązania umawiających się Rządów, wymienionego w art. 2 niniejszej Konwencji, co do wykonywania przynajmniej jednego z Regulaminów, przyczem obowiązuje zastrzeżenie, podane w § 2 cytowanego artykułu.

Artykuł  12.

Wymówienie Konwencji i Regulaminów przez kolonje, protektoraty, terytorja zamorskie lub terytorja znajdujące się pod zwierzchnictwem, zarządem lub mandatem umawiających się Rządów.

§ 1. Można zaprzestać w każdym czasie stosowania Konwencji na terytorjum, na które została ona rozciągnięta na podstawie § 1 lub § 2 artykułu 5.

§ 2. Oświadczenia o wymówieniu, przewidziane powyżej w § 1, winny być notyfikowane i ogłoszone w sposób ustalony w § 1 artykułu 10; wywierają, one skutek zgodnie z postanowieniami § 2 tegoż artykułu.

§ 3. Można zaprzestać w każdym czasie stosowania przepisów jednego lub kilku Regulaminów na terytorjum, na które zostały one rozciągnięte na podstawie § 5 artykułu 5.

§ 4. Oświadczenia o wymówieniu, przewidziane powyżej w § 3, są notyfikowane i ogłaszane w sposób ustalony w § 1 artykułu 11 i wywierają skutek Zgodnie z warunkami ustalonem w omawianym paragrafie.

Artykuł  13.

Układy specjalne.

Rządy umawiające się zastrzegają zarówno dla siebie, jak również dla uznanych przez siebie prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych i dla innych przedsiębiorstw eksploatacyjnych należycie do tego upoważnionych, prawo zawierania układów specjalnych w kwestjach służby, nie dotyczących ogółu Rządów.

Układy te nie mogą jednak przekraczać granic zakreślonych Konwencją i dołączonemi do niej Regulaminami, o ile z wykonywania tych układów mogłyby wyniknąć zakłócenia w służbie pozostałych krajów.

Artykuł 14.

Współpraca z Państwami nieuczestniczącemi w Konwencji.

§ 1. Każdy z układających się Rządów zastrzega dla siebie oraz dla uznanych przez siebie prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych prawo swobodnego ustalania warunków, na jakich zgodzi się dopuszczać wymianę telekomunikacyjną z krajem, który nie przystąpił do niniejszej Konwencji lub do Regulaminu, zawierającego postanowienia odnoszące się do danego rodzaju telekomunikacji.

§ 2. Jeżeli korespondencję, przesłaną w drodze telekomunikacyjnej, pochodzącą z kraju nie należącego do Konwencji, przejął kraj należący do niej, obowiązany jest on przesłać korespondencję dalej, przyczm na linjach komunikacyjnych kraju należącego do Konwencji i do dotyczących Regulaminów stosuje się do tej korespondencji obowiązujące przepisy Konwencji i dotyczących Regulaminów, jak również normalne opłaty.

Artykuł  15.

Arbitraż.

§ 1. W razie braku zgody pomiędzy dwoma lub kilkoma umawiającemi się Rządami co do wykonywania bądź niniejszej Konwencji, bądź przewidzianych w artykule 2 Regulaminów, jeżeli spór nie będzie mógł być uregulowany w drodze dyplomatycznej, winien być, na żądanie jednego z Rządów będących w sporze, poddany orzecznictwu sądu polubownego.

§ 2. O ile Strony będące w sporze nie umówią się co do zastosowania postępowania ustalonego zawartemi już przez nie umowami, dotyczącemi regulowania międzynarodowych zatargów, albo też procedury przewidzianej w § 7 niniejszego artykułu, należy przystąpić do wyznaczenia arbitrów w sposób następujący:

§  3.

(1) Strony postanawiają za wzajemną zgodą, czy arbitraż ma być powierzony osobom, czy Rządom, czy też Zarządom; w braku wzajemnej zgody należy uciec się do Rządów.

(2) W razie, gdy arbitraż ma być powierzony osobom, arbitrzy nie powinni należeć do narodowości żadnej ze Stron zainteresowanych w sporze.

(3) W razie, gdy arbitraż ma być powierzony Rządom lub Zarządom, winny one być wybrane z pośród Stron, należących do układu, którego zastosowanie wywołało spór.

§ 4. Strona, odwołująca się do arbitrażu, uważana jest za Stronę pozywającą. Wyznacza ona arbitra i podaje go do wiadomości Stronie przeciwnej. Strona pozwana winna wówczas w ciągu dwóch miesięcy od chwili otrzymania zawiadomienia od Strony pozywającej wyznaczyć drugiego arbitra.

§ 5. Jeżeli są więcej niż dwie Strony, to każda grupa pozywających lub pozwanych wyznacza arbitra, stosując się do postępowania wskazanego w § 4.

§ 6. Obaj tak wyznaczeni arbitrzy porozumieją się co do wyboru superarbitra, który w przypadku, gdy arbitrami są osoby a nie Rządy lub Zarządy, nie powinien należeć do narodowości żadnego z arbitrów, ani do narodowości żadnej ze Stron. Jeżeli arbitrzy nie będą mogli dojść do porozumienia co do wyboru superarbitra, każdy arbiter zaproponuje superarbitra niezainteresowanego w sporze.

Następnie odbywa się losowanie pomiędzy proponowanymi arbitrami. Losowanie uskutecznia Biuro Związku.

§ 7. Wreszcie Strony, będące w sporze, mogą według swego uznania oddać swój spór do osądzenia jednemu arbitrowi. W tym przypadku albo porozumieją się co do wyboru arbitra, albo tenże zostanie wyznaczony według przepisu podanego w § 6.

§ 8. Arbitrzy ustalają według swego uznania postępowanie sądu polubownego.

§ 9. Każda ze Stron ponosi wydatki, spowodowane rozważaniem sporu. Koszty arbitrażu dzieli się w równych częściach pomiędzy odnośne Strony.

Artykuł  16.

Międzynarodowe Komitety Doradcze.

§ 1. W celu prowadzenia studjów nad zagadnieniami, odnoszącemi się do służby telekomunikacyjnej, mogą być powoływane do życia Komitety Doradcze.

§ 2. Liczba, skład, zakres działania i sposób pracy tych komitetów określone są w Regulaminach dołączonych do niniejszej Konwencji.

Artykuł  17.

Biuro Związku.

§ 1. Organ centralny, noszący nazwę Biura Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, pełni czynności na podanych niżej warunkach:

§  2.

(1) Poza pracami i czynnościami, przewidzianemi przez poszczególne inne artykuły Konwencji i Regulaminów, Biuro Związku obowiązane jest:

a) wykonywać prace przygotowawcze do konferencyj i prace wynikające z odbytych konferencyj, na których Biuro Związku jest reprezentowane z głosem doradczym;

b) organizować sekretarjaty konferencyj Związku w porozumieniu z zainteresowanym Zarządem, organizującym daną konferencję, jak również organizować na specjalną prośbę lub na skutek postanowień załączonych do niniejszej Konwencji Regulaminów, sekretarjaty zjazdów komitetów ustanowionych przez Związek lub będących pod jego kierownictwem;

c) wydawać publikacje, których ogólna potrzeba może się okazać w przerwie czasu między dwiema konferencjami.

(2) Posługując się dostarczanemi mu do dyspozycji materjałami oraz wiadomościami, które może zebrać, wydaje Biuro Związku perjodycznie czasopisma, zawierające informacje i dokumenty z zakresu telekomunikacji.

(3) Pozatem winno Biuro być w każdym czasie do dyspozycja umawiających się Rządów, żeby im dostarczać, w kwestjach dotyczących telekomunikacji międzynarodowej, opinij i wyjaśnień, któreby im mogły być potrzebne, a które Biuro łatwiej niż te Rządy może posiadać lub wydobyć.

(4) Sporządza roczne sprawozdanie z działalności, które następnie podaje do wiadomości wszystkim członkom Związku. Sprawozdanie z działalności podlega rozpatrzeniu i ocenie przez konferencje pełnomocników lub konferencje administracyjne, przewidziane artykułem 18 niniejszej Konwencji.

§  3.

(1) Koszty ogólne utrzymania Biura Związku nie powinny przekraczać sum rocznych, ustalonych w Regulaminach załączonych do niniejszej Konwencji. Te ogólne koszty nie obejmują:

a) kosztów związanych z pracami konferencyj pełnomocników lub konferencyj administracyjnych,

b) kosztów związanych z pracami komitetów prawidłowo ustanowionych.

(2) Koszty, związane z konferencjami pełnomocników i konferencjami administracyjnemi, ponoszą wszystkie Rządy, uczestniczące w tych konferencjach, proporcjonalnie do udziału, opłacanego przez każdy z tych Rządów na utrzymanie Biura Związku, zgodnie z postanowieniami podanego poniżej ustępu (3). Koszty utrzymania prawidłowo ustanowionych komitetów ponoszone są zgodnie z postanowieniami Regulaminów, dołączonych do niniejszej Konwencji.

(3) Dochody i wydatki Biura Związku powinny być podzielone na dwa oddzielne rachunki, jeden - dla służby telegraficznej i telefonicznej, drugi - dla służby radiokomunikacyjnej. Koszty, przypadające na każdy z tych dwóch działów, ponoszą te Rządy, które należą do odnośnych Regulaminów. Dla podziału tych kosztów Rządy, należące do Związku, są podzielone na sześć klas, przyczem każdy z nich uczestniczy w kosztach w stosunku do pewnej liczby jednostek, a mianowicie:

1-a	klasa	: 25	jednostek,
2-a	"	: 20	"
3-a	"	: 15	"
4-a	"	: 10	"
5-a	"	: 5	"
6-a	"	: 3	jednostki.

(4) Każdy Rząd zawiadamia Biuro Związku bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem swego Zarządu, do której klasy ma być zaliczony jego kraj. Zaklasyfikowanie będzie podane do wiadomości wszystkich członków Związku.

(5) Sumy wydatkowane zaliczkowo przez Rząd, wykonywający nadzór nad Biurem Związku, winny być zwracane przez Rządy dłużne w czasie jak najkrótszym, a najpóźniej z upływem czwartego miesiąca następującego po miesiącu, podczas którego rachunek został przesłany. Po upływie tego terminu należne sumy podlegają oprocentowaniu na korzyść Rządu będącego wierzycielem, w wysokości sześciu procent (6%) na rok, licząc od dnia upływu wzmiankowanego wyżej terminu.

§ 4. Biuro Związku poddane jest pod wysoki nadzór Rządu Konfederacji Szwajcarskiej, który kieruje jego organizacją, kontroluje jego finanse, udziela niezbędnych zaliczek i sprawdza roczne rachunki.

ROZDZIAŁ  II.

KONFERENCJE.

Artykuł  18.

Konferencje pełnomocników i konferencje administracyjne.

§ 1. Postanowienia niniejszej Konwencji podlegają rewizji przez konferencje pełnomocników umawiających się Rządów.

§ 2. Rewizja Konwencji następuje, jeżeli co do tego zapadła decyzja poprzedniej konferencji pełnomocników lub jeżeli co najmniej dwadzieścia z pośród umawiających się Rządów wypowiedziało co do tego swoje życzenie Rządowi kraju, w którym ma siedzibę Biuro Związku.

§ 3. Postanowienia Regulaminów, załączonych do niniejszej Konwencji, podlegają rewizji przez konferencje administracyjne delegatów tych z pośród umawiających się Rządów, które przyjęły poddawane rewizji Regulaminy; każda konferencja administracyjna ustala sama miejsce i czas następnego zgromadzenia.

§ 4. Każda konferencja administracyjna może dopuścić do udziału w niej z głosem doradczym prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, uznane przez odnośne układające się Rządy.

Artykuł  19.

Zmiana terminu konferencji.

§ 1. Termin ustalony dla zebrania się konferencji pełnomocników lub też konferencji administracyjnej może być przyśpieszony lub opóźniony, jeżeli dziesięć co najmniej z pośród umawiających się Rządów złoży żądanie Rządowi kraju, w którym ma siedzibę Biuro Związku, i jeżeli propozycja ta uzyska aprobatę większości umawiających się Rządów, które wypowiedzą się w wyznaczonym terminie.

§ 2. Konferencja będzie wówczas miała miejsce w kraju pierwotnie wyznaczonym, jeżeli zgodzi się na to Rząd tego kraju. W przeciwnym razie należy zasięgnąć opinji Rządów umawiających się przy pomocy Rządu kraju, w którym mieści się siedziba Biura Związku.

Artykuł  20.

Regulamin wewnętrzny konferencyj.

§ 1. Każda konferencja, przed przystąpieniem do jakichkolwiek obrad, ustala regulamin wewnętrzny, zawierający zasady organizacji i prowadzenia obrad i prac.

§ 2. W tym celu każda konferencja bierze za podstawę regulamin wewnętrzny konferencji poprzedniej, zmieniając go, jeżeli to uzna za potrzebne.

Artykuł  21.

Język.

§ 1. Językiem używanym do redagowania aktów konferencyj oraz we wszystkich dokumentach Związku jest język francuski.

§  2.

(1) Przy obradach konferencyj dopuszczony jest język francuski i angielski.

(2) Przemówienia wygłoszone po francusku mają być natychmiast tłumaczone przez urzędowych tłumaczy Biura Związku na język angielski i odwrotnie.

(3) Pozatem podczas obrad konferencyj można używać innych języków pod warunkiem, że posługujący się niemi delegaci postarają się, aby ich przemówienia były przetłumaczone na język francuski albo angielski.

(4) Delegaci ci mogą również, według swego życzenia, zarządzić tłumaczenie na swój język przemówień wygłaszanych po francusku lub po angielsku.

ROZDZIAŁ  III.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  22.

Telekomunikacja, jako służba publiczna.

Umawiające się Rządy przyznają publiczności prawo korzystania z międzynarodowej służby, otwartej do użytku publicznego. Sposób obsługi, opłaty i gwarancje są jednakowe dla wszystkich nadawców, bez jakiegokolwiek prawa pierwszeństwa lub jakichkolwiek przywilejów nieprzewidzianych przez Konwencję lub załączone do niej Regulaminy.

Artykuł 23.

Odpowiedzialność.

Rządy umawiające się oświadczają, iż nie przyjmują żadnej odpowiedzialności w stosunku do osób korzystających z międzynarodowej służby telekomunikacyjnej.

Artykuł  24.

Tajemnica korespondencji telekomunikacyjnej.

§ 1. Rządy umawiające się zobowiązują się przedsięwziąć wszelkie możliwe środki, odpowiadające danemu systemowi telekomunikacji, celem zapewnienia tajemnicy międzynarodowej korespondencji.

§ 2. Zastrzegają sobie one jednak prawo komunikowania treści korespondencji międzynarodowej właściwym władzom, celem umożliwienia bądź stosowania praw krajowych, bądź wykonania międzynarodowych umów, w których zainteresowane Rządy występują jako Strony.

Artykuł  25.

Budowa, eksploatacja i utrzymanie urządzeń i dróg telekomunikacyjnych.

§ 1. Umawiające się Rządy budują, w porozumieniu z innemi zainteresowanemu umawiającemi się Rządami i według najlepszych warunków technicznych, połączenia i urządzenia niezbędne dla zapewnienia szybkiej i nieprzerwanej wymiany międzynarodowego ruchu telekomunikacyjnego.

§ 2. Te połączenia i urządzenia winny być w miarę możności eksploatowane według najlepszych metod i sposobów, znanych w praktyce służby telekomunikacyjnej, i utrzymywane stale w stanie zdatnym, do użytku i na poziomie najnowszych postępów naukowych i technicznych.

§ 3. Każdy z umawiających się Rządów zapewnia opiekę nad temi połączeniami i urządzeniami w granicach swojego zakresu działania.

§ 4. Każdy z umawiających się Rządów buduje i utrzymuje swym własnym kosztem - z wydatkiem specjalnych układów, ustalających warunki odmienne - odcinki przewodów międzynarodowych, zawarte w granicach terytorjum swego kraju.

§ 5. W krajach, gdzie pewne rodzaje służby telekomunikacyjnej wykonywane są przez uznane przez Rządy prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, wymienione powyżej zobowiązania przyjmują te przedsiębiorstwa prywatne.

Artykuł  26.

Zatrzymywanie korespondencji telekomunikacyjne).

§ 1. Umawiające się Rządy zastrzegają sobie prawo wstrzymywania przesyłki każdego prywatnego telegramu lub radjotelegramu, którego treść mogłaby zagrażać bezpieczeństwu Państwa lub była sprzeczna z ustawami kraju, lub przeciwna porządkowi publicznemu lub dobrym obyczajom, z obowiązkiem jednak natychmiastowego powiadomienia urzędu nadawczego o zatrzymaniu całego telegramu lub radjotelegramu lub też jakiejkolwiek części tegoż, z wyjątkiem tych przypadków, kiedy przesłanie powiadomienia może wydawać się grożącem bezpieczeństwu Państwa.

§ 2. Umawiające się Rządy zastrzegają sobie również prawo przerwania każdej prywatnej rozmowy telefonicznej, która może zagrażać bezpieczeństwu Państwa lub być przeciwną ustawom kraju, porządkowi publicznemu lub dobrym obyczajom.

Artykuł  27.

Zawieszenie służby.

Każdy umawiający się Rząd zastrzega sobie prawo, jeżeli to będzie uważał za wskazane, zawieszenia międzynarodowej służby telekomunikacyjnej na czas nieokreślony, bądź to całkowicie, bądź tylko w pewnych relacjach i (lub) dla pewnych tylko rodzajów korespondencji, zobowiązuje się niezwłocznie powiadomić o tem za pośrednictwem Biura Związku każdy z pozostałych umawiających się Rządów.

Artykuł 28.

Powiadamianie o wykroczeniach.

Umawiające się Rządy zobowiązują się powiadamiać się wzajemnie o przekroczeniach postanowień niniejszej Konwencji i podpisanych przez nie Regulaminów, a to celem ułatwienia ścigania tych wykroczeń.

Artykuł  29.

Opłaty i zwalnianie od opłat.

Postanowienia, dotyczące opłat telekomunikacyjnych, oraz różne przypadki zwalniania od tych opłat, są ustalone w Regulaminach, dołączonych do niniejszej Konwencji.

Artykuł 30.

Pierwszeństwo przesyłania telegramów i radjotelegramów państwowych.

Państwowe telegramy i radjotelegramy korzystają przy przesyłaniu z prawa pierwszeństwa przed wszystkiemi innemi telegramami i radjotelegramami z wyjątkiem przypadków, gdy nadawca oświadczy, iż zrzeka się prawa pierwszeństwa.

Artykuł  31.

Język tajny.

§ 1. Państwowe telegramy i radjotelegramy, jak również telegramy i radjotelegramy służbowe, mogą być redagowane w języku tajnym we wszystkich relacjach.

§ 2. Telegramy i radjotelegramy prywatne mogą być przesyłane w języku tajnym w obrocie między wszystkiemi krajami, z wyjątkiem tych, które uprzednio zgłoszą za pośrednictwem Biura Związku, że nie dopuszczają języka tajnego dla tego rodzaju korespondencji.

§ 3. Rządy umawiające się, które nie dopuszczają telegramów i radjotelegramów prywatnych w języku tajnym, wychodzących lub przeznaczonych do ich terytorjum, winny je jednak przepuszczać w ruchu tranzytowym, z wyjątkiem przypadku zawieszenia służby, określonego w art. 27.

Artykuł  32.

Jednostka monetarna.

Jednostką monetarną, stosowaną przy układaniu taryf dla międzynarodowej korespondencji telekomunikacyjnej i dla wystawiania rachunków międzynarodowych, jest frank złoty, zawierający 100 centymów wagi 10/31 grama i 0,900 próby.

Artykuł 33.

Rozrachunki.

Umawiające się Rządy rozrachowują się z opłat pobranych przez ich odnośne służby.

ROZDZIAŁ  IV.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE SPECJALNIE RADJOKOMUNIKACJI.

Artykuł  34.

Współpraca stacyj radiokomunikacyjnych.

§ 1. Stacje, obsługujące wymianę radiokomunikacyjną w służbie ruchomej, obowiązane są, w granicach swego przepisowego działania, wymieniać 2 sobą nawzajem korespondencję radjową niezależnie od przyjętego przez nie systemu radioelektrycznego.

§ 2. Jednakże, aby nie hamować postępów wiedzy, postanowienia poprzedniego paragrafu nie zabraniają stosowania systemu radioelektrycznego, nienadającego się do współpracy z innemi systemami, byleby ta niezdolność do współpracy wynikała ze specjalnej właściwości danego systemu, a nie była wynikiem urządzeń zastosowanych jedynie w celu uniemożliwienia współpracy.

Artykuł  35.

Zakłócenia.

§ 1. Wszystkie stacje, bez względu na to, jakie jest ich przeznaczenie, winny być, w miarę możności, urządzone i eksploatowane w taki sposób, żeby nie wywoływały zakłóceń w komunikacjach i służbach radjoelektrycznych innych umawiających się Rządów, bądź prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych, uznanych przez te umawiające się Rządy, lub wreszcie innych należycie upoważnionych przedsiębiorstw eksploatacyjnych, wykonywujących służbę radiokomunikacyjną.

§ 2. Każdy z umawiających się Rządów, który sam urządzeń radiokomunikacyjnych nie eksploatuje, zobowiązuje się Wymagać od uznanych przez siebie prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych i od innych należycie upoważnianych do tego przedsiębiorstw eksploatacyjnych, przestrzegania postanowień powyższego § 1.

Artykuł  36.

Wezwania w niebezpieczeństwie i zawiadomienia o niebezpieczeństwie.

Stacje, uczestniczące w służbie ruchomej, zobowiązane są przyjmować ź prawem bezwzględnego pierwszeństwa wezwania w niebezpieczeństwie i zawiadomienia o niebezpieczeństwie, bez względu na to, jakie byłoby ich pochodzenie, odpowiadać na te komunikaty oraz nadawać im dalszy wymagany bieg.

Artykuł 37.

Sygnały w niebezpieczeństwie mylne lub zwodnicze. Nieprawidłowe używanie znaku wywoławczego.

Umawiające się Rządy zobowiązują się przedsięwziąć potrzebne środki, aby zwalczać wydawanie albo puszczanie w obieg fałszywych lub zwodniczych sygnałów w niebezpieczeństwie lub wezwań w niebezpieczeństwie oraz używanie przez jakąkolwiek stację znaków wywoławczych, które nie zostały jej prawidłowo przydzielone.

Artykuł  38.

Służba ograniczona.

Niezależnie od postanowień § 1 artykułu 34 każda stacja może być przystosowana do pełnienia międzynarodowej ograniczanej służby telekomunikacyjnej, określonej bądź celem tej telekomunikacji, bądź innemi okolicznościami, niezależnemi od używanego systemu.

Artykuł 39.

Urządzenia służby obrony państwa.

§ 1. Umawiające się Rządy zachowują całkowitą swobodę co do urządzeń radioelektrycznych nieprzewidzianych w art. 9, a mianowicie co do stacyj wojskowych lądowych, morskich lub lotniczych.

§  2.

(1) Jednakże te urządzenia i stacje powinny, w miarę możności, przestrzegać postanowień regulaminowych, dotyczących niesienia pomocy w przypadkach niebezpieczeństwa, oraz stosować środki konieczne do przeciwdziałania zakłóceniom. Winny one w miarę możności przestrzegać postanowień regulaminowych co do używania typu fal i częstotliwości, w zależności od rodzaju służby, którą te stacje pełnią.

(2) Pozatem, gdy te urządzenia i stacje uczestniczą w międzynarodowej wymianie korespondencji publicznej lub też biorą udział w służbach specjalnych, unormowanych załączonemi do niniejszej Konwencji Regulaminami, winny one naogół stosować się przy pełnieniu tychże służb do postanowień regulaminowych.

ROZDZIAŁ  V.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  40.

Wejście w życie Konwencji.

Niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku.

Na dowód czego, odnośni Pełnomocnicy podpisali Konwencję w jednym egzemplarzu, który będzie złożony w archiwach Rządu hiszpańskiego, a którego jeden odpis będzie doręczony każdemu Rządowi.

Sporządzono w Madrycie, dnia 9 grudnia 1932 r.

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO - AFRYKAŃSKA:

H. J. Lenton

A. R. Mc Lachlan

ZA NIEMCY:

Hermann Giess

Dr. Ing. Hans Carl Steidle

Dr. Paul Jäger

Dr, Hans Harbich

Paul Münch

Martin Feuerhahn

Siegfried Mey

Dr. Friedrich Herath

Rvdolf Salzmann

Erhard Maertens

Curt Wagner

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYŃSKA:

D. Garcia Mansilla

R. Correa Luna

Luis S. Castieiras

M. Saenz Briones

ZA FEDERACJĘ AUSTRALIJSKĄ:

J. M. Crawford

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Oestreicher

Ing. Pfeuffer

ZA BELGJĘ:

B. Maus

R. Corteil

J. Lambert

H. Fossion

ZA BOLIWJĘ:

Jorge Sáenz

ZA BRAZYLJĘ:

Luis Guimaráes

ZA KANADĘ:

Alfred Duranleau

W. Arthur Steel

Jeaa Desy

ZA CHILL

E. Bermudez

ZA CHINY:

Lingoh Wang

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

Giuseppe Gianfranceschi

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJĘ:

Iasé Joaquin Casas

Alberto Sahchez de Iriarte

W. Mac Lellan

ZA KOLONJE FRANCUSKIE, PROTEKTORATY I TERYTORJA ZNAJDUJĄCE SIĘ POD MANDATEM FRANCUSKIM:

J. Cassagnac

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE;

Ernesta Julio Noυarro

Arnaldo de Paiva Carvalho

José Méndes de Vasconcellos Guimarāes

Mario Corrěa Barata da Cruz

ZA KONFEDERACJĘ SZWAJCARSKA:

G. Keller

E. Metzler

ZA KONGO BELGIJSKIE:

G. Tondeur

ZA KOSTARIKĘ:

Martin Lanuza

ZA KUBĘ:

Manuel S. Pichardo

ZA CURAÇAO I SURINAM

G. Schotel

J. Hoogewooning

ZA CYREATAIKĘ:

G. Gneme

Gian Franco delia Porta

ZA DANJĘ:

Kay Christiansen

C. Lerche

Gredsted

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Ing. Henryk Kowalski

Zander

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

E. Brache Hijo

Juan de Olózaga

ZA EGIPT:

R. Murray

Mohamed Said

ZA REPUBLIKĘ EL SALVADOR:

Raoul Contreras

ZA EKWADOR:

Hipolito de Mozoncillo

Dr. Abel Romeo Castillo

ZA ERYTREĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA HISZPANJĘ:

Miguel Sastre

Ramón Miguel Nieto

Gabriel Hombre

Francisco Vidal

J. Cubillo

Tomas Fernandez Quintana

Leopoldo Cal

Trinidad Matres

Carlos de Bordons

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Eugene O. Sykes

C. B. Jolliffe

Walter Lichtenstein

Irvln Stewart

ZA CESARSTWO ETJOPSKIE:

Badgeronde Fekre - Sellassié

ZA FINLANDJĘ:

Niilo Orasmaa

Viljo Ylöstalo

ZA FANCJĘ:

Jules Gautier

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. W. Philips

J. Louden

F. W. Home

C. H. Boyd

J. P. G. Worlledge

ZA GRECJĘ:

Th. Pentheroudakis

St. Nicolis

ZA GWATEMALĘ:

Virgilio Rodriguez Beteta

Enrique Traumann

Ricardo Castaňeda Paganini

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Ant. Graiňo

ZA WĘGRY:

Dr. François Havas

Ing. Jules Erdöss

ZA WYSPY EGEJSKIE WŁOSKIE:

G. Gneme

E. Mariani

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

M. L. Pasricha

P. J. Edmunds

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

A. J. H. van Leeuwen

van Dooren

G. Schotel

Hoogewooning

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Oh. Eigertaigh

E. Cuisin

ZA ISLANDJĘ:

G. J. Hliddal

ZA WŁOCHY:

G. Gneme

G. Montefinale

ZA JAPONJĘ,

ZA CHOSEN, TAIWAN. KARAFUTO, TERYTORJUM DZIERŻAWNE KWANTUNG I WYSPY MÓRZ POŁUDNIOWYCH ZNAJDUJĄCE SIĘ POD MANDATEM JAPOŃSKIM:

Saichiro Koshida

Zenschichi Ishii

Satoshi Furuhata

Y. Yonezawa

Nakagami

Takeo Iino

ZA ŁOTWĘ:

B. Einbergs

ZA LIBERJĘ:

Luis Ma Soler

ZA LITWĘ:

Ing. K. Gaϊgalis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO:

Dubauclard

ZA MEKSYK:

Estrada

Emilio Torres L.

Augustin Flores

S. Tayabas

ZA NIKARAGUĘ:

José Garcia Plaza

ZA NORWEGJĘ:

T. Engset

Hermod Petersen

Andr. Hadland

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

M. B. Esson

ZA REPUBLIKĘ PANAMĘ:

M. Lasso de la Vega

ZA HOLANDJĘ:

H. J. Boetje

H. C. Felser

C. H. de Vos

J. A. Bland van den Berg

W. Dogterom

ZA PERU:

Juan de Osma

ZA PERSJĘ:

Mohsen Khan Rais

ZA POLSKĘ:

Ing. Henryk Kowalski

St. Zuchmantowicz

Kazimierz Goebel

K. Krulisz

Kazimierz Szymański

ZA PORTUGALJĘ:

Miguel Vaz Duarte Bacellar

José de Liz Ferreira Junior

David de Sousa Pires

Joaquim Rodrigues Gonçalues

ZA RUMUNJĘ:

Ing. T. Tanasescu

ZA SOMALI WŁOSKIE:

G. Gneme

ZA SZWECJĘ:

G. Wold

ZA SYRJĘ I LIBAN:

M. Morillon

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Ing. Strnad

Dr. Otto Kučera

Václav Kučera

Ing. Jaromir Svoboda

ZA TRYPOLITANJĘ:

G. Gneme

D. Crety

ZA TUNIS:

Crouzet

ZA TURCJĘ:

Fahri

Ihsan Cemal

Mazhar

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Eugène Hirschfeld

Aleksandre Kokadeev

ZA URUGWAJ:

Ad referendum Rządu Urugwajskiego:

Daniel Castellanos

ZA WENEZUELĘ:

César Marmol Cuervo

Antonio Reyes

ZA JUGOSŁAWJĘ:

D. A. Zlatanovitch

Załącznik 

(patrz artykuł pierwszy, § 2)

Określenia wyrażeń używanych w Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej.

Telekomunikacja: każda komunikacja telegraficzna lub telefoniczna zapomocą znaków, sygnałów, pisma, obrazów lub wszelkiego rodzaju dźwięków, po przewodach, drogą radjową lub zapomocą innych systemów lub sposobów sygnalizacji elektrycznej lub wzrokowej (semaforycznej).

Radjokomunikacja: każda telekomunikacja zapomocą fal Hertza.

Radjotelegram: telegram pochodzący ze stacji ruchomej lub przeznaczony do takiej stacji, przesłany na całym lub na części swego przebiegu drogami radjokomunikacyjnemi służby ruchomej.

Telegramy i radjotelegramy państwowe: telegramy pochodzące:

a) od głowy państwa;

b) od ministra, członka rządu;

c) od naczelnika kolonji, protektoratu, terytorjum zamorskiego lub terytorjum znajdującego się pod zwierzchnictwem, zarządem lub mandatem jednego z umawiających się Rządów;

d) od naczelnych wodzów sił zbrojnych lądowych, morskich i powietrznych;

e) od agentów dyplomatycznych lub konsularnych umawiających się Rządów;

f) od Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, jak również odpowiedzi na te telegramy.

Telegramy i radjotelegramy służbowe: te, które pochodzą od Zarządów telekomunikacyjnych umawiających się Rządów lub też od każdego uznanego przez jeden z tych Rządów prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego, a które odnoszą się do sprawy telekomunikacyj międzynarodowych lub do spraw publicznego charakteru, określonych za wzajemnem porozumieniem się przez te Zarządy.

Telegramy i radjotelegramy prywatne: pozostałe telegramy poza telegramami lub radjotelegramami służbowemi lub państwowemi.

Korespondencja publiczna: każda telekomunikacja, którą urzędy i stacje winny przyjmować do przesłania, z racji oddania ich do użytku publiczności.

Prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne: każda osoba lub każde, poza instytucją lub agencją rządową, towarzystwo lub związek uznany przez zainteresowany Rząd, a prowadzący eksploatację urządzeń telekomunikacyjnych w celu wymiany korespondencji publicznej.

Zarząd: zarząd państwowy.

Służba publiczna: służba do użytku ogólnego publiczności.

Służba miądzynarodowa: służba telekomunikacyjna pomiędzy urzędami lub stacjami stałemi różnych krajów, lub pomiędzy stacjami służby ruchomej, z wyjątkiem, gdy te ostatnie są jednej i tej samej narodowości i znajdują się w granicach kraju, do którego są przynależne. Służbę telekomunikacyjną wewnętrzną lub krajową, mogącą powodować zakłócenie w innych służbach poza granicami swego własnego kraju, uważa się z punktu widzenia zakłóceń za służbę międzynarodową.

Służba ograniczona: służba, która może być używana tylko przez osoby zgóry wyznaczone lub w celach specjalnych.

Służba ruchoma: służba radjokomunikacyjna wykonywana pomiędzy stacjami ruchomemi a stacjami lądowemi lub przez stacje ruchome komunikujące się z sobą nawzajem, z wyjątkiem służb specjalnych.

REGULAMIN TELEGRAFICZNY DOŁĄCZONY DO MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI TELEKOMUNIKACYJNEJ.

ROZDZIAŁ  I.

STOSUNEK DO EKSPLOATACJI RADJOWEJ.

Artykuł  1.

Zastosowanie Regulaminu telegraficznego do radjokomunikacji.

(1) Przepisy stosowane do komunikacji drutowej znajdują również zastosowanie do komunikacji radiowej, o ile niniejszy Regulamin nie zawiera w tym względzie przepisów odmiennych.

ROZDZIAŁ  II.

SIEĆ MIĘDZYNARODOWA.

Artykuł  2.

Organizacja sieci.

(2) § 1. Urzędy, między któremi wymiana telegramów odbywa się stale lub jest bardzo ożywiona, winny posiadać, o ile to jest możliwe, bezpośrednie połączenia w dostatecznej ilości, aby w zupełności odpowiadały wymaganiom ruchu. Połączenia te muszą przytem przedstawiać dostateczną gwarancją z punktu widzenia mechanicznego, elektrycznego i technicznego, z uwzględnieniem, w miarę możności, zaleceń Międzynarodowego Komitetu Doradczego Telegraficznego (C. C. I. T.).

(3) § 2. Jeżeli na całej przestrzeni lub tylko na pewnych odcinkach są do dyspozycji kable międzymiastowe, to te ostatnie winny być również wykorzystane w miarę możności dla międzynarodowej komunikacji telegraficznej. W tym celu zainteresowane Zarządy porozumiewają się między sobą co do sposobu postępowania. Co się tyczy szczegółów technicznych - bierze się, w miarę możności, za zasadę zalecenia wspólne Międzynarodowego Komitetu Doradczego Telegraficznego (C. C. I. T.), i Międzynarodowego Komitetu Doradczego Telefonicznego (C. C. I. F.).

Artykuł  3.

Używanie połączeń.

(4) § 1. Eksploatacja międzynarodowych połączeń komunikacyjnych stanowi przedmiot umowy między zainteresowanemi Zarządami.

(5) § 2. Wymiana telegramów na przewodach międzynarodowych uskuteczniana jest, naogół, tylko przez urzędy czołowe. Jednak Zarządy, każdy w swoim zakresie, wyznaczają na każdem ważnem połączeniu międzynarodowem jeden lub kilka urzędów, któreby mogły zastąpić w pełnieniu czynności ustalony urząd końcowy, gdy praca bezpośrednia między urzędami czołowemi staje się niemożliwa.

(6) § 3. W razie uszkodzenia lub bezczynności połączeń międzynarodowych, mogą one być, na odcinkach poszczególnych krajów, w całości lub częściowo przeznaczone do innego celu niż ich cel normalny, pod warunkiem, że zainteresowane Zarządy przywrócą im właściwe przeznaczenie z chwilą usunięcia uszkodzenia lub w razie żądania przywrócenia pierwotnej komunikacji przez inny Zarząd.

Artykuł  4.

Konserwacja połączeń.

(7) § 1. Zarządy sporządzają plan jak najlepszego wykorzystania każdego połączenia międzynarodowego.

(8) § 2. (1) Urzędy czołowe na przewodach międzynarodowych o wielkim ruchu przeprowadzają pomiary elektryczne tych przewodów (izolacja, oporność i t. p.) ilekroć uważają to za potrzebne, porozumiawszy się co do daty i godziny pomiarów. Urzędy czołowe podają sobie wzajemnie do wiadomości wyniki przeprowadzonych badań i przystępują niezwłocznie do usunięcia stwierdzonych uszkodzeń.

(9) (2) Gdy do międzynarodowej komunikacji telegraficznej o ożywionym ruchu użyte są kable międzymiastowe - pomiary należy wykonywać według odrębnych postanowień Regulaminu telefonicznego.

(10) § 3. W razie uszkodzenia przewodów międzynarodowych, zainteresowane urzędy podają sobie wzajemnie do wiadomości wyniki poszukiwań w celu ustalenia, miejsca i rodzaju przerwy, a odnośne Zarządy, zobowiązują się uszkodzony odcinek w jak najkrótszym czasie naprawić lub, w miarę możności, zastąpić go innym.

ROZDZIAŁ  III

RODZAJ I CZAS TRWANIA CZYNNOŚCI URZĘDÓW.

Artykuł  5.

Otwieranie, czas trwania czynności i zamykanie urzędów. Czas urzędowy.

(11) § 1. Każdy Zarząd ustala godziny, w ciągu których urzędy winny być otwarte dla publiczności.

(12) § 2. Urzędy większe, które pracują między sobą bezpośrednio, winny być otwarte bez przerwy dniem i nocą.

(13) § 3. W urzędach czynnych bez przerwy praca dzienna kończy się o godzinie ustalonej wspólnie przez odnośne urzędy.

(14) § 4. Urzędy, które mają ograniczony czas czynności, nie mogą być zamknięte przed wydaniem wszystkich telegramów międzynarodowych do urzędu, w którym czynności trwają dłużej, ani przed przyjęciem od tego urzędu telegramów międzynarodowych, które zalegają w chwili zamykania urzędu.

(15) § 5. Z dwu bezpośrednio korespondujących z sobą urzędów dwu różnych krajów, zamknięcie proponuje ten urząd, który kończy czynności, ten zaś, który pozostaje otwarty, wyraża swą zgodę. Gdy natomiast oba takie urzędy kończą swe czynności o jednej porze, wówczas zamknięcie proponuje urząd tego kraju, którego stolica położona jest dalej na wschód, drugi zaś urząd wyraża swą zgodę,

(16) § 6. Z wyjątkiem krajów, które posiadają dwie lub więcej stref czasu, we wszystkich urzędach jednego i tego samego kraju obowiązuje czas jednakowy. Przyjęta przez Zarząd godzina lub godziny urzędowe podane są do wiadomości innym Zarządom przez Biuro Związku.

Artykuł  6.

Znaki, oznaczające rodzaj i czas trwania czynności urzędów.

(17) (1) Dla oznaczenia rodzaju urzędu i godzin otwarcia przyjęto znaki następujące:

N Urząd, w którym czynności trwają bez przerwy (dniem i nocą).

R Stacja lądowa (radjowa).

S Urząd semaforyczny.

K Urząd, który przyjmuje od nadawców i wydaje telegramy wszelkiego rodzaju, natomiast doręcza tylko telegramy z uwagą służbową "télégraphe restant" - do odebrania w telegrafie - lub telegramy, które mają być doręczone w obrąbie stacji kolejowej.

VK Urząd, który przyjmuje od nadawców i wydaje wszelkiego rodzaju telegramy lub tylko telegramy podróżnych albo personelu stacji kolejowej, natomiast nie doręcza żadnych telegramów.

E Urząd, czynny tylko podczas pobytu głowy państwa lub dworu.

B Urząd otwarty tylko podczas sezonu kąpielowego.

H Urząd otwarty tylko podczas sezonu zimowego.

* Urząd chwilowo zamknięty.

(18) (2) Powyższe znaki mogą być użyte po kilka równocześnie.

(19) (3) Znaki B i H, w miarę możności, uzupełnia się datą czasowego otwarcia i zamknięcia danych urzędów.

ROZDZIAŁ  IV.

POSTANOWIENIA OGÓLNE DOTYCZĄCE KORESPONDENCJI.

Artykuł  7.

Stwierdzenie tożsamości nadawcy lub odbiorcy.

(20) Nadawca lub odbiorca telegramu prywatnego obowiązany jest na żądanie urzędu nadawczego albo odbiorczego okazać swój dowód osobisty.

ROZDZIAŁ  V.

REDAGOWANIE I NADAWANIE TELEGRAMÓW.

Artykuł  8.

Język jawny i język tajny. Zezwolenie używania tych języków.

(21) § 1. Treść telegramu może być zredagowana zarówno w języku jawnym jak i w języku tajnym; ten ostatni dzieli się na dwa rodzaje: umówiony i szyfrowy. Każdy z tych języków może być użyty w jednym i tym samym telegramie samodzielnie, albo też łącznie z innemi językami.

(22) § 2. Wszystkie Zarządy zezwalają na obrót telegramów w języku jawnym we wszystkich relacjach. Zarządy mogą nie zezwalać na przyjmowanie od nadawców lub na doręczanie telegramów prywatnych pisanych całkowicie lub częściowo w języku tajnym, lecz muszą zgodzić się na obrót tych telegramów w drodze tranzytu, z wyjątkiem wypadku zawieszenia ruchu, przewidzianego w artykule 27 Konwencji.

Artykuł  9.

Jeżyk jawny.

(23) § 1. Język telegramu jest jawny, gdy telegram jest tak ułożony, że treść jego jest zrozumiała przy pomocy jednego lub kilku języków, uznanych w międzynarodowej korespondencji telegraficznej, przyczem każdemu wyrazowi i każdemu zwrotowi nadane jest to znaczenie, które one normalnie posiadają w swoim języku.

(24) § 2. Pod nazwą telegramów w języku jawnym należy rozumieć telegramy, których cała treść jest napisaną w języku jawnym. Jednak telegram, nie traci cech jawności, gdy zamieszczono w nim liczby pisane bądź słowami bądź cyframi, które nie mają żądnego ukrytego znaczenia, adresy umówione, znaki handlowe, kursy giełdowe, litery oznaczające znaki kodu międzynarodowego, używanego w telegramach semaforycznych i radjotelegramach, skróty powszechnie używane w korespondencji zwykłej lub handlowej, jak: fob, cif, caf, svp lub tym podobne, o których sąd należy do kraju nadania, jak również wyrazy i cyfry zamieszczone na początku treści telegramów bankowych i tym podobne.

(25) § 3. Każdy Zarząd wyznacza z pomiędzy języków używanych na terenie swego kraju te języki, któremi wolno się posługiwać w międzynarodowej korespondencji telegraficznej. Dozwolone jest również używanie języka łacińskiego i esperanto.

Artykuł  10.

Język umówiony.

(26) § 1. Językiem umówionym nazywamy język ułożony bądź z wyrazów sztucznych, bądź z rzeczywistych, które jednak w danym wypadku nie mają swego właściwego znaczenia językowego i z tego powodu nie tworzą zdań zrozumiałych przy pomocy jednego lub kilku języków dozwolonych w korespondencji telegraficznej w języku jawnym; bądź wreszcie język ułożony z połączenia wyrazów rzeczywistych w ten sposób ułożonych, i wyrazów sztucznych.

(27). § 2. (1) Jako telegramy w języku umówionym uważamy te, których treść zawiera wyrazy języka umówionego.

(28) (2) Wyrazy języka umówionego, czy to rzeczywiste, czy sztuczne - nie mogą zawierać więcej już pięć liter; budowa ich jest dowolna. Wyrazy umówione nie mogą zawierać litery (z akcentem).

(29) § 3. Urzędnik, który przyjmuje od nadawcy telegram w języku umówionym, wpisuje na blankiecie uwagę służbową =CDE=, którą przekazuje się przed nagłówkiem telegramu, aż do miejsca przeznaczenia.

(30) § 4. Telegramy =CDE= podlegają opłacie, która w ruchu pozaeuropejskim wynosi 6/10 pełnej taryfy, a w ruchu europejskim - 7/10 pełnej taryfy.

(31) § 5. (1) Telegramy, których treść zawiera wyrazy w języku umówionym i wyrazy w języku jawnym i cyfry albo grupy cyfr, uważane są przy taryfikacji za telegramy w języku umówionym.

Jednakże:

(32) a) liczba cyfr lub grup cyfr nie powinna przekraczać połowy liczby wyrazów

płatnych treści i podpisu;

(33) b) przy taryfikacji nie uważa się za telegramy w języku umówionym telegramów

bankowych i tym podobnych, napisanych w języku jawnym, zawierających jeden wyraz lub liczbę kontrolną zamieszczoną przed treścią (art. 9 § 2).

(34) (2) Telegramy, których treść zawiera wyrazy w języku umówionym i grupy cyfr w ilości przewyższającej połowę liczby płatnych wyrazów treści i podpisu, uważane są przy taryfikacji za telegramy w języku szyfrowym.

(35) § 6. Przy nadawaniu telegramu w języku umówionym lub mieszanym - umówionym, nadawca obowiązany jest na żądanie urzędu lub Zarządu tego urzędu przedstawić słownik (kod), według którego cała treść lub część treści została napisana.

Artykuł  11.

Język szyfrowy.

(36) § 1. Językiem szyfrowym nazywamy język utworzony:

(37) § 1°z cyfr arabskich, z grup lub seryj cyfr arabskich o znaczeniu tajnem;

(38) § 2°z wyrazów, nazw, wyrażeń lub połączeń liter z wyłączeniem litery é (z akcentem), które nie odpowiadają warunkom języka jawnego (art. 9) lub języka umówionego (art. 10).

(39) § 2. Łączenie w jednej i tej samej grupie cyfr i liter o znaczeniu tajnem - nie jest dozwolone.

(40) § 3. Nie przypisuje się tajnego znaczenia grupom, o których wspomina art. 9 § 2.

Artykuł  12.

Redagowanie telegramów. Znaki, których używanie jest dozwolone.

(41) § 1. Oryginał telegramu winien być napisany czytelnie znakami, które mają swój odpowiednik w podanym niżej wykazie znaków telegraficznych, używanych w kraju nadania telegramu.

(42) § 2. Znaki te są następujące:

Litery: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z, Ė.

Cyfry; 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 0.

Znaki pisarskie: kropka (.), przecinek (,), dwukropek (:), znak zapytania (?), apostrof ('), łącznik lub myślnik (-).

Inne znaki pisarskie: Nawias (), kreska ułamkowa /, podkreślenie --.

(43) § 3. Każdy odsyłacz, dopisek między wierszami, przekreślenie lub poprawka musi być potwierdzona przez nadawcę lub jego przedstawiciela.

(44) § 4. (1) Cyfry rzymskie są dozwolone jako takie, lecz wydawane są przez aparat jako cyfry arabskie.

(45) (2) Jednakże, gdy nadawca życzy sobie, aby odbiorca był poinformowany, że chodzi o cyfry rzymskie - wówczas pisze cyfrę lub cyfry arabskie i zamieszcza przed nią lub niemi wyraz "romain" (rzymskie).

(46) § 5. Znak mnożenia (X), jakkolwiek nie ma swego odpowiednika w przepisowym wykazie znaków telegraficznych, jest jednak dozwolony. Przy "wydawaniu przez aparat zastępuje się go literą X, którą oblicza się za oddzielny wyraz.

(47) § 6. (1) Wyrażenia w rodzaju: 30^a, 30^me, 3^ne, 1-o, 2-o, , 1' (minuta), 1" (sekunda) i t. d. nie mogą być odtworzone na aparatach. Nadawca winien zastąpić je odpowiednikiem możliwym do odtelegrafowania, a więc, naprzykład: 30 z wykładnikiem a (lub 30 a), trzydziesty (trentiéme), trzydziestka (trentaine), popierwsze (albo primo), podrugie (albo secundo), B w rombie (ramce), 1 minuta (minute), 1 sekunda (seconde) i t. d.

(48) (2) Jednakże, gdy wyrażenia 30^a, 30^b, i t. d., 30bis, 30ter, i t. d. 30 I. 30 II i t. d., 30¹ 30² i t. d., oznaczające numer domu, zostały zamieszczone w adresie, urzędnik przyjmujący telegram oddziela numer od jego wykładnika lub uzupełniających go liter albo cyfr zapomocą kreski ułamkowej. Tę samą zasadę należy stosować przy wydawaniu przez aparat numeru domu jak: 30 A, 30 B i t. d., powyższe wyrażenia będą przeto wydane w sposób następujący: 30/A, 30B i t. d., 30/bis, 30/ter i t. d., 301, 30/2 i t. d., 30/1, 30/2 i t. d., 30/A, 30/B i t. d.

Artykuł  13.

Porządek układu poszczególnych części telegramu.

(49) Poszczególne części telegramu winny być podane w porządku następującym: l-o płatne wskazówki służbowe; 2-o adres; 3-o treść; 4-o podpis.

Artykuł  14.

Płatne wskazówki służbowe.

(50) § 1. Płatne wskazówki służbowe i ich skróty:

Pilny - D -

Częściowo pilny - PU -

Odpowiedź opłacona x - RPx -

Sprawdzenie - TC -

Telegraficzne potwierdzenie odbioru - PC -

Potwierdzenie odbioru pocztą - PCP -

Dosłanie adresatowi - FS -

Doręczenie pocztą - Poste -

Doręczenie pocztą listem poleconym - PR -

Do odebrania na poczcie - GP -

Do odebrania na poczcie jako list polecony - GPR -

Pocztą lotniczą - PAV -

Do odebrania w telegrafie - TR -

Przez umyślnego posłańca - Exprès -

Posłaniec opłacony - XP -

Do rąk własnych - MP -

Otwarty - Ouvert -

Dzienny - Jour -

Nocny - Nuit -

X adresów - TMx -

Podać wszystkie adresy - CTA -

X dni - Jx -

Prasowy - Presse -

Telegram nieśpieszny - LC -

Telegram semaforyczny - SEM -

Telegram listowy w ruchu europejskim - ELT -

Telegram listowy w ruchu pozaeuropejskim - NLT -

lub w zależności od relacji - DLT -

Telegram doręczony na blankiecie luksusowym - LX -

Telegram gratulacyjny - XLT -

Telegram, który ma być obowiązkowo wydany przez telefon -TF -

Telegram dosłany na życzenie adresata - Réexpédié de.. -

Telegram meteorologiczny za zniżoną opłatą - OBS -

ST (płatna nota służbowa), na którą udziela się odpowiedzi listem zwykłym - Lettre -

ST (płatna nota służbowa), na którą udziela się odpowiedzi listem poleconym - Leltre RCM -

Dosłanie radjotelegramu przez stację okrętową - RM -

(51) § 2. (1) Wszelkie przewidziane przez Regulamin płatne wskazówki służbowe, z którychby chciał skorzystać nadawca, winny być podane w oryginale telegramu bezpośrednio przed adresem.

(52) (2) Co się tyczy telegramów o kilku adresach, nadawca winien zamieścić omawiane wskazówki przed adresem każdego odbiorcy, którego one mogą dotyczyć. Jednakże, gdy chodzi o telegram pilny o kilku adresach, o telegram częściowo pilny o kilku adresach, o telegram prasowy o kilku adresach, o telegram niespieszny o kilku adresach albo o telegram ze sprawdzeniem o kilku adresach - wystarczy, aby te wskazówki byty zamieszczone tylko jeden raz, przed pierwszym adresem.

(53) § 3. Płatne wskazówki służbowe mogą być zamieszczone przez nadawcę w jakiejkolwiek bądź formie, lecz taryfikuje się je i wydaje przez aparat tylko w przewidzianej przez Regulamin skróconej formie. W takim wypadku urzędnik taryfikujący telegram skreśla podaną przez nadawcę wskazówkę i zastępuje ją odpowiednim skrótem między dwoma znakami równania (przykład = TC = ).

Artykuł  15.

Adres.

(54) § 1. Adres winien zawierać wszelkie wskazówki potrzebne do zagwarantowania doręczenia telegramu bez poszukiwań i bez żądania wyjaśnienia.

(55) § 2. (1) Każdy przepisowy adres telegramu winien składać się przynajmniej z dwóch wyrazów, z których pierwszy wskazuje odbiorcę, drugi zaś nazwę urzędu telegraficznego w miejscu przeznaczenia.

(56) (2) Gdy miejsce przeznaczenia nie posiada międzynarodowego połączenia telegraficznego, wówczas należy zastosować postanowienia art. 62.

(57) (3) W telegramach do wielkich miast adres winien zawierać nazwę ulicy i numer domu, w braku zaś tych danych - wskazówki o zawodzie adresata lub inne celowe wyjaśnienia.

(58) (4) Nawet w adresach telegramów do małych miejscowości nazwisko adresata winno być, w miarę możności, uzupełnione pewną dodatkową wskazówką, która umożliwiłaby orientację urzędowi oddawczemu.

(59) § 3. W telegramach do Chin dla wskazania nazwiska i miejsca zamieszkania adresata dozwolone jest używanie grup złożonych z czterech cyfr.

(60) § 4. Dane wyszczególnione w adresie winny być podane w języku kraju przeznaczenia lub w języku francuskim; jednak nazwisko, imię, stanowisko społeczne i miejsce zamieszkania przyjmuje się w takiej formie, w jakiej napisał je nadawca.

(61) § 5. (1) Adres może się składać z nazwiska odbiorcy oraz słowa "telefon" wraz z numerem telefonu odbiorcy. W tym wypadku adres podaje się w sposób następujący: "Pauli telefon Passy 5074 Paris". Jednak wydanie telegramu przez telefon nie jest obowiązkowe.

(62) (2) Natomiast, gdy nadawca życzy sobie, aby jego telegram był obowiązkowo wydany adresatowi przez telefon, wówczas winien on wpisać przed adresem telegramu płatną wskazówkę służbową = TF =, a po niej numer telefonu adresata, naprzykład: = TF Passy 5074 = Pauli Paris. Urząd miejsca przeznaczenia obowiązany jest wtedy telegram odtelefonować, o ile nie sprzeciwiają się temu przepisy wewnętrzne Zarządu, któremu podlega dany urząd odbiorczy.

(63) § 6. Adres również może składać się z nazwiska odbiorcy i numeru jego skrzynki pocztowej. Wtedy adres podaje się jak następuje: "Pauli boîte postale 275 Paris" (Pauli skrzynka pocztowa 275 Paris).

(64) § 7. Gdy telegram jest zaadresowany do osoby zamieszkałej u innej osoby, wówczas adres winien zawierać, bezpośrednio po nazwisku właściwego odbiorcy, jedną z uwag "chez" (u), "aux soins de.." (przez) lub równoważną.

(65) § 8. Adres telegramów z wskazówką służbową "poste restante" (do odebrania na poczcie) lub "télégraphe restant" (do odebrania w telegrafie) musi zawierać nazwisko odbiorcy. Zamieszczenie zamiast nazwiska liter początkowych, cyfr, samych imion lub nazwisk przybranych jest niedozwolone.

(66) § 9. Adres może być napisany w formie umówionej lub skróconej. Jednak prawo otrzymywania telegramów z adresem w podobnej formie uzależnia się od umowy między odbiorcą a miejscowym urzędem telegraficznym.

(67) § 10. Gdy w miejscu przeznaczenia doręczanie telegramów uskutecznia kilka urzędów, eksploatowanych przez różne Zarządy lub przedsiębiorstwa prywatne - urzędy takie na zapytanie jednego z pośród nich, który, otrzymawszy telegram z adresem u siebie niezarejestrowanym, nie ma możności doręczenia telegramu, udzielają temu urzędowi wszelkich potrzebnych do doręczenia danych i wskazówek, o ile u siebie znajdują zarejestrowany dany skrót.

(68) § 11. Nazwa urzędu telegraficznego w miejscu przeznaczenia winna być zamieszczona po danych wskazujących adresata i w razie potrzeby jego siedzibę. Nazwę urzędu należy podać w takiej formie, w jakiej ją zamieszczono w pierwszej kolumnie Międzynarodowego spisu urzędów. Nazwa urzędu może być uzupełniona tylko nazwą prowincji lub kraju, albo też obiema temi nazwami. W ostatnim przypadku nazwę prowincji zamieszcza się bezpośrednio po nazwie urzędu.

(69) § 12. (1) Gdy nazwa miejscowości, podanej jako miejsce przeznaczenia, lub - dla radjotelegramów - nazwa stacji lądowej nie jest zamieszczona w odnośnym Międzynarodowym spisie urzędów, nadawca obowiązany jest zamieścić po nazwie miejscowości nazwę prowincji lub kraju przeznaczenia, albo obie te wskazówki, albo wreszcie mną wskazówkę, którą uważa za wystarczające objaśnienie do właściwego skierowania jego telegramu. To samo obowiązuje, gdy istnieje kilka urzędów tej samej nazwy, a nadawca nie może dać ścisłego objaśnienia, które-by umożliwiło ustalenie urzędowej nazwy miejscowości.

(70) (2) Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku telegram przyjmuje się tylko na ryzyko i odpowiedzialność nadawcy.

(71) § 13. Odmawia się przyjęcia telegramów, których adresy nie odpowiadają warunkom ustalonym w §§ 2 (1), 8 i 12 (1) niniejszego artykułu.

(72) § 14. We wszystkich przypadkach niedostatecznego adresu telegram przyjmuje się tylko na ryzyko i odpowiedzialność nadawcy, gdy nalega on na jego przyjęcie; za niedostateczny adres zawsze ponosi skutki nadawca.

Artykuł  16.

Treść.

(73) § 1. Treść telegramu winna być napisana zgodnie z postanowieniami artykułów 8, 9, 10, 11 i 12 niniejszego Regulaminu.

(74) § 2. Telegramy, które zawierają tylko adres, nie są dozwolone.

Artykuł  17.

Podpis. Zaświadczenie podpisu.

(75) § 1. Podpis nie jest obowiązkowy. Podpis może być wyrażony w dowolnej formie.

(76) § 2. Nadawca ma prawo zamieścić w swym telegramie zaświadczenie podpisu, jeżeli to zaświadczenie sporządza uprawniona władza według form ustawodawstwa kraju nadania. Nadawca może żądać odtelegrafowania zaświadczenia bądź dosłownie, bądź według następującego wzoru "signature légalisée par..." (podpis zaświadczony przez...). Zaświadczenie zamieszcza się po podpisie telegramu.

(77) § 3 Urząd nadawczy sprawdza wiarogodność zaświadczenia. Urząd powinien odmówić przyjęcia i wydania zaświadczenia, gdy nie jest sporządzone według form ustawodawstwa kraju nadania.

ROZDZIAŁ  VI.

OBLICZANIE LICZBY WYRAZÓW.

Artykuł  18.

Przepisy stosowane do wszystkich części telegramu.

(78) § 1. (1) Wszystko to, co nadawca napisze na oryginale telegramu i co ma być odtelegrafowane, z wyjątkiem wskazania drogi, podlega opłacie, a więc wchodzi do liczby wyrazów.

(79) (2) Jednakże kreski, które służą tylko do oddzielenia na oryginale telegramu poszczególnych wyrazów lub grup, nie podlegają opłacie, ani nie są odtelegrafowane. Również nie taryfikuje się, ani wydaje przez aparat znaków pisarskich, apostrofów i łączników, chyba, że nadawca stanowczo tego żąda, lecz wówczas podlegają opłacie.

(80) (3) Gdy znaki pisarskie zostały zamieszczone nie pojedynczo, lecz ugrupowane jeden za drugim, wówczas oblicza się je jako grupy cyfr (§§ 7 i 8).

(81) § 2. (1) Rodzaj telegramu, nazwa urzędu nadawczego, numer telegramu, data i czas nadania, uwagi służbowe [przykład: "Etat" (państwowy) "Percevoir" (pobrać)], droga telegramu, również inne wyrazy, liczby i znaki, które tworzą nagłówek, opłacie nie podlegają. Te z powyższych danych, które dochodzą do urzędu przeznaczenia, a w każdym razie data i czas nadania, których przesłanie jest obowiązkowe, są zamieszczone na blankiecie wręczanym odbiorcy.

(82) (2) Nadawca może zamieścić te same wskazania w całości lub częściowo w treści samego telegramu. Wówczas jednak podlegają one obliczeniu i opłacie.

(83) § 3. Zaświadczenie podpisu w tej formie, w jakiej ma być odtelegrafowane, podlega obliczeniu i opłacie.

(84) § 4. Przy przyjmowaniu telegramu, który zawiera ponad pięćdziesiąt wyrazów, urzędnik taryfikujący telegram oznacza krzyżykiem ¹⁾ ostatni wyraz Każdego ustępu po pięćdziesiąt wyrazów rzeczywistych (bez stosowania zasady taryfikacji); płatne wskazówki służbowe i wyrazy adresu wchodzą do pierwszego ustępu o pięćdziesięciu wyrazach.

______

¹⁾ Telegrafuje się jako znak równania (art. 37 § 8 (1).

(85) § 5. Za jeden wyraz we wszystkich językach liczy się:

(86) a) każdą płatną wskazówkę służbową z tych, jakie zamieszczono w art. 14 § 1, w

drugiej kolumnie;

(87) b) w telegramach przekazowych - nazwę urzędu pocztowego nadawczego, nazwę

urzędu pocztowego, który ma wypłacić przekaz, oraz nazwę miejscowości, w której zamieszkuje odbiorca przekazu. Urzędnik taryfikujący winien przestrzegać postanowienia art. 19 § 2, o ile znajduje ono zastosowanie względem telegramów przekazowych;

(88) c) każdy znak, każdą literę, każdą oddzielną cyfrę, jak również każdy znak pisarski, apostrof, łącznik lub kreskę ułamkową, od-telegrafowane na żądanie nadawcy (§ 1);

(89) d) podkreślenie, bez względu na długość;

(90) e) nawias (oba tworzące go znaki).

(91) § 6. Wyrazy oddzielone lub połączone zapomocą apostrofu, łącznika lub kreski ułamkowej, liczy się jako oddzielne wyrazy.

(92) § 7. Grupy cyfr, grupy liter, liczby zwykłe utworzone z cyfr i liter oblicza się za tyle wyrazów, ile razy zawierają po pięć znaków, pozostałą resztę liczy się za jeden wyraz.

(93) § 8. Za jedną cyfrę lub literę liczy się wchodzące w skład grupy kropki, przecinki, dwukropki, łączniki i kreski ułamkowe. Również za jeden znak liczy się każdą literę lub cyfrę dodaną do numeru domu w adresie, nawet, gdy chodzi o adres umieszczony w treści lub w podpisie telegramu.

(94) § 9. (1) Łączenie lub zniekształcenie wyrazów wbrew duchowi danego języka jest niedozwolone.

(95) (2) Jednak nazwiska rodowe jednej i tej samej osoby, pełne nazwy miejscowości, placów, bulwarów, ulic oraz innych dróg publicznych, nazwy statków, znaki statków powietrznych, wyrazy złożone, których uzasadnienia można w razie potrzeby dowieść, liczby całkowite, ułamki, liczby dziesiętne lub ułamki wyrażone słowami - mogą być zgrupowane w jeden wyraz, który oblicza się w myśl postanowień art. 20 § 1.

(96) (3) To samo dotyczy liczb pisanych słowami, gdy cyfry wyrażono oddzielnie lub grupami, naprzykład:

trzydzieścitrzydzieści zamiast trzytysiącetrzydzieści, albo sześćczterysześć zamiast sześćsetczterdzieścisześć.

(97) § 10. Obliczenie liczby wyrazów dokonane przez urząd nadawczy lub przez ruchomą stację nadawczą jest miarodajne zarówno przy wydawaniu telegramu przez aparat, jak i w obrachunkach międzynarodowych.

Artykuł  19.

Obliczanie liczby wyrazów w adresie.

(98) § 1. Za jeden wyraz w adresie liczy się:

(99) a) nazwę telegraficznego urzędu oddawczego, nazwę stacji lądowej oddawczej lub stacji ruchomej oddawczej, napisaną tak, jak została zamieszczona w pierwszej kolumnie Międzynarodowego spisu, oraz uzupełnioną wszystkiemi określeniami podanemi w tejże kolumnie;

(100) b) nazwę telegraficznego urzędu oddawczego lub nazwę stacji lądowej oddawczej, uzupełnioną bądź przez wskazanie kraju lub prowincji, albo przez jedno i drugie, bądź też przez jakąś inną wskazówkę, gdy nazwa ta nie została jeszcze zamieszczona w Międzynarodowym spisie (art. 15 § 12);

(101) c) lub też, nazwę prowincji lub kraju, gdy podano ją zgodnie ze wskazówkami wspomnianego spisu, lub ich inne nazwy wyrażone w tej formie, w jakiej uwidoczniono je we wstępie do Międzynarodowego spisu urzędów.

(102) § 2. Gdy poszczególne części każdego z wyrażeń z pod a), b) i c) paragrafu 1, które oblicza się za jeden wyraz, nie zostały zgrupowane przez samego nadawcę, czyni to urzędnik przyjmujący telegram.

(103) § 3. Nazwy ulic i domów złożone z cyfr i liter oblicza się za tyle wyrazów, ile razy zawierają po pięć cyfr lub liter, pozostałą resztę liczy się również za jeden wyraz,

(104) § 4. Kreski ułamkowej nie liczy się za jeden znak w grupie cyfr lub w grupie cyfr i liter, które stanowią numer domu, nawet wówczas, gdyby tę kreskę nadawca zamieścił na oryginale telegramu (art. 12 § 6 (2)).

(105) § 5. Każdy inny wyraz w adresie liczy się za tyle wyrazów, ile razy zawiera po piętnaście znaków, z doliczeniem jednego wyrazu za pozostałą część, nawet gdy mamy do czynienia z telegramem o treści podanej w języku tajnym lub mieszanym t. j. utworzonym z języka jawnego i tajnego.

Artykuł  20.

Obliczanie liczby wyrazów w treści.

(106) § 1. (1) W telegramach, których treść jest napisana wyłącznie w języku jawnym, każdy oddzielny wyraz i każde dozwolone zgrupowanie wyrazów liczy się za tyle wyrazów, ile razy zawiera po piętnaście znaków - pozostałą resztę liczy się również za jeden wyraz. Znaki handlowe oblicza się za tyle wyrazów, ile razy zawierają po pięć znaków, pozostałą resztę również za jeden wyraz.

(107) (2) W telegramach meteorologicznych litera x liczy się za jedną cyfrę w grupie cyfr, w której jest zamieszczona.

(108) (3) W ten sam sposób, jak podano w ustępie (1), oblicza się telegramy bankowe i tym podobne, których treść napisana w języku jawnym zawiera wyraz lub liczbę kontrolną umieszczoną na początku treści. Jednak ten wyraz lub liczba kontrolna nie może przekraczać pięciu liter lub pięciu cyfr.

(109) § 2. Wszelako nazwy urzędów telegraficznych oraz stacyj lądowych i ruchomych takie, jakie wyszczególniono w art. 19 § 1, nazwy miast, krajów i prowincyj mogą być zgrupowane w jeden wyraz, który oblicza się według postanowień § 1.

(110) § 3. (1) W języku umówionym takim, jaki określono w art. 10, maksymalną długość jednego wyrazu ustala się na pięć liter.

(111) (2) Wyrazy w języku jawnym, zamieszczone w treści telegramu mieszanego, złożonego z wyrazów w języku jawnym i w języku umówionym, oblicza się W ten sposób, że za jeden wyraz liczy się każde pięć liter, a pozostałą resztę również za jeden wyraz.

(112) (3) Jeżeli telegram mieszany zawiera ponadto treść w języku szyfrowym, to ustępy w tym języku oblicza się w ten sposób, że każde pięć znaków liczy się za jeden wyraz - pozostałą resztę również za jeden wyraz.

(113) (4) Wyrazy, które nie odpowiadają warunkom ani języka jawnego, ani języka umówionego, oblicza się za tyle wyrazów, ile razy zawierają po pięć liter, a pozostałą resztę - również za jeden wyraz.

(114) § 4. Jeżeli telegram zawiera tylko ustępy w języku jawnym i ustępy w języku szyfrowym - telegram oblicza się według pełnej taryfy, przyczem ustępy w języku jawnym oblicza się według postanowień § 1 niniejszego artykułu, a ustępy w języku szyfrowym - według postanowień art. 18 §§ 7 i 8.

Artykuł  21.

Obliczanie liczby wyrazów w podpisie.

(115) § 1. Każdy wyraz w podpisie oblicza się za tyle wyrazów, ile razy zawiera po piętnaście znaków, licząc pozostałą resztę za jeden wyraz, również w odniesieniu do telegramów z treścią napisaną w języku tajnym lub mieszanym t. j. utworzonym z języków jawnego i tajnego.

(116) § 2. Jednak nazwy urzędów telegraficznych, nazwy stacyj lądowych i ruchomych, takie, jakie wyszczególniono w art. 19 § 1, nazwy miast, krajów i prowincyj mogą być zgrupowane w jeden wyraz, który oblicza się według postanowień art. 20 § 1.

Artykuł  22.

Podanie liczby wyrazów w nagłówku.

(117) § 1. W razie różnicy między liczbą wyrazów, ustaloną według zasad taryfikacji, a liczbą wyrazów rzeczywistych (łącznie z literami i cyframi oddzielnemi, grupami liter i cyfr oraz znakami pisarskiemi i innemi), o ile to nie jest telegram służbowy lub bezpłatna nota służbowa, należy podać ułamek, którego licznik oznacza liczbę wyrazów obliczonych według zasad taryfikacji, a mianownik - liczbę wyrazów rzeczywistych.

(118) § 2. Postanowienie to należy stosować w szczególności, gdy:

1° telegram w języku jawnym zawiera wyrazy dłuższe ponad piętnaście znaków,

2° telegram o treści w języku umówionym zawiera wyrazy w języku jawnym dłuższe ponad pięć liter,

3° grupy cyfr lub liter zawierają ponad pięć znaków.

Artykuł  23.

Nieprawidłowe obliczanie wyrazów. Sprostowanie możliwych błędów.

(119) § 1. Gdy telegram w języku jawnym, lub w telegramie mieszanym część tego telegramu, wyrażona w języku jawnym, zawiera wyrazy połączone lub zniekształcone wbrew duchowi języka w języku innym niż język lub języki kraju nadania, to w przeciwieństwie do ogólnego postanowienia, zamieszczonego w artykule 18 § 10, Zarządy mają prawo wydać urzędowi oddawczemu polecenie pobrania od adresata sumy niedoboru. Przy zastosowaniu tego uprawnienia, gdy adresat odmawia uiszczenia opłaty uzupełniającej, urząd oddawczy może uchylić się od doręczenia telegramu.

(120) § 2. Zarządy, które wprowadziły u siebie powyższe postanowienia, zawiadamiają o tem inne Zarządy za pośrednictwem Biura Związku.

(121) § 3. W razie odmowy uiszczenia dopłaty, do urzędu nadawczego wysyła się notę służbową treści następującej: "A Wien Paris 18 1710 (data i czas nadania) 456 dix huit (osiemnastego) Lemoine (numer telegramu, data wyrażona słowami, nazwisko adresata)... (podać wyrazy niewłaściwie połączone lub zniekształcone).; mots (wyrazów) (podać za ile wyrazów należało pobrać opłatę)". Gdy nadawca powiadomiony należycie o przyczynie niedoręczenia zgadza się uiścić dopłatę, do urzędu oddawczego wysyła się notę służbową treści następującej: "A Paris Wien 18 1940 (data i godzina nadania) 456 dix huit Lemoine (numer telegramu, data wyrażona słowami, nazwisko adresata) complément perçu (dopłatę pobrano)". Po otrzymaniu takiej noty służbowej urząd oddawczy doręcza telegram, o ile był wstrzymany.

(122) § 4. Przy stosowaniu niniejszego artykułu, jak również artykułu 18 §§ 5, 6, 7, 8 i 10, artykułu 19 § 2 i artykułu 20, statki uważane są za część terytorjum tego kraju, do którego należą.

(123) § 5. Gdy Zarząd kraju nadania stwierdzi, że za telegram pobrano opłatę niedostateczną, może ściągnąć od nadawcy dopłatę. To samo czyni ten Zarząd, gdy o usterkach został powiadomiony przez Zarząd tranzytowy lub kraju przeznaczenia. W tym ostatnim przypadku, jeżeli pobranie dopłaty może nastąpić, odpowiednie stawki zalicza się na korzyść zainteresowanych Zarządów.

(124) § 6. Żaden z urzędów tranzytowych ani urząd oddawczy nie ma prawa, poza przypadkami przewidzianemi w § 1, zatrzymać telegramu w drodze, ani wstrzymać doręczenia.

(125) § 7. Gdy urząd oddawczy stwierdzi, że telegram niespieszny, napisany w innym języku niż język lub języki kraju nadania, nie odpowiada warunkom podanym w § 2 art. 75 lub, że telegram niespieszny nie odpowiada warunkom podanym w §§ 4, 5 (1) i (2) artykułu 75, urząd ten może pobrać od adresata dopłatę, która stanowi różnicę między opłatą za ten telegram według pełnej taryfy i opłatą zniżoną.

(126) § 8. Te same przepisy stosują się również do telegramów listowych i telegramów gratulacyjnych.

(127) § 9. Jeżeli adresat odmawia uiszczenia dopłaty, postępuje się według zasad podanych w §§ 1 i 3.

Artykuł  24.

Przykłady obliczania wyrazów.

(128) Następujące przykłady ustalają pojmowanie przepisów dotyczących obliczania wyrazów:

	Liczba	wyrazów:
	w adresie	w treści
		i podpisie
New York1)	1	2
Newyork	1	1
Frankfurt Main1)	1	2
Frankfurtmain	1	1
Sanct Pölten1)	1	2
Sanctpölten	1	1
Emmingen, Kr. Soltau1)2)	1	3
Emmingenkrsoltau (16 liter)	1	2
Emmingen, Württ1)2)	1	2
Emmingenwürtt	1	1
New South Wales1)	1	3
Newsouthwales	1	1
= RP 2,50 = (płatna wskazówka służbowa)	1	-
= Réexpédié de Tokio = (płatna wskazówka służbowa)	1	-

______

¹) W adresie te oddzielne wyrażenia urzędnik przyjmujący telegram łączy w jeden wyraz.

²) Nazwy urzędów odpowiadające danym w pierwszej kolumnie Międzynarodowego spisu.

	Liczba wyrazów:
Van de Brande	3
Van debrande	2
Vandebrande	1
Du Bois	2
Dubois (nazwisko)	1
Belgrave Square	2
Belgravesquare	1
Hyde Park	2
Hydepark	1
Hydepark Square	2
Hydeparksquare	1
Saint James street	3
Saintjames street	2
Saintjamesstreet (16 liter)	2
Stjamesstreet	1
5th Avenue	2
332nd Street	2
East 36 street	3
East thirtysix street	3
East thirtysixstreet	2
Rue de la paix	4
Rue dela paix	3
Rue de lapaix	3
Rue delapaix	2
Ruedelapaix	1
Boulevarditaliens (17 liter)	2
Boulevarddesitaliens (20 liter)	2
Bditaliens	1
Corso Umberto	2
Corsoumberto	1
Corso Carlo Felice	3
Corso Carlofelice	2
Corsocarlofelice (16 liter)	2
-:o:-
Numery domów.
5 bis (w adresie odtelegrafować 5 bis)	1
15 A lub 15a (w adresie odtelegrafować 15/a)	1
15-3 lub 153 (w adresie odtelegrafować 15/3)	1
15 bpr (5 znaków - w adresie odtelegrafować 15/bpr)	1
15/3 h 1 (5 znaków - w adresie odtelegrafować 15/3/h/1)	1
15 bis/4 (6 znaków - w adresie odtelegrafować 15/bis/4)	2
A 15 (w adresie odtelegrafować a/15)	1
1021 A/5 (6 znaków-w adresie odtelegrafować 1021/a/5)	2
19 B/4 ög (6 znaków-w adresie odtelegrafować 19/b/4/og)	2
-:o:-
Two hundred and thirty four	5
Twohundredandthirtyfour (23 litery)	2
Trois deuxtiers	2
Troisdeuxtiers	1
Troisneufdixièmes (17 liter)	2
Sixfoursix (zamiast 646)	1
Quatorzevingt (zamiast 1420)	1
Eentweezes (zamiast 126)	1
Einzweivier (zamiast 124)	1
Un deux quatre (trzy oddzielne cyfry)	3
Deux mille cent quatre -vingt-quatorze	6
Deuxmillecentquatrevingtquatorze (32 litery)	3
Responsabilité (14 liter)	1
Incompréhensible (16 liter)	2
-:o:-
Wie geht's1)	4
Wie geht's	3
Wie gehts2)	2
a-t-il1)	5
a-t-il	3
C'est-à-dire1)	7
C'est-à-dire	4
aujourd'hui	2
aujourdhui	1
porte-monnaie	2
portemonnaie	1
Prince of Wales	3
Princeofwales (statek)	1
3/4 8 (jedna grupa - 4 znaki)	1
44 1/2 (5 znaków)	1
444 1/2 (6 znaków)	2
444,5 (5 znaków)	1
444,55 (6 znaków)	2
44/2 (4 znaki)	1
44/ (3 znaki)	1
27 th	1
17 me	1
233rd	1
2% (4 znaki)	1
2 p%	3
2‰(5 znaków)	1
2 p‰	3
54 - 58 (5 znaków)	1
10 francs 50 centimes (lub) 10 fr. 50 c.	4
10 fr. 50	3
fr. 10,50	2
dixcinquante	1
11 h. 30	3
11,30	1
huit/10	2
5/ douzièmes	2
May/August	3
-:o:-
15X6 (odtelegrafować 15X6)	3
E	1
Emvchf (znak handlowy lub grupa liter)	2
GHF	1
G H F	3
G. H. F. (3 grupy po 2 znaki)	3
AP
M (4 znaki)	1
GHF45 (znak handlowy-5 znaków)	1
G H F 45	4

______

¹) Urzędnik przyjmujący telegram podkreśla małą kreską znak lub znaki pisarskie i t. d., których wydania zażądano, by w ten sposób zwrócić uwagę urzędnika odbierającego.

²) Połączenie zwyczajowe.

	Liczba wyrazów:
G. H. F. 45	4
197 a
199a (znak handlowy - 9 znaków)	2
3
M (znak handlowy)	1
21l070A(1) (znak handlowy - grupa z sześciu znaków, nawias i liczba)	4
D 1003 (znak samolotu)	1
Detausenddrei (znak samolotu)	1
L'aifaire est urgente, partir sans retard
(7 wyrazów - 2 podkreślenia)	9
L'affaire est urgente, partir sans retard (7 wyrazów 2 podkreślenia 1 przecinek)	10
Reçu indirectement de vos nouvelles (assez mauvaises) télégraphiez directement (9 wyrazów i 1 nawias)	10

ROZDZIAŁ  VII.

TARYFY I TARYFIKACJA.

Artykuł  25.

Ruch europejski i pozaeuropejski.

(129) § 1. Pod względem stosowania taryf i pewnych przepisów służbowych w korespondencji telegraficznej rozróżniamy dwa rodzaje ruchu: europejski i pozaeuropejski.

(128) § 2. Ruch europejski obejmuje wszystkie kraje Europy wraz z Algerem oraz kraje położone poza Europą, które zostały zgłoszone przez odnośne Zarządy, jako należące do ruchu europejskiego.

(131) § 3. Ruch pozaeuropejski obejmuje wszystkie inne kraje poza wymienionemi w poprzednim paragrafie

(132) § 4. Zasady ruchu europejskiego stosuje się względem tych telegramów, które są wymieniane wyłącznie na linjach krajów należących do ruchu europejskiego.

(133) § 5. Rządy, które z tytułu posiadania poza Europą połączeń telegraficznych przystąpiły do Konwencji, winny zadeklarować, jakiego ruchu zasady, europejskiego czy pozaeuropejskiego, zamierzają stosować na tych linjach. Deklaracja ta zostaje zamieszczona w tabelach taryfowych lub notyfikowana później za pośrednictwem Biura Związku.

Artykuł  26.

Zestawianie taryf.

(134) § 1. Stawki taryfowe w międzynarodowej korespondencji telegraficznej lub radiotelegraficznej składają się:

(135) a) z taks końcowych Zarządów: kraju nadania i kraju przeznaczenia;

(136) b) z taks tranzytowych przypadających Zarządom pośredniczącym, których terytorja, urządzenia i połączenia telegraficzne zostały wykorzystane przy przesyłaniu korespondencji;

(137) c) ewentualnie, z taksy tranzytowej przypadającej dwu radjostacjom przy zastosowaniu drogi radiotelegraficznej lub taksy tranzytowej za użycie kabli podmorskich.

(138) § 2. Stawki taryfowe, wynikające z zastosowania przepisów § 1 do korespondencji wymienianej między urzędami dwu jakichkolwiek krajów, które są członkami Związku, winny być w jednej relacji jednakowe w obu kierunkach.

(139) § 3. Stawki taryfowe ustala się za każdy oddzielny wyraz, jednak:

(140) a) dla telegramów w języku umówionym ustalono obowiązkowo minimum opłaty za pięć wyrazów;

(141) b) dla korespondencji w ruchu europejskim, każdy Zarząd ma prawo wyznaczyć minimum opłaty, która nie może przekraczać jednego franka pięćdziesięciu centymów (1 fr. 50) od telegramu, oraz, na podstawie artykułów 30 i 31, pobierać opłaty w sposób, który uzna za właściwy.

(142) § 4. Każdy Zarząd, który dostarczy do celów komunikacji międzynarodowej bezpośredniego połączenia tranzytowego, może wymagać od Zarządów końcowych zagwarantowania mu pewnego minimum dochodu z opłat tranzytowych.

Artykuł  27.

Ustalanie taks podstawowych w ruchu europejskim.

(143) § 1. (1) Dla korespondencji telegraficznej w ruchu europejskim ustalono taksy oparte na tabeli A, ogłoszonej przez Biuro Związku. Jednak taksy te nie mogą być wyższe ponad:

(144) a) dwanaście centymów (0 fr. 12)-taksa końcowa - i siedem centymów (0 fr. 07) - taksa tranzytowa - dla krajów następujących: Francja, Hiszpanja, Niemcy, Wielka Brytanja, Włochy;

(145) b) trzydzieści pięć centymów (0 fr. 35) - taksa końcowa - i trzydzieści centymów (0 fr. 30) - taksa tranzytowa dla Związku Socjalistycznych Republik Rad;

(146) c) dwadzieścia centymów (0 fr. 20) - taksa końcowa - i piętnaście centymów (0 fr, 15) - taksa tranzytowa - dla Turcji;

(147) d) dziewięć centymów (0 fr. 09) - taksa końcowa - i siedem centymów (0 fr. 07) - taksa tranzytowa - dla innych krajów europejskich.

(148) (2) W drodze wyjątku i na okres przejściowy dla Finlandji, Islandji, Norwegji, Polski i Szwecji taksę końcową ustalono na dziesięć centymów (0 fr. 10), taksa tranzytowa dla tych krajów została ustalona na siedem centymów (0 fr. 07).

(149) § 2. (1) Przy wymianie korespondencji w ruchu europejskim drogą radiotelegraficzną, taksa radjotelegraficzna, podana w art. 26 § 1, c), nie może być niższą od taks telegraficznych, które przypadałyby Zarządom tranzytowym, gdyby tę samą korespondencję wymieniono najtańszą drogą telegraficzną.

(150) (2) W relacjach między dwiema państwowemi stacjami radjotelegraficznemi ogólną sumę taks dzieli się po połowie między obie te stacje. Gdy w wymianie korespondencji bierze udział jedna lub kilka państwowych stacyj radiotelegraficznych tranzytowych, położonych na najtańszej drodze telegraficznej, taksy tranzytowe podlegają podziałowi w ten sam sposób za wszystkie odcinki.

(151) § 3. Gdy stacje pośredniczące nie są położone na najtańszej drodze telegraficznej, taksę nadawczą, która nie może być niższa od taksy pobieranej za najtańszą drogę telegraficzną, ustalają i dzielą między sobą na podstawie obopólnego porozumienia zainteresowane Zarządy, z uwzględnieniem zasady, że taksy końcowe będą normalne.

(152) § 4. (1) W ruchu europejskim wszystkie Zarządy mają prawo obniżać swe taksy końcowe lub tranzytowe. Jednakże celem i skutkiem tych zmian nie może być wytwarzanie konkurencji taryfowej między istniejącemi drogami, lecz udostępnienie dla użytku publicznego możliwie największej ilości dróg przy tych samych opłatach.

(153) (2) Zestawianie taryf winno być prowadzone w ten sposób, aby taksa końcowa miejsca nadania była zawsze jednakowa bez względu na drogę, którą skierowano telegram. Tą samą zasadą należy kierować się przy ustalaniu taksy końcowej miejsca przeznaczenia.

(154) (3) Zmiany taryfowe, wprowadzone na powyższych zasadach, winny być zgłaszane do Biura Związku w celu zamieszczenia ich w tabeli A.

(155) § 5. Między dwoma krajami w ruchu europejskim przy użyciu wszystkich dróg winna być zawsze stosowana ta opłata, która, zestawiona z taks podstawowych i ewentualnie z taksy za odcinek kałowy lub taksy radiotelegraficznej wykazanych w tabeli A, okaże się najtańszą, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w § 3 i 6.

(156) § 6. O ile jednak nadawca, korzystając z przyznanego mu artykułem 47 prawa, wskaże drogę, którą należy skierować telegram, winien on uiścić opłatę należną za wskazaną przez siebie drogę.

Artykuł  28.

Ustalanie taks podstawowych w ruchu pozaeuropejskim.

(157) § 1. Dla korespondencji telegraficznej w ruchu pozaeuropejskim taksy końcowe i tranzytowe ustala się według tabeli B, ogłaszanej przez Biuro Związku. Jednakże taksy krajów, które należą do ruchu europejskiego, z wyjątkiem Związku Socjalistycznych Republik Rad, nie mogą być wyższe ponad:

(158) a) dwadzieścia centymów (0 fr. 20) - taksa końcowa - i piętnaście centymów (0 fr. 15) - taksa tranzytowa - dla Francji, Hiszpanji, Niemiec, Wielkiej Brytanji, Włoch i Turcji¹).

(159) b) piętnaście centymów (0 fr. 15) - taksa końcowa - i dwanaście centymów (0 fr. 12) - taksa tranzytowa - dla wszystkich innych krajów.

(160) § 2. W ruchu pozaeuropejskim wszystkie Zarządy europejskie w granicach ustalonych dla nich maksymalnych stawek oraz wszystkie Zarządy pozaeuropejskie mają prawo przeprowadzać zmiany swych taks końcowych i tranzytowych, bądź we wszystkich, bądź w niektórych tylko relacjach, z warunkiem, aby ustalone przy zmianie taksy końcowe miały zastosowanie do wszystkich dróg między dwoma temi samemi krajami.

(161) § 3. (1) W ruchu pozaeuropejskim każdy Zarząd wyznacza dla swych urzędów drogi, których taksy winny być zastosowane względem telegramów nadawanych bez podania jakiejkolwiek drogi. Gdy wyznaczona przez Zarząd droga nie jest najtańszą, wówczas Zarząd miejsca nadania obowiązany jest wydać zarządzenie, aby w nagłówkach telegramów wymieniać tę drogę, gdy to jest konieczne dla prawidłowego skierowania tych telegramów.

(162) (2) Do telegramów nadawanych z podaniem drogi należy stosować postanowienia art. 27 § 6.

Artykuł  29.

Termin wprowadzania nowych taks.

(163) § 1. Wszelkie nowe taksy, wszelkie pełne lub częściowe zmiany taryf nabierają mocy obowiązującej dopiero po upływie 15 dni od daty ich ogłoszenia przez Biuro Związku²), przyczem dnia ogłoszenia nie bierze się w rachubę, a wchodzą w życie dopiero od daty 1-go lub 16-go, która następuje po upływie tego terminu.

(164) § 2. (1) Termin 15 dni zmniejsza się do 10 przy zmianach, które mają na celu zrównanie taksy z taksą dróg współzawodniczących, już notyfikowanych.

(165) (2) Jednakże w odniesieniu do radjotelegramów pochodzących ze stacyj ruchomych, zmiany taryfy telegraficznej nabierają mocy obowiązującej dopiero po upływie jednego miesiąca od terminów podanych w § 1.

(166) § 3. Postanowienia powyższych paragrafów nie dopuszczają żadnych wyjątków.

______

¹) Francja, Niemcy i Włochy mogą na czas przejściowy podnieść swą stawkę końcową do dwudziestu dwu centymów (0 fr, 22), a Hiszpania i Niemcy mogą na czas przejściowy utrzymać swą stawkę tranzytową obowiązującą w dniu podpisania niniejszego Regulaminu.

²) Gdyby ogłoszenie było kilkakrotne, to jedynie data pierwszego ogłoszenia jest brana pod uwagę przy ustalaniu terminu.

Artykuł  30.

Prawo zaokrąglania taks.

(167) § 1. Taksy pobierane na mocy artykułów od 25 - 29 mogą być zaokrąglane wzwyż lub wdół bądź po zastosowaniu normalnych stawek za wykaz, ustalonych według tabel ogłaszanych przez Biuro Związku, bądź przez podwyższenie lub obniżenie tych stawek w zależności od warunków monetarnych lub innych kraju miejsca nadania.

(168) § 2. Zmiany, wynikające z zastosowania paragrafu poprzedniego, dotyczą tylko taksy pobieranej przez urząd nadawczy, a nie wpływają na podział taks przypadających innym zainteresowanym Zarządom. Muszą one być obliczone w ten sposób, aby różnica między taksą pobieraną za telegram o piętnastu wyrazach, a taksą ściśle obliczoną według tabel taryfowych na podstawie ekwiwalentu franka złotego, ustalonego na mocy postanowień następnego artykułu, nie przekraczała jednej piętnastej tej ścisłe obliczonej taksy, czyli opłaty obowiązującej za jeden wyraz.

Artykuł  31.

Ustalenie równoważników monetarnych.

(169) § 1. W celu zabezpieczenia jednolitości taks nakazanej artykułem 26 § 2 - kraje należące do Związku ustalają do pobierania swych opłat równoważnik w monecie własnej, możliwie najbardziej zbliżony do wartości franka złotego.

(170) § 2. Każdy kraj zawiadamia bezpośrednio Biuro Związku o wysokości ustalonego równoważnika. Biuro Związku sporządza wykaż równoważników i przesyła go wszystkim Zarządom wchodzącym w skład Związku.

(171) § 3. Równoważnik franka złotego może ulegać w każdym kraju wahaniom odpowiednio do zwyżki lub zniżki wartości waluty danego kraju. Zarząd, który zmienia swój równoważnik, ustala dzień, od którego rozpoczyna pobieranie opłat według nowego równoważnika i zawiadamia o tem Biuro Związku, które znów ze swej strony zawiadamia o zmianie danego równoważnika wszystkie Zarządy, wchodzące w skład Związku.

ROZDZIAŁ  VIII.

POBIERANIE OPŁAT.

Artykuł  32.

Pobieranie opłaty przy nadawaniu telegramu.

(172) § 1. Pobieranie opłat odbywa się przy nadawaniu telegramu z wyjątkiem wypadków przewidzianych w mniejszym Regulaminie, gdy opłatę uiszcza odbiorca telegramu.

(173) § 2. Nadawca telegramu międzynarodowego ma prawo żądać wydania mu pokwitowania z uwidocznieniem pobranej opłaty. Zarząd miejsca nadania uprawniony jest do pobierania z tego tytułu pewnej opłaty w wysokości do pięćdziesięciu centymów (0 fr. 50).

(174) § 3. Gdy należy pobrać opłatę przy doręczeniu telegramu, telegram wręcza się adresatowi dopiero po uiszczeniu należnej opłaty, o ile Regulamin nie postanawia inaczej (art. 59, 60 i 62).

(175) § 4. Gdy taksa, która miała być pobrana przy doręczeniu, nie została ściągnięta - stratę ponosi Zarząd miejsca przeznaczenia, chyba, że zawarto specjalną umowę na mocy artykułu 13 Konwencji.

(176) § 5. Jednakże Zarządy telegraficzne stosują w miarę możności środki zapobiegawcze, żądając w razie potrzeby wpłacenia depozytu przez nadawcę, aby opłaty, które mają być pobrane przy doręczeniu a nie zostałyby uiszczone przez odbiorcę, wskutek odmowy tegoż, lub w razie niemożności odszukania go, mogły być potrącone nadawcy, o ile Regulamin nie postanawia inaczej (art. 60 § 4).

Artykuł  33.

Zakaz udzielania zniżki. Sankcje.

(177) Zarządy, które wchodzą w skład Związku, zastrzegają sobie prawo stosowania sankcyj względem przedsiębiorstw prywatnych, któreby bezpośrednio, albo przez swych agentów lub subagentów udzielały nadawcom lub odbiorcom w jaki bądź sposób (za wyraz, za telegram, w formie premji i t. d.) zniżki od taks podanych do Biura Związku. Sankcje te mogą polegać na wstrzymaniu ruchu z temi przedsiębiorstwami.

Artykuł  34.

Błędy przy pobieraniu opłat.

(178) § 1. Powstały omyłkowo niedobór pobranej taksy musi być pokryty przez nadawcę.

(179) § 2. Nadwyżki, powstałe z mylnego obliczenia opłat, jak również wartość zbędnych znaczków, któremi opłacono telegram, zwraca się nadawcy na jego żądanie, gdy żądanie to wystosuje on w terminie przewidzianym w artykule 82 § 1.

ROZDZIAŁ  IX.

ZNAKI TELEGRAFICZNE.

Artykuł  35.

Znaki przy wydawaniu telegramów według międzynarodowego alfabetu telegraficznego NNr. 1 i 2; znaki alfabetu Morse'a, aparatu juza i aparatu simensa.

(180) § 1. Podane poniżej tablice zawierają znaki międzynarodowego alfabetu telegraficznego NNr. 1 i 2, znaki alfabetu Morse'a oraz aparatów juza i simensa.

(181) § 2. Znaki używane na aparatach wielokrotnych według międzynarodowego alfabetu Nr. 1.

Litery.

(182) A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Cyfry.

(183) 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0

(184) Znaki pisarskie i inne.

Kropka .

Przecinek ,

Dwukropek :

Znak zapytania ?

Apostrof '

Krzyżyk +

Łącznik albo myślnik -

Kreska ułamkowa /

Znak równania =

Procent %

Nawias otwarty (

Nawias zamknięty )

Błąd *

(185) Każdy odstęp między dwoma wyrazami, między dwiema liczbami lub między wyrazem a liczbą oznacza się jednem "białem polem" (blanc).

Również oddziela się jednem "białem polem" liczbę od znaku, który nie należy do tej liczby. Grupę utworzoną z cyfr i liter należy oddzielić dwoma "białemi polami" od wyrażenia (wyraz lub liczba), które tę grupę poprzedza, albo po niej następuje. Ułamek lub liczbę z ułamkiem oddziela się dwoma "białemi polami" od innej grupy liter albo cyfr, która poprzedza ułamek lub liczbę z ułamkiem, albo po nich następuje. Natomiast ułamek oddziela się od liczby, do której się odnosi, jednem "białem polem".

Przykłady: 1 3/4 a nie 13/4; 3/4 8 a nie 3/48; 363 1/2 4 5642 a nie 363 1/2 4 5642.

(186) Wyrazy i ustępy podkreślone poprzedza się i kończy dwoma łącznikami (przykład: - - bez zwłoki - -).

W urzędzie odbiorczym podkreśla dane wyrazy odręcznie urzędnik przyjmujący telegram.

(187) Akcenty nad literą E stawia się odręcznie, gdy to jest potrzebne dla nadania sensu danemu słowu (przykład: achète, acheté). W tym celu urzędnik wydający telegram powtarza dany wyraz po podpisie, zaznaczając akcentowaną literę E między dwoma "białemi polami", dla zwrócenia uwagi przyjmującego telegram.

Daje się:

(188) przy wywoływaniu urzędu: wyraz "ohe", a po nim znak wywoławczy wzywanego urzędu oraz kilka kombinacyj, utworzonych z kolejnego naciskania "białego pola literowego" i "białego pola cyfrowego".

(189) Wskazując błąd: znak *.

(190) Dając "czekać": kombinację ATT

(191) Zaznaczając koniec telegramu: znak +

(192) Zaznaczając koniec wydawania: dwa znaki + ?

(193) Zaznaczając ukończenie pracy: dwa znaki + +.

Znaki te daje urząd, który wydał ostatni telegram.

(194) Podana niżej tablica podaje elementy prądu przy wydawaniu liter i znaków oraz biegunowość impulsów.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Międzynarodowy alfabet telegraficzny Nr. 1.

grafika

(195) § 3. Znaki aparatów arytmicznych według międzynarodowego alfabetu Nr. 2.

(196) Litery.

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

(197) Cyfry.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 0

(198) Znaki pisarskie i inne.

Kropka .

Przecinek ,

Dwukropek :

Znak zapytania ?

Apostrof '

Krzyżyk +

Łącznik albo myślnik -

Kreska ułamkowa /

Znak równania =

Procent %

Nawias otwarty (

Nawias zamknięty )

(199) Przepisy, dotyczące wydawania wyrazów, liczb całych, liczb ułamkowych, wyrazów lub ustępów podkreślonych oraz liter é i è, które obowiązują przy zastosowaniu aparatów wielokrotnych (§ 2), znajdują zastosowanie również na aparatach arytmicznych.

(200) Aby odtworzyć "białe pole" daje się znak "odstęp".

(201) Aby zaznaczyć powstały błąd daje się dwie litery X, jedna za drugą, bez żadnego znaku pisarskiego.

(202) Przy wydawaniu automatycznem używa się jako "znaku skreślenia" znak "Litery".

(203) Aby odtworzyć znak "czekać", zaznaczyć koniec telegramu, koniec wydawania oraz ukończenie wymiany - daje się te same znaki, co i na aparatach wielokrotnych (§ 2).

(204) Poniżej podana tablica podaje elementy prądu przy wydawaniu liter i znaków z oznaczeniem biegunowości różnych impulsów.

Międzynarodowy alfabet telegraficzny Nr. 2.

grafika

(205) § 4. Znaki alfabetu Morse'a.

Oddzielanie i długość znaków.

(206) a) Kreska równa się trzem kropkom.

(207) b) Odstęp między znakami jednej i tej samej litery równa się jednej kropce.

(208) c) Odstęp między dwiema literami równa się trzem kropkom.

(209) d) Odstęp między dwoma wyrazami równa się pięciu kropkom.

(210) e) Na aparacie Wheatstone'a, przy użyciu perforatora, odstęp między dwiema

literami równa się jednemu "białemu polu" a odstęp między dwoma wyrazami - trzem "białym polom".

(211) Litery.

grafika

(212) Cyfry.

grafika

(213) Przy powtarzaniu z urzędu, gdy nie może być nieporozumienia z powodu jednakowej postaci cyfr i liter lub grup literowych-cyfry należy powtarzać zapomocą znaków następujących:

grafika

(214) Gdy urząd przyjmujący telegram nie ma nic przeciwko temu, urząd wydający telegram może również używać tych znaków w nagłówkach telegramów, z wyjątkiem numeru nadawczego, jak również w treści telegramu, gdy treść zawiera tylko cyfry. W tym ostatnim przypadku telegramy winny być oznaczone wskazówką służbową "en chiffres" (cyfrowy).

(215) Znaki pisarskie i inne.

grafika

(216) Przy wydawaniu liczb z ułamkiem - w celu uniknięcia omyłki, należy odtworzyć znak oddzielający przed ułamkiem lub po ułamku, zależnie od przypadku.

Przykłady: Przy liczbie 1 1/16 należy wydać 1 ∙ - ∙ ∙ - 1/16, aby nie zrozumiano 11/16; przy liczbie 3/4 8 należy wydać 3/4 ∙ - ∙ ∙ - 8, aby nie zrozumiano 3/48; przy liczbie 2 1/2 2 należy wydać 2 ∙ - ∙ ∙ - 1/2 ∙ - ∙ ∙ - 2, aby nie zrozumiano 21/22.

(217) Wyjątkowo mogą być używane następujące nieobowiązkowe litery w relacjach z krajami, które takich liter używają:

ä ∙ - ∙ ∙ -

á lub å ∙ - - ∙ ∙ -

ñ -- ∙ --

ö --- ∙

ü ∙ ∙ - -

§ 5. Znaki aparatu juza.

(218) Litery.

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

(219) Cyfry.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 0

(220) Znaki pisarskie i inne.

Kropka .

Przecinek ,

Dwukropek :

Znak zapytania ?

Apostrof '

Krzyżyk +

Łącznik albo myślnik -

Kreska ułamkowa /

Znak równania =

Nawias otwarty (

Nawias zamknięty )

(221) Przepisy, dotyczące wydawania wyrazów, liczb całych, liczb ułamkowych, wyrazów lub ustępów podkreślonych oraz liter é i è, obowiązujące dla aparatów wielokrotnych (§ 2), znajdują zastosowanie również na aparatach juza.

(222) Dla wywołania urzędu, z którym się odbywa wymiana, lub dla dania mu odpowiedzi na jego wołanie - naciska się kilkakrotnie naprzemian klawisz "białego pola" i klawisz litery N.

(223) Prośba o wydawanie przez dłuższy czas tego samego znaku dla uregulowania synchronizmu wyraża się przez naciskanie klawisza białego pola literowego oraz klawiszy liter I i T tyle razy, ile razy to okaże się potrzebne.

(224) Prośba lub zezwolenie na uregulowanie elektromagnesów wyraża się przez naciskanie czterech następującyh klawiszy: klawisza białego pola literowego oraz klawiszy liter I, N, T, tyle razy, ile razy to jest potrzebne.

(225) Aby zaznaczyć powstały błąd - daje się dwie litery N, jedna za drugą bez żadnego znaku pisarskiego.

(226) Aby odtworzyć znak "czekać", zaznaczyć koniec telegramu, koniec wydawania serji oraz ukończenie wymiany - daje się te same znaki, co i na aparatach wielokrotnych (§ 2).

(227) Następujące znaki pisarskie: średnik (;) wykrzyknik (!) cudzysłów (" ") § & oraz litera é, o ile się nawet znajdują jeszcze na kole czcionkowem, nie są już używane.

(228) § 6. Znaki aparatu simensa.

(229) Litery.

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

(230) Cyfry.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 0.

(231) Znaki pisarskie i inne.

Kropka .

Przecinek ,

Dwukropek :

Znak zapytania ?

Apostrof '

Krzyżyk +

Łącznik albo myślnik -

Kreska ułamkowa /

Znak równania =

Nawias otwarty (

Nawias zamknięty )

Błąd *

(232) Przepisy, dotyczące wydawania wyrazów, liczb całych, liczb ułamkowych, wyrazów lub ustępów podkreślonych oraz liter é i è, które mogą być stosowane do aparatów wielokrotnych (§ 2), znajdują zastosowanie również na aparatach simensa.

(233) Aby zaznaczyć powstały błąd, koniec telegramu oraz koniec wydawania - daje się te same znaki, co i na aparatach wielokrotnych (§ 2).

(234) Następujące znaki pisarskie: średnik (;), wykrzyknik (!), cudzysłów (" "), §§, o ile się nawet znajdują jeszcze na kole czcionkowem, nie są już używane.

(235) § 7. Wydawanie przez telefon.

W relacjach między urzędami niezbyt od siebie oddalonemi, w relacjach granicznych o słabym ruchu, jak również w wyjątkowych wypadkach (naprzykład w razie przerwania drogi normalnej, gdy niema do dyspozycji drogi okrężnej) telegramy mogą być wydawane przez telefon, z zachowaniem systemu sylabizowania, dozwolonego przez C. C. I. F.

(236) Ten sposób wydawania może być zastosowany jedynie po uprzedniem porozumieniu między zainteresowanemi Zarządami.

ROZDZIAŁ  X.

WYDAWANIE TELEGRAMÓW.

Artykuł  36.

Kolejność przy wydawaniu telegramów.

(237) § 1. Wydawanie telegramów odbywa się w kolejności następującej:

a) telegramy dotyczące bezpieczeństwa życia ludzkiego w żegludze morskiej lub powietrznej¹);

b) telegramy państwowe;

c) telegramy meteorologiczne;

d) telegramy i noty służbowe dotyczące uszkodzeń połączeń;

e) telegramy i noty służbowe pilne oraz płatne noty służbowej;

f) telegramy prywatne pilne i telegramy prasowe pilne;

g) telegramy i noty służbowe zwykłe;

h) telegramy państwowe, co do których nadawca zrzekł się prawa pierwszeństwa przy wydawaniu, telegramy prywatne zwykłe i telegramy zwykłe prasowe;

i) telegramy niespieszne i inne kategorje telegramów według zniżonej taryfy.

(238) § 2. Wszystkie urzędy, które otrzymają na połączeniu międzynarodowem telegram oznaczony jako telegram dotyczący bezpieczeństwa życia ludzkiego w żegludze morskiej lub powietrznej, jako telegram państwowy, służbowy lub meteorologiczny-wydają go dalej jako taki,

(239) § 3. Telegramy jednakowej kategorji urzędy nadawcze wydają w kolejności ich nadania, zaś urzędy tranzytowe - według kolejności przyjęcia ich.

(240) § 4. W urzędach tranzytowych telegramy nadane i telegramy przechodnie (tranzytowe), które mają być wydane na jednej i tej samej linji, układa się razem i wydaje według godziny nadania lub przyjęcia z uwzględnieniem kolejności ustalonej niniejszym artykułem.

______

¹⁾ Przykłady telegramów, dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego w żegludze powietrznej, których bezwzględne pierwszeństwo przy wydawaniu jest usprawiedliwione:

a) SVH - Bâle de Londres (wysłać pilnie sondowanie Saverne dla odlotu samolotu GEABC) - podpis.

Dane meteorologiczne żądane przez telegram SVH są nieodzowne dla bezpieczeństwa samolotu, ponieważ mógłby on spotkać na swej drodze mgły i chmury, zasłaniające przeszkodę, mogącą wywołać wypadek.

b) SVH - Cologne de Zurich - (zapalić reflektory i ognie ostrzegawcze do lądowania samolotu HCK LM).

Celem tego telegramu jest, aby oświetlono teren lądowania samolotu w nocy, w celu uniknięcia wypadku przy lądowaniu.

c) SVH - Marseille de Naples, Hydroplan FAGCK wodował 50 mil od Tunisu - oczekuje pomocy.

Ten telegram jest telegramem wydanym przez stację lądową, która przechwyciła telegram nadany przez hydroplan wodujący przymusowo. Telegram ten przesyła się dalej według adresu podanego przez hydroplan.

d) SVH Bruxelles de Prague - zawiadomić samolot FABDQ, że zgubił prawe koło przy starcie, niech ląduje ostrożnie.

Telegram ten komunikuje samolotowi stacja w Brukseli, w celu uprzedzenia go o niebezpieczeństwie, aby mógł uniknąć wypadku.

Artykuł  37.

Przepisy ogólne, dotyczące wydawania telegramów.

(241) § 1. Rozpoczęte wydawanie telegramu może być przerwane dla innego telegramu wyższej kategorii tylko wówczas, gdy telegram ten jest nadzwyczajnie pilny (art. 36).

(242) § 2. (1) Każda wymiana korespondencji między dwoma urzędami rozpoczyna się wywołaniem urzędu. Jednak, o ile niema w tym względzie innego porozumienia między urzędami, aparat arytmiczny winien być włączony w taki sposób, aby urząd wydający telegram mógł go puścić i rozpocząć wydawanie telegramów bez specjalnego wywoływania i uprzedniej odpowiedzi urzędu odbierającego.

(243) (2) Przy wywoływaniu urząd wywołujący daje trzykrotnie nazwę urzędu wywoływanego wraz z wyrazem "de", po którym następuje znak urzędu wywołującego, chyba, że istnieją zasady odrębne, właściwe rodzajowi danego aparatu (art. 35). W ruchu między stacjami stałemi wywoływanie odbywa się z szybkością nadawania ręcznego.

(244) (3) Urząd wywoływany winien odpowiedzieć natychmiast, z wyjątkiem przypadku, gdy wymiana odbywa się zapomocą aparatów arytmicznych i gdy urzędy porozumiały się w tym względzie.

(245) (4) Przy wymianie zapomocą aparatów morsa urząd wywoływany odpowiada, dając swój znak wywoławczy i znak - ∙ -

(246) (5) Gdy urząd wywoływany nie odpowiada, należy wołanie powtarzać w pewnych odstępach.

(247) (6) Gdy urząd wywoływany nie może w danej chwili przyjąć telegramu, daje znak "czekać". Gdyby przypuszczalny czas oczekiwania miał przekraczać dziesięć minut, należy podać przyczynę.

(248) § 3. Znak równania (-∙ ∙ ∙ - na aparatach morsa, a = na aparatach drukujących) oddziela nagłówek od płatnych wskazówek służbowych, każdą wskazówkę służbową jedną od drugiej, o ile ich jest więcej, płatne wskazówki służbowe od adresu, każdy adres jeden od drugiego w telegramie o kilku adresach, adres od treści, treść od podpisu i ewentualnie podpis od zaświadczenia podpisu. Koniec każdego telegramu lub ukończenie wydawania oznacza się krzyżykiem (-∙ - na aparatach morsa lub przy odbiorze słuchowym).

Na aparatach drukujących krzyżyk winien być zawsze poprzedzony odstępem.

(249) § 4. Gdy urzędnik wydający telegram stwierdzi, że się omylił - przerywa wydawanie i powtarza od ostatniego prawidłowo wydanego wyrazu.

(250) § 5. Gdy urzędnik odbierający telegram zauważy, że odbiór staje się niezrozumiały, przerywa lub poleca przerwać wydawanie, według postanowień § 12, 2º, powtarzając lub polecając powtórzyć ostatni prawidłowo przyjęty wyraz ze znakiem zapytania. Urzędnik strony przeciwnej powtarza wydawanie telegramu od tego właśnie wyrazu. Gdy prośba o powtórzenie następuje po dłuższej przerwie, należy dokładnie oznaczyć, o który telegram chodzi.

(251) § 6. Każdy telegram winien być wydany tak, jak go napisał na oryginale nadawca, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykułach: 12, §§ 4, 5 i 6 (2); 14, § 3; 18, § 1 (2) i w art. 77, § 4 (2). Poza płatnemi wskazówkami służbowemi, które należy wydawać zawsze w formie skróconej, oraz poza przypadkami wspólnie określonemi przez Zarządy, zabronione jest używanie jakichkolwiek skrótów przy wydawaniu telegramu lub przeinaczanie telegramu w jaki bądź sposób.

(252) § 7. (1) Gdy urząd ma do wydania drugiemu urzędowi więcej niż pięć telegramów o jednakowej treści, która zawiera więcej niż 30 wyrazów, dozwala się wydać treść jeden raz. W takim razie treść wydaje się tylko w pierwszym telegramie, w następnych zaś zamiast treści daje się wyrazy: "texte Nr ....." (numer pierwszego telegramu). W ten sam sposób można postępować i wówczas, gdy liczba telegramów o jednakowej treści wynosi pięć lub mniej, i gdy treść zawiera ponad 50 wyrazów.

(253) (2) Ten sposób postępowania ma zastosowanie wówczas, gdy wszystkie telegramy o jednakowej treści wydawane są jeden po drugim.

(254) (3) Urząd strony przeciwnej winien być uprzedzony przy wydawaniu telegramów o jednakowej treści przez podanie następującej uwagi: "Altention voici cinq mêmes textes" (Uwaga - tu pięć telegramów o jednakowej treści),

(255) (4) Gdy urząd odbiorczy może odbierać na taśmie perforowanej, należy zawczasu uprzedzić go o zamierzonem wydawaniu telegramów z jednakową treścią, aby umożliwić mu odbiór na taśmie.

(256) § 8. (1) Przy wydawaniu telegramu, który zawiera ponad 50 wyrazów, po każdym pięćdziesiątym wyrazie wydaje się znak równania, zaznaczający ustęp o 50 wyrazach.

(257) (2) Na aparatach morsa i przy odbiorze słuchowym urzędnik przyjmujący telegram odtwarza znak równania tylko w telegramach przechodnich (tranzytowych), natomiast w telegramach wchodzących po każdym pięćdziesiątym wyrazie stawia tylko małą kreskę orjentacyjną.

(258) (3) Na aparatach drukujących urzędnik w urzędzie tranzytowym pozostawia nadal znak równania; natomiast w urzędzie miejsca przeznaczenia znak równania skreśla się, a po każdym pięćdziesiątym wyrazie stawia się małą kreskę orjentacyjną.

(259) (4) Znaku równania, oznaczającego ustęp o 50 wyrazach, nie należy zamieszczać na odbitce wręczanej adresatowi.

(260) § 9. Z wyjątkiem ruchomych stacyj radiotelegraficznych, żaden urząd nie może odmawiać przyjęcia proponowanych mu telegramów, bez względu na ich miejsce przeznaczenia. Jednak w razie oczywistej omyłki, co do kierunku telegramu lub innych rażących nieprawidłowości, urzędnik przyjmujący zwraca na to uwagę stronie przeciwnej. Gdy ta ostatnia nie uwzględnia poczynionej uwagi, to po przyjęciu telegramu należy wysłać odpowiednią notę służbową, a wówczas urząd, który nie uwzględnił zwróconej mu uwagi, musi dać sprostowanie błędu również w formie noty służbowej.

(261) § 10. Nie należy odmawiać ani opóźniać przyjęcia telegramu z powodu jakichkolwiek nieprawidłowości w uwagach służbowych, w płatnej wskazówce służbowej lub pewnych częściach adresu czy treści. Telegram taki należy przyjąć, później zaś w razie potrzeby zażądać od urzędu nadawczego sprostowania notą służbową, według postanowień art. 79.

(262) § 11. W korespondencji służbowej, dotyczącej eksploatacji przewodów, należy o ile można używać skrótów, zawartych w załączniku 1, załączonym do niniejszego Regulaminu.

(263) § 12. (1) Doniesienia i noty służbowe między telegramami, gdy wymiana odbywa się seriami, oddziela się od telegramów w sposób następujący:

(264) a) Mors i Wheatstone. Daje się dwukrotnie

litery "AY" przed i po doniesieniu lub nocie.

Przykład: AYAY w 187 powtórzcie ... AY AY.

(265) b) Aparaty drukujące. Daje się podwójny nawias przed i po doniesieniu lub nocie.

Przykład: ((en 187 répétez)) (w 187 powtórzcie ....).

(266) (2) W razie konieczności wstrzymania wydawania strony przeciwnej lub sektora sprzężonego, przy pracy na anaratach wielokrotnych - postępuje się w sposób następujący:

(267) a) Mors zwykły (simplex). Daje się szereg kropek, aż do przerwania

wydawania.

(268) b) Mors przeciwsobny (duplex) i Wheatstone przeciwsobny (duplex).

Daje się litery "STP", aż do przerwania wydawania.

(269) c) Juz zwykły (simplex). Daje się dwie lub trzy dowolne litery w odpowiednich

odstępach jedna od drugiej.

(270) d) Juz przeciwsobny (duplex). Daje się "białe pole cyfrowe" i "znak zapytania"

naprzemian, jedno po drugiem, aż do przerwania wydawania.

(271) e) Aparaty wielokrotne zwykłe i przeciwsobne (duplex). Daje się szereg liter

"P" albo "%" aż do przerwania wydawania.

(272) f) Aparaty arytmiczne - Daje się "znak akustyczny", aż do przerwania

wydawania.

(273) g) Simens. Daje się specjalny znak "wstrzymać", aż do przerwania wydawania.

Artykuł  38.

Wydawanie pojedynczych telegramów na zmianą.

(274) § 1. Dwa urzędy w relacji bezpośredniej, obsługiwane zapomocą aparatu morsa lub z odbiorem słuchowym, wymieniają między sobą telegramy na zmianę w kolejności, ustalonej przepisami artykułu 36.

(275) § 2. Przy wydawaniu na zmianę telegramów wyższej kategorji nie wlicza się w kolejkę.

(276) § 3. Urząd, który ukończył wydawanie telegramów, ma prawo wydawać dalej, gdy ma u siebie telegram, któremu przysługuje prawo pierwszeństwa przed telegramem strony przeciwnej chyba, że ta ostatnia już rozpoczęła swój telegram.

Jednak i telegram rozpoczęty należy przerwać, gdy należy nadać telegram SVH lub inny telegram bezwzględnie pilny.

(277) § 4. Przy wydawaniu na zmianę, gdy jeden urząd skończył wydawanie, wówczas drugi, który odbierał, zaczyna zkolei swoje wydawanie; gdy jednak ten drugi nie ma nic do wydania, pierwszy pracuje dalej. Gdy tak jeden, jak i drugi, nie mają nic do wydania, daje się znak ukończenia pracy.

Artykuł  39.

Wydawanie na zmianę serjami; nieprzerwane wydawanie serjami.

(278) § 1. Na aparatach szybkopiszących, gdy obie strony mają po kilka telegramów, wymiana odbywa się serjami. Ten system znajduje zastosowanie również przy wymianie na aparatach morsa i przy odbiorze słuchowym, po wspólnem porozumieniu między obu urzędami i gdy to jest usprawiedliwione rozmiarami ruchu.

(279) § 2. Telegramy jednej serji uważane są za jedną całość. Jednakże przyjętych telegramów nie zatrzymuje się na aparacie aż do końca serji, lecz odsyła się każdy prawidłowo przyjęty telegram z chwilą, gdy rozpoczęto przyjmowanie następnego telegramu lub też po upływie okresu czasu równającego się przyjęciu jednego telegramu przeciętnej długości.

(280) § 3. Gdy dwa urzędy posiadają między sobą dwa połączenia, z których jedno przeznaczone jest do wydawania, a drugie do przyjmowania lub też, gdy obustronna wymiana odbywa się równocześnie, wówczas wydawanie odbywa się bez przerwy, lecz po każdym dziesiątym telegramie oznacza się koniec serji, chyba, że oba urzędy, na mocy uprawnień wynikających z artykułu 40, zastosowały u siebie odrębną, nieprzerwaną numerację telegramów.

(281) § 4. (1) Każda seria zawiera najwyżej pięć telegramów przy wymianie na aparatach morsa i przy odbiorze słuchowym i najwyżej dziesięć przy wymianie na aparatach szybkopiszących. Przy pracy na zmianę każdy telegram, który zawiera ponad 100 słów na aparatach morsa, ponad 150 przy odbiorze słuchowym, albo ponad 200 na aparatach szybkopiszących, liczy się za jedną serję lub kończy rozpoczętą serję.

(282) (2) Również przy wydawaniu na zmianę serjami, urząd wydający kończy rozpoczętą serję, gdy pozostają mu tylko telegramy niespieszne lub inne, niższej kategorji; rozpoczyna on znów wydawanie wówczas, gdy strona przeciwna nie ma już żadnych telegramów wyższej kategorji.

Artykuł  40.

Wydawanie przy zastosowaniu numerów seryjnych.

(283) § 1. (1) Każdy Zarząd ma prawo oznaczać numerami seryjnemi telegramy, które mają być wydane na linjach międzynarodowych. Zarząd, któryby zechciał wykorzystać to uprawnienie, w każdym przypadku zawiadamia o swym zamiarze zainteresowane Zarządy.

(284) (2) Jednakże wykorzystanie tego uprawnienia nie narzuca Zarządowi, do którego należy urząd przyjmujący, obowiązku stosowania przepisów odrębnych, podanych w §§ 7, 8 i 9, co do wymiany potwierdzenia odbioru. W takich razach, na życzenie zainteresowanego Zarządu, obowiązują postanowienia artykułu 45.

(285) § 2. Numer seryjny albo daje się na początku nagłówka, z zachowaniem numeru nadawczego, albo też daje się go wzamian numeru nadawczego. Zarządy, każdy w swoim zakresie, wydają w tym przedmiocie zarządzenia, które dla nich są najdogodniejsze, lecz są obowiązane donieść innym zainteresowanym Zarządom, jaki system postanowiły wprowadzić u siebie.

(286) § 3. (1) Przy zastosowaniu numerów seryjnych wszystkie telegramy otrzymują numery kolejne i tworzą jedną nieprzerwaną serję. Na aparatach wielokrotnych każdy sektor posiada odrębną serję, która odróżnia się od seryj innych sektorów tylko cyfrą, oznaczającą dany sektor. Nigdy nie należy oznaczać sektora literą.

(287) (2) Jedynie tylko telegramy przyjęte i odtelegrafowane zapomocą taśmy perforowanej oznaczone są literą, która odróżnia je od telegramów innych seryj.

(288) (3) Telegramy z prawem pierwszeństwa oznacza się, w celu odróżnienia ich od innych, literą X zamieszczoną na początku nagłówka telegramu.

(289) § 4. (1) Każda nowa serja numerów rozpoczyna się codziennie o ustalonej godzinie, co do której porozumiały się oba zainteresowane urzędy.

(290) (2) Odnośne urzędy umawiają się uprzednio, czy będą rozpoczynały codziennie nową serję od numerów 1, 2001 i t. d., czy też nowa seria będzie się zaczynała jakim innym numerem, któryby wówczas podawał codziennie urząd przyjmujący urzędowi wydającemu przed rozpoczęciem nowej serji.

(291) § 5. (1) Gdy zachodzi konieczność skierowania telegramów drogą okrężną, a ich numery seryjne nie mogą być już zmienione, ponieważ taśmy zostały już perforowane, wówczas urząd, który jest zmuszony uciec się do drogi okrężnej, notą służbową uprzedza zarówno urząd, do którego telegramy powinny były być pierwotnie wydane, jak i urząd, do którego je wydaje. Urząd oddawczy, do którego telegramy powinny być wydane, skreśla z wykazu numery telegramów, które według otrzymanego doniesienia skierowano drogą okrężną.

(292) (2) We wszystkich innych przypadkach telegramy kierowane drogą okrężną otrzymują nowe numery seryjne.

(293) § 6. Gdy urząd oddawczy spostrzeże brak któregokolwiek numeru seryjnego - zawiadamia o tem niezwłocznie urząd wydający w celu odszukania brakującego numeru.

(294) § 7. Z wyjątkiem przypadku przewidzianego w § 1 (2), gdy telegramy są oznaczone numerami seryjnemi, potwierdzenie odbioru (LR) daje się tylko na żądanie strony wydającej telegramy. Wówczas takie potwierdzenie odbioru otrzymuje postać następującą:

"LR 683 manque 680 en depôt 665" (To potwierdzenie odbioru zawiera ostatnio otrzymany numer 683 brakujący numer 680 i numer 665 odłożony).

(295) § 8. (1) Jednakże po wydaniu telegramu przekazowego lub serji telegramów przekazowych, urzędnik wydający winien niezwłocznie zażądać potwierdzenia odbioru.

(296) (2) Wówczas potwierdzenie odbioru otrzymuje postać następującą;

"LR 683 mdts (przekazy) 681, 682, 683".

(297) § 9. Potwierdzenie odbioru, przewidziane w § 7, daje się przy zamknięciu czynności, a ponadto zawsze o godzinie 24-ej, gdy czynności trwają bez przerwy. Urzędnik dający potwierdzenie dodaje po "LR" słowo "clotûre" (zamknięcie).

Artykuł  41.

Wydawanie nagłówka.

(298) Po zgłoszeniu się urzędu wywoływanego (co do aparatów arytmicznych - patrz artykuł 37 § 2) urząd wywołujący wydaje dane służbowe, które stanowią nagłówek telegramu:

(299) a) Literę B, lecz tylko przy wymianie na aparatach morsa i przy odbiorze

słuchowym i, gdy urząd wydający telegramy pracuje bezpośrednio z urzędem miejsca przeznaczenia;

(300) b) Numer seryjny telegramu, o ile oznacza on kolejny numer telegramu i gdy

nie jest zamieszczony wzamian i na miejscu numeru nadawczego;

(301) c) (1) Rodzaj telegramu, oznaczony zapomocą jednego z następujących

skrótów:

SVH Telegram dotyczący bezpieczeństwa życia ludzkiego w żegludze morskiej lub powietrznej.

S Telegram państwowy.

SCDE Telegram państwowy w języku umówionym

F Telegram państwowy, dla którego nadawca zrzekł się pierwszeństwa.

FCDE Telegram państwowy w języku umówionym bez prawa pierwszeństwa przy wydawaniu.

A Telegram służbowy lub nota służbowa zwykła.

AD Telegram służbowy pilny lub nota służbowa pilna.

ADG Telegram służbowy, dotyczący uszkodzenia przewodów.

ST Płatna nota służbowa.

RST Odpowiedź na płatną notę służbową.

MDT Telegram przekazowy.

OBS Telegram meteorologiczny.

D Telegram prywatny pilny.

PU Telegram częściowo pilny.

CR Potwierdzenie odbioru.

CDE Telegram w języku umówionym.

(302) (2) Nie oznacza się rodzaju telegramu przy innych telegramach, które nie zostały wymienione w podanym wyżej ustępie c) 1).

(303) (3) Gdy urząd pośredniczący (tranzytowy) lub urząd miejsca przeznaczenia stwierdzi w jakimś telegramie w języku umówionym brak uwagi "CDE"- powoduje dodanie jej, w razie potrzeby w porozumieniu z urzędem nadawczym;

(304) d) Nazwę urzędu miejsca przeznaczenia, lecz tylko wówczas, gdy to jest

telegram dotyczący bezpieczeństwa życia ludzkiego, nota służbowa, płatna nota służbowa lub potwierdzenie odbioru:

(305) e) (1) Nazwę urzędu nadawczego, uzupełnioną w razie potrzeby dodatkowem

określeniem, które odróżnia dany urząd od innych urzędów w tej samej miejscowości (np.: Berlin Fd). Nazwę urzędu należy wydąć tak, jak została zamieszczona w pierwszej kolumnie Międzynarodowego spisu urzędów; nazwy tej skracać nie można. Gdy nazwa składa się z kilku wyrazów, to łączyć je można tylko pod warunkiem, że połączenie ich w jeden wyraz nie zniekształca nazwy.

Przykład: La Union - a nie Launion, S. Albans d'Ay - a nie Salbansday.

(306) (2) Gdy urząd nadawczy jest oznaczony poza nazwą jeszcze liczbą, naprzykład:

Berlin 19, to przy wydawaniu nazwę urzędu oddziela się od tej liczby kreską ułamkową. (Przykład: Berlin/19). Na aparatach morsa lub dla odbioru słuchowego tę liczbę wydaje się bez kreski ułamkowej i w pełnej formie (nieskróconej) bezpośrednio po nazwie urzędu.

(307) (3) Gdy otwarcie urzędu nadawczego nie zostało jeszcze ogłoszone przez Biuro

Związku, należy przy nazwie urzędu podać nazwę prowincji i kraju, w którym leży dany urząd;

(308) f) Numer telegramu (numer nadawczy albo numer seryjny);

(309) g) Liczbę wyrazów (art. 22);

(310) h) (1) Datę i czas nadania telegramów zapomocą dwu grup cyfrowych, z

których pierwsza wskazuje dzień i miesiąc, a druga - godzinę i minuty zapomocą czterech cyfr (0001 do 2400).

(311) (2) W krajach, które nie wprowadziły 24-godzinnego podziału doby, godziny

mogą być podane zapomocą cyfr 1 - 12. Wówczas do godziny dodaje się litery m lub s (matin - rano, soir - wieczór);

(312) i) Drogę, którą należy skierować telegram, o ile jest podana. Jednak, co się

tyczy telegramów otrzymanych, podawanie drogi przy dalszem wydawaniu telegramu w obrębie kraju przeznaczenia nie jest obowiązujące;

(313) j) Inne uwagi służbowe.

Artykuł  42.

Wydawanie innych części telegramu.

(314) § 1. Po wyszczególnionym wyżej nagłówku następuje z kolei wydawanie płatnych wskazówek służbowych, adresu, treści, podpisu oraz, w razie potrzeby, zaświadczenia podpisu. Wyrażenia, obliczone za jeden wyraz i połączone przez urzędnika ratyfikującego telegram (art. 19 § 2), należy wydawać jako jeden wyraz.

(315) § 2. (1) Przy wymianie telegramów między dwoma krajami w relacjach bezpośrednich, nazwę urzędu miejsca przeznaczenia można wydawać w formie skróconej, według umowy między zainteresowanemi Zarządami i, gdy to jest miejscowość ogólnie znana.

(316) (2) Wybrane skróty nie mogą odpowiadać żadnej nazwie urzędu, zamieszczonej w Międzynarodowym spisie urzędów. W telegramach przekazowych skrótów używać nie można.

Artykuł  43.

Sprawdzanie liczby wyrazów wydanych.

(317) § 1. Natychmiast po otrzymaniu każdego telegramu urzędnik, który go otrzymał, sprawdza, czy liczba otrzymanych wyrazów zgadza się z liczbą podaną w nagłówku. Gdy liczba wyrazów jest podana w formie ułamka, to sprawdzenie, o ile niema widocznej omyłki, dotyczy tylko istotnej liczby wyrazów lub grup.

(318) § 2. (1) Gdy urzędnik stwierdzi różnicę między liczbą wyrazów podaną w nagłówku, a liczbą wyrazów otrzymanych w telegramie, zwraca na to uwagę stronie przeciwnej, podając otrzymaną liczbę wyrazów, poczem powtarza pierwszą literę każdego wyrazu i pierwszą cytrę każdej liczby. (Przykład: 17 j c r b 2 d...i t. d.). Gdy urzędnik wydający telegram omylił się poprostu w nagłówku, to odpowiada: "admis" (zgoda) i podaje właściwą liczbę wyrazów (przykład: 17 admis); o ile jednak tak nie jest, sprawdza ustęp, w którym znajduje się błąd, podług otrzymanych początkowych liter. W obu przypadkach przerywa w razie potrzeby stronie przeciwnej wydawanie, z chwilą gdy jest w możności sprostować lub potwierdzić liczbę wyrazów.

(319) (2) Przy telegramach o znacznej liczbie wyrazów, w których każdy ustęp o 50 wyrazach zakończono znakiem równania, urzędnik przyjmujący powtarza początkowe litery tylko tego ustępu w którym znaleziono błąd.

(320) (3) Gdy ta różnica nie wynika z błędnego wydania telegramu, sprostowanie podanej liczby wyrazów może być uskutecznione tylko za obopólną zgodą urzędów, uzyskaną w razie potrzeby przy pomocy noty służbowej. Gdy do takiej zgody nie doszło, obowiązuje narazie podana przez urząd nadawczy liczba wyrazów, a telegram wydaje się dalej z uwagą służbową "rectification suivra constaté... mots" (sprostowanie nastąpi, stwierdzono.. wyrazów) Powyższą uwagę służbową wyraża się w formie skróconej = CTF.. mots = (wyrazów), której znaczenie zamieszcza urząd miejsca przeznaczenia na odbitce wręczanej adresatowi.

(321) § 3. Powtórzenia żąda się i daje w formie krótkiej i jasnej.

Artykuł  44.

Powtarzanie z urzędu. Sprawdzanie.

(322) § 1. W razie wątpliwości, co do dokładności wydania lub odbioru telegramu, urzędnicy mogą dawać lub żądać powtórzenia częściowego lub pełnego telegramu, który wydali lub przyjęli. Częściowe powtórzenie w wymianie telegramów państwowych w języku jawnym i telegramów przekazowych jest obowiązkowe. W takich telegramach powtarza się wszystkie cyfry oraz imiona własne i ewentualnie wyrazy wątpliwe. Pełne powtórzenie obowiązuje dla telegramów państwowych i służbowych w języku tajnym (art. 57 § 3).

(323) § 2. (1) Przy wydawaniu na zmianę pojedynczych telegramów na aparatach morsa i przy odbiorze słuchowym powtórzenie z urzędu, jak również ewentualne sprawdzenie, uskutecznia urzędnik przyjmujący telegram. Jeżeli powtórzenie z urzędu lub sprawdzenie urzędnik wydający telegram sprostował - sprostowane wyrazy lub cyfry winien powtórzyć urzędnik przyjmujący telegram. Gdy tego nie uczynił, powtórzenia sprostowania winien domagać się urzędnik, który wydał telegram. Na tych samych aparatach przy wymianie seriami jak również na aparatach szybkopiszących, powtórzenie z urzekł lub sprawdzenie uskutecznia urzędnik wydający, bezpośrednio po wydaniu telegramu. Gdy urzędnik przyjmujący telegram stwierdzi różnicę między samym telegramem, a danem na końcu powtórzeniem - zwraca na to uwagę stronie przeciwnej, powtarzając wątpliwe ustępy uzupełnione znakiem zapytania; powtarza również w razie potrzeby wyraz przed i po wątpliwym wyrazie.

(324) (2) Na linjach eksploatowanych zapomocą aparatów przeciwsobnych (duplex) lub zapomocą aparatów pozwalających na obustronną pracę, pełne powtórzenie telegramów, zawierających ponad 100 wyrazów, uskutecznia urzędnik przyjmujący. Ta zasada nie obowiązuje na linjach eksploatowanych zapomocą aparatów Wheatstone'a. Przy wydawaniu na aparatach z taśmą perforowaną, dla powtórzenia należy użyć nowej taśmy, gdy czynność tę uskutecznia urzędnik wydający.

(325) § 3. Przy pracy na aparatach morsa lub przy odbiorze słuchowym powtórzenie z urzędu zawiera obowiązkowo wszystkie cyfry w adresie, treści i podpisie.

(326) § 4. Przy powtarzaniu liczb z ułamkiem - w celu uniknięcia wszelkich możliwych nieporozumień, należy podać przed ułamkiem lub po nim na aparatach morsa specjalny znak (. - .. -), a na aparatach drukujących - znak równania (=).

Przykłady: Liczbę 1 1/16 powtarza się 1 ∙ - ∙ ∙ - 1/16 lub 1 = 1/16, aby nie przeczytać 11/16; liczbę 3/4 8 powtarza się 3/4 ∙ - ∙ ∙ - 8 lub 3/4 = 8, aby nie przeczytać 3/48; liczbę 2 1/2 2 powtarza się 2 ∙ - ∙ ∙ - 1/2 ∙ - ∙ ∙ - 2 lub 2 = 1/2 = 2, aby nie przeczytać 21/22.

(327) § 5. Powtórzenie z urzędu nie może być pod żadnym pozorem opóźnione ani przerwane.

Artykuł  45.

Potwierdzenie odbioru.

(328) § 1. Po sprawdzeniu liczby wyrazów, sprostowaniu możliwych błędów oraz w razie potrzeby powtórzeniu z urzędu, urząd przyjmujący daje urzędowi wydającemu potwierdzenie odbioru telegramu lub telegramów, które tworzą serję.

(329) § 2. (1) Potwierdzenie odbioru jednego tylko telegramu wyraża się literą R i numerem przyjętego telegramu, naprzykład "R 436".

(330) (2) Gdy w grę wchodzi telegram przekazowy, potwierdzenie odbioru wyraża się w sposób następujący: "R 436 mdt" (przekaz).

(331) § 3. (1) Po przyjęciu serji telegramów daje się literę R wraz z liczbą przyjętych telegramów oraz numer pierwszego i ostatniego telegramu w serji, naprzykład: "R 5.157.980".

(332) (2) Gdy w serji znajdują się telegramy przekazowe, potwierdzenie odbioru uzupełnia się podaniem numerów telegramów przekazowych, a mianowicie: "R 5.157.980 - y compris (w tem) 13 mdt 290 mdt".

(333) § 4. Przy wydawaniu z zastosowaniem numerów seryjnych, potwierdzenie odbioru daje się według formy i warunków przewidzianych w §§ 7, 8 i 9 artykułu 40, z zastrzeżeniem wyjątku zawartego w § 1 (2) tegoż artykułu.

Artykuł  46.

Postępowanie z telegramami zniekształconemu

(334) § 1. Sprostowania i wyjaśnienia, dotyczące telegramów już wydanych dalej przez stronę przeciwną, uskutecznia się zapomocą pilnej noty służbowej (AD).

(335) § 2. (1) Telegramy nawet z widocznemi omyłkami nie mogą być zatrzymane, o ile sprostowanie nie może nastąpić w krótkim czasie. Należy je przeto wydawać dalej bez opóźnienia z uwagą służbową "CTF" zamieszczoną na końcu nagłówka. Tę uwagę uzupełnia się objaśnieniem co do szczegółów sprostowania, naprzykład: "CTF 4" oznacza iż 4-te słowo będzie sprostowane. Niezwłocznie po wydaniu dalej telegramu żąda się jego sprostowania pilną notą służbową (AD).

(336) (2) Spóźnione sprostowania należy obowiązkowo uskuteczniać pilną notą służbową (AD).

(337) § 3. Gdy zdarzy się, iż wskutek przerwy połączenia lub z innego powodu nie można wydać lub przyjąć powtórzenia albo potwierdzenia odbioru, okoliczność ta nie przeszkadza urzędowi, który przyjął telegramy, wydać ich dalej z zastrzeżeniem, w razie potrzeby, ewentualnego sprostowania przez zamieszczenie na końcu nagłówka uwagi służbowej "CTF".

(338) § 4. W razie przerwy połączenia urząd odbiorczy daje natychmiast potwierdzenie odbioru, a w razie potrzeby prosi o dokończenie rozpoczętego telegramu bądź na innym bezpośrednim, będącym w ruchu, przewodzie - bądź, gdy takiego przewodu niema, zapomocą pilnej noty służbowej (AD), którą wysyła najdogodniejszą dostępną drogą.

(339) § 5. Skasowanie rozpoczętego telegramu należy zawsze załatwiać notą służbową pilną (AD).

(340) § 6. (1) Gdy wydanie telegramu nie mogło być ukończone lub, gdy potwierdzenia odbioru nie otrzymano we właściwym czasie, telegram wydaje się powtórnie z uwagą służbową "Ampliation" (duplikat) z wyjątkiem telegramu przekazowego [art. 48 § 3 (2)].

(341) (2) Gdy to powtórne wydanie telegramu uskuteczniono inną drogą niż pierwotna - jedynie duplikat może być zamieszczony w rachunkach międzynarodowych. Urząd wydający zawiadamia wówczas zainteresowane urzędy notą służbową o wykreśleniu pierwotnego telegramu z rachunków międzynarodowych.

ROZDZIAŁ  XI.

NADAWANIE KIERUNKU TELEGRAMOM.

Artykuł  47.

Droga, którą należy skierować telegram.

(342) § 1. Nadawca może wskazać drogę, jaką ma być skierowany jego telegram, stosując się do przepisów artykułów 27 § 6, 28 § 3 oraz do przepisów §§ 2 do 7, które podano niżej.

(343) § 2. Drogi, któremi może być skierowany telegram, wskazuje się w formie zwięzłych lub skróconych określeń, ustalonych na mocy wspólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów. Jedynie te ustalone określenia mogą mieć zastosowanie; dowolne skróty nie są dozwolone.

(344) § 3. Nadawca, który chce wskazać drogę telegramu, zamieszcza na oryginale odpowiednią wskazówkę. Nadawca może również podać tylko pewien odcinek drogi.

(345) § 4. Gdy nadawca wskazał drogę telegramu, zainteresowane urzędy obowiązane są zastosować się do podanych wskazówek, chyba, że podana droga byłaby przerwana albo stale obciążona. W takich razach nadawca nie ma prawa wnosić zażalenia przeciwko użyciu innej drogi.

(346) § 5. Jeżeli zaś przeciwnie, nadawca nie wskazał żadnej drogi - o wyborze jej decydują urzędy, od których drogi się rozchodzą.

(347) § 6. Gdy za jednakową opłatą telegram może być skierowany różnemi drogami eksploatowanemi przez jeden i ten sam Zarząd, wówczas Zarząd ten sam decyduje o wyborze drogi dla korespondencji prywatnej, najdogodniejszej dla nadawców, którzy wówczas nie mogą żądać specjalnego zastosowania jednej z tych dróg.

(348) § 7. (1) Gdy telegram może być wydany drogą przewodową lub radjową, to bez względu na to, czy te drogi eksploatuje jeden i ten sam Zarząd, czy nie - nadawca ma prawo żądać, aby jego telegram wydano albo drogą przewodową, albo drogą radjową, wpisując na oryginale telegramu odpowiednią uwagę. Tę uwagę traktuje urząd telegraficzny jako wskazanie drogi telegramu (art. 41 lit. i). Zamieszcza się ją przy końcu nagłówka i wydaje w jednej z dwu następujących form:

"Fil" (przewód), gdy nadawca żąda wydania telegramu drogą przewodową;

"Anten" (antena), gdy nadawca żąda wydania telegramu drogą radjową.

Uwagi te urzędnik obliczający wpisuje na oryginale telegramu.

Uwagi te zachowuje się aż do miejsca przeznaczenia.

(349) (2) Telegramy państwowe, które na żądanie nadawcy mają oznaczoną drogę przewodową, pod żadnym pozorem nie mogą być wydawane drogą radjową, chyba, że nadawca należycie poinformowany zezwoli na wydanie telegramu drogą radjową.

(350) (3) Telegramy państwowe, które na żądanie nadawcy mają oznaczoną drogę radjową, pod żadnym pozorem nie mogą być wydawane drogą przewodową, chyba, że nadawca należycie poinformowany zezwoli na wydanie telegramu drogą przewodową.

(351) (4) Inne telegramy, które mają oznaczoną drogę przewodową, wydaje się drogą radjową tylko wówczas, gdy komunikacja przewodowa jest przerwana, a przywrócenia jej nie należy się spodziewać w najbliższej przyszłości.

(352) (5) Odwrotnie, inne telegramy, które w myśl życzenia nadawcy mają oznaczoną drogę radjową, wydaje się drogą przewodową tylko wówczas, gdy komunikacja radjową jest przerwana, a przywrócenia jej nie należy się spodziewać w najbliższej przyszłości.

ROZDZIAŁ  XII.

PRZERWA KOMUNIKACJI TELEGRAFICZNEJ.

Artykuł  48.

Droga okrężna. Przepisy ogólne.

(353) § 1. (1) Gdy przy wydawaniu telegramu normalna komunikacja telegraficzna zostanie przerwana, urząd, poza którym powstała przerwa lub urząd położony od tegoż bardziej wstecz, o ile posiada okrężną drogę telegraficzną, kieruje natychmiast telegram na tę drogę [art. 86 § 5 (3) i 6) ], lub też, w braku takiej drogi, wysyła go pocztą (o ile to możliwe listem poleconym] lub też przez posłańca. Wszelkie koszty, związane z przesłaniem telegramu, przekraczające koszt przesłania telegraficznego, ponosi urząd, który telegram w ten sposób przesyła. Telegram wysłany pocztą winien być opatrzony uwagą "télégramme-exprès".

(354) (2) W wyjątkowych wypadkach dozwolone jest również wydawanie telegramu przez telefon. Jednak do tego sposobu można się uciec tylko w razie uprzedniej umowy między zainteresowanemi Zarządami.

(355) (3) Telegramy wydawane w warunkach przewidzianych w niniejszym artykule drogą telegraficzną winny być oznaczone uwagą "dévie" (skierowany drogą okrężną) z podaniem nazwy urzędu, który skierował telegram na drogę okrężną. Uwagę tę umieszcza się na końcu nagłówka, po wskazówce właściwej drogi, o ile była podana.

(356) § 2. (1) Wszelako telegramy wysyła się drogą droższą tylko wówczas, gdy nadane zostały lub nadeszły do urzędu, który zmuszony jest wydać je dalej w nieprzekraczalnym terminie 24 godzin od zawiadomienia o przerwie komunikacji.

(357) (2) Wydanie pierwszego telegramu z uwagą "dévie" (art. 86 § 5) uważa się za równoznaczne 2 urzędowem zawiadomieniem o przerwie.

(358) § 3. (1) Urząd, który wydaje telegram nie drogą telegraficzną, lecz w inny sposób, przesyła go zależnie od miejscowych warunków, bądź do najbliższego urzędu telegraficznego celem dalszego odtelegrafowania, bądź do urzędu przeznaczenia, bądź też wprost do samego adresata, gdy telegram jest już w kraju przeznaczenia. Z chwilą przywrócenia komunikacji telegram wydaje się drogą telegraficzną powtórnie, chyba, że uprzednio otrzymano już potwierdzenie odbioru lub, gdyby wskutek wyjątkowego nawału korespondencji powtórne wydawanie ujemnie wpływało na całość wymiany telegraficznej (art. 49 § 7).

(359) (2) Gdy chodzi o telegram przekazowy, to o wydaniu duplikatu zawiadamia się notą służbową, która wyjaśnia, iż przekaz ten był już raz wydany, przyczem wskazuje się jego poprzednią drogę.

Artykuł  49.

Okrężne dosyłanie telegramów pocztą.

(360) § 1. Do telegramów, które z tego czy innego powodu przesyła się do urzędu telegraficznego pocztą, należy dołączyć ich wykaz z kolejną numeracją. Jednocześnie z wysłaniem telegramu, o ile stan ko munikacji na to pozwala, urząd, który wysyła telegramy, zawiadamia o tem notą służbową urząd, który telegramy odbierze. W nocie wykazuje się liczbę telegramów i godzinę wysiania.

(361) § 2. Z nadejściem odsyłki odnośny urząd sprawdza, czy liczba telegramów zgadza się 7 liczbą zapowiedzianą. Po sprawdzeniu liczby telegramów urząd potwierdza odbiór na dołączonym wykazie i zwraca go niezwłocznie urzędowi, który go nadesłał. Po przywróceniu komunikacji telegraficznej, urząd ponawia potwierdzenie odbioru notą służbową, która brzmi, jak następuje: "Reçu 63 télégramnies conformément au bordereau Nr. 18 du 30 mars" (otrzymano 63 telegramy zgodnie z wykazem Nr. 18 z 30 marca).

(362) § 3. Postanowienia zawarte w poprzednim paragrafie należy stosować również i w tym wypadku, gdy urząd telegraficzny otrzymuje pocztą przesyłkę z telegramami bez uprzedniego zawiadomienia.

(363) § 4. Gdy zapowiedziana odsyłka nie nadeszła z wskazaną pocztą, należy o tem niezwłocznie zawiadomić urząd wysyłający. Ten urząd winien, zależnie od warunków, bądź wydać niezwłocznie telegramy drogą telegraficzną, gdy komunikację już przywrócono, bądź wysłać ponownie pocztą duplikaty telegramów przy użyciu dowolnego środka transportu.

(364) § 5. Gdy na podstawie artykułu 48 § 3 (1) telegram wysyła się bezpośrednio do adresata - do telegramu należy dołączyć notę o przerwie w komunikacji telegraficznej.

(365) § 6. Urząd, który w drodze telegraficznej wydaje telegramy wysłane poprzednio pocztą, zawiadamia o tem urząd, do którego wysiano telegramy, notą służbową według następującego wzoru:

"Berlin Paris 15 1045 (data i godzina)

"télégrammes NN ..... réexpédiés par ampliation" (telegramy Nr. Nr. ..... wysłane jako duplikaty).

(366) § 7. Telegraficzne powtórzenie telegramów, o którem mowa w art. 48 § 3 i w niniejszym artykule § 6, należy oznaczać uwagą służbową "Ampliation" (duplikat), którą wydaje się na końcu nagłówka.

(367) § 8. Taką samą uwagę służbową zamieszcza się w nagłówku telegramów, wydawanych po raz drugi.

ROZDZIAŁ  XIII.

SKASOWANIE TELEGRAMU.

Artykuł  50.

Skasowanie przed wydaniem lub podczas przesyłania.

(368) § 1. Nadawca telegramu lub jego pełnomocnik mogą po wylegitymowaniu się wstrzymać wydanie i doręczenie telegramu, o ile jeszcze nie jest zapóźno.

(369) § 2. Gdy nadawca kasuje swój telegram przed rozpoczęciem wydawania, pobraną należność zwraca mu się po potrąceniu opłaty nie przekraczającej jednego franka (1 fr.) na rzecz Zarządu, miejsca nadania.

(370) § 3. Gdy telegram został już wydany przez urząd nadawczy, nadawca może prosić o skasowanie telegramu tylko zapomocą płatnej noty służbowej, nadanej według postanowień art. 80, skierowanej do urzędu miejsca przeznaczenia. Nadawca obowiązany jest przytem uiścić opłatę za odpowiedź telegraficzną lub pocztową, według swego życzenia. Notę służbową o skasowaniu kieruje się w miarę możności z urzędu do urzędu, przez które przechodził dotyczący telegram, aż do urzędu przeznaczenia.

Gdy telegram został już doręczony, to adresata zawiadamia się o skasowaniu telegramu, o ile nota służbowa = ST = nie zawiera zarządzeń przeciwnych.

(371) § 4. Urząd, który kasuje telegram lub doręcza odbiorcy notę o skasowaniu telegramu, zawiadamia o tem urząd nadawczy. To zawiadomienie przez słowo - "annulé" (skasowany) lub "remis" (doręczony) wyjaśnia co się stało z telegramem, a więc, czy mógł być skasowany przed doręczeniem, czy też został już doręczony. Zawiadomienie to uskutecznia się w drodze telegraficznej, gdy nadawca przy nocie o skasowaniu zapłacił za odpowiedź telegraficzną; w razie przeciwnym zawiadomienie przesyła się pocztą, jako list opłacony.

(372) § 5. Gdy telegram został skasowany, zanim dotarł do urzędu miejsca przeznaczenia, urząd nadawczy zwraca nadawcy opłaty uiszczone za telegram zasadniczy, za notę służbową o skasowaniu i przypuszczalnie za zapłaconą odpowiedź telegraficzną, po potrąceniu z tych opłat stawek przypadających za istotnie przebyty odcinek drogi telegramu zasadniczego, noty służbowej o skasowaniu i ewentualnej odpowiedzi telegraficznej.

ROZDZIAŁ  XIV.

ZATRZYMANIE TELEGRAMÓW.

Artykuł  51.

Upoważnione urzędy. Zawiadamianie o zatrzymaniu.

(373) § 1. Kontrolę, przewidzianą w artykule 26 Konwencji, sprawują urzędy telegraficzne końcowe lub pośredniczące, z zastrzeżeniem odwołania do Zarządu centralnego, którego decyzja jest ostateczna.

(374) § 2. Wymiana telegramów państwowych, telegramów dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego i telegramów służbowych odbywa się na mocy prawa. Urzędy telegraficzne względem tych telegramów nie mają żadnego prawa kontroli.

(375) § 3. Telegramy adresowane do agencji telegraficznej pośredniczącej, o której powszechnie wiadomo, iż otwarto ją w celu ułatwienia osobom trzecim obejścia obowiązku uiszczania przy nadawaniu korespondencji pełnych opłat, które należałoby pobrać za bezpośrednie wydanie telegramów z urzędu nadawczego do właściwego miejsca przeznaczenia, gdyby tego pośrednictwa nie było, winny być zatrzymane przez urząd miejsca przeznaczenia, jednak z warunkiem natychmiastowego powiadomienia o tem urzędu nadawczego.

(376) § 4. (1) Zakłady i przedsiębiorstwa prywatne zobowiązują się zatrzymywać w swoich urzędach telegramy, które nadesłane zostały z zagranicy dla dalszego przesłania telegraficznie jakąkolwiek drogą (pocztową, telegraficzną, telefoniczną czy inną), mającą na celu uniknięcie pełnej opłaty telegraficznej za całą drogę.

(377) (2) O zatrzymaniu tych telegramów należy zawiadamiać Zarząd kraju nadania.

ROZDZIAŁ  XV.

DORĘCZENIE TELEGRAMÓW.

Artykuł  52.

Rozmaite sposoby doręczenia.

(378) § 1. Telegramy doręcza się według adresu bądź w miejscu zamieszkania (mieszkanie prywatne, biuro, zakład i t. d.), bądź po zgłoszeniu się adresata na poczcie (= GP =) lub w telegrafie (= TR =). Można je również wydawać adresatom przez telefon w przypadkach, przewidzianych w artykule 15 § 5, lub zapomocą prywatnych linij telegraficznych, na warunkach ustalonych przez Zarządy, które zezwalają na przesyłanie korespondencji w ten sposób.

(379) § 2. Telegramy doręcza się lub wysyła do miejsca przeznaczenia w kolejności otrzymania ich w urzędzie i według prawa pierwszeństwa, z wyjątkiem przypadków podanych w § 9 artykułu 76 i w § 12 artykułu 77.

(380) § 3. (1) Telegramy adresowane do mieszkania w miejscowości, którą obsługuje dany urząd, doręcza się podług adresu natychmiast. Jednak telegramów oznaczonych uwagą = Jour = (dzienny) nie doręcza się w nocy. Telegramy otrzymane w ciągu nocy nie są obowiązkowo i niezwłocznie doręczane, nawet podczas godzin urzędowania, o ile nie są zaopatrzone płatną wskazówką służbową = Nuit = (nocny).

(381) (2) Zarządy obowiązane są wprowadzić niezwłoczne doręczanie telegramów dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego w żegludze morskiej i powietrznej, jak również telegramów państwowych. Również obowiązane są wprowadzić niezwłoczne doręczanie telegramów prywatnych w godzinach, w których urząd jest czynny, nawet bez uwagi = Nuit =, gdy z ich treści urząd oddawczy wnioskuje, że są pilne.

(382) § 4. (1) Telegram odniesiony do mieszkania może być doręczony adresatowi, dorosłym członkom rodziny, każdej osobie ze służby, lokatorom lub gospodarzom lokalu, bądź też odźwiernemu hotelu lub domu, o ile adresat nie wyznaczył w drodze pisemnej specjalnego przedstawiciela do odbioru jego korespondencji albo sam nadawca, przez podanie przed adresem płatnej wskazówki służbowej "Mains propres" (do rąk własnych), albo = MP =, nie zastrzegł, aby telegram doręczono tylko samemu adresatowi. W takim razie wszelki inny sposób doręczenia (poczta, telefon, telegraf prywatny) jest wykluczony.

(383) (2) Wskazówkę "Mains propres" (do rąk własnych) urząd oddawczy zamieszcza w adresie telegramu w pełnem brzmieniu, dając posłańcowi pouczenie, jak ma postąpić.

(384) § 5. Nadawca może również żądać, aby telegram doręczono w stanie otwartym, wpisując przed adresem płatną wskazówkę służbową = Ouvert = (otwarty).

(385) § 6. Oba powyższe sposoby doręczania telegramów, jak: "do rąk własnych" i "otwarty" nie są obowiązujące dla Zarządów, które oznajmiły, że nie stosują tych sposobów doręczania.

(386) § 7. Telegramy, które mają być odebrane na poczcie ("poste restante") lub wysłane dalej pocztą, urząd telegraficzny oddawczy przesyła natychmiast na pocztę, według postanowień art. 62.

(387) § 8. Telegramy, adresowane "poste restante" lub doręczane za pośrednictwem poczty, co do sposobu doręczania i terminu przechowywania, podlegają tym samym przepisom, co i korespondencja pocztowa.

(388) § 9. Zarząd, któremu podlega urząd oddawczy, ma prawo pobierać od adresata specjalną dopłatę za doręczenie telegramów z wskazówką "poste restante" lub "télégraphe restant" (do odebrania na poczcie lub w telegrafie). Gdy adresat odmawia uiszczenia dopłaty, urząd pocztowy zawiadamia o tem urząd telegraficzny, a ten zawiadamia znów urząd nadawczy w celu pobrania dopłaty od nadawcy.

(389) § 10. Gdy telegram jest adresowany "télégraphe restant" (do odebrania w telegrafie) doręcza go się adresatowi lub jego upełnomocnionemu przedstawicielowi w okienku dla telegramów. Odbiorca na żądanie urzędu winien się wylegitymować.

(390) § 11. Telegramy, które mają być doręczone pasażerom statku po przybyciu do portu, doręcza się, o ile to możliwe, przed wylądowaniem. Gdy to jest niemożliwe lub połączone z kosztami (naprzykład: dojazd do statku), telegramy doręcza się przedstawicielowi właściciela statku.

Artykuł  53.

Niedoręczenie i późniejsze doręczenie.

(391) § 1. (1) Gdy telegram nie może być doręczony, urząd oddawczy wysyła niezwłocznie do urzędu nadawczego notę służbową, z podaniem przyczyny niedoręczenia, której treść brzmi następująco: =425 quinze Delorme 212 rue Nain (numer, data słowami i dosłowny adres telegramu zgodny z otrzymanem brzmieniem) refusé (odmówiono przyjęcia), destinataire inconnu (adresat nieznany), parti (wyjechał), (tu dodaje się ewentualnie "réexpédié poste à ....."), (odesłano pocztą do ....) (Art. 60 § 3), décédé (umarł), pas arrivé (nie przybył), adresse plus enregistrée (adres już nie zarejestrowany), lub - adresse non enregistrée (adres niezarejestrowany) i t. d. Adres powtórzony w nocie służbowej zawiera również nazwę urzędu miejsca przeznaczenia, gdy to uważa się za potrzebne. W razie potrzeby notę uzupełnia się podaniem przyczyny odmowy (art. 23 § 1) lub podaniem kosztów, które należałoby ściągnąć od nadawcy (art. 59 i 62).

(392) (2) O telegramach adresowanych "poste restante" lub "télégraphe restant", które nie zostały podjęte przez adresata, po upływie okresu przechowywania tych telegramów - nie wysyła się noty służbowej o niedoręczeniu. Jedynie tylko o niedoręczeniu telegramów, które zostały obciążone należnością, wysyła się zwykłym listem opłaconym zawiadomienie służbowe, zredagowane według postanowienia ustępu 1) niniejszego paragrafu.

(393) § 2. (1) Urząd nadawczy sprawdza zgodność adresu i gdy zauważy zniekształcenie wysyła natychmiast sprostowanie adresu notą służbowa, która brzmi, jak następuje: "425 quinze (numer, data słowami) pour (dla) ..... (podać sprostowany adres).

(394) (2) W razie potrzeby taka nota służbowa zawiera wskazówki mające na celu sprostowanie popełnionych błędów, jak naprzykład: "faites suivre à destination" (dosłać do miejsca przeznaczenia), "annulez télégramme" (skasować telegram) i t. d. W tym ostatnim przypadku urząd, który zarządził skasowanie, obowiązany jest sam wysłać telegram do właściwego miejsca przeznaczenia.

(395) (3) Gdy urząd nadawczy jest zamknięty w chwili nadejścia do ostatniego urzędu tranzytowego noty o niedoręczeniu, urząd tranzytowy sprawdza zgodność adresu z odbitką tranzytową telegramu pierwotnego i, stwierdziwszy błąd, wydaje sam do urzędu przeznaczenia sprostowanie, którego wzór podano w ustępie 1). Ponadto zawiadamia o tem przy pierwszej sposobności urząd nadawczy, komunikując mu brzmienie sprostowania.

(396) § 3. (1) Gdy adres nie został zniekształcony, urząd nadawczy, o ile to jest możliwe, powiadamia nadawcę o niedoręczeniu telegramu.

(397) (2) Niezakomunikowanie nadawcy o niedoręczeniu telegramu nic pociąga za sobą prawa do zwrotu opłaty uiszczonej za telegram.

(398) § 4. (1) Notę o niedoręczeniu telegramu dosyła się nadawcy telegraficznie tylko wówczas, gdy nadawca prosił, by nadchodzące pod jego adresem telegramy dosyłano mu drogą telegraficzną (art. 60). We wszystkich innych przypadkach notę o niedoręczeniu dosyła się nadawcy pocztą jako list opłacony, gdy adres nadawcy jest urzędowi wiadomy.

(399) (2) Dosłanie nadawcy noty o niedoręczeniu telegramu może być uskutecznione pocztą również i wówczas, gdyby doręczenie w inny sposób (naprzykład gdy chodzi o doręczenie na wsi) pociągało za sobą dodatkowy koszt, a pokrycie tego kosztu nie było pewne.

(400) § 5. Odbiorca noty służbowej o niedoręczeniu może uzupełnić, sprostować lub potwierdzić adres pierwotnego telegramu tylko na warunkach przewidzianych artykułem 80.

(401) § 6. (1) Gdy po wysłaniu noty o niedoręczeniu telegramu adresat sam zgłosi się po odbiór telegramu lub, gdy urząd przeznaczenia ma możność doręczenia telegramu przed otrzymaniem sprostowania zapomocą jednej z not służbowych, o których mowa w §§ 2 i 5 niniejszego artykułu, wówczas urząd miejsca przeznaczenia wysyła do urzędu nadawczego drugą notę służbową w formie następującej: "29 onze (numer, data słowami) Mirane (nazwisko adresata) réclamé (zgłoszono się) lub remis (doręczony) ".

(402) (2) Tej drugiej noty nie wysyła się, gdy o doręczeniu telegramu ma być wysłane doniesienie zapomocą telegraficznego potwierdzenia odbioru.

(403) (3) Notę służbową o doręczeniu telegramu podaje się do wiadomości nadawcy wówczas, gdy został on zawiadomiony poprzednio o niedoręczeniu telegramu.

(404) § 7. Gdy lokal pod wskazanym adresem jest zamknięty lub gdy funkcjonariusz urzędu nie znajdzie nikogo, ktoby zechciał przyjąć telegram dla wręczenia go adresatowi, wówczas zostawia w lokalu zawiadomienie o nadejściu telegramu, a telegram odnosi do urzędu, dokąd po odbiór telegramu zgłasza się adresat albo jego przedstawiciel. Jednak telegramy, co do których doręczenia niema specjalnych zastrzeżeń, można wkładać do skrzynki listowej adresata, o ile niema żadnej wątpliwości, że lokal do niego należy.

(405) § 8. Gdy adresat zawiadomiony, według § 7, o nadejściu telegramu nie zgłosi się po odbiór w terminie 48 godzin, wówczas postępuje się według postanowień § 1 niniejszego artykułu.

(406) § 9. Każdy telegram, który nie mógł być doręczony adresatowi w terminie 42 dni od daty nadejścia do urzędu przeznaczenia, niszczy się przy jednoczesnem zachowaniu postanowień artykułów 58 § 8 i 65 §§ 10 i 11.

(407) § 10. W notach o niedoręczeniu lub w notach dotyczących telegramów, które są w drodze, zaleca się używanie skrótów podanych w załączniku 1 do niniejszego Regulaminu

ROZDZIAŁ  XVI.

TELEGRAMY O CHARAKTERZE SZCZEGÓLNYM.

Artykuł  54.

Postanowienia ogólne.

(408) § 1. Postanowienia, które stanowią treść innych rozdziałów, mają pełne zastosowanie do telegramów o charakterze szczególnym, z zastrzeżeniem zmian przewidzianych w niniejszym rozdziale.

(409) § 2. Stosując postanowienia artykułów niniejszego rozdziału, można łączyć poszczególne świadczenia udostępnione dla publiczności, jako to: telegramy pilne, odpowiedź zapłaconą, telegramy z pełnem sprawdzeniem, potwierdzenie odbioru, telegramy dosyłane adresatowi, telegramy wielokrotne i doręczanie telegramów do miejscowości położonych zdała od urzędu telegraficznego.

Artykuł  55.

Telegramy prywatne pilne.

(410) § 1. (1) Nadawca telegramu prywatnego może uzyskać dla swego telegramu prawo pierwszeństwa przy wydawaniu i doręczaniu przez wpisanie przed adresem płatnej wskazówki służbowej "Urgent" (pilny) albo = D = i uiszczenie podwójnej opłaty, należnej za telegram zwykły o tej samej liczbie wyrazów i do tej samej miejscowości.

(411) (2) Również opłata za telegram = CDE = pilny równa się podwójnej opłacie za telegram=CDE= zwykły o tej samej liczbie wyrazów i do tej samej miejscowości.

(412) § 2. Telegramy prywatne pilne mają prawo pierwszeństwa w stosunku do innych telegramów prywatnych, wzajemną zaś ich kolejność regulują zasady przewidziane w artykule 36 § 3.

(413) § 3. Postanowienia poprzednich paragrafów nie obowiązują tych Zarządów, które oświadczyły, że nie mogą ich stosować bądź do pewnej części, bądź do wszystkich telegramów wymienianych za pośrednictwem ich linij telegraficznych.

(414) § 4. Zarządy, które zezwalają na wymianę telegramów pilnych tylko w tranzycie, muszą zezwolić na wymianę tych telegramów nietylko na przewodach bezpośrednich przechodzących przez ich terytorja, lecz i na wymianę ich za pośrednictwem swych urzędów, uwzględniając ich wyższą kategorię między telegramami tego samego pochodzenia i przeznaczenia. Przypadająca im za tranzyt oplata jest tak samo podwójna, jak i za inne odcinki drogi.

(415) § 5. (1) W ruchu pozaeuropejskim dozwolone są telegramy częściowo pilne, to znaczy na pewnych odcinkach drogi, o ile zainteresowane Zarządy porozumiały się w tym względzie. Nadawca, który chce wykorzystać to uprawnienie, wpisuje przed adresem płatną wskazówkę służbową = PU = i za te odcinki, na których telegram musi być wydany jako pilny, uiszcza należność podwójną.

(416) (2) Opłata za telegram CDE częściowo pilny - równa się 6/10 opłaty za telegram prywatny częściowo pilny, o tej samej liczbie wyrazów i do tej samej miejscowości, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 26 § 3 a).

Artykuł  56.

Telegramy z odpowiedzią opłaconą. Wykorzystanie bonu na odpowiedź lub zwrot opłaty.

(417) § 1. Nadawca telegramu może opłacić odpowiedź, której żąda od adresata, wpisując przed adresem płatną wskazówkę służbową "Réponse payée" (odpowiedź zapłacona) lub = RP =, uzupełnioną wykazaniem we frankach i centymach zł. sumy wpłaconej na odpowiedź: "Réponse payée x.." lub =RPx= (Przykład: = RP 3.00 =, = RP 3.05 =, = RP 3.40 =).

(418) § 2. Urząd oddawczy w miejscu przeznaczenia telegramu doręcza adresatowi bon, którego wartość równa się sumie podanej w telegramie. Ten bon uprawnia do nadania, w granicach swej wartości, telegramu ze specjalnemi świadczeniami lub bez nich, do dowolnego miejsca przeznaczenia w którymkolwiek z urzędów tego Zarządu, któremu podlega urząd wydający bon lub, gdy chodzi o radjotelegram adresowany do stacji ruchomej, na tej stacji ruchomej, która wydała bon.

(419) § 3. (1) Gdy należność za telegram opłacony zapomocą bonów przewyższa jego wartość, to różnicę uiszcza nadawca odpowiedzi. Gdy należność jest mniejsza, różnicę między wartością bonu a istotną należnością za telegram - odpowiedź, gdy różnica ta wynosi przynajmniej dwa franki (2 fr.), zwraca się nadawcy telegramu pierwotnego, na jego żądanie, zgłoszone w ciągu sześciu miesięcy od daty wydania bonu na odpowiedź.

(420) (2) Zwrot ten uskutecznia się na rachunek Zarządu przeznaczenia pierwotnego telegramu, o ile nie może być zastosowane uproszczone postępowanie według postanowień art. 83.

(421) (3) Jeżeli wartość bonu jest niższa od minimum opłaty za telegram, zastrzeżonego w artykule 26 § 3 b) i zastosowanego przez Zarząd, który wydaje bon, i jeżeli należność za telegram - odpowiedź nie dosięga tego minimum, nadawca odpowiedzi winien dopłacić różnicę.

(422) § 4. Bon może być użyty jako opłata za telegram tylko w ciągu okresu trzech miesięcy od dnia jego wydania.

(433) § 5. Gdy adresat odmówił przyjęcia bonu lub z jakiegokolwiek powodu nie wykorzystał go i, jeżeli bon ten został zwrócony urzędowi telegraficznemu, wówczas sumę wpłaconą na odpowiedź zwraca się nadawcy pierwotnego telegramu o ile nadawca albo adresat zażądają jej zwrotu w okresie ważności bonu.

(424) § 6. Gdy bon nie mógł być doręczony adresatowi wskutek niemożności odszukania go, opłatę za odpowiedź zwraca się nadawcy pierwotnego telegramu, o ile zażąda on zwrotu przed upływem terminu ważności bonu. W takim razie urząd przeznaczenia kasuje bon, a sam telegram z odpowiednią uwagą przechowuje w ciągu przepisowego okresu czasu.

Artykuł  57.

Telegramy ze sprawdzeniem.

(425) § 1. Sprawdzenie ma na celu zwiększenie pewności co do prawidłowego wydania telegramu. Sprawdzenie polega na pełnem powtórzeniu telegramu (łącznie z nagłówkiem) i na porównaniu tego powtórzenia z nagłówkiem i treścią telegramu.

(426) § 2. (1) Nadawca telegramu ma prawo żądać jego sprawdzenia. W tym celu wpisuje przed adresem płatną wskazówkę służbową "Collationnement" "(sprawdzenie) lub = TC = i uiszcza dopłatę, która wynosi połowę należności za telegram zwykły o tej samej liczbie wyrazów, do tego samego miejsca przeznaczenia i skierowany tą samą drogą.

(427) (2) Dopłata za sprawdzenie telegramu CDE wynosi połowę opłaty za telegram CDE zwykły.

(428) § 3. Telegramy państwowe i telegramy służbowe w języku tajnym sprawdza się z urzędu i bezpłatnie (art. 78 § 8 i art. 79 § 10).

(429) § 4. Sprawdzenie uskutecznia urząd przyjmujący albo urząd wydający telegram, w zależności od systemu wymiany (art. 44 §§ 1, 2 i 3).

(430) § 5. Sprawdzenie nie wchodzi w rachubę przy kolejnej wymianie telegramów.

Artykuł  58.

Telegramy z potwierdzeniem odbioru.

I.

Formalności w urzędzie nadawczym.

(431) § 1. (1) Nadawca telegramu może żądać, by mu zakomunikowano dzień i godzinę doręczenia jego telegramu adresatowi, telegraficznie lub pocztą, natychmiast po doręczeniu.

(432) (2) Gdy nadawca żąda telegraficznego zawiadomienia o doręczeniu telegramu, winien z tego tytułu uiścić opłatę, równą należności za telegram zwykły o sześciu wyrazach do tej samej miejscowości i wysłany tą samą drogą. Nadawca wpisuje wówczas przed adresem płatną wskazówkę służbową "Accusé de réception" (potwierdzenie odbioru) lub = PC =. Potwierdzenie odbioru telegramu CDE podlega zawsze pełnej opłacie.

(433) (3) Gdy nadawca żąda, aby potwierdzenie odbioru było mu przesłane pocztą, uiszcza opłatę w wysokości 40 centymów (0 fr. 40) i wpisuje przed adresem płatną wskazówkę służbową "Accuté de réception postale" (potwierdzenie odbioru pocztą) lub =PCP=.

(434) § 2. Potwierdzenie odbioru zarówno telegraficzne jak i pocztowe, z chwilą nadejścia do urzędu, który nadał telegram, podaje się niezwłocznie do wiadomości nadawcy telegramu.

II.

Formalności w urzędzie miejsca przeznaczenia.

(435) § 3. Potwierdzenia odbioru traktuje się jako telegramy służbowe zwykłe bez względu na rodzaj telegramu, którego dotyczą.

(436) § 4. Nagłówek nie zawiera numeru nadawczego, liczby wyrazów ani godziny nadania. Potwierdzenie odbioru wydaje się w następującej formie.

CR Paris - Berne = 469 vingtdeux Brown (numer, data telegramu zasadniczego słowami, nazwisko adresata tego telegramu) remis vingtcinq 1025 (doręczony, data słowami, godzina i minuty).

(437) § 5. (1) Gdy telegram powierzono poczcie lub doręczono osobie pośredniczącej, z poza grona zwykłych domowników adresata, należy to zaznaczyć w potwierdzeniu odbioru.

Przykład: "Remis poste, hôtel, gare i t. d. vingtcinq 1025" (oddano na poczcie, w hotelu, na stacji kolejowej i t. d., dwudziestego piątego 1025).

(438) (2) Gdy telegram został skierowany do miejsca przeznaczenia pocztą, złożony do podjęcia na poczcie (poste restante) lub odtelefonowany albo odtelegrafowany na prywatnym przewodzie telegraficznym, albo też doręczony osobie pośredniczącej, powyższe potwierdzenie odbioru winno zawierać datę i godzinę skierowania pocztą, złożenia na poczcie lub doręczenia osobie pośredniczącej.

(439) (3) Gdy chodzi o radjotelegram lub telegram semaforyczny, stacja lądowa lub semafor wydaje potwierdzenie odbioru z podaniem daty i godziny wydania telegramu do stacji ruchomej (przy radjotelegramach) lub do statku (przy telegramach semaforycznych).

Przykład: "Transmis station mobile (navire) vingtcinq 1025" (Wydano stacji ruchomej) statkowi (dwudziestego piątego 1025).

(440) § 6. Potwierdzenie odbioru wysyłane pocztą zawiera te same szczegóły co i telegraficzne potwierdzenie odbioru. Wysyła je urząd oddawczy do urzędu nadawczego jako przesyłkę opłaconą z napisem: "Accuse de réception." (Potwierdzenie odbioru).

(441) § 7. (1) Gdy telegram z potwierdzeniem odbioru nie mógł być doręczony, o niedoręczeniu zawiadamia się urząd nadawczy notą służbową, jakgdyby chodziło o telegram zwykły, natomiast potwierdzenia odbioru już się nie wydaje.

(442) (2) Jeżeli następnie w ciągu okresu przechowywania telegramu (art. 53 § 9) telegram może być doręczony, potwierdzenie odbioru wysyła się niezwłocznie po doręczeniu telegramu.

(443) (3) Po upływie okresu przechowywania, jeżeli telegram nie został doręczony, opłata za telegraficzne potwierdzenie odbioru może być zwrócona nadawcy na jego żądanie.

(444) (4) Opłaty za potwierdzenie odbioru pocztą nie zwraca się nigdy.

Artykuł  59.

Telegramy dosyłane adresatowi na życzenie nadawcy.

(445) § 1. Każdy nadawca, wpisując przed adresem płatną wskazówkę służbową "Faire suivre" (Dosłać) lub = FS =, może żądać, aby urząd miejsca przeznaczenia dosłał telegram adresatowi.

(446) § 2. (1) Nadawcę telegramu dosyłanego adresatowi należy uprzedzić, że, gdyby telegram dosłano, a opłata za dostanie nie była pobrana przy doręczeniu, będzie musiał sam uiścić należną opłatę.

(447) (2) Gdy telegram dosyłany adresatowi, zawierający płatną wskazówkę służbową = RPx = lub = PC =, musi być wysłany dalej, urząd wysyłający winien zastosować postanowienia art. 60 § 5.

(448) § 3. Gdy telegram poza płatną wskazówką służbową = FS = nie zawiera innego adresu, urząd miejsca przeznaczenia wpisuje w razie dosyłania nowy adres otrzymany w mieszkaniu adresata, z zachowaniem przepisów § 5 niniejszego artykułu, i wysyła telegram pod nowym adresem. W ten sam sposób postępuje się aż do samego doręczenia telegramu lub dotąd, dopóki uzyskanie nowego adresu nie będzie już możliwe.

(449) § 4. Jeżeli po płatnej wskazówce służbowej = FS = zamieszczono dalsze adresy, telegram wydaje się kolejno do każdej z podanych miejscowości aż do ostatniej, o ile do niej zdąży dotrzeć, ostatni zaś urząd podporządkowuje się, w razie potrzeby, postanowieniom § 6 niniejszego artykułu.

(450) § 5. (1) W telegramie dosyłanym adresatowi, jako miejsce nadania, datę i godzinę nadania telegramu podaje się dane zamieszczone w nagłówku telegramu pierwotnego; miejscem przeznaczenia tego telegramu jest urząd, do którego telegram ma być najpierw wysłany.

(451) (2) W adresie opuszcza się kolejno wskazówki dotyczące adresu w miejscowościach, przez które telegram już przeszedł, pozostawia natomiast po wskazówce = FS = same tylko nazwy wszystkich poprzednio przebytych miejscowości. Naprzykład, adres telegramu napisany w miejscu nadania w ten sposób:

= FS = Haggis chez Dekeysers Londres

= Hôtel Tarbet Tarbet =

North British Hotel Edimbourg,

byłby przy dosyłamiu go z Tarbet, to jest drugiego punktu, który dosyła, przerobiony w sposób następujący:

= FS = de Londres, Tarbet = Haggis North British Hotel Edimbourg.

(452) (3) Przy każdem dosyłaniu liczbę wyrazów oblicza się na nowo i odpowiednio zmienia w nagłówku.

(453) § 6. (1) Gdy telegramu dosyłanego nie można doręczyć i żadnego nowego adresu nie wskazano, urząd ostatniego miejsca przeznaczenia wysyła notę służbową o niedoręczeniu, przewidzianą w art. 53 § 1. W tej nocie należy uwidocznić należność za dosłanie. której nie można było ściągnąć od adresata. Nota taka przedstawia się jak następuje:

"435 vingtneuf Paris Julien (numer, data słowami, nazwa pierwszego urzędu nadawczego, nazwisko adresata) Réexpédié à ..... (dosłano - nowy adres) inconnu, refusé (nieznany, odmówił przyjęcia i t. d.) percevoir ..... (pobrać ..... wysokość opłaty)".

(454) (2) Powyższą notę wysyła się do tego urzędu, który uskutecznił ostatnie dosłanie, aby umożliwić mu w razie potrzeby sprostowanie przypuszczalnego błędu. Gdy okaże się, że telegram wydano bez błędu, urząd ten wysyła notę o niedoręczeniu do urzędu nadawczego, który ściąga należność za dosłanie od nadawcy telegramu i podaje mu do wiadomości notę o niedoręczeniu.

(455) (3) Urząd ostatniego miejsca przeznaczenia przechowuje telegram według postanowień art. 53 § 9.

(416) § 7. (1) Opłata nadawcza, pobierana przy nadawaniu telegramów dosyłanych adresatowi, jest zwykłą należnością za telegram do pierwszego miejsca przeznaczenia, przyczem przy obliczaniu liczby wyrazów bierze się w rachubę pełny adres. Opłatę dodatkową uiszcza adresat. Oblicza się ją z uwzględnieniem liczby wyrazów wydanych przy każdej dosyłce.

(457) (2) Gdy telegram dosyłany adresatowi zawiera płatną wskazówkę służbową = TC = , opłatę należną za sprawdzenie dolicza się, przy każdej dosyłce, do właściwego kosztu dosyłki.

(458) (3) Gdy adresat odmawia uregulowania kosztów dosyłki, telegram mimo to doręcza się. Natomiast zawiadamia się urząd nadawczy o odmowie uiszczenia należności przez adresata i podaje sumę, którą musi zapłacić nadawca.

(459) § 8. Poczynając od pierwszego urzędu podanego w adresie, opłaty za każdą dosyłkę, które winien uiścić adresat, należy doliczać. Ogólną sumę wykazuje się z urzędu w nagłówku telegramu.

(460) § 9. (1) Odnośną wskazówkę zaznacza się jak następuje: "Percevoir ..... (pobrać)". Gdy telegram dosyłano do miejscowości leżących w obrębie kraju, do którego należy urząd oddawczy, należność dodatkową obciążającą adresata oblicza się według taryfy wewnętrznej tego kraju. Gdy natomiast telegram dosyła się do miejscowości leżącej poza granicami kraju, do którego należy urząd przeznaczenia, należność oblicza się w ten sposób, że każde dosłanie do innego kraju uważa się za oddzielny telegram. Opłatę za każde dosłanie oblicza się według taryfy obowiązującej przy wymianie korespondencji między krajem dosyłającym, a krajem, do którego się dosyła telegram.

(461) (2) Opłatę za telegramy = CDE = oblicza się na podstawie stawek zniżonych (art. 10 § 4). W dosyłanych telegramach CDE pozostawia się uwagę służbową "CDE".

Artykuł  60.

Telegramy dosyłane adresatowi na jego życzenie.

(462) § 1. Każda osoba, która złoży potrzebne usprawiedliwiające dowody, ma prawo żądać, aby nadchodzące pod jej adresem do urzędu telegraficznego telegramy były kierowane telegraficznie według nowego wskazanego przez nią adresu. Wówczas należy postępować według postanowień artykułu poprzedniego, lecz zamiast wpisywać przed adresem wskazówkę = FS =, wpisuje się płatną wskazówkę służbową "Réexpédié de ....." (Dosłano z .....) (nazwa urzędu lub urzędów dosyłających).

(463) § 2. Podania dotyczące dosyłania telegramów winny być zgłaszane pisemnie pocztą albo płatną notą służbową (art. 80 § 9). Podanie zgłasza bądź sam adresat, bądź w jego imieniu jedna z osób wyszczególnionych w artykule 52 § 4 (1), jako te, które są uprawnione do odbioru telegramów w zastępstwie adresata. Ten, kto składa podanie, zobowiązuje się do pokrywania opłat, jakie nie mogłyby być pobrane przez urząd doręczający.

(464) § 3. (1) Każdy Zarząd zastrzega sobie prawo telegraficznego dosyłania telegramów, co do których nie wydano żadnych specjalnych zarządzeń, na podstawie wskazówek otrzymanych w mieszkaniu adresata.

(465) (2) Gdy w mieszkaniu adresata telegramu bez wskazówki = FS = zostanie podany nowy adres, jednak bez wydania zarządzenia odnośnie do telegraficznego dosłania telegramu, Zarządy obowiązane są przesłać pocztą pod wskazany adres odpis telegramu, o ile nie były proszone o pozostawienie telegramu w urzędzie aż do zgłoszenia się po odbiór i o ile telegramu nie należy dosłać telegraficznie z urzędu.

(466) (3) Dosyłanie pocztą uskutecznia się według wskazań artykułu 62. W sprawie telegramów, których odpis dosyła się pocztą, należy wysyłać zwykłe noty służbowe o niedoręczeniu (art. 53). Notę telegraficzną o niedoręczeniu uzupełnia się uwagą następującą: "Réexpédié poste à ..... (przesłano pocztą do .....- nowy adres)".

(467) § 4. (1) Gdy adresat odmawia uiszczenia opłaty za telegraficzne dosłanie telegramu lub jeżeli telegram nie może być doręczony z jakiegoś innego powodu, ostatni urząd przeznaczenia wysyła notę o niedoręczeniu przewidzianą artykułem 53 § 1. Taką notę wydaje się w formie następującej:

"435 vingtneuf Paris Julien (numer, data słowami, pierwszy urząd nadawczy, nazwisko adresata) réexpédié à ..... (dosłany do .....- nowy adres) inconnu, refusé (nieznany, odmówił przyjęcia i t. d.) percevoir ..... (pobrać ..... suma nieściągnięta)".

(468) (2) Powyższą notę wysyła się najpierw do urzędu, który uskutecznił ostatnią dosyłkę, stamtąd zaś kolejno do wszystkich odnośnych urzędów, aby każdy z nich mógł sprostować przypuszczalny błąd oraz dodać nazwę urzędu, od którego otrzymał telegram.

(469) (3) Odnośne urzędy obowiązane są ściągnąć niepobrane opłaty od osób, które zarządziły dosłanie telegramu i wskutek lego są za nie odpowiedzialne.

(470) (4) Wreszcie nota dociera do urzędu nadawczego w celu zakomunikowania jej treści nadawcy, od którego nie żąda się pokrycia kosztów dosyłania telegramu.

(471) § 5. (1) Gdy urząd miejsca przeznaczenia musi dostać telegraficznie telegram z odpowiedzią zapłaconą, pozostawia on przed adresem otrzymaną wskazówkę służbową = RPx = a bon na odpowiedź, o ile go przygotował, kasuje.

(472) (2) Opłatę wpłaconą za odpowiedź zalicza Zarząd dosyłający na korzyść tego Zarządu, do którego dosłano telegram.

(473) (3) Gdy urząd miejsca przeznaczenia dosyła odpis telegramu z odpowiedzią zapłaconą pocztą, bon na odpowiedź winien, być dołączony do odpisu telegramu [§ 3 (2) niniejszego artykułu].

(474) (4) W razie potwierdzenia odbioru dotyczącego telegramu dosyłanego adresatowi, opłatę pobraną zgóry za potwierdzenie odbioru należy użyć na wysłanie zawiadomienia o dosłaniu telegramu. To zawiadomienie sporządza się w tej oto formie: "CR Madrid Paris = 524 onze Regel Paris réexpédié Londres douze 0840" (.... jedenastego.. dosłano do Londynu dwunastego).

(475) § 6. W przypadkach przewidzianych w niniejszym artykule §§ 1 i 2 oraz w § 7 (2) osoba, która zarządza dosyłanie telegramu, ma prawo uiścić sama opłatę należną za dosłanie, jeżeli chodzi o dosłanie telegramu do jednej tylko miejscowości bez podawania możliwych dalszych adresów.

(476) § 7. (1) Gdy należy dosłać telegram do jednej określonej miejscowości, bez wskazania możliwych dalszych adresów, osoba, która zarządza dosłanie telegramu, może nawet żądać, aby dostano go jako telegram pilny, lecz wówczas jest obowiązana uiścić opłatę podwójną. Urząd, który spełnia to zlecenie, dopisuje w adresie dosyłanego telegramu płatną wskazówkę służbową = D =.

(477) (2) Odwrotnie, telegramy pilne mogą być na życzenie adresata lub jego przedstawiciela dosyłane jako telegramy zwykłe, po uprzedniem skreśleniu wskazówki = D =.

(478) § 8. W przypadku przewidzianym w § 7 (1), jak również gdy wykorzystano uprawnienie podane w § 6, wskazówkę "percevoir" (pobrać), wspomnianą w artykule 59 § 9, zastępuje się wskazówką "Taxe perçue" (opłatę pobrano).

Artykuł  61.

Telegramy o kilku adresach.

(479) § 1. (1) Każdy telegram może być adresowany bądź do kilku odbiorców w jednej i tej samej miejscowości lub w kilku różnych miejscowościach, lecz obsługiwanych przez jeden i ten sam urząd telegraficzny, bądź też do jednego i tego samego odbiorcy do kilku mieszkań w jednej i tej samej miejscowości lub w kilku różnych miejscowościach, lecz obsługiwanych przez jeden i ten sam urząd telegraficzny. W tym celu nadawca wpisuje przed adresem płatną wskazówkę służbową "X adresses" (X adresów) lub = TMx =. Nazwę urzędu miejsca przeznaczenia zamieszcza się tylko jeden raz na końcu adresu.

(480) (2) W telegramach adresowanych do kilku odbiorców wskazówki dotyczące miejsca doręczenia, jak naprzykład: giełda, dworzec, targ i t. p. należy podawać po nazwisku każdego odbiorcy. Również w telegramach adresowanych do jednego tylko odbiorcy, lecz pod kilkoma adresami, nazwisko odbiorcy należy podać przed każdem miejscem doręczenia.

(481) § 2. Użycie płatnych wskazówek służbowych zostało unormowane według przepisów artykułu 14 § 2.

(482) § 3. (1) Opłatę za telegram o kilku adresach oblicza się, jak za jeden telegram, przyczem wszystkie adresy wchodzą do ogólnej liczby wyrazów.

(483) (2)Ponadto, od telegramów o kilku adresach bez różnicy kategorji, poza opłatą od każdego wyrazu, pobiera się jeszcze po jednym franku (1 fr.) za każdy odpis telegramu, nie zawierający więcej niż pięćdziesiąt wyrazów płatnych.

(484) (3) Za odpisy telegramów, zawierających ponad pięćdziesiąt wyrazów płatnych, pobiera się opłatę w wysokości jednego franka (1 fr.) za pierwsze pięćdziesiąt wyrazów oraz po pięćdziesiąt centymów (0 fr. 50) za każde dalsze pięćdziesiąt wyrazów lub ich część.

(485) (4) Opłatę za każdy odpis oblicza się oddzielnie, uwzględniając liczbę wyrazów, które odpis winien zawierać. Liczba odpisów, które należy sporządzić, równa się liczbie adresów.

(486) § 4. (1) Każdy odpis telegramu o kilku adresach winien zawierać tylko jeden swój właściwy adres i nie powinien zawierać płatnej wskazówki służbowej = TMx = chyba, że nadawca sobie tego życzy.

Takie życzenie wlicza się do liczby wyrazów płatnych i wyraża się wskazówką = CTA =.

(487) (2) Gdy odpis z płatną wskazówką służbową = CTA = musi być dosłany telegraficznie, to odpis ten zawiera tylko jeden właściwy adres; inne adresy zamieszcza się po podpisie, a w braku tegoż - po treści, poprzedzając je uwagą: "reçu avec .... adresse (s) " (otrzymano z ..... adresem (ami).

(488) § 5. W odpisach liczba wyrazów podana w nagłówku telegramu zmienia się odpowiednio, z uwzględnieniem rzeczywistej liczby wyrazów.

Artykuł  62.

Telegramy doręczane przez posłańca lub pocztą.

I.

Przepisy ogólne.

(489) § 1. Telegramy, przeznaczone do miejscowości obsługiwanych przez międzynarodową sieć telegraficzną, mogą być wysłane do tych miejscowości pocztą tylko przez urząd telegraficzny kraju, do którego dane miejscowości należą.

(490) § 2. (1) Telegramy adresowane do miejscowości, nie obsługiwanych przez międzynarodową sieć telegraficzną, mogą być przesyłane do miejsca przeznaczenia przez urząd telegraficzny kraju, do którego należy dana miejscowość, bądź pocztą, bądź przez posłańca lub pocztą lotniczą, o ile te dwa ostatnie rodzaje przesyłania korespondencji zostały wprowadzone.

(491) (2) Jednakże ten sposób doręczania może być zastosowany również przez urząd telegraficzny innego kraju, gdy kraj przeznaczenia nie posiada połączenia z międzynarodową siecią telegraficzną lub gdy do danej miejscowości nie dosięga sieć telegraficzna kraju przeznaczenia.

II.

Telegramy doręczane przez posłańca.

(492) § 3. Przez nazwę "exprès" (posłaniec - umyślny) należy rozumieć każdy sposób doręczenia szybszy od poczty, gdy chodzi o doręczenie telegramu poza bezpłatnym okręgiem doręczeń odnośnego urzędu.

(493) § 4. Zarządy, które zorganizowały u siebie doręczanie telegramów przez posłańca, ogłaszają za pośrednictwem Biura Związku wysokość opłat za doręczenie, które należy pobierać przy nadawaniu telegramu. Opłata taka winna być stała i jednolita w stosunku do wszystkich krajów. Jednak na żądanie Zarządów w Międzynarodowym spisie urzędów przy nazwach niektórych urzędów mogą być podane specjalne opłaty za posłańca.

(494) § 5. (1) Nadawca, który życzy sobie uiścić ustaloną i ogłoszoną opłatę za posłańca, wpisuje przed adresem telegramu płatną wskazówkę służbową "Exprés payé" (posłaniec zapłacony) albo = XP =.

(495) (2) Gdy natomiast życzy sobie, aby opłatę za posłańca uiścił adresat, wpisuje przed adresem telegramu płatną wskazówkę służbową = Exprés = (posłańcem).

(496) § 6. Gdy telegram z płatną wskazówką służbową "exprés" (posłańcem), odesłany według adresu, nie został doręczony, urząd oddawczy zamieszcza w nocie służbowej o niedoręczeniu, o której mowa w artykule 53 § 1, uwagę "Percevoir XP" (Pobrać XP - stałą opłatę ogłoszoną przez zainteresowany Zarząd).

III.

Telegramy doręczane pocztą.

(497) § 7. Nadawca, który życzy sobie, aby jego telegram adresowany do miejscowości, pozbawionej międzynarodowej komunikacji telegraficznej, przesłano pocztą, wpisuje przed adresem telegramu jedną z poniżej podanych płatnych wskazówek służbowych;

= Poste = (pocztą), gdy telegram ma być do-słany jako list zwykły,

= PR = gdy telegram ma być dostany jako list polecony,

= PAV = gdy telegram ma być dosłany pocztą lotniczą.

(498) § 8. Nazwę urzędu telegraficznego, przez który telegram ma być odesłany pocztą, zamieszcza się bezpośrednio po nazwie miejscowości przeznaczenia; naprzykład adres: "Poste (pocztą) lub = PR = Lorenzini Poggiovalle Teramo" wskazuje, że telegram ma być odesłany pocztą przez urząd Teramo do miejsca przeznaczenia Poggiovalle, które nie jest obsługiwane przez telegraf.

(499) § 9. Telegramy doręczane pocztą podlegają następującym opłatom dodatkowym:

(500) a) Telegramy doręczane w granicach kraju przeznaczenia:

(501) 1-o z płatną wskazówką służbową =Poste= (pocztą) bez dopłaty;

(502) 2-o z płatną wskazówką służbową = PR= opłata dodatkowa czterdzieści

centymów (0 fr. 40);

(503) 3-o z płatną wskazówką służbową =PAV=, dopłata należna za przesłanie pocztą

lotniczą jednego listu zwykłego;

(504) 4-o z 2 płatnemi wskazówkami służbowemi:

= PR = i = PAV = opłata dodatkowa czterdzieści centymów (0 fr. 40) i dopłata należna za przesłanie pocztą lotniczą jednego listu zwykłego.

(505) b) Telegramy dosyłane do innego kraju niż kraj telegraficznego miejsca

przeznaczenia (art. 62):

(506) 1-o z płatną wskazówką służbową =Poste= (pocztą) opłata dodatkowa

czterdzieści centymów (0 fr. 40);

(507) 2-0 z płatną wskazówką służbową =PR=, opłata dodatkowa osiemdziesiąt

centymów (0 fr. 80);

(508) 3-o z płatną wskazówką służbową =PAV=, opłata dodatkowa czterdzieści

centymów (0 fr. 40) i dopłata należna za przesłanie pocztą lotniczą jednego listu zwykłego;

(509) 4-o z 2 płatnemi wskazówkami służbowemi:

= PR = i = PAV =, opłata dodatkowa osiemdziesiąt centymów (0 fr. 80) i dopłata należna za przesłanie pocztą lotniczą jednego listu zwykłego.

(510) § 10. Telegraficzny urząd oddawczy ma prawo użyć pośrednictwa poczty:

(511) a) w braku wskazówki dotyczącej sposobu dalszego dosłania;

(512) b) gdy wskazany sposób różni się od sposobu przyjętego i notyfikowanego

przez Zarząd, do którego należy urząd odbiorczy;

(513) c) gdy chodzi o doręczenie przez posłańca takiemu adresatowi, który już kiedyś

odmówił uiszczenia takiej samej należności.

(514) § 11. Użycie pośrednictwa poczty jest obowiązujące dla urzędu miejsca przeznaczenia:

(515) a) (1) Gdy takie życzenie wyraźnie zaznaczył bądź nadawca (§ 7), bądź adresat

(art. 60).

(516) (2) Urząd oddawczy może jednak wysłać posłańca nawet, wtedy, gdy

w telegramie zamieszczono wskazówkę "poste" (pocztą), o ile adresat wyraził życzenie otrzymywania swych telegramów przez posłańca.

(517) b) Gdy urząd oddawczy nie dysponuje szybszym sposobem doręczenia.

(518) § 12. Telegramy, które muszą być skierowane do miejsca przeznaczenia pocztą i, które powierza poczcie telegraficzny urząd oddawczy, traktuje się według zasad następujących:

(519) a) Telegramy doręczane w granicach kraju miejsca przeznaczenia:

(520) 1-o z płatną wskazówką służbową =Poste= (pocztą) lub = GP = albo te, które

nie mają żadnej płatnej wskazówki służbowej dotyczącej wysłania pocztą, oddaje się na pocztę jako list zwykły, nie-podlegający żadnej opłacie ani 2e strony nadawcy ani adresata; jednak telegramy adresowane do odebrania na poczcie podlegają specjalnej dopłacie za doręczenie (art. 52 § 9);

(521) 2-o z płatną wskazówką służbową =PR =

lub =GPR= powierza się poczcie jako listy polecone należycie opłacone;

(522) 3-o z płatną wskazówką służbową =PAV= powierza się poczcie lotniczej po

naklejeniu znaczków pocztowych wartości dopłaty, należnej za przesłanie pocztą lotniczą jednego listu zwykłego;

(523) b) Telegramy dosyłane pocztą do innego kraju niż kraj telegraficznego miejsca

przeznaczenia:

(524) 1-o Jeżeli opłaty pocztowe zostały zgóry nieprawidłowo pobrane, telegramy

powierza się poczcie, jako listy opłacone, zwykłe lub polecone, zależnie od rodzaju, przyczem za telegramy z płatną wskazówką = PAV = opłata winna zawierać dopłatę należną za przesłanie pocztą lotniczą;

(525) 2-o W razie niepobrania opłat pocztowych,

telegramy powierza się poczcie, jako listy zwykłe, nieopłacone, za które opłatę pocztową uiszcza adresat.

(526) § 13. Gdy telegram, który ma być wysłany jako list polecony, nie może być natychmiast poddany formalnościom polecenia, natomiast może być niezwłocznie wysłany pocztą, wówczas narazie powierza się go poczcie jako list zwykły, duplikat zaś telegramu wysyła się przy pierwszej sposobności listem poleconym.

Artykuł  63.

Telegramy luksusowe.

(527) § 1. (1) Do wymiany telegramów między krajami należącemi do Związku wprowadzono w trybie nieobowiązkowym dział telegramów luksusowych.

(528) (2) Zorganizowanie tego działu stanowi przedmiot odrębnych umów między zainteresowanemi Zarządami, a odnośna opłata pobierana z tego tytułu nie wchodzi do obrachunków międzynarodowych.

(529) § 2. W telegramach luksusowych nadawca winien zamieścić przed adresem płatną wskazówkę służbową = LX =.

ROZDZIAŁ  XVII.

FOTOTELEGRAMY.

Artykuł  64

Fototelegramy.

(530) § 1. W trybie nieobowiązkowym dozwolone zostało wprowadzenie wymiany fototelegramów między Zarządami, które wyraziły na to swe życzenie.

(531) § 2. Opłaty i przepisy, dotyczące wymiany fototelegramów, ustalają na mocy bezpośredniego porozumienia zainteresowane Zarządy.

ROZDZIAŁ  XVIII.

TELEGRAMY SEMAFORYCZNE.

Artykuł  65.

Telegramy semaforyczne.

(532) § 1. Telegramy wymieniane zapomocą semaforów noszą nazwę telegramów semaforycznych.

(533) § 2. Telegramy semaforyczne winny być oznaczone przed adresem płatną wskazówką służbową = SEM =.

(534) § 3. Adres telegramów semaforycznych, dla których miejscem przeznaczenia jest statek na morzu, winien zawierać:

(535) a) nazwisko adresata i w razie potrzeby wskazówkę uzupełniającą nazwisko;

(536) b) nazwę statku, uzupełnioną podaniem przynależności państwowej, i w miarę

potrzeby, przy nazwach jednobrzmiących - znakiem rozpoznawczym, według międzynarodowego kodu sygnałów;

(537) c) nazwę stacji semaforycznej podaną tak, jak jest zamieszczona

w Międzynarodowym spisie urzędów.

(538) § 4. Telegramy semaforyczne muszą być napisane bądź w języku kraju, w którym się znajduje semafor, mający je wydać, bądź zapomocą grup literowych według międzynarodowego kodu sygnałów.

(539) § 5. W państwowych telegramach semaforycznych, wydawanych ze statku na morzu, pieczęć urzędową zastępuje znak rozpoznawczy dowództwa statku.

(540) § 6. W telegramach semaforycznych, nadawanych na statkach na morzu, podaną w nagłówku nazwę miejsca nadania stanowi nazwa stacji odbiorczej wraz z nazwą statku. Godziną nadania jest godzina przyjęcia telegramu ze statku przez stację odbiorczą.

(541) § 7. Opłatę za wymianę telegramów ze statkiem na morzu, za pośrednictwem stacji semaforycznej, ustalono na dwadzieścia centymów (0 fr. 20) za wyraz. Tę taksę dodaje się do opłaty należnej za przesłanie telegramu drogą elektryczną, którą to opłatę oblicza się na zasadach ogólnych. Pełną opłatę za telegramy adresowane do statków na morzu uiszcza nadawca, zaś za telegramy nadawane na statku - adresat (art. 32 § 1), W tym ostatnim przypadku nagłówek winien zawierać uwagę: "percevoir..." (pobrać...).

(542) § 8. Telegramy nadawane na statku na morzu wydaje się do miejsca przeznaczenia znakami międzynarodowego kodu sygnałów, gdy statek nadawczy tego zażądał.

(543) § 9. W razie niezgłoszenia takiego żądania, kierownik stacji semaforycznej tłumaczy telegramy na język zwykły i wysyła je dalej do miejsca przeznaczenia.

(544) § 10. (1) Nadawca telegramu semaforycznego adresowanego do statku na morzu może określić ilość dni, w ciągu których urząd semaforyczny jest obowiązany trzymać telegram w pogotowiu w celu wydania go do statku.

(545) (2) W takim razie wpisuje się przed adresem płatną wskazówkę służbową "x jours" (x dni] lub = JX = z podaniem ilości dni, łącznie z datą nadania telegramu.

(546) § 11. (1) Gdy telegram adresowany do statku na morzu nie mógł być wydany do tego statku w terminie wskazanym przez nadawcę lub, w razie niepodania tego terminu, nie mógł być wydany do rana 29-go dnia po nadaniu telegramu, urząd semaforyczny zawiadamia o tem urząd nadawczy, ten zaś z kolei zawiadamia o tem nadawcę.

(547) (2) Nadawca ma prawo zażądać płatną notą służbową, telegraficzną lub pocztową, skierowaną do urzędu semaforycznego, aby jego telegram zatrzymano w ciągu nowego trzydziestodniowego okresu i t. d., aż do dnia wydania go do statku. Jeżeli takiego żądania nie zgłoszono, telegram po upływie 30 dni (dnia nadania nie liczy się) uważa się za niedoręczalny.

(548) (3) Jeżeli urząd semaforyczny jest pewien, że dany statek wypłynął już poza granicę jego zasięgu wcześniej, zanim telegram mógł mu być wydany, zawiadamia o tem urząd nadawczy, a ten nadawcę.

(549) § 12. Nie mogą być przyjmowane jako telegramy semaforyczne:

a) telegramy z odpowiedzią zapłaconą z wyjątkiem telegramów adresowanych do statków na morzu;

b) telegramy przekazowe;

c) telegramy ze sprawdzeniem;

d) telegramy z telegraficznem lub pocztowem potwierdzeniem odbioru, z wyjątkiem telegramów adresowanych do statków na morzu, przyczem potwierdzenie odbioru ma dotyczyć odcinka, na którym były przesyłane drogą telegraficzną;

e) telegramy dosyłane adresatowi;

f) płatne noty służbowe, z wyjątkiem tej części drogi, którą przechodzą po linjach komunikacyjnych sieci telegraficznej;

g) telegramy pilne z wyjątkiem tej części drogi, którą przechodzą telegraficznie;

h) telegramy doręczane przez posłańca lub pocztą;

i) telegramy niespieszne;

j) telegramy listowe;

k) telegramy gratulacyjne.

ROZDZIAŁ  XIX.

RADJOTELEGRAMY.

Artykuł  66.

Radjotelegramy.

(550) Wymiana radjotelegramów odbywa się według przepisów Regulaminu radiotelegraficznego.

ROZDZIAŁ  XX.

TELEGRAMY PRZEKAZOWE.

Artykuł  67.

Telegramy przekazowe.

(551) § 1. Nadawanie telegramów przekazowych, redagowanie ich treści i pobieranie opłat normują odrębne umowy międzynarodowe.

(552) § 2. Jeżeli miejscowość, w której znajduje się urząd pocztowy wypłacający przekaz, nie posiada urzędu telegraficznego, to w telegramie przekazowym

należy wskazać urząd pocztowy wypłacający przekaz i urząd telegraficzny, który ten urząd pocztowy obsługuje.

(553) § 3. (1) Telegramy przekazowe mogą być również nadawane według taryfy dla telegramów niespiesznych, pod warunkiem zastosowania przepisów zawartych w art. 75. Takie telegramy przekazowe oznacza się płatną wskazówką służbową = LC =.

(554) (2) Warunki, ustalone dla redagowania telegramów niespiesznych, obowiązują w telegramach przekazowych niespiesznych tylko w części, zawierającej prywatną wiadomość dla odbiorcy przekazu.

(555) § 4. Wymiana telegramów przekazowych, o ile jest wprowadzona między odnośnemi Zarządami, podlega tym samym przepisom, którym podlegają inne rodzaje telegramów, z zastrzeżeniem postanowień zawartych w art. 40 § 8; 44 §§ 1, 2 i 3 oraz w artykule 45 § 3 (2).

ROZDZIAŁ  XXI.

TELEGRAMY PRASOWE.

Artykuł  68.

Warunki, jakim winny odpowiadać telegramy prasowe.

(556) § 1. Jako telegramy prasowe, przyjmowane według zniżonej taryfy, uważa się telegramy, których treść stanowią informacje i wiadomości polityczne, handlowe i t. p. przeznaczone do ogłoszenia w dziennikach i innych czasopismach perjodycznych. Przed adresem takich telegramów nadawca jest obowiązany zamieścić płatną wskazówkę służbową "Presse" (prasowy).

(557) § 2. Telegramy prasowe przyjmuje się od nadawcy tylko za okazaniem specjalnej legitymacji, którą wydaje korespondentom dzienników, czasopism perjodycznych i upoważnionych agencyj prasowych Zarząd kraju, w którym takie legitymacje są w użyciu. Jednakże okazywanie legitymacji nie jest obowiązkowe, gdy Zarząd miejsca nadania wyda w tym kierunku inne zarządzenie.

(558) § 3. Telegramy prasowe muszą być adresowane do dzienników, czasopism perjodycznych lub agencyj prasowych, zawsze na imię dziennika, czasopisma lub agencji, a nigdy na imię osoby bez względu na to, w jakim stosunku pozostawałaby ona do redakcji dziennika, czasopisma lub agencji. Telegramy prasowe mogą zawierać tylko materjał przeznaczony do opublikowania oraz instrukcję dotyczącą sposobu opublikowania telegramu. Każda uwaga tego rodzaju winna być ujęta w nawiasy i zamieszczona bądź na początku, bądź na końcu treści. Ogólna liczba wyrazów instrukcyj dotyczących jednego telegramu może wynosić najwyżej 5% ilości płatnych wyrazów treści, nie może jednak przekraczać 10 wyrazów. Nawiasy podlegają opłacie. Zarządy, które sporządziły wykaz dzienników, czasopism i agencyj uprawnionych do otrzymywania telegramów prasowych, na mocy złożonej przez nie deklaracji o zastosowaniu się do ustalonych Regulaminem warunków, winny rozesłać ten wykaz innym Zarządom za pośrednictwem Biura Związku.

(559) § 4. Używanie adresów skróconych i zarejestrowanych jest dozwolone.

(560) § 5. Poza płatną wskazówką służbową "Presse" (prasowy) oraz wskazówką, oznaczającą pilny charakter telegramu, i wskazówką, oznaczającą telegramu o kilku adresach, żadnych innych płatnych wskazówek służbowych w telegramach prasowych zamieszczać nie wolno.

(561) § 6. Taksy końcowe i tranzytowe, stosowane za wymianę telegramów prasowych zwykłych w relacjach między Zarządami, które wchodzą w skład Związku, są zniżone o 50% w ruchu europejskim i przynajmniej o 50% w innych relacjach.

(562) § 7. Opłata za jeden wyraz pilnego telegramu prasowego równa się normalnej opłacie za jeden wyraz telegramu prywatnego zwykłego do tej samej miejscowości.

(563) § 8. Opłata za każdy odpis telegramu prasowego o kilku adresach jest taka sama, jak dla zwykłych prywatnych telegramów o kilku adresach.

(564) § 9. Zarządy, które stosują minimum opłaty dla telegramów zwykłych (art. 26 § 3, b), takie samo minimum stosują dla telegramów prasowych.

(565) § 10. (1) Zarządy, które nie zezwalają na obrót telegramów prasowych w ruchu wewnętrznym (bądź zwykłych, bądź pilnych) za zniżoną opłatą, muszą się zgodzić na ich wymianę według zniżonej taryfy w ruchu tranzytowym.

(566) (2) Taksa tranzytowa przypadająca tym Zarządom jest taka, jaka wynika z zastosowania postanowień § 6 lub § 7 niniejszego artykułu, w zależności od rodzaju telegramu (zwykły, pilny).

Artykuł  69.

Redagowanie telegramów prasowych.

(567) § 1. (1) Telegramy prasowe muszą być redagowane w języku jawnym, w jednym z tych, które są dozwolone w międzynarodowej korespondencji telegraficznej. Języki te są następujące:

(568) a) język francuski;

(569) b) język, w którym wychodzi dziennik otrzymujący telegram;

(570) c) język lub języki narodowe kraju miejsca

nadania lub kraju miejsca przeznaczenia, wyznaczone przez zainteresowane Zarządy;

(571) d) jeden lub kilka języków dodatkowych, ewentualnie podane przez Zarząd

miejsca nadania lub Zarząd miejsca przeznaczenia jako języki używane w granicach danego kraju.

(572) (2) Nadawca telegramu prasowego, zredagowanego według ustępu b), na żądanie urzędu przyjmującego telegram obowiązany jest udowodnić, że w kraju przeznaczenia istotnie wychodzi dziennik w takim języku.

(573) § 2. Języki, o których mowa w powyższym § 1, mogą być używane w charakterze cytat łącznie z językiem, w którym jest napisany telegram.

(574) § 3. Poza wyjątkiem podanym w artykule 68 § 3, telegramy prasowe nie mogą zawierać żadnego ustępu, ogłoszenia lub komunikatu o charakterze prywatnym, ani żadnego ogłoszenia lub komunikatu zamieszczonego za opłatą, jak również żadnego ogłoszenia zamieszczonego bezpłatnie.

(575) § 4. Kursy giełdowe i rynkowe, komunikaty sportowe z treścią wyjaśniającą lub bez są dozwolone w telegramach prasowych za zniżoną taryfą. W razie wątpliwości urząd nadawczy winien zażądać od nadawcy udowodnienia, nadawca zaś obowiązany jest udowodnić, że grupy cyfr zamieszczone w telegramie istotnie oznaczają kursy giełdowe i rynkowe albo komunikaty o wynikach sportowych.

Artykuł  70.

Zastosowanie normalnej taryfy do telegramów prasowych.

(576) § 1. Gdy telegramy nadawane jako prasowe nie odpowiadają warunkom wyszczególnionym w poprzednim artykule, wskazówkę = Presse = (prasowy) skreśla się, a opłatę oblicza według taryfy normalnej i według kategorji, do której telegram należy (zwykły lub pilny).

(577) § 2. Normalną taryfę dla korespondencji prywatnej (zwykłej lub pilnej) stosuje się również do każdego telegramu prasowego, który mógłby być wykorzystany w innym celu niż zamieszczenie w dzienniku lub czasopiśmie perjodycznem, do którego jest adresowany, a mianowicie:

(578) a) do telegramów, które nie są ogłaszane w dzienniku lub czasopiśmie

perjodycznem podanem w adresie (chyba, że otrzymano w tym względzie dostateczne wyjaśnienie) lub też do telegramów, których treść adresat zakomunikował przed jej opublikowaniem bądź osobom prywatnym, bądź zakładom takim jak: kluby, kawiarnie, hotele i t. p.;

(579) b) do telegramów jeszcze nie ogłoszonych, któreby odbierający dziennik lub

czasopismo sprzedał, rozdał lub zakomunikował przed ich ogłoszeniem innym dziennikom w celu zamieszczenia Ich na szpaltach tych dzienników; jednakże telegramy prasowe mogą być sprzedane, rozdane lub zakomunikowane w celu jednoczesnego opublikowania;

(580) c) do telegramów, adresowanych do agencyj,

które to telegramy nie są ogłaszane w dzienniku (chyba, że otrzymano w tym względzie należyte wyjaśnienie) lub do telegramów, których treść podaje agencja do wiadomości osobom trzecim przed ogłoszeniem ich w prasie.

(581) § 3. W przypadkach przewidzianych w § 2 od adresata pobiera się dopłatę na rzecz Zarządu miejsca przeznaczenia.

Artykuł  71.

Wydawanie i doręczanie telegramów prasowych.

(582) Zarówno wydawanie jak i doręczanie telegramów prasowych odbywa się na zasadach ogólnej kolejności razem z telegramami prywatnemi zwykłemi albo pilnemi.

Artykuł  72.

Różne przepisy.

(583) § 1. We wszystkich przypadkach, które nie zostały przewidziane w artykułach 68 - 71 i w niniejszym artykule, telegramy prasowe podlegają przepisom niniejszego Regulaminu i odrębnym umowom zawartym między Zarządami.

(534) § 2. Postanowienia dotyczące telegramów prasowych obowiązują Zarządy, które oświadczyły, iż nie mogą tych przepisów zastosować u siebie, tylko w stosunku do tranzytu telegramów prasowych. Warunki wymiany telegramów prasowych mogą być zmieniane za wspólną zgodą zainteresowanych Zarządów.

ROZDZIAŁ  XXII

TELEGRAMY METEOROLOGICZNE.

Artykuł  73.

Telegramy meteorologiczne.

(585) § 1. (1) Określenie "telegram meteorologiczny" oznacza telegram nadawany przez Państwowy Instytut Meteorologiczny lub stację meteorologiczną, która znajduje się w urzędowym stosunku do tego Instytutu-adresowany do takiego instytutu lub do takiej stacji meteorologicznej, ą który dotyczy wyłącznie spostrzeżeń lub przewidywań o stanie pogody.

(586) (2) Telegramy takie muszą być obowiązkowo oznaczone przed adresem płatną wskazówką służbową = OBS=

(587) § 2. Taksy końcowe i tranzytowe, stosowane do telegramów meteorologicznych, o których mowa w paragrafie poprzednim, są zniżone przynajmniej o 50% we wszystkich relacjach.

(588) § 3. Na żądanie urzędnika przyjmującego telegramy nadawca winien udowodnić, że telegram odpowiada warunkom wymaganym przez § 1 (1) niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ  XXIII.

KOMUNIKATY RADJOWE O WIELOKROTNEM MIEJSCU PRZEZNACZENIA.

Artykuł  74.

Komunikaty radjowe o wielokrotnem miejscu przeznaczenia.

(589) § 1. (1) Zarządy zastrzegają sobie prawo zorganizowania służby komunikatów radiowych o wielokrotnem miejscu przeznaczenia, wydawanych drogą radiotelegraficzną lub radiotelefoniczną.

(590) (2) Korzystać z tego rodzaju komunikacji mogą tylko ci nadawcy i odbiorcy, którzy zastosują się do przepisów i warunków specjalnie wydanych w tym celu przez odnośne Zarządy.

(591) (3) Komunikaty radjowe winny zawierać informacje i wiadomości polityczne, handlowe i t. p., nie mogą natomiast zawierać żadnego ustępu, ogłoszenia lub publikacji o charakterze prywatnym.

(592) § 2. (1) Nadawca obowiązany jest podać do wiadomości Zarządowi kraju nadania adresy odbiorców. Zarząd ten podaje do wiadomości innym Zarządom adresy odbiorców, którzy mają siedzibę na ich terytorjach. Ponadto wskazuje on dzień, który ustalono dla każdego z odbiorców jako datę pierwszego odbioru, oraz podaje nazwę stacji nadawczej i adres nadawcy. Zarządy podają sobie wzajemnie do wiadomości zmiany, jakie mogą zajść w liczbie i adresach nadawców i odbiorców.

(593) (2) Zarządowi kraju przeznaczenia przysługuje prawo upoważnienia lub prawo odmowy odbioru komunikatów radjowych osobom wskazanym przez nadawcę; jednakże obowiązany on jest donieść o tem Zarządowi kraju nadania

(594) (3) Każdy Zarząd winien w miarę możności wydać wszelkie skuteczne zarządzenia, aby tylko stacje do tego upoważnione korzystały z komunikatów radjowych i tylko z tych, które są wyłącznie dla nich przeznaczone. Postanowienia artykułu 24 Konwencji, dotyczące zachowania tajemnicy w telekomunikacji, mają zastosowanie również do omawianych komunikatów radjowych.

(595) § 3. (1) Komunikaty radjowe wydaje się o ustalonej godzinie, i jako adres zawierają one jedno umówione słowo, zamieszczone bezpośrednio przed treścią.

(596) (2) Komunikaty radjowe mogą być zredagowane bądź w języku jawnym, bądź w języku tajnym, zgodnie z decyzją Zarządów kraju nadania i przeznaczenia. O ile niema odrębnej umowy między zainteresowanemi Zarządami, jedynemi językami dozwolonemi w charakterze jawnych są: język francuski, jeden z języków wskazanych przez kraj nadania lub jeden z języków kraju przeznaczenia. Zarządy kraju nadania i kraju przeznaczenia zastrzegają sobie prawo zażądania złożenia używanych kodów.

(597) § 4 (1) Wymiar opłaty pobierany od nadawcy ustala Zarząd kraju nadania.

(598) (2) Zarząd kraju przeznaczenia może nałożyć na odbiorcę komunikatów radjowych, oprócz opłat przewidzianych za prawo założenia i eksploatowania prywatnej stacji odbiorczej, jeszcze pewną opłatę telegraficzną lub telefoniczną, której wysokość i sposób pobierania wyznacza tenże Zarząd.

(599) (3) Opłaty za komunikaty radjowe nie wchodzą do rozrachunków międzynarodowych.

ROZDZIAŁ  XXIV.

TELEGRAMY WEDŁUG ZNIŻONEJ TARYFY.

Artykuł  75.

Telegramy nieśpieszne.

(600) § 1. W relacjach między krajami należącemi do ruchu europejskiego z jednej strony, a krajami należącemi do ruchu pozaeuropejskiego z drugiej strony, nadawca telegramu prywatnego może korzystać z 50% zniżki taryfy normalnej, o ile zgodzi się, aby jego telegram wydano dopiero po ukończeniu wydawania telegramów prywatnych zwykłych i telegramów prasowych zwykłych. Taka sama zniżka, na takich samych warunkach, może być zastosowana do telegramów wymienianych między dwoma krajami należącemi do ruchu pozaeuropejskiego, jeżeli opłata za jedno słowo telegramu prywatnego zwykłego nie jest niższa od jednego franka (1 fr.).

(601) § 2. (1) Treść telegramów niespiesznych winna być całkowicie zredagowana w języku jawnym i tylko w jednym, wybranym z pomiędzy języków uznanych jako języki jawne (art. 9).

(602) (2) Wyrażenia podane w artykule 9 § 2, jako nie zmieniające charakteru telegramu w języku jawnym, są dozwolone w telegramach nieśpiesznych.

(603) (3) Ponadto imiona własne, nazwy firm, wyrażenia oznaczające towar lub rodzaj towaru, zamieszczone w treści, w drodze wyjątku mogą być podane w innym języku niż język, w którym zredagowano telegram.

(604) (4) W nieśpiesznym telegramie przekazowym suma przekazu może być określona z urzędu zapomocą wyrażeń umówionych.

(605) (5) W telegramach nieśpiesznych nadawca winien zamieścić przed adresem płatną wskazówkę służbową = LC =.

(606) § 3. Radjotelegramy i telegramy semaforyczne nie są dozwolone jako telegramy nieśpieszne.

(607) § 4. Telegramy zawierające liczby, nazwiska lub wyrazy bez logicznego związku i wogóle takie telegramy, których treść sama przez się nie jest zrozumiała dla personelu telegraficznego, nie mogą korzystać z przywileju zniżki opłaty taryfowej.

(608) § 5. (1) Adresy umówione są dozwolone wówczas, gdy następująca po nich treść wyrazów ujawnia ich charakter.

(609) (2) Jeżeli w treści telegramu nieśpiesznego znajdują się liczby pisane cyframi, znaki handlowe i wyrażenia skrócone - liczba tych wyrazów lub grup obliczona według zasad taryfikacji nie może przekraczać jednej trzeciej liczby płatnych wyrazów treści, łącznie z podpisem. Jeżeli przy obliczaniu jednej trzeciej wyrazów otrzymujemy ułamek, ułamek zaokrąglamy do następnej liczby całej.

(610) (3) Jednakże w nieśpiesznych telegramach przekazowych ograniczenie to dotyczy tylko prywatnej treści telegramu, którąby zamieszczono po właściwej treści przekazu.

(611) (4) Wyjątkowo w telegramach nieśpiesznych, dla których miejscem nadania lub przeznaczenia są Chiny, cała treść może być wyrażona zapomocą grup czterocyfrowych, wziętych z urzędowego słownika telegraficznego Zarządu chińskiego.

(612) § 6. (1) Nadawca winien zamieścić na oryginale telegramu oświadczenie, stwierdzające wyraźnie, iż treść jest napisana w języku jawnym i nie ma innego znaczenia niż to, jakie wynika z samego podania treści. W oświadczeniu należy wskazać język, jakiego użyto do zredagowania telegramu.

(613) (2) W nieśpiesznych telegramach przekazowych, takie oświadczenie wymagane jest tylko wówczas, gdy po treści urzędowej zamieszczono jeszcze treść prywatną.

(614) § 7. (1) W telegramach nieśpiesznych można zamieszczać wszystkie płatne wskazówki służbowe, z wyjątkiem tych, które oznaczają pilny lub częściowo pilny charakter telegramu.

(615) (2) Opłaty za specjalne świadczenia, żądane przez nadawcę telegramu nieśpiesznego (płatna nota służbowa, warunki doręczenia, =TC= i t. d.), są te same, co i przy telegramach zwykłych; jednakże telegramy dosyłane adresatowi mogą korzystać przy dosyłaniu ze zniżonej taryfy, o ile Zarząd dosyłający i Zarząd nowego miejsca przeznaczenia wprowadziły ten rodzaj korespondencji telegraficznej. Opłaty za odnośne płatne wskazówki służbowe są pobierane według taryfy zniżonej.

(616) § 8. Telegramy nieśpieszne mogą być doręczane dopiero po telegramach zwykłych.

(617) § 9. Stawki taryfowe wszystkich Zarządów i przedsiębiorstw prywatnych, uczestniczących w wymianie telegramów nieśpiesznych (końcowe i tranzytowe), są jednolicie zniżone o 50%.

(618) § 10. Wymiana telegramów nieśpiesznych nie jest obowiązkowa. Zarządy i przedsiębiorstwa prywatne, które zgłaszają gotowość prowadzenia wymiany telegramów nieśpiesznych, muszą zastosować wszystkie wyżej wyszczególnione przepisy w stosunkach ze wszystkiemi innemi Zarządami i przedsiębiorstwami prywatnemi, które wprowadziły telegramy nieśpieszne.

Artykuł  76.

Telegramy listowe.

(619) § 1. W stosunkach między krajami należącemi do ruchu europejskiego dozwolona jest kategoria telegramów tak zwanych listowych za które opłata jest niższa o 50% od pełnej taryfy za telegramy zwykłe. Tego rodzaju telegramy, które oznacza się płatną wskazówką służbową = ELT = zamieszczoną przed adresem, podlegają zarówno przy nadawaniu, przekazywaniu i doręczaniu postanowieniom § 3 i następnych paragrafów niniejszego artykułu.

(620) § 2. (1) W stosunkach pomiędzy krajami należącemi do ruchu europejskiego z jednej strony, a krajami należącemi do ruchu pozaeuropejskiego z drugiej strony, oraz we wzajemnych stosunkach pomiędzy krajami w ruchu, pozaeuropejskim są dozwolone kategorje telegramów listowych, które oznacza się przed adresem jedną z dwu następujących płatnych wskazówek służbowych:

= NLT =

= DLT =

(621) (2) Takie telegramy korzystają ze zniżki taryfy, która wynosi dwie trzecie (2/3) pełnej taryfy za telegramy zwykłe.

(622) (3) Tego rodzaju telegramy zarówno przy nadawaniu, przesyłaniu jak i przy doręczaniu podlegają ograniczeniom wynikającym z § 3 i następnych paragrafów niniejszego artykułu.

(623) § 3. (1) Wymiana telegramów listowych = ELT =, = NLT= i =DLT = nie jest obowiązkowa. Każdemu Zarządowi pozostawia się swobodę co do zezwolenia lub nie na wymianę jednej, albo drugiej, albo też wszystkich kategoryj telegramów listowych.

(624) (2) Zarządy i przedsiębiorstwa prywatne, które się zezwoliły na nadawanie albo na doręczanie telegramów listowych lub też jednej z kategoryj tych telegramów, muszą się zgodzić na tranzyt telegramów listowych. Wówczas, za telegramy listowe = ELT =, mają prawo do normalnych stawek, jak za telegramy zwykłe według pełnej taryfy, a za telegramy listowe = NLT = i = DLT =, do stawek obliczanych za telegramy niespieszne, o ile tego rodzaju telegramy wprowadziły, lub też, o ile ich nie wprowadziły - do normalnych stawek, jak za telegramy zwykłe według pełnej taryfy.

(625) § 4. Przyjmowanie telegramów listowych = ELT =, = NLT = i = DLT = w niedzielę nie jest obowiązkowe.

(626) § 5. Radjotelegramy, telegramy semaforyczna i telegramy przekazowe nie są dozwolone jako telegramy listowe.

(627) § 6. Używanie adresów skróconych lub umówionych w telegramach listowych jest dozwolone na warunkach przewidzianych w artykule 15 § 9.

(628) § 7. (1) W telegramach listowych można korzystać tylko z następujących świadczeń specjalnych: odpowiedź zapłacona, do odebrania na poczcie, do odebrania w telegrafie, telegram luksusowy i telegraficzne dosłanie na życzenie adresata. Należność za odnośne płatne wskazówki służbowe (= RPx ==, = GP =, = TR =, = LX = oraz = Réexpédié de ..... = dosłany z .....) oblicza się według zniżonej taryfy.

(629) (2) Telegraficzne dosłanie adresatowi uskutecznia się w razie potrzeby po skreśleniu lub zmianie wskazówki = ELT =, = NLT = lub = DLT =, z zastosowaniem obowiązującej taryfy i kategorji służbowej, dozwolonej w stosunkach między krajem dosyłającym telegram a krajem przeznaczenia.

(630) § 8. Minimum płatnych wyrazów w telegramach listowych ustala się na 25.

(631) § 9. (1) Doręczenie telegramów listowych winno nastąpić:

telegramów listowych oznaczonych wskazówką = ELT = i = NLT = następnego rana po dniu nadania;

telegramów listowych oznaczonych wskazówką = DLT = trzeciego dnia rano po dniu nadania.

(632) (2) Doręczanie telegramów listowych = ELT =, = NLT = i = DLT = w niedzielę nie jest obowiązkowe.

(633) § 10. Doręczanie telegramów listowych może być uskuteczniane pocztą, przez umyślnego posłańca, przez telefon lub w jaki inny sposób według decyzji Zarządu, do którego należy urząd miejsca przeznaczenia.

(634) § 11. (1) Zwrot opłat za telegramy listowe w ruchu europejskim dopuszcza się tylko w przypadkach przewidzianych w art. 81 § 1 litera a), k) i n).

(635) (2) Zwrot opłat za telegramy listowe w ruchu pozaeuropejskim dopuszcza się tylko w przypadkach przewidzianych w art. 81 § 1, litery a), d), (1) 3º, k) i n).

(636) § 12. Do telegramów listowych mają zastosowanie postanowienia artykułów: 23 § 8, 36 § 1, 75 § 2 (1), (2) i (3), § 4, § 5 (1), (2) i (4) oraz § 6, jak również postanowienia artykułu 80.

(637) § 13. Przy ustaleniu dozwolonej ilości liczb pisanych cyframi, znaków handlowych i wyrażeń skróconych [art. 75 § 5 (2)] telegram listowy uważa się zawsze jako zawierający najmniej 25 wyrazów, nawet gdy istotna liczba wyrazów jest mniejsza niż 25.

(638) § 14. Obrachunki za telegramy listowe podlegają obowiązującym przepisom, z uwzględnieniem minimum opłaty, podanego w § 8.

Artykuł  77.

Telegramy gratulacyjne.

(639) § 1. W okresie od 14 grudnia do 6 stycznia włącznie jest dozwolona nieobowiązkowa wymiana telegramów gratulacyjnych, to jest przesyłanie życzeń z okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku.

(640) § 2. Nadawca telegramu gratulacyjnego winien zamieścić przed adresem płatną wskazówkę służbową = XLT =.

(641) § 3. Używanie adresów skróconych lub umówionych w telegramach gratulacyjnych jest dozwolone na warunkach przewidzianych w artykule 15 § 9.

(642) § 4. (1) Treść telegramów gratulacyjnych winna zawierać tylko życzenia.

(643) (2) Nadawca może zredagować treść w dowolny sposób (texte librę) lub też według wzorów ustalonych przez zainteresowane Zarządy (texte fixe).

(644) (3) W ruchu europejskim dopuszcza się tylko treść dowolną.

(645) (4) W ruchu pozaeuropejskim, zainteresowane Zarządy mogą dopuścić również treści ustalone.

(646) (5) Przy redagowaniu treści dowolnej należy przestrzegać postanowień artykułu 75 § 2 (1), § 4 i 5 (1), (2) i (4), a także brzmienia artykułu 76 § 13.

(647) § 5. W telegramach gratulacyjnych o treści dowolnej nadawca winien zamieścić oświadczenie przewidziane w artykule 75 § 6 (1), nadmieniając ponadto, że treść zawiera tylko życzenia.

(648) § 6. W telegramach gratulacyjnych o treści ustalonej w ruchu pozaeuropejskim podpis nie może zawierać więcej ponad trzy wyrazy.

(649) § 7. (1) Telegramy gratulacyjne w ruchu europejskim korzystają ze zniżki taryfy w wysokości 50% w stosunku do telegramów prywatnych zwykłych.

(650) (2) Zniżki taryfowe stosowane do telegramów gratulacyjnych w ruchu pozaeuropejskim są przedmiotem umowy między zainteresowanemi Zarządami i przedsiębiorstwami prywatnemi.

(651) § 8. W telegramach gratulacyjnych o dowolnej treści minimum płatnych słów ustalono na 10, zarówno w ruchu europejskim, jak i pozaeuropejskim.

(652) § 9. (1) W telegramach gratulacyjnych dozwolone są tylko następujące specjalne świadczenia: odpowiedź zapłacona, do odebrania na poczcie, do odebrania w telegrafie i telegramy luksusowe. Wymiana telegramów luksusowych dozwolona jest tylko między temi krajami, których Zarządy wprowadziły u siebie ten dział telegramów.

(653) (2) Odnośne płatne wskazówki służbowe, a mianowicie = RPx =, = GP =, = TR = i =LX = oblicza się według zniżonej taryfy.

(654) § 10. Telegramy semaforyczne i telegramy przekazowe nie są dozwolone jako telegramy gratulacyjne. Radjotelegramy gratulacyjne są dozwolone tylko na mocy odrębnej umowy między zainteresowanemi Zarządami i przedsiębiorstwami prywatnemi.

(655) § 11. Telegramy gratulacyjne wydaje się w kolejności wskazanej w artykule 36 § 1.

(656) § 12. Doręczanie telegramów gratulacyjnych odbywa się na warunkach ustalonych przez Zarząd kraju przeznaczenia.

(657) § 13. Zwrot opłaty za telegramy gratulacyjne uskutecznia się w przypadkach przewidzianych w artykule 76 § 11. Jednakże termin wskazany w artykule 81 § 1 lit. d) (1), 3° oblicza się:

dla telegramów gratulacyjnych nadanych między 14 a 24 grudnia, od 24 grudnia;

dla telegramów gratulacyjnych nadanych między 25 a 31 grudnia, od 31 grudnia;

dla telegramów gratulacyjnych nadanych po 31 grudnia, od dnia nadania.

(658) § 14. (1) Rozliczenia za telegramy gratulacyjne o treści dowolnej, zarówno w ruchu europejskim jak i pozaeuropejskim, podlegają obowiązującym przepisom, z uwzględnieniem minimum ustalonego w paragrafie 8.

(659) (2) Rozliczenia za telegramy gratulacyjne o treści ustalonej w ruchu pozaeuropejskim są przedmiotem umów między zainteresowanemi Zarządami i przedsiębiorstwami prywatnemi.

ROZDZIAŁ  XXV.

TELEGRAMY PAŃSTWOWE.

Artykuł  78.

Przepisy odrębne dotyczące telegramów państwowych.

(660) § 1. Telegramy państwowe muszą być opatrzone stemplem lub pieczęcią władzy, która je nadaje. Formalność ta nie jest wymagana, gdy autentyczność telegramu nie nasuwa żadnych wątpliwości.

(661) § 2. Prawo nadania odpowiedzi, jako telegramu państwowego, uzyskuje się za okazaniem pierwotnego telegramu państwowego.

(662) § 3. Telegramy agentów konsularnych, którzy zajmują się handlem, uważane są za telegramy państwowe tylko wówczas, gdy są adresowane do osoby urzędowej i gdy dotyczą spraw służbowych. Jednakże telegramy, które nie odpowiadają tym warunkom, są również przyjmowane i wydawane jako telegramy państwowe, lecz odnośne urzędy donoszą o tem niezwłocznie swym Zarządom.

(663) § 4. Telegramy dotyczące zastosowania w razie grożącej wojny artykułów 15 i 16 paktu Ligi Narodów, wymieniane między Prezesem Rady Ligi Narodów lub Generalnym Sekretarzem z jednej strony, a ministrem - członkiem rządu, członkiem Rady Ligi Narodów albo członkiem misji wysłanej przez Radę Ligi Narodów - z drugiej strony, korzystają w drodze wyjątku z przywileju pierwszeństwa w stosunku do telegramów państwowych korzystających z prawa pierwszeństwa. Telegramy te są oznaczone w nagłówku wskazówką "S Priorité Nations" (państwowy - pierwszeństwo Liga Narodów), a nadawca winien zamieścić przed adresem wskazówkę "Priorite Nations"t którą oblicza się za dwa wyrazy. Takie telegramy przyjmuje się tylko wtedy, gdy są autoryzowane osobiście przez jedną z wymienionych wyżej osobistości.

(664) § 5. Nadawca telegramu państwowego może zrzec się prawa pierwszeństwa przyznanego artykułem 30 Konwencji. Wówczas na oryginale telegramu nadawca winien zamieścić uwagę "sans priorité" (bez pierwszeństwa), a wtedy taki telegram pod względem kolejności traktuje się jako telegram prywatny zwykły.

(665) § 6. Nie odmawia się przyjęcia telegramów państwowych, które nie odpowiadają warunkom podanym w artykułach 9, 10 i 11, lecz urząd, który stwierdził uchybienia, donosi o tem swemu Zarządowi.

(666) § 7. (1) Telegramy państwowe oznacza się wskazówką służbową "Etat" (państwowy), którą z urzędu winien zamieścić na końcu nagłówka urząd nadawczy (uwagi służbowe).

(667) (2) Telegramy państwowe z uwagą = CDE = przyjmuje się za opłatą według zniżonej taryfy, przyczem nie tracą one swych praw pierwszeństwa.

(668) § 8. Telegramy państwowe w języku jawnym muszą być z urzędu powtórzone częściowo; telegramy państwowe zaś, które są zredagowane całkowicie lub częściowo w języku tajnym (artykuł 31 Konwencji) muszą być z urzędu powtórzone w całości przez urząd odbierający lub wydający, zależnie od sposobu wymiany (art. 44).

ROZDZIAŁ  XXVI.

TELEGRAMY SŁUŻBOWE I NOTY SŁUŻBOWE.

Artykuł  79.

Telegramy służbowe i noty służbowe.

I.

Postanowienia ogólne.

(669) § 1. Telegramy służbowe dzielą się na telegramy służbowe w ścisłem znaczeniu i na noty służbowe.

(670) § 2. Wymianę telegramów służbowych należy ograniczyć do przypadków pilnych, a same telegramy redagować w formie najbardziej zwięzłej. Zarządy i urzędy telegraficzne wydają odpowiednie zarządzenia w celu możliwego zmniejszenia ilości i skrócenia treści telegramów służbowych.

(671) § 3.(669)Telegramy służbowe należy redagować w języku francuskim, o ile odnośne Zarządy nie porozumiały się co do używania innego języka. To samo dotyczy również not służbowych w związku z wymianą telegramów.

(672) § 4. Wymiana telegramów służbowych odbywa się we wszystkich relacjach bezpłatnie, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w § 7 i w artykule 80.

(673) § 5. Rodzaj telegramu służbowego oznacza się jedną z uwag służbowych ustalonych w artykule 41 pod c) (i).

(674) § 6. W razie nieodzownej konieczności telegramy i noty służbowe mogą być wydawane przez telefon.

(675) § 7. Postanowień niniejszego artykułu nie należy rozumieć w ten sposób, że upoważniają one radjostacje ruchome do bezpłatnego przesyłania telegramów służbowych, dotyczących wyłącznie eksploatacji sieci telegraficznej, lub sieć telegraficzną do bezpłatnego przesyłania telegramów służbowych, dotyczących wyłącznie eksploatacji radjostacyj ruchomych, lub też jakiekolwiek przedsiębiorstwo prywatne do bezpłatnego przesyłania telegramów służbowych, dotyczących innego przedsiębiorstwa prywatnego.

II.

Telegramy służbowe.

(676) § 8. (1) Telegramy służbowe w ścisłem znaczeniu wymieniane są między Zarządami i upoważnionymi do tego funkcjonarjuszami.

(677) (2) Telegramy takie zawierają w nagłówku datę nadania, lecz nie zawierają podpisu. Adres podaje się w formie następującej: "...... (nadawca) à (do) ...... (adresat i miejsce przeznaczenia);

przykład: "Gentel à Burinterna Berne".

(678) § 9. Zarządy obowiązane są używać adresów skróconych w telegramach służbowych wymienianych między sobą.

(679) § 10. We wszystkich relacjach treść telegramu służbowego może być zredagowana w języku tajnym. Telegramy służbowe, zredagowane całkowicie lub częściowo w języku tajnym, powtarza z urzędu w całości bądź urząd przyjmujący, bądź urząd wydający, zależnie od typu aparatu (art.. 44 §§ 1, 2 i 3).

III.

Noty służbowe.

(680) § 11. (1) Noty służbowe dotyczą spraw służbowych: obsługi przewodów, radjostacyj i wymiany korespondencji. Noty te, wymieniane między urzędami telegraficznemi, nie mają ani adresu, ani podpisu.

(681) (2) Przy redagowaniu not służbowych należy przedewszystkiem używać skrótów wymienionych w załączniku 1, załączonym do niniejszego Regulaminu (art. 37 § 11).

(682) (3) Miejsce przeznaczenia i miejsce nadania not służbowych wskazuje się tylko w nagłówku; nagłówek sporządza się w sposób następujący: "A Lyon Lilienfeld 15 1045 (data i godzina nadania)" - potem następuje treść noty.

(683) (4) Większe urzędy mogą uzupełnić nazwę urzędu nadawczego nazwą wydziału urzędu, podaną w skróconej formie, który nadaje notę, naprzykład: "A Paris Berlin Nf (Nachforschungstelle - Oddział reklamacyjny (15 1045) (data i godzina nadania) ". Uzupełnienie to musi być również zamieszczone w odpowiedzi na daną notę, przykład: "A Berlin Nf Paris 15 1345".

(684) § 12. (1) Noty służbowe, dotyczące wydanego poprzednio telegramu, muszą zawierać wszystkie wskazówki, umożliwiające odszukanie telegramu, a mianowicie: numer nadawczy lub numer kolejny, albo jeden i drugi, o ile oba te numery były zamieszczone w nagłówku pierwotnego telegramu, datę podaną słowami (nazwę miejsca podaje się tylko w razie wątpliwości), drogę przejścia wskazaną w pierwotnym telegramie, nazwisko adresata i w miarę potrzeby pełny adres. Gdy pierwotny telegram miał tylko numer kolejny, odnośny urząd winien zastąpić numer kolejny przez właściwy numer nadawczy, z chwilą, gdy nota służbowa nadchodzi do kraju przeznaczenia.

(685) (2) Gdy między dwoma urzędami telegraficznemi istnieje kilka bezpośrednich dróg, należy w miarę możności wskazać, jaką drogą i kiedy był skierowany pierwotny telegram; również i odnośne noty służbowe należy w miarę możności kierować tą samą drogą.

(686) (3) Gdy droga pierwotnego telegramu jest uszkodzona, urząd pośredniczący w przesłaniu noty służbowej dodaje uwagę "dévié" (drogą okrężną). Ponadto notę służbową uzupełnia się uwagą dotyczącą warunków przejścia pierwotnego telegramu. W takim razie druga nota służbowa, która stanowi odpowiedź na pierwszą notę służbową, musi być wysłana tą samą drogą, co i pierwsza nota.

(687) (4) Gdy urzędy pośredniczące nie mogą bez opóźnienia zebrać potrzebnych danych do załatwienia noty służbowej, obowiązane są wysłać ją niezwłocznie dalej.

(688) (5) Jednakże urzędy pośredniczące są obowiązane po natychmiastowem wystaniu noty dalej odszukać potrzebne dane i załatwić sprawę w sposób właściwy.

(689) § 13. Gdy urząd pośredniczący w wymianie może swobodnie i bez opóźnienia zebrać materiał potrzebny do załatwienia noty służbowej - wówczas załatwia ją we własnym zakresie działania, aby uniknąć zbytecznego wysyłania noty dalej; w każdym innym przypadku notę należy skierować do miejsca przeznaczenia.

Artykuł  80.

Płatne noty służbowe.

(690) § 1. (1) W ciągu minimalnego okresu przechowywania dokumentów, ustalonego w artykule 89, nadawca i odbiorca telegramu już wydanego lub będącego w drodze, albo też osoba upoważniona przez nadawcę lub odbiorcę, mogą zażądać wyjaśnień lub wydać telegraficznie polecenia dotyczące telegramu, po uprzedniem, w razie potrzeby, stwierdzeniu swych uprawnień i swej tożsamości.

(691) (2) W związku z tem uiszczają oni opłaty następujące:

1-o opłatę (według pełnej taryfy) za telegram, który stanowi polecenie;

2-o w razie potrzeby (§ 4) opłatę za telegram (według pełnej taryfy), który ma być odpowiedzią.

(692) (3) Mogą oni również zażądać, w celu sprostowania, pełnego lub częściowego powtórzenia przez urząd miejsca nadania lub przeznaczenia, bądź przez urząd tranzytowy, nadanego lub otrzymanego telegramu.

(693) (4) Telegramy takie (zapytania i odpowiedzi) noszą nazwę "płatnych not służbowych".

(691) § 2. (1) Gdy żądanie powtórzenia zgłasza adresat, opłaca on przepisową taksę tylko za każdy wyraz, który ma być powtórzony; taksę tę oblicza się zawsze według pełnej taryfy, z uwzględnieniem zasad dotyczących obliczania wyrażę w (art. 19), bez względu na rodzaj odnośnego telegramu (= CDE=, = D =, PU = i t. d.).

(695) (2) Do tej taksy dochodzi pełna opłata za zapytanie i odpowiedź. Minimum opłaty wynosi jeden frank pięćdziesiąt centymów (1 fr. 50).

(696) (3) Zarządy mają swobodę co do niepobierania opłaty lub pobierania niższej opłaty od tej, którą przewidziano.

(697) § 3. Telegramy, zawierające sprostowanie, uzupełnienie, prośbę o skasowanie telegramu i wszelkie inne dane dotyczące telegramu już wydanego lub będącego w toku wydawania, o ile są adresowane do urzędu telegraficznego winny być wymieniane wyłącznie między urzędami, pod postacią płatnych not służbowych opłacanych przez nadawcę lub adresata.

(698) § 4. (1) Płatne noty służbowe oznacza się wskazówką = ST =. Noty wysyła się w miarę możności zawsze tą samą drogą co i telegram, którego dotyczą. Noty, nadawane na życzenie adresata w celu otrzymania powtórzenia zniekształconej przypuszczalnie treści, wymagają zawsze odpowiedzi telegraficznej, jakkolwiek nie zamieszcza się w nich płatnej wskazówki służbowej = RPx =. W innych przypadkach, gdy zażądano odpowiedzi telegraficznej, wskazówkę tę należy zamieścić, przyczem pobiera się opłatę za sześć słów odpowiedzi.

(699) (2) Jeżeli nadawca żąda, by mu odpowiedź nadesłano pocztą, to zamiast = RPx = należy zamieścić płatną wskazówkę służbową = Lettre = (listem). Wówczas na odpowiedź pobiera się opłatę w wysokości czterdziestu centymów (0 fr. 40). Jeżeli nadawca nadawca sobie, by mu odpowiedź nadesłano listem poleconym, wówczas uiszcza opłatę w wysokości osiemdziesięciu centymów (0 fr. 80), a w płatnej nocie służbowej należy zamieścić płatną wskazówkę służbową = Lettre RCM =.

(700) § 5. (1) Płatne noty służbowe sporządza się według następujących wzorów:

(701) a) gdy chodzi o sprostowanie lub uzupełnienie adresu: "ST Paris Bruxelles 365

(numer płatnej noty służbowej) 5 (liczba wyrazów) 17 (data) = 315 douze François (numer, data słowami, nazwisko adresata pierwotnego telegramu) remettez (doręczyć) lub lisez (czytać ..... (należy wskazać sprostowanie) ";

(702) b) gdy chodzi o sprostowanie lub uzupełnienie treści: "ST Paris Vienne 26

(numer płatnej noty służbowej) 8 (liczba wyrazów) 17 (data) = 235 treize Kriechbaum (numer, data słowami, nazwisko adresata telegramu, który ma być sprostowany) remplacez trois (zamieńcie trzecie słowo treści) 20 par 2.000 (20 na 2.000) ";

(703) c) gdy chodzi o częściowe lub pełne powtórzenie treści:

"ST Calcutta Londres 86 (numer płatnej noty służbowej) 17 (data) 6 (liczba wyrazów) via Empiradio = 439 quinze Brown (numer, data słowami, nazwisko adresata pierwotnego telegramu) un, quatre, neuf jeden, cztery, dziewięć (wyrazy treści zasadniczego telegramu, które mają być powtórzone, wyrażone liczbami głównemi, pisanemi słowami) - lub "mot (.... mots) après....." wyraz (..... wyrazów) po.... lub też poprostu "texte";

(704) d) gdy chodzi o skasowanie telegramu i gdy zażądano odpowiedzi

telegraficznej:

"ST Paris Berlin 126 (numer płatnej noty służbowej) 5 (liczba wyrazów) 17 (data) = RPx 285 seize Grunewald (numer, data słowami, nazwisko adresata) annulez - skasować";

(705) e) gdy chodzi o wyjaśnienie w drodze telegraficznej: "ST Lońdres Berlin Nf 40

(numer płatnej noty służbowej) 11 (liczba wyrazów) 17 (data) = RPx = 750 vingtsix Robinson (numer, data nadania słowami, nazwisko adresata) confirmez remise expéditeur sans réponse informez destinataire - potwierdzić odbiór nadawca bez odpowiedzi powiadomić adresata";

(706) f) gdy chodzi o żądanie wyjaśnień drogą pisemną:

"ST Londres Lisbonne 50 (numer płatnej noty służbowej) 6 (liczba wyrazów) 17 (data) = Lettre = (listem) 645 treize Emile (numer, data nadania słowami, nazwisko adresata) confirmez remise - potwierdzić doręczenie".

(707) (2) Odpowiedź na płatną notę służbową oznacza się uwagą służbową = RST =. Treść odpowiedzi zawiera: numer płatnej noty służbowej - zapytania, datę płatnej noty służbowej - zapytania (słowami), nazwisko nadawcy pierwotnego telegramu, potem następuje żądane wyjaśnienie. Naprzykład, odpowiedzi na płatne noty służbowe podane we wzorach c) i d) miałyby formę następującą:

"RST Londres Calcutta 40 (numer płatnej noty służbowej odpowiedzi) 6 (liczba wyrazów) 17 (data) via Empiradio = 86 (numer płatnej noty służbowej zapytania) dixsept - siedemnastego (data płatnej noty służbowej zapytania, słowami) Brown (nazwisko adresata) Albatros scrutiny commune (trzy wyrazy telegramu zasadniczego, których powtórzenia żądano)".

"RST Berlin Paris 53 (numer płatnej noty służbowej odpowiedzi) 4 (liczba wyrazów) 17 (data) = 126 (numer płatnej noty służbowej zapytania) dixsept (siedemnastego data słowami) Grunewald (nazwisko adresata) annulé - skasowany";

"RST Berlin Paris 53 (numer płatnej noty służbowej odpowiedzi) 5 (liczba wyrazów) 17 (data) = 126 (numer płatnej noty służbowej zapytania) dixsept - siedemnastego (data słowami) Grunewald (nazwisko adresata) déjà remis - już doręczony".

(708) § 6. Wyrazy, które w telegramie należy powtórzyć lub sprostować, oznacza się ich kolejnością w telegramie, obliczoną niezależnie od zasad taryfikacji, i wyrażoną liczbami głównemi, podanemi słownie.

(709) § 7. Gdy wyrazy, których powtórzenia żądano, są napisane w sposób wątpliwy, urząd przedewszystkiem prosi o wyjaśnienie nadawcy. Gdy go nie można odszukać - urząd nadawczy przy powtórzeniu daje uwagę "écriture douteuse - pismo wątpliwe, niewyraźne".

(710) § 8. (1) Gdy powtórzenie dotyczy telegramu, otrzymanego w urzędzie nadawczym przez telefon lub z prywatnej linji telegraficznej, urząd nadawczy żąda przedewszystkiem od nadawcy powtórzenia zakwestionowanych wyrazów. Jeżeli z nadawcą nie można porozumieć się natychmiast, daje się tymczasowe powtórzenie według posiadanego w urzędzie oryginału, które zaopatruje się na końcu treści specjalną uwagą "CTFSN" (w razie potrzeby nastąpi sprostowanie).

(711) (2)Gdy po uzgodnieniu z nadawcą okaże się, że jeden lub kilka wyrazów powtórzono inaczej niż zostały poprzednio zamieszczone w oryginale telegramu, urząd nadawczy daje żądane powtórzenie z uwzględnieniem otrzymanych poprawek, lecz może dodać do treści noty służbowej uwagę "CTP" (conserver taxe payée - zatrzymać wpłaconą taksę), podając słowami liczbę wyrazów sprostowanych przez nadawcę, za które nie należy zwracać opłaty.

Przykład: "CTP un - jeden", "CTP deux - dwa i t. d."

(712) § 9. (1)  Różnych wyjaśnień dotyczących telegramów już wydanych, o których jest mowa w niniejszym artykule, można udzielać pocztą i za pośrednictwem urzędów telegraficznych miejsca nadania lub miejsca przeznaczenia.

(713) (2) Wyjaśnienia te muszą być zawsze opatrzone pieczęcią urzędu, który udziela wyjaśnień. Wysyła się je na koszt petenta, jako list zwykły, albo polecony, zależnie od jego życzenia. Winien on prócz tego pokryć koszt odpowiedzi pocztowej, gdy o nią prosi; wówczas Zarząd miejsca przeznaczenia opłaca odpowiedź.

(714) § 10. Opłaty za noty służbowe, o których mowa w niniejszym artykule, podlegają zwrotowi na warunkach ustalonych w artykule 81.

ROZDZIAŁ  XXVII

ZWALNIANIE OD OPŁATY i ZWROT OPŁAT.

Artykuł  81.

Przypadki zwrotu opłat.

(715) § 1. Na skutek żądania zwrotu opłat lub na skutek zażalenia na nieprawidłową obsługę, podlegają zwrotowi, z uwzględnieniem postanowień zawartych w art. 76 § 11 i w art. 77 § 13, na rzecz osób, które je uiściły, następujące opłaty:

(716) a) pełna opłata za każdy telegram, który z winy telegrafu nie doszedł do miejsca

przeznaczenia;

(717) b) pełna opłata za każdy telegram, który wskutek powstałej w drodze omyłki lub

zmiany nazwy urzędu nadawczego nie mógł wypełnić swego przeznaczenia;

(718) c) pełna opłata za każdy telegram zatrzymany w drodze wskutek przerwy

komunikacji, a nadawca zażądał z tego powodu skasowania telegramu;

(719) d) (1) pełna opłata za każdy telegram, który z winy telegrafu nadszedł później

niż mógł był nadejść pocztą, lub, w każdym razie, o ile został doręczony adresatowi dopiero po upływie następujących okresów:

(720) 1º 8 godzin, gdy chodzi o telegram wymieniany między krajami europejskiemi ościennemi lub posiadającemi bezpośrednią komunikację przewodową;

(721) 2º 18 godzin, gdy chodzi o telegram wymieniany: między dwoma innemi

krajami europejskiemi, łącznie z Algerem i krajami zaliczonemi do ruchu europejskiego; między dwoma krajami pozaeuropejskiemi sąsiedniemi lub posiadającemi bezpośrednią komunikację przewodową; między krajem europejskim i krajem pozaeuropejskim, które posiadają bezpośrednią komunikację przewodową; o ile ten telegram był opłacony według pełnej taryfy, włączając w to telegramy = CDE = i telegramy prasowe;

(722) 3º 72 godziny, gdy chodzi o telegram niespieszny lub w ruchu pozaeuropejskim,

gdy chodzi o telegram listowy albo gratulacyjny. Dla telegramów listowych podany okres oblicza się od chwili, gdy telegram listowy winien być normalnie doręczony według postanowień artykułu 76 § 9. Dla telegramów gratulacyjnych okres doręczenia oblicza się w sposób podany w artykule 77 § 13;

(723) 4º 36 godzin we wszystkich innych przypadkach.

(724) (2) Do podanych wyżej okresów czasu nie wlicza się: normalnej przerwy w

czynnościach urzędu, gdy to było przyczyną opóźnienia, czasu zużytego na doręczenie przez posłańca, czasu zużytego na dosłanie radjotelegramów w służbie morskiej lub lotniczej i na dosłanie w służbie morskiej telegramów semaforycznych, jak również czasu, który te telegramy przeleżały na stacji lądowej, na stacji ruchomej lub na stacji semaforycznej.

(725) (3) Okresy czasu podane wyżej w punktach 2" i 4" zmniejsza się o połowę, gdy

chodzi o telegramy państwowe, co do których nie zrzeczono się przywileju wynikającego z postanowień artykułu 30 Konwencji, oraz gdy chodzi o telegramy pilne i płatne noty służbowe.

(726) e) opłata za wyraz lub wyrazy opuszczone przy wydawaniu telegramu, gdy

opłata równa się dwum frankom (2 fr.) lub je przewyższa, o ileby zwrot opłaty za część treści nie został przyznany na mocy postanowienia zawartego w ustępie g), lub o ile błąd nie został sprostowany zapomocą płatnej noty służbowej;

(727) f) pełna opłata za telegram w języku jawnym, jeżeli przez opuszczenie jednego

lub kilku wyrazów sens telegramu uległ zmianie, lub gdy telegram z tego powodu stał się niezrozumiałym;

(728) g) opłata za każdą część treści telegramu w języku tajnym ze sprawdzeniem lub

telegramu w języku jawnym, który wskutek powstałych błędów lub opuszczeń wyrazów niewątpliwie nie mógł spełnić swego przeznaczenia, gdy ta opłata równa się przynajmniej dwum frankom i o ile błędy lub opuszczenie wyrazów nie zostały sprostowane płatną notą służbową;

(729) h) opłata dodatkowa za specjalne świadczenie, którego nie dokonano, wraz z

opłatą za odnośną płatną wskazówkę służbową;

(730) i) (1) sumy uiszczone za płatne noty służbowe z żądaniem powtórzenia

zniekształconego przypuszczalnie ustępu, gdy to powtórzenie nie jest zgodne z treścią pierwotną, lecz z tem zastrzeżeniem, iż o ile pewne wyrazy w treści pierwotnego telegramu były prawidłowo, inne zaś nieprawidłowo wydane, to opłata za wyrazy prawidłowo wydane w telegramie pierwotnym zwrotowi nie podlega. W razie zastosowania bądź minimum opłaty 1 fr. 50 [art. 80 § 2 (2)] bądź innego sposobu pobierania opłaty za płatne noty służbowe [art. 80 § 2 (3)] zwrot opłaty oblicza się na podstawie pobranej taksy w stosunku do liczby wyrazów prawidłowo wydanych;

(731) (2) jednakże opłata za wyrazy prawidłowo wydane musi być zwrócona, bez

względu na to, w jakim języku był napisany telegram, gdy zainteresowany Zarząd uzna, że powstałe błędy uniemożliwiły zrozumienie wyrazów prawidłowo wydanych;

(732) j) pełna opłata za każdą inną płatną notę służbową, telegraficzną lub pocztową,

której wysłanie spowodowane było omyłką urzędu;

(733) k) pełna opłata uiszczona zgóry za odpowiedź, gdy adresat nie wykorzystał

bonu na odpowiedź lub odmówił jego przyjęcia, a bon znajduje się w urzędzie doręczającym telegram lub został zwrócony do tego urzędu przed upływem terminu trzech miesięcy od daty wydania;

(734) l) opłata należna za odcinek drogi telegraficznej, której wskutek przerwy nie

użyto, natomiast telegram wysłano do miejsca przeznaczenia pocztą lub w jaki inny sposób. Jednakże z sumy zwracanej należy potrącić koszt wysłania telegramu w ten lub inny sposób, który zastąpił pierwotną drogę telegraficzną;

(735) m) pełna opłata za każdy telegram z odpowiedzią opłaconą, który wskutek

uchybień telegrafu, usprawiedliwiających zwrot opłaty za odpowiedź, niewątpliwie nie osiągnął swego celu; również i pełna opłata każdej odpowiedzi opłaconej, która w sposób oczywisty nie mogła spełnić swego zadania wskutek uchybienia służbowego, uzasadniającego zwrot opłaty za telegram pierwotny;

(736) n) różnica między wartością bonu na odpowiedź, a należnością za telegram

opłacony tym bonem, jeżeli różnica wynosi przynajmniej dwa franki (2 fr) (art. 56 § 3);

(737) o) pełna opłata za każdy telegram zatrzymany na mocy artykułów 26 i 27

Konwencji;

(738) p) część opłaty, podlegająca zwrotowi za każdy skasowany telegram (art. 50 §§

2, 3, 4 i 5).

(739) § 2. W przypadkach przewidzianych pod a), b), c), d), e), f), g) i 1) § 1 zwrot opłaty dotyczy tylko samych telegramów, które nie nadeszły, zostały skasowane, opóźnione lub zniekształcone, łącznie z opłatami za niewykorzystane dodatkowe świadczenia, natomiast zwrot opłat nie dotyczy korespondencji, która byłaby wywołana lub okazałaby się bezcelową z powodu niedoręczenia, opóźnienia albo zniekształcenia telegramu.

(740) § 3. (1) Gdy stacja lądowa zawiadamia urząd nadawczy, że radjotelegram nie mógł być wydany do stacji ruchomej, która jest miejscem przeznaczenia, Zarząd kraju nadania zarządza niezwłoczny zwrot na rzecz nadawców pobranych za radjotelegram taks lądowych i taksy okrętowej.

(741) (2) Gdy stacja lądowa przesłała radjotelegram do stacji ruchomej w inny sposób niż drogą radiotelegraficzną (według postanowień Regulaminu radiotelegraficznego), taksę lądową zatrzymuje Zarząd, któremu podlega stacja lądowa, a tylko taksę okrętową zwraca się nadawcy przez Zarząd, któremu podlega urząd nadawczy.

(742) (3) Gdy potwierdzenie odbioru radjotelegramu nie nadeszło do stacji, która wydała radjotelegrani, opłatę za potwierdzenie odbioru zwraca się dopiero po stwierdzeniu, że zwrot opłaty za sam radjotelegram jest uzasadniony.

(743) § 4. W razie częściowego zwrotu opłaty za telegram o kilku adresach, wysokość opłaty, przypadającej za każdy odpis, określa iloraz, otrzymany przez podzielenie pełnej pobranej taksy przez ilość adresów.

(744) § 5. Gdy omyłki powstałe z winy telegrafu zostały sprostowane zaporaocą płatnych not służbowych W terminie podanym w § 1, litera d), licząc od godziny nadania pierwotnego telegramu, zwrotowi podlegają tylko opłaty za płatne noty służbowe. Natomiast nie zwraca się żadnych opłat za telegramy, których te noty dotyczyły.

(745) § 6. Nie zwraca się żadnych opłat za telegramy prostujące, które zostały wymienione bezpośrednio między nadawcą i adresatem, zamiast sprostowania uskutecznionego zapomocą płatnych not służbowych przez zainteresowane urzędy.

(746) § 7. (1) Zasady niniejszego artykułu nie mają zastosowania względem telegramów wymienianych na linjach Zarządu, który nie należy do Związku, a który odmówiłby podporządkowania się obowiązkowi zwrotu opłat.

(747) (2) Jednak Zarządy, członkowie Związku, które brały udział w przesyłaniu telegramu, zrzekają się swych stawek, gdy prawo do zwrotu opłaty zostało stwierdzone, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 83 § 1 (1).

Artykuł  82.

Sposób postępowania przy zwrocie opłat.

(748) § 1. Z wyjątkiem przypadku przewidzianego w artykule 81 § 1 lit. k), wszelkie reklamacje dotyczące zwrotu opłat należy wnosić przed upływem sześciu miesięcy od dnia nadania telegramu, pod rygorem utraty prawa do zwrotu.

(749) § 2. (1) Wszelkie reklamacje należy nadsyłać Zarządowi miejsca nadania z dołączeniem materjału dowodowego, który stanowią: pisemna deklaracja urzędu miejsca przeznaczenia lub adresata, jeżeli telegram został opóźniony lub nie nadszedł; odbitka telegramu doręczona adresatowi, gdy chodzi o zniekształcenie telegramu lub opuszczenie wyrazów. W razie opóźnienia telegramu odbitka telegramu doręczona adresatowi może wystarczyć za deklarację, jeżeli opóźnienie jest widoczne z tej odbitki.

(750) (2) Reklamację może złożyć również i adresat Swemu Zarządowi. Zarząd ten wówczas decyduje, czy ma ją załatwić we własnym zakresie, czy przesłać Zarządowi miejsca nadania.

(751) § 3. Przy składaniu reklamacji o zwrot opłat urząd może pobrać od petenta stałą taksę reklamacyjną, która nie może przewyższać jednego franka (1 fr.).

(752) § 4. Gdy zainteresowane Zarządy uznały reklamację za uzasadnioną, Zarząd miejsca nadania zwraca opłatę za telegram, a opłatę reklamacyjną, o ile ją pobrano, zwraca się reklamującemu.

(753) § 5. Prawo do zwrotu opłaty ulega przedawnieniu po upływie sześciu miesięcy od daty pisma, którem zawiadomiono nadawcę o przyznaniu mu zwrotu opłaty.

(754) § 6. Nadawca, który nie mieszka w kraju, gdzie nadał telegram, może przesłać swą- reklamację Zarządowi miejsca nadania za pośrednictwem innego Zarządu. Wówczas Zarząd, który przyjął reklamację, uskutecznia wypłatę w razie przyznania zwrotu.

(755) § 7. Do reklamacyj przesyłanych z Zarządu do Zarządu muszą być dołączone wszystkie akta w komplecie, to znaczy wszystkie dokumenty dotyczące danej sprawy (w oryginale lub w odpisie). Dokumenty muszą być szczegółowo wyjaśnione w języku francuskim, o ile nie są napisane w tym języku, lub w języku innym, zrozumiałym dla wszystkich zainteresowanych Zarządów.

(756) § 8. Zarząd, który otrzymał reklamację o zwrot opłaty uiszczonej za odpowiedź, może ją przesłać bezpośrednio Zarządowi, który wydał bon na odpowiedź. Zarząd ten zwraca opłatę bądź przez upoważnienie do wpisania danej sumy na swój debet przez Zarządy pośredniczące, bądź wysyłając daną sumę przekazem pocztowym bezpośrednio do Zarządu miejsca nadania.

Artykuł  83.

Ustalenie Zarządu, który w każdym poszczególnym przypadku ma uskutecznić zwrot opłat.

(757) § 1. (1) Gdy zwrot opłat jest konsekwencją winy telegrafu, zwrot uskutecznia na swój własny rachunek zawsze Zarząd miejsca nadania, jeżeli zwracana suma nie przekracza pięciu franków (5 fr.) za telegramy opłacone według taryfy normalnej i dwu franków (2 fr.) za telegramy opłacone według taryfy zniżonej.

(758) (2) Gdy zwracana suma przekracza pięć (5 fr.) lub dwa franki (2 fr,) zwrot opłaty ponoszą wszystkie Zarządy, które brały udział w przesłaniu telegramu, przyczem każdy Zarząd zrzeka się całości lub części taksy nań przypadającej.

(759) (3) Obliczenie w granicach 5 i 2 franków uwzględnia tylko opłatę za telegram pierwotny z wyłączeniem dodatkowych opłat za specjalne świadczenia (= RPx =, = XP = i t. d.).

(760) § 2. (1) Zarząd miejsca nadania zwraca opłaty bez uprzedniego dochodzenia, gdy:

(761) a) w razie niedoręczenia nadawca składa zaświadczenie urzędu miejsca

przeznaczenia o nienadejściu telegramu;

(762) b) w razie opóźnienia lub zniekształceni nadawca niezbicie udowodni to

opóźnienie lub zniekształcenie, okazując telegram doręczony adresatowi albo zaświadczony odpis lub fotograficzną odbitkę telegramu;

(763) c) w razie niewykorzystania bonu na odpowiedź nadawca zwróci ten bon.

(764) (2) Orzeczenie Zarządu. który uskutecznił zwrot opłat, nie może być zakwestionowane, gdy zwrot nastąpił według postanowień Regulaminu.

(765) § 3. Gdy zwrot opłat ponoszą różne Zarządy, które brały udział w przesyłaniu telegramu. Zarząd miejsca nadania przesyła reklamację innym zainteresowanym Zarządom w celu zastosowania się do postanowienia § 1 (2). Ponadto Zarząd miejsca nadania zastrzega sobie prawo przesłania każdej reklamacji, gdy ze względów służbowych uważa za konieczne przeprowadzenie dochodzeń.

(766) § 4. Zwrot opłat dodatkowych za specjalne świadczenia, których nie wykonano, uskutecznia się na rachunek Zarządu, na którego dobro te opłaty dodatkowe zostały zaliczone, oprócz przypadku przewidzianego w § 1 (1).

(767) § 5. Zwrot opłaty uiszczonej za odpowiedź, gdy bon nie był zużytkowany, ponosi Zarząd miejsca nadania, jeżeli zwracana suma nie przekracza pięciu franków (5 Ir.).

(768) § 6. W przypadkach wskazanych w § 1 (2), gdy reklamację wniesiono i nadano jej bieg w terminie ustalonym artykułem 82 § 1, a o wyniku dochodzenia nie doniesiono w minimalnym terminie ustalonym dla przechowywania dokumentów, Zarząd, który przyjął reklamację, zwraca reklamowaną sumę, obciążając nią wszystkie Zarządy, które brały udział w przesyłaniu telegramu.

(769) § 7. Zwrot opłaty za płatną notę służbową ponosi Zarząd, który pobrał tę opłatę.

Artykuł  84.

Ustalenie Zarządu, który w przypadku zatrzymania telegramu ma uskutecznić zwrot opłaty.

(770) (1) Zwrot opłaty za każdy telegram zatrzymany na mocy artykułów 26 i 27 Konwencji ponosi ten Zarząd, który zatrzymał telegram.

(771) (2) Wszelako, gdy Zarząd ten zgodnie z artykułem 27 Konwencji notyfikował zawieszenie wymiany pewnych kategoryj korespondencji, zwrot opłat za zatrzymane tej kategorji telegramy ponosi Zarząd miejsca nadania, począwszy od dnia następującego po dniu otrzymania notyfikacji.

ROZDZIAŁ  XXVIII

ROZRACHUNKI.

Artykuł  85.

Zarządy, które zestawiają rachunki.

(772) § 1. Frank złoty, taki, jaki określony został w artykule 32 Konwencji, jest jednostką monetarną, przyjętą do zestawiania rachunków międzynarodowych.

(773) § 2. (1) O ile odrębna umowa nie postanawia inaczej, każdy Zarząd zapisuje na debel Zarządu, z którym prowadzi bezpośrednią wymianę, przypadające mu części taks za wszystkie przyjęte od tego Zarządu telegramy, w danym razie również i należność za części przebiegu odbyte poza granicami kraju. Nie uwzględnia się przytem zniżek udzielonych na niektórych linjach telegramom państwowym. Zniżki te stanowią przedmiot odrębnego rozrachunku między zainteresowanemi Zarządami.

(774) (2) Przy wymianie telegramów na przewodach bezpośrednich między dwoma nieościennemi krajami, Zarząd, który przyjął telegramy, zestawia rachunek opłat należnych za cały przebieg telegramów aż do miejsca przeznaczenia, wykazując oddzielnie udział, przypadający każdemu zainteresowanemu Zarządowi. Po przyjęciu tego rachunku przez Zarząd, który wydał telegramy, Zarząd zestawiający rachunek przesyła jego odpis każdemu z Zarządów pośredniczących.

(775) (3) Każdy następny Zarząd zapisuje na debet Zarządu, który go poprzedza, przypadające mu stawki oraz stawki należne za dalszy przebieg telegramów poza granicami swego kraju.

(776) § 3. Taksy końcowe mogą być wyrównane bezpośrednio między Zarządami końcowemi, po uprzedniem porozumieniu się z Zarządami pośredniczącemi.

(777) § 4. W razie zastosowania artykułu 97, Zarząd należący do Związku, a który utrzymuje bezpośrednią komunikację z Zarządem nienależącym do Związku, obowiązany jest regulować rachunki między tym Zarządem, a innemi Zarządami, członkami Związku, dla których dany Zarząd był pośrednikiem przy wymianie telegramów.

Artykuł  86.

Zestawianie rachunków.

(778) § 1. (1) Rachunki zestawia się na podstawie liczby wyrazów wydanych w ciągu miesiąca, zaznaczając różne rodzaje telegramów z uwzględnieniem:

(779) a) ewentualnych opłat dodatkowych;

(780) b) minimum opłaty stosowanego do telegramów CDE, w ruchu

pozaeuropejskim;

(781) c) minimum opłaty stosowanego do telegramów listowych i do telegramów

gratulacyjnych zarówno w ruchu europejskim jak i pozaeuropejskim.

(782) (2) Przy telegramach =CDE= spółczynniki ustalone w artykule 10 § 4 mają zastosowanie do opłat obliczanych według pełnej taryfy, pomnożonych uprzednio przez ogólną liczbę wyrazów.

(783) § 2. Taksą, która służy za podstawę do podziału opłat, przypadających Zarządom, jest taksa wynikająca z prawidłowego zastosowania taryf ustalonych przez zainteresowane Zarządy, przyczem nie uwzględnia się omyłek, jakie mogłyby powstać przy taryfikacji.

(784) § 3. Liczba wyrazów, podana przez urząd nadawczy, służy za podstawę do obliczania taksy, z wyjątkiem przypadku, gdyby wskutek omyłek powstałych przy wydawaniu telegramu liczba wyrazów była sprostowana za wspólną zgodą urzędu nadawczego i urzędu z nim pracującego.

(785) § 4. Opłat dodatkowych z wyjątkiem tych, o których mowa w następnym ustępie, nie zamieszcza się w rachunkach. Również nie zamieszcza się w rachunkach opłat nie pobranych przez urząd oddawczy, a pobranych natomiast przez inny urząd. Ponadto nie zamieszcza się w rachunkach należności za płatne noty służbowe i za telegramy, za które opłata zgodnie z Regulaminem nie była pobrana przez urząd nadawczy lub urząd dosyłający. Wyjątki od tej zasady, zarówno w ruchu europejskim jak i pozaeuropejskim, są następujące:

(786) a) dodatkową opłatę za sprawdzenie telegramu zamieszcza się w rachunkach

i dzieli między zainteresowane Zarządy odpowiednio do ich stawek normalnych;

(787) b) opłatę pobraną zgóry za odpowiedź zamieszcza się w rachunkach

i przekazuje w całości Zarządowi miejsca przeznaczenia telegramu z odpowiedzią zapłaconą. Co się tyczy należności za telegram opłacony w całości lub częściowo bonem na odpowiedź, należność tę zamieszcza się w rachunku i dzieli między zainteresowane Zarządy, jakgdyby należność uiszczono gotówką. Jednakże opłat za odpowiedzi zapłacone, o ile to są odpowiedzi na zapytania płatnych not służbowych (= ST =) nie zamieszcza się w rachunkach międzynarodowych; opłaty te, jak wogóle opłaty za płatne noty służbowe przypadają w całości Zarządowi, który te opłaty pobrał;

(788) c) opłaty należne za doręczenie przez posłańca i za dosłanie pocztą lotniczą

zamieszcza się w rachunkach i przekazuje w całości Zarządowi, któremu podlega urząd telegraficzny, doręczający lub dosyłający telegram.

(789) § 5. (1) Gdy przy wymianie korespondencji zachodzi potrzeba zboczenia z drogi, która służyła za podstawę do zestawienia taryfy, wówczas pozostałą do dyspozycji resztę opłaty, poczynając od punktu zboczenia z drogi, dzieli się między Zarządy, przez których terytoria skierowano telegram, łącznie z Zarządem, który zboczył z drogi, oraz zainteresowane przedsiębiorstwa. Podział ten uskutecznia się w następujący sposób:

(790) a) stawki końcowe pozostają bez zmiany;

(791) b) stawki tranzytowe Zarządów i przedsiębiorstw prywatnych, które nie wiedzą

o zboczeniu z drogi, pozostają również bez zmiany;

(792) c) stawki tranzytowe Zarządów i przedsiębiorstw prywatnych, które wiedzą

o zboczeniu z drogi zostają zniżone proporcjonalnie w ten sposób, aby ogólna suma tych zniżonych stawek równała się ogólnej sumie stawek tranzytowych za tę część drogi normalnej.

(793) (2) Telegramy wyjątkowo wydane drogą telefoniczną zamieszcza się w rachunkach telegraficznych.

(794) (3) Powyższe przepisy mają również zastosowanie do telegramów wydanych drogą droższą z zachowaniem warunków podanych w artykule 48 § 2.

(795) (4) W przypadku wyżej przewidzianym żaden z Zarządów nie może z powodu zmiany drogi otrzymać opłaty wyższej niż ta, którąby otrzymał, gdyby telegram skierowano drogą przerwaną. Jeżeli opłata za drogę istotnie wykorzystaną jest wyższa od opłaty, którąby Zarząd pobrał w warunkach normalnych, wówczas w ogólnej sumie stawek należy zamieścić opłatę normalną w celu proporcjonalnego podziału, jak powiedziano powyżej.

(796) § 6. Gdy w relacjach między dwoma ościennemi krajami telegramy skierowano drogą okrężną, Zarząd, który je przyjął, zapisuje na debet Zarządu, który je wydał, stawki normalne według postanowień artykułu 85, o ile nie zawarto w tym względzie umowy odrębnej.

Artykuł  87.

Zestawianie rachunku według średnich danych w ruchu europejskim.

(797) § 1. W ruchu europejskim mogą Zarządy za wspólną zgodą wyrównywać rachunki na podstawie ilości telegramów, które przekroczyły granicę, przyczem uważa się, iż każdy telegram zawiera średnią liczbę wyrazów, wynikającą z obustronnie prowadzonych statystyk.

(798) § 2. W przypadku przewidzianym w § 1 uwzględnia się tylko telegramy zwykłe, telegramy pilne (każdy telegram pilny liczy się za dwa telegramy) oraz odpowiedzi opłacone.

(799) § 3. Statystykę, która ma na celu ustalenie średniej liczby wyrazów w jednym telegramie, przeprowadza się dwukrotnie w ciągu roku w okresie dwudziestoośmiodniowym, a mianowicie: w ciągu dwudziestu ośmiu pierwszych dni miesiąca lutego i w ciągu dwudziestu ośmiu pierwszych dni miesiąca sierpnia. Gdyby w jednym z tych okresów zaszedł jakiś nadzwyczajny wypadek, wówczas zainteresowane Zarządy mogą porozumieć się co do przeprowadzenia nowej statystyki w innym okresie.

(800) § 4. (1) W celu wypośrodkowania średniej liczby wyrazów w jednym telegramie, dzieli się ogólną liczbę wyrazów wymienionych w każdej relacji w ciągu v skazanego wyżej okresu przez liczbę telegramów wymienionych w tych samych relacjach i w tym samym okresie czasu. W ten sam sposób ustala się średnią sumę wartości opłaconych odpowiedzi.

(801) (2) Wypośrodkowane średnie zaokrągla się do setnych. Można wypośrodkować je jako wspólne dla telegramów wymienionych w obu kierunkach lub też w każdym kierunku oddzielnie.

(802) § 5. Otrzymane w ten sposób średnie służą do zestawienia rachunków aż do następnej rewizji, której nie można przeprowadzać wcześniej niż po upływie przynajmniej dwu lat.

(803) § 6. W relacjach bezpośrednich urzędy wpisują codziennie liczbę wymienionych między sobą telegramów, uwzględniając podział telegramów według poszczególnych krajów.

(804) § 7. Mnożąc liczbę telegramów przez średnią liczbę wyrazów w telegramie, otrzymujemy ogólną liczbę wyrazów w danym miesiącu, którą znów należy pomnożyć przez liczbę odpowiadającą wysokości stawki końcowej lub tranzytowej. W ten sam sposób ustala się ogólną sumę opłat należnych za opłacone odpowiedzi.

(805) § 8. Przy takim systemie obliczania urzędy podają sobie codziennie liczbę telegramów wydanych poprzedniego dnia, z uwzględnieniem podziału według kategorii, wykazując równocześnie liczbę telegramów oznaczonych płatną wskazówką służbową = RPx =.

(806) § 9 Jedynie tylko różnice, które przewyższają maximum ustalone przez oba zainteresowane Zarządy, podlegają obowiązkowemu sprawdzeniu. To maximum ustala się na podstawie normalnej liczby telegramów wymienionych w ciągu jednego miesiąca.

Artykuł  88.

Wymiana i sprawdzanie rachunków. Wypłata salda.

(807) § 1. Obustronne rachunki zestawia się co miesiąc Miesięczne rachunki należy wymieniać przed upływem trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczą.

(808) § 2. Zawiadomienie o uznaniu rachunku lub przesłanie odnośnych uwag należy uskuteczniać przed upływem szóstego miesiąca, następującego po miesiącu, którego rachunek dotyczy. Zarząd, który w tym czasie nie otrzymał żadnego sprostowania, uważa dany rachunek miesięczny za uznany bez zastrzeżeń.

(809) § 3. (1) Rachunki miesięczne zatwierdza się bez sprawdzania, jeżeli różnica między rachunkami zestawionemi przez oba zainteresowane Zarządy nie przewyższa dwudziestu pięciu franków (25 fr.) lub nie przekracza 1% od sumy rachunku Zarządu będącego wierzycielem, o ile wysokość tego rachunku nie przekracza sumy stu tysięcy franków (100.000 fr.). Gdy natomiast rachunek wystawiony przez Zarząd będący wierzycielem przekracza sumę stu tysięcy franków (100.000 fr.), wówczas różnica nie może przewyższać sumy wynoszącej łącznie:

1-o 1% od pierwszych stu tysięcy franków (100.000 fr.);

2-o 0.5% od pozostałej sumy rachunku.

(810) (2) Rozpoczęte sprawdzanie rachunku wstrzymuje się z chwilą, gdy w drodze wzajemnych wyjaśnień między obu zainteresowanemi Zarządami różnica została zmniejszona do wartości nieprzekraczającej maximum ustalonego w pierwszym ustępie niniejszego paragrafu.

(811) § 4. (1) Natychmiast po zatwierdzeniu rachunków za ostatni miesiąc danego kwartału, o ile zainteresowane Zarządy nie umówiły się inaczej, Zarząd będący wierzycielem wystawia rachunek kwartalny, uwidacznia jego saldo z trzech miesięcy kwartału i przesyła go w dwu egzemplarzach Zarządowi dłużnemu, który po sprawdzeniu rachunku zwraca jeden egzemplarz opatrzony klauzulą przyjęcia.

(812) (2) Gdy zatwierdzenie któregokolwiek z rachunków miesięcznych danego kwartału nie nastąpiło przed upływem szóstego miesiąca, następującego po odnośnym kwartale obrachunkowym, Zarząd będący wierzycielem ma prawo wystawić rachunek kwartalny w celu prowizorycznego wyrównania należności. Wyrównanie tego rachunku obowiązuje Zarząd dłużny z zachowaniem zasad ustalonych w § 5.

(813) (3) Sprostowania uznane w następstwie za konieczne wpisuje się do jednego z następnych rachunków kwartalnych.

(814) § 5. Rachunek kwartalny winien być sprawdzony, a należność uregulowana w ciągu sześciu tygodni od dnia otrzymania rachunku przez Zarząd dłużny. Po upływie tego terminu sumy należne jednemu Zarządowi od drugiego podlegają oprocentowaniu w stosunku 6% rocznie, począwszy od następnego dnia po wygaśnięciu wspomnianego terminu.

(815) § 6. (1) O ile nie nastąpiło odrębne porozumienie, saldo rachunku kwartalnego winno być zapłacone przez Zarząd dłużny Zarządowi będącemu wierzycielem w złocie lub zapomocą czeków albo przekazów płatnych na okaziciela, wystawionych na sumę równą wartości salda wyrażonego we frankach złotych.

(816) (2) W razie zapłaty zapomocą czeku lub przekazu, tytuły te wystawia się w walucie kraju, którego centralny bank emisyjny lub inna urzędowa instytucja emisyjna kupuje i sprzedaje złoto lub dewizy złote za walutę krajową, według urzędowego kursu lub na mocy umowy z rządem.

(817) (3) O ile waluty kilku krajów odpowiadają tym warunkom, pozostawia się uznaniu Zarządu będącego wierzycielem wybór waluty, która mu odpowiada najbardziej. Przerachowanie uskutecznia się według parytetu waluty złotej.

(818) (4) Jeżeli waluta kraju będącego wierzycielem nie odpowiada warunkom, ustalonym w ustępie (2), a to za wzajemnem porozumieniem się w tej sprawie obu krajów, czeki lub przekazy mogą być również wystawione w walucie kraju będącego wierzycielem. W takim razie saldo przelicza się według równi waluty złotej na walutę kraju, odpowiadającego powyższym warunkom. Otrzymany wynik przelicza się następnie na walutę kraju dłużnego, a z tej na walutę kraju będącego wierzycielem według kursu giełdy stołecznej lub jednego z miast handlowych kraju dłużnego w dniu wydania zlecenia na zakup czeku lub przekazu.

(819) § 7. Koszty połączone z uskutecznieniem wpłaty ponosi Zarząd dłużny.

ROZDZIAŁ  XXIX.

MATERJAŁ ARCHIWALNY.

Artykuł  89.

Okres przechowywania materjału archiwalnego.

(820) Oryginały telegramów i dotyczące dokumenty posiadane przez Zarządy przechowuje się z zastosowaniem wszelkich środków ostrożności, koniecznych ze względu na zachowanie tajemnicy korespondencji, aż do wyrównania odnośnych rachunków, a w każdym razie co najmniej w ciągu dziesięciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu nadania telegramu.

Artykuł  90.

Podawanie do wiadomości treści pierwopisu telegramów. Wydawanie odpisów telegramów.

(821) § 1. (1) Poza wyjątkami przewidzianemi art. 24 § 2 Konwencji, pierwopisy (oryginały) telegramów lub ich odpisy (kopje) mogą być podane do wiadomości tylko nadawcy lub adresatowi, po stwierdzeniu ich tożsamości, lub pełnomocnikowi nadawcy albo adresata.

(822) (2) Z tego tytułu może być pobierana opłata nie przewyższająca jednego franka (1 fr.),

(823) § 2. W ciągu okresu ustalonego dla przechowywania materjału archiwalnego nadawca i adresat telegramu lub ich pełnomocnik mają prawo żądać wydania im odpowiednio zaświadczonych odpisów albo fotografij:

a) oryginału telegramu;

b) odbitki urzędu oddawczego, jeżeli ta odbitka lub jej duplikat zostały przechowane przez Zarząd miejsca przeznaczenia.

(824) § 3. (1) Za każdy odpis, wydany zgodnie z niniejszym artykułem, pobiera się stałą opłatę w wysokości jednego franka pięćdziesięciu centymów (1 fr. 50) za odpis każdego telegramu, który nie przekracza 100 wyrazów. Za każde dalsze 50 wyrazów lub ich część pobiera się pięćdziesiąt centymów (0 fr. 50).

(825) (2) Cenę fotografii oryginału telegramu lub odbitki doręczanej adresatowi ustala Zarząd, który wydaje taką fotografię.

(826) § 4. Zarządy obowiązane są do podania do wiadomości treści telegramów, udzielenia odpisów lub fotografii tychże dopiero wówczas, gdy nadawca, adresat albo ich pełnomocnik udzielą wskazówek, koniecznych do odszukania telegramu, o który im chodzi.

ROZDZIAŁ  XXX.

BIURO ZWIĄZKU. KOMUNIKATY WZAJEMNE. MIĘDZYNARODOWY KOMITET DORADCZY DO SPRAW KOMUNIKACJI TELEGRAFICZNEJ

(C. C. I. T.).

Artykuł  91.

Budżet Biura Związku.

(827) (1) Ogólne koszty utrzymania Biura Związku w zakresie spraw komunikacji telegraficznej i telefonicznej nie mogą przekraczać rocznie sumy dwustu tysięcy franków złotych (200.000 fr.).

(828) (2) Jednakże, o ile w ciągu roku zajdzie konieczność wyjątkowego zwiększenia wydatków na wydawnictwa lub dokumenty, które to wydatki nie zostaną pokryte w tym samym roku, upoważnia się Biuro Związku, wyjątkowo w takim wypadku, do przekroczenia przewidzianej sumy maksymalnej kredytu, pod warunkiem, że maksymalna suma wydatków w roku następnym będzie zmniejszona o sumę równą poprzedniej nadwyżce.

(829) (3) W okresie między dwiema konferencjami suma dwustu tysięcy franków złotych (200.000 fr.) może w następstwie ulegać zmianie za zgodą wszystkich umawiających się Stron.

Artykuł  92.

Stosunki wzajemne Zarządów za pośrednictwem Biura Związku.

(830) § 1. Zarządy należące do Związku przesyłają sobie wzajemnie główne dane, dotyczące ich wewnętrznej organizacji, oraz komunikują sobie o ważnych ulepszeniach, które wprowadziły u siebie.

(831) § 2. Zasadniczo, tego rodzaju notyfikacje uskutecznia się za pośrednictwem Biura Związku.

(832) § 3. Zarządy przesyłają do Biura Związku pocztą, w listach opłaconych, lub w pilnych wypadkach - telegraficznie, doniesienia dotyczące zestawienia i zmian taryfy krajowej i międzynarodowej, otwarcia nowej komunikacji, zniesienia dotychczasowej, o ile ona ma znaczenie dla ruchu międzynarodowego, wreszcie doniesienia o otwieraniu i zamykaniu urzędów i zmianach służbowych w urzędach. Wydawane w tych sprawach zarządzenia drukowane lub pisane nadsyłają Zarządy do Biura Związku bądź w dniu ich wydania, bądź najpóźniej w pierwszym dniu następnego miesiąca.

(833) § 4. Zarządy ponadto zawiadamiają telegraficznie Biuro Związku o każdej przerwie i o każdem przywróceniu międzynarodowe] komunikacji telegraficznej.

(834) § 5. Zarządy nadsyłają również do Biura Związku z początkiem każdego roku możliwie dokładne wykazy statystyczne, sporządzane według wskazówek tegoż Biura, które rozsyła w tym celu zupełnie gotowe formularze.

(835) § 6. Zarządy dostarczają również Biuru Związku po dwa egzemplarze wszelkich własnych wydawnictw, które zdaniem Zarządów mogłyby zainteresować inne Zarządy należące do Związku.

Artykuł  93.

Czynności Biura Związku.

(836) § 1. Biuro Związku zestawia i ogłasza taryfy. Udziela Zarządom we właściwym czasie wszelkich dotyczących wyjaśnień, a w szczególności tych, które określono w artykule 92 § 3. W przypadkach pilnych, które zostały przewidziane w artykule 92 § 4, komunikaty przesyła się drogą telegraficzną. Notyfikacjom dotyczącym zmian taryfowych nadaje Biuro Związku wymaganą postać, aby mogły być niezwłocznie zamieszczone w treści tabel taryfowych.

(837) § 2. Biuro Związku sporządza statystykę ogólną.

(838) § 3. Biuro Związku sporządza, ogłasza i perjodycznie sprawdza urzędowe mapy międzynarodowych połączeń telekomunikacyjnych.

(839) § 4. (1) Biuro Związku sporządza i wydaje międzynarodowy Spis urzędów telegraficznych, łącznie z lądowemi stacjami radjotelegraficznemi, jak również perjodyczne dodatki do tego wydawnictwa, podając w nich uzupełnienia i zmiany, które należy poczynić w Spisie.

(840) (2) Dla zapewnienia temu Spisowi jak największej dokładności, Zarządy obowiązane są podawać przy nazwach urzędów nazwę prowincji (departament, komitat, stan związkowy, kanton, i t. d.) w celu zamieszczenia tych danych po nazwie kraju, w drugiej kolumnie Spisu. Jedynie tylko Zarządy małych krajów zwolnione są od tego obowiązku.

(841) § 5. Biuro Związku ponadto wydaje Spis połączeń radiokomunikacyjnych między punktami stałemi.

(842) § 6. Drukowane przez Biuro Związku wydawnictwa rozsyła się Zarządom należącym do Związku w ilości odpowiadającej liczbie opłaconych przez nie jednostek, według artykułu 17 Konwencji. Egzemplarze dodatkowe, zamawiane przez Zarządy, sprzedawane są im oddzielnie po cenie kosztu. W ten sam sposób nabywają wydawnictwa Biura Związku Zarządy państw nienależących do Związku oraz przedsiębiorstwa prywatne.

(843) § 7. Zamówienia tego rodzaju należy nadsyłać tylko raz jeden aż do nowego ogłoszenia i w takim terminie, aby Biuro Związku miało czas na uregulowanie nakładu wydawnictwa.

Artykuł  94.

Międzynarodowy Komitet Doradczy do Spraw Komunikacji Telegraficznej (C. C. I. T.).

(844) § 1. Międzynarodowy Komitet Doradczy do Spraw Komunikacji Telegraficznej (C. C. I. T.) ma za zadanie badać zagadnienia techniczne oraz zagadnienia dotyczące sposobu eksploatacji połączeń telegraficznych w ruchu międzynarodowym, przekazywane mu przez Zarządy i przedsiębiorstwa prywatne.

(845) § 2. (1) Międzynarodowy Komitet Doradczy składa się z rzeczoznawców Zarządów i przedsiębiorstw prywatnych, które wyraziły życzenie brania udziału w jego pracach i zobowiązały się do pokrywania w równej części wspólnych kosztów związanych ze zjazdem Komitetu. Zgłoszenia należy nadsyłać do Zarządu kraju, w którym się odbyła ostatnia konferencja administracyjna.

(846) (2) Wydatki osobiste rzeczoznawców pokrywają delegujące ich Zarządy lub przedsiębiorstwa prywatne.

(847) § 3. Zjazdy Komitetu (C. C. I. T.) odbywają się zasadniczo co dwa lata, jednakże na życzenie dziesięciu uczestniczących Zarządów przypadający kolejno Zjazd może być przyśpieszony lub odroczony przez zwołujący go Zarząd, jeżeli to będzie usprawiedliwione ilością lub rodzajem zagadnień podlegających badaniu.

(848) § 4. (1) Języki i sposób głosowania używane na walnych zebraniach, w komisjach i podkomisjach, odpowiadają językom przyjętym na ostatniej konferencji pełnomocników lub konferencji administracyjnej.

(849) (2) Jednakże, jeżeli dany kraj nie jest reprezentowany przez Zarząd, rzeczoznawcy przedsiębiorstw prywatnych tego kraju mają łącznie, bez względu na liczbę członków, prawo jednego tylko głosu decydującego.

(850) § 5. Dyrektor Biura Związku lub jego przedstawiciel i przedstawiciele innych Międzynarodowych Komitetów Doradczych (C. C. I. F. i C. C. I. R.) mają prawo uczestniczenia w zebraniach C. C. I. T. z głosem doradczym.

(851) § 6. Ustrój wewnętrzny C. C. I. T, opiera się na postanowieniach zamieszczonych w załączniku 2 do niniejszego Regulaminu.

ROZDZIAŁ  XXXI.

PRZYSTĄPIENIE DO ZWIĄZKU. STOSUNEK DO ZARZĄDÓW, KTÓRE NIE NALEŻĄ DO ZWIĄZKU.

Artykuł  95.

Odmowa stosowania taryf opartych na Konwencji.

(852) W razie przystąpienia nowowstępujących Zarządów do Związku, w myśl artykułu 4 Konwencji, Zarządy umawiających się krajów mogą odmówić nowowstępującemu przywileju korzystania ze swoich taryf opartych na Konwencji, w razie gdyby nowowstępujący Zarząd nie chciał podporządkować swych własnych taryf taryfom zainteresowanych krajów.

Artykuł  96.

Postanowienia, dotyczące przedsiębiorstw prywatnych.

(853) § 1. Prywatne przedsiębiorstwa telegraficzne, czynne w granicach jednego lub kilku umawiających się krajów i biorące udział w ruchu międzynarodowym, uważane są z punktu widzenia tego ruchu jako stanowiące nierozdzielną część sieci telegraficznej tych krajów.

(854) § 2. Inne prywatne przedsiębiorstwa telegraficzne dopuszczone są do przywilejów zastrzeżonych Konwencją i niniejszym Regulaminem na podstawie notyfikacji kraju, który udzielił im koncesji na eksploatację, pod warunkiem podporządkowania się wszystkim obowiązującym klauzulom Konwencji i Regulaminu. Powyższa notyfikacja winna być załatwiona według artykułów 3 i 4 Konwencji.

(855) § 3. To podporządkowanie się winno być narzucone przedsiębiorstwom prywatnym, które łączą między sobą dwa lub kilka umawiających się krajów, o tyle, o ile w akcie koncesyjnym zobowiązały się one pod tym względem podporządkowywać zarządzeniom wydanym przez kraj, który udzielił koncesji.

(856) § 4. Przedsiębiorstwa prywatne, które zwracają się do któregokolwiek z umawiających się Krajów z prośbą o zezwolenie na przyłączenie swej sieci telekomunikacyjnej do sieci danego kraju, mogą otrzymać to zezwolenie tylko po formalnem zobowiązaniu się, że ich stawki taryfowe będą zaaprobowane przez kraj udzielający im koncesji oraz, że żadne zmiany taryfowe nie będą wprowadzone bez uprzedniej notyfikacji w Biurze Związku i że zmiany te zaczną obowiązywać dopiero po upływie terminu przewidzianego artykułem 29.

(857) § 5. Zastrzeżenie, o którem mowa w artykule 95, stosuje się również i do przedsiębiorstw prywatnych.

Artykuł  97

Stosunki telegraficzne z krajami, które nie należą do Związku.

(858) § 1. Jeżeli stosunki telegraficzne nawiązuje się z krajami nienależącemi do Związku lub z przedsiębiorstwami prywatnemi, które zupełnie nie podporządkowały się obowiązującym postanowieniom niniejszego Regulaminu, postanowienia jego nadal należy stosować bez zmiany przy wymianie korespondencji na odcinkach przebiegających przez terytorja umawiających się krajów, oraz tych, które przystąpiły do Związku.

(859) § 2. Zainteresowane Zarządy ustalają opłaty, obowiązujące na ich własnych odcinkach. Te opłaty, ustalone w myśl artykułu 28, dodaje się do opłat Zarządów nienależących do Związku.

ROZDZIAŁ  XXXII.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  98.

Wejście w życie Regulaminu.

(860) Niniejszy Regulamin wchodzi w życie z dniem pierwszego stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku.

Na dowód czego, odpowiedni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Regulamin w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rządu Hiszpanji, a którego odpis będzie wręczony każdemu Rządowi.

Sporządzono w Madrycie, dnia 10 grudnia 1932 r.

ZA ZWIĄZEK AFRYKI POŁUDNIOWEJ:

H. J Lenton

A. R. Mc Lachlan

ZA NIEMCY:

Herman Giess

Dr. Inż. Hans Steidle

Mortin Feuerhahn

Siegfried Mey

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYŃSKĄ:

Dr. Garcia Mansilla

R. Correa Luna

Luis S. Castiñeiras

M. Saenz Briones

ZA FEDERACJĘ AUSTRALIJSKĄ:

J. M. Crawford

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Oestreicher

Inż. H. Pfeuffer

ZA BELGJĘ:

B. Mans

J. F. G. Lambert

ZA BOLIWJĘ:

Jorge Sáenz

ZA BRAZYLJĘ:

Luis Guimarães

ZA CHILI:

E. Bermúdez

ZA CHINY:

Lingoh Wang

ZA PAŃSTWO WATYKAŃSKIE:

Giuseppe Gianfranceschi

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJĘ:

José Joaquin Casas

Alberto Sanchez de Iriarte

W. Mac Lellan

ZA KOLONJE:

Wybrzeże Francuskie Somali, Gujana Francuska, Indochiny Francuskie, Madagaskar, Nowa Kaledonja, Senegal:

Carour

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

Arnaldo de Paiwa Carυalho

Jose Mendes de Vasconcello Guimarães

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

G. Keller

ZA KONGO BELGIJSKIE:

F. Tondeur

ZA COSTA-RICA:

A. Martin Lanuza

ZA KUBĘ:

Manuel Pichardo

(Manuel S.)

ZA CURAÇAO I SURINAM:

G. Schotel

Hoogewooning

ZA CYRENAIKĘ:

G. Gneme

Frcncesco della Porta

ZA DANJĘ:

Kay Christiansen

Gredsted

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Inż. Heryk Kowalski

Zandar

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

E. Brache Hijo

Juan de Olózaga

ZA EGIPT:

R. Murray

Mohamed Said

ZA REPUBLIKĘ EL SALVADOR:

Raúl Contreraz

ZA EKWATOR:

Hipólito de Mozoncillo

Abel Rnmeo Castillo

ZA ERYTREĘ:

G. Gneme

Francesco della Porta

ZA HISZPANJĘ:

Miguel Sastra

Gabriel Hombre

Francisco Vidal

Tomás Fernández Quintana

Carlos de Bordons

ZA CESARSTWO ETJOPJI:

Tasfaé Tagagne

ZA FINLANDJĘ:

Niilo Orasmaa

ZA FRANCJĘ:

Jules Gautier

Fis

M. Morillon

J. Schneider

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. W. Philipps

J. Louden

ZA GRECJĘ:

Th. Penteroudakis

St. Nicolis

ZA GWATEMALĘ:

Virgilio Rodriguez Beteta

Enrique Traumann

Ricardo Costaneda Paganini

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Antonio Graino

ZA WĘGRY:

Dr. François Haυas

ZA WYSPY WŁOSKIE NA MORZU EGEJSKIEM:

G. Gneme

E. Mariani

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

M. L. Pasricha

P. J. Edmunds

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

A. J. H. υan Leeuwen

υan Dooren

G. Schotel

Hoogewooning

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh-Éigeartaigh

E. Cuisin

ZA ISLANDJĘ:

G. J. Hliddal

ZA WŁOCHY:

G. Gneme

ZA JAPONJĘ,

KOREĘ (CHOSEN), TAIWAN, KARAFUTO, TERYTORJUM DZIERŻAWNE KWAN-TUNG I WYSPY MORZA POŁUDNIOWEGO POD MANDATEM JAPONJI:

Saichiro Koshida

Zenshichi Ishii

Satoshi Furichata

Y. Yonezawa

T. Nakagami

Takeo Iino

ZA ŁOTWĘ:

B. Einberg

ZA LITWĘ:

Inż. K. Gaïgalis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO:

Dubeauclard

ZA MEKSYK:

Estrada

Emilio Torres

Augustin Flores jr.

S. Tayabas

ZA NORWEGJĘ:

T. Engst

Andr. Hadland

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

M. B. Esson

ZA REPUBLIKĘ PANAMĘ:

M. Lasso de la Vega

ZA HOLANDJĘ:

H. C. Felser

Boetje

ZA PERU:

Juan de Osma

ZA PERSJĘ:

Mohsen Khan Rais

ZA POLSKĘ:

Inż. Henryk Kowalski

St. Zuchmantowicz

Kazimierz Goebel

K. Krulisz

ZA PORTUGALJĘ:

Miguel Vaz Duarte Bacellar

José de Liz Ferreira Junior

Daυid de Sousa Pires

Joaquim Rodrigues Gonçalυes

ZA RUMUNJĘ:

Inż. T. Tanasescu

ZA SOMALI WŁOSKIE:

G. Gneme

Gelmetti

ZA SZWECJĘ:

G. Wold

ZA SYRJĘ I LIBAN:

M. Morillon

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otto Kučera

Václaυ Kučera

Inż. Jaromir Sυoboda

ZA TRYPOLITANJĘ:

G. Gneme

D. Crety

ZA TUNIS:

Crouzet

ZA TURCJĘ:

Tahri

I. Cemal

Mazhar

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Eugène Hirschfeld

Alexandre Kokadeeυ

ZA URUGWAJ:

Ad referendum Rządu Urugwajskiego

Daniel Castellanos

ZA VENEZUELĘ:

César Marmol Cuerυo

Antonio Reyes

ZA JUGOSŁAWJĘ:

D. A. Zlatanoυitch

Załącznik  Nr 1

(patrz art. 37 § 11 i artykuł 79 § 11 (2).

Spis wyrażeń kodowych używanych w notach służbowych i skrótów używanych w eksploatacji.

Nr	Skrót	Tłumaczenie
I. Noty o niedoręczeniu.
1	RAFIS	Niedoręczalny, nie podjęty.
2	RAFUJ	Niedoręczalny, adresat nieobecny.
3	RAFYZ	Niedoręczalny, adresat wyjechał.
4	RAHOT	Niedoręczalny, adresat wyjechał, dostano pocztą do ...........
5	RAJAJ	Niedoręczalny, adresat nieznany.
6	RAJEV	Niedoręczalny, adresat wyjechał do ...........
7	RAJFU	Niedoręczalny, adresat wyjechał bez pozostawienia adresu.
8	RAJGO	Niedoręczalny, adresat nie przybył.
9	RAJIF	Niedoręczalny, adresata niema w hotelu.
10	REGAD	Niedoręczalny, kilka osób tego samego nazwiska.
11	REJAB	Niedoręczalny, statek poza możliwością zasięgu.
12	REKEG	Niedotęczalny, adres niedostateczny.
13	RESIN	Niedoręczalny, bez podania numeru domu, adres niedostateczny
14	RICOD	Niedoręczalny, adres już nie jest zarejesowany.
15	RIHUB	Niedoręczalny, hotel nieznany.
16	RIJAG	Niedoręczalny, adres niezarejestrowany.
17	RIKEN	Niedoręczalny, miejscowość nieznana.
18	RISOB	Niedoręczalny, niema tego numeru domu.
19	ROCOG	Niedoręczalny, ulica (plac) nieznana (y).
20	ROFER	Niedoręczalny, statek już odpłynął.
21	ROFJO	Niedoręczalny, statek nie zgłosił się.
22	RUCMU	Niedoręczalny, podany w adresie numer telefonu nie zgadza się z nazwiskiem adresata.
23	RUCOS	Niedoręczalny, hotel, dom, firma i t. d. już nie istnieje.
24	RUCXO	Niedoręczalny, odmówiono przyjęcia, telegram nie dotyczy adresata.
25	RUCYD	Niedoręczalny, w pociągu nie odszukano adresata.
26	RUCZA	Niedoręczalny, pociąg już odszedł.
27	RUFAJ	Niedoręczalny, statek już odpłynął, możliwa dosyłka drogą radjową.
28	RUFKU	Niedoręczalny, statek jeszcze nie przybył.
29	RUFMO	Niedoręczalny, adresat już wylądował.
30	RACYB	Wciąż niedoręczalny.
II. Noty służbowe, dotyczące eksploatacji.
31	DADRO	Odpowiedzieć na przewodzie .......... (sektorze)
		Tu nawał korespondencji.
32	TIBOH	Czy możemy nadawać do .............
III. Różne noty służbowe.
33	NEDIB	Miejsce przeznaczenia niepełne, jest ich kilka, wyjaśnić.
34	NEKLO	Miejsca nadania niema w spisie urzędów, wyjaśnić.
35	NEMYD	Miejsce przeznaczenia nieznane, kierujemy do .... sprostować w razie potrzeby.
36	NIGYC	Otrzymano dwa razy, jeden egzemplarz kasujemy.
37	OHBIN	Brak telegraficznego potwierdzenia odbioru (CR).
38	PASCA	Wydano dwa razy, drugi egzemplarz skasować.
39	PYSAT	Doręczono później lub podjęto, skasować notę o niedoręczeniu.
40	WEJYV	Powołanie się błędne, dajcie numer, datę, godzinę nadania oraz na jakim przewodzie wydano.
41	WEFXU	Oczekujemy odpowiedzi na naszą notę służbową.
42	WEJOD	Miejsca przeznaczenia niema w spisie urzędów, wyjaśnić.
43	XESCU	Kiedy i na jakim przewodzie otrzymaliście kwestjonowany telegram?
44	XESLA	Kiedy i na jakim przewodzie wydaliście kwestjonowany telegram?
IV. Skróty używane w eksploatacji.
45	RQ	Oznaczenie zapytania.
46	BQ	Odpowiedź na RQ.
47	AL	Powtórzcie wszystko co wydaliście.
48	LR	Dokąd otrzymaliście (słowo lub telegram)? Myśmy otrzymali do ....
49	OK	Zgoda, wszystko w porządku.
50	SX	Simplex (jednokrotny).
51	DX	Duplex (dwukrotny).
52	DF	Nawiązuję połączenie.
53	ANH	Nawał.

Załącznik  Nr 2

(patrz art. 94).

Regulamin wewnętrzny Międzynarodowego Komitetu Doradczego do Spraw Komunikacji Telegraficznej (C. C. I. T.).

Artykuł  pierwszy.

Zarząd kierowniczy.

Przez określenie "Zarząd kierowniczy" rozumie się Zarząd, któremu powierza się zorganizowanie zjazdu Międzynarodowego Komitetu Doradczego C. C. I. T. Zarząd kierowniczy przystępuje do prac dotyczących C C. I. T. po upływie pięciu miesięcy od zamknięcia poprzedniego zjazdu; jego zadanie wygasa po upływie pięciu miesięcy od zamknięcia zorganizowanego przezeń zjazdu.

Artykuł  2.

Zjazdy.

Zarząd kierowniczy ustala miejsce i ostateczną datę zjazdu, który ma zorganizować. Przynajmniej na sześć miesięcy przed ustaloną datą Zarząd kierowniczy rozsyła odnośne zaproszenia jedynie do Zarządów, które ze swej strony zawiadamiają o mającym się odbyć zjeździe przedsiębiorstwa prywatne i inne pokrewne organizacje, które mogą być zainteresowane danemi sprawami (art. 10). Odpowiedzi lub życzenia przedsiębiorstw prywatnych i wspomnianych organizacyj muszą być zakomunikowane Zarządowi kierowniczemu za pośrednictwem kompetentnych Zarządów.

Artykuł 3.

Walne zebranie. Komisje.

§ 1. Walne zebranie, zwołane przez Zarząd kierowniczy, wyznacza przewodniczącego i wiceprzewodniczącego.

§ 2. Przewodniczący przewodniczy na posiedzeniu otwarcia i zamknięcia oraz obejmuje ogólne kierownictwo nad zjazdem.

§ 3. Poddane badaniu sprawy dzieli się na kategorje i omawia na posiedzeniach komisyj. Zazwyczaj przewodnictwo na komisjach obejmują wyznaczeni przez walne zebranie wice - przewodniczący.

Artykuł  4.

Sekretariat.

Sekretarjat zebrania tworzy Zarząd kierowniczy przy współudziale Biura Związku.

Artykuł 5.

Protokóły i sprawozdania.

Protokóły i sprawozdania zasadniczo odtwarzają tylko podstawowe punkty przemówień delegatów. Jednakże każdy delegat ma prawo żądać zamieszczenia w protokółach lub sprawozdaniach każdego swego oświadczenia w streszczeniu lub w dosłownem brzmieniu, pod warunkiem dostarczenia tekstu swego oświadczenia najpóźniej następnego dnia rano po posiedzeniu.

Artykuł  6.

Głosowanie.

§ 1. W razie poważnej przeszkody każda delegacja może pisemnie upoważnić inną delegacje do oddania głosu w jej imieniu. Jednakże żadna delegacja nie może dysponować więcej niż dwoma głosami,

§ 2. Wniosek uważa się za przyjęty, jeśli wypowie się za nim bezwzględna większość głosujących; w razie równości głosów wniosek upada. W protokółach zaznacza się, ile delegacyj głosowało za wnioskiem i ile głosowało przeciw wnioskowi.

§ 3. Głosowanie odbywa się bądź przez podniesienie ręki, bądź na życzenie jednej z delegacyj przez wywoływanie krajów w porządku alfabetycznym ich nazw francuskich. W tym przypadku w protokóle wyszczególnia się delegacje, które głosowały za, i delegacje, które głosowały przeciw wnioskowi.

Artykuł  7.

Czynności komisyj.

§ 1. Komisje, ustanowione przez walne zebranie, mogą się dzielić na podkomisje, te zaś na pod-podkomisje.

§ 2. Przewodniczący komisyj przedstawiają swym komisjom do zatwierdzenia wybór przewodniczącego każdej podkomisji i pod-podkomisji. Komisje, podkomisje i pod-podkomisje same mianują swych sprawozdawców.

§ 3. Orzeczenia komisyj winny mieć wzmiankę "jednomyślnie", jeżeli orzeczenie przyjęte jest wszystkiemi głosami, albo wzmiankę "większością", jeżeli za orzeczeniem wypowiedziała się większość głosów.

Artykuł  8.

Współudział Biura Związku.

§ 1. Biuro Związku bierze udział w poszczególnych pracach C. C. I. T, celem centralizacji i publikacji całości dokumentów dla użytku Zarządów.

§ 2. Ogłoszenie dokumentów, dotyczących zebrań C. C. I. T., musi być uprzednia zatwierdzone przez walne zebranie.

Artykuł  9.

Sprawy poddawane badania.

Walne zebranie może się zajmować tylko sprawami już gruntownie przestudjowanemi i poddanemi, za pośrednictwem Biura Związku, przynajmniej na trzy miesiące przed zebraniem, badaniom wszystkich Zarządów.

Artykuł 10.

Dopuszczenie przedstawicieli ugrupowań lub organizacyj.

§ 1. Przedstawiciele wytwórni sprzętu nie są dopuszczani do uczestniczenia w walnych zebraniach.

§ 2. Przedstawiciele ugrupowań lub organi-zacyj innego rodzaju, których rada lub współpraca mogłaby być pożyteczna, mogą być na mocy decyzji przewodniczącego kompetentnej komisji zaproszeni do wzięcia udziału w pracach pewnych komi-syj lub posiedzeniach. Jednakże i ci przedstawiciele nie są dopuszczani do brania udziału w posiedzeniach walnego zebrania.

Artykuł  11.

Komisje sprawozdawców.

§ 1. Ustanawia się komisje sprawozdawców złożone z rzeczoznawców Zarządów i upoważnione do badania spraw między zjazdami i przygotowania wniosków dla C. C. I. T. Każda komisja sprawozdawców wybiera głównego sprawozdawcę, który obejmuje kierownictwo nad pracami komisji i jest upoważniony przez swój Zarząd do zwoływania sprawozdawców swej komisji.

§ 2. Sprawy winny być w miarę możności wyjaśniane w drodze korespondencji; główny sprawozdawca może w tym celu korespondować bezpośrednio z pozostałymi członkami swej komisji. Jeżeli jednak całkowitego rozwiązania sprawy nie można osiągnąć tą drogą, ma on prawo zaproponować zebranie w miejscu dogodnem, dla osobistego przedyskutowania opracowywanego zagadnienia.

§ 3. Komisje sprawozdawców mogą zapraszać przedstawicieli przedsiębiorstw prywatnych i rzeczoznawców przemysłu prywatnego do współudziału w pewnych badaniach i dyskusjach, o ile ten współudział byłby korzystny.

§ 4. Główny sprawozdawca powiadamia szefa sekretariatu, utworzonego przez Zarząd kierowniczy, o dniu i miejscu zebrania, w celu wzięcia w nim udziału.

§ 5. Sprawozdania komisyj sprawozdawców wraz z projektami ich wniosków przesyła się do Biura Związku, które je w dostatecznej ilości powiela i rozsyła członkom C. C. I. T i innym zainteresowanym osobom.

Artykuł  12.

Posiedzenie końcowe.

§ 1. Na posiedzeniu końcowem walne zebranie przyjmuje, odrzuca lub odsyła do ponownego zbadania orzeczenia przyjęte w komisjach i sporządza wykaz spraw nowych lub pozostających w zawieszeniu. Posiedzenie końcowe wyznacza komisje sprawozdawców, które w czasie do przyszłego zebrania winny zbadać wszystkie wykazane sprawy i sporządza spis Zarządów, które chcą mieć swego przedstawiciela w każdej z komisyj sprawozdawców.

§ 2. Sekretarjat zebrania przesyła orzeczenie do Biura Związku, które rozsyła je Zarządom, członkom Związku.

§ 3. Na posiedzeniu końcowem C. C. I. T. Ustala w przybliżeniu datę następnego zjazdu i wyznacza Zarząd kierowniczy dla przyszłego zjazdu C. C. I. T. wyznacza sprawy nowe i sprawy pozostające w zawieszeniu; całość zaś tych spraw zamieszcza w programie prac dla następnego zjazdu.

Artykuł  13.

Badanie nowych spraw.

§ 1. Z chwilą ukończenia zjazdu wszystkie nowopowstałe sprawy, nieprzewidziane przez zjazd, które mają być. poddane badaniu C. C. I. T., przekazuje się nowemu Zarządowi kierowniczemu, który zamieszcza je w programie przyszłego zjazdu z zachowaniem postanowień artykułu 9.

§ 2. Zarząd kierowniczy może zwracać się do Biura Związku (art. 11 § 5) o powielenie i rozesłanie nowych wniosków.

Artykuł  14.

Prowadzenie C. C. I. T. w przerwie między dwoma zjazdami.

§ 1. W ciągu pięciu miesięcy od dnia zamknięcia zjazdu C. C. I. T., sekretarjat ostatniego Zarządu kierowniczego, t. j. Zarządu kraju, w którym się odbył ostatni zjazd - utrzymuje nadal kontakt z Zarządami, przedsiębiorstwami prywatnemi i wytwórniami, a w szczególności załatwia korespondencję bieżącą.

§ 2. Zarząd, który ostatnio sprawował kierownictwo, przekazuje wszystkie zalegające sprawy bezpośrednio nowemu sekretariatowi.

Artykuł  15.

Stosunek między Zarządem kierowniczym a innemi Zarządami, przedsiębiorstwami prywatnemi i organizacjami.

Zarząd kierowniczy może korespondować bezpośrednio z Zarządami, przedsiębiorstwami prywatnemi i organizacjami, któreby mogły współpracować z C C I. T Zarząd kierowniczy przesyła przynajmniej jeden egzemplarz tej korespondencji do Biura Związku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY. Przy podpisywaniu Regulaminu telegraficznego, załączonego do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, niżej podpisani Pełnomocnicy zadecydowali, że postanowienia dotyczące telegramów pilnych (art. 55) i telegramów listowych (art. 76) rzeczonego Regulaminu wejdą w życie z dniem 1 kwietnia 1933 r.

Niżej podpisani Pełnomocnicy przyjmują do wiadomości następujące oświadczenia:

1.

Pełnomocnicy Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandji Północnej oświadczają formalnie, że przez zamieszczenie ich podpisów pod Regulaminem telegraficznym, załączonym do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej nie przyjmuje żadnego zobowiązania bądź w odniesieniu do § 2 artykułu 26 (zestawienie taryf), bądź w odniesieniu do art. 31 (ustalenie równoważników monetarnych) rzeczonego Regulaminu.

2.

Pełnomocnik Federacji Australijskiej oświadcza formalnie, że przez zamieszczenie jego podpisu pod Regulaminem telegraficznym, załączonym do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, Federacja Australijska nie przyjmuje żadnego zobowiązania bądź w odniesieniu do § 2 art. 26 (zestawianie taryf), bądź w odniesieniu do art. 31 (ustalenie równoważników monetarnych) rzeczonego Regulaminu.

3.

Pełnomocnik Nowej Zelandji oświadcza formalnie, że przez zamieszczenie jego podpisu pod Regulaminem telegraficznym, załączonym do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, Nowa Zelandja nie przyjmuje żadnego zobowiązania bądź w odniesieniu do § 2 artykułu 26 (zestawianie taryf) bądź w odniesieniu do artykułu 31 (ustalenie równoważników monetarnych) rzeczonego Regulaminu.

4.

Pełnomocnicy krajów poniżej wyszczególnionych oświadczają formalnie, że przez zamieszczenie ich podpisów pod Regulaminem telegraficznym, załączonym do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, Rządy ich nie przyjmują żadnego zobowiązania bądź w odniesieniu do § 2 artykułu 26 (zestawianie taryf), bądź w odniesieniu artykułu 31 (ustalenia równoważników monetarnych) rzeczonego Regulaminu.

Afryki Północnej (Związek)

Niemcy

Argentyna (Republika)

Austrja

Belgja

Brazylja

Chiny

Kolumbja

Kongo belgijskie

Kuba

Dominikańska (Republika)

Egipt

Hiszpanja

Finlandja

Francja

Kolonje francuskie

Węgry

Indie brytyjskie

Włochy, kolonje włoskie i wyspy włoskie na morzu Egejskiem.

Japonja, Chosen (Korea), Taiwan, Karafuto, terytorjum dzierżawne Kwantung i wyspy mórz południowych pod mandatem Japonji.

Litwa

Luksemburg

Marok

Polska

Portugalja

Kolonje portugalskie

Rumunja

Czechosłowacja

Tunis

Wenezuela

Jugosławja.

Na dowód czego, niżej podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół i podpisali go w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rządu Hiszpanji, a którego odpis będzie wręczony każdemu Rządowi, podpisującemu rzeczony Regulamin.

Sporządzono w Madrycie, dnia 10 grudnia 1932 r.

ZA ZWIĄZEK AFRYKI POŁUDNIOWEJ:

H. J Lenton

A. R. Mc Lachlan

ZA NIEMCY:

Herman Giess

Dr. Inż. Hans Steidle

Mortin Feuerhahn

Siegfried Mey

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYŃSKĄ:

Dr. Garcia - Mansilla

R. Correa Luna

Luis S. Castiñeiras

M. Sáenz Briones

ZA FEDERACJĘ AUSTRALIJSKĄ:

J. M. Crawford

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Oestreicher

Inż. H. Pfeuffer

ZA BELGJĘ:

B. Mans

J. F. G. Lambert

ZA BOLIWJĘ:

Jorge Sáenz

ZA BRAZYLJĘ:

Luis Guimarães

ZA CHILI:

E. Bermúdez

ZA CHINY:

Lingoh Wang

ZA PAŃSTWO WATYKAŃSKIE:

Giuseppe Gianfranceschi

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJĘ:

José Joaquin Cascs

Alberio Sánchez de Iriarte

W. Mac Lellan

ZA KOLONJE:

Wybrzeże Francuskie Somali, Gujana Francuska, Indochiny Francuskie, Madagaskar, Nowa Kaledonja, Senegal:

Carour

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

Arnaldo de Paiυa Carυalho

José Mendes de Vasconcello Guimarães

Mario Corrêa Barala da Cruz

ZA ZWIĄZEK SZWAJCARSKI:

G. Keller

ZA KONGO BELGIJSKIE:

F. Tondeur

ZA COSTA - RICA:

A. Martin Lanuza

ZA KUBĘ:

Manuel Pichardo (Manuel S.)

ZA CURAÇAO I SURINAM:

Hoogewooning

ZA CYRENAJKĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA DANJĘ:

Kay Christiansen

Gredsted

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Inż. Henryk Kowalski

Zander

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

E. Brache Hijo

Juan de Olózaga

ZA EGIPT:

R. Murray

Mohamed Said

ZA REPUBLIKĘ EL SALVADOR:

Raúl Contreraz

ZA EKWATOR:

Hipólito de Mozoncillo

Abel Romeo Castillo

ZA ERYTREĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA HISZPANJĘ:

Miguel Sastra

Gabriel Hombre

Francisco Vidal

Tomás Fernández Quintana

Carlos de Bordons

ZA CESARSTWO ETJOPJĘ:

Tasfaé Tagagne

ZA FINLANDJĘ:

Niilo Orasmaa

ZA FRANCJĘ:

Jules Gautier

Fis

M. Morillon

J. Schneider

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. W. Philipps

J. Louden

ZA GRECJĘ:

Th. Pentheroudakis

St. Nicolis

ZA GWATEMALĘ:

Virgillo Rodríguez Beteta

Enrique Traumann

Ricardo Costaneda Paganini

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Antonio Graino

ZA WĘGRY:

Dr. François Haυas

ZA WYSPY WŁOSKIE NA MORZU EGEJSKIEM:

G. Gneme

E. Mariani

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

M. L. Pasricha

P. J. Edmunds

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

A. J. H. Leeuwen

υan Dooren

Hoogewooning

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh-Éigeartaigh

E. Cuisin

ZA ISLANDJĘ:

G. J. Hliddal

ZA WŁOCHY:

G. Gneme

ZA JAPONJĘ:

ZA KOREĘ (CHOSEN), TAIWAN, KARAFUTO, TERYTORJUM DZIERŻAWNE KWANTUNG I WYSPY MORZA POŁUDNIOWEGO POD MANDATEM JAPOŃSKIM:

Saichiro Koshida

Zenshichi Ishii

Satoshi Furichata

Y. Yonezawa

T. Nakagami

Takeo Iino

ZA ŁOTWĘ:

B. Einberg

ZA LITWĘ:

Ing. K. Gaïgalis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO:

Dubeauclard

ZA MEKSYK:

Estrada

Emilio Torres

Augustin Flores jr

S. Tayabas

ZA NORWEGJĘ:

T. Engst

Andr. Hadland

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

M. B. Esson

ZA REPUBLIKĘ PANAMĘ:

M. Lasso de la Vega

ZA HOLANDJĘ:

H. C. Felser

Boetje

ZA PERU:

Juan de Osma

ZA POLSKĘ:

Inż. Henryk Kowalski

St. Zuchmantowicz

Kazimierz Goebel

K. Krulisz

ZA PORTUGALJĘ:

Miguel Vaz Duarte Bacellar

José de Liz Ferreira Junior

Daυid de Sousa Pires

Joaquim Rodrigues Gonçalυes

ZA RUMUNJĘ:

Ing. T. Tanasescu

ZA SOMALI WŁOSKIE:

G. Gneme

Gelmetti

ZA SZWECJĘ:

G. Wold

ZA SYRJĘ I LIBAN:

M. Morillon

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otto Kučera

Václaυ Kučera

Ing. Jaromir Sυoboda

ZA TRYPOLITANJĘ:

G. Gneme

D. Crety

ZA TUNIS:

Crouzet

ZA TURCJĘ:

Tahri

I. Cemal

Mazhar

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Eugène Hirschfeld

Alexandre Kokadeeυ

ZA URUGWAJ:

ad referendum Rządu Urugwajskiego

Daniel Castellanos

ZA WENEZUELĘ:

César Marmol Cuerυo

Antonio Reyes

ZA JUGOSŁAWJĘ:

D. A. Zlatanoυitch

REGULAMIN TELEFONICZNY DOŁĄCZONY DO MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI TELEKOMUNIKACYJNEJ.

ROZDZIAŁ  I.

ZASTOSOWANIE REGULAMINU.

Artykuł  pierwszy.

Zastosowanie Regulaminu. Obszary ruchu.

(1) § 1. (1) Postanowienia niniejszego Regulaminu mają zastosowanie do międzynarodowej służby telefonicznej tylko w obszarze ruchu europejskiego.

(2) (2) Ruch europejski obejmuje wszystkie kraje Europy oraz kraje położone poza Europą, których odpowiednie Zarządy zgłosiły przynależność do ruchu europejskiego.

(3) § 2. Rozmowa telefoniczna podlega przepisom ruchu europejskiego, jeśli dla niej użyto połączeń telefonicznych wyłącznie krajów należących do tego ruchu.

(4) § 3. Przepisy, odnoszące się do 'ruchu telefonicznego pozaeuropejskiego, są ustalane w każdym poszczególnym przypadku w drodze porozumienia między zainteresowanemu Zarządami i/lub prywatnemu przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

(5) § 4. Postanowienia Regulaminu telegraficznego, które nie są sprzeczne z przepisami niniejszego Regulaminu, a dotyczą objętych niemi spraw, mają zastosowanie również w służbie telefonicznej.

ROZDZIAŁ  II.

OKREŚLENIA.

Artykuł  2.

Określenia.

(6) Poniżej podane określenia są uzupełnieniem określeń wymienionych w Konwencji.

(7) Centrala telefoniczna: urządzenie pozwalające uskuteczniać połączenia telefoniczne.

(8) Linja telefoniczna: połączenie elektryczne pozwalające nawiązywać obustronną komunikację telefoniczną pomiędzy dwiema centralami telefonicznemi.

(9) Linja telefoniczna międzynarodowa: lin ja telefoniczna łącząca dwie centrale telefoniczne położone w dwóch różnych krajach.

(10) Urzędy czołowe: urzędy (centrale) posiadające bezpośrednie połączenie telefoniczne międzynarodowe.

(11) Bezpośrednia linja tranzytowa: linja telefoniczna międzynarodowa przechodząca tranzytem przez, jeden lub kilka krajów bez pośrednictwa jakiejkolwiek centrali tranzytowej.

(12) Połączenie bezpośrednie: połączenie telefoniczne uskutecznione zapomocą jednej tylko linji telefonicznej międzynarodowej.

(13) Połączenie tranzytowe: połączenie telefoniczne uskutecznione zapomocą więcej niż jednej linji telefonicznej międzynarodowej,

(14) Zgłoszenie na rozmowę: pierwsze żądanie, zgłoszone przez pewną osobę, w celu otrzymania określonego połączenia telefonicznego międzynarodowego.

(15) Rozmowa: zadośćuczynienie zgłoszeniu na rozmowę polegające na tem, że zostało nawiązane połączenie pomiędzy telefonem stacji żądającej, a telefonem stacji żądanej.

(16) Cofnięcie rozmowy: cofnięcie rozmowy ma miejsce, gdy w momencie nawiązywania połączenia ktokolwiek z telefonu stacji żądającej lub z telefonu stacji żądanej natychmiast oznajmi, że nie chce lub nie może rozmawiać.

(17) Droga normalna: droga, która winna być użyta w pierwszym rzędzie przed innemi dla przepuszczenia ruchu telefonicznego w pewnym określonym kierunku.

(18) Droga pomocnicza: droga inna niż normalna, lecz przechodząca przez te same kraje, co i droga normalna.

(19) Droga okrężna: droga przechodząca przez inne kraje niż droga normalna.

(20) Płatny czas trwania rozmowy telefonicznej: okres czasu, który służy za podstawę do obliczenia opłaty za tę rozmowę.

(21) Jednostka opłaty dla określonego połączenia międzynarodowego: oplata należna za rozmowę zwykłą, trwającą trzy minuty, w okresie silnego ruchu.

ROZDZIAŁ  III.

SIEĆ MIĘDZYNARODOWA.

Artykuł  3.

Ustrój sieci i użytkowanie jej.

(22) § 1. (1) Zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, po wzajemnem porozumieniu się, budują linje niezbędne do zapewnienia międzynarodowego ruchu telefonicznego.

(23) (2) Każdy Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju pośredniczącego dostarcza odcinków dla linij międzynarodowych, które mają przekroczyć terytorjum przez nie obsługiwane.

(24) (3) Każdy odcinek, który ma być zbudowany na terytorium, obsługiwanem przez Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju pośredniczącego, powinien być w miarę możności, licząc się z trudnościami wszelkiego rodzaju, przeprowadzony drogą najkrótszą między punktami wejścia i wyjścia linji międzynarodowej.

(25) § 2. (1) Linje przeznaczone do międzynarodowego ruchu telefonicznego oraz należące do nich urządzenia techniczne powinny być budowane i utrzymywane w sposób zapewniający dobrą słyszalność rozmów oraz obsługę pewną i szybką.

(26) (2) W tym celu Zarządy i prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne powinny, w miarę możności, Stosować się do zasadniczych zaleceń C. C. I. F., dotyczących budowy i utrzymania linij i urządzeń stacyjnych.

(27) § 3. (1) Zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne wyznaczają na podstawie wzajemnego porozumienia połączenia, podlegające uruchomieniu, starając się rozszerzać je na większe obszary geograficzne, a nie na pewne tylko sieci.

(28) (2) Dla każdego poszczególnego połączenia wyznaczą zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne za wzajemnem porozumieniem się:

(29) a) jedną lub kilka dróg normalnych.

(30) b) ewentualnie drogi pomocnicze, przeznaczone do użytku we wszystkich tych

razach, kiedy to będzie korzystne z punktu widzenia szybkości służby,

(31) c) w razie potrzeby drogi okrężne przeznaczone do użytku w razie całkowitej

przerwy lub poważnego uszkodzenia dróg normalnych.

(32) (3) Drogi normalne będą ustalane z uwzględnieniem dobrej słyszalności rozmów, liczby central pośredniczących, długości linji i jej obciążenia, przywiązując jednak pierwszorzędną wagę do dobrej słyszalności rozmów.

(33) § 4. Ustalona trasa połączenia międzynarodowego może być zmieniona jedynie za wspólnem porozumieniem się zainteresowanych Zarządów i/lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych.

(34) § 5. W razie uszkodzenia, każda linja międzynarodowa (lub odcinek linji międzynarodowej) powinna być naprawiona jak najszybciej, a zanim zostanie naprawiona powinna być zastąpiona inną w miarę możności i z najmniejszą stratą czasu.

(35) § 6. (1) Zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne komunikują sobie nawzajem skład odcinków linji międzynarodowej na terytorjum każdego z nich oraz podają sobie ważniejsze zmiany zachodzące w tym składzie.

(36) (2) Biuro Związku prowadzi stale wykaz międzynarodowych linij telefonicznych.

Artykuł  4.

Utrzymanie linij.

(37) § 1. Codziennie, o godzinie ustalonej na podstawie wzajemnego porozumienia, urzędy czołowe sprawdzają stan linij międzynarodowych, przeprowadzając próby na wywołanie i słyszalność. Wszelkie uszkodzenia notuje się.

(38) § 2. Zainteresowane Zarządy i lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne ustalają za wspólnem porozumieniem program, według którego urzędy czołowe i stacje wzmacniakowe dokonywać mają okresowych pomiarów, związanych z utrzymaniem linij międzynarodowych. Pomiary te winny być dokonywane w takich godzinach, żeby nie przeszkadzały normalnemu przebiegowi ruchu telefonicznego.

ROZDZIAŁ  IV.

CZAS TRWANIA SŁUŻBY. CZAS URZĘDOWY.

Artykuł  5.

Czas trwania służby.

(39) § 1. (1) Każdy Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne określa godziny czynności swych urzędów.

(40) (2) Zainteresowane Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne uzgadniają w miarę możności godziny czynności urzędów położonych po jednej i po drugiej stronie granicy, mających między sobą stałą łączność.

(41) § 2. Urzędy, które są czynne z przerwami, obowiązane są przedłużać służbę o 12 minut ponad wyznaczone godziny, w celu umożliwienia ukończenia rozmów będących w toku lub przeprowadzenia rozmów już przygotowanych.

Artykuł  6.

Czas urzędowy.

(42) (1) Godziny czynności w urzędach winny być zawsze uzgodnione z czasem urzędowym obowiązującym w danym kraju.

(43) (2) Wszelkie zmiany, odnoszące się do czasu urzędowego danego kraju, powinny być przez Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne tego kraju zawczasu podane do wiadomości zainteresowanych Zarządów lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych.

ROZDZIAŁ  V.

SPISY ABONENTÓW.

Artykuł  7.

Wydawanie spisów.

(44) § 1. Każdy Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne wydaje urzędowe spisy abonentów, ułożone według poszczególnych sieci.

(45) § 2. Jeżeli sieci nie są podane w porządku alfabetycznym, to każdy spis winien posiadać skorowidz sieci w porządku alfabetycznym, ułatwiający wyszukiwanie.

(46) § 3. Godziny czynności urzędów winny być w spisach podane cyframi atabskiemi, co najmniej w odniesieniu do urzędów, nie mających służby nieprzerwanej.

Artykuł  8.

Dostarczanie spisów.

(47) § 1. Każdy Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne dostarcza bezpłatnie Zarządom lub prywatnym przedsiębiorstwom eksploatacyjnym krajów, z któremi komunikacja teletofoniczna zastała zaprowadzona, dostateczną liczbę egzemplarzy swoich spisów urzędowych. Po otrzymaniu nowych spisów stare podlegają zniszczeniu.

(48) § 2. Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne przedsięwezmą niezbędne starania, aby zapewnić publiczności ich krajów sprzedaż zagranicznych urzędowych spisów abonentów.

ROZDZIAŁ  VI.

RODZAJE ROZMÓW.

Artykuł  9.

Rozmowy prywatne zwykle.

(49) Za rozmowy prywatne zwykle uważa się płatne rozmowy, które nie korzystają z żadnych praw pierwszeństwa.

Artykuł  10.

Rozmowy prywatne pilne.

(50) Rozmowy prywatne pilne, mające pierwszeństwo przed rozmowami prywatnemi zwykłemi, mogą być dopuszczone na podstawie umowy między zainteresowanemi Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

Artykuł  11.

Rozmowy "błyskawiczne".

(51) Rozmowy "błyskawiczne", mające pierwszeństwo przed wszystkiemi innemi rozmowami, z wyjątkiem pilnych rozmów państwowych, mogą być dopuszczone na podstawie umowy między zainteresowanemi Zarządami i lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

Artykuł  12.

Rozmowy abonowane.

(52) § 1. (1) Rozmowy abonowane są to rozmowy, które mogą być prowadzone codziennie lub we wszystkie dni robocze, między temi samemi stacjami abonentowemi, o jednej i tej samej zgóry umówionej godzinie, w ciągu lego samego okresu czasu, a które zostały zamówione najmniej na cały miesiąc.

(53) (2) Jednak posiadacz abonamentu może być wyjątkowo upoważniony do przeprowadzenia swej rozmowy z inną stacją lub z innej stacji abonentowej niż te, które podano w umowie abonamentowej, byleby stacje należały do tej samej sieci.

(54) § 2. Rozmowy abonowane dopuszczane są na podstawie specjalnych umów między zainteresowanemi Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

(55) § 3. Treścią rozmów abonowanych mogą być wyłącznie sprawy osobiste rozmawiających lub sprawy ich przedsiębiorstw.

(56) § 4. (1) Zamawiający rozmowy abonowane winien podpisać odpowiednią umowę abonamentową. Rozpoczęcie abonamentu może nastąpić w dowolnym dniu miesiąca, jednakże okres miesięczny rozpoczyna się zawsze od 1-go każdego miesiąca. Opłata abonamentowa, przypadająca za pierwszy okres miesięczny, powiększa się w danym razie o taką część opłaty abonamentowej, jaka odpowiada okresowi między dniem wejścia w życie umowy, a dniem rozpoczęcia się okresu miesięcznego.

(57) (2) Abonament przedłuża się z miesiąca na miesiąc, o ile nie został wymówiony przez jedną lub drugą stronę przynajmniej na osiem dni przed upływem bieżącego okresu miesięcznego. Jednak na zasadzie specjalnej umowy między zainteresowanemi Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi, wymówienie abonamentu przed czasem może być dopuszczone po upływie pierwszego okresu miesięcznego, a przed zakończeniem następnego okresu miesięcznego, za wymówieniem ośmiodniowem.

(58) § 5. Godzina i czas trwania rozmów abonowanych ustalane są przez zainteresowane urzędy z uwzględnieniem prośby abonenta i możliwości służby Zainteresowane urzędy potwierdzają sobie nawzajem pisemnie godzinę i czas trwania rozmów przewidzianych w umowie abonamentowej.

(59) § 6. O ile w godzinie ustalonej w umowie abonamentowej, zainteresowane urzędy czołowe rozporządzają linją, na której niema żadnej rozmowy w toku lub nie oczekuje na połączenie rozmowa państwowa pilna albo rozmowa "błyskawiczna" (na kierunkach zaś gdzie rozmowy państwowe pilne nie są dopuszczone, o ile nie oczekuje rozmowa państwowa zwykła), połączenie uskutecznia się w godzinie ustalonej w umowie. W przeciwnym razie połączenie uskutecznia się w najkrótszym czasie po godzinie ustalonej na pierwszej wolnej linji, spełniającej powyższe warunki.

(60) § 7. Rozmowa abonowana ulega przerwie, gdy zamawiający dał sygnał ukończenia rozmowy przed upływem czasu wyznaczonego na daną rozmowę abonowana. Jeśli po upływie ustalonego w abonamencie czasu, zamawiający nie dał jeszcze sygnału ukończenia rozmowy, przerywa się ją z urzędu, chyba, że zamawiający oświadczy, że chce dalej rozmawiać; wówczas może on być upoważniony do dalszego prowadzenia rozmowy z zastrzeżeniami przewidzianemu w sprawie ograniczenia czasu trwania rozmów.

Artykuł  13.

Rozmowy na zgóry oznaczoną godzinę.

(61) § 1. Rozmowa na zgóry oznaczoną godzinę, jest to rozmowa, której zamówienie zawiera wskazówkę, że ma się ona odbyć o oznaczonej godzinie.

(62) § 2. Rozmowy na zgóry oznaczoną godzinę dopuszczone są na podstawie umowy między zainteresowanemi Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemu

(63) § 3. Połączenie rozmowy na zgóry oznaczoną godzinę uskutecznia się w godzinie podanej przez zamawiającego, o ile w tej godzinie zainteresowane urzędy czołowe rozporządzają linją, na której niema żadnej rozmowy w toku lub nie oczekuje na połączenie rozmowa państwowa pilna albo rozmowa "błyskawiczna" (na kierunkach zaś, gdzie rozmowy państwowe pilne nie są dopuszczane, o ile nie oczekuje rozmowa państwowa zwykła). W przeciwnym razie połączenie uskutecznia się w najkrótszym czasie po godzinie ustalonej na pierwszej linji, spełniającej powyższe warunki.

Artykuł  14.

Rozmowy państwowe.

(64) § 1. (1) Rozmowy państwowe są to rozmowy zamawiane jako takie przez:

(65) a) naczelników państw;

(66) b) ministrów, członków rządu;

(67) c) naczelników kolonji, protektoratu, terytorjów zamorskich lub terytorjów

pozostających pod władzą zwierzchnią, zarządem lub mandatem jednego z umawiających się Rządów;

(68) d) naczelnych wodzów sił zbrojnych, lądowych, morskich i powietrznych;

(69) e) czynnych agentów dyplomatycznych lub konsularnych umawiających się

Rządów;

(70) f) Sekretarza Generalnego Ligi Narodów.

(71) (2) Rozmowy, zamawiane przez agentów konsularnych innych niż wymienieni pod literą e), są uważane za państwowe, o ile są prowadzone z osobami wymienionemi powyżej w ustępie (1).

(72) § 2. Zamawiający rozmowę państwową jest obowiązany na wezwanie podać swe nazwisko i swój charakter służbowy, w przypadkach zaś wskazanych w § 1 (2) nazwisko i charakter służbowy osoby wzywanej.

(73) § 3. Rozmowy państwowe obejmują rozmowy państwowe pilne i rozmowy państwowe zwykłe.

(74) § 4. W stosunkach, w których rozmowy prywatne pilne nie są dopuszczone, mogą być dopuszczone rozmowy państwowe pilne.

Artykuł  15.

Rozmowy służbowe.

(75) § 1. (1) Rozmowy służbowe są to rozmowy, dotyczące wyłącznie wykonywania międzynarodowej służby telefonicznej, i które mogą być przeprowadzane bezpłatnie między zainteresowanemi tą służbą Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

(76) (2) W celu wykorzystania tego prawa, funkcjonariusze upoważnieni do tego przez swe Zarządy lub, prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne obowiązani są podać swe nazwisko i charakter służbowy.

(77) § 2. Rozmowy służbowe winny być zamawiane w miarę możności poza godzinami najsilniejszego ruchu; zajmują one kolejność pomiędzy rozmowami prywatnemi zwykłemi. Jednakże w wypadkach ważnych i pilnych mogą być one zamawiane o każdej porze i uważane będą za rozmowy służbowe pilne, mające pierwszeństwo przed prywatnemi rozmowami pilnemi.

Artykuł  16.

Rozmowy giełdowe.

(78) § 1. (1) Rozmowy giełdowe są to rozmowy pochodzące z giełdy lub przeznaczone do giełdy, w której znajdują się kabiny dostępne dla wszystkich członków giełdy, a obsługiwane przez Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju zainteresowanego.

(79) (2) "Urząd giełdowy" stanowią wszystkie razem kabiny oraz ewentualnie obsługujące je łącznice.

(80) § 2. Rozmowy giełdowe podlegają ogólnym przepisom, stosowanym, do rozmów telefonicznych międzynarodowych, z wyjątkiem postanowień odmiennych, przewidzianych w niniejszym Regulaminie.

(81) § 3. Zamówienie na rozmowę z "urzędem giełdowym" nie może być połączone z uprzedzeniem lub wezwaniem do rozmowy.

Artykuł  17.

Rozmowy z uprzedzeniem.

(82) § 1. (1) Każde zamówienie na rozmowę może zawierać polecenie uprzedzenia, mające na celu powiadomienie zainteresowanej stacji abonentowej, że zamawiający życzy sobie rozmawiać bądź z osobą określoną z nazwiska lub w jakiś inny sposób, bądź z określonym aparatem telefonicznym.

(83) (2) Uprzedzenia dopuszczone są na podstawie umowy między zainteresowanemu Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

(84) § 2. Rozmowy, następujące po uprzedzeniu, nazywają się "rozmowami z uprzedzeniem" i podlegają ogólnym przepisom stosowanym do rozmów telefonicznych, z wyjątkiem postanowień odmiennych, przewidzianych w niniejszym Regulaminie.

(85) § 3. Zamówienie na rozmowę z uprzedzeniem przestaje być ważne z nadejściem godziny zamknięcia jednego z zainteresowanych urzędów. Ważność jednak uprzedzenia może być na żądanie zamawiającego przedłużona o 24 godziny, gdy został on poinformowany, że rozmowa mogłaby się odbyć nazajutrz o określonej w przybliżeniu godzinie.

Artykuł  18.

Rozmowy z wezwaniem.

(86) § 1. (1) Każde zamówienie na rozmowę może zawierać polecenie wezwania, mające na widoku przywołanie przez rozmównicę publiczną osoby określonej lub jego zastępcy, zamieszkałego w tym samym domu, w celu przeprowadzenia rozmowy.

(87) (2) Wezwania do rozmównicy dopuszczone są na podstawie umowy między zarateresowanemi Zarządami i/lub prywatnemu przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

(88) § 2. Rozmowy następujące po wezwaniu nazywają się "rozmowami z wezwaniem" i podlegają ogólnym przepisom, stosowanym do rozmów telefonicznych międzynarodowych, z wyjątkiem postanowień odmiennych, przewidzianych w niniejszym Regulaminie.

(89) § 3. Zamówienie na rozmowę z wezwaniem do rozmównicy ważne jest w ciągu całego dnia, następującego po dniu, w którym zamówienie zostało zgłoszone.

(90) § 4. Jeśli z jakiejkolwiek przyczyny wezwanie nie mogło być doręczone, zawiadamia się o tem wzywającego, a zamówienie rozmowy unieważnia się.

Artykuł  19.

Żądania informacyj.

(91) § 1. Żądanie informacji jest życzeniem nie połączonem z żądaniem rozmowy; jest ono prośbą pewnej osoby w celu uzyskania informacji:

(92) a) czy osoba określona nazwiskiem i pełnym adresem jest abonentem telefonu i

jeżeli tak, jaki numer jej telefonu;

(93) b) do kogo należy pewien numer w określonej sieci telefonicznej.

(94) § 2. Prośby o informacje dopuszczone są na podstawie umowy między zainteresowanemi Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

ROZDZIAŁ  VII.

ZAMÓWIENIA NA ROZMOWY.

Artykuł  20.

Forma zamówienia.

(95) § 1. Przy zamawianiu rozmowy żądaną stację abonentową oznacza się nazwą sieci miejsca przeznaczenia i znakiem wywoławczym stacji, podanym w takiej postaci, w jakiej został on zamieszczony w urzędowym spisie abonentów danego kraju. Jednakże dopuszczone są również zamówienia, w których wskazane jest tylko nazwisko wzywanego z pewnemi dodatkowemi wskazówkami, umożliwiającemi ustalenie tej osoby.

(96) § 2. W zamówieniu na rozmowę z "urzędu giełdowego" lub do tegoż "urzędu" wskazuje się nazwę zainteresowanej giełdy lub giełd, nazwisko zainteresowanego członka giełdy lub agentów, a w razie potrzeby nazwisko lub tytuł przedstawiciela wzywanego członka giełdy.

Artykuł  21.

Ważność zamówień.

(97) (1) Ważność zamówień na rozmowy, przyjętych w danym dniu i nieprzeprowadzonych upływa:

(98) a) z chwilą zamknięcia służby z końcem dnia w urzędach, które nie są czynne

w ciągu całej doby;

(99) b) o północy w urzędach czynnych całą dobę, gdy zamówienie rozmowy

zgłoszone było przed godziną 22 tego samego dnia.

(100) (2) Ważność zamówień zgłoszonych miedzy godzinami 22 a 24 upływa nazajutrz o godzinie ósmej.

Artykuł  22.

Ograniczenie zamówień.

(101) Liczba zamówień na rozmowy, zgłoszonych przez jedną i tę samą osobę, z przeznaczeniem do jednej i tej samej sieci może być ograniczona na podstawie wzajemnej umowy między zainteresowanemi Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

Artykuł  23.

Zastrzeżenie, co do czasu wykonania połączenia.

(102) W chwili zamówienia rozmowy zamawiający może zastrzec, aby połączenie było uskutecznione nie wcześniej niż po wyznaczonej przezeń godzinie lub też. aby połączenie nie było uskutecznione w pewnym podanym przez niego okresie czasu, z zastrzeżeniem jednak podanych powyżej postanowień, co do ważności zamówień (art. 21).

Artykuł  24.

Zmiana zamówień.

(103) § 1. Zamawiający, do czasu wezwania go przez centralę do przeprowadzenia zamówionej rozmowy, może, z zastrzeżeniem postanowień art. 21 co do ważności zamówień, poczynić następujące zmiany:

(104) a) zastrzec, aby połączenie nie było uskutecznione w pewnym okresie czasu;

(105) b) zastrzec, aby połączenie było uskutecznione nie wcześniej niż po

wyznaczonej przezeń godzinie;

(106) c) zmienić bądź numer telefonu wzywanego, bądź numer telefonu wzywającego

w obrębie sieci odpowiadających obu telefonom;

(107) d) zmienić zamówienie rozmowy zwykłej na zamówienie na rozmowę pilną lub

odwrotnie;

(108) e) zmienić zamówienie na rozmowę zwykłą na zamówienie na rozmowę

z uprzedzeniem lub z wezwaniem;

(109) f) zmienić zamówienie na rozmowę z uprzedzeniem na zamówienie na

rozmowę z wezwaniem lub odwrotnie;

(110) g) zmienić określenie osoby wzywanej, podane w zamówieniu rozmowy

z wezwaniem lub zamówieniu rozmowy giełdowej, w granicach tej samej sieci.

(111) § 2. (1) Zmiany w zamówieniach na rozmowy uskutecznia się bezpłatnie; jednak Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju, w którym wezwanie zostało zgłoszone, może pobierać specjalną opłatę tytułem odszkodowania za pracę dodatkową przy notowaniu zamówienia; opłaty te nie wchodzą do rozrachunków międzynarodowych.

(112) (2) W razie zmiany zamówienia rozmowy z uprzedzeniem na rozmowę z wezwaniem i odwrotnie, lub zmiany jakiegokolwiek zamówienia rozmowy na zamówienie z wezwaniem, albo wreszcie zmiany określenia osoby wzywanej, podanego w zamówieniu rozmowy z wezwaniem lub w zamówieniu rozmowy giełdowej, Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju przeznaczenia otrzymuje opłatę należną za posłańca, jeżeli zmiana zamówienia wywołała konieczność wysłania tegoż.

ROZDZIAŁ  VIII.

PIERWSZEŃSTWO W KOLEJNOŚCI ROZMÓW.

NAWIĄZYWANIE I PRZERYWANIE POŁĄCZEŃ;

OGRANICZANIE CZASU ICH TRWANIA.

Artykuł  25.

Pierwszeństwo w kolejności rozmów.

(113) § 1. Rozmowy międzynarodowe (z wyjątkiem rozmów ruchu granicznego, korzystających jedynie z przewodu międzynarodowego, łączącego sąsiednie sieci przygraniczne) mają pierwszeństwo przed rozmowami wewnętrznemi tego samego rodzaju.

(114) § 2. Międzynarodowe rozmowy zwykłe korzystają z pierwszeństwa przed wewnętrznemi rozmowami prywatnemi pilnemi krajów miejsca nadania i przeznaczenia. Jednak zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne mogą porozumieć się co do ograniczenia tego pierwszeństwa tylko do rozmów międzynarodowych, przeprowadzanych na linjach międzynarodowych, przekraczających pewną określoną długość.

(115) § 3. (1) Wymiana rozmów odbywa się w następującej kolejności:

a) rozmowy państwowe pilne;

b) rozmowy "błyskawiczne";

c) rozmowy służbowe pilne;

d) rozmowy prywatne pilne;

e) rozmowy państwowe zwykłe;

f) rozmowy prywatne zwykłe i rozmowy służbowe zwykłe.

(116) (2) Jednakże w stosunkach, w których rozmowy państwowe pilne nie są dopuszczone, rozmowy państwowe zwykłe mają pierwszeństwo przed rozmowami służbowemi pilnemi.

(117) § 4. (1) W stosunkach, w których rozmowy odbywają się przy użyciu jednej tylko linji międzynarodowej, kolejność zamówień na rozmowy na tej linji ustala urząd czołowy strony zamawiającej.

(118) (2) W stosunkach, w których rozmowy odbywają się przy użyciu więcej niż jednej linii międzynarodowej, zainteresowane Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne ustalają za wzajemnem porozumieniem się linję, na której zamówienia otrzymują kolejność, i urząd czołowy, który ma klasyfikować kolejność zamówień; w zasadzie klasyfikacja zamówień na rozmowy odbywa się na linji najdłuższej i najbardziej obciążonej.

(119) (3) W międzynarodowym urzędzie czołowym, wyznaczonym do klasyfikowania zamówień na rozmowy, zamówienia te otrzymują kolejność według ich rodzaju i według czasu otrzymania danego zamówienia przez urząd czołowy.

Artykuł  26.

Nawiązywanie i przerywanie połączeń.

(120) § 1. Wszystkie zamówienia na rozmowy, zmiany w zamówieniach na rozmowy oraz cofnięcie tychże należy jak najszybciej komunikować urzędowi czołowemu, wyznaczonemu do klasyfikowania zamówień na rozmowy.

(121) § 2. Rozmowy jednego i tego samego rodzaju obie strony załatwiają naprzemian; zainteresowane urzędy czołowe mogą za wzajemnem porozumieniem się chwilowo zmieniać warunki kolejności, o ile jest to korzystne z punktu widzenia ruchu. Urzędy czołowe, połączone między sobą większą liczbą linij międzynarodowych, mogą w tym samym celu za wzajemnem porozumieniem się wyznaczać niektóre z tych linij wyłącznie do ruchu tranzytowego lub do ruchu jednokierunkowego.

(122) § 3. (1) Przynajmniej jedno połączenie winno być przygotowane przed ukończeniem rozmowy będącej w toku.

(123) (2) Przygotowanie połączenia polega na wykonaniu wszystkich czynności, które są niezbędne, aby dwie stacje abonentowe - wywołująca i wywoływana - mogły otrzymać połączenie międzynarodowe bez jakiejkolwiek straty czasu.

(124) § 4. Połączenia już przygotowane nie powinny być przesuwane na czas późniejszy w celu uskutecznienia połączenia rozmowy wyższej kategorji

(125) § 5. Na sygnały wywoławcze, otrzymywane na linjach międzynarodowych, należy odpowiadać niezwłocznie. Jeżeli urząd wywoływany nie odpowiada pomimo upływu pewnego okresu wywoływania, to należy go wezwać za pośrednictwem innej linji telefonicznej lub w drodze telegraficzni i do podjęcia pracy na omawianej linji.

(126) § 6. (1) Urzędy czołowe sprawdzają, czy przeprowadzający rozmowę słyszą się nawzajem zadowalająco; zapisują one czas nawiązania połączenia i czas ukończenia rozmowy lub czas trwania rozmowy. W danym razie notują urzędy czołowe ponadto okres czasu, w ciągu którego porozumienie było niezadowalające.

(127) (2) Jeśli zainteresowane urzędy czołowe stwierdzą zaraz na początku, że rozmowa nie będzie mogła odbyć się zadowalająco, to połączenie należy przerwać, aby uniknąć opóźnień w nawiązywaniu innych połączeń.

(128) § 7. Urzędy czołowe linji międzynarodowej notują wszystkie nadzwyczajne zdarzenia, zachodzące podczas służby, oraz wszelkie dane, potrzebne do sporządzenia rachunków międzynarodowych.

(129) § 8. Przy czynnościach związanych z przygotowaniem, nawiązywaniem lub przerywaniem połączeń, zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne o różnych językach krajowych posługują się językiem francuskim, o ile nie nastąpiła pomiędzy niemi specjalna umowa co do używania innych języków.

Artykuł  27.

Ograniczenie czasu trwania rozmów.

(130) § 1. (1) Czas trwania rozmów prywatnych nie jest zasadniczo ograniczony,

(131) (2) Zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne mogą jednak za wzajemnem porozumieniem się ograniczyć do 12 minut lub nawet do 6 minut czas trwania rozmowy w pewnych określonych kierunkach.

(132) (3) Z drugiej strony w razie nawału zgłoszeń lub uszkodzenia połączeń mogą zainteresowane urzędy czołowe, za wzajemnem porozumieniem się, ograniczyć chwilowo czas trwania rozmów prywatnych do 12 lub nawet 6 minut w każdym wypadku.

(133) (4) W każdym wypadku czas trwania rozmowy prywatnej może być ograniczony do 12 minut, jeśli jest to potrzebne do wykonania zalegającego zamówienia na rozmowę wyższego rodzaju.

(134) § 2. (1) Czas trwania rozmów państwowych nie jest ograniczony.

(135) (2) Zainteresowane Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne tranzytowe mają jednak prawo ograniczyć czas trwania rozmów państwowych do 12 minut, jeśli połączenia te są uskuteczniane za pośrednictwem jednego z ich urzędów.

(136) § 3. Gdy czas trwania rozmów jest ograniczony, uprzedza się o tem zamawiającego w miarę możności w chwili nawiązywania połączenia; pozatem na kilka sekund przed przerwaniem z urzędu połączenia uprzedza się o tem rozmawiających.

ROZDZIAŁ  IX.

TARYFY I TARYFIKACJA. CZĘŚCIOWE ZNIESIENIE OPŁAT I ZWROTY OPŁAT.

Artykuł  28.

Płatny czas trwania rozmów.

(137) § 1. Płatny czas trwania rozmowy między abonentami rozpoczyna się z chwilą nawiązania łączności między stacjami abonentowemi, wzywającą i wzywaną, gdy obie te stacje odezwą się.

(138) § 2. Przy rozmowie zamówionej z rozmównicy publicznej ze stacją abonentową, płatny czas trwania rozmowy rozpoczyna się z chwilą, gdy po odezwaniu się stacji abonentowej zamawiający rozmowę zostanie połączony z tą stacją abonentową.

(139) § 3. Jeżeli rozmowa ma się odbyć z rozmównicą publiczną, to płatny czas trwania rozmowy rozpoczyna się z chwilą, gdy po zgłoszeniu się obu aparatów na wezwanie, osoba zamawiająca rozmowę w rozmównicy publicznej, albo aparat abonenta zamawiającego uzyska połączenie z osobą żądaną lub jej zastępcą.

(140) § 4. Płatny czas trwania rozmowy rozpoczyna się w każdym razie z chwilą, gdy po prawidłowem nawiązaniu łączności stacja lub stacje abonentowe odpowiedziały na wezwanie bez względu na to, kto był osobą odpowiadającą na wezwanie.

(141) § 5. Płatny czas trwania rozmowy kończy się z chwilą, gdy stacja abonentową zamawiająca rozmowę daje sygnał ukończenia rozmowy.

(142) § 6. (1) Po każdej rozmowie, telefonistki zainteresowanych urzędów czołowych ustalają w drodze wzajemnego porozumienia płatny czas trwania danej rozmowy i, z wyjątkiem prywatnych rozmów zwykłych, potwierdzają określenie rodzaju przeprowadzonej rozmowy.

(143) (2) Gdy w czasie trwania rozmowy ujawniła się trudność porozumienia się lub inne przeszkody, telefonistki zainteresowanych urzędów czołowych ustalają w drodze wzajemnego porozumienia płatny czas trwania tej rozmowy.

(144) (3) W razie różnicy zdań obsługi urzędów czołowych, co do płatnego czasu trwania rozmowy, decyduje zdanie urzędu czołowego strony zamawiającej.

Artykuł  29.

Taryfy. Zasady ogólne.

(145) § 1. Wysokość jednostki taryfowej, opartej na franku złotym, ustala się za wzajemną zgodą zainteresowanych Zarządów i/lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych.

(146) § 2. Opłaty za rozmowy składają się z taks końcowych i ewentualnie z taksy lub taks tranzytowych.

(147) § 3. (1) Dla ustalenia taks końcowych, terytorjum każdego Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego może być podzielone na strefy.

(148) (2) Każdy Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne ustala liczbę i obszar stref dla swych warunków z każdym z pozostałych Zarządów i/lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych.

(149) (3) Dla jednej i tej samej strefy taksa końcowa jest zawsze jednakowa.

(150) § 4. Każdy Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne tranzytowe ustala swą taksę tranzytową. Jeden i ten sam Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne obowiązane jest stosować jednakowe taksy tranzytowe, gdy warunki tranzytu są takie same.

(151) § 5. Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne, dostarczające pierwszej linji tranzytowej bezpośredniej dla określonego kierunku, ma prawo doliczyć do swej taksy tranzytowej koszty eksploatacyjne jednego urzędu tranzytowego tak długo, dopóki średnia liczby płatnych minut rozmów, przeprowadzonych na tej linji w dni robocze, nie przekroczy określonego minimum; to minimum ustalone zostaje w drodze porozumienia między zainteresowanemu Zarządami i/lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi.

(152) § 6. Jednostka taryfowa w określonym kierunku jest zawsze taka sama bez względu na drogę (normalną, pomocniczą lub okrężną) użytą do nawiązania połączenia na tym kierunku.

(153) § 7. (1) Należność za rozmowę trwającą trzy lub mniej minut oblicza się zawsze za trzy minuty.

(154) (2) Gdy czas trwania rozmowy przekracza trzy minuty, należność za okres czasu, przekraczający pierwsze trzy minuty, oblicza się za minutę. Ułamek minuty liczy się za całą minutę. Opłata za jedną minutę równa się trzeciej części opłaty za trzyminutową rozmowę.

(155) (3) Jednakże we wzajemnych stosunkach pomiędzy sieciami przygranicznemi pobiera się opłaty za niepodzielne trzyminutowe okresy czasu. Stosunki te zostają ustalone za wspólnem porozumieniem się zainteresowanych Zarządów i/lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych.

(156) § 8. Rozmowy, ciągnące się częściowo w okresie silnego i częściowo w okresie słabego ruchu, są opłacane jak następuje:

(157) a) gdy czas trwania rozmowy nie przekracza trzech minut - stosuje się taryfę

Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego strony zamawiającej, przypadającą za okres silnego lub słabego ruchu w zależności od tego, czy daną rozmowę rozpoczęto w okresie silnego lub w okresie słabego ruchu;

(158) b) gdy czas trwania rozmowy przekracza trzy minuty - pierwsze trzy minuty są

obliczone według taryfy Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego strony zamawiającej, która obowiązywała w chwili rozpoczęcia rozmowy, a dalsze minuty - według taryfy danego Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa, obowiązującej w chwili rozpoczęcia każdej z tych dalszych minut.

(159) § 9. Każda telefonistka urzędu czołowego zapowiada współpracującej z nią telefonistce drugiego kraju moment przejścia z okresu ruchu silnego do okresu ruchu słabego i odwrotnie w odniesieniu do swych rozmów wychodzących.

(160) § 10. Opłatę uiszcza bądź właściciel stacji abonentowej, z której rozmowę zamówiono, bądź osoba, która zamówiła rozmowę z rozmównicy publicznej.

Artykuł  30.

Opłaty za różne rodzaje rozmów.

(161) § 1. (1) Opłata za każdego rodzaju rozmowę w okresie słabego ruchu równa się co najwyżej trzem piątym (3/5) opłaty, która byłaby pobrana za taką samą rozmowę w okresie silnego ruchu.

(162) (2) Okres słabego ruchu ustalony jest za wzajemnem porozumieniem się zainteresowanych Zarządów i/lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych.

(163) § 2. Opłata za rozmowę pilną równa się podwójnej opłacie za rozmowę zwykłą tej samej długości, przeprowadzoną w tym samym okresie taryfowym.

(164) § 3. Opłata za rozmowę "błyskawiczną" równa się dziesięciokrotnej opłacie za rozmowę zwykłą tej samej długości, przeprowadzoną w tym samym okresie taryfowym.

(165) § 4. Rozmowy państwowe są obliczane jak rozmowy prywatne tego samego rodzaju.

(166) § 5. (1) Rozmowy abonowane podlegają opłatom następującym:

(167) a) w czasie silnego ruchu: podwójnej opłacie, pobieranej za rozmowę zwykłą tej

samej długości, przeprowadzoną w tym samym okresie;

(168) b) w czasie słabego ruchu: najwyżej połowie opłaty pobieranej za rozmowę

zwykłą tej samej długości, przeprowadzoną w okresie silnego ruchu.

(169) (2) W okresie silnego ruchu, prócz godzin najbardziej obciążonych, za wzajemnem porozumieniem się zainteresowanych Zarządów lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych, mogą być dopuszczone rozmowy abonowane za opłatą według taryfy dla rozmów zwykłych.

(170) § 6. Rozmowę dodatkową, następującą w bezpośredniem przedłużeniu rozmowy abonowanej, oblicza się za każdą minutę, według taryfy stosowanej do rozmów abonowanych w okresie lub okresach taryfowych, podczas których rozmowa dodatkowa została przeprowadzona.

(171) § 7. (1) Wysokość opłaty miesięcznej za rozmowy abonowane oblicza się na podstawie trzydziestu dni.

(172) (2) Jeżeli jednak zamawiający rozmowę abonowaną zrzeka się korzystania z abonamentu w niedzielę i święta, obowiązujące w jego kraju, to wysokość opłaty miesięcznej może być obliczona na podstawie dwudziestu pięciu dni.

(173) § 8. Opłata za rozmowę na oznaczoną zgóry godzinę, przeprowadzoną w okresie silnego ruchu, równa się podwójnej opłacie za rozmowę zwykłą tej samej długości, przeprowadzoną w tym samym okresie taryfowym, z dodaniem dopłaty równej opłacie za jedną minutę rozmowy zwykłej w okresie silnego ruchu, przyczem minimum tej dopłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(174) § 9. Opłata za rozmowę na oznaczoną zgóry godzinę, przeprowadzoną w okresie słabego ruchu, równa się opłacie za rozmowę zwykłą tej samej długości, przeprowadzoną w okresie słabego ruchu, z dodaniem dopłaty równej opłacie za jedną minutę rozmowy zwykłej w okresie słabego ruchu.

(175) § 10. (1) Opłata za rozmowę z uprzedzeniem równa się opłacie za rozmowę tego samego rodzaju i tej samej długości, przeprowadzoną w tym samym okresie taryfowym, z dodaniem dopłaty równej opłacie za jedną minutę rozmowy zwykłej, przeprowadzonej w tym samym okresie taryfowym, w którym rozpoczęto rozmowę, zamówioną tem uprzedzeniem. Minimum tej dopłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(176) (2) Z wyjątkiem postanowień przeciwnych, zawartych w niniejszym Regulaminie, a odnoszących się do pewnych specjalnych warunków-uprzedzenie, po którem rozmowa nie odbyła się, podlega opłacie w wysokości jednej trzeciej (1/3) opłaty, należnej za trzyminutową rozmowę zwykłą w tym okresie taryfowania, w którym nastąpiło przesłanie uprzedzenia przez urząd czołowy strony zamawiającej; przyczem minimum tej opłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(177) § 11. (1) Opłata za rozmowę z wezwaniem równa się opłacie za rozmowę tego samego rodzaju i tej samej długości, przeprowadzoną w tym samym okresie taryfowym, z dodaniem dopłaty równej opłacie za jedną minutę rozmowy zwykłej, przeprowadzonej w tym samym okresie taryfowym, w którym rozpoczęto rozmowę, zamówioną przez to wezwanie; przyczem minimum tej opłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(178) (2) Z wyjątkiem postanowień przeciwnych, zawartych w niniejszym Regulaminie, a odnoszących się do pewnych specjalnych warunków, wezwanie, po którem rozmowa nie odbyła się, podlega opłacie w wysokości jednej trzeciej (1/3) opłaty, należnej za trzyminutową rozmowę zwykłą, w tym okresie taryfowym, w którym nastąpiło przesłanie wezwania przez urząd czołowy strony zamawiającej; przyczem minimum tej opłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(179) (3) Jeśli wezwanie zostało doręczone wzywanemu, zamieszkałemu poza miejscowym okręgiem doręczeń telegramów, podlega ono dopłacie dodatkowej, tak zwanej opłacie za posłańca, która równa się opłacie za posłańca w ruchu telegraficznym. Opłatę za posłańca wpisuje się niepodzielnie do rachunków międzynarodowych na dobro Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego miejsca przeznaczenia.

(180) § 12. Rozmowy służbowe są wolne od opłaty.

(181) § 13. Żądanie informacji w ruchu międzynarodowym podlega opłacie tylko wówczas, gdy ono pociąga za sobą użycie międzynarodowego obwodu telefonicznego. W takim razie opłata za żądanie informacji równa się jednej trzeciej (1/3) opłaty należnej za trzyminutową rozmowę zwykłą, jaka byłaby przeprowadzona między osobą żądającą informacji, a tą, co do której informacja jest żądana, w okresie taryfowym, w którym żądanie informacji zostało przesłane przez urząd czołowy strony zamawiającej; przyczem minimum tej opłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(182) § 14. Opłata za rozmowę giełdową równa się opłacie za rozmowę tego samego rodzaju i tej samej długości, z doliczeniem, na mocy porozumienia między zainteresowanemi Zarządami lub prywatnemi przedsiębiorstwami eksploatacyjnemi, dopłaty równej opłacie za jedną trzecią (1/3) jednostki taryfowej.

Artykuł  31.

Obliczanie opłat w przypadkach szczególnych. Częściowe zniesienie opłat i zwrot opłat.

(183) § 1. Nie pobiera się żadnej opłaty, jeśli z winy służby telefonicznej, po zamówieniu rozmowy nie nastąpiło nawiązanie łączności między stacjami abonentowemi wzywającą i wzywaną. Opłata już pobrana podlega w tym przypadku zwrotowi.

(184) § 2. Nie pobiera się żadnej opłaty, jeśli po nawiązaniu łączności nastąpi stwierdzenie, że słyszalność rozmowy nie jest zadowalająca.

(185) § 3. (1) Gdy w toku rozmowy rozmawiający narażeni są z winy służby telefonicznej na trudności porozumiewania się, płatny czas trwania rozmowy ogranicza się do ogólnego czasu, w którym warunki rozmowy były zadowalające; o ile ten ogólny czas trwania rozmowy zadowalającej nie dosięga pełnych trzech minut, nie pobiera się żadnej opłaty.

(186) (2) Zamawiający rozmowę może zażądać zastosowania powyższego postanowienia tylko wówczas, gdy podczas trwania rozmowy centrale międzymiastowe lub zainteresowane rozmównice publiczne były wezwane do sprawdzenia zachodzących przy rozmowie trudności.

(187) § 4. (1) Każdą reklamację, wniesioną już po uzgodnieniu przez zainteresowane urzędy płatnego czasu trwania rozmowy, rozpatruje i załatwia urząd, w którym zamówiono rozmowę. Urzędy czołowe porozumiewają się bezpośrednio ze sobą w celu zebrania danych, które mogą być potrzebne przy dochodzeniu.

(188) (2) Częściowe zniesienie opłat przyznaje na swój rachunek Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne strony zamawiającej.

(189) § 5. (1) Zamówienie rozmowy może być unieważnione bez pobrania opłaty do chwili, w której zamawiający zostaje wezwany do przeprowadzenia rozmowy.

(190) (2) Jednakże w przypadku zamówienia rozmowy z uprzedzeniem, rozmowy z wezwaniem lub rozmowy na zgóry oznaczoną godzinę, jeśli w chwili unieważnienia zamówienia urząd czołowy strony zamawiającej rozpoczął już przekazywanie danych dotyczących uprzedzenia, wezwania lub zamówienia rozmowy na zgóry oznaczoną godzinę, wówczas dopłatę należną za uprzedzenie, wezwanie lub zamówienie rozmowy na zgóry oznaczoną godzinę należy pobrać.

(191) (3) Również jeśli zachodzi przypadek unieważnienia zamówienia na rozmowę z urzędem giełdowym w stosunkach, w których rozmowy giełdowe podlegają opłacie dodatkowej, tę opłatę dodatkową należy pobrać, o ile w chwili unieważnienia zamówienia urząd czołowy strony zamawiającej rozpoczął już przekazywanie danych, dotyczących wzywanego członka giełdy.

(192) (4) Jeśli w razie zamówienia rozmowy z wezwaniem wzywający żąda, aby wzywany został zawiadomiony w swojem mieszkaniu o unieważnieniu rozmowy, pobiera się dodatkową dopłatę za wezwanie i ewentualnie dopłatę za posłańca.

(193) (5) Jeżeli w razie zamówienia rozmowy z wezwaniem i z opłaconym posłańcem, w chwili otrzymania przez urząd strony wzywanej zawiadomienia o unieważnieniu rozmowy, posłaniec nie wyszedł jeszcze w drogę, dopłaty za posłańca nie należy pobierać.

(194) § 6. (1) Jeśli z winy strony zamawiającej rozmowa abonowana nie mogła się odbyć lub nie miała umówionego czasu trwania, wówczas nie udziela się żadnej rekompensaty i nie zwraca się pobranych opłat.

(195) (2) Jeżeli z winy służby telefonicznej rozmowa abonowana nie mogła się odbyć lub nie miała umówionego czasu trwania, należy w miarę możności rozmowę abonowana przesunąć lub brakujący czas trwania skompensować, udzielając jeszcze przed końcem tego samego okresu taryfowego rozmowy o długości równej czasowi niewykorzystanemu. Jeśli rozmowa nie mogła być przesunięta lub czas trwania nie mógł być skompensowany w tym samym okresie taryfowym, to w rachunkach międzynarodowych umieszcza się tylko opłatę za czas rzeczywiście zużyty na rozmowę. Jeśli czas trwania rozmowy abonowanej nie dosięgnął pełnych trzech minut, to żadnej opłaty za tę rozmowę w rachunkach nie wykazuje się. Za podstawę do obliczenia opłaty za czas rzeczywiście zużyty na rozmowę przyjmuje się opłatę za czas umówiony na jedną całą rozmowę abonowaną, przyczem ta podstawowa opłata równa się jednej dwudziestej piątej (1/25) lub jednej trzydziestej (1/30) miesięcznej opłaty abonamentowej, bez względu na liczbę dni danego miesiąca.

(196) § 7. (1) Przy wszelkich innych rozmowach, oprócz rozmów abonowanych, w razie odmowy przeprowadzenia rozmowy ze strony wzywającego lub wzywanego, pobierać należy opłatę przypadającą za jedną minutę rozmowy zwykłej, przeprowadzonej pomiędzy zainteresowanemi stacjami abonentowemi w okresie taryfowym, w którym odmowa przeprowadzenia rozmowy miała miejsce; minimum tej opłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(197) (2) W razie odmowy wzywającego lub wzywanego przeprowadzenia rozmowy zamówionej na zgóry oznaczoną godzinę, pobiera się tylko opłatę przypadającą za jedną minutę rozmowy zwykłej, przeprowadzonej pomiędzy zainteresowanemi stacjami abonentowemi w okresie taryfowym, podczas którego odmowa nastąpiła; minimum tej opłaty ustala się na 50 centymów (0 fr. 50).

(198) (3) W razie odmowy ze strony wzywającego lub wzywanego lub zastępcy wzywanego przeprowadzenia rozmowy z uprzedzeniem lub z wezwaniem, pobiera się tylko dopłatę za uprzedzenie lub wezwanie i ewentualnie ponadto dopłatę za posłańca.

(199) (4) Jeśli rozmowa z urzędem giełdowym w stosunkach, w których rozmowy te są obciążone dopłatą, nie może być uskuteczniona z powodu odmowy lub nieobecności wzywającego lub wzywanego w chwili wzywania ich do przeprowadzenia rozmowy, pobiera się tylko dopłatę, należną za zamówienie rozmowy giełdowej.

(200) (5) Za wzajemną zgodą zainteresowanych Zarządów lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych może być pobierana przy wszystkich rozmowach, z wyjątkiem rozmów abonowanych, opłata równa opłacie za odmowę przeprowadzenia rozmowy, również i w razie nieodpowiadania abonentowej stacji wzywającej w chwili, gdy przywołano ją do przeprowadzenia rozmowy, albo w razie nieodpowiadania abonentowej stacji wzywanej, gdy przywołano ją bądź do przyjęcia uprzedzenia, bądź do przeprowadzenia rozmowy z uprzedzeniem.

ROZDZIAŁ  X.

ROZRACHUNKI.

Artykuł  32.

Sporządzanie rachunków.

(201) § 1. (1) O ile zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne nie postanowią, że nie należy codzień uzgadniać liczby minut przeprowadzonych rozmów, urzędy czołowe dla każdej grupy linij ustalają codziennie między sobą telefonicznie liczbę minut rozmów, za które opłata ma być wykazana w rachunkach międzynarodowych.

(202) (2) Codzienne uzgadnianie powinno wykazać dla każdej grupy linij między dwoma urzędami czołowemi i na każdy okres taryfowy liczbę minut płatnych każdego rodzaju rozmów, z podaniem osobno rozmów przeprowadzonych zapomocą dróg okrężnych. Dla każdego okresu taryfowego minuty powinny być zgrupowane według krajów i według stref taryfowych.

(203) (3) Codzienne uzgadnianie liczby minut powinno być dokonywane po uprzedniem sprawdzeniu dokumentów służbowych; uzgadnianie powinno być ukończone najpóźniej na trzeci dzień po dniu rozpatrywanym i dokonane w sposób, któryby nie przeszkadzał ruchowi.

(204) § 2. Opłaty telefoniczne stanowią przedmiot miesięcznych rozrachunków, zestawianych przez Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne kraju przeznaczenia. Rachunki te winny być zestawione w taki sposób, aby wykazywały dla każdego okresu podlegającego opłacie liczby płatnych minut rozmów każdego rodzaju, zgrupowane podług stref.

Pozatem jeśli ruch odbywa się zapomocą różnych dróg, rozmowy prowadzone za pośrednictwem każdej z tych dróg winny być wykazane osobno ze wskazaniem w danym razie, że to jest droga okrężna.

(205) § 3. (1) Rachunki miesięczne zawierają wszystkie opłaty i dopłaty, przypadające za międzynarodowe rozmowy telefoniczne, z wyjątkiem tych opłat, co do których niniejszy Regulamin postanawia inaczej.

(206) (2) Dopłaty, wchodzące do rozrachunków międzynarodowych, dzieli się pomiędzy zainteresowane Zarządy i/lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne w takim samym stosunku, jak opłaty za rozmowy.

Artykuł  33.

Wymiana i uznanie rachunków.

(207) § 1. Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju przeznaczenia przesyła Zarządowi lub prywatnemu przedsiębiorstwu eksploatacyjnemu kraju nadania rachunki miesięczne, sporządzone w tylu egzemplarzach, ile jest krajów zainteresowanych włącznie z krajem przeznaczenia. Po zatwierdzeniu rachunku Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju nadania zwraca wszystkie egzemplarze rachunku, z wyjątkiem jednego, Zarządowi lub prywatnemu przedsiębiorstwu eksploatacyjnemu kraju przeznaczenia, które ze swej strony przesyła każdemu z zainteresowanych krajów tranzytowych po jednym egzemplarzu rachunku.

(208) § 2. Każdy rachunek miesięczny winien być przesłany przed upływem trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy.

(209) § 3. Zawiadomienie o uznaniu rachunków lub przesłanie odnośnych uwag należy uskutecznić przed upływem szóstego miesiąca następującego po miesiącu, którego rachunek dotyczy. Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne, które w tym okresie czasu nie otrzymało żadnego sprostowania, uważa dany rachunek miesięczny za uznany bez zastrzeżeń.

(210) § 4. (1) Rachunki miesięczne zatwierdza się bez sprawdzania, jeżeli różnica między rachunkami, sporządzonemi przez oba zainteresowane Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, nie przekracza 1% od sumy rachunku Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego, będącego wierzycielem, o ile suma tego rachunku nie przekracza stu tysięcy franków (100.000 fr.). Gdy natomiast rachunek Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego, będącego wierzycielem, przekracza sto tysięcy franków (100.000 fr.), wówczas różnica nie może przewyższać sumy wynoszącej łącznie:

1° 1% od pierwszych stu tysięcy franków (100.000 fr.);

2° 0.5% od pozostałej sumy rachunku.

(211) (2) Jednakże jeżeli różnica nie przekracza 25 fr. (dwudziestu pięciu franków) rachunek winien być zatwierdzony.

(212) (3) Rozpoczęte sprawdzanie wstrzymuje się z chwilą, gdy w drodze wzajemnych wyjaśnień między obu zainteresowanemi Zarządami lub prywatne-mi przedsiębiorstwami eksploalacyjnemi różnica została zmniejszona do wartości, nie przekraczającej maximum, ustalonego w pierwszym ustępie niniejszego paragrafu.

(213) § 5. (1) Natychmiast po zatwierdzeniu rachunków za ostatni miesiąc danego kwartału, o ile zainteresowane Zarządy i lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne nie umówiły się inaczej, Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne, będące wierzycielem, wystawia rachunek kwartalny, uwidaczniający saldo z trzech miesięcy kwartału, i przesyła go w dwóch egzemplarzach Zarządowi lub prywatnemu przedsiębiorstwu eksploatacyjnemu dłużnemu, który, po sprawdzeniu rachunku, zwraca jeden z dwóch egzemplarzy opatrzony klauzulą przyjęcia.

(214) (2) Gdy zatwierdzenie któregokolwiek z rachunków miesięcznych danego kwartału nie nastąpiło przed upływem szóstego miesiąca, następującego po odnośnym kwartale obrachunkowym, Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne, będące wierzycielem, ma prawo wystawić rachunek kwartalny w celu prowizorycznego wyrównania należności. Wyrównanie tego rachunku obowiązuje Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne dłużne, z zachowaniem zasad ustalonych w artykule 35 § 1. Sprostowania, uznane w następstwie za konieczne, wpisuje się do jednego z następnych rachunków kwartalnych.

Artykuł  34.

Przechowywanie wykazów.

(215) Wykazy, które służyły za podstawę przy wystawianiu międzynarodowych rachunków telefonicznych, przechowuje się aż do czasu wyrównania odnośnych rachunków, w każdym jednak razie przynajmniej w ciągu dziesięciu miesięcy.

Artykuł  35.

Wyrównanie rachunków.

(216) § 1. Rachunek kwartalny winien być sprawdzony, a należność uregulowana w ciągu sześciu tygodni od dnia otrzymania rachunku przez Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne dłużne. Po upływie tego terminu sumy, należne jednemu Zarządowi lub prywatnemu przedsiębiorstwu eksploatacyjnemu od drugiego, podlegają oprocentowaniu w stosunku 6% rocznie, począwszy od następnego dnia po wygaśnięciu wspomnianego terminu.

(217) § 2. (1) O ile nie nastąpiło odrębne porozumienie, saldo rachunku kwartalnego winno być zapłacone przez Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne dłużne Zarządowi lub prywatnemu przedsiębiorstwu eksploatacyjnemu, będącemu wierzycielem, w złocie lub zapomocą czeków lub przekazów płatnych na okaziciela, wystawionych na sumę równą wartości salda wyrażonego we frankach złotych.

(218) (2) W razie zapłaty zapomocą czeku lub przekazu tytuły te winny być wystawione w walucie kraju, którego centralny bank emisyjny lub inna urzędowa instytucja emisyjna kupuje i sprzedaje złoto lub dewizy złote za walutę krajową według urzędowego kursu lub na mocy umowy z Rządem.

(219) (3) O ile waluty kilku krajów odpowiadają tym warunkom, pozostawia się uznaniu Zarządu lub prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego, będącego wierzycielem, wybór waluty, która mu odpowiada najbardziej. Przerachowanie uskutecznia się według parytetu waluty złotej.

(220) (4) Jeżeli waluta kraju, będącego wierzycielem, nie odpowiada warunkom ustalonym w ustępie (2), to, za wzajemnem porozumieniem się w tej sprawie obu krajów, czeki lub przekazy mogą być również wystawione w walucie kraju, będącego wierzycielem. W takim razie saldo przelicza się według parytetu waluty złotej na walutę kraju, odpowiadającego powyższym warunkom. Otrzymany wynik przelicza się następnie na walutę kraju dłużnego, a z tej na walutę kraju, będącego wierzycielem, według kursu giełdy stołecznej lub giełdy jednego z miast handlowych kraju dłużnego, w dniu wydania zlecenia na zakup czeku lub przekazu.

(221) § 3. Koszty połączone z uskutecznieniem wpłaty ponosi Zarząd lub prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne kraju dłużnego.

ROZDZIAŁ  XI.

BIURO ZWIĄZKU. - MIĘDZYNARODOWY KOMITET DORADCZY DO SPRAW TELEFONJI (C. C. I. F.).

Artykuł  36.

Dokumenty ogłaszane przez Biuro Związku.

(222) Biuro Związku ogłasza następujące dokumenty, dotyczące międzynarodowej służby telefonicznej, kierując się wskazówkami wyrażonemi w tej sprawie ze strony C. C. I. F.:

Ogólną statystykę telefoniczną;

Spis międzynarodowych linij telefonicznych;

Urzędowe mapy sieci międzynarodowej.

Artykuł  37.

Międzynarodowy Komitet Doradczy do Spraw Telefonji (C. C. I. F.).

(223) § 1. Międzynarodowy Komitet Doradczy do Spraw Telefonji ma za zadanie badać zagadnienia techniczne, eksploatacyjne i taryfowe, dotyczące telefonji międzynarodowej, przekazywane mu przez Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne.

(224) § 2. (1) Składa się on z rzeczoznawców tych Zarządów i prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych, które wyraziły życzenie brania udziału w jego pracach. Odpowiednie zgłoszenia należy kierować do Zarządu kraju, w którym odbyła się ostatnia konferencja administracyjna.

(225) (2) Koszty utrzymania C. C. I. F. ponoszą całkowicie kraje do niego należące, przyczem podział kosztów pomiędzy poszczególne kraje uskuteczniony jest podobnie do sposobu przyjętego przy podziale kosztów utrzymania Biura Związku.

(226) (3) Jeżeli który z krajów jest reprezentowany nie przez swój Zarząd, lecz przez jedno lub kilka prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych, to udział tego kraju w kosztach obciąża prywatne przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwa, reprezentujące ten kraj. Przedsiębiorstwa prywatne porozumiewają się co do podziału między siebie kosztów przypadających na ich kraj; w razie niedojścia do porozumienia, udział w kosztach dzieli się w równych częściach między zainteresowane przedsiębiorstwa.

(227) (4) Wydatki osobiste rzeczoznawców pokrywają delegujące ich Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne.

(228) § 3. Zjazdy C. C. I. F. odbywają się zasadniczo co dwa lata. Jednakże na życzenie dziesięciu uczestniczących Zarządów przypadający kolejno zjazd może być przyśpieszony lub odroczony przez zwołujący go Zarząd, jeżeli to będzie usprawiedliwione ilością lub rodzajem spraw zagadnień podlegających zbadaniu.

(229) § 4. (1) Języki i sposób głosowania, używane na walnych zebraniach, w komisjach i podkomisjach, odpowiadają przyjętym na ostatniej konferencji pełnomocników lub konferencji administracyjnej.

(230) (2) Jednakże, jeżeli dany kraj nie jest reprezentowany przez Zarząd, rzeczoznawcy przedsiębiorstw prywatnych tego kraju mają łącznie, bez względu na liczbę członków, prawo jednego tylko głosu decydującego.

(231) § 5. Dyrektor Biura Związku lub jego przedstawiciel oraz przedstawiciele innych międzynarodowych komitetów doradczych, C. C. I. R. i C. C. I. T. mają prawo uczestniczenia w zebraniach C. C. I. F. z głosem doradczym.

(232) § 6. Powyższe przepisy, dotyczące organizacji i działania C. C. I. F., uzupełnione są przez regulamin wewnętrzny, którego zasadnicze postanowienia zawarte są w załączniku do niniejszego Regulaminu.

ROZDZIAŁ  XII.

POSTANOWIENIA DODATKOWE.

Artykuł  38.

Postanowienia dodatkowe.

(233) Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne ustalają za wzajemnem porozumieniem się wszelkie przepisy, dotyczące międzynarodowe służby telefonicznej, które nie zostały objęte niniejszym Regulaminem, i pod tym względem kierują się one zaleceniami C. C. I. F.

ROZDZIAŁ  XIII.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  39.

Wejście w życie Regulaminu.

(234) Niniejszy Regulamin wejdzie w życie z dniem 1 stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku.

(235) Na dowód czego, odpowiedni Pełnomocnicy podpisali ten Regulamin w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rządu Hiszpanji, a którego odpis będzie wręczony każdemu Rządowi.

Sporządzono w Madrycie, dnia 10 grudnia 1932 r.

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

H. J Lenton

A. R. Mc Lachlan

ZA NIEMCY:

Herman Giess

Dr. Ing. Hans Carl Steidle

Martin Feuerhahn

Siegfried Mey

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYŃSKĄ:

D. Garcia Mansilla

R. Correa Luna

Luis S. Castineiras

M. Sáenz Briones

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Oestreicher

Ing. H. Pfeuffer

ZA BELGJĘ:

B. Maus

J. Lambert

H. Fossion

ZA BOLIWJĘ:

Jorge Sáenz

ZA BRAZYLJĘ:

Luis Guimarães

ZA CHILI:

E. Bermûdez

ZA PAŃSTWO WATYKAŃSKIE:

Giuseppe Gianfranceschi

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJĘ:

José Joaquin Casas

Alberio Sánchez de Iriarte

W. Mac Lellan

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

Arnaldo de Paiυa Carυalho

José Méndes de Vaseoncello Guimarães

Mario Corrêa Barala da Cruz

ZA KONFEDERACJĘ SZWAJCARSKĄ:

A. Möckli

ZA KONGO BELGIJSKIE:

F. Tondeur

ZA COSTA - RICA:

A. Martin Lanuza

ZA KUBĘ:

Manuel S. Pichardo

ZA CURAÇAO I SURINAM:

G. Schotel

J. Hoogewooning

ZA CYRENAJKĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA DANJĘ:

Kay Christiansen

Gredsted

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Ing. H Kowalski

Zander

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

E. Brache Hijo

Juan de Olózaga

ZA EGIPT:

R. Murray

Mohamed Said

ZA REPUBLIKĘ EL SALWADOR:

Raoul Contreras

ZA EKWATOR:

Hipolito de Mozoncillo

Abel Rnmeo Castillo

ZA ERYTREĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA HISZPANJĘ:

Miguel Sastre

Gabriel Hombre

Francisco Vidal

Tomás Fernández Quintana

Carlos de Bordons

ZA FINLANDJĘ:

Niilo Orasmaa

ZA FRANCJĘ:

Jules Gautier

Fis

M. Morillon

A. Schneider

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. W. Philipps

J. Louden

ZA GRECJĘ:

Th. Pentheroudakis

St. Nicolis

ZA GWATEMALĘ:

Virgillo Rodriguez Beteta

Enrique Traumann

Ricardo Costañeda Paganini

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Ant Graiño

ZA WĘGRY:

Dr. François Haυas

ZA WYSPY EGEJSKIEM WŁOSKIE:

G. Gneme

E. Mariani

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

M. L. Pasricha

P. J. Edmunds

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

A. J. H. υan Leeuwen

υan Dooren

G. Schotel

Hoogewooning

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJĘ:

P. S. O. Eigeartaigh

E. Cuisin

ZA ISLANDJĘ:

G. J. Hliddal

ZA WŁOCHY:

G. Gneme

ZA JAPONJĘ:

ZA CHOSEN, TAIWAN, KARAFUTO, TERYTORJUM DZIERŻAWNE KWANTUNG I WYSPY MÓRZ POŁUDNIOWYCH ZNAJDUJĄCE SIĘ POD MANDATEM JAPOŃSKIM:

Saichiro Koshida

Zenshichi Ishii

Y. Yonezawa

Toyokichi Nakagami

Takeo Iino

Satoshi Furuhata

ZA ŁOTWĘ:

B. Einberg

ZA LITWĘ:

Ing. K. Gaïgalis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO:

Dubauclard

ZA NORWEGJĘ:

T. Engst

Andr. Hadland

ZA REPUBLIKĘ PANAMĘ:

M. Lasso de la Vega

ZA HOLANDJĘ:

H. C. Felser

ZA PERU:

Juan de Osma

ZA POLSKĘ:

Inż. Henryk Kowalski

St. Zuchmantowicz

Kazimierz Goebel

K. Krulisz

ZA PORTUGALJĘ:

Miguel Vaz Duarte Bacellar

José de Liz Ferreira Junior

Daυid de Sousa Pires

Joaquim Rodrigues Gonçalυes

ZA RUMUNJĘ:

Ing. Tanasescu

ZA SOMALI WŁOSKIE:

G. Gneme

Gelmetti

ZA SZWECJĘ:

G. Wold

ZA SYRJĘ I LIBAN:

M. Morillon

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otto Kučera

Václaυ Kučera

Ing. Jaromir Sυoboda

ZA TRYPOLITANJĘ:

G. Gneme

D. Crety

ZA TUNIS:

Crouzet

ZA TURCJĘ:

Fahri

Ihsan Cemal

Mazhar

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Eugène Hirsehfeld

Alexandre Kokadeeυ

ZA URUGWAJ:

Ad referendum Rządu Urugwajskiego:

Daniel Castellanos

ZA JUGOSŁAWJĘ:

D. A. Zlatanoυitch

Załącznik 

(Patrz art. 37).

REGULAMIN WEWNĘTRZNY

Międzynarodowego Komitetu Doradczego do Spraw Telefonji (C. C. I. F.).

Postanowienia zasadnicze.

Artykuł pierwszy

Organizacja.

Międzynarodowy Komitet Doradczy Telefoniczny posiada cztery organy:

a) walne zebranie (A. P.);

b) komisje sprawozdawców (C. R.);

c) laboratorjum europejskiego wzorca podstawowego do przesyłania telefonicznego IS. F. E. R. T.)

d) Sekretarjat generalny.

Artykuł  2.

Walne zebranie.

§ 1. Zadaniem walnego zebrania jest zatwierdzanie, odrzucanie lub zmienianie sprawozdań i projektów orzeczeń przedstawianych przez komisje sprawozdawców oraz decydowanie co do podjęcia studjów nad nowemi zagadnieniami, wnoszonemi przez należące doń Zarządy lub prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne.

§ 2. Każde walne zebranie zbiera się w mieście i w czasie ustalonym przez poprzednie walne zebranie.

§ 3. Pierwsze posiedzenie walnego zebrania otwiera przedstawiciel kraju, w którym ono się odbywa. Na posiedzeniu tem są wybierani: przewodniczący, wice-przewodniczący i sekretarze.

§ 4. Stowarzyszenia lub organizacje, zajmujące się zagadnieniami mogącemi wzbudzać zainteresowanie z punktu widzenia telefonji międzynarodowej, mogą być zapraszane do wzięcia udziału w pewnych zebraniach, z głosem doradczym.

Przedstawiciele wytwórców nie są upoważnieni do brania udziału w posiedzeniach walnego zebrania.

Walne zebranie wyznacza przedstawicielstwo C. C. I. F. na zebrania organizacyj, które zajmują się zagadnieniami, mogącemi wzbudzać zainteresowanie z punktu widzenia telefonji międzynarodowej.

§ 5. Walne zebranie ustanawia komisje sprawozdawców, niezbędne do badania zagadnień przez siebie wyznaczonych.

§ 6. Walne zebranie wyznacza trzech kontrolerów do sprawdzenia preliminarza budżetu rocznego, przygotowanego przez sekretarjat generalny, a także rachunków za ubiegły rok. Walne zebranie rozpatruje sprawozdanie kontrolerów za okres ubiegły od czasu ostatniego walnego zebrania.

§ 7. Orzeczenia przyjęte przez walne zebranie winny mieć wzmiankę "jednomyślnie", jeśli orzeczenie zostało przyjęte głosami wszystkich uczestników lub też wzmiankę "większością", jeżeli za orzeczeniem wypowiedziała się większość głosów.

§ 8. Przyjęte uchwały przekazuje C. C. I. F. do Biura Związku, wskazując, które uchwały lub ich części są najbardziej odpowiednie do zamieszczenia w czasopiśmie, wydawanem przez to Biuro.

Artykuł  3.

Komisje sprawozdawców.

§ 1. Zadanie komisyj sprawozdawców polega na wyczerpującem przestudiowaniu nowych zagadnień i na przedstawieniu następnie walnemu zebraniu szczegółowego sprawozdania w odniesieniu do każdego poszczególnego zagadnienia z dodaniem projektu orzeczenia.

§  2.

(1) Każda komisja sprawozdawców wybiera jednego sprawozdawcę głównego, który kieruje pracami komisji sprawozdawców i zwołuje sprawozdawców swojej komisji za upoważnieniem swego Zarządu.

(2) Zagadnienia winny być, w miarę możności, wyjaśniane w drodze korespondencji; główny sprawozdawca może w tym celu korespondować bezpośrednio z pozostałymi członkami swej komisji. Jeżeli jednak całkowitego rozwiązania zagadnienia nie można osiągnąć tą drogą, ma on prawo zaproponować zebranie się komisji w miejscu dogodnem, celem ustnego przedyskutowania opracowywanego zagadnienia.

(3) W celu uniknięcia wielokrotnych podróży i przewlekłych pobytów, komisje jednej i tej samej grupy odbywają swe posiedzenia w jednem i tem samem mieście i w tym samym czasie, według wspólnego planu ułożonego przez sekretarjat generalny i zatwierdzonego przez zainteresowane Zarządy.

§ 3. Komisje sprawozdawców mogą zapraszać przedstawicieli wytwórców do udziału w niektórych studjach i dyskusjach, o ile ta współpraca wydaje się pożyteczną.

Artykuł  4.

Laboratorjum europejskiego wzorca podstawowego do przesyłania telefonicznego (S. F. E. R. T.).

§ 1. S. F. E. R. T. służy za podstawę do pomiarów przesyłania i do koordynowania danych przesyłania w odniesieniu do różnych systemów telefonicznych, będących w użyciu we wszystkich krajach europejskich.

§  2.

(1) Laboratorium S. F. E. R. T. uskutecznia wzorcowanie aparatów telefonicznych na żądanie i na koszt Zarządów lub prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych, należących lub nienależących do C. C. I. F.

(2) Na żądanie walnego zebrania lub komisyj sprawozdawców przeprowadza S. F. E. R. T. doświadczenia i próby, mogące ułatwić rozwiązanie nowych zagadnień, zakwalifikowanych do zbadania przez walne zebranie.

Artykuł  5.

Sekretarjat generalny.

§  1.

(1) Sekretarjat generalny jest wybierany przez walne zebranie. Wynagrodzenie jego płatne jest z budżetu C. C. I. F. i ustalane przez walne zebranie.

(2) Sekretarz generalny prowadzi całą korespondencję C. C. I. F.

(3) Dla prowadzenia spraw dysponuje biurem utrzymywanem z budżetu C. C. I. F. Do niego należy kompletowanie i nadzór nad personelem biura oraz laboratorjum.

§  2.

(1) Sekretarz generalny uczestniczy w walnych zebraniach oraz bierze udział w posiedzeniach komisyj sprawozdawców z głosem doradczym.

(2) Przygotowuje on następny zjazd walnego zebrania, ustala porządek obrad tego zjazdu według stanu sprawozdań przedstawionych przez komisje sprawozdawców.

(3) Składa on walnemu zebraniu sprawozdanie z działalności C. C. I. F. za czas od ostatniego walnego zebrania.

REGULAMIN OGÓLNY RADIOKOMUNIKACYJNY, DOŁĄCZONY DO MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI TELEKOMUNIKACYJNEJ.

Artykuł  pierwszy.

Określenia.

(1) Określenia, podane w Konwencji, uzupełnia się następującemi:

(2) Stacja stała: stacja nieprzystosowana do zmiany miejsca i utrzymująca łączność zapomocą fał elektromagnetycznych z jedną lub kilku stacjami tego samego rodzaju.

(3) Stacja lądowa: stacja nieprzystosowana do zmiany miejsca i pełniąca służbę ruchomą.

(4) Stacja nadbrzeżna: stacja lądowa używana do służby ze stacjami okrętowemi. Może to być stacja stała, która utrzymuje również łączność ze stacjami okrętowemi, jednakże za stację nadbrzeżną uważa się ją tylko podczas trwania jej służby ze stacjami okrętowemi.

(5) Stacja lotniskowa: stacja lądowa używana do służby ze stacjami lotniczemi. Może to być stacja stała, która utrzymuje również łączność ze stacjami lotniczemi, jednakże za stację lotniskową uważa się ją tylko podczas trwania jej służby ze stacjami lotniczemi.

(6) Stacja ruchoma: stacja zdolna do zmiany miejsca i zwykle miejsce zmieniająca.

(7) Stacja pokładowa: stacja umieszczona, na pokładzie bądź to niezakotwiczonego na stałe statku żeglugi wodnej, bądź to na pokładzie statku powietrznego.

(8) Stacja okrętowa: stacja umieszczona na pokładzie statku żeglugi wodnej niezakotwiczonego na stałe.

(9) Stacja lotnicza: stacja umieszczona na pokładzie wszelkiego rodzaju statków powietrznych.

(10) Radjolatarnia: stacja specjalna, celem nadawania której jest umożliwienie stacji pokładowej określać swe położenie lub kierunek względem radjolatarni albo też i odległość, która ją dzieli od tejże.

(11) Stacja radjogoniometryczna: stacja zaopatrzona w specjalne urządzenia, umożliwiające wyznaczenie kierunku, z którego nadchodzą fale innych stacyj.

(12) Stacja radjofoniczna (rozgłośnia): stacja rozpowszechniająca nadawania dźwiękowe.

(13) Stacja radjowizyjna: stacja rozpowszechniająca nadawania obrazowe.

(14) Stacja amatorska: stacja używana przez "amatora" t. j. osobę należycie upoważnioną, która interesuje się techniką radjową celem samokształcenia i nie ma na względzie celów zarobkowych.

(15) Prywatna stacja doświadczalna: stacja prywatna, która służy do celów doświadczalnych dla rozwoju techniki lub wiedzy radjowej.

(15a) Prywatna stacja radjokomanikacyjna: stacja prywatna, nieotwarta dla korespondencji publicznej, która jest upoważniona do wymiany z innemi "prywatnemi stacjami radjokomunikacyjnemi" korespondencji, dotyczącej wyłącznie własnych interesów upoważnionego lub upoważnionych.

(16) Częstotliwość wyznaczona stacji: częstotliwość wyznaczona stacji jest to średnia częstotliwość widma częstotliwości, w którem stacja jest upoważniona pracować. W zasadzie jest to częstotliwość fali nośnej.

(17) Widmo częstotliwości nadawania: widmo częstotliwości nadawania jest to widmo częstotliwości rzeczywiście zajmowane podczas nadawania, przy stosowanym typie i szybkości nadawania.

(18) Tolerancja częstotliwości: tolerancja częstotliwości jest to najwyższe dopuszczalne odchylenie pomiędzy częstotliwością wyznaczoną stacji a częstotliwością rzeczywistą nadawania.

(19) Moc nadajnika radjowego: moc nadajnika radjowego jest to moc doprowadzona do anteny.

(20) W przypadku nadajnika o falach modulowanych moc w antenie określają dwie liczby, z których pierwsza podaje moc fali nośnej, doprowadzoną do anteny, druga zaś największą głębokość modulacji rzeczywiście stosowaną przez stację.

(21) Telegrafia, telekomunikacja zapomocą jakiegokolwiek systemu sygnalizacji telegraficznej. Nazwa "telegram" oznacza również "radjotelegram", o ile tekst wyraźnie inaczej nie stanowi.

(22) Telefonja: telekomunikacja zapomocą jakiegokolwiek systemu sygnalizacji telefonicznej.

(23) Ogólna sieć telekomunikacyjna: zespół istniejących dróg telekomunikacyjnych, otwartych dla użytku publicznego, z wyjątkiem dróg radjowych służby ruchomej.

(24) Służba lotnicza: służba radiokomunikacyjna, pełniona między stacjami lotniczemi i stacjami lądowemi oraz przez stacje lotnicze między sobą. Określenie to stosuje się również do stałych i specjalnych służb radiokomunikacyjnych, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa żegludze powietrznej.

(25) Służba stała: służba zapewniająca radiokomunikację dowolnego charakteru między punktami stałemi, z wyjątkiem radjofonji, radjowizji i służb specjalnych.

(26) Służba specjalna: służba telekomunikacyjna, wykonywana wyłącznie w określonym interesie służbowym o charakterze ogólnym, a nie otwarta dla korespondencji publicznej, jako to: służba latarń radjowych, radjogoniometrja, sygnały czasu, regularne komunikaty meteorologiczne, ostrzeżenia dla żeglugi, wiadomości prasowe przeznaczone dla wszystkich, porady lekarskie, nadawanie częstotliwości wzorcowych, emisje przeznaczone do celów naukowych i t. p.

(27) Służba radjofoniczna: służba rozpowszechniania nadawań radiotelefonicznych, przeznaczonych zasadniczo dla szerokiej publiczności.

(28) Służba radjowizyjna: służba rozpowszechniania drogą radiokomunikacyjną obrazów stałych lub ruchomych, przeznaczonych zasadniczo dla szerokiej publiczności.

Artykuł  2.

Tajemnica radiokomunikacji.

(29) Zarządy obowiązują się przedsięwziąć wszelkie konieczne środki celem zabronienia i zwalczania:

(30) a) przejmowania bez upoważnienia radjokomunikacji, która nie jest przeznaczona

do powszechnego odbioru publicznego,

(31) b) rozpowszechniania, publikowania lub wykorzystywania bez upoważnienia

treści, a nawet samego faktu istnienia radjokorespondencji przejętej celowo lub przypadkowo.

Artykuł  3.

Upoważnienie.

(32) § 1. (1) Osobom prywatnym lub przedsiębiorstwom nie jest dozwolone zakładanie lub używanie jakichkolwiek radjostacyj nadawczych bez uzyskania

specjalnego upoważnienia od rządu tego kraju, któremu stacja ta podlega.

(33) (2) Stacjom ruchomym, których port macierzysty znajduje się w kolonji. na terytorjum będącem pod suwerennością lub mandatem, na terytorium zamorskiem lub będącem pod protektoratem, upoważnienia mogą wydawać władze danej kolonji, terytorjum lub protektoratu.

(34) § 2. Posiadacz upoważnienia jest zobowiązany do zachowania tajemnicy telekomunikacji, jak to przewiduje art. 24 Konwencji. Ponadto upoważnienie winno zawierać postanowienie, że przejmowanie korespondencji radiokomunikacyjnej, poza dozwoloną do odbioru, jest wzbronione, że w razie mimowolnego odbioru takiej korespondencji nie wolno jej rozpowszechniać pisemnie, ani podawać do wiadomości osobom trzecim, ani też wykorzystywać do jakiegokolwiek innego celu i że nawet sam fakt jej istnienia winien być zachowany w tajemnicy.

(35) § 3. Dla ułatwienia kontroli upoważnień, wydawanych stacjom ruchomym, zaleca się, w razie potrzeby, umieszczenie obok tekstu w języku krajowym również i tłumaczenia tego tekstu na jeden z języków, bardzo rozpowszechnionych w stosunkach międzynarodowych.

(36) § 4. Rząd, który wydaje upoważnienie stacji ruchomej, wymienia w niem kategorję, do której stacja ta jest zaliczona pod względem międzynarodowej korespondencji publicznej.

Artykuł  4.

Wybór aparatów.

(37) § 1. Wybór aparatów i urządzeń radjowych do użytku stacji jest dowolny pod warunkiem, aby fale promieniowane czyniły zadość wymaganiom niniejszego Regulaminu.

(38) § 2. Jednakże w granicach możliwości natury ekonomicznej, przy wyborze aparatów nadawczych, odbiorczych i pomiarowych należy brać pod uwagę ostatnie postępy techniki, odpowiadające w szczególności zaleceniom Międzynarodowego Komitetu Doradczego Radiokomunikacyjnego (C. C. I. R.).

Artykuł  5.

Klasyfikacja nadawań radjowych.

(39) § 1. Nadawania radjowe dzielą się na dwie klasy:

A. Fale niegasnące,

B. Fale gasnące,

określone w sposób następujący:

(40) Klasa A. Fale, których następujące po sobie drgania posiadają w stanie ustalonym stałą amplitudę.

(41) Klasa B. Fale złożone z następujących po sobie ciągów, w których amplituda drgań, po osiągnięciu pewnego maximum, stopniowo zanika.

(42) § 2. Fale klasy A obejmują następujące typy:

(43) Typ A 1. Fale niegasnące, których amplituda albo częstotliwość zmienia się pod działaniem nadawania telegraficznego.

(44) Typ A 2. Fale niegasnące, których amplituda albo częstotliwość zmienia się w sposób okresowy z częstotliwością słyszalną w połączeniu z nadawaniem telegraficznem.

(45) Typ A 3. Fale niegasnące, których amplituda lub częstotliwość zmienia się według przebiegu złożonego i zmiennego o częstotliwości słyszalnej. Przykładem tego typu fal jest radjotelefonja.

(46) Typ A 4. Fale niegasnące, których amplituda lub częstotliwość zmienia się w jakikolwiek sposób z częstotliwością większą niż częstotliwości słyszalne. Przykładem tego typu fal jest telewizja.

(47) § 3. Powyższy podział na fale Al, A2, A3 i A4 nie przesądza zastosowania, w warunkach ustalonych przez Zarządy, fal modulowanych lub manipulowanych sposobami niewymienionemi w określeniu typów A1, A2, A3 i A4.

(48) § 4, Określenia te nie odnoszą się do systemów urządzeń nadawczych,

(49) § 5. Fale określa się przedewszystkiem przez ich częstotliwość w kilocyklach na sekundę (kc/s). Po tem określeniu podaje się w nawiasach długość przybliżoną w metrach. W niniejszym Regulaminie przybliżoną wartością długości fali w metrach jest iloraz, liczby 300.000, przez częstotliwość, wyrażoną w kilocyklach na sekundę.

Artykuł  6.

Jakość nadawania.

(50) § 1. Fale nadawane przez stacje powinny utrzymywać przyznaną tej stacji częstotliwość z taką dokładnością, na jaką pozwala współczesny stan techniki, a promieniowanie ich powinno być wolne, w stopniu praktycznie wykonalnym, od wszelkiego postronnego promieniowania, niezwiązanego ściśle z danym typem komunikacji.

(51) § 2 (1) Zarządy, odpowiednio do postępów techniki, ustalają dla różnych przypadków eksploatacji dane charakterystyczne, odnoszące się do jakości promieniowania, a mianowicie: dokładność i stałość częstotliwości fali nadawanej, dopuszczalną zawartość harmonicznych, całkowitą szerokość zajętego widma częstotliwości i t. d.

(52) (2) Zarządy zgadzają się uważać tablice (załącznik 1: tablica tolerancji częstotliwości i niestałości fali, załącznik 2: tablica szerokości widma częstotliwości, zajętego przez nadawanie) jako wytyczne, podające dla poszczególnych przypadków granice, których w miarę możności nie należy przekraczać.

(53) (3) Celem określenia w praktyce szerokości widm częstotliwości, zajmowanych przez nadawanie, należy brać pod uwagę następujące okoliczności:

1º szerokość widma podaną w załączniku 2,

2° zmiany częstotliwości fali nośnej,

3° dodatkowe warunki techniczne nadajników i odbiorników, jako to możliwości techniczne ukształtowania charakterystyk obwodów filtrujących.

(54) § 3. (1) Zarządy będą często sprawdzały, czy fale promieniowane przez stacje im podległe odpowiadają postanowieniom niniejszego Regulaminu.

(55) (2) W sprawie tej Zarządy będą się starały osiągnąć współpracę międzynarodową.

(56) § 4. Aby zmniejszyć zakłócenia w zakresie częstotliwości powyżej 6.000 kc/s (długość fali poniżej 50 m) zaleca się stosować systemy anten kierunkowych, o ile pozwala na to rodzaj służby.

Artykuł  7.

Podział i zastosowanie częstotliwości (długości fal) i typów fal.

(57) § 1. Zarządy umawiających się krajów mogą wyznaczać podległym im radjostacjonara jakiekolwiek częstotliwości i jakiekolwiek typy fal z warunkiem jednak, aby to nie powodowało zakłóceń w pracy stacyj innych krajów i aby były zachowane postanowienia ustępu (5) § 5 tegoż artykułu.

(58) § 2. Jednakże stacjom, które mogą z natury swej wywoływać poważne zakłócenia w komunikacji międzynarodowej, Zarządy zgadzają się przydzielać częstotliwości i typy fal, według poniżej podanych zasad podziału i stosowania fal.

(59) § 3. Zarządy zobowiązują się również przydzielać tym stacjom, odpowiednio do rodzaju ich służby, częstotliwości zgodne z tablicą podziału częstotliwości (patrz poniżej tablicę).

(60) § 4. Gdy pewna służba ma przydzielone sobie zakresy fal, stacje tej służby powinny stosować częstotliwości dostatecznie oddalone od granic tych zakresów, aby nie przeszkadzać stacjom służb, którym przyznane są zakresy bezpośrednio sąsiadujące z danym zakresem.

(61) § 5. (1) Częstotliwości, wyznaczone przez Zarządy wszystkim stacjom stałym, lądowym i radjofonicznym, oraz największą moc dla nich przewidzianą należy zgłaszać w Biurze Związku, celem ich publikacji, o ile stacje te mają pełnić regularną służbę i mogą być przyczyną zakłóceń w służbie międzynarodowej. Ponadto należy zgłaszać w Biurze Związku celem publikacji, częstotliwości, na których odbiera stacja nadbrzeżna, pełniąca służbę ze. stacjami okrętowemi, zaopatrzonemi w nadajniki stabilizowane. Częstotliwości należy dobierać tak, aby w miarę możności unikać przeszkód w międzynarodowych służbach, wykonywanych przez stacje istniejące, których częstotliwości już są zgłoszone w Biurze Związku, i należących do umawiających się krajów. Wymienione zgłoszenie winno być uskutecznione, zgodnie z postanowieniami art. 15 § 1 b) i załącznika 3, na taki czas przed uruchomieniem danej częstotliwości, aby zainteresowane Zarządy mogły przedsięwziąć wszelkie środki, któreby uważały za niezbędne dla zabezpieczenia dobrego działania ich służb.

(62) (2) a) Jednakże, gdy częstotliwość, jaką Zarząd ma zamiar przydzielić stacji, znajduje się poza zakresem dozwolonym dla danej służby przez niniejszy Regulamin, Zarząd ten winien w drodze specjalnego zawiadomienia dokonać zgłoszenia wspomnianego w poprzednim ustępie, przynajmniej na 6 miesięcy przed uruchomieniem służby na tej częstotliwości, a w wypadkach pilnych przynajmniej na 3 miesiące przed tą datą.

(63) b) Powyższy sposób postępowania przy zgłoszeniu należy zachowywać nawet wtedy, gdy stosowana częstotliwość pozostaje bez zmiany, lecz Zarząd ma zamiar zwiększyć moc lub upoważnić do zwiększenia mocy, lub gdy mają być zmienione warunki promieniowania stacji już pracującej poza zakresem dozwolonym.

(64) c) Częstotliwości i moc stacyj, które w chwili wejścia w życie niniejszego Regulaminu pracowałyby już poza dozwolonym przez ten Regulamin zakresem, będą niezwłocznie zgłoszone do Biura Związku celem ich publikacji, o ile to zgłoszenie nie nastąpiło już wcześniej.

(65) (3) a) Zarządy zainteresowane zgadzają się w razie potrzeby ustalić przydział fal stacjom, o których mowa, jak również określić warunki stosowania fal w ten sposób przydzielonych.

(66) b) Zarządy jakiegokolwiek obszaru mogą zgodnie z art. 13 Konwencji zawierać układy regjonalne, dotyczące przydziału bądź to zakresów częstotliwości dla służb umawiających się krajów, bądź to częstotliwości dla stacyj tych krajów, jako też dotyczące warunków stosowania fal w ten sposób przydzielanych. Postanowienia § 1 oraz § 5 (1) i (2) stosują się również do wszystkich tego rodzaju umów.

(67) (4) Zainteresowane Zarządy zawierają niezbędne umowy dla uniknięcia wzajemnych zakłóceń, a w razie potrzeby odwołują się w tych sprawach, zgodnie z procedurą ustaloną w umowach dwustronnych lub regionalnych, bądź do ekspertyzy, bądź to do ekspertyzy i postępowania pojednawczego (koncyljacji). O ile umowa, co do unikania zakłóceń, ostatecznie nie może dojść do skutku, wówczas winny być stosowane postanowienia art. 15 Konwencji.

(68) (5) a) W odniesieniu do radjofonji europejskiej wprowadza się przy zachowaniu wszelkich praw, na mocy niniejszego Regulaminu przysługujących Zarządom pozaeuropejskim, niżej podane warunki stosowania zasady podanej w § 1, które mogą być uchylone lub zmienione przez układy pomiędzy Zarządami europejskiemi, i które w niczem nie zmieniają postanowień poprzedniego ustępu (2)

(69) b) O ile nie nastąpiło uprzednio porozumienie między Zarządami umawiających się krajów europejskich, uprawnienie przewidziane w § 1 nie może być zastosowane w obszarze europejskim do wykonywania służby radjofonicznej na częstotliwościach poniżej 1.500 kc/s (długości fal powyżej 200 m), poza zakresami przewidzianemi w niniejszym Regulaminie.

(70) c) Zarząd, który życzy sobie uruchomić taką służbą lub uzyskać zmianę warunków częstotliwości, mocy, położenia geograficznego, ustalonych poprzednio drogą umowy, dotyczącej tej służby, zawiadamia o tem Zarządy europejskie za pośrednictwem Biura Związku. Zarząd, który w ciągu 6 tygodni po otrzymaniu wspomnianego zawiadomienia, nie odpowie, będzie uważany za wyrażający swą zgodę.

(71) d) Oczywiście podobne uzyskanie uprzedniej zgody będzie również konieczne za każdym razem, gdy na europejskiej stacji radiofonicznej, pracującej poza dozwolonym zakresem częstotliwości, będą wprowadzone zmiany, dotyczące danych charakterystycznych uprzednio zgłoszonych do Biura Związku, i gdy zmiany te będą mogły wywołać zakłócenia w służbie międzynarodowej.

(72) § 6. (1) W zasadzie moc stacyj radjofonicznych nie powinna przekraczać wartości pozwalającej zapewniać w sposób ekonomiczny skuteczną i dobrą pod względem jakości służbę wewnętrzną w granicach danego kraju.

(73) (2) W zasadzie rozmieszczenie stacyj radjofonicznych dużej mocy, tych zwłaszcza, które pracują obok granic zakresu częstotliwości, przeznaczonego dla radjofonji, winno być dokonane w sposób pozwalający w miarę możności na uniknięcie przeszkód w służbie radiofonicznej innych krajów lub w innych służbach, pracujących na sąsiednich częstotliwościach.

(74) § 7. Poniżej zamieszczona tablica daje podział częstotliwości (przybliżone długości fal) pomiędzy poszczególne rodzaje służby.

Podział zakresów częstotliwości pomiędzy 10 i 60.000 kc/s (30.000 i 5 m).

grafika

(75) *) Określenie obszaru europejskiego - granice obszaru europejskiego na północy i zachodzie stanowią granice naturalne Europy, na wschodzie obszar len sięga do 40˚ długości wschodnie) od Greenwich, na południu zaś do 30° szerokości północnej. Obszar ten obejmuje zachodnią część Z. S. R. R. i terytorja przylegające do morza Śródziemnego, z wyjątkiem części Arabji i Hedżasu, lezących w tym wycinku

(76) 1) Fala 143 kc/s (2.100 m) jest falą wywoławczą stacyj ruchomych, stosujących fale długie niegasnące.

(77) 2) Zarządy europejskie porozumieją się między sobą co do umieszczenia w zakresie 240 - 265 kc/s (1.250 - 1.132 m) stacyj radiofonicznych, które ze względu na swoje położenie geograficzne nie będą przeszkadzały służbom nie otwartym dla korespondencji publicznej i służbom lotniczym. Z drugiej strony te ostatnie służby będą w ten sposób zorganizowane, aby nie przeszkadzały w odbiorze tak umieszczonych stacyj radiofonicznych w granicach ich terytorjów państwowych.

(78) 3) W zakresach przeznaczonych dla radjofonji od 160-265 kc/s (1875 do 1.132 m) nie wolno umieszczać slacyi otwartych dla korespondenci publicznej, nawet powołując się na art 7 § 1.

(79) 4) Zakres częstotliwości 160 - 265 kc/s (1.875-1.132 m) przydzielony jest dla radjofonji jako regionalny również Australii i Nowej Zelandji Zarządy tych dwóch krajów zgadzają się tak umieścić stacje, pracujące w tym zakresie, aby nie przeszkadzały innym służbom na innych obszarach.

(80) 5) Zakres częstotliwości o szerokości 30 kc/s mieszczący się w granicach 285 - 320 kc/s (10b3 - 938 m) jest we wszystkich obszarach przeznaczony dla służby latarń radiowych.

W obszarze europejskim zakres ten przeznaczony jest wyłącznie dla stacyj latarń radiowych morskich.

(81) 6) Fala 333 kc/s (900 m) jest międzynarodową falą wywoławczą służby lotniczej.

(82) 7) Fala 500 kc/s (600 m) jest międzynarodową falą wywoławczą i talą używaną w niebezpieczeństwie. Stosowanie tej fali jest określone w art. 19 i 20.

(83) 8) Zarządy europejskie porozumieją się między sobą co do umieszczenia w zakresie 540 - 550 kc/s (556-545 m) tych stacyj radiofonicznych, które ze względu na swoje położenie geograficzne me będą powodowały przeszkód ani w służbie ruchomej w zakresie 485 - 515 kc/s (619 - 583 m), ani w służbie stncyj nieotwartych dla korespondencji publicznej w zakresie 515 - 550 kc/s (583 - 545 m).

(84) Z drugiej strony służby nieotwarte dla korespondencji publicznej będą w tem sposób zorganizowane, aby nie przeszkadzały w odbiorze tak umieszczonych stacyj radiofonicznych w granicach ich terytorjów państwowych.

(85) 9) Służby ruchome mogą używać zakresu 550-1300 kc/s (545 - 230,8 m) z narunkiem nieezakłócania służby w krajach, które tego zakresu używają wyłącznie dla radjolonji.

(86) 10) Używanie fali typu B częstotliwości 1364 kc/s (220 m) jest wzbronione w godzinach między 1800 a 2300 (czasu miejscowego) we wszystkich obszarach, gdzie stosowanie jej mogłoby przeszkadzać radjofonji. Jednakże na obszarze Ameryki Północnej podczas tych godzin dozwolone są tylko fale typu A1.

(87) 11) Częstotliwość 1650 kc/s (182 m) jest falą wywoławcza dlaradjotelefonicznej służby ruchomej ze stacjami okrętowemi malej mocy. Ta fala wywoławcza nie jest obowiązująca, a datę, od której będzie ona obowiązywała poszczególne kraje, określą przepisy wewnętrzne.

(88) 12) W zasadzie ten zakres częstotliwości jest zarezerwowany dla służby telefonicznej ze stacjami okrętowemi małej mocy Kraje Europy, których statki nie stosują tego rodzaju komunikacji, będą unikały w miarę możności stosowania telegrafii w tym zakresie, o ile sąsiadują z obszarami, na których jest on stosowany dla telefonji.

(89) 13) Wszelka wymiana jest wzbroniona w zakresie 1630- 1670 kc/s (184,0 - 179,6 m).

(90) Wywoływanie na fali 1.650 kc/s (182 m) nie jest obowiązuiące; daty, od których będzie ona obowiązywała poszczególne kraje, określą przepisy wewnętrzne.

(91) 14) W obrębie Europy zakresy częstotliwości 1.530 - 1.630 kc/s i 1.670 - 1.715 kc/s (196,1 - 184,0 m i 179,6 - 174,9 m) mogą być używane przez służby stale na niewielkie odległości z warunkiem nieprzeszkadzania służbowym ruchomym.

(92) Uwaga. Konferencja europejska, która zbierze się przed wejściem w życie niniejszego Regulaminu, będzie mogła w drodze wyjątku umieścić w swym protokóle pewne odchylenia dla poszczególnych przypadków w zakresach fal regjonalnych, o ile uzna, że takie odchylenia należy dopuścić. Te odchylenia dołączy się do już przewidzianych w uwagach do niniejszej tablicy.

(93) § 8. (1) Stosowanie fal typu B wszystkich częstotliwości jest wzbronione z wyjątkiem częstotliwości następujących:

375 kc/s (800 m)

410 kc/s (730 m)

425 kc/s (705 m)

454 kc/s (660 m)

500 kc/s (600 m)

1364 kc/s (220 m) *)

(94) (2) Wzbronione jest zakładanie nowych urządzeń nadawczych o falach typu B na statkach żeglugi morskiej lub powietrznej z wyjątkiem nadajników, które przy pracy pełną mocą będą zużywały mniej niż 300 watów, mierzonych na wejściowych zaciskach transformatora zasilającego dla częstotliwości słyszalnej.

(95) (3) Począwszy od 1 stycznia 1940 r. stosowanie fal typu B wszystkich częstotliwości będzie wzbronione z wyjątkiem tych nadajników, które pod względem mocy będą odpowiadały warunkom podanym w poprzednim (2) ustępie.

(96) (4) Nowych urządzeń nadawczych o falach typu B nie wolno zakładać na stacjach lądowych lub stałych. Fale tego typu będą wzbronione na wszystkich stacjach lądowych, począwszy od 1 stycznia 1935 r.

(97) (5) Zarządy poczynią starania, aby w możliwie najbliższym czasie zaniechać stosowania fal typu B na wszystkich częstotliwościach poza 500 kc/s (600 m).

(98) § 9. W zakresach między 100 - 160 kc/s (3.000 - 1.875 m) dozwolone jest stosowanie jedynie fal typu A1; jedyny wyjątek od tej zasady stanowią fale typu A2, które mogą być stosowane wyłącznie dla sygnałów czasu w zakresie 100 - 125 kc/s (3.000 - 2.400 m).

(99) § 10. W zakresie 460 - 550 kc/s (652 - 545 m) są wzbronione wszelkiego rodzaju nadawania, które mogłyby udaremnić sygnały niebezpieczeństwa, baczności, ostrzegawcze albo naglące, wydawane na fali 500 kc/s (600 m).

(100) § 11. (1) W zakresie 325 - 345 kc/s (923 - 870 m) są wzbronione wszelkiego rodzaju nadawania, które mogłyby udaremnić sygnały niebezpieczeństwa, ostrzegawcze albo naglące.

______

*) Patrz uwaga 10) tablicy podziału częstotliwości.

(101) (2) Przepis ten nie stosuje się do obszarów, w których drogą układów lokalnych wprowadzono inne zarządzenia.

(102) § 12. (1) W zasadzie każda stacja, pełniąca służbę między punktami stałemi na fali o częstotliwości poniżej 110 kc/s (długość fali powyżej 2.727 m), powinna używać tylko jednej częstotliwości z zakresu przeznaczonego dla tej służby (§ 7 powyżej) dla każdego z nadajników, mogących pracować jednocześnie.

(103) (2) W komunikacji między punktami stałemi nie zezwala się stacji stosować innej częstotliwości, aniżeli przysługuje jej na zasadach powyższych.

(104) § 13. W zasadzie, przy wymianie jednostronnej stosuje się te same częstotliwości i te same typy fal, jak w służbie zwykłej, jednakże poszczególne układy regjonalne mogą dopuszczać odchylenia od tej zasady.

(105) § 14. Stacja stała, pełniąc służbę dodatkową dla utrzymywania łączności ze stacjami ruchomemi, może używać swej normalnej częstotliwości roboczej, przy zachowaniu warunków:

(106) a) że Zarządy zainteresowane uznają za konieczne stosowanie tego

wyjątkowego sposobu pracy,

(107) b) że to nie powoduje zwiększenia zakłóceń.

(108) § 15. Celem ułatwienia wymiany komunikatów meteorologicznych synoptycznych w obrębie Europy, przydziela się tej służbie częstotliwości 41,6 kc/s i 89,5 kc/s (7.210 m i 3.352 m).

(109) § 16. Aby ułatwić szybkie wydawanie i rozpowszechnianie wiadomości pomocnych w wykrywaniu przestępstw i ściganiu przestępców, będzie zarezerwowana do tego celu, w drodze układów regionalnych, jedna częstotliwość pomiędzy 37,5 - 100 kc/s (długość fali między 8.000 - 3.000 m).

(110) § 17. Każdy Zarząd może przydzielać stacjom amatorskim zakresy częstotliwości zgodnie z tablicą podziału fal (§ 7 powyżej).

(111) § 18. Celem zmniejszenia zakłóceń w zakresie częstotliwości powyżej 4.000 kc/s (długość fali poniżej 75 m), używanych przez służby ruchome, a w szczególności celem uniknięcia przeszkód w łączności telefonicznej na wielkie odległości, używanej przez te służby, Zarządy zgadzają się na stosowanie, w miarę możności, następujących zasad, korzystając przytem z ostatnich postępów techniki:

(112) (1) a) W zakresach częstotliwości powyżej 5.500 kc/s (długość fal poniżej 54,55 m), przyznanych wyłącznie służbie ruchomej, stacjom okrętowym, prowadzącym wymianę handlową, przydzielać należy częstotliwości mniejsze (fale dłuższe) danego zakresu, a zwłaszcza częstotliwości wybrane z następujących zakresów, które pozostają względem siebie w stosunku harmonicznym:

5.500 - 5.550 kc/s (54,55 - 54,05 m)

6.170 - 6.250 kc/s (48,62 - 48,00 m)

8.230 - 8.330 kc/s (36,45 - 36,01 m)

11.000 - 11.100 kc/s (27.27 - 27,03 m)

12.340 - 12.500 kc/s (24,31 - 24,00 m)

16.460 - 16.660 kc/s (18,23 - 18 01 m)

22.000 - 22.200 kc/s (13,64 - 13,51 m)

(113) Uwaga. Zakres częstotliwości 4.115 - 4.165 kc/s (72,90 - 72,03 m) może być również używany przez wymienione wyżej stacje (patrz także (2), c) poniżej).

(114) b) Jednakże każda stacja okrętowa, prowadząca wymianę handlową, a której nadawania odpowiadają tolerancjom częstotliwości, wymaganym od stacyj lądowych w § 2 (2) artykułu 6, może używać lej samej częstotliwości, co stacja nadbrzeżna, z którą pracuje.

(115) c) Gdy zachodzi potrzeba nawiązania łączności pomiędzy stacją okrętową a stacją nadbrzeżną lub inną stacją okrętową, a żadnego specjalnego co do tego układu nie zawarto, stacja ruchoma użyje jednej z następujących częstotliwości, będącej w przybliżeniu w środku zakresów:

4.140 kc/s (72,46 m)

5.520 kc/s (54,35 m)

6.210 kc/s (48,31 m)

8.280 kc/s (36,23 m)

11.040 kc/s (27,17 m)

12.420 kc/s (24,15 m)

16.560 kc/s (18,12 m)

22.080 kc/s (13,59 m)

(116) Uwaga. Przy zgłaszaniu częstotliwości stacji nadbrzeżnej, Zarządy zgadzają się wymieniać, na której z fal wskazanych w ustępie (1), c) będzie pełniony nasłuch.

(117) (2) a) Stacje okrętowe, czynne w służbie handlowej, będą używały zakresów wspólnych powyżej 4.000 kc/s (długości fal poniżej 75 m), jedynie pod warunkiem, że będą nadawały z tolerancją częstotliwości, przepisaną dla stacyj lądowych w § 2 (2) artykułu 6. W tym wypadku winny być używane wyższe częstotliwości (fale krótsze) wspólnego zakresu a zwłaszcza częstotliwości, wybrane z następujących zakresów, pozostających względem siebie w stosunku harmonicznym:

4.400 - 4.450 kc/s (68,18 - 67,42 m)

8.800 - 8.900 kc/s (34,09 - 33,71 m)

13.200 - 13.350 kc/s (22,73 - 22,47 m)

17.600 - 17.750 kc/s (17,05 - 16,90 m)

22.900 - 23.000 kc/s (13,10 - 13,04 m)

(118) b) Można również używać częstotliwości wybranych z części zakresu od 6.600 do 6.675 kc/s (45,45 do 44,94 m), pozostającej w stosunku harmonicznym do zakresów poprzednich.

(119) c) Postanowienia ustępu (2), a) nie odnoszą się do części zakresu wspólnego pomiędzy 4.115 - 4165 kc/s (72,90 - 72,03), który może być używany przez wszystkie stacje okrętowe, czynne w służbie handlowej.

(120) (3) Przy wyborze częstotliwości dla nowych stacyj stałych i nadbrzeżnych, Zarządy będą unikały stosowania częstotliwości z zakresów, wymienionych w ustępach (1), lit a), (2), lit a), (2), lit b) i (2), lit. c).

(121) § 19. (1) Stwierdza się, że częstotliwości między 6.000 i 30.000 kc/s (50 i 10 m) są szczególnie skuteczne w komunikacji na wielkie odległości.

(122) (2) Zarządy dołożą wszelkich możliwych starań, aby częstotliwości tego zakresu były zarezerwowane dla wspomnianego celu, z wyjątkiem wypadków, gdy użycie ich do komunikacji na małe lub średnie odległości, nie spowoduje zakłóceń w komunikacjach na wielkie odległości.

(123) § 20. W Europie, Afryce, Azji radjolatarnie kierunkowe małej mocy, których zasięg nie przekracza około 50 km, mogą używać każdej częstotliwości z zakresu 1.500 - 3.500 kc/s (200 - 85,71 m), z wyjątkiem zakresu chronionego 1.630 - 1.670 kc/s (184 - 180 m), z zastrzeżeniem zgody krajów, których służby mogą doznawać przeszkód.

Artykuł  8.

Stacje amatorskie i prywatne stacje doświadczalne.

(124) § 1. Wymiana korespondencji pomiędzy stacjami amatorskiemi i pomiędzy prywatnemi stacjami doświadczalnemi różnych krajów jest wzbroniona, o ile przeciwko niej zostanie zgłoszony sprzeciw ze strony jednego z krajów zainteresowanych.

(125) § 2. (1) O ile wymiana ta jest dozwolona, winna być prowadzona w języku jawnym i dotyczyć wyłącznie prowadzonych doświadczeń oraz takich uwag natury osobistej, które ze względu na błahość treści niezawodnie nie byłyby wysłane za pośrednictwem telegrafu publicznego. Posiadaczom stacyj amatorskich jest bezwzględnie wzbronione wydawanie międzynarodowej korespondencji publicznej, pochodzącej od osób trzecich.

(126) (2) Postanowienia powyższe mogą być zmienione w drodze poszczególnych układów między zainteresowanemi krajami.

(127) § 3. Osoby, obsługujące urządzenia własnych lub obcych stacyj amatorskich lub prywatnych stacyj doświadczalnych, upoważnionych do nadawania, winny udowodnić, że umieją wydawać teksty znakami morsowskiemi oraz odczytywać przy odbiorze słuchowym takież teksty, nadawane przez radjo. Zastępować je mogą tylko osoby upoważnione i posiadające takież kwalifikacje.

(128) § 4. Zarządy przedsięwezmą środki, jakie uznają za konieczne, celem sprawdzania uzdolnień technicznych osób obsługujących urządzenia radjotechniczne.

(129) § 5. (1) Moc maksymalną, jaką mogą stosować stacje amatorskie i prywatne stacje doświadczalne, ustalają zainteresowane Zarządy, biorąc pod uwagę kwalifikacje techniczne operatorów i warunki, w jakich rzeczone stacje winny pracować.

(130) (2) Wszystkie przepisy ogólne, ustanowione przez Konwencję lub niniejszy Regulamin, odnoszą się do stacyj amatorskich i do prywatnych stacyj doświadczalnych. W szczególności częstotliwość nadawanych fal winna być stała i wolna od harmonicznych w stopniu, na jaki pozwala stan techniki.

(131) (3) Podczas swej pracy stacje te winny wydawać w krótkich odstępach czasu swój znak wywoławczy lub też w wypadku stacyj doświadczalnych, którym nie przydzielono jeszcze znaku wywoławczego, swą nazwę.

Artykuł  9.

Warunki obowiązujące stacje ruchome.

A.

Ogólne.

(132) § 1. (1) Stacje ruchome winny być tak urządzone, aby pod względem częstotliwości i typów fali odpowiadały postanowieniom ogólnym artykułu 7.

(133) (2) Pozatem jest wzbronione zakładanie na stacjach ruchomych nowych urządzeń nadawczych o falach typu B, z wyjątkiem takich nadajników, które przy pracy pełną mocą będą zużywały mniej niż 300 watów, mierzonych na wejściowych zaciskach transformatora zasilającego o częstotliwości słyszalnej.

(134) (3) Wreszcie, począwszy od 1 stycznia 1940 roku, stosowanie fal typu B wszystkich częstotliwości będzie wzbronione, z wyjątkiem tych nadajników, które będą odpowiadały co do swej mocy warunkom podanym wyżej.

(135) § 2. Częstotliwości nadawcze stacyj ruchomych winny być jak najczęściej sprawdzane przez organa inspekcyjne, którym stacje podlegają.

(136) § 3. Odbiorniki winny być tego rodzaju, aby prąd, jaki wywołują w antenie, był możliwie jak najmniejszy i nie przeszkadzał sąsiednim stacjom.

(137) § 4. Zmiany częstotliwości nadajników i odbiorników wszystkich stacyj ruchomych winny odbywać się jak najszybciej. Wszelkie urządzenia winny być tego rodzaju, aby po nawiązaniu łączności czas potrzebny do przejścia z nadawania na odbiór i odwrotnie był możliwie jak najkrótszy.

B.

Stacje okrętowe.

(138) § 5. (1) Nadajniki używane na stacjach okrętowych, pracujących na falach typu A 2 lub B w zakresie przepisowym między 365 - 515 kc/s (822 - 583 m), winny posiadać urządzenia, pozwalające z łatwością znacznie zmniejszać moc stacji.

(139) (2) Postanowienie to nie dotyczy nadajników, których moc, mierzona przy pełnem obciążeniu, nie przekracza 300 watów na anodzie lampy nadawczej (nadawanie typu A 2) lub na wejściowych zaciskach transformatora zasilającego o częstotliwości słyszalnej (nadawanie typu B).

(140) (3) Wszystkie stacje okrętowe, nadające częstotliwościami z zakresu 100 - 160 kc/s (3.000 - 1.875 m) i częstotliwościami powyżej 4.000 kc/s (długość fali poniżej 75 m) winny być zaopatrzone w falomierz, o dokładności co najmniej równej 5/1.000, lub w inne równoznaczne urządzenie.

(141) § 6. Każda stacja, założona na pokładzie statku, obowiązanego na mocy układu międzynarodowego do posiadania urządzeń radjowych, winna mieć możność nadawania i odbioru na fali 500 kc/s (600 m) typu A 2 lub B, a oprócz tego przynajmniej jeszcze na jednej fali typu A 2 lub B w przepisowym zakresie 365 - 485 kc/s (882 - 619 m).

(142) § 7. (1) Stacje okrętowe, wyposażone w nadajniki o fali typu A 1, A 2 lub A 3, mogą stosować, oprócz fal określonych powyżej, wszystkie fale dozwolone w artykule 7.

(143) (2) Stosowanie fal typu B wszystkich częstotliwości jest wzbronione z wyjątkiem następujących:

375 kc/s (800 m)

410 kc/s (730 m)

425 kc/s (705 m)

454 kc/s (660 m)

500 kc/s (600 m)

1364 kc/s (220 m) *)

(144) § 8. Urządzenia stacyj okrętowych, przeznaczonych do nadawania na falach typu A 1 z częstotliwością w zakresie pomiędzy 100 a 160 kc/s (3000 - 1875 m), winny być przystosowane do pracy przynajmniej na 2 częstotliwościach w tym zakresie, prócz częstotliwości 143 kc/s (2100 m).

(145) § 9. (1) Radjostacje na pokładzie statków, obowiązanych do posiadania urządzeń radjowych, winny być w stanie odbierać falę 500 kc/s (600 m) jak również i wszystkie inne fale, niezbędne do pełnienia właściwej służby.

(146) (2) Stacje te winny łatwo i skutecznie odbierać fale typu A1 i A 2 tych samych częstotliwości.

C.

Stacje lotnicze.

(147) § 10. (1) a) Każda stacja, założona na pokładzie statku powietrznego, który odbywa podróże nad morzem, a obowiązany jest na mocy układu międzynarodowego do posiadania urządzeń radjowych, winna mieć możność nadawania i odbioru na fali 500 kc/s (600 m) typu A 2 lub B.

(148) b) W sprawie ograniczeń w stosowaniu fali typu B patrz pod B, § 7 (2) powyżej.

(149) (2) a) Każda stacja lotnicza winna mieć możność nadawania i odbioru fali 333 kc/s (900 m) typu A 2 lub A 3.

(150) b) Powyższej zasady nie stosuje się do stacyj samolotów, przelatujących nad obszarami, co do których weszły w życie umowy lokalne, stanowiące inaczej.

______

*) Patrz uwaga 10) tablicy podziału fal.

Artykuł  10.

Świadectwa operatorów radjowych.

A. Postanowienia ogólne.

(151) § 1. (1) Służbę na stacjach ruchomych radjotelegraficznych lub radiotelefonicznych może pełnić tylko operator radiotelegrafista, posiadający świadectwo, wydane przez rząd tego kraju, któremu stacja podlega.

Jednakże na stacjach ruchomych, zaopatrzonych w urządzenie radjowe małej mocy i przeznaczonych wyłącznie dla telefonji [o mocy fali nośnej w antenie, nie przekraczającej 100 watów, z wyjątkiem przypadków umów regionalnych, przewidzianych w § 7, (4)], służbę może pełnić operator zaopatrzony w świadectwo radjotelefonisty.

(152) (2) W razie zupełnej niezdolności do służby operatora radjowego podczas podróży morskiej, przelotu lub przejazdu, dowódca lub osoba odpowiedzialna za stację ruchomą może upoważnić do pełnienia zastępczej służby, lecz tylko chwilowo, operatora radjowego, posiadającego uprawnienia na mocy świadectwa, wydanego przez którykolwiek z innych umawiających się rządów. Gdy do pełnienia zastępczej służby powołano z konieczności osobę, nie posiadającą dostatecznego świadectwa, należy powierzać jej czynności tylko w wypadkach nagłych. W każdym bądź razie takiego operatora lub osobę wyżej określoną należy zastąpić jak najrychlej przez operatora radjowego, posiadającego świadectwo przewidziane w § 1, (1) niniejszego artykułu.

(153) § 2. Każdy Zarząd wydaje niezbędne zarządzenia, mające na celu zobowiązanie radiooperatorów do zachowania tajemnicy korespondencji oraz zapobieżenie wszelkiemi sposobami nadużyciom w posługiwaniu się świadectwami.

(154) § 3. (1) Ustanawia się dla radiotelegrafistów świadectwa dwóch klas i świadectwo specjalne, dla radjotelefonistów zaś - dwa rodzaje świadectw (normalne i ograniczone).

(155) (2) Warunki wymagane dla uzyskania tych świadectw są zawarte w następnych paragrafach; są to warunki minimalne.

(156) (3) Każdy rząd ustala według swego uznania ilość egzaminów niezbędnych dla uzyskania wspomnianych świadectw.

(157) (4) Posiadacz świadectwa radiotelegrafisty I-ej klasy, jak również posiadacz świadectwa radiotelegrafisty 2-giej klasy i normalnego świadectwa radjotelefonisty, mogą pełnić służbę radiotelefoniczną na każdej stacji ruchomej. W drugim z wymienionych przypadków oba świadectwa: radiotelegrafisty 2-giej klasy i radjotelefonisty, mogą być łączone w jedno świadectwo.

B.

Świadectwo radiotelegrafisty 1-ej klasy.

(158) § 4. Świadectwa radiotelegrafisty 1-ej klasy wydaje się operatorom, którzy wykażą się posiadaniem wiadomości i uzdolnień technicznych i zawodowych, jako to:

(159) a) Znajomość ogólnych zasad elektrotechniki oraz teorji radjotelegrafji i radjotelefonji, jak również znajomość strojenia i działania w praktyce typów aparatów, używanych w służbie ruchomej.

(160) b) Znajomość teoretyczna i praktyczna działania urządzeń pomocniczych, jak zespoły zasilające, akumulatory i t. p., służące do uruchamiania i regulacji urządzeń, wskazanych pod literą a).

(161) c) Niezbędna praktyczna umiejętność naprawiania środkami dostępnemi na pokładzie uszkodzeń, jakie mogą zajść w aparaturze w czasie podróży.

(162) d) Zdolność poprawnego nadawania kodu i odbierania na słuch grupami (składającemi. się z liter, cyfr i znaków przestankowych) z szybkością 20 (dwudziestu) grup na minutę oraz tekstu w języku jawnym z szybkością 25 (dwudziestu pięciu) słów na minutę. Każda grupa kodu winna zawierać pięć znaków, w tem każda cyfra albo znak przestankowy liczy się za dwa znaki. Słowo tekstu w języku jawnym winno się składać średnio z pięciu znaków.

(163) e) Zdolność poprawnego nadawania i poprawnego odbioru telefonicznego.

(164) f) Szczegółowa znajomość Regulaminów, dotyczących wymiany korespondencji drogą radjową, znajomość wydawnictw urzędowych, dotyczących obliczania opłat za korespondencję radjową oraz znajomość tej części Konwencji o bezpieczeństwie życia ludzkiego na morzu, która dotyczy radjotelegrafji, a dla żeglugi powietrznej - znajomość postanowień specjalnych, normujących służbę radjową żeglugi powietrznej. W tym wypadku w świadectwie stwierdza się, że uprawniony poddał się z wynikiem pomyślnym egzaminowi ze znajomości tych postanowień.

(165) g) Znajomość geografji powszechnej świata, a w szczególności głównych dróg żeglugi (morskiej lub powietrznej w zależności od rodzaju świadectwa) i najważniejszych szlaków telekomunikacyjnych.

C.

Świadectwo radjote1egrafisty 2-ej klasy.

(166) § 5. Świadectwo radjotelegrafisty 2-ej klasy wydaje się operatorom, którzy wykażą się posiadaniem wiadomości i uzdolnień technicznych i zawodowych, jako to:

(167) a) Podstawowa teoretyczna i praktyczna znajomość elektrotechniki i radjotelegrafji, jak również znajomość strojenia i działania w praktyce typów aparatów, używanych w służbie ruchomej.

(168) b) Podstawowa teoretyczna i praktyczna znajomość działania urządzeń pomocniczych, jak zespoły zasilające, akumulatory i t. p., służące do uruchamiania i regulacji urządzeń, wskazanych pod literą a).

(169) c) Dostateczna umiejętność praktyczna przeprowadzania drobnych napraw w razie uszkodzenia aparatury.

(170) d) Zdolność poprawnego nadawania kodu i odbierania go na słuch grupami (składającemi się z liter, cyfr i znaków przestankowych) z szybkością 16 (szesnastu grup na minutę), Każda grupa kodu winna zawierać pięć znaków, w tem każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki.

(171) e) Znajomość Regulaminów, dotyczących wymiany korespondencji drogą radjową, znajomość wydawnictw urzędowych, dotyczących obliczania opłat za korespondencję radjową, oraz znajomość tej części Konwencji o bezpieczeństwie życia ludzkiego na morzu, która dotyczy radjotelegrafji, a dla żeglugi powietrznej - znajomość postanowień specjalnych, normujących służbę radjową żeglugi powietrznej. W tym wypadku w świadectwie stwierdza się, że uprawniony poddał się z wynikiem pomyślnym egzaminowi ze znajomości tych postanowień.

(172) f) Znajomość geografji powszechnej świata, a w szczególności głównych dróg żeglugi (morskiej lub powietrznej, zależnie od rodzaju świadectwa) i najważniejszych szlaków telekomunikacyjnych.

D.

Świadectwo radiotelegrafisty specjalne.

(173) § 6. (1) a) Służbę radiotelegraficzną na statkach żeglugi wodnej i powietrznej i wszelkich innych objektach ruchomych, które w myśl umów międzynarodowych nie są obowiązane do posiadania urządzeń radjowych, mogą pełnić radjotelegrafiści posiadający świadectwo specjalne radjotelegrafisty. Świadectwo to wydaje się radiotelegrafistom zdolnym do nadawania i odbioru korespondencji radjowej z szybkością wymaganą dla uzyskania świadectwa radiotelegrafisty 2-ej klasy.

(174) b) Każdy z zainteresowanych rządów mocen jest ustalić pozostałe warunki uzyskania tego świadectwa.

(175) (2) W drodze wyjątku upoważnia się tymczasowo Rząd Nowej Zelandji do udzielania na warunkach, jakie sam ustali, specjalnych świadectw operatorom radjowym małych statków nowozelandzkich, które nie oddalają się od wybrzeży tego kraju i uczestniczą tylko w ograniczonym zakresie, tak w międzynarodowej służbie korespondencji publicznej, jak i w zwykłej pracy stacyj ruchomych.

E.

Świadectwa radjotelefonisty.

(176) § 7. (1) Normalne świadectwo radjotelefonisty wydaje się operatorom, którzy wykażą się posiadaniem wiadomości i uzdolnień zawodowych, jako to [patrz również § 3 (4)]:

(177) a) Znajomość praktyczna radjotelefonji, przedewszystkiem pod względem unikania zakłóceń.

(178) b) Znajomość strojenia i działania urządzeń radiotelefonicznych.

(179) c) Zdolność poprawnego wydawania i poprawnego odbioru korespondencji telefonicznej.

(180) d) Znajomość Regulaminów dotyczących wymiany korespondencji radiotelefonicznej oraz tej części postanowień Regulaminów radiokomunikacyjnych, która dotyczy bezpieczeństwa życia ludzkiego.

(181) (2) Dla stacyj radiotelefonicznych, których moc fali nośnej w antenie nie przekracza 50 watów, każdy z zainteresowanych rządów sam ustala warunki uzyskania świadectwa radjotelefonisty (ograniczone świadectwo radjotelefonisty),

(182) (3) W świadectwie radjotelefonisty należy wymienić, czy jest to świadectwo normalne, czy też ograniczone.

(183) (4) Aby uczynić zadość potrzebom specjalnym, układy regjonalne mogą ustalać obowiązujące warunki uzyskania świadectwa radjotelefonisty, które ma być używane na stacjach radiotelefonicznych, odpowiadających szczególnym warunkom technicznym i eksploatacyjnym. Świadectwa wydawane takim operatorom będą zawierały wzmiankę o tych warunkach i układach. Układy takie są zezwolone pod warunkiem, aby służba międzynarodowa nie była zakłócana.

(184) (5) Świadectwa radjotelefonistów, już wydane operatorom i odpowiadające warunkom ustalonym przez Waszyngtoński Regulamin Ogólny (1927), pozostają w mocy i uważa się je za normalne świadectwa radjotelefonistów.

F. Praktyka zawodowa.

(185) § 8. (1) Kierownikiem stacji okrętowej pierwszej kategorji (artykuł 23, § 3) może zostać operator 1-ej klasy, po odbyciu co najmniej rocznej praktyki w charakterze operatora na stacji okrętowej lub nadbrzeżnej.

(186) (2) Kierownikiem stacji okrętowej drugiej kategorji (artykuł 23, § 3) może zostać operator 1-ej klasy, po odbyciu co najmniej 6-miesięcznej praktyki w charakterze operatora na stacji okrętowej lub nadbrzeżnej,

(187) (3) a) Operatorzy, zaopatrzeni w świadectwo 2-giej klasy, są uprawnieni do objęcia kierownictwa stacji okrętowej, zaliczonej do 3-ciej kategorji (artykuł 23 § 3),

(188) b) Po odbyciu 6-miesięcznej służby na pokładzie statku, mogą oni zostać kierownikami stacji okrętowej, zaliczonej do drugiej kategorii.

(189) (4) Rząd wydający świadectwo może zezwolić operatorowi na pełnienie służby na pokładzie statku powietrznego dopiero po wypełnieniu przez niego innych warunków (naprzykład: odbycia pewnej ilości godzin lotu w ruchomej służbie lotniczej i t. p.).

Artykuł  11

Władza dowódcy.

(190) § 1. Służba radjowa stacji ruchomej podlega zwierzchniej władzy dowódcy lub innej osoby, odpowiedzialnej za statek żeglugi wodnej lub powietrznej, lub też inny objekt ruchomy posiadający stację.

(191) § 2. Dowódca lub inna osoba odpowiedzialna za kierownictwo, jak również każda osoba, której może być znana treść lub sam fakt istnienia radjotelegramów albo też jakiekolwiek wiadomości, otrzymane drogą radjową, obowiązane są do zachowania i zabezpieczenia tajemnicy korespondencji.

Artykuł  12.

Inspekcja stacyj.

(192) § 1. (1) Rządy lub właściwe Zarządy krajów, do których portów zawijają stacje ruchome, mają prawo żądać okazania upoważnienia. Operator stacji ruchomej lub osoba odpowiedzialna za stację winna być w gotowości do takiego sprawdzenia. Upoważnienie winno być tak przechowywane, aby je można było niezwłocznie przedstawić. Jednakże okazanie upoważnienia może być zastąpione przez stałe wywieszanie na stacji odpisu upoważnienia, poświadczonego przez władzę, która je wystawiła.

(193) (2) Jeżeli nie okazano upoważnienia lub gdy stwierdzono w niem jawne niedokładności, Rządy lub Zarządy mogą przeprowadzić inspekcję urządzeń radjowych, celem przekonania się, czy odpowiadają one postanowieniom niniejszego Regulaminu.

(194) (3) Pozatem inspektorzy mają prawo żądać okazania im świadectwa operatorów, natomiast nie mogą żądać od nich wykazania się wiadomościami zawodowemi,

(195) § 2. (1) Jeżeli Rząd lub Zarząd uznał za właściwe uciec się do środków przewidzianych w wyżej podanym § 1, lub gdy świadectwa operatorów-nie mogły być okazane, zawiadamia o tem natychmiast Zarząd, któremu podlega dana stacja ruchoma. Ponadto w razie potrzeby postępuje się według postanowień artykułu 13.

(196) (2) Przedstawiciel Rządu lub Zarządu, który przeprowadził inspekcję stacji, zanim opuści stację winien zakomunikować swe spostrzeżenia dowódcy lub innej osobie odpowiedzialnej za stację (artykuł 11) albo też ich zastępcom.

(197) (3) Co do warunków technicznych i eksploatacyjnych, jakim ruchome stacje, posiadające upoważnienia, winny odpowiadać w zakresie międzynarodowej służby radiokomunikacyjnej, to Rządy zawierające niniejszą umowę, zobowiązują się w stosunku do obcych stacyj ruchomych, które znajdują się czasowo na ich wodach terytorjalnych lub przebywają czasowo na ich terytorjach, nie nakładać na nie bardziej uciążliwych wymagań, niż to przewiduje niniejszy Regulamin. Przepisy te nie naruszają w niczem postanowień, które objęte są układami międzynarodowemi, dotyczącemi żeglugi morskiej lub powietrznej, a nie wchodzą do niniejszego Regulaminu.

Artykuł  13.

Doniesienie o naruszeniu przepisów.

(198) § 1. Stacje, które stwierdzą wykroczenia przeciwko Konwencji lub Regulaminom radjokomunikacyjnytn, zgłaszają je swoim Zarządom w formie sprawozdań, według wzoru podanego w załączniku 3.

(199) § 2. W wypadkach ważniejszych wykroczeń, popełnianych przez stację, należy zwrócić się z przedstawieniem do Zarządu kraju, któremu stacja ta podlega.

(200) § 3. Zarząd powiadomiony o wykroczeniu przeciwko Konwencji albo Regulaminom, popełnionem przez stację, której wydał upoważnienie, stwierdza fakty, ustala odpowiedzialność i wydaje niezbędne zarządzenia.

Artykuł  14.

Znaki wywoławcze.

(201) § 1. (1) Każda stacja otwarta dla międzynarodowej służby korespondencji publiczne], jak również każda stacja prywatna doświadczalna, stacja amatorska i prywatna stacja radiokomunikacyjna, winna posiadać znak wywoławczy z serji międzynarodowej, przydzielonej każdemu krajowi, zgodnie z tablicą podaną poniżej. Pierwsza litera lub dwie pierwsze litery znaków wywoławczych w tej tablicy oznaczają przynależność państwową stacyj.

(202) (2) Jeżeli stacja stała używa w służbie międzynarodowej więcej niż jedną częstotliwość, każdą częstotliwość oznacza się oddzielnym znakiem wywoławczym, używanym wyłącznie dla tej częstotliwości.

(203) Tablica podziału znaków wywoławczych.

Kraj	Znaki
Chili	CAA - CEZ
Kanada	CFA - CKZ
Kuba	CLA - CMZ
Maroko	CNA - CNZ
Kuba	COA - COZ
Boliwjia	CPA - CPZ
Portugalskie kolonje	CQA - CRZ
Portugalja	CSA - CUZ
Urugwaj	CVA - CXZ
Kanada	CYA - CZZ
Niemcy	D
Hiszpan ja	EAA - EHZ
Wolne państwo Irlandja	EIA - EIZ
Republika Liberja	ELA - ELZ
Persja	EPA - EQZ
Estonja	ESA - ESZ
Etjopja	ETA - ETZ
Terytorjum Sarry	EZA - EZZ
Francja, kolonje i protektoraty	F
Wielka Brytanja,	G
Węgry	HAA - HAZ
Konfederacja Szwajcarska	HBA - HBZ
Ekwador	HCA - HCZ
Republika Haiti	HHA - HHZ
Republika Dominikańska	HIA - HIZ
Republika Kolumbia	HJA - HKZ
Republika Panama	HPA - HPZ
Republika Honduras	HRA - HRZ
Siam	HSA - HSZ
Państwo Watykańskie	HVA - HVZ
Hedżas	HZA - HZZ
Italja i kolonje	I
Japonja	J
Stany Zjednocz. Ameryki	K
Norwegja	LAA - LNZ
Republika Argentyna	LOA - LWZ
Luksemburg	LXA - LXZ
Litwa	LYA - LYZ
Bułgarja	LZA - LZZ
Wielka Brytanja	M
Stany Zjednoczone Ameryki	N
Peru	OAA - OCZ
Austrja	OEA - OEZ
Finlandja	OFA - OHZ
Czechosłowacja	OKA - OKZ
Belgja i kolonje	ONA - OTZ
Danja	OUA - OZZ
Holandja	PAA - PIZ
Curaçao	PJA - PJZ
Indje holenderskie	PKA - POZ
Brazylja	PPA - PYZ
Surinam	PZA - PZZ
(Skróty)	Q
Związek Socjalistycznych Sowieckich Republik	R
Szwecja	SAA - SMZ
Polska	SOA - SRZ
Egipt	STA - SUZ
Grecja	SVA - SZZ
Turcja	TAA - TCZ
Islandja	TFA - TFZ
Guatemala	TGA - TGZ
Costa-Rica	TIA - TIZ
Francja, kolonje i protektoraty	TKA - TZZ
Związek Socjalistycznych Sowieckich Republik	U
Kanada	VAA - VGZ
Federacja Australijska	VHA - VMZ
Nowa Ziemia	VOA - VOZ
Kolonje i protektoraty brytyjskie	VPA - VSZ
Indje brytyjskie	VTA - VWZ
Kanada	VXA - VYZ
Stany Zjednoczone Ameryki	W
Meksyk	XAA - XFZ
Chiny	XGA - XUZ
Indje brytyjskie	XYA - XZZ
Afganistan	YAA - YAZ
Indje holenderskie	YBA - YHZ
Irak	YIA - YIZ
Nowe Hebrydy	YJA - YJZ
Łotwa	YLA - YLZ
Wolne miasto Gdańsk	YMA - YMZ
Nikaragua	YNA - YNZ
Rumunja	YOA - YRZ
Republika El Salvador	YSA - YSZ
Jugosławja	YTA - YUZ
Wenezuela	YVA - YWZ
Albania	ZAA - ZAZ
Kolonje i protektoraty brytyjskie	ZBA - ZJZ
Nowa Zeiandja	ZKA - ZMZ
Paragwaj	ZPA - ZPZ
Unja Południowo-Afrykańska	ZSA - ZUZ

(204) § 2. Znaki wywoławcze składają się:

(205) a) z trzech liter dla stacyj lądowych;

(206) b) z trzech liter lub z trzech liter i następującej po nich jednej cyfry

(z wyjątkiem 0 i 1) dla stacyj stałych;

(207) c) z czterech liter dla stacyj okrętowych;

(208) d) z pięciu liter dla stacyj lotniczych;

(209) e) z pięciu liter, poprzedzonych i zakończonych znakiem morsa, oznaczającym

"podkreślenie" (. . - - . -) da stacyj na pokładzie statków powietrznych dokonywujących przewozu związanego z czynnościami Ligi Narodów;

(210) f) z czterech liter i następującej po nich jednej cyfry (z wyjątkiem 0 i 1) dla

innych stacyj ruchomych;

(211) g) z jednej lub dwu liter, następnie jednej cyfry (z wyjątkiem 0 i 1), a po niej

grupy złożonej najwyżej z trzech liter dla prywatnych stacyj doświadczalnych, stacyj amatorskich i prywatnych stacyj radiokomunikacyjnych; jednakże zakaz stosowania cyfr 0 i 1 nie stosuje się do stacyj amatorskich.

(212) § 3. (1) W radjokomunikacji lotniczej, po nawiązaniu łączności zapomocą pełnego znaku wywoławczego (patrz § 2, d) i e), stacja lotnicza może używać znaku skróconego, złożonego:

(213) a) w radjotelegrafji - z pierwszej i ostatniej litery pełnego pięcioliterowego znaku wywoławczego;

(214) b) w radjotelefonji - z całego lub części nazwiska właściciela statku powietrznego (przedsiębiorstwa lub osoby prywatnej), poczem następują dwie ostatnie litery znaku rejestracyjnego.

(215) (2) Jeżeli statek powietrzny pełni służbę dotyczącą Ligi Narodów, to nazwisko właściciela statku zastępują wyrazy "Société des Nations".

(216) § 4. (1) Do ułożenia znaków wywoławczych można używać 26 liter alfabetu, a w przypadkach przewidzianych w § 2 - również cyfr; liter znakowanych używać nie należy.

(217) (2) Jednakże nie mogą być używane jako znaki wywoławcze zestawienia liter wskazane poniżej:

(218) a) zestawienia, rozpoczynające się od A lub B, te dwie litery bowiem są zarezerwowane dla oznaczeń geograficznych międzynarodowego kodu sygnałów;

(219) b) zestawienia używane w części drugiej międzynarodowego kodu sygnałów;

(220) c) zestawienia, które mogłyby być omyłkowo brane za sygnały w niebezpieczeństwie albo za inne tego rodzaju sygnały;

(221) d) zestawienia, zarezerwowane jako skróty, używane w służbie radiokomunikacyjnej.

(222) § 5. (1) Każdy kraj wybiera znaki wywoławcze dla swoich stacyj z przydzielonej mu serji międzynarodowej i zgłasza do Biura Związku znak wywoławczy, przydzielony każdej stacji.

(223) (2) Biuro Związku czuwa, by jeden i ten sam znak wywoławczy przydzielano tylko raz, oraz aby nie były przydzielane znaki wywoławcze, które mogłyby być omyłkowo brane za sygnały w niebezpieczeństwie albo za inne tego rodzaju sygnały.

Artykuł  15.

Dokumenty służbowe.

(224) § 1. Biuro Związku sporządza i wydaje następujące dokumenty służbowe:

(225) a) wykazy wszystkich stacyj lądowych, ruchomych i stałych tak otwartych, jak i nieotwartych dla korespondenci; publicznej, a mających znaki wywoławcze, przydzielone z serji międzynarodowej, wykazy stacyj pełniących specjalne rodzaje służby, stacyj radiofonicznych i stacyj, utrzymujących połączenie radiokomunikacyjne między punktami stałemi;

(226) b) listę częstotliwości. Lista ta zawiera wszystkie częstotliwości, przydzielone stacjom przeznaczonym do pełnienia regularnej służby, a mogącym powodować zakłócenia międzynarodowe;

(227) c) wykaz urzędów telegraficznych i stacyj lądowych, czynnych w służbie międzynarodowej;

(228) d) mapę stacyj nadbrzeżnych, otwartych dla korespondencji publicznej;

(229) e) tablicę i mapę, które stanowią załączniki do wykazu stacyj nadbrzeżnych i okrętowych, i określającą według stref godziny służby na statkach, mających stacje zaliczone do drugiej kategorji (patrz załącznik 8 i 9);

(230) f) spis alfabetyczny znaków wywoławczych stacyj, wskazanych pod a), a posiadających znak wywoławczy z serji międzynarodowej. Spis powyższy sporządzony jest bez ugrupowania według krajów. Poprzedza go tablica znaków wywoławczych, zamieszczona w artykule 14;

(231) g) ogólną statystykę radiokomunikacyjną;

(232) § 2. (1) Wykazy stacyj [§ 1, a) ] wychodzą oddzielnemi zeszytami, jak następuje:

I. Wykaz stacyj nadbrzeżnych i okrętowych.

II. Wykaz stacyj lotniskowych i lotniczych.

III. Wykaz stacyj, pełniących specjalne rodzaje służb.

IV. Wykaz stacyj stałych (skorowidz czynnych stacyj stałych do listy częstotliwości).

V. Wykaz stacyj radiofonicznych.

(233) (2) W wykazach I, II i III każda kategorja stacyj jest zamieszczona w osobnym dziale.

(234) § 3. Formę jaką należy nadać różnym wykazom i liście częstotliwości podaje załącznik 5. Szczegółowe wskazówki co do układu tych wydawnictw zamieszczone są na wstępie, w nagłówkach rubryk i w uwagach.

(235) § 4. Zarządy zgłaszają do Biura Związku raz na miesiąc zapomocą formularzy, których wzór podany jest w załączniku 5, uzupełnienia, zmiany i skreślenia do rzeczonych dokumentów.

(236) § 5. (1) Wykaz stacyj nadbrzeżnych i okrętowych jak również wykaz stacyj lotniskowych i lotniczych ogłasza się w wydaniu uzupełnionem co sześć miesięcy, a w okresie dzielącym dwa kolejne wydania, nie ogłasza się uzupełnień. Co do wykazu stacyj pełniących specjalne rodzaje służb i wykazu stacyj radiofonicznych Biuro Związku samo określa w jakich odstępach czasu mają być wydawane.

(237) (2) Do wykazu stacyj, pełniących specjalne rodzaje służb wydaje się co 3 miesiące uzupełnienia, zawierające powtórzenie wszystkich poprzednich zmian, do wykazu zaś stacyj radjofoniczych - co 6 miesięcy.

(238) (3) Lista częstotliwości i wykaz stacyj stałych, który stanowi skorowidz czynnych stacyj stałych do listy częstotliwości, wydaje się oddzielnie co rok. Listę tę i wykaz aktualizuje się przez miesięczne uzupełnienia również oddzielnie wydawane.

(239) § 6. (1) Nazwy stacyj nadbrzeżnych i lotniskowych uzupełnia się przez dodanie odpowiednio słów RADIO i AERADIO.

(240) (2) Nazwy stacyj radjogoniometrycznych i radjolatarń uzupełnia się przez dodanie odpowiednio słów GONIO lub PHARE.

(241) § 7. Załącznik 6 zawiera oznaczenia, używane w dokumentach dla określenia rodzaju i czasu trwania służby stacyj.

(242) § 8. Dokumenty służbowe, w które winny być zaopatrzone stacje ruchome, są wyszczególnione w załączniku 7.

Artykuł  16.

Ogólne przepisy ruchu radiotelegraficznego w służbie ruchomej.¹) ²)

(243) § 1. (1) W służbie ruchomej obowiązują następujące szczegółowe przepisy służby ruchu. Wyjątek stanowią wezwania w niebezpieczeństwie i korespondencja w niebezpieczeństwie, do których stosują się postanowienia artykułu 22.

(244) (2) Przy wymianie korespondencji radjowej stacje służby ruchomej stosują skróty, podane w załączniku 3.

(245) § 2. (1) Przed rozpoczęciem wydawania stacja nadawcza winna się upewnić, czy nie wywoła szkodliwych zakłóceń w wymianie innej korespondencji, odbywającej się w granicach jej zasięgu; o ile istnieje prawdopodobieństwo wywołania podobnych zakłóceń, stacja powinna czekać do pierwszej przerwy w wydawaniu, któremu mogłaby przeszkadzać.

(246) (2) Jednakże gdy mimo takiego postępowania, stacja ta zakłóca już odbywającą się wymianę radjową, stosuje się wówczas następujące zasady:

(247) a) W strefie zasięgu stacji lądowej, otwartej dla korespondencji publicznej, lub w strefie jakiejkolwiek stacji lotniskowej, stacja która powoduje zakłócenia, winna zaprzestać dawania na pierwsze żądanie stacyj lądowej lub lotniskowej.

(248) b) W wypadku, gdy odbywająca się już wymiana radjowa między dwoma statkami zostaje zakłócona przez nadawanie innego statku, ten ostatni winien zaprzestać nadawania na pierwsze żądanie któregokolwiek z tych dwóch statków.

(249) c) Stacja żądająca takiej przerwy winna podać na jak długo w przybliżeniu żąda, aby zaprzestano nadawania.

(250) § 3. Wszelkiego rodzaju radjotelegramy, wydawane przez stacje okrętowe, numeruje się dzienną ser ją, rozpoczynając codzień od numeru 1-go dla pierwszego radjotelegramu, dla każdej stacji lądowej oddzielnie.

(251) § 4. Wywoływanie stacji i znaki poprzedzające wymianę.

(252) (1) Formuła wywoławcza.

Stację wywołuje się, nadając:

znak wywoławczy stacji wołanej, co najwyżej trzy razy;

wyraz DE;

znak wywoławczy stacji wywołującej, co najwyżej trzy razy.

______

¹⁾ W miarę możności stosuje się te przepisy również na falach krótkich.

²⁾ Przepisy §§ 2 i 8 dają się zastosować i do służby ruchomej radiotelefonicznej.

(253) (2) Fala stosowana do wywoływania i znaków poprzedzających korespondencją.

Do wywoływania jak również do wydawania znaków poprzedzających korespondencję, stacja wywołująca stosuje falę, na której wywoływana stacja nasłuchuje.

(254) (3) Wyznaczenie fali korespondencyjnej.

(255) Wywołując w sposób oznaczony powyżej w ustępie (1), należy dodać przepisowy skrót oznaczający częstotliwość i/lub typ fali, jakich stacja wywołująca zamierza używać do wydawania swej korespondencji.

(256) Gdy w drodze wyjątku od tej zasady, przy wywoływaniu nie dodano oznaczenia fali, która ma być użyta do korespondencji, oznacza to:

(257) a) jeżeli stacja wywołująca jest stacją lądową:

że stacja ta zamierza stosować do korespondencji swą normalną, podaną w wykazie, falę roboczą,

(248) b) jeżeli stacja wywołująca jest stacją ruchomą:

że falę, która ma być stosowana do korespondencji, wybiera stacja wołana.

(259) (4) Zapowiedź liczby radjotelegramów lub wydawania serjami.

(260) Jeżeli stacja wywołująca ma do wydania więcej niż jeden radjotelegram do stacji wywoływanej, znaki poprzedzające korespondencję należy uzupełnić przez dodanie przepisowego skrótu i cyfry oznaczającej liczbę tych radjotelegramów.

(261) Pozatem, jeżeli stacja wywołująca zamierza wydawać te radjotelegramy serjami, zaznacza to, dodając ponadto skrót regulaminowy, oznaczający zapytanie o zgodę stacji wywoływanej.

(262) § 5. Odpowiedź na wywoływanie i znaki poprzedzające korespondencję.

(263) (1) Formuła odpowiedzi na wywoływanie.

Odpowiada się na wywoływanie, nadając:

znak wywoławczy stacji wywołującej, co najwyżej trzy razy;

wyraz DE;

znak wywoławczy stacji wołanej.

(264) (2) Fala dla odpowiedzi.

(265) Do wydania odpowiedzi na wywoływanie i znaki poprzedzające korespondencję, stacja wołana używa fali, na której stacja wywołująca winna nasłuchiwać.

(266) Gdy stacja ruchoma wywołuje stację nadbrzeżną na fali 143 kc/s (2100 m), to w drodze wyjątku od tej zasady odpowiedź na wywoływanie stacja nadbrzeżna wydaje na swej normalnej fali roboczej z zakresów 100 - 160 kc/s (3.000 - 1.877 m), podanej w wykazie.

(267) (3) Ustalenie fali stosowanej do korespondencji.

(268) A. W razie zgodności ze stacją wywołującą stacja wołana nadaje:

a) odpowiedź na wywoływanie;

b) przepisowy skrót oznaczający, że począwszy od tej chwili nasłuchuje na częstotliwości i/lub typie fali, zapowiedzianej przez stację wywołującą;

c) ewentualne oznaczenia, przewidziane w ustępie (4);

d) literę K, gdy stacja wołana jest gotowa do odbioru (korespondencji od stacji wywołującej;

e) gdy zajdzie tego potrzeba, może wydać przepisowy skrót i cyfrę oznaczającą siłę odbioru sygnałów (patrz załącznik 4).

(269) B. Gdy stacja wołana nie zgadza się lub gdy ma sama wybrać falę do wydawania korespondencji, wydaje:

a) odpowiedź na wywoływanie;

b) przepisowy skrót oznaczający częstotliwość i/lub typ żądanej fali *);

c) ewentualnie oznaczenia przewidziane w ustępie (4).

(270) Jeżeli dojdzie do zgody co do fali, którą stacja wywołująca ma wydawać korespondencję, stacja wołana nadaje po oznaczeniach zamieszczonych w odpowiedzi literę K.

(271) (4) Odpowiedź na żądanie wydawania serjami.

(272) Stacja wołana, odpowiadając stacji wywołującej, która wyraziła życzenie wydawania swych radjotelegramów serjami [§ 4 (4) ], komunikuje zapomocą przepisowego skrótu odmowę lub zgodę i w tym ostatnim wypadku wyszczególnia w razie potrzeby liczbę radjotelegramów, jaką może odbierać w serji.

(273) (5) Trudności w odbiorze.

(274) a) jeżeli stacja wołana nie może przystąpić do odbioru, to odpowiada na

wywoływanie w sposób oznaczony w ustępie (3) powyżej, lecz zamiast litery K wydaje znak - ∙ ∙ ∙ (czekać), poczem podaje liczbę oznaczającą, ile przypuszczalnie minut należy czekać. Jeżeli żąda się, aby oczekiwanie trwało więcej niż 10 minut (w ruchomej służbie lotniczej 5 minut), to należy podać przyczynę.

______

*) W wypadkach, gdy wybór fali do wydawania korespondencji zależy od stacji wołanej i jeżeli ta ostatnia wyjątkowo nie poda odpowiedniego oznaczenia, korespondencją wydaje się na fali użytej do wywoływania.

(275) b) Gdy stacja odbiera wezwanie i nie ma pewności, że jest do niej skierowane,

powinna wstrzymać się z odpowiedzią, dopóki wezwanie to nie zostanie powtórzone i zrozumiane. Jeżeli zaś stacja odbiera wezwanie niewątpliwie do niej skierowane, natomiast ma wątpliwości co do znaku wywoławczego stacji wywołującej, powinna odpowiedzieć niezwłocznie, zastępując znak wywoławczy stacji wywołującej przepisowym skrótem.

(276) § 6. Kierowanie korespondencji.

(277) (1) Fala korespondencyjna.

(278) a) Każda stacja w służbie ruchomej wydaje korespondencję w zasadzie na

jednej ze swoich fal roboczych, podanych w wykazie, z tego zakresu, który został użyty do wywoływania.

(279) b) Poza swą normalną falą roboczą, podaną tłustym drukiem w wykazie, każda

stacja może używać fal dodatkowych z tego samego zakresu, zgodnie z postanowieniami artykułu 19, § 1 (10).

(280) c) Stosowanie fal wywoławczych do korespondencji jest uregulowane

artykułem 19.

(281) (2) Długie radjotelegramy.

(282) a) Zasadniczo każdy radjotelegram, zawierający więcej niż 100 wyrazów,

stanowi serję lub kończy serję rozpoczętą.

(283) b) Dłuższe radjotelegramy w języku jawnym, umówionym lub szyfrowym

wydaje się zasadniczo częściami, każda taka część radjotelegramu w języku jawnym zawiera 50 wyrazów, a w języku umówionym lub szyfrowym - 20 wyrazów.

(284) c) W końcu każdej części wydaje się znak ∙ ∙ - - ∙ ∙ (?) oznaczający: "Czy dobrze

odebraliście dotąd radiotelegram?". Jeżeli dobrze odebrano wydaną część, to stacja odbierająca daje literę K i radjotelegram wydawany jest w dalszym ciągu.

(285) (3) Przerwy w korespondencji.

Gdy stacja służby ruchomej nadaje na fali, będącej falą roboczą jednej ze stacyj lądowych i skutkiem tego przeszkadza jej w pracy, powinna przerwą nadawanie na żądanie tej stacji lądowej.

(286) § 7. Koniec Korespondencji i koniec pracy.

(287) (1) Oznaczenie końca wydawania.

(288) a) Ukończenie wydawania radjotelegramu oznacza się znakiem ∙ - ∙ - ∙ (koniec

wydawania), po nim wydaje się znak wywoławczy stacji wydającej i literą K.

(289) b) Przy wydawaniu serjami, koniec każdego radjotelegramu oznacza się

znakiem∙ - ∙ - ∙ , a koniec serji znakiem wywoławczym stacji wydającej i literą K.

(290) (2) Potwierdzenie odbioru.

(291) a) Odebranie radjotelegramu potwierdza się przez przesłanie litery R, po której

podaje się numer radjotelegramu; bezpośrednio przed potwierdzeniem odbioru należy

podać znak wywoławczy stacji wydającej, wyraz DE i znak wywoławczy stacji odbierającej.

(292) b) Odebranie serji radjotelegramów potwierdza się przez przesłanie litery R, po

której podaje się numer ostatniego otrzymanego radjotelegramu. Bezpośrednio. przed potwierdzeniem należy podać takie znaki jak poprzednio.

(293) c) Stacja odbierająca potwierdza odbiór na tej samej fali, na jakiej

odpowiedziała na wywoływanie [patrz § 5, (2) powyżej].

(294) 1 (3) Koniec pracy.

(295) a) Dwie stacje oznaczają ukończenie pracy między sobą każda znakiem ... -.-

(koniec pracy), po którym następuje własny znak wywoławczy.

(296) b) Dla tych znaków stacja wydająca używa w dalszym ciągu fali

korespondencyjnej, a stacja odbierająca fali, na jakiej odpowiedziała na wywoływanie.

(297) c) Znaku ...-.- (koniec pracy) używa się również jako zakończenia wydawania

radjotelegramów ogólno informacyjnych, wiadomości meteorologicznych i ogólnych wskazówek ostrzegawczych, oraz jako znaku końcowego w wymianie na wielkie odległości, załatwianej z odroczonem potwierdzeniem odbioru lub bez potwierdzenia odbioru.

(298) § 8. Okres pracy.

(299) (1) a) Pracą na fali 500 kc/s (600 m) w służbie ruchomej morskiej w żadnym wypadku nie powinna trwać dłużej nad dziesięć minut.

(300) b) praca na fali 333 kc/s (900 m) w służbie ruchomej lotniczej w żadnym wypadku nie powinna trwać dłużej nad pięć minut.

(301) (2) Czas trwania pracy na częstotliwościach innych niż 500 kc/s (600 m) i 333 kc/s (900 m) określa:

(302) a) stacja lądowa w przypadku pracy między stacją lądową i ruchomą,

(303) b) stacja odbiorcza w przypadku pracy między stacjami ruchomemi.

(304) § 9. Próby.

Wydawanie sygnałów próbnych, o ile jest niezbędne bądź to dla nastrojenia nadajnika przed wywoływaniem, bądź to dla nastrojenia odbiornika, nie powinno trwać dłużej niż 10 minut, a sygnały winny się składać z serji V V V, uzupełnionej znakiem wywoławczym stacji dokonywującej próby.

Artykuł  17.

Jednoczesne wezwanie "do wszystkich"

(305) § 1. Uznaje się dwa rodzaje wezwań "do wszystkich":

1° wezwanie CQ uzupełnione literą K (patrz §§ 2 i 3);

2º wezwanie CQ nieuzupełnione literą K (patrz § 4).

(306) § 2. Stacje, które zamierzają nawiązać łączność ze stacjami ruchomemi, nie wiedząc jednak, jakie z nich mają w promieniu swego zasięgu, mogą używać znaku wezwania CQ, zastępując nim w formule wywoławczej znak wywoławczy stacji wywoływanej i kończąc wezwanie literą K (jednoczesne wezwanie wszystkich stacyj ruchomych z żądaniem odpowiedzi).

(307) § 3. W okolicach o wzmożonym ruchu korespondencji, wolno używać wezwania CQ uzupełnionego literą K tylko łącznie z sygnałem naglącym.

(308) § 4. Wezwania CQ bez litery K (jednoczesne wezwanie wszystkich stacyj bez żądania odpowiedzi) używa się przed wydaniem wszelkiego rodzaju informacyj ogólnych przeznaczonych dla wszystkich, którzy mogą je odebrać, odczytać i wykorzystać.

Artykuł  18.

Wywoływania.

(309) § 1. (1) Zasadniczo łączność nawiązuje stacja ruchoma ze stacją lądową. Wywoływać w tym celu stację lądową może stacja ruchoma dopiero po wejściu w zasięg stacji lądowej.

(310) (2) Jednakże stacja lądowa, mając korespondencję do stacji ruchomej, która nie zgłosiła swej obecności, może ją wywoływać tylko wówczas, gdy posiada dane, że stacja ruchoma znajduje się w jej zasięgu i że nasłuchuje.

(311) § 2. (1) Pozatem stacje lądowe mogą uskuteczniać wywoływanie w formie "zgłoszeń korespondencji" t. j. szeregu znaków wywoławczych wszystkich stacyj ruchomych, do których w danej chwili mają korespondencję, wydając je w określonych, co najmniej dwugodzinnych odstępach, ustalonych w drodze porozumienia między zainteresowanemi Rządami. Stacje lądowe, wywołujące na fali 500 kc/s (600 m), wydają przy "zgłoszeniu korespondencji" znaki wywoławcze w porządku alfabetycznym, wymieniając znaki wywoławcze tylko tych stacyj ruchomych, do których w danej chwili mają korespondencję i które znajdują się w zasięgu stacji lądowej. Dodają one do własnego znaku wywoławczego skrót dla oznaczenia fali roboczej, którą zamierzają zastosować do wydawania. Stacje lądowe, które pracują na falach niegasnących poza zakresem 365 - 515 kc/s (822 - 583 m), wydają znaki wywoławcze w porządku, jaki uznają za najbardziej wskazany.

(312) (2) Godziny, w których stacje lądowe wydają zgłoszenia korespondencji, jak również częstotliwości i typy fali w tym celu używane, winny być podane w wykazie.

(313) (3) Stacje ruchome, które w takiem zgłoszeniu rozpoznają swój znak wywoławczy, winny odpowiedzieć możliwie natychmiast, zachowując w miarę możności kolejność, w jakiej były wywołane.

(314) (4) Gdy wymiana korespondencji nie może się odbyć natychmiast, stacja lądowa zawiadamia każdą zainteresowaną stację ruchomą w przybliżeniu o godzinie, w której praca będzie się mogła rozpocząć, jak również, o ile to jest niezbędne, podaje częstotliwość i typ fali, których użyje do pracy z nią.

(315) § 3. Stacja lądowa, wywołana prawie jednocześnie przez kilka stacyj ruchomych, decyduje o kolejności, w jakiej te stacje będą mogły wydawać jej swoją korespondencję, przyczem kolejność tę winna ustalać, mając jedynie na względzie umożliwienie każdej wywołującej stacji wymianę jak największej liczby radjoielegramów.

(316) § 4. (1) Podczas nawiązywania pierwszej łączności ze stacją lądową, każda stacja ruchoma, o ile uważa to za wskazane, może celem uniknięcia nieporozumień wydać swoją nazwę w pełnem brzmieniu, w jakiem jest podana w wykazie stacyj.

(317) (2) Stacja lądowa może zapomocą skrótu PTR żądać od stacji ruchomej dostarczenia jej następujących wskazówek:

a) przybliżonej odległości w milach morskich i kierunku względem stacji lądowej lub też długości i szerokości geograficznej położenia statku;

b) najbliższego miejsca lądowania.

(318) (3) Wskazówki, o których wspomina ustęp (2), można podać jedynie za zgodą dowódcy lub osoby odpowiedzialnej za statek, na którym stacja ruchoma się znajduje, i to tylko w przypadku, gdy stacja lądowa żąda tych wiadomości.

(319) § 5. W komunikacji między stacjami nadbrzeżnemi a stacjami ruchomemi, stacja ruchoma stosuje się do wskazówek udzielanych jej przez stację nadbrzeżną we wszystkiem, co dotyczy kolejności i godzin wydawania, wyboru częstotliwości (długości fali) i/lub typu fali oraz zawieszenia służby. Postanowienie to nie ma zastosowania w wypadkach niebezpieczeństwa.

(320) § 6. W wymianie korespondencji między stacjami ruchomemi kontrola pracy, ustalona w § 5. należy do stacji wołanej. Wyjątek stanowi korespondencja w wypadku niebezpieczeństwa.

(321) § 7. (1) Gdy stacja wywoływana nie odpowiada na wywoływanie wydane trzykrotnie w odstępach 2-minutowych, należy zaprzestać dalszego wywoływania, wznawiając je dopiero po upływie 15 minut (5 minut w lotniczej służbie ruchomej). Stacja wywołująca przed wznowieniem wywoływania winna się upewnić, że stacja wołana w danej chwili nie załatwia korespondencji z inną stacją.

(322) (2) Wywoływanie można powtórzyć w krótszych odstępach czasu, jeżeli niema obawy, że zakłóci się obcą korespondencję.

(323) § 8. Gdy nazwisko i adres eksploatującego stację ruchomą nie są podane w wykazie stacyj lub nie zgadzają się już z podanemi w nim wskazówkami, stacja ruchoma obowiązana jest, posługując się ustalonemi skrótami, udzielać stacji lądowej, do której wysyła korespondencję, wszelkich dotyczących wiadomości.

Artykuł  19.

Stosowanie długości fal w służbie ruchomej.

(324) § 1. (1) W zakresie między 365 - 515 kc/s (822 - 583 m) wolno używać tylko następujących fal typu B:

375, 410, 425, 454 i 500 kc/s (800, 730, 705, 660 i 600 m).

(325) (2) Wszystkie stacje okrętowe i nadbrzeżne, pełniące komunikację radiotelegraficzną w zakresie przepisowym 365 - 515 kc/s (822 - 583 m), jak również statki powietrzne, chcące się komunikować ze stacją nadbrzeżną lub stacją okrętową, winny stosować, jako zasadniczą falę wywoławczą, falę 500 kc/s (600 m) (A1, A2 lub B).

(326) (3) Fala 333 kc/s (900 m) jest międzynarodową falą wywoławczy dla służb lotniczych, z wyjątkami określonemi w art. 9, § 10 (1).

(327) (4) Fala 143 kc/s (2.100 m) (tylko typu A1) jest międzynarodową falą wywoławczą, używaną w korespondencji służby ruchomej na wielkie odległości w zakresie fal 100 - 160 kc/s (3.000-1.875 m).

(328) (5) Fala 500 kc/s (600 m) jest międzynarodową falą używaną w niebezpieczeństwie; stosują ją w tym celu stacje okrętowe i stacje statków powietrznych, które żądają pomocy służby morskiej. Naogół może być używaną tylko do wywoływań i odpowiedzi na nie, jak również i dla korespondencji w niebezpieczeństwie, sygnałów i komunikatów naglących oraz sygnałów ostrzegawczych.

(329) (6) Jednakże, pod warunkiem nieprzeszkadzania sygnałom niebezpieczeństwa, naglącym i ostrzegawczym, oraz wywoływaniom i odpowiedziom na nie, można fali 500 kc/s (600 m) używać:

(330) a) na obszarach o wzmożonym ruchu korespondencji - do wydawania tylko jednego, krótkiego telegramu *);

(331) b) na innych obszarach-do innych celów, lecz z oględnością.

(332) (7) Wzbronione jest stosowanie fał wszelkiego typu w zakresie 485 - 515 kc/s (620 - 583 m) poza falą 500 kc/s (600 m).

(333) (8) Wzbronione jest stosowanie wszelkich fal w zakresie 140 - 146 kc/s (2143 - 2055 m) poza falą 143 kc/s (2100 m).

(334) (9) Stacje nadbrzeżne i okrętowe, pracujące w przepisowym zakresie 365 - 515 kc/s (822-583 m), powinny oprócz fali 500 kc/s (600 m) być w stanie pracować jeszcze co najmniej na jednej fali. Dodatkowa fala, podana w wykazie tłustym drukiem, jest normalną falą roboczą stacji. Tak wybrane dodatkowe lale stacyj nadbrzeżnych mogą być bądź te same, na których \pracują stacje okrętowe, bądź odmienne. W każdym bądź razie fale robocze stacyj nadbrzeżnych winny być tak wybrane, aby nie zakłócały pracy sąsiednich stacyj.

(335) (10) Oprócz fali normalnej, podanej tłustym drukiem w wykazie stacyj, stacje lądowe i okrętowe mogą posługiwać się w przepisowym zakresie falami dodatkowemi, które podaje się w wykazie drukiem zwykłym. Jednakże zakres częstotliwości 365 - 385 kc/s (822 - 779 m) jest zastrzeżony dla służby radjogoniometrycznej; fal z tego zakresu można używać w służbie ruchomej do korespondencji radiotelegraficznej tylko pod warunkiem, podanym w artykule 7.

(336) (11) a) Gdy wywołanie nastąpiło na ogólnej fali wywoławczej 500 kc/s (600 m) [patrz § 1 (2) 1, to odpowiedź następuje na tej samej fali.

(337) b) Stacje lotnicze i lotniskowe, pracujące w zakresie 315 do 365 kc/s (952 do 822 m), odpowiadają na wywołanie na fali 333 kc/s (900 m), która jest ich falą wywoławczą.

(338) c) Gdy wywołuje się na międzynarodowej fali wywoławczej 143 kc/s (2.100 m) [- patrz § 1 (4)], to odpowiadają:

stacja ruchoma - na fali 143 kc/s (2100 m);

stacja nadbrzeżna - na swojej normalnej fali roboczej.

(339) § 2. (1) Celem zwiększenia bezpieczeństwa życia ludzkiego na morzu (statki żeglugi wodnej) i ponad morzem (statki powietrzne) wszystkie stacje ruchomej służby morskiej, które normalnie nasłuchują w przepisowym zakresie 365 - 515 kc/s (822 - 583 m) winny w godzinach służbowych starać się zapewnić skuteczny nasłuch na fali używanej w niebezpieczeństwie [500 kc/s (600 m)] dwa razy na godzinę, każdorazowo w ciągu trzech minut, poczynając od 14-ej i 45-ej minuty w każdej z tych godzin według średniego czasu Greenwich.

______

*) Obszary o wzmożonym ruchu korespondencji podaje wykaz stacyj nadbrzeżnych i obszary te są określone zasięgiem stacyj nadbrzeżnych, oznaczonych jako nieprzyjmujące korespondencji na fali 500 kc/s (600 m) (patrz załącznik 6).

(340) (2) We wskazanych wyżej okresach czasu obowiązują następujące przepisy, nie dotyczące jednak nadawań przewidzianych w artykule 22 (§§ 22 do 28):

(341) A. W zakresie 460 - 550 kc/s (652 - 545 m) należy zaprzestać wydawania.

(342) B. Poza tym zakresem:

a) wzbronione jest nadawanie na falach typu B;

b) stacje służby ruchomej mogą wydawać swą normalną korespondencję bez przerwy; stacje służby ruchomej morskiej mogą odbierać tę korespondencję, jednakże pod warunkiem, że przedewszystkiem zapewnią nasłuch na fali używanej w niebezpieczeństwie, jak to jest przewidziane w ustępie (1) niniejszego paragrafu.

(343) § 3. Wywoływanie w przepisowych zakresach 365 - 515 kc/s (822 - 583 m) i 315 - 365 kc/s (952 - 822) normalnie odbywa się na międzynarodowych falach wywoławczych [§ 1, (2) i (3) powyżej], stacje przeto służby ruchomej, otwarte dla korespondencji publicznej i stosujące do pracy falę z tych zakresów, winny podczas swych godzin służbowych nasłuchiwać na fali wywoławczej swej służby. Stacje powyższe, stosując się we wszystkiem do postanowień artykułu 19 § 2 (1) i (2) i § 4, D, są zwolnione od tego nasłuchu tylko wtedy, gdy zajęte są wymianą na innych falach.

(344) § 4. W eksploatacji stacyj służby ruchomej, przy stosowaniu fal typu A 1, z zakresu 100 - 160 kc/s (3.000 - 1.875 m), należy stosować następujące zasady:

(345) A. a) Wszystkie stacje nadbrzeżne, posiadające możność komunikacji na jednej z tych fal, winny nasłuchiwać na fali 143 kc/s (2.100 m), o ile inaczej nie podano w wykazie stacyj.

(346) b) Stacja nadbrzeżna wydaje całą swą korespondencję na fali lub na falach, które specjalnie zostały jej przydzielone.

(347) c) Stacja nadbrzeżna, której zostały przydzielone jedna lub kilka fal z zakresu 125 - 150 kc/s (2400 - 2000 m), posiada do tej lub do tych fal prawo pierwszeństwa.

(348) d) Każda inna stacja służby ruchomej, wydająca korespondencję publiczną na tej lub na tych falach i powodująca przez to zakłócenia w pracy wspomnianej stacji nadbrzeżnej, winna zaprzestać pracy na żądanie tej stacji.

(349) B. a) Stacja ruchoma, chcąc nawiązać łączność na jednej z tych fal z inną stacją służby ruchomej, winna użyć w tym celu fali 143 kc/s (2.100 m), jeżeli inaczej nie jest podane w wykazie stacyj.

(350) b) Fala ta, wyznaczona jako międzynarodowa fala wywoławcza, winna być używana na Atlantyku Północnym wyłącznie:

1° do wywoływań poszczególnych stacyj i odpowiedzi na te wywoływania;

2° do wydawania sygnałów poprzedzających wymianę korespondencji.

(351) C. Stacja ruchoma, po nawiązaniu korespondencji z inną stacją służby ruchomej na powszechnej fali wywoławczej 143 kc/s (2100 m), winna w miarę możności wydawać swą korespondencję na jakiejkolwiek innej fali z przepisowego zakresu z warunkiem nieprzeszkadzania innej stacji w rozpoczętej pracy.

(352) D. Zasadniczo każda stacja ruchoma, przystosowana do pracy na falach typu A 1 z zakresu 100 - 160 kc/s (3.000 - 1.875 m), o ile nie jest zajęta wymianą korespondencji na innej fali, winna, celem umożliwienia innym stacjom służby ruchomej nawiązania z nią łączności, nasłuchiwać na fali 143 kc/s (2.100 m) w ciągu 5 minut, począwszy od 35-tej minuty każdej godziny, według średniego - czasu Greenwich, podczas godzin służbowych, obowiązujących stacje danej kategorji.

(353) E. a) Stacje lądowe winny w miarę możności uskuteczniać wywoływanie w formie "zgłoszeń korespondencji"; w tych przypadkach stacje wydają zgłoszenia korespondencji w określonych godzinach, ogłoszonych w wykazie stacyj, na fali lub falach, które są im przydzielone z zakresu 100 - 160 kc/s (3.000 - 1.875 m), z wyjątkiem fali 143 kc/s (2.100 m).

(354) b) Jednakże stacje lądowe, poza godzinami ustalonemi dla wydawania zgłoszeń korespondencji, mogą wywoływać oddzielnie poszczególne stacje ruchome o każdej porze, zależnie od okoliczności i pracy, jaką mają wykonać,

(355) c) Do wywoływania poszczególnych stacyj można stosować falę 143 kc/s (2.100 m), w szczególności należy jej do tego celu używać w okresach czasu przewidzianych w § 4, D.

(356) § 5. Komunikacja radjowa stacyj lotniskowych i lotniczych odbywa się zasadniczo w sposób następujący:

(357) 1. Na stacjach lotniczych:

a) gdy statek powietrzny nie posiada radjotelegrafisty, wywoływanie i praca odbywa się przy pomocy radjotelefonji,

b) gdy statek powietrzny posiada radjotelegrafistę, praca odbywa się przy pomocy radjo telegrafji na falach niegasnących, a mianowicie:

Wywoływanie: na falach typu A 2.

Praca: na falach typu A 1 (praca falami A 2 jest dozwolona tylko na falach krótkich).

(358) 2. Na stacjach lotniskowych:

a) gdy stacja ma nawiązać łączność ze statkiem, który nie posiada radiotelegrafisty, wywoływanie i praca odbywa się przy pomocy radjotelefonji,

b) gdy stacja ma nawiązać łączność ze statkiem, posiadającym radiotelegrafistę - przy pomocy radjotelegrafji, a mianowicie:

Wywoływanie i praca na falach typu A 1.

Fale typu A 2 są dopuszczone dla wywoływania i pracy na falach krótkich.

Artykuł  20.

Zakłócenia.

(359) § 1. (1) Wymiana zbytecznych sygnałów lub korespondencji jest wzbroniona wszystkim stacjom.

(360) (2) Próby i doświadczenia są dopuszczone, o ile nie ucierpi na tem w niczem służba innych stacyj. Co się tyczy innych stacyj niż ruchome, to każdy Zarząd, zanim wyrazi zgodę na zamierzone próby i doświadczenia, winien się upewnić, czy nie wywołają one zakłóceń w służbie innych stacyj.

(361) § 2. Zaleca się wydawać korespondencję publiczną raczej na falach typu A 1 niż na falach typu A 2 i raczej na falach typu A 2 niż na falach typu B.

(362) § 3. Wymianę korespondencji na stacjach służby ruchomej należy prowadzić z jak najmniejszą energją promieniowaną, jaka jest konieczna dla utrzymania dobrego połączenia.

(363) § 4. Z wyjątkiem wypadków niebezpieczeństwa, wymiana korespondencji między stacjami pokładowemi nie powinna zakłócać pracy stacyj lądowych. O ile to zakłócenie nastąpi, stacje pokładowe, które je spowodowały, winny przerwać swoje wydawanie lub zmienić falę na pierwsze żądanie zainteresowanej stacji lądowej.

(364) § 5. Znaki do prób i do strojenia winny być tak dobrane, aby zupełnie różniły się od wszelkich znaków, skrótów i t. p. posiadających znaczenie specjalne, określone przez Regulamin lub międzynarodowy kod sygnałów.

(365) § 6. (1) O ile istnieje prawdopodobieństwo zakłócenia pracy sąsiadującej stacji lądowej, należy poprzednio uzyskać zgodę tej stacji na uskutecznienie nadawań próbnych lub strojenia.

(366) (2) Każda stacja podczas nadawania próbnego, strojenia lub doświadczeń winna wydawać w częstych odstępach czasu swój znak wywoławczy lub w razie potrzeby swą nazwę.

(367) § 7. Zarząd lub przedsiębiorstwo, zgłaszające zażalenie w sprawie zakłóceń, dla poparcia i uzasadnienia go winny:

a) podać dane charakterystyczne stwierdzonego zakłócenia (częstotliwość, zmiany w strojeniu, znak wywoławczy stacji powodującej zakłócenia i t. p.);

b) stwierdzić, że stacja doznająca zakłóceń używała właściwie częstotliwości jej przydzielonej;

c) zaznaczyć, że stacja która wnosi zażalenie, używa normalnie urządzeń odbiorczych równorzędnych z najnowszym typem, stosowanym w bieżącej eksploatacji danej kategorji służby.

(368) § 8. Zarządy przędsięwezmą, zgodnie ze swojem prawodawstwem wewnętrznem. wszelkie środki, które uznają za stosowne, aby aparaty elektryczne, mogące powodować zakłócenia w uprawnionej służbie radiokomunikacyjnej, były używane w sposób pozwalający na uniknięcie tych zakłóceń.

Artykuł  21.

Urządzenia bezpieczeństwa.

(369) § 1. Konwencja o bezpieczeństwie życia ludzkiego na morzu określa, jakie statki winny być zaopatrzone w urządzenia bezpieczeństwa i ustala warunki, jakim mają odpowiadać urządzenia tego rodzaju.

(370) § 2. Przy używaniu tych urządzeń należy przestrzegać wszystkich przepisów niniejszego Regulaminu.

Artykuł  22.

Sygnał i korespondencja w niebezpieczeństwie, sygnały baczności, naglące i ostrzegawcze.

A.

Ogólne.

(371) § 1. Żadne z postanowień niniejszego Regulaminu nie może stać na przeszkodzie w użyciu przez stację ruchomą, będącą w niebezpieczeństwie, wszelkich środków, jakiemi dysponuje, aby zwrócić na siebie uwagę, zawiadomić o położeniu i uzyskać pomoc.

(372) § 2. (1) Szybkość wydawania telegraficznego w wypadkach niebezpieczeństwa, w wypadkach nagłych lub dla ostrzeżeń nie powinna w zasadzie przekraczać 16 wyrazów na minutę.

(373) (2) Szybkość wydawania sygnału baczności podaje § 21 (1).

B.

Fale stosowane w wypadkach niebezpieczeństwa.

(374) § 3. (1) Statki żeglugi morskiej. W wypadku niebezpieczeństwa stosuje się międzynarodową falę niebezpieczeństwa t. j. 500 kc/s (600 m) (patrz art. 19); falę tę wskazane jest stosować typu A 2 lub B. Statki, które nie mogą nadawać na międzynarodowej fali niebezpieczeństwa, stosują swą normalną falę wywoławczą.

(375) (2) Statki żeglugi powietrznej. Każdy statek w niebezpieczeństwie winien wydawać wezwanie pomocy na fali nasłuchowej stacyj stałych lub ruchomych, mogących mu udzielić pomocy: 500 kc/s (600 m) dla stacyj służby morskiej, 333 kc/s (900 m) dla stacyj służby lotniczej [z wyjątkami wskazanemi w artykule 9 § 10 (2) ]. Fale do tego celu stosowane winny być typu A 2 lub A 3.

C.

Sygnał niebezpieczeństwa.

(376) § 4. (1) W radjotelegrafji sygnał niebezpieczeństwa składa się z serji znaków. . . - - - . . .; radjotelefonji sygnał niebezpieczeństwa polega na wymawianiu dźwięku "mejdej" (odpowiadającemu brzmieniu francuskiego wyrażenia "m'aider").

(377) (2) Wspomniane sygnały niebezpieczeństwa zawiadamiają, że statkowi żeglugi morskiej lub powietrznej lub też innemu środkowi przewozowemu, którego stacja nadaje sygnał niebezpieczeństwa, grozi poważne i bliskie niebezpieczeństwo i że prosi on o natychmiastową pomoc.

D.

Wezwanie w niebezpieczeństwie.

(378) § 5. (1) O ile wezwanie w niebezpieczeństwie wydaje się radjotelegraficznie na fali 500 kc/s (600 m), to w zasadzie poprzedza się je sygnałem baczności, określonym w § 21 (1).

(379) (2) Jeśli okoliczności na to pozwalają, wydanie wezwania od chwili zakończenia sygnału baczności dzieli przerwa dwuminutowa.

(330) (3) Wezwanie w niebezpieczeństwie zawiera: sygnał niebezpieczeństwa, wydany trzy razy, wyraz DE, i znak wywoławczy stacji ruchomej, będącej w niebezpieczeństwie, trzykrotnie powtórzony.

(381) (4) Wezwaniu temu przysługuje bezwzględne pierwszeństwo przed wszelką inną korespondencją. Wszystkie stacje, które je usłyszą, winny natychmiast przerwać wszelką pracę nadawczą, która mogłaby przeszkadzać korespondencji w niebezpieczeństwie i rozpocząć nasłuch na fali użytej do wezwania w niebezpieczeństwie. Nie należy kierować tego wezwania do określonej stacji, ani potwierdzać jego odbioru.

E.

Zawiadomienie o niebezpieczeństwie.

(382) § 6. (1) Po sygnale niebezpieczeństwa winno następować możliwie jak najrychlej zawiadomienie o niebezpieczeństwie. Zawiadomienie to składa się z wezwania w niebezpieczeństwie, uzupełnionego nazwą statku żeglugi morskiej lub statku powietrznego, lub też innego środka przewozowego, będącego w niebezpieczeństwie oraz wskazówek, dotyczących położenia geograficznego, rodzaju niebezpieczeństwa i rodzaju żądanej pomocy i ewentualnie wszelkiemi innemi wiadomościami, które mogłyby ułatwić tę pomoc.

(383) (2) Gdy po wydaniu zawiadomienia o swem niebezpieczeństwie statek powietrzny nie może podać swego położenia, winien próbować wydawać swój znak wywoławczy tak długo, aby stacje radijogoniometryczne mogły określić jego położenie.

(384) § 7. (1) Zasadniczo statek żeglugi morskiej lub statek powietrzny, będący nad morzem, określa swoje położenie zapomocą długości i szerokości (Greenwich), podając w cyfrach stopnie i minuty, obok których dodaje wyrazy NORTH lub SOUTH, EAST lub WEST; stopnie od minut oddziela się kropką. Może być ewentualnie podany dokładny kierunek i odległość w milach morskich względem znanego punktu geograficznego.

(385) (2) Zasadniczo statek powietrzny w czasie przelotu nad lądem oznacza swoje położenie przez nazwę najbliższej miejscowości i odległość od niej, podając odpowiednio do wypadku wyrazy NORTH, SOUTH, EAST lub WEST lub ewentualnie wyrazy, oznaczające kierunki pośrednie.

(386) § 8. Wezwanie i zawiadomienie o niebezpieczeństwie wydaje się tylko na zlecenie dowódcy lub osoby odpowiedzialnej za statek żeglugi morskiej, statek powietrzny lub inny środek przewozowy, posiadający stację ruchomą.

(387) § 9. (1) Zawiadomienie o niebezpieczeństwie należy powtarzać z przerwami dotąd, aż nadejdzie odpowiedź, wydając go możliwie w okresach ciszy, przewidzianych w artykule 19 § 2.

(388) (2) Jeżeli zachodzi tego potrzeba, sygnał baczności też można powtarzać.

(389) (3) Przerwy winny być dostatecznie długie, aby stacje, przygotowujące się do odpowiedzi na wezwanie, miały czas uruchomić swe aparaty nadawcze.

(390) (4) W wypadku, gdyby stacja pokładowa, będąca w niebezpieczeństwie, nie otrzymała odpowiedzi na zawiadomienie o niebezpieczeństwie wydane na fali 500 kc/s (600 m), może powtórzyć to zawiadomienie na wszelkiej dostępnej jej fali, którąby mogła zwrócić na siebie uwagę.

(391) § 10. Zawiadomienie o niebezpieczeństwie może wydać również stacja ruchoma, której wiadomo, że inna stacja ruchoma znajduje się w niebezpieczeństwie, a to w następujących przypadkach:

(392) a) gdy stacja, będąca w niebezpieczeństwie, sama nie jest w stanie go wydać;

(393) b) gdy dowódca (lub jego zastępca) statku żeglugi wodnej lub powietrznej, albo też innego środka przewozowego, na którego pokładzie znajduje się stacja, która odebrała zawiadomienie o niebezpieczeństwie, uzna obcą pomoc za konieczną.

(394) § 11. (1) Stacje, które odebrały zawiadomienie o niebezpieczeństwie od stacji ruchomej, znajdującej się niewątpliwie w ich pobliżu, winny niezwłocznie potwierdzić odbiór (patrz §§ 18 i 19 poniżej), bacząc, aby nie przeszkodzić innym stacjom w wydaniu potwierdzenia odbioru tego zawiadomienia.

(395) (2) Stacje, które odebrały zawiadomienie o niebezpieczeństwie od stacji ruchomej, z całą pewnością nie znajdującej się w ich pobliżu, winny potwierdzić odbiór dopiero po upływie pewnego czasu, aby umożliwić wysłanie stacjom znajdującym się bliżej zagrożonej stacji ruchomej bez przeszkód odpowiedzi i potwierdzenia odbioru.

F.

Korespondencja w niebezpieczeństwie.

(396) § 12. Korespondencja w niebezpieczeństwie obejmuje całkowitą wymianę wiadomości, dotyczących udzielenia natychmiastowej pomocy stacji ruchomej, znajdującej się w niebezpieczeństwie.

(397) § 13. Wszelkie radjotelegramy w korespondencji dotyczącej niebezpieczeństwa winny zawierać sygnał niebezpieczeństwa na początku nagłówka.

(398) § 14. Wymianą korespondencji dotyczącej niebezpieczeństwa kieruje stacja ruchoma, będąca w niebezpieczeństwie lub stacja ruchoma, która zgodnie z postanowieniami § 10 litera A wydała wezwanie w niebezpieczeństwie. Stacje te mogą odstąpić innej stacji, kierownictwo wymiany korespondencji dotyczącej niebezpieczeństwa.

(399) § 15. (1) Każda stacja służby ruchomej, znajdująca się w pobliżu statku żeglugi morskiej, statku powietrznego lub innego środka przewozowego, będącego w niebezpieczeństwie, może o ile uważa to za konieczne, nakazać milczenie bądź to wszystkim stacjom służby ruchomej w tej strefie, bądź też stacji, która przeszkadza korespondencji w niebezpieczeństwie. W obu wypadkach używa ona przepisowego skrótu (QRT) uzupełnionego wyrazem DETRESSE i odpowiednio do wypadku skierowuje to zlecenie "do wszystkich" lub też do jednej stacji.

(400) (2) Gdy stacja będąca w niebezpieczeństwie chce nakazać milczenie, wydaje to zlecenie w formie podanej, zastępując w niem wyraz DETRESSE sygnałem niebezpieczeństwa . . . - - - . . .

(401) § 16. (1) Każda stacja, która usłyszy wezwanie w niebezpieczeństwie, winna się zastosować do postanowień § 5, (4).

(402) (2) Każda stacja służby ruchomej, posiadająca wiadomość o korespondencji w niebezpieczeństwie, winna śledzić jej przebieg, chociażby w niej nie uczestniczyła.

(403) (3) Podczas całego czasu trwania wymiany korespondencji, dotyczącej niebezpieczeństwa, wzbrania się wszystkim stacjom, które wiedzą o tej korespondencji, a które w niej nie uczestniczą:

(404) a) używać fali niebezpieczeństwa [500 kc/s (600 m)] lub fali, na której odbywa

się korespondencja w niebezpieczeństwie,

(405) b) używać fal typu B.

(406) (4) Stacje służby ruchomej, które, posiadając wiadomość o korespondencji w niebezpieczeństwie i śledząc przez cały czas jej przebieg, zdolne są do podjęcia swej normalnej służby, mogą pełnić ją, o ile wymiana korespondencji w niebezpieczeństwie jest już na dobre zapewniona, jednak pod następującemi warunkami:

(407) a) używanie fal oznaczonych w (3) jest wzbronione;

(408) b) użycie fal typu A 1 z wyjątkiem tych, które mogą przeszkadzać

korespondencji w niebezpieczeństwie jest dozwolone;

(409) c) używanie fal typu A 2 lub A 3 zezwala się tylko w tym zakresie lub w tych

zakresach, które są stosowane w służbie ruchomej, lecz nie zawierają częstotliwości, używanej w korespondencji o niebezpieczeństwie [zakres fal, w którym znajduje się fala 500 kc/s (600 m) liczy się od 385 do 550 kc/s (779 do 545 m)].

(410) § 17. Gdy zachowywanie milczenia nie jest już konieczne lub gdy ukończono wymianę korespondencji w niebezpieczeństwie, stacja, która kierowała wymianą, wydaje na fali niebezpieczeństwa lub na fali, która była użyta do wymiany korespondencji w niebezpieczeństwie, zawiadomienie adresowane "do wszystkich" o tem, że wymianę korespondencji skończono. Zawiadomienie to ma mieć formę następującą:

wezwanie do wszystkich CQ (trzy razy),

wyraz DE,

znak wywoławczy stacji wydającej zawiadomienie,

sygnał niebezpieczeństwa,

godzina nadania zawiadomienia,

nazwa i znak wywoławczy stacji, która była w niebezpieczeństwie.

wyrazy "trafie détresse terminé" (korespondencja dotycząca niebezpieczeństwa ukończona).

G.

Potwierdzenie odbioru zawiadomienia o niebezpieczeństwie.

(411) § 18. Potwierdzenie odbioru zawiadomienia o niebezpieczeństwie wydaje się w następujący sposób:

znak wywoławczy stacji ruchomej będącej w niebezpieczeństwie (trzy razy),

wyraz DE,

znak wywoławczy stacji potwierdzającej odbiór (trzy razy),

grupa RRR,

sygnał niebezpieczeństwa.

(412) § 19. (1) Każda stacja ruchoma potwierdzająca odbiór zawiadomienia o niebezpieczeństwie, winna na zlecenie dowódcy lub jego zastępcy, możliwie jak najrychlej podać następujące wskazówki w porządku wskazanym poniżej:

swoją nazwę,

położenie geograficzne w sposób wskazany w § 7

szybkość maksymalną, z jaką zbliża się w kierunku statku żeglugi morskiej, statku powietrznego, lub innego środka przewozowego będącego w niebezpieczeństwie.

(413) (2) Przed wydaniem tego potwierdzenia stacja winna się upewnić, czy nie przeszkodzi pracy innych stacyj będących w miejscu dogodniejszem pod względem udzielenia natychmiastowej pomocy stacji będącej w niebezpieczeństwie.

H.

Powtórzenie wezwania lub zawiadomienia o niebezpieczeństwie.

(414) § 20. (1) Każda stacja służby ruchomej, która nie jest w stanie udzielić pomocy, a słyszała wezwanie w niebezpieczeństwie, na które nie dano natychmiastowego potwierdzenia odbioru, winna przedsięwziąć wszelkie niezbędne środki celem zwrócenia uwagi innych stacyj służby ruchomej, które są w stanie tej pomocy udzielić.

(415) (2) W tym celu za zezwoleniem władzy, odpowiedzialnej za stację, wezwanie w niebezpieczeństwie i zawiadomienie o niebezpieczeństwie mogą być powtórzone; powtórzyć je należy pełną mocą na fali niebezpieczeństwa lub na jednej z fal, których można użyć w wypadku niebezpieczeństwa (§ 3 niniejszego artykułu); jednocześnie należy przedsięwziąć wszelkie kroki, celem zawiadomienia władz, które mogłyby okazać użyteczną pomoc.

(416) (3) Stacja, która powtarza wezwanie w niebezpieczeństwie lub zawiadomienie o niebezpieczeństwie, uzupełnia je wyrazem DE i swoim władnym, wydanym trzykrotnie, znakiem wywoławczym.

I.

Samoczynny sygnał baczności.

(417) § 21. (1) Sygnał baczności składa się z serji dwunastu kresek, wydanych w ciągu jednej minuty, przyczem wydanie kreski trwa cztery sekundy, a przerwy między następującemi po sobie kreskami trwają jedną sekundę. Sygnał ten można wydawać ręcznie lub też zapomocą samoczynnego przyrządu.

(418) (2) Ten specjalny sygnał ma jedynie na celu uruchomienie samoczynnych aparatów alarmowych. Należy go używać wyłącznie dla zapowiedzenia wezwania w niebezpieczeństwie, zawiadomienia o niebezpieczeństwie lub też pilnego ostrzeżenia o cyklonach; w tym ostatnim celu sygnał baczności mogą wydawać tylko stacje nadbrzeżne należycie upoważnione przez rządy.

(419) (3) Użycie sygnału baczności w wypadku niebezpieczeństwa podaje § 5, (1); natomiast pilne ostrzeżenie o cyklonach należy wydawać dopiero po dwóch minutach od zakończenia sygnału baczności.

(420) (4) Aparaty samoczynne przeznaczone do odbioru sygnału baczności winny odpowiadać następującym warunkom:

1° reagować na sygnał baczności nawet podczas pracy wielu stacyj, jak również podczas zaburzeń atmosferycznych;

2º nie działać na skutek wyładowań atmosferycznych lub silnych sygnałów, innych niż sygnał niebezpieczeństwa;

3° posiadać czułość, jaką miałby odbiornik detektorowy, załączony do tej samej anteny;

4° sygnalizować, gdy przestają działać normalnie.

(421) (5) Przed zatwierdzeniem samoczynnego odbiornika alarmowego do użytku statków, Zarządy, którym te statki podlegają, winny się upewnić w drodze praktycznych prób, przeprowadzonych w odpowiednich warunkach zakłóceń, czy dany aparat odpowiada przepisom niniejszego Regulaminu.

(422) (6) Ustalenie typu sygnału alarmowego, wymienionego pod (1) nie wyklucza użycia przez Zarząd aparatu samoczynnego, który odpowiadałby wyżej ustalonym warunkom, a który byłby uruchamiany sygnałem niebezpieczeństwa . . . - - - . . .

J.

Sygnał naglący.

(423) § 22. (1) W radjotelegrafji sygnał naglący składa się z trzykrotnie powtórzone) grupy XXX, wydawanej z należytem oddzieleniem poszczególnych liter każdej grupy i samych grup między sobą; wydaje się go przed wywoływaniem.

(424) (2) W radjotelefonji sygnał naglący składa się z trzykrotnie powtórzonego wyrażenia PAN (odpowiadającego francuskiej wymowie wyrazu "panne"); wydaje się go przed wywoływaniem¹).

(425) (3) Sygnał naglący oznacza, że stacja wywołująca ma do wydania bardzo pilną wiadomość, dotyczącą bezpieczeństwa statku, statku powietrznego lub innego środka przewozowego, lub też jakiejkolwiek osoby będącej na pokładzie lub widocznej z pokładu.

(426) (4) W szczególności statek powietrzny, wysyłając wiadomość, że znajduje się w trudnem położeniu i że zmuszony jest lądować (lub wodować), lecz nie potrzebuje natychmiastowej pomocy, poprzedza swoją wiadomość znakiem naglącym.

(427) (5) Gdy statek powietrzny po sygnale naglącym nie wydaje telegramu, oznacza to, że statek powietrzny jest zmuszony do lądowania (lub do wodowania) i nie może wysłać telegramu, lecz nie potrzebuje natychmiastowej pomocy.

(428) (6) Sygnał naglący ma pierwszeństwo przed wszelką inną wymianą, z wyjątkiem dotyczącej niebezpieczeństwa, a wszystkie stacje ruchome i lądowe, które go usłyszą, winny baczyć, aby nie zakłócić wydawania korespondencji, która następuje po sygnale naglącym.

(429) (7) Zasadniczo stacja ruchoma, używająca sygnału naglącego, winna go kierować pod adresem określonej stacji.

(430) § 23. W przypadku użycia sygnału naglącego, korespondencja, która następuje po tym sygnale, winna być zasadniczo zredagowana w języku jawnym, z wyjątkiem telegramów lekarskich, wymienianych między statkami lub między statkiem a stacją nadbrzeżną.

(431) § 24. (1) Stacje ruchome, które usłyszały sygnał naglący, winny nasłuchiwać przynajmniej w ciągu 3 minut, poczem, o ile nie usłyszą żadnej wiadomości naglącej, mogą dalej pełnić swą zwykłą służbę.

(432) (2) Jednakże, o ile stacje lądowe i okrętowe prowadzą korespondencję na falach innych niż użyto do wydawania sygnału naglącego i następującego po nim wywoływania, mogą nie przerywać swej zwykłej pracy.

(433) § 25. (1) Sygnał naglący może być wydawany tylko z upoważnienia dowódcy lub osoby odpowiedzialnej za statek żeglugi morskiej, statek powietrzny lub inny środek przewozowy, posiadający stację ruchomą.

(434) (2) Stacja nadbrzeżna może wysyłać sygnał naglący tylko z upoważnienia odpowiedzialnej władzy.

______

¹⁾ Służba lotnicza używa obecnie również sygnału PAN jako radiotelegraficznego sygnału naglącego; w tym przypadku trzy te litery winny być należycie oddzielone od siebie, aby znaki liter AN nie zlewały się w znak P.

K.

Sygnał bezpieczeństwa.

(435) § 26. (1) W radiotelegrafji sygnał bezpieczeństwa składa się z trzykrotnie powtórzonej grupy TTT, wydanej z należytem oddzieleniem liter każdej grupy i grup między sobą. Po tych znakach następuje wyraz DE i trzy razy znak wywoławczy stacji wydającej. Sygnał ten oznacza, że stacja wyda zawiadomienie, dotyczące bezpieczeństwa żeglugi lub ważne ostrzeżenie meteorologiczne.

(436) (2) W radjotelefonji używa się jako sygnału bezpieczeństwa wyrazu SEKURITE z przyciskiem na ostatniej zgłosce (odpowiadającego francuskiej wymowie słowa "sécurité"), powtórzonego trzy razy,

(437) § 27. Sygnał bezpieczeństwa i zawiadomienie, które po niem następuje, wydaje się na fali niebezpieczeństwa lub jednej z fal, które mogą być ewentualnie użyte w wypadku niebezpieczeństwa (patrz § 3 niniejszego artykułu).

(438) § 28. (1) W służbie ruchomej morskiej poza korespondencją, której wydawanie odbywa się w godzinach ustalonych, sygnał bezpieczeństwa winien być wydawany pod koniec pierwszego wypadającego okresu ciszy (art. 19 § 2), a zawiadomienie wydaje się natychmiast po okresie ciszy. W przypadku przewidzianym w artykule 30, A § 4, (3) i § 5, (1), B, § 7, sygnał bezpieczeństwa i następujące po nim zawiadomienie winny być wydane możliwie bez zwłoki, lecz należy je powtórzyć, jak to już zaznaczono, w pierwszym przypadającym okresie ciszy.

(439) (2) Wszystkie stacje, które usłyszą sygnał bezpieczeństwa, winny pozostać przy nasłuchu na fali, na której wydano sygnał bezpieczeństwa, aż do czasu ukończenia wydawania zapowiedzianego tym sygnałem telegramu; pozatem winny one przestrzegać ciszy, na każdej fali, która mogłaby zakłócić wydawanie wspomnianego telegramu.

(440) (3) Wyłożone zasady stosują się również do służby lotniczej, o ile nie są sprzeczne z układami regjonalnemi, zapewniającemi żegludze powietrznej co najmniej taką samą ochronę.

Artykuł  23.

Godziny służbowe stacyj służby ruchomej.

(441) § 1. Aby umożliwić stosowanie zasad wskazanych poniżej co do godzin nasłuchów, wszystkie stacje służby ruchomej winny posiadać dokładny zegar i otrzymać odpowiednie zarządzenie co do należytego regulowania go według średniego czasu Greenwich.

A.

Stacje lądowe.

(442) § 2. (1) Stacje lądowe pełnią służbę w miarę możności bez przerwy (dniem i nocą). Jednakże czas pełnienia służby niektórych stacyj lądowych może być ograniczony. Każdy Zarząd lub przedsiębiorstwo prywatne, należycie do tego upoważnione, wyznacza godziny służbowe podległych mu stacyj lądowych.

(443) (2) Stacje lądowe, których czas pełnienia służby jest ograniczony, nie mogą kończyć prac przed:

1° całkowitem ukończeniem czynności pełnionych wskutek wezwania w niebezpieczeństwie;

2° odpracowaniem wszystkich radjotelegramów, pochodzących ze stacyj ruchomych lub przeznaczonych do stacyj ruchomych, które znajdują się w ich zasięgu i zgłosiły swą obecność przed faktycznem zakończeniem pracy.

(444) (3) Służba stacyj lotniskowych trwa nieprzerwanie w ciągu, całego czasu trwania lotu na odcinku lub na odcinkach dróg lotniczych, które dana stacja obsługuje,

B.

Stacje okrętowe.

(445) § 3. (1) Pod względem międzynarodowej służby korespondencji publicznej stacje okrętowe dzielą się, zależnie od wewnętrznych przepisów zarządów, którym te stacje podlegają, na trzy kategorje:

(446) stacje pierwszej kategorji: stacje te pełnią służbę bez przerwy;

(447) stacje drugiej kategorji: stacje te pełnią służbę ograniczoną co do czasu trwania, jak to wskazano w ustępie (2) poniżej;

(448) stacje trzeciej kategorji: stacje, których czas trwania służby jest bardziej ograniczony niż stacyj drugiej kategorji, lub dla których niniejszy Regulamin nie ustala czasu trwania służby.

(449) (2) a) Stacje okrętowe zaliczone do drugiej kategorji winny pełnić służbę przynajmniej podczas godzin, które im wyznacza załącznik 8. Czas trwania służby należy podać w upoważnieniu.

(450) b) W przypadkach krótkich podróży pełnią one służbę w godzinach ustalonych przez Zarząd, któremu podlegają.

(451) (3) Godziny służbowe stacyj okrętowych trzeciej kategorji w razie potrzeby mogą być wymienione w wykazie stacyj.

(452) (4) Jeżeli dana stacja nadbrzeżna posiada w danej chwili korespondencję do stacji okrętowej trzeciej kategorji, nie mającej ustalonych godzin nasłuchu, a znajdującej się przypuszczalnie w zasięgu stacji nadbrzeżnej, wywoływanie tej stacji okrętowej winno się odbywać w zasadzie podczas pierwszej połowy 1-go i 3-go okresu nasłuchów stacyj okrętowych drugiej kategorji, pełniących służbę w ciągu ośmiu godzin, zgodnie z postanowieniami załącznika 8.

(453) § 4. (1) Postanowienia § 2 ustępu (2) niniejszego artykułu odnoszą się również do stacyj okrętowych w całej swej rozciągłości odnośnie do służby w wypadkach niebezpieczeństwa, postanowienia zaś pod 2° wspomnianego ustępu winny być przestrzegane w miarę możności i zgodnie z jego duchem.

(454) (2) Do każdego z Rządów, zawierających niniejszą urnową, należy zabezpieczenie sprawności służby na stacjach okrętowych własnej przynależności państwowej przez ustanowienie, zgodnie ze swem prawodawstwem w tym zakresie, wymagań co do liczby operatorów radjowych niezbędnych dla tych stacyj.

C.

Stacje lotnicze.

(455) § 5. Pod względem międzynarodowej służby korespondencji publicznej stacje lotnicze dzielą się, zależnie od wewnętrznych przepisów Zarządów, którym podlegają, na 2 kategorje:

(456) stacje pierwszej kategorji: stacje pełniące służbę bez przerwy;

(457) stacje drugiej kategorji: dla których niniejszy Regulamin nie ustala, czasu służby.

D.

Postanowienia wspólne.

(458) § 6. (1) Stacja ruchoma, nie mająca ustalonych godzin służby, winna uprzedzić stację lądową, z którą nawiązała łączność, o godzinach ukończenia i ponownego podjęcia służby.

(459) (2) a) Każda stacja ruchoma, mająca ukończyć służbę z powodu zawinięcia do portu, winna o tem uprzedzić najbliższą stację lądową, a jeżeli to może być użyteczne, i inne stacje lądowe, z któremi normalnie koresponduje. Służba może być zakończona dopiero po załatwieniu korespondencji, którą stacja ma w danej chwili.

(460) b) Bezpośrednio przed wyjazdem z portu stacja winna zawiadomić wyżej wspomniane stacje o ponownem podjęciu służby.

E.

Minimalna liczba i klasa operatorów.

(461) § 7. Ze względu na wymagania międzynarodowej służby korespondencji publicznej, w skład obsługi stacyj ruchomych winni wchodzić co najmniej:

(462) 1° na stacjach okrętowych pierwszej kategorji: jeden operator posiadający świadectwo radiotelegrafisty 1-ej klasy.

(463) 2° na stacjach okrętowych drugiej kategorji: jeden operator posiadający świadectwo radjotelegrafisty 1-ej lub 2-ej klasy.

(464) 3° a) na stacjach okrętowych trzeciej kategorji: z wyjątkiem przypadków przewidzianych pod b) i c) wyszczególnionych poniżej - operator, który złożył z wynikiem pomyślnym egzamin na radiotelegrafistę 2-ej klasy;

(465) b) na stacjach okrętowych, które zgodnie z międzynarodowemi układami nie są obowiązane do posiadania urządzeń radiotelegraficznych - jeden operator posiadający świadectwo specjalne, odpowiadające warunkom artykułu 10, D, § 6, (1);

(466) c) na stacjach okrętowych, zaopatrzonych w urządzenia radiotelefoniczne małej mocy - jeden operator posiadający świadectwo radjotelefonisty, odpowiadające warunkom artykułu 10, E, § 7;

(467) 4° a) na stacjach lotniczych, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępach b) i c) wyszczególnionych poniżej - jeden operator posiadający świadectwo radiotelegrafisty 1-ej lub 2-ej klasy, odpowiednio do normujących postanowień wewnętrznych, wydanych przez Rządy, którym te stacje podlegają;

(468) b) na stacjach statków powietrznych, które zgodnie z międzynarodowemi układami nie są obowiązane do posiadania urządzeń radiotelegraficznych - jeden operator posiadający świadectwo specjalne, odpowiadające warunkom artykułu 10, D, § 6, (1);

(469) c) na stacjach statków powietrznych, zaopatrzonych w urządzenia radiotelefoniczne małej mocy - jeden operator posiadający świadectwo radjotelefonisty, odpowiadające warunkom artykułu. 10, E, § 7.

Artykuł  24.

Kolejność korespondencji w służbie ruchomej.

(470) Kolejność korespondencji radjowej w służbie ruchomej jest następująca:

1° wezwania w niebezpieczeństwie, zawiadomienia o niebezpieczeństwie i korespondencja w niebezpieczeństwie;

2° korespondencja, poprzedzona sygnałem naglącym;

3° korespondencja, poprzedzona sygnałem bezpieczeństwa;

4° korespondencja, dotycząca pomiarów radjogoniometrycznych;

5° radiotelegramy państwowe, co do których nadawcy nie zrzekli się prawa pierwszeństwa;

6° wszelka inna korespondencja.

Artykuł  25.

Oznaczenie stacji pochodzenia radjotelegramów.

(471) § 1. Jeżeli wskutek jednakowego brzmienia nazw, nazwa stacji jest uzupełniana znakiem wywoławczym tej stacji, należy oddzielić znak wywoławczy od nazwy stacji kreską ułamkową.

Przykład: Oregon/OZOC (a nie Oregonozoc) ; Rose/DDOR (a nie Roseddor).

(472) § 2. Gdy radiotelegrafii, otrzymany przez stację ruchomą, przesyłany jest dalej na ogólną sieć komunikacyjną, stacja lądowa daje jako miejsce pochodzenia nazwę stacji ruchomej, od której otrzymała ten radjotelegram, w brzmieniu, w jakiem nazwa ta jest umieszczona w wykazie stacyj, i uzupełnia ją swoją własną nazwą.

(473) § 3. Stacja lądowa może, o ile uważa za pożyteczne, uzupełnić oznaczenie nazwy stacji ruchomej pochodzenia wyrazem "navire" (statek) lub "avion" (samolot) albo też "dirigeable" (sterowiec), umieszczając go przed nazwą wspomnianej stacji pochodzenia, a to celem uniknięcia wszelkich pomyłek w przypadku jednobrzmiącej nazwy urzędu telegraficznego lub stacji stałej.

Artykuł  26.

Kierowanie radjotelegramów.

(474) § 1. (1) Stacja ruchoma, pracująca na falach typu A 2, A 3 lub B, mieszczących się w zakresie 365 - 515 kc/s (822 - 583 m), wydaje radjotelegramy zasadniczo do najbliższej stacji lądowej. Jednakże celem przyśpieszenia i ułatwienia wymiany radjotelegramów, może stacja wydawać je innej stacji ruchomej. Ta ostatnia stacja załatwia telegramy otrzymane w ten sposób, jak gdyby były nadane u niej (patrz również artykuł 7 Regulaminu dodatkowego).

(475) (2) Jeżeli jednak stacja ruchoma ma do wyboru kilka lądowych stacyj, mniej więcej jednakowo od niej odległych, daje pierwszeństwo stacji lądowej kraju przeznaczenia lub kraju stanowiącego normalny tranzyt dla danego radjotelegramu. Gdy stacja ruchoma wybierze nie najbliższą stację lądową, winna na pierwsze żądanie stacji nadbrzeżnej, pełniącej dany rodzaj służby i w rzeczywistości najbliżej położonej, zaprzestać pracy albo też zmienić typ lub częstotliwość fali, o ile stacja nadbrzeżna uzasadni to żądanie przeszkodami, jakich doznaje wskutek pracy stacji ruchomej.

(476) § 2. Stacje ruchome, stosujące fale typu A 1, A 2 lub A 3 poza zakresem 365 - 515 kc/s (822 - 583 m), winny zasadniczo oddawać pierwszeństwo stacji lądowej, położonej na terenie kraju przeznaczenia albo też kraju, który powinienby przypuszczalnie zapewnić najracjonalniejszy tranzyt telegramu.

(477) § 3. Jeżeli nadawca radjotelegramu na stacji ruchomej wyznaczy stację lądową, do której radjotelegram ma być wydany, wówczas stacja ruchoma winna w razie potrzeby zaczekać z wydaniem radjotelegramu do wyznaczonej stacji, dopóki nie będzie go mogła wydać z zachowaniem warunków podanych w poprzednich paragrafach.

Artykuł  27.

Rozrachunki za wymianę radjotelegramów.

A.

Sporządzanie rachunków.

(478) § 1. Taks lądowych i pokładowych w zasadzie nie wciąga się do międzynarodowych rachunków telegraficznych.

(479) § 2. Rządy zastrzegają sobie swobodę w zawieraniu odrębnych układów bądź pomiędzy sobą, bądź z zainteresowanemi przedsiębiorstwami prywatnemi, celem stosowania w rachunkowości innych postanowień, a mianowicie stosowania w miarę możności sposobu, polegającego na tem, że stawki lądowe i pokładowe przekazywane są kolejno od kraju do kraju w rachunkach telegraficznych w tej samej drodze, jaką przesłane były radjotelegramy.

(480) § 3. O ile niema odrębnych układów, to zgodnie z postanowieniami § 2 powyżej, Zarządy, którym podlegają stacje lądowe, sporządzają co miesiąc rachunki, dotyczące tych stawek i podają je zainteresowanym Zarządom.

(481) § 4. Gdy eksploatacji stacyj lądowych nie prowadzi Zarząd danego kraju, to w załatwianiu rachunków zamiast Zarządu kraju może występować przedsiębiorstwo eksploatujące stacje.

(482) § 5. Zarząd, któremu podlegają stacje lądowe, zalicza na dług Zarządowi, któremu podlega stacja pokładowa nadawcza, za radjotelegramy nadane na stacji pokładowej: stawki lądowe, sławki przypadające za przebieg na ogólnej sieci telekomunikacyjnej (zwane nadal stawkami telegraficznemi), stawki w pełnym wymiarze pobrane za odpowiedzi opłacone, stawki lądowe i telegraficzne, pobrane za sprawdzenie, stawki pobrane za doręczenie przez posłańca, pocztą lub pocztą lotniczą, wreszcie stawki, pobrane za odpisy telegramów o kilku adresach. W rachunkach za przebieg na sieci telegraficznych dróg komunikacyjnych radjotelegramy pod względem rachunkowości traktuje się zgodnie z Regulaminem telegraficznym.

(483) § 6. Stawki telegraficzne, które zgodnie z powyżej podanemi przepisami należy zaliczać w rachunkach za radjotelegramy, przeznaczone do kraju, leżącego poza krajem, któremu podlega stacja lądowa, są bądź podane w wykazach taryfowych, dotyczących międzynarodowej korespondencji telegraficznej, bądź ustalone w specjalnych umowach zawartych między Zarządami krajów sąsiadujących i przez nie ogłoszonych, nie mają tu jednak zastosowania stawki obliczone z uwzględnieniem minimalnej opłaty od telegramu lub jakichkolwiek innych sposobów zaokrąglania opłaty za telegram.

(484) § 7. Za radjotelegramy, adresowane do stacyj pokładowych, zalicza Zarząd, któremu podlega stacja lądowa, bezpośrednio na dług Zarządowi, któremu podlega urząd nadawczy: stawki lądowe i pokładowe wraz ze stawkami lądowemi i pokładowemi pobranemi za sprawdzenie, lecz tylko w tym przypadku, gdy radjotelegram został wysłany do stacji pokładowej. Jednakże w przypadku przewidzianym w § 4 artykułu 9 Regulaminu dodatkowego Zarząd, któremu podlega stacja lądowa, zalicza na dług Zarządu, któremu podlega urząd nadawczy, stawkę lądową. Zarząd, któremu podlega stacja lądowa, zalicza zawsze całkowicie należne stawki za odpowiedzi opłacone i stawki telegraficzne za sprawdzenie na dług Zarządowi, któremu podlega urząd nadawczy, w drodze rozrachunków telegraficznych, przekazywanych kolejno przez kraje, które brały udział w wymianie. O ile chodziłoby o stawki telegraficzne i stawki za doręczenie pocztą lub pocztą lotniczą, albo też za odpisy telegramów o kilku adresach, to sposób postępowania w rachunkach telegraficznych nie różni się od zwykłej procedury telegraficznej. O ile radjotelegram został nadany, Zarząd, któremu podlega stacja lądowa, zalicza na dobro Zarządu, któremu podlega stacja pokładowa przeznaczenia: a) stawkę pokładową; b] w odpowiednim przypadku stawki należne pośredniczącym stacjom pokładowym, całkowitą stawkę pobraną za odpowiedź opłaconą, stawkę pokładową za sprawdzenie, stawki pobrane za odpisy telegramów o kilku adresach, oraz stawki pobrane za doręczenie przez pocztę lub pocztę lotniczą.

(485) § 8. Sposób zaliczania płatnych not służbowych i odpowiedzi na telegramy z odpowiedzią opłaconą pod żadnym względem nie różni się od sposobu zaliczania wszelkich innych radjotelegramów.

(486) § 9. Za radjotelegramy wymieniane pomiędzy stacjami pokładowemi:

(487) a) za pośrednictwem tylko jednej stacji lądowej:

Zarząd, któremu podlega stacja lądowa, zalicza na dług Zarządu, któremu podlega stacja pokładowa nadawcza: stawkę lądową, w odpowiednich wypadkach stawkę terytorialną telegraficzną oraz stawkę stacji pokładowej nadawczej. Zalicza on na dobro Zarządu, któremu podlega stacja pokładowa przeznaczenia, stawkę pokładową tej stacji.

(488) b) za pośrednictwem dwóch stacyj lądowych:

Zarząd, któremu podlega pierwsza stacja lądowa, zalicza na dług Zarządowi, któremu podlega stacja pokładowa nadawcza, wszystkie pobrane stawki, z wyjątkiem stawki przypadającej stacji okrętowej nadawczej. Zarząd, któremu podlega druga stacja lądowa, zalicza na dług bezpośrednio Zarządowi, któremu podlega pierwsza stacja lądowa, stawki za wydanie do stacji ruchomej przeinaczenia, lecz tylko w przypadku, gdy wydanie to zostało uskutecznione.

(489) § 10. Za radiotelegramy, skierowane na żądanie nadawcy przez jedną lub dwie pokładowe stacje pośredniczące, każda z nich zalicza stawkę pokładową należną jej za tranzyt na dług stacji pokładowej przeznaczenia w przypadku, gdy radjotelegram jest przeznaczony do stacji pokładowej, albo na dług stacji pokładowej nadawczej w przypadku, gdy radjotelegram pochodzi ze stacji pokładowej.

B.

Wymiana, sprawdzanie i wyrównywanie rachunków.

(490) § 11. Wyrównanie rachunków za wymianę radjotelegramów pomiędzy stacjami pokładowemi zasadniczo odbywa się bezpośrednio pomiędzy stronami, eksploatującemi powyższe stacje; strona, eksploatująca stację przeznaczenia, obciąża długiem stronę, eksploatującą stację nadawczą,

(491) § 12. Zasadniczo omawiane w niniejszym artykule rachunki miesięczne, na podstawie których następuje rozrachunek za radjotelegramy, sporządza się w miarę możności według wzoru podanego w załączniku 10, podług stacyj pokładowych, wyszczególniając dla każdej z nich liczbę miesięczną wyrazów radjotelegramów z tego samego miejsca pochodzenia i do tego samego miejsca przeznaczenia, skierowanych przez tę samą stację lądową. Rachunki przesyła się w terminie 3 miesięcy, licząc od miesiąca, którego dotyczą.

(492) § 13. Zawiadomienie o zatwierdzeniu rachunku lub uwagi, dotyczące tego rachunku, winno być zgłoszone w ciągu sześciu miesięcy, licząc od daty wysłania rachunku.

(493) § 14. Terminy wymienione w dwóch poprzednich paragrafach mogą przekroczyć ustalone okresy czasu, jeżeli zachodzą wyjątkowe trudności przy przesyłce pocztowej dokumentów pomiędzy stacjami lądowemi a Zarządami, którym te stacje podlegają. Jednakże Zarząd dłużny może odmówić wyrównania i uregulowania rachunków, przedstawionych mu później niż w 18 miesięcy od daty nadania radjotelegramów, których rachunki te dotyczą.

(494) § 15. Do rachunków radiotelegraficznych, omawianych w niniejszym artykule, stosuje się postanowienia następujące, o ile nie nastąpiło odrębne porozumienie.

(495) § 16. (1) Rachunki miesięczne zatwierdza się bez sprawdzenia, jeżeli różnica między rachunkami zestawionemi przez oba zainteresowane Zarządy nie przekracza 1 % od sumy rachunku Zarządu będącego wierzycielem, o ile suma tego rachunku nie przekracza stu tysięcy franków (100.000); gdy rachunek wystawiony przez wierzyciela przekracza sumę stu tysięcy franków (100.000 fr.), wówczas różnica nie może przekraczać sumy wynoszącej łącznie:

1° 1% od pierwszych stu tysięcy franków (100.000 fr.);

2º 0,5% od pozostałej sumy rachunku.

(496) Jednakże, jeżeli różnica nie przekracza dwudziestu pięciu franków (25 fr.), rachunek winien być zatwierdzony.

(497) (2) Rozpoczęte sprawdzanie wstrzymuje się z chwilą, gdy w drodze wzajemnych wyjaśnień pomiędzy zainteresowanemi Zarządami, różnica została zmniejszona do wartości nie przekraczającej maximum, ustalonego w pierwszym ustępie niniejszego paragrafu.

(498) § 17. (1) Natychmiast po zatwierdzeniu rachunku za ostatni miesiąc danego kwartału, o ile zainteresowane Zarządy nie umówiły się inaczej, Zarząd, będący wierzycielem wystawia rachunek kwartalny, uwidaczniając saldo z trzech miesięcy kwartału, i przesyła go w dwóch egzemplarzach Zarządowi dłużnemu, który po sprawdzeniu rachunku, zwraca jeden z dwóch egzemplarzy, opatrzony klauzulą przyjęcia.

(499) (2) Gdy zatwierdzenie któregokolwiek z rachunków miesięcznych danego kwartału nie nastąpiło przed upływem szóstego miesiąca, następującego po odnośnym kwartale obrachunkowym, Zarząd, będący wierzycielem, ma prawo wystawić rachunek kwartalny w celu prowizorycznego wyrównania należności. Wyrównanie tego rachunku obowiązuje Zarząd dłużny z zachowaniem zasad ustalonych w § 18 poniżej. Sprostowania uznane w następstwie za konieczne wpisuje się do jednego z następnych rachunków kwartalnych.

(500) § 18. Rachunek kwartalny winien być sprawdzony i należność uregulowana w ciągu sześciu tygodni od dnia, w którym Zarząd dłużny rachunek otrzymał. Po upływie tego terminu sumy należne jednemu Zarządowi od drugiego podlegają oprocentowaniu w wysokości 6% rocznie, począwszy od następnego dnia po wygaśnięciu wspomnianego terminu.

(501) § 19. (1) O ile nie nastąpiło odrębne porozumienie, saldo z rachunku kwartalnego winno być zapłacone przez Zarząd dłużny Zarządowi, będącemu wierzycielem, w złocie lub zapomocą czeków albo przekazów, płatnych na okaziciela, wystawionych na sumę równą wartości salda, wyrażonego we frankach złotych.

(502) (2) W razie zapłaty zapomocą czeku lub przekazu, tytuły te wystawia się w walucie kraju, którego centralny bank emisyjny lub inna urzędowa instytucja emisyjna kupuje i sprzedaje złoto lub dewizy złote za walutę krajową, według urzędowego kursu lub na mocy umowy z rządem. O ile waluty kilku krajów odpowiadają powyższym warunkom, pozostawia się uznaniu Zarządu, będącego wierzycielem, wybór waluty, która mu odpowiada najbardziej. Przerachowanie uskutecznia się według parytetu waluty złotej.

(503) (3) Jeżeli waluta kraju, będącego wierzycielem, nie odpowiada warunkom, ustalonym w ustępie (2), to za wzajemnem porozumieniem się w tej sprawie obu krajów czeki lub przekazy mogą być również wystawione w walucie kraju, będącego wierzycielem. W takim razie saldo przelicza się według parytetu waluty złotej na walutę kraju odpowiadającego powyższym warunkom. Otrzymany wynik przelicza się następnie na walutę kraju dłużnego, a z tej na walutę kraju, będącego wierzycielem, według kursu giełdy stołecznej lub jednego z miast handlowych kraju dłużnego w dniu wydania zlecenia na zakup czeku lub przekazu.

(504) § 20. Koszty, połączone z uskutecznieniem wpłaty, ponosi Zarząd dłużny.

(505) § 21. Oryginały radjotelegramów i odnoszące się do nich dokumenty rachunkowe przechowuje się z zastosowaniem wszelkich środków ostrożności koniecznych ze względu na zachowanie tajemnicy korespondencji aż do wyrównania odnośnych rachunków, a w każdym razie co najmniej w ciągu dziesięciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu nadania radjotelegramu.

Artykuł  28.

Korespondencja publiczna w radjowej służbie lotniczej.

(506) O ile niema specjalnych układów (Artykuł 13 Konwencji) postanowienia niniejszego Regulaminu, dotyczące sposobu wymiany i rachunkowości korespondencji radjowej, mają, ogólnie biorąc, zastosowanie do korespondencji publicznej w radjowej służbie lotniczej.

Artykuł  29.

Służba stacyj radiotelefonicznych małej mocy*)

(507) § 1. Następujące postanowienia dotyczą tylko służby ruchomych stacyj radiotelefonicznych, których moc fali nośnej w antenie nie przekracza 100 watów (z wyjątkiem układów regjonalnych, przewidzianych w artykule 10, § 7, (4) niniejszego Regulaminu), i które pracują w zakresie 1.530 - 2.000 kc/s (196.1 - 150 m).

(508) § 2. Służbę na takiej stacji może pełnić operator posiadający świadectwo radjotelefonisty (artykuł 10, § 7 niniejszego Regulaminu).

(509) § 3. (1) Do wywołania stacyj nadbrzeżnych można używać w radjotelefonji albo znaku wywoławczego stacji albo jej nazwy geograficznej w brzmieniu ogłoszonem w wykazie stacyj nadbrzeżnych i okrętowych lub w wykazie stacyj pełniących służby specjalne.

(510) (2) Do wywołania stacyj okrętowych można używać w radjotelefonji albo nazwy statku albo znaku wywoławczego, utworzonego zgodnie z artykułem 14 niniejszego Regulaminu.

(511) (3) W przypadku, gdy nazwa lub przynależność państwowa statku nie może być ustalona z całą pewnością, znak wywoławczy lub nazwę należy poprzedzać nazwiskiem właściciela.

(512) § 4. (1) Fala 1650 kc/s (182 m) jest falą wywoławczą ruchomej służby radiotelefonicznej. Używać jej można pod warunkami zastrzeżonemi w artykule 7, § 7 (tablica, uwagi 11 i 13). Postanowienia te nie wykluczają możności używania innych częstotliwości, które mogą być ustalone przez Zarządy dla służby radiotelefonicznej z wyznaczonemi dla nich stacjami nadbrzeżnemi lub okrętowemi.

(513) (2) Stacje nadbrzeżne i okrętowe, używające fali wywoławczej 1.650 kc/s (182 m), winny rozporządzać przynajmniej jedną jeszcze inną falą z zakresu 1.530 - 2.000 kc/s (196,1 - 150 m). Tę drugą falę należy podać tłustym drukiem w wykazie stacyj dla oznaczenia, że jest normalną falą roboczą stacji. Fale robocze tych stacyj winny być wybrane w ten sposób, aby można było uniknąć zakłócenia pracy innych stacyj radiokomunikacyjnych.

(514) (3) Poza swoją normalną falą roboczą, stacje nadbrzeżne i okrętowe mogą używać fal dodatkowych ze wspomnianego zakresu. Te fale podaje się w wykazie drukiem zwykłym.

(515) § 5. (1) W wypadku niebezpieczeństwa, o ile stacja radiotelefoniczna nie może używać ogólnej fali niebezpieczeństwa 500 kos (600 m), można stosować do wywołania i korespondencji w niebezpieczeństwie fali 1.650 kc/s (1.82 m). Stacja może użyć również wszelkiej innej fali celem zwrócenia uwagi, zawiadomienia o położeniu i uzyskania pomocy.

______

*) W odpowiednich przypadkach postanowienia te mogą być stosowane do stacyj lotniczych.

(516) (2) Radiotelefoniczny sygnał niebezpieczeństwa polega na wymawianiu wyrażenia "mejdej" (odpowiadającemu wymowie francuskiej wyrażenia "m'aider").

(517) § 6. W miarę pożyteczności i celowości będzie się stosowało w ruchomej służbie radiotelefonicznej postanowienia dotyczące służby radjotelegraficznej, a w szczególności postanowienia dotyczące zakłóceń służby w niebezpieczeństwie, wypadków nagłych, ostrzeżeń, zakończenia służby i wywoływania (artykuły 16, 20, 22, 23 i 18 niniejszego Regulaminu).

(518) § 7. W ruchomej służbie radiotelefonicznej stacyj małej mocy może mieć zastosowanie sposób postępowania, wskazany w załączniku 11 niniejszego Regulaminu.

Artykuł  30.

Służby specjalne.

A.

Meteorologia.

(519) § 1. Telegramami meteorologicznemi są:

(520) a) telegramy przeznaczone dla służby meteorologicznej, której urzędowem zadaniem jest przewidywanie pogody i ochrona żeglugi morskiej i powietrznej;

(521) b) telegramy tej służby meteorologicznej, przeznaczone w szczególności:

1° dla stacyj ruchomych służby morskiej;

2° dla ochrony służby lotniczej;

3º dla publiczności.

(522) Dane zawarte w tych telegramach mogą dotyczyć:

1° obserwacyj w ustalonych godzinach;

2º zawiadomień o zjawiskach grożących niebezpieczeństwem;

3° przewidywań i ostrzeżeń;

4º zawiadomień o ogólnej sytuacji meteorologicznej.

(523) § 2. (1) Poszczególne służby meteorologiczne danego kraju porozumieją się między sobą co do ułożenia wspólnego programu nadawań, w sposób pozwalający na zużytkowanie do tego celu nadajników położonych najbardziej korzystnie pod względem obsłużenia jak największych obszarów.

(524) (2) Obserwacje meteorologiczne, wymienione pod kategorjami a) i b) 1° i 2° poprzedniego paragrafu (§ 1), w zasadzie wydaje się w międzynarodowym kodzie meteorologicznym, o ile mają być wydane przez stacje ruchome lub do nich przeznaczone.

(525) § 3. Telegramy, zawierające obserwacje przeznaczone dla urzędowej służby meteorologicznej, korzystają z udogodnień wynikających z przydzielenia wyłącznych fal dla meteorologii synoptycznej i meteorologji lotniczej zgodnie z układami regjonalnemi, zawartemi przez zainteresowane służby co do użytkowania tych fal.

(526) § 4. (1) Telegramy meteorologiczne, specjalnie przeznaczone do wszystkich stacyj ruchomych służby morskiej, wydaje się w zasadzie według ustalonego rozkładu godzin, a w miarę możności w tych godzinach, gdy odbierać je mogą stacje posiadające tylko jednego operatora. Wydawać należy z taką szybkością, aby odczytać znaki mógł operator posiadający świadectwo tylko drugiej klasy.

(527) (2) Gdy wydaje się "do wszystkich" telegramy meteorologiczne, przeznaczone do stacyj służby ruchomej, wszystkie stacje tej służby, które wydając przeszkadzałyby w odbiorze wspomnianych telegramów, winny zachować ciszę, aby pozwolić na odbiór tych telegramów wszystkim stacjom, które tego sobie życzą.

(528) (3) Telegramy, zawierające ostrzeżenia meteorologiczne, wydaje się niezwłocznie i należy je powtarzać po ukończeniu pierwszego okresu ciszy, jaki się nadarza (patrz art. 19 § 2). Telegramy te należy wydawać na falach przydzielonych morskiej służbie ruchomej. Wydawanie ich poprzedza sygnał ostrzegawczy.

(529) (4) Poza regularną służbą informacyjną, przewidzianą w poprzednich ustępach, Zarządy przedsięwezmą konieczne środki, celem zobowiązania pewnych stacyj do komunikowania telegramów meteorologicznych stacjom służby ruchomej na żądanie.

(530) (5) Wyłożone zasady mają zastosowanie w służbie lotniczej, o ile bardziej szczegółowe układy specjalne, dotyczące pewnych obszarów, a dające żegludze powietrznej przynajmniej taką samą ochronę, nie stanowią inaczej.

(531) § 5. (1) Telegramy, pochodzące ze stacyj ruchomych i zawierające wiadomości o zjawieniu się cyklonów tropikalnych, winny być wydawane w możliwie jak najwcześniejszym terminie do wszystkich sąsiednich stacyj ruchomych oraz odpowiednim władzom w pierwszem miejscu na wybrzeżu, z którem może być nawiązane połączenie. Wydawanie ich poprzedzać należy sygnałem ostrzegawczym.

(532) (2) Każda stacja ruchoma może słuchać dla władnego użytku obserwacyj meteorologicznych, wydawanych przez inne stacje ruchome, nawet gdy są adresowane do państwowej służby meteorologicznej innego kraju. Stacje służby ruchomej, które wydają obserwacje meteorologiczne, adresowane do państwowej służby meteorologicznej danego kraju, nie są obowiązane do powtarzania tych obserwacyj; jednakże dozwolona jest, w razie żądania, wymiana między stacjami ruchomemi wiadomości dotyczących stanu pogody.

B.

Sygnały czasu. Zawiadomienia dla żeglugi.

(533) § 6. Postanowienia § 4 powyżej mają zastosowanie do sygnałów czasu i zawiadomień dla żeglugi z tym wyjątkiem, że postanowienia § 4, (3) tytuł A nie dotyczą sygnałów czasu.

(534) § 7. Telegramy, zawierające wiadomości o pojawieniu się niebezpiecznych lodowców, wraków grożących niebezpieczeństwem i wszelkich innych poważnych dla żeglugi niebezpieczeństw, winny być wydawane w możliwie jak najwcześniejszym terminie innym sąsiednim stacjom ruchomym oraz odpowiednim władzom w pierwszem miejscu na wybrzeżu, z którem może być nawiązana łączność. Wydawanie ich poprzedzać należy sygnałem ostrzegawczym.

(535) § 8. Zarządy, o ile uznają to za pożyteczne i o ile zgadza się nadawca na to, mogą upoważnić swoje stacje lądowe do komunikowania wiadomości, dotyczących awaryj i katastrof na morzu lub mających znaczenie ogólne dla żeglugi, morskim agencjom informacyjnym według swego wyboru i na warunkach przez siebie ustalonych.

C.

Służba stacyj radjogoniometrycznych.

(536) § 9. Zarządy, którym podlegają stacje radjogoniometryczne, nie biorą żadnej odpowiedzialności za następstwa wynikłe z niedokładnych pomiarów radjogoniometrycznych.

(537) § 10. Zarządy te zgłaszają do zamieszczenia w wykazie stacyj radiotelegraficznych cechy charakterystyczne każdej stacji radjogoniometrycznej, z podaniem co do każdej z nich wycinków, w których polu pomiary położenia daje się uskutecznić dostatecznie dokładnie. Wszelkie zmiany podanych cech winny być ogłaszane niezwłocznie; zmiany wprowadzone na stałe należy zgłaszać do Biura Związku.

(538) § 11. (1) Normalną falą radjogoniometryczną jest fala 375 kc/s (800 m). Wszystkie radjogoniometryczne stacje nadbrzeżne winny zasadniczo móc jej używać¹). Pozatem winny one być przystosowane do wykonywania pomiarów na fali 500 kc/s (600 m), w szczególności dla pelengowania sygnałów niebezpieczeństwa, alarmowych i naglących.

(539) (2) Stacja lotnicza, chcąc otrzymać pomiar położenia, winna żądać go, wywołując na fali 333 kc/s (900 m) albo też na fali wyznaczonej dla linji przebiegu powietrznego, po której odbywa się lot statku powietrznego. Stacja lotnicza, zwracając się do będących w pobliżu stacyj nadbrzeżnych, celem otrzymania pomiaru położenia, winna zawsze posługiwać się częstotliwością, na której nasłuchują stacje nadbrzeżne.

(540) § 12 Przepisowy tryb postępowania w służbie radjogoniometrycznej podaje załącznik 12.

D.

Służba radjolatarń.

(541) § 13. (1) Zarządy, które uważają za wskazane zorganizowanie w interesie żeglugi morskiej i powietrznej służby radjolatarń, mogą użyć do pełnienia tej służby:

______

¹⁾ Uznaje się, że niektóre istniejące stacje nie są w stanie używać tej fali, lecz każda nowa stacja winna móc uskuteczniać pomiary na 375 kc/s (800 m) i na 500 kc/s (600 m)

(542) a) właściwych radjolatarń, zainstalowanych na lądzie lub na statkach na stałe zakotwiczonych; promieniowanie tych stacyj jest dookólne lub kierunkowe;

(543) b) stacyj stałych, stacyj nadbrzeżnych lub stacyj lotniskowych, które mogą na żądanie stacyj ruchomych wykonywać również pracę radiolatarń.

(544) (2) Właściwe radjolatarnie używają fal następujących;

(545) a) Na obszarze europejskim radjolatarnie morskie - fal z zakresu 290 - 320 kc/s (1.034 - 938 m), a radjolatarnie lotnicze - fal z zakresu 350 - 365 kc/s (857-822 m), jak również pewne fale z zakresu 255 - 290 kc/s (1.176 – 1.034 m), wybranych przez międzynarodowe organizacje lotnicze.

(546) b) Na innych obszarach radjolatarnie morskie - fal z zakresu 285 - 315 kc/s (1.053 - 952 m), a radjolatarnie lotnicze - fal wybranych z zakresu 194 - 365 kc/s (1.546 - 822 m).

(547) c) Pozatem w Europie, Afryce i Azji radjolatarnie kierunkowe (morskie i lotnicze) mogą pod warunkami określonemi w § 20 artykułu 7 używać fal z zakresu 1.500 - 1.630 kc/s (200 - 184 m) i z zakresu 1.670 - 3.500 kc/s (179,6 - 85,71 m).

(548) d) Stosowanie fal typu B jest właściwym radjolatarniom wzbronione.

(549) (3) Inne stacje, zgłoszone jako radjolatarnie, posługują się swą częstotliwością normalną i stosują normalny swój typ fali nadawczej.

(550) § 14 Sygnały wysyłane przez radjolatarnie winny umożliwiać pomiary wierne i dokładne; powinny być tak dobrane, aby nie mogło być wątpliwości w odróżnieniu sygnałów dwu lub więcej radjolatarń.

(551) § 15. Zarządy, które zorganizowały służbę radjolatarń, nie biorą odpowiedzialności za następstwa, wynikłe z niedokładności pomiarów, otrzymanych zapomocą tych stacyj.

(552) § 16. (1) Zarządy zgłaszają do zamieszczenia w wykazie stacyj, pełniących specjalne rodzaje służby, cechy charakterystyczne właściwych radjolatarń i innych stacyj, które mogą również pełnić służbę jako radjolatarnie, z podaniem w razie potrzeby wycinków, w których polu pomiary położenia dają dostateczną dokładność.

(553) (2) O wszelkich zmianach lub niedokładnościach w działaniu służby radjolatarń należy ogłaszać niezwłocznie. O ile zmiany te lub niedokładności mają charakter stały - należy zgłosić o tem do Biura Związku.

Artykuł  31.

Międzynarodowy Komitet Doradczy do Spraw Radjokomunikacyj (C. C. I. R.)

(554) § 1. Zadaniem Międzynarodowego Komitetu Doradczego do Spraw Radiokomunikacji (C. C. I. R.) jest badanie zagadnień radjowych ze strony technicznej oraz takich, których rozwiązanie zależy przedewszystkiem od rozważań natury technicznej, a które zgłaszają do Komitetu Zarządy lub przedsiębiorstwa eksploatujące radiokomunikację.

(555) § 2. (1) Składa się on z rzeczoznawców Zarządów i rzeczoznawców uznanych przez swoje rządy przedsiębiorstw lub zrzeszeń przedsiębiorstw eksploatujących radiokomunikacje, które zgłoszą gotowość uczestniczenia w jego obradach i ponoszenia w równych częściach wspólnych kosztów zjazdów Komitetu. Zgłoszenie kieruje się do Zarządu kraju, w którym odbyła się ostatnia konferencja administracyjna.

(556) (2) Zezwala się również na udział organizacyj międzynarodowych, interesujących się studjami radjoelektrycznemi, które wyznacza ostatnia konferencja pełnomocników lub administracyjna, lecz muszą one ponosić koszta zjazdów omówione w ustępie poprzednim.

(557) (3) Zarządy, przedsiębiorstwa, zrzeszenia przedsiębiorstw i międzynarodowe organizacje ponoszą wydatki osobiste rzeczoznawców, których delegowały.

(558) § 3. Zasadniczo zjazdy Międzynarodowego Komitetu Doradczego do Spraw Radjokomunikacyj (C. C. I. R.) odbywają się co pięć lat. Ustalony termin może być przyśpieszony lub opóźniony przez Zarząd, który zwołuje zjazdy, na żądanie dziesięciu Zarządów, biorących w nim udział, jeżeli jest to słuszne ze względu na ilość i rodzaj spraw, podlegających rozpatrzeniu.

(559) § 4. (1) Na walnych zebraniach w komisjach i podkomisjach stosuje się język i sposób głosowania, przyjęte na ostatniej konferencji pełnomocników lub administracyjnej.

(560) (2) Jednakże, jeżeli którego z krajów nie reprezentuje Zarząd, uznani rzeczoznawcy przedsiębiorstw eksploatacyjnych tego kraju rozporządzają razem, niezależnie od liczby delegatów, jednym tylko głosem decydującym.

(561) § 5. Dyrektor Biura Związku lub jego przedstawiciel i przedstawiciele innych międzynarodowych komitetów doradczych a mianowicie Komitetu do Spraw Telefonji C. C. I. F.) i Telegrafji (C. C. I. T.) mają prawo brania udziału z głosem doradczym na posiedzeniach C. C. I. R.

(562) § 6. Ustrój wewnętrzny C. C. I. R. określają postanowienia zamieszczone w załączniku 14 niniejszego Regulaminu.

Artykuł  32

Koszta utrzymania Biura Związku.

(563) § 1. Ogólne koszta utrzymania Biura Związku w dziale służby radiokomunikacyjnej nie powinny przekraczać rocznie sumy 200.000 franków złotych.

(564) § 2. Jednakże, o ile w ciągu roku zajdzie konieczność wyjątkowego zwiększenia wydatków na wydawnictwa lub dokumenty, które to wydatki nie zostaną pokryte w tym samym roku, upoważnia się Biuro, wyjątkowo w takim wypadku, do przekroczenia przewidzianej maksymalnej sumy kredytu pod warunkiem, że maksymalna suma wydatków w roku następnym będzie zmniejszona o sumę równą poprzedniej nadwyżce.

(565) § 3. Suma 200.000 franków złotych może w następstwie ulegać zmianie za zgodą wszystkich umawiających się Stron.

Artykuł  33.

Wejście w życie Regulaminu ogólnego.

(566) Niniejszy Regulamin ogólny wejdzie w życie pierwszego stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku.

(567) Na dowód czego, odpowiedni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Regulamin ogólny w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rządu Hiszpanji, i którego odpis zostanie doręczony każdemu z Rządów.

Sporządzono w Madrycie 9 grudnia 1932 r.

ZA UNJĘ POŁUDNIOWĄ AFRYKAŃSKĄ:

H. J Lenton

A. R. Mc Lachlan

ZA NIEMCY:

Herman Giess

Dr. Inż. Hans Steidle

Dr. Paul Jäger

Dr. Hans Harbich

Pal Münch

Mortin Feuerhahn

Siegfried Mey

Dr. Friedrich Herath

Rudolf Salzmann

Erhard Maertens

Curt Wagner

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYŃSKĄ:

Dr. Garcia Mansilla

R. Correa Luna

Luis S. Castinéiras

Melquiades Sáenz Briones

ZA FEDERACJĘ AUSTRALIJSKĄ:

J. M. Crawford

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Oestreicher

Inż. H. Pfeuffer

ZA BELGJĘ:

B. Mans

R. Corteil

ZA BOLIWJĘ:

Jorge Sáenz

ZA BRAZYLJĘ:

Luis Guimarães

ZA KANADĘ:

Alfred Duranleau

W. Arthur Steel

Jean Désy

ZA CHILI:

Enrique Bermŭdez

ZA CHINY:

Lingoh Wang

ZA PAŃSTWO WATYKAŃSKIE:

Giuseppe Gianfranceschi

ZA REPUBLIKĘ COLUMBJĘ:

José Joaquin Casas

Alberio Sanchez de Iriarte

Walter Mac Lellan

ZA KOLONJE FRANCUSKIE, PROTEKTORATY I TERYTORJA POD MANDATEN FRANCUSKIM:

Carour

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

Arnold o de Paiυa Carυalho

José Méndes de Vaseoncello Guimarães

Mario Corrêa Barala da Cruz

ZA KONFEDERACJĘ SZWAJCARSKĄ:

G. Keller

E. Metzler

ZA KONGO BELGIJSKIE:

G. Tondeur

ZA COSTA-RICA:

Adriano Martin Lanuza

ZA KUBĘ:

Manuel S. Pichardo

ZA CURAÇAO I SURINAM:

G. Schotel

J. Hoogewooning

ZA CYRENAIKĘ:

G. Gneme

ZA DANJĘ:

Kay Christiansen

C. Lerche

M. C. J. Grested

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Inż. Henryk Kowalski

Zandar

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

Elias Brache Hijo

Juan de Olózaga

ZA EGIPT:

R. Marray

Mohamed Said

ZA REPUBLIKĘ EL SALVADOR:

Raoul Contreraz

ZA EKWATOR:

Hipólito de Mozoncillo

Abel Romeo Castillo

ZA ERYTREĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA HISZPANJĘ:

Miguel Sastre

Ramón Miguel Nieto

Gabriel Hombre

Francisco Vidal

J. Cubillo

Tomás Fernández Quintana

Leopoldo Caly Diáz

Trinidad Matres

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Eugene O. Sykes

C. B. Jolliffe

Walter Lichtenstein

Irυin Stewart

ZA FINLANDJĘ:

Niilo Orasmaa

Viljo Ylöstalo

ZA FRANCJĘ:

Jules Gautier

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. W. Philipps

J. Louden

F. W. Home

C. H. Boyd

J. P. G. Worlledge

ZA GRECJĘ:

Th. Pentheroudakis

St. Nicolis

ZA GUATEMALĘ:

Virgillo Rodríguez Beteta

Enrique Traumann

Ricardo Costaneda Paganini

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Antonio Graino

ZA WĘGRY:

Jules Erdöss

ZA WŁOSKIE WYSPY EGEJSKI :

G. Gneme

Erminio Mariani

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

M. L. Pasricha

P. J. Edmunds

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

A. J. H. υan Leeuwen

υan Dooren

G. Schotel

Hoogewooning

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh. Eigeartaigh

E. Cúisin

ZA ISLANDJĘ:

G. J. Hliddal

ZA WŁOCHY:

G. Gneme

Gino Montefinale

ZA JAPONJĘ,

ZA CHOSEN, TAIWAN, KARAFUTO, TERYTORJUM DZIERŻAWNE KWANTUNG I WYSPY MÓRZ POŁUDNIOWYCH ZNAJDUJĄCE SIĘ POD MANDATEM JAPOŃSKIM:

Koshida Saichiro

Zenshichi Ishii

Satoshi Fuzihata

Yososhichi Yonezawa

Toyokichi Nakagami

Takeo Iino

ZA ŁOTWĘ:

Bernard Einberg

ZA LIBERJĘ

Luis Maria Soler

ZA LITWĘ:

Inż. K. Gaïgalis

ZA MAROKKO:

Dubeauclard

ZA NIKARAGUĘ

José Garcia Plaza

ZA NORWEGJĘ:

T. Engst

Hermod Petersen

Adr. Hadland

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

M. B. Esson

ZA REPUBLIKĘ PANAMĘ:

M. Lasso de la Vega

ZA HOLANDJĘ:

H. J. Boetje

C. H. de Vos

J. A. Bland υan den Berg

W. Dogterom

ZA PERU:

Jaan de Osma

ZA POLSKĘ:

Inż. Henryk Kowalski

Kazimierz Goebel

K. Krulisz

Kazimierz Szymański

ZA PORTUGALJĘ:

Miguel Vaz Duarte Bacelar

José de Liz Ferreira jr.

Daυid de Sousa Pires

Joaquim Rodrigues Gonçalυes

ZA RUMUNJĘ:

Inż. Tanasescu

ZA SOMALI WŁOSKIE:

G. Gneme

Gelmetti

ZA SZWECJĘ:

G. Wold

ZA SYRJĘ I LIBAN:

M. Morillon

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Inż. Strand

Dr. Otto Kučera

Inż. Jaromir Sυoboda

ZA TRYPOLITANJĘ:

G. Gneme

Donato Crety

ZA TUNIS:

Eugéne Crouzet

ZA TURCJĘ:

Fahri

Cemal Ihsan

Mazhar

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Eugène Hirsehfeld

Alexandre Kokadeeυ

ZA URUGWAJ:

Ad referendum Rządu Urugwajskiego

Daniel Castellanos

ZA WENEZUELĘ:

Césae Mármol Cuerυo

Antonio Reyes

ZA JUGOSŁAWJĘ:

D. A. Zlatanoυitch

Załącznik  Nr 1.

Tablica tolerancji i niestałości częstotliwości.

(Patrz artykuł 6).

1° Tolerancja częstotliwości jest to najwyższe dopuszczalne odchylenie częstotliwości, którą stacja promieniuje, od częstotliwości jej wyznaczonej.

2˚ Na odchylenie to składają się trzy rodzaje błędów:

a) błąd częstotliwościomierza lub wskaźnika częstotliwości;

b) błąd przy strojeniu stacji;

c) powolne zmiany częstotliwości nadajnika.

3° Przy oznaczaniu tolerancji częstotliwości nie bierze się pod uwagę modulacji.

4° Niestałość częstotliwości jest to najwyższe dopuszczalne odchylenie, wynikłe na skutek błędu określonego wyżej pod c).

Tablica tolerancji i niestałości częstotliwości.

grafika

Załącznik  Nr 2.

Tablica szerokości widma częstotliwości przy nadawaniu.

(Patrz artykuł 6).

Poniżej podane są faktyczne pasma częstotliwości, zasadniczo używane w obecnym stanie techniki do różnych rodzajów wydawania.

Rodzaj nadawania	Szerokość widma. Okresy na sekundę, wliczając w to obie wstęgi boczne
Telegrafja. szybkość 100 wyrazów na minutę, znaki morsa (40 kropek na sekundę),
na fali niegasnącej, niemodulowanej	od 80 do 240 (odpowiednio do podstawowej częstotliwości manipulacji i do trzeciej harmonicznej).
na fali niegasnącej, modulowanej	ta sama wartość jak poprzednio plus dwukrotna częstotliwość modulacji
Wydawanie obrazów nieruchomych	mniejwięcej stosunek liczby elementów 1) obrazu wydawanego do liczby sekund koniecznych do wydania. Przykład: 100.000 : 100 = 1.000
Telewizja	mniejwięcej iloczyn liczby elementów 1) obrazu przez liczbę obrazów wydawanych w ciągu sekundy. Przykład: 10.000 X 20 = 200.000.
Radjotelefonja handlowa	około 6.000
Radjotelefonja wysokiej jakości, jak np. w radiofonii	około 10.000 do 20.000

______

¹) Okres składa się z dwóch elementów; białego i czarnego; częstotliwość modulacji wyraża, się przeto polową liczby elementów wydawanych na sekundę.

Załącznik  Nr 3.

Wykaz skrótów mających zastosowanie w radjokomunikacji.

(Patrz artykuł 16).

1. KOD Q.

Skróty dla wszystkich rodzajów służb. ¹⁾²⁾

grafika

Załącznik  Nr 4.

Skala używana do wyrażania siły sygnałów.

(Patrz artykuł 16).

1 = zaledwie uchwytne; nieczytelne.

2 = słabe; chwilami czytelne.

3 = dość dobre; czytelne, lecz z trudnością,

4 = dobre; czytelne.

5 = bardzo dobre; doskonale czytelne.

Załącznik  Nr 5.

Wydawnictwa służbowe.

(Patrz artykuł 15).

Tom I. Wykaz stacyj nadbrzeżnych i okrętowych.

Część A. Skorowidz alfabetyczny stacyj nadbrzeżnych

Nazwa stacyj	Znak wywoławczy	Patrz część B stronica
1	2	3

Część B. Wykaz opisowy stacyj nadbrzeżnych.

grafika

______

¹⁾ Normalna fala robocza podana jest tłustym drukiem.

²⁾ Południk Greenwich.

³⁾ W przypadku anteny kierunkowej należy oznaczyć kierunkowość i azymut.

⁴⁾ Czas średni Greenwich.

⁵⁾ Wewnętrzna stawka telegraficzna kraju, któremu podlega stacja nadbrzeżna, i stawka pobierana w tym kraju za telegramy przeznaczone do krajów sąsiadujących podane są w załączniku do niniejszego wykazu.

⁶⁾ Jeżeli rachunki likwiduje przedsiębiorstwo prywatne, należy podać nazwę i adres tego przedsiębiorstwa prywatnego.

⁷⁾ Poszczególne wiadomości, dotyczące godzin wydawania "zgłoszeń korespondencji" i t. p.

Część C. Wykaz opisowy stacyj okrętowych.

Dane dotyczące tych stacyj ogłasza się w dwóch lub trzech wierszach w porządku następującym.

1-y wiersz.

Znak wywoławczy, poniżej którego będzie wskazana stawka statku i obok niej odsyłacz dla oznaczenia Zarządu lub przedsiębiorstwa prywatnego, którym należy przesyłać rachunki. W razie zmiany adresu eksploatującego stację, drugi odsyłacz obok stawki będzie wskazywał nowy adres i datę, od której nastąpi zmiana adresu; nazwa statku, podana w porządku alfabetycznym, bez względu na przynależność państwową i po niej znak wywoławczy w razie jednakowego brzmienia nazw kilku statków; w takich przypadkach nazwę statku oddziela się od znaku wywoławczego kreską ułamkową; dalej oznaczenia Δ i t. p. Jeżeli dwa lub więcej statków o tej samej przynależności państwowej ma tę samą nazwę, jak również w przypadku, gdy rachunki za stawki należy przesyłać bezpośrednio do właściciela statku, w odsyłaczu będzie zamieszczona nazwa towarzystwa okrętowego lub właściciela statku;

moc w antenie w kilowatach;

metrampery w nawiasach.

Celem otrzymania iloczynu "metr-ampery" mnoży się rzeczywistą wysokość anteny w metrach, licząc od linji ładunkowej, przez wartość skuteczną prądu w amperach u podstawy anteny;

rodzaj służby;

godziny służby w formie uwagi służbowej lub w odsyłaczu.

Godziny podane inaczej niż w formie uwagi służbowej należy oznaczać według czasu średniego Greenwich.

2-gi wiersz.

(o stawce patrz wiersz 1-y)

kraj, któremu podlega stacja (w oznaczeniu skróconem);

typy i

częstotliwości (długości) fal nadawczych, które dla stacji są przewidziane, przyczem normalną falę roboczą należy podać tłustym drukiem.

3-ci wiersz.

Odsyłacze i treściwe uwagi.

Tom II. Wykaz stacyj lotniskowych i lotniczych.

Część A. Skorowidz alfabetyczny stacyj lotniskowych.

Nazwa stacji	Znak wywoławczy	Patrz część B stronica
1	2	3

Część B.  Opisowy wykaz stacyj lotniskowych.

grafika

______

¹⁾ Normalna fala robocza podana jest tłustym drukiem.

²⁾ Południk Greenwich.

³⁾ W przypadku anteny kierunkowej należy oznaczyć kierunkowość i azymut.

⁴⁾ Czas średni Greenwich.

⁵⁾ Wewnętrzna stawka telegraficzna kraju, któremu podlega stacja lotniskowa, i stawka pobierana w tym kraju za telegramy przeznaczone do krajów sąsiadujących podane są w załączniku do niniejszego wykazu.

⁶⁾ Jeżeli rachunki likwiduje przedsiębiorstwo prywatne należy podać nazwę i adres tego przedsiębiorstwa prywatnego.

Część C. Wykaz opisowy stacyj lotniczych.

Stacje podane są w porządku alfabetycznym według znaków wywoławczych bez względu na przynależność państwową.

grafika

Tom III. Wykaz stacyj. pełniących służby specjalne.

Część A. Skorowidz alfabetyczny stacyj.

Nazwa stacji	Znak wywoławczy	Patrz część B stronica
1	2	3

Cześć B. Wykaz opisowy stacyj.

1º Stacje radjogoniometryczne.

grafika

2º Radjolatarnie

Radjolatarnie podane są w dwóch częściach:

a) służba morska

b) służba lotnicza.

grafika

3º Stacje wydające sygnały czasu.

grafika

4° Stacje wydające regularne komunikaty meteorologiczne.

grafika

5° Stacje wydające zawiadomienia dla żeglugi.

(Nazwa stacyj według krajów z niezbędnemi oznaczeniami)

a) Służba radjowa morska.

b) Służba radjowa lotnicza.

6° Stacje wydające komunikaty prasowe przeznaczone dla ogółu (CQ).

(Nazwa kraju .....)

(Nazwa stacji z niezbędnemi wskazówkami),

7° Stacje wydające porady lekarskie.

8° Stacje wydające fale wzorcowe.

9º (W razie potrzeby inne rodzaje stacyj).

Tom IV. Wykaz stacyj stałych.

(Skorowidz do listy częstotliwości obejmującej czynne stacje stałe).

Skorowidz alfabetyczny stacyj w układzie:

a) według stacyj

grafika

b) według krajów

grafika

Tom V. Wykaz stacyj radiofonicznych.

Część A. Skorowidz alfabetyczny stacyj.

grafika

Część B. Wykaz opisowy stacyj.

grafika

Lista częstotliwości

I.

Wskazówki ogólne.

a) W odniesieniu do stacyj stałych, lądowych i radjofonicznych, Zarządy zgłaszają do Biura Związku pełny wykaz opisowy dla każdej częstotliwości przydzielonej tym stacjom (patrz artykuł 7, § 5).

b) W odniesieniu do stacyj ruchomych nie wysyła się pełnego wykazu opisowego. Oznacza się jedynie dla każdego kraju, oddzielnie dla każdego rodzaju stacyi (okrętowe, lotnicze, inne) przydzielone tym stacjom częstotliwości, w zakresie im przyznanych.

Przykład:

5.525 kc/s (54,30 m) stacje okrętowe Stany Zjednoczone Ameryki.

5.690 kc/s (52,72 m) stacje lotnicze Brazylja.

c) Częstotliwości przydzielone stacjom, pełniącym służby specjalne, jak również stacjom amatorskim i prywatnym doświadczalnym, oznacza się łącznie dla każdego kraju według kategoryj stacyj.

[Przykład: 3.500 - 4.000 kc/s (85,71 - 75 m) stacje amatorskie Kanada].

d) Aby ułatwić korzystanie z listy częstotliwości, Biuro Związku poda na każdej stronicy tę część zakresu częstotliwości, która odpowiada częstotliwościom, figurującym na tej stronicy [przykład 7.300 - 8.200 kc/s (41,00 - 36,59 m) służba stała].

e) Pod względem słownictwa i oznaczeń technicznych, używanych w liście, zaleca się Zarządom opierać się na zleceniach C. C. I. R.

II.

Zgłoszenie.

a) Datą zgłoszenia częstotliwości, którą zamieszcza się w rubryce 3 a, jest data zawiadomienia Biura Związku o przydzieleniu tej częstotliwości stacji danego kraju po raz pierwszy. Nazwa tej stacji podana jest w rubryce 5.

Jako kraj rozumie się w tej liście kraj, w granicach którego założona została stacja.

b) O ile jest to pierwsze zgłoszenie częstotliwości, przydzielonej stacji danego kraju, wówczas odnośnie tej stacji zamieszcza się w rubryce 3 b tę samą datę, co w rubryce 3 a. Jeżeli przydziela się potem tę samą częstotliwość innej stacji tego samego kraju, zamieszcza się dla nowej stacji, w rubryce 3 a, datę wspomnianego poprzednio pierwszego zgłoszenia, a w rubryce 3 b) datę przydziału częstotliwości nowej stacji.

c) Jeżeli w dwa lata po zgłoszeniu (rubryka 3b) zgłoszona częstotliwość nie zostanie użyta w eksploatacji przez stację, której została przydzielona, dotyczący jej wpis zostanie unieważniony, o ile zainteresowany Zarząd, zawiadomiony o tem z urzędu przez Biuro Związku na sześć miesięcy przed upływem wspomnianego terminu, nie zażąda utrzymania wpisu. W tym wypadku daty zgłoszeń w rubrykach 3 a i 3 b utrzymuje się.

grafika

Załącznik  Nr 6

Wskazówki służbowe.

(Patrz artykuły 15 i 19 § 1, (6), a).

stacja na pokładzie okrętu wojennego lub samolotu wojskowego

∆ radjogoniometr na pokładzie stacji ruchomej

■ stacja zaliczona do położonych na obszarze o wzmożonym ruchu, do której wydawanie korespondencji na 500 kc/s (600 m) jest ograniczone, zgodnie z artykułem 19 § 1, (6), a)

D 30° antena kierunkowa o największem promieniowaniu pod kątem 30° (wyrażonym w stopniach od północy bezwzględnej, od zera do 360 w kierunku ruchu wskazówki zegara)

DR antena kierunkowa zaopatrzona w reflektor

FA stacja lotniskowa FC stacja nadbrzeżna

FR stacja wyłącznie odbiorcza, połączona z ogólną siecią telekomunikacyjną

FS stacja lądowa pełniąca służbę wyłącznie w zakresie bezpieczeństwa życia ludzkiego

FX stacja pełniąca służbę radjokomunikacyjną między punktami stałemi

H 24 stacja pełniąca służbę bez przerwy dniem i nocą

H 16 stacja okrętowa drugiej kategorji, pełniąca służbę w ciągu 16 godzin

H 8 stacja okrętowa drugiej kategorji, pełniąca służbę w ciągu 8 godzin

HJ stacja otwarta od wschodu do zachodu słońca (służba dzienna)

HX stacja nieposiadająca ustalonych godzin służby

CO stacja otwarta wyłącznie dla korespondencji urzędowej

CP stacja otwarta wyłącznie dla korespondencji publicznej

CR stacja otwarta dla ograniczonej korespondencji publicznej

CV stacja otwarta wyłącznie dla korespondencji przedsiębiorstwa prywatnego

RC radjolatarnia niekierunkowa

RD radjolatarnia kierunkowa

RG stacja radjogoniometryczna

RT radjolatarnia obrotowa

RV radjolatarnia o zmiennym kierunku.

Załącznik  Nr 7

Dokumenty, które powinny posiadać stacje ruchome.

(Patrz artykuły 3, 10, 12, 15 i załącznik 9).

A. "Stacje okrętowe" na pokładach statków, które obowiązane są do posiadania urządzenia radjotelegraficznego:

1° upoważnienie na stację;

2° świadectwo lub świadectwa operatorów radjowych;

3º rejestr stacyjny (dziennik służby radjowej), w którym zamieszcza się, w chwili nastania, wszelkiego rodzaju wydarzenia służbowe, jak również wiadomości, wymieniane ze stacjami lądowemi lub ruchomemi, dotyczące zawiadomień o katastrofach. Jeżeli regulamin pokładowy zezwala na to, winno być notowane we wspomnianym dzienniku raz na dzień położenie danego statku;

4° spis alfabetyczny znaków wywoławczych;

5° wykaz stacyj nadbrzeżnych i okrętowych;

6° wykaz stacyj pełniących specjalne rodzaje służby;

7° Konwencję i jej Regulaminy;

8° taryfy telegraficzne krajów, do których stacja najczęściej przyjmuje radjotelegramy;

B. "Inne stacje okrętowe":

dokumenty wskazane w części A pod 1° do 5º;

C. "Stacje lotnicze":

1° dokumenty podane w części A pod 1º, 2º i 3°;

2º wykaz stacyj lotniskowych i lotniczych;

3° dokumenty, jakie powołane organizacje lotnicze danego kraju uznają ewentualnie za konieczne do pełnienia służby przez stację.

Załącznik  Nr 8

Godziny służbowe stacyj okrętowych, zaliczonych do drugiej kategorji.

(Patrz wykres i mapkę załącznika 9, oraz art. 15 i 23).

grafika

Załącznik  Nr 9

Godziny służby stacyj okrętowych, zaliczonych do drugiej kategorji.

(Patrz tabelę załącznika 7 oraz art. 15 i 23).

grafika

Załącznik  Nr 10

Wykaz radjotelegramów, wymienionych ze stacjami ruchomemi przynależności państwowej…

grafika

Załącznik  Nr 11

Sposób postępowania w służbie stacyj radjotelefonicznych małej mocy.

(Patrz artykuł 29).

§ 1. Jako przykład podaje się poniżej następujący sposób postępowania¹⁾:

1° A wywołuje:

Allo B, allo B, A wywołuje, A wywołuje, radjotelegram do was, radjotelegram do was, przełączcie (over).

2° B odpowiada:

Allo A, allo A, B odpowiada, B odpowiada, wydawajcie wasz radjotelegram, wydawajcie wasz radjotelegram, przełączcie (over).

3° A odpowiada:

Allo B, A odpowiada, radjotelegram zaczyna się: Z ..... Nr ..... liczba wyrazów ..... dzień ..... godzina ...... adres ..... tekst ..... podpis ..... wydawanie radjotelegramu skończone, powtarzam, radjotelegram zaczyna się: Z. Nr. ..... liczba wyrazów ....., dzień ..... godzina ..... adres ..... tekst ..... podpis ..... radjotelegram skończony, przełączcie (over).

4° B odpowiada:

Allo A, B odpowiada, wasz radjotelegram zaczyna się: Z… Nr…. liczba wyrazów… dzień… godzina… adres… tekst… podpis.....

wasz radjotelegram skończony, przełączcie (over).

5° A odpowiada:

Allo B, A odpowiada, dobrze, dobrze, wyłączamy.

6° A przerywa połączenie i obie stacje wracają do normalnego nasłuchu.

Uwaga: Przy nawiązywaniu połączenia formułę wywoławczą powtarzają dwukrotnie zarówno stacja wywołująca jak i wywoływana. Skoro, już raz połączenie zostało nawiązane, używa się jej tylko raz.

______

¹⁾ W europejskiej służbie telefonicznej używanie wyrazu "Allo" jest wzbronione.

§ 2. Zgłoskowanie znaków wywoławczych, skrótów służbowych i niezbędnych wyrazów, o ile zajdzie tego potrzeba, winno odbywać się według poniżej zamieszczonej tablicy:

Cyfry do oznaczenia1)	Litery do zgłoskowania	Wyraz używany do zgłoś kowania	Litery do zgłoskowania	Wyraz używany do zgłoskowania
1	A	Amsterdam	N	New- York
2	B	Baltimore	0	Oslo
3	C	Casablanca	P	Paris
4	D	Danemark	Q	Quebec
5	E	Edison	R	Roma
6	F	Florida	S	Santiago
7	G	Gallipoli	T	Tripoli
8	H	Havana	U	Upsala
9	I	Italia	V	Valencia
0	J	Jerusalem	W	Washington
przecinek	K	Kilogram	X	Xantippe
kreska ułamkowa	L	Liverpool	Y	Yokohama
	M	Madagascar	Z	Zürich

§ 3. Jeżeli stacja odbiorcza ma pewność, że prawidłowo odebrała radjotelegram, wspomniane w 4° § 1 powtórzenie nie jest konieczne, przynajmniej o ile nie chodzi o radjotelegram ze sprawdzeniem. Jeżeli powtórzenia poniechano, stacja B potwierdza odbiór wydanego radjotelegramu w sposób następujący:

Allo A, B odpowiada, odebraliśmy dobrze wasz radjotelegram, przełączcie (over).

______

¹⁾ Wydawanie cyfr każdorazowo zapowiada się i kończy wyrazem "liczby" ("en nombre") powtórzonym dwukrotnie.

Załącznik  12

Uzyskiwanie pomiarów radjogoniometrycznych położenia.

(Patrz artykuł 30).

I.

Wskazówki ogólne.

A. Stacja ruchoma, zanim wywoła jedną lub kilka stacyj radjogoniometrycznych, celem uzyskania pomiaru radjogoniometrycznego, winna wyszukać w wykazie:

1° Znaki wywoławcze stacyj, które mają być wywołane celem otrzymania potrzebnych pomiarów radjogoniometrycznych.

2° Falę, na której stacje radjogoniometryczne nasłuchują i falę względnie fale, na których uskuteczniają pomiary.

3° Stacje radjogoniometryczne, które dzięki połączeniu specjalnemi przewodami mogą być zgrupowane z wywoływaną stacją radjogoniometryczną.

B. Postępowanie stacji ruchomej zależne jest od różnych okoliczności. Zasadniczo winna ona mieć na uwadze, co następuje:

1º Jeżeli stacje radjogoniometryczne nie nasłuchują na tej samej fali, pomiarowej czy też innej, żądanie pomiarów winno być skierowane oddzielnie do każdej stacji lub grupy stacyj, używających danej fali, przytem żądanie to należy wydać na właściwej fali.

2º Jeżeli wszystkie wchodzące w rachubę stacje radjogoniometryczne nasłuchują na jednej i tej samej fali i mogą uskuteczniać pomiary na wspólnej fali, która może być inną niż fala nasłuchowa, należy je wywołać razem, żeby pomiary były zdjęte jednocześnie przez wszystkie stacje podczas tego samego wydawania.

3° Jeżeli kilka stacyj radjogoniometrycznych jest zgrupowanych zapomocą specjalnych przewodów, należy wywoływać tylko jedną z tych stacyj, nawet jeżeli wszystkie są zaopatrzone w nadajniki. Jednakże w tym przypadku, w razie potrzeby, stacja ruchoma winna przy wywoływaniu podać znaki wywoławcze stacyj radjogoniometrycznych, od których żąda pomiarów.

II.

Postępowanie.

A. Stacja ruchoma wywołuje stację względnie stacje radjogoniometryczne na. fali, podanej w wykazie stacyj jako ich fala nasłuchowa. Wydaje wówcza skrót QTE, oznaczający:

"Proszę o pomiar radjogoniometryczny mego pelengu względem stacji radjogoniometrycznej, do której się zwracam",

lub

"Proszę o pomiar radjogoniometryczny mego pelengu względem stacji lub względem stacyj, których znaki wywoławcze są następujące",

lub

"Proszę o pomiar radjogoniometryczny mego pelengu względem stacyj radjogoniometrycznych, zgrupowanych pod waszą kontrolą",

dalej niezbędny znak wywoławczy lub znaki wywoławcze, poczem kończy wskazaniem w razie potrzeby fali, którą zastosuje dla uskutecznienia pomiaru. Następnie stacja ruchoma oczekuje na wskazówki.

B. Wywołana stacja lub stacje radjogoniometryczne przygotowują się do pomiaru radjogoniometrycznego i zależnie od potrzeby uprzedzają stacje radjogoniometryczne, z któremi współpracują. Skoro tylko stacje radjogoniometryczne są gotowe, te z nich, które mają nadajniki, odpowiadają stacji ruchomej w porządku alfabetycznym swych znaków wywoławczych, podając swój znak wywoławczy a po nim literą K.

Gdy chodzi o zgrupowane stacje radjogoniometryczne, stacja wywołana uprzedza inne stacje danej grupy i zawiadamia stację ruchomą, jak tylko stacje tej grupy są gotowe do zdjęcia pomiarów radjogoniometrycznych.

C. Po przejściu, w razie potrzeby, na swoją nową falę nadawczą, stacja ruchoma odpowiada, wydając swój znak wywoławczy, w połączeniu ewentualnie z innym znakiem i przez czas dostatecznie długi, aby umożliwić uskutecznienie pomiaru.

D. Stacja lub stacje radjogoniometryczne, zadowolone z wyników pomiaru, wydają sygnał QTE. ("Wasz peleng względem mnie był…. stopni"), podając przed tym sygnałem godzinę obserwacji, po nim zaś grupę z trzech cyfr (000 do 359), wykazującą w stopniach istotny pomiar położenia stacji ruchomej względem danej stacji radjogoniometrycznej.

Gdy stacja radjogoniometryczna nie jest zadowolona z wyników pomiaru, żąda od stacji ruchomej, aby powtórzyła wydawanie wskazane pod C.

E. Skoro stacja ruchoma odbierze wynik obserwacji, powtarza go stacji radjogoniometrycznej, która wówczas zawiadamia, że powtórzenie jest dokładne lub w przeciwnym razie je prostuje, powtarzając wynik pomiaru. Gdy stacja radjogoniometryczna jest pewna, że stacja ruchoma odebrała zawiadomienie poprawnie, wydaje znak "koniec pracy". Znak ten powtarza stacja ruchoma na znak, że cała praca jest ukończona.

F. Wskazówki dotyczące: a) znaku, który należy używać dla otrzymania pomiaru; b) czasu jaki ma trwać wydawanie znaków przez stację ruchomą i c) czasu służby danej stacji radjogoniometrycznej - podane są w wykazie stacyj.

Załącznik  Nr 13

Doniesienie o naruszeniu przepisów Konwencji telekomunikacyjnej i Regulaminów radjokomunikacyjnych.

(Patrz artykuł 13).

Szczegóły, dotyczące stacji wykraczającej przeciwko Regulaminowi
1. Nazwa, o ile jest znana (literami drukowanemi (Uwaga a) .......
2. Znak wywoławczy (literami drukowanemi).........................
3. Przynależność państwowa, o ile jest znana .....................
4. Fala użyta (kc/s lub m) .......................................
5. System (Uwaga b) ..............................................
Szczegóły, dotyczące stacji donoszącej o wykroczeniu
6. Nazwa (literami drukowanemi) ..................................
7. Znak wywoławczy (literami drukowanemi) ........................
8. Przynależność państwowa .......................................
9. Przybliżone położenie (Uwaga c) ...............................
Szczegóły naruszenia przepisów
10. Nazwa (Uwaga d) stacji mającej łączność ze stacją, która popełniła wykroczenia
11. Znak wywoławczy stacji, mającej łączność ze stacją wykraczającą ..................................................................
12. Godzina (Uwaga e) i data .....................................
13. Rodzaj wykroczenia (Uwaga f) .................................
14. Wyciąg z dziennika pokładowego i inne dokumenty uzasadniające doniesienie (w razie potrzeby pisać na odwrotnej strome). Godzina.
15. Zaświadczenie. Stwierdzam, że niniejsze doniesienie przedstawia, według mego przekonania, wyczerpująco i ściśle przebieg zajścia.
Data: dnia ................ 19 .......... (*) ...........

Wskazówki do wypełnienia niniejszego formularza.

Uwaga a) Każde doniesienie odnosi się do jednego tylko statku lub jednej stacji, patrz uwagę d).

Uwaga b) Typ A 1, A 2, A 3 lub B.

Uwaga c) Stosuje się tylko do statków żeglugi morskiej i powietrznej i winno być wyrażone przez szerokość i długość (Greenwich) lub przez rzeczywisty peleng radjogoniometryczny i odległość w milach morskich lub kilometrach od ogólnie znanego punktu.

Uwaga d) Jeżeli dwie stacje, pracujące między sobą, przekraczają Regulamin, doniesienia winny być sporządzone oddzielnie dla każdej z nich.

Uwaga e) Wyraża się grupą z czterech cyfr 0001 do 2.400, (czas Greenwich). O ile wykroczenie obejmuje znaczny okres czasu, należy godziny wskazać w rubryce Nr. 14.

Uwaga f) Każda nieprawidłowość wymaga oddzielnego doniesienia z wyjątkiem, gdy błędy popełniła jedna i ta sama osoba i gdy były one krótkotrwałe. Każde doniesienie należy przesłać w dwóch egzemplarzach i, w miarę możności, pisane na maszynie.

______

(*) Doniesienie niniejsze winno być podpisane przez operatora radjowego, który zauważył wykroczenie i kontrasygnowane przez dowódcę statku żeglugi morskiej lub powietrznej albo też przez kierownika stacji lądowej.

(Używanie ołówka chemicznego i kalki jest dopuszczalne).

Do użytku zarządu wyłącznie.
1. Towarzystwo, nadzorujące urządzenie radjowe stacji przeciwko której zostało wniesione zażalenie ...............................
2. Nazwisko operatora radjowego stacji odpowiedzialnego za przekroczenie Regulaminu .........................................
3. Zarządzenie poczynione ........................................

Załącznik  Nr 14

Regulamin wewnętrzny Międzynarodowego Doradczego Komitetu do Spraw Radiokomunikacji (C. C. I. R.).

(Patrz artykuł 31).

Artykuł  pierwszy.

Przez określenie "Zarząd kierowniczy" rozumie się Zarząd, któremu powierza się zorganizowanie zjazdu C. C. I. R. Zarząd kierowniczy przystępuje do prac dotyczących C. C. I. R. po upływie pięciu miesięcy po zamknięciu poprzedniego zjazdu; jego zadanie wygasa po upływie pięciu miesięcy od zamknięcia zorganizowanego przezeń zjazdu.

Artykuł  2.

Zarząd kierowniczy ustala miejsce i ostateczną datę zjazdu, który ma zorganizować. Przynajmniej na sześć miesięcy przed ustaloną datą Zarząd kierowniczy rozsyła zaproszenia na ten zjazd do wszystkich Zarządów, należących do Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego i za ich pośrednictwem do przedsiębiorstw, zrzeszeń przedsiębiorstw i do międzynarodowych organizacyj radjowych, wspomnianych w artykule 31 Regulaminu radiokomunikacyjnego ogólnego.

Artykuł 3.

§ 1. Pierwsze walne zebranie zjazdu otwiera Zarząd kierowniczy. Zebranie to tworzy niezbędne komisje i dzieli między nie, według rodzajów, sprawy do rozpatrzenia. Wyznacza ono również przewodniczącego i wiceprzewodniczącego C. C, I. R. oraz przewodniczącego i wiceprzewodniczącego lub wiceprzewodniczących każdej komisji.

§ 2. Przewodniczący C. C. I. R. przewodniczy na walnych zebraniach; pozatem ma on powierzone ogólne kierownictwo prac zjazdu. Wiceprzewodniczący pomagają przewodniczącemu i zastępują go w czasie jego nieobecności.

Artykuł  4.

Sekretarjat zjazdu C. C. I. R. tworzy Zarząd kierowniczy przy współpracy Biura Związku.

Artykuł 5.

Protokóły i sprawozdania zasadniczo odtwarzają tylko podstawowe punkty przemówień delegatów. Jednakże każdy delegat ma prawo żądać zamieszczenia w protokółach lub sprawozdaniach każdego swego oświadczenia w streszczeniu lub w dosłownem brzmieniu pod warunkiem dostarczenia tekstu oświadczenia najpóźniej następnego dnia rano po posiedzeniu.

Artykuł  6.

§ 1. Delegacja, która z przyczyn poważnych nie może być obecna na posiedzeniu, ma możność powierzyć swój lub swoje głosy innej delegacji. Jednakże jedna i ta sama delegacja nie może w tych warunkach rozporządzać łącznie więcej niż głosami dwóch delegacyj, wliczając w to swój lub swoje głosy.

§ 2. Wniosek uważa się za przyjęty, jeśli wypowie się za nim bezwzględna większość głosujących; w razie równości głosów wniosek upada. W protokółach zaznacza się, ile delegacyj głosowało za wnioskiem, ile głosowało przeciw wnioskowi.

§ 3. Głosowanie odbywa się bądź przez podniesienie ręki, bądź na żądanie jednej z delegacyj imiennie przez wywołanie krajów, biorących udział, w porządku alfabetycznym ich nazw francuskich. W tym przypadku w protokóle wyszczególnia się delegacje, które głosowały za, i delegacje, które głosowały przeciwko wnioskowi.

Artykuł  7.

§ 1. Komisje, utworzone przez walne zebranie, mogą się dalej dzielić na podkomisje, te zaś na podpodkomisje.

§ 2. Przewodniczący komisyj przedstawiają swym komisjom do zatwierdzenia wybór przewodniczącego każdej podkomisji i podpodkomisji. Komisje, podkomisje i podpodkomisje same mianują swych sprawozdawców.

§ 3. Zalecenia komisyj winny mieć wzmiankę: "jednomyślnie", jeżeli orzeczenie przyjęte jest wszystkiemi głosami, lub: "większością", jeżeli za zaleceniem wypowiedziała się większość głosów.

Artykuł  8.

Biuro Związku bierze udział w poszczególnych pracach C. C, I. R. celem centralizacji i publikacji całości dokumentów dla użytku zarządów.

Artykuł 9.

§ 1. Na posiedzeniu zamknięcia walnego zebrania przewodniczący podaje do wiadomości spis zaleceń oraz spis spraw, które pozostają do rozstrzygnięcia i spraw nowych, wysuniętych przez komisje.

§ 2. Przewodniczący stwierdza w danym razie ostateczne przyjęcie wyrażonych zaleceń. Przy głosowaniu, o ile się ono odbywa na walnem zebraniu, stosuje się w głosowaniu formuły: "jednomyślnie" lub "większością".

§ 3. Sprawy niezadecydowane i sprawy nowe rejestruje przewodniczący, o ile zebranie zgadza się poddać je dalszemu badaniu. Dalej zapytuje on, które z Zarządów życzą sobie zająć się przygotowaniem propozycyj, dotyczących tych spraw i jakie inne Zarządy lub radjowe przedsiębiorstwa eksploatujące zechciałyby okazać swą pomoc w tych sprawach. Odpowiednio do uzyskanych odpowiedzi sporządza się wykaz urzędowy spraw, jakie mają być wniesione na porządek obrad następnego zjazdu, z wyszczególnieniem Zarządów centralizujących prace i Zarządów oraz radjowych przedsiębiorstw eksploatujących, które podjęły się współpracy. Wykaz ten zamieszcza się w protokóle zebrania.

§ 4. Na tem samem posiedzeniu walnego zebrania, na propozycję lub za zgodą zainteresowanej delegacji, C. C. I. R. wyznacza Zarząd, który zwoła następny zjazd, i przybliżoną datę tego zjazdu.

Artykuł  10.

§ 1. Po zamknięciu zjazdu zajęcie się sprawami wyznaczonemi do opracowania powierza się Zarządowi, wyznaczonemu do zorganizowania następnego zjazdu (nowy Zarząd kierowniczy). Sprawy natomiast będące w toku powierza się dawnemu Zarządowi kierowniczemu, który zobowiązany jest je ukończyć przy współpracy Biura Związku.

§ 2. Dawny Zarząd kierowniczy przekazuje dokumenty nowemu Zarządowi kierowniczemu najpóźniej w pięć miesięcy po zamknięciu zjazdu.

Artykuł  11.

Zarządy i przedsiębiorstwa eksploatujące radiokomunikację, chcąc, po ukończeniu zjazdu przedłożyć komitetowi jakiekolwiek inne zagadnienia, kierują je do nowego Zarządu kierowniczego. Zarząd ten wnosi powyższe sprawy na porządek obrad przyszłego zjazdu. Jednakże nie może być w ten sposób włączona żadna sprawa, o której Zarząd kierowniczy nie został powiadomiony przynajmniej na sześć miesięcy przed datą otwarcia zjazdu.

Artykuł 12.

§ 1. Wszystkie dokumenty, dotyczące zjazdu, przesłane przed tym zjazdem Zarządowi kierowniczemu lub przedstawione podczas zjazdu, drukuje i rozsyła Biuro Związku przy współpracy Zarządu kierowniczego.

§ 2. Jeżeli zbadanie danej sprawy powierzone zostało Zarządowi centralizującemu, rzeczą tego Zarządu jest poczynić wszystko, co jest konieczne, celem przeprowadzenia studjów nad zagadnieniem. Zarządy i współpracujące przedsiębiorstwa eksploatujące radiokomunikację winny przesłać bezpośrednio do Zarządu centralizującego swe sprawozdania dotyczące tej sprawy, na sześć miesięcy przed datą zebrania C. C. I. R., a to aby wspomniany Zarząd mógł je wziąć pod uwagę w swem sprawozdaniu ogólnem i w swych propozycjach.

§ 3. Jednakże Zarządy i przedsiębiorstwa eksploatujące radiokomunikację mogą również przesłać odpisy swoich sprawozdań do Biura Związku, jeżeli życzą sobie, aby sprawozdania te były niezwłocznie staraniem wspomnianego Biura podane do wiadomości wszystkim zainteresowanym Zarządom i przedsiębiorstwom, każdemu zosobna.

Artykuł  13

Zarząd kierowniczy może korespondować bezpośrednio z Zarządami i przedsiębiostwami eksploatującemi radiokomunikację, dopuszczonemi do współpracy w pracach komitetu, Zarząd ten przesyła jeden przynajmniej egzemplarz dokumentów do Biura Związku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

do

Regulaminu radiokomunikacyjnego ogólnego dołączonego do

Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej.

W chwili podpisywania Regulaminu radjokomunikacyjnego ogólnego, dołączonego do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, niżej podpisani Pełnomocnicy przyjmują do wiadomości następujące oświadczenia:

I.

Pełnomocnicy Niemiec oświadczają formalnie, że Rząd ich zastrzega sobie prawo zatrzymania w użytkowaniu fal 105 kc/s (2.857 m) i 117,5 kc/s (2.553 m) dla pewnych specjalnych służb prasowych uskutecznianych w drodze radiotelefonicznej.

II.

Pełnomocnicy Indyj Holenderskich oświadczają formalnie, że Rząd ich zastrzega sobie prawo nie zezwalać stacjom ruchomym swojego kraju na stosowanie postanowień dwóch ostatnich zdań artykułu 26 § 1 (1) Regulaminu ogólnego, dotyczących wydawania tranzytem radjotelegramów za pośrednictwem jednej stacji ruchomej, jedynie celem przyśpieszenia lub ułatwienia wydawania zamiast kierowania ich do najbliższej stacji lądowej.

III.

Pełnomocnicy Związku Socjalistycznych Republik Rad oświadczają formalnie, że Rząd ich zastrzega sobie prawo używania następujących zakresów dla służb niżej wyszczególnionych:

250 - 285	kc/s	(2.000 - 1.053 m)	radjofonja
285 - 315	"	(1.053 - 952 m)	radjolatarnie
315 - 340	"	(952 - 882 m)	służby lotnicze i radjogoniometryczne
340 - 420	"	(882 - 714 m)	radjofonja
515 - 550	"	(583 - 545 m)	służby lotnicze
9.600 - 9.700	"	(31,25 - 30,93 m)	radjofonja
11.700 - 11.900	"	(35,64 - 25,21 m)	służby stałe
12.100 - 12.300	"	(24,79 - 24,39 m)	radjofonja
15.350 - 15.450	"	(19,54 - 19,42 m)	radjofonja
17.800 - 17.850	"	(16,65 - 16,81 m)	radjofonja
21.500 - 21.750	"	(13,92 - 13,79 m)	radjofonja

IV.

Powołując się na oświadczenie, zgłoszone do niniejszego Protokółu przez pełnomocników Związku Socjalistycznych Republik Rad, dotyczące używania pewnych zakresów częstotliwości, pełnomocnicy Chin oświadczają formalnie, że Rząd ich zastrzega sobie prawo przedsięwzięcia wszelkich środków, jakie mogłyby być ewentualnie konieczne ze względu na ochronę jego radjokomunikacyj przeciwko wszelkim zakłóceniom, jakie mogłyby być spowodowane przez wprowadzenie w życie omówionych wyżej zastrzeżeń Rządu Związku Socjalistycznych Republik Rad.

V.

Pełnomocnik Węgier oświadcza formalnie, że z powodu zastrzeżeń Związku Socjalistycznych Republik Rad w odniesieniu do artykułu 7 Regulaminu radiokomunikacyjnego ogólnego (podział i stosowanie częstotliwości, Rząd jego zastrzega sobie prawo niestosowania się do postanowień § 5 (2) wspomnianego artykułu w wypadku, gdy emisje stacyj założonych w wykonaniu swoich zastrzeżeń przez Związek Socjalistycznych Republik Rad będą powodowały poważne zakłócenia nadawań stacyj węgierskich.

VI.

Powołując się na oświadczenie, złożone do niniejszego Protokółu przez pełnomocników Związku Socjalistycznych Republik Rad, dotyczące używania pewnych zakresów częstotliwości, pełnomocnicy Japonji oświadczają formalnie, że Rząd ich zastrzega sobie dla Japonji, Korei, Formozy, Sachalinu japońskiego, terytorjum dzierżawnego Kwantung i wysp mórz południowych pod mandatem japońskim, prawo przedsięwzięcia wszelkich środków, jakie mogłyby być ewentualnie konieczne, ze względu na ochronę swoich radjokomunikacyj, przeciwko wszelkim zakłóceniom, które mogłyby być spowodowane przez wprowadzenie w życie omówionych wyżej zastrzeżeń Związku Socjalistycznych Republik Rad.

VII.

Pełnomocnicy Polski i Rumunji, w związku z zastrzeżeniami, sformułowanemi w sprawie używania pewnych zakresów częstotliwości, oświadczają formalnie, że w wypadku, gdy umowa regjonalna (Konferencja Europejska) lub specjalna nie doprowadzi do wyników zadowalających, każdy z ich Rządów zastrzega sobie prawo ewentualnych odstępstw, dotyczących używania w porozumieniu z krajami sąsiadującemi dla służb lotniczych pewnych częstotliwości poza zakresami fal, przydzielonemi przez artykuł 7 Regulaminu radjokomunikacyjnego ogólnego, specjalnie zaś zastrzega sobie prawo nieprzestrzegania terminu przewidzianego w § 5 (2) tegoż artykułu celem ochrony zasadniczych potrzeb tych służb przeciwko wszelkim zakłóceniom, które mogłyby być spowodowane przez wykonanie wymienionych na wstępie zastrzeżeń.

Na dowód czego, Pełnomocnicy niżej wymienieni sporządzili niniejszy Protokół i podpisali go w jednym egzemplarzu, który pozostanie w archiwum Rządu Hiszpanii i którego kop ja będzie dostarczona każdemu z Rządów sygnatarjuszy wspomnianego Protokółu.

Sporządzono w Madrycie 9 grudnia 1932 r.

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO AFRYKAŃSKĄ:

H. J. Lenton

A. R. Mc Lachlan

ZA NIEMCY:

Herman Giess

Dr. Inż. Hans Steidle

Dr. Paul Jäger

Dr. Hans Harbich

Pal Münch

Mortin Feuerhahn

Siegfried Mey

Dr. Friedrich Herath

Rudolf Salzmann

Erhard Maertens

Curt Wagner

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYŃSKĄ:

Dr. García Mansilla

René Correa Luna

Luis S. Castineiras

Melquiades Sáenz Briones

ZA FEDERACJĘ AUSTRALIJSKĄ:

J. M. Crawford

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Oestreicher

Inż. H. Pfeuffer

ZA BELGJĘ:

B. Maus

R. Corteil

ZA BOLIWJĘ:

Jorge Sáenz

ZA BRAZYLJĘ:

Luis Guimarães

ZA KANADĘ:

Alfred Duranleau

W. Arthur Steel

Jean Désy

ZA CHILI:

Enrique Bermúdez

ZA CHINY:

Lingoh Wang

ZA PAŃSTWO WATYKAŃSKIE:

Giuseppe Gianfranceschi

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJĘ:

José Joaquin Casas

Alberio Sanchez de Iriarte

Walter Mac Lellan

ZA KOLONJE FRANCUSKIE, PROTEKTORATY I TERYTORJA POD MANDATEN FRANCUSKIM:

Carour

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

Arnoldo de Paiυa Carυalho

José Méndes de Vasconcello Guimaraes

Mario Corrêa Barala da Cruz

ZA KONFEDERACJĘ SZWAJCARSKĄ:

G. Keller

E. Metzler

ZA KONGO BELGIJSKIE:

F. Tondeur

ZA COSTA-RICA:

Adriano Martin Lanuza

ZA KUBĘ:

Manuel S. Pichardo

ZA CURAÇAO I SURINAM:

G. Schotel

J. Hoogewooning

ZA CYRENAIKĘ:

G. Gneme

ZA DANJĘ:

Kay Christiansen

C. Lerche

M. C. J. Grested

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Inż. Henryk Kowalski

Zandar

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

Elias Brache Hijo

Juan de Olózaga

ZA EGIPT:

R. Murray

Mohamed Said

ZA REPUBLIKĘ EL SALVADOR:

Raoul Contreraz

ZA EKWATOR:

Hipólito de Mozoncillo

Dr. Abel Romeo Castillo

ZA ERYTREĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA HISZPANJĘ:

Miguel Sastra

Ramón Miguel Nieto

Gabriel Hombre

Francisco Vidal

J. Cubillo

Tomás Fernández Quintana

Leopoldo Caly Díàz

Trinidad Matres

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Eugene O. Sykes

C. B. Jolliffe

Walter Lichtenstein

Irυin Stowart

ZA FINLANDJĘ:

Niilo Orasmaa

Viljo Ylöstalo

ZA FRANCJĘ:

Jules Gautier

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. W. Philipps

J. Louden

F. W. Home

C. H. Boyd

J. P. G. Worlledge

ZA GRECJĘ:

Th. Pentheroudakis

St. Nicolis

ZA GUATEMALĘ:

Virgillo Rodríguez Beteta

Enrique Traumann

Ricardo Costaneda Paganini

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Antonio Graino

ZA WĘGRY:

Jules Erdöss

ZA WŁOSKIE WYSPY EGEJSKI :

G. Gneme

Erminio Mariani

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

M. L. Pasricha

P. J. Edmunds

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

A. J. H. Leeuwen

υan Dooren

G. Schotel

Hoogewooning

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh. Éigeartaigh

E. Cuisin

ZA ISLANDJĘ:

G. J. Hliddal

ZA WŁOCHY:

G. Gneme

Gino Montefinale

ZA JAPONJĘ,

Za Chosen, Taiwan, Karafuto, Terytorjum dzierżawne Kwantung i wyspy mórz południowych pod mandatem japońskim:

Koshida Saichiro

Zenshichi Ishii

Satoshi Fuzihata

Yososhichi Yonezawa

Toyokichi Nakagami

Takeo Iino

ZA ŁOTWĘ:

Bernard Einberg

ZA LIBERJĘ

Luis Maria Soler

ZA LITWĘ:

Inż. K. Gaïgalis

ZA MAROKKO:

Dubeauclard

ZA NIKARAGUĘ

José Garcia Plaza

ZA NORWEGJĘ:

T. Engst

Hermod Petersen

Adr. Hadland

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

M. B. Esson

ZA REPUBLIKĘ PANAMĘ:

M. Lasso de la Vega

ZA HOLANDJĘ:

H. J. Boetje

C. H. de Vos

J. A. Bland υan den Berg

W. Dogterom

ZA PERU:

Jaan de Osma

ZA POLSKĘ:

Inż. Henryk Kowalski

K. Krulisz

ZA PORTUGALJĘ:

Miguel Vaz Duarte Bacelar

José de Liz Ferreira jr.

Daυid de Sousa Pires

Joaquim Rodrigues Gonçalυes

ZA RUMUNJĘ:

Inż. Tanasescu

ZA SOMALIS WŁOSKI:

G. Gneme

Gelmetti

ZA SZWECJĘ:

G. Wold

ZA SYRJĘ I LIBAN:

M. Morillon

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Inż. Strand

Dr. Otto Kučera

Inż. Jaromir Sυoboda

ZA TRYPOLITANJĘ:

G. Gneme

Donato Crety

ZA TUNIS:

Eugène Crouzet

ZA TURCJĘ:

Fahri

Cemal Ihsan

Mazhar

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Eugène Hirsehfeld

Alexandre Kokadeeυ

ZA URUGWAJ:

Ad referendum Rządu Urugwajskiego

Daniel Castellanos

ZA WENEZUELĘ:

César Mármol Cuerυo

Antonio Reyes

ZA JUGOSŁAWJĘ:

D. A. Zlatanoυitch

DODATKOWY REGULAMIN RADJOKOMUNIKACYJNY

załączony do

Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej.

Artykuł  pierwszy.

Zastosowanie Regulaminu telegraficznego i telefonicznego do radjokomunikacji.

(568) § 1. O ile Regulaminy radiokomunikacyjne nie stanowią inaczej, postanowienia Regulaminów telegraficznego i telefonicznego mają zastosowanie do radjokomunikacyj.

(569) § 2. (1) Prócz wyjątków przewidzianych w artykułach następnych, radjotelegramy są redagowane i traktowane w myśl postanowień Regulaminu telegraficznego.

(570) (2) Stosowanie grup literowych międzynarodowego kodu sygnałów dopuszcza się w radjotelegramach wymienianych ze statkami.

(571) § 3. Ponieważ w wykazie stacyj wyraz RADIO lub AERADIO dodaje się zawsze do nazwy stacji lądowej, podanej w adresie radjotelegramu, nie należy go umieszczać w nagłówku jako wskazówki służbowej przy wydawaniu radjotelegramu.

Artykuł  2.

Taksy.

(572) § 1. Taksy radjotelegramu, pochodzącego ze stacji ruchomej lub do niej przeznaczonego, albo też wymienionego pomiędzy stacjami ruchomemi, obejmują zależnie od okoliczności:

(573) a) taksę pokładową, należną stacji ruchomej pochodzenia lub przeznaczenia albo też obu tym stacjom;

(574) b) taksę lądową lub taksy lądowe [patrz § 3 (2)], należne stacji lądowej lub stacjom lądowym, które biorą udział w przesłaniu korespondencji;

(575) c) normalną taksę za przebieg na ogólnej sieci telekomunikacyjnej;

(576) d) taksę, przypadającą za dodatkowe czynności żądane przez nadawcę.

(577) § 2. (1) Taksę lądową i pokładową wyznacza się od każdego pojedynczego wyrazu bez pobierania minimum opłaty.

(578) (2) Najwyższa taksa lądowa wynosi sześćdziesiąt centymów (0 fr. 60) od wyrazu; najwyższa taksa pokładowa wynosi czterdzieści centymów (0 fr. 40) od wyrazu.

(579) (3) Taksy lądowe lub pokładowe, przypadające za radjotelegramy, przeznaczone do stacyj niezamieszczonych jeszcze w wykazie stacyj, może wyznaczyć urząd obliczający w maksymalnej wysokości wymienionych powyżej stawek.

(580) (4) Jednakże Zarządom przysługuje prawo wyznaczania i zezwalania na taksy lądowe lub pokładowe, wyższe od wymienionych stawek, gdy stacje lądowe lub lotnicze są wyjątkowo kosztowne pod względem urządzenia lub eksploatacji.

(581) (5) Taksę radiotelegraficzną radjotelegramów CDE obniża się w tym samym stosunku jak taksę telegraficzną takich samych radjotelegramów.

(582) (6) Taksa stosowana do radjotelegramów CDE, wymienianych między stacjami pokładowemi bezpośrednio lub za pośrednictwem jednej tylko stacji nadbrzeżnej, równa się zawsze sześciu dziesiątym (6/10) taksy pełnej.

(583) (7) Tę umówioną zniżkę stosuje się zawsze do ewentualnych radiotelegraficznych taks tranzytowych.

(584) (8) Minimum opłat, równające się taksie za pięć wyrazów, i przewidziane w artykule 26, § 3, a) Regulaminu telegraficznego, nie ma zastosowania w radiotelegraficznym przebiegu radjotelegramów.

(585) § 3. (1) Gdy stacja lądowa pośredniczy w wydawaniu między stacjami ruchomemi, pobiera się tylko jedną taksę lądową. Jeżeli taksa lądowa, stosowana za wymianę korespondencji ze stacją ruchomą nadawczą, różni się od taksy, stosowanej za wymianę korespondencji ze stacją ruchomą oddawczą, wówczas pobiera się z dwóch tych taks - wyższą. Prócz tego może być pobrana taksa telegraficzna w wysokości takiej, jaka przypada według poniżej wymienionego § 5 za przebieg na wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej.

(586) (2) Gdy na żądanie nadawcy, dwie stacje lądowe pośredniczą w wydawaniu między dwiema stacjami ruchomemi, pobiera się taksę lądową każdej stacji oraz taksę telegraficzną za przebieg między obu stacjami.

(587) § 4. Przesyłanie korespondencji tranzytem i odpowiednie taksy normuje artykuł 7 niniejszego Regulaminu.

(588) § 5. (1) Gdy radjotelegramy, pochodzące z danego kraju lub przeznaczone do danego kraju, są wymieniane bezpośrednio przez stacje lub ze stacjami lądowemi tegoż kraju, taksę telegraficzną, stosowaną za przesłanie na wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej tego kraju, zasadniczo oblicza się według taryfy za pojedynczy wyraz bez pobierania minimum. Zarząd, któremu podlegają stacje lądowe, zgłasza powyższą taksę we frankach złotych do Biura Związku.

(589) (2) Jeżeli w danym kraju eksploatacja wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej nie jest państwowa i wskutek tego zachodzi konieczność pobierania minimum opłaty, należy o tem zawiadomić Biuro Związku, które umieszcza w wykazie stacyj wysokość tego minimum, zaraz po wysokości taksy od wyrazu. W braku dotyczącej wzmianki, stosuje się taksę od pojedynczego wyrazu bez pobierania minimum opłaty.

(590) § 6. Kraj, na którego obszarze znajduje się stacja lądowa pośrednicząca w wymianie radjotelegramów między stacją ruchomą a innym krajem, uważa się w odniesieniu do taks telegraficznych za kraj pochodzenia lub przeznaczenia tych radjotelegramów, nie zaś za kraj tranzytujący.

(591) § 7. Całkowita opłata za radjotelegram winna być pobrana od nadawcy, wyjątek stanowią:

(592) 1° należność za umyślnego posłańca pobierana w miejscu przeznaczenia [artykuł 62 § 5 (2) Regulaminu telegraficznego];

(593) 2º należność za wyrazy ukryte zapomocą niedozwolonego ich łączenia lub zniekształcenia, o ile to stwierdzone zostanie przez urząd lub stację ruchomą miejsca przeznaczenia (artykuł 23 § 1 Regulaminu telegraficznego); powyższe należności winny być pobrane od adresata.

(594) § 8. Tak przy odtelegrafowywaniu jak i w rozrachunkach międzynarodowych za ostatecznie miarodajną przyjmuje się tę liczbę wyrazów, którą ustalił urząd pochodzenia, gdy chodzi o radjotelegramy przeznaczone do stacyj ruchomych, lub tę, którą ustaliła stacja ruchoma pochodzenia, gdy chodzi o radjotelegramy nadane na stacjach ruchomych. Jednakże, gdy radjotelegram, nadany na stacji ruchomej, napisany jest całkowicie lub częściowo w jednym z języków kraju przeznaczenia lub gdy radjotelegram, przeznaczony do stacji ruchomej, napisany jest całkowicie lub częściowo w jednym z języków krajów, któremu stacja ruchoma podlega, i gdy zawiera on wyrazy połączone lub zniekształcone wbrew duchowi odnośnego języka, wówczas urząd lub stacja ruchoma miejsca przeznaczenia mają prawo pobrać od adresata odpowiednią dopłatę. W razie odmowy uiszczenia dopłaty radjotelegram może być zatrzymany.

(595) § 9. Nie podlegają żadnym opłatom za przebieg radjowy w służbie ruchomej radjotelegramy znaczenia ogólnego w wypadkach pilnych, należące do następujących kategoryj:

(596) a) zawiadomienia o niebezpieczeństwie i odpowiedzi na te zawiadomienia;

(597) b) zawiadomienia pochodzące ze stacyj ruchomych o pojawieniu się lodów, wraków i min albo zapowiadające burze i cyklony;

(593) c) zawiadomienia o objawach nagłych, zagrażających żegludze powietrznej albo o przeszkodach, jakie nagle powstały na lotniskach;

(599) d) zawiadomienia, pochodzące ze stacyj ruchomych, o nagłych zmianach w położeniu pławów, w działaniu latarń, urządzeń służby locji i t. d.;

(600) e) zawiadomienia służbowe dotyczące służby ruchomej.

(601) § 10. (1) Taksy lądowe i pokładowe dla radjotelegramów prasowych, pochodzących ze stacji pokładowej i przeznaczonych dla stałego lądu, obniża się o 50%. Te radjotelegramy przyjmuje się na warunkach przewidzianych dla telegramów prasowych w międzynarodowym Regulaminie telegraficznym. Dla radjotelegramów prasowych z miejscem przeznaczenia w kraju stacji lądowej, taksa telegraficzna stanowi połowę taksy telegraficznej stosowanej do radjotelegramów zwykłych.

(602) (2) Radjotelegramy prasowe, przeznaczone do innego kraju niż ten. w którym jest stacja lądowa, korzystają z taksy prasowej, obowiązującej między krajem stacji lądowej a krajem przeznaczenia.

(603) § 11. (1) a) Taksy lądowe i pokładowe, stosowane do radjotelegramów meteorologicznych, obniża się przynajmniej o 50% dla wszystkich połączeń.

(604) b) Datę wejścia w życie tego postanowienia w odniesieniu do stacyj lądowych ustali umowa między Zarządami i przedsiębiorstwami eksploatującemi z jednej strony a zainteresowanemi urzędowemi służbami meteorologicznemi - z drugiej strony,

(605) (2) a) Określenie "radjotelegram meteorologiczny" oznacza radjotelegram nadawany przez państwową instytucję meteorologiczną lub przez stację meteorologiczną, będącą w urzędowym stosunku do tej instytucji - adresowany do takiejże instytucji lub do takiejże stacji, a który dotyczy wyłącznie spostrzeżeń lub przewidywań o stanie pogody.

(606) b) Telegramy takie muszą być obowiązkowo oznaczone przed adresem płatną wskazówką służbową = OBS =.

(607) (3) Nadawca na żądanie winien złożyć oświadczenie, że treść jego radjotelegramu odpowiada warunkom ustalonym powyżej.

(608) § 12. Na stacjach ruchomych winny być znane taryfy niezbędne do taksowania radjotelegramów. Jednakże, w razie potrzeby, mogą te stacje zasięgnąć informacyj od stacyj lądowych; te ostatnie podają wysokość taryf we frankach złotych.

(609) § 13. (1) Każda nowa taksa i wszelkie ogólne lub poszczególne zmiany taryf będą stosowane dopiero w 15 dni po ich ogłoszeniu przez Biuro Związku (dnia ogłoszenia nie wlicza się) i wchodzą w życie od 1-go lub 16-go po upływie wspomnianego terminu.

(610) (2) Jednakże zmiany taryf za radjotelegramy, pochodzące ze stacyj ruchomych, będą stosowane dopiero po upływie miesiąca od terminów ustalonych w ustępie (1).

(611) (3) Postanowienia poprzednich ustępów nie dopuszczają żadnych wyjątków.

Artykuł  3.

Kolejność prowadzenia korespondencji w służbie ruchomej.

(612) Kolejność radjokorespondencji, podana w punkcie 6° artykułu 24 Regulaminu ogólnego, jest zasadniczo następująca:

1º radjotelegramy państwowe;

2° radjotelegramy dotyczące żeglugi, ruchu i potrzeb statków, bezpieczeństwa i prawidłowego działania służb lotniczych oraz radjotelegramy, zawierające uwagi o pogodzie, przeznaczone dla urzędowej służby meteorologicznej;

3º radjotelegramy służbowe, dotyczące działania służb radiokomunikacyjnych. lub radjotelegramów już poprzednio wydanych;

4º radjotelegramy korespondencji publicznej.

Artykuł  4.

Godziny nadawania radjotelegramów.

(613) § 1. Przy wydawaniu radjotelegramów, pochodzących ze stacji ruchomej, zamieszcza się w nagłówku dzień i godzinę nadania ich na tej stacji.

(614) § 2. Urzędnik na stacjach ruchomych, przyjmujący radjotelegramy od nadawcy, wystawia godziny wydania według średniego czasu Greenwich i według 24-godzinnego podziału doby Czas oznacza się i wydaje z a po mocą liczby czterocyfrowej (0001 do 2400).

(615) § 3. Zarządy krajów, położonych poza strefą "A" (załącznik 9), mogą jednakże upoważnić stacje statków, żeglujących u ich wybrzeży, do stosowania miejscowego czasu dla oznaczania godziny wydania; w tym przypadku jednak należy do czterocyfrowej grupy dodać literę F.

Artykuł  5.

Adres radjotelegramów.

(616) § 1. (1) Adres radjotelegramów, dla których miejscem przeznaczenia są stacje ruchome, winien być możliwie najdokładniejszy. Winien on obowiązkowo zawierać:

(617) a) nazwisko lub stanowisko adresata w miarę potrzeby z uzupełniającemi wskazówkami;

(618) b) nazwę stacji okrętowej lub w wypadku innej stacji ruchomej znak wywoławczy w tem brzmieniu, w jakiem są one podane w odnośnym wykazie stacyj;

(619) c) nazwę stacji lądowej, przez którą ma być przesłany radjotelegram, w tem brzmieniu, w jakiem jest podana w wykazie stacyj.

(620) (2) Jednakże stacja i znak wywoławczy, zaznaczone w § 1 (1) b), mogą być zastąpione na ryzyko i odpowiedzialność nadawcy przez oznaczenie kursu, jaki stacja ruchoma odbywa, a to przez podanie portów wyjścia i przeznaczenia lub też innych równoznacznych wskazówek.

(621) (3) Nazwę stacji ruchomej i stacji lądowej, umieszczone w adresie w tem brzmieniu, w jakiem są podane w odnośnych wykazach stacyj, oblicza się w każdym poszczególnym przypadku za jeden wyraz niezależnie od ich długości.

(622) § 2. (1) Stacje ruchome, niezaopatrzone w międzynarodowy spis urzędów telegraficznych, mogą uzupełnić nazwę urzędu telegraficznego przeznaczenia nazwą prowincji względnie nazwą kraju przeznaczenia, jeżeli zachodzi wątpliwość, czy radjotelegram bez tych uzupełnień mógłby być właściwie skierowany.

(623) (2) W takich przypadkach nazwę urzędu telegraficznego i wskazówki dodatkowe liczy się i taksuje za jeden wyraz. Urzędnik stacji lądowej, który odbiera ten radjotelegram, pozostawia lub skreśla dodatkowe wskazówki, albo też poprawia, nazwę urzędu przeznaczenia w sposób niezbędny i dostateczny, aby przesłać radjotełegram według właściwego miejsca przeznaczenia.

Artykuł  6.

Odbiór wątpliwy. Wydawanie powtórne. Radiokomunikacje na wielką odległość.

(624) § 1. (1) Gdy komunikacja w służbie ruchomej staje się trudną, obie stacje korespondujące winny starać się wydać radjotelegramy podczas trwania seansu. Stacja odbiorcza może zażądać do dwóch razy powtórzenia radjotelegramu, jeżeli odbiór jest wątpliwy. O ile trzykrotne wydanie pozostanie bez skutku, radjotelegram należy przechować, dopóki nie nadarzy się pomyślna sposobność do ukończenia wymiany.

(625) (2) Jeżeli stacja nadawcza uważa, że nie będzie w stanie w ciągu 24 godzin nawiązać ponownie łączności ze stacją odbiorczą, wówczas postępuje jak niżej:

(626) a) Jeżeli stacja nadawcza jest stacją ruchomą:

(627) Natychmiast podaje do wiadomości nadawcy powód niewydania radjotelegramu. Nadawca wówczas może zażądać:

(628) 1º aby radjotelegram przesłano za pośrednictwem innej stacji lądowej lub innych stacyj ruchomych;

(629) 2° aby radjotelegram został zatrzymany, dopóki nie będzie można go wydać bez zwiększania taksy;

(630) 3  aby radjotelegram unieważniono.

(631) b) jeżeli stacja nadająca jest stacją lądową:

(632) Stosuje się do radjotelegramu postanowienia artykułu 9 niniejszego Regulaminu.

(633) § 2. Gdy radjotelegram w ten sposób zatrzymany stacja ruchoma wydaje następnie tej stacji lądowej, która go odebrała tylko częściowo, to w nagłówku radjotelegramu należy przy ponownem wydaniu podać służbową wskazówkę "Ampliation" (duplikat); jeżeli taki radjotelegram stacja ruchoma wyda do innej stacji lądowej, która podlega temu samemu Zarządowi lub temu samemu przedsiębiorstwu prywatnemu, to w nagłowi; i radjotelegramu należy przy ponownem wydaniu podać służbową wskazówkę "ampliation via ....." (tu wpisać znak wywoławczy stacji lądowej, do której radjotelegram był wydany po raz pierwszy) ; w obu tych przypadkach Zarząd lub przedsiębiorstwo prywatne mogą żądać uiszczenia taksy przypadającej tylko za jedno wydanie. O ile za przebieg na ogólnej sieci komunikacyjnej pomiędzy tą "inną stacją lądową", za pośrednictwem której radjotelegram był przesłany, a urzędem przeznaczenia przypadałyby dodatkowe koszty, rzeczona stacja lądowa może zażądać ich zwrotu od stacji ruchomej pochodzenia.

(634) § 3 Gdy stacja lądowa nie jest w możności uzyskać połączenia ze stacją ruchomą, do której, stosownie do podanego adresu, ma wydać radjotelegram, ą ma podstawy przypuszczać, że ta stacja ruchoma znajduje się w zasięgu innej stacji lądowej tego samego Zarządu lub przedsiębiorstwa prywatnego, któremu sama podlega, to może skierować radjotelegram do tej drugiej stacji lądowej z warunkiem jednak, aby to nie powodowało dodatkowych opłat.

(635) § 4. (1) Stacja służby ruchomej, która po odebraniu radjotelegramu nie ma możności potwierdzić odbioru, winna to uczynić przy pierwszej dogodnej sposobności.

(636) (2) Jeżeli potwierdzenie odbioru radjotelegramu, wymienionego pomiędzy stacją ruchomą a stacją lądową, nie może być wydane bezpośrednio, kieruje się je za pośrednictwem innej stacji ruchomej lub lądowej, o ile ostatnia posiada również łączność ze stacją, która wydała radjotelegram wątpliwy. W każdym bądź razie nie powinno to spowodować żadnej dopłaty.

(637) § 5. (1) Zarządy zastrzegają sobie możność organizowania służby radiokomunikacyjnej na wielką odległość pomiędzy stacjami lądowemi a stacjami ruchomemi z odroczonem potwierdzeniem odbioru, albo też bez potwierdzenia odbioru.

(638) (2) Jeżeli przy stosowaniu jednego z powyższych systemów zachodzi przypuszczenie, że jakaś część radjotelegramu została wydana niedokładnie, należy na blankiecie odbiorczym, doręczanym adresatowi, umieścić oznaczenie "odbiór wątpliwy" i podkreślić wyrazy lub grupy wyrazów, których odbiór mógł być wątpliwy. Gdy przepuszczono wyrazy, zostawia się w odpowiednich miejscach wolne odstępy niezapisane.

(639) (3) Gdy w służbie radjokomunikacyjnej na wielkie odległości z odroczonem potwierdzeniem odbioru, nadająca stacja lądowa nie otrzyma w przeciągu 5 dni potwierdzenia odbioru radjotelegramu, który wydała, zawiadamia o tem urząd pochodzenia omawianego radjotelegramu. Ze zwrotem taks lądowych i pokładowych należy się wstrzymać aż do czasu, gdy urząd nadawczy upewni się ze strony dotyczącej stacji lądowej, że potwierdzenie odbioru nie nadeszło w ciągu jednego miesiąca od chwili nadania radjotelegramu.

Artykuł  7.

Przesyłanie tranzytem za pośrednictwem stacyj służby ruchomej.

(640) A. Przesyłanie tranzytem na żądanie nadawcy.

(641) § 1. Stacje służby ruchomej winny pośredniczyć w przesyłaniu radjotelegramów, pochodzących od lub przeznaczonych do innych stacyi służby ruchomej, jeżeli tego zażąda nadawca. Jednakże liczba pośredniczących stacyj służby ruchomej nie może przekraczać dwóch.

(642) § 2. Taksa, przypadająca za tranzyt, wynosi, czterdzieści centymów (0 fr. 40) za każdy pojedynczy wyraz, bez pobierania minimum, niezależnie od tego, czy pośredniczą w tranzytowaniu dwie czy też jedna stacja. Jeżeli pośredniczą dwie stacje służby ruchomej, to powyższą taksę dzieli się pomiędzy nie na połowę.

(643) § 3. W radjotelegramach, skierowanych w sposób powyższy, należy umieszczać przed adresem płatną wskazówkę służbową = RM = (przesłanie tranzytem).

(644) B. Przesyłanie tranzytem z urzędu.

(645) § 4. (1) Stacja lądowa, która nie jest w możności uzyskać połączenia ze stacją ruchomą przeznaczenia takiego radjotelegramu, za przesłanie którego tranzytem nadawca nie uiścił żadnej opłaty, może skierować radjotelegram do miejsca przeznaczenia za pośrednictwem innej stacji ruchomej, o ile ta ostatnia wyrazi na to zgodę. W tym przypadku wydaje się radjotelegram tranzytem do tej stacji ruchomej, która za pośredniczenie nie pobiera opłaty.

(646) (2) W kierunku odwrotnym, to jest ze stacji ruchome) do stacji lądowej, w razie konieczności, mogą być stosowane te same postanowienia.

(647) (3) Aby radjotelegram, skierowany w sposób powyższy był uważany za nadeszły do miejsca przeznaczenia, stacja, która skierowała go drogą okrężną, winna otrzymać przepisowe potwierdzenie odbioru, bądź bezpośrednio, bądź też drogą okrężną, od stacji ruchomej, do której radjotelegram był przeznaczony lub w odpowiednim wypadku od stacji lądowej, przez którą radjotelegram musiał być skierowany.

Artykuł  8

Zawiadomienie o niedoręczalności.

(648) § 1. Gdy radjotelegram, pochodzący ze stacji ruchomej, a przeznaczony na ląd, z jakiegokolwiek powodu nie może być doręczony adresatowi, wysyła się zawiadomienie o niedoręczalności, adresowane do stacji lądowej, która otrzymała ten radjotelegram. Stacja lądowa po sprawdzeniu adresu przekazuje to zawiadomienie w miarę możności stacji ruchomej, używając, gdy zajdzie tego potrzeba, pośrednictwa innej stacji lądowej tego samego kraju, albo stacji kraju sąsiedniego, o ile pozwalają na to okoliczności i zawarte układy.

(649) § 2. Gdy radjotelegram przyjęty przez stację ruchomą nie może być doręczony, zawiadamia ona o tem urząd lub stację ruchomą pochodzenia zapomocą noty służbowej. W razie, gdy radjotelegram pochodzi z lądu, notę służbową w miarę możności przesyła się stacji lądowej, która ten radjotelegram tranzytowała, lub też, gdy zajdzie tego potrzeba, innej stacji lądowej tego samego kraju, albo kraju sąsiedniego, o ile pozwalają na to okoliczności lub zawarte układy.

Artykuł  9.

Okres zatrzymywania radjotelegramów na stacjach lądowych.

(650) § 1. (1) Nadawca radjotelegramu, przeznaczonego na statek na pełnem morzu, może wskazać liczbę dni, w ciągu których stacja nadbrzeżna obowiązana jest trzymać ten radjotelegram w pogotowiu do wydania na statek.

(651) (2) W tym celu umieszcza on przed adresem płatną wskazówkę służbową "x jours" lub = Jx =, podając liczbę dni łącznie z dniem nadania radjotelegramu.

(652) § 2. (1) Gdy stacja lądowa, posiadając radjotelegram przeznaczony do stacji ruchomej, nie otrzyma od niej zgłoszenia obecności w czasie wskazanym przez nadawcę, albo w razie, gdy tego czasu nie podano - do rana trzeciego dnia, licząc po dniu nadania radjotelegramu, to stacja lądowa zawiadamia o tem urząd pochodzenia, a ten ze swej strony nadawcę. Nadawca zapomocą płatnej noty służbowej, przesłanej telegraficznie lub pocztą pod adresem stacji lądowej, może zażądać, aby jego radjotelegram zatrzymano do końca czternastego dnia, licząc od dnia nadania (dnia nadania nie wlicza się); w braku takiej noty radjotelegram uważa się z końcem siódmego dnia za niedoręczalny (dnia nadania nie wlicza się).

(653) (2) Jednakże żaden z powyższych terminów nie ma zastosowania, jeżeli stacja lądowa ma pewność, że stacja ruchoma wejdzie w najbliższym czasie w jej zasięg.

(654) § 3. (1) Z drugiej strony, zachowywanie tych terminów nie obowiązuje, jeżeli stacja lądowa ma pewność, że stacja ruchoma, odbywając dalej rozpoczęty kurs, wyszła już zupełnie z jej zasięgu lub nie wejdzie w jej zasięg. Jeżeli stacja lądowa sądzi, że żadna inna ze stacyj lądowych tego Zarządu lub przedsiębiorstwa prywatnego, któremu sama podlega, nie ma łączności z daną stacją ruchomą lub nie osiągnie z nią łączności, to wówczas unieważnia przebieg radjotelegramu pomiędzy nią a stacją ruchomą i zawiadamia o tem urząd pochodzenia, a ten ze swej strony nadawcę. Gdy stacja lądowa sądzi odwrotnie, to kieruje radjotelegram do innej stacji lądowej, która przypuszczalnie ma łączność ze stacją ruchomą, z tem jednak, że nie przyczyni tem żadnych dodatkowych opłat.

(655) (2) Stacja lądowa, uskuteczniająca dosłanie radjotelegramu drogą przewodową, dopisuje w adresie radjotelegramu po nazwie stacji ruchomej nazwę nowej stacji lądowej, która ma dosłać radjotelegram, a w końcu nagłówka - wskazówkę służbową "réexpedié de x... Radio" (dosłany z x... Radio), wydawaną obowiązkowo na całym przebiegu radjotelegramu.

(656) § 4. Gdy radjotelegram nie może być wydany stacji ruchomej z powodu przybycia jej do portu pobliskiego stacji lądowej, ta ostatnia może ewentualnie zapomocą innych środków komunikacyjnych dostarczyć radjotelegram stacji ruchomej, zawiadamiając o doręczeniu urząd pochodzenia notą służbową. W takim razie, taksę lądową zatrzymuje Zarząd, któremu podlega stacja lądowa, taksę zaś pokładową zwraca nadawcy Zarząd, któremu podlega Zarząd pochodzenia.

Artykuł  10.

Radjotelegramy dosyłane pocztą zwykłą albo lotniczą.

(657) § 1. Każdy Zarząd może w obrocie między podległemi mu stacjami ruchomemi zorganizować służbę, polegającą na dosyłaniu radiotelegramów drogą pocztową zwykłą lub lotniczą, ustalając dla niej własne przepisy i opłaty. Udział innych Zarządów w tej służbie normują specjalne układy.

(658) § 2. Radjotelegramy takie nie mogą być retransmitowane w drodze radjowej przy udziale służby ruchomej.

Artykuł  11.

Radjotelegramy specjalne.

(659) § 1. O ile zainteresowane Zarządy wyrażają na to zgodę, dozwolone są jedynie:

1° radjotelegramy z opłaconą odpowiedzią *);

2° radjotelegramy ze sprawdzeniem;

3° radjotelegramy podlegające doręczeniu przez posłańca;

4° radjatelegramy podlegające doręczeniu za pośrednictwem poczty;

5° radjotelegramy o wielokrotnem miejscu przeznaczenia;

6º radjotelegramy z potwierdzeniem odbioru, potwierdzenie to jednak polega tylko na zawiadomieniu o dniu i godzinie, w których stacja lądowa wydała radjotelegram stacji ruchomej, do której był adresowany;

7° płatne noty służbowe z wyjątkiem takich, które zawierają żądanie powtórzenia radjotelegramu lub udzielenia wyjaśnień, jednakże noty te są również dopuszczone, o ile przesyła się je za pośrednictwem stacji lądowej, która wydała radjotelegram. Pozatem dozwolone są wszelkiego rodzaju płatne noty służbowa w odniesieniu do przebiegu na ogólnej sieci telekomunikacyjnej;

8º radjotelegramy pilne, jednakże tylko w odniesieniu do ich przebiegu na ogólnej sieci telekomunikacyjnej;

9º radjotelegramy prasowe, pochodzące ze stacyj ruchomych i przeznaczone na ląd;

10º radjotelegramy meteorologiczne (OBS).

______

*) Bon na opłaconą odpowiedź, wystawiony przez stację pokładową, uprawnia w granicach swej wartości do nadania na tej stacji okrętowej, która bon wystawiła, radjotelegramu adresowanego do dowolnego miejsca przeznaczenia.

(660) § 2. Telegramy niespieszne i telegramy listowe nie są dozwolone jako radjotelegramy.

Artykuł  12.

Komunikaty radjowe o wielokrotnem miejscu przeznaczenia.

(661) § 1. (1) Zarządy zastrzegają sobie prawo zorganizowania służby komunikatów radjowych o wielokrotnem miejscu przeznaczenia, wydawanych drogą radiotelegraficzną lub radiotelefoniczną.

(662) (2) Korzystać z tego rodzaju komunikacji mogą tylko ci nadawcy i odbiorcy, którzy zastosują się do przepisów i warunków specjalnie wydanych w tym celu przez odnośne Zarządy.

(663) (3) Komunikaty radjowe winny zawierać informacje i wiadomości polityczne, handlowe i t. p., nie mogą natomiast zawierać żadnych uwag, ogłoszeń lub publikacyj o charakterze prywatnym.

(664) § 2. (1) a) Nadawca obowiązany jest podać do wiadomości Zarządowi kraju nadania adresy odbiorców. Zarząd ten podaje do wiadomości innym Zarządom adresy odbiorców, którzy mają siedzibę na ich terytorjach.

(665) b) Ponadto wskazuje on dzień, który ustalono dla każdego z odbiorców, jako datę pierwszego odbioru, oraz podaje nazwę stacji nadawczej i adres nadawcy. Zarządy podają sobie wzajemnie do wiadomości zmiany, jakie mogą zajść w liczbie i adresach nadawców i odbiorców.

(666) (2) Zarządowi kraju przeznaczenia przysługuje prawo upoważnienia lub prawo odmowy odbioru komunikatów radjowych osobom wskazanym przez nadawcę; jednakże obowiązany jest donieść o tem Zarządowi kraju nadania.

(667) (3) Każdy Zarząd winien w miarę możności wydać wszelkie możliwe skuteczne zarządzenia, aby tylko stacje do tego upoważnione korzystały z komunikatów radjowych i tylko z tych, które są wyłącznie dla nich przeznaczone. Postanowienia artykułu 24 Konwencji, dotyczące zachowania tajemnicy telekomunikacji, mają zastosowanie również do omawianych komunikatów radjowych.

(668) § 3. (1) Komunikaty radjowe wydaje się o ustalonej godzinie i jako adres zawierają one jeden umówiony wyraz, zamieszczony bezpośrednio przed treścią.

(669) (2) Komunikaty radjowe mogą być zredagowane bądź w języku jawnym, bądź w języku tajnym, zgodnie z decyzją Zarządów kraju nadania i przeznaczenia. O ile niema odrębnej umowy między zainteresowanemi Zarządami, językami jedynie dozwolonemi w charakterze jawnych są: język francuski, jeden z języków wskazanych przez kraj nadania, lub jeden z języków kraju przeznaczenia. Zarządy kraju nadania i kraju przeznaczenia zastrzegają sobie prawo zażądania złożenia używanych kodów.

(670) § 4. (1) Wymiar opłaty pobieranej od nadawcy ustala Zarząd kraju nadania.

(671) (2) Zarząd kraju przeznaczenia może nałożyć na odbiorcę komunikatów radiowych, oprócz opłat przewidzianych za prawo założenia i ekploatowania prywatnej stacji odbiorczej, jeszcze pewną opłatę telegraficzną lub telefoniczną, której wysokość i sposób pobierania wyznacza tenże Zarząd.

(672) (3) Opłaty za komunikaty radjowe nie wchodzą do rozrachunków międzynarodowych.

Artykuł  13.

Wejście w życie Regulaminu dodatkowego.

(673) Niniejszy Regulamin dodatkowy wejdzie w życie 1 stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku.

(674) Na dowód czego, odnośni Pełnomocnicy podpisali ten Regulamin w jednym egzemplarzu, który złożono do archiwum Rządu Hiszpanji, a którego odpis zostanie doręczony każdemu z Rządów.

Sporządzono w Madrycie dnia 9 grudnia 1932 roku.

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO AFRYKAŃSKĄ:

H. J. Lenton

A. R. Mc Lachlan

ZA NIEMCY:

Herman Giess

Dr. Inż. Hans Steidle

Dr. Paul Jäger

Dr. Hans Harbich

Pal Münch

Mortin Feuerhahn

Siegfried Mey

Dr. Friedrich Herath

Rudolf Salzmann

Erhard Maertens

Curt Wagner

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYŃSKĄ:

D. Garcia Mansilla

René Correa Luna

Luis S. Castiñeiras

Melquiades Sáenz Briones

ZA FEDERACJĘ AUSTRALIJSKĄ:

J. M. Crawford

ZA AUSTRJĘ:

Dr. Rudolf Oestreicher

Inż. H. Pfeuffer

ZA BELGJĘ:

B. Mans

R. Corteil

ZA BOLIWJĘ:

Jorge Sáenz

ZA BRAZYLJĘ:

Luis Guimarães

ZA CHILI:

Enrique Bermǔdez

ZA CHINY:

Lingoh Wang

ZA PAŃSTWO WATYKAŃSKIE:

Giuseppe Gianfranceschi

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJĘ:

José Joaquin Casas

Alberto Sanchez de Iriarte

Walter Mac Lellan Aldrich

ZA KOLONJE FRANCUSKIE, PROTEKTORATY I TERYTORJA POD MANDATEN FRANCUSKIM:

Carour

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE:

Ernesto Julio Naυarro

Arnold o de Paiυa Carυalho

José Méndes de Vaseoncello Guimaraes

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KONFEDERACJĘ SZWAJCARSKĄ:

G. Keller

E. Metzler

ZA KONGO BELGIJSKIE:

F. Tondeur

ZA COSTA-RICA:

Adriano Martin Lanuza

ZA KUBĘ:

Manuel S. Pichardo y Peralta

ZA CURAÇAO I SURINAM:

G. Schotel

J. Hoogewooning

ZA CYRENAIKĘ:

G. Gneme

ZA DANJĘ:

Kay Christiansen

C. Lerche

M. C. J. Grested

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Inż. Henryk Kowalski

Zander

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

Elias Brache Hijo

Juan de Olózaga

ZA EGIPT:

R. Murray

Mohamed Said

ZA REPUBLIKĘ EL SALWADOR:

Raoul Contrezas

ZA EKWATOR:

Hipólito de Mozoncillo

Dr. Abel Romeo Castillo

ZA ERYTREĘ:

G. Gneme

Gian Franco della Porta

ZA HISZPANJĘ:

Miguel Sastra y Picatoste

Ramón Miguel Nieto

Gabriel Hombre

Francisco Vidal y Planas

J. Cubillo

Tomás Fernández Quintana

Leopoldo Caly Diaz

Trinidad Matres y Carcia

ZA FINLANDJĘ:

Niilo Orasmaa

Viljo Ylöstalo

ZA FRANCJĘ:

Jules Gautier

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. W. Philipps

J. Louden

F. W. Home

C. H. Boyd

J. P. G. Worlledge

ZA GRECJĘ:

Th. Pentheroudakis

St. Nicolis

ZA GUATEMALĘ:

Virgillo Rodríguez Beteta

Enrique Traumann

Ricardo Costaneda Paganini

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Antonio Graino

ZA WĘGRY:

Jules Erdöss

ZA WŁOSKIE WYSPY EGEJSKI :

G. Gneme

Erminio Mariani

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

M. L. Pasricha

P. J. Edmunds

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

A. J. H. Leeuwen

υan Dooren

G. Schotel

Hoogewooning

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Qh-Éigeartaigh

E. Cúisin

ZA ISLANDJĘ:

G. J. Hliddal

ZA WŁOCHY:

G. Gneme

Gino Montefinale

ZA JAPONJĘ,

Za Chosen, Taiwan, Karafuto, Terytorjum dzierżawne Kwantung i wyspy mórz południowych pod mandatem japońskim:

Koshida Saichiro

Zenshichi Ishii

Satoshi Fuzihata

Yososhichi Yonezawa

Toyokichi Nakagami

Takeo Iino

ZA ŁOTWĘ:

Bernard Einberg

ZA LIBERJĘ

Luis Maria Soler

ZA LITWĘ:

Inż. K. Gaïgalis

ZA MAROKKO:

Dubeauclard

ZA NORWEGJĘ:

T. Engst

Hermod Petersen

Adr. Hadland

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

M. B. Esson

ZA REPUBLIKĘ PANAMĘ:

M. Lasso de la Vega

ZA HOLANDJĘ:

H. J. Boetje

C. H. de Vos

J. A. Bland υan den Berg

W. Dogterom

ZA PERU:

Jaan de Osma

ZA POLSKĘ:

Inż. Henryk Kowalski

Kazimierz Goebel

K. Krulisz

Kazimierz Szymański

ZA PORTUGALJĘ:

Miguel Vaz Duarte Bacellar

José de Liz Ferreira jr.

Daυid de Sousa Pires

Joaquim Rodrigues Gonçalυes

ZA RUMUNJĘ:

Inż. Tanasescu

ZA SOMALI WŁOSKIE:

G. Gneme

Gelmetti

ZA SZWECJĘ:

G. Wold

ZA SYRJĘ I LIBAN:

M. Morillon

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Inż. Strand

Dr. Otto Kučera

Inż. Jaromir Sυoboda

ZA TRYPOLITANJĘ:

G. Gneme

Donato Crety

ZA TUNIS:

Eugéne Crouzet

ZA TURCJĘ:

Fahri

Cemal Ihsan

Mazhar

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Eugène Hirsehfeld

Alexandre Kokadeeυ

ZA URUGWAJ:

Ad referendum Rządu Urugwajskiego

Daniel Castellanos

ZA WENEZUELĘ:

Césae Mármol Cuerυo

Antonio Reyes

ZA JUGOSŁAWJĘ:

D. A. Zlatanoυitch

• Identyfikator: Dz.U.1935.6.33
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna wraz z regulaminami: telegraficznym, telefonicznym, radjokomunikacyjnemi i odnośnemi załącznikami. Madryt.1932.12.9-10.
• Data aktu: 09/12/1932
• Data ogłoszenia: 05/02/1935
• Data wejścia w życie: 31/05/1934