Wykonanie ustawy z dnia 17 grudnia 1931 r. o państwowym podatku od energji elektrycznej.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 14 września 1934 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych oraz Przemysłu i Handlu w sprawie wykonania ustawy z dnia 17 grudnia 1931 r. o państwowym podatku od energji elektrycznej.

Na podstawie art. 1 ustęp 2 i art. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1931 r. o państwowym podatku od energii elektrycznej, w brzmieniu obwieszczenia Ministra Skarbu z dnia 9 sierpnia 1934 r. (Dz. U. R. P. Nr. 76, poz. 720) zarządza się co następuje:

Do art. 1.

§  1.

1) Podatkowi podlega energja elektryczną z wyjątkiem wypadków wskazanych w § 2;

a) pobierana dla celów oświetleniowych,

b) pobierana dla innych celów, aniżeli oświetleniowe, gdy energja na te inne cele zużywana, jest mierzona wspólnie z energja dla światła.

2) Nie uważa się za energję elektryczną pobieraną dla celów oświetleniowych energji, pobieranej przez przyrządy, mogące wprawdzie dawać światło lecz służące do innych celów, jak lekarskich, sygnalizacyjnych, kontrolnych, doświadczalnych, reklamowych, orjentacyjnych i t. p. jak również energji pdbieranej przez aparaty projekcyjne, kinematograficzne i t. p.

§  2.

1) Nie podlega podatkowi energja elektryczna pobierana:

a) dla innych celów, aniżeli oświetleniowe, o ile jest mierzona odrębnie (na podstawie oddzielnego licznika, podlicznika) od energji dla światła;

b) nawet dla celów oświetleniowych, o ile jest wspólnie mierzona z energja dla innych celów, pod warunkiem jednak, iż moc przyłączonych odbiorników dla światła nie przekracza 15% zainstalowanej mocy, oraz

c) dla innych celów, aniżeli oświetleniowe, o ile jest wspólnie mierzona z energja dla oświetlenia, jeżeli przez zastosowanie taryf specjalnych część energji, pobierana na cele inne aniżeli oświetleniowe, jest wyodrębniona i sprzedawana przez zakłady elektryczne po cenie nie wyższej niż 55% ceny za 1 kWh oświetlenia.

§  3.

1) Podatkowi podlega energja elektryczna pobierana na niskiem napięciu odpłatnie przez poszczególnych odbiorców używana dla celów oświetleniowych.

2) Za niskie napięcie uznaje się napięcia nieprzekraczające następujących wartości napięć nominalnych, podanych w rozporządzeniu Ministra Robót Publicznych z dnia 26 maja 1930 r. o napięciach normalnych i o częstotliwości normalnej prądu elektrycznego (Dz. U. R. P. Nr. 45, poz. 384), a mianowicie: przy prądzie stałym 1 X 220 woltów i 2 X 220 woltów, przy prądzie jednofazowym 1 X 220 woltów oraz przy prądzie trójfazowym 220 woltów napięcia fazowego lub 380 woltów napięcia skojarzonego.

3) Energja elektryczna podlega podatkowi tylko wówczas, o ile jest pobierana przez odbiorców odpłatnie. W razie braku warunku odpłatności energja ta wolna jest od podatku. Nie podlega np. podatkowi energja elektryczna, dostarczana pracownikom własnym z tytułu pracy, o ile za te świadczenia nie jest pobierana oddzielna zapłata, albo energia, dostarczana z tytułu najmu lokalu, o ile za nią nie jest pobierana oddzielna opłata i gdy energja ta jest wytwarzana we własnych domowych lub blokowych elektrowniach.

§ 4. Uchwały stanowiących organów samorządowych o wprowadzeniu na rzecz gmin miejskich dodatku komunalnego do państwowego podatku od energji elektrycznej powinny być podawane do wiadomości właściwym władzom skarbowym oraz sprzedawcom energji elektrycznej przed początkiem każdego roku. W razie niezachowania tego terminu, w wypadku pobierania tego dodatku w roku poprzednim, mają zastosowanie postanowienia art. 45 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z r. 1932 Nr. 106, poz. 884).

Do art. 2.

§ 5. Zużycie energji elektrycznej przez fundusz kwaterunku wojskowego oraz przez wymienione w ustępie 1) art. 2 ustawy władze, urzędy, instytucje, zakłady oraz przedsiębiorstwa, wolne jest od podatku tylko w tej części, w jakiej energja elektryczna została zużyta przez nie na cele (potrzeby) własne, w pozostałej zaś części energja ta podlega podatkowi. Energja elektryczna pobierana np. przez fundusz kwaterunku wojskowego (ustawa z dnia 15 lipca 1925 r. o zakwaterowaniu wojska w czasie pokoju (Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 681) wraz z późniejszemi zmianami i uzupełnieniami) zwolniona jest od podatku wyłącznie w tej części, jaka zużyta została przez ten fundusz bezpośrednio na jego potrzeby (np. oświetlenie biur funduszu, oświetlenie klatek schodowych budynków, stanowiących własność tego funduszu i t. p.); natomiast podlega podatkowi energja elektryczna, zużyta przez osoby zamieszkujące w domach, stanowiących własność tego funduszu.

§  6.

1) Do przedsiębiorstw państwowych nie-wydzielonych zalicza się wszystkie przedsiębiorstwa państwowe z wyjątkiem:

a) przedsiębiorstw wyodrębnionych na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 marca 1927 r. o wydzielaniu z administracji państwowej przedsiębiorstw państwowych, przemysłowych, handlowych i górniczych oraz o ich komercjalizacji (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 195) oraz

b) przedsiębiorstw, których odrębna osobowość prawna została wyraźnie stwierdzona szczególnym przepisem prawnym.

2) Do instytucyj państwowych zalicza się banki państwowe: Bank Gospodarstwa Krajowego, Państwowy Bank Rolny oraz Pocztową Kasę Oszczędności, do instytucyj zaś samorządu terytorjalnego komunalne kasy oszczędności.

3) Narówni z instytucjami samorządu terytorjalnego korzystają ze zwolnienia od państwowego podatku od energji elektrycznej instytucje samorządu zawodowego i gospodarczego (Izby Przemysłowo-Handlowe, Rolnicze, Rzemieślnicze i t. p.) o ile samorządy te na podstawie szczególnych przepisów prawnych zwolnione są od podatków i opłat w tych samych granicach i w tym samym zakresie co samorząd terytorjalny.

§ 7. Do przedsiębiorstw samorządowych, nie posiadających charakteru przemysłowego względnie handlowego, zalicza się: wodociągi i kanalizacje, laboratorja do badania produktów, zakłady dezynfekcyjne, łaźnie, kąpieliska oraz rzeźnie wraz z przedsiębiorstwami z niemi połączonemi (chłodnie, fabryki lodu i t. d.).

§  8.

1) O ile na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. w sprawie ulg dla przedsiębiorstw przemysłowych i komunikacyjnych (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 329) oraz ustawy z dnia 25 stycznia 1933 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 18, poz. 118) przyznane zostały ulgi nie całemu przedsiębiorstwu, lecz pewnej jego części, to ze zwolnienia od podatku korzysta tylko energja elektryczna zużywana przez tę część przedsiębiorstwa.

2) Decyzje ustalające, iż przedsiębiorstwu względnie pewnej jego części służy prawo do ulg, ogłaszane są zgodnie z art. 9 wymienionego rozporządzenia w Monitorze Polskim.

§ 9. Podlega podatkowi zużycie energji elektrycznej przez instytucje i zakłady naukowe, oświatowe, kulturalne, wyznaniowe, dobroczynne i t. p. z wyjątkiem tego rodzaju instytucyj i zakładów państwowych oraz samorządu terytorjalnego.

Do art. 3.

§  10.

1) Energja elektryczna kilkakrotnie odprzedawana podlega opodatkowaniu tylko raz jeden. Do opłacania podatku obowiązany jest ostatni odbiorca energji elektrycznej,

2) Za odbiorcę uważa się osobę (abonenta energji elektrycznej) obowiązaną do płacenia, w odrębnej kwocie, należności za energję elektryczną, bądź bezpośrednio zakładowi elektrycznemu, bądź też innemu (niekoniecznie wytwórcy) sprzedawcy energji elektrycznej.

3) Sublokatorzy, mieszkańcy pokojów umeblowanych, hoteli i t. p. nie są uważani za odbiorców, o ile nie pobierają energji elektrycznej do oświetlenia bezpośrednio z zakładu elektrycznego.

4) Natomiast osoby zamieszkujące np. w domach należących do funduszu kwaterunku wojskowego są uważane za odbiorców energji elektrycznej nawet w wypadku, gdy pobierają energję elektryczną dla oświetlenia i regulują należność za tę energję nie bezpośrednio zakładowi elektrycznemu, lecz za pośrednictwem tegoż funduszu, jako nabywcy od zakładu elektrycznego ogólnej ilości energji, zużywanej zarówno na potrzeby własne funduszu, jak i przez poszczególne osoby zamieszkujące w domach tegoż funduszu.

§  11.

1) Podstawę do obliczenia podatku stanowi należność (cena) za pobieraną energję. Należność ta może być obliczana przez sprzedawcę energji elektrycznej zarówno na podstawie przyrządów, służących do mierzenia energji elektrycznej (liczników), jak również może być ustalana w kwotach stałych (ryczałty), bądź w jakikolwiek inny sposób przy stosowaniu taryf kombinowanych (np. przy taryfach, opartych na mocy zainstalowanej w kilowatach i zużyciu energji mierzonej w kilowatogodzinach).

2) Celem ustalenia podstawy obliczenia podatku nie uwzględnia się należności z tytułu innych świadczeń przez dostarczającego energję, jak np. za dzierżawę liczników, ograniczników prądu lub innych przyrządów, za konserwację urządzeń elektrycznych (instalacyj) lub ich wykonanie i t. p. Również nie uwzględnia się żadnych innych opłat, pobieranych przy regulowaniu należności za energję elektryczną tytułem np. specjalnych świadczeń społecznych.

§  12.

1) Udzielane odbiorcy w ciągu lub po zakończeniu okresu obrachunkowego opusty lub dodatkowe zniżki od uiszczonych przezeń należności za energję elektryczną uwzględniane są przy obliczaniu podatku automatycznie, w ten sposób, że opusty te lub zniżki, jako potrącane przez sprzedawcę przy wystawianiu rachunku za następne okresy obrachunkowe, zmniejszają odpowiednio sumę tego rachunku.

2) O ile odbiorca, któremu przyznano opust lub zniżką od zapłaconych przezeń w pewnym okresie obrachunkowym należności za energję elektryczną, przestaje być abonentem prądu elektrycznego i o ile przyznana odbiorcy tytułem opustu, lub zniżki kwota zostaje mu przez sprzedawcę energji elektrycznej zwrócona w gotówce - to w tym wypadku służy odbiorcy prawo żądania zwrotu zapłaconego od tej kwoty (jako od części należności za energję elektryczną) podatku.

Do art. 4.

§  13.

1) Za sprzedawcę energji elektrycznej należy z reguły uważać przedsiębiorcę rozdzielającego energję elektryczną.

2). O ile jednak nabywca energji elektrycznej od przedsiębiorcy rozdzielającego energję odstępuje od siebie tę nabytą energję dalszym odbiorcom - to w tym wypadku za sprzedawcę energii elektrycznej (w odniesieniu do części energji odstąpionej odbiorcom) należy uważać tego nabywcę. Na nim zatem ciążą zarówno wszelkie obowiązki jak i służą mu uprawnienia przewidziane w ustawie dla sprzedawcy energji elektrycznej. Np. urząd państwowy będąc bezpośrednim odbiorcą z zakładu elektrycznego energji elektrycznej dla wszystkich pomieszczeń (urzędowych i prywatnych) znajdujących się w administrowanym przez ten urząd budynku państwowym obowiązany jest do obliczania i poboru podatku od należności, liczonych przez ten urząd za zużytą w mieszkaniach prywatnych energję elektryczną.

§  14.

1) Odszkodowanie sprzedawcy energji elektrycznej za koszta, związane z poborem podatku, określone w ustępie 3) art. 4 ustawy, uprawniony jest sprzedawca obliczyć i zatrzymać na swoją rzecz tylko od kwot podatku rzeczywiście przez niego pobranych. Uprawnienie to służy również sprzedawcy w wypadku, określonym w § 13.

2) Przepis ustępu 3) art. 4 ustawy nie ma zastosowania do kwot podatku wymierzonych przez urząd skarbowy zgodnie z art. 99 Ordynacji Podatkowej (ustawa z dnia 15 marca 1934 r. Dz. U. R. P. Nr. 39, poz. 346).

3) Potrącone tytułem odszkodowania kwoty winien sprzedawca uwidaczniać na blankiecie nadawczym P. K. O. lub w deklaracji składanej w myśl § 4 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 14 września 1934 r. (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 774).

Do art. 5.

§  15.

1) Przysługujące z mocy ustępów 1) i 2) art. 5 ustawy uprawnienia służą sprzedawcy również w wypadkach, określonych w § 13.

2) Przy częściowem uiszczaniu przez odbiorcę należności za energję elektryczną (ustęp 3 art. 5 ustawy) należy uwzględniać obok samego podatku również proporcjonalnie i dodatek komunalny do tego podatku w wypadkach wprowadzenia tego dodatku na podstawie art. 1 ustęp 3 ustawy.

Do art. 6.

§ 16. Pobrane w wypadku, przewidzianym w art. 6, należności z tytułu kar za zwłokę oraz kosztów egzekucyjnych, obciążają wyłącznie sprzedawcę energji elektrycznej; należności te nie podlegają przerzuceniu na odbiorcę.

Do art. 7.

§ 17. Wolna jest od podatku do końca 1941 r. energja elektryczna zużywana na obszarze, określonym w art. 7 ustawy. Wytworzona na tym obszarze energja elektryczna podlega jednak podatkowi, o ile jest zużywana poza tym obszarem.

Do art. 10.

§ 18. Wolna jest od podatku energja elektryczna, wytworzona przez krajowe zakłady elektryczne, o ile jest zużywana przez odbiorców poza obszarem Rzeczypospolitej.

§ 19. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Równocześnie traci moc rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 3 lutego 1932 r. wydane w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych, Robót Publicznych oraz Przemysłu i Handlu w sprawie wykonania ustawy o państwowym podatku od energji elektrycznej (Dz. U. R. P. Nr. 15, poz. 88).

• Identyfikator: Dz.U.1934.85.775
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustawy z dnia 17 grudnia 1931 r. o państwowym podatku od energji elektrycznej.
• Data aktu: 14/09/1934
• Data ogłoszenia: 28/09/1934
• Data wejścia w życie: 28/09/1934