Przekład.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
W dniu trzynastym lutego tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku podpisana została w Berlinie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej konwencja dodatkowa, dotycząca uregulowania transportów wojskowych, przewidzianych w artykule 109, ustęp l, zdanie 2, konwencji między Polską a Niemcami w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi i resztą Niemiec, podpisanej w Paryżu dnia 21 kwietnia 1921 r. Konwencja dodatkowa brzmi jak następuje:
KONWENCJA DODATKOWA
dotycząca postanowień o transportach wojskowych, przewidzianych w artykule 109, ustęp 1, zdanie 2, konwencji podpisanej dnia 21 kwietnia 1921 r. w Paryżu.
Zgodnie z artykułem 109, ustęp l, zdanie 2, konwencji w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi, a resztą Niemiec, podpisanej w Paryżu dnia 21 kwietnia 1921 r., Polska i Wolne Miasto Gdańsk z jednej strony, a Niemcy z drugiej strony postanowiły uregulować ten tranzyt konwencją dodatkową, o ile chodzi o transporty wojskowe większe, aniżeli te, które są określone w rozdziale III konwencji wyżej wymienionej.
Następujący Pełnomocnicy: P. Franciszek MOSKWA, Dyrektor Departamentu w Ministerstwie Komunikacji, działający w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej i, zgodnie z cyfrą 6, artykułu 104 Traktatu Wersalskiego z 28 czerwca 1919 r., również w imieniu Wolnego Miasta Gdańska o tyle, o ile ono wchodzi w rachubę jako Strona umawiająca się,
i
P. Dr. Paul ECKARDT, Poseł i Minister pełnomocny,
P. Carl SCHOLZ, Tajny Radca Rządu, Dyrektor Kolei Rzeszy, działający w imieniu Rzeszy Niemieckiej,
zgodzili się, po zbadaniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, na następujące postanowienia: