Wykonanie ustawy o zarobkowym przewozie osób i towarów pojazdami mechanicznemi.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOMUNIKACJI

z dnia 6 lipca 1932 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Przemysłu i Handlu, Sprawiedliwości, Poczt i Telegrafów oraz Skarbu, a co do § 5 w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych, w sprawie wykonania ustawy o zarobkowym przewozie osób i towarów pojazdami mechanicznemi.

Na podstawie art. 3 ust. 2, art. 6 ust. 1, art. 8 ust. 2, art. 10 i 12 ustawy z dnia 14 marca 1932 r. o zarobkowym przewozie osób i towarów pojazdami mechanicznemi (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 336) i na podstawie art. 6 pkt. b) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 maja 1932 r. w sprawie zniesienia urzędu Ministra Robót Publicznych (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 479), zarządza się co następuje:

I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

§  1.

(1) Artykuły, powołane w niniejszem rozporządzeniu bez określenia, oznaczają postanowienia ustawy z dnia 14 marca 1932 r. o zarobkowym przewozie osób i towarów pojazdami mechanicznemi (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 336).

(2) Paragrafy, powołane w niniejszem rozporządzeniu bez określenia, oznaczają przepisy niniejszego rozporządzenia.

Pojęcie zarobkowego przewozu.

§ 2. Za zarobkowy przewóz osób lub towarów pojazdami mechanicznemi w rozumieniu art. 1 ust. 2 należy uważać przewóz osób lub towarów, wykonywany przez uprawiającego przewóz za wynagrodzeniem bez względu na rodzaj i formę wynagrodzenia.

§  3.

(1) Za doraźny przewóz w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt. 1 i 7 należy uważać przewóz, który nie jest wykonywany regularnie między określonemi miejscowościami lub w określonych odstępach czasu.

Pod pojęcie doraźnego przewozu podpada także przewóz zwłok pojazdami mechanicznemi, przeznaczonemi i używanemi do tego celu.

(2) Za wynajęcie w całości osobowego pojazdu mechanicznego w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt. 1 należy uważać wynajęcie usług przewozu do dyspozycji wynajmującego za wynagrodzeniem, obliczonem za cały pojazd.

(3) Za przewóz towarów wyłącznie dla własnych potrzeb i własnemi pojazdami mechanicznemi przez przedsiębiorstwa przemysłowe i handlowe oraz gospodarstwa rolne i leśne w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt. 3 należy uważać dowożenie towarów do własnego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, przewożenie towarów między poszczególnemi działami tego samego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa i odwożenie towarów z własnego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa do określonych nabywców, jeżeli przewozy te dokonywane są własnemi pojazdami mechanicznemi przedsiębiorstwa lub gospodarstwa i obejmują wyłącznie towary, przeznaczone do zużycia lub przerobienia we własnem przedsiębiorstwie lub gospodarstwie, albo towary wyprodukowane, względnie przerobione przez to przedsiębiorstwo lub gospodarstwo lub będące przedmiotem handlu tego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa.

(4) Za przewóz uczniów do szkół w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt. 6 należy uważać przewóz uczniów do szkół i ze szkół pojazdami mechanicznemi, jeżeli nie przewozi się niemi jednocześnie innych osób.

(5) Za przewóz w celach krajoznawczych i turystycznych w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt. 6 należy uważać przewóz osób, dokonywany przez instytucje kulturalne i społeczne, które nie uprawiają przemysłu przewozowego.

(6) Za przewozy wycieczkowe w rozumieniu art. 8 pkt. 7 należy uważać okrężne przewozy osób pojazdami mechanicznemi od danego miejsca i zpowrotem do tego samego miejsca za wynagrodzeniem, liczonem za cały przewóz okrężny. Za towarzystwa turystyczne w rozumieniu art. 8 pkt. 7 należy uważać towarzystwa turystyczne o charakterze społecznym, nieuprawiające przemysłu przewozowego.

Linje i obszary przewozowe.

§  4.

(1) Za linję przewozową (art. 2) należy uważać drogę lub odcinek drogi dokładnie oznaczone pomiędzy miejscowościami początkową i końcową, po której odbywają się przewozy osób lub towarów.

(2) 1 Za przewóz towarów na oznaczonym obszarze w rozumieniu art. 2, 3, 4 i 5 należy uważać przewóz od i do stacji kolejowych w granicach wyznaczonych powiatów, jak również przewóz między miejscowościami w granicach tych powiatów.

(3). 2 Koncesje, wydawane na przewóz tylko pewnego rodzaju towarów pojazdami mechanicznymi, specjalnie przystosowanymi do przewozu takich towarów, tudzież na przewóz sezonowych produktów, mogą zawierać uprawnienie do wykonywania przewozów na dowolnych liniach w całym Państwie.

(4) 3 Sieci linij przewozowych ustala Minister Komunikacji.

Właściwość wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

§ 5. 4 Jeżeli przewóz osób lub towarów sięga poza obszar jednego województwa, udziela koncesji, gdy właściwą jest wojewódzka władza administracji ogólnej, ta władza, na obszarze której znajduje się lub ma się znajdować siedziba przedsiębiorstwa albo jego przedstawicielstwo, po porozumieniu się z innemi interesowanemi wojewódzkiemi władzami administracji ogólnej. Porozumienie to nie jest potrzebne, jeżeli chodzi o przewozy, wymienione w § 4 ust. (3).

II.

PRZEWÓZ OSÓB.

Podanie.

§  6.

(1) Ubiegający się o koncesję powinien złożyć u właściwej władzy podanie z dołączeniem 4 odpisów, zawierające następujące dane:

1) imię i nazwisko, przynależność państwową i miejsce zamieszkania ubiegającego się lub siedzibę przedsiębiorstwa;

2) ilość, rodzaj, typ i pochodzenie pojazdów, któremi ubiegający się o koncesję zamierza obsługiwać linje przewozowe, wagę własną pojazdów, wagę z pełnem obciążeniem i ilość miejsc;

3) określenie linji, względnie linij lub sieci linij, na których mają się odbywać przewozy, z dokładnem wyszczególnieniem dróg i odcinków drogowych, ich długości w kilometrach, nazw ważniejszych miejscowości i projektowanych miejsc postojów;

4) dane, uzasadniające udzielenie koncesji ze stanowiska potrzeb komunikacyjnych i gospodarczych;

5) projektowane taryfy przewozowe;

6) projektowany szczegółowy rozkład jazdy;

7) dane co do możności sfinansowania i wykonywania zamierzonego przedsięwzięcia;

8) dane co do kaucji albo polisy ubezpieczeniowej na zabezpieczenie roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej za szkody, powstałe wskutek wykonywania przewozów;

9) termin, w którym ubiegający się o koncesję zobowiązuje się rozpocząć przewóz częściowo lub w całości.

(2) Ubiegający się o koncesję powinien dołączyć do podania szkic z oznaczeniem dróg, z których zamierza korzystać, z oznaczeniem głównych miejsc postojów i z oznaczeniem istniejących na danym obszarze środków publicznej komunikacji.

Warunki koncesji na przewóz osób i obowiązki koncesjonarjusza.

§ 7. W koncesji władza ustali:

1) ilość, rodzaj, typ i pochodzenie pojazdów mechanicznych (§ 8);

2) obowiązki koncesjonarjusza w zakresie taryf przewozowych (§§ 9, 10 i 11);

3) obowiązki koncesjonarjusza w zakresie rozkładu jazdy (§ 12);

4) obowiązek zabezpieczenia roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej za szkody, powstałe, wskutek wykonywania przewozów (§§ 13 do 22);

5) obowiązek przewozu poczty (§ 24);

6) obowiązek wydawania biletów (§ 25);

7) obowiązek podawania siedziby przedsiębiorstwa do wiadomości władzy (§ 26);

8) obowiązek terminowego rozpoczęcia przewozów i zawiadamiania o zamiarze zrzeczenia się koncesji (§§ 27 i 29);

9) obowiązek prowadzenia statystyki (§ 28);

10) obowiązek oznaczania pojazdów, któremi koncesjonariusz wykonywa przewóz (§ 30);

11) zakaz przenoszenia praw i obowiązków, wynikających z koncesji (§ 45);

12) inne obowiązki, jakie koncesjonariusz przyjmuje na siebie.

Ilość i rodzaj pojazdów.

§ 8. Koncesjonariusz może wykonywać przewóz tylko tą ilością, tym rodzajem i typem pojazdów i na tych linjach, na które opiewa koncesja. Powiększenie lub zmniejszenie ustalonej koncesją ilości pojazdów lub zmiana rodzaju i typu pojazdów, może nastąpić tylko za zezwoleniem władzy, która udzieliła koncesji i winno być uwidocznione w dokumencie koncesyjnym.

Taryfy przewozowe.

§  9.

(1) Koncesjonariusz obowiązany jest przedstawiać do zatwierdzania władzy, udzielającej koncesji, taryfy dla przewozu osób oraz bagażu, tudzież stosować się do zatwierdzonych taryf.

(2) Opłaty taryfowe, zarówno normalne, jak i ulgowe winny być stosowane w równych warunkach jednakowo dla wszystkich korzystających z przewozu.

(3) Przy zatwierdzaniu taryf należy w każdym wypadku mieć na względzie możność odpowiedniego oprocentowania i amortyzacji inwestowanych kapitałów i faktyczne koszty eksploatacji oraz godziwy zysk.

(4) Przy zatwierdzaniu taryf należy w wypadkach, gdy wymaga tego interes publiczności, mieć na uwadze możliwość zaprowadzenia bezpośredniej odprawy osób pomiędzy kolejami normalno-torowemi, a przewozami pojazdami mechanicznemi.

§ 10. Zmiana taryf przewozowych może nastąpić tylko za zgodą koncesjonariusza.

§ 11. Taryfy powinny być ogłaszane w pojazdach kursujących i w głównych miejscach postojów co najmniej na 3 dni przed wejściem w życie.

Rozkład jazdy i miejsca postojów.

§  12.

(1) Koncesjonarjusz obowiązany jest stosować się do zatwierdzonego rozkładu jazdy.

(2) Rozkład jazdy powinien zawierać miejsca postojów i czas odejścia każdego pojazdu z tych miejsc. W rozkładzie jazdy można przewidzieć sezonowe zmiany, możność zawieszania niektórych kursów i kursy dodatkowe.

(3) Rozkład jazdy powinien odpowiadać interesom publicznym oraz potrzebom ogółu ludności i winien być odpowiednio dostosowany do innych środków regularnej publicznej komunikacji.

(4) O rozkładzie jazdy i jego zmianach decyduje władza udzielająca koncesji.

(5) Rozkład jazdy powinien być ogłoszony w pojazdach kursujących i w głównych miejscach postojów, przynajmniej na 3 dni przed wejściem w życie, z wyjątkiem zmian w rozkładzie jazdy, spowodowanych siłą wyższa; w razie przeszkód, spowodowanych siłą wyższą, koncesjonariusz obowiązany jest do utrzymywania, w miarę możności, w tymże czasie, chociażby ograniczonego ruchu komunikacyjnego. Zmiany rozkładu jazdy, spowodowane, siłą wyższą winny być natychmiast obwieszczane i równocześnie podawane do wiadomości władzy, która koncesji udzieliła oraz interesowanym zarządom kolejowym i pocztowym.

(6) Główne miejsca postojów powinien koncesjonarjusz oznaczyć i w miejscach tych wywiesić napis zawierający: nazwę przedsiębiorstwa, kierunek jazdy, rozkład jazdy, taryfę opłat i informacje o ewentualnych przerwach i zmianach ruchu, Oznaczenie i napis winien koncesjonariusz utrzymywać w należytym stanie. Miejsca postojów ustala władza udzielająca koncesji. Miejsca postojów w obrębie miast ustala władza udzielająca koncesji po zasięgnięciu opinji zarządu miasta.

Kaucja.

§ 13. Koncesjonariusz obowiązany jest do złażenia kaucji na zabezpieczenie roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej za szkody, powstałe wskutek wykonywania przewozów. Jeżeli kaucja ulegnie zmniejszeniu koncesjonariusz jest obowiązany uzupełnić ją do pierwotnej wysokości najdalej w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odebrania koncesji, z wyjątkiem wypadków, gdy kaucja wskutek spadku papierów wartościowych ulegnie zmniejszeniu najwyżej o 10% jej pierwotnej wysokości.

§ 14. Kaucję ustanawia się w wysokości 1.500 zł od każdego miejsca w pojazdach kursujących, nie licząc miejsc dla obsługi pojazdów. Dla pojazdów mechanicznych ciężarowych wysokość kaucji ustanawia się na 8.000 zł od tonny nośności.

§ 15. Kaucje mogą być wnoszone:

1) w gotówce,

2) w papierach wartościowych, emitowanych przez Państwo Polskie, lub mających gwarancję Państwa Polskiego, lub w listach zastawnych krajowych instytucyj kredytu długoterminowego, emitowanych za zabezpieczeniem prawnem (pupilarnem) według stosunku 75% ceny giełdowej tych walorów, albo

3) w postaci gwarancji bankowej lub hipotecznej, uznanej przez władzę udzielającą koncesję za dostateczną.

§  16.

(1) Do korzystania z odsetek, przypadających od złożonej sumy, uprawniony jest składający kaucję.

(2) Złożenie papierów wartościowych, jako kaucji nie pozbawia składającego kaucję korzystania z kuponów, od chwili ich płatności, jeżeli przez to nie zmniejsza się wartość kaucji.

§ 17. Koncesjonarjusz obowiązany jest złożyć kaucję przed rozpoczęciem wykonywania przewozów. Termin złożenia kaucji określi władza w koncesji.

§  18.

(1) Kaucja (§ 15 pkt. 1-2) powinna być złożona w Banku Polskim, albo w instytucji kredytowej państwowej lub samorządowej.

(2) Instytucje, wymienione w poprzednim ustępie winny co do kaucyj składanych przez koncesjonarjusza zaznaczyć w księgach depozytowych:

1) że wartości, składane do depozytu, złożone są tytułem kaucji i na zabezpieczenie roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej za szkody, powstałe wskutek wykonywania przewozów, oraz

2) że wydanie kaucji może nastąpić tylko na podstawie zezwolenia władzy, która udzieliła koncesji lub na podstawie orzeczenia sądowego.

§  19.

(1) W wypadkach uzasadnionego żądania zwrotu kaucji przez koncesjonarjusza należy ogłosić w Monitorze Polskim i wezwać do zgłaszania roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej koncesjonarjusza za szkody powstałe wskutek wykonywania przewozów.

(2) Wydanie kaucji może nastąpić najwcześniej po upływie 6 miesięcy od ogłoszenia (ust. 1), o ile w ciągu tego czasu nie podniesiono roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej koncesjonarjusza za szkody powstałe wskutek wykonywania przewozów.

Ubezpieczenie.

§ 20. Kaucja nie będzie, żądana, jeżeli koncesjonarjusz ubezpieczy się od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe wskutek wykonywania przewozów, a sumy gwarancyjne wynoszą co najmniej 10.000 zł za uszkodzenie jednej osoby i 30.000 zł za uszkodzenie więcej osób wskutek jednego wypadku oraz 2.000 zł za uszkodzenie cudzej własności wskutek jednego wypadku.

Koncesjonarjusz powinien wówczas złożyć władzy polisę ubezpieczeniową przed rozpoczęciem wykonywania przewozów wraz z dowodem uiszczenia pierwszej składki za ubezpieczenie.

§ 21. Umowa, zawarta z Zakładem Ubezpieczeń winna odpowiadać następującym zasadom:

1) umowa może być zawarta tylko z dopuszczonemi do działalności zakładami ubezpieczeń oraz na podstawie ogólnych i szczególnych warunków ubezpieczenia, zatwierdzonych przez właściwą dla tych zakładów władzę nadzorczą;

2) umowa nie może zawierać żadnych odchyleń od. ogólnych i szczególnych warunków ubezpieczenia, któreby zmniejszały sumy gwarancyjne poniżej norm, wskazanych w § 20, lub zmniejszały zakres odpowiedzialności zakładu, przewidziany w ogólnych i szczególnych warunkach ubezpieczenia;

3) o każdem zmniejszeniu odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za wypadek ubezpieczeniowy poniżej zakresu, przewidzianego niniejszem rozporządzeniem, jak również o każdem ustaniu tej odpowiedzialności zakład ubezpieczeń winien zawiadomić władzę, która udzieliła koncesji, na 8 dni naprzód, pod rygorem ponoszenia odpowiedzialności w pełnym zakresie;

4) niewypełnienie przez ubezpieczającego obowiązków, wynikających z umowy ubezpieczenia nie może zwalniać zakładu ubezpieczeń od odpowiedzialności za wypadek ubezpieczeniowy, o ile wynikające z niego roszczenie objęte jest zakresem odpowiedzialności zakładu, przewidzianym w ogólnych i szczególnych warunkach ubezpieczenia, chyba, że ubezpieczający nie zapłacił składki, a zakład ubezpieczeń zawiadomił o tem przynajmniej na 8 dni naprzód władzę, która udzieliła koncesji (ust. 3).

Nie narusza to prawa zakładu ubezpieczeń do dochodzenia od koncesjonarjusza zwrotu wypłaconego odszkodowania;

5) zakład ubezpieczeń może wypłacić odszkodowanie z umowy ubezpieczenia koncesjonarjuszowi tylko wówczas jeśli się wykaże, że roszczenie poszkodowanego z powodu wypadku ubezpieczeniowego zostało zaspokojone, albo że poszkodowany zgadza się na wypłacenie odszkodowania do rąk koncesjonarjusza.

§ 22. Władza zakaże wykonywania przewozu w razie stwierdzenia ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za wypadek ubezpieczeniowy, jak również w razie zawarcia ubezpieczenia nieodpowiadającego przepisom niniejszego rozporządzenia.

Zwolnienie od kaucji względnie ubezpieczenia.

§  23.

(1) Przedsiębiorstwa państwowe "Polskie Koleje Państwowe", "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" zwolnione są, przy wykonywaniu zarobkowego przewozu pojazdami mechanicznemi, od obowiązku złożenia kaucji albo ubezpieczenia się.

(2) Minister Komunikacji może zwolnić od obowiązku złożenia kaucji, względnie od obowiązku ubezpieczenia się spółki, w których uczestniczą przedsiębiorstwa: "Polskie Koleje Państwowe", Polska Poczta, Telegraf i Telefon, jeżeli przedsiębiorstwa te przyjmą gwarancję za zabezpieczenie roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe wskutek wykonywania przewozów.

Przewóz poczty.

§ 24. Koncesjonariusz obowiązany jest do przewożenia za słusznem wynagrodzeniem ładunku pocztowego oraz konwojentów poczty, którym powierzony zostanie nadzór nad tym ładunkiem na warunkach, określonych w koncesji.

Bilety.

§ 25. Koncesjonariusz obowiązany jest wydawać na przewóz osób bilety.

Siedziba przedsiębiorstwa.

§  26.

(1) Koncesjonarjusz obowiązany jest zawiadamiać niezwłocznie władzę, która koncesji udzieliła o każdej zmianie siedziby przedsiębiorstwa.

(2) Jeżeli miejsce zamieszkania koncesjonarjusza, albo siedziba przedsiębiorstwa nie znajduje się na obszarze, na którym odbywają się przewozy, koncesjonarjusz winien posiadać na obszarze wykonywania przedsiębiorstwa pełnomocnika, ponoszącego odpowiedzialność przed władzami za należyte wykonywanie obowiązków, wynikających z koncesji i podawać każdorazowo do wiadomości władzy, która udzieliła koncesji, imię, nazwisko i adres pełnomocnika.

Rozpoczęcie przewozów.

§  27.

(1) Koncesjonariusz obowiązany jest rozpocząć wykonywanie przewozów najdalej w przeciągu 6 miesięcy po otrzymaniu koncesji, jeżeli w warunkach nie wskazano innego terminu rozpoczęcia. Termin ten nie może być jednak dłuższy niż jeden rok.

(2) Przed rozpoczęciem wykonywania przewozów koncesjonariusz powinien wykazać się przed władzą, która udzieliła koncesji, że uczynił zadość warunkom, od których dopełnienia uzależnione zostało w koncesji rozpoczęcie ruchu. O terminie rozpoczęcia wykonywania przewozów powinien koncesjonarjusz zawiadomić władzę, która udzieliła koncesji na 7 dni przedtem.

Statystyka ruchu.

§  28.

(1) Koncesjonariusz jest obowiązany prowadzić statystykę ruchu, obejmującą ilość odbytych kursów, przerw, przewiezionych osób, ilość i rodzaj wypadków oraz przedstawiać władzy, która udzieliła koncesji, wymagane wykazy statystyczne. W tym celu powinien koncesjonarjusz prowadzić księgę kursów dla każdej obsługiwanej linji przewozowej.

(2) Wzory księgi kursów i formularzy wykazów statystycznych ustali i ogłosi w Monitorze Polskim Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Zrzeczenie się koncesji.

§ 29. Koncesjonarjusz obowiązany jest zawiadomić władzę, która udzieliła koncesji, o zamiarze zrzeczenia się koncesji, przynajmniej na miesiąc przed wstrzymaniem ruchu przedsiębiorstwa, o ile warunki, pod któremi koncesja była udzielona, nie zawierają innych postanowień.

Obowiązek oznaczania pojazdów.

§ 30. Koncesjonarjusz obowiązany jest zaopatrzyć pojazdy mechaniczne, któremi wykonywa przewóz, nazewnątrz, u góry, od przodu w napis zdaleka czytelny, z nazwami krańcowych punktów obsługiwanej linji, a ponadto w znaki, oznaczające przedsiębiorstwo koncesjonowane, według wzoru ustalonego przez władzę, która udzieliła koncesji.

III.

PRZEWÓZ TOWARÓW.

Podanie o koncesję na przewóz towarów.

§  31.

(1) Ubiegający się o koncesję powinien złożyć u właściwej władzy podanie z dołączeniem 4 odpisów, zawierające następujące dane:

1) imię i nazwisko, przynależność państwową, miejsce zamieszkania ubiegającego się albo siedzibę przedsiębiorstwa;

2) ilość, rodzaj, typ i pochodzenie pojazdów, któremi ubiegający się o koncesję zamierza obsługiwać linje przewozowe, względnie obszar przewozu, wagę własną pojazdów i wagę z pełnem obciążeniem;

3) określenie linji, linij lub sieci linij przewozowych, albo obszaru przewozów.

(2) 5 Ubiegający się o koncesję na linię, linie lub sieci linii przewozowych powinien nadto podać projektowane taryfy przewozowe (maksymalne).

3). 6 Ubiegający się o koncesję na przewóz towarów na oznaczonym obszarze powinien przedstawić władzy, udzielającej koncesji, odpis umowy, zawartej z przedsiębiorstwem "Polskie Koleje Państwowe", o udziale w wykonywaniu przewozów z koleją (komunikacje kombinowane).

Warunki koncesji i obowiązki koncesjonariusza. Ilość i rodzaj pojazdów.

§  32.

(1) Koncesjonarjusz może wykonywać przewóz tylko tą ilością, rodzajem i typem pojazdów, na tej linji lub liniach przewozowych, albo na tym oznaczonym obszarze i oznaczonych kierunkach, na które opiewa koncesja.

(2) Powiększenie lub zmniejszenie przewidzianej w koncesji ilości pojazdów, zmiana rodzaju i typu pojazdów, zmiana linji, względnie kierunku lub obszaru przewozów, może nastąpić tylko za zezwoleniem władzy, która udzieliła koncesji i powinna być uwidoczniona w dokumencie koncesyjnym.

Taryfy i plan przewozów.

§ 33. 7 Otrzymujący koncesję na przewóz towarów na linię, linie lub sieci linii przewozowych obowiązany jest przedstawiać do zatwierdzenia władzy, udzielającej koncesji, taryfy na przewóz towarów, i nie wolno mu pobierać za przewóz opłat wyższych niż zatwierdzone przez władzę. Poza tym do taryf przewozowych mają odpowiednie zastosowanie przepisy § 9 ust. (2) i (3) i §§ 10 i 11.

§ 34. Koncesjonariusz obowiązany jest prowadzić księgi przewozowe i stosować przy przesyłkach towarów dokumenty przewozowe.

Inne warunki koncesji.

§  35.

(1) Postanowienia §§ 13 - 23, 24, 26, 27, 29 i 30 stosuje się analogicznie do zarobkowego przewozu towarów pojazdami mechanicznemu.

(2) Koncesjonariusz obowiązany jest prowadzić statystykę ruchu towarowego, obejmującą: ilość odbytych kursów, przewiezionych tonn towarów, rodzaj towarów i statystykę wypadków oraz przedstawiać władzy, która udzieliła koncesji, wymagane wykazy statystyczne, w tym celu winien koncesjonarjusz prowadzić księgę kursów dla każdej obsługiwanej linji przewozowej lub obsługiwanego obszaru.

(3) Wzory księgi kursów i formularzy wykazów Statystycznych ustali i ogłosi w Monitorze Polskim Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

IV.

PRZEPISY WSPÓLNE DLA PRZEWOZU OSÓB I TOWARÓW.

Koncesja z prawem wyłączności.

§  36.

(1) Jeżeli ubiegający się o koncesję przyjmie na siebie obowiązki, zapewniające szczególne korzyści publiczne, może otrzymać koncesję z prawem wyłączności. Za szczególne korzyści publiczne uważa się specjalne świadczenia na rzecz budowy i utrzymania dróg publicznych i mostów, nie wynikające z obowiązków ustawowych.

(2) Przy udzielaniu koncesji z prawem wyłączności władza może wyłączyć niektóre drogi, lub ich odcinki dla przewozów tranzytowych innych koncesjonarjuszów.

Pierwszeństwo do uzyskiwania koncesji.

§ 37. 8 Przy równych warunkach pierwszeństwo do otrzymania koncesji mają ubiegający się o koncesję, którzy zobowiążą się do używania i utrzymywania w odpowiednim stanie pojazdów mechanicznych całkowicie lub częściowo wyprodukowanych w kraju, tudzież odpowiadających specjalnym wymaganiom obrony Państwa.

Decyzje władzy.

§  38.

(1) Władza udzieli koncesji, jeśli uzna, że:

1) 9 ubiegający się o koncesję posiada dostatecznie silne podstawy finansowe oraz potrzebną fachowość do prowadzenia przedsiębiorstwa przewozowego i daje gwarancję solidnego wypełniania obowiązków koncesjonariusza;

2) ubiegający się o koncesję będzie używał pojazdów mechanicznych, które pod względem konstrukcji i wyposażenia, oraz ze względu na warunki terenowe, tudzież stan dróg i mostów dają gwarancję ciągłości przewozów i bezpieczeństwa ruchu;

3) wykonywanie przewozów jest celowe i uzasadnione ze stanowiska ogólnej polityki komunikacyjnej.

(2) Władza odmówi udzielenia koncesji, jeśli uzna, że wykonywanie koncesji może narazić na szkodę interes publiczny.

(3). 10 Koncesje nie będą wydawane osobom prawnym, których zadaniem nie jest wykonywanie zarobkowego przewozu samochodami. Podstawę do oceny tej okoliczności stanowi statut lub rejestr handlowy albo rejestr spółdzielni.

§ 39. 11 (skreślony).

Komisja Przewozów Samochodowych.

§  40.

(1) Ustanawia się przy Ministrze Komunikacji Komisję Przewozów Samochodowych, jako organ opinjodawczy, złożoną z przedstawicieli Ministrów: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Przemysłu i Handlu, Komunikacji, Spraw Zagranicznych, Poczt i Telegrafów, przedstawicieli centralnych zrzeszeń: samorządu terytorialnego, samorządu gospodarczego, oraz powołanych przez Ministra Komunikacji reprezentantów: przedsiębiorstw przewozowych i przedsiębiorstw krajowej produkcji samochodów.

(2) Do zadań Komisji Przewozów Samochodowych należy:

1) wydawanie opinii i w sprawach ogólnych, dotyczących zarobkowego przewozu pojazdami mechanicznemi;

2) opiniowanie spraw o koncesje z prawem wyłączności i o koncesje na sieci linij przewozowych;

3) wydawane opinij w innych sprawach przekazanych Komisji do. opinji przez Ministra Komunikacji.

Działalność Komisji określi regulamin, wydany przez Ministra Komunikacji.

Opłaty.

§ 41. 12

(1) Otrzymujący koncesję powinien złożyć opłatę za czynności urzędowe, związane z udzieleniem koncesji, w następującej wysokości:

1) za czynności urzędowe, związane z nadaniem koncesji na przewóz osób po 1,5 gr od każdej jednostki iloczynu z ilości miejsc dla podróżnych w pojazdach mechanicznych (bez rezerwowych) przez średnią długość linii w kilometrach, nie mniej jednak niż 30 zł;

2) za czynności urzędowe, związane z nadaniem koncesji na przewóz towarów na linii, liniach lub sieci linii przewozowych po 10 gr od każdej jednostki iloczynu z ilości ton nośności pojazdów mechanicznych przez średnią długość linii w kilometrach, nie mniej jednak niż 30 zł;

3) za czynności urzędowe, związane z nadaniem koncesji na oznaczonym obszarze po 30 zł od jednej tony nośności pojazdu.

(2). Za czynności urzędowe w sprawie koncesji z prawem wyłączności pobiera się opłatę w podwójnej wysokości.

§ 42. 13 Opłaty, wymienione w § 41, uiszcza się gotówką za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności, na dochód Państwowego Funduszu Drogowego.

Dokument koncesyjny.

§ 43. Dokument koncesyjny winien zawierać:

1) oznaczenie i siedzibę przedsiębiorstwa oraz rodzaj przewozów;

2) określenie lin j i przewozowej, linij przewozowych lub sieci linij albo obszarów lub kierunków przewozowych;

3) czas trwania koncesji;

4) warunki koncesji i obowiązki koncesjonarjusza.

Czas trwania koncesji.

§ 44. 14

(1) Koncesje mogą być udzielane na okres do 25 lat.

(2) Koncesjonariuszowi, który wykaże się zainwestowaniem kapitału na budowę garażów, warsztatów, magazynów lub innych urządzeń, związanych z wykonywaniem przewozów, wojewódzka władza administracji ogólnej - z zachowaniem przepisu § 38 - przedłuży lub wyda nową koncesję na obsługiwane przez niego linie, co najmniej na czas niezbędny do amortyzacji dokonanych wkładów.

Zakaz przenoszenia praw i obowiązków, wynikających z koncesji.

§ 45. Koncesji nie wolno wydzierżawiać i odstępować w żadnej formie osobom trzecim.

Wygaśnięcie koncesji.

§  46.

(1) Koncesja gaśnie:

1) z upływem terminu, na który została wydana;

2) w razie zrzeczenia się koncesji;

3) w razie śmierci koncesjonarjusza. Jednakże na podstawie dotychczasowej koncesji i na warunkach w niej zawartych może być prowadzone nadal przedsiębiorstwo na rachunek masy spadkowej albo wdowy przez czas jej wdowieństwa, o ile nie była oni sądownie rozdzielona od stołu i łoża z własnej winy i o ile nie była wykluczona od spadkobrania, albo też na rachunek małoletnich przez czas ich małoletności. Jeżeli oprócz wdowy, która chce korzystać z tego prawa pozostali także małoletni zstępni do spadku uprawnieni, natenczas prawa dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa przysługuje wspólnie wdowie i tym zstępnym, o ile koncesjonarjusz nie uczynił w tej mierze innych zarządzeń;

4) jeżeli przestała istnieć osoba prawna, której koncesji udzielono;

5) w razie upadłości. Jednakże na podstawie dotychczasowej koncesji i na warunkach w niej zawartych, może być prowadzone nadal przedsiębiorstwo na rachunek masy upadłości (konkursowej).

(2) W wypadkach, wskazanych w ust. 1 w punktach 3 i 5 ma być ustanowiony kierownik przedsiębiorstwa, ponoszący odpowiedzialność przed władzami za należyte wykonywanie obowiązków, wynikających z koncesji. Imię, nazwisko i adres kierownika należy zgłosić władzy, która udzieliła koncesji.

Odebranie koncesji.

§  47.

(1) Władza, która udzieliła koncesji winna ją odebrać w wypadku prawomocnego skażania za. zbrodnię, popełnioną przeciwko wewnętrznemu, lub zewnętrznemu bezpieczeństwu Państwa.

(2) Władza, która udzieliła koncesji, może ją odebrać:

1) w wypadku prawomocnego skazania za inną zbrodnię, nie wymienioną w ust. 1 oraz w wypadku skazania za występek popełniony z chęci zysku;

2) w razie powtarzającego się, mimo ostrzeżeń i nałożonych kar, nieprzestrzegania przez koncesjonariusza i jego pełnomocnika (§ 26) albo kierownika przedsiębiorstwa (§ 46 ust. 2) przepisów niniejszego rozporządzenia i warunków koncesji;

3) jeżeli koncesjonarjusz nie rozpoczął ruchu w okresie 6 miesięcy od daty otrzymania koncesji, albo w terminie określonym w koncesji, albo jeżeli przerwa w komunikacji w czasie, gdy komunikacja powinna być utrzymana, trwa dłużej niż jeden miesiąc, z wyjątkiem przeszkód, spowodowanych siłą wyższą;

4) w razie niewypełnienia innych obowiązków, za których niewypełnianie koncesja przewiduje możność jej odebrania.

VI.

PRZEWOZY PODLEGAJĄCE ZGŁOSZENIU.

§  48.

(1) Przewozy, wymienione w art. 8 ust. 1 w punktach 1 - 7 podlegają zgłoszeniu u właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej.

(2) W zgłoszeniu o rozpoczęciu wykonywania przewozów należy podać:

1) imię i nazwisko lub firmę, przynależność państwową i miejsce zamieszkania rozpoczynającego wykonywanie przewozów lub siedzibę przedsiębiorstwa;

2) rodzaj. przewozów (przewozy osobowe lub towarowe);

3) nazwy ważniejszych miejscowości, przez które są lub mają być dokonywane przewozy, albo linje lub obszary przewozów, według terytorjalnych jednostek administracyjnych;

4) ilość, typ, firmę fabryczną, oraz numer rejestracyjny pojazdów mechanicznych;

5) czas trwania przewozów.

§  49.

(1) Powiatowa władza administracji ogólnej wyda zgłaszającemu rozpoczęcie wykonywania przewozów bezzwłocznie zaświadczenie według wzoru, ustalonego w załączniku Nr. 1.

(2) Odpis zaświadczenia przesyła powiatowa władza administracji ogólnej do wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

(3) Zaświadczenie ma ważność na czas jednego roku, licząc od daty jego wydania.

(4) Władza, wskazana w ust. 1 może przedłużyć ważność zaświadczenia na następny rok, przez odpowiednią adnotację w zaświadczeniu, jeżeli do dnia upływu ważności zaświadczenia nie uległy zmianie zaświadczone dane.

VII.

POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE.

§ 50. Do osób wymienionych w art. 10 stosuje się analogicznie postanowienia §§ 9 - 23 i 33 z temi zmianami, że kaucja służyć będzie tylko na zabezpieczenie roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej za śmierć lub uszkodzenie cielesne podróżnych i że ubezpieczenie na sumy gwarancyjne, które ustala się na kwoty co najmniej 10.000 zł za uszkodzenie jednej osoby i 30.000 zł za uszkodzenie więcej osób wskutek jednego wypadku, obejmować będzie tylko podróżnych.

§ 51. Osobom korzystającym z uprawnień, określonych w art. 10, wyda wojewódzka władza administracji ogólnej w ciągu 3 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, według wzoru ustalonego w załączniku Nr. 2 zaświadczenie stwierdzające, że osoby te w dniu 18 kwietnia 1932 r. wykonywały przewóz określony w art. 1, z jednoczesnem wskazaniem pojazdów mechanicznych, linji albo linij lub obszarów.

§ 52. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK 

grafika

1 § 4 ust. (2) zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

2 § 4 ust. (3) dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

3 § 4 ust. (4) według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

4 § 5 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

5 § 31 ust. (2) zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

6 § 31 ust. (3) dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

7 § 33 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

8 § 37 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

9 § 38 ust. (1) pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

10 § 38 ust. (3) dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

11 § 39 skreślony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

12 § 41 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

13 § 42 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

14 § 44 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.

• Identyfikator: Dz.U.1932.95.821
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustawy o zarobkowym przewozie osób i towarów pojazdami mechanicznemi.
• Data aktu: 06/07/1932
• Data ogłoszenia: 31/10/1932
• Data wejścia w życie: 31/10/1932