(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dn. 17 marca 1931 r. - Dz. U. R P. Nr. 37, poz. 281)Przekład.
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
W dniu dwudziestym siódmym marca tysiąc dziewięćset trzydziestego roku podpisany został w Budapeszcie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Węgierskiego drugi protokół dodatkowy do konwencji handlowej między Polską a Węgrami z dnia 26 marca 1925 r., o następującem brzmieniu dosłownem:
DRUGI PROTOKÓŁ DODATKOWY
do konwencji handlowej zawartej między Polska a Węgrami w Budapeszcie w dniu 26 marca 1925 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
i
JEGO WYSOKOŚĆ NAJJAŚNIEJSZA REGENT KRÓLESTWA WĘGIER
ożywieni wspólnem pragnieniem ułatwienia obrotu kolejowego między Polską a Węgrami, biorąc pod uwagę zmiany stosunków prawnych w dziedzinie komunikacji kolejowej, jakie zaszły od czasu zawarcia konwencji handlowej między obu krajami,
zdecydowali zastąpić pewne postanowienia konwencji handlowej z dn. 26 marca 1925 r., dotyczące kwestyj komunikacji kolejowej, nowemi postanowieniami i wyznaczyli w tym celu jako swych pełnomocników:
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:
Pana Otmara ŁAZARSKIEGO, Chargé d'Affaires Polski w Budapeszcie, Radcę Legacyjnego,
Pana Janusza. BUTLERA, Radcę Ministerialnego, Kierownika Referatu komunikacji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu Polski,
Jego Wysokość Najjaśniejsza Regent Królestwa Węgier:
Pana Alfreda NICKL de OPPAVÁR, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego, Dyrektora Sekcji Ekonomiczne) w Królewskiem Węgierskiem Ministerstwie Spraw Zagranicznych,
którzy, po zakomunikowaniu sobie nawzajem swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na to, co następuje:
Postanowienia artykułu XIII konwencji handlowej z dn. 26 marca 1925 r., jak również postanowienia załączników C i D, włączając w to protokół końcowy, paragrafy V i VI do wspomnianej konwencji zostaną zastąpione postanowieniami niżej wskazanemi:
Artykuł XIII.We wszystkich kwestjach, odnoszących się do komnunikacyj kolejowych, Wysokie Umawiające się Strony będą stosowały we wzajemnych stosunkach postanowienia konwencji i statutu co do ustroju międzynarodowego kolei żelaznych, powzięte i podpisane w Genewie w dniu 9 grudnia 1923 r., jak również postanowienia konwencji międzynarodowej, dotyczącej przewozu podróżnych i bagażów kolejami żelaznemi (C. I. V.) oraz konwencji międzynarodowej, dotyczącej przewozu towarów kolejami żelaznemi (C. I. M.), podpisanych W Bernie w dniu 23 października 1924 r.
We wszystkich kwestjach, odnoszących się do tranzytu międzynarodowego, Wysokie Umawiające się Strony będą stosowały we wzajemnych stosunkach postanowienia barcelońskiej konwencji i statutu z dn. 20 kwietnia 1921 r. o wolności tranzytu ze zmianami i zastrzeżeniami następującemi:
Do art. 2 statutu.
Jeżeli kraj graniczący z jednem z Umawiających się Państw, zamknie swą granicę z jakiegokolwiek bądź powodu dla obrotu bezpośredniego podróżnych lub towarów z przeznaczeniem do lub pochodzących ze wspomnianego Umawiającego się Państwa, to ostatnie nie będzie zobowiązane do udzielenia tranzytu podróżnych lub towarów między krajem wyżej wspomnianym a drugiem Umawiającem się Państwem, dopóki granica będzie pozostawała zamknięta na drogach przecinających ją komunikacyj.
Do art. 10 statutu.
Wysokie Umawiające się Strony oświadczają zgodnie, że postanowienia artykułu XIII w żadnym stopniu nie naruszają w niczem praw Rządu Polskiego kontrolowania i zakazywania tranzytu broni, amunicji i sprzętu wojennego, zgodnie z artykułem 22, alinea 4, Traktatu Ryskiego, podpisanego w dniu 18 marca 1921 r. między Polską z jednej strony a Republikami Rad Rosji, Ukrainy, i Białej Rusi z drugiej strony.
Niniejszy protokół będzie stanowił część integralną konwencji handlowej między Polską a Węgrami z dn. 26 marca 1925 r. Będzie on ratyfikowany i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie, gdy tylko to będzie możliwe. Wejdzie on w życie w chwili wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i będzie trwał tak długo jak i konwencja handlowa z dn. 26 marca 1925 r., łącznie ze wszystkiemi jej aktami uzupełniającemi i protokółami późniejszemi.
Na dowód czego pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół.
Sporządzono w Budapeszcie w podwójnym egzemplarzu dnia 27 marca 1930 r.
Zaznajomiwszy się z powyższym protokółem dodatkowym uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowany.
NA DOWÓD CZEGO, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 5 maja 1931 r.
