Regulamin wewnętrznego urzędowania prokuratur sądów apelacyjnych i okręgowych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 26 listopada 1931 r.

Regulamin wewnętrznego urzędowania prokuratur sądów apelacyjnych i okręgowych.

Na podstawie art. 231 ust. 2, 232 i 298 prawa o ustroju sądów powszechnych z dnia 6 lutego 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 12, poz. 93) oraz art. 651 kodeksu postępowania karnego z dnia 19 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 313) zarządzam co następuje:

CZĘŚĆ OGÓLNA.

Przepisy wstępne.

§ 1. Prokuratorzy sądów apelacyjnych i okręgowych sprawują swe czynności w sprawach karnych na podstawie prawa o ustroju sądów powszechnych według odpowiednich przepisów postępowania sądowego z uwzględnieniem w zakresie wewnętrznego urzędowania niniejszego regulaminu i odpowiednich przepisów regulaminów sądowych.

Czynność dokonana niezgodnie z przepisami regulaminu nie jest z tego powodu nieważna.

§ 2. Przez użyte w niniejszym regulaminie wyrażenie ogólne "prokurator" rozumie się prokuratorów, wiceprokuratorów i podprokuratorów.

Przepisy dotyczące podprokuratorów mają odpowiednie zastosowanie do asesorów sądowych, którym poruczono pełnienie czynności prokuratorskich (art. 260 § 2 u. s. p.).

§ 3. Artykuły prawa powołane w niniejszym regulaminie z oznaczeniem k p. k. odnoszą się do kodeksu postępowania karnego z dnia 19 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33. poz. 313), z oznaczeniem przep. wprow. k. p k. do przepisów wprowadzających kodeks postępowania karnego z dnia 19 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 314), z oznaczeniem zaś u. s. p. - do prawa o ustroju sądów powszechnych z dnia 6 lutego 1928 r. (Dz. U. R. P Nr. 12, poz. 93).

Paragrafy powołane w niniejszym regulaminie odnoszą się: bez bliższego oznaczenia - do niniejszego regulaminu, z oznaczeniem reg. og. do regulaminu ogólnego wewnętrznego urzędowania sadów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich z dnia 24 grudnia 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 104, poz. 934), z oznaczeniem reg. kar. - do regulaminu wewnętrznego urzędowania sądów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich w sprawach karnych z dnia 15 czerwca 1929 r. (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 352).

§ 4. Regulamin niniejszy nie dotyczy urzędowania prokuratorów w sprawach cywilnych. W tym przedmiocie pozostają w mocy przepisy dotychczasowe.

Zadania prokuratora.

§ 5. Prokurator jest obowiązany czuwać nad tem, aby wymiar sprawiedliwości był zgodny i prawem i odpowiadał duchowi ustaw oraz wymogom represji karnej.

§ 6. Prokurator jest obowiązany w razie niewłaściwego stosowania ustaw przez sądy dążyć do uchylenia niewłaściwości drogą ustawowych środków odwoławczych; jeżeli środek odwoławczy nie przysługuje, prokurator winien stosownie do rodzaju uchybienia zawiadomić o tem kierownika sądu, albo przedstawić sprawę swej władzy przełożonej.

§ 7. Prokurator winien przedstawiać swej władzy przełożonej poczynione przy rozpatrywaniu spraw spostrzeżenia co do braków i sprzeczności w ustawach celem spowodowania ich usunięcia w trybie art. 41 u. s. p. lub w drodze ustawodawczej.

§ 8. Celem ujednostajnienia trybu postępowania prokuratorzy apelacyjni i okręgowi mogą udzielać podległym sobie prokuratorom wyjaśnień i wskazówek w drodze okólników.

Okólniki prokuratorów okręgowych, mające charakter ważniejszych zarządzeń lub wyjaśnień ogólnych, winny być przed podaniem do wiadomości podległych prokuratorów zatwierdzone przez prokuratora apelacyjnego, takież zaś okólniki prokuratorów apelacyjnych - przez Ministra Sprawiedliwości.

§ 9. Prokurator winien czuwać nad biegiem spraw, wniesionych przezeń do sądu.

Organizacja wewnętrzna.

§ 10. Prokuratura stanowi jednolitą całość.

§ 11. Ministrowi Sprawiedliwości jako Naczelnemu Prokuratorowi podlegli są prokuratorzy wszystkich stopni, bezpośrednio zaś podlegają mu prokuratorzy apelacyjni.

Podsekretarz Stanu władny jest zastępować. Ministra Sprawiedliwości w zakresie jego czynności jako Naczelnego Prokuratora.

§ 12. Prokurator jest bezwzględnie zależny w zakresie czynności urzędowych od poleceń przełożonego. W wypadkach ważniejszych ustne polecenie na prośbę podwładnego winno być potwierdzone na piśmie. Ujawnienie polecenia przełożonego przy dokonywaniu zleconej czynności jest niedopuszczalne.

§ 13. Przełożony jest uprawniony do przejęcia i bezpośredniego załatwienia każdej czynności, należącej do prokuratora podległego, oraz do uchylenia jego zarządzenia.

§ 14. Wzajemne zastępowanie się wiceprokuratorów i podprokuratorów jest dopuszczalne jedynie za zgodą przełożonego.

§ 15. Korzystanie z uprawnień przewidzianych w art. 244 u. s. p. służy wyłącznie Naczelnemu Prokuratorowi, prokuratorowi apelacyjnemu i prokuratorowi okręgowemu.

§ 16. Prokuratorzy wnoszą swoje żądania, przedstawienia, zażalenia i podania w sprawach osobistych w drodze służbowej do bezpośredniego przełożonego, który przedstawia sprawę władzy przełożonej, o ile załatwienie sprawy nie należy do jego zakresu działania.

Odpowiedzialność służbowa.

§ 17. Prokurator jest odpowiedzialny za całość urzędowania oraz za prawidłowy i jednolity tok czynności podległego mu urzędu.

§ 18. Prokurator odpowiada za treść i formę aktów oskarżenia i innych wniosków, które przesłał do sądu.

Odpowiedzialność prokuratora nie uchyla odpowiedzialności wiceprokuratora lub podprokuratora, który wniosek sporządził.

Podział czynności.

§ 19. Prokurator apelacyjny zarządza w prokuraturze apelacyjnej podział czynności według swego uznania.

Prokurator apelacyjny może polecić dokonanie poszczególnej czynności każdemu z podległych sobie wiceprokuratorów; może również ustanowić stałych zastępców do pewnych rodzajów czynności.

§ 20. Ustęp 2-gi § 19 ma zastosowanie do prokuratora okręgowego, który o ustanowieniu stałych zastępców powinien zawiadomić prokuratora apelacyjnego.

§ 21. Prokurator okręgowy zarządza podział okręgu sądu okręgowego na rejony prokuratorskie na zasadach terytorialnych, uwzględniając istniejący podział sądowy (okręgi sądów grodzkich i sędziów śledczych) i administracyjny (powiaty, gminy, posterunki i komisarjaty Policji Państwowej) i przydziela tak utworzone rejony podległym prokuratorom.

Każdy rejon prokuratorski oznacza się cyfrą rzymską.

§ 22. Niezależnie od podziału terytorjalnego może prokurator okręgowy poruczyć pewien rodzaj spraw jednemu lub kilku podległym prokuratorom (sprawy szpiegowskie, polityczne, prasowe, karnoskarbowe i t. p.), do których w tym wypadku stosują się przepisy, dotyczące prokuratorów rejonowych.

§ 23. W zamiejscowych oddziałach prokuratorskich, ustanowionych przy wydziałach karnych poza siedzibą sądu okręgowego tudzież przy sądach grodzkich, podział czynności zarządza prokurator okręgowy.

§ 24. Do czynności wykonywanych przez prokuratora rejonowego należą:

a) wszelkie czynności w zakresie prowadzonych dochodzeń;

b) składanie wniosków o przeprowadzenie: śledztwa sędziom okręgowym śledczym, którym dana sprawa przypada w drodze przyjętego podziału (§ 1 art. 258 k. p. k.), oraz wykonywanie w tych sprawach w toku śledztwa wszelkich czynności, wypływających z uprawnień ustawowych prokuratora;

c) sporządzanie i przedstawianie do aprobaty prokuratorowi okręgowemu aktów oskarżenia, wniosków o umorzenie śledztwa lub wyrażenie zgody na umorzenie, wniosków o umorzenie dochodzenia oraz wniosków o wznowienia umorzonego postępowania.

§ 25. Jeżeli prokurator nie aprobuje aktu oskarżenia albo innego wniosku, sporządzonego przez wiceprokuratora lub podprokuratora, to zwraca mu sprawę celem ponownego opracowania stosownie do udzielonych wskazówek. W wypadku drobniejszych usterek prokurator może wnieść do przedstawionego mu wniosku poprawki i uzupełnienia, które winien umieścić w podpisanym przez siebie dopisku.

Przedstawianie prokuratorowi okręgowemu do aprobaty aktów oskarżenia w sprawach, należących do właściwości sądów grodzkich, nie jest konieczne.

§ 26. Prokurator apelacyjny na wniosek prokuratora okręgowego wyznacza wiceprokuratora, który w zastępstwie prokuratora okręgowego kieruje zamiejscowym oddziałem prokuratury (kierownika zamiejscowego oddziału).

§ 27. Kierownikowi zamiejscowego oddziału prokuratury przysługują w zakresie spraw, prowadzonych w oddziale, prawa prokuratora okręgowego. Komunikowanie się z prokuratorem apelacyjnym i kierownikami sądów, z wyjątkiem grodzkich, odbywa się za pośrednictwem prokuratora okręgowego.

§ 28. Zastępcę kierownika zamiejscowego oddziału prokuratorskiego w razie potrzeby ustanawia prokurator okręgowy na wniosek kierownika oddziału, zawiadamiając o tem prokuratora apelacyjnego.

§ 29. Prokurator ustanowiony przy sądzie grodzkim jest uprawniony do samodzielnego prowadzenia dochodzeń w sprawach, podlegających właściwości danego sądu, wnoszenia i popierania oskarżenia przed tymże sądem oraz zapowiadania i wnoszenia środków odwoławczych.

Tryb i forma komunikowania się.

§ 30. Prokuratorzy rejonowi podpisują wszelkie pisma z zakresu czynności, do których są uprawnieni (§ 24). Wszelkie inne pisma podpisuje prokurator okręgowy lub jego zastępca. Korespondencja z władzami centralnemi i władzami zagranicznemi odbywa się za pośrednictwem władz przełożonych. W zakresie czynności dochodzenia prokuratorom prowadzącym dochodzenie przysługuje prawo bezpośredniego komunikowania się z władzami centralnemi.

Prokurator może upoważnić do podpisywania wezwań i zawiadomień oraz uwierzytelniania odpisów sekretarza lub wyznaczonego przez siebie urzędnika sekretarjatu.

§ 31. W sprawach, należących do kompetencji Naczelnego Prokuratora, prokuratorzy komunikują się wyłącznie z Ministrem Sprawiedliwości.

§ 32. Przełożeni udzielają podległym prokuratorom poleceń w zasadzie drogą instancyj służbowych. W razie otrzymania polecenia bezpośrednio od władzy wyższej prokurator zawiadamia o tem swego bezpośredniego przełożonego.

§ 33. Prokurator zwraca się do przełożonych w formie przedstawień w drodze instancyj służbowych. O ile w poszczególnym wypadku władza wyższa zarządziła inaczej, należy odpis przedstawienia równocześnie przedstawić bezpośredniemu przełożonemu.

§ 34. Prokuratorzy komunikują się z prokuratorami równorzędnymi oraz z sądami, władzami, urzędami administracyjnemi i wojskowemi zapomocą odezw.

§ 35. Jeżeli władza państwowa lub samorządowa odmawia wykonania prawnego żądania prokuratora lub z wykonaniem zwleka, prokurator zawiadamia o tem przełożonego prokuratury, który stara się o usunięcie przeszkód bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem swych władz przełożonych.

§ 36. Prokurator winien osobiście otwierać pisma, nadesłane w kopertach zamkniętych, zaopatrzonych w napis "tajne", "poufne" lub inny, świadczący, że treść pisma ma być zachowana w tajemnicy.

Pomoc zbrojna.

§ 37. O pomoc zbrojna wojskową zwracać się mają prawo, przestrzegając przepisów reg. kar., kierownicy prokuratur apelacyjnych i okręgowych oraz oddziałów zamiejscowych, a w razie gdy pomoc taka okaże się niezbędna przy spełnianiu czynności poza siedzibą prokuratury i uzyskanie w porę pisemnej odezwy kierownika nie będzie możliwe, każdy prokurator.

Wizytacje.

§ 38. Prokurator apelacyjny winien osobiście lub za pośrednictwem delegowanego prokuratora dokonać co najmniej raz do roku wizytacji podległych prokuratur okręgowych i ich oddziałów zamiejscowych. Celem wizytacji jest zbadanie toku spraw, ocena należytego ich załatwiania, usuniecie dostrzeżonych usterek, ujednostajnienie stosowania ustaw i czynności prokuratur oraz zapoznanie się z kwalifikacjami podległych prokuratorów i urzędników.

§ 39. Z każdej wizytacji prokurator składa władzy przełożonej sprawozdanie, zawiadamiając jednocześnie o wydanych przez siebie zarządzeniach i o potrzebie wydania zarządzeń, nie leżących w jego zakresie działania.

§ 40. Z każdej wizytacji więzienia prokurator sporządza krótkie sprawozdanie, które składa do akt prokuratury. Ministrowi Sprawiedliwości prokurator przedstawia sprawozdanie roczne z dokonanych wizytacyj, a sprawozdania szczególne składa wtedy, gdy w związku z wizytacją wydał bezpośrednio zarządowi więzienia zarządzenia natury ogólnej lub stwierdził potrzebę zarządzeń, nie leżących w jego zakresie działania.

Konferencje prokuratorów.

§ 41. Prokuratorzy apelacyjni winni najmniej raz do roku, okręgowi zaś przynajmniej co kwartał zwoływać konferencje podległych prokuratorów celem ujednostajnienia działalności prokuratur, omówienia orzeczeń Sądu Najwyższego i rozważenia spornych zagadnień, powstałych na tle praktyki sądowej.

Sprawozdania.

§ 42. Prokuratorzy winni składać swym bezpośrednim przełożonym stałe sprawozdania ze swych czynności w wykazach według załączonych wzorów: prokuratorzy rejonowi miesięczne najdalej 5 dnia miesiąca następującego po miesiącu objętym sprawozdaniem i roczne do dnia 15 stycznia; kierownicy oddziałów zamiejscowych, załączając sprawozdania podległych im prokuratorów, miesięczne najdalej 8 dnia następnego miesiąca, roczne do dnia 20 stycznia; prokuratorzy okręgowi miesięczne najdalej 10 dnia następnego miesiąca i roczne do dnia 1 lutego.

Prokuratorzy apelacyjni winni składać Ministrowi Sprawiedliwości do dnia 31 marca roczne sprawozdania, oparte na podstawie rocznych sprawozdań prokuratorów okręgowych, oraz sprawozdania z czynności, dokonanych w prokuraturze apelacyjnej.

Do sprawozdań miesięcznych prokuratorów okręgowych i rejonowych należy dołączać informacje o ilości osób, pozostających w areszcie: w toku dochodzenia do 2 miesięcy i do 3 miesięcy, w toku śledztwa - do 6 miesięcy, do roku i powyżej roku.

§ 43. Prokurator delegowany do udziału. W rozprawie sądowej składa kierownikowi prokuratury sprawozdanie z wyniku rozprawy, przedstawiając wokandę spraw po wypełnieniu odpowiednich rubryk.

Czas urzędowania i ferje.

§ 44. Godziny urzędowania w prokuraturach w dnie powszednie oznacza Minister Sprawiedliwości.

W razie potrzeby kierownik prokuratury może zarządzić prace poza godzinami urzędowania.

§ 45. W celu załatwiania czynności niecierpiących zwłoki w niedziele i święta oraz w dnie powszednie poza godzinami urzędowania należy w miarę potrzeby ustanowić dyżury prokuratorów, urzędników sekretarjatu i woźnych.

§ 46. Kierownik prokuratury oznacza godziny przyjęć.

W wypadkach pilnych należy przyjąć interesanta poza oznaczonemi godzinami.

§ 47. Terminy, wypoczynku dla prokuratorów oraz urlopy wypoczynkowe dla urzędników sekretarjatu tudzież niższych funkcjonarjuszów należy w zasadzie wyznaczać w okresie od piętnastego czerwca do piętnastego września.

§ 48. Powołanie na ćwiczenia wojskowe i spowodowana tem przerwa w urzędowaniu nie pozbawia prawa do korzystania z wypoczynku.

Zamieszkanie i doręczanie pism w sprawach służbowych.

§ 49. Zezwolenia na zamieszkanie poza siedzibą prokuratury udziela prokuratorowi bezpośredni przełożony.

§ 50. Prokurator, korzystający z wypoczynku lub zwolnienia od zajęć, winien o miejscu swego pobytu zawiadomić bezpośredniego przełożonego.

§ 51. Piśmienne zarządzenia i orzeczenia administracyjne w sprawach służbowych winny być doręczane prokuratorom za piśmiennem potwierdzeniem odbioru z oznaczeniem daty doręczenia. Doręczenie odbywa się trybem wskazanym w reg. og.

CZĘŚĆ SZCZEGÓLNA.

Ściganie przestępstw.

§ 52. Prokurator jest obowiązany wszcząć postępowanie karne z powodu przestępstw ściganych z urzędu, o których go zawiadomiono, lub które w inny sposób doszły do jego wiadomości.

§ 53. W wypadkach ważnych winien prokurator niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości udać się na miejsce, przeprowadzić lub zarządzić dochodzenie i wydać odpowiednie polecenia.

§ 54. W razie ustnego zawiadomienia o przestępstwie prokurator winien sporządzić o tem protokół, uprzedzając meldującego o skutkach fałszywego oświadczenia.

Dochodzenie.

§ 55. Prokurator przeprowadza dochodzenie w zasadzie za pośrednictwem policji państwowej, jeżeli zaś szczególne względy tego wymacają - osobiście.

Prokurator może również przeprowadzić dochodzenie za pośrednictwem innych organów władz państwowych lub samorządowych (art. 42 przep. wprow. k. p. k., jeżeli przestępstwo popełniono w zakresie, w którym do tych organów należy utrzymanie spokoju, bezpieczeństwa lub porządku publicznego albo dochodzenie przestępstw.

§ 56. Z przebiegu dochodzenia sporządza się zapiski. Zapiski dochodzenia winny podawać w porządku chronologicznym przebieg i wyniki przeprowadzonych czynności, a w rasie potrzeby nasuwające się wnioski i spostrzeżenia.

§ 57. Jeżeli w toku dochodzenia, prowadzonego osobiście przez prokuratora, zachodzi potrzeba dokonania czynności poza okręgiem sądu okręgowego, prokurator zwraca się do prokuratora, w którego okręgu czynność ma być spełniona, chyba że okoliczności uzasadniają potrzebę osobistego wykonania czynności przez prokuratora, prowadzącego dochodzenie. Na osobiste wykonanie czynności w innym okręgu winien prokurator uzyskać zezwolenie swego przełożonego i w miarę możności zawiadomić prokuratora, w którego okręgu czynność ma być wykonana.

§ 58. W toku dochodzenia, prowadzonego za. pośrednictwem policji, prokurator wydaje polecenia bezpośrednio organom policji tej miejscowości, gdzie zlecona czynność ma być wykonana. Jeżeli przy wykonaniu polecenia powstają wątpliwości lub trudności, miejscowy prokurator może udzielić policji odpowiednich wskazówek, porozumiewając się w razie potrzeby z prokuratorem, który wydał polecenie.

§ 59. Wnioski o zastosowanie środków zapobiegawczych oraz o dokonanie czynności sądowych w sprawach, podlegających właściwości sądów grodzkich, prowadzących dochodzenia składa w zasadzie sądowi grodzkiemu, w sprawach zaś, podlegających właściwości sądu okręgowego, w zasadzie sędziemu śledczemu, chyba że czynność ma być dokonana w okręgu sądu grodzkiego, w którym niema siedziby sędziego śledczego.

§ 60. Prokurator, prowadząc dochodzenie za pośrednictwem policji, winien, o ile okoliczności sprawy lego wymagają, udzielać jej szczegółowych wskazówek na piśmie lub ustnie.

§ 61. W zakresie wydawania policji państwowej poleceń prowadzenia dochodzenia należy baczyć, w jakim stopniu organa policji państwowej danego rejonu są wyszkolone do spełnienia tych zadań. W tym celu prokuratorzy winni zaznajamiać się z kwalifikacjami poszczególnych funkcjonarjuszów policji państwowej na podstawie akt dochodzeń oraz stałego porozumiewania się z komendantami policji i poszczególnymi funikcjonarjuszami.

§ 62. W czasie dochodzenia, prowadzonego przez prokuratora osobiście lub za pośrednictwem policji, aresztowany pozostaje do rozporządzenia prokuratora.

Prokurator winien czuwać nad tern, czy nie ustały przyczyny, dla których aresztowanie nastąpiło (art. 170 k. p. k.) oraz czy nie upłynęły terminy aresztowania, przewidziane w art. 171 k. p. k. Wniosek o przedłużenie aresztu w myśl § 2 art. 171 k. p. k. należy złożyć przed upływem terminu ustawowego.

§ 63. Prokurator, przesyłając sprawę do sądu (sędziego śledczego) lub do innego prokuratora, winien równocześnie zawiadomić zarząd więzienia o przekazaniu aresztowanego do rozporządzenia odpowiedniego sądu lub prokuratora.

§ 64. Przedmioty, które w toku dochodzenia należy przechować, a które ze względu na swój rozmiar, wartość lub charakter nie nadają się do przechowania w aktach sprawy, winny być przechowywane w biurach podawczo-wykonawczych odpowiednich sądów lub w innych pomieszczeniach sądowych lub prokuratorskich, przeznaczonych na ten cel. W razie wszczęcia postępowania sądowego prokurator przekazuje te przedmioty do rozporządzenia sądu (sędziego śledczego). Przechowywanie przedmiotów odbywa się w sposób wskazany w reg. kar.

§ 65. O wszczęciu i umorzeniu dochodzenia przeciw osobom wymienionym w art. 6 k. p. k. prokurator zawiadamia właściwą władzę.

§ 66. W wypadkach, przewidzianych w art. 119 i ust. 4 art. 122 rozp. o pol. państw., kierownik prokuratury (oddziału) przedstawia prokuratorowi apelacyjnemu wniosek o ukaranie funkcjonarjusza policji państwowej w drodze sądowej. Z żądaniem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego (art. 116 rozp. o pol. państw.) może wystąpić prokurator apelacyjny lub okręgowy. Do zwrócenia uwagi funkcjonarjuszowi policji państwowej na zasadzie art. 116 rozp. o pol. państw, uprawniony jest każdy prokurator.

§ 67. Umarzając dochodzenie, prokurator winien zarządzenie swe uzasadnić.

§ 68. Zawiadomienie pokrzywdzonego o umorzeniu dochodzenia winno zawierać pouczenie go o przysługujących mu prawach z art. 70 lub 71 k. p. k., zależnie od właściwości sądu, któremu sprawa podlega, bądź też o prawie przysługującem mu z art. 60 k. p. k.

§ 69. Pismo o zezwolenie na popieranie oskarżenia (art. 70 k. p. k.), prokurator okręgowy przesyła niezwłocznie prokuratorowi apelacyjnemu. Akta sprawy należy załączyć lub przesłać dodatkowo.

§ 70. Prokurator, umarzając dochodzenie w swym zakresie, winien przekazać sprawę właściwej władzy co do czynu karalnego, niepodlegajacego orzecznictwu sądów powszechnych. W szczególności dotyczy to także spraw, do których mają zastosowanie przepisy art. 618 k. p. k. O przekazaniu sprawy należy uczynić wzmiankę w zawiadomieniu, przewidzianem w § 63.

Udział prokuratora w śledztwie.

§ 71. Prokurator winien złożyć wniosek o wyznaczenia sędziego śledczego z pominięciem przyjętego podziału czynności, gdy tego wymaga charakter sprawy. Wniosek o zlecenie śledztwa sądowi grodzkiemu należy złożyć tylko wówczas, jeżeli zarządzenie takie przyczyni się do przyśpieszenia postępowania, albo zmniejszenia jego kosztów, a szczególne względy nie przemawiają za skierowaniem sprawy do sędziego śledczego.

§ 72. Prokurator winien być obecny przy czynnościach śledczych w wypadkach ważnych, zwłaszcza wtedy, gdy sędzia śledczy dopuścił do obecności obrońcę oskarżonego, albo gdy prokurator złożył wniosek o uzupełnienie śledztwa, a od wyniku uzupełniających czynności zależy dalszy bieg sprawy.

§ 73. Prokurator winien możliwie często przeglądać akta śledztwa oraz porozumiewać się bezpośrednio z sędzią śledczym i już w toku śledztwa składać odpowiednie wnioski, celem uniknięcia potrzeby uzupełniania śledztwa; w szczególności winien czuwać nad tem, aby śledztwo objęło wszystkich oskarżonych i wszystkie przestępstwa zgodnie z art. 27 i 28 k. p. k., o ile nie nastąpi wyłączenie w myśl art. 29 k. p. k.

§ 74. Prokurator może w toku śledztwa przeprowadzić dochodzenie także co do przestępstwa objętego śledztwem, o czem winien zawiadomić sędziego śledczego, a następnie przesłać mu zapiski dochodzenia; w dochodzeniu takiem prokurator może dokonywać czynności sądowych tylko w wypadkach wskazanych w art. 254 k. p. k.

§ 75. Wnioski o uzupełnienie śledztwa winny być składane jedynie w wypadkach nieodzownych; składając wniosek o uzupełnianie śledztwa, prokurator winien objąć nim całokształt uzupełnień, niezbędnych według stanu sprawy w chwili składania wniosku.

§ 76. Składając wniosek o umorzenie śledztwa, prokurator winien go uzasadnić; wyrażenie zgody na umorzenie nie wymaga uzasadnienia, o ile prokurator podziela uzasadnienie postanowienia sędziego śledczego, powziętego w trybie art. 271 k. p. k.

Akt oskarżenia.

§ 77. W uzasadnieniu aktu oskarżenia należy w sposób jasny i rzeczowy przedstawić faktyczną stronę sprawy z uwzględnieniem historycznego przebiegu zdarzeń, stanowiących podstawę oskarżenia, przytoczyć dowody winy oskarżonego, streścić jego wyjaśnienia, a w 'miarę potrzeby ocenić wartość dowodów i wyjaśnić podstawy kwalifikacji prawnej.

§ 78. Na marginesach aktu oskarżenia należy oznaczać karty akt sprawy, celem umożliwienia sprawdzenia okoliczności, przytoczonych w akcie oskarżenia. Oznaczenie kart należy umieszczać również na marginesie listy osób, podlegających wezwaniu na rozprawę, oraz wykazu innych dowodów.

§ 79. Do aktu oskarżenia, złożonego sądowi okręgowemu, należy dołączyć tyle odpisów, ilu jest oskarżonych; co do oskarżonych zaś urzędników publicznych, duchownych lub zakonników - po dwa egzemplarze.

W aktach podręcznych prokuratora należy pozostawić co najmniej jeden odpis aktu oskarżenia.

Akta sprawy prokurator dołącza do aktu oskarżenia.

§ 80. Składając akt oskarżenia przeciwko niektórym oskarżonym, a wniosek o umorzenie śledztwa co do innych oskarżonych lub co do niektórych czynów, objętych tem samem śledztwem, prokurator przesyła akt oskarżenia z aktami sprawy do sądu okręgowego lub grodzkiego, do sędziego śledczego zaś wniosek o umorzenie.

Przepis § 63 ma odpowiednie zastosowanie do spraw przesyłanych do sądu w trybie art. 277 k. p. k.

Popieranie oskarżenia na rozprawie.

§ 81. Prokurator, opierając się na otrzymanej liście spraw (art. 294 k. p. k.), wyznacza przedstawicieli prokuratury do rozpraw, o ile możności na miesiąc zgóry.

§ 82. W sprawach szczególnie ważnych lub zawiłych winni w miarę możności na rozprawie występować prokuratorzy, którzy daną sprawę opracowali. Prokurator apelacyjny może w takich sprawach delegować do popierania oskarżenia na rozprawie apelacyjnej członka prokuratury okręgowej, który w danej sprawie występował w sądzie okręgowym na rozprawie głównej.

§ 83. Przełożony prokurator może ze względu na objętość i różnorodność materjału wyznaczyć do popierania oskarżania kilku prokuratorów.

Popieranie oskarżenia na rozprawie w sądzie grodzkim.

§ 84. Prokurator, wnosząc akt oskarżenia do sądu grodzkiego, może oznajmić, że zastrzega sobie popieranie oskarżenia przed sądem grodzkim.

§ 85. W sprawach ważniejszych prokurator udziela policji lub organom administracji poleceń i wskazówek co do popierania oskarżenia w sądzie grodzkim na rozprawie, co do założenia środków odwoławczych i t. p.

Środki odwoławcze.

§ 86. Zapowiada wniesienie środka odwoławczego i sporządza jego wywód w zasadzie ten prokurator, który popierał oskarżenie na rozprawie. Wywód środka odwoławczego od wyroku sądu okręgowego i apelacyjnego przesyła do sądu kierownik prokuratury. Odpis wywodu apelacji od wyroku sądu okręgowego prokurator przesyła prokuratorowi apelacyjnemu, odpis złożonej kasacji - Pierwszemu Prokuratorowi Sądu Najwyższego.

Wykonanie wyroku.

§ 87. Prokurator, zarządzając wykonanie wyroku na tymczasowo aresztowanym, skazanym na karę pozbawienia wolności, winien odpis sentencji wyroku przesłać naczelnikowi właściwego więzienia z zawiadomieniem o dniu, w którym skazanego należy zwolnić.

Jeżeli skazany przebywa w innym okręgu sądowym, prokurator, zwracając się do prokuratora okręgowego tego okręgu o odpowiednie zarządzenia (art. 527 ust. 2 k. p. k.), winien przesłać mu odpis sentencji.

§ 88. Jeżeli skazany na karę pozbawienia wolności nie jest aresztowany, prokurator winien zarządzić sprowadzenie go do więzienia przez policję. Gdy ze względu na rodzaj kary, charakter sprawy i osobę sprawcy nie zachodzi obawa, że skazany uchyli się od wykonania kary, prokurator może wezwać go, aby "w określonym terminie stawił się w wyznaczonem więzieniu.

Równocześnie z wydaniem powyższych zarządzeń należy przesłać naczelnikowi więzienia odpis sentencji wyroku oraz, o ile skazany został wezwany do stawienia się w więzieniu - odpis wezwania, z poleceniem powiadomienia prokuratora o dniu rozpoczęcia kary przez skazanego oraz o dniu mającego nastąpić zwolnienia. Prokurator winien sprawdzić, czy czas trwania kary obliczono należycie.

W razie zawiadomienia przez naczelnika więzienia, że skazany, wezwany do stawienia się w celu odbycia kary, nie stawił się w terminie, prokurator zarządzi przymusowe sprowadzenie skazanego.

Odroczenie i przerwa wykonania kary.

§ 89. Przy rozpatrywaniu prośby o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności lub o jej przerwę, prokurator rozważy, czy mimo istnienia warunków ustawowych, prośba zasługuje na uwzględnienie z uwagi na rodzaj popełnionego przestępstwa, okres nieodbytej kary oraz zachowanie się skazanego na wolności i w więzieniu. Odroczenia i przerwy kary nie należy udzielać recydywistom w cięższych wypadkach recydywy, oraz przestępcom zawodowym i nałogowym.

Odroczenia i przerwy kary należy odmówić, leżeli zachodzi obawa uchylenia się skazanego od wykonania kary.

§ 90. Prokurator przesyła zarządzenie swoje co do przerwy kary naczelnikowi więzienia, z poleceniem wykonania i zawiadomienia policji państwowej rejonu, w którym zwolniony ma zamiar zamieszkać.

Uzależniając odroczenie lub przerwę kary od zobowiązania się skazanego do pobytu w oznaczonej miejscowości lub okręgu, prokurator zawiadamia o tem właściwe komendy policji państwowej z poleceniem bezzwłocznego aresztowania skazanego i sprowadzenia go do więzienia w wypadku stwierdzonego naruszenia wspomnianego zobowiązania.

§ 91. Prokurator poleci naczelnikowi więzienia, by po upływie czasu przerwy, o ile skazany w ciągu trzech dni po upływie tego czasu nie zgłosi się dobrowolnie, zawiadomił o tem prokuratora, który wyda odpowiednie zarządzenia.

§ 92. Ograniczenia, zawarte w § 89, nie mają zastosowania do odroczenia wykonania kary na zasadzie art. 538 k. p. k.

Wznowienie postępowania.

§ 93. Wniosek o wznowienie postępowania w sprawach, należących do właściwości sądu grodzkiego, winien prokurator okręgowy przedstawić prokuratorowi apelacyjnemu, w innych zaś sprawach - Pierwszemu Prokuratorowi Sądu Najwyższego za pośrednictwem prokuratora apelacyjnego.

§ 94. Wniosek o wznowienie postępowania winien wskazywać okoliczności, uzasadniające złożenia wniosku; prokurator może przeprowadzić w tym celu dochodzenie, którego akta dołączy do wniosku, W dochodzeniu tera przepis art. 20 przap. wprow. k. p. k. nie ma zastosowania.

§ 95. Do wniosku o wznowienie postępowania należy dołączyć zażądane w tym celu akta sądowe.

§ 96. Jeżeli prokurator otrzyma wniosek o wznowienie postępowania, podany przez oskarżonego lub inne osoby, wymieniono w art. 530 § 1 k. p. k., winien, o ile zachowane są wymogi art. 5 i 2 k. p. k., postąpić w sposób, przewidziany w §§ 93 - 95, dołączając swoją opinję w miarę uznania po przeprowadzeniu dochodzenia.

Kasacja według art. 521 k. p. k. 

§ 97. Przepisy §§ 93 - 95 mają odpowiednie zastosowanie w wypadkach podań o założenie kasacji według art. 521 k. p. k.

Prokurator apelacyjny może nie nadać sprawie dalszego biegu, jeżeli brak podstaw do założenia kasacji, chyba że prokurator Sądu Najwyższego zażądał przedstawienia akt sprawy z opinją.

Sprawy aresztowanych i inne sprawy pilne.

§ 98. Sprawy dotyczące osób aresztowanych i inne sprawy pilne, winny być załatwiane ze szczególnym, pośpiechem. Nagłość sprawy należy zaznaczyć na aktach i pismach w sposób widoczny.

§ 99. O niemożności załatwienia sprawy w terminie, przepisanym w ustawie, należy zawiadomić przełożonego prokuratora z wyjaśnieniem przyczyny zwłoki.

Pisma osób aresztowanych.

§ 100. Prokurator winien:

a) przesyłać według właściwości pisma więźniów, choćby adresowane mylnie;

b) nie doręczać pism, lekceważących ustawy, uwłaczających Państwu, władzom, osobom urzędowym albo mogącym ujemnie wpłynąć na przebieg dochodzenia lub śledztwa;

c) pozostawiać bez biegu pisma obywateli polskich do władz obcych o opiekę i ochronę przed zarządzeniami władz polskich, tudzież takie same pisma obywateli obcych do władz obcych, nie będących władzami ojczystemi wnoszącego;

d) przedstawiać do decyzji Ministerstwa Sprawiedliwości pisma, adresowana do włada obcych, o ile nie należy z niemi postąpić w myśl przepisów pod lit. b), c).

§ 101. Prokurator winien do podań osób aresztowanych, składanych na imię Prezydenta Rzeczypospolitej, albo przesyłanych do władz przełożonych lub sądowych, dołączać w miarę potrzeby odpowiednie informacje.

BIUROWOŚĆ.

Zasady ogólne.

§ 102. Biurowość w sekretariatach prokuratur prowadzona jest według przepisów reg. og. z poniższemi zmianami i uzupełnieniami.

§ 103. Pisma wnoszone i nadsyłane do prokuratury przyjmuje urzędnik sekretarjatu, który umieszcza na każdem piśmie prezentatę, zawierającą nazwę prokuratury (oddziału zamiejscowego), datę otrzymania pisma i liczbę załączników.

§ 104. Oznaczenie akt składa się z odpowiedniej nazwy repertorjum, do którego sprawa należy, numeru porządkowego sprawy według repertorjumi roku założenia akt. Oznaczenie akt prokuratora rejonowego składa się nadto z cyfry rzymskiej, wskazującej numer rejonu, umieszczonej przed nazwą repertorjum (np. XII Ds. 230/31).

W razie przeniesienia sprawy do innego repertorjum należy dawne oznaczenie przekreślić, a wpisać pod spodem nowe oznaczenie.

Oznaczenie akt umieszczać należy na wszystkich pismach wychodzących.

§ 105. Od obowiązku umieszczania w okładce i szycia akt można odstąpić, jeżeli akta zawierają nie więcej niż kilka kart i nie zachodzi obawa, że skutkiem zaniechania zeszycia ulegną zniszczeniu lub zagubieniu. Akta winny być jednak umieszczone w okładce i zeszyte, jeżeli przesyła się je innej prokuraturze, sądowi lub innej władzy.

§ 106. Na okładkach akt i na pismach w sprawach, w których oskarżony lub podejrzany jest aresztowany, winien być umieszczony u góry w sposób widoczny wyraz: "Aresztowany".

§ 107. Równocześnie z przesłaniem sprawy do sędziego śledczego z wnioskiem o wszczęcie śledztwa lub do sądu okręgowego z aktem oskarżenia prokurator zakłada akta podręczne. W aktach tych przechowuje się odpis aktu oskarżenia lub wniosków, przewidzianych w art. 277 k. p. k., oraz korespondencję, odnoszącą się do danej sprawy, a nienależącą do akt dochodzenia lub śledztwa. Na okładce w odpowiednich rubrykach należy uwidocznić bieg sprawy oraz datę i treść zapadłego wyroku.

§ 108. Szczegóły organizacji biurowej ustala według swego uznania prokurator.

Księgi prokuratorskie.

§ 109. W prokuraturze prowadzi się następujące księgi:

1. "Kop" - repertorjum karne ogólne (wzór) u prokuratora apelacyjnego;

2. "R" - księga rozporządzeń u prokuratora apelacyjnego;

3. "Prez"-dziennik prezydjalny (wzór) u prokuratora apelacyjnego, i okręgowego;

4. "E" - księga ekspedycyjna (wzór) u prokuratora apelacyjnego, okręgowego i rejonowego;

5. "So" - skorowidz ogólny (wzór) u prokuratora okręgowego;

6. "Sp" - skorowidz poszukiwanych (wzór) u prokuratora okręgowego;

7. "W" - repertorjum wyroków (wzór) u prokuratora okręgowego;

8. "Ds" - repertorium dochodzeń i śledztw (wzór) u prokuratora rejonowego;

9. "Ap" - wykaz aresztowanych w toku dochodzenia (wzór) u prokuratora rejonowego;

10. Skorowidze.

§ 110. Do dziennika prezydialnego "Prez" należy wpisywać korespondencję, dotyczącą administracji prokuratury, a w szczególności korespondencję w sprawach osobowych, oraz. sprawozdania i okólniki.

§ 111. Do repertorjum "Kop" u prokuratora apelacyjnego wpisuje się korespondencję, nienależącą do dziennika prezydjalnego.

§ 112. Do skorowidza ogólnego "So" wpisuje się korespondencję, która wpływa do prokuratora okręgowego, a nienależy do dziennika prezydjalnego i repertorium wyroków.

W rubryce "oznaczenie sprawy" należy wpisać nazwisko i imię pokrzywdzonego i podejrzanego, albo nazwisko i imię osoby lub nazwę władzy nadsyłającej pismo.

Jeżeli pokrzywdzonych lub podejrzanych jest kilku, należy nazwisko i imię każdego z nich wpisać osobno pod odpowiednią literą.

Nazwę władzy nadsyłającej pismo wpisuje się tylko wówczas, o ile brak jest innych danych, niezbędnych do oznaczenia sprawy.

W rubryce "do kogo i kiedy przesłano" datę przesłania należy uwidocznić tylko w tym wypadku, jeżeli pismo wychodzi z prokuratury.

§ 113. Do skorowidza poszukiwanych "Sp" wpisuje się nazwiska i imiona oskarżonych, względem których postępowanie zawieszono w toku dochodzenia (art. 5 k. p. k.), oraz skazanych, co do których nie można wykonać kary.

§ 114. Do repertorium "W" wpisuje się każdego skazanego pod oddzielnym numerem porządkowym.

W rubryce "Uwagi" należy uwidocznić wezwanie do kary.

Rubrykę 9 ("rodzaj i wymiar kary zastępczej") należy wypełnić dopiero po stwierdzeniu niemożności ściągnięcia grzywny lub kary pieniężnej. Odpowiedni zapis w rubryce 9 należy umieścić poniżej poziomu zapisów, dotyczących zasadniczej kary po/bawienia wolności. Zapisy, dotyczące zastępczej kary pozbawienia wolności w rubrykach 10 - 15 winny być umieszczone na tym samym poziomie, co zapis w rubryce 9.

§ 115. W każdym rejonie prokuratorskim prowadzone jest repertorjum "Ds", oznaczone odnośną Cyfrą rzymską (numer rejonu). Kierownik prokuratury może zarządzić prowadzenie wspólnego repertorjum "Ds" dla kilku rejonów.

Do repertorjum "Ds" wpisuje się sprawy karne i karne skarbowe w chwili otrzymania zawiadomienia o przestępstwie. Wszelkie czynności w toku postępowania, a w szczególności przesłanie sprawy do uzupełnienia i zwrot po uzupełnieniu, należy uwidocznić w odpowiednich rubrykach.

W wypadku skierowania sprawy do śledztwa należy w rubryce "numer porządkowy" nad odnośnym numerem umieścić literę "Ś".

Po sporządzeniu przez prokuratora rejonowego aktu oskarżenia lub innego wniosku, wymagającego aprobaty prokuratora (§ 24 p. c), należy w rubryce 17 odnotować datę przedstawienia akt prokuratorowi okręgowemu. Po załatwieniu sprawy przez prokuratora okręgowego należy we właściwych rubrykach (19 - 26) odnotować datę i sposób załatwienia.

W rubryce 4 winny być wymienione nazwiska i imiona wszystkich oskarżonych. W razie skierowania sprawy częściowo z aktem oskarżenia, a częściowo z wnioskiem o umorzenie lub zawieszenie postępowania, należy zapisy w odnośnych rubrykach dokonywać w ten sposób, by było widoczne, jaki bieg nadano sprawie względem każdego oskarżonego.

§ 116. Każdą sprawę należy tylko raz Jeden zapisać do repertorjum "Ds" z wyjątkiem następujących wypadków:

a) gdy postępowanie zawieszone zostało podjęte w nowym roku kalendarzowym;

b) gdy dochodzenie lub śledztwo zostało wznowione w myśl art. 249 i 590 k. p. k.;

c) gdy dochodzenie lub śledztwo zostało rozdzielone na dwie lub kilka oddzielnych spraw.

W wymienionych wypadkach sprawę należy zapisać do repertorjum ponownie, odnotowując w rubryce "uwagi" pod dawnym numerem nowy, a pod nowym dawny.

§ 117. Zamiast wykazu aresztowanych "Ap" można prowadzić kartotekę osób aresztowanych.

§ 118. Do repertorjów "Kop", "W" i "Ds" należy prowadzić oddzielne skorowidze według przepisów reg. og. i reg. kar.

Kierownik prokuratury może zarządzić prowadzenie skorowidzów systemem kartkowym.

§ 119. W oddziale zamiejscowym prowadzi się z ksiąg wymienionych w § 109 te, które są konieczne ze względu na uprawnienia, przyznane kierownikowi oddziału w § 27.

§ 120. Księgi, przewidziane dla czynności prokuratorów rejonowych, będą prowadzone także u wice (pod) prokuratorów, którym są poruczone sprawy niezależnie od podziału terytorialnego (§ 22).

Wzory sprawozdań.

§ 121. Wzory sprawozdań miesięcznych prokuratorów okręgowych, kierowników oddziałów zamiejscowych i prokuratorów rejonowych służyć mogą, jako wzory sprawozdań rocznych po zastąpieniu wyrazu "miesiąc" przez wyraz "rok".

§ 122. W rubrykach 3 i 15 sprawozdań prokuratorów okręgowych i rejonowych należy wykazywać ilość spraw załatwionych ostatecznie. Sprawy, przesłane w celu przeprowadzenia lub uzupełnienia dochodzenia lub w celu uzupełnienia śledztwa, należy wykazywać jako niezałatwione (rubryki 1, 4, 13 i 16).

Sekretariaty.

§ 123. Sekretarjaty prokuratury składają się Z sekretarzy prokuratorskich, urzędników kancelaryjnych i innych funkcjonarjuszów.

Do sekretariatów prokuratorskich mogą być wyznaczeni także sekretarze sądowi i aplikanci sądowi.

Prokurator oznacza zakres i rodzaj czynności każdego urzędnika sekretarjatu.

§ 124. Kierownik sekretarjatu jest odpowiedzialny za należyte prowadzenie biurowości, za ścisłe i szybkie wykonanie zarządzeń prokuratora, oraz za całość akt, ksiąg i pism.

§ 125. Wszyscy urzędnicy sekretarjatu obowiązani są stosować się do zarządzeń kierownika sekretarjatu, chyba że prokurator zarządzenie kierownika sekretarjatu odwoła lub zmieni.

§ 126. W czynnościach swoich kierownik sekretarjatu za zgodą prokuratora może być zastąpiony przez innych urzędników sekretarjatu.

§ 127. Urzędnicy sekretarjatu nie mają prawa udzielać zezwolenia na przeglądanie akt i ksiąg prokuratury osobom obcym.

Zezwolenie takie wydaje wyłącznie prokurator.

§ 128. Nikt prócz prokuratora nie może zabierać akt z sekretarjatu.

Woźni.

§ 129. Jeżeli ilość woźnych w prokuraturze jest niewystarczająca, potrzebną ilość woźnych wyznacza do prokuratury prezes właściwego sądu.

§ 130. Wyznaczeni do prokuratury woźni podlegają wyłącznie zarządzeniom prokuratora i kierownika sekretarjatu.

Pieczęcie urzędowe.

§ 131. Prokuratorzy mają pieczęcie urzędowe z wyobrażeniem orła państwowego i właściwym napisem, odpowiadające obowiązującym przepisom.

§ 132. Pieczęcie prokuratur przechowują kierownicy sekretarjatów.

Pieczęcie winny być przechowywane pod zamknięciem.

Kontrolę wydanych do użytku pieczęci prowadzi kierownik prokuratury.

§ 133. Pieczęcie wyciska się na wszelkich pismach, mających stanowić dowód lub mających być dla strony podstawą do podjęcia jakiejkolwiek czynności prawnej, a nadto w korespondencji z władzami zagranicznemi, na uwierzytelnionych odpisach oraz, o ile nagłość czynności nie stoi na przeszkodzie, na zarządzeniach sprowadzenia (art. 244 § 2 k, p. k.), zatrzymania podejrzanego (art. 167 k. p. k.), dokonania rewizji (art. 150 k. p. k.), wstrzymania korespondencji i przesyłek (art. 159 k. p. k.), tudzież na pismach do policji i innych urzędów z żądaniem wykonania powyższych zarządzeń.

§ 134. Pieczęcie należy zamawiać wyłącznie w mennicy państwowej.

Nazwa prokuratur.

§ 135. Prokuratury sądów apelacyjnych i okręgowych używają nazwy według siedziby (Prokuratura Sądu Apelacyjnego w ...... Prokuratura Sądu Okręgowego w ......).

Oddziały zamiejscowe prokuratur sądów okręgowych używają nazwy odnośnej prokuratury z dodatkiem "oddział zamiejscowy w ......".

Wiceprokuratorzy i podprokuratorzy rejonowi, urzędujący poza siedzibą prokuratora okręgowego, używają nazwy odnośnej prokuratury z dodatkiem "wiceprokurator (podprokurator) rejonu w ....."

§ 136. Nazwy powyższe winny być umieszczone nazewnątrz gmachów mieszczących prokuraturę.

§ 137. Na pismach podpisanych przez prokuratora lub jego zastępcę należy używać napisów: "Prokurator Sądu Apelacyjnego w ......", "Prokurator Sądu Okręgowego w ......"

Na pismach podpisanych przez wiceprokuratora lub podprokuratora należy używać napisów: "Prokuratura Sądu Okręgowego w ......, Wiceprokurator rejonu ......". Siedzibę wiceprokuratora (podprokuratora) rejonowego wymienia się, jeżeli znajduje się poza siedzibą prokuratora sądu okręgowego.

§ 138. Pomieszczenia wewnątrz gmachów, przeznaczone dla prokuratury, winny być oznaczone napisami, wskazującemi ich przeznaczenie.

Przepisy przechodnie i końcowe.

§ 139. Prokuratorzy apelacyjni i okręgowi wydadzą zarządzenia, w przedmiocie przystosowania w miarę możności ksiąg dotychczasowych do przepisów niniejszego regulaminu.

§ 140. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1932 r.

Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 czerwca 1929 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 382).

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Wzór do § 109 p. 1 reg. prok.

Wzór do § 109 p. 3 reg. prok

Wzór do § 109 p. 4 reg. prok.

Wzór do § 109 p. 5 reg. prok.

Wzór do § 109 p. 6 reg. prok.

Wzór do § 109 p. 7 reg. prok.

Wzór do § 109 p. 8 reg. prok.

Wzór do § 109 p. 9 reg. prok.

Wzór do § 42 reg. prok.

Wzór do § 42 reg. prok.

grafika

• Identyfikator: Dz.U.1931.102.784
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Regulamin wewnętrznego urzędowania prokuratur sądów apelacyjnych i okręgowych.
• Data aktu: 26/11/1931
• Data ogłoszenia: 27/11/1931
• Data wejścia w życie: 01/01/1932