Akty Prawne
Dziennik Ustaw
Dz.U.1926.123.713

Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 20 listopada 1926 r.

wydane: co do §§ 54 - 64, 68 - 73, 78 - 89, 96 i 97 w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości; co do § 102 w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych; co do §§ 10 7 i 175 w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu; co do § 122 w porozumieniu z Ministrem Pracy i Opieki Społecznej; co do §§ 123, 124, 167 i 168 w porozumieniu z Ministrem Komunikacji; co do §§ 99 - 101 oraz 103 - 106 w porozumieniu z Ministrem Reform Rolnych; co do g§ 163, 171 i 178 w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych - a zawierające przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych,

Na podstawie ustępu 2 art. 176 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 570) zarządza się:

Objaśnienia wstępne

CZĘŚĆ PIERWSZA.

Postanowienia ogólne.

Do art. 3 ¹).

§ 2.

Jeżeli osoba, przedstawiająca sądowi, notarjuszowi lub innemu urzędowi państwowemu pismo, podlegające opłacie stemplowej, ale nieopłacone, usprawiedliwia nieuiszczenie tem, że przedstawione pismo jest wtóropisem, to celem usunięcia wątpliwości powinna udowodnić, że uiszczono opłatę od pisma pierwszego (art. 27 punkt 2 oraz art. 35, ustęp drugi; § 3).

To samo tyczy się odpisów i tłumaczeń, zaopatrzonych w zaświadczenie zgodności z pierwopisem przez osobę, która podpisała pierwopis (art. 3 punkt a) lub przedstawionych przez osobę, obowiązaną do uiszczenia opłaty od pierwopisu albo przez jej ustawowego zastępcę lub pełnomocnika (art. 3 punkt b) - jeżeli te odpisy lub tłumaczenia nie są zaopatrzone w dowód uiszczenia opłaty.

W razie nieudowodnienia: notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, postąpi w sposób wskazany w art. 27 (punkcie 2) i w art. 28 (ustępach: drugim i trzecim); notarjusz zaś, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, jak również sąd lub inny urząd państwowy (na całym obszarze Państwa) zawiadomi urząd skarbowy (art. 35 ustawy oraz § 75 niniejszego rozporządzenia). Urząd skarbowy wymierzy na podstawie takiego zawiadomienia opłatę od pisma pierwszego (art. 33 punkt 3) oraz - o ile zachodzą warunki, wymienione w art. 42 - podwyżkę stemplową.

Odroczenie płatności (art. 22 i 177) ma przy stosowaniu art. 3 znaczenie takie samo, jak uiszczenie opłaty.

§ 3. 1

Za dowód uiszczenia opłaty (§ 2) uważa się przedewszystkiem przedstawienie pierwopisu. Można też uiszczenie opłaty udowodnić w inny sposób np. zaświadczeniem notarjalnem, sądowem i t. p.

Celem uprzedniego zapewnienia sobie dowodu uiszczenia opłaty można też przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16) pismo pierwsze wraz z wtóropisami, względnie odpisami. Urząd skarbowy - jeżeli stwierdzi, że pismo pierwsze jest zaopatrzone w dowód uiszczenia opłaty oraz że opłatę uiszczono w należnej wysokości - umieści na każdym wtóropisie brąz na każdym odpisie odpowiednie poświadczenie. Wykonania powyższej czynności urzędowej można zażądać od urzędu skarbowego bądź zapomocą podania, bądź ustnie; podanie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 26). Poświadczenie podlega zasadniczo opłacie stemplowej w wysokości 3 zł. (art. 154); opłata od poświadczenia nie może jednak wynosić więcej niż opłata od pierwopisu.

Do art. 4.

§ 5.

Postanowienie, zawarte w art. 4 - w ustępie drugim, w punkcie b), - tyczy się w szczególności pism, stwierdzających: 1) zmianę terminu płatności długu (prolongacji pożyczki, resztującej ceny sprzedaży i t. p.), 2) obniżenie lub podwyższenie stopy procentowej, 3) zmianą miejsca, w którem zobowiązanie ma być wykonane.

Pisma wyżej wymienione - w razie istnienia warunków, określonych w § 4:

a) podlegają opłacie, przewidzianej w art. 139, gdy zostały sporządzone, albo uwierzytelnione sądownie lub notarjalnie, albo zgłoszone do rejestracji (art. 1531, prawa cywilnego rosyjskiego, tom X, cześć I Zb. pr. ces. ros. wyd. z 1914 r.; art. 146 i 147 rosyjskiej ustawy notarjalnej);

b) w innych wypadkach są wolne od opłaty,

§ 6.

Do pisma, stwierdzającego umowę o przedłużenie stosunku prawnego, który gaśnie na skutek wpływu czasu - np. do przedłużenia umowy o wydobywanie ciał kopalnych (art. 64), umowy o dostawę (art. 66, punkt 1; art. 67, punkt 1), dzierżawy lub najmu (art. 88), umowy o świadczenie usług (art. 90), umowy składu (art. 95), - nie stosuje się art. 4. Pismo takie podlega opłacie według zasad, tyczących się umowy pierwotnej; wyjątek stanowi przedłużenie terminu trwania spółki; wówczas bowiem stosuje się art. 105 (ustęp przedostatni).

Do art. 8.

§ 7.

Jeżeli papier wartościowy w ostatnich trzech dniach poprzedzających sporządzenie czynności prawne;, nie był notowany na żadnej giełdzie polskiej, to podatnik winien podać wartość papieru (art. 6, ustęp drugi, oraz art. 7 ustęp ostatni). Urząd skarbowy przyjmie jednak wartość w kwocie wyższej od podanej przez podatnika i wymierzy opłatę dodatkową (art. 33, punkt 3), jeżeli wartość wyższą stwierdza opinja izby handlowo-przemysłowej, przez urząd skarbowy zasięgnięta.

Opinja którejkolwiek izby handlowo-przemysłowej, mającej siedzibę w Polsce, przedstawiona przez podatnika a "stwierdzająca wartość z daty, która poprzedza dzień sporządzenia czynności prawnej na więcej jak na miesiąc, obowiązuje wszystkie organa urzędowe, powołane do ustalania wysokości opłat stemplowych (art. 17 i 33).

§ 8.

Przepis art. 8 według którego wartość papierów wartościowych i walut zagranicznych oblicza się na podstawie kursu giełdowego z dnia, poprzedzającego sporządzenie czynności prawnej (względnie na podstawie kursu najniższego z trzech dni, poprzedzających sporządzenie czynności prawnej), stosuje się również do papierów wartościowych i walut wymienionych w pismach, sporządzonych zagranicą (art. 5). Data wprowadzenia pisma (względnie odpisu lub tłumaczenia) do Polski (art. 21) nie ma znaczenia przy obliczeniu wartości.

Do art. 9.

§ 11.

Postanowienie artykułu 11, powołujące ustęp drugi artykułu 9, stosuje się do przypadków, w których znana jest najniższa ilość świadczenia, przy* padająca za jeden rok. W takim razie podatnik może żądać, aby opłatę tymczasową pobrano narazie od iloczynu wynikającego z pomnożenia minimum rocznego przez 5.

Jeżeliby jednak w ciągu pewnego roku wykona-* no więcej, niż umówione minimum roczne, to podatnik ma po upływie tego roku (w terminie, ustalonym przez urząd skarbowy w mysi art. 22) zapłacić odpowiednią, kwotę, uzupełniającą opłatę tymczasową.

Po upływie pierwszego pięciolecia należy uiścić - w terminie, ustalonym przez urząd skarbom wy - drugą ratę opłaty tymczasowej - i t. d.

Do art. 12.

§ 13.

Punkt 4 ustępu ostatniego artykułu 12 nie tyczy się prawa, wynikającego z umowy przygotowawczej (art. 134) lub z oferty.

Jeżeli więc właściciel nieruchomości (A) zawarł z osobą B umowę przygotowawczą, w której zobowiązał się sprzedać swą nieruchomość w przyszłości osobie B i następnie B sprzedaje osobie C swoje prawo, wynikające z umowy przygotowawczej, to umowa między B i C podlega - jako umowa o sprzedaż rzeczy ruchomej - opłacie w wysokości 1 % (art. 53, punkt 3 i art. 66, punkt 1).

Również gdy właściciel nieruchomości (A) złożył osobie B wiążącą go do pewnego terminu ofertę w przedmiocie sprzedaży nieruchomości i następnie B sprzedaje osobie C swoje prawo, wynikające z oferty, to sprzedaż ta podlega opłacie w wysokości \%.

§ 14.

Znaczenie punktu 5 ustępu ostatniego art. 12 wyjaśnią następujące przykłady;

Spadek składa się z trzech nieruchomości, których wartość ogólna wynosi 200,000 zł. oraz z rzeczy ruchomych wartości 100.000 zł. Spadek ten przeszedł na cztery osoby jako na spadkobierców ustawowych. Następnie jeden z tych spadkobierców, którego udział w spadku wynosi ¹/₄, sprzedaje cały swój udział osobie, która nie należy do współspadkobierców.

Umowa sprzedaży zostaje zawarta przed dokonaniem działu majątku spadkowego; przedmiotem sprzedaży jest zatem ¹/₄ idealna część.

Od tej sprzedaży należy uiścić: opłatę w wysokości 4% od 50.000 zł, t. j. od czwartej części wartości rzeczy nieruchomych (art. 52, punkt 1 i art. 53) oraz w wysokości 1% od 25.000 zł. t. j. od czwartej części wartości rzeczy ruchomych (art. 66, punkt 1).

Przy wszystkich trzech przykładach jest bez znaczenia, czy w chwili zawarcia umowy sprzedaży jest jeszcze spadkodawca zapisany w księdze wieczystej (art. 165) jako właściciel lub czy w księdze tej uwidoczniono już przejście na spadkobierców.

Również jest bez znaczenia: a) na obszarze obowiązywania prawa cywilnego rosyjskiego (tom X cz. i Zb. pr. ces. ros.) - czy sprzedaż nastąpiła po zatwierdzeniu spadkobrania z prawa (art. 1408 ros. ustawy postępowania sądowego cywilnego) względnie po zatwierdzeniu testamentu fart. 1060 - 1066¹⁴, prawa cywilnego rosyjskiego), czy przed niem; b) na obszarze obowiązywania kodeksu cywilnego austrjackiego - czy sprzedaż nastąpiła po wydaniu dekretu dziedzictwa (§ 174 ces. patentu o postępowaniu niespornem z dnia 9 sierpnia 1854 r. austr. Dz. P. P. Nr. 208), czy przedtem; c) na obszarze obowiązywania kodeksu cywilnego niemieckiego - czy sprzedawca posiada poświadczenie dziedziczenia (§ 2353 powołanego kodeksu), czy go jeszcze nie otrzymał.

Do art. 13.

§ 16. 2

"Ilekroć w ustawie o opłatach stemplowych lub w rozporządzeniu niniejszem jest mowa o "urzędzie skarbowym", są do wykonywania odnośnych czynności powołane: urzędy opłat stemplowych w Bydgoszczy, Katowicach, Krakowie, Lwowie, Łodzi, Poznaniu, Warszawie i Wilnie, urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych dla miast: Brześcia n/B., Grodna, Grudziądza i Włocławka, I-e urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych dla miast: Białegostoku, Częstochowy, Lublina i Równego, I-e urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych w Drohobyczu, Łucku, Przemyślu i Stanisławowie, urząd skarbowy podatków i opłat skarbowych dla gmin powiatu warszawskiego, położonych po lewej stronie Wisły, oraz urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych, mające siedzibę poza wymienionemi 20 miastami z wyjątkiem urzędu skarbowego podatków i opłat skarbowych w Pucku.

Terytorjalny zakres działania urzędu opłat stemplowych w Katowicach obejmuje miasto Katowice oraz tę część powiatu katowickiego, która znajduje się poza terytorjalnym zakresem działania urzędów skarbowych w Mysłowicach i Siemianowicach.

Terytorjalny zakres działania urzędu opłat stemplowych w Warszawie obejmuje miasto Warszawę. Terytorjalny zakres działania "Urzędu Skarbowego Podatków i Opłat Skarbowych dla gmin powiatu warszawskiego, położonych po lewej stronie Wisły" obejmuje powiat warszawski.

Terytorjalny zakres działania innych urzędów opłat stemplowych, jak również wymienionych wyżej urzędów skarbowych podatków i opłat skarbowych, mających siedzibę w Białymstoku, Brześciu n/B., Częstochowie, Drohobyczu, Grodnie, Grudziądzu, Lublinie, Łucku, Przemyślu, Równem, Stanisławowie i Włocławku, obejmuje obszar miasta, w którem dany urząd ma siedzibę, a nadto terytorjalny zakres działania starostwa powiatowego, które ma siedzibę w temże mieście.

Terytorjalny zakres działania urzędu skarbowego podatków i opłat skarbowych w Wejherowie obejmuje cały powiat morski.

Urzędy, które w myśl poprzednich ustępów niniejszego paragrafu załatwiają sprawy z zakresu opłat stemplowych, są też powołane do załatwiania spraw z zakresu opodatkowania spadków i darowizn. Urzędy powołane do załatwiania spraw z zakresu opłat stemplowych, o ile mają siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, są powołane również do załatwiania spraw z zakresu należytości sądowych.

b) Sposób uiszczenia opłat stemplowych.

§ 17.

Opłatę stemplową bez względu na jej wysokość należy uiścić gotówką:

a) w razie wymierzenia przez notarjusza mającego siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki (art. 27, 28 i 161) albo

b) przez kancelarję sądową (art. 30 i 31);

c) w razie wymierzenia przez urząd skarbowy (§ 16) zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, punkty 2 i 3);

d) gdy świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma i nie jest też znana najniższa ilość świadczenia ani też nie zostaje wypłacona zaliczka (art. 9, ustęp pierwszy, oraz art. 22);

e) o ile chodzi o drugą i każdą następną ratę opłaty w przypadkach, w których przy wartości nieokreślonej (punkt d niniejszego paragrafu) obliczono pierwszą ratę według ilości najniższej lub według zaliczki (art. 9, ustęp drugi), jak również w przypadkach, w których ustalenie podstawy wymiaru następuje co pięć lat (art. 10, punkt e oraz art. 11);

f) od aktu wywłaszczenia, jeżeli suma odszkodowania została ustalona orzeczeniem sądu lub władzy administracyjnej (art. 61);

g) od karty umowy, sporządzonej przez maklera przysięgłego, a tyczące) się tranzakcji giełdowej, zawartej na giełdzie towarowe; (art. 67, ustąp ostatni; art. 71, ustęp trzeci; art. 25);

h) od licytacji, dokonanej przez przedsiębiorcę, zawodowo zajmującego się licytacjami (art. 71, ustępy: drugi i trzeci; art. 25);

i) od obrotu papierów wartościowych (art. 75, 76, 78 i 79), o ile do uiszczenia jest obowiązany makler przysięgły lub osoba, wykonywająca czynności bankierskie (art. 80, ustęp trzeci; art. 25);

j) od umowy d najem skrzynki depozytowej (art. 89 i 25);

k) od biletów lub innego dokumentu, uprawniającego do jazdy statkiem morskim (art. 92 i 25);

l) od wpłat i wypłat z tytułu stosunków ubezpieczeniowych (art. 96, 100 i 25);

m) od uchwały o powiększeniu kapitału zakładowego spółki akcyjne j lub komandytowo-akcyjnej (art. 102, ustęp przedostatni):

n) od wpłat na udziały, dokonanych przez członków spółdzielni (art. 103 i 25);

o) od obligacyj, wypuszczonych w Polsce (art. 114, ustęp drugi; art. 25);

p) w przypadkach, w których władza skarbowa zezwoliła na uiszczanie opłat stemplowych gotówką (art. 25, ustęp trzeci; art. 116, ustęp drugi),

§ 18.

Poza przypadkami, wymienionemi w § 17, Uiszcza się opłatę w sposób następujący:

a) w razie wymierzenia przez sądowy organ wykonawczy (komornika; art. 30 i 31) - przez złożenie do rąk tego organu bądź gotówki bądź znaczków stemplowych;

b) od kolejowych dokumentów przewozowych - gotówką lub znaczkami stemplowemi, według zasad, podanych w § 124;

c) od zagranicznych papierów obiegowych (art. 110 i 114) - znaczkami stemplowemi lub gotówką według zasad, podanych w §§ 147 i 149;

d) od pierwszego indosu na składowym dowodzie zastawniczym (warrancie; art. 115, ustęp ostatni) - znaczkami stemplowemi lub gotówką, według zasad, podanych w § 151;

e) od weksli - przez użycie blankietu urzędowego, względnie też zapomocą znaczków stemplowych lub gotówką, według zasad, podanych w §§ 155 - 157;

f) opłaty od podań i świadectw - bez względu na wysokość - bądź znaczkami stemplowemi bądź gotówką (art. 151 i 161);

g) 3 wszystkie inne opłaty mają być uiszczone znaczkami stemplowemi - gdy nie przewyższają 50 zł. Wyższe niż 50 zł., lecz nie przewyższające 100 zł., mogą być uiszczone bądź znaczkami stemplowemi bądź gotówką; przewyższające 100 zł. tylko gotówką. Celem stwierdzenia czy opłata przewyższa 50 zł., względnie 100 zł., oblicza się kwotę., należną według ustawy o opłatach stemplowych, nie doliczając dodatku 10%-owego, ustanowionego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10 grudnia 1926 r. (Dz. U. R. P. № 121, poz. 697).

§ 19.

Jeżeli w przypadku, wyplenionym w punkcie "g" §-u 18, opłata ma być uiszczona znaczkami stemplowemi, lub zostaje uiszczona w ten sposób na skutek wyboru, dokonanego przez podatnika, to zasadniczo podatnik może bądź sam skasować znaczki stemplowe (kasowanie prywatne; art. 23, punkt a; § 33) bądź żądać skasowania urzędowego.

Celem skasowania urzędowego należy pismo przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16; art. 23, punkt "b" ot aż art. 29). Skasowania urzędowego mogą dokonać notariusze w przypadkach następujących: na całym obszarze Państwa - co do weksli (art. 124), przekazów, wystawionych w Polsce, a przenośnych zapomocą indosu (art. 127, ustęp pierwszy) oraz czeków (art. 128, ustąp pierwszy), notarjusze zaś mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austriacki, nadto - co do aktów notarjalnych (nie wyłączając dokumentów prywatnych, którym nadano formę aktu notarialnego) oraz tych pism, na których notarjusz uwierzytelnia podpis lub znak ręczny (art. 29, ustęp ostatni),

O ile zaś w przypadku, wymienionym w punkcie «S" § "u 18, oplata ma być uiszczona gotówką lub zostaje uiszczona gotówką na skutek wyboru, dokonanego przez podatnika, to zasadniczo podatnik może bądź wnieść do kasy skarbowej sumę, którą sam obliczył (art. 24, punkt a oraz § 38) bądź przedstawić pismo urzędowi skarbowemu (§ 16) celem dokonania wymiaru urzędowego (art. 24, punkt b oraz § 37).

Od zasad powyższych zachodzą następujące wyjątki:

Podatnik winien obliczyć opłatę sam (a zatem nie może przedstawić pisma urzędowi skarbowemu celem dokonania wymiaru urzędowego), gdy chodzi o opłatę:

§ 19a. 4

Celem uiszczenia opłaty za pomocą znaków stemplowych należy użyć znaczków stemplowych, względnie urzędowego blankietu wekslowego, których wartość nominalna równa się kwocie, należnej według ustawy o opłatach stemplowych, bez dodatku 10%-owego.

§ 20²). Istnieje 12 kategoryj znaczków stemplowych, a mianowicie: za złotych 50, 20, 10, 5, 3, 2 i 1 oraz -a groszy: 50, 40, 30, 20 i 10.

Znaczki stemplowe za złotych: 50, 20 i 10 są sporządzane według następującego wzoru: w ramce o wymiarze 20X25 mm. znajduje się pośrodku medaljon z orłem polskim, umieszczonym na tle z poziomych lin i; równoległych; orzeł jest obramowany wieńcem z liści laurowych. Dokoła wieńca są rozmieszczone: w narożach - cztery maić okrągłe tarcze, zawierające liczby - które wyłaniają się z tła i wskazują wartość znaczka - a po bokach słowo "ZŁOTYCH" umieszczone czterokrotnie na rozwiniętych wstęgach. U dołu znajduje się rozwinięta wstęga z napisem "OPŁATA STEMPLOWA".

Podłożem, rysunku, wyżej opisanego (właściwego znaku stemplowego) jest siatka, która wychodzi poza ramy właściwego znaku stemplowego i otacza go ze wszystkich stron. Zarówno właściwy znak stemplowy jak otaczające go części siatki są pokryte pionowemi linjami równoległemi.

Znaczki stemplowe za złotych: 50, 20 i 10 są trójkolorowe.

Na wszystkich tych znaczkach pionowe linje równolegle są koloru czarnego; dalsze dwa kolory są następujące:

Kategorja wartości	Kolor właściwego znaku stemplowego	Kolor siatki
50 zł.	fioletowy	szaro-oliwkowy
20 zł.	zielony	szaro-oliwkowy
10 zł.	czerwony	szaro-fioletowy

Znaczki stemplowe za złotych: 5, 3, 2 i 1 oraz wszystkie znaczki groszowe są sporządzone według następującego wzoru: w ramce o wymiarze 20X25 mm., złożonej z kolumienek w stylu renesansowym, znajduje się pośrodku medaljon z godłem Państwa (orłem białym). Medaljon przedstawia tarczę owalną, otoczoną ramką w stylu renesansowym, ozdobioną u podstawy gałązkami laurowemu W każdem narożu nad medaljonem jest umieszczona mała okrągła tarcza, zawierająca liczbę, względnie liczby, które wyłaniają się z tła j wskazują wartość znaczka. Wiedzy temi dwiema tarczami znajduje się napis "ZŁOTYCH" względnie "ZŁOTE" lub "ZŁOTY", lub "GROSZY". Pod medalionem znajduje się rozwinięta wstęga z napisem "OPŁATA STEMPLOWA".

Przy wszystkich znaczkach, wymienionych w ustępie poprzednim, z wyjątkiem znaczków za 20 gr. i 10 gr. podłożem rysunku wyżej opisanego (właściwego znaku stemplowego) jest siatka, która wychodzi poza ramy właściwego znaku stemplowego i otacza go ze wszystkich stron.

Znaczki za 20 gr. i za 10 gr. są jednokolorowe, a mianowicie: 20-groszowe są w kolorze zielonym, a 10-groszowe w kolorze pomarańczowym.

Inne kategorie, wymienione w ustępie piątym niniejszego paragrafu, są dwukolorowe; kolory są następujące:

Kategorja wartości	Kolor właściwego znaku stemplowego	Kolor siatki
5 zł.	ciemno-bronzowy	niebieski
3 zł.	fioletowo-niebieski	zielony
2 zł.	fioletowo-czerwony	różowy
1 zł.	ciemno-bronzowy	żółty
50 gr.	ciemno-zielony	jasno-zielony
40 gr.	ciemno niebieski	jasno-niebieski
30 gr.	czerwony	piaskowy

§ 21³). 5 Znaczki stemplowe oraz urzędowe blankiety wekslowe (§ 155) sprzedają kasy skarbowe oraz dystrybutorzy znaków stemplowych - po cenie, która równa się wartości nominalnej znaku stemplowego, zwiększonej o 10%. Znaczki stemplowe sprzedają nadto urzędy celne.

Dystrybutorami są: 1) sklepy tytoniowe (§ 3 rozporządzenia z dnia 20 marca 1923 r. Dz. U. R. P. Nr. 42 poz. 235), na które urząd skarbowy (§ 16) nałożył obowiązek prowadzenia sprzedaży znaków stemplowych (§ 12 powołanego rozporządzenia), lub których właściciele oświadczyli urzędowi skarbowemu, że zamierzają znaki stemplowe sprzedawać i otrzymali od urzędu skarbowego stwierdzenie tego oświadczenia.

osoby, którym urząd skarbowy (§ 16) udzielił zezwolenia na tę sprzedaż.

Zezwolenie na sprzedaż znaków stemplowych (punkt 2) nie może być udzielone;

osobom, przeciw którym toczy się postępowanie karno-sądowe z powodu przestępstwa, popełnionego w celu zysku albo postępowanie karno-skarbowe z powodu naruszenia przepisów o cłach lub o monopolach państwowych lub z powodu sprzedaży znaków stemplowych po cenie wyższej niż oznaczona przez władcę skarbową (art. 39, ustęp pierwszy, oraz § 26), jak również osobom, skazanym za "którekolwiek z przestępstw wyżej wymienionych, jeżeli od czasu wykonania kary nie upłynęły jeszcze trzy lata,

osobom, którym z powodu nieprawidłowości lub niedbalstwa odebrano prawo prowadzenia przedsiębiorstwa, do którego wymagane jest zezwolenie władzy skarbowej - jeżeli od czasu odebrania nie upłynęły leszcze trzy lata.

Do podania o zezwolenie na sprzedaż znaków stemplowych należy załączyć: świadectwo, stwierdzające, że petent jest pełnoletni, świadectwo, z którego wynika, że petent jest obywatelem Państwa Polskiego oraz świadectwo moralności, wystawione nie dawniej, jak przed dwoma miesiącami przez organ policyjny lub gminny, właściwy według miejsca zamieszkania petenta,

§ 22.

Dystrybutor znaków stemplowych ma oznaczyć lokal sprzedaży na zewnątrz wyraznym i łatwo dostrzegalnym napisem, którego treść ma odpowiadać zakresowi sprzedaży (np. "Sprzedaż znaczków stemplowych" względnie "Sprzedaż, blankietów wekslowych" lub "Sprzedaż znaczków stemplowych i blankietów wekslowych"). Dystrybutor jest obowiązany mieć na składzie poszczególne rodzaje i kategorje znaków stemplowych w ilości, odpowiadającej zapotrzebowaniu; jest obowiązany przestrzegać wskazówek urzędu skarbowego, tyczących się sprzedaży znaków stemplowych.

Jeżeli dystrybutor nie przestrzega postanowień niniejszego paragrafu, a upomnienie ze strony urzędu skarbowego nie wywarło skutku, to urząd skarbowy może bądź nałożyć na dystrybutora karę pieniężną, przewidzianą w art. 43, bądź odebrać mu prawo Sprzedaży (§ 24).

§ 23. 6

Dystrybutor zaopatruje się w znaki stemplowe w tej kasie skarbowej, w której okręgu wykonywa sprzedaż. Jeżeli w danej miejscowości dwie' lub więcej kas skarbowych wydają znaki stemplowe, to urząd skarbowy wskazuje dystrybutorowi jedną z nich.

Kasa skarbowa wydaje dystrybutorowi znaki stemplowe za gotówkę" po potrąceniu prowizji w wysokości 3% od nominalnej wartości znaków stemplowych. W tym celu dystrybutor względnie osoba, przezeń wysłana, składa kasie skarbowej zamówienie, sporządzone na formularzu według załączonego wzoru 1; kasa skarbowa wydaje dystrybutorowi formularz bezpłatnie. W razie jednoczesnego poboru dwóch lub więcej rodzajów znaków stemplowych należy co do każdego rodzaju sporządzić osobne zamówienie. Dystrybutor, składający zamówienie - jeżeli nie jest znany właściwemu funkcjonariuszowi kasy skarbowej - ma okazać zawiadomienie o decyzji urzędu skarbowego, przewidzianej w § 21 (decyzji bądź nakładającej obowiązek sprzedaży znaków stemplowych, bądź stwierdzającej oświadczenie właściciela sklepu tytoniowego o zamiarze sprzedawania znaków stemplowych, bądź zezwalającej na sprzedaż osobie, która nie prowadzi sklepu tytoniowego). Jeżeli zamówienie składa nie dystrybutor, ale osoba, przezeń wysłana, to wydanie Znaków stemplowych nastąpi tylko za okazaniem owego zawiadomienia.

§ 24.

Prawo sprzedaży znaków stemplowych gaśnie:

co do innych dystrybutorów:

na skutek odebrania prawa sprzedaży. Urząd skarbowy odbiera prawo sprzedaży, jeżeli zaszła lub ujawniła się okoliczność, która w myśl § 21 stanowi przeszkodę zezwolenia na sprzedaż; może też zarządzić odebranie prawa sprzedaży, gdy dystrybutor mimo upomnienia nie przestrzega postanowień § 22, lub gdy z innych przyczyn nie zasługuje na zaufanie. Decyzja, odbierająca prawo sprzedaży, ma być umotywowana. Prawo sprzedaży ustaje z dniem doręczenia zawiadomienia o decyzji.

§ 28.

Jeżeli ustawowy zastępca lub pełnomocnik osoby, obowiązanej do uiszczenia opłaty stemplowej od pisma, sporządzonego zagranicą, złożył odpis w myśl ustępu przedostatniego art. 21 i zarazem przedstawił oryginał owego pisma lub drugi odpis, to na jego żądanie urząd skarbowy umieści na oryginale, względnie na drugim odpisie, zaświadczenie o zgłoszeniu. To zaświadczenie polega na umieszczeniu pieczęci wpływu i zaopatrzeniu jej w podpis z wymienieni i stanowiska służbowego.

Zaświadczenie takie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 160, punkt 2).

Ustawowy zastępca lub pełnomocnik, który nie spełnił obowiązku, przewidzianego w ustępie przedostatnim art. 21, ulega karze pieniężnej w myśl art. 43.

Do art. 22.

§ 29.

Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma, ale jest znana najniższa ilość świadczenia albo jeżeli zostaje wypłacona zaliczka (art. 9 ustęp drugi), to opłatę tymczasową, obliczoną według zaliczki, należy uiścić w myśl zasad ogólnych, stosowanych przy opłatach, których wysokość może być ustalona ostatecznie już przy sporządzeniu pisma (art. 20, 21, 23, 24, 27, 28, 29; art. 30 punkt 3; art. 31, 32). Od obowiązku tego nie zwalnia zgłoszenie, dokonane w myśl art. 22.

To samo tyczy się opłaty stemplowej za pierwsze pięciolecie - w przypadku, przewidzianym w punkcie e) artykułu 10, jak również gdy podatnik skorzysta z prawa, które mu służy na mocy art. 11.

Uiszczenie opłaty stemplowej - o ile następuje drogą skasowania znaczków stemplowych przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b) lub gotówką na mocy wymiaru, dokonanego przez urząd skarbowy (art. 24, punkt b) - może być dokonane jednocześnie ze zgłoszeniem w myśl art. 22.

§ 31.

Zarówno w przypadku, gdy pismo zgłosił podatnik jak również w razie zgłoszenia przez notarjusza (art. 28, ustęp piąty oraz art. 29) lub przez kancelarje sądową (art. 30, punkt 3; art. 31) urząd skarbowy sporządza pisemną decyzję co do terminów, w których mają być uiszczone poszczególne raty, oraz co do sposobu obliczenia rat i zawiadomienie o tej decyzji doręcza podatnikowi.

Podatnik winien poszczególne raty uiszczać gotówką, bez wymiaru urzędowego (§ 38), w terminach, wyznaczonych w decyzji urzędu skarbowego,

W ciągu tygodnia po uiszczeniu (względnie po przesłaniu zapomocą przekazu pocztowego) ma podatnik zawiadomić o uiszczeniu raty urząd skarbowy - pisemnie lub ustnie - powołując się na jego decyzję oraz określając czynność prawną, stwierdzoną pismem, którego tyczy się opłata.

W zawiadomieniu tem podatnik ma podać:

sposób uiszczenia (czy uiścił bezpośrednio w kasie skarbowej, a mianowicie w której, czy przez Pocztową Kasę Oszczędności, względnie zapomocą przekazu pocztowego i na rachunek której kasy), 2) datę uiszczenia względnie wysłania przekazem, 3) w razie uiszczenia bezpośrednio w kasie skarbowej: pozycję dziennika przychodu, wymienioną w pokwitowaniu, 4) na podstawie jakich danych obliczył odnośną ratę oraz 5) czy i w jakiej wysokości dokonał potrącenia opłaty tymczasowej (§ 29).

Podanie do urzędu skarbowego, którem podatnik zawiadamia o uiszczeniu raty, jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 1).

§ 32.

Jeżeli podatnik w przypadku, przewidzianym w art. 9, nie zgłosił urzędowi skarbowemu w przepisanym terminie pisma, podlegającego opłacie, to należy wymierzyć:

a) podwyżkę stemplową (art. 42), jeżeli w dniu, w którym władza skarbowa dowiedziała się o tem piśmie (art. 35, 36 i 38) było już możliwe ustalenie podstawy wymiaru w całości lub w części;

b) karę pieniężną, przewidzianą w art. 43, jeżeli w owym dniu ustalenie podstawy wymiaru nie było możliwe nawet w części.

Ani podwyżka stemplowa, ani kara pieniężna nie będą wymierzone, gdy chodzi o pismo, sporządzone przed notarjuszem lub sądem (gdyż pismo takie ma zgłosić urzędowi skarbowemu notarjusz względnie kancelarja sądowa) lub o pismo, stwierdzające umowę, zawartą przez urząd państwowy (gdyż pismo takie wogóle nie ma być zgłoszone). Podatnikowi, który nie uiścił raty w terminie, oznaczonym decyzją urzędu skarbowego (§ 31), należy wymierzyć podwyżkę stemplową (art. 42), bez względu na to, czy pismo zgłosił podatnik, czy notarjusz, lub kancelarja sądowa,

Do punktu a) artykułu 23.

§ 33.

Skasowanie znaczków stemplowych przez samego podatnika (kasowanie prywatne) ma być dokonane zasadniczo drogą przepisania znaczków początkowemi lub końcowemi wyrazami pisma.

W tym celu należy przed podpisaniem pisma nakleić znaczki stemplowe w niezapisanem jeszcze miejscu, przeznaczonem dla wiersza pierwszego lub ostatniego; o ileby znaczki, w ten sposób umieszczone, a zajmujące całą szerokość wiersza pierwszego względnie ostatniego, nie wystarczały do uiszczenia opłaty, należy nakleić dalsze znaczki poniżej wiersza pierwszego, względnie powyżej wiersza ostatniego - w miejscu jeszcze niezapisanem.

Przepisanie zapomocą podpisów jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy pismo, które podlega opłacie, stwierdza umowę i jest zaopatrzone w dwa lub więcej podpisów stron; przepisanie ma nastąpić temi podpisami, które stwierdzają umowę; jest prawidłowem tylko wówczas, gdy każdy podpis przechodzi przez wszystkie znaczki.

Nie jest dopuszczalne: a) przepisanie zapomocą jednego tylko podpisu, b) przepisanie zapomocą podpisów osób, które nie są stronami w umowie, c) przepisanie zapomocą takich podpisów stron, które nie stwierdzają zawarcia umowy, lecz umieszczone zostały dodatkowo (poza podpisami, stwierdzającemi zawarcie umowy), jedynie celem skasowania znaczków stemplowych. (Jeżeli pismo jest zaopatrzone tylko w jeden podpis, to skasowanie znaczków stemplowych może nastąpić przez przepisanie ich początkowemi lub końcowemi wyrazami pisma).

W niektórych przypadkach dozwolone jest również kasowanie prywatne znaczków stemplowych, umieszczonych poza tekstem pisma, - a mianowicie przepisanie datą skasowania oraz nazwiskiem albo firmą. Ten sposób kasowania może być zastosowany, gdy chodzi o opłatę: od rachunku lub innego pisma, stwierdzającego wykonanie umowy o sprzedaż rzeczy ruchomej (art. 74, ustęp trzeci) albo wykonanie umowy o świadczenie usług (art. 90, ustęp drugi); od dokumentów przewozowych, tyczących się przesyłek kolejowych do stacyj zagranicznych oraz przesyłek niekolejowych (art. 93 oraz ustęp ostatni §-u 124 i § 125); od pełnomocnictwa (art. 111, ustęp przedostatni) ; od pisma, stwierdzającego przyjęcie pieniędzy na oprocentowanie (art. 118); od wyciągu z rachunku bieżącego (art. 119); od przekazu, który nie może być przeniesiony zapomocą indosu oraz od przekazu, przenośnego zapomocą indosu, a wystawionego zagranicą (art. 127, zdanie ostatnie); od przewidzianego w art. 128 (ustępie drugim) zlecenia, wypłaty: która ma być wykonana przez samego wystawcę lub przez inny oddział przedsiębiorstwa wystawcy; od pokwitowania (art. 138) - wreszcie od obligu, stwierdzającego otrzymanie pożyczki od spółdzielni, której Minister Skarbu zezwolił na kasowanie znaczków stemplowych w sposób powyższy (art. 116, ustęp ostatni).

Do punktu b) art. 23 i punktu b) art. 24.

§ 34.

Celem wymierzenia opłaty stemplowej przez urząd skarbowy (art. 33, punki 1; art. 23, punkt b; art. 24, punkt b) należy przedstawić temu urzędowi pismo, "podlegające opłacie, już podpisane, lub odpis tego pisma.

Nie będzie dokonany wymiar urzędowy w razie przedstawienia papieru niezapisanego albo papieru, zaopatrzonego jedynie w podpis, tekstu niepodpisanego albo tekstu (choćby podpisanego), w którym pozostawiono luki.

Urząd skarbowy umieszcza na przedstawionem mu piśmie, pieczęć wpływu; jeżeli pismo składa ssę z dwu lub więcej arkuszy, to pieczęć wpływu ni a być umieszczona na każdym arkuszu. Urząd skarbowy nie umieszcza pieczęci wpływu na zagranicznych papierach obiegowych, obligach na zlecenie, warrantach, wekslach, przekazach i czekach (§§ 147, 150, 151, 156 i 159).

§ 35.

Funkcjonarjusz, który dokonał wymiaru, oznajmia płatnikowi ustnie wysokość opłaty i ewentualnie też podwyżki (art. 42) i zarazem w mysi punktu "g" § -u 18 (względnie w mysi §§ 147 i 149);

a) wzywa płatnika do dostarczenia znaczków stemplowych - jeżeli kwota wymierzona nie przewyższa 50 zł. (przy zagranicznych papierach obiegowych - 100 zł.),

b) zapytuje płatnika, czy chce uiścić opłatę znaczkami stemplowemi czy gotówką-jeżeli kwota wymierzona (nie od zagranicznego papieru obiegowego, lecz od pisma innego) wynosi więcej niż 50 zł., ale nie przewyższa 100 zł. - a następnie, stosownie do odpowiedzi, bądź wzywa płatnika do dostarczenia znaczków stemplowych, bądź skierowuje go do kasy skarbowej,

c) skierowuje płatnika do kasy skarbowej - jeżeli opłata przewyższa 100 zł. W razie skierowania płatnika do kasy skarbowe; funkcjonariusz, który wymierzył opłatę, wręcza płatnikowi "kartkę wymiarową", która służy kasie jako dowód przychodowy.

W razie wymierzenia opłaty wraz z podwyżką uiszcza się opłatę i podwyżkę w sposób jednakowy (t. zn. jedną i drugą bądź tylko znaczkami stemplowemi, bądź tylko gotówką) ; sposób uiszczenia zależy zatem od tego, czy suma ogólna opłaty i podwyżki nie przewyższa 50 zł., względnie 100 zł., lub czy wynosi więcej.

Jeżeli od pisma, przedstawionego urzędowi skarbowemu, uiszczono już jakąś kwotę na poczet opłaty, ale nie całą opłatę (np. zapomocą znaczków stemplowych, przepisanych tekstem), to kwestja, czy reszta należnej opłaty ma być uiszczona znaczkami stemplowemi czy gotówką lub czy można użyć sposobu-jednego lub drugiego według wyboru podatnika - rozstrzyga się stosownie do wysokości należnej reszty.

§ 36.

Po dostarczeniu znaczków stemplowych. (§ 35, punkty a, b) funkcjonariusz, który dokonał wymiaru, stwierdza, czy wartość ich równa się kwocie wymierzonej, czy znaczki nie są uszkodzone i czy niema na nich śladów, wskazujących, że już zostały użyte. W razie wyniku dodatniego nakleja znaczki na przedstawionem piśmie (odpisie), kasuje znaczki i umieszcza,. bezpośrednio pod znaczkami stemplowemi, zaświadczenie o wymiarze, zaopatrzone w datę, podpis funkcjonariusza, który. wymierzył opłatę, z wymienieniem jego stanowiska służbowego, oraz w pieczęć urzędową.

§ 37.

Jeżeli oplata ma być uiszczona gotówką § 35, punkty b, c), to kasa skarbowa, pobrawszy kwotę, określoną przez urząd skarbowy w kartce wymiarowej (§ 35), wydaje płatnikowi pokwitowanie, a na: to umieszcza na piśmie, podlegającem opłacie, zaświadczenie o wymiarze, Stwierdzające wymierzenie opłaty przez urząd skarbowy, kwotę wymierzoną i kwotę uiszczoną oraz datą uiszczenia. W razie wymierzenia podwyżki stemplowej (art. 42) należy w zaświadczeniu o wymiarze wymienić również kwotę podwyżki; przepisu tego nie stosuje się, je/eli uiszczono w całości opłatę wraz z podwyżką, wymierzone od zagranicznego papieru obiegowego, od obligu na zlecenie, wekslu, przekazu lub czeku.

Do punktu a) artykułu 24.

§ 38.

Podatnik, chcąc wnieść gotówka do kasy skarbowej opłatę stemplową, którą sam obliczył, ma złożyć kasie skarbowej deklarację, sporządzoną według załączonego wzoru 2. W deklaracji po wyrazie "od" ma być dokładnie określone pismo, od którego uiszcza się opłatę, a mianowicie mają być wymienione: jego data. rodzaj i przedmiot oraz nazwiska i imiona osób, będących według owego pisma stronami.

Kasa skarbowa w pokwitowaniu powtarza dosłownie określenie pisma, podane w deklaracji.

Do art. 25 ⁴)

§ 40.

Władzą, powołaną do udzielania poszczególnym osobom zezwolenia na bezpośrednie uiszczanie opłat stemplowych (art. 25, ustęp trzeci), jest izba skarbowa.

Izba skarbowa może w każdym czasie odwołać zezwolenie, a podatnik może w każdym czasie zrzec się udzielonego mu prawa. Dopóki nie nastąpiło ani odwołanie, ani zrzeczenie się, podatnik jest obowiązany do bezpośredniego uiszczenia opłaty we wszystkich bez wyjątku przypadkach, objętych decyzją iż by skarbowej.

Jeżeli przedsiębiorstwo posiada zakłady filialne, to zezwolenie na uiszczanie bezpośrednie, udzielone centrali, nie obejmuje samo przez się zakładów filialnych. Jeżeli centrala i zakłady filjalne znajdują się w okręgach kilku izb skarbowych, to celem uzyska« nią zezwolenia na uiszczanie bezpośrednie dla wszystkich zakładów danego przedsiębiorstwa, należy zwrócić się do wszystkich izb skarbowych, właściwych według siedzib poszczególnych zakładów.

§ 41. 8

Przepisy specjalne o rejestrach, które mają prowadzić podatnicy obowiązani na mocy ustawy do bezpośredniego uiszczania opłat stemplowych (art. 25, ustęp pierwszy), zawierają §§ 107, 108, 116, 117, 121 i 122.

Podatnik, któremu izba skarbowa zezwoliła na uiszczanie bezpośrednie (art. 25 ustęp trzeci), winien prowadzić "rejestr opłat stemplowych, uiszczanych bezpośrednio", według wzoru, który ustala izba skarbowa.

Na każdym egzemplarzu pisma, podlegającego uiszczeniu bezpośredniemu na mocy zezwolenia izby skarbowej, ma podatnik stwierdzić uiszczenie według następującego schematu: "Opłatę stemplową ...... zł. ... gr. uiścił (uiściła) bezpośrednio ...... (imię i nazwisko lub firma) w ..... (miejscowość), poz. rej. ..... z r......"; stwierdzenie to ma być zaopatrzone w podpis osoby, która ją umieściła. Izba skarbowa może zezwolić na niewymienianie pozycji rejestru, jeżeliby konieczność wymienienia pozycji rejestru nie dala się pogodzić z normalnym tokiem czynności przedsiębiorstwa.

Izba skarbowa może zwolnić od prowadzenia rejestru, stwierdzenie to ma być zaopatrzone w podpis osoby, która je umieściła. W takim razie należy na pismach, podlegających uiszczeniu bezpośredniemu, wymieniać - zamiast pozycji rejestru - odpowiednie oznaczenie, umożliwiające odszukanie odnośnej księgi i jej stronicy.

§ 42.

Postanowienia ogólne, zawarte w §§ 43- 45, tyczą się obu rodzajów uiszczenia bezpośredniego t. j. zarówno uiszczania bezpośredniego na mocy ustawy (art. 25, ustęp pierwszy) jako też uiszczania bezpośredniego na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową (§ 40). Postanowienia te mają zastosowanie do uiszczania bezpośredniego na mocy ustawy - o tyle, o ile §§ 107, 103 i 122 (tyczące się: maklerów na giełdach towarowych, przedsiębiorców, którzy zajmują się zawodowo licytacjami oraz przedsiębiorców okrętowych) nie zawierają postanowień odmiennych.

§ 43. 9

Jeżeliby z powodu rozmiaru przedsiębiorstwa prowadzenie jednego tylko rejestru było niedogodne, może podatnik prowadzić dwa lub więcej rejestrów - po uprzedniem zawiadomienia izby skarbowej. W tym razie należy na każdym rejestrze umieścić oznaczenie odnośnego działu przedsiębiorstwa.

Podatnik, prowadzący rejestr, ma każde pismo, względnie każdą czynność prawną, podlegające uiszczeniu bezpośredniemu, zapisać do rejestru najpóźniej do 10 dnia po upływie tego miesiąca, w którym pismo, względnie czynność prawna, zostały sporządzone przez podatnika lub w którym podatnik otrzymał pismo, podlegające uiszczeniu bezpośredniemu, a sporządzone nie przez podatnika, ale przez inną osobę.

Numeracja w kolumnie 1 rejestru, zawierającej pożycie bieżącą, biegnie bez przerwy przez cały rok kalendarzowy.

Podatnik ma po zapisaniu do rejestru wszystkich pism, względnie czynności prawnych, za dany miesiąc podsumować kwoty opłat, a sumę, w ten sposób obliczoną, wnieść do kasy skarbowej w terminie, podanym w ustępie drugim niniejszego paragrafu. Wpłata za każdy miesiąc ma obejmować wszystkie te opłaty, które w myśl ustępu drugiego niniejszego paragrafu należało zapisać do części rejestru, obejmującej dany miesiąc.

§ 44. 10

Celem uiszczenia bezpośredniego podatnik przedstawia kasie skarbowej deklarację według wzoru nr. 2. W deklaracji tej należy po wyrazie "od" wymienić przedmiot opłaty, miesiąc za który się płaci, oraz artykuł ustawy o opłatach stemplowych, względnie datą i liczbę zezwolenia izby skarbowej (§ 40), z których wynika obowiązek uiszczenia bezpośredniego.

Podatnik ma datę uiszczenia oraz pozycję dziennika przychodu, prowadzonego przez kasę skarbową zapisać do rejestru, w przedziałce "uwagi", obok sumy miesięcznej (według pokwitowania, wystawionego przez kasę skarbową); winien przechowywać przez pięć lat rejestr t pokwitowania kasowe, uporządkowane według dat uiszczenia.

9 45. Osoba, która rozpoczęła działalność, połączoną ze sporządzaniem pism. względnie czynności prawnych, podlegającem ustawowemu obowiązkowi bezpośredniego uiszczania opłat stemplowych i o rozpoczęciu tej działalności nie zawiadomiła uprzednio urzędu skarbowego, ulega karze pieniężnej, przewidzianej w art. 43.

Tej samej karze ulega ten, kto będąc obowiązanym do prowadzenia rejestru (§ 41), nie prowadzi go lub prowadzi nieprawidłowo.

Do art. 26.

§ 46. 11

Z ksiąg grzbietowych, z pozostawieniem talonu, winny być wydawane pisma następujące:

świadectwa depozytowe, składowe dowody posiadania itp. pisma, stwierdzające umowę składu, o ile podlegają opłacie w wysokości 50 gr., względnie 1 zł., przewidzianej w punkcie "b" art. 95.

Postanowienia niniejszego paragrafu, jak również § 47, nie mają zastosowania, jeżeli opłatę od pis na, wymienionego w niniejszym paragrafie, uiszcza się bezpośrednio, na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową (§ 40).

Pokwitowania komornego (punkt 3) nie muszą być wydawane z ksiąg grzbietowych, lecz mogą być sporządzane w inny sposób, jeżeli ilość lokatorów w danym domu nie przewyższa dziesięciu, względnie (co do pokwitowań komornego dla sublokatorów), jeżeli ilość sublokatorów w danem mieszkaniu wynosi nie więcej niż dziesięć.

§ 47.

Księgi grzbietowe, z których wydaje się pisma, wymienione w § 46, mają być przed wydaniem z nich pierwszego pisma zbroszurowane, a karty w ten sposób ponumerowane, aby pismo i talon oznaczone były temi samemi numerami. Treść talonu ma być co do istotnych punktów zgodna z wydanem pismem.

Uiszczenie opłaty stemplowej od pisma, wymienionego w § 46, odbywa się w sposób następujący: Znaczki stemplowe nakleja się na linji, oddzielającej talon od pisma, przeznaczonego do wycięcia. Znaczek stemplowy należy nakleić pionowo w ten sposób, aby jego część górna była zwrócona ku górnemu brzegowi księgi; po wycięciu pisma lewa połowa znaczka pozostaje na talonie, a prawa na wydanem piśmie,

Talony należy przechowywać do celów kontroli przez lat pięć, licząc od upływu roku, w którym uiszczono opłatę.

Przepisy poprzednich ustępów niniejszego paragrafu mają być stosowane również wówczas, gdy osoba, która sporządza pisma, podlegające opłatom stemplowym, a niewymienione w § 46, wydaje te pisma z księgi grzbietowej z pozostawieniem talonu. W razie wydawania pism takich z księgi grzbietowej z pozostawieniem kopji stosuje się ustępy: pierwszy i trzeci niniejszego paragrafu, a zamiast ustępu drugiego postanowienia następujące: znaczki stemplowe nakleja się na kopji pozostającej w księdze i kasuje się je przez przepisanie początkowemi lub końcowemi wyrazami tekstu albo datą skasowania oraz nazwiskiem lub firmą kasującego. Na wydanem piśmie należy (zapomocą pisma lub pieczęci) stwierdzić uiszczenie opłaty, wymieniając jej kwotę (np. słowami: "Opłatę stemplową .... zł.... gr. uiszczono znaczkami stemplowemi na kopji").

Do art. 27 i 28.

§ 49.

Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu aktu notarjalnego (art. 27, punkt 1), względnie nie mogło być oznaczone przy sporządzeniu pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), ale na podstawie treści pisma da się ustalić najniższa ilość świadczenia lub jest w piśmie wymieniona zaliczka (art. 9, ustęp drugi), to notarjusz ma (o ile nie zachodzi wyjątek, przewidziany w ustępie ostatnim § -u 51) wymierzyć i pobrać opłatę tymczasową, a mianowicie według najniższej ilości świadczenia, względnie według zaliczki.

Notarjusz wymierza i pobiera opłatę tymczasową za pierwsze pięciolecie; w przypadku, wymienionym w punkcie e) art. 10, jak również jeżeli strona - w przypadku, przewidzianym w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu, lub w punkcie b) art. 10 - oświadczyła, że chce korzystać z art. 11.

W przypadku, wymienionym w ustępie drugim art. 10, notarjusz wymierza i pobiera opłatę za czas, ściśle określony, oraz za pierwsze pięciolecie, następujące po upływie terminu, ściśle określonego. Na żądanie jednak strony, notarjusz wymierza i pobiera w tym przypadku opłatę tylko za okres pięcioletni, liczony od chwili sporządzenia pisma, od którego należy się opłata.

§ 50.

Notarjusz wymierza opłatę od aktu notarjalnego (art. 27, punkt 1) także w przypadku przedstawia nią mu zawiadomienia o decyzji, zezwalającej na odroczenie płatności (art. 177), a to nawet wtedy, jeżeli według owej decyzji pierwsza rata ma być zapłacona dopiero w pewien czas po sporządzeniu aktu notarjalnego.

Jeżeli według decyzji odraczającej pierwsza rata ma być uiszczona przy sporządzeniu aktu notarjalnego, to notarjusz od uiszczenia tej raty uzależnia sporządzenie aktu.

§ 51.

Jeżeli notariuszowi przedstawiono pismo oryginalne albo wtóropis, odpis lub tłumaczenie celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2) i notarjusz jest zdania, że co do przedstawionego pisma nastąpiło naruszenie ustawy o opłatach stemplowych, to jednak nie wymierza od przedstawionego pisma, ani opłaty, ani podwyżki i nie jest taż obowiązany do przesiania urzędowi «karbowemu odpisu pisma, podlegającego opłacie, ani do zawiadomienia urzędu skarbowego o dostrzeżonem ewentualnie naruszeniu ustawy o opłatach stemplowych, gdy zachodzą warunki następujące:

a) gdy opłatę od przedstawionego pisma uiszczono uprzednio w kwocie, wymierzonej przez notariusza, mającego siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki (art. 27 i 28) albo przez kancelarię sądu, mającego siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki (art. 30, punkt 3) albo przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b; art. 24 punkt b; art. 33) lub przez inny właściwy urząd państwowy (art. 32);

b) gdy urząd skarbowy zaświadczył na piśmie, przedstawionem notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ 71);

c) gdy strona, po oznajmieniu jej przez notariusza wysokości opłaty (względnie podwyżki), należnej od przedstawionego pisma, oświadcza, że nie żąda dokonania czynności urzędowej, dla której pismo przedstawiła,

To samo tyczy się przypadku, gdy pismo, przedstawione notarjuszowi, jest zaopatrzone w zaświadczenie o odroczeniu płatności (§§ 30, 74 i 181).

§ 52.

Jeżeli pismo, przedstawione notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), zostało zaopatrzone przez urząd skarbowy w pieczęć wpływu (§ 34), to okoliczność ta, sama przez się nie zwalnia notarjusza od powzięcia decyzji w zakresie opłaty stemplowej. Jeżeli więc pismo takie nie zostało zaopatrzone przez urząd skarbowy, względnie przez kasę skarbową, w zaświadczenie o wymiarze stwierdzające uiszczenie całej kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy (§§ 36 i 37) ani też w zaświadczenie, przewidziane w punkcie b) § -u 51 lub w ustępie ostatnim tegoż paragrafu, to notarjusz ustala, czy pismo podlega opłacie, a jeżeli podlega: wymierza opłatę, ewentualnie też podwyżkę i uzależnia dokonanie czynności urzędowej od uiszczenia opłaty.

Jeżeli zaświadczenie o wymiarze stwierdza wymierzenie opłaty wraz z podwyżką, a uiszczenie tylko opłaty, to nieuiszczenie podwyżki nie jest przeszkodą dokonania czynności urzędowej.

§ 53.

Jeżeli od pisma, przedstawionego notarjuszowi (art. 27, punkt 2), uiszczono uprzednio opłatę w kwocie, którą podatnik sam obliczył, która jednak zdaniem notarjusza jest niższa od należności ustawowej, to notarjusz wymierza różnicę między kwoto należną a kwotą uiszczoną, ewentualnie też podwyżkę (art. 28, ustęp trzeci).

Jeżeli kwota, uprzednio uiszczona, a obliczona przez samego podatnika, jest zdaniem notariusza zgodna z należnością ustawową, ale uiszczenie nastąpiło po upływie właściwego terminu lub w sposób nieprawidłowy, to nolarjusz wymierza podwyżkę.

§ 54.

Zaświadczenie notarjusza o uiszczeniu opłaty, przewidziane w ustępie szóstym art. 28, ma być umieszczone - o ile chodzi o opłatę od aktu notarialnego (art. 27, punkt 1) - w tekście aktu.

O ile chodzi o opłatę od pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), zaświadczenie ma być umieszczone w tekście świadectwa, stwierdzającego dokonanie czynności urzędowej, jeżeli świadectwo takie zostaje bądź wypisane na piśmie przedstawionem notarjuszowi, bądź z pismem tem trwale złączone (a zatem: w tekście świadectwa, stwierdzającego własnoręczność podpisu albo zgodność odpisu lub tłumaczenia z oryginałem albo datę okazania dokumentu; w proteście wekslowym; w zaświadczeniu o rejestracji trybem zgłoszeniowym w myśl prawa cywilnego rosyjskiego). Notarjusz ma w świadectwie takiem Stwierdzić też uiszczenie opłaty od samego świadectwa, jeżeli w przypadku poszczególnym opłata taka się należy (art. 154, ustęp pierwszy; art. 157, 159 i 161). Jeżeli notarjusz na przedstawionem mu piśmie nie umieszcza świadectwa o dokonaniu czynności urzędowej (np. w przypadku powołania się w akcie notarjalnym na dokument inny), to ma na owem piśmie umieścić zaświadczenie, tyczące się wyłącznie uiszczenia opłaty stemplowej; data tego zaświadczenia ma być zgodna z datą dokonania czynności urzędowej.

§ 54a. 13

Notarjusz może wykonać czynność urzędową (art. 27, punkty 1 i 2) mimo nieuiszczenia opłaty stemplowej lub uiszczenia jej tylko w części, jeżeli opłata należy się od pisma, wymienionego w art. 52 albo w punktach 2 lub 3 art. 53, stwierdzającego umowę między małżonkami albo krewnymi lub powinowatymi w linji prostej albo między rodzeństwem, a z zachodzących okoliczności wynika, że niezwłoczne uiszczenie opłaty jest niemożliwe i że uzależnienie czynności urzędowej od uiszczenia opłaty (art. 28, ustęp drugi) może udaremnić tę czynność ze względu na grożące jednemu z kontrahentów niebezpieczeństwo życia.

W przypadkach powyższych strony są obowiązane uiścić opłatę stemplową, wymierzoną przez notarjusza (lub nieuiszczoną resztę tej opłaty) w ciągu trzech tygodni od dnia sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę. Opłatę należy wnieść do kasy skarbowej, w której okręgu notarjusz ma siedzibę, przy deklaracji według wzoru 2; w tej deklaracji należy po wyrazie "od" dokładnie określić umowę, wymieniając imiona i nazwiska stron, przedmiot umowy, jej datę oraz nr. repertorjum notarjusza. Nieuiszczenie opłaty w ciągu pięciu tygodni od dnia sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę, powoduje obowiązek uiszczenia kary za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r., Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721).

Notarjusz ma zwrócić uwagę stron na obowiązek określony w ustępie poprzednim i udzielenie tego pouczenia stwierdzić w tekście aktu notarjalnego

§ 55.

Zaświadczenie, o którem mowa w § 54, ma zawierać w przypadku wymierzenia opłaty przez notarjusza i uiszczenia do jego rąk wymierzonej kwoty (w całości lub w części):

imię i nazwisko (firmę, nazwę) płatnika.

Jeżeli czynność urzędowa nie ma być zapisana do repertorjum, to w zaświadczeniu należy podać również pozycję "wykazu wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" (§ 59).

W razie niepobrania opłaty notarjusz zaświadcza powód niepobrania:

§ 57.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży drogą licytacji (§ 56) jest rzecz nieruchoma (art. 12, ustęp ostatni) bądź bez przynależności, bądź z przynależnościami (art. 52, ustęp ostatni) albo prawo wydobywania ciał kopalnych lub prawo do części wydobytych ciał kopalnych, względnie do ich pieniężnej równowartości (art. 64, punkty 1 i 3), to opłatę, wymierzoną przez notarjusza (§ 56), należy uiścić do jego rąk gotówką w ciągu trzech tygodni od dnia licytacji (art. 28, ustęp czwarty; art. 59, ustęp pierwszy; art. 65, ustęp ostatni).

W razie uiszczenia opłaty przed podpisaniem protokółu licytacji notarjusz stwierdza uiszczenie w tymże protokóle; w razie uiszczenia późniejszego notarjusz na żądanie płatnika wydaje mu pokwitowanie, w którem wymienia pozycję "wykazu wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" (§ 59). W razie uiszczenia w kasie skarbowej podatnik ma złożyć notarjuszowi pokwitowanie, wydane przez kasę skarbową lub uwierzytelniony odpis tego pokwitowania. Nieuiszczenie opłaty, w ciągu pięciu tygodni od dnia licytacji, powoduje obowiązek uiszczenia kary za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r. Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721).

§ 58.

O ile chodzi o sprzedaż drogą licytacji przedmiotów innego rodzaju, niż wymienione w § 57, opłata ma być uiszczona gotówką do rąk notarjusza niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży (art. 28, ustęp czwarty; art. 71, ustęp czwarty; art. 80, ustęp trzeci); jeżeli nabywca nie zastosował się do tego przepisu, to notarjusz stwierdza w protokóle licytacji, że sprzedaż nie doszła do skutku (art. 71, ustęp przedostatni).

Uiszczenie opłaty stwierdza notarjusz w protokóle licytacji.

§ 59. 17

Notarjusz prowadzi "wykaz wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" według załączonego wzoru" 3. Do wykazu tego zapisuje wszelkie kwoty, pobrane na mocy ustawy o opłatach stemplowych. Notarjusze mający siedzibę na obszarach, na których obowiązuje kodeks cywilny francuski lub prawo cywilne rosyjskie, zapisują nadto do wykazu wpływów kwoty, pobrane tytułem podatku od darowizn.

W kolumnie 1 rozpoczyna się z początkiem każdego okresu budżetowego nowa numeracja.

W kolumnie 5 należy podać zasadniczo tylko rodzaj pisma (wpisując np. wyrazy: "oblig", "spółka", "pełnomocnictwo", "kwit" i t. p.). Przy czynnościach jednak, mających za przedmiot przeniesienie własności nieruchomości albo dzierżawę lub najem nieruchomości należy wymienić - oprócz rodzaju pisma - imiona i nazwiska osób działających, rodzaj rzeczy nieruchomej oraz miejscowość, w której ona się znajduje; co do nieruchomości ziemskiej również jej przestrzeń i budynki, na niej się znajdujące - jeżeli te dane są wymienione w piśmie, podlegającem opłacie.

W kolumnie 7 należy wpisywać opłaty od pism, wymienionych w art. 52, w wysokości 4%, 1%, 0.5%, 0.2% i 3 zł. (art. 58) oraz opłatę w wysokości 1% (art. 66) od przejścia własności przynależności rzeczy nieruchomej (art. 52, ustęp ostatni) i innych rzeczy ruchomych, które przechodzą na własność razem z nieruchomością (np. przenoszone razem z nieruchomością fabryczną surowce i gotowe towary). Natomiast innego rodzaju opłaty, wiążące się z przejściem własności nieruchomości, mają być wpisywane w odpowiednich innych kolumnach, a mianowicie: opłaty od pism, stwierdzających wniesienie nieruchomości do spółki tytułem wkładu rzeczowego (art. 106 - 108) - w kolumnie 8), opłaty zaś od pism, stwierdzających dział majątku wspólnego, w którego skład wchodzi nieruchomość (art. 131) albo umowę przygotowawczą (art. 134), tyczącą się nieruchomości albo przelew prawa, wynikającego z takiej umowy lub oferty (art. 53, punkt 3 i art. 66) - w kolumnie 10. W kolumnach 7 - 10 oraz 12 wymienia się odnośne kwoty bez dodatku 10%-owego. Dodatek ten należy uwidocznić oddzielnie, a mianowicie w kolumnie 13.

Zapisanie do wykazu wpływów ma nastąpić jak-najrychlej; na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki - jeżeli dana czynność urzędowa nie ma być zapisana do repertorjum, to zapisanie do wykazu wpływów ma nastąpić tego samego dnia, w którym notarjusz pobrał opłatę.

§ 60.

Notarjusz wnosi do kasy skarbowej kwoty, zapisane do "wykazu wpływów", w terminach następujących:

za czas od dnia 8 do dnia 14 - w dniu 15 danego miesiąca; 3) za czas od dnia 15 do dnia 21 - w dniu 22 danego miesiąca; 4) za czas od dnia 22 do końca miesiąca - w dniu 1 miesiąca następnego.

Jeżeli termin przypada na dzień wolny od zajęć urzędowych, to wniesienie do kasy skarbowej ma nastąpić w najbliższym dniu powszednim.

Notariuszowi wolno też wpłacać częściej, niż podano w ustępie poprzednim; nie wolno jednak jedną sumą obejmować należności z miesiąca ubiegłego i z miesiąca bieżącego.

Notarjusz przedstawia kasie skarbowej deklarację ułożoną według załączonego wzoru 4.

Notarjusz może też przesyłać należności powyższe kasie skarbowej za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności. Również w tym przypadku notarjusz przesyła kasie skarbowej deklarację; w deklaracji tej należy wyrazy "przy niniejszem", zastąpić wyrazami "za pośrednictwem P. K. O,"

Każda wpłata ma być uwidoczniona w kolumnie 13 wykazu wpływów - przez wymienienie czasu, którego wpłata dotyczy, oraz daty wniesienia do kasy skarbowej, względnie przesłania za pośrednictwem P. K. O.

§ 62.

W zawiadomieniu o nieuiszczeniu wymierzonej podwyżki (art. 28, ustęp trzeci) notariusz ma wymienić: datę pisma, podlegającego opłacie; rodzaj czynności prawnej, pismem tem stwierdzone]; jej przedmiot; imiona i nazwiska (firmy, nazwy) - tudzież, o ile to możliwe, adresy - osób działających; podstawę wymiaru opłaty stemplowej; ewentualnie: kwotę opłaty stemplowej, uiszczoną przed przedstawieniem pisma notariuszowi; ewentualnie: kwotę opłaty, wymierzoną przez notarjusza i do jego rąk uiszczoną; kwotę podwyżki i powód wymierzenia jej; datę wymierzenia podwyżki; wreszcie: imię ł nazwisko (firmę, nazwę) osoby, na której żądanie notarjusz wykonał czynność urzędową.

Zawiadomienie powyższe notarjusz sporządza niezwłocznie; przesyła je urzędowi skarbowemu dopiero po upływie miesiąca od dnia wymierzenia podwyżki, zaopatrzywszy w adnotację: "Odwołanie wniesiono dnia.." lub "Odwołania nie wniesiono"; adnotacja ta ma być zaopatrzona w podpis i pieczęć notarjusza. Zawiadomienia, sporządzone w pierwszej połowie miesiąca, należy przesłać urzędowi skarbowemu w czasie od dnia 16 do dnia 20 miesiąca następnego; zawiadomienia zaś, sporządzone w drugiej połowie miesiąca, należy przesłać w czasie od dnia 1 do 5 miesiąca drugiego, następującego po upływie miesiąca danego (np. zawiadomienia, sporządzone w czasie od dnia 1 do dnia 15 stycznia, należy przesłać w czasie od dnia 16 lutego do dnia 20 lutego; zawiadomienia zaś, sporządzone w czasie od dnia 16 do dnia 31 stycznia, należy przesłać w czasie od dnia 1 do dnia 5 marca).

§ 63.

Notarjusz, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, ma w każdym przypadku, w którym wymierzył opłatę od sprzedaży nieruchomości, albo prawa do ciał kopalnych drogą licytacji (§ 57), i w którym opłaty tej nie uiszczono w ciągu trzech tygodni od dnia licytacji (art. 59), zawiadomić urząd skarbowy niezwłocznie o nieuiszczeniu opłaty. W zawiadomieniu tem należy wymienić: datę licytacji, jej przedmiot, imię i nazwiska (firmę, nazwę) i adres nabywcy (względnie wszystkich nabywców) ; podstawę wymiaru i kwotę wymierzone) opłaty.

§ 64. 18

Odpisy, wymienione w ustępie piątym art. 28, ma notarjusz przesyłać urzędowi skarbowemu: za okres od dnia 1 do dnia 15 każdego miesiąca - najpóźniej do dnia 20 tegoż miesiąca; za okres zaś od dnia 16 do końca miesiąca - w ciągu pierwszych dni miesiąca następnego. Notarjusz ma przesyłać odpisy - w powyższych terminach - również w przypadkach, wymienionych w § 54 a, w ustępie drugim § 100 oraz w §§ 106a i 146a.

Notarjusz, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, ma - jak dotychczas - na mocy art. 60 (ustępu drugiego) pruskiej ustawy z dnia 21 września 1899 r. o postępowaniu w sprawach niespornych (Zb. Pr. prusk. str. 249) sporządzać i przechowywać uwierzytelnione odpisy tych dokumentów, na których zaświadczył własno-ręczność podpisu, lub znaku ręcznego pod tekstem, który sam ułożył.

Postępowanie ze środkami odwoławczemi w przypadkach wymiaru opłat stemplowych, dokonanego przez notarjusza, określają §§ 96 i 98,

Do art. 29 *).

§ 65. 19

Na mocy punktu c) art. 29 notarjusz przy nadawaniu dokumentowi prywatnemu formy aktu notarjalnego, względnie przy uwierzytelnieniu podpisu lub znaku ręcznego, nie żąda dostarczenia odpisu, przeznaczonego dla urzędu skarbowego, w przypadkach następujących:

a) gdy opłatę uiszczono uprzednio w kwocie wymierzonej przez notarjusza, mającego siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austriacki (art. 27), lub przez kancelarję sądową (art. 30, punkt 3), lub przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b; art. 24, punkt -b; art. 33), lub przez inny właściwy urząd państwowy fart, 32);

b) gdy urząd skarbowy zaświadczył, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ 71);

c) gdy pismo jest zaopatrzone w zaświadczenie o odroczeniu płatności (§ 30; § 55, punkty c, d; §§ 74 i 187).

Notarjusz przesyła odpis zasadniczo temu urzędowi skarbowemu (§ 16), w którego okręgu ma siedzibę. Jeżeli jednak pierwopis stwierdza czynność prawną, wymienioną w art. 52 lub 53, a tyczącą się nieruchomości, to notarjusz ma zapytać strony, czy zamierzają celem uiszczenia opłaty stemplowej udać się do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu nieruchomość jest położona, względnie uiścić opłatę bez wymiaru urzędowego (art. 24 punkt "a") w tej kasie skarbowej, w której okręgu nieruchomość jest położona; w razie odpowiedzi twierdzącej notarjusz przesyła odpis urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca "położenia nieruchomości".

§ 66.

Jeżeli w przypadku poszczególnym oplata musi lub może być uiszczona znaczkami stemplowe mi (§ 18, punkt g) i strona chce ją uiścić zapomocą skasowania znaczków stemplowych przez notarjusza (art. 29, ustęp ostatni), to notarjusz nakleja znaczki stemplowe, dostarczone przez stronę, na piśmie, podlegającem opłacie i kasuje te znaczki;

a) bądź przez przepisanie początkowemi wyrazami aktu notarialnego, względnie dokumentu prywatnego, ułożonego przez notarjusza, na którym on następnie uwierzytelnia odpis lub znak ręczny,

b) bądź przez przepisanie początkowemi wyrazami klauzuli uwierzytelnienia,

c) bądź - w razie umieszczenia znaczków poza tekstem pisma, podlegającego opłacie i poza tekstem klauzuli uwierzytelnienia - zapomocą pieczęci urzędowej, w ten sposób, aby na każdym znaczku znajdował się jeden odcisk pieczęci, przechodzący częściowo na papier lub na znaczek sąsiedni.

W tekście aktu notarialnego, względnie w klauzuli uwierzytelnienia podpisu (znaku ręcznego), notarjusz stwierdza, że skasował znaczki stemplowe i w jakiej wysokości.

Skasowanie znaczków stemplowych przez notarjusza nie uchyla zastosowania art. 42. Jeżeli więc kwota znaczków wynosi mniej, niż należna opłata, to zostanie wymierzona podwyżka, przewidziana w art. 42.

Do punktu 5 art. 30.

§ 69.

Jeżeli sądowi przedstawiono celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego pismo, podlegające opłacie stemplowe to sąd dokona uwierzytelnienia:

a) p dv opłatę uiszczono uprzednio - bądź zapomocą znaczków stemplowych bądź gotówką - w kwocie, wymierzonej przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b; art. 24, punkt b; art. 33) lub przez inny właściwy urząd państwowy (art. 32),

b) gdy urząd skarbowy na piśmie, przedstawionem sądowi celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego, zaświadczył, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ '71),

c) gdy pismo jest zaopatrzone przez urząd skarbowy (§§ 30 i 187) lub przez inny właściwy urząd (§ 74) w zaświadczenie o odroczeniu płatności.

Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie a) lub b), wymierzono opłatę pojedynczą wraz z podwyżką, to uwierzytelnienie podpisu (znaku ręcznego) jest uzależnione jedynie od uiszczenia opłaty pojedynczej.

§ 70.

Sąd dokona uwierzytelnienia mimo braku warunków, wymienionych w § 69, gdy podpis lub znak ręczny mają być uwierzytelnione:

a) na pełnomocnictwie, nie zawierającem zarazem umowy o wynagrodzenie pełnomocnika (art. 113) - jeżeli opłatę, przewidzianą w art. 111 uiszczono,

b) na dokumencie, zawierającym zezwolenie na wykreślenie długu pieniężnego w księdze wieczystej, jeżeli dokument oprócz zezwolenia na wykreślenie oraz pokwitowania z uiszczenia długu, który ma być wykreślony, nie zawiera żadnych innych postanowień, a uiszczono opłatę, przewidzianą w art. 139.

§ 71.

Urząd skarbowy obowiązany jest - w razie przedstawienia mu pisma, od którego uiszczono opłatę w kwocie, którą podatnik sam obliczył (art. 23, punkt a; art. 24, punkt a; art. 25; art. 29, ustęp ostatni) - na żądanie osoby, która pismo przedstawiła, zbadać, czy uiszczono opłatę w kwocie należnej, W razie stwierdzenia, że uiszczono kwotę należną, urząd skarbowy zaświadcza to na przedstawionem piśmie; w zaświadczeniu tem wymienia należną kwotę oraz sposób mszczenia.

Przepis powyższy stosuje się również, jeżeli W przypadku, przewidzianym w punkcie b) art. 24, strona po wręczeniu jej "kartki wymiarowej" (§ 35) nie udała się do kasy skarbowej, lecz uiściła opłatę zapomocą przekazu pocztowego, lub za pośrednictwem pocztowej kasy oszczędności, albo uiściła w innej kasie skarbowej, a nie w tej, którą wskazał urząd skarbowy, lub wreszcie udała się wprawdzie do właściwej kasy skarbowej, ale przedstawiła jej tylko kartkę wymiarową, a nie przedstawiła pisma, podlegającego opłacie, wobec czego umieszczenie pokwitowania, przewidzianego w § 37, na tem piśmie nie było możliwe.

b) Postanowienia specjalne dla obszaru, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki

§ 73.

Jeżeli sądowi, mającemu siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, przedstawiono celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego pismo, podlegające opłacie stemplowej, to sąd dokona uwierzytelnienia nietylko w przypadkach, wymienionych w §§ 69 i 70, lecz także w razie złożenia sądowi odpisu przeznaczonego dla urzędu skarbowego oraz oploty za uwierzytelnienie odpisu (art. 31, ustęp przedostatni, zdanie ostatnie); złożenie odpisu nie zwalnia stron od obowiązku uiszczenia opłaty w przepisanym terminie (art. 20, 21, 22 i 138), w sposób, przewidziany w art. 23, względnie 24.

Do art. 32.

§ 74.

Art. 32 stosuje się zarówno do umów, zawieranych przez Skarb Rzeczypospolitej albo przez będące odrębnemi osobami prawnemi państwowe zakłady i przedsiębiorstwa, jako też do umów, które zawiera urząd państwowy jako zarządca majątku niepaństwowego.

Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma i nie jest też znana najniższa ilość świadczenia ani nie zostaje wypłacona zaliczka (art. 9), to urząd, zawierający umowę, zaświadcza odroczenie płatności zarówno na egzemplarzu umowy, pozostającym w urzędzie, jako też na tym, który jest przeznaczony dla współkontrahenta.

Jednocześnie z doręczeniem egzemplarza, zaopatrzonego w takie poświadczenie, urząd doręcza współkontrahentowi pismo, w którem oznajmia mu, że oplata stemplowa ma być uiszczana ratami w miarę wykonywania zobowiązania. W piśmie tem należy podać: 1) terminy, w których mają być uiszczone poszczególne raty, 2) sposób obliczenia podstawy wymiaru każdej raty, 3) stopo opłaty (2 powołaniem się na odpowiedni przepis ustawy o opłatach stemplowych), 4) sposób uiszczenia.

Do art. 35⁵).

§ 75.

Zawiadomienia o dostrzeżonych naruszeniach ustawy o opłatach stemplowych mają być przesyłane do tego urzędu skarbowego (§ 16), w którego okręgu ma siedzibę sąd, względnie inny urząd państwowy, który stwierdził naruszenie ustawy.

Do zawiadomień należy używać formularzy według załączonego wzoru 5, których na żądanie sądu, względnie innego urzędu państwowego dostarcza izba skarbowa. Użycia formularza można zaniechać w razie przesłania urzędowa skarbowemu wierzytelnego odpisu zakwestionowanego pisma; należy jednak na odpisie podać, na czem polega naruszenie ustawy i opinję tę uzasadnić.

Pismo należy zaopatrzyć w adnotację, stwierdzającą zakwestionowanie, w formie następującej:

"Zakwestionowano z powodu nieuiszczenia" (albo "niedostatecznego uiszczenia", "spóźnionego uiszczenia", "uiszczenia nieprawidłowego") opłaty stemplowej. Zawiadomienie przesłano Urzędowi Skarbowemu w ... dnia ...

Pieczęć urzędowa Podpis".

W razie przesłania urzędowi skarbowemu uwierzytelnionego odpisu zakwestionowanego pisma należy na niem umieścić klauzulę powyższą z tą zmiana, że wyraz "Zawiadomienie" zastępują wyrazy; "Odpis wierzytelny".

Przepisy powyższa należy stosować również w przypadku zakwestionowania wtóropisu, odpisu, lub tłumaczenia - z powodu niedostarczenia dowodu, iż uiszczono opłatę od pisma pierwszego (§ 2). W takim razie jednak adnotacja, stwierdzająca zakwestionowanie (umieszczona na wtóropisie. względnie na odpisie, lub tłumaczeniu), ma brzmieć:

"Zakwestjonowano z powodu niedostarczenia dowodu uiszczenia opłaty stemplowej od pisma pierwszego. Zawiadomienie przesiano Urzędowi Skarbowemu w ..... dn. .....

Pieczęć urzędowa. Podpis".

§ 76.

Jeżeli zachodzi podejrzenie, że znaczek stemplowy został podrobiony, przerobiony lub powtórnie użyty (art. 39), to należy w adnotacji o zakwestionowaniu (§ 75) wyraz "nieuiszczenia" zastąpić wyrazami: "nieprawdziwości znaczka stemplowego". W takim razie należy do zawiadomienia o dostrzeżonem naruszeniu ustawy załączyć zakwestionowane pismo; przepis ten nie tyczy się. pism, przechowywanych u notariusza, w archiwum notarjalnem, lub w zbiorze dokumentów księgi wieczystej.

Do art. 37⁶).

§ 77.

W zaświadczeniach o uiszczeniu opłaty stemplowej należy podać, w jaki sposób ją uiszczono, a mianowicie: czy znaczkami stemplowemi (względnie zapomocą papieru stemplowego), czy gotówką. W razie uiszczenia znaczkami należy podać, czy są przepisane początkowemi, względnie końcowemi, wyrazami tekstu (art. 23, punkt a; § 33), lub stwierdzającemi zawarcie umowy podpisami stron (art. 23, punkt a; § 33) - czy też znajdują się poza tekstem, a w tym ostatnim razie: czy i przez kogo zostały skasowane. W razie uiszczenia gotówką należy wymienić dale uiszczenia oraz kasą i pozycję dziennika kasowego względnie pozycję rejestru opłat stemplowych, uiszczanych bezpośrednio (§ 41).

Do art. 33⁷).

§ 78.

Kontrole celem stwierdzenia, czy przepisy o opłatach stemplowych są przestrzegane ("kontrolę stemplową"), wykonywują:

w innych przypadkach, przewidzianych w art. 38 - urzędnicy, upoważnieni bądź przez izbę skarbową, bądź przez naczelnika urzędu skarbowego (§ 16).

Z pomiędzy akt urzędów państwowych i samorządowych nie podlegają kontroli stemplowej:

a) akta, oznaczone jako "poufne", lub "tajne" (w szczególności wszelkie akta, tyczące się tajemnic wojskowych, choćby przechowywane w urzędach, nie podlegających Ministerstwu Spraw Wojskowych), b) akta personalne, c) karno-sądowe, karno-administracyjne i dyscyplinarne, d) tyczące się spraw bezpieczeństwa publicznego, e) rozporządzenia ostatniej woli - przed rozpoczęciem ich wykonania, f) wszelkie kategorie akt. tyczące się wyłącznie przedmiotów, nie podlegających opłatom stemplowym.

§ 79. 21

Kontrolę stemplową wykonywa się w godzinach urzędowych, względnie-o ile chodzi o przedsiębiorstwa, obowiązane do płacenia podatku przemysłowego, lub ustawowo zwolnione od tego podatku (art. 33, punkt 2) - w porze, wyznaczonej do prowadzenia przedsiębiorstwa. Kontrolę należy przeprowadzić w ten sposób, aby nie przeszkadzała urzędowaniu, lub prawidłowemu prowadzeniu przedsiębiorstw.

Urzędnik, dokonywający kontroli stemplowej, winien stwierdzić dostrzeżone naruszenia przepisów o opłatach stemplowych w formie protokółu, ułożonego według wzoru 6.

W razie kontroli u notarjusza winien urzędnik kontrolujący okazać protokół notariuszowi, w razie zaś kontroli w sądzie albo w innym urzędzie państwowym, lub samorządowym - kierownikowi urzędu, lub funkcjonariuszowi, wyznaczonemu w tym celu przez kierownika.

Notarjusz, względnie kierownik urzędu, lub jego zastępca, winni potwierdzić na protokóle, że został im przedstawiony do przejrzenia; mogą dopisać, lub wnieść oddzielnie swoje uwagi.

W razie kontroli w przedsiębiorstwie, obowiązanem do płacenia podatku przemysłowego, lub ustawowo zwolnionem od tego podatku (art. 38, punkt 2), ma urzędnik kontrolujący okazać protokół przedsiębiorcy lub jego zastępcy, jeżeli jeden lub drugi jest obecny w czasie zakończenia kontroli i wezwać do potwierdzenia podpisem, że protokół został udzielony do przejrzenia. Nieobecność lub odmówienie podpisania winien urzędnik kontrolujący zaznaczyć na protokóle z udziałem świadka.

Przedsiębiorca (lub jego zastępca) może dopisać lub oddzielnie wnieść swoje uwagi. O ileby z nich wynikało, że przedsiębiorca kwestionuje prawdziwość twierdzeń urzędnika kontrolującego, tyczących się stanu faktycznego, urzędnik ten winien załączyć do protokółu odnośne pisma zakwestionowane. Pierwopisy mc Ina zastąpić odpisami, dostarczonemi przez przedsiębiorcę, na których urzędnik kontrolujący lub władza skarbowa stwierdzi zgodność z pierwopisami; w razie niedostarczenia odpisu władza skarbowa zwraca pierwopis najpóźniej przy ostatecznem załatwieniu sprawy w instancji pierwszej.

Jeżeli przy kontroli znaleziono pismo, zaopatrzone w znaczki stemplowe, co do których zachodzi podejrzenie, że są podrobione, albo że były już poprzednio użyte (art. 39) to pismo takie dołącza się do protokółu. Przepis len nie tyczy się pism, przechowywanych u notarjusza, w archiwum notarjalnem lub w zbiorze dokumentów księgi wieczystej.

Urzędnik kontrolujący zaopatruje każde pismo zakwestionowane w adnotację, stwierdzającą zakwestjonowanie, w formie następującej:

"Zakwestionowano przy kontroli dn. ..... r.. Zapisano do protokółu pod poz. ...."

Adnotacja ta ma być zaopatrzona w podpis urzędnika kontrolującego, z wymienieniem jego stanowiska służbowego.

Przy kontroli u notarjusza - jeżeli zakwestjonowane pismo nie jest aktem notarjalnym i notarjusz nie posiada odpisu - umieszcza się adnotację w repertorjum

Do art. 39 i 40.

§ 80.

W przypadkach, w których orzecznictwo z powodu naruszenia ustawy o opłatach stemplowych należy do sądu okręgowego, sąd ten ma po ukończeniu postępowania karnego przesłać akta urzędowi skarbowemu do przejrzenia. Właściwym jest ten urząd skarbowy, który przesłał prokuratorowi przy sądzie okręgowym doniesienie o naruszeniu ustawy.

Jeżeli postępowanie karne rozpoczęło się bez doniesienia ze strony urzędu skarbowego, to sąd okręgowy ma o rozpoczęciu postępowania zawiadomić ten urząd skarbowy, w którego okręgu została wymierzona opłata stemplowa od pisma, stanowiącego przedmiot przestępstwa, a w braku takiego wymiaru ten urząd skarbowy, w którego okręgu ma zamieszkanie obwiniony, względnie jeden z obwinionych, Temuż urzędowi skarbowemu należy przesiać akta po ukończeniu postępowania karnego.

Do art. 45 (ustępu pierwszego),

§ 81.

Zwrot opłaty stemplowej, uiszczonej nienależnie, nastąpi na skutek podania, złożonego urzędowi skarbowemu w ciągu roku od dnia uiszczenia, tylko w przypadkach następujących:

a) gdy uiszczono opłatę wyłącznie zapomocą urzędowego papieru wekslowego (bez użycia nadto znaczków stemplowych),

b) gdy znaczki stemplowe skasował sam podatnik,

c) gdy znaczki stemplowe skasował notarjusz, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki (art. 29, ustęp ostatni; art. 124),

d) gdy znaczki stemplowe na wekslu skasował bank na mocy art. 124, lub na mocy zezwolenia, udzielonego bankowi przez Ministra Skarbu na mocy tegoż artykułu,

e) w razie skasowania znaczków stemplowych na składowym dowodzie zastawniczym (warrancje) przez zarząd domu składowego (§ 151),

f) gdy podatnik wniósł do kasy skarbowej sumę, którą sam obliczył (art. 22, ustęp ostatni; art. 24, punkt a; art. 25).

Jeżeli natomiast kwota, uiszczona nienależnie, została ustalona drogą wymiaru urzędowego, to art. 45 nie ma zastosowania, a zwrot nadpłaty nastąpi tylko, jeżeli w ciągu miesiąca od dnia dokonania wymiaru wniesiono odwołanie, i ono zostało następnie uwzględnione (art. 46 i 47 oraz §§ 93-96),

§§ 2, Podanie o zwrot nadpłaty (§ 81) jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 8).

W razie uiszczenia opłaty zapomocą papieru stemplowego, lub zapomocą znaczków stemplowych, które- skasował sam podatnik, albo bank, lub zarząd domu składowego (§ 81, punkty a - e), należy do podania, zawierającego wniosek o zwrot nadpłaty, załączyć pismo, od którego opłatę uiszczono,

W razie uiszczenia - gotówką w kasie skarbowej - opłaty, którą podatnik sam obliczył, w przypadku przewidzianym w punkcie "a" artykułu 24, należy załączyć pismo, od którego opłatę uiszczono oraz kwit kasy skarbowej.

Podanie o zwrot nadpłaty należy wnieść w przypadkach, wymienionych w punktach a, b, d, e, § -u 81, do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu petent ma mieszkanie lub siedzibę. W przypadkach, wymienionych w punktach c, f, § -u 81, należy podanie

o zwrot nadpłaty wnieść do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu ma siedzibę odnośny notarjusz względnie odnośna kasa skarbowa.

Do art. 45 (ustępu drugiego).

§ 83.

Wymiana znaczków stemplowych (§ 20) nastąpi:

a) gdy znaczek nienaklejony uległ uszkodzeniu, np. zlepieniu, lub poplamieniu,

b) gdy znaczek stemplowy naklejono na papierze, który nie jest zapisany, ale który (z powodu poplamienia, przedarcia lub t. p.) nie może być użyty do sporządzenia pisma,

c) gdy znaczek stemplowy naklejono na papierze, na którym jest umieszczone pismo niepodpisane, albo

d) na świadectwie urzędowem (art. 154 i następne) - jeżeli urząd, który świadectwo przygotował, zaświadczył na niem, że zostało unieważnione,

e) na podaniu, wystosowanem do urzędu państwowego (art. 140 i następne), ale nie wniesionem.

Nie nastąpi wymiana w przypadku rozdarcia znaczka stemplowego na dwie lub więcej części.

§ 84.

Wymiana, przewidziana w punktach b, c § -u 83, nastąpi tylko w takim razie, gdy jest zupełnie niewątpliwem, że papier zaopatrzony w znaczek stemplowy, a przedstawiony do wymiany, nie jest częścią składową pisma, już podpisanego.

Nie nastąpi więc wymiana np. gdy przedstawiono jedynie papier, na którym niema początku pisma, lub który, zawierając początek pisma, jest zapisany w całości (wobec czego możliwe jest, że ciąg dalszy pisma - wraz z podpisem - znajduje się na innym papierze) lub gdy przekreślenie, skrobanie, zalanie atramentem, wywabienie tekstu itp. zmiany wywołują przypuszczenie, że w miejscu, w ten sposób uszkodzonem, znajdował się podpis.

Również nie wymienia się znaczka stemplowego, zdjętego z papieru, na którym był już umieszczony,

§ 85.

Zasadniczo nie jest dopuszczalna wymiana znaczków stemplowych, umieszczonych na piśmie, już podpisanemu Wyjątek od tej zasady stanowią: znaczki stemplowe, umieszczone na wekslu trasowanym, płatnym na własne zlecenie wystawcy, lub na jego rzecz, jak również na wekslu zaopatrzonym jedynie w indosy, a niezaopatrzonym ani w podpis wystawcy, ani w podpis akceptanta: w tych przypadkach stosuje się § 86,

Od zasady, wypowiedzianej w punkcie c) § -u 83, w myśl której zostaje wymieniony znaczek stemplowy, umieszczony na piśmie niepodpisanem, stanowią wyjątek znaczki stemplowe na rachunku, lub na innem piśmie, stwierdzającem wykonanie umowy (art. 72 i art. 90, ustęp drugi); nie nastąpi wymiana znaczka stemplowego, umieszczonego na piśmie takiem, jeżeli ono wprawdzie nie jest zaopatrzone w podpis (t. j. nazwisko lub firmę wystawcy, umieszczone pod tekstem rachunku), ale nazwisko lub firma wystawcy są na rachunku uwidocznione w inny sposób (w szczególności zapomocą druku lub pieczątki).

§ 86.

Wymiana urzędowego blankietu wekslowego (§ 154) nastąpi;

a) gdy blankiet taki (z powodu poplamienia, przedarcia, lub t. p.) nie może być użyty do sporządzenia wekslu;

b) gdy na blankiecie takim umieszczony jest tekst wekslu, ale niema żadnego podpisu,

c) 22 gdy na wekslu trasowanym, płatnym na własne zlecenie wystawcy lub na jego rzecz, znajduje się tylko podpis wystawcy (a niema ani podpisu akceptanta, ani indosu), petent ma w razie wątpliwości udowodnić, że blankiet urzędowy, przedstawiony do wymiany, zawierał - już w chwili zaopatrzenia go w podpis - tekst wekslu trasowanego, płatnego na własne zlecenie wystawcy lub na jego rzecz, oraz, że podpis, umieszczony na wekslu, jest podpisem wystawcy,

d) gdy na wekslu nie są podpisani ani wystawca, ani akceptant, ale są indosy.

Nie wymienia się blankietu wekslowego w razie rozdarcia na dwie lub więcej części, jak również gdy przekreślenia, skrobania, zalanie atramentem, wywabienie tekstu itp. zmiany wywołują przypuszczenie, że w miejscu w ten sposób uszkodzonem znajdował się podpis,

§ 87.

O wymianę znaczków stemplowych (§§ 83 - 85) i urzędowych blankietów wekslowych (§ 86) należy zwrócić się do urzędu skarbowego (§ 16) z podaniem, które jest wolne od opłaty stemplowej (art. 143, punkt 8).

W podaniu należy wymienić poszczególne rodzaje znaków stemplowych, kategorje wartości, ilość sztuk każdej kategorji i łączną wartość wszystkich sztuk danej kategorii. W razie przedstawienia do wymiany blankietu wekslowego z naklejonym na nim znaczkiem stemplowym należy ten blankiet oznaczyć. W podaniu w formie następującej: "blankiet wekslowy z naklejonym znaczkiem stemplowym łącznej wartości zł..... gr...." Podanie można też ułożyć w formie wykazu według załączonego wzoru 7.

Urząd skarbowy może przyjąć znaki stemplowe, przedstawione do wymiany, mimo niedołączenia podania, przewidzianego w ustępie poprzednim - jeżeli złożono niewielką ilość znaków stemplowych i urząd może sprawę załatwić natychmiast.

Jeżeli podanie (ustępy: pierwszy i drugi niniejszego paragrafu) nie może być załatwione natychmiast po wniesieniu, to na żądanie petenta urząd wyda mu pokwitowanie, wymieniające imię i nazwisko (firmę, nazwę) petenta oraz ogólną wartość znaków stemplowych, przedstawionych do wymiany. Jeżeli z powodu wielkie] ilości przedstawionych znaków stemplowych obliczenie ich wartości nie może nastąpić natychmiast, to urząd zaznacza w pokwitowaniu, że podaje wartość według oznajmienia petenta. Pokwitowanie podlega opłacie stemplowej w kwocie 20 gr. (art. 149).

§ 88.

W razie przedstawienia do wymiany znaczków stemplowych nienaklejonych ma urząd skarbowy po powzięciu decyzji o dopuszczalności wymiany nakleić znaczki stemplowe na papierze, ale oddzielnie te, których wymiany dozwolił i oddzielnie te, których wymiany odmówił.

Na każdym papierze, na którym urząd skarbowy nakleił znaczki stemplowe, jak również na każdym przedstawionym przez petenta: papierze z naklejonym znaczkiem stemplowym lub blankiecie wekslowym, umieszcza urząd skarbowy zaświadczenie o dozwoleniu wymiany, względnie adnotację o odmowie- zaopatrzone w datę, pieczęć urzędowa i podpis.

Jeżeli naklejenie znaczków stemplowych na papierze jest niemożliwe, gdyż są zlepione, to należy znaczki włożyć do koperty, opieczętować ją i umieścić na niej jedno z dwóch zaświadczeń wyżej wymienionych.

Jest też dopuszczalne zszycie i opieczętowanie wszystkich tych papierów, co do których urząd skarbowy dozwala wymiany oraz osobnej kartki, na której umieszcza się zaświadczenie o dozwoleniu wymiany.

Adnotacja o odmowie musi być umieszczona na każdym papierze zosobna; nie należy zszywać papierów, co do których wymiany odmówiono.

§ 90.

Jeżeli podanie (§ 87, ustępy: pierwszy i drugi) zostało załatwione natychmiast, w obecności petenta, jak również w przypadku wniosku ustnego (§ 87, ustęp trzeci), urząd skarbowy - w razie załatwienia przychylnego - doręcza petentowi niezwłocznie odnośne papiery względnie koperty, zaopatrzone w zaświadczenie o dozwoleniu wymiany {§ 88) i skierowuje go do kasy skarbowej (§ 92).

Jeżeli przychylne załatwienie podania nastąpiło nie w obecności strony, ale dopiero później, to urząd skarbowy przesyła odnośne znaki stemplowe kasie skarbowej przy piśmie, wymieniając łączną sumę znaczków stemplowych i łączną sumę blankietów wekslowych, które mają być wydane przy wymianie. Zarazem urząd skarbowy zawiadamia petenta o tem zarządzeniu wymiany.

§ 91.

W przypadku odmowy urząd skarbowy sporządza umotywowaną decyzję i, zawiadamiając o niej petenta, dołącza do zawiadomienia odnośne znaki stemplowe, zaopatrzone w adnotację o odmowie (§ 88) - z wyjątkiem znaczków stemplowych, zebranych (z powodu zlepienia się) w opieczętowanej kopercie (§ 88, ustęp trzeci), które pozostają w urzędzie skarbowym. Urząd skarbowy ma przedziurawić każdy znaczek stemplowy, którego wymiany odmówił, a który zwraca petentowi; nie tyczy się to przypadków, w których odmówiono wymiany, ponieważ znaczki stemplowe są nieuszkodzone lub ponieważ są umieszczone na piśmie, podlegającem opłacie.

Od decyzji odmownej można wnieść odwołanie (art. 46 i 47).

§ 92.

Kasa skarbowa dokona wymiany, skoro petent przedstawi jej znaki stemplowe, zaopatrzone w zaświadczenie o dozwoleniu (w przypadku załatwienia natychmiastowego: § 90 ustęp pierwszy), względnie zawiadomienie o zarządzeniu wymiany (§ 90, ustęp drugi).

Wymiana nie nastąpi w razie zgłoszenia się do kasy skarbowej po upływie roku od doręczenia petentów; znaków stemplowych, zaopatrzonych w klauzule dozwolenia, względnie od doręczenia zawiadomienia o decyzji, dozwalającej wymiany.

Do art. 46.

§ 93.

Termin jednego miesiąca, w ciągu którego można wnieść odwołanie, liczy się:

a) w razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych, skasowanych przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b) - od daty zaświadczenia o wymiarze (§ 36);

b) w razie uiszczenia opłaty gotówką w kasie skarbowej na skutek wymiaru, dokonanego przez urząd skarbowy (art. 24, punkt b) - od daty uiszczenia, wymienionej w zaświadczeniu o wymiarze, które kasa skarbowa umieściła na piśmie, podlegającem opłacie (§ 37);

c) w razie wymierzenia opłaty zapomocą nakazu płatniczego, sporządzonego przez urząd skarbowy (art. 33, punkty 2 i 3), lub przez kancelarję sądową (art. 30), lub przez władzę administracyjna (art. 61. ustęp ostatni) - od dnia doręczenia nakazu płatniczego;

d) przy opłacie od aktu notarjalnego wymierzonej przez notariusza (art. 27, punkt 1) - od daty aktu notarialnego;

e) przy opłacie od pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2) - od daty świadectwa, stwierdzającego dokonanie owej czynności (§ 54, ustęp drugi, zdanie pierwsze), względnie od daty zaświadczenia, tyczącego się wyłącznie uiszczenia opłaty stemplowej (§ 54, zdanie ostatnie);

f) w razie wymierzenia przez notariusza opłaty od odbytej przed nim sprzedaży drogą licytacji (art. 27, punkt 3 oraz § 56) - od dnia licytacji;

g) w razie wymierzenia przez kancelarję sądową opłaty od aktu sądowego albo od przewłaszczenia, lub innego oświadczenia zgody (art. 30, punkty 3 i 4) - od daty aktu sądowego, względnie przewłaszczenia, lub oświadczenia zgody;

h) w razie wymierzenia przez urząd państwowy opłaty od umowy, przez ten urząd zawartej (art. 32) - od daty zaświadczenia o uiszczeniu (art. 32, ustęp drugi, zdanie pierwsze).

Przepisy powyższe stosuje się również w przypadkach wymierzenia podwyżki stemplowej (art. 42).

§ 94.

Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie a) § -u 93, kwota znaczków stemplowych, skasowanych przez urząd skarbowy, stanowi tylko część kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy, a resztę skasowano później, to termin liczy się mimo to od daty zaświadczenia o wymiarze.

Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie b) § -u 93, kwotę, wymierzoną przez urząd skarbowy, uiszczono nie odrazu, lecz częściami, to termin liczy się od daty pierwszego uiszczenia.

Zasady, wypowiedziane w punktach d), e) § -u 93, obowiązują również wówczas, gdy kwoty, wymierzonej przez notarjusza, nie uiszczono do jego rąk przed sporządzeniem aktu notarialnego, względnie przed dokonaniem czynności urzędowej, lub uiszczono tylko w części - z powodu odroczenia płatności w mysi

art. 177, lub z powodu nieuiszczenia podwyżki (art. 28, ustęp trzeci, zdanie drugie).

Zasada, podana w punkcie g) § -u 93, obowiązuje również wówczas, gdy kwoty, wymierzonej przez kancelarję sądową, nie uiszczono przed sporządzeniem aktu sądowego lub uiszczono w części - z powodu odroczenia płatności w myśl art. 177.

Do art. 47.

§ 95.

Władzą, rozstrzygającą odwołania w zakresie opłat stemplowych (instancją odwoławczą), jest zasadniczo izba skarbowa, a mianowicie ta, w której okręgu ma siedzibę organ urzędowy, którego decyzja (w przedmiocie wymiaru opłaty, lub podwyżki lub decyzja innego rodzaju) zostaje zaskarżona odwołaniem. Od tej zasady zachodzi wyjątek:

a) co do decyzyj izby skarbowej, wydanych w myśl art. 49; w tych przypadkach instancją odwoławczą jest Ministerstwo Skarbu (o ile izba skarbowa nie zastosuje ustępu trzeciego art. 47),

b) gdy odwołanie (wniesione w przepisanym terminie) skierowane jest przeciw wymiarowi (opłaty, podwyżki lub kary pieniężnej), dokonanemu przez urząd skarbowy, lub przeciw innej decyzji urzędu skarbowego i urząd ten uznał, że odwołanie jest całkowicie uzasadnione (art. 47, ustęp trzeci).

Jeżeli odwołanie wniesiono po upływie terminu jednomiesięcznego, przewidzianego w art. 46, to organ urzędowy, któremu złożono odwołanie, nie odrzuca go z powodu spóźnienia, lecz przesyła je z odpowiednim wnioskiem instancji odwoławczej i ona dopiero orzeka odmownie.

Odwołania nie uważa się za spóźnione, jeżeli je wysłano pocztą przed upływem terminu jednomiesięcznego, przewidzianego w art. 46.

§ 96.

Jeżeli wniesiono odwołanie od wymiaru opłaty lub podwyżki, dokonanego przez notarjusza, to notariusz ma na odwołaniu wymienić datę, w której odwołanie otrzymał i tę adnotację zaopatrzyć w swój podpis i w pieczęć.

O rozstrzygnięciu odwołania od wymiaru, dokonanego przez notarjusza, izba skarbowa zawiadamia notarjusza i odwołującego się.

Ustęp poprzedni stosuje się odpowiednio do orzeczeń Najwyższego Trybunału Administracyjnego w przedmiocie opłat stemplowych, wymierzonych przez notarjusza.

Do art. 48.

§ 97.

Jeżeli osoba, skazana przez urząd skarbowy na karę pieniężną, wniosła - w ciągu miesiąca od dnia doręczenia orzeczenia o karze - odwołanie, a prócz tego w tymże terminie zażądała od urzędu skarbowego przekazania sprawy sądowi, to urząd skarbowy wyjaśni petentowi, że tylko jeden z tych dwóch środków odwoławczych będzie załatwiony oraz wezwie petenta, aby w ciągu tygodnia oznajmił, który środek odwoławczy wybiera. W braku odpowiedzi urząd skarbowy przekaże sprawę sądowi.

Sąd powiatowy (pokoju), któremu urząd skarbowy przekazał sprawę na mocy art. 48, ma po ukończeniu postępowania karnego przesłać akta temu samemu urzędowi skarbowemu do przejrzenia.

Do art. 49.

§ 98.

Za dowód nieważności (ustęp pierwszy art. 49) nie uważa się wyroku sądowego, opierającego się na przyznaniu, lub wydanego zaocznie, bez udowodnienia stanu faktycznego, na którym wyrok się opiera.

W przypadkach, wymienionych w art. 49, w punkcie a) ustępu drugiego, petent ma podać dokładnie, z jakich powodów nastąpiło odwołanie czynności prawnej. O ile chodzi o umowę o nabycie nieruchomości (art. 52, punkt 1), albo prawa wydobywania ciał kopalnych (art. 64, punkt 1), dozwolenie zwrotu opłaty, lub uchylenie wymiaru zależy od tego, aby nie nastąpiły ani oddanie przedmiotu umowy w posiadanie nabywcy, ani wpis prawa własności na jego rzecz w księdze wieczystej,

Jeżeli odwołanie czynności prawnej (punkt a) pociąga za sobą utratę zadatku, lub obowiązek zwrotu zadatku w podwójnej wysokości, albo uiszczenia kary za zawód (odstępnego), to może być dozwolone tylko obniżenie opłaty do kwoty, przypadającej według zadatku lub kary za zawód.

Ustęp przedostatni § 96 stosuje się również do orzeczeń wydanych na skutek wniosku, przewidzianego w art. 49, a tyczącego się opłaty, wymierzonej przez notarjusza.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

Do art. 54 (punktu 2).

§ 99.

Na mocy punktu 2 artykułu 54 są wolne od opłaty:

a) orzeczenia w przedmiocie wykupu przymusowego na rzecz Państwa lub przejęcia na rzecz Państwa (art. 3, 7, 10, 20-24, 77 ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej, Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1),

b) pisma, stwierdzające umowy, przewidziane w art. 8, 13, 15 (zdaniu drugiem), 20 i 77 powołanej ustawy; o kupno nieruchomości przez Państwo lub Państwowy Bank Rolny, lub o zamianę nieruchomości na grunty państwowe, albo wykonanie prawa odkupu lub pierwokupu,

c) pismo, stwierdzające oddanie gruntów na własność Państwa, przewidziane 'w art. 92 powołanej ustawy,

d) pisma, stwierdzające licytacyjną sprzedaż nieruchomości ziemskiej na rzecz Państwa lub Państwowego Banku Rolnego, przewidzianą w art. 93 powołanej ustawy,

Do art. 54 (punktu 3).

§ 100. 23

Na mocy punktu 3 artykułu 54 są wolne od opłaty:

a) orzeczenia okręgowej komisji ziemskiej, zatwierdzające projekt scalenia (art. 35 ustawy o scalaniu gruntów, Dz. U. R. P. z 1927 r., Nr. 92, poz. 833);

b) ugody, tyczące się gruntów, położonych na obszarze scalenia, zatwierdzone przez komisje ziemskie w toku postępowania scaleniowego (art. 9 i 44 powołanej ustawy);

c) pisma, stwierdzające umowy o zamianę gruntów celem sprostowania granic albo celem zapewnienia dogodnych dojazdów lub usunięcia t. zw. enklaw i szachownic (art. 22 punkt "g" powołanej ustawy oraz art. 47, punkt "a" ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej, Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1);

d) pisma, stwierdzające umowę, na mocy której uczestnik scalenia celem powiększenia swego gospodarstwa karłowatego kupuje działkę lub jej część od innego uczestnika scalenia, przenoszącego się na osadę, nabytą gdzieindziej z parcelacji (art. 14, cz. 2, powołanej ustawy o scalaniu gruntów); natomiast podlegają opłacie w wysokości 1%, przewidzianej w ustępie trzecim art. 58 - pisma, stwierdzające umowę, na mocy której uczestnik scalenia celem uzupełnienia swego gospodarstwa karłowatego lub niepełnorolnego nabywa działkę drogą parcelacji zgodnie z postanowieniami ustawy o Wykonaniu reformy rolnej (art. 7, cz. 2 oraz art. 16, cz. 2, powołanej ustawy o scalaniu gruntów);

e) układy dobrowolne i orzeczenia, ustanawiające wynagrodzenie wzamian za zniesienie serwitutów;

f) włady dobrowolne i orzeczenia, tyczące się zamiany gruntów włościańskich w b. zaborze rosyjskim, a podlegające zatwierdzeniu przez władze ziemskie.

Celem zastosowania punktu d) niniejszego paragrafu notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, jak również sąd, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, ma sporządzić bez wymierzenia opłaty stemplowej akt, stwierdzający umowę o kupno działki, w razie przedstawienia przez strony zaświadczenia powiatowego urzędu ziemskiego, że kupno ma na celu powiększenie gospodarstwa karłowatego, znajdującego się na prawomocnie ustalonym obszarze scalenia (art. 17 i 18 powołanej ustawy o scalaniu gruntów), oraz, że zarówno sprzedawca jak kupujący są uczestnikami scalenia. Notarjusz względnie sekretarjat sądowy, przesyła urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis takiego aktu wraz z wyżej wymienionem zaświadczeniem powiatowego urzędu ziemskiego.

Notarjusz, względnie sąd, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, ma w razie złożenia przez strony zaświadczenia, wymienionego w ustępie poprzednim, przesłać to zaświadczenie urzędowi skarbowemu wraz z odpisem, o którym mowa w art. 29, względnie 31 (ustępie przedostatnim); zaświadczenie to może też być złożone przez strony bezpośrednio urzędowi skarbowemu.

Okręgowy urząd ziemski zawiadamia o każdem prawomocnem zatwierdzeniu projektu scalenia (art. 36 ustawy o scalaniu gruntów) jak również o każdem odrzuceniu projektu scalenia (art. 35 tejże ustawy), ten urząd skarbowy, w którego okręgu znajduje się obszar scalenia. W przypadku zatwierdzenia projektu urząd skarbowy przesyła okręgowemu urzędowi ziemskiemu wszystkie zaświadczenia powiatowego urzędu ziemskiego, wymienione w dwóch poprzednich ustępach niniejszego paragrafu, a tyczące się danego obszaru scalenia; okręgowy urząd ziemski stwierdza na każdem zaświadczeniu, czy wymienione w niem powiększenie gospodarstwa karłowatego jest objęte zatwierdzonym projektem scalenia.

W przypadku odrzucenia projektu scalenia, jak również, gdy powiększenie gospodarstwa karłowatego nie zostało objęte prawomocnie zatwierdzonym projektem scalenia, urząd skarbowy wymierza opłatę stemplową zapomocą nakazu płatniczego (art. 33 ustęp ostatni).

Do art. 54 (punktu 5).

§ 102. 24

Warunki uwolnienia, przewidzianego w punkcie 6 lub 7 artykułu 54, mają być udowodnione zaświadczeniem właściwej władzy, sprawującej nadzór nad budownictwem (art. 382 - 393 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli, Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202). Zaświadczenie ma stwierdzić:

a) o ile chodzi o budynek niewykończony (punkt 6): datę rozpoczęcia robót technicznych celem położenia fundamentów;

b) o ile chodzi o nową budowlę (punkt 7): datę, w której zaczęto budynku używać.

Zaświadczenie lub jego odpis uwierzytelniony ma pozostać w aktach notarjusza (art. 27), względnie sądu (art. 30, punkty 3 i 4); jeżeli zaświadczenie przedstawiono w drodze odwołania (art. 46), to ma pozostać w aktach władzy skarbowej przy odwołaniu. Na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, w przypadkach, w których notarjusz (art. 29) lub sąd (art. 31, ustęp przedostatni) przesyłają urzędowi skarbowemu odpis umowy, należy zaświadczenie, o którem mowa w poprzednich ustępach niniejszego paragrafu, złożyć notarjuszowi, względnie sądowi; notarjusz względnie sąd, przesyłają zaświadczenie urzędowi skarbowemu przy odpisie umowy; strona może też złożyć zaświadczenie bezpośrednio urzędowi skarbowemu

Do art. 58.

§ 104.

Opłatę od orzeczenia, wymienionego w punkcie a) § -u 103 (punktu 6, art. 52), wymierza w myśl ustępu drugiego art. 61 okręgowy urząd ziemski zapomocą nakazu płatniczego, który doręcza nabywcy, wyznaczonemu w orzeczeniu (art. 15, punkt 2). Opłatę uiszcza się gotówką w kasie skarbowej, której w tym celu należy złożyć deklarację, wymieniającą datę i numer nakazu płatniczego, oraz okręgowy urząd ziemski, od którego nakaz płatniczy pochodzi.

Okręgowy urząd ziemski wyda zaświadczenie wykonalności orzeczenia (art. 61 ustęp 2 ustawy O wykonaniu reformy rolnej) dopiero po przedstawieniu mu pokwitowania kasy skarbowej z uiszczenia opłaty (art. 61, ustęp drugi).

Od nakazu płatniczego można wnieść odwołanie W ciągu miesiąca od daty doręczenia nakazu płatniczego (art. 46). Należy je złożyć okręgowemu urzędowi ziemskiemu, a ten przesyła je wraz ze swoją opinją izbie skarbowej, w której okręgu ma siedzibę,

§ 106a. 25

Celem zastosowania drugiego zdania ustępu przedostatniego artykułu 58 (art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 lutego 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 126) należy - o ile chodzi o nieruchomości ziemskie - przedstawić organowi, właściwemu do wymierzenia opłaty stemplowej (art. 17) zezwolenie na nabycie nieruchomości, udzielone przez prezesa okręgowego urzędu ziemskiego w myśl § 7 (ustępu 3) rozporządzenia Ministra Reform Rolnych z dnia 19 stycznia 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 229), a zawierające zastrzeżenie, że w razie niewykonania parcelacji w terminie, oznaczonym w zezwoleniu na parcelację, ma być dopłacona różnica między kwotą, obliczoną według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, a obliczoną według stawki ulgowej, przewidzianej w ustępie przedostatnim tegoż artykułu. Organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, wymierza opłatę według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, pobiera jednak (art. 28 ustęp pierwszy) - względnie poleca pobrać (art. 24 punkt "b"; art. 31, ustęp pierwszy) - tylko kwotę, obliczoną według stawki ulgowej; reszta ulega odroczeniu od dnia, W którym upłyną dwa miesiące po terminie wykonania parcelacji, oznaczonym w zezwoleniu na parcelację. Kwota odroczona ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa okręgowego urzędu ziemskiego, stwierdzającego wykonanie parcelacji."

§ 106b. 26

W przypadku kupna terenu budowlanego (art. 53 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202) przez osobę prawną, która na mocy swego statutu lub na mocy umowy, normującej jej ustrój, jest uprawniona do zawodowego wykonywania parcelacji, organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, wymierza ją według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, pobiera jednak, względnie poleca pobrać, tylko kwotę, obliczoną według stawki, podanej w ustępie przedostatnim tegoż artykułu, jeżeli:

przedstawiono: a) bądź zatwierdzony plan parcelacji (art. 52 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej), uzupełniony decyzją właściwej władzy, wymienionej w art. 57 tegoż rozporządzenia, wydaną na wniosek strony, a oznaczającą termin, do którego parcelacja ma być wykonana pod rygorem utraty prawa do korzystania ze stawki ulgowej, przewidzianej w ustępie przedostatnim art. 58, b) bądź plan parcelacji jeszcze niezatwierdzony, ale zaopatrzony w zaświadczenie właściwej władzy - wydane nie wcześniej niż dwa tygodnie przed datą kontraktu kupna, od którego zostaje wymierzona opłata - o zawieszeniu rozpatrzenia planu (art. 58 tegoż rozporządzenia) - i jeżeli zarazem:

z planu parcelacji wynika, że cały teren - poza obszarem, przeznaczonym na cele użyteczności publicznej, jak ulice, place, ogródki publiczne i t. p. - ma być podzielony na działki budowlane, a ilość tych działek wynosi co najmniej pięć.

Termin, o którym mowa pod "a", nie może wynosić więcej niż trzy lata od daty decyzji, oznaczającej termin. W zaświadczeniu, o którem mowa pod "b", ma być wymieniona data zgłoszenia planu parcelacji. W przypadku, wymienionym wyżej pod "a", reszta, niepobrana przez organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, ulega odroczeniu do dnia, w którym upłyną dwa miesiące po terminie wykonania parcelacji, oznaczonym w decyzji, o której mowa pod "a". Ta kwota ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa właściwej władzy (art. 57 powołanego rozporządzenia z dnia 16 lutego 1928 r.), stwierdzającego całkowite wykonanie parcelacji zgodnie z warunkiem, podanym w punkcie 2.

W przypadku, wymienionym wyżej pod "b" niepobrana reszta opłaty stemplowej ulega odroczeniu zasadniczo do dnia, w którym upłyną trzy lata od dnia zgłoszenia planu parcelacji. Jeżeli jednak przed upływem tego terminu właściwa władza odmówiła zatwierdzenia planu parcelacji, to termin, do którego opłata ulega odroczeniu, kończy się z upływem trzech miesięcy od uprawomocnienia się owej decyzji, względnie od daty orzeczenia, którem owa decyzja została uchylona. Jeżeli zaś przed upływem terminów, wymienionych w dwóch zdaniach poprzednich przedstawiono urzędowi skarbowemu dokumenty, wymienione pod "a" i przytem zatwierdzony plan parcelacji odpowiada warunkowi, podanemu w punkcie 2, to ma zastosowanie ustęp, poprzedni niniejszego paragrafu."

§ 106c. 27

O ile kwota, której płatność została odroczona na mocy § 106a lub § 106b, nie uległa umorzeniu, to obie strony, które zawarły umowę (t. j. zbywca oraz instytucja uprawniona do parcelacji) mają uiścić tę kwotę przed upływem terminu odroczenia; nieuiszczenie w tym terminie spowoduje wymierzenie zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, ustęp ostatni) kwoty należnej wraz z podwyżką w wysokości 5-krotnej (art. 42).

Notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, jak również sekretarjat sądu, mającego siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, przesyłają urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis aktu, co do którego płatność części opłaty jest odroczona na mocy § 106a lub 106b, wraz z zezwoleniem na nabycie nieruchomości (§ 106a) względnie z dokumentami, wymienionemi w punkcie 1 § 106b. Notarjusz, względnie sąd, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, ma w razie złożenia przez strony dowodów, wyżej wymienionych, przesłać je urzędowi skarbowemu wraz z odpisem, o którym mowa w art. 29, względnie 31 (ustępie przedostatnim).

Do art. 71.

§ 108.

Przedsiębiorstwa, zajmujące się zawodowo licytacjami (przedsiębiorstwa sklepów komisowych, o ile dokonywają sprzedaży komisowej drogą licytacji oraz przedsiębiorstwa lombardowe), mają prowadzić rejestr opłat stemplowych według załączonego wzoru 8 i zapisywać do niego każdą sprzedaż zaraz po zawarciu umowy sprzedaży.

Jeżeli przedsiębiorca prowadzi dla swoich celów i przechowuje przez lat pięć (§ 44, ustęp ostatni) księgę, w której wszystkie sprzedaże drogą licytacji są wymienione w porządku chronologicznym i która wymienia wszystkie dane, zawarte we wzorze 8, a w szczególności zawiera kolumnę dla uwidocznienia opłaty stemplowej, to prowadzenie rejestru opłat stemplowych nie jest potrzebne.

§ 109.

Opłata stemplowa od sprzedaży ruchomości drogą licytacji, dokonanej przez urząd administracyjny, ma być uiszczona niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży - do rąk organu urzędowego, który licytację przeprowadził. Można ją uiścić bądź znaczkami stemplowemi, bądź gotówką. Organ urzędowy, który przeprowadził licytację, może także w razie uiszczenia opłaty do jego rąk gotówką zakupić za tę gotówkę znaczki stemplowe i postąpić, jak gdyby opłata została uiszczona znaczkami stemplowemi.

Znaczki stemplowe mają być naklejone na protokóle licytacji i skasowane pieczęcią urzędową. Poniżej należy umieścić uwagę; "Skasowano znaczki stemplowe w kwocie ..... zł. .... gr."; uwaga ta ma być zaopatrzona w podpis z wymienieniem stanowiska służbowego,

W razie uiszczenia opłaty gotówką i niezakupienia znaczków stemplowych urząd administracyjny, w którego aktach pozostaje protokół licytacji, wnosi opłatę do kasy skarbowej, załączając deklarację, W deklaracji należy podać datę licytacji i liczbę sprawy oraz sprawę zwięźle określić. Pokwitowanie, otrzymane od kasy skarbowej, należy załączyć do protokółu, a na protokóle uwidocznić uiszczoną kwotę oraz pozycję dziennika przychodu, wymienioną w pokwitowaniu.

Do art. 72.

§ 110.

Jeżeli co do tej samej należności sporządzono kilka pism, wymienionych w art. 72 (kilka rachunków; kilka potwierdzeń odbioru), to stosuje się art. 3. Opłata należy się zatem od pisma pierwszego (o ile ono nie jest zwolnione od opłaty w myśl art. 73). W razie wykonywania umowy sprzedaży częściami (częściowego dostarczania towarów, częściowego płacenia ceny] i sporządzania pism (rachunków i t. p.), z których każde stwierdza wykonanie pewnej części zobowiązania, należy przy każdem takiem piśmie uiścić opłatę, odpowiadającą odnośnej części.

Nie podlega opłacie rachunek pozorny t. j. pismo, z którego treści-bądź samej przez się, bądź w związku z inną korespondencją handlową - wynika, że celem jego jest jedynie poinformowanie odbiorcy o cenie towaru, że zatem pismo to ma charakter oferty. Samo zaopatrzenie rachunku w napis "rachunek pozorny", lub analogiczne określenie w języku obcym (np. pro forma, facture simulé, Vorfaktur) nie wystaracza do uznania, że rachunek nie podlega opłacie.

Do art. 74.

§ 113.

Umowa, mająca na celu zamianę papieru wartościowego, wymienionego w punkcie 1 art. 77, na papier, niewymieniony w powołanym przepisie (np. zamiana obligacyj państwowych na akcje, zamiana papieru wartościowego wylosowanego na niewylosowane odcinki papierów wartościowych tego samego lub innego rodzaju) podlega opłacie. Należy uiścić opłatę tylko jednokrotną, a mianowicie od nabycia papierów niewymienionych w punkcie 1 art. 77. Wartość tych ostatnich bierze się za podstawę wymiaru.

Do art. 78.

§ 114.

Punkt a) artykułu 78 stosuje się również do sprzedaży komisowej, względnie do kupna komisowego (art. 75, ustęp trzeci). Łączną wartość wszystkich zobowiązań osoby trzeciej z którą komisant zawiera umowę w imieniu własnem na rachunek komitenta, sprzedając jej papiery komitenta - względnie łączną wartość zobowiązań komisanta wobec osoby trzeciej, przyjętych na rachunek komitenta przy komisowem kupnie - bierze się. za podstawę wymiaru opłaty: zarówno od umowy miedzy komisantem a osobą trzecią (art. 75, ustęp pierwszy) jak od wykonania umowy komisowej (art. 75, ustęp trzeci).

Do art. 80.

§ 116.

Osoby, wykonywające czynności bankierskie, jeżeli zajmują się sprzedażą t kupnem papierów wartościowych, są obowiązane prowadzić rejestr według załączonego wzoru 9.

Do rejestru tego należy zapisywać wszelkie umowy, przy których osoba, prowadząca rejestr, jest obowiązana do uiszczenia opłaty stemplowej w myśl punktu 2 artykułu 80.

Zamianę papierów wartościowych na inne papiery wartościowe (art. 78, ustęp ostatni) należy zapisać do rejestru pod dwiema pozycjami; jedna z nich jest przeznaczona dla papierów wartościowych, które ma dostarczyć jeden z kontrahentów, druga dla tych, które ma dać wspólkontrahent. Łączność obu pozycyj należy zaznaczyć w kol. 11 rejestru. Jeżeli kontrakt zamiany zawarły bez udziału maklera dwie osoby, wykonywające czynności bankierskie, to każda z nich ma tę umowę zapisać do swego rejestru pod dwiema pozycjami. Kolumny 9 i 10 należy w każdym rejestrze wypełnić tylko przy pozycji, obejmującej papiery wartościowe, które mają być wydane drugiemu kontrahentowi.

Również należy utworzyć dwie pozycje, gdy przedmiotem tej samej umowy są papiery o stałem oprocentowaniu oraz papiery o niestałem oprocentowaniu.

Wypełnia się bądź tylko kolumnę 3 bądź tylko 4. Wypełnienie kolumny 4 nie jest konieczne, jeżeli nabywca nie wykonywa czynności bankierskich.

Wypełnia się bądź tylko kolumnę 6, bądź tylko 7 rejestru - według tego czy kurs giełdowy oznacza się co do sztuki czy co do jednostki wartości nominalnej.

Przy zamianie należy w kolumnie 11 podać, na podstawie jakich danych ustalono wartość, wymienioną w kolumnie 9.

§ 117. 29

Zapisanie do rejestru (§§ 43 i 116) ma nastąpić zasadniczo w części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym nastąpiło przyjęcie oferty.

Jeżeli kontrahent, który ma zapisać umowę do rejestru, był oferentem, to zapisanie ma nastąpić w części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym oferent otrzymał zawiadomienie o przyjęciu oferty, lub stwierdził w inny sposób, że oferta została przyjęta.

Gdy do rejestru ma być zapisane wykonanie umowy, zawartej między komisantem a komitentem (art. 75, ustęp trzeci), obowiązują zasady następujące:

a) jeżeli do uiszczenia opłaty jest obowiązany komisant, to ma wykonanie umowy zapisać do części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym przyjął ofertę osoby trzeciej, względnie w którym otrzymał zawiadomienie o przyjęciu swojej oferty przez osobę trzecią (lub stwierdził w inny sposób, że osoba trzecia ofertę przyjęła);

b) jeżeli do uiszczenia opłaty obowiązany jest komitent, to ma wykonanie umowy zapisać do części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym otrzymał zawiadomienie o zawarciu umowy z osobą trzecią.

§ 118.

Makler nie prowadzi rejestru opłat stemplowych. Ma natomiast uwidocznić kwotę opłaty stemplowej w księdze maklerskiej, w osobnej kolumnie. Do kolumny tej stosuje się przepisy o rejestrze oraz o uiszczaniu opłat, zawarte w §§ 43 - 45.

Co do umów o zamianę makler ma wymienić oddzielnie każdą z dwóch opłat, obliczonych w myśl ustępu ostatniego artykułu 78, podać co do każdej z nich wartość, którą przyjął za podstawę wymiaru, oraz wyjaśnić, według jakich danych wartość tę ustalił.

Gdy przedmiotem tej samej umowy są papiery o stałem oprocentowaniu oraz papiery o niestałem, oprocentowaniu, to makler ma wymienić oddzielnie opłatę, obliczoną co do jednego rodzaju papierów i oddzielnie co do rodzaju drugiego.

§ 119.

Osoba, wykonywająca czynności bankierskie, jak również makler przysięgły, mają co do każdego przypadku, który ma być zapisany do rejestru (§:§ 116 i 117), względnie do księgi maklerskiej (§ 118), wystawić zaświadczenie, w którem należy wymienić: imię i nazwisko (firmę) kontrahenta dla którego pismo jest przeznaczone, rodzaj papierów wartościowych, ilość sztuk względnie wartość nominalną (§ 116, ustęp przedostatni), cenę jednostkową i ogólną, pozycję rejestru, względnie księgi maklerskiej i kwotę opłaty stemplowej. Przy zamianie należy nadto wymienić dane, na podstawie których ustalono wartość.

Pismo ma być zaopatrzone w datę wystawienia i podpisane.

Wymienienie nazwiska (firmy) kontrahenta, dla którego pismo jest przeznaczone, nie jest konieczne, jeżeli wystawca wykonywa czynności bankierskie, drugi zaś kontrahent czynności tych nie wykonywa.

Osoba, wykonywająca czynności bankierskie, ma pismo o którem mowa, sporządzić w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz ma zatrzymać, drugi zaś wręczyć lub przesiać drugiemu kontrahentowi zaraz po zapisaniu do rejestru.

Makler ma sporządzić to pismo w trzech egzemplarzach. Jeden egzemplarz ma zatrzymać, dwa inne wręczyć (przesłać) obu kontrahentom, najpóźniej w ciągu 10 dni, po upływie miesiąca kalendarzowego, w którym umowę zawarto.

Egzemplarze zatrzymane (lub odpisy, przewidziane w ostatniem zdaniu niniejszego paragrafu) należy przechowywać - uporządkowane według dat wystawienia - przez lat pięć po upływie roku kalendarzowego, w którym odnośne dokumenty sporządzono,

Osoba, wykonywująca czynności bankierskie, ma przechowywać według zasad powyższych egzemplarz, otrzymany od drugiego kontrahenta lub od maklera.

Sporządzenie pisma, o którem mowa w ustępach poprzednich niniejszego paragrafu, nie jest potrzebne w razie wręczenia (przesłania) drugiemu kontrahentowi (obu kontrahentom) w terminie wskazanym wyżej {w ustępie czwartym, względnie piątym mniejszego paragrafu) karty umowy lub rachunku, o ile dokumenty te zawierają wszystkie dane wyżej wymienione. Osoba, wykonywająca czynności bankierskie, względnie makler, winni zatrzymać odpis karty urnowy lub rachunku.

Do art. 83.

§ 120.

Opłata od pisma, stwierdzającego umowę między wierzycielem a dłużnikiem o ustanowienie zastawu ruchomego dla wierzytelności już istniejącej, wynosi (stosownie do pierwszego ustępu art. 115) 0.3% od sumy wierzytelności - w razie udzielenia pożyczki pod zastaw towarów osobie, wykonywającej sprzedaż towarów tegoż rodzaju i z tego powodu podlegającej podatkowi przemysłowemu, lub ustawowo zwolnionej od tego podatku.

W innych przypadkach opłata wynosi (stosownie do drugiego ustępu art. 115) zasadniczo 0.5% od sumy wierzytelności. Od tej zasady zachodzą wyjątki w razie zastawienia papieru wartościowego przez osobę, nie zajmującą się zawodowo sprzedażą papierów wartościowych, wtedy bowiem za podstawę wymiaru bierze się nie sumę wierzytelności, lecz wartość zastawionego papieru (art. 8), a opłata wynosi:

gdy przedmiotem zastawu są papiery wartościowe o stałem oprocentowaniu (listy zastawne, obligacje fundowane, obligacje spółek akcyjnych) - z wyjątkiem wymienionych w ustępie ostatnim niniejszego paragrafu:

0,01 % - jeżeli zarówno wierzyciel jak i dłużnik wykonywają czynności bankierskie (art. 79. ustęp drugi);

0,05%; - jeżeli tylko jedna -ze stron (bądź wierzyciel bądź dłużnik) wykonywa czynności bankierskie (art. 79, ustęp pierwszy, punkt "b");

0,1 % - jeżeli ani wierzyciel ani dłużnik nie wykonywa czynności bankierskich (art. 79, ustęp trzeci).

Nawet w razie zastawienia papieru wartościowego przez osobę, nie zajmującą się zawodowo sprzedażą papierów wartościowych, ustala się opłatę w wysokości 0.5 T, od sumy wierzytelności, jeżeli kwota, w len sposób obliczona, wynosi mniej niż obliczona według zasad, podanych w ustępie poprzednim.

Nie podlegają opłacie pisma, stwierdzające oddanie w zastaw - przez osobę nie zajmującą się zawodowo sprzedażą papierów wartościowych - obligacyj Państwa Polskiego, listów zastawnych Państwowego Banku Rolnego, tymczasowych zobowiązań tego banku- do dostarczenia listów zastawnych, wylosowanych papierów wartościowych, płatnych kuponów od papierów wartościowych, oraz zagranicznych środków płatniczych,

Do art. 89.

§ 122. 30

Opłata, przewidziana w art. 92, należy się:

a) gdy przedsiębiorca okrętowy (względnie jego przedstawicielstwo albo pełnomocnik lub komisant) zawarł na obszarze Polski umową o przewiezienie statkiem morskim osoby, w Polsce zamieszkałej - bez względu na to, czy wydanie biletu okrętowego następuje w kraju, czy zagranicą;

b) gdy osoba, w Polsce zamieszkała, otrzymają na obszarze Polski bądź bilet okrętowy (względnie prepaid) bądź pismo, upoważniające do odbioru takiego biletu (prepaida), a przedsiębiorca okrętowy ma siedzibę w Polsce, lub działa tu przez swe przedstawicielstwo, albo przez pełnomocnika lub komisania; nie stanowi różnicy czy umowę o przewóz ZŁ« warto na obszarze Polski, czy zagranicą.

Przedsiębiorstwo żeglugi morskiej, mające siedzibę w Polsce, względnie działający w Polsce przedstawiciel, albo pełnomocnik, lub komisant zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi morskiej, ma prowadzić rejestr według załączonego wzoru 11.

Jeżeli przedsiębiorstwo żeglugi morskiej (polskie lub zagraniczne) posiada w Polsce centralę i zakłady filjalne, to rejestr ma prowadzić tylko centrala; rejestr taki ma obejmować również wszystkie te przypadki, w których zawarcie umowy o przewóz, względnie odstąpienie od niej za wzajemną zgodą stron (stornowanie; kolumna 9), nastąpiły za pośrednictwem zakładów filjalnych. Jeżeli zaś przedsiębiorstwo zagraniczne posiada w Polsce przedstawicieli (pełnomocników, komisantów), którzy nie pozostają w stałym stosunku z centralą, znajdującą się w Polsce. lecz korespondują wprost z centralą zagraniczną, to rejestr ma prowadzić każdy przedstawiciel względnie pełnomocnik lub komisant.

Nie zapisuje się do rejestru tych przypadków, W których nastąpiło stornowanie umowy, jeżeli przytem przedsiębiorstwo okrętowe zwróciło klientowi całą kwotę pobraną zaliczkowo. Jeżeli natomiast przedsiębiorstwo okrętowe przy stornowaniu umowy pewną kwotę zatrzymało, to przypadek taki należy do rejestru zapisać.

Rejestr prowadzi się zeszytami, z których każdy obejmuje jeden miesiąc.

Każdy zeszyt rejestru ma obejmować wszystkie te przypadki, w których w danym miesiącu nastąpił odjazd podróżnego (koi. 8 rejestru) oraz wszystkie W danym miesiącu dokonane stornowania z zatrzymaniem kwoty pobranej zaliczkowo lub jej części (koi. 9).

Należy wypełnić w każdym razie kolumny 1 - 4 Oraz 10 i 17. Kolumnę 5, względnie 6, oraz 8 tudzież 11 - 13 wypełnia się w razie odjazdu podróżnego. Kolumnę 7 wypełnia się, jeżeli nastąpiło udzielenie podróżnemu wizy przez Urząd Emigracyjny, a mianowicie nietylko w razie odjazdu podróżnego, lecz także w razie stornowania z potraceniem pewnej kwoty na rzecz przedsiębiorstwa. W tym ostatnim przypadku wypełnia się kolumny 9 i 14. Wypełnia się bądź kolumnę 7, bądź 8 i stosownie do tego kolumnę 9.

Do podstawy wymiaru (koi. 12 rejestru) nie wlicza się takich kwot, złożonych przez podróżnego przedsiębiorstwu okrętowemu, które służą na pokrycie danin publicznych np. amerykańskiego podatku pogłównego (Head Tax), należności za dezynfekcję przymusową.

Przerachowanie waluty obcej (koi. 15 i 16) ma nastąpić według najniższego kursu giełdy warszawskiej Z dnia bezpośrednio poprzedzającego odejście okrętu '(koi. 8) względnie stornowanie umowy (kol. 9).

Zapisanie do rejestru ma nastąpić najpóźniej w dniu następującym bezpośrednio po tym dniu, w którym prowadzący rejestr otrzymał wiadomość p odejściu okrętu, względnie stornowaniu.

Jeżeli w przypadku poszczególnym podróżny ma Odbyć podróż morską kilkoma statkami, to dla zastosowania postanowień niniejszego paragrafu, tyczących się daty odejścia statku, decydującym jest dzień odejścia pierwszego statku, na którym podróżny rozpoczyna podróż.

Uiszczenie opłat, zapisanych do jednego zeszytu rejestru, ma nastąpić w dwóch ratach, a mianowicie: 1) sumę opłat, zapisanych do rejestru za dany miesiąc w tymże miesiącu, należy uiścić do 10 dnia miesiąca następnego, 2) sumę opłat, zapisanych do rejestru za dany miesiąc w miesiącu następnym (z powodu otrzymania wiadomości o odejściu okrętu lub ostornowaniu - dopiero w ostatnim dniu miesiąca danego albo po upływie tego miesiąca) należy uiścić do 10 dnia drugiego miesiąca następującego po danym miesiącu (np. opłaty, które do rejestru za styczeń zapisano dopiero w lutym, należy uiścić do dnia 10 marca).

W deklaracji według wzoru 2 (§ 44) należy po wyrazie "od" wpisać wyrazy "biletów okrętowych (art. 92 ustawy o opłatach stemplowych); rata pierwsza" (względnie "druga") "za miesiąc .... 19.. r."

W rejestrze należy - stosownie do postanowień, zawartych w poprzednich dwóch ustępach niniejszego paragrafu - dokonywać podsumowania dwukrotnie i obok każdej sumy wymienić w kolumnie 18 datę uiszczenia oraz pozycję dziennika przychodu, prowadzonego przez kasę skarbową.

Rejestr za każdy miesiąc, uzupełniony w sposób, podany w ustępie poprzednim, należy złożyć urzędowi skarbowemu (§ 16) najpóźniej w dniu 10 drugiego miesiąca, następującego po tym miesiącu, którego rejestr dotyczy. Pozycje rejestru, tyczące się emigrantów, urząd skarbowy sprawdza przez porównanie z księgami i aktami urzędu emigracyjnego; przepis ten nie uchyla prawa urzędu emigracyjnego do badania pism i ksiąg przedsiębiorstwa okrętowego, w jego centrali i w zakładach filjalnych.

Do art. 93.

§ 123. 31

Kolejowy list przewozowy, za którym nadano dwa lub więcej przedmiotów, podlega opłacie jednokrotnej. Opłata wynosi:

1 zł. od każdego arkusza, jeżeli przesyłka jest na kolejach normalnotorowych co najmniej półwagonowa, a na kolejach wąskotorowych wagonowa.

Za przesyłkę półwagonową uważa się na kolejach normalnotorowych tę, której waga wynosi 5.000 kg., a za wagonową na kolejach wąskotorowych tę, której waga wynosi 3.000 kg. (p. 2 części II-ej, taryfy towarowej kolei normalnotorowych, stanowiącej załącznik do Nr. 112 Dz. U. R. P. z 1927 r. oraz p. 2 części II-ej taryfy towarowej kolei wąskotorowych, stanowiącej załącznik do Nr. 22 poz. 201 Dz. U. R. P. z 1928 r.).

Opłacie jednokrotnej podlega także list przewozowy, za którym nadano na kolei wąskotorowej przesyłkę wagonową, załadowaną do dwu lub więcej wagonów (Cz. I taryfy towarowej kolei wąskotorowych Nr . 22 poz. 201, Dz. U. R. P. z 1928 r. str. 6, punkt "e" odchyleń od art. 56 - w brzmieniu ustalonem w § 1, dziale A, rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 23 czerwca 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 65, poz. 602).

Opłacie w wysokości 10 gr., względnie 1 zł., podlega również każdy arkusz dodatkowy (§ 6 punkt 9d, regulaminu przewozu przesyłek towarowych na kolejach żelaznych załączonego do Nr. 89, poz. 783 Dz. U. R. P. z 1928 r. oraz art. 6, § 6 punkt "e" Konwencji Międzynarodowej, ogłoszonej w Nr. 73, poz. 667 Dz. U. R. P. z 1928 r.).

Wtórnik listu przewozowego (§ 8 punkty 6 i 7 powołanego regulaminu przewozu) nie podlega opłacie (art. 93, ustęp drugi).

Do dokumentów kolejowych, wręczanych kolei przez wysyłającego i podlegających opłacie, nie mających jednak charakteru listu przewozowego, należą: wykaz co do przesyłki czasopism (Dz. U. R. P. z 1925 r. Nr. 128, poz. 913, str. 1757, punkt 8), wykaz przesyłkowy na przewóz stały pieczywa (Część II taryfy towarowej kolei normalnotorowych - Dz. U. R. P. z 1927 r., Nr. 112, poz. 953, str. 14, punkt 62 lit. c) i list ekspresowy (Regulamin przewozu osób, bagażu i przesyłek ekspresowych, Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 89, poz. 783, § 52)

Do art. 94.

§ 124. 32

Opłatę od dokumentów przewozowych, wymienionych w art. 93, o ile te dokumenty tyczą się przesyłek kolejowych, ma uiścić przedsiębiorstwo kolejowe gotówką, bez urzędowego wymiaru. Przedsiębiorstwo to ma sumę opłat za każdy miesiąc kalendarzowy wnieść do kasy skarbowej najpóźniej w ciągu trzech miesięcy następnych (np. za styczeń do końca kwietnia), załączając deklarację według wzoru 2. Jako przypadające za dany miesiąc kalendarzowy uważa się:

od tych dokumentów przewozowych, sporządzonych zagranicą, na podstawie których nastąpiło w danym miesiącu wydanie przesyłki.

Przedsiębiorstwo kolejowe, które uzależnia przyjęcie lub wydanie przesyłki od uiszczenia opłaty do jego rąk (art. 94, zdanie ostatnie), ma stwierdzić uiszczenie opłaty na dokumencie przewozowym.

Wyjątek od" zasad powyższych stanowią bezpośrednie listy przewozowe na przesyłki do stacyj, położonych zagranica. Opłatę stemplową od takiego listu przewozowego ma uiścić nadawca, zapomocą znaczków stemplowych, naklejonych na liście przewozowym: znaczki te kasuje stacja nadawcza zapomocą pieczęci ekspedycyjnej (datownika).

Przepisy ustępu poprzedniego nie tyczą się bezpośrednich listów przewozowych na przesyłki do stacyj, położonych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska.

§ 126.

Do podstawy wymiaru opłaty w wysokości 2'?, przewidzianej w art. 96, wlicza się nie tylko świadczenia, otrzymywane przez zakład ubezpieczeń na mocy istniejącego już stosunku ubezpieczeniowego lecz także wpłaty, dokonane tytułem zadatku i wogóle pozostające w związku z wnioskiem (ofertą) w przedmiocie zawarcia umowy ubezpieczenia.

Jako świadczenia na mocy istniejącego już stosunku ubezpieczeniowego wlicza się do podstawy wymiaru nie tylko składkę (premję), lecz także należności uboczne (z wyjątkiem wymienionych w punktach "c", "d", art. 96), jakoto: wpisowe, wpłaty na fundusz gwarancyjny, -na koszta administracji, na koszta badania lekarskiego zwrot porta i t. p. Zakłady ubezpieczeń wzajemnych mają wliczać do podstawy wymiaru również dopłaty, wniesione przez ubezpieczających celem pokrycia niedoboru.

§ 127.

Do podstawy wymiaru opłaty w wysokości \%, przewidzianej w art. 96, wlicza się nie tylko wypłaty tytułem sumy ubezpieczenia względnie renty, lecz także wszelkie inne świadczenia zakładu ubezpieczeń na rzecz ubezpieczających lub uposażonych, dokonywane na mocy stosunku ubezpieczeniowego (z wyjątkiem świadczeń wymienionych w punktach "a", "b" art. 96) np. sumy wykupu, rezerwy prerajowe, wypłacone na skutek rozwiązania umowy ubezpieczenia przed umówionym terminem, wypłacone udziały w zyskach (z wyjątkiem bonusu, wypłaconego przez nieakcyjny zakład ubezpieczeń wzajemnych).

O ile nie zachodzi przypadek, przewidziany w ustępie ostatnim art. 99, wlicza się każdą wypłatę do podstawy wymiaru opłaty za ten rok operacyjny, w którym wypłaty dokonano. W szczególności zadatek na poczet sumy ubezpieczenia ma być wciągnięty do sumy wypłat za ten rok operacyjny, w którym zadatek wypłacono.

§ 128.

Nawet w razie pisemnego stwierdzenia wpłaty lub wypłaty ma być uiszczona jedynie opłata, przewidziana w art. 96, a nie należy się opłata od pokwitowania (art. 136, ustęp trzeci). Tyczy się to również potwierdzenia odbioru kwot, wymienionych w punktach "a", "b", "c", "d" art. 96.

Dokumenty umowne, mające związek ze stosunkiem ubezpieczeniowym - stwierdzające zawarcie, przedłużenie, zmianę, lub rozwiązanie umowy ubezpieczenia (np. polisy, polisy dodatkowe, dokumenty w przedmiocie redukcji sumy ubezpieczenia) podlegają opłacie stemplowej tylko wówczas, gdy je sporządzono, lub uwierzytelniono sądownie lub notarialnie; opłatę należy w tych razach uiścić według zasad, podanych w art. 139 (niezależnie od opłaty, przewidzianej w art. 96).

Do art. 97.

§ 129. 33

Wpłaty i wypłaty, wymienione w art. 96, są wolne od opłat - jako dokonywane z tytułu ubezpieczenia przymusowego lub z tytułu ubezpieczenia dobrowolnego, zawartego z instytucją ubezpieczeń przymusowych, powołaną do życia przez ustawę (art. 97, punkt 1), w przypadkach następujących:

w zakresie ubezpieczenia na wypadek choroby - gdy są dokonywane na mocy ustawy z dnia 19 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 44, poz. 272), obowiązującej na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem górnośląskiej części województwa śląskiego (art. 103 powołanej ustawy oraz rozporządzenie z dnia 27 lipca 1920 r., Dz. U. R. P. Nr. 88, poz. 578) - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w art. 8 i 13 powołanej ustawy - albo na mocy §§ 165 - 536 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 509), obowiązującej w górnośląskiej części województwa śląskiego - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 176, 313 i 495 niem. ordynacji ubezpieczeniowej;

w zakresie zabezpieczenia na wypadek bezrobocia i ubezpieczenia na wypadek braku pracy - gdy są dokonywane na mocy ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 650), względnie na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr. 106, poz. 911); powołane akty ustawodawcze obowiązują na całym obszarze Rzeczypospolitej (art. 40 ustawy i art. 170 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej);

w zakresie ubezpieczenia od wypadków - gdy są dokonywane: a) na mocy ustaw austrjackich, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 148), a obowiązujących w myśl powołanej ustawy z r. 1924 na obszarze b. dzielnic austrjackiej i rosyjskiej - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w art. V i VI ustawy austrjackiej z dnia 20 lipca 1894 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 168), jak również w przypadku, gdy zrzeszenie przedsiębiorców, wymienione w § 58 ustawy austrjackiej z dnia 28 grudnia 1887 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 1 z 1888 r.) przyrzeka drogą umowy korzyści, przewyższające minimum ustawowe; b) na mocy §§ 537 - 1225 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem., str. 509), obowiązującej na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 550 - 552, 927 - 929, 1061 i 1064 niem. ordynacji ubezpieczeniowej; c) na mocy ustawy z dnia 8 listopada 1921 r. w przedmiocie zaopatrzenia pracowników polskich kolei państwowych w b zaborze austrjackim w razie nieszczęśliwych wypadków (Dz. U. R. P. z 1922 r. Nr. 2, poz. 5); d) na mocy ustawy z dnia 26 listopada 1925 r. w sprawie uzupełnienia odszkodowania osób dotkniętych skutkami nieszczęśliwych wypadków przy pracy w b. dzielnicy rosyjskiej lub na wychodźtwie w Rosji (Dz. U. R. P. Nr. 125, poz. 892);

w zakresie ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy oraz ubezpieczenia członków rodziny na wypadek śmierci ubezpieczonego:

na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - na mocy §§ 1226 - 1500 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 509) - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 1243, 1244 i 1472 - 1483 tej ordynacji; na mocy ustawy o bractwach górniczych (Zb. Ustaw pruskich z 1912 r., str. 137) - w szczególności w przypadkach, przewidzianych w §§ 13 i 17 tej ustawy oraz na mocy rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 10 września 1920 r. w przedmiocie kasy emerytalnej robotników kolei żelaznych w b. dzielnicy pruskiej (Dz. Urz. Nr. 56, poz. 455);

§ 131.

Umowy ubezpieczenia, zwalniające od ubezpieczenia przymusowego (punkt 2 artykułu 97) są przewidziane: 1) w zakresie ubezpieczenia na wypadek choroby - w §§ 503 - 516 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z 1911 r., 2) w zakresie ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy oraz ubezpieczenia na rzecz wdów i sierot: a) dla obszaru b. dzielnicy austrjackiej - w §§ 64 i 65 ustawy austrjackiej z dn. 16 grudnia 1906 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 1 z 1907 r.) w brzmieniu, ustalonem ustawą z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 59 poz. 370), b) dla obszaru województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - w §§ 1360 - 1380 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z 1911 r. oraz w §§ 372 - 386 niemieckiej ustawy o ubezpieczeniu urzędników prywatnych z dn. 20 grudnia 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 989).

Wpłaty i wypłaty, dokonywane na mocy umów, zwalniających od ubezpieczenia przymusowego, nie podlegają opłacie nawet wówczas, gdy rozmiar ubezpieczenia umówionego przewyższa rozmiar ubezpieczenia przymusowego.

Do art. 98.

§ 134. 35

Zarówno zaliczki (punkt "a" art. 100), jako też resztę należności rocznej (punkt "b"), należy uiścić - w sposób, wskazany w § 44 niniejszego rozporządzenia - w tej kasie skarbowej, w której okręgu ma siedzibę centrala polskiego zakładu ubezpieczeń, względnie główne przedstawicielstwo zakładu zagranicznego (art. 69 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 stycznia 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 9, poz. 64).

Aż do zatwierdzenia rachunków rocznych za poprzedni rok operacyjny można uiścić zaliczkę (punkt "a" art. 100) tymczasowo w kwocie, równającej się dwunastej części całkowitej należności za rok przedostatni. Należy jednak w takim razie - w ciągu tygodnia po zatwierdzeniu rachunków za rok bezpośrednio poprzedzający - uiścić różnicę między sumą zaliczek, obliczonych ściśle według punktu "a" art. 100, a sumą uiszczoną faktycznie - jeżeli ta ostatnia jest niższa.

Zaraz po uiszczeniu zaliczki (punkt "a" artykułu 100), lub wyrównaniu zaliczek (ustęp drugi niniejszego paragrafu), lub reszty należności rocznej (punkt "b art. 100) ma zakład ubezpieczeń donieść o wpłacie urzędowi skarbowemu (§ 16) i wyjaśnić sposób obliczenia. Do doniesienia o uiszczeniu reszty należności rocznej należy załączyć sprawozdanie rachunkowe za odnośny rok operacyjny, a w wyjaśnieniu sposobu obliczenia należy powołać się na odpowiednie działy tego sprawozdania.

Zaliczka za dany miesiąc może być uiszczona do końca miesiąca następnego, jeżeli zakład ubezpieczeń oblicza zaliczki bądź według faktycznych obrotów za dany miesiąc bądź według wpłat i wypłat, należnych w danym miesiącu.

Do art. 101.

§ 135.

Jeżeli w przypadku zawarcia umowy o rentę dożywotnią obaj kontrahenci mają udział w nieruchomości, znajdującej się w Polsce - z tytułu dziedziczenia, zapisu, lub darowizny - i przytem kontrahent, nabywający prawo do renty daje drugiemu kontrahentowi - wzamian za rentę - swój udział w owej nieruchomości, to należy uiścić od wartości udziału w nieruchomości (wraz z przynależnościami), danego wzamian za rentę - 0,5% (art. 58, ustęp drugi), a od wartości rzeczy innego rodzaju, danych jednocześnie wzamian za rentę - 2%.

Do art. 102.

§ 140.

Pokwitowanie, którem spółdzielnia stwierdza wpłatę na udział, nie podlega opłacie stemplowej (art. 136, ustęp trzeci).

Oświadczenie (deklaracja) o przystąpieniu do spółdzielni oraz deklaracje co do dalszych udziałów (art. 17 ustawy o spółdzielniach - Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 111, poz. 733), jak również pismo, stwierdzające przyjęcie do spółdzielni (art. 20 ustawy o spółdzielniach), są zasadniczo wolne od opłaty stemplowej; podlegają opłacie tylko w przypadkach, przewidzianych w art. 139.

§ 141. 36

Na mocy ustępu trzeciego art. 103 (zdania pierwszego) oraz ustępu ostatniego tegoż artykułu - wolne są od opłaty stemplowej wpłaty na udziały w spółdzielni:

która, rozciągając działalność podstawową na osoby, nie będące jej członkami, przelewa do funduszu zasobowego (art. 56 ustawy o spółdzielniach) lub do funduszów, które według statutu nie podlegają podziałowi między członków (art. 81, ustęp trzeci, ustawy o spółdzielniach) kwoty, obliczone co do nieczłonków na tych samych zasadach, jakie posłużyły do ustalenia nadpłat i zwrotów, przyznanych członkom.

Za nadpłaty i zwroty uważa się sumy, przyznane członkom z zysku według podziału, dokonanego w myśl przepisu, zamieszczonego w statucie na mocy ustępu trzeciego art. 57 ustawy o spółdzielniach.

§ 142.

Na mocy postanowienia, zawartego w ustępie trzecim art. 103, w punkcie "a", nie uchylają uwolnienia od opłaty, np.: zakupywanie towarów przez spółdzielnię spożywców lub przez spółdzielnię, której zadaniem jest dostarczanie członkom surowców, narzędzi i t. p.; zakupywanie materiałów budowlanych pi zez spółdzielnię budowlaną; sprzedawanie towarów dostarczanych spółdzielni rolniczej, lub magazynowej przez jej członków, albo towarów, wytworzonych przez spółdzielnię przemysłowo-wytwórczą; przyjmowanie wkładów pieniężnych lub lokowa-* me w bankach funduszów zbędnych.

Na mocy punktu "b" tegoż ustępu trzeciego spółdzielnia nie traci uwolnienia np. na skutek zajmowania się sprzedażą obligów Państwa Polskiego, realizacji przekazów, wyjednywania pożyczek w bankach państwowych, wypłacania w imieniu tych banków sum pożyczkowych dłużnikom.

Do art. 104 ¹⁰).

§ 143.

Jeżeli spółdzielnie, należące do związku rewizyjnego, uiszczają opłaty, przewidziane w art. 103, za pośrednictwem związku, to Minister Skarbu może na wniosek związku rewizyjnego zwolnić go od obowiązku uiszczenia opłat za spółdzielnie, które nie dostarczyły związkowi odnośnych kwot w ciągu terminu im wyznaczonego. O ile związek skorzysta z takiego zezwolenia, winien złożyć władzy skarbowej wykaz spółdzielni opieszałych,

Jeżeli nie uiszczono opłaty, która należało uiścić za pośrednictwem związku rewizyjnego, to do uiszczenia podwyżki (art. 42 ustawy o opłatach stemplowych) są obowiązane: a) tylko związek rewizyjny, jeśli nie wskazał spółdzielni opieszałej, b) tylko spółdzielnia opieszała, jeżeli związek ją wskazał. Do zapłacenia zaś kwoty nieuiszczonej (art. 42 ustęp ostatni) jest obowiązaną tylko spółdzielnia.

Do art. 106.

§ 144.

Umowa, na mocy której spółka akcyjna lub komandytowo - akcyjna "kupuje" pewne przedmioty, a cenę kupna wypłaca swemi własnemi akcjami, nie jest kontraktem sprzedaży, lecz jest jednem. z postanowień kontraktu o zawiązanie spółki, względnie podlegają opłacie według rozdziału dziesiątego, ustalającem. że dany spólnik wnosi tytułem swego wkładu nie gotówkę, lecz przedmioty innego rodzaju |art. 6, ustęp pierwszy). Pismo zatem, stwierdzające umowę taką, - o ile ona ma za przed-miot nieruchomości lub prawa do ciał kopalnych - nie podlega opłacie według rozdziału dziesiątego, względnie jedenastego, lecz stosuje się do nie; art. 106.

O ile wkładem rzeczowym nie są ani nieruchomości, ani prawa do ciał kopalnych, lecz tworzą go przedmioty innego rodzaju, pismo, stwierdzające umowę o wniesienie wkładu rzeczowego, nie podlega opłacie, przewidzianej w art. 106.

Do art. 108.

§ 146. 37

Spółka zagraniczna ma wnieść podanie o wymierzenie opłaty, wymienionej w art. 109 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. (Dz.U.R.P. Nr 98, poz. 570), do Ministra Skarbu".

Wniesienie przez zagraniczną spółkę akcyjną lub komandytowo-akcyjną podania o zezwolenie na rozpoczęcie działalności na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (§ 2 rozporządzenia niniejszego) względnie o zezwolenie na powiększenie kapitału przeznaczonego do działalności na tymże obszarze (§ 7 tegoż rozporządzenia) nie zwalnia od obowiązku wniesienia podania, przewidzianego w ustępie poprzednim. Od obowiązku tego nie zwalnia także wniesienie podania o udzielenie koncesji na przewóz emigrantów, określonej w ustępie pierwszym art. 25 i w art. 27 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 pażdziernika 1927 r. o emigracji (Dz.U.R.P. Nr 89, poz. 799). Opłata, o której mowa, ma być uiszczona przed rozpoczęciem działalności na obszarze Rzeczypospolitej, względnie przed użyciem na tym obszarze powiększonego kapitału

§ 146a. 38

Pisma, wymienione w art. 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 listopada 1927 r. o popieraniu naftowego ruchu wiertniczego (Dz. U. R. P. Nr. 102, poz. 885), są wolne od opłat, przewidzianych w art. 102, 105, 106 i 109, w razie sporządzenia ich najpóźniej w dniu 24 listopada 1929 r.

Jeżeli spółka ma na celu prowadzenie kopalń naftowych, a nadto wykonywanie innych czynności zarobkowych, to przewidziane w art. 5 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej uwolnienie od opłat stemplowych, unormowanych w art. 102, 105 i 109, nie tyczy się tej części kapitału spółki, która jest przeznaczona do prowadzenia tych innych czynności, a uwolnienie od opłaty stemplowej, unormowanej w art. 106, tyczy się wkładów rzeczowych tylko o tyle, o ile obejmują te nieruchomości lub pola naftowe, na których mają być urządzone kopalnie naftowe. Strony obowiązane są podać organowi urzędowemu właściwemu do wymierzenia opłaty stemplowej (art. 17), jaka część kapitału spółki lub wkładów rzeczowych posiada warunki uwolnienia od opłaty stemplowej, wymienione w zdaniu poprzedniem.

W przypadkach, wymienionych w art. 5 powołanego rozporządzenia z 1927 r. opłata ma być wymierzona nawet wówczas, gdy według treści kontraktu spółki zachodzą warunki zupełnego uwolnienia od opłaty. Opłata wymierzona - a w przypadku, wymienionym w ustępie drugim niniejszego paragrafu, odpowiednia część opłaty - ulega odroczeniu do upływu dwóch lat i dwóch miesięcy od dnia sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę o zawiązanie spółki. Kwota odroczona ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa okręgowego urzędu górniczego, stwierdzającego, że przed upływem lat dwóch od sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę o zawiązanie spółki rozpoczęto prace wiertnicze. W razie nieprzedstawienia tego świadectwa spółka ma przed upływem terminu odroczenia uiścić kwotę odroczoną; nieuiszczenie opłaty w tym terminie spowoduje wymierzenie zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, ustęp ostatni) kwoty należnej wraz z podwyżką w wysokości 5-krotnej (art. 42).

Notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austriacki oraz sekretarjat sądu, mającego siedzibę na obszarze na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, mają - w razie niepobrania lub tylko częściowego pobrania opłaty na mocy niniejszego paragrafu - przesłać urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis pisma, co do którego opłata lub jej część ulega odroczeniu.

Do art. 110.

§ 147.

Celem uiszczenia opłaty stemplowej od zagranicznego papieru obiegowego należy wartość nominalną przeliczyć na złote: a) według najniższego kursu giełdowego z dnia poprzedzającego złożenie papieru urzędowi skarbowemu - jeżeli w siedzibie urzędu skarbowego znajduje się giełda; b) według najniższego kursu, notowanego na najbliższej terytorjalnie giełdzie polskiej w ostatnich trzech dniach przed złożeniem papieru urzędowi skarbowemu, jeżeli w siedzibie urzędu skarbowego giełdy niema, jak również gdy dana waluta nie była w dniu poprzedzającym notowana na giełdzie miejscowej.

Oplata ma być uiszczona znaczkami stemplowe-mi - jeżeli nie przewyższa 100 zł., a gotówką - gdy wynosi więcej niż 100 zł

Na papierze wartościowym urząd skarbowy nie umieszcza pieczęci wpływu (§ 34),

Znaczki stemplowe należy umieścić ile możności na pierwszej strony papieru obiegowego w ten sposób, aby nie zakrywały istotnych części tekstu. Jeżeli pierwsza stronica jest już zajęta przez dowody uiszczenia opłat stemplowych zagranicznych, to należy umieścić znaczki stemplowe na stronicy drugiej.

Do art. 111.

§ 148.

Pełnomocnictwo ogólne (generalne), upoważniające do zastępstwa we wszelkich sprawach lub w sprawach pewnej kategorji, podlega opłacie w wysokości 3 zł.

Odpis takiego pełnomocnictwa, zaświadczony bądź urzędownie, bądź przez mocodawcę, lub przez pełnomocnika, podlega zasadniczo równio* opłacie w wysokości 3 zł. Jeżeli jednak odpis taki. złożono w postępowaniu, należącem w pierwszej instancji do sądu powiatowego, względnie sądu pokoju, albo do sądu przemysłowego, lub kupieckiego, albo do urzędu rozjemczego do spraw najmu, to podlega opłacie w wysokości 1 zł,

Do art. 114.

§ 151.

Uiszczenie opłaty od pierwszego indosu na składowym dowodzie zestawniczym (warrancie) - o ile nie następuje "bezpośrednio" na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową zarządowi domu składowego (art. 25, ustęp trzeci), ma nastąpić przed umieszczeniem poświadczenia zarządu domu składowego (art. 31. ustęp drugi, rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1924 r, Dz. U. R. P. Nr. 114, poz. 1020), a mianowicie:

§ 152. 39

Oblig {skrypt dłużny, rewers), stwierdzający otrzymanie pożyczki od spółdzielni, należącej do związku rewizyjnego, której podstawowem zadaniem, statutowem jest udzielanie członkom pożyczek oraz przyjmowanie wkładów pieniężnych, podlega opłacie w wysokości 0.3% od sumy zobowiązania, jeżeli bądź w myśl statutu, bądź na mocy uchwały walnego zgromadzenia, obowiązującej w dniu podpisania obligu, suma najwyższego kredytu, jaki może być udzielony jednemu członkowi (art. 46, punkt 2 ustawy o spółdzielniach z dnia 29 października 1920 r., Dz. U. R. P. Nr. 111, poz. 733), nie przewyższa: a) co do związków samorządnych spółdzielni i innych zrzeszeń - 8.000 zł., b) co do innych członków - 1.200 zł.

§ 155. 40

Opłatę stemplową od wekslu uiszcza się, zasadniczo przez napisanie go na urzędowym blankiecie wekslowym.

Wypuszczone zostaną dwa rodzaje urzędowych blankietów wekslowych:

1) ze schematem umowy wekslowej, 2) bez tego schematu, a w każdym rodzaju 21 kategoryj wartości, a mianowicie:

gr.

dla

sumy

wekslowej,

nieprzewyższającej

zł.

ponad

zł.

100

200

300

zł.

300

400

500

600

700

800

900

1.000

2.000

3.000

4.000

5.000

6.000

7.000

8.000

9.000

10.000

19.000

20.000

Blankiety wekslowe są sporządzone z papieru, zaopatrzonego w znak wodny, przedstawiający: w blankietach czterech pierwszych kaiegoryj (groszowych) - plecionkę, złożoną z romboidów i sześcioboków, w blankietach pozostałych kategoryj (złotowych) - plecionkę, złożoną z rombów i sześcioboków; przytem w blankietach złotowych w każdym sześcioboku znajduje się orzeł państwowy.

Wymiar blankietów wekslowych wynosi 28 na 10,8 cm.

Blankiet wekslowy składa się z trzech części: z tekstu objaśniającego, z winiety oraz z przestrzeni, przeznaczonej na napisanie umowy wekslowej; część trzecia w blankietach wekslowych, wymienionych w ustępie drugim niniejszego paragrafu pod 1), zawiera wydrukowany schemat umowy wekslowej.

Tekst objaśniający znajduje się na lewym węższym brzegu blankietu i składa się z trzech zdań, umieszczonych równolegle do owego brzegu. Zdanie pierwsze brzmi: "Urzędowy blankiet wekslowy"; zdanie drugie: "Cena ......... gr.", względnie "......... zł.", lub ......... zł ......... gr."; zdanie trzecie: "Dla weksli, których suma nie przewyższa ......... zł.". Zdanie pierwsze i trzecie jest wykonane pismem angielskiem, zdanie drugie - kursywą.

Wymiar krańcowych punktów winiety wynosi 96,5 na 36 mm. Winieta składa się z trzech tarcz: górna i dolna są okrągłe, środkowa jest owalna. Tarcze: górna i środkowa posiadają tło ciemne, którego barwą jest właściwy kolor winiety (wymieniony w następnym ustępie niniejszego paragrafu); tarcza dolna posiada tło jasne, którego barwą jest kolor tła winiety, względnie - przy blankietach wartości od 20 gr. do 90 gr. - tło białe. W tarczy górnej jest umieszczony biały orzeł polski, wyłaniający się z ciemnego tła tarczy. W tarczy środkowej znajduje się biały napis, równoległy do węższych boków blankietów, wyłaniających się z tła; napis ten brzmi: "OPŁATA STEMPLOWA GR. ......... GR.", względnie "ZŁ. ......... ZŁ." lub "......... ZŁ. ......... GR.". W tarczy dolnej znajduje się napis, równoległy do szerszych boków blankietu, wykonany barwą, stanowiącą właściwy kolor winiety; napis ten brzmi: "......... GROSZY" względnie "......... ZŁOTE" lub "......... ZŁOTYCH" lub "1 ZŁOTY ......... GROSZY", lub "ZŁOTE ......... GROSZY". Wszystkie tarcze są ujęte w stylizowaną ornamentację z motywów roślinnych.

Na blankietach wartości od 20 gr. do 90 gr. włącznie winieta jest koloru granatowego. Na innych blankietach winieta jest dwukolorowa, a mianowicie: na blankietach wartości od 1 zł. 20 gr. do 2 zł. 70 gr. włącznie kolor właściwy winiety jest granatowy, a tło pomarańczowe; na innych blankietach kolor właściwy winiety jest czerwony, a tło zielone.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Schemat wekslu brzmi:

grafika

§ 156.

W razie użycia blankietu urzędowego, którego wartość jest niższa od opłaty, należącej się według sumy wekslowej, która ma być wpisana lub już została wpisana, należy uzupełnić blankiet urzędowy bądź drogą skasowania znaczków stemplowych przez urząd skarbowy, bądź przez uiszczenie w kasie skarbowej gotówką kwoty, wskazanej przez urząd skarbowy.

Również w razie wystawienia wekslu na blankiecie nieurzędowym, lub na zwykłym papierze należy uiścić opłatę przez skasowanie znaczków stemplowych lub przez uiszczenie w kasie skarbowej gotówką kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy.

Czy w przypadku poszczególnym ma nastąpić skasowanie znaczków stemplowych, czy uiszczenie gotówką, rozstrzyga się według zasad, podanych w § 35.

W razie przedstawienia urzędowi skarbowemu blankietu urzędowego, lub innego papieru celem uiszczenia opłaty od wekslu urząd skarbowy na przedstawionym mu papierze nie umieszcza pieczęci wpływu (§ 34).

§ 157. 41

Jeżeli w przypadku poszczególnym kwota, która ma być uiszczona tytułem opłaty stemplowej od wekslu (bądź opłata pełna, bądź reszta należności, po potrąceniu kwoty częściowej, uiszczone; poprzednio) nic przewyższa 100 zł., to skasowanie znaczków stemplowych może być dokonane również przez notariusza, przez Bank Gospodarstwa Krajowego, Pocztową Kasę Oszczędności, Państwowy Bank Rolny, Bank Polski oraz przez te banki prywatne i spółdzielnie, którym Minister Skarbu na to zezwolił.

Osoby powyższe mogą kasować; jedynie znaczki stemplowe, umieszczone na blankietach wekslowych (urzędowych albo nieurzędowych) oraz na pismach, zawierających co najmniej nazwę "weksel", ewentualnie inne jeszcze cechy wekslu (art. 1 i 99 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowem, Dz. U. R. P. Nr. 100 poz. 926); nie mogą więc kasować znaczków stemplowych, umieszczonych na zwykłym papierze wcale niezapisanym, lub zaopatrzonym jedynie w podpis. Mogą kasować znaczki stemplowe na wekslach tylko przed upływem terminu, oznaczonego w art. 123.

Znaczki stemplowe umieszcza się na odwrotnej stronie wekslu (względnie blankietu wekslowego), a mianowicie na węższym brzegu papieru; jeżeli jednak na odwrotnej stronie wekslu, wystawionego zagranicą, są już indosy, to należy umieścić znaczki stemplowe bezpośrednio poniżej ostatniego indosu - tak, aby między nim a znaczkami nie było odstępu.

Znaczki stemplowe kasuje się przez wypisanie na każdym znaczku daty skasowania oraz umieszczenie pieczęci urzędowej notarjusza, względnie pieczęci firmowej banku lub spółdzielni; pieczęć ma być tak wyraźna, aby dala się łatwo odczytać. Poniżej znaczków stemplowych należy umieścić następujące zaświadczenie: "Skasowano znaczki stemplowe za. zł. .... gr., słowami .... dnia ..... 19. r.". Zaświadczenie to ma być podpisane przez notarjusza, względnie przez tego funkcjonarjusza banku lub spółdzielni, który dokonał skasowania.

Spółdzielnia, należąca do związku rewizyjnego (art. 68 i 70 ustawy z dnia 29 października 1920 r. o spółdzielniach, Dz. U. R. P. Nr. 111 poz. 733) może- bez osobnego zezwolenia - kasować znaczki stemplowe na wekslach trasowanych, wystawionych przez spółdzielnię oraz na wekslach własnych, jeżeli te weksle (trasowane lub własne) «ą płatne na zlecenie spółdzielni lub na jej rzecz. Skasowanie znaczków stemplowych, umieszczonych na wekslu własnym, płatnym na zlecenie spółdzielni, należącej do związku rewizyjnego lub na jej rzecz, ma nastąpić w. dniu otrzymania wekslu przez spółdzielnię; pozatem spółdzielnia ma przestrzegać wszystkich postanowień, zawartych w poprzednich ustępach niniejszego paragrafu.

Uprawnienia, przyznane w ustępie poprzednim spółdzielniom, służą również komunalnym kasom oszczędności (rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 kwietnia 1927 r., Dz. U. R. P. Nr. 38, poz. 339) oraz gminnym kasom pożyczkowo-oszczędnościowym (rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r., Dz. U. R. P. Nr. 118, poz. 1069)

§ 158.

Dłużnikami wekslowymi (art. 46, ustęp drugi art. 101 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowem, Dz. U. R. P. Nr. 100 poz. 926), obowiązanymi w myśl art. 125 do uiszczenia opłaty od wekslu są:

a) akceptant wekslu trasowanego, w szczególności też akceptant przez wyręczenie (art. 24, 25 oraz 55 - 57 prawa wekslowego),

b) każdy indosant wekslu trasowanego lub własnego (art. 10 - 19 oraz 101 prawa wekslowego), poręczyciel (art. 29 - 31 oraz 101 prawa wekslowego).

Do art. 127 i 128.

§ 160.

W przypadku wspólności, nie wynikającej ani z dziedziczenia, ani z zapisu, ani z darowizny, ale opierającej się wyłącznie na innych tytułach (np. na kupnie, spółce), należy przedewszystkiem ustalić co do każdego uczestnika wartość brutto jego udziału (części idealnej):

a) w nieruchomościach, położonych w Polsce, b) w innego rodzaju przedmiotach (z wyjątkiem nieruchomości położonych zagranicą).

Następnie przez porównanie wartości części idealnej z wartością (brutto), części fizycznej, ustala się co do każdego uczestnika - osobno w zakresie nieruchomości i osobno w zakresie przedmiotów innego rodzaju - czy zachodzi nadwyżka (t. j. c/y uczestnik otrzymał na skutek działu więcej z majątku wspólnego niż miał przed działem), czy też przydzielona mu część fizyczna równa się części idealnej, lub jest od niej mniejsza. (Jest możliwe, że co do tego samego uczestnika działów okaże się nadwyżka w zakresie nieruchomości, a brak nadwyżki w przedmiotach innego rodzaju - lub odwrotnie).

Następnie sumuje się wszystkie ustalone w sposób powyższy nadwyżki w zakresie nieruchomości i od tej sumy wymierza się 4%. Od sumy zaś nadwyżek w zakresie przedmiotów innego rodzaju wymierza się \%.

Przykład:

Trzy osoby (A. B. C.) kupiły trzy budynki wraz z znajdującemi się w nich nieruchomościami za 300.000 zł., z czego na budynki przypada 240,000 zł., na ruchomości 60.000 zł. Budynki obciążone długami hipotecznemi w wysokości 90.000 zł., czysta wartość całego majątku, podlegającego działowi, wynosi żalem 210.000 zł.

Każdy z nabywców przyczynił się do, ceny kupna kwotą 70.000 zł. wobec czego wszystkie nabyte przedmioty należały do każdego z nich w jednej trzeciej części.

Następnie współwłaściciele dzielą się w ten sposób, że A otrzymuje jedną z nieruchomości, wartości 100.000 zł. (obciążoną długiem w wysokości 40.000 zł.). B drugą nieruchomość, wartości 90.000 zł. (dług 30.000 zł.), C trzecią - wartości 50.000 zł. (dług 20.000 zł.), prócz tego otrzymuje A niektóre ruchomości, których wartość wynosi 25.000 zł., B dalszą część ruchomości, które są warte 10,000 zł., C resztę - wartości 25,000 zł. (Przytem cenę wyrównania otrzymuje C od A gotówką 15,000 zł,).

Celem obliczenia opłaty stwierdzamy, że wartość brutto części idealnej, należącej do jednego z współwłaścicieli, wynosi: co do nieruchomości - 80.000 zł. (trzecia część z 240.000 zł.), co do ruchomości - 20.000 zł. (trzecia część z 60.000 zł.). Z tego wynika, że w zakresie nieruchomości otrzymali więcej, niż mieli: A o 20.000 zł. B o 10.000 zł.; w zakresie ruchomości zaś A i C - każdy o 5.000 zł. Nadwyżka wynosi zatem łącznie: w zakresie nieruchomości 30.000 zł., w zakresie ruchomości 10.000 zł.

Należy więc wymierzyć opłatę w wysokości 4% od 30.000 zł. t. j. 1.200 zł. i w wysokości 1 % od 10.000 zł. t. j. 100 zł., razem 1.300 zł,

§ 161.

Gdy wspólność wynikła częściowo z dziedziczenia, zapisu lub darowizny, a częściowo z innych tytułów, to ustala się nadwyżkę w sposób, wskazany w § 160. Opłatę wymierza się tylko od tej części nadwyżki, która odpowiada stosunkowi, w jakim wartość udziałów, nie wynikłych z dziedziczenia, zapisu lub darowizny (lecz opierających się na innych tytułach) pozostaje do wartości całego majątku, podlegającego działowi.

Przykład:

Cztery osoby (A. B. C. D.) kupiły wspólnie sześć nieruchomości, z których jedna znajduje się w Warszawie, druga w Lodzi, trzecia we Lwowie, czwarta w Krakowie, piąta w Poznaniu, szósta w Wilnie. Każda z tych osób złożyła ¹/₄ część ceny kupna, wobec czego owe nieruchomości należały do każdego ze współwłaścicieli w ¹/₄ części. Następnie zmarła osoba A, a spadek po niej przypadł w połowie jej dwóm synom E, F.).Potem E kupił od osoby B jej udział w owych sześciu nieruchomościach. Nakoniec współwłaściciele (C. D. E. F.) dzielą się w ten sposób, że C otrzymuje nieruchomości: łódzką i wileńską, E, lwowską, krakowską i poznańską, F warszawską; D otrzymuje spłatę w gotówce. Wartość poszczególnych nieruchomości jest w dniu sporządzania pisma, stwierdzającego umowę o dział, następująca: nieruchomości warszawskiej 500.000 zł., łódzkiej 400.000 zł., lwowskiej 300.000 zł., krakowskiej 200.000 zł., poznańskiej i wileńskiej po 100.000 zł. Wartość łączna wynosi zatem 1.600.000 zł., z czego C otrzymuje 500.000 zł., E 600.000 zł., F 500.000 zł. Z wartości łącznej w kwocie 1.600.000 zł. przypada 400.000 zł. na udziały, wynikające ze spadkobrania, reszta (1.200.000 zł.) na udziały; wynikające z kupna.

Celem obliczenia opłaty stwierdzamy:

a) co do osoby C - że wartość brutto jej udziału w majątku wspólnym wynosi 400.000 zł., że zatem na skutek otrzymania części fizycznej wartości 500.000 zł, ujawniła się nadwyżka w kwocie 100.000 zł.;

b) co do osoby E - że wartość brutto jej udziału wynosiła: z tytułu spadku połowę z 400,000 zł., a zatem 200,000 zł. i z tytułu kupna: 400.000 zł, razem 600.000 zł., że zatem-wobec otrzymania części fizycznej wartości również 600.000 zł. - nadwyżki niema;

c) co do osoby F - że wartość brutto jej udziału (opierającego się wyłącznie na spadkobraniu) wynosiła 200.000 zł., że zatem - na skutek otrzymania części fizycznej wartości 500.000 -zł., jest nadwyżka w kwocie 300.000 zł. Suma nadwyżek wynosi zatem 400.000 zł.

Ponieważ zaś - jak już stwierdziliśmy wyżej -* wartość udziałów, opierających się na kupnie, wynosi s;+ całości, przeto należy uiścić tytułem opłaty; 4% od 300.000 zł, t. j, 12.000 zł.

Do art. 137.

§ 162.

Na mocy punktu 14 artykułu 137 są wolne od opłaty: a) pokwitowania, tyczące się należności spółdzielni za towary, dostarczone lub dostarczyć się mające członkowi, albo należności członka za towary, sprzedane spółdzielni, lub jej oddane do komisowej sprzedaży (choćby członek był spółdzielnią), w szczególności znaczki, wydawane przez spółdzielnię celem kontroli zakupów członkowskich, jako też pokwitowanie w przedmiocie sumy wypłaconej przez spółdzielnię członkowi wzamian za towar jej zwrócony, b) pokwitowania, które spółdzielnia kredytowa wydaje członkom w przedmiocie całkowitej lub częściowej spłaty pożyczki, lub w przedmiocie uiszczenia odsetek.

Pokwitowania, wymienione w punkcie a), są wolne od opłaty tylko wówczas, gdy sprzedaż lub za-kupno towaru przez spółdzielnię mieści się w granicach jej działalności określonej statutem.

Do art. 141.

§ 163. 42

Przepis punktu 2 art. 141 tyczy się również: a) takich podań, wystosowanych do polskich urzędów konsularnych, które wniesiono nie do urzędu konsularnego bezpośrednio, lecz za pośrednictwem urzędu państwowego, mającego siedzibę w Polsce; b) do podań, złożonych w urzędzie konsularnym, a wystosowanych do urzędu państwowego, mającego siedzibę w Polsce. Podania takie podlegają opłatom konsularnym (§ 17 rozporządzenia ministerialnego z dnia 1 kwietnia 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 49, poz. 474 oraz ustęp 5 uwag do poz. 52 taryfy, załączonej do tegoż rozporządzenia). W przypadkach, wymienionych w punkcie a), stosuje się taryfę opłat konsularnych (a nie ustawę o opłatach stemplowych) do wszelkich podań, należących do zakresu działania urzędów konsularnych, a zatem nietylko wówczas, gdy petent (w napisie podania lub jego treści) wystąpił z wnioskiem, aby podanie zostało przesłane urzędowi konsularnemu, ale także wówczas, gdy urząd, mający siedzibę w Polsce, do którego podanie wniesiono, mimo braku takiego wniosku, odstąpił podanie właściwemu urzędowi konsularnemu.

W myśl punktu 13 art. 141 są wolne od opłaty podania w sprawach pożyczek państwowych.

Do art. 142.

§ 164. 43

W myśl punktu 1 są wolne od opłaty podania, wnoszone w postępowaniu, unormowanem ustawą z dnia 1 lipca 1926 r. o aktach (metrykach) urodzenia dzieci nieznanych rodziców na obszarze byłego zaboru rosyjskiego (Dz. U. R. P. Nr. 72, poz. 413).

W myśl punktu 9 (a mianowicie na mocy postanowienia, wyrażonego słowami: "w sprawach, tyczących się pomocy kredytowej dla osadników") są wolne od opłaty wszelkie podania w sprawie pomocy finansowej, udzielonej na podstawie działu VIII ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r., Nr. 1, poz. 1).

Załatwienie podania mimo nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty stemplowej, a mianowicie na tej podstawie, że uiszczenie opłaty nie jest możliwe bez dotkliwego uszczerbku majątkowego (art. 142, punkt 17), urząd, załatwiający podanie, winien umotywować zapomocą notatki na referacie załatwienia.

Do art. 149 i 151.

§ 165.

Celem uiszczenia opłaty od podania za-pomocą znaczków stemplowych należy na pierwszej stronicy, a w razie wniesienia w dwu lub więcej egzemplarzach: na pierwszej stronicy jednego egzemplarza, nakleić znaczki stemplowe, których wartość równa się sumie opłat, należących się od wszystkich egzemplarzy, tudzież od odpisów podania oraz od wszystkich załączników.

W razie uiszczenia opłaty gotówką w kasie skarbowej i wydania petentowi osobnego kwitu kasowego - kasa nie umieszcza już pokwitowania na samem podaniu,

§ 166.

Urzędnik biura podawczego winien w razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych fart. 151, zdanie pierwsze) skasować te znaczki, jeżeli nie nasuwa się podejrzenie, iż je podrobiono lub przerobiono albo usunięto z nich oznaki skasowania poprzedniego, W celu skasowania należy albo a) na każdym znaczku stemplowym wycisnąć pieczęć urzędową w ten sposób, aby część pieczęci znajdowała się na znaczku, część zaś poza nim na papierze albo b) każdy znaczek stemplowy przekreślić na krzyż, bądź atramentem bądź zapomocą pieczątki (kasownika) w ten sposób, aby końce linij znajdowały się poza znaczkami, na papierze.

O ile przyjęcie podania lub otwarcie koperty, w które) ono się mieści, następuje poza biurem podawczem, kasuje znaczki stemplowe urzędnik, przyjmujący podanie lub otwierający kopertę; albo urzędnik, przezeń upoważniony.

Znaczki stemplowe, skasowane, w sposób podany w poprzednich dwóch ustępach, ulegają ponownemu skasowaniu zapomocą wypisania daty skasowania atramentem na znaczkach przez urzędnika, któremu poduczono załatwienie podania lub przez urzędnika przezeń upoważnionego - z wyłączeniem jednak urzędnika biura podawczego (ustęp pierwszy niniejszego paragrafu).

Oplata w kwocie 20 gr. za pokwitowanie z przyjęcia podania fart. 149) ma być uiszczona przez naklejenie znaczków stemplowych na tem pokwitowaniu i skasowanie ich w sposób, podany w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu,

§ 167.

Przy wniesieniu podania drogą telegraficzną (art. 151, ustęp drugi), urząd przyjmujący telegram uzupełnia tekst telegramu, umieszczając po podpisie nadawcy uwagę: "Stempel.. zł.",

Urząd przyjmujący telegram kasuje znaczki stemplowe odciskiem stempla kalendarzowego.

Urzędy, powołane do przyjmowania telegramów, nie odmawiają przyjęcia telegramów nieostemplowanych. Nie jest też ich rzeczą badać, czy poszczególne podanie telegraficzne podlega opłacie i w jakiej wysokości. Mają jednak przy telegramach, zawierających podania, wystosowane do urzędów państwowych, a niezaopatrzonych w znaczek stemplowy, zwrócić uwagę nadawcy, że podanie odnośne - jeśli podlega opłacie - nie będzie załatwione. O ileby nadawca mimo tej uwagi nie chciał zaopatrzyć telegramu w znaczek stemplowy, urząd przyjmujący telegram stwierdzi to, umieszczając po podpisie nadawcy uwagę: "Stempla odmówiono".

Uwagi, wymienione w ustępach pierwszym i trzecim niniejszego paragrafu, mają być telegrafowane na-równi z tekstem właściwym. Przy obliczaniu ilości wyrazów, celem ustalenia należności za telegram, wlicza się również wyrazy, z których składają się wspomniane uwagi.

Do art. 152.

§ 168. 44

Jeżeli od podania, wniesionego przez osobę, która ma zamieszkanie lub siedzibę na obszarze Polski, wcale nie uiszczono opłaty lub uiszczono ją n"-> 'ostatecznie, to należy - o ile § 170 nie postanawia inaczej - postąpić w sposób następujący:

Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, umieszcza na niem uwagę "Kancelarja wezwie. ",.. do uiszczenia opłaty. zł. gr. (wzór 12) ".

Kancelarja sporządza wezwanie na druku w formie karty pocztowej, ułożonym według wzoru 12 i wysyła je pocztą, poczerń umieszcza poniżej polecenia uwagę: "Wysłano dnia .....".

Adresat winien przy odbiorze zawiadomienia uiścić pojedyńczą opłatę pocztową, przypadającą według taryfy za kartkę pocztową (§ 2 rozporządzenia Ministra Poczt i Telegrafów z dnia 17 sierpnia 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 702). Jeśliby odmówił uiszczenia, to poczta zwraca pismo jako niedoręczone urzędowi wysyłającemu, który ma pismo to przechować przy podaniu.

W razie dodatkowego uiszczenia opłaty kancelarja notuje na podaniu datę dostarczenia znaczków stemplowych lub nadesłania kwitu kasy skarbowej i kasuje znaczki stemplowe w sposób, wskazany w ustępie pierwszym § -u 166, względnie przykleja kwit kasowy do podania. Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, kasuje znaczki stemplowe w sposób wskazany w ustępie przedostatnim § -u 166.

§ 169.

Zasadniczo nie należy przedsiębrać żadnych czynności urzędowych, zmierzających do załatwienia podania, zanim petent nie uczyni zadość wezwaniu w przedmiocie dodatkowego uiszczenia opłaty (§ 168). W przypadkach jednak, w których wstrzymanie załatwienia groziłoby niebezpieczeństwem niemożności załatwienia przychylnego, wolno wydać zarządzenie tymczasowe-oczywiście ż równoczesnem wystosowaniem zawiadomienia w myśl § 168.

Załatwienie tymczasowe mimo nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty urząd winien umotywować - zapomocą notatki, umieszczonej na referacie załatwienia.

§ 170. 45

Odpowiedź ostateczna na podanie (czyli właściwe załatwienie podania) może nastąpić zasadniczo tylko w razie uiszczenia opłaty. Od tej zasady zachodzą wyjątki:

a) jeżeli za załatwieniem mimo nieuiszczenia opłaty przemawiają względy publiczne lub wzgląd na poważny interes petenta;

b) jeżeli wniesienie podania stanowi czynność, dla

której jest ustanowiony termin prekluzyjny.

W przypadkach, wymienionych wyżej w-punktach § ), b), należy załatwienie mimo nieuiszczenia opłaty stemplowej umotywować zapomocą notatki na referacie załatwienia oraz umieścić na tymże referacie

uwagę: "Kancelarja wezwie ....... do uiszczenia opłaty ..... zł. ... gr. oraz kosztów doręczenia ..... gr. (wzór 13) ".

Kancelarja sporządza w dwóch egzemplarzach wezwanie na druku w formie kartki pocztowej, ułożonym według wzoru 13 i doręcza jeden z tych egzemplarzy za dowodem doręczenia. W przypadku doręczenia za pośrednictwem poczty należy wezwanie wysłać jako przesyłkę poleconą za zwrotnem poświadczeniem odbioru. Adresat winien przy odbiorze wezwania uiścić pojedynczą opłatę pocztową, przypadającą według taryfy za kartkę pocztową, za polecenie i za zwrotne poświadczenie odbioru. Jeżeliby odmówił uiszczenia opłat, poczta pomimo to wezwanie doręcza za pokwitowaniem na zwrotnem poświadczeniu odbioru i na pocztowym dowodzie odbioru, a nieuiszczoną opłatę pocztową ściąga w drodze administracyjnej. Po wysłaniu wezwania kancelaria, umieszcza na referacie załatwienia poniżej polecania, określonego w ustępie poprzednim, uwagę "Wysłano dnia.,..".

Drugie egzemplarze wezwań według wzoru 13 kancelarja przechowuje w osobnej okładce pod napisem "Podania nieostemplowane". Nadchodzące dowody doręczenia należy dołączać do odnośnych wezwań.

Po dostarczeniu przez petenta znaczków stemplowych, względnie kwitu kasy skarbowej, kancelarja postępuje w sposób, podany w § 168.

Jeżeli petent mimo upływu dwóch tygodni od doręczenia mu wezwania nie dostarczył znaczków stemplowych ani kwitu kasowego, kancelarja umieszcza na egzemplarzu wezwania, pozostałym w urzędzie, uwagę: "Opłaty do dnia...nie uiszczono", urząd skarbowy zarządza następnie przymusowe ściągnięcie opłaty wraz z karą za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r., Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), którą oblicza się za czas od upływu czterech tygodni po doręczeniu wezwania.

§ 171. 46

Jeżeli wcale nie uiszczono opłaty od podania, wniesionego - bez pośrednictwa polskiego urzędu konsularnego - przez osobę, zamieszkałą zagranicą, lub uiszczono opłatę niedostatecznie, to podanie ma być mimo to załatwione, a odpowiedź na podanie ma być przesłana temu urzędowi konsularnemu Rzeczypospolitej Polskiej, w którego okręgu petent ma mieszkanie lub siedzibę; urząd, który załatwił podanie, podaje urzędowi konsularnemu kwotę, której nie uiszczono. Urząd konsularny doręcza odpowiedź petentowi za pobraniem opłaty konsularnej, przewidzianej w pozycji 60 (ustępie 1b) taryfy opłat konsularnych (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 49, poz. 474)"

Do art. 153.

§ 173.

Opłacie stemplowej w wysokości 1 zł., przewidzianej w punkcie b) artykułu 155, podlegają: 1) wyciągi i inne świadectwa z ksiąg metrykalnych, prowadzonych na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego (prócz opłaty stemplowej należy uiścić opłatę w myśl ustawy niemieckiej z dn. 6 lutego 1876 r., Dz. Pr. Rzeszy str. 23, względnie w myśl rozporządzenia, wydanego na mocy ustawy z dnia 22 listopada 1921 r., Dz. U. R. P. Nr. 101, poz. 721; 2) wyciągi i inne świadectwa z ksiąg metrykalnych, prowadzonych na pozostałym obszarze Państwa, jeżeli Państwo nie ponosi kosztów Utrzymania urzędu stanu cywilnego, wydającego świadectwo.

Do art. 156 (punktu 1).

§ 174.

Punkt 1 artykułu 156 tyczy się tylko tych przypadków, w których nadanie obywatelstwa zależy wyłącznie od uznania władzy (art. 8 i 9 ustawy z dn. 20 stycznia 1920 r. Dz. U. R. P. Nr. 7, poz. 44, oraz art. 14 rozporządzenia z dn. 7 czerwca 1920 r. Dz. U. R. P. Nr. 52, poz. 320).

Poświadczenie obywatelstwa polskiego, służącego pewnej osobie z mocy ustawy {art. 11 powołanego rozporządzenia z 1920 r.) podlega opłacie w wysokości 3 zł. przewidzianej w art. 154; poświadczenie takie jest wolne od opłaty, jeżeli tyczy się obywatelstwa nabytego drogą opcji, opartej na traktacie międzypaństwowym (punkt 1 artykułu 160 w związku Z punktem 16 artykułu 142),

Do art. 156 (punkt 5).

§ 175. 48

Koncesja na handel starzyzną (art. 8, punkt 10, rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowem, Dz. U. R. P. Nr. 53, poz. 468), jak również licencja na przemysł okrężny, udzielona osobie, która nie skończyła jeszcze 21 roku życia (art. 52, punkt 1 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej) podlegają opłacie w wysokości 3 zł.

Koncesja na przemysł gospodni (art. 8, punkt 6, powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej) podlega opłacie w wysokości 10 zł., jeżeli ma za przedmiot hotel, dom zajezdny lub pensjonat z ilością pokojów, wynoszącą nie więcej niż pięć.

Do art. 157

§ 177.

W razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych urząd, wydający świadectwo, nakleja znaczki stemplowe na świadectwie i kasuje zapomocą pieczęci urzędowej.

Wyjątek stanowią świadectwa, wymienione W art. 156. Znaczki stemplowe, dostarczone do tych świadectw, mają być naklejone na właściwym akcie, pozostającym w urzędzie, który wydaje świadectwo; jeżeli urząd ten zapisuje świadectwa tego rodzaju do specjalnego rejestru, to znaczki stemplowe mogą być również umieszczane w tym rejestrze. Uiszczenie opłaty zapomocą znaczków stemplowych, umieszczonych na akcie lub w rejestrze, ma być poświadczone na świadectwie.

CZĘŚĆ TRZECIA

PRZEPISY KOŃCOWE.

2.

Odroczenie płatności.

Do art. 177.

§ 181. 53

Izba skarbowa może zezwolić na odroczenie płatności:

a) opłaty pojedynczej, nie przewyższającej 500 zł., a należącej się od pisma, wymienionego w art. 52 albo w punktach l lub 2 art. 53, stwierdzającego umowę między krewnymi lub powinowatymi w linji prostej albo między rodzeństwem,

b) opłaty pojedynczej nieprzewyższającej l00zł.- w przypadkach, niewymienionych w punkcie "a",

c) podwyżki stemplowej, nie przewyższającej 1.000 zł.-

we wszystkich tych przypadkach: na czas nie dłuższy niż rok, licząc od dnia w którym opłatę stemplową względnie podwyżkę, należy uiścić w myśl art. 20, 21, 28, 30 - 33, 42 i 59.

3.

Przepisy przejściowe.

Do art. 3.

§ 182.

Art. 3 ustawy o opłatach stemplowych, oraz §§ 2 i 3 niniejszego rozporządzenia stosuje się również wówczas, jeżeli pismo pierwsze sporządzono przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych, a pismo drugie - lub jeszcze późniejsze - w czasie obowiązywania tej ustawy. \V takim przypadku strona ma (w razie wątpliwości) udowodnić uiszczenie od pisma pierwszego opłaty" obliczonej według przepisów, które obowiązywały w czasie sporządzania pisma pierwszego.

Do art. 5, 21 i 179.

§ 184. 54

Aż do dalszego zarządzenia mogą być używane znaczki stemplowe, sporządzone według wzorów, opisanych w obwieszczeniu Ministra Skarbu z dnia 20 czerwca 1924 r. (Monitor Polski Nr. 142, poz. 412) - z wyjątkiem znaczków stemplowych wartości 40 gr., 50 gr. i 1 zł., wycofanych z obiegu obwieszczeniami Ministra Skarbu z dnia 6 listopada 1925 r. (Monitor Polski Nr. 261, poz. 1075) i z dnia 7 grudnia 1925 r. (Monitor Polski Nr. 289, poz. 1217).

Począwszy od dnia 1 stycznia 1927 r. nie wolno używać znaczków stemplowych, sporządzonych według wzorów dawniejszych, opisanych w obwieszczeniu Ministra Skarbu z dnia 25 kwietnia 1924 r. (Monitor Polski Nr. 97, poz. 273).

Do art. 18 oraz do § 21.

§ 186.

Osoby, którym władza skarbowa przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych zezwoliła na bezpośrednie uiszczanie opla! stemplowych pewnego rodzaju, mają aż do dalszego zarządzenia izby skarbowej (względnie do czasu zrzeczenia się prawa, które wynika z owego zezwolenia) uiszczać opłaty, należące się według ustawy o opłatach stemplowych od przedmiotów objętych owem zezwoleniem - w terminach dotychczasowych i z zastosowaniem dotychczasowych norm o prowadzeniu rejestru.

Osoby te, mają w ciągu miesiąca stycznia 1927 r. donieść izbie skarbowej, w której okręgu mają mieszkanie lub siedzibę, o służącem im prawie bezpośredniego uiszczania i przytem wymienić władzę, która udzieliła zezwolenia oraz datę i liczbę zezwolenia i załączyć wzory wszystkich rejestrów, do których zapisują opłaty, uiszczane bezpośrednio.

Izba skarbowa może odwołać zezwolenie dawniejsze lub uzależnić dalsze trwanie uiszczania bezpośredniego od zmiany dotychczasowych norm formalnych.

§ 187.

§ 186 nie tyczy się opłat, co do których ustawa o opłatach stemplowych wprowadza ustawowy obowiązek uiszczania bezpośredniego (art. 25, ustęp pierwszy), a które według stanu dotychczasowego były uiszczane bezpośrednio na mocy zezwolenia władzy skarbowej. W tych przypadkach normy dotychczasowe, oparte na decyzji władzy skarbowej, przestają obowiązywać z dniem 1 stycznia 1927 r. i mają zastosowanie wyłącznie odnośne postanowienia ustawy o opłatach stemplowych.

Do art. 35 - 33.

§ 189.

Jeśli umowę, wymienioną w punkcie 1 art. 52, zawarto ustnie przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych, a pisemne stwierdzenie nastąpiło w czasie obowiązywania tej ustawy, to opłatę uiszczoną według przepisów dotychczasowych zalicza się na poczet opłaty, która się należy według ustawy o opłatach stemplowych.

Jeśli oplata według przepisów dotychczasowych wynosi więcej, niż przewidziana w ustawie o opłatach stemplowych, to zwrot nadwyżki nie nastąpi.

Do art. 63.

§ 190.

Przewłaszczenie - względnie wyrok, wymieniony w § 894 niemieckiej procedury cywilnej, mający za przedmiot przewłaszczczenie - nie podlegają opłacie również wówczas, jeżeli przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych sporządzono pismo, stwierdzające czynność prawną, z której wynikł obowiązek przewłaszczenia i bądź uiszczono daniną publiczną, należącą się według przepisów dotychczasowych, bądź pismo owo według przepisów dotychczasowych nie podlegało opodatkowaniu.

Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do oświadczenia zgoJy (ustęp drugi art. 63).

Do art. 73 i 90.

§ 191.

Rachunek lub inne pismo, stwierdzające wykonanie umowy o sprzedaż rzeczy ruchomej lub umowy o świadczenie usług (art. 72 i ustęp drugi artykułu 90), a sporządzone po wejściu w życie ustawy o opłatach stemplowych, nic podlega opłacie (art. 73, punkt 2) również wówczas, gdy pismo, stwierdzające zawarcie urnowy sprzedaży albo umowy o świadczenie usług, sporządzono przed dniem 1 stycznia 1927 r. a opłatę od niego uiszczono według przepisów dotychczasowych.

Do art. 89 i 163.

§ 193.

Art. 92 ustawy o opłatach stemplowych oraz § 122 niniejszego rozporządzenia będą stosowane we wszystkich przypadkach, w których odjazd z portu nastąpił w czasie od dnia 1 stycznia 1927 r.

Jeżeli w przypadku takim przedsiębiorstwo okrętowe uiściło - od umowy o przewóz, zawartej przed dniem 1 stycznia 1927 r. - opłatę w wysokości ¹/₂% w myśl pozycji 27 taryfy opłat stemplowych, wprowadzonej rozporządzeniem b. Gen. Gubernatora warszawskiego z dn. 19 lipca 1916 r. (Dz. rozp. Nr. 40, poz. 127), to może tę opłatą potrącić od należności, obliczonej według art. 92 i § 122. W tym celu ma w rejestrze opłat stemplowych (wzór 11) przy odnośnej pozycji, w kolumnie 18: wymienić kwotę opłaty ¹/₂%-owej) oraz datę i pozycję, pod któremi ta kwota została zapisana do rejestru, prowadzonego według norm dotychczasowych, tudzież podać, czy to zapisanie opłaty ¹/₂%-owej nastąpiło swego czasu do rejestru, prowadzonego przez centralę, czy też przez zakład filjalny i gdzie ów zakład filjalny ma siedzibę. Kwoty opłat ¹/₂%-owych, uwidocznione w koi. 18, należy podsumować i sumę odjąć od sumy, obliczonej w kolumnie 17.

W razie zastosowania zasad powyższych należy rejestry zakładów filjalnych, obejmujące opłaty ¹/₂%-towe, przechowywać w centrali - celem umożliwienia kontroli stemplowej,

§ 195.

Zaliczkę (punkt "a" art. 100) za miesiąc styczeń 1927 r. oraz za następne miesiące tegoż roku należy uiścić w wysokości jednej dwunastej części należności całorocznej, obliczanej według obrotów ostatniego z tych okresów operacyjnych, co do których zamknięcia rachunków zostały zatwierdzone przed upływem danego miesiąca.

Jeżeli okres operacyjny, według którego obliczono zaliczkę, nie jest okresem ostatnim, to należy w ciągu tygodnia po zatwierdzeniu rachunków za okres ostatni wyrównać ewentualną różnicę w sposób, podany w § 134 (ustępie drugim) niniejszego rozporządzenia.

Zakłady ubezpieczeń, niedawno założone, które do czasu wejścia w życie ustawy o opłatach stemplowych nie zdążyły jeszcze dokonać zatwierdzenia rachunków za pierwszy okres operacyjny, mają do czasu, gdy to zatwierdzenie nastąpi, obliczać zaliczkę według faktycznych obrotów miesięcznych.

Do art. 102 i 169.

§ 196.

Postanowienia art. 102, tyczące się powiększenia kapitału, jak również ustęp pierwszy artykułu 169, będą stosowane również w tych przypadkach, w których uchwała o powiększeniu kapitału zakładowego spółki akcyjnej lub komandytowo-akcyjnej została powzięta przed dniem 1 stycznia 1927 r., a okres, wyznaczony do przyjmowania wpłat, rozpoczął się w 1927 r. Jeżeli w takim wypadku przed dniem 1 stycznia 1927 r. uiszczono opłatę w całości lub w części, w kwocie wyższej od tej, któraby się należała w myśl art. 169, a powiększenie kapitału zakładowego doszło do skutku, to zwrot nadwyżki nie nastąpi.

Do art. 104 i 116,

______

¹⁾ Przepis przejściowy w § 182.

²⁾ Przepis przejściowy w § 184.

³⁾ Przepis przejściowy w § 185.

⁴⁾ Przepisy przejściowe w §§ 186 i 187.

^*) §§ 65 i 66 mają zastosowanie wyłącznie na obszarze, którym obowiązuje austrjacki kodeks cywilny.

⁵⁾ Przepis przejściowy w § 188.

⁶⁾ Przepis przejściowy w § 188.

⁷⁾ Przepis przejściowy w § 188.

⁸⁾ Przepisy przejściowe w §§ 193 i 194

⁹⁾ Przepis przejściowy w § 195.

¹⁰⁾ Przepis przejściowy w § 197.

¹¹⁾ Przepis przejściowy w § 197.

¹²⁾ Przepis przejściowy w § 190.

ZAŁĄCZNIK 56

Zamówienie dystrybutora znaków stemplowych.

Wzór 1 do § 23.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 2 do § 38 i 44.

DEKLARACJA

celem uiszczenia opłaty stemplowej gotówką.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 3 do § 59.

WYKAZ WPŁYWÓW NA DOCHÓD MINISTERSTWA SKARBU

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 4 do § 60.

KASY SKARBOWEJ

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 5 do § 75.

ZAWIADOMIENIE

o dostrzeżonem naruszeniu ustawy o opłatach stemplowych.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 6 do § 79.

PROTOKÓŁ

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 7 do §, 87 (wypełniony przykładowo).

Wykaz znaków stemplowych

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 8 do § 108.

Rejestr opłat stemplowych od licytacyj.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 9 do § 116.

Rejestr opłat stemplowych od obrotu papierów wartościowych.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 10 do § 121.

Rejestr opłat stemplowych od najmu skrzynek depozytowych.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 11 do § 122.

REJESTR OPŁAT STEMPLOWYCH

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 12 do § 168.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 13 do § 170.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

1 § 3 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

2 § 16:

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 18 września 1929 r. (Dz.U.29.71.537) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 października 1929 r.

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 3 lutego 1930 r. (Dz.U.30.20.167) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1930 r.

3 § 18 lit. g) zmieniona przez § 2 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

4 § 19a dodany przez § 3 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

5 § 21:

- zmieniony przez § 4 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

6 § 23:

- zmieniony przez § 5 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1929 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.29.52.423) z dniem 18 lipca 1929 r.

7 § 26 zmieniony przez § 6 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

8 § 41:

- zmieniony przez § 4 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

9 § 43:

- zmieniony przez § 7 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

10 § 44 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

11 § 46 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

12 § 53a dodany przez § 8 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

13 § 54a:

- dodany przez § 5 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

14 § 55 pkt 2 zmieniony przez § 9 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

15 § 55 pkt 6 lit. d):

- zmieniona przez § 6 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

16 § 56 zmieniony przez § 10 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

17 § 59 zmieniony przez § 11 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

18 § 64:

- zmieniony przez § 7 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

19 § 65 zmieniony przez § 8 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 kwietnia 1927 r.

20 § 78 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

21 § 79 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

22 § 86 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

23 § 100 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

24 § 102 zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

25 § 106(a) dodany przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

26 § 106(b) dodany przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

27 § 106(c) dodany przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

28 § 107 zmieniony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

29 § 117 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

30 § 122 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

31 § 123 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

32 § 124 zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

33 § 129 zmieniony przez § 1 pkt 21 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

34 § 130 skreślony przez § 1 pkt 22 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

35 § 134:

- zmieniony przez § 9 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

36 § 141 zmieniony przez § 1 pkt 24 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

37 § 146 zmieniony przez § 17 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1928 r. w sprawie warunków dopuszczenia zagranicznych spółek akcyjnych oraz komandytowo-akcyjnych do działalności na obszarze Rzeczypospolitej (Dz.U.28.103.919) z dniem 1 stycznia 1929 r.

38 § 146(a) dodany przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

39 § 152 zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 30 września 1927 r. w sprawie zmiany przepisów, dotyczących ulg podatkowych dla instytucyj drobnego kredytu w dziedzinie niektórych danin publicznych (Dz.U.27.92.827) z dniem 25 października 1927 r.

40 § 155:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1927 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.27.10.84) z dniem 11 lutego 1927 r.

- zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1929 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.29.52.423) z dniem 18 lipca 1929 r.

41 § 157 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

42 § 163 zmieniony przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

43 § 164 zmieniony przez § 1 pkt 28 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

44 § 168 zmieniony przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

45 § 170 zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

46 § 171 zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

47 § 172 zmieniony przez § 1 pkt 32 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

48 § 175:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1927 r. (Dz.U.28.4.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 stycznia 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 34 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

49 § 175a dodany przez § 10 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

50 § 178 zmieniony przez § 1 pkt 33 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

51 § 179 skreślony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

52 § 180 skreślony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

53 § 181 zmieniony przez § 12 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

54 § 184 zmieniony przez § 1 pkt 36 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

55 § 198:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 lutego 1927 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.27.15.113) z dniem 25 lutego 1927 r.

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1929 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.29.52.423) z dniem 18 lipca 1929 r.

56 Załącznik zmieniony przez § 12 i 13 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

Zmiany w prawie

Stosunek prezydenta Dudy do wolnej Wigilii "uległ zawieszeniu"

Prezydent Andrzej Duda powiedział w czwartek, że ubolewa, że w sprawie ustawy o Wigilii wolnej od pracy nie przeprowadzono wcześniej konsultacji z prawdziwego zdarzenia. Jak dodał, jego stosunek do ustawy "uległ niejakiemu zawieszeniu". Wyraził ubolewanie nad tym, że pomimo wprowadzenia wolnej Wigilii, trzy niedziele poprzedzające święto mają być dniami pracującymi. Ustawa czeka na podpis prezydenta.

kk/pap 12.12.2024

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Usprawnienie i zwiększenie efektywności systemu wdrażania Rozwoju Lokalnego Kierowanego przez Społeczność (RLKS) przewiduje ustawa z dnia 11 października 2024 r. o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności. Jak poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda podpisał ją w środę, 13 listopada. Ustawa wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Grażyna J. Leśniak 14.11.2024

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Problem osób, które w latach 2009-2019 przeszły na emeryturę w czerwcu, przez co - na skutek niekorzystnych zasad waloryzacji - ich świadczenia były nawet o kilkaset złotych niższe od tych, jakie otrzymywały te, które przeszły na emeryturę w kwietniu lub w maju, w końcu zostanie rozwiązany. Emerytura lub renta rodzinna ma - na ich wniosek złożony do ZUS - podlegać ponownemu ustaleniu wysokości. Zdaniem prawników to dobra regulacja, ale równie ważna i paląca jest sprawa wcześniejszych emerytur. Obie powinny zostać załatwione.

Grażyna J. Leśniak 06.11.2024

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024

Identyfikator:	Dz.U.1926.123.713
Rodzaj:	Rozporządzenie
Tytuł:	Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.
Data aktu:	20/11/1926
Data ogłoszenia:	18/12/1926
Data wejścia w życie:	01/01/1927

Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

CZĘŚĆ PIERWSZA.

Postanowienia ogólne.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

CZĘŚĆ TRZECIA

PRZEPISY KOŃCOWE.

1.

Zmiany organizacyjne,

2.

Odroczenie płatności.

3.

Przepisy przejściowe.

4.

Wejście w życie.

ZAŁĄCZNIK 56

Zmiany w prawie

Stosunek prezydenta Dudy do wolnej Wigilii "uległ zawieszeniu"

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Dz.U.1926.123.713

Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

CZĘŚĆ PIERWSZA. Postanowienia ogólne.

CZĘŚĆ DRUGA. POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

CZĘŚĆ TRZECIA PRZEPISY KOŃCOWE.

1. Zmiany organizacyjne,

2. Odroczenie płatności.

3. Przepisy przejściowe.

4. Wejście w życie.

ZAŁĄCZNIK 56

Zmiany w prawie

Dz.U.1926.123.713

CZĘŚĆ PIERWSZA.

Postanowienia ogólne.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

CZĘŚĆ TRZECIA

PRZEPISY KOŃCOWE.

1.

Zmiany organizacyjne,

2.

Odroczenie płatności.

3.

Przepisy przejściowe.

4.

Wejście w życie.