Szwecja-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1924.12.02.

TRAKTAT HANDLOWY I NAWIGACYJNY

pomiędzy Polską a Szwecją,

podpisany w Warszawie dnia 2 grudnia 1924 roku.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej,

MY, STANISŁAW WOJCIECHOWSKI,

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia drugiego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku podpisany został w Warszawie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Jego Królewskiej Mości Króla Szwedzkiego Traktat Handlowy i Nawigacyjny o następującem brzmieniu dosłownem:

TRAKTAT

HANDLOWY I NAWIGACYJNY

POMIĘDZY

POLSKĄ A SZWECJĄ.

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z jednej strony,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL SZWECJI

z drugiej strony,

ożywieni jednakiem pragnieniem popierania i rozwijania stosunków handlowych pomiędzy obu krajami, postanowili zawrzeć Traktat Handlowy i Nawigacyjny i mianowali w tym celu swymi Pełnomocnikami: (pominięto),

KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące artykuły:

Artykuł  I. 

1) Obywatele jednej z Układających się Stron, osiedli na terytorjum drugiej Strony lub przebywający na niem czasowo, będą korzystali, pod względem zakładania i prowadzenia przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych na terytorjum drugiej Strony, z tych samych praw, przywilejów, wolności, korzyści i ulg, co obywatele państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2) Nie będą oni uiszczali żadnych podatków, opłat, poborów lub należności pod jakąkolwiek nazwą, innych lub wyższych od tych, które są lub będą pobierane od obywateli państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  II. 

1) Obywatele każdej z Układających się Stron będą traktowani na terytorjum drugiej Strony, pod względem ich stanowiska prawnego, ich dóbr ruchomych i nieruchomych, ich praw i interesów, tak samo, jak są lub będą traktowani obywatele państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2) Będą oni mieli swobodę załatwiania swych spraw na terytorjum drugiej Strony, bądź osobiście, bądź przez przedstawiciela wedle ich własnego wyboru, tudzież będą mieli prawo, stosując się do ustaw krajowych, występować w sądach i będą mieli wolny dostęp do sądów i władz. Będą oni korzystali w stosunkach prawnych ze wszystkich praw i wolności, przysługujących krajowcom, i narówni z nimi będą mogli, dla obrony swych interesów, korzystać z usług adwokatów lub pełnomocników, przez siebie wybranych.

3) Będą oni zwolnieni od płacenia pożyczek oraz przymusowych danin państwowych, a także od wszelkich innych świadczeń jakiegokolwiek rodzaju, któreby były nałożone na potrzeby wojny lub wskutek okoliczności wyjątkowych.

4) Obywatele każdej Strony będą wolni na terytorjum drugiej od wszelkiej przymusowej osobistej służby wojskowej i obowiązkowej funkcji urzędowej, administracyjnej lub sądowej, z wyjątkiem prawa opieki, jak również od wszelkiego świadczenia, bądź pieniężnego, bądź w naturze, nałożonego zamiast obowiązkowej służby osobistej. W czasie wojny i w czasie pokoju będą oni podlegali tylko tym świadczeniom i rekwizycjom wojskowym, co krajowcy, w tej samej mierze i na tych samych zasadach, co oni, i zawsze za słusznem odszkodowaniem.

Artykuł  III. 

1) Spółki akcyjne i inne, założone na mocy ustaw jednej z Układających się Stron i mające swą siedzibę prawną na jej terytorjum, uznane będą za prawnie istniejące na terytorjum drugiej Strony, o ile nie mają celu niedozwolonego lub przeciwnego dobrym obyczajom i będą miały, stosując się do ustaw i przepisów, wolny i łatwy dostęp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany, jak również i do innych władz.

2) Co się tyczy dopuszczenia spółek akcyjnych i innych, wymienionych w ustępie 1, do wykonywania swego handlu i przemysłu na terytorjum drugiej Układającej się Strony, zastosowane będą obowiązujące tam ustawy.

3) Spółki te, raz dopuszczone zgodnie z ustawami i przepisami, które obowiązują lub będą obowiązywały na terytorjum odnośnego Państwa, nie będą podlegały opłatom ani daninom, ani wogóle jakimkolwiek należnościom skarbowym, innym lub wyższym od tych, które są nałożone na spółki jakiegokolwiek państwa trzeciego.

4) Będą one zwolnione od płacenia pożyczek oraz przymusowych danin państwowych, a także od wszelkich innych danin jakiegokolwiek rodzaju, któreby były nałożone na potrzeby wojny lub wskutek okoliczności wyjątkowych.

Artykuł  IV. 

Pobory i opłaty wewnętrzne, pobierane na rzecz państwa, prowincyj, gmin lub instytucyj publicznych, które obciążają lub będą obciążały produkcję, przygotowanie towarów lub spożycie pewnego artykułu na terytorjum jednej z Układających się Stron, nie będą mogły obciążać produktów, towarów lub artykułów drugiej Strony więcej lub uciążliwiej, niż obciążają one produkty, towary lub artykuły tego samego rodzaju państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  V. 

1) Wszystkie produkty gleby lub przemysłu, pochodzące i przychodzące z terytorjum celnego jednej z Układających się Stron, które przywożone będą do terytorjum celnego drugiej Strony, przeznaczone bądź na spożycie, bądź do złożenia na skład, bądź do powrotnego wywozu, bądź do tranzytu, będą podlegały, przez czas trwania niniejszego Traktatu, traktowaniu, które jest lub będzie przyznane państwu najbardziej uprzywilejowanemu, a mianowicie, nie będą mogły podlegać w żadnym wypadku cłom, mnożnikom celnym, opłatom dodatkowym lub innym opłatom wyższym, ani też innym ograniczeniom, niż te, którym podlegają lub będą podlegały produkty lub towary państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2) Wywóz, przeznaczony do terytorjum jednej z Układających się Stron, nie będzie obciążany przez drugą Stronę cłami lub opłatami innemi lub wyższemi od tych, jakie się stosuje do wywozu podobnych przedmiotów do państwa najbardziej uprzywilejowanego pod tym względem, jak również nie będzie podlegał innym ograniczeniom.

3) Każda Strona zobowiązuje się zatem udzielić drugiej, bezzwłocznie i bez innych warunków, wszelkiej ulgi, wszelkiego przywileju i wszelkiej zniżki ceł lub opłat, których udzieliła już lub których udzielićby mogła w przyszłości, pod wyżej wymienionemi względami, na stałe lub czasowo, trzeciemu państwu.

4) Postanowienia, ustalone w tym artykule, nie stosują się:

a) do przywilejów, przyznanych lub któreby mogły być przyznane w przyszłości przez jedną z Układających się Stron w obrocie pogranicznym z państwami sąsiedniemi;

b) do ulg specjalnych, wynikających z unji celnej;

c) do przejściowego systemu celnego pomiędzy częściami polską i niemiecką Górnego Śląska.

Artykuł  VI. 

Produktom, pochodzącym i przychodzącym z jakiegokolwiek innego kraju, przewożonym przez terytorjum jednej ze Stron Układających się, korzystającym lub nie korzystającym ze składów w portach wolnych, ze składów wolnych, składów tranzytowych lub innych składów celnych, będzie przysługiwało przy przywozie na terytorjum drugiej Strony, pod względem ceł przywozowych, wszelkich innych opłat i pod każdym innym względem, traktowanie co najmniej równie korzystne, jak to, któreby było przyznane produktom przywożonym wprost z kraju pochodzenia.

Artykuł  VII. 

1) Układające się Strony nie wprowadzą ani nie będą utrzymywały zakazów lub ograniczeń, dotyczących wzajemnego przywozu lub wywozu, któreby nie stosowały takiego samego sposobu traktowania przywozu lub wywozu tych samych produktów w handlu z każdem innem państwem.

2) Strony Układające się, zgodziły się, że ograniczenia i zakazy, dotyczące przywozu i wywozu pewnych towarów, a ustanowione wskutek obecnych warunków ekonomicznych, będą utrzymane tylko przez czas nieodzowny i w zakresie, nieodzownie wskazanym przez powyższe warunki.

Artykuł  VIII. 

Rozumie się jednak, że Strony Układające się będą mogły ustanawiać zakazy lub ograniczenia odnośnie do przywozu lub wywozu, jeżeli one dotyczą:

a) porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego lub zewnętrznego Państwa;

b) zdrowotności publicznej lub jako środki ostrożności przeciwko chorobom zwierząt i roślin;

c) towarów, stanowiących przedmiot monopolu państwowego;

d) nasion, które z racji swego pochodzenia nie nadają się do użytku dla kraju wwożącego.

Artykuł  IX. 

W razie, gdyby jedna z Układających się Stron ustanowiła monopol na pewien towar lub uzależniła przywóz lub wywóz pewnych towarów od specjalnych warunków cen sprzedaży lub kupna, zatwierdzonych przez Rząd lub przez organa, przez niego upoważnione, warunki, stosowane do drugiej Strony, będą najbardziej korzystne z pośród tych, które zostały udzielone lub będą mogły być stosowane do produktów lub do obywateli państwa trzeciego.

Artykuł  X. 

1) Przedmioty, podlegające cłu przywozowemu, a służące jako próbki, z wyjątkiem towarów zakazanych, będą przez obydwie Strony zwolnione czasowo od cła, pod warunkiem zdeponowania cła przywozowego lub złożenia kaucji, gwarantującej ewentualne zapłacenie tych ceł, i z zastrzeżeniem zachowania formalności celnych, potrzebnych dla zapewnienia całkowitego powrotnego wywozu w terminie nie krótszym od 6-ciu miesięcy.

Odnośnie do wyżej wskazanych formalności obydwie Strony gwarantują sobie wzajemne traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2) Znaki rozpoznawcze umieszczone na próbkach przez władze jednej z Układających się Stron dla stwierdzenia tożsamości próbek, będą uznawane przez władze drugiej Strony, które jednakże będą mogły umieszczać dodatkowe znaki rozpoznawcze w każdym wypadku, kiedy im się to wyda konieczne.

3) Korzystanie z tego zwolnienia może być cofnięte komiwojażerom i firmom handlowym, które nie zastosują się do ustanowionych warunków.

Artykuł  XI. 

1) Kupcy, fabrykanci i inni producenci jednej z Układających się Stron, którzy dowiodą przez przedstawienie karty legitymacyjnej, wydanej przez właściwe władze swego kraju, iż są uprawnieni do wykonywania tam handlu lub przemysłu i płacą ustawowe opłaty, z tem związane, będą mogli bądź osobiście, bądź przez swych komiwojażerów czynić zakupy na terytorjum drugiej Strony u kupców lub producentów, lub w publicznych lokalach sprzedaży. Będą oni mogli również przyjmować zamówienia u kupców lub innych osób, które w swym handlu lub przemyśle używają danych towarów. Co się tyczy płacenia opłat patentowych, tudzież pod każdym innym względem, będą oni podlegali traktowaniu na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego. Będą oni mogli mieć ze sobą próbki lecz nie towary.

2) Strony Układające się podadzą sobie do wiadomości władze, które są upoważnione do wydawania kart legitymacyjnych, wzory tych kart, jak również postanowienia, do których komiwojażerowie winni się stosować przy wykonywaniu swego handlu.

3) Powyższe postanowienia nie stosują się do kupców wędrownych ani kolportażu, ani do poszukiwania zamówień u osób, nie trudniących się przemysłem ani handlem, przyczem każda Strona zastrzega sobie pod tym względem zupełną swobodę dla swego ustawodawstwa.

Artykuł  XII. 

Co się tyczy warunków tranzytu, obie Strony Układające się, zobowiązują się stosować we wzajemnych stosunkach postanowienia Konwencji i Statutu o wolności tranzytu, podpisanych w Barcelonie dnia 21 kwietnia 1921 r., zapewniając sobie w tej dziedzinie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  XIII. 

Towary jednej z Układających się Stron będą korzystały przy przewozie kolejami żelaznemi na terytorjum drugiej Strony, co się tyczy odprawy, opłat transportowych, opłat publicznych, związanych z transportem, i pod każdym innym względem, z traktowania na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Rozumie się, że takie samo traktowanie przyznane będzie wzajemnie osobom i bagażom.

Artykuł  XIV. 

1) Okręty i statki, żeglujące pod flagą jednej z Układających się Stron i ich ładunki będą korzystały na wodach terytorialnych drugiej Strony pod każdym względem z takiego samego traktowania, co statki krajowe i ich ładunki, bez względu na miejsce odjazdu lub przeznaczenia wymienionych okrętów i statków, bez względu również na miejsce pochodzenia lub przeznaczenia ładunków. W następstwie tego okręty i statki jednej ze Stron i ich ładunki nie będą podlegały na terytorjum Strony drugiej żadnym opłatom lub należnościom jakiegokolwiek rodzaju lub jakiejkolwiek nazwy, które są lub będą pobierane, bądź na rzecz państwa, bądź na rzecz prowincyj, gmin lub jakichkolwiek instytucyj, upoważnionych przez Rząd, innym lub wyższym od tych, które będą stosowane do okrętów krajowych i ich ładunków.

2) Co do miejsca postoju okrętów i statków, ich ładowania i wyładowania w portach, na redach i w basenach, i wogóle co do wszystkich jakichkolwiek formalności i postanowień, jakim podlegać mogą statki handlowe, ich załogi i ich ładunki, statkom krajowym nie będzie przyznany żaden przywilej ani żadna ulga, któreby nie zostały jednakowo przyznane statkom drugiego państwa, gdyż życzeniem Stron jest aby również pod tym względem ich statki traktowane były na stopie zupełnej równości.

3) Wszelki przywilej i wszelkie zwolnienie, które jedna ze Stron będzie mogła przyznać pod jednym z wyżej wymienionych względów mocarstwu trzeciemu, będą stosowane jednocześnie i bez zastrzeżeń do drugiej Strony. Jednakże czyni się wyjątek od postanowień niniejszego artykułu:

a) odnośnie do ulg, które w jednem lub drugiem Państwie zostały przyznane lub mogłyby być przyznane w przyszłości rybołówstwu krajowemu i jego produktom;

b) w stosunku do kabotażu.

4) Odnośnie do żeglugi na wewnętrznych drogach żeglownych naturalnych lub sztucznych, co do której okręty i statki Stron i ich ładunki będą podlegały tym samym warunkom, co okręty i statki państwa najbardziej uprzywilejowanego i ich ładunki, opłaty, które zostaną ustanowione dla okrętów i statków i ich ładunków, nie będą mogły jednakże przewyższać poziomu opłat, stosowanych do statków krajowych i ich ładunków.

Artykuł  XV. 

1) Narodowość okrętów i statków będzie uznawana przez jedną i drugą Stronę na podstawie dokumentów i świadectw, wydawanych w tym celu przez właściwe władze odnośnych państw, zgodnie z ustawami i przepisami każdego kraju.

2) Świadectwa pomiarowe i inne dokumenty, dotyczące pomiaru, wydane przez jedną z Układających się Stron, będą uznawane przez drugą Stronę zgodnie z układami specjalnemi, które będą zawarte przez Układające się Strony.

Artykuł  XVI.

Okręty i statki jednej z Układających się Stron, zawijające do portu drugiej Strony jedynie w celu uzupełnienia ich ładunków lub wyładowania jego części, będą mogły, stosując się do ustaw i przepisów odnośnego Państwa, zatrzymać część ładunku, przeznaczoną dla innego portu lub dla innego państwa, i wywieźć ją bez zobowiązania do uiszczenia za nią żadnych opłat lub kosztów, z wyjątkiem opłat za nadzór, które zresztą będą mogły być pobierane tylko w najniższych stawkach, wyznaczonych dla żeglugi krajowej lub dla żeglugi państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  XVII. 

1) Zwolnione będą całkowicie od wszelkich opłat, obciążających okręty i statki oraz żeglugę w portach odnośnych krajów:

a) okręty i statki, które weszły z balastem skądkolwiek bądź i wypłyną też z balastem;

b) okręty, które, przejeżdżając z jednego portu jednego kraju do jednego lub kilku portów tego samego kraju, wykażą, iż uiściły już należne opłaty, w ciągu tej samej podróży, w innym porcie tego samego kraju;

c) okręty i statki, które zawinęły z ładunkiem do portu, bądź dobrowolnie, bądź zmuszone siłą wyższą, i wyjadą z niego, nie uskuteczniwszy żadnej czynności handlowej.

2) Zwolnienie, o którem jest mowa w poprzednim ustępie, nie będzie stosowane do opłat portowych, opłat za pilotaż, holowanie, kwarantannę, ani do żadnych innych opłat, obciążających okręty i statki, ani wreszcie do opłat, które uiszczają okręty i statki krajowe oraz okręty i statki państwa najbardziej uprzywilejowanego w tych samych okolicznościach za oddane usługi lub za zarządzenia, wydane w interesie żeglugi.

3) W wypadku przymusowego zawinięcia do portu, nie będą uważane za czynności handlowe: wylądowanie w celu naprawy okrętu lub statku i ponowne załadowanie podróżnych i ich rzeczy, jak również towarów, przeładowanie na inny okręt lub statek w wypadku niezdatności do żeglugi okrętu lub statku, kupno zapasów, potrzebnych do wyżywienia załogi i podróżnych, sprzedaż towarów uszkodzonych, o ile administracja celna udzieli na to pozwolenia.

Artykuł  XVIII. 

1) O ile okręt lub statek jednej z Układających się Stron osiadł na mieliźnie lub rozbił się w obrębie wód drugiego Państwa, okręt lub statek, ich pasażerowie i ładunek będą korzystały z tych samych ulg i przywilejów, jakie przyznają ustawy i przepisy odnośnego Państwa w analogicznych okolicznościach okrętom i statkom krajowym lub okrętom i statkom państwa najbardziej uprzywilejowanego. Przyczem zarówno kapitan i załoga, jak okręt lub statek, pasażerowie i ładunek, otrzymają pomoc w tej samej mierze, co krajowcy.

2) Odnośnie do prawa ratownictwa, stosowane będzie ustawodawstwo Państwa, w którem nastąpiło wyratowanie.

3) Towary, uratowane z okrętu lub statku, który osiadł na mieliźnie lub rozbił się, nie będą podlegały żadnemu cłu, o ile nie będą one dopuszczone do konsumcji wewnętrznej.

Artykuł  XIX. 

Za wyjątkiem odmiennych postanowień, zawartych w artykułach niniejszego Traktatu, obydwie Strony Układające się zapewniają sobie wzajemne traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego we wszystkiem, co dotyczy różnych formalności administracyjnych lub innych, niezbędnych przy zastosowaniu postanowień niniejszego Traktatu.

Artykuł  XX. 

Polsce nie będzie przysługiwało na podstawie postanowień niniejszego Traktatu prawo żądania ulg specjalnych, których Szwecja udzieliła lub udzielićby mogła Danji lub Norwegji, lub obydwu tym krajom, dopóki te same ulgi nie zostaną przyznane innym państwom, niż wyżej wymienione.

Artykuł  XXI. 

Rząd Polski, któremu powierzone zostało prowadzenie spraw zagranicznych W. M. Gdańska zgodnie z art. 104 Traktatu Wersalskiego i artykułami 2 i 6 Konwencji Paryskiej z 9.XI.20 pomiędzy Polską a W. M. Gdańskiem, zastrzega sobie prawo oświadczyć, że W. M. jest stroną Kontraktującą w tym Traktacie i bierze na siebie obowiązki oraz nabywa prawa, w nim ustalone.

Zastrzeżenie to nie dotyczy tych postanowień niniejszej umowy, które Rzeczpospolita Polska odnośnie do W. M. Gdańska już zawarła na zasadzie praw, przysługujących Polsce traktatowo.

Artykuł  XXII. 

1) Traktat niniejszy będzie ratyfikowany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za zgodą Sejmu i Senatu Polskiego i przez Jego Królewską Mość Króla Szwecji z aprobatą Riksdag'u. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie, możliwie jak najprędzej.

2) Wejdzie on w życie piętnastego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

3) Traktat został zawarty na przeciąg jednego roku. Jednakże, jeżeli nie zostanie wypowiedziany z upływem tego terminu, będzie przedłużony w drodze milczącej zgody na czas nieograniczony i będzie mógł być wypowiedziany w każdym czasie. W wypadku wypowiedzenia, pozostanie on w mocy jeszcze przez trzy miesące od dnia, w którym jedna z Układających się Stron złoży notyfikację drugiej o zamiarze uchylenia jego działania.

NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat.

Sporządzono w Warszawie, w dwóch egzemplarzach, drugiego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przed przystąpieniem do podpisania Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego pomiędzy Polską a Szwecją niżej podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I. Co do artykułu II i III.

Rozumie się, iż postanowienia artykułu II, w myśl których obywatele obu Układających się Stron będą mieli prawo występować w sądach na równi z krajowcami, jak również postanowienia artykułu III, dotyczące wolnego dostępu spółek do sądów, nie stosują się do bezpłatnej pomocy sądowej ani do zwolnienia od "cautio judicatum solvi", które to sprawy będą uregulowane w drodze specjalnych umów.

II. Co do artykułu III.

Rozumie się, że szwedzkie spółki akcyjne i inne będą mogły, stosując się do obowiązujących ustaw, osiedlać się na terytorjum drugiej Układającej się Strony, zakładać tam filje i oddziały i wykonywać tam swój handel i przemysł. Wyłączone wszelako są od dopuszczenia spółki, które, ze względu na swój charakter użyteczności powszechnej, podlegałyby specjalnym ograniczeniom, stosowanym do wszystkich państw, przyczem tak samo będą traktowane spółki ubezpieczeniowe i spółki finansowe.

Co się tyczy osiedlania w Szwecji i wykonywania tam swego handlu i przemysłu, spółki akcyjne i inne drugiej Układającej się Strony korzystać będą z tych samych praw, które zostały przyznane lub będą mogły być przyznane podobnym spółkom innej przynależności państwowej.

III. Co do artykułu V.

Układające się Strony, aby zapewnić produktom, pochodzącym z ich krajów, korzystanie z postanowień artykułu 5, będą mogły żądać, by produkty i towary, przywożone na ich terytorjum, były zaopatrzone w świadectwo pochodzenia.

Odnośnie do formy i do treści, jak również do użycia świadectwa pochodzenia, obydwie Układające się Strony zapewniają sobie nawzajem traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

IV. Co do artykułów V i VI

Obydwie Układające się Strony zgadzają się, że wyrażenie: "wszystkie produkty ...... , pochodzące i przychodzące ...... ", użyte w artykułach 5 i 6, nie dotyczy towarów, oclonych w kraju trzecim.

V. Co do artykułu XII.

Dopóki granica między Polską a jednem z państw ościennych pozostawać będzie z jakiegokolwiek powodu zamknięta dla podróżnych lub dla towarów z Polski albo danego kraju ościennego, Rząd Polski nie będzie uważany za zobowiązany do przyznawania Szwecji na granicy wyżej wymienionego kraju ułatwień, przewidzianych w artykule XII.

VI. Co do artykułu XIV.

Polska nie będzie mogła powoływać się na postanowienia tego artykułu w celu żądania przywilejów, dotyczących obowiązku przyjmowania pilotów, których Szwecja udzieliła Finlandji i które wymienione są w deklaracji z dnia 17 sierpnia 1872 r., i to nawet w tym wypadku, gdyby przywileje, udzielone w powyższej deklaracji, zostały w przyszłości rozszerzone w celu stosowania ich do okrętów i statków finlandzkich o pojemności do 100 tonn rejestrowych netto.

VII. Co do artykułu XV.

Obydwie Układające się Strony zobowiązują się wzajemnie przystąpić w czasie najbliższym do zawarcia specjalnej umowy, dotyczącej świadectw pomiarowych.

VIII. Przeniesienie kapitałów.

Dopóki w Polsce będą trwały ograniczenia, dotyczące wywozu kapitałów, Polska pozwoli spółkom przemysłowym lub handlowym, akcyjnym i innym, jak również i firmom szwedzkim oraz spółkom przemysłowym lub handlowym, akcyjnym i innym, jak również i firmom polskim, w których zaangażowane są kapitały szwedzkie, wykonywującym przemysł lub handel w Polsce, na wolny wywóz z Polski sum, potrzebnych im do wypłacenia ich dywidend, procentów, kuponów od obligacyj lub od akcyj i do zwrotu pożyczek lub innych długów.

NA DOWÓD CZEGO, Pełnomocnicy podpisali niniejszy Protokół.

Sporządzono w Warszawie, w dwóch egzemplarzach, drugiego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

Zaznajomiwszy się z powyższym Traktatem, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości jak i każde z zawartych w nim postanowień, oświadczamy, że jest on przyjęty, ratyfikowany i zatwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 28 czerwca 1925 roku.

• Identyfikator: Dz.U.1925.70.490
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Szwecja-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1924.12.02.
• Data aktu: 02/12/1924
• Data ogłoszenia: 15/07/1925
• Data wejścia w życie: 15/07/1925