Międzynarodowa Konwencja (nr 6) w sprawie pracy nocnej młodocianych w przemyśle. Waszyngton.1919.11.28.

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

w sprawie pracy nocnej młodocianych w przemyśle,

przyjęta jako projekt dnia 28 listopada 1919 r. w Waszyngtonie na Ogólnej Konferencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dn. 19 grudnia 1923 r.-Dz. U. R. P. z 1924 r. Nr 7, poz. 52).

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY,

STANISŁAW WOJCIECHOWSKI

PREZYDENT

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym ósmym listopada tysiąc dziewięćset dziewiętnastego roku w Waszyngtonie na Konferencji Generalnej Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów został przyjęty Projekt Konwencji Międzynarodowej w sprawie pracy nocnej młodocianych w przemyśle o następującem brzmieniu dosłownem:

Konwencja w sprawie pracy nocnej młodocianych w przemyśle.

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów,

zwołana w Waszyngtonie przez Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki dn. 29 października 1919 roku,

postanowiwszy przyjąć pewne wnioski, dotyczące "pracy młodocianych w nocy", która to kwestja stanowi część czwartego punktu porządku, dziennego Waszyngtońskiej sesji Konferencji,i

doszedłszy do wniosku, że propozycje te winny być ujęte w formę projektu konwencji międzynarodowej,

przyjmuje następujący projekt Konwencji do ratyfikacji przez Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, zgodnie z postanowieniami części Traktatu Wersalskiego z dnia 28 czerwca 1919 r., oraz Traktatu w Saint-Germain z dnia 10 września 1919 r. o "Pracy":

Art.  1. 

Przy stosowaniu niniejszej Konwencji należy uważać za "zakłady przemysłowe":

a) kopalnie, kamieniołomy i inne przedsiębiorstwa przemysłu wydobywającego wszelkiego rodzaju;

b) przedsiębiorstwa przemysłowe, w których produkty są wytwarzane, przerabiane, czyszczone, naprawiane, zdobione, wykończane, przygotowywane na sprzedaż, w których materiały ulegają przemianie, rozbiórce lub zburzeniu, oraz budowę okrętów, wytwarzanie, przetwarzanie i przenoszenie elektryczności lub siły napędowej wszelkiego rodzaju;

c) budowę, odbudowę, utrzymanie, naprawę, przeróbkę lub burzenie wszelkich budowli, kolei żelaznych, tramwajów, przystani, doków, tam, kanałów śródlądowych dróg wodnych, dróg, tuneli, mostów, wiaduktów, kolektorów, ścieków zwykłych, studzien, instalacyj telegraficznych, telefonicznych, elektrycznych, gazowni, wodociągów lub inne roboty konstrukcyjne, tudzież roboty przygotowawcze lub podstawowe dla robót wyżej wyszczególnionych;

d) przewóz osobowy i towarowy drogą lądową, żelazną lub wodną, oraz zawiadywanie towarami w dokach, przystaniach, warsztatach okrętowych i magazynach, z wyjątkiem transportu ręcznego.

Właściwe władze każdego kraju ustalą linję rozgraniczenia między przemysłem z jednej strony a handlem i rolnictwem z drugiej.

Art.  2. 

Młodocianych poniżej lat osiemnastu nie wolno zatrudniać w czasie nocnym w zakładach przemysłowych, publicznych lub prywatnych albo w ich oddziałach, z wyjątkiem tych, w których zajęci są jedynie członkowie tej samej rodziny, oprócz wypadków, przewidzianych poniżej.

Zakaz pracy nocnej nie stosuje się do młodocianych poniżej lat szesnastu, zatrudnionych w gałęziach przemysłu, wyszczególnionych poniżej, przy pracy, która wskutek swych właściwości musi być prowadzona bez przerwy dniem i nocą:

a) fabryki żelaza i stali; prace, w których są używane piece płomienne (odbijające) i regeneracyjne; galwanizacja blachy żelaznej i drutu (z wyjątkiem warsztatów oczyszczania metali);

b) huty szklane;

c) papiernie;

d) cukrownie wyrabiające suchy cukier;

e) wydzielanie złota z rudy.

Art.  3. 

Przy stosowaniu niniejszej Konwencji wyraz "noc" oznacza okres co najmniej jedenastu następujących po sobie godzin, obejmujący czas między dziesiątą godziną wieczór a piątą rano.

W kopalniach węgla i lignitu praca pomiędzy godziną dziesiątą wieczór a piątą rano może być dozwolona, jeżeli przerwa między dwoma okresami pracy wynosi zwykle godzin piętnaście; nie może ona być dozwolona w żadnym razie, jeżeli przerwa ta wynosi mniej, niż godzin trzynaście.

O ile ustawodawstwo krajowe zakazuje pracy nocnej wszystkim pracownikom piekarskim, można zastąpić w piekarstwie okres między godziną dziesiątą wieczór a piątą rano przez okres czasu między dziewiątą wieczór a czwartą rano.

W krajach zwrotnikowych, gdzie praca jest przerywana wśród dnia, okres nocny może być krótszy niż jedenastogodzinny, o ile wzamian za to przyznany będzie odpowiedni odpoczynek w porze dziennej.

Art.  4. 

Przepisy artykułu 2 i 3 nie mają zastosowania do pracy nocnej młodocianych w wieku od lat szesnastu do osiemnastu w wypadkach siły wyższej, które nie mogły być przewidziane ani powstrzymane, a które nie mając charakteru perjodycznego, stanowią przeszkodę w normalnym ruchu zakładu przemysłowego.

Art.  5. 

Przy stosowaniu niniejszej Konwencji w Japonji aż do dnia 1 lipca 1925 r. artykuł 2 winien być stosowany tylko do młodocianych poniżej lat piętnastu; poczynając od daty wskazanej artykuł pomieniony ma być stosowany tylko do młodocianych poniżej lat szesnastu.

Art.  6. 

Przy stosowaniu niniejszej Konwencji w Indiach przez wyrazy "zakłady przemysłowe" winno się rozumieć jedynie "fabryki" (factories) określone jako takie przez "Indyjską Ustawę o Fabrykach" (Indian Factory Act), a artykuł 2 nie będzie stosowany do młodocianych płci męskiej powyżej lat czternastu.

Art.  7. 

Zakaz pracy nocnej młodocianych między szesnastym a osiemnastym rokiem życia może być zawieszony przez Rząd, gdy interes publiczny wymaga tego na skutek szczególnie ważnych okoliczności.

Art.  8. 

Urzędowe ratyfikacje niniejszej Konwencji, zgodnie z warunkami przewidzianemi w Części XIII Traktatu Wersalskiego z dnia 28 czerwca 1919 r. i Traktatu w Saint-Germain z dnia 10 września 1919 r., winny być przesłane Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów celem zarejestrowania.

Art.  9. 

Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, ratyfikujący niniejszą Konwencję, zobowiązuje się do stosowania jej w swych kolonjach, protektoratach i posiadłościach, które nie rządzą się zupełnie samodzielnie:

a) z wyjątkiem tych, w których warunki miejscowe nie pozwalają na stosowanie tych przepisów;

b) z zastrzeżeniem, że można poczynić zmiany konieczne dla przystosowania tych przepisów do warunków miejscowych.

Każdy Członek winien zawiadomić Międzynarodowe Biuro Pracy o swych postanowieniach co do każdej ze swych kolonij, protektoratów i posiadłości, które nie rządzą się zupełnie samodzielnie.

Art.  10. 

Z chwilą, gdy ratyfikacje dwóch Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy zostaną zarejestrowane w Sekretarjacie, Sekretarz Generalny Ligi Narodów poda ten fakt do wiadomości wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy.

Art.  11. 

Niniejsza Konwencja wejdzie w życie z dniem dokonania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów; obowiązywać ona będzie wyłącznie tych Członków, którzy ratyfikację swą podali do zarejestrowania w Sekretarjacie.

Konwencja niniejsza wejdzie w życie dla każdego innego Członka od daty zarejestrowania jego ratyfikacji w Sekretarjacie.

Art.  12. 

Każdy Członek, ratyfikujący niniejszą Konwencję, zobowiązuje się do stosowania jej przepisów najpóźniej dnia 1 lipca 1922 r. i do powzięcia środków, potrzebnych dla zapewnienia im skuteczności.

Art.  13. 

Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może, po upływie lat dziesięciu od daty pierwotnego jej wejścia w życie, wypowiedzieć ją aktem, który prześle do zarejestrowania Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów. Takie wypowiedzenie nabiera mocy dopiero po upływie roku od daty zarejestrowania go przez Sekretarjat.

Art.  14. 

Co najmniej raz na dziesięć lat Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy winna złożyć Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej Konwencji i rozpatrzyć potrzebę umieszczenia na porządku obrad Konferencji kwestji rewizji lub zmiany Konwencji.

Art.  15. 

Za autentyczny tekst niniejszej Konwencji uznaje się obydwa jej brzmienia: francuskie i angielskie.

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 11 czerwca 1924 roku.

• Identyfikator: Dz.U.1925.54.368
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa Konwencja (nr 6) w sprawie pracy nocnej młodocianych w przemyśle. Waszyngton.1919.11.28.
• Data aktu: 28/11/1919
• Data ogłoszenia: 28/05/1925
• Data wejścia w życie: 21/06/1924