Dania-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1924.03.22.

TRAKTAT HANDLOWY I NAWIGACYJNY

pomiędzy Polską a Danją

podpisany dnia 22 marca 1924 r.

(zatwierdzony ustawą z dnia 25 lipca 1924 r. Dz. U. R. P. Nr 73, poz. 718)

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY

STANISŁAW WOJCIECHOWSKI

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym drugim marca, tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku podpisany został w Warszawie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Duńskiego Traktat Handlowy i Nawigacyjny, który słowo w słowo brzmi jak następuje:

Traktat Handlowy i Nawigacyjny

POMIĘDZY POLSKĄ

a

DANJĄ

Rząd Polski i Królewski Rząd Duński ożywieni jednakiem pragnieniem pogłębienia więzów przyjaźni i zacieśnienia i rozwinięcia pomiędzy Polską z jednej strony a Danją z drugiej stosunków handlowych i nawigacyjnych, postanowili zawrzeć Traktat Handlowy i Nawigacyjny i mianowali swemi Pełnomocnikami: (pominięto),

Którzy po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące artykuły:

Artykuł  I. 

Z wyjątkiem odmiennych postanowień następnych artykułów, Wysokie Układające się Strony obowiązują się przyznać sobie wzajemnie odnośnie do ich handlu, przemysłu, zawodów, rolnictwa, żeglugi, traktowanie conajmniej tak korzystne jak to, które jest przyznane lub mogłoby być przyznane państwu najbardziej uprzywilejowanemu.

Artykuł  II. 

Produkty naturalne lub wyroby, pochodzące i przychodzące z terytorjum celnego Polskiego lub z Danji (łącznie z Grenlandją) będą korzystały przy przywozie do terytorjum drugiej Strony we wszystkiem co dotyczy ceł, stosowania mnożników celnych, i wszelkiej innej opłaty, któraby była ustanowiona dodatkowo do ceł przywozowych przy przywozie produktów, z traktowania conajmniej tak korzystnego, jakie przyznane jest lub mogłoby być przyznane produktom państwa najbardziej uprzywilejowanego. Powyższe traktowanie będzie się rozciągało również na procedurę celną, wszelkie formalności celne, zwrot pobieranych ceł, oraz na składanie towarów na skład.

Artykuł  III. 

Produkty pochodzące i przychodzące z jakiegokolwiek innego kraju, przewożone przez terytorjum jednej ze Stron, korzystające lub nie korzystające ze składania na skład w portach wolnych, składach wolnych, składach tranzytowych lub w innych składach celnych, będą korzystały przy przywozie do terytorjum drugiej Strony pod względem ceł przywozowych, wszelkich innych opłat i pod każdym innym względem z traktowania conajmniej równie korzystnego, jak to któreby było przyznane dla produktów przywożonych wprost z kraju pochodzenia.

Artykuł  IV. 

Produkty wywożone z terytorjum celnego Polskiego, przeznaczone do Danji lub produkty wywożone z Danji, przeznaczone do terytorjum celnego Polskiego, będą korzystały, pod względem ceł wywozowych, stosowania mnożników celnych i wszelkiej innej opłaty nałożonej na wywóz produktów z obydwu krajów, z traktowania conajmniej równie korzystnego jak to, które jest przyznane lub mogłoby być przyznane dla produktów wywożonych z przeznaczeniem do państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  V. 

Postanowienia ustalone w artykułach 2, 3 i 4 nie stosują się:

a) do przywilejów udzielonych lub któreby mogły być udzielone w przyszłości przez jedną z Układających się Stron w obrocie pogranicznym z państwami sąsiedniemi;

b) do ulg specjalnych wynikających z unji celnej;

c) do przejściowego systemu celnego między częściami polską i niemiecką Górnego Śląska.

Artykuł  VI. 

Obydwie Układające się Strony obowiązują się przyznać sobie wzajemnie na drogach dla tranzyta międzynarodowego najbardziej przystosowanych, swobodę tranzyta dla osób, bagażów, produktów i przedmiotów wszelkiego rodzaju, przesyłek pocztowych, okrętów, statków, wagonów osobowych i towarowych, lub innych środków przewozowych, zapewniając sobie pod tym względem traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Produkty jednego z dwuch krajów, przywożone do terytorjum drugiego i przeznaczone do złożenia na skład lub do tranzyta nie będą podlegały w tym ostatnim żadnemu cłu lub opłacie celnej ani żadnej opłacie wewnętrznej, innej niż opłaty przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów kontroli i administracji tranzyta, jak również opłaty dotyczących tranzakcji, których towary te byłyby przedmiotem.

Żadna z dwuch Układających się Stron nie będzie jednak obowiązana do zapewnienia tranzyta podróżnym, których wyjazd na jej terytorjum byłby zabroniony. Tranzyt towarów będzie mógł być zabroniony:

a) ze względu na spokój i bezpieczeństwo publiczne, jak również bezpieczeństwo narodowe,

b) ze względu zdrowia, lub jako ochrona przeciwko chorobom zwierząt i roślin.

Tranzyt towarów, które w jednem z Układających się Państw stanowią przedmiot monopolu Państwa, będzie mógł być poddany kontroli specjalnej ustalonej przez ustawodawstwo krajowe obowiązujące obecnie, lub któreby było ustanowione w przyszłości.

Artykuł  VII. 

Osoby, bagaże i produkty nadane do przesyłki na terytorjum jednej z Układających się Stron i które mają być wywiezione do terytorjum drugiej Układającej się Strony lub przez to terytorjum do Państwa trzeciego, nie będą traktowane mniej korzystnie ani pod względem odprawy, ani pod względem ceny przewozu i podatków publicznych obciążających przesyłki, niż osoby, bagaże i produkty krajowe lub jakiegokolwiek państwa innego, nadane do przesyłki na terytorjum drugiej Układającej się Strony lub w Państwie trzecim, w tych samych warunkach, w tym samym kierunku i na tym samym przebiegu.

Podobnie traktowane będą produkty nadane do przesyłki w państwie trzeciem i które mają być wywiezione przez terytorjum jednej z Układających sie Stron z przeznaczeniem do terytorjum drugiej Układającej się Strony.

Postanowienia powyższe nie dotyczą ulg taryfowych przyznanych dla celów dobroczynnych lub oświaty publicznej, zniżek udzielonych w przypadku klęski ogólnej, ani zniżek stosowanych do urzędników publicznych, podróżujących w sprawach prywatnych, ani też do przesyłek służbowych kolejowych.

Obydwie Układające się Strony będą usiłowały ułatwiać komunikację między swemi krajami, bądź przez zaprowadzenie transportów bezpośrednich kolejowych i morskich, bądź za pomocą zawierania umów dotyczących bezpośredniej komunikacji kolejowej.

Artykuł  VIII. 

We wszystkiem co dotyczy opłat od spożycia, od produkcji, od sprzedaży i wszelkich innych opłat wewnętrznych, produkty pochodzące i przychodzące z jednego z Układających się państw będą korzystały w drugiem w takiego samego traktowania jakie jest przyznane lub mogłoby być przyznane dla produktów kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  IX. 

Układające się Strony nie prowadzą ani nie będą utrzymywały zakazów lub ograniczeń dotyczących wzajemnego przywozu lub wywozu, które nie będą się stosowały w taki sam sposób do przywozu lub wywozu tych samych towarów w handlu z każdem innem państwem.

Postanowienia niniejszego artykułu nie będą stosowane o ile ustanowienie lub utrzymanie w mocy zakazu:

1) dotyczą bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa państwa,

2) są środkami sanitarnemi lub środkami ostrożności przeciwko chorobom zwierząt i roślin,

3) dotyczą produktów stanowiących przedmiot monopolu państwa.

Artykuł  X. 

W razie gdyby jedna z Układających się Stron poddała przywóz lub wywóz pewnych produktów specjalnym warunkom cen sprzedaży lub kupna, zatwierdzonym przez rząd lub organy przez niego upoważnione warunki stosowane do drugiej strony będą najbardziej korzystne z pośród tych, które są lub będą mogły być stosowane do produktów lub do obywateli państwa trzeciego.

Artykuł  XI. 

1. Statki żeglujące pod flagą jednej z Wysokich Układających się Stron, zaopatrzone w papiery i dokumenty okrętowe, wymagane jako dowód przynależności państwowej statków handlowych przez ustawodawstwo tej Strony, uważane będą jako statki tej Strony na wodach terytorjalnych drugiej.

2. Specjalna umowa regulować będzie wzajemne uznawanie świadectw pomiarowych i zdatności do żeglugi wydanych przez kompetentne władze.

Artykuł  XII. 

1. Statki jednej z Układających się Stron, które zawiną do portów drugiej z balastem lub załadowane, lub które z nich wypłyną bez względu na miejsce ich wyjazdu lub przeznaczenia, będą tam traktowane pod każdym względem na tej samej stopie co statki krajowe lub statki państwa najbardziej uprzywilejowanego. Zarówno przy ich zawijaniu, jak i w czasie ich pobytu i przy ich wyjściu nie będą one uiszczały innych ani wyższych opłat od latarń, od tonażu, od pilotażu, opłat portowych, holowniczych, kwarantannowych lub innego ciężaru obciążającego statek, pod jakąkolwiek nazwą, pobieranego na rzecz państwa, gmin lub jakichkolwiek stowarzyszeń lub urzędników publicznych, od tych którym podlegają lub będą podlegały statki krajowe lub statki państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Co do miejsca postoju statków, ich ładowania i wyładowywania w portach, na redach i w basenach, i wogóle co do wszystkich jakichkolwiek formalności i postanowień, którym podlegać winny statki handlowe, ich załoga i ładunki, rozumie się, że statkom jednej z Układających się Stron lub statkom wszelkiego innego państwa nie będzie przyznany żaden przywilej, ani żadna ulga, któreby nie były jednakowo przyznane statkom drugiej Strony, gdyż życzeniem obydwu Układających się Stron jest, aby i pod tym względem, ich statki były traktowane na stopie zupełnej równości.

Artykuł  XIII. 

Postanowienia niniejszego traktatu nie będą mogły uprawniać jednej z Układających się Stron do wykonywania kabotażu rzecznego i morskiego w drugim kraju, ani do domagania się ulg, które są przyznane lub mogłyby być przyznane w przyszłości rybołóstwu krajowemu.

Artykuł  XIV. 

Statki każdej z Układających się Stron, które zawiną do portu drugiej Strony i któreby chciały wyładować tylko część swego ładunku, będą mogły, stosując się do ustaw i przepisów odnośnego państwa, zatrzymać na statku część ładunku, któraby była przeznaczona do innego portu, bądź tego samego bądź innego kraju i wywieść ją z powrotem, nie będąc zobowiązanym do uiszczania żadnych opłat innych lub wyższych od tych, które będą pobierane od statków krajowych lub statków innego państwa w takim samym wypadku. Te same statki będą mogły również ładować swój ładunek w jednym porcie oraz kontynuować ładowanie lub uzupełniać ładunek w innym, lub w kilku innych portach tego samego kraju, nie będąc zmuszonym do uiszczania innych ani wyższych opłat od tych, którym podlegają statki krajowe lub statki państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  XV. 

1. O ile statek jednej z Układających się Stron osiądzie na mieliźnie przy brzegach drugiej, statek, ładunek i załoga będą korzystały pod każdym względem z takiego samego traktowania, jakie ustawodawstwo odnośnych państw przyznaje w tych warunkach swym własnym statkom lub statkom państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Najbliższy urzędnik konsularny państwa, do którego należy statek, będzie o tem możliwie jaknajprędzej zawiadomiony w celu ułatwienia kapitanowi sposobów uruchomienia statku pod dozorem i z pomocą władzy miejscowej i w celu dozorowania akcji.

Władze miejscowe winny we wszelki sposób udzielić pomocy urzędnikowi konsularnemu przy wykonywaniu jego czynności dla ochrony wszystkich praw osób zainteresowanych w wyratowaniu statku i ładunku.

3. W wypadku zdruzgotania i rozbicia się statku albo opuszczenia go władza poinformuje się u urzędnika konsularnego, jakie kroki winny być przedsięwzięte dla zagwarantowania wszelkich praw osób zainteresowanych w wyratowaniu statku i ładunku dopóki nie zgłoszą się właściciele lub ich pełnomocnicy.

4. Produkty nie będą podlegały żadnemu cłu, o ile nie bedą dopuszczone do konsumcji wewnętrznej. Wszelako zapasy żywności, które po uratowaniu nie są sprzedane lecz służą jako zaopatrzenie dla załogi, są zwolnione od cła. Co do opłat i kosztów za wyratowanie i przechowanie statku i ładunku, statek, który osiadł na mieliźnie traktowany będzie tak, jakby był traktowany statek krajowy w podobnym wypadku.

Artykuł  XVI. 

1. Wszelkie produkty, które mogą być lub w przyszłości będą mogły być przywożone legalnie do portów jednej z Układających się Stron na statkach tej Strony, będą mogły jednakowo być przywożone do tych portów na statkach drugiej Układającej się Strony, nie będąc zobowiązanemi do uiszczania innych ceł przywozowych, innych lub wyższych, ani innych opłat i podatków jakiegokolwiek rodzaju, niż gdyby te produkty przywożone były przez statki krajowe. Ta wzajemna równość będzie obowiązywała zarówno w wypadku o ile produkty te są przywożone bezpośrednio z kraju pochodzenia, lub też z jakiegokolwiek innego miejsca obcego.

2. Tak samo istnieć będzie zupełna równość w traktowaniu wywozu w ten sposób, iż będą uiszczane te same cła wywozowe i będą przyznane te same premje i te same bonifikaty w każdym z układających się państw przy wywozie jakiegokolwiek bądź produktu, który jest lub który będzie legalnie wywieziony, o ile wywóz uskuteczniony jest na statkach polskich lub duńskich i bez względu na miejsce przeznaczenia czy to będzie port drugiej Strony czy też port w jakimbądź trzeciem państwie.

Artykuł  XVII. 

Przedsiębiorstwa emigracyjne zatwierdzone w jednym z dwuch państw będą korzystały pod każdym względem, na terytorjum drugiego państwa z tych samych praw, przywilejów, immunitetów i zwolnień co podobne przedsiębiorstwa państwa najbardziej uprzywilejowanego. Rozumie się, że żadna z Układających się Stron nie będzie mogła powoływać się na zasadę największego uprzywilejowania dla żądania w akcie koncesji, wyznaczenia portu specjalnego dla ładowania emigrantów.

Artykuł  XVIII. 

Obywatele jednej z Układających się Stron będą mieli, zgodnie z obowiązującymi ustawami, wolny wjazd na terytorjum drugiej Strony i będą mogli, na warunkach ustalonych przez ustawodawstwo drugiego państwa osiedlać się tam i wykonywać tam swój handel, przemysł, zawody i rolnictwo. Będą oni korzystali pod tym względem z traktowania równie korzystnego jak to, które przyznane jest obywatelom państwa najbardziej uprzywilejowanego. To samo traktowanie przyznane jest co do ich stanowiska prawnego, jak również co do ich ruchomości i nieruchomości. Wszelako są zastrzeżone, co do kupna, posiadania i używania dóbr nieruchomych, wyjątki i ograniczenia, które są lub były ustalone w stosunku do obywateli wszystkich państw obcych.

Będą mieli oni swobodę załatwiania swoich spraw na terytorjum drugiej Układającej się Strony, bądź osobiście, bądź przez pośrednika ich własnego wyboru i będą oni mieli, zastosowując się do ustaw krajowych, zupełny i swobodny dostęp do sądów i różnych władz. Będą oni korzystali w stosunkach prawnych ze wszystkich praw i immunitetów krajowców i jak ci, będą oni mieli możność posługiwania się, dla obrony swych interesów, adwokatami i pełnomocnikami, przez nich samych wybranemi.

Nie będą oni mogli być zmuszani do uiszczania innych lub wyższych opłat jakiegokolwiek rodzaju od tych, które są lub będą pobierane od krajowców lub od obywateli państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Obywatele Układających się Stron będą mogli na terytorjum drugiej Strony, stosując się do obowiązujących ustaw, wchodzić w posiadanie dóbr, któreby im przypadały z tytułu dziedzictwa, na mocy testamentu lub ab intestat i nie będą zobowiązani do uiszczania opłat innych lub wyższych od tych, które w analogicznych wypadkach byłyby pobierane od krajowców.

Artykuł  XIX. 

Spółki cywilne i handlowe, założone prawnie na mocy ustaw jednej z Układających się Stron i mające swą siedzibę na jej terytorjum, uznane będą przez drugą Stronę za legalnie istniejące, byle tylko nie miały celu niedozwolonego lub przeciwnego dobrym obyczajom, i będą miały, stosując się do ustaw i przepisów, i na tych samych warunkach co spółki krajowe, wolny i łatwy dostęp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany, jak również i do władz.

Spółki cywilne i handlowe, uznane w ten sposób przez każdą z Układających się Stron będą mogły, o ile nie jest to przeciwne ustawodawstwu drugiej Strony i stosując się do ustaw i przepisów tej Strony, osiedlać się na jej terytorjum, zakładać tam swe filje i oddziały, wykonując tam swój przemysł oraz nabywać tam wszelkiego rodzaju dobra ruchome, jak również dobra nieruchome, potrzebne do funkcjonowania spółki, przyczem rozumie się, że w tym wypadku nabycie nie stanowi właściwego przedmiotu spółki. Wyłączone są wszelako gałęzie handlu i przemysłu, które ze względu na ich charakter użyteczności ogólnej, włączając tu spółki finansowe i ubezpieczeniowe, podlegałyby specjalnym ograniczeniom, stosowanym do wszystkich krajów.

Spółki raz dopuszczone zgodnie z ustawami i przepisami, które obowiązują lub będą obowiązywały na terytorjum odnośnego państwa nie będą podlegały podatkom, opłatom lub daninom jakiejkolwiek nazwy lub rodzaju innym lub wyższym od tych, które są ustanowione lub będą mogły być ustanowione dla spółek państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Opodatkowana może być tylko ta część majątku spółki, która istotnie znajduje się w kraju, gdzie pobierane są te podatki i opłaty lub daniny, oraz tranzakcje, które są tam zawierane.

Artykuł  XX. 

Obywatele jednej z Układających się Stron, osiedli na terytorjum drugiej Strony, lub przebywający na nim czasowo, będą nawzajem zwolnieni od wszelkiej obowiązkowej funkcji urzędowej, administracyjnej lub sądowej, z wyjątkiem opieki, jak również od wszelkiej służby wojskowej i od innych obowiązków osobistych, dotyczących obrony państwa, jak również od uiszczania wszelkich zastępujących je podatków lub opłat.

Obywatele jednej z Układających się Stron, osiedli na terytorjum drugiej Strony lub przebywający na nim czasowo, jak również spółki jednej z Układających się Stron założone na terytorjum drugiej, będą tam zwolnione od płacenia pożyczek i przymusowych danin państwowych, a także od wszelkiej innej kontrybucji nadzwyczajnej jakiegokolwiek rodzaju, któreby były pobierane bezpośrednio dla potrzeb wojny lub wskutek okoliczności wyjątkowych.

W czasie wojny i w czasie pokoju będą oni podlegali tylko tym świadczeniom i rekwizycjom wojskowym, jakie nałożone są na krajowców i na spółki krajowe, w tej samej mierze i na tych samych zasadach co ci ostatni i zawsze za słusznem odszkodowaniem.

Artykuł  XXI. 

Kupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy, którzy dowiodą przez okazanie karty legitymacyjnej, wydanej przez władze ich kraju, iż są oni tam uprawnieni do wykonywania swego handlu i przemysłu i że uiszczają tam opłaty i podatki ustawowo przewidziane, będą mieli prawo, stosując się do przepisów obowiązujących w obydwu krajach, osobiście lub przez komiwojażerów, będących w ich służbie, czynić zakupy na terytorjum drugiej Układającej się Strony u kupców i producentów lub w lokalach sprzedaży publicznej i, nawet mając ze sobą próbki, poszukiwać z niemi zamówień u kupców lub u innych osób, które dla swego handlu lub przemysłu używają towarów odpowiadających tym próbkom.

Kupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy lub komiwojażerowie, osiedli na polskiem terytorjum celnem, podróżujący w Danji na rachunek firmy, osiadłej na polskiem terytorjum celnem i nawzajem, kupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy lub komiwojażerowie, osiedli w Danji, podróżujący na polskiem terytorjum celnem na rachunek firmy duńskiej, będą traktowani pod względem uiszczania podatku dochodowego tak, jak kupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy lub komiwojażerowie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Przemysłowcy (komiwojażerowie), którzy będą zaopatrzeni w kartę legitymacyjną będą mogli mieć ze sobą próbki, lecz nie towary.

Karty legitymacyjne będą wydawane zgodnie z wzorem aneksu.

Układające się Strony będą sobie nawzajem komunikować, jakie władze upoważnione są do wydawania kart legitymacyjnych, jak również postanowienia, do których winni stosować się komiwojażerowie przy wykonywaniu ich handlu.

Przedmioty, podlegające cłu, które przywożone będą przez powyższych komiwojażerów jako próbki, będą zwolnione przez jedną i drugą stronę od cła przywozowego i wywozowego, pod warunkiem, iż przedmioty te nie będąc sprzedanemi, będą w przeciągu czterech miesięcy wywiezione z powrotem i że tożsamość przedmiotów przywiezionych i wywożonych z powrotem nie będzie wątpliwa.

Wywóz powrotny próbek winien być zagwarantowany w obydwu krajach przy wejściu, bądź przez złożenie depozytu w wysokości odnośnego cła bądź za pomocą kaucji.

Co do jakichkolwiek formalności, jakim podlegają przemysłowcy (komiwojażerowie) na terytorjach Układających się Stron, obydwa państwa zapewniają sobie nawzajem traktowanie, które nie będzie mniej korzystne od tego, któreby mogło być przyznane państwu najbardziej uprzywilejowanemu.

Artykuł  XXII. 

O ile obywatele duńscy, nie mieszkający stale w Polsce, lub spółki cywilne i handlowe duńskie, zajmują się wywozem z Danji do Polski będą oni podlegali w Polsce podatkom od zysku z tego wywozu tylko wtedy, o ile uprawiają swój handel lub przemysł w całości lub częściowo w Polsce. W tym wypadku opodatkowana może być tylko ta część dochodu, która pochodzi z tranzakcji dokonanych w Polsce.

Takie same traktowanie stosowane będzie przy wywozie do Danji uskutecznianym przez obywateli polskich lub spółki cywilne i handlowe polskie.

Artykuł  XXIII. 

1. Polska nie będzie powoływać się na postanowienia niniejszego traktatu dla domagania się korzyści, jakie Danja przyznała lub mogłaby przyznać w przyszłości Norwegji lub Szwecji lub tym dwum państwom, o ile powyższe korzyści nie będą przyznane innym państwom, niż tym, które zostały już wymienione.

2. Postanowienia niniejszego traktatu nie będą stosowane na terytorjum Grenlandji.

Artykuł  XXIV. 

Traktat niniejszy będzie ratyfikowany i ratyfikacje będą wymienione w Warszawie, możliwie jaknajprędzej.

Wejdzie on w życie piętnastego dnia po wymianie ratyfikacji.

Traktat zawarty jest na przeciąg jednego roku, o ile jednak nie zostanie po upływie tego terminu wymówiony, będzie on przedłużony w drodze milczącej zgody na czas nieograniczony i będzie mógł być wymówiony w każdym czasie.

W wypadku wymówienia, będzie on pozostawał w mocy jeszcze przez sześć miesięcy od dnia, w którym jedna z Układających się Stron złoży drugiej notyfikację o zamiarze uchylenia jego działania.

W dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat.

Sporządzono w Warszawie, w podwójnym egzemplarzu, dnia dwudziestego drugiego marca, tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

ANEKS.

KARTA LEGITYMACYJNA DLA KOMIWOJAŻERÓW.

(pominięty).

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

W chwili przystępowania do podpisania niniejszego Traktatu, zawartego w dniu dzisiejszym, niżej podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

1. Uwzględniając stosunki jakie istnieją między Danją a Islandją, zgodnie z treścią ustawy związkowej z 30 listopada 1918 r. rozumie się, że Polska nie będzie mogła powoływać się na postanowienia wyżej wymienionego Traktatu dla żądania korzyści specjalnych, jakie Danja przyznałaby lub mogłaby w przyszłości przyznać Islandji.

2. Co do artykułu II-go:

Wobec tego, że produkty wymienione w artykule II-gim powinny pochodzić z terytorjum Układających się Stron, władze celne będą miały prawo wymagać sporządzenia świadectwa pochodzenia.

Odnośnie do formy i do treści, jak również do użycia świadectw pochodzenia obydwie Układające się Strony zapewniają sobie nawzajem traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

3. Co do artykułu VI-go:

Rozumie się, iż postanowienia artykułu VI-go, dotyczące systemu tranzyta, nie naruszają w niczem praw i obowiązków każdej z Układających się Stron co do tranzyta materjałów wojskowych.

Rząd Polski w szczególności zastrzega sobie prawo zakazywania lub ograniczania tranzyta broni i ekwipunku wojskowego wynikającego z § 4 art. 22 Traktatu podpisanego 18 marca 1921 r. w Rydze pomiędzy Rzecząpospolitą Polską z jednej strony a Rosyjską Socjalistyczną Federacyjną Republiką, Białoruską Socjalistyczną Sowietów i Ukraińską Socjalistyczną Republiką Sowietów z drugiej strony.

4. Co do artykułu VII-go:

1. Dopóki granica między Polską i jednym z państw ościennych pozostawać będzie z jakiegokolwiek powodu zamkniętą dla podróżnych i dla towarów polskich lub danego kraju ościennego, Rząd Polski nie będzie uważany za zobowiązanego do przyznania Królestwu Duńskiemu na granicy wyżej wymienionego Państwa ułatwień, przewidzianych w artykule VII.

2. Postanowienie dotyczące komunikacji kolejowej z państwem trzeciem będą stosowane tylko w wypadku o ile z państwem tym zawarta będzie umowa dotycząca bezpośredniej komunikacji kolejowej.

5. Co do artykułu XVIII-go:

Obydwie Układające się Strony zobowiązują się zawrzeć w czasie możliwie jaknajkrótszym umowę specjalną, dotyczącą położenia robotników jednej z Układających się Stron na terytorjum drugiej w dziedzinie ubezpieczeń społecznych.

W dowód czego pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Warszawie w podwójnym egzemplarzu, dnia dwudziestego drugiego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

PROTOKÓŁ DODATKOWY.

Artykuł  I.

Wysokie Układające się Strony zgadzają się, iż Polska będzie mogła podczas trwania niniejszego Traktatu, rozciągnąć wszystkie przywileje i obowiązki wynikające z postanowień tego Traktatu na Wolne Miasto Gdańsk, notyfikując to Królewskiemu Rządowi Duńskiemu.

Artykuł II.

Dla wykonania postanowienia artykułu poprzedniego, obydwie Układające się Strony wymienią noty treści następującej:

I. Nota Rządu Rzeczypospolitej Polskiej:

"Mam zaszczyt podać do wiadomości Waszej Ekscelencji, iż postanowienia Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego, który podpisany został dnia 22 marca 1924 r. pomiędzy Polską a Królestwem Danji, rozciągać się będą również na Wolne Miasto Gdańsk, od dnia ...................................

Zechce Pan przyjąć, Panie Ministrze, wyrazy wysokiego szacunku ................................................"

II. Nota Królewskiego Rządu Duńskiego:

"Mam zaszczyt potwierdzić odbiór noty Nr ................ z dnia dzisiejszego, w której Wasza Ekscelencja komunikuje mi, iż postanowienia Traktatu Handlowegoi Nawigacyjnego, który podpisany został dnia 22 marca 1924 r. pomiędzy Królestwem Danji a Polską, rozciągać się będą również na Wolne Miasto Gdańsk, od dnia ...................................

Zechce Pan przyjąć, Panie Ministrze, wyrazy wysokiego szacunku .................................................

Artykuł  III.

Protokół niniejszy, który stanowi integralną część Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego pomiędzy Polską a Danją, podpisany w dniu dzisiejszym w Warszawie, będzie ratyfikowany jednocześnie z powyższym Traktatem.

W dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszy Protokół.

Sporządzono w Warszawie, w podwójnym egzemplarzu, dnia dwudziestego drugiego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

Zaznajomiwszy się z powyższym Traktatem, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień, oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i zatwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 7 sierpnia 1924 r.

• Identyfikator: Dz.U.1924.74.736
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Dania-Polska. Traktat Handlowy i Nawigacyjny. Warszawa.1924.03.22.
• Data aktu: 22/03/1924
• Data ogłoszenia: 28/08/1924
• Data wejścia w życie: 13/08/1924