Wykonanie ustępu 3 art. 116 ustawy o państwowej służbie cywilnej.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 26 czerwca 1924 r.

o wykonaniu ustępu 3 art. 116 ustawy o państwowej słuźbia cywilnej.

Na zasadzie ustępu 3 art. 116 ustawy o państwowej służbie cywilnej z dnia 17 lutego 1922 r. (Dz. U. R. P. № 21, poz. 164) zarządza się co następuje:

§ 1. Urzędników, pozostających obecnie w państwowej służbie cywilnej w rozumieniu ustawy o państwowej służbie cywilnej z dnia 17 lutego 1922 r. (Dz. U. R. P. № 21, poz. 164), może właściwa władza ustalić w służbie państwowej pod warunkiem złożenia z pomyślnym wynikiem egzaminu praktycznego, przepisanego niniejszem rozporządzeniem.

§ 2. 1 Z pośród zakwalifikowanych przez właściwą władzę do ustalenia zwolnieni są od składania egzaminu praktycznego:

a) urzędnicy, którzy w służbie Państwa Polskiego złożyli z pomyślnym skutkiem egzamin praktyczny na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów;

b) urzędnicy IV, V i VI stopnia służbowego, którzy posiadają wykształcenie wyższe, zakończone przepisanemi egzaminami, pozostają bez przerwy przynajmniej od 2 lat, licząc wstecz od dnia 1 kwietnia 1924 r. na służbie państwowej cywilnej i mają dobrą kwalifikacją stwierdzoną - o ile chodzi o urzędników VI st. sł.-przez Komisję Kwalifikacyjną, o ile zaś chodzi o urzędników IV i V st. sł. przez właściwą władze, przełożoną;

c) urzędnicy IV, V i VI st. sł., którzy pozostają bez przerwy przynajmniej od lat 2-ch w państwowej służbie cywilnej, licząc wstecz od dnia 1 kwietnia 1924 r., i mają przynajmniej dobrą kwalifikację, stwierdzoną w sposób wskazany w ustępie b), a zajmując stanowiska samodzielne i kierownicze kategorji I, posiadają conajmniej ukończone ogólnokształcące lub zawodowe wykształcenie średnie;

d) urzędnicy od IV do .VIII st. sł., którzy, pozostając od lat 5-ciu w państwowej służbie cywilnej, licząc wstecz od dnia 1 kwietnia 1924 i mają przynajmniej dobrą kwalifikację, stwierdzoną - o ile chodzi o urzędników od VI do VIII st. sł. przez Komisje; Kwalifikacyjną-o ile zaś chodzi o urzędników IV i V st. sł. przez właściwą władzą przełożoną, a zajmując stanowiska I kategorji, posiadają conajmniej ukończone ogólnokształcące lub zawodowe wykształcenie średnie;

e) wszyscy urzędnicy zajmujący stanowiska II kategorji, którzy pozostają bez przerwy od lat trzech w państwowej służbie cywilnej, licząc wstecz od dnia 1 kwietnia 1924 i posiadają conajmniej dobrą kwalifikację;

f) wszyscy urzędnicy, zajmujący stanowiska kategorji III, o ile pozostają bez przerwy w służbie państwowej cywilnej od lat trzech, licząc wstecz od dnia 1 kwietnia 1924 i posiadają conajmniej dobrą kwalifikację.

W odniesieniu do urzędników, pełniących służbę w województwie śląskiem, termin, od którego w myśl punktów b) do f) ustępu pierwszego liczy się wstecz czas pozostawania w państwowej służbie cywilnej, ustala się na dzień 1 lipca 1925 r., 5-letni zaś czasokres pozostawania w państwowej służbie cywilnej, przewidziany w p. d) ustępu pierwszego skraca się na 3-letni

W wyjątkowych wypadkach Rada Ministrów może indywidualnie na umotywowany wniosek właściwego Ministra zwolnić od obowiązku składania egzaminu niektórych urzędników, zajmujących stanowiska kategorji I i II, do których nie stosują się postanowienia zawarte w poprzednich ustępach.

§ 3. Urzędnicy, zwolnieni od składania egzaminu na zasadzie § 2 jak również urzędnicy, którzy złożyli z pomyślnym wynikiem egzamin przepisany niniejszem rozporządzeniem, o ile mają być ustaleni w służbie na zajmowanem stanowisku, a nie posiadają poziomu wykształcenia przepisanego w art. 11 ustawy o państwowej służbie cywilnej dla danej kategorji stanowisk, otrzymują z urzędu zwolnienie od wykazania wymaganego poziomu wykształcenia.

§ 4. Urzędnicy, niezwolnieni od egzaminu na zasadzie § 2, składają egzamin pisemny i ustny z wyjątkiem urzędników służby rachunkowo-kasowej II kategorji i urzędników III kategorji, którzy składają egzamin tylko ustny.

Egzamin ustny winien odbyć się najpóźniej w terminie 3-dniowym po pisemnym.

W urzędach specjalnych może być zarządzony dodatkowy egzamin praktyczny.

§ 5. Egzamin pisemny polega na wypracowaniu tematów, wybranych przez Komisję egzaminacyjną na wniosek poszczególnych egzaminatorów.

Przedmiotem wypracowania ma być rozstrzygnięcie jednej lub dwóch spraw administracyjnych z działu służby egzaminowanego urzędnika na podstawie aktów, oraz opracowanie sprawozdania ' do władz wyższych.

Przy wyborze przedmiotu winna Komisja baczyć na to, aby kandydat o średniem uzdolnieniu mógł wypracować zadanie w przeciągu 6-ciu godzin. Wypracowanie zadania nie może w żadnym razie trwać dłużej, niż 8 godzin.

Egzamin pisemny odbywa się w lokalu urzędowym pod nadzorem jednego z członków Komisji lub innego wyznaczonego urzędnika. Kandydat winien mieć możność korzystania ze zbioru ustaw i rozporządzeń, wszelka inna pomoc, w szczególności porozumiewanie się kandydatów między sobą, lub z innemi osobami, jest niedopuszczalne.

Kandydat po ukończeniu wypracowania przed opuszczeniem lokalu urzędowego oddaje je urzędnikowi, sprawującemu nadzór, który stwierdza na wypracowaniu czas rozpoczęcia i ukończenia wypracowania i zabezpiecza wypracowanie przez opieczętowanie.

Egzamin pisemny może się odbywać równocześnie z kilku kandydatami.

§ 6. Egzamin ustny odbywa się z każdym kandydatem zosobna i nie może trwać dłużej niż 2 godziny.

Przedmiotem egzaminu ustnego jest:

1) dla urzędników zajmujących stanowiska I kategorji: znajomość ustawy konstytucyjnej, ustrój i zakres działania władz i urzędów państwowych i samorządowych, przepisy o państwowej służbie cywilnej, ogólne zasady kancelaryjno-manipulacyjne, szczególna znajomość ustaw, przepisów i instrukcji tego działu administracji państwowej, w którym urzędnik pełni służbę.

Prócz tego winien kandydat przy egzaminie ustnym objaśnić załatwienie tematów egzaminu pisemnego.

Ponadto kandydaci, którzy nie posiadają wykształcenia prawniczego, zakończonego przepisanemi egzaminami, podlegają egzaminowi z przepisów prawa cywilnego i karnego, których znajomość potrzebna jest w pełnieniu służby w dziale, gdzie są zatrudnieni.

2) Dla urzędników zajmujących stanowiska II kategorji: ogólna znajomość zasad ustawy konstytucyjnej, ustroju i zakresu działania władz i urzędów państwowych i samorządowych, przepisów o państwowej służbie cywilnej, przepisów kancelaryjno-manipulacyjnych, tudzież znajomość ustaw, przepisów I instrukcji tego działu administracji państwowej, w którym urzędnik pełni służbę.

Prócz tego winien kandydat przy egzaminie ustnym wyjaśnić załatwienie tematów egzaminu pisemnego.

3) Dla urzędników zajmujących stanowiska III kategorji:

a) dla wszystkich urzędników: ogólna znajomość ustroju władz i urzędów państwowych oraz przepisów o państwowej służbie cywilnej, ponadto

h) dla urzędników kancelaryjnych dokładna znajomość przepisów kancelaryjno-manipulacyjnych tudzież ogólna znajomość przepisów o opłatach stemplowych;

c) dla urzędników fachowych: znajomość fachowych przepisów administracyjnych tego działu, w którym kandydat pełni służbę. Przepisy artykułu niniejszego stosują się analogicznie przy ewentualnem egzaminowaniu funkcjonarjuszów policji państwowej, straży celnej i t. p.

§ 7. Z przebiegu egzaminu winien być sporządzony protokół, do którego wpisuje się: daty odbycia egzaminu, skład Komisji egzaminacyjnej, tematy egzaminu pisemnego, ocenę wypracowań, pytania egzaminu ustnego, ocenę poszczególnych odpowiedzi, tudzież uchwałę Komisji co do ogólnego wyniku egzaminu.

§ 8. Przy przeprowadzaniu egzaminu winna Komisja egzaminacyjna zwrócić uwagę nie tyle na teoretyczną znajomość przepisów, ile raczej na zdolność pojmowania i praktycznego zastosowania obowiązujących ustaw i przepisów.

Wynik egzaminu ocenia się według skali następującej:

1) zadawalający, jeżeli wiadomości kandydata Są wystarczające,

2) niezadawalający, jeżeli wiadomości kandydata nie są dostateczne.

Uchwała Komisji egzaminacyjnej zapada większością głosów.

W razie ujemnego wyniku może być w wyjątkowych wypadkach, na wniosek Komisji egzaminacyjnej, względnie na wniosek bezpośredniego przełożonego, zarządzone przez właściwą władzę naczelną powtórzenie egzaminu.

§ 9. Na dowód złożenia egzaminu otrzymuje kandydat świadectwo, sporządzone według załączonego -wzoru. Świadectwo ma być podpisane przez członków Komisji i zaopatrzone pieczęcią urzędu, przy którym Komisja została zorganizowana.

§ 10. Kandydatom, którzy pełnią służbę nie w siedzibie Komisji egzaminacyjnej i poddają się po raz pierwszy egzaminowi, należą się normalnie djety i koszty podróży.

§ 11. 2 Komisje egzaminacyjne ustanawia się dla urzędników, władz naczelnych przy tych władzach, dla urzędników II i I instancji przy władzach II instancji a w szczególności:

1) przy Grzędach Wojewódzkich i Delegacie Rządu w Wilnie dla urzędników władz i urzędów II i I instancji administracji ogólnej i urzędników innych urzędów administracyjnych I i II instancji w obrębie danego województwa, przy których nie utworzono osobnych Komisji;

2) przy Izbach Skarbowych dla wszystkich urzędników władz i urzędów I i II instancji podległych Ministerstwu Skarbu. Otworzone przy Izbach Skarbowych Komisje egzaminacyjne dla urzędników służby rachunkowo-kasowej są czynna także dla urzędników rachunkowo-kasowych władz nieskarbowych, przyczem w skład Komisji egzaminacyjnej w miejsce jednego z jej członków, wskazanego przez przewodniczącego Komisji, wchodzi wyższy urzędnik służby rachunkowo-kasowej odnośnego działu urzędu państwowego, wyznaczony przez Naczelnika władzy II instancji tego działu;

3) przy Sądzie Najwyższym f Sądach Apelacyjnych dla urzędników tych sądów, przy Sądach Okręgowych-dla urzędników sądów okręgowych, sądów pokoju oraz urzędników zarządu więzień;

4) przy Kuratorjach Szkolnych dla urzędników I i II instancji podległych tym Kuratorjom;

5) przy Okręgowych Urzędach Ziemskich dla urzędników tym urzędom podległych;

6) przy Okręgowych Dyrekcjach Poczt i Telegrafów dla urzędników tych urzędów;

7) przy biurze Sejmu i Senatu dla urzędników kancelarji Sejmu i Senatu;

8) przy Okręgowych Urzędach miar-dla urzędników służby legalizacji narzędzi mierniczych;

9) przy Wyższych Urzędach górniczych - dla urzędników wyższych okręgowych urzędów górniczych;

10) przy Zarządach Okręgowych lasów państwowych-dla urzędników państwowej służby techniczno-leśnej;

11) przy Głównym Urzędzie Ubezpieczeń - dla urzędników tegoż Urzędu, oraz Okręgowych Urzędów Ubezpieczeń.

§ 12. Komisja egzaminacyjna składa się z przewodniczącego i dwóch egzaminatorów. Dla każdej Komisji ustanawia się zastępcę przewodniczącego i odpowiednią ilość zastępców egzaminatorów, którzy wchodzą w skład Komisji w razie nieobecności przewodniczącego względnie egzaminatorów.

§ 13. Przewodniczących, egzaminatorów względnie ich zastępców dla Komisji egzaminacyjnych, utworzonych przy władzach naczelnych ustanawia szef danej władzy. Dla Komisji utworzonych przy władzach II instancji przewodniczących Komisji oraz ich zastępców ustanawia szef właściwej władzy naczelnej na wniosek odnośnego Naczelnika władzy li instancji, egzaminatorów zaś dla tych Komisji oraz ich zastępców ustanawia Naczelnik władzy II instancji, przy których utworzono odnośne Komisje.

§  14.

1) Przewodniczącym Komisji egzaminacyjnej dla urzędników zajmujących stanowiska I kategorji, może być ustanowiony tylko urzędnik, posiadający ukończone wyższe wykształcenie prawnicze z przepisanemi egzaminami, jeden zaś z egzaminatorów musi posiadać ukończone wyższe wykształcenie fachowe z przepisanemi egzaminami t. j. prawnicze, techniczne, lekarskie, weterynaryjne, agronomiczne, leśne i t. d., zależnie od tego, których działów służby urzędnicy podlegają egzaminowi w odnośnej Komisji.

2) Przewodniczącym Komisji egzaminacyjnej dla urzędników II kategorji może być ustanowiony tylko urzędnik, posiadający ukończona wyższe wykształcenie prawnicze z przepisanemi egzaminami, zaś z egzaminatorów, przynajmniej jeden, winien być dobrany z tego działu służby, w którym pełni, służbą egzaminowany urzędnik.

3) Przewodniczącym Komisji dla urzędników III kategorji, może być ustanowiony urzędnik z pełnem ukończonem wyższem, względnie średniem wykształceniem, zaś egzaminatorowie, przynajmniej jeden, winni być dobrani z tego działu służby, w którym pełni służbę egzaminowany urzędnik.

4) O ile dana władza, przy której utworzoną ma być Komisja egzaminacyjna nie rozporządza odpowiednimi urzędnikami, względnie urzędnikami danych działów służby, którzy mieliby być ustanowieni egzaminatorami, może być powołany jako egzaminator do Komisji urzędnik innej władzy lub urzędu Za zgodą i na wniosek Naczelnika odnośnej władzy.

5) O ile z jakichkolwiek powodów zaszłyby trudności utworzenia Komisji egzaminacyjnych przy władzach wymienionych w § 1 może właściwa władza naczelna przekazać egzaminowanie kandydata z odnośnych okręgów Komisjom egzaminacyjnym przy innych władzach U instancji tego samego działu służby.

§ 15. 3 Termin do którego winny być złożone przewidziane w niniejszem rozporządzeniu egzamin ustanawia się na dzień 31 października 1926 r. Po tym terminie może nastąpić tylko powtórzenie egzaminu.

§ 16. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Równocześnie tracą moc obowiązującą przepisy: § 13 rozp. Rady Ministrów z dnia 26 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. № 127 poz. 1045), § 14 w rozporządzeniach Rady Ministrów z dnia 21 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 13 poz. 113, 114, 115, 116) i § 18 rozp. Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1924 r. (Dz. U. R. P. № 21 poz. 226).

ZAŁĄCZNIK 

ŚWIADECTWO.

Pan ..........................................................

(charakter służbowy)

poddał się w dniach ..........................................

na zasadzie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 czerwca

1924 r. egzaminowi na stanowisko ............ kategorji służby

w dziale .....................................................

i złożył go z wynikiem ......................................,

Warszawa, dnia ....................192.... r.

Pieczęć

Komisja egzaminacyjna przy ................

...........................................

Przewodniczący Komisji:

Komisarze egzaminacyjni:

Sprostowania:

2) W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 1924 r. o wykonaniu ustępu 3 art. 116 ustawy o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. № 64, poz. 630) w § 2 punkt a) zamiast wyrazów: "z pomyślnym skutkiem" winno być "z pomyślnym wynikiem"; - w ustąpię ostatnim tego paragrafu zamiast wyrazów: "punktów s) do f)" winno być "punktów a) do e)"; w § 14 punkt 5) zamiast wyrazów: "w § 1" winno być "w § 11".

1 § 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 10 lutego 1926 r. (Dz.U.26.18.100) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lutego 1926 r.

2 § 11 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 13 maja 1925 r. (Dz.U.25.65.455) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1925 r.

3 § 15:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1925 r. (Dz.U.25.7.51) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 1925 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 marca 1925 r. (Dz.U.25.26.179) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 marca 1925 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 marca 1925 r. (Dz.U.25.32.229) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 marca 1925 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 czerwca 1925 r. (Dz.U.25.60.426) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 1925 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 21 października 1925 r. (Dz.U.25.110.787) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 października 1925 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1925 r. (Dz.U.26.3.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 stycznia 1926 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 marca 1926 r. (Dz.U.26.33.201) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 kwietnia 1926 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 1 lipca 1926 r. w sprawie terminu egzaminów urzędniczych. (Dz.U.26.68.399) z dniem 14 lipca 1926 r.

• Identyfikator: Dz.U.1924.64.630
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustępu 3 art. 116 ustawy o państwowej służbie cywilnej.
• Data aktu: 26/06/1924
• Data ogłoszenia: 25/07/1924
• Data wejścia w życie: 25/07/1924