Konwencja Międzynarodowa dotycząca ruchu samochodowego. Paryż.1909.10.11.

KONWENCJA MIĘDZYNARODOWA

dotycząca ruchu samochodowego.

Przekład.

zatwierdzona ustawą z dn. 28-go września 1922 r. (Dz. U. R. P. № 85, poz. 762).

Podpisani pełnomocnicy poniżej wyszczególnionych Rządów, zebrani w Paryżu dn. 5 do 11 X. 1909 r. na Konferencji, mającej na celu ułatwienia w miarą możności międzynarodowego ruchu samochodowego, zawarli następującą Konwencję:

Artykuł  pierwszy.

Warunki, którym winny odpowiadać samochody, aby być dopuszczonymi do ruchu na drogach publicznych.

Aby uzyskać międzynarodowe upoważnienie do ruchu na drogach publicznych, każdy samochód winien, już to być uznanym jako nadający się do jazdy na zasadzie zbadania przez właściwa władze lub przez: Stowarzyszenie, upoważnione przez też władcę, już to należeć do typu dopuszczonego na tych samych zasadach.

Przy badaniu powinny być wziętą pod uwagą następujące punkty:

1) Maszyny powinny działać prawidłowo i być zbudowane w taki sposób, aby możliwie usunąć wszelkie niebezpieczeństwo pożaru lub wybuchu, aby nie straszyć hałasem zwierząt pociągowych lub wierzchowych, aby nie stanowić żadnego innego niebezpieczeństwa dla ruchu i aby nie dokuczać dotkliwie przechodniom dymem albo paraj

2) Samochód winien być zaopatrzony w następujące przyrządy:

A. W silny kierownik, umożliwiający dokonywanie skrętów łatwo i pewnie.

B. W dwa hamulce niezależnie od siebie i dostatecznie silne. Jeden przynajmniej z tych dwu hamulców powinien działać szybko i wprost na koła lub na obręcze bezpośrednio z temiż kołami złączone.

C. W mechanizm nie dopuszczający, nawet na stromych spadkach, wszelkiego ruchu wstecz, o ile jeden z hamulców nie spełnia tego warunku. Każdy samochód o ciężarze własnym ponad 350 kilog. powinien być zaopatrzony w odpowiedni mechanizm do nadania ruchu wstecznego z siedzenia kierowcy za pomocą motoru.

3) Przyrządy do prowadzenia powinny być rozłożone tak, aby kierowca mógł się nimi posługiwać dogodnie, nie tracąc drogi z oczu.

4) Każdy samochód winien być zaopatrzony w tabliczkę z firmą, która wykonała podwozie, z numerem fabrycznym podwozia, z oznaczeniem mocy motoru w koniach parowych lub z wymienieniem ilości i średnicy cylindrów, oraz wagi samochodu nieobciążonego.

Artykuł  2.

Warunki, którym winni odpowiadać kierowcy samochodów.

Kierowca winien posiadać kwalifikacje, zapewniające w dostatecznej mierze bezpieczeństwo publiczne.

W zakresie międzynarodowego ruchu samochodowego nikt nie może prowadzić samochodu bez uzyskania w tym celu pozwolenia, wydanego przez właściwą władzę, lub przez stowarzyszenie przez nią do tego upoważnione, po złożeniu dowodów swej sprawności. Pozwolenie takie nie może być udzielone osobom niżej lat 18.

Artykuł  3.

Wydawanie I uznawanie międzynarodowych świadectw drogowych.

Dla zaświadczenia w zakresie ruchu międzynarodowego, że warunki przewidziane w artykułach 1 i 2 zostały wypełnione, będą wydawane międzynarodowe świadectwa drogowe według wzoru i wskazówek tu załączonych (załącznik A i B).

Świadectwa te ważne są na przeciąg jednego roku od dały wystawienia. Szczegóły od ręki w nich wypełnione, pisane będą zawsze literami łacińskiemi drukowanemi lub pisanemi.

Międzynarodowe świadectwa drogowe, wydane przez władze jednego z układających się Państw lub przez Stowarzyszenie, upoważnione przez władze z poświadczeniem tych ostatnich, upoważniają do swobodnego ruchu we wszystkich innych układających się państwach i będą tamże uznawane za ważne bez ponownego badania.

Odmowa uznania międzynarodowych świadectw drogowych może nastąpić:

1) Jeśli jest oczywistem, że warunki, na mocy których zostały one wydane stosownie do zasad art. 1 i 2, nie są więcej wypełniane.

2) Jeśli właściciel lub kierowca samochodu nie ma przynależności państwowej jednego z układających się Mocarstw.

Artykuł  4.

Rozmieszczenie numerów rejestracyjnych na samochodach.

Żaden samochód nie będzie przepuszczony z Jednego kraju do drugiego, o ile oprócz tabliczki z numeracją krajową, nie posiada umieszczonej z tyłu na miejscu widocznem drugiej tabliczki z literami, ustalającemi przynależność państwową.

Wielkość tej tabliczki, litery i ich wymiary są ustalone we wzorze dołączonym do niniejszej Konwencji (Załącznik C).

Artykuł  5.

Przyrządy ostrzegawcze.

Każdy samochód winien być zaopatrzony w trąbkę, o niskim tonie dla wydawania sygnałów ostrzegawczych. Poza obrębem gęsto zaludnionych miejscowości wolno jest posługiwać się oprócz tego innemi przyrządami ostrzegawczemi, zgodnemi z przepisami i zwyczajami Kraju.

Każdy samochód od chwili zmierzchu winien być zaopatrzony w dwie latarnie umieszczone z przodu i jedną z tyłu; ostatnia ma dać możność odczytania znaków na tabliczkach. Droga winna być oświetloną naprzód na dostateczną odległość, lecz używanie oślepiającego oświetlenia jest zawsze zabronione w obrębie środowisk miejskich.

Artykuł  6.

Przepisy specjalne dla cyklonetek i motocyklów.

Postanowienia niniejszej Konwencji odnoszą się do cyklonetek o trzech kołach i motocyklów z zastrzeżeniem poniższych zmian:

1) Mechanizm uniemożliwiający mimowolny ruch wsteczny, do którego się odnosi punkt 2 art. 1 pod literą C, nie jest wymagalny, ani też mechanizm do ruchu wstecz.

2) Oświetlenie może się ograniczać do jednej latarni umieszczonej na przodzie motocykla lub cyklonetki.

3) W zastosowaniu do motocyklów i cyklonetek dodatkowa tabliczka, określająca przynależność państwową, ma mieć tylko 18 centymetrów długości a 12 wysokości; litery mają mieć 8 cm. wysokości i 10 milimetrów grubości linji.

4) Trąbka sygnałowa motocyklów i cyklonetek ma wydawać ton wysoki.

Artykuł  7.

Mijanie i wyprzedzanie pojazdów.

Przy mijaniu i wyprzedzaniu innych pojazdów kierowcy samochodów winni się ściśle stosować do zwyczajów miejscowości, gdzie się w danej chwili znajdują.

Artykuł  8.

Rozmieszczenie znaków ostrzegawczych na drogach publicznych.

Każde z układających się Państw obowiązuje się przestrzegać w zakresie swej władzy, aby wzdłuż dróg były rozmieszczone dla uprzedzenia o miejscach niebezpiecznych jedynie znaki ostrzegawcze, których wzór załącza się do niniejszej Konwencji (załącznik D.).

Jednakowoż rządy Państw układających się będą mogły za wspólną zgodą wprowadzić zmiany do powyższego systemu.

Do wypuszczonych znaków ostrzegawczych, należy dołączyć jeszcze znak zwracający uwagę na urząd celny i nakazujący zatrzymanie się, jak również znak ostrzegawczy przed rogatkami drogowemi, mostowemi i miejskiemi.

Rządy będą również czuwać nad przestrzeganiem następujących prawideł:

1) Naogół zbędnem jest umieszczanie tablic ostrzegawczych przed przeszkodami, znajdującemi się w obrębie gęsto zaludnionych miejscowości;

2) tablice powinny poprzedzać mniej więcej o 250 metrów przeszkody, na które się zwraca uwagę, chyba że właściwości terenu to uniemożliwiają. Jeśli odległość znaku ostrzegawczego od przeszkody odbiega bardzo znacznie od 250 metrów, winny być zastosowane specjalne zarządzenia.

3) Tablice ostrzegawcze winny być zwrócone powierzchnią prostopadle do drogi,

Artykuł  9.

Przepisy ogólne.

Kierowca samochodu podczas jazdy w jakimś kraju winien się stosować do obowiązujących w tymże kraju praw i przepisów, odnoszących się do ruchu na drogach publicznych.

Wyciąg tych praw i przepisów może być doręczony automobilistom przy wjeździe do danego kraju przez urząd, gdzie mają miejsce formalności celne.

Artykuł  10.

a) Niniejsza Konwencja będzie ratyfikowana i złożenie ratyfikacji nastąpi 1 marca 1910 r.

b) Dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone w archiwum Republiki Francuskiej.

c) Złożenie dokumentów ratyfikacyjnych będzie stwierdzone protokołem podpisanym przez przedstawicieli biorących udział Mocarstw i przez Ministra Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej.

d) Mocarstwa, które nie mogły złożyć dokumentu ratyfikacyjnego dn. 1 marca 1910, będą mogły to uczynić za pomocą piśmiennej notyfikacji, Skierowanej do Rządu Republiki Francuskiej, z załączeniem dokumentu ratyfikacyjnego.

e) Zaświadczony odpis protokułu dotyczącego pierwszego złożenia ratyfikacji, notyfikacji Wzmiankowanych w ustępie poprzednim, oraz dołączonych dokumentów ratyfikacyjnych będzie niezwłocznie przesiany staraniem Rządu francuskiego w drodze dyplomatycznej wszystkim Mocarstwom, która podpisały niniejszą Konwencję. W wypadkach przewidzianych w ustępie poprzednim, wspomniany Rząd poda równocześnie im do wiadomości datą otrzymania notyfikacji.

Artykuł  11.

a) Niniejsza Konwencja stosuje się tylko do krajów macierzystych Państw układających się.

b) Jeżeli które z Państw układających się pragnie wprowadzić Konwecję w życie w swych kolonjach lub protektoratach, winno zgłosić wyraźnie swój zamiar w samym dokumencie ratyfikacyjnym lub przez specjalną piśmienną notyfikacją, skierowaną na imię Rządu francuskiego, która to notyfikacja zostanie złożona w archiwum tegoż Rządu.

Jeżeli Państwo zgłaszające wybierze ten ostatni sposób, Rząd francuski prześle niezwłocznie wszystkim innym Państwom układającym się, Zaświadczony odpis notyfikacji, wraz ż padaniem daty otrzymania notyfikacji.

Artykuł  12.

a) Mocarstwa nie podpisujące niniejszej Konwencji będą mogły się do niej przyłączyć.

b) Mocarstwo, pragnące się przyłączyć do Konwencji notyfikuje na piśmie swój zamiar Rządowi francuskiemu, przesyłając akt przyłączenia się, który zostanie złożony w archiwum tego Rządu.

c) Rząd ten niezwłocznie prześle wszystkim innym Mocarstwom układającym się, poświadczony odpis notyfikacji oraz aktu przyłączenia się z podaniem daty otrzymania notyfikacji.

Artykuł  13.

Dla mocarstw, które brały udział w pierwszem złożeniu ratyfikacji, niniejsza Konwencja staje się prawomocną 1 maja 1910, a dla Mocarstw, które będą ją ratyfikować później, lub które się do niej przyłączą, oraz dla kolonji i protektoratów nie wymienionych w dokumentach ratyfikacyjnych, 1 maja roku następnego po tym, w którym notyfikacje, przewidziane w art. 10 ustęp, d, art. 11 ustęp b art. 12 ustęp b, zostały otrzymane przez Rząd francuski.

Artykuł  14.

Gdyby się zdarzyło, że które z mocarstw układających się zechciało wymówić niniejszą Konwencję, to notyfikacja tegoż wymówienia winna być przesłana na piśmie Rządowi francuskiemu, który niezwłocznie prześle zaświadczony odpis danej notyfikacji wszystkim innym mocarstwom, wraz z podaniem daty otrzymania notyfikacji.

Wymówienie Konwencji wywrze swój skutek jedynie w stosunku do Mocarstwa, które je notyfikowało i w rok od daty otrzymania odnośnej notyfikacji przez Rząd francuski.

Artykuł  15.

Państwa reprezentowane na niniejszej Konferencji mogą podpisywać Konwencję do dnia 15 listopada 1909 r.

Sporządzono w Paryżu dnia 11 października 1909 r. w jedynym egzemplarzu, którego zaświadczone odpisy zostaną przesłane wszystkim Rządom podpisującym Konwencję.

Za Niemcy;

(-) Lancken,

(-) Dammann,

(-) Eckardt.

Za Austrję i za Węgry:

(-) R. Khevehullr, Ambasador austrjacko-węgierski.

Za Belgję:

(-) Lagasse de Locht,

(-) G. Carez.

Za Bułgarją:

(-) M. da la Fargue.

Za Hiszpanję:

(-) F. de Albacete,

(-) Norberto Gonzalez Aurioles.

Za Francją:

(-) Feenand Gawarry,

(-) Worms de Romilly,

(-).M. Delanney,

(-) Walckenaer,

(-) Hsnnequin.

(-) Mahieu,

(-) De Dion,

(-) H. Defert

Za Alnglję:

(-) Francis Bertie.

Za Grecję:

(-) N. R Delyanni

Za Włochy:

(-) Aloisi,

(-) Pompeo Bodrero,

(-) Ruini

Za Monaco:

(-) E. Guglielminetti,

Za Montenegro:

(-) Brunet.

Za Holandję:

(-) D. Van Asbech.

Za Rosję:

(-) Nelidow.

Za Portugalję:

(-) Joco Verissimo,

Mendes Guerreiro.

Za Rumunję:

(-) C. M. Mitilmeu.

Za Serbję.:

(-) Mil R. Vesnitch.

Aneks A.

ŚWIADECTWO MIĘDZYNARODOWE DROGOWE DLA CZASOWEGO KURSOWANIA ZAGRANICA.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Aneks B.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Aneks C.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Aneks D.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Sygnały przeszkód.

• Identyfikator: Dz.U.1923.86.668
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja Międzynarodowa dotycząca ruchu samochodowego. Paryż.1909.10.11.
• Data aktu: 11/10/1909
• Data ogłoszenia: 30/08/1923
• Data wejścia w życie: 01/05/1921