Opłaty za czynności urzędów miar.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 1 maja 1923 r.

o opłatach za czynności urzędów miar. ^*

Na podstawie art. 23-go dekretu o miarach z dnia 8 lutego 1919 r. (Dz. P. P. P. № 15, poz. 211), rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 28 maja 1921 r. o miarach (Dz. Urz. Min. b. Dz. Pr. № 20, poz. 138), rozporządzeń Rady Ministrów: z dnia 17 listopada 1921 r. (Dz. U. R. P. № 100, poz. 716), z dnia 5 grudnia 1921 r. (Dz. U. R. P.№ 104, poz. 752) i z dnia 16 czerwca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 52, poz. 470), oraz na podstawie § 16 Ustawy Rzeszy Niemieckiej z dnia 30 maja 1908 r. o miarach (Dz. U. Rzeszy Niemieckiej str. 349) i § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1923 r. (Dz. U. R. P. № 28, poz. 166) zarządza się co następuje:

CZĘŚĆ  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

§ 1. Opłaty zasadnicze, wyszczególnione w Części II niniejszego rozporządzenia, pobiera się. za sprawdzanie narzędzi mierniczych, zgłaszanych do legalizowania, bez wzglądu na to, czy przedmiot okazał się godnym cechowania lub nie, t. j. zarówno w wypadku zalegalizowania, jak i brakowania narzędzi mierniczych.

§ 2. Jeżeli jednak już przy oględzinach powierzchownych okaże się, że dostarczone do urzędu miar narzędzie miernicze jest nielegalne, zwraca się je zgłaszającemu bez pobrania opłaty, nawet wówczas, jeżeli istniejąca na niem cecha zostanie skasowana.

§ 3. 1 O ile legalizowanie odbywa się poza urzędem, pobiera się oprócz opłaty zasadniczej jeszcze opłatę dodatkową, wynoszącą 20% opłaty zasadniczej. Ta opłata dodatkowa nie może wynosić mniej, jak 50.000 marek od każdego zgłoszenia.

Przepis ten nie ma zastosowania przy sprawdzaniu naczyń pojemności niekwalifikowanej (Cz. II, § 24). Przepis ten nie ma również zastosowania przy sprawdzaniu, przepływomierzy wody (Cz. II § 28 p. 2) w wypadkach, gdy sprawdzanie dokonywane jest przez urząd miar, nie posiadający własnego urządzenia do sprawdzania takich przepływomierzy.

Przy wtórnej legalizacji przyrządów mierniczych do płynów poza urzędem, na miejscu ich stałego użycia, opia tę dodatkową pobiera się w rzeczywistej wysokości 20% od opłaty zasadniczej bez stosowania wymienionego w ustępie pierwszym minimum tej opłaty.

§ 4. Jeżeli urzędnik, delegowany do legalizowania poza urzędem, nie mógł przystąpić do sprawdzania z powodu, że wszystkie zgłoszone narzędzia miernicze już przy oględzinach powierzchownych okazały się nieodpowiednio przygotowaniem! lub oczyszczonemi, albo nielegalnemi, jak również i powodu, że nie zostały dostarczone do dyspozycji potrzebne środki i pomoc, czy też z powodu innych okoliczności, wynikających z winy zgłaszającego, to pobiera się opłatą w wysokości 50.000 mk.

§ 5. Niezależnie od opłat powyższych, każdy zgłaszający narzędzia miernicze do legalizowania poza urzędem opłaca 20.000 marek wynagrodzenia dla urzędnika za każde rozpoczęte 3 godziny czynności w siedzibie urzędu lub za każdy rozpoczęty dzień pracy urzędnika poza siedzibą urzędu, a zgłaszający w, urzędzie lotnym 2% od ogólnej należności za narzędzia dostarczone.

Wypłaty urzędnikom z funduszu, pochodzącego z. opłat, wskazanych w par. niniejszym, uskutecznia się według rozkładu, ustanowionego osobnem zarządzeniem Ministra Przemysłu i Handlu.

§ 6. 2 O ile miejsce sprawdzania znajduje się w odległości większej niż 2 kilometry od urzędu, zgłaszający niezależnie od innych opłat, przewidzianych w niniejszych przepisach, obowiązany jest do zwrotu rzeczywistych kosztów przejazdu wydelegowanego urzędnika. Jeżeli podczas legalizacji objazdowych, dokonywanych w b. dzielnicy pruskiej, urzędnik korzysta z własnych środków lokomocji pomiędzy czasową siedzibą urzędu lotnego a miejscem zgłoszenia, to zgłaszający uiszcza opłatę kilometrową w wysokości 1000 marek za każdy rozpoczęty kilometr odległości, przebytej w ten sposób przez urzędnika. Przy sprawdzaniach poza siedzibą urzędu, obciążają zgłaszającego prócz tego djety urzędnika w ilości 20.000 mk. dziennie; oprócz tego zgłaszający powinien ponieść koszty noclegów urzędnika albo dostarczyć nocleg w naturze. Djety urzędnika nie są pobierane w tych wypadkach, kiedy cała czynność komisyjna (sprawdzanie poza siedzibą urzędu miar wraz z podróżą) trwała mniej niż 6 godzin.

§ 7. W razie, jeżeli zgłaszający narządzie miernicze do legalizacji poza urzędem nie posiada narzędzi normalnych lub środków pomocniczych i przedmioty te zostaną mu wypożyczone przez urząd, zgłaszający ponosi wszelkie koszty przewozu tam i z powrotem tych przedmiotów i opłaca za ich wypożyczenie według taryfy, ustanawianej przez Główny Urząd Miar. Prócz tego zgłaszający wpłaca kaucję w wysokości, oznaczonej przez kierownika właściwego urzędu miar, oraz przyjmuje na siebie odpowiedzialność za całość wypożyczonych narzędzi mierniczych i zobowiązuje się do zwrotu kosztów naprawy tychże narzędzi na wypadek ich uszkodzenia. W razie niezwrócenia do urzędu tych narzędzi w terminie umówionym, wypożyczający ponosi opłatą za przetrzymanie w wysokości 50.000 marek za dobę.

§ 8. W wypadkach, kiedy urzędnik, delegowany do legalizowania poza siedzibą urzędu, sprawdza narzędzia miernicze, zgłoszone przez kilku oddzielnych zgłaszających w jednej miejscowości, opłaty, wymienione w §§ 6 i 7, pobiera się jak od jednego zgłoszenia. W uiszczeniu tych opłat zgłaszający uczestniczą w równych częściach.

§ 9. W wypadku, kiedy za zgodą kierownika urzędu sprawdzanie poza urzędem odbywa się przy pomocy mniejszej od normalnej ilość narzędzi do sprawdzania lub środków pomocniczych, pobiera się dodatkową opłatą według taryfy, ustanawianej przez Główny Urząd Miar.

§ 10. Za poprawki, których dokonywanie przez urzędy miar jest dozwolone przez Główny Urząd Miar, pobiera się dodatkową opłatę, której wysokość określi Główny Urząd Miar.

§ 11. Za poprawki, dokonywane przez zgłaszającego w czasie czynności legalizowania poza urzędem, w celu doprowadzenia zgłoszonego narzędzia do stanu godnego cechowania, pobiera się opłatę dodatkową, wynoszącą 20% opłaty zasadniczej za narzędzia poprawiane. Poprawki te jednak mogą być tylko nieznaczne, nie wymagające dużej straty czasu dla urzędnika legalizacyjnego i mogą być wykonane jedynie za jego zgodą. Opłatę dodatkową pobiera się za każde dokonane przez urzędnika sprawdzenie poprawionego narzędzia mierniczego i oblicza się za każdym razem od sumy wszystkich opłat zasadniczych, wynikających z całkowitego sprawdzenia narzędzia mierniczego.

§ 12. Za wykonanie przepisanego oznaczenia pobiera się opłatę w wysokości 1.000 marek od każdego oznaczenia lub jego części. Za wykonanie oznaczeń pojemności i tary na beczkach nie pobiera się opłaty.

§ 13. Za ekspertyzy dla sądów i urzędów w sprawach karnych i wszystkie te, przy których określa się liczbowo stopień nierzetelności narzędzia, opłaty zasadnicze, wyszczególnione w Części II niniejszego rozporządzenia, powiększa się o 20%.

Opłaty dodatkowe stosuje się w myśl niniejszych przepisów.

Za dokonanie ekspertyzy narzędzi mierniczych legalizowanych (posiadających niewygasłą cechę), zatrzymanych u ich właścicieli, które po sprawdzeniu okazały się rzetelnemi, opłaty nie pobiera się.

Za wydanie świadectwa ekspertyzy lub uwierzytelnienia pobiera się 2.000 marek.

§ 14. Od opłat za sprawdzanie bez cechowania narzędzi mierniczych legalizowanych (posiadających niewygasłą cechę), dostarczonych do urzędu miar w celu ustalenia rzetelności narzędzia, udziela się zniżki, wynoszącej 90% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w Części li niniejszego rozporządzenia. Zniżka ta nie stosuje się w wypadku, kiedy zgłaszający żąda piśmiennego stwierdzenia (świadectwa ekspertyzy) dokładności względnie rzetelności narzędzia mierniczego z przytoczeniem jego cech charakterystycznych.

§ 15. Od opłat za legalizowanie narządzi mierniczych, zgłoszonych przez instytucje dobroczynne i kulturalno-społeczne, i w innych wypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, może być udzielona zniżka, nie przewyższająca 50% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w Części II niniejszego rozporządzenia. O udzieleniu zniżki każdorazowo decyduje Główny Urząd Miar.

§ 16. Od opłat za legalizowanie narzędzi mierniczych, posiadających niewygasłą cechą legalizacyjną, które pozostały na składzie u wytwórców lub sprzedawców narzędzi mierniczych i bez dokonania jakiejkolwiek przeróbki zgłoszone zostały przez nich do ponowienia pierwszej legalizacji, udziela się zniżki, wynoszącej 50% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w Części II niniejszego rozporządzenia.

§ 17. Opłaty za czynności sprawdzania i uwierzytelniania, prócz wypadków, przewidzianych w Części II niniejszego rozporządzenia, opłaty za specjalne prace Głównego Urzędu Miar, jako też opłaty za legalizowanie narzędzi mierniczych, dopuszczonych tytułem próby do obrotu publicznego, ustanawiane będą przez Główny Urząd Miar.

§ 18. Ogólne sumy opłat tak skarbowych, jak i nie-skarbowych, obliczane według przepisów niniejszego rozporządzenia, zaokrągla się w ogólnej sumie rachunku wzwyż do 100 marek.

CZĘŚĆ  II.

TARYFA OPŁAT ZASADNICZYCH.

§ 19. Przymiary.

a) Przymiary bławatne:

miary ogólnej 0,5 metra 2.000 mk.

miary ogólnej 1 metra 3.000 "

b) Inne przymiary sztywne lub składane: miary. ogólnej do 1 metra

włącznie 3.000 "

miary ogólnej powyżej 1 metra do 2 metrów włącznie 4.000 "

dłuższe 6.000 "

c) Przymiary wstęgowe:

miary ogólnej do 10 metrów włącznie 5.000 "

dłuższe 7.500 "

d) Przymiary dokładniejsze 10.000 "

§ 20. Suwaki miernicze zwyczajne i przyrządy do mierzenia wzrostu ludzi lub zwierząt.

a) Z drzewa:

miary ogólnej do. 1 metra włącznie 3.000 "

dłuższe 5.000 "

b) Z innych materjałów:

miary ogólnej do 1 metra włącznie 5.000 mk.

dłuższe 7.500 "

§ 21. Opłaty powyższe (§§ 19 i 20) winny być pobierane od takich narzędzi mierniczych, na których miara oznaczona jest tylko w jednem miejscu.

O ile miary oznaczone są w różnych miejscach, pobiera się opłatę o 100% wyższą. Normalnie rachuje się na metrze 100 podziałek. Za każde 100 dodatkowych kresek sprawdzonych pobiera się 500 marek.

§ 22. Pojemniki.

1. Pojemniki zwyczajne:

wielkości do ¹/₄ litra (1 kwaterki) włącznie 1.500 mk.

wielkości 0,5, 1 i 2 litrów 3.000 "

wielkości 1 garnca i 5 litrów 5.000 "

wielkości 10 i 20 litrów 7.500 "

większe 15.000 "

2. Pojemniki dokładniejsze:

pobiera się opłatę o 100% wyższą niż za pojemniki zwyczajne.

§ 23. Przyrządy miernicze do płynów.

1. Bez podziałki lub z podziałką nierównomierną: za sprawdzenie każdego ograniczenia 3.000 mk,

dopłata od każdego przyrządu 6.000 "

2. Z podziałką równomierną:

za przyrządy wielkości do ¹/₄ litra 6.000 "

za przyrządy wielkości 0,5 i 1 litra 10.000 "

za przyrządy wielkości 2 i 5 litrów 15.000 "

za przyrządy wielkości 10 litrów 30.000 "

za przyrządy większe 45.000 "

3. Mierniki do mleka:

wielkości do 20 litrów włącznie 7.500 "

wielkości powyżej 20 litrów do 50 litrów włącznie 12.000 "

Większe 18.000 "

§ 24. Naczynia pojemności niekwalifikowanej.

1. Konwie do mleka, gąsiory (balony szklane):

wielkości do 10 litrów włącznie 4.000 mk.

" powyżej 10 litrów do 20 litrów włącznie 5.000 "

wielkości powyżej 20 litrów do 50 litrów włącznie 6.000 "

większe 7.500 "

2. Beczki:

wielkości do 27 litrów włącznie 2.000 "

wielkości powyżej 27 litrów do 55 litrów włącznie 3.000 "

wielkości powyżej 55 litrów do 110 litrów włącznie 5.000 "

wielkości powyżej 110 litrów do 210 litrów włącznie 7.000 mk,

wielkości powyżej 210 litrów do 310 litrów włącznie 10.000 "

wielkości powyżej 310 litrów do 410 litrów włącznie 12.000 "

wielkości powyżej 410 litrów do 600 litrów włącznie 15.000 "

wielkości powyżej 600 litrów za każde następne pełne lub rozpoczęte

100 litrów 2.500 "

3. Przy sprawdzaniu beczek poza urzędem, opłaty, wymienione w p. 2, zmniejszają się. o 20%.

4. Określanie i oznaczanie tary mokrej naczynia:

za każde naczynie 5.000 "

5. Naczynia do przesyłania ryb:

Opłaty pobiera się jak za wzorcowanie i legalizowanie beczek. Takie same opłaty pobiera się za samo określenie pojemności naczynia bez cechowania. Za nowe naczynia do przesyłania ryb pobiera się opłaty podwójne.

6. Skrzynie miernicze, kadzie wyładunkowe i naładunkowe, wagoniki i naczynia transportowe, famy miernicze do ciał sypkich, wozy miernicze:

a) skrzynie miernicze 5.000 mk.

b) kadzie wyładunkowe i naładunkowe wielkości do 2 hektolitrów

włącznie 7.500 mk.

większe 10.000 "

c) wagoniki i naczynia transportowe wielkości do 2 hektolitrów 7.500 "

większe 10.000 "

d) ramy miernicze do ciał sypkich 7.500 "

e) wozy miernicze wielkości do 2 metrów sześciennych włącznie 7.500 "

większe 10.000 "

7. Od naczyń pojemności niekwalifikowanej sprawdzanych w urzędzie, opłaca się dodatkowo składowe, licząc po 200 marek od doby i hektolitra za każdą dobą, po upływie dwuch dni od terminu odbioru, wyznaczonego przez urząd miar.

§ 25. Ramy miernicze do drzewa opałowego.

wielkości	do 0,2 metra kw. w świetle	5.000	mk.
"	0,5 metra kw. i większe	8.000	"

§ 26. 3 Odważniki.

1. Odważniki użytkowe zwyczajne:

	Wielkości	do 5 dkg włącznie	1.000	mk.
	"	10 i 20 dkg.	1.500	"
	"	od 50 dkg do 5 kg. włącznie	2.000	"
	"	1 i 2 mrg.	4.000	"
	"	5 mrg.	8.000	"

2. Za odważniki do szalek specjalnych pobiera się opłaty o 50% wyższe od opłat za odważniki zwyczajne o tej samej masie rzeczywistej.

3. 4 Odważniki użytkowe dokładniejsze:

	wielkości	poniżej 1 dkg	1.000	mk.
	"	od 1 dkg do 20 dkg włącznie	2.000	"
	"	od 50 dkg do 2 kg. włącznie	3.000	"
	"	od 5 kg. do 2 mrg włącznie	6.000	"
	"	5 mrg	12.000	"

4. Jeżeli wielkość zgłoszonego odważnika legalnego nie odpowiada wielkościom, wymienionym powyżej, to pobiera się stawkę według najbliższej wyższej wielkości.

5. Za wzorcowanie odważników z jamą wzorcowniczą (§ 26 p. 1 i 3) pobiera się dopłatę w wysokości 80% opłaty zasadniczej, włączając w to koszty korka legalizacyjnego i rnaterjału wzorcowniczego.

6. Za legalizowanie odważników karatowych pobiera się opłaty odpowiednio do ich wielkości według stawek dla odważników dokładniejszych; w razie braku odpowiedniej stawki, według najbliższej wyższej.

7. Odważniki do sprawdzania wag:

	wielkości	poniżej 10 kg	6.000	mk.
	"	od 10 do 25 kg. włącznie	8.000	"
	większe		12.000	"

8. Wagony tarowe:

sprawdzenie i uwierzytelnienie wagonu bez przynależnych do niego wzorców masy (ciężaru) 75.000 "

sprawdzenie i uwierzytelnienie każdego zespołu wzorców z wyjątkiem oddzielnych odważników do sprawdzania wag 30.000 "

sprawdzenie i uwierzytelnienie oddzielnych przenośnych odważników do sprawdzania wag - według taryfy, wymienionej w p.7

§ 27. Wagi.

1. Wagi handlowe zwyczajni:

a) Proste odważnikowe:

	nośności	do 2 kg. włącznie	4.500	mk
	"	powyżej 2 kg do 10 kg włącznie	6.000	"
	"	powyżej 10 kg do 50 kg włącznie	12.000	"
	"	wyżej 50 kg według taryfy dla wag złożonych (poz. 1 c).

b) Proste przesuwnikowe (bezmiany):

	nośności	do 10 kg włącznie	10.000	mk
	"	powyżej 10 kg do 50 kg włącznie	20.000	"
	"	powyżej 50 kg.	30.000	"

c) Złożone:

	nośności do 2 kg włącznie		10.000	"
	"	powyżej 2 kg do 10 kg włącznie	15.000	"
	nośności powyżej 10 kg do 50 kg włącznie		25.000	"
	nośności powyżej 50 kg do 100 kg włącznie		30.000	mk.
	nośności powyżej 100 kg do 500 kg włącznie		40.000	"
	nośności powyżej 500 kg do 1.000 kg włącznie		55.000	"
	nośności powyżej 1000 kg do 3.000 kg włącznie		75.000	"
	nośności powyżej 3000 kg do 6.000 kg włącznie		110.000	"
	nośności powyżej 6000 kg do 10.000 kg włącznie		60.000	"
	nośności powyżej 10000 kg za każde następne całe lub rozpoczęte 5.000 kg		55.000	"
	Dopłata od każdej skali uwagi złożonej		10.000	"
	Dopłata od każdego wrębu w skali, odpowiadającej obciążeniu powyżej 500 do 2.000 kg włącznie		1.000	"
	Dopłata od każdego wrębu w skali, odpowiadającej obciążeniu powyżej 2.000 kg.		2.000	"

2. O ile skale wag przesuwnikowych przed zgłoszeniem tychże wag do zalegalizowania zostały oddzielnie sprawdzone i uwierzytelnione w urzędzie miar, to przy legalizowaniu wagi dopłaty od skal i wrębów w skalach, sprawdzonych w urzędzie, nie pobiera się.

3. Za sprawdzanie i uwierzytelnianie podziałki na dostarczonych do urzędu miar skalach wag przesuwnikowych, pobiera się opłaty w wysokości dopłat za sprawdzanie skal i wrębów, ustanowionych w § 27 poz. 1 c. Za świadectwo uwierzytelnienia pobiera się opłatę, ustanowioną w § 13.

4. Wagi dokładniejsze:

nośności poniżej 50 gramów 6.000 mk.

nośności od 50 g do 500 g włącznie 10.000 "

nośności powyżej 500 g do 2 kg 15.000 "

nośności powyżej 2 kg do 10 kg 25.000 "

nośności powyżej 10 kg. 30.000 "

5. Wagi automatyczne (samoczynne):

a) Wagi automatyczne odważnikowe:

nośności do 10 kg włącznie 150.000 mk.

nośności. powyżej 10 kg do 50 kg włącznie 250.000 "

nośności powyżej 50 kg do 500 kg włącznie 400.000 "

nośności powyżej 500 kg. 600.000 "

b) Wagi automatyczne przesuwnikowe:

Za sprawdzenie wagi po wyłączeniu urządzenia samoczynnego pobiera się opłaty, ustanowione w § 27 poz. 1 c dla wag handlowych zwyczajnych złożonych takiej samej nośności.

Dopłata za sprawdzenie urządzenia samoczynnego przy wagach:

nośności do 3.000 kg. włącznie 100.000 mk.

nośności powyżej 3.000 kg do 11.000 kg włącznie 150.000 "

nośności powyżej 11.000 kg do 31.000 kg włącznie 250.000 "

nośności powyżej 31.000 kg. 300.000 "

6. Wagi bagażowe, towarowe i pocztowe, dozwolone na kolejach i poczcie. Opłaty te same, co dla wag handlowych zwyczajnych złożonych.

§ 28. Przepływomierze.

1. Przepływomierze gazu (gazomierze).

a) Gazomierze mokre, przepuszczające na godzinę objętość gazu:

0,3 metra sześciennego i mniej 10.000 mk.

powyżej 0,3 metra sześć, do 0,5 metra sześciennego włącznie 15.000 "

powyżej 0,5 metra sześć, do 1 metra sześciennego włącznie 20.000 "

powyżej 1 metra sześć, do 2 metrów sześciennych włącznie 30.000 "

powyżej 2 metrów sześć, do 4 metrów sześciennych włącznie 40.000 "

powyżej 4 metrów sześć, do 6 metrów sześciennych włącznie 50.000 "

powyżej 6 metrów sześć, do 8 metrów sześciennych włącznie 60.000 "

powyżej 8 metrów sześć, do 10 metrów sześciennych włącznie 70.000 "

powyżej 10 metrów sześć, do 15 metrów sześciennych włącznie 80.000 "

powyżej 15 metrów sześć, za każde następne cale lub rozpoczęte 5 metrów sześciennych - dopłata 5.000 "

b) Za sprawdzanie gazomierzy mokrych, posiadających dwie rury przelewowe i spustowe i wymagających dwuch po sobie następujących badań, pobiera się opłaty o 20% wyższe.

c) Gazomierze suche: Za sprawdzanie gazomierzy suchych pobiera się opłaty o 50% wyższe od opłat za gazomierze mokre, wymienionych w ustąpię a).

d) Za sprawdzanie gazomierzy z zamiennem liczydłem pobiera się opłaty zasadnicze następujące:

za gazomierze mokre - o 50% wyższe od opłat, wymienionych w ust. a);

za gazomierze suche - o 100% wyższe od opłat, wymienionych w ust. a).

e) Za sprawdzenie odejmowalnego oddzielnie zgłoszonego liczydła do gazomierza stacyjnego pobiera się opłatę 10.000 marek.

2. Przepływomierze wody (wodomierze).

O średnicy przewodu (kaliber):

15 milimetrów i mniej 15.000 mk.

powyżej 15 milimetrów do 25 milimetrów włącznie 25.000 "

powyżej 25 milimetrów do 50 milimetrów włącznie 50.000 "

powyżej 50 milimetrów do 75 milimetrów włącznie 60.000 "

powyżej 75 milimetrów 80.000 "

3. 5 Przepływomierze spirytusu i alkoholu (aparaty miernicze do spirytusu, aparaty kontrolno-miernicze, zegary gorzelnicze):

a) za sprawdzenie przyrządu, mierzącego ogólną ilość przepływającego spirytusu:

z jednym bębnem mierniczym 200.000 mk.

z dwoma bębnami mierniczemi 300.000 "

b) za sprawdzenie przyrządu, mierzącego ogólną ilość przepływającego spirytusu i zawartą w nim ilość absolutnego alkoholu 400.000 mk.

c) za oddzielne sprawdzenie części składowych powyższych przyrządów:

bębna mierniczego 200.000 "

pływaka 100.000 "

liczydła 50.000 "

§ 29. Gęstościomierze zbożowe.

	1.	Gęstościomierze	1/4 -	litrowe	15.000	mk.
		"	1 -	"	30.000	"
		"	20 -	"	150.000	"

Opłaty powyższe liczy się jedynie za sprawdzenie ogólne, włączając w to sprawdzenie wymiarów przyrządu i wytarowania nieobciążonej wagi, oraz za sprawdzenie dokładności wskazań przyrządu i dokładności pojemnika.

Niezależnie od opłat powyższych pobiera się opłaty za sprawdzenie odważników (§ 26 p. 3) i sprawdzenie wagi (§ 27, p. 4).

2. Za sprawdzenie szalki z płytką mosiężną, jako części zapasowych 2.000 mk.

§ 30. Areometry.

1. Areometry, sprawdzane przynajmniej w 5 punktach skali:

a) termoareometry 20.000 mk.

b) areometry bez termometrów 15.000 "

2. Areometry, sprawdzane najwyżej w 3 punktach skali:

a) termoareometry 15.000 "

b) areometry bez termometrów 10.000 "

CZĘŚĆ  III.

§ 31. Za odważanie przedmiotów, dostarczanych do urzędów, pobiera się opłaty według następującej taryfy:

1. Odważanie handlowe zwyczajne:

Przedmioty od ¹/₂ dkg. do 10 kg. włócznie 400 mk

Przedmioty cięższe od 10 kg. za każde następne całe lub rozpoczęte 10 kg. 200 "

2. Odważanie handlowe dokładniejsze:

Przedmioty od 10 mg. do 1 kg. włącznie 1.000 " Przedmioty cięższe od 1 kg. do 50 kg:

za pierwszy kilogram 1.000 "

za każdy następny kg. lub jego część 200 "

3. Odważanie wzorcami normalnemi bezpośredniemi:

Przedmioty od 10 mg do 1 kg włącznie 2.000 "

Przedmioty cięższe od 1 kg do 20 kg:

za pierwszy kilogram 2.000 "

za każdy następny kg lub jego część 500 "

CZĘŚĆ  IV.

§ 32. Za przewóz do urzędu miar narzędzi mierniczych, zatrzymanych przy rewizjach, a zwracanych właścicielom, pobiera się następujące opłaty:

Rodzaj i wielkość narzędzia:	Opłata za szt
Przymiary i pojemniki	300	mk.
Odważniki wielkości poniżej 10 dkg.	200	"
Odważniki wielkości od 10 dkg do 50 dkg włącznie	300	"
Odważniki wielkości powyżej 50 dkg. a poniżej 10 kg	600	"
Odważniki wielkości od 10 kg włącznie wzwyż	1.200	"
Wagi proste	600	"
Wagi złożone równoramienne (stołowe) 3.000 " Wagi złożone nierównoramienne	6.000	"

CZĘŚĆ  V.

PRZEPISY PRZECHODNIE.

§ 33. Opłaty za wypożyczanie narzędzi normalnych i środków pomocniczych, przewidziane w § 7 niniejszych przepisów, nie będą pobierane na obszarze b. dzielnicy pruskiej.

§ 34. Opłaty za ekspertyzy, dokonywane dla sądów w sprawach karnych na terytorjum b. zaboru austrjackiego, aż do odwołania nie będą pobierane.

§ 35. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje na całem terytorjum Państwa i wchodzi w życie z dniem 20 maja 1923 r.

Jednocześnie tracą moc obowiązującą wszystkie dotychczasowe przepisy o opłatach za czynności urzędów miar.

* Z dniem 1 lipca 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat podwyższa się o 50%, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 19 czerwca 1923 r. o podwyższaniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.63.489).

Z dniem 1 sierpnia 1923 r. wszystkie bezwzględne, stawki opłat podwyższa się o 150%, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 18 lipca 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.72.565).

Z dniem 1 września 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat podwyższa się o 400%, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 17 sierpnia 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.85.666).

Z dniem 10 października 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat podwyższa się o 700%, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 26 września 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.98.781).

Z dniem 25 października 1923 r. wszystkie bezwzględna stawki opłat podwyższa się o 1900%, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 15 października 1923 r. o podwyższeniu opłat, za czynności urzędów miar (Dz.U.23.108.855).

Z dniem 16 listopada 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat podwyższa się o 3.900% t. j. czterdziestokrotnie, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 6 listopada 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.116.932).

Z dniem 10 grudnia 1923 r. wszystkie pozostałe bezwzględne stawki opłat powiększa się osiemdziesięciokrotnie, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.124.1015).

Z dniem 1 lutego 1924 r. wszystkie pozostałe bezwzględne stawki opłat powiększa się dwieściepięćdziesiątkrotnie, zgodnie z § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 21 stycznia 1924 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.24.9.90).

1 § 3 zmieniony przez § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 19 czerwca 1923 r. (Dz.U.23.63.488) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 1923 r.

2 Z dniem 10 grudnia 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat powiększa się sześćdziesięciokrotnie, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.124.1015).

Z dniem 1 lutego 1924 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat powiększa się dwieściekrotnie, zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 21 stycznia 1924 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.24.9.90).

Z dniem 1 kwietnia 1924 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat powiększa się sześćsetkrotnie, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 21 stycznia 1924 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.24.9.90).

3 Z dniem 10 grudnia 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat powiększa się stokrotnie, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.124.1015).

Z dniem 1 lutego 1924 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat powiększa się trzystakrotnie, zgodnie z § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 stycznia 1924 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.24.9.90).

4 § 26 zmieniony przez § 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 19 czerwca 1923 r. (Dz.U.23.63.488) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 czerwca 1923 r.

5 Z dniem 10 grudnia 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat powiększa się czterdziestokrotnie, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1923 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.23.124.1015).

Z dniem 1 lutego 1924 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat powiększa się stodwadzieściakrotnie, zgodnie z § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 21 stycznia 1924 r. o podwyższeniu opłat za czynności urzędów miar (Dz.U.24.9.90).

• Identyfikator: Dz.U.1923.51.358
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Opłaty za czynności urzędów miar.
• Data aktu: 01/05/1923
• Data ogłoszenia: 16/05/1923
• Data wejścia w życie: 20/05/1923